ความคิดเห็นที่ 1 ภาพครอบครัวชนเผ่าเงาะซาไกที่อาศัยอยู่ในป่าดงดิบลึกทางภาคใต้ของไทยเรา อดีตเคยมีลูกหลานของเขาเข้าร่วมขบวนการปฎิวิติไทยโดยการนำของกองทัพปลดแอกแห่งประเทศไทยมาแล้ว ปัจจุบันพึงใจในการอาศัยตามวิถีชีวิตดั่งเดิมของบรรพบุรุษ ไม่มีธนาคาร ไม่มีนายทุน ไม่มีโกดังกักตุน ไม่มีคลังยารักษาโรค เจ็บไขได้ป่วยยามใดก็อาศัยพรรณไม้ในป่าลึกต้มกินพอหายขาดจากโรค ยามหิวก็ขุดเผือกมันเผากิน โชคดีกว่านั้นก็กินกับสัตว์ป่าที่ล่ามาได้โดยใช้เพียงลูกดอกอาบยาป่าเท่านั้น ************************************************************************ เทือกเขาบรรทัด ที่พาดผ่านพื้นที่จังหวัดตรัง - พัทลุง และสตูล นอกจากจะสมบูรณ์ไปด้วยแนวป่า ซึ่งเป็นแหล่งยังชีพและที่อยู่อาศัยของบรรดาสัตว์ป่านานาชนิดแล้ว ยังเป็นที่พำนักอาศัยของชนพื้นเมืองเผ่าหนึ่ง ซึ่งมีวิถีชีวิตที่สงบ เร่ร่อนและรักสันติสุข เป็นเจ้าแห่งผืนป่าผู้รู้จักพื้นที่ป่าแทบทุกตารางนิ้ว    ชนเผ่านี้ดำรงชีพอยู่ในป่าลึกของเทือกเขาบรรทัด ในที่ซึ่งมีผู้คนไม่มากนัก จะได้พบเห็นและรับรู้เบื้องหลังชีวิตของคนกลุ่มนี้ นั่นคือ "ซาไก" หรือเงาะป่าแห่งเทือกเขาบรรทัดนั่นเองครับ จากคุณ : สหายสาริกา - [ 20 ธ.ค. 50 22:59:13 ]

ความคิดเห็นที่ 2 “ เทือกเขาบรรทัด “  ซึ่งเป็นแหล่งอาศัยของชนเผ่าซาไกอยู่หลายกลุ่ม  โดยแต่ละกลุ่มจะแยกย่อยอยู่ทั่วบริเวณนี้ เทือกเขาบรรทัด มีสภาพภูมิประเทศเป็นภูเขาสลับซับซ้อน มีความสูงจากระดับน้ำทะเลระหว่าง 100 - 1,350 เมตร ประกอบด้วยป่าดิบชื้น และป่าดิบเขาที่มีลักษณะเป็นหุบเขา ลาดเขา และสันเขา  ยังพบทุ่งหญ้าและป่าละเมาะกระจายเป็นหย่อม ๆ   จากระบบนิเวศที่มีความหลากหลายเช่นนี้ ส่งผลให้มีพืชและสัตว์หลากหลายชนิดด้วยเช่นกัน   ทำให้ซาไกมีอาหารสำหรับบริโภคได้ตลอดทั้งปี   และสามารถดำรงเผ่าพันธุ์ได้ตลอดมาหลายชั่วอายุคน จากคุณ : สหายสาริกา - [ 20 ธ.ค. 50 23:03:15 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ซาไก มีนิสัยร่าเริง  ยิ้มง่าย  พูดตรงไปตรงมา ไม่ชอบการทะเลาะเบาะแว้งไม่ว่าจะเป็นซาไกด้วยกันเอง หรือกับบุคคลภายนอก ไม่เคยพบซาไกทะเลาะ หรือโต้เถียงกัน แม้แต่ในเด็กเล็ก ทุกคนจะเล่นกันด้วยรอยยิ้ม และเสียงหัวเราะ เราเดินทางไปพบพวกเขาในสถานที่แห่งหนึ่งในกลางป่าเขาบรรทัด  ซึ่งมีอดีตสหายจากบ้านป่าพนเป็นผู้นำทาง ข่าวแรกที่ทราบก็คือการจากไปของเฒ่าผู้นำในช่วงปี 2520-2522 แต่ยังคงเหลือบางคนที่เคยร่วมชะตากรรมจากเรื่องราวในอดีตครั้งนั้นอยู่บ้าง จึงทำให้เราทราบถึงการเปลี่ยนแปลงหลายๆอย่างได้เกิดขึ้นในป่าแห่งนี้ เมื่อหมดยุคสงครามแย่งชิงประชาชนที่สงบลงประมาณปี2534 จากคุณ : สหายสาริกา - [ 20 ธ.ค. 50 23:12:04 ]

ความคิดเห็นที่ 4 หลังจากปี 2534 ชาวเมืองเริ่มพบเห็นกลุ่มชนเก่าแก่คือซาไกมากขึ้น  ไม่ว่าจะเป็นรอยต่อระหว่างผืนป่าบ้านป่าพน หรือบ้านตะโหมด ซาไก เริ่มรู้จักคนเมืองมากขึ้น มีเสื้อผ้าห่อหุ้มร่างกายหลากสีสวมใส่ ผิดแปลกไปจากเดิมที่ไม่เคยสวมใส่อะไรเลย หรืออย่างดีก็แค่ใบไม้ ซาไกบางกลุ่มเริ่มเรียนรู้จากผู้คนในเมืองมากขึ้น มีการทำอาหารโดยใช้หม้อข้าวหุงต้มและรู้จักรับจ้างใช้แรงงานมีเงินทองใช้สอย และยังใช้เงินซื้อสิ่งของแลกเปลี่ยนมากขึ้นอีกด้วย และแล้ววันนั้นเมื่อปี 2546 เราก็รู้ว่าควาเปลี่ยนแปลงของชนบางกลุ่มก็เกิดขึ้น สิ่งที่พบเห็นและตกใจอย่างมาก  ก็คือมีผู้บุกรุกเข้ามาทำไม้ในป่าลึก โดยว่าจ้างชาวซาไก ทำไม้แบบผิดกฏหมายเพื่อแลก  เงิน จากคุณ : สหายสาริกา - [ 20 ธ.ค. 50 23:23:43 ]

ความคิดเห็นที่ 5 “เฒ่าคำ” คือชื่อเรียกจากทางการที่เข้ามาสำรวจและจัดทำประชากรให้กับซาไก  แต่ชื่อระหว่างเขากันเองเรียกชื่อกันอย่างไรเราไม่รู้ เราฟังภาษาของพวกเขากันเองไม่ออก เขาแทนตัวเองว่าเฒ่าหรือไอ้เฒ่า เพราะจากการได้สัมผัสกับซาไกมากขึ้น สำนวนไอ้เฒ่าหรือเฒ่าได้ไปจากชาวบ้านที่หมายถึงการให้เกียรติยกย่องซึ่งกันและกัน และยกคนถูกเรียกให้เป็นหัวหน้าเหตุผลหนึ่ง และอีกเหตุผลหนึ่งการเรียกกันว่าเฒ่าหรือไอ้เฒ่าหมายถึงการคบกันเป็นเพื่อนอย่างสนิทสนมถึงขั้นเป็นเพื่อนเกลอทีเดียว “เฒ่าคำ”  บอกเราว่า ทุกๆอย่างได้เปลี่ยนไปจากบางกลุ่มแล้ว  แต่กลุ่มที่แตกออกมาเขาไม่ทำแบบนั้นเด็ดขาด เขารักป่านี้และสายน้ำนี้ เขากินมันเป็นอาหารอย่างเดียว และไม่สุงสิงกับคนแปลกหน้ามากนัก เขาไม่รับรู้เรื่องไม้ใดๆ เพียงบอกว่า " พรุ่งนี้เขาก็จะไปจากที่นี่ " และจะกลับมาอีกครั้งเมื่อหัวมันใต้ดินที่นี่เติบโต จากคุณ : สหายสาริกา - [ 20 ธ.ค. 50 23:31:53 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ซาไก เป็นชนเผ่าที่หวงลูกหลานมาก จะนำลูกไปด้วยทุกครั้งเมื่อออกไปหาอาหาร   ลูกที่ยังเดินไม่ได้ ซาไกจะใช้ผ้าขาวม้า หรือผ้าถุง นำมาพันรอบคอและคล้องไหล่ข้างใดข้างหนึ่ง คล้ายเป้ จากคุณ : สหายสาริกา - [ 20 ธ.ค. 50 23:39:40 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เชื้อสาย เผ่าพันธุ์ซาไก  แบ่งออกเป็น 4 กลุ่มภาษาใหญ่ ๆ คือ    1. ภาษาแต็นแอ็น ในพื้นที่จังหวัดตรัง พัทลุงและสตูล    2. ภาษาเดียเด ในพื้นที่อำเภอระแงะ จังหวัดนราธิวาส    3. ภาษายะฮาย ในพื้นที่อำเภอแว้ง จังหวัดนราธิวาส    4.ภาษากันซิวในพื้นที่อำเภอธารโตจังหวัดยะลา ซาไกมีรูปร่างค่อนข้างเตี้ยผิวเนื้อดำค่อนไปทางสีน้ำตาลไหม้ผมหยิกเป็นก้นหอยติดหนังศีรษะปากกว้างน่องสั้นเรียวท้องป่องและริมฝีปากหนา จากคุณ : สหายสาริกา - [ 20 ธ.ค. 50 23:44:50 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ชาวซาไกยังคงอพยพวนเวียนอยู่ในเขตพื้นที่ป่าบนเทือกเขาบรรทัดระหว่างตำบลทุ่งนารี  อำเภอป่าบอน และตำบลตะโหมด  อำเภอตะโหมด  จังหวัดพัทลุง   ตั้งแต่เดินพฤษภาคมไปจนถึงช่วงหน้าฝนของทุกปี   หลังจากนั้นกลุ่มซาไกจะอพยพเข้าป่าลึก   และส่วนหนึ่งหลบภัยช่วงหน้าฝนเข้าไปอยู่ในเขตพื้นที่จังหวัดตรังและสตูล   แต่ชาวซาไกบางกลุ่มได้แยกย้ายไปอยู่ที่บ้านตระ   ซึ่งเป็นเขตรอยต่อ  3  จังหวัดกลางเทือกเขาบรรทัด จากคุณ : สหายสาริกา - [ 20 ธ.ค. 50 23:46:27 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ลูกดอกหรือบิลา ทำจากไม้เทา เป็นพืชวงศ์ปาล์ม นำมาเหลาให้มีขนาดเล็ก ปลายแหลม ความยาวประมาณ 30 เซนติเมตร นำลูกดอกไปย่างไฟให้แห้ง จนมีสีดำ ปลายลูกดอกยาวจากส่วนปลายประมาณ 3 เซนติเมตร  ควั่นให้มีรอยคอด พร้อมทั้งทำจุกก๊อกจากทางระกำเสียบปลายอีกด้าน ก่อนนำไปเคลือบยาพิษ การเคลือบยาพิษมักเคลือบหลาย ๆ ครั้ง จนได้ความเข้มข้นของพิษที่สามารถฆ่าสัตว์ได้ แต่ละครั้งต้องรอให้ยาพิษแห้งก่อนที่จะเคลือบชั้นต่อไป ลูกดอกที่เคลือบยาพิษแล้วจะแยกเก็บแต่ละอันไว้ในปลอกที่ทำจากไม้ไผ่ขนาดเล็ก ที่นำมาร้อยต่อกัน เรียกว่า “ฮันลิ” ก่อนที่จะรวบทั้งหมดบรรจุลงในกระบอกไม้ไผ่ขนาดใหญ่ ซึ่งเรียกว่า “มะนึ” หรือ “ตะมิละ” นำไปเก็บไว้ในที่สูง ให้ปลอดภัยจากเด็กเล็ก จากคุณ : สหายสาริกา - [ 20 ธ.ค. 50 23:55:47 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ระหว่างขั้นตอนการทำยาพิษ มากมักไม่ให้เด็กเข้ามามีส่วนเกี่ยวข้องส่วนคนที่ทำหน้าที่เคี่ยวและคนที่เกี่ยวข้องมักอยู่เหนือลม หากอยู่ใต้ลมหรือสูดควันเข้าไป ทำให้เกิดอาการวิงเวียนศีรษะได้ ศาสตร์ซาไก ล่าสัตว์กับลูกดอกอาบยาพิษ  ยาพิษที่ซาไกใช้ล่าสัตว์ เป็นส่วนประกอบของพืช ๒ ชนิด ๑  อีโป๊ะ หรือด๊อก ซึ่งมีสารประกอบพวก Alpha - antiarin Beta - antiarin และ Antialloside มีผลต่อการบีบตัวของหัวใจ ๒  เปลือกของต้นกะแหย้ง  หรือต้นมะเปี๊ยะ    ซึ่งมีสารประกอบพวก strychnine มีผลต่อการหดตัวของกล้ามเนื้อ ทำให้สิ่งมีชีวิตเป็นอัมพาตและสียชีวิตได้ กรีดเปลือกต้นอีโป๊ะ จะใด้น้ำยางสีขาวขุ่นไหลออกมา รองรับด้วยตะกร้าใบชิง  เมื่อได้น้ำยางในปริมาณตามต้องการแล้ว จึงนำไปเคี่ยว ซึ่งการเคี่ยวจะใช้ตะกร้าใบชิงอีกใบ บรรจุน้ำ ตั้งไฟให้เดือด เทน้ำยางอีโป๊ะลงไปผสมกับน้ำ พร้อมทั้งนำเปลือกของต้นกะแหย้ง หรือมะเปี๊ยะ ที่ขูดไว้ลงไปผสม รอให้เดือด จึงใช้ไม้คนไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งน้ำยางมีความเหนียวเคลือบปลายลูกดอกได้ สังเกตได้จากน้ำยางเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาล น้ำยางอีโป๊ะที่เคี่ยวเสร็จแล้ว จะเก็บไว้ในกระบอกไม้ไผ่ วางให้พ้นมือเด็ก จากคุณ : สหายสาริกา - [ 20 ธ.ค. 50 23:59:40 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ผมใช้เวลาพบปะพูดได้สักระยะ เราก็ต้องเดินทางกลับออกมา  เนื่องจากเส้นทางที่เราเดินกลับจะต้องใช้เวลาร่วมๆกว่า 5 ชม. ผมก็เดินทางกลับมาพร้อมกับหลายๆคำถามที่อยู่ในใจ ถึงการเปลี่ยนแปลงวิถีบางประการที่เรายังไม่ทราบว่า เรื่องเหล่านี้จะหาคำตอบได้ที่ใคร แต่วันนี้เราได้ทราบอย่างหนึ่งว่า ถึงอย่างไรซาไกก็ยังเป็นชาวซาไกที่รักสงบและไม่ต้องการสังคมเมืองเท่าไหร่เช่นเดิม จากปี 2546 เป็นต้นมา ผมเองก็หวังว่าจะต้องได้กลับไปที่นั่นอีกครั้ง แต่แล้วหลายๆอย่าง ก็ผ่านเวลาไปถึง 4 ปีผมถึงมีโอกาสได้กลับไปอีกครั้ง เดี๋ยวตามไปดูภาพซาไกตอนสองครับ  ซึ่งตอนนี้ผมต้องขอขอบคุณคุณเลา สำหรับภาพตอนแรกและมิตรสหายผู้นำทางด้วยครับ จากคุณ : สหายสาริกา - [ 21 ธ.ค. 50 00:07:37 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เยี่ยมมากเลยครับ  โหวตให้เลยครับ กระทู้สาระดีๆ จากคุณ : babysang - [ 21 ธ.ค. 50 00:15:02 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณ คุณbabysang ที่มาอยู่เป็นเพื่อนตอนดึกๆครับ *************************************************************************** ผมขอนำภาพและเรื่องราวตอนที่สอง มาให้ดูกันต่อเลยนะครับ   ก่อนอื่นต้องขอบคุณเพื่อนพ้องอีกคน คุณสมศักดิ์  ล่ำพงศ์พันธ์ บก.ภาพจากแคมปิ้ง(เดิม) สำหรับภาพชุดนี้ครับ ผมมีโอกาสได้กลับไปที่นั่นอีกครั้งครับ หลังจากที่ได้เข้าไปเมื่อปี 2546   และเดือนก.ค 50ที่ผ่านมา เราได้กับไปที่นั่นอีกหนหนึ่ง.... แก้ไขเมื่อ 21 ธ.ค. 50 00:40:22 จากคุณ : สหายสาริกา - [ 21 ธ.ค. 50 00:39:15 ]

ความคิดเห็นที่ 14 นี่เป็นการเดินทางอีกครั้งหนึ่งที่เราได้ตั้งเป้าหมายค่อนข้างชัดเจน และได้วางแผนค่อนข้างยาวนาน เนื่องจากเป็นงานที่ยากต่อการประสานงาน การติดตาม การสื่อสาร เพื่อเข้าค้นหาชาวป่า หรือซาไก ที่ยังคงหลงเหลือและดำรงชีพอยู่กลางป่าธรรมชาติ พวกเขาใช้ชีวิตร่อนเร่กลางป่าภาคใต้ ปลูกทับหรือเพิงชั่วคราว เร่ร่อนหากินในป่าเขา ครั้งก่อนผมเข้าติดตามชาวป่าซาไกมาหนหนึ่งแล้ว พบทับใหม่แต่ไม่มีใครอยู่ กองไฟก็มอดดับสนิท หมายความว่าพวกเขาย้ายทับไปแล้ว จึงต้องออกเดินค้นหาจนไปพบพวกเขาอาศัยอยู่ที่เพิงถ้ำสูง ในปี2546เราก็ได้ภาพและได้รู้จักชาวป่าซาไกในระดับหนึ่ง มาครั้งนี้ได้กำหนดการเข้าติดตามค้นหาไว้หลายวัน คาดว่าต้องเดินป่าค้นหาเป็นเวลาร่วมวันแน่นอน แต่โชคช่วย เมื่อชาวป่าซาไก ได้มาลงมาอาศัยอยู่ใกล้เขตหมู่บ้าน เนื่องจากพวกเขาจะต้องเข้าร่วมกับกิจกรรมสังคมเมืองที่ถูกร้องขอมา จึงทำให้เราเดินป่าใกล้ขึ้น ใช้เวลาร่วมชั่วโมง แต่เป็นเส้นทางสูงชัน จากคุณ : สหายสาริกา - [ 21 ธ.ค. 50 00:45:28 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เดินตามมาแบบง่วง ๆ ด้วยคนคับ จากคุณ : แม่น้องมีน (แม่ซากานะ) - [ 21 ธ.ค. 50 00:47:22 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ตามข้อมูลของชาวป่าซาไก บอกว่า ซาไก Sakai (สินอย Senoi เงาะ ชาวป่า) เป็นชาติพันธุ์ในตระกูลภาษาออสโตรเอเชียติก (Austroasiatic Language Family) ซึ่งเราเองก็ไม่รู้เป็นภาษาแบบใด เท่าที่ได้สัมผัสก็มีภาษาของเขาที่เขาใช้สื่อสารกันเอง (เราฟังไม่รู้เรื่อง) กับภาษาปักษ์ใต้ที่เขาสื่อสารกับคนเมืองหรือบุคคลภายนอกชนเผ่า และว่าตามข้อมูลทางวิชาการ ซาไก เป็นกลุ่มชาติพันธุ์นิกริโต (Nigrito) ชนเผ่าซาไกนี้เป็นพวกที่อพยพเข้ามาอยู่ในแหลมมลายูภายหลังชนเผ่าเซมัง แต่ก็นับว่าซาไกเป็นกลุ่มมนุษยชาติเก่าแก่ที่มีถิ่นฐานอยู่ในพื้นที่ตอนใต้ของประเทศไทย ตลอดไปจนในประเทศมาเลเซีย และบางส่วนในประเทศอินโดนีเซียมาก่อนคนเผ่าอื่นทั้งหมด จากคุณ : สหายสาริกา - [ 21 ธ.ค. 50 00:49:35 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ซาไก เป็นชนกลุ่มน้อยเผ่าพันธุ์หนึ่ง อาศัยอยู่รวมกันเป็นกลุ่มเล็ก ๆ กระจัดกระจายอยู่ตามพื้นที่ป่าเขา ในภาคใต้ของประเทศไทย ตลอดไปจนถึงประเทศมาเลเซีย ซาไก มีชื่อเรียกหลายชื่อ อาทิ ชาวพัทลุงเรียก เงาะ เงาะป่า เนื่องจากเส้นผมของซาไกหยิกหยองคล้ายเงาะที่เป็นผลไม้ ชาวสตูลเรียก ชาวป่า เพราะพวกเขาอาศัยอยู่ตามป่าเขา ไม่อยู่ในที่ราบโล่งเหมือนชาวบ้านทั่วไป ชาวไทยมุสลิมแถบ ปัตตานี ยะลา นราธิวาสเรียก ซาแก ซึ่งแปลว่า แข็งแรง หรือป่าเถื่อน เพราะพวกนี้ชอบอยู่ตามป่า และมีความทรหดอดทนบึกบึน แต่ชาวไทย พุทธเรียกเพี้ยนไปเป็น ซาไก ชาวมาเลเซียเรียกว่า โอรัง อัสลี (Orang Asli) ซึ่งแปลว่า คนพื้นเมือง หรือคนดั้งเดิม ซึ่งชาวซาไกโดยทั่วไป มีความรู้สึกที่ดีและพอใจให้คนอื่นเรียกพวกเขาว่า เป็นพวกโอรัง อัสลี เพราะมีความหมายไปในทำนองยกย่องให้เกียรติว่าพวกเขาเป็นคน ดั้งเดิม เป็นเจ้าของถิ่น เดิม ไม่ใช่พวกป่าเถื่อนอย่างคำว่า ซาไก แต่ซาไกเรียกตัวเองว่ามันนิ ซึ่งแปลว่า มนุษย์ จากคุณ : สหายสาริกา - [ 21 ธ.ค. 50 00:51:13 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ให้ไวเลยครับ รออ่านต่ออยุ่นะ...... เตรียมโหวตให้แล้วด้วย จากคุณ : โจนาธาน ลิฟวิงสตัน - [ 21 ธ.ค. 50 00:56:39 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ซาไกไม่ชอบให้ใครเีรียกพวกเขาว่าซาไก แต่ชอบให้เรียกว่า มันนิมากกว่า เคยอ่านเจอในคู่มือท่องเที่ยวของฝรั่ง จากคุณ : Parn-aE - [ 21 ธ.ค. 50 01:00:04 ]

ความคิดเห็นที่ 20 อ้าวพี่อิ๋ม ทำไมนอนจังครับ เดี๋ยวไม่สวยนะเอ่อ ********************************************************************** ชาวป่าซาไกที่พบเห็น ณ วันนี้ ดำรงชีพด้วยการขุดหามัน เผือก ของป่า ผลไม้ป่ามาเป็นอาหาร ล่าสัตว์ป่าบ้างด้วยบอกตรุด แต่ก็เป็นสัตว์ขนาดเล็ก เช่น หมูป่า ค่าง ลิง อีเห็น นก แต่นานๆ ได้สักที เพราะนิสัยไม่ชอบสะสม หากินไปวันๆ วันไหนก็มีกินก็ไม่ออกไปหา นอนเฝ้าทับอย่างเดียว มีเสื้อผ้าสวมใส่ มีเครื่องใช้ในครัวเรือนที่จำเป็น เจ็บไข้ได้ป่วย รักษาด้วยสมุนไพรในป่า และความเชื่อมาตั้งแต่บรรพบุรุษ พวกเขายังระแวงหวาดกลัวกับคนเมือง โดยเฉพาะคนหัวแดงที่พวกเขาต้องจดจำ บอกปากต่อปากถึงลูกหลาน พวกเขาคิดเสมอป่าคือบ้านของเขา คือแหล่งอาหารอันอุดมสมบูรณ์ ไม่ชอบคนที่มาทำสวนทำไร่ในป่า เพราะจะทำลายแหล่งอาหารของเขา ตราบใดที่แหล่งอาหารหมดในบริเวณที่พักหมดไป พวกเขาจะย้ายทับไปหาแหล่งอาหารใหม่ต่อไป จากคุณ : สหายสาริกา - [ 21 ธ.ค. 50 01:00:25 ]

ความคิดเห็นที่ 21 สวัสดีครับคุณโจนาธาน ลิฟวิงสตัน และคุณParn-aE  มาอยู่เป็นเพื่อนกันนะครับ ************************************************ เดินป่าตามหาซาไก พบร่องรอยหลุมขนาดใหญ่ ที่เพิ่งขุดใหม่ๆ ตอนแรกนึกไปว่า คงเป็นชาวป่าคงขุดหาตัวอ้นตัวหนู เพราะว่ามันอยู่ลึกไปเกือบเมตร แต่ที่ไหนได้ มันเป็นหลุมการขุดหัวมัน โดยใช้เด็กตัวเล็กลงไปขุดหาหัวมัน โดยที่พวกเขาไม่ต้องถอนต้นมัน เพียงขุดตามหารากมันจนเจอหัว (วิธีการการนี้ก็ไม่เป็นการทำลายต้นไม้ วงรอบหน้าหรือปีหน้าก็มาขุดได้อีก) เท่าที่เห็นการเก็บหาของป่าของป่า อย่างการขุดหัวมัน พวกเขาใช้วิธีการขุดดินลึกประมาณครึ่งเมตร เพื่อตามหาหัวมันที่มีขนาดเล็ก ใช้ไม้ขุดไปยังบริเวณย่านเถาต้นมัน พวกเขาจะไม่ใช้วิธีการถอนต้น แต่ขุดไปยังโคนรากหักเอาเฉพาะหัวมันที่อยู่ใต้ดิน ฉะนั้นต้นมันก็ยังอยู่ ปีหน้าก็หมุนเวียนมาขุดหากันได้อีกครับ จากคุณ : สหายสาริกา - [ 21 ธ.ค. 50 01:05:29 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ทับซาไก ปลูกเป็นเพิงง่ายๆ ตัดท่อนไม้เล็กๆ มาวางเรียงไว้เป็นที่นอน พ่อแม่ ลูกน้อย นอนด้วยกัน หากลูกโตกว่านี้ ก็จะทำที่นอนแยกห่างออกมานิดหนึ่ง เหมือนแยกที่นอนกันสำหรับคนที่โตแล้วครับ จะเห็นหัวมันที่ขุดมาวางกองใกล้ๆ ที่นอนและกองไฟ สามารถเผากินได้เลย อาหารหลักของพวกเขาคือ หัวมัน นี้เอง จากคุณ : สหายสาริกา - [ 21 ธ.ค. 50 01:09:19 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ขอถามคุณสหายสริกาหน่อยนะครับ ผมอ่านเจอในหนังสือ บนเส้นทางภูบรรทัด ว่ากระดูกของสหายคนหนึ่งยังไม่ได้จัดเก็บเข้าบัวเลย ตรงพื้นที่บ้านท่ายูง ต.ตะแพน อ.ศรีบรรพต จว.พัทลุง ในหนังสือบอกว่าที่ตรงนั้นในปัจจุบัน ได้เทปูนสร้างเป็นศาลาที่พักรอคนโดยสารเสียแล้ว... ผมได้ไปดูศาลานั้นมาแล้วครับ คาดว่าน่าจะเป็นศาลาเดียวกับในหนังสือ... เป็นศาลาเก่าอายุประมาณ 10 ปีขึ้น  ไม่ทราบว่าเท็จจริงประการใดครับ.... จากคุณ : Parn-aE - [ 21 ธ.ค. 50 01:13:37 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ครั้งนี้ที่เข้าไปเราพบกับเฒ่าควร หรือกำนันควร ที่ถูกแต่งตั้งขึ้นมาให้ดูน่าฟังสักหน่อย มีฐานะเป็นผู้อาวุโสของกลุ่ม วันทั้งวันไม่ยอมออกจากทับ (ทับ หมายถึง เพิงที่พัก)แกจะนอนอย่างเดียว ยกเว้นวันที่ออกไปหาหัวมันหรือของป่าเท่านั้น เฒ่าควร บอกกับเราว่า ในวันนี้ซาไกก็ยังเหมือนเดิมที่เคยปฏิบัติยังไงก็ทำหยั่งงั้น แต่เริ่มชินกับชาวเมืองมากขึ้น มีเรื่องของรายได้จากการท่องเที่ยวเข้ามาเกี่ยวข้องอยู่บ้าง  เพราะบางกลุ่มที่อยู่ไม่ห่างกันมากนักเขามีนักท่องเที่ยวเข้ามาชมถึงทับ รายได้ที่รับหากไม่ไช่เงินก็จะเป็นข้าวหรือของใช้เสื้อผ้า หรือยาสำหรับรักษาบาดแผลจากเจ้าทางของทัวร์นั้นๆ นี่ก็เป็นอีกเรื่องที่สะท้อนมาจากกลางป่าลึกแห่งนี้ ถึงความเปลี่ยนแปลงที่อาจจะดีขึ้นหรือเลวร้ายลงก็ยังไม่มีใครทราบได้ครับ จากคุณ : สหายสาริกา - [ 21 ธ.ค. 50 01:17:36 ]

ความคิดเห็นที่ 25 สวัสดีครับคุณ Parn-aE เดี๋ยวสักครู่ผมจะเล่าถึงเรื่องยุทธการบ้านท่ายูง หมู่บ้านท่ายูง ตำบลตะแพน ให้ทราบเพียงบางส่วนนะครับ แต่ทุกๆอย่างได้เกิดขึ้นจริงตามหนังสือได้กล่าวถึงครับ **************************************************************************** ไอ้ยาว เป็นหัวหน้ากลุ่มที่ชาวป่าเขตเขาบรรทัดรู้จักกันดี รวมทั้งคนเมืองก็รู้จักไอ้ยาว เป็นซาไกคนหนึ่งมีความสัมพันธภาพกับชาวเมืองได้ดี เคยร่วมแสดงหนังซาไกยูไนเต็ดมาแล้ว วันนี้ลงมาอยู่ใกล้ชายป่า เพราะมีนัดลงวิ่งแข่งขันกีฬาประจำหมู่บ้าน พวกเขาไม่มีการผิดนัด แต่อย่านัดวันเกิน 5 วัน เพราะเขานับนิ้วมือได้แค่ 5 นิ้ว มากกว่านั้นก็นับไม่ถูกแล้ว จากคุณ : สหายสาริกา - [ 21 ธ.ค. 50 01:33:01 ]

ความคิดเห็นที่ 26 แชม เป็นพี่ชายของไอ้ยาว ก็เป็นลูกกำนันควรเช่นกัน บอกว่าเคยมีเมียมาหลายคน ใครมาเอ่ยปากขอเมียตัวเอง (ชาวป่าด้วยกัน) ก็ยกให้ไป อยากได้ก็เอาไป ตัวเองก็หาใหม่  ซึ่งมีการเปลี่ยนคู่ครองกันง่ายๆ แค่เอ่ยปากขอกันเท่านั้นเอง ข้อมูลนี้รับทราบจากชาวป่าเอง และเห็นมาเองด้วย จึงไม่ขอออกความเห็นใดๆ ไปมากกว่านี้ เพราะถือว่าเป็นวิถีทางชาติพันธุ์ของพวกเขา และอาจมีภาพบางภาพที่สะท้อนให้เห็นความจริงที่ปรากฏ จากคุณ : สหายสาริกา - [ 21 ธ.ค. 50 01:35:35 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ลูกมะไฟ จะเป็นอาหารของชาวป่า นำมากินเป็นอาหาร ในภาพนี้เป็นเฒ่าลอย เคยมีกลุ่มของตนเอง ตอนหลังคงร่วงโรยไปจึงต้องอาศัยอยู่กับกลุ่มไอ้ยาว จากคุณ : สหายสาริกา - [ 21 ธ.ค. 50 01:38:31 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ลูกอุคุย ผลไม้ป่า เนื้อในกินได้ รสชาติหวานๆ เปรี้ยวๆ มีเนื้อติดเมล็ด จากคุณ : สหายสาริกา - [ 21 ธ.ค. 50 01:40:14 ]

ความคิดเห็นที่ 29 การปีนต้นไม้ไปดักยิงสัตว์ด้วยบอกตรุด เครื่องล่าสัตว์ของซาไก มีลักษณะการเป่าลูกดอก ที่ชุบยางน่องผสมกับยางอิโปะ พิษของมันสามารถล้มหมีใหญ่ หรือหมูป่าได้สบายๆ  เด็กหนุ่มซาไก สนุก ชอบล่าสัตว์ด้วยบอกตรุด ดูเสมือนว่าจะเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งที่ให้สาวๆ มาชอบตน จากคุณ : สหายสาริกา - [ 21 ธ.ค. 50 01:42:51 ]

ความคิดเห็นที่ 30 บอกตรุด ทำด้วยไม้ไผ่ลำยาว มีกระบวนการทำจากประสบการณ์ และมีประสิทธิภาพที่แม่นยำ ชายซาไกทุกต้องมีบอกตรุดเป็นของตัวเอง จากคุณ : สหายสาริกา - [ 21 ธ.ค. 50 01:44:32 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ในทับ อันเป็นที่นอน ที่หุงข้าว ซาไก จะหม้อไว้ใช้หุงข้าว หุงกันอย่างที่เห็นนี่แหล่ะ จากคุณ : สหายสาริกา - [ 21 ธ.ค. 50 01:46:05 ]

ความคิดเห็นที่ 32 สมาชิกในครอบครัวชาวซาไกครับ จากคุณ : สหายสาริกา - [ 21 ธ.ค. 50 01:47:20 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ซาไกหนุ่มคนนี้ มีอาการไม่สบาย จึงใช้วิธีการรักษาด้วยสมุนไพรตามความเชื่อของบรรพบุรูษ ด้วยการนำต้นไม้ชนิดหนึ่งมาพันศีรษะเอาไว้ สักพักก็อาเจียรออกมากองใหญ่ถึงสามกอง มีทั้งลูกอีคุย ลูกเงาะที่กินเข้าไปแล้วไม่ย่อย จนเกิดคลื่นไส้ อ๊วกออกมาทั้งลูก (ไม่มีเปลือก แต่มีเนื้อและเม็ดใน) แต่หลังจากที่เรากลับออกมาแล้ว เมื่อเร็วๆนี้พรรคพวกแจ้งข่าวให้ทราบว่า  เขาหายเป็นปกติแล้ว โดยใช้ยาแก้ปวดที่คุณสมศักดิ์แก่เอาไว้ให้ครับ จากคุณ : สหายสาริกา - [ 21 ธ.ค. 50 01:50:33 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ยังรออยู่นะครับ.... จากคุณ : Parn-aE - [ 21 ธ.ค. 50 02:01:28 ]

ความคิดเห็นที่ 35 จากการเดินทางกลับมาครั้งนี้ของผม ก็เพียงแค่ต้องการทราบถึงความเปลี่ยนแปลงและเป็นไปอย่างที่บอกกล่าวตามข้างต้นเท่านั้นครับ ถึงกระนั้น ชาวป่าซาไก ก็ยังคงใช้ชีวิตตามวิถีทางดั่งเดิมกันต่อไป แม้นว่าหลายๆอย่างมีผู้คนพยายามจะทำให้ซาไกเกิดการเปลี่ยนแปลงก็ตาม แต่สิ่งหนึ่งที่น่าเป็นห่วงก็คือการที่ผู้คนจากสังคมเมือง พยายามนำเอาสิ่งของเข้าแลกเพื่อให้ได้มาจากแรงงานของซาไกที่แข็งแรงในวันนี้ ไม่ว่าสิ่งนั้นจะถูกหรือผิดก็ตาม และยังมีอีกหลายๆคนพยายามจะใช้ความเป็นชนชาติซาไก เข้ามาทำประโยชน์ส่วนตัวมากกว่าส่วนรวม ซึ่งสิ่งเหล่านี้ เราเองก็ไม่อาจจะบอกกล่าวถึงสถานการณ์อันล่วงหน้าได้ว่า อะไรจะเกิดขึ้นอีกกับชนชาวซาไก แห่งเทือกเขาบรรทัด ของวันพรุ่งนี้และวันต่อๆไปครับ ผมขอขอบคุณ คุณสมศักดิ์  ล่ำพงศ์พันธ์ ที่ร่วมช่วยกันบันทึกภาพและความทรงจำดีๆให้แก่พ้องเพื่อนทุกๆคนได้ทราบ ต้องขอขอบคุณอย่างสูงครับ และข่าวล่าสุดแจ้งตามหลังมาอีกว่า ซาไก กลุ่มของเฒ่ายาวพักอยู่หลังขนำลุงแม่น   เฒ่าลอย  เฒ่าแดง ย้ายไปอยู่ใกล้ๆน้ำตกท่าช้าง อ.ตะโหมด เฒ่าขำ  เฒ่าแช่ม ย้ายไปสร้างทับอยู่เขตรอยต่อ 3 จังหวัด เฒ่าควาน อยู่กับลูกๆประมาณ 12 คน ที่เหนือน้ำตกหนานฟ้า ส่วนซาไกที่ป่วยพี่สมศักดิ์ ช่วยบริจาคยาให้ ก็หายป่วยเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ส่วนเฒ่าลอง เฒ่าบ่าว ซาไกวัยรุ่น 3 คน ก็ออกขุดหัวมัน เก็บผลไม้ป่ามาเลี้ยงซาไกในกลุ่มอยู่กลางป่าบริเวณปลายคลองโหล๊ะหาน สุดท้ายเรื่องราวเหล่านี้ อาจจะไม่สมบูรณ์เสียทั้งหมดนะครับ เพราะซาไกเองก็มีหลายกลุ่มในผืนป่าเขาบรรทัดแห่งนี้ แต่สิ่งที่ผมนำเสนอคืนนี้ก็เป็นอีกมุมหนึ่งที่เราเฝ้าติดตามครับ ขอขอบคุณเพื่อนๆที่เข้ามาทักทายในคืนนี้ทุกๆท่านครับ  ขอบคุณครับ จากคุณ : สหายสาริกา - [ 21 ธ.ค. 50 02:10:16 ]

ความคิดเห็นที่ 36 สุดยอดเลยค่ะ ขอปรบมือให้ดังๆ พร้อมกับโหวตให้ด้วยค่ะ ความรู้ดีๆทั้งนั้นเลย ขอบคุณมากๆนะคะ..... จากคุณ : Picike - [ 21 ธ.ค. 50 03:33:42 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ขอโทษนะครับคุณParn-aE พอดีไฟดับไปนะครับ สำหรับเรื่องราวที่บ้านท่ายูง พัทลุงนั้น  คณะทำงานในเรื่องสถูปกำลังดำเนินการรวบรวมนำเอาไปไว้ยังที่อนุสถาน ทปท. จ..นครศรีธรรมราชอยู่ครับ แต่เท็จจริงประการใดก็ตาม ผมเองก็ไม่อยากให้เกิดการรื้อฟื้นเรื่องราวให้เจ็บปวดต่อกันอีกแล้วครับ แม้นเรื่องที่กล่าวมาจะหาอ่านได้ในหนังสือนั้น มันเป็นเพียงอุบัติเหตุทางการเมืองในยุคหนึ่งที่เราเองก็ควรต้องจดจำ  และไม่ให้เรื่องราวเช่นนี้เกิดขึ้นอีกในเมืองไทยต่อไป ผมหวังเช่นนั้นจริงๆ แม้นว่าที่ผ่านมาเราเองก็เจ็บปวดไม่น้อยไปกว่าผู้มีอำนาจในยุคนั้นเท่าใดนัก แต่ขอยืนยันว่าเรื่องทั้งหมดเป็นเรื่องจริงครับ และผมขอโทษท่านอื่นๆด้วยครับ ที่ต้องกล่าวถึงในบางกรณีกับอดีตที่ผ่านมา ขอโทษอีกครั้งครับ จากคุณ : สหายสาริกา - [ 21 ธ.ค. 50 03:38:54 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ยอดเยี่ยมครับพี่หมู ชุดนี้มีคุณค่าเป็นประวัติศาสตร์หน้านึงเลยก็ว่าได้ ... ต้องปรบมือดังๆ ให้น้าสมศักดิ์ ด้วยครับ จากคุณ : อ.อดุล - [ 21 ธ.ค. 50 07:17:05 ]

ความคิดเห็นที่ 39 อรุณสวัสดิ์คร๊าบบบ... จากคุณ : นังนู๋ฟ้า - [ 21 ธ.ค. 50 07:39:19 ]

ความคิดเห็นที่ 40 แวะมาเข้าห้องเรียนค่ะอาก๋ง จากคุณ : noo_jar (noo_jar) - [ 21 ธ.ค. 50 07:44:07 ]

ความคิดเห็นที่ 41 พี่สหายฯ อีกคนนึงแหละ  ที่ผมจะไม่ยอมพลาดกระทู้ดีๆ... สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าครับ จากคุณ : Art999. - [ 21 ธ.ค. 50 08:06:46 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ขอบคุณสำหรับ ความรู้ครับ จากคุณ : thekop10 - [ 21 ธ.ค. 50 08:25:14 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ขอบคุณสำหรับข้อมูลดีๆค่ะ ขอโหวตให้กระทู้ดีๆนะค๊ะ จากคุณ : Happy Holiday - [ 21 ธ.ค. 50 08:42:20 ]

ความคิดเห็นที่ 44 เข้ามาสะสมความรู้ ขอบคุณครับลุงหมู จากคุณ : `SEPULTURA_`FROM_`HELL - [ 21 ธ.ค. 50 08:44:51 ]

ความคิดเห็นที่ 45 แวะมาเข้าห้องเรียนตอนเช้า..................... ขอบคุณครับสำหรับข้อมูลดีๆเช่นนี้เสมอ.................. จากคุณ : ถนนสายนี้เปรี้ยว - [ 21 ธ.ค. 50 08:45:47 ]

ความคิดเห็นที่ 46 พวกเขา : นอนในบ้าน ที่เรียกว่า " ขนำน้อย " พวกเขา : คือเงาะป่า พวกเขา : คือซาไก พวกเขา : คือคนไทย สหายสาริกา : ท่านคือผู้ที่นำพาเอาข้อมูล ความรู้ที่ดีๆ ในมุมมองต่างๆ  มานำเสนอให้กับสมาชิก Blueplanet อยู่เสมอ " ขอบคุณครับ " จากคุณ : Draught Beer - [ 21 ธ.ค. 50 08:48:55 ]

ความคิดเห็นที่ 47 แค่ผมทราบว่าคณะทำงานในเรื่องสถูปกำลังดำเนินการรวบรวมนำเอาไปไว้ยังที่อนุสถาน ทปท. จ..นครศรีธรรมราชอยู่ ผมก็ดีใจแล้วครับ นั่นแหละคือสิ่งที่ผมต้องการ...... .....ผมอยากให้สหายคนนั้น.....ได้ไปนอนหลับให้สบายเสียที่....อยู่ตรงนั้นคงหนาวน่าดู จากคุณ : Parn-aE - [ 21 ธ.ค. 50 09:13:57 ]

ความคิดเห็นที่ 48 สาระเพียบบบบบบบบบบ โหวตให้เลยค่ะ จากคุณ : สันกาลาคีรี - [ 21 ธ.ค. 50 09:24:08 ]

ความคิดเห็นที่ 49 อยู่ตรังเอง ก็เคยคุยกับพวกเขาหลายครั้ง อ่านกระทู้นี้กระทู้เดียวมัน ใช่เลยครับ... นี่คือ หนังสือเล่มโต และ สาระเพียบ..เหมือนที่คุณ สันกาลาคีรี บอก คุณค่าควรโหวต โหวตเลยครับ จากคุณ : Heron - [ 21 ธ.ค. 50 09:49:50 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ พี่สาริกา... ข้อมูลดี ๆ เพียบ โหวตเลยค่ะพี่ จากคุณ : ฉินเมิ่งเหยา - [ 21 ธ.ค. 50 09:55:24 ]

ความคิดเห็นที่ 51  เจ๋งสุดสุด... จากคุณ : a_o_por - [ 21 ธ.ค. 50 09:56:22 ]

ความคิดเห็นที่ 52 นั่งอ่านแบบเงียบๆ จากคุณ : ปลาพะยูนน้อย - [ 21 ธ.ค. 50 10:53:31 ]

ความคิดเห็นที่ 53 Thank you for the story ka. จากคุณ : MidNite - [ 21 ธ.ค. 50 11:10:03 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ขอบคุณครับ ที่สละเวลามาทำให้ได้รับความรู้ครับ จากคุณ : redPoTatO - [ 21 ธ.ค. 50 11:54:30 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ขอบคุณลุงสาริกา  ได้อ่านแล้วคิดถึง อดีตครับ ทหารตั้งค่ายในโรงเรียนประถม ดีใจจังได้เห็นแมงปอเหล็กตัวใหญ่ ปืนกล ปืนใหญ่ ของจริง นึกถึงเพลงนี้จัง สองพันห้าร้อยแปด เมฆดำปกคลุมฟ้า ด้วยฤทธา มหานกอินทรี ร้างเมือง ไร้บ้านออกทำการป่าเขา... พฤษภา ห้าร้อยเก้าแดดลบเงาจางหาย.... ยามมีโอกาส ผมแวะไปสงบนิ่งที่กระดูกเข้าบัว (ไม้เสียบ-นครศรีธรรมราช) เสมอ แก้ไขเมื่อ 21 ธ.ค. 50 13:12:31 จากคุณ : บังแอ - [ 21 ธ.ค. 50 12:47:57 ]

ความคิดเห็นที่ 56 บอกเล่าเรื่องราว กล่าวขานของชนกลุ่มน้อยในสังคม ความสุขของพวกเค้า ไม่จำเป็นต้องวิ่งแสวงหาอย่างคนในเมือง ขอบคุณค่ะ จากคุณ : Kaper - [ 21 ธ.ค. 50 13:34:53 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ยอดเยี่ยมจริงๆสำหรับเนื้อหาและรูปภาพประกอบ ขอแสดงความชื่นชมมาณ.ที่นี้ด้วย จากคุณ : Amaroid - [ 21 ธ.ค. 50 14:17:39 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ขอบคุณมากค่ะ สำหรับกระทู้ ดี ๆ จากคุณ : Marcipan - [ 21 ธ.ค. 50 15:47:37 ]

ความคิดเห็นที่ 59 น่าเสียดายที่ไม่ได้ร่วมทางในครั้งนี้ไปกับท่านพี่สหายสาริกา เพราะช่วงนั้นติดภารกิจอยู่ 4 เดือนไปไหนไม่ได้เลย และก็เมื่อต้นเดือนช่วง 4-8 ธ.ค.ที่ผ่านมา ก้เริ่มออกทริปอึดถึกนรกอีก...เดินจากเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าภาชี ที่ จ.ราชบุรี เข้ามายังแก่งกระจาน เลาะห้วยแม่ประโดน ตัดสันเขามุดป่าถล่มหลายยอดเพื่อเข้าลำห้วยแม่ประเรว โดยมีจุดหมายเข้าโป่งลึก-บางกลอย ทำเวลาเร็วเกินคาดใช้เวลาแค่ 4 วัน...กรอบสนิทเดี้ยงกันทั่วหน้า หนักหน่วงกว่างะยันนิยวกตองสัก 2 เท่า ถามจากความเห็นของคนที่ได้ไปเยือนงะยันนิยวกตองทั้งหมด 5 คนรวมกระผมด้วย ปีหน้าก็จะหาเส้นทางสำรวจแบบอึดถึกนรกอีกเช่นกัน... เห็นเขาว่าต้องเดินกันหนักๆ 10-12 วัน แต่กระผมว่าจะบีบเหลือสัก 7-8 วัน โดยให้ จนท. และลูกหาบเตรียมตัวล่วงหน้าก่อน 2 เดือนเลยดีกว่า เพราะรอบนี้ จนท.เองก็เดี้ยง ลูกหาบก็เดี้ยงตั้งแต่วันที่ 2 และ 3 แล้ว อุตส่าห์ลางานไว้ 8-9 วัน ทำเวลาได้ 4 วันเหลืออีก 5 วันจะตัดเข้า ยอด 1500 สักหน่อย ท่านพี่สหายสาริกา....รอบหน้าหากท่านมีทริปแปลกๆอย่าลืมเรียกกันเด้อ อาทิ...ตามล่าหามัคคลีผลหรือนารีผล รึไม่ก็ตามหาสัตว์ประหลาดในตำนานแห่งเทือกเขาบรรทัด...เจ้าตัวเหรา เห็นว่าเคยคาบเอาลูกของเงาะป่าซาไกไปกินด้วยล่ะ จากคุณ : achaijst - [ 21 ธ.ค. 50 16:03:44 ]

ความคิดเห็นที่ 60 เยี่ยมไปเลยอาก๋งขรา.. ความรู้ทั้งนั้น... พวกเขาคือสมาชิกคนนึ่งของประเทศไทย... จากคุณ : นังนู๋ฟ้า - [ 21 ธ.ค. 50 16:12:59 ]

ความคิดเห็นที่ 61 มาขอบคุณเพื่อนพ้องน้องพี่ทุกๆท่านนะครับ  เนื่องจากเรื่องราวชาวป่าซาไกยังมีอะไรอีกมากมายที่เรายังไม่รู้จักกับชีวิตจริงๆและตัวตนของพวกเขาให้ถ่องแท้สักเท่าไหร่ ก็อย่างที่ผมได้บอกกล่าวไว้นะครับว่า  เค้าก็คือเจ้าของผืนป่าที่ภูบรรทัดก่อนที่เราๆจะเข้าไปประกาศความเจ้าของเสียด้วยซ้ำไป ช่วงปี 2508 พวกเค้าก็ได้รับผลกระทบอย่างมากจากสงครามแย่งชิงประชาชนในครั้งนั้นเช่นกัน  แม้นชนเผ่าอย่างเขาไม่ทราบสักนิดว่าลัทธิมากซ์หรือสังคมนิยมคืออะไรก็ตาม ช่วงนั้นเค้าเองก็ต้องไปจากป่าที่นั่นเหมือนกัน เพราะป่าแห่งนั้นถูกประกาศให้เป็นพื้นที่สีแดง โดยห้ามบุคคลต่างๆพักพิงอาศัยอยู่ในป่าอย่างเด็ดขาด อาญาของการขัดขื่นก็คือความตายนั่นเอง ขอขอบคุณเพื่อนๆพี่ๆ ที่เข้ามาทักทายให้หายคิดถึงกันนะครับ  พร้อมอวยพรปีใหม่นี้ ขอให้ทุกๆท่านมีสุขภาพที่แข็งแรง และร่ำรวยทุกๆคนครับ จากคุณ : สหายสาริกา - [ 21 ธ.ค. 50 18:29:41 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ขอบคุณสำหรับข้อมูลดีๆที่หลายคนไม่เคยทราบครับ จากคุณ : ดอนเจดีย์ - [ 21 ธ.ค. 50 20:36:19 ]

ความคิดเห็นที่ 63 เคยเจอกับชนเผ่าซาไกมา3-4ครั้งที่ภาคใต้ เห็นด้วยกับพี่หมูทุกอย่างครับ ที่บอกว่าผู้คนเผ่านี้รักสงบ ยิ้มง่าย ขอโหวตกระทู้ให้ความรู้ดีๆอย่างนี้ด้วยคน จากคุณ : ชานไม้ชายเขา - [ 21 ธ.ค. 50 21:02:39 ]

ความคิดเห็นที่ 64 สุดยอดค่ะ โหวตให้ อ่านแล้วมีความสุขมาก พอดีเรียนเกี่ยวกับชาติพันธุ์วิทยาอยู่ด้วย อ่านแล้วได้รับความรู้มากๆเลย ขอบคุณนะคะ จากคุณ : อะจึ๋ยเคี้ยก - [ 21 ธ.ค. 50 21:15:46 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ..สุดยอดครับ ทุกภาพทุกตัวอักษรกับเรื่องราวที่มีสาระดีๆ เหมือนได้เข้าไปสัมผัสด้วยตัวเองทีเดียว.. .......  Keep up The good work!.....สหายฯ จากคุณ : Red Fox - [ 21 ธ.ค. 50 23:06:00 ]

ความคิดเห็นที่ 66 คุณเบียร์ครับ ขออวยพรให้หลานสาวแข็งแรงโตเร็วๆนะครับ ฝากหอมแก้มด้วยนะ.... ขอบคุณพ้องเพื่อนและน้องๆ น้องเอ๋ - น้องจ๋า -โจ้ - น้องฉิน - แป๋ว - ฟ้า - โอ๋ - บังแอ -น้องหนึ่ง  -น้องถนนนี้เปรี้ยว - คุณHappy Holiday -คุณอาร์ต ปีใหม่ร่ำรวยเยอะๆนะครับ ขอขอบคุณอีกครั้งครับ ทั้งคุณAmaroid - คุณMarcipan -คุณredPoTatO -คุณHeron -คุณปลาพะยูนน้อย -คุณMidNite -คุณParn-aE - thekop10 ขอบคุณจากใจครับ พี่หมอachaijst  สวัสดีครับ หากมีเวลาคงได้พบกันครับ ปีใหม่นี้ขอให้แข็งแรงมากๆนะครับพี่หมอ ขอบคุณ คุณดอนเจดีย์ และคุณอะจึ๋ยเคี้ยก ที่เข้ามาทักทายนะครับ คุณชานไม้ชายเขา   เราเจอกับเขาก็หลายครั้งนะครับ เคยเป็นเช่นไรก็จะเหมือนเดิมๆทุกๆอย่างครับ เราอยากให้เขามีการดำรงค์เผ่าพันธุ์ดั่งเดิมซึ่งงดงามจริงๆครับ สวัสดีครับพี่เจี๊ยบ พรุ่งนี้ผมเข้าบึงไผ่(เขาใหญ่) 2 คืนครับ ไปกับกลุ่มน้องๆห้องบลูฯนี่แหล่ะครับ  ผมไปใช้สิทธิเลือกตั้งล่วงหน้าไว้แล้ว  เดี๋ยวกลับมาแล้วจะมาเล่าให้ฟังครับ จากคุณ : สหายสาริกา - [ 22 ธ.ค. 50 00:54:15 ]

ความคิดเห็นที่ 67 ตามมาเก็บตกค๊าบบบบบ จากคุณ : แม่ซากานะ - [ 22 ธ.ค. 50 01:04:51 ]

ความคิดเห็นที่ 68 ย้อนมาขอบคุณพี่อิ๋มอีกครั้ง  สำหรับหลายๆอย่างที่ได้ช่วยเหลือเสมอมาครับ จากคุณ : สหายสาริกา - [ 22 ธ.ค. 50 02:06:11 ]

ความคิดเห็นที่ 69 อาวุธประจำกายของชาวซาไก........มีไว้เพื่อหาอาหาร  แต่ไม่เคยประหารศัตรู จากคุณ : สหายสาริกา - [ 22 ธ.ค. 50 02:07:44 ]

ความคิดเห็นที่ 70 นี่คืออนุสถานกำลังก่อสร้างต่อเติมใกล้แล้วเสร็จแล้วครับ....... คือสิ่งเตือนใจกับเหตุการณ์ร้ายๆ ที่ใครๆก็ไม่อยากให้เกิดขึ้นในแผ่นดินสยามอีกต่อไป จากคุณ : สหายสาริกา - [ 22 ธ.ค. 50 02:10:21 ]

ความคิดเห็นที่ 71 วันทำบุญวางศิลาฤกษ์การก่อสร้างที่นครศรีธรรมราช จากคุณ : สหายสาริกา - [ 22 ธ.ค. 50 02:11:42 ]

ความคิดเห็นที่ 72 เราคือคนไทยสายเลือดเดียวกัน...........แผ่นดินทุกหนแห่งที่มีทุกคนเป็นเจ้าของ.......เราจะไม่แบ่งแยกให้กับใครอีกต่อไป จากคุณ : สหายสาริกา - [ 22 ธ.ค. 50 02:13:51 ]

ความคิดเห็นที่ 73 ขอให้ภาพเหล่านี้เป็นแค่เพียงสิ่งเตือนใจให้กับคนรุ่นต่อๆไปด้วยเถิดครับ จากคุณ : สหายสาริกา - [ 22 ธ.ค. 50 02:15:17 ]

ความคิดเห็นที่ 74 เราจะหยุด.........เรื่องร้ายๆด้วยพลังของพวกเราตลอดไป....... จากคุณ : สหายสาริกา - [ 22 ธ.ค. 50 02:17:09 ]

ความคิดเห็นที่ 75 แด่ผู้จากไป........................ น้ำตา...และเลือดเนื้อจะไม่ไหลนองลงบนผืนดินถิ่นไทยอีกต่อไป....... ด้วยรักศรัทธามั่น.......สหายสาริกา จากคุณ : สหายสาริกา - [ 22 ธ.ค. 50 02:19:50 ]

ความคิดเห็นที่ 76 มาแล้วครับ ช่วงนี้งานยุ่งหัวฟูเลยครับ วันนี้มีเวลาว่างนิดหน่อย เลยถือโอกาสเข้ามาสะสมความรู้ดีดี จากคุณอาครับ ขอบคุณมากครับ จากคุณ : หมาน้อย (smooth_as_milk) - [ 22 ธ.ค. 50 03:57:32 ]

ความคิดเห็นที่ 77 เข้ามาดูอีกครั้ง......... จากคุณ : Parn-aE - [ 22 ธ.ค. 50 07:16:37 ]

ความคิดเห็นที่ 78 ตามเข้ามาชมการนำเสนอข้อมูล ความรู้ ต่อครับท่าน ขอบคุณครับ จากคุณ : Draught Beer - [ 22 ธ.ค. 50 08:35:00 ]

ความคิดเห็นที่ 79 มาชมช้ากว่าใครเพื่อนเลยเรา ยอดเยี่ยมครับ ข้อมูลเนื้อหาแน่นเหมือนเดิม ยอดเยี่ยมเสมอสำหรับสหายสาริกา แจ๋วจริงๆครับ จากคุณ : แก่ กรุงเก่า - [ 22 ธ.ค. 50 10:55:18 ]

ความคิดเห็นที่ 80 :) ขอบคุณมาก ๆ ครับ เป็นกระทู้ที่ดีมาก ๆ เลยครับ จากคุณ : ThinkMan - [ 22 ธ.ค. 50 16:08:22 ]

ความคิดเห็นที่ 81 มารอบสอง พร้อมคำพูด...น้าข้าพเจ้า(เสียงในฟิล์ม) โหมนายก้าหนักแรง มันออกตัวแล้ว ยังมาฆ่าเหลย สมควรแล้ว เท่โถกเผาค่าย ตายเกลี้ยงกลิบ หึๆ ได้แรงอก จากคุณ : บังแอ - [ 22 ธ.ค. 50 21:03:47 ]

ความคิดเห็นที่ 82 มากับสาระเสมอๆ ขอบคุณครับ จากคุณ : ทองดีกว่า67 - [ 23 ธ.ค. 50 13:50:47 ]

ความคิดเห็นที่ 83 ขอบคุณน้องหมาน้อย - คุณThinkMan - คุณParn-aE  - คุณแก่ - คุณทองดี - คุณบังแอและคุณเบียร์อีกครั้งครับ จากคุณ : สหายสาริกา - [ 24 ธ.ค. 50 00:58:15 ]

ความคิดเห็นที่ 84 อ่านแล้วได้ความรู้และประโยชน์มากมายกับกระทู้นี้ รวมทั้ง...อ่านแล้วนึกถึง...คนัง และนางลำหับด้วยค่ะ ขอบคุณสำหรับกระทู้ดีๆอย่างนี้ จากคุณ : น่ า น ฟ้ า (Nanfah) - [ 24 ธ.ค. 50 13:25:29 ]

ความคิดเห็นที่ 85 ถูกต้องแล้วครับ ลุงสาริกา กระดูกเข้าบัว....วัดไม้เสียบ-นครฯ หลายปีมาแล้ว แก้ไขเมื่อ 07 พ.ย. 51 11:51:15 จากคุณ : บังแอ - [ 24 ธ.ค. 50 21:51:19 ]

ความคิดเห็นที่ 86 เข้ามาโหวตด้วยครับ ไม่เพียงได้ความรู้ต่างๆของชาวซาไกยังได้รับความรู้ของการต่อสู้ของประชาชนใน อดีตผมคนในพื้นที่ยังไม่เคยรู้ลึกขนาดนี้เลย[แค่เคยได้ยินจากพ่อเล่าว่าในอดีตบ้านเกิดมีพวกคอม ต่อสู้ระหว่างชาวบ้านกับเจ้าหน้ารัฐที่ใครใส่เรื่องแบบยิงหมดหรือจับใส่ถังน้ำมันแล้วเผา ] จากคุณ : ArtBu (ArtBu) - [ 30 ม.ค. 51 00:45:25 ]

ความคิดเห็นที่ 87 สัมผัสชีวิตชาวป่าซาไก : ที่ยังหาดูได้ ท่านจะได้สัมผัสอย่างใกล้ชิด รอให้ท่านผู้ที่อยากศึกษาประวัติศาสตร์ซึ่งยังดำรงชีวิตอยู่ วิถีการดำรงชีวิต รวมถึงที่อยู่อาศัยจริงๆ >>>นอกจากนั้น ท่านยังได้ สัมผัสกับสิ่งเหล่านี้ เช่นกัน ถ้ำภูผาเพชร : ถ้ำที่สุดอลังการ มีเจ้าหน้าที่ ที่ชำนาญเส้นทาง นำชม และ บรรยายความสวยงาม พร้อมประวัติของห้องต่าง ๆ ภายในถ้ำเช่น  ห้องบ่อน้ำมนต์ศักดิ์สิทธิ์ ห้องโดมศิลาเพชร ที่นี่ท่านจะพบกับประติมากรรมทางธรรมชาติ หินงอก หินย้อยที่ก่อตัวมานับล้านปี เกร็ดเพชรทอแสงระยิบ ระยับ แวววาว ดุจเพชรเม็ดงาม..ยามต้องแสงไฟ ให้ท่าน ตื่นตา อย่างไร้ขีดจำกัดกับเนื้อที่มากกว่า 50 ไร่ ล่องแก่ง : ท่านจะอิสระโลดแล่นไปกับการพายเรือ ในลำคลองที่มีน้ำใสสะอาด ท่ามกลางธรรมชาติอันบริสุทธิ์ สนุกสนาน ตื่นเต้นเร้าใจและความปลอดภัยที่มี Staff ดูแลตลอดเส้นทางระยะประมาณ 7 กิโลเมตร ที่สองฟากฝั่งเต็มไปด้วย ผืนป่าที่มีความสมบูรณ์ ......................................................................................................................... www.t h a i k a y a k c l u b .com สนใจข้อมูลเพิ่มเติม ติดต่อ คุณเกียรติ นิ่มดวง หัวหน้าฝ่าย ประชาสัมพันธ์ สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา หมายเลข 081-277 8074 , 081-584 9382 (เสาร์-อาทิตย์ ติดต่อได้ที่ 081-456 8910, 081-791 2392) email : info@thaikayakclub.com www.thaikayakclub.com รวมกลุ่มกันเกิน 10 ท่านแจ้งล้วงหน้าเพื่อรับสิทธิ์ ส่วนลดรวมถึงค่าที่พักและเต๊นท์ค้างแรม ขอให้ มีความสุข สนุกกับทริปล่องแก่งครับ ** ร่วมสนับสนุนการท่องเที่ยวเชิงนิเวศน์ภายในประเทศ ราคาประหยัด (Eco Tourism) กันนะครับ จากคุณ : Eco Tourism (Classic_Version) - [ 20 ต.ค. 51 18:04:16 ]

ความคิดเห็นที่ 88 ล่องแก่งสตูล                    ถ้ำภูผาเพชร                                  น้ำตกวังสายทอง                                                ชีวิตเงาะป่าซาไก ทริปประหยัดแบบนี้ .....                          www.thaikayakclub.com จากคุณ : Its Time tO RaFt & CamP (Classic_Version) - [ 7 ธ.ค. 51 15:01:35 ]

ความคิดเห็นที่ 89 ทั้งๆที่บ้านของตัวเองอยู่ใกล้กับชนเผ่าซาไกแค่ไม่กี่กิโล...แต่ไม่เคยได้เรียนรู้ถึงวิถีชีวิตของพวกเขาอย่างลึกซึ้งเลย...วันนี้ได้เข้ามาอ่านทำให้มีความรู้เพิ่มขึ้นอีก และทำให้อยากกลับบ้านสุดๆ เทือกเขาบรรทัดอยู่แค่หน้าบ้าน มองเห็นอยู่ทุกวัน(ตอนกลับบ้าน)แต่ไม่เคยได่ขึ้นไปสัมผัสกับบรรยากาศบนนั้นเลย ได้แต่ฟังคนอื่นเขาเล่าให้ฟัง หวังเสมอว่าวันหนึ่งต้องขึ้นไปให้จงได้ และมันก็เป็นความตั้งใจอย่างสุดซึ้งเลยทีเดียว..... จากคุณ : koiya1247@hotmail.com - [ 3 ส.ค. 52 14:31:42 A:119.160.215.154 X: TicketID:227093 ]