ความคิดเห็นที่ 1 แม้ว่าอาจารย์หนุ่มอย่างฐาณัฐจะอายุอานามปาเข้าไปถึง 27 ปีแล้วก็ตาม แต่ดวงหน้าคร้ามก็ยังคงอ่อนเยาว์กว่าวัยจริงนัก  แววตานั้นมีเสน่ห์ชวนมอง แถบคิ้วหนาเข้ม  จมูกโด่งเป็นสัน  ริมฝีปากบาง  ผิวพรรณขาวผ่อง  ทรงผมที่ยุ่งๆ ถูกจัดแต่งด้วยเจลอย่างลวกๆ ตามเทรนด์ที่เขานิยมกันและนั่นทำให้รู้ว่าอาจารย์นั้นก็เจ้าสำอางอยู่ประมาณหนึ่ง  จุดเด่นที่สังเกตได้ชัดเจนก็คือพ่อหนุ่มจะมีเอกลักษณ์อยู่ที่คางบุ๋ม  หากยิ่งเขาพลันเหยียดยิ้มกว้างจะเผยให้เห็นลักยิ้มที่แก้มซ้ายทันที       “ หิวหรือเปล่า ? ”  สารถีเอ่ยถามพลางชำเลืองมองอีกฝ่ายดูท่าที  “ ผมว่าเราแวะทานข้าวกันก่อนดีไหม  ? ” ปลายเทียนนั่งเชิดคอแข็ง  สายตามองตรงไม่อยากจะเจรจาซักเท่าไหร่  “ ไม่ดีหรอกค่ะ  นี่มันก็ดึกแล้วด้วย ” “ ก็เพราะว่ามันดึกไงผมถึงชวนคุณทานข้าวด้วยกัน  กว่าจะถึงบ้านพวกเราก็คงต้องหิวโซ  นี่ อย่าบอกผมนะว่าตอนนี้คุณไม่ได้รู้สึกหิวซักนิดเลยน่ะ ” “ หนูไม่หิว ” “ แต่ว่าผมหิว ” “ นั่นมันก็เป็นเรื่องของอาจารย์...อยากกินก็ไปกินคนเดียวซิค่ะ  ส่งหนูข้างหน้านี่แหละหนูกลับเองได้ค่ะ  ”  หล่อนตอกกระแสเสียงมีแววเหน็บแหนมจนทำให้อาจารย์หนุ่มลูบคางพลางกลั้วหัวเราะประมาณเอ็นดู “ คงไม่ได้หรอก...มาด้วยกันก็ต้องกลับด้วยกัน  ผมจะแวะทานข้าวก่อนฉะนั้นห้ามปฎิเสธเพราะนี่ถือว่าเป็นการบังคับ  ไม่อยากกินก็นั่งดูผมกินไปก็แล้วกัน ” หญิงสาวสะบัดหน้าพรืดลืมตัวอยู่ว่าโกรธ “ ไม่ได้นะค่ะ  ขืนกลับช้ามีหวังแม่ยำหนูเละแน่ๆ  ” ฐาณัฐชายตามองกึ่งขบขัน  “ นี่แค่ทุ่มครึ่งเอง  ทานข้าวเป็นเพื่อนผมหน่อยไม่ได้เหรอครับ ? ” ‘ อย่ามาทำเสียงอ่อนเสียงหวานกับหนูนะคะ ? ’ ฉันรับรองว่าจะไม่ใจอ่อนกับเขาแน่ๆ “ แค่แป๊บเดียวนะคะ ? ” “ คร๊าบผม...ผมขอเวลาครู่เดียวรับรองว่าไม่นานหรอก ” มินิคูเปอร์คันเก่งจอดเทียบริมฟุธบาท  หนุ่มใหญ่ก้าวลงจากรถตามด้วยร่างเล็ก  ปลายเทียนหันมองรอบตัวปะทะกับแสงนีออนหลากหลายสีสัน “ อาจารย์จะหาอะไรกินที่นี่หรือคะ ? ” ฐาณัฐอมยิ้มกริ่มตาหยีก่อนยักคิ้วหลิ่วตาให้หล่อนเหมือนเด็ก  “ เป็นไง...เจ๋งเปล่าล่ะ ? ” “ ก็ดีค่ะ  หนูไม่ได้เดินเที่ยวแบบนี้มานานมากแล้ว ชักจะลืมๆ บรรยากาศงานวัดไปบ้างแล้ว ”  หล่อนว่าแววตาวิบวับเป็นประกาย ลานกว้างเต็มไปด้วยเครื่องเล่นนานาชนิด  ทั้งชิงช้าสวรรค์  ม้าหมุน และเครื่องบินเหาะ  ทางด้านซุ้มยิงปืนและซุ้มจับฉลากก็มีละลานตาให้เลือกสรร  นี่ยังไม่นับแผงขายอาหารและร้านขายของกะละมังถังแตก โอ๊ยจิปาถะเยอะแยะนับไม่ถ้วนที่เรียงหน้ากันเปิดแข่งขายกันอย่างเมามัน “ จะกินร้านไหนดีน้า  ร้านนี่ก็น่ากิน  ร้านโน้นก็น่าหม่ำ ”  ปลายเทียนบ่นอุบจนทำให้คนที่เดินอยู่ข้างๆ อดหัวเราะพรืดออกมาไม่ได้ “ ก็กินมันให้หมดซะทุกร้านเลยดีมั๊ยล่ะ ? ”  เขาออกความเห็น หญิงสาวปรายตามองแล้วย่นจมูกฟุดฟิด “ โอ้โห ! ไม่ไหวมั้งคะ  แค่เทียนอวบๆ อย่างนี้ก็โดนเพื่อนล้อจะแย่อยู่แล้ว  ขืนให้เทียนกินหมดทุกร้านมีหวังอ้วนฉุกลายเป็นหมูสามชั้นกันพอดี ” ชายหนุ่มขบปากเผยยิ้มกว้าง “ แล้วเราจะเลือกกินอะไรกันดีล่ะ ? ” “ ผัดไท หอยทอดร้านโน้นเป็นไงคะ ? ” หล่อนแนะ ฐาณัฐพยักรับ “ อืม  คนเยอะดีนะ...ท่าจะอร่อย ” “ แต่ว่า...กระเพาะปลาร้านนู้นก็น่าเจี๊ยะนะคะ ? ”  หญิงสาวบอกอย่างลังเล หนุ่มใหญ่จุดยิ้มขำ “ ผมว่าเราไปนั่งร้านกระเพาะปลาแล้วสั่งผัดไท-หอยทอดมากินด้วย  ความคิดนี้เข้าท่าดีว่ามั๊ยเทียน ? ”  ริมฝีปากงามกระตุกยิ้มหวานขานรับ จากคุณ : PieKrob - [ 29 ธ.ค. 48 08:38:23 ]

ความคิดเห็นที่ 2 หลังจากหม่ำอาหารลงท้องจนอิ่มแป่กันแล้ว  อาจารย์หนุ่มก็ชักชวนลูกศิษย์สาวเดินเที่ยวรอบๆ งาน  ปลายเทียนไม่ปฏิเสธคำเชิญชวนซักนิด  ลืมเรื่องกลับบ้านไปเสียสนิท  ทั้งที่รู้ว่าหัวต้องหลุดจากบ่าแน่ในอีกไม่ช้าแต่ หล่อนจะไม่ยอมปล่อยโอกาสให้หลุดลอยไปอีกแล้ว หญิงสาวเดินยิ้มกริ่มตามหลังร่างใหญ่ต้อยๆ  เมื่อเท้าของปลายเทียนหยุดกึกที่ซุ้มยิงปืน  ฐาณัฐก็หันขวับมามองแล้วนึกสนุกล้วงหาเศษสตางค์จากกระเป๋ากางเกง  หยิบยื่นส่งให้เจ้าของซุ้มพลันหันมาถามคนข้างกายว่าจะเล่นด้วยหรือเปล่า  แต่ทว่า...หล่อนขอยืนดูจะดีกว่า  หนุ่มใหญ่ปรายยิ้มเริงร่า  กรอกกระสุนใส่กระบอกปืนด้ามยาว   “ ท่าทางทะมัดทะแมงอย่างนี้...อาจารย์มาเที่ยวงานวัดบ่อยเหรอคะ ? ” ใบหน้าคมเข้มระบายยิ้มรับ  “ ไม่หรอก ... แต่ผมชอบซ้อมยิงปืนน่ะ  ว่างๆ ก็จะไปกับน้องสาว...ก็อย่างเงี้ยแหละ พ่อเป็นตำรวจถ้าลูกยิงปืนไม่เป็นก็คงตลกแย่เลยว่าไหม ? ” ปลายเทียนอมยิ้มแก้มตุ่ย  เมื่ออีกฝ่ายกรอกลูกกระสุนเสร็จก็เอี้ยวตัวหันมาบอกหล่อน “ คอยดูให้ดีนะปลายเทียน  ” เปรี้ยง ! เปรี้ยง ! เปรี้ยง ! กระสุนลูกแรก ลูกที่ 2 ... ลูกที่ 3 ...   พุ่งตรงเข้าเป้าแม่นหยั่งกะจับวาง  หญิงสาวตาลุกวาวอารามตื่นเต้นระคนตกใจ “ โอ้โห ! เทียนตาฟาดไปหรือเปล่าคะเนี่ย ... ?” ชายหนุ่มขบยิ้มใส  จับกระบอกปืนวางพาดไว้ที่ไหล่อย่างเท่ห์ๆ  พลันหันไปถาม “ โดนกี่เป้าถึงจะได้ตุ๊กตาตัวใหญ่นั่นครับ ” “ 5 นัดติดกันครับพี่ชาย ” “ เหลือกระสุนอีกสอง ...คุณว่าผมจะทำได้หรือเปล่าเอาแบบว่าไม่พลาดเลยนะ ? ” “ ไม่มีทาง ! ...ถึงจะแม่นขนาดไหนมันก็ต้องมีพลาดกันบ้างแหละค่ะ   ” ริมฝีปากหยาบของเขาเม้มเข้าหากัน  คิ้วหนายักสูงท้าทาย  “ ดูถูกกันนี่หน่าคุณปลายเทียน  ถ้าผมยิงได้...คุณชวดตุ๊กตานะผมบอกเอาไว้ก่อน” “ ชวดก็ชวดซิค่ะ...ไม่เห็นจะอยากได้เลย  ” “ แน่ใจนะ ! ” ปลายเทียนพยักหน้า  “ แน่ซะยิ่งกว่าแน่อีกค่ะ  ”   ฐาณัฐแกล้งตีหน้าเจื่อนกลบเกลื่อนความมั่นใจที่ตัวเองมีเต็มเปี่ยม ชายหนุ่มเลื่อนกระบอกปืน มือจับด้ามมั่น เล็งลำกล้องเตรียมเหนี่ยวไกปืน แต่... “ อ๊ะ !  ”  หล่อนว่า  “ หนูว่าเรามาพนันกันไหมคะ  ? ” “ พนัน ? ” “ ถูกต้องแล้วค่ะ  เรามาพนันกัน... ” “ มันจะดีหรือปลายเทียน  ” “ แล้วมันไม่ดียังไงคะ ‘ จารย์ ? ” “ ก็ผมเป็นอาจารย์  ทำไมจะต้องมารับคำท้ากับลูกศิษย์หัวรั้นอย่างคุณด้วย ” หญิงสาวขบปากแย้มยิ้มละมุน  “ แสดงว่าอาจารย์ไม่กล้าใช่ไหมล่ะคะ ?  ” “ ใครว่า  ? ”  ดวงตาเข้มหรี่ลงคล้ายจะท้าทาย  “ ว่ามาซิ  ผมรับคำท้า ” เสร็จฉันล่ะ “ ถ้าอาจารย์ยิงพลาดแค่เพียงนัดเดียว หนูขอ... ” หล่อนครุ่นคิดอยู่ครู่ นึกถึงคำพูดของเพื่อนซี้  “ ติวหนังสือสอบให้หนู ” ฐาณัฐกลั้วหัวเราะหยอกเย้า   “ โอ้โห เป็นเด็กดีซะด้วยนะเรา ” ใบหน้าอิ่มส่งค้อนขวับใหญ่  ใครว่าฉันเป็นเด็กดีเล่า...ฉันมีแผนแล้วหรอกย่ะ ชายหนุ่มผ่อนยิ้ม พยายามกลั้วหัวเราะเอาไว้ “ แค่นี้เอง  โอเค...ไม่มีปัญหา  ผมแถมดอกไม้ให้คุณอีกช่อด้วยเอ้า ” โป๊ะเชะ !   ปลายเทียนปรายตามองเขาเหมือนรอประโยคต่อท้ายอีกซักนิดแต่ทว่าอีกฝ่ายกลับเงียบแล้วตั้งท่าเตรียมยิงลูกกระสุนไปที่เป้านิ่งเสียแทน    “  แล้วไม่คิดจะขออะไรบ้างหรือคะ  ” “ ถ้าเกิดผมยิงตรงเป้าทั้งสองนัด  ผมขอ...ขออะไรดีนะ...ติดเอาไว้ก่อนได้ม้า  ผมยังนึกไม่ออกเลยว่าจะขออะไรจากคุณดี ถ้าผมนึกออกเมื่อไหร่จะบอกแล้วกัน ” เปรี้ยง ! เปรี้ยง ! แล้วตุ๊กตาตัวใหญ่ที่โชว์อยู่บนแผงหน้าร้าน  ก็ถูกสอยลงมาให้กับผู้ล่ารางวัลอย่างฐาณัฐ “ ขนาดว่าไม่ได้ตั้งใจยิงนะเนี่ย ! ” เขาอวด ปลายเทียนสะบัดสายตาอารามหมั่นไส้  “ คิดออกหรือยังคะ ว่าจะขออะไร ? ” “ ยัง...”  ชายหนุ่มอุ้มตุ๊กตาหมี  เสตามองอีกฝ่าย  “ มันน่ารักน่ะว่าไหม ? ” ปลายเทียนเบ้หน้า “ ก็งั้นๆ แหละค่ะ ” ร่างเล็กนิ่งไปครู่เมื่อมือใหญ่จับแขนหมีทั้งสองข้างโอบล้อมรอบลำคอของเจ้าหล่อน  แล้วดันตุ๊กตาสู่อ้อมแขนจนหญิงสาวตั้งตัวไม่ทัน  หัวใจหล่อนมันระส่ำที่เขาทำกับหล่อนแบบนี้  “ ผมให้  ” แก้ไขเมื่อ 29 ธ.ค. 48 08:49:10 จากคุณ : PieKrob - [ 29 ธ.ค. 48 08:44:24 ]

ความคิดเห็นที่ 3 น่ารักจังเลย มาตอนต่อไปเร็วๆนะคะ ชอบๆๆๆ จากคุณ : ต่าย (tai shi 66) - [ 29 ธ.ค. 48 08:52:55 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ปลายเทียนสบตาคนตรงหน้า  หัวใจฟูพองจนคนที่ถูกจ้องหัวเราะแหะๆ เกาหัวแกรกกลบเกลื่อนอาการเก้กังของตน “ผมว่ามันเหมาะกับคุณดีน่ะ ” หล่อนปรายรอยยิ้มหวาน เหลือบมองแล้วทวนคำว่า  “  ให้เทียนแล้วนะคะอาจารย์  ” “ ครับ “ “ ให้แล้วให้เลย...ถ้าท้วงคืนเทียนไม่ให้แล้วนะคะ ” “ ครับผม ”   หญิงสาวคลี่ยิ้มใส โอบเจ้าหมีแล้วเอาดวงหน้าไซ้กับขนนุ่มๆ บนตัวตุ๊กตา แต่ทว่าหล่อนกลับจามลั่น  ทำจมูกฟุดฟิด  อาจารย์หนุ่มหัวเราะพรืด  “ ไม่ยักรู้ว่าคุณแพ้ขนสัตว์ด้วย ? ” “ ไม่ใช่ซะหน่อย ” “ ตุ๊กตากับคนอุ้มตัวพอๆ กันเลย  มานี่ ! ผมถือให้ก่อน ”   เนื้อนวลส่ายหน้าทันควัน  เบี่ยงตุ๊กตาหลบ    “  ผู้ชายถือไม่เหมาะหรอก  เห็นเทียนอย่างนี้ เทียนแข็งแรงนะจะบอกให้  ให้เทียนถือเองดีแล้วล่ะ   ” “ ผมว่าคุณเนี่ยขี้เห่อนะ  ตามใจ ! ” ฐาณัฐเดินนำลูกศิษย์สาวผ่านโซนเครื่องเล่นนานาชนิด   ขณะที่หล่อนเดินตามอ้อยอิ่งเพราะมีภาระในการแบกเจ้าหมี     ปลายเทียนเริ่มปวดเมื่อยตามเนื้อตัว   ในที่สุดคุณเธอก็ต้องส่งสายตาเว้าวอนขอให้อาจารย์หนุ่มแบกคุณน้องหมีแทนให้ “ เล่นม้าหมุนไหม ? ”  เขาว่าพลางชี้ให้หล่อนดู  “  ไม่เห็นจะน่าสนุกตรงไหนเลย ไปขึ้นชิงช้าสวรรค์กันดีกว่า ! ”  หล่อนบอก “ ผมไม่ขึ้นนะ ” ปลายเทียนกลั้นหัวเราะ  “ ลูกตำรวจกลัวความสูงหรือเนี่ย ? ” “ ไม่ได้กลัวแต่ผมแค่..ไม่ชอบอยู่ในที่แคบๆ ต่างหากล่ะ ” หญิงสาวยักไหล่สูง  “ งั้น ’ จารย์ณัฐรอหนูอยู่ตรงนี้นะคะ  เดี๋ยวหนูมา  ”  หล่อนพลิกตัวเตรียมก้าวเท้าออกแต่มือหนาคว้าข้อมือหล่อนเอาไว้ เสียงเพลงลูกทุ่งนำสมัยเปิดก้องทั่วลาน  คนบังคับดับเครื่อง...ดันคันโยกไปข้างหน้า  กรงชิงช้าที่แล่นมาเนิ่บๆ แล่นมาหยุดกึกตรงหน้าปลายเทียน   หล่อนก้าวขึ้นก่อน ตามด้วยตุ๊กตาหมีและฐาณัฐตามลำดับ  คนคุมปิดลูกกรงเหล็กให้ลงล็อค เกี่ยวกุญแจคาไว้แล้วดันคันโยกถอยหลัง ชิงช้าแล่นไปช้าๆ  ฐาณัฐมองบรรยากาศโดยรอบแล้วจุดยิ้มอย่างสุขใจ  ภาพตรงหน้าถูกบันทึกเก็บในเมมโมรี่ของปลายเทียน “ ไหนว่าไม่ชอบอยู่ในที่แคบแล้วตามหนูขึ้นมาทำไมกันคะ ” “ ไม่ชอบก็ไม่ได้แปลว่าไม่กล้าขึ้นนี่ครับคุณปลายเทียน  คุณขึ้นมาคนเดียวอย่างนี้มันน่าเป็นห่วงออก ” “ เป็นห่วงเหรอ ?” ชายหนุ่มเหลือกตามอง  “ ใช่  ตราบใดที่ผมยังส่งคุณไม่ถึงพัก ผมก็ต้องรับผิดชอบลูกศิษย์หัวรั้นอย่างคุณ ” “ อ๋อ...”   “ นานแล้วนะที่ผมไม่ได้ขึ้นชิงช้าสวรรค์ ”  เขาหวนรำลึกถึงความหลัง   “ ที่ว่านาน...นานแค่ไหนกันคะ ? ” เขาจุดยิ้มใส  “ก็หกเจ็ดปีมาแล้ว  ครั้งสุดท้ายของการนั่งชิงช้าสวรรค์...มันทำให้ผมนึกถึงความรักครั้งแรก ” “ รักครั้งแรก ! อาจารย์มีรักครั้งแรกด้วยหรือเนี่ย ? ” “ คุณนี่ถามตลกดีนะ...แน่นอน ผมก็ต้องมีรักครั้งแรกซิ หรือว่าตัวคุณไม่เคยมี  ” ปลายเทียนจ้องเขาตาแป๋ว  “ มีซิคะ  รักแรกที่ยากจะลืมเลือน   ”   “ จริงซิน่ะ  ไม่ว่าจะเนิ่นนานแค่ไหน  เราทุกคนต่างไม่มีวันที่จะลืมรักครั้งแรกของเราไปได้   ” หญิงสาวเม้มริมฝีปากแน่น  จู่ๆ ก็ใจสั่นขึ้นมาซะเฉยๆ “ อาจารย์คงชอบเธอมาก  ” “ รู้ใจผมด้วยเหรอปลายเทียน ”   ฉันชอบจัง ! เวลาที่เขาเรียกฉันว่า ‘ ปลายเทียน ’   ฟังแล้วรู้สึกคุ้นเคยยังไงก็ไม่รู้   นัยน์ตาสีถ่านสบเข้มกับหล่อน ในแววตานั้นเศร้าดูสิ้นหวัง  “ ใช่  ผมกับเธอสนิทกันมาตั้งแต่เด็กๆ แล้วล่ะ  ผมชอบเธอตั้งแต่แรกเห็น  มันเป็นการแอบรักเธอเพียงข้างเดียว ” ชิงช้าสวรรค์เคลื่อนพาทั้งคู่มาหยุดค้างบนยอดสุด  สายลมพัดผ่านแกว่งกรงให้ไกวไปมา   “ อาจารย์แอบรักใครเป็นด้วยเหรอ ” หล่อนเอ่ยลอยๆ แต่เผอิญว่าเขากลับได้ยินมัน “ ผมก็เป็นคนธรรมดาคนหนึ่งนะ  ทำไมผมจะมีอารมณ์แอบรักไม่ได้ล่ะ ” “ เปล่าค่ะ  เทียนก็แค่แปลกใจเฉยๆ ที่ผู้ชายเพอร์เฟคอย่างอาจารย์ผู้ที่มีแต่คนรุมล้อม จะมีอารมณ์แอบรักกะเขาด้วย อืม...ว่าแต่ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกันคะ ? ” เขาจุดยิ้มกว้าง “ เธอเป็นรุ่นน้องผม  สาวน้อยดวงตาคมผมยาวสวย คนที่หัวดื้อเป็นที่สุด คนที่ไม่เคยสนใจผมเลย...” “ ไม่สนใจอาจารย์ เป็นไปได้ไงแล้วอาจารย์ล่ะคะ...เคยบอกความรู้สึกอะไรกับเธอบ้างหรือเปล่า  ? ” ฐาณัฐสั่นหัว   “ ไม่เคยบอก  ผมบอกเธอไม่ได้หรอก  ในเมื่อเธอชอบคนอื่นอยู่  ” “ โห...ทำไมเรื่องมันเศร้าอย่างนี้ล่ะคะ ” “ นั่นน่ะซินะ”  เขาถอนใจพรืด  “ เมื่อรู้ว่าเธอคิดกับผมแค่พี่ชายและเธอก็มีคนที่ชอบอยู่แล้ว ผมเลยคิดจะตัดใจเลิกชอบเธอแต่ว่าก็ทำไม่ได้  พอดีว่าผมสอบชิงทุนได้ก็เลยตัดสินใจจะบินไปเรียนต่อ ” “ ประชดด้วยการหนีหัวใจตัวเอง ” หล่อนว่า  ฐาณัฐนิ่งไป ดวงตาเข้มสบตรงมาที่อีกฝ่ายจนหล่อนต้องเอ่ยปาก  “ ขอโทษค่ะ เทียนพูดอะไรไม่ทันคิด...ปากไม่ดีเอง ” เขาส่ายหน้า “ คุณพูดถูกแล้วล่ะ ผมหนีหัวใจผมเอง ตอนนี้ผมเลยกลับมาตามหามันไง ” “ กับผู้หญิงคนนั้น ” “ หรืออาจจะเป็นใครซักคนแถวๆ นี้ ” “ ฮะ ! ” หล่อนอุทานลั่นแล้วทวนคำอารามตกตะลึง  “ ใครซักคนแถวๆ นี้ ” ฐาณัฐกลั้วหัวเราะยกใหญ่ “ ถ้าเป็นผู้หญิงคนนั้นได้ก็คงจะดี ” ปลายเทียนเบือนหน้าหนีไปอีกด้าน  น่าเศร้าชะมัด  หล่อนดูไม่มีหวังเลยงานนี้ “ หนูว่าถ้าอาจารย์รักเธอจริง...ก็น่าจะปล่อยให้เธอไปมีความสุขนะคะ ” “ ปลายเทียน...คุณคิดอย่างนั้นจริงๆ เหรอ ” “ ก็ไหน...อาจารย์บอกว่าเธอรักอยู่กับคนอื่นไม่ใช่เหรอ "   หนุ่มใหญ่จ้องเขม็งมายังดวงหน้าของหล่อน  หล่อนพูดคำถามแทงใจดำเขาหรือนี่   “ เออ...เทียนเสียใจค่ะที่พูดแบบนั้น  แต่ถ้าเทียนเป็นอาจารย์เทียนจะปล่อยคนที่เทียนรักไป จะไม่ฉุดรั้งเขาเอาไว้     ทำไมอาจารย์ไม่ลองเปิดใจให้คนอื่นเข้ามาค้นดูบ้างล่ะ  บางทีคนที่ใช่สำหรับหัวใจอาจไม่ใช่ผู้หญิงที่เป็นรักแรกของอาจารย์ก็ได้ ” ดวงหน้าคร้ามขบปาก กลั้วยิ้มใส  “ นั่นน่ะซิ  ทำไมผมจะต้องไปทุ่มเทความรักให้กับเขาด้วยในเมื่อเขาไม่เคยเหลียวแลผมเลย ”  ร่างบางปรายสายตามองคนที่นั่งอยู่ตรงข้าม  ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มหวาน   “ ใช่ค่ะ ” “  แต่คุณรู้ไหมว่าการเปิดหัวใจรับใครซักคนเข้ามานั้นมันไม่ใช่เรื่องง่าย  ”   “ รู้ซิคะ ทำไมเทียนจะไม่รู้  ” ร่างเล็กนิ่งงัน  ริมฝีปากกระตุกเค้นรอยยิ้มส่งไปอย่างยากเย็น   “ แต่ว่าผมจะรอจนกว่าเธอจะไม่เหลือใคร  ผมอยากเป็นคนสุดท้ายที่จะได้ดูแลเธอ ” พรึ่บ !  แสงไฟจากนีออนดับวูบ  ลานกว้างที่เต็มไปด้วยแสงสีนีออน บัดนี้มีแต่ความมืดมิด  เสียงเพลงที่กระหึ่มก็ขาดช่วงหายไป  ทุกสิ่งทุกอย่างดูเหมือนจะหยุดนิ่ง คนคุมตะเบ็งเสียงโหวกเหวกบอกลูกค้าบนชิงช้าให้ ใจเย็นก่อนส่งลูกน้องไปดูหม้อแปลงว่ามีปัญหาอะไร  นัยน์ตาใสจดจ้องไปที่ใบหน้าคร้าม  ในหูก้องแต่คำพูดของเขา แต่ว่าผมจะรอจนกว่าเธอจะไม่เหลือใคร  ผมอยากเป็นคนสุดท้ายที่จะได้ดูแลเธอ  หล่อนเข้าใจความรู้สึกของเขาดี  จู่ๆ น้ำตาพานจะไหลออก  หล่อนบอกไม่ถูกเหมือนกันว่าหล่อนสงสารเขา หรือว่า หล่อนเสียใจที่ผู้หญิงผู้โชคดีคนนั้นไม่ใช่หล่อน “ ที่ผมไม่ชอบขึ้นชิงช้าคุณรู้ไหมว่าเพราะอะไร ? ”  ปลายเทียนส่ายหน้าตอบ ” เพราะเมื่อสองปีก่อน วันแรกที่ผมเดินทางมาถึงเมืองไทย  ผมขับรถผ่านงานวัดนี้ก็เลยหวนคิดถึงวันเก่าๆ  ผมมองชิงช้าที่หมุนไปพร้อมกับแสงไฟ...ตัดสินใจขึ้นไปนั่งชมวิวเล่นๆ  แล้วผมก็ต้องติดแหงกอยู่บนชิงช้าแคบๆ อยู่เกือบครึ่งคืน ” เขาปรายตามองอีกฝ่ายดูท่าที   “ ตลกดีว่าไหม...ผมแค่ต้องการจะรำลึกความหลังเกี่ยวกับความรักครั้งแรกซะหน่อยก็ดันมาติดอยู่บนชิงช้าถึงสองครั้งสองคราว  ” หญิงสาวเผยยิ้มกว้าง “ สงสัยดวงอาจารย์จะไม่ถูกกับชิงช้าละมั้ง  ” “ ผมก็ว่าอย่างงั้น  ”  เขาตอบ ทั้งคู่สบตากันแล้วหัวเราะ  สายฝนตกโปรยปรายลงมาเป็นจังหวะเดียวกับที่เสียงเรียกจากโทรศัพท์มือถือดังขึ้น   ปลายเทียนล้วงเจ้าต้นเสียงออกมาจากกระเป๋า เมื่อเห็นหน้าจอแสดงเบอร์เท่านั้น หล่อนก็ตัดสายทิ้งทันที   “ แม่โทรมาตามเหรอ ?” “ ค่ะ...” “ แล้วทำไมไม่รับสายล่ะ ? ” หล่อนบอก  “ ขืนรับตอนนี้มีหวังโดนด่าหูชาแหงๆ  ไว้ไปโดนด่าทีเดียวที่บ้านเลยดีกว่า ”  มือเนียนซุกเข้ากระเป๋า ตัดปัญหาด้วยการปิดเครื่อง ลอบทำโดยไม่ให้อีกฝ่ายนั้นรู้   ฐาณัฐทอดสายตามองไกล  อาการนิ่งเงียบไปของอีกฝ่ายทำให้หญิงสาวต้องถามขึ้น  “ คิดอะไรอยู่คะ อาจารย์ณัฐ ? ”   หนุ่มใหญ่ชายตามามองแล้วเอ่ยว่า  “ คุณเคยชอบผมบ้างมั๊ย ? จากคุณ : PieKrob - [ 29 ธ.ค. 48 09:01:51 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ขอบคุณนะค่ะ...สำหรับ W i n t e r b e r r y- แหม ! ประเดิมคนเเรกเลย เเทงกริ้วค่า :::อาราเร่::: - ขอบคุณนะค่ะที่มาอ่าน เราเจอกันอีกแล้วนะ เชอร์เบต จี๊ดด ด - จะพยายามสุดความสามารถ ในการเอาเรื่องลงไวไว ดีใจค่ะที่ติดตาม lovekalo - นึกว่าจะลืมกันเสียเเล้ว อิอิ เรื่องนี้ลงเรื่องที่สองค่ะ เเต่เป็นเเค่เรื่องสั้นนะคะ (อาจจะค่อนข้างยาวไปกว่าเรื่องสั้นเรื่องอื่นก็ได้ ไม่เเน่ใจเหมือนกัน) เเต่ดีใจที่เจอกันอีกครั้งนะคะ อ๋อ ส่วนเรื่องภาคพิเศษของรักกันดีไหม จะพยายามเเต่งให้จบ (กำลังพยายามอยู่สุดความสามารถ เเต่งานเยอะมั่กๆ ไม่กล้าหันมาทุ่มเทกับงานเขียนมากไป เดี๋ยวจะโดนเจ้านายด่า ซวยเเย่จริงไหมคะ 555 )             Noey :p  ขอบคุณคะ ยาวหรือไม่ก็ต้องลองติดตามดูซิค่ะ เเละคนอื่นๆที่เข้ามาอ่าน พายกรอบขอบคุณหลายๆ เน้อ จากคุณ : PieKrob - [ 29 ธ.ค. 48 09:15:14 ]

ความคิดเห็นที่ 6 กี่ตอนจบคะเนี่ย อาจารย์กับลูกศิษย์หรอ ยังงี้จะผิดศีลธรรมมั้ยอ่ะ ^^" จากคุณ : W i n t e r b e r r y - [ 29 ธ.ค. 48 09:25:46 ]

ความคิดเห็นที่ 7 โอ้ น่าร๊ากก >___< อาจารย์ณัฐแอบน่ารักง่ะ (แต่พูดชื่อนี้ทำให้นึกถึงอ.ที่มหา'ลัยที่ชื่อเดียวกัน แล้วขัดกับคำว่า 'อาจารย์ณัฐน่ารัก' จริงๆเลย -___-'') ปล. มั๊ย น่าจะเป็น มั้ย มากกว่านะคะ >__< แก้ไขเมื่อ 29 ธ.ค. 48 12:54:33 จากคุณ : โรซี่ (iNt_GaL) - [ 29 ธ.ค. 48 12:53:12 ]

ความคิดเห็นที่ 8 สารภาพรักไปเลยปลายเทีย บอกเลย บอกเลย บอกเลย จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 29 ธ.ค. 48 17:02:39 ]

ความคิดเห็นที่ 9 สนุกดีค่ะ แต่อยากรู้ว่าอาจารย์เคยแอบรักใครเอ่ย รออ่านตอนต่อไปค่ะ ใกล้ปีใหม่แล้ว มีความสุขมากๆ นะคะ จากคุณ : lovekalo - [ 29 ธ.ค. 48 18:01:41 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ตามอ่านอยู่ค่ะ ^^ จากคุณ : peiNing - [ 29 ธ.ค. 48 19:51:56 ]

ความคิดเห็นที่ 11 โห อาจารย์ขา หมิ่นเหม่ไม่ควรอย่างยิ่ง จากคุณ : scottie - [ 29 ธ.ค. 48 23:39:07 ]

ความคิดเห็นที่ 12 น่ารักจังเลยค่ะ เริ่ม ๆ เปิดเผยแล้ว อาจารย์ฐาณัฐเนี่ย สงสัยจะมีอดีตกับปลายเทียนหรือเปล่าคะ  คงไม่ใช่คนอื่นหรอกเนอะ อิ อิ มันแปลก ๆ ตรงที่ยังเป็นอาจารย์กับลูกศิษย์กันอยู่เนอะ น่าจะประมาณว่า ฐาณัฐไม่ได้สอนหนังสือนางเอก หรือไม่ก็เป็นแค่อาจารย์พิเศษชั่วคราวเนอะ แต่ไหนๆ  หนูเทียนก็จะเรียนจบแล้ว  คงไม่หมิ่นเหม่เท่าไหร่แล้วมั้งคะ อิ อิ แต่ตอนนี้น่ารักมาก  ๆ เลยค่ะ  ชอบมาก ^o^ จากคุณ : Noey :p (paweenah) - [ 30 ธ.ค. 48 00:19:27 ]

ความคิดเห็นที่ 13 น่ารักมากๆๆอ่ะเอามาลงต่อเร้วนะคะ จากคุณ : คนหลังม่าน - [ 30 ธ.ค. 48 11:50:36 A:203.113.61.132 X: TicketID:108386 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ว๊า...นึกว่านายตี๋เป็นพระเอก ไม่เป็นไร อาจารย์ก็ได้ แต่ในชีวิตจริงไม่ค่อยชอบอินเลิฟกะอาจารย์ (กลัวถูกสอนตลอดชีวิต 5555555) จากคุณ : เชอร์เบต จี๊ดด ด - [ วันสิ้นปี 15:29:12 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ฮุๆๆๆๆๆๆๆคู่นี้ท่าทางก้าวหน้าขึ้นเยอะ จากคุณ : รียา-อารียา - [ 2 ม.ค. 49 23:00:02 ]