รินรินโรยหลั่งฟ้า........สายฝน

ร่วงร่วงจากเบื้องบน......................สู่หล้า

พรมพรมช่ำใจคน..........................ทั้งโลก

ชุ่มชุ่มดินและหญ้า.........................พฤกษ์กล้าผิใบ



ไหวไหวหวั่นอกโอ้...................ฝนหาย

ปล่อยปล่อยหล้าเดียวดาย..................เปี่ยวร้าง

คอยคอยร่วงหล้าพราย.......................ฝนห่ม

กี่กี่คอยอ้างว้าง................................ใฝ่เฝ้าฝันสลาย



หมายให้โลกช่ำชื้น...........อุดม

โรยพร่างพฤกษ์ไพรพรม.....................อย่าร้าง

สุนทรีย์อภิรมย์..................................เริงรื่น

คืนสู่หล้าสุขสร้าง...........................สร่างสิ้นทุกข์ระทม



บ่มจิตใจคล้ายดั่ง.............. สายฝน

ชื่นชื่นช่ำใจคน...............................เลิศแล้ว

น้ำใจหลั่งสกล................................สุขเปี่ยม....ล้นเนอ

คือค่ามณีแพร้ว................................พร่างห้วงใจชน

๒๖ ธ.ค. ๒๕๔๘

เกรียงไกร หัวบุญศาล