CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangTorakhongGameRoom


    ครึ่งหนึ่งของชีวิตที่หายไป สีหพันธุ์ ชุมสาย ณ อยุธยา

    30 สิงหาคม 2549  01.20 น.

    Start!

    ท่ามกลางรัตติกาลอันมืดมิดผู้คนกำลังหลับไหล
    เสียงเครื่องปรับอากาศภายในห้องทำงานยังคง
    ทำงานอย่างต่อเนือง ภายใต้แสงสลัวๆ
    จอคอมพิวเตอร์บางๆ ยังคงฉายแสงไปที่กระทู้

    http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E4666072/E4666072.html

    ลูกผู้ชายวัยกลางคน คนหนึ่งกำลังเพ่งจ้องมองไปที่
    จอฯ เค้าค่อยๆละเมียดอ่านทุกๆตัวอักษรไปด้วย
    จิตวิญญาณไปในทุกๆคำตอบในกระทู้นั้น

    แววตาของลูกผุ้ชายนักสู้ แห่งท่าอากาศยานไทย
    ค่อยๆ มีหยดน้ำแห่งคราบน้ำตาไหลรินเปื้อน
    อาบแก้ม เค้าปล่อยให้หยาดน้ำตาแห่งมิตรภาพ
    ค่อยๆไหลผ่านแก้ม ซึ่งเป็นทั้งมุมมองชีวิตเค้า
    เค้าพอใจที่จะร้องไห้เงียบๆคนเดียว
    ..........................

    เค้าค่อยๆจิบ กาแฟที่เผลอปล่อยวางไว้จนเย็นชืด
    หยาดน้ำตาไหลเประเปื้อนเคล้ากับกาแฟกับกาแฟ
    ที่เค้าจิบจนแยกไม่ออกระหว่างรสชาตของกาแฟ
    หรือรสชาตของน้ำตาแห่งมิตรภาพ BP!
    ………………..
    .......
    ...

    ช่างน่าอัศจรรย์ใจเป็นยิ่งนักรสชาติกาแฟค่ำคืนนี้
    มันเป็นน้ำตาแห่งจิตวิญญาณถึงเพื่อน
    แม้จะเจ็บปวดในความรู้สึกเค้ามากมายนัก
    กับสิ่งที่สังคม ผู้คนส่วนหนึ่งพยายามหยิบยื่น
    ให้เค้าตลอด 2ปีที่ผ่านมา
    แต่ทุกๆคอมเมนท์ในกระทู้นี้ มันคือความทรงจำ
    ที่ดีที่สุดในชีวิตผมตรงนี้ และ มันจะเป็นตำนาน
    แห่งความรู้สึกผม ผมสัญญา ผมจะเก็บทุกๆ
    ความคิดเห็นในทู้นี้ที่ผมต้องแลก
    มาด้วยก้อนหิน และดอกไม้ตลอด 2 ปีที่ผ่านมา
    ............................
    .....................
    .............

    เค้าละสายตาจากหน้าจอ
    มองลอดออกไปยังนอกหน้าต่าง
    ผุ้คนยังคงหลับไหล ภาพความทรงจำเก่าๆ
    ค่อยๆปรากฏขึ้นอีกครั้ง

    "ตั้งแต่ตื่นขึ้นมาก็เปิดคอม
    ทั้งวันก็เฝ้าอยู่หน้าคอม
    ไปไหนก็ห่วงคอม
    เที่ยงคืน ดึกดื่น ก็อยู่หน้าคอม

    เคยทะเลาะกันจนแทบจะบ้านแตก
    ก็เพราะผมอยู่แต่หน้าคอม

    จนวันนี้ ผมมีคำตอบให้เมียและลูกผมแล้ว
    และคน 3 คนก็อ่านกระทู้นี้ด้วยกัน ด้วยน้ำตา
    ซึ่งผมไม่จำเป็นจะต้องมีคำอธิบาย
    กว่า 2 ปีผ่านมา ผมทำอะไรอยู่หน้าคอม"
    ........................
    ............
    .....

    ความคิดเห็นที่ 166

    อ่านข้อความสุดท้ายของคุณสีห์พันธ์แล้วเข้าใจเลยค่ะ น้ำตาไหลเลย ซึ้งมาก

    จากคุณ : Just A Woman In The World
    ..............................

    ความคิดเห็นที่ 223  

    แม้จะไม่ได้สนิทกับปู่ ไม่เคยเจอกับปู่มาก่อน
    เคยแค่ทักทายปู่ในกระทู้ และหลังไมค์ไปถามข้อสงสัย
    เกี่ยวกับการจองตั๋วนกผ่าน internet เท่านั้น

    ยังอดรู้สึกใจหายไปกับเค้าไม่ได้เลยค่ะ
    แต่ก็เข้าใจการตัดสินใจของปู่ค่ะ
    จะขอเป็นกำลังให้ปู่ต่อไปนะคะ

    และขอขอบคุณสำหรับสาระ ความรู้ และความบันเทิง
    ที่ปู่ได้มอบให้แก่สมาชิกห้อง BP แห่งนี้
    นับตั้งแต่วันแรกที่ปู่มาร่วมเป็นครอบครัว BP
    ด้วยกันนะคะ

    ชื่อและล็อกอินรูปปากนกของปู่
    จะอยู่เป็นตำนานของห้องนี้ตลอดไปแน่นอนค่ะ :)

    จากคุณ : ตุ๊กตาไขลาน  
    ......................................
    .......................
    .............


    02.05 น.

    “พี่ยังไม่นอนอีกเหรอค่ะ พรุ่งนี้ต้องทำงาน
    แต่เช้าอีกน่ะ” เสียงใครคนหนึ่งเดินเข้ามาบอกให้
    เค้าเลิกคิดมากกับ เหตุการณ์ การตัดสินใจ
    เมื่อบ่ายวันนี้

    "เอ่อ.... น้องไปนอนก่อนแหอะ พี่อยากอยู่เงียบๆ
    คนเดียว สักพัก คับ ไม่ต้องเป็นห่วงน่ะ!"

    เค้าบอกภรรยาสุดที่รักไป โดยไม่อยากให้เธอเห็น
    ร่องรอย ความบอบช้ำทางแววตา....
    ...............................
    .................

    ดูเหมือนว่า การตัดสินใจไม่มี สีห์พันธุ์ ใน bp วันนี้
    ไม่ต่างจากการศูนย์เสียของรักของหวงชิ้น
    ที่มีค่าที่สุดในชีวิตชิ้นหนึ่งไปเลย

    เค้าอ่าน ทุกๆเมนท์ ในกระทู้นี้ต่อไป
    มันเป็นจิตวิญญาณของชีวิตผมจริงๆ
    ถ้าไม่มีวันนี้ ผมจะทราบความรู้สึกตรงนี้มั้ย?
    เค้าหวนคิด ภาพเมื่อตอนเย็น

    "ผมเดินไปกอดลูกและเมีย
    บอกว่าต่อไปนี้ไม่มีอีกแล้ว
    ปู่สีห์แห่ง BP
    ครอบครัวของเรา
    จะได้ผมกลับมาอย่างถาวร..."

    ถูกลอยจุดขึ้นมาในความรุ้สึกเค้าอีกครั้ง

    “ขอบคุณทุกๆความรู้สึกน่ะคับสำหรับ
    กำลังใจที่มอบให้ผมในกระทู้นี้
    นอกจากผมจะเซฟเก็บไว้ในฮาร์ดิสท์แล้ว
    ผมขอเซฟเก็บไว้ในช่องว่างพิเศษในหัวใจ
    ของลูกผู้ชายที่ชื่อ


    สีหพันธุ์ ชุมสาย ณ อยุธยา

    หรือ ปรู่สีห์ ของเพื่อนๆ น้องๆ

    ลาก่อนคับเพื่อน......"

    เค้ารำพึงมาเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะ
    Short Down คอมฯและตัวเอง
    แล้วเดินหายไปท่ามกลามความมืดมิดของสังคม!
    ......................................................
    ........................................
    ...........................

    ..............................................................
    “Short Down! เถอะเพื่อน มาย์ ฮีโร่ ของฉัน!”
    ฝากไว้เป็นอนุสรณ์กระทู้นี้และเป็นส่วนหนึ่ง
    ของยูสเซอร์ “สีหพันธุ์”

    Layjai@2006
    ----------------------------------

     
     

    จากคุณ : เลจาย - [ 2 ก.ย. 49 09:47:33 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | PanTown.com | BlogGang.com