รินรินโรยหลั่งฟ้า...............สายฝน
ร่วงร่วงจากเบื้องบน.....................สู่หล้า
พรมพรมช่ำใจคน.......................ทั้งโลก
ชุ่มชุ่มดินและหญ้า....................พฤกษ์กล้าผิใบ
ไหวไหวหวั่นอกโอ้.................ฝนหาย
ปล่อยปล่อยหล้าเดียวดาย....................เปลี่ยวร้าง
คอยคอยร่วงหล้าพราย........................ฝนห่ม
กี่กี่คอยอ้างว้าง.................................ใฝ่เฝ้าฝันสลาย
หมายให้โลกช่ำชื้น............อุดม
โรยพร่างพฤกษ์ไพรพรม.....................อย่าร้าง
สุนทรีย์อภิรมย์..................................เริงรื่น
คืนสู่หล้าสุขสร้าง...........................สร่างสิ้นทุกข์ระทม
บ่มจิตใจคล้ายดั่ง...............สายฝน
ชื่นชื่นช่ำใจคน...............................เลิศแล้ว
น้ำใจหลั่งสกล...............................สุขเปี่ยม.....ล้นเนอ
คือค่ามณีแพร้ว............................ พร่างห้วงใจชน
๒๖ ธ.ค. ๒๕๔๘
เกรียงไกร หัวบุญศาล
แก้ไขเมื่อ 30 ธ.ค. 48 10:10:22
แก้ไขเมื่อ 30 ธ.ค. 48 10:09:06
จากคุณ :
huaboonsan 
- [
29 ธ.ค. 48 14:17:39
]
รินริน
