ความคิดเห็นที่ 1 อีกรูป จากคุณ : Chord - [ 17 มี.ค. 52 14:32:21 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ตั้งชื่อภาพครับ เพราะชื่อภาพจะบอกได้ถึงความหมายที่คนถ่ายพยายามสื่อถึง แล้วคนดูเค้าจะรับรู้อารมณ์ได้เองจากภาพ อยู่ๆเอาภาพมาให้แล้วถามคนดูว่า ภาพนี้สื่อถึงอะไร ...แน่นอน หลากหลายความคิด แต่ถ้าภาพมีชื่อมาแล้ว แต่ละคนก็จะมีความคิดไปในแนวทางเดียวกัน และจะมีอารมณ์ร่วมกับผู้ถ่ายครับ นอกจากนี้เรื่องคำบรรยายภาพก็สามารถช่วยได้ครับ ช่วยได้จริงๆนะ แก้ไขเมื่อ 17 มี.ค. 52 15:00:35 แก้ไขเมื่อ 17 มี.ค. 52 14:56:58 จากคุณ : ปืนเถื่อน - [ 17 มี.ค. 52 14:50:00 ]

ความคิดเห็นที่ 3 สงสัยว่า ลุงแกกำลังทำอะไรอยู่ จะดำนาก็ไม่ใช่ จะอาบน้ำก็ไม่เชิง ที่สำคัญ ทำไมแกต้องเอาโคลนทาตัว และหัวขนาดนั้น...หรือว่าแกกำลังทำสปาอยู่ ถ้างั้นภาพนี้คงต้องชื่อ "สปาบ้านทุ่ง" สินะ.. แก้ไขเมื่อ 17 มี.ค. 52 15:01:04 จากคุณ : หมั่นโถวจิ้มแจ่ว - [ 17 มี.ค. 52 15:00:05 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ตั้งชื่อภาพ ก่อนเลย เพื่อกำหนด ทิศทางความคิด ของคนดู ช่วยได้ เยอะ ครับ ฮี่ๆๆ จากคุณ : yaPis - [ 17 มี.ค. 52 15:17:04 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ผมว่า Action มันยังไม่ชัดครับ ลองถ่ายเจาะกว่านี้ดู เลือก Action ดีๆดูครับ จากคุณ : sarunyazz - [ 17 มี.ค. 52 15:44:01 ]

ความคิดเห็นที่ 6 งั้นผมตั้งว่า "ชาวนากลางกรุง" แล้วกัน  เพราะผมถ่ายแถวบ้าน อยุ่ร่มเกล้า  เดี๋ยวจะคิดว่า"สปาบ้านทุ่ง" ไปหมด  - -" แก้ไขเมื่อ 17 มี.ค. 52 15:50:28 จากคุณ : Chord - [ 17 มี.ค. 52 15:44:16 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เป็นผม ผมจะตั้งว่า "ชีวิตชาวนา" เพราะว่า..... มองที่ตา และสีหน้าของแบบแล้ว มันไม่ใช่ความสุขอะไรเลย แต่มันสะท้อนออกถึงความเหนื่อย และร้อน ดูสายตาเค้าสิครับ คำว่าชาวนา คงไม่ต้องอธิบายอะไรอีก เรารู้กันดี ว่าอาชีพนี้ เหนื่อย และลำบากขนาดไหน แค่นึกถึงชาวนา มันก็สามารถสะท้อนอารมณ์ออกมาได้อีกหลายอย่าง   เพิ่มคำว่าชีวิตเข้าไป "ชีวิตชาวนา" จับคู่กับภาพ คห. 1 แล้วรู้สึกกันยังไงบ้างครับ สะท้อนความหมายของคำว่าชาวนาได้แค่ไหน แก้ไขเมื่อ 17 มี.ค. 52 15:53:12 จากคุณ : ปืนเถื่อน - [ 17 มี.ค. 52 15:52:26 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อืมม จริงด้วย ผมลืมมองถึงสีหน้า อารมณ์ของลุง  มัวแต่จะเน้นสภาพแวดล้อมมองภาพกว้างๆ  "ชีวิตชาวนา" โดนครับ ถามต่ออีกนิดน่ะครับ แสดงว่าอารมณ์ของภาพนั้นอยู่ที่เราสามารถสื่อหรือดึงออกมาจากภาพ อธิบายให้คนดูภาพเข้าใจตามกัน แต่ยิ่งภาพนั้นถ้าถ่ายออกมาแล้วไม่ต้องสื่อ หรืออธิบาย แต่คนดูสามารถดูแล้วเข้าใจตรงกัน นั้นถือว่าสมบูรณ์ ใช่มั้ยครับ แก้ไขเมื่อ 17 มี.ค. 52 16:29:59 จากคุณ : Chord - [ 17 มี.ค. 52 16:10:17 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ถูกครับ มีหลายภาพ ที่ไม่จำเป็นต้องอธิบาย หรือต้องใส่ชื่อ แค่ทิ้งภาพไว้ให้คนดูซึมซับเข้าไปถึงความหมาย ที่คนถ่ายจะถ่ายทอดออกมา ถือว่าสุดยอดครับ เคยเห็นมั้ยครับ ภาพที่ให้ใครดูกี่คนๆ ก็บอกถึงอารมณ์เดียวกันแทบทุกคน ยกตัวอย่างง่ายๆครับ ภาพอมตะ ภาพในหลวงทรงก้มลงมาจนแทบชิดกับคุณยายท่านนึง ที่นั่งรอรับเสด็จมาทั้งวัน  ภาพนั้นบอกอะไรครับ ปล. หาภาพไม่เจอครับ จากคุณ : ปืนเถื่อน - [ 17 มี.ค. 52 16:38:26 ]

ความคิดเห็นที่ 10 น้าๆช่วยอธิบายคำว่า "อารมณ์ของภาพ" ให้คนทึบๆ อย่างผมหน่อยน่ะครับ ตีไม่กระจ่างซะที  ตามความเข้าใจของผมคือการที่ดูภาพถ่ายนั้นแล้ว สามารถรู้ ได้ว่าภาพนั้นตอนนั้นอารมณ์เป็นยังไง หรือคนถ่ายต้องการจะสื่ออะไร ประมาณ นี้ครับ(แต่ก็ยังทำไม่ได้ - -") --------------------------------------------------------------------------- >>>>>>>เข้าใจถูกต้องแล้วครับ ประมาณนี้แหร่ะครับ แล้วแต่ว่าใครจะตั้งนิยามไว้อย่างไรแค่นั้นเอง --------------------------------------------------------------------------------- แล้วจำเป็นทุกครั้งมั้ย ที่รูปที่ถ่ายจะต้องมีอารมณ์ออกมา ยกตัวอย่างอย่างภาพ ดอกไม้  อืมม subjectlสวย  ว่างตำแหน่งเยี่ยม  สีแจ่ม แต่ตัวภาพก็ไม่ได้สื่อ อะไรออกมา แต่ดูสวย  อย่างงี้ถือว่าผ่านมั้ยครับ ใจอยากอธิบายมากกว่านี้ เดี๋ยว จะงงตัวเอง   ------------------------ >>>> จำเป็นครับ เพราะภาพถ่ายเป็นศิลปะ ดังนั้นจึงควรมีอารมณ์ของภาพเข้ามามีส่วน แต่น้อยหรือมาก ขึ้นอยู่กับการนำไปใช้งานครับ ดอกไม้ อืมมม สวย แจ่ม >>>> นั่นแหร่ะครับอารมณ์ แจ่มคืออารมณ์ สวยคือความรู้สึกว่าพึงพอใจ ถ้าเคยเห็นนักเล่นกล้องที่ชอบแนวมาโคร จะรู้ว่ามีขั้นตอนยุ่งยาก อุปกรณ์พะรุงพะรัง เต็มไปหมด แต่สิ่งที่เค้าเหล่านั้นพกไปด้วยคือ ฟ๊อกซี่+น้ำ ตอนแรกผมก็งง พอเห็นพี่ๆเหล่านั้น ใช้งานฟ๊อกซี่ ก็เลยเข้าใจ เอาฟ๊อกซี่ ฉีดละอองน้ำ ใส่ดอกไม้บ้าง ใส่ใยแมงมุมบ้าง เพราะสร้างอารมณ์และมิติของภาพ ครับ ------------------------------------------------------ สำหรับภาพของพี่ที่ถ่ายมา 2 ภาพนะครับ ที่มีคนวิจารณ์ว่าไม่มีอารมณ์ของภาพ อาจเป็นเพราะ พี่ถ่ายผิดจังหวะนั่นเอง คน อยู่ในนาข้าว มีต้นข้าว มีน้ำ แต่อากัปกริยาของคนไม่เกี่ยวกับการทำนานี่ครับมันเลยไม่มีอารมณ์ของภาพ สังเกตดีๆครับ ลุง แกไปทำอะไรในทุ่งนา แกไม่ได้ไปก้มหน้าก้มตาดำนา ไม่ได้ไปไถนา ไม่ได้ไปเกี่ยวข้าว แล้วแกไปทำอะไร ทำไมคุณถึงอยากถ่ายภาพนี้มา จังหวะมันไม่เข้ากับสถานที่ครับ บางครั้งเก็บภาพมา เราก็ต้องคิดว่าคนที่มองภาพปั๊บ รู้ทันทีว่ามีอะไร อย่างไร ใคร ฯลฯ ในภาพ ที่สัมพันธ์กัน ครับ ผมความรู้น้อยนิด พล่ามไปเรื่อย อย่าถือสานะครับ จากคุณ : CIA001 - [ 17 มี.ค. 52 16:55:49 ]

ความคิดเห็นที่ 11 มีอีก 2 รูป พอมี action ให้เห็นบาง 1 จากคุณ : Chord - [ 17 มี.ค. 52 17:19:22 ]

ความคิดเห็นที่ 12 2. อันนี้หันหน้าไปเสียดาย แต่มือลุง จับต้นข้าวเตรียมจะปักต้นข้าว จากคุณ : Chord - [ 17 มี.ค. 52 17:25:05 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อารมณ์ของภาพหรือครับ มิใช่แค่เกิดจากการตั้งชื่อเพียงเท่านั้นนะครับ การตั้งชื่อเป็นเพียงแค่ป้ายบอกทาง ---> สิ่งที่อยู่ในนั้นสิครับ อารมณ์ของภาพ ผมขอข้ามเรื่องการสร้างอารมณ์ของภาพไปนะครับ ไม่รู้จริงๆจะชี้แจงคุณอย่างไร ทัศนะทางด้านศิลปะที่แต่ละคนมี มีไม่เหมือนกันครับ ถ้าคุณถ่ายภาพมาแล้วมีคนบอกคุณว่า "ไม่ได้อารมณ์เลย" นั่นไม่ใช่ว่าคุณถ่ายออกมาไม่ดีนะครับ "ต่างคนต่างทัศนะ" สำคัญที่ว่าคุณถ่ายทอดเรื่องราวตามจินตนการของคุณได้มากเพียงใดในภาพนั้น แล้วคุณพอใจแล้วหรือยัง ถ้ายังก็พยายามถ่ายทอดเรื่องราวออกไปให้ดีที่สุดสำหรับตัวเองก่อน อารมณ์ภาพมันเป็นเรื่องไม่ตายตัว ดิ้นกันได้ตลอดแหละครับ อยู่ที่ว่าคุณจะเลือกทำให้มัน Mass หรือเปล่า วันนี้หนึ่งอารมณ์ พรุ่งนี้อาจจะเป็นอีกอารมณ์ก็ได้ ปล. "มา อนุสฺสเวน" จากคุณ : สสารนิยม - [ 17 มี.ค. 52 17:32:33 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อารมณ์ของภาพ ก็ไม่ต่างจากอารมณ์ของเพลง  อย่างเช่น เพลงดนตรีไทยเดิม  อารมณ์คนฟัง ... สมัยใหม่ .. ฟังแล้วว่า เป็นเพลงช้า อืดอาด ยืดยาดน่าเบื่อน่าง่วง  แต่คนฟังบางคน ฟังแล้ว น้ำตาไำหลซึมด้วยความซาบซึ้ง จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง - [ 17 มี.ค. 52 18:03:03 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ลองนึกถึงเำพลงเก่าๆ พวกพญาโศก ที่บรรเลงงานศพดูได้  มันให้อารมณ์เศร้าสร้อยขนาดไหน  และนึกถึงเพลงลุงเบิร์ด ดิ้นไปดิ้่นมากันขนาดไหน  จนถึงเพลงไส้เดือนคลุกขี้เถ้าของคาราบาว  เพลงแต่ละอย่าง คนละอารมณ์  -------------  ส่วนเพลงหนึ่งเนื้อ หนึ่งทำนอง ร้อยคนร้อง  ที่เอาหนุ่มๆสาวๆหน้าตาพอดูได้ มาเด้งหน้าเด้งหลัง แหกปากเลียนแบบลิ้ปซิ้งค์  ก็ให้อารมณ์ประมาณ ... เซ็กส์เสื่อม จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง - [ 17 มี.ค. 52 18:05:32 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เห็นภาพมาเพิ่มเติมอีก 2 ภาพ เลยมาเพิ่มเติมให้ครับ อืมมมม คืออย่างนี้ครับ ภาพสองภาพล่างของ จขกท. มีจังหวะจริงครับ แต่มันไม่ใช่จังหวะของธรรมชาติที่จะต้องสร้างอารมณ์ของภาพครับ สมมติว่า ถ้าเราพูดถึงการทำนา เราจะคิดถึงอะไร >>>คิดถึงนาข้าว คิดถึงคนกำลังก้มหลังดำนา >>> ชาวนา ต้องมีลักษณะท่าทางอย่างไร เช่น ใส่หมวก งอบ แต่งกายแบบชาวนา คือจะบอกว่าอย่างไรดีหว่า เอางี้ผมพอมีภาพที่คนอื่นถ่ายไว้ บอกไว้ก่อนนะครับว่าผมไม่ได้ถ่ายเอง แต่ผมมองปุ๊ป ผมนึกออกเลยว่านี่แหร่ะ ผมชอบ เป็นแนวทาง นะครับ ไม่ได้หมายความว่าต้องแบบนี้ ถ่ายแบบใหนก็ได้ครับ ต้องขอโทษเจ้าของภาพด้วยนะครับ ไม่ได้ขออนุญาต ผมชอบเลยเก็บไว้ในเครื่องเฉยๆ จากคุณ : CIA001 - [ 17 มี.ค. 52 18:20:38 ]

ความคิดเห็นที่ 17 อีกภาพครับ จากคุณ : CIA001 - [ 17 มี.ค. 52 18:22:01 ]

ความคิดเห็นที่ 18 แรกๆคิดว่าเก๊ตแล้วครับ หลังๆเริ่มงง คือตามที่ผมอ่านไปมาหลายรอบทุกๆความเห็น   ตีออกมาได้ประมาณนี้ คือถ้่าจะถ่ายรูปให้สมบูรณ์ให้มีอารมณ์ภาพนั้นออกมา(ยังไม่รวมอารมณ์ของคน ดูน่ะครับ) คนถ่ายจะต้องมีภาพนั้นอยู่ในหัวอยู่แล้วว่าจะต้องการถ่ายให้ภาพที่จะ ถ่ายนั้นสื่อถึงอะไร ที่นี้จะต้องจัดภาพให้มีองค์ประกอบภาพต่างๆ ที่ เข้ากับ อารมณ์ของ subject  เพื่อให้ภาพนั้นแสดงสื่อความหมายมันออกมา (ตรงนี้คือ จุดที่ยาก)  ตามความต้องการของคนถ่าย  ที่นี้ การใช้ชื่อรูปก็เป็นการสร้างดึง อารมณ์คนดูรวมไปกับภาพ แต่ทั้งนี้ก็อาจจะขึ้นอยู่กับผู้รับว่ามีทัศนะคติ ประสบการณ์อย่างไร ก่อนจะดูภาพอีก คือสรุปมันไม่มี อะไรที่ตายตัวใช่มั้ยครับ ยิ่งอธิบายเองยิ่งงกว่าเก่า  เง้อ จากคุณ : Chord - [ 17 มี.ค. 52 19:59:21 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ต้องมองแบบปรมัตถ์ครับ การมองแบบปรมัตถ์ จะให้ความสำคัญของแสงที่ทำให้เกิดรูปร่าง ลองอ่าน การอธิบายจากหนังสือ "เดอะท็อปซีเคร็ต2"     ......จิตรกรวาดภาพที่เก่งๆ  จะมองเห็นอาการของแสงที่ตัดกัน  ไม่ใช่เห็นรูป  เช่น ถ้าเราชูมือขึ้น แล้วขอให้จิตรกรผู้นั้นวาดรูปมือที่เห็น  การที่เขาสามารถวาดออกมาได้เหมือน เพราะการมองอาการของแสงที่ตัดกันทำให้เห็นมุม เหลี่ยมเนิน  เงา  ไม่ใช่รูปมือ  เพราะเพียงพลิกมือไปเล็กน้อย เงาของแสงก็ผิดไป  คนทุกคนสามารถเห็นรูปมือได้ แต่ น้อยคนนัก ที่จะเห็น อาการที่แสงตัดกันจนเป็นรูปมือ  การเห็นแบบนี้ ในทางพุทธศาสนาเรียกว่า “รูปปรมัตถ์”  คือการให้ความสนใจในรูปทรงสีสันของภาพที่ปรากฏเพียงอย่างเดียว โดยไม่สนใจสมมติบัญญัติ  ไม่มีความรู้สึกว่าสวย ชอบ หลงใหล  เฉกเช่นศิลปินหรือช่างภาพที่กำลังถ่ายรูปสาวงามเปลือยกาย จากต้นแบบจริง ก็จะไม่มีอารมณ์ความรู้สึกในทางเสน่หาใดๆ       ผู้ประสบความสำเร็จอย่างสูงในสาขาอาชีพต่างๆ ล้วนสามารถมองแบบปรมัตถ์ในงานของตน  นักแต่งเพลงที่เก่งๆจะเห็นอาการที่เสียงตัดกัน แทรกสอดกัน เห็นความไม่เที่ยง ความพลิ้วไหว การมองแบบปรมัตถ์จะทำให้เห็นในสิ่งที่คนอื่นไม่เห็น โดยเฉพาะอย่างยิ่งสามารถกำหนดสติจับอาการ ความเปลี่ยนแปลงของสิ่งต่างๆ ทั้งรูปและนามได้.....      การไปเกิดอารมณ์ร่วมไปกับภาพที่เห็น จะทำให้มีสมาธิดื่มด่ำแนบแน่น แต่ขาดสติ   ปลาจะไม่มีวันเห็นคลื่น เพราะมันแยกตัวออกจากน้ำไม่ได้  นกจะไม่มีวันเห็นพายุถ้าตัวมันอยู่ในพายุนั้นเสียเอง  นักถ่ายภาพก็เช่นกัน จะไม่สามารถเห็นอารมณ์ของภาพได้ ถ้าตัวเองเข้าไปมีอารมณ์นั้นเสียเอง     นักแต่งเพลงก็รู้ความลับนี้ ขณะฟังเพลง เขาจะพยายามไม่ให้มีอารมณ์ร่วมกับบทเพลงนั้น และเมื่อฟังจบ เขาจะสามารถแกะตัวโน๊ตออกมาได้อย่างละเอียด รู้แม้กระทั่งชนิดของเครื่องดนตรีที่ใช้เล่นทั้งหมด แต่ถ้าเผลอปล่อยใจมีอารมณ์ร่วมไปกับเพลง จะเกิดความดื่มด่ำ มีสมาธิแนบแน่น พอฟังจบรู้สึกมีความสุข แต่ถามว่าในบทเพลงนั้นมีรายละเอียดอะไรบ้าง กลับตอบไม่ได้     อ่านแล้วอาจจะงง  แต่มันเป็นปรัชญาของศิลปิน หรือนักถ่ายภาพเชียวแหละ แก้ไขเมื่อ 17 มี.ค. 52 20:36:36 จากคุณ : ปัจจตัง - [ 17 มี.ค. 52 20:32:53 ]

ความคิดเห็นที่ 20 แสง & เงา ช่วยคุณได้ แลกเปลี่ยนนะคะ อิฉันกลับรู้สึกว่า ภาพแนว #16 #17 มันไม่มีอารมณ์นะ -*- สวยน่ะสวย  แต่มันชวนให้รู้สึกว่าเป็นการจัดฉากถ่าย เลยพาลรู้สึกว่ามันไม่มีวิญญาณ [อาหารแช่แข็งไม่อร่อยสินะ เฮ้อ!! -*-] จากคุณ : จิตรางคทา - [ 17 มี.ค. 52 21:15:01 ]

ความคิดเห็นที่ 21 มาฟังจอมยุทธถกเรื่องสุดยอดวิชาครับ จากคุณ : Leofish - [ 17 มี.ค. 52 21:25:04 ]

ความคิดเห็นที่ 22 จขกท.บรรลุสุดยอดวิชาอารมณ์ภาพแล้วครับ....ยินดีด้วย เพราะผมดูรูปลุง...หัวเลอะโคลน...พร้อมเพื่อนๆทีอธิบาย ยังขำไม่หยุดเลยครับ จากคุณ : DOG TUTA - [ 17 มี.ค. 52 21:54:30 ]

ความคิดเห็นที่ 23 คุณคคห.20คะ คคห.16-17 นี่มีคนฟอร์เวิร์ดมาให้ บอกว่าเป็นภาพวาดอ่ะค่ะ ไม่รู้จริงยังไง เพราะรูปมันเล็ก ขยายแล้วก็มองไม่เห็นรายละเอียดอยู่ดี แต่นั่นก็อาจจะทำให้ดูเหมือนจัดฉากอย่างที่รู้สึกก็ได้นะคะ แต่ถ้าถ่ายได้อย่างนั้นจริงๆก็สวยไปเลยเนอะ จากคุณ : booklovers - [ 17 มี.ค. 52 21:59:49 ]

ความคิดเห็นที่ 24 คห.16-17 เป็นภาพของช่างภาพอินโด (หรือมาเลย์หว่า?)  เป็นหนึ่งในตัวอย่างของการถ่ายภาพ ที่เห็นภาพหลังโปรเซสเสร็จ ก่อนกดชัตเตอร์ครับ  เขารู้ว่า เขาต้องถ่ายภาพอย่างนี้ๆ เพื่อมาเข้า PS ทำอย่างนั้นๆ เพื่อให้ได้ภาพที่เราเห็นๆกันนั่นแหละครับ จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง - [ 17 มี.ค. 52 22:05:51 ]

ความคิดเห็นที่ 25 อินโดฯ ค่ะน้าแมวเหมียว อย่างที่น้าแมวเหมียวบอก ภาพแบบนี้เขาคิดทุกอย่างล่วงหน้าแล้ว ว่าจะถ่ายมุมนี้ ๆ มีแสงลอด มีควัน ต้องได้มาขนาดไหน มาเติมต่อด้วยการโพรเซสได้ขนาดไหน อย่างไร ส่วนตัวแบบ ไม่ว่าจะคน สัตว์ รวมถึงสิ่งของบางอย่างที่จะมาเติมเต็มภาพ เป็นการตั้งใจจัดเตรียมเข้ามาแทบทั้งหมด ยึดแค่แบ็คกราวน์กับมุมแสงที่ต้องการเป็นตัวหลักจริงๆ .... เหมือนพวกภาพโปสการ์ดแบบดั้งเดิมที่เห็นขายๆ กัน ประเภทที่มีคนหาปลาเหวี่ยงแพครอบผิวน้ำ มีกระต๊อบปลายนา ฯลฯ ฟังๆ มาว่า  บางคราไม่แค่จ้างแบบ(ชาวบ้านจริงๆ แถวนั้นแหละ)มาโพส แต่ถึงกับทุนปลูกกระต๊อบ หรือโพงพางกันเลยทีเดียว จากคุณ : จิตรางคทา - [ 17 มี.ค. 52 22:34:46 ]

ความคิดเห็นที่ 26 อืมมม มันก็คงประมาณว่าแล้วแต่แนวคิดมั้งครับ สำหรับตัวผมมองว่าภาพ 16-17 เนี่ย ผมชอบภาพ ส่วนเรื่องการจัดฉากเพื่อให้ได้ภาพตามจินตนาการ คงไม่ได้รวมไปถึงว่าทำให้ภาพขาดอารมณ์หรือขาดจิตวิญญาณไปหรอกครับ ในเมื่อสิ่งที่เราต้องการสื่อสารให้ผู้คนทั่วไปรับรู้ผ่านภาพถ่าย เมื่อคนมองภาพถ่ายแล้วรับรู้สิ่งที่เราจะสื่อ นั่นแหร่ะคือสิ่งที่เราควรนำเสนอ มองภาพปุ๊ป รู้ว่าเรากำลังเสนอสิ่งใดให้คนรับรู้ ถ้าจะเปรียบกับกล้องก็ต้องบอกว่า ในวันที่ฟ้าจืดสนิท(เน่าสนิท)ไม่มีสีสัน ต่อให้เอากล้อง D3X มาถ่ายภาพ LANDSCAPE มันจะมีประโยชน์อันใดถ้าสิ่งที่เราจะนำเสนอเป็นภาพท้องฟ้าที่สดใส ภาพที่ 16-17 สิ่งที่เค้าต้องการนำเสนอคือความเป็นชนบท ความสดชื่นของท้องนา ภาพวิถีชีวิตของชาวนาตามชนบทที่ห่างไกล คงไม่ใช่เรื่องแปลกที่วันที่เค้าไปถ่ายภาพบรรยากาศของธรรมชาติมันไม่ได้ตามจินตนาการ มันก็จำเป็นที่จะต้องสร้างบางสิ่งอย่างขึ้นมา ซึ่งมันก็ไม่ได้สร้างอะไรที่เหนือธรรมชาติ ผมเลยมองว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาครับ เหมือนกับการถ่ายมาโคร บางครั้งต้องใช้ฟ๊อกซี่ฉีดละอองน้ำ สร้างความสดชื่นแทนหมอกตอนเช้า เพราะเราไม่สามารถบังคับธรรมชาติที่เปลี่ยนแปลงไปตามวันเวลาได้ครับ จากคุณ : CIA001 - [ 17 มี.ค. 52 23:01:41 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ^ ^ ใช่ค่ะ อย่างเอาฟ็อกกี้ฉีด อิฉันก็ทำ #20 ถึงได้บอกไงคะ ว่ายึดเป็นเกณฑ์ไม่ได้ แค่เป็นพวกที่มีเสียงดังในหัวว่า อาหารแช่แข็งไม่อร่อย ๆ ๆ  เท่านั้นเอง... จากคุณ : แต่ตอนกินจริงๆ ก็กินหมดแฮะ :P (จิตรางคทา) - [ 17 มี.ค. 52 23:20:09 ]

ความคิดเห็นที่ 28 กระทู้นี้ดีมีความรู้ โหวตให้นะคะ :D จากคุณ : รักถั่ว - [ 18 มี.ค. 52 07:29:36 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เจ้าของกระทู้เป็นไงบ้างครับ เห็นหายไปเลยเท่าที่อ่านมี 3 ทางครับ ในการสร้างอารมณ์ของภาพ (จะว่าปลุกอารมณ์ก็กลัวจะโดนตำหนิ) 1. คิดก่อนถ่าย ว่าจะให้ภาพที่ได้ ออกมาแบบไหน ซึ่ง ไม่เสมอไปที่ถ่ายแล้วภาพจะออกมามีอารมณ์ดังที่ใจต้องการ 2. ถ่ายแล้วภาพมันก้ำกึ่ง เอายังไงดี.... ติดป้ายบอกทางโดยการตั้งชื่อเพื่อดึงอารมณ์ร่วมจากคนดูซะเลย แต่อารมณ์แบบนี้มันไม่สุดเท่าไหร่ 3. คิดก่อนถ่าย พร้อมทั้งติดป้ายบอกทางก่อนถ่ายว่าจะให้ไปทางไหน แล้วค่อยถ่าย แล้วมาสำรวจเส้นทางดูว่า รูปที่ได้ มันไปตรงตามป้ายที่กำหนดไว้หรือไม่ ขอยกตัวอย่างภาพที่ไม่ค่อยดีซักเท่าไหร่จากฝีมือตัวเองซักภาพนะครับ ภาพนี้ใช้แนวทางที่ 3 คือ คิด ติดป้าย และเดินสำรวจ ซึ่งออกมามันก็ครบ เพราะเดินผ่านคนเล่นหมากรุกกลุ่มนึง ตั้งใจไว้ว่าจะถ่ายสีหน้าและอารมณ์ที่บอกถึงความเครียด เลยติดป้ายบอกก่อนถ่ายเลยว่า ภาพนี้ชื่อ "เครียด" จากนั้นก็ถ่ายครับ ภาพที่ได้ของสีหน้าของบุคคลในภาพก็โอเค ทีนี้ จะได้อารมณ์ขนาดไหน ผมกำหนดไม่ได้ แต่คนดูบอกได้ ว่ามันครบจริงอย่างที่ผมตั้งใจไว้หรือไม่ จากคุณ : ปืนเถื่อน - [ 18 มี.ค. 52 09:42:49 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ผมกลับดูว่า ไม่ว่าจะสัททบัญญัติหรืออัตถบัญญัติ ทั้งหมดทั้งมวลมันก็ได้แค่สมมติ การสมมตินี้เป็นเรื่องการป้องกันการก้าวล่วงมุสาวาท การที่เราเห็นเราเห็นรูปกลม รูปแบน รูปเหลี่ยม หรือรูปใดๆ เราไม่ได้เห็นจริงเราเห็นเพียงสีแล้วจิตเราก็อัตถบัญญัติออกมา ธรรมชาติที่เป็นธรรมอันประเสริฐ ไม่มีการผิดแปลกผันแปรแต่อย่างใด และเป็นธรรมที่เป็นประธานของอัตถบัญญัติและนามบัญญัติทั้งปวง ในความหมายของปรมัตถ์ ไม่ว่าจะเป็นจิตปรมัตถ์  เจตสิกปรมัตถ์ รูปปรมัตถ์ หรือนิพพานปรมัตถ์ ถ้าเราไม่รู้จักบัญญัติ ไม่รู้จักปรมัตถ์ เราก็เลือกการกำหนดไม่ถูก โอย ......หมองเปื่อยแย๊วววววว ------------------------------------------------------------------------------------- เอาเป็นว่าถ่ายออกมาแล้วดูเฉยๆไร้ความรู้สึกมันก็อาจจะเป็นไปได้2กรณีคือ คนถ่ายมันห่วย มันไม่มีการส่งต่ออารมณ์ หรือ คนดูมันห่วยมันไม่รู้จักอารมณ์ เรื่องที่คนดู ดูแล้วไม่รู้จักอารมณ์นี่มันเกิดกันได้กับทุกคน คนไม่เคยมีลูก พอเห็นภาพพ่อ-แม่กอดลูกที่จมน้ำเสียชีวิตก็จะรู้สึกเศร้าแบบนึง แค่ประมาณนึงแบบนึง ส่วนคุณๆที่มีลูกแล้ว เห็นภาพเดียวกัน ดั๊นนึกถึงลูกซึ่งอยู่ในวัยเดียวกับเด็กในภาพอีก อันนี้ความเศร้าก็จะพรั่งพรู......อุจาระทลาย!!! คนอกหัก มักจะฟังเพลงรัก "อิน"กว่าคนที่แต่งงานแล้วมีลูก2 คนที่ดูหนัง brokeback mountain เกินกว่า2รอบจึงมักเป็นเกย์ที่ดี...เอวัง แหะๆ จากคุณ : 9george (ge-or-ge) - [ 18 มี.ค. 52 10:02:44 ]

ความคิดเห็นที่ 31 *30 ถูกต้อง จากคุณ : น้าวัชร-จัดให้ - [ 18 มี.ค. 52 13:25:29 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ดูแล้วคิดว่าภาพมันใกล้ไปหน่อย ซูมออกไปไกลกว่านี้คงจะดี จากคุณ : หน้าแง๊ว~* - [ 18 มี.ค. 52 13:52:39 ]

ความคิดเห็นที่ 33 เพิ่มตรงเอาโคลนทานะครับ เอาโคลนทาเพื่อลดความร้อนอ่ะครับ แทนร่มไปในตัว + น้ำ ทำให้ไม่ร้อนมาก จากคุณ : quartzite - [ 18 มี.ค. 52 14:07:41 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ขอบคุณคุณทุกความคิดเห็นครับ ได้อะไรเยอะเลย ต่อไปคงต้องคิดให้เยอะ ก่อนจะถ่าย ติดนิสัย เห็นอะไรน่าสนใจกดไปเรื่อย เข้าใจเอง เออเอง คิดว่าใช่ หลายครั้งที่คิดว่ารูปตัวเองสวย มีอารมณ์ร่วมได้ เพราะเราเป็นคนถ่าย ไปอยู่ตรง จุดนั้น ยังงั้นเก็บไว้ดูเองได้ไม่เป็นไรจะถ่ายยังไงก็ได้ไม่ผิด (ไม่รวมจังหวะ ฟลุ๊ก) แต่เมื่อคิดจะนำไปให้คนอื่นดูแล้วเข้าถึงนี้ มันเป็นอีกเรื่องเลยมันยังไม่ พอ มันมีอะไรมากกว่านั้น การที่จะพาให้ต่างคนร้อยที่มา มองภาพในทางเดียว กัน เข้าใจรู้สึกถึงอามรณ์ของภาพรวมกันได้ โดยทำให้ทุกอย่างในภาพสื่อถึงกัน ได้ แล้วมีความหมายออกมา แล้วเข้าใจตรงกัน ถ้าทำได้อย่างนั้น นั้นคือ " ศิลปะ" ที่นี้ก็จะขึ้นอยู่กับอีกว่าคนเสพนั้นว่าจะมีอารมณ์ร่วมมากน้อยแค่ไหน ขึ้น อยู่กับประสบการณ์และทัศนะคติของตัวละบุคคลซึ่งนอกเหนือการควบคุม   ปล. อาจจะอ่านแล้วงงๆ  ผมไม่เคยพิมพกระทู้อะไรเยอะอย่างงี้มาก่อนเลย ใครมีความเห็นอะไรเพิ่มเติม ต่อได้เลยน่ะครับ มีความสุขกับการถ่ายภาพทุกคนน่ะครับ แก้ไขเมื่อ 18 มี.ค. 52 14:35:56 จากคุณ : Chord - [ 18 มี.ค. 52 14:34:32 ]

ความคิดเห็นที่ 35 โคลนนั่นเป็น sunblock ครับ จากคุณ : Capo - [ 18 มี.ค. 52 14:38:54 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ดูแล้วได้อารมร์ จากคุณ : ต้นมังคุด - [ 18 มี.ค. 52 16:43:19 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ขอร่วมด้วย 1 ภาพนะครับ ไมแน่ใจ ว่าภาพ จะสื่อ "อารมณ์" ได้ดีหรือไม่ ถ้า บอก และ ไม่บอกเรื่องราวครับ ^^ คือ... วันหนึ่ง ผมได้ออกไปแจกเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุประจำเดือน ซึ่งวันนั้น ผมเอากล้องติดตัวไปด้วยครับ ขณะที่เพื่อนร่วมงานของผม กำลังส่งซองเงินให้กับคุณยาย...ผมก็เดินถอยหลังมาตั้งหลักที่ฝั่งตรงข้าม เพื่อรอเก็บภาพ... สิ่งที่ผมต้องการคือ สีหน้าที่มีความสุขของผู้สูงอายุ ที่ได้รับกาสงเคราะห์ช่วยเหลือ...ซึ่งเงินจำนวนนี้ อาจไม่มากมายสำหรับเราๆ... แต่สำหรับคุณยายแล้ว...เงินจำนวนนี้ สามารถเป็นค่าข้าว ค้าน้ำ ค่ายา ฯลฯ ได้พอประทังครับ... ตอนแรก ผมตั้งใจว่าจะโคลสไปที่ใบหน้า...เพื่อดึงเอาอารมณ์ออกมาให้ได้ชัดที่สุด... แต่คิดไปคิดมา ซูมออก วางคอมโพสใหม่...เพื่อจะเก็บบรรยากาศ อิริยาบทต่างๆ รอบๆตัว...ซึึ่งในใจ คิดไว้ว่าน่าจะสื่ออารมณ์ได้ดีกว่าการโคลสที่ใบหน้า... พอได้จังหวะ ก็กด "ฉับ" ภาพออกมาเกือบจะเป็นอย่างที่เห็นครับ... กลับมาบ้าน...มานั่ง Process ลดสี เพิ่มเกรน...ยกคอนทราสท์ เพื่อให้สามารถสื่ออารมณได้มากขึ้น... ซึ่งผลที่ได้...อาจจะน่าพอใจสำหรับผมครับ... เพียงแต่ ผมเองก็อยากถามน้าๆเหมือนกัน ว่าภาพนี้สื่ออารมณ์ได้ดีพอหรือไม่ครับ... ถ้าหากว่า... 1. ทุกท่านได้อ่านแนวคิดในการถ่ายของผมแล้ว...ภาพนี้ สื่ออารมณ์ได้ตรงใจหรือไม่ครับ..^^ 2. หากผม ไม่ได้บรรยายแนวคิดในการถ่ายภาพนี้ออกมาให้ได้รู้กัน...ภาพนี้ จะยังสื่อความหมายได้ดีหรือไม่ครับ...^^ ... น้อมรับทุกคำติชมเลยครับ ^^ และขอบคุณน้าๆทุกท่านด้วยครับ ^^ ป.ล. ภาพนี้ ผมเคยโพสไปแล้วครั้งนึง แต่อยากนำมาให้พิจารณากันเฉพาะกรณีนี้โดยเฉพาะครับ ^^ ป.ล.2 กระทู้ดีๆ ให้ความรู้ และแชร์แนวคิดกันแบบเป็นเหตุเป็นผลแบบนี้...ต้องโหวตครับ  ประโยชน์เนื้อๆ ^^ แก้ไขเมื่อ 19 มี.ค. 52 00:51:20 แก้ไขเมื่อ 18 มี.ค. 52 18:06:53 จากคุณ : S.G.BUU - [ 18 มี.ค. 52 18:06:07 ]

ความคิดเห็นที่ 38 น้า S.G.BUU ครับ จริงๆเคยเห็นภาพนี้แล้ว ครั้งแรกที่เห็น ผมจ้องไปที่เด็ก 2 คนครับ เพราะแกทำหน้าเหมือนกัน เหมือนสงสัยอะไรซักอย่างว่า ยายทำอะไรอยู่   แต่พออ่านเรื่องราวและที่มาแล้ว สายตาผมมันกลิ้งไปมองหน้ายายครับ สิ่งที่เห็นคือ ยายแกยิ้มน้อยๆ ตามองไปมือ นั่นไง ยายแกถือซอง สงสัยจะเป็นซองเงินที่คุณเอาไปให้แน่ๆ แล้วแกยิ้มเพราะอะไร นี่แหละทำให้ผมไปนึกกึงหลาน ยายแกอาจจะยิ้มเพราะเงินที่ได้ อาจต่อชีวิตน้อยๆ 2 ชีวิต หรือให้โอกาสทางการศึกษากับหลานก็ได้ บลาๆๆ บอกตรงๆว่า ถ้าไม่รู้เรื่องเงิน ผมคงไม่คิดไปได้ขนาดนี้หรอกครับ บรรยายเป็นประตูทางเข้าบ้านที่สวยหลังนึงได้ดีครับ ภายนอกบ้านถือว่าดีแล้ว มีป้ายบอกทางให้เข้าไปเจอความน่าสนใจในบ้านที่สวยกว่าข้างนอกเยอะ   เห็นยายแกยิ้ม แล้วผมยิ้มตามครับ แก้ไขเมื่อ 18 มี.ค. 52 19:22:11 จากคุณ : ปืนเถื่อน - [ 18 มี.ค. 52 19:13:58 ]

ความคิดเห็นที่ 39 คุณลองมองหน้ากระจกแล้วยิ้มดูสิครับ และ คุณลองมองหน้าตัวเองยิ้ม ตอนที่ถูกแอบถ่ายดูสิครับ นั่นแหละอารมณ์ของภาพ จากคุณ : Thechila - [ 18 มี.ค. 52 19:52:15 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ขอบคุณน้าโคลท์ครับ...^^ อืม...จริงอย่างที่น้าว่า...ถ้าผมไม่ได้บรรยายที่มาที่ไป...ภาพที่เห็นก็คงไม่สามารถเข้าถึงอารมณ์คนดูได้อย่างชัดเจนจริงๆด้วยครับ..^^ จริงๆ ผมเองก็อยากร่วมแชร์แนวคิดกับเจ้าของกระทู้ด้วยคนแหละครับ เพียงแต่ว่า ผมเองก็ไม่ได้มีความรู้พอที่จะตอบเจ้าของกระทู้ได้ ในเรื่องคำจำกัดความของอารมณ์ภาพ...ผมก็เลยอาศัยกระทู้นี้ หาความรู้ด้วยคน... ขอบคุณทุกๆท่านครับ สำหรับสาระที่นำมาแชร์กัน...ผู้อ่านได้ประโยชน์ไปเต็มๆเลยครับ ^^ และ ขอบคุณเจ้าของกระทู้ด้วยครับ  สำหรับประเด็นที่มีประโยชน์ ^^ จากคุณ : S.G.BUU - [ 18 มี.ค. 52 21:00:27 ]

ความคิดเห็นที่ 41 เพิ่งได้จาก fwd mail  ขออนุญาตเจ้าของภาพด้วยคับ กระทู้นี้ Save As... จากคุณ : aradene - [ 18 มี.ค. 52 22:28:19 ]

ความคิดเห็นที่ 42 โหวตให้ก่อนครับ ว่างๆ จะแวะมาอ่าน จากคุณ : ไอ้คุณแหลม - [ 18 มี.ค. 52 23:58:55 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ภาพนี้ ให้อารมณ์ โดยไม่ต้องมีคำบรรยาย จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง - [ 19 มี.ค. 52 07:23:55 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ให้ดูเฉยๆ เพื่อไว้เป็นแบบเรียน เลียนแบบยาก .. next to impossible จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง - [ 19 มี.ค. 52 07:24:56 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ให้อารมณ์ แม้จะเห็นไม่ชัด จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง - [ 19 มี.ค. 52 07:25:57 ]

ความคิดเห็นที่ 46 เพราะบางที .. เห็นชัดไป ก็ยากที่จะรับอารมณ์ของภาพนั้น จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง - [ 19 มี.ค. 52 07:26:51 ]

ความคิดเห็นที่ 47 แค่รูปเล็กๆ ... หลายคนก็รับอารมณ์จากภาพนั้นไม่ไหว จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง - [ 19 มี.ค. 52 07:28:04 ]

ความคิดเห็นที่ 48 อารมณ์ภาพ ที่ยกมาให้ดู มันดุเดือด จนกาละ-เวลา ไม่สามารถทำอะไรได้ ท่านที่เป็นมือใหม่ ... ไม่ต้องถามว่า มันเป็นภาพอะไร ให้ดมากๆู และ วิจารณ์ว่า รู้สึกอย่างไรกับภาพ .. ก่อนกลับมา ... กระโดด ให้สบายใจ กับภาพกระโดด จากฝีมือเทพของแท้ จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง - [ 19 มี.ค. 52 07:30:46 ]

ความคิดเห็นที่ 49 และต้นตระกูลภาพติดเรท จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง - [ 19 มี.ค. 52 07:31:34 ]

ความคิดเห็นที่ 50 สำหรับภาพ #46 .. คนถ่ายยอมรับผิดเต็มประตู  คนถูกยิง .. ถูกยิงหนเดียวด้วยปืน (shot by gun) เจ็บหนเดียว  แต่คนยิง .. ถูกยิงด้วยกล้อง (shot by camera) หนเดียวก็จริงอยู่  แต่หลังจากนั้น .. เจ็บปางตายนับเป็นพันๆหมื่นๆหน นานนับสิบปี จนแม้ตายแล้ว ยังถูกขุดขึ้นมายิง จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง - [ 19 มี.ค. 52 07:35:34 ]

ความคิดเห็นที่ 51 จบด้วยภาพ portrait ระดับ world class ดูแล้วสบายตา อย่าลืมนะครับ .. ดูภาพพวกนี้ เพื่อเป็นตัวอย่างเท่านั้น จะเอาเป็นเป้าหมาย (goal) ก็ได้ .. แต่ ... ไม่ต่างจากตั้งเป้าว่าจะต้องขึ้นไปปักธงบนยอดหิมาลัย สำหรับผม .. เดินเที่ยวภูเขาต่างๆ สบายตา สบายใจดีกว่า จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง - [ 19 มี.ค. 52 07:52:56 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ไม่จบจริง เข้ามาแถมภาพโหลๆ ที่ให้อารมณ์แบบ .. one of its kind จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง - [ 19 มี.ค. 52 07:56:45 ]

ความคิดเห็นที่ 53 จบจริงๆ เพราะจะไปทำงานแล้ว ขอให้มีความสุข สงบ และสันติทุกท่าน จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง - [ 19 มี.ค. 52 07:58:10 ]

ความคิดเห็นที่ 54 มาบอกน้า S.G.BUU ว่า ภาพคุณยายนั่น... คุณยายคงได้รับจดหมายจากลูกชาย ซึ่งเป็นพ่อของเด็กสองคนนั่น หลังจากไม่ได้ติดต่อกันมาแรมปี คุณยายจึงยิ้ม หลานสองคนสงสัยว่าคุณยายยิ้มเพราะอะไร.. เข้าใจอย่างนี้ครับ... จากคุณ : proofman - [ 19 มี.ค. 52 09:08:20 ]

ความคิดเห็นที่ 55 #48 ของน้าเหมียวเนี่ยอุตสาหกรรมในครอบครัวโดยแท้ครับ ตาคนนี้แกใช้หมด เมีย ลูก พ่อตา แมยาย แกจับมาช่วยกันโยน ช่วยกันสาดหมด 555+ สงสารก็แต่เจ้าแมวเนี่ยแหละ หลายรอบมาก(ขอโบก) อ้อ ตาคนนี้แกจับไฮโซ -ไฮซ้อมาโดดหมดครับ ใครให้แกถ่ายรูป แกจับโดดหมด เอามาแถมหนึ่งภาพครับ"ภาพชุดหยุดโลภ" ภาพนี้ผมมักจะแทรกไว้ตอนที่เค้าคุยๆกันเรื่องรถ เรื่องบ้าน (เรื่องกล้อง) "ใหม่"ที่อยากได้..... ปล. ตั้งแต่เกิดมาผมยังไม่เคยอด หิวยังไม่เคยเลย จึงไม่สามารถซึบซับความรู้สึกแบบนี้ได้เต็มที่ แต่ก็ยังรู้สึกอิมแพ็ค!! จากคุณ : 9george (ge-or-ge) - [ 19 มี.ค. 52 09:25:41 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ภาพเดียวแทนพันคำ ไม่ต้องเขียนอะไรในภาพ ปล่อยให้คนดูเขาคิดเอง ร้อยคนร้อยความคิด แต่ถ้าดูแล้วคิดออกมาเหมือนกัน นั่นล่ะ สุดยอด ดันคิดแบบเดียวกัน --> ไม่ได้เรื่องเลยเฟร้ย จากคุณ : alfajet - [ 19 มี.ค. 52 15:20:19 ]

ความคิดเห็นที่ 57 กระทู้ดีมีความรู้ ..... จากคุณ : Gazz - [ 20 มี.ค. 52 00:44:08 ]

ความคิดเห็นที่ 58 อึ้งกับภาพ คห55 จากคุณ : นาย TK - [ 20 มี.ค. 52 13:53:27 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ผมออกตัวเลยนะ ว่าไม่มีความรู้อะไรทั้งนั้น แต่มีตาและสมองและความรุ้สึก ถ้าขัดแย้งหรือผิดพลาด หรือไม่ตรงใจผมขออภัย กรุณาข้ามไป --- ต้องการจะบอก เจ้าของภาพว่า สำหรับ ทั้ง 4 รูป สองรูปหลังตัดไป เพราะเป็นจังหวะที่ผิดพลาด ส่วนตัวผมว่า รูปแรกเข้า่ท่าที่สุดและ คุณ จขกท ก็คงคิดแบบนั้นถึงได้เอามาเป็นภาพแรก และขออภัยอีกครั้งที่ผมไม่ได้อ่าน กระทู้ทั้งหมด แต่ดูคร่าวๆ แต่ที่สังเกตเห็นได้คือ ไม่มีคนวิจารณ์ภาพโดยตรงหรือ วิจารณ์ในมุมที่ผมจะบอกต่อไปนี้ อย่างที่บางท่านได้พูดเรื่องปรมัตถ์ ไว้แล้ว ผมอยากจะบอกให้ฟังว่า รูปของคุณทำไม ถึงได้ไม่มีอารมณ์หรืออะไรทำนองนั้น นั่นเพราะว่า รูปของคุณมันไม่สื่อออกมาได้ชัดเจน ว่า นี่คือ ชาวนา  นี่คือ นา และโดยเฉพาะนี่คือ  "อุปกรณ์ทำนา" ถ้าคุณสังเกตรูปอื่นๆ ที่เพื่อนๆๆ พี่ๆ น้าๆ ลงเอาไว้ แทบทุกภาพ แค่อาศัยการมองเอาก็จะทราบได้ว่า  รูปนั้นมันคืออะไร และอะไรมันทำอะไร แล้วไอ้อะไรที่ทำอะไรนั้น มันคือเรื่องราวอะไร  พูดให้ง่ายคือ ดูแล้วพอจะเดา หรือเอามาคิด หรือเอามาปรุงมาแต่งได้ แต่ภาพของคุณ มันไม่ได้บอกอะไรเลย และยิ่งประกอบเข้ากับ การวางองค์ประกอบภาพและฉากหลัง ยิ่งไปกันใหญ่ เพราะลุงเค้าลงไปบริเวณที่เป็นพื้นที่เต็มไปด้วยน้ำ "แต่ไม่ได้บ่งบอกอย่างชัดเจนว่านั่นคือนา" เฉพาะ ภาพแรกเท่านั้นมีมีเหมือนกล้านา อยู่ประปราย "ซึ่งอาจจะถูกต้องแล้วสำหรับการลงกล้า แต่มันไม่สามารถทำให้คนกรุงอย่างผม ดูแล้วรู้ทันทีว่านี่คือนา" เพราะผมจะคุ้นเอากับภาพทุ่งนาที่รวงข้าวเต็มมากกว่า - และคุณเองก็น่าจะได้เห็นภาพเหล่านั้น เพราะคนเลือกที่จะถ่ายนาที่มีรวงข้าวเต็มๆ มากกว่า   นั่นเพราะ มัน "สื่อความหมายได้ดีกว่า" รวงข้าวเต็มนานั้น บ่งบอก ถึง "ความอุดมสมบูรณ์" นี่เป็นนัยหนึ่งที่ภาพจะบอกได้ และจัดเข้าใจอารมณ์ของภาพ ดังนั้น ถ้าคุณต้องการจะถ่าย "นาที่มีต้นกล้า" จริงๆ คุณควรจะให้มุม ที่ให้ความหนาแน่นของกล้าข้าวได้มากกว่านี้ (อาจจะต้องนั่งลง หรือหามุมอื่น)เพื่อบ่งบอกความเป็นนาข้าว และเมื่อประกอบเข้ากับ ภาพที่สอง ซึ่งคุณลุง เหมือนลงไปดำผุดดำว่ายอยู่ใน หนองน้ำ -> ไม่ใช่นา ผมดูยังไงก็ให้ความรู้สึกว่าเป็นหนองน้ำ และปัญหา คือ ผมก็ดูไม่ออกด้วย ว่าเค้ากำลังทำอะไรกับนา ที่สำคัญ ตัว "อุปกรณ์การทำนาที่ลอยน้ำอยู่" ที่คุณให้ความสำคัญกับมันจนกินพื้นที่ส่วนมากของภาพไปนั้น "มันไม่ได้บอกหรือสื่ออะไรเลย"  อย่างที่ได้กล่าวไปแล้วว่า เพราะผมไม่รู้จริงๆ ว่ามันคืออะไรใช้งานยังไง ? เลยกลายเป็นเอาของที่ไม่ได้ช่วยสื่ออะไรมาใส่ในภาพเสียพื้นที่ไปอย่างน่าเสียดาย และอีกจุดที่ผมเห็นอยู่ในทั้ง 4 ภาพ ก็คือ ขอบบน ซึ่งน่าจะเป็นกอหญ้า หรือ ขอบนา  "มันเป็นเส้นตรงเกินไป" และตัววัตถุหลักของภาพ ได้แก่ คุณลุง และอุปกรณ์ทำนา และ อื่นๆ ต่างก็วางอยู่ในไลน์เดียวกันทั้งสิ้น สรุปภาพนี้ ดูเผินๆ จะเห็นมีเส้นอยู่สองเส้นขนานกัน และเส้นทั้งสองเส้น ก็ไม่ได้มีอะไรเด่น หรือสื่อความหมาย อีกทั้งไม่มีมิติใดๆด้วย เพราะตัวคุณลุง ก็คือ คุณลุง  อุปกรณ์คืออะไรไม่รู้ ภาพหลังๆ ก็เหมือนจะมีมัดกล้าที่ยังไม่ได้ปัก ผูกกันไว้ มันก็ดูๆเหมือนกันกับกอหญ้าข้างหลังโน้น อย่างกับอะไรดีครับ   สีก็เขียวๆ เพลนๆ กันไปหมด พอได้ฉลากหลังเป็น้นำ ว่างๆ กะเส้นกอหญ้าที่ไม่น่าสนใจ ไม่ให้ความหมาย(แต่ถ้าจะบอกผมต้องขอพูดว่า กอหญ้ารกๆ เบลอๆ ให้ความหมายว่าน่าเบื่อครับ) ผมพอแค่นี้ดีกว่า เพราะจะมองว่าผมมาด่าอย่างเดียว  แต่นั่นคือ ความรู้สึกของผม และที่ผมจะพูดต่อไปคือ ผมเชื่อว่า - คุณหามุมที่ยืนไม่ได้ เพราะคันนาแบบนั้น น่าจะเป็นที่ที่มีข้อจำกัดในการยืนและวางเท้า  แต่ถ้าเราไม่สามารถหาที่ยืนที่ดีได้ มุมถ่ายภาพที่ดีก็ไม่มีวันครับ ผมเชื่อว่า ช่างภาพนั้น ย่อมจะมองและมองจนเห็นมุม แล้วก็จะหาจุดตัดของมุมทั้งหลายที่เราจัดองค์ประกอบไว้นั้น และมีหลายครั้งที่มองไปแล้ว เกิดอาการที่ว่า ... แง่ง.. ตรงจุดดีๆ มีคนยืนอยู่แล้ว... หรือ อ้าว.. กำ จุดดีที่สุด เจือกเป็นต้นไม้ใหญ่ฟ่ะ ทำนองนี้.. หรือกระทั่ง เป็นเหว >,< เพราะฉะนั้น การที่คุณถ่ายภาพ มาได้โดยไม่มีมุมอื่นไม่หามุมอื่น ได้แต่ยืนแล้วส่อง แล้วซูมบ้างนิดๆ หน่อยๆ จับอาการลุงเค้าก้อยังไม่ได้ เลือกมุมก็ยังไม่ได้ ผมคงต้องบอกเลยว่า คุณติดอยู่ที่ข้อจำกัด... แต่เป็นข้อจำกัดที่คุณยังไม่รู้ว่ามันบีบคุณอยู่.. ผมก็เชื่ออีกแหละ ว่า ช่างภาพหลายๆคน ถ้าเห็นมุมบางมุมในนาที่คุณไปถ่ายมานี้ เค้าเห็นแล้วว่า นี่แหละ ! ภาพที่ชั้นหาอยู่ แต่.. เห้ย ตรงนั้นมันปลักโคลน ตรงนั้น น้ำครึ่งเข่า ... คุณคิดว่า เค้าจะลงไปไหมหละ ... แล้วคุณเอง จะลงมั๊ยหละ ? เป็นผมถ้าลงครึ่งเข่า หรือ เข่า ก้อโอเคอ้ะ 55+ ก็อย่างที่บางครั้ง คุณอาจจะเห็นช่างภาพ ลงไปนอนเกลือกกลิ้งกับพื้น แบบที่เรียกว่า สาวใส่กระโปรงสั้นเดินผ่านมาเข้าใจผิดได้นี่ เค้าทำเพราะอะไร ก็เพราะเค้าเห็นมุมนั่นแหละครับ เพราะฉะนั้น ผมเชื่อว่าภาพชุดนี้ ไม่ใช่ไม่ดี แต่ผมว่าคุณยังติดกรอบอยู่บ้าง ยังไม่เข้าใจส่วนของสิ่งที่สื่อความหมายบ้าง ... คุณต้องลองมองภาพ และศึกษาเรื่องของสัญลักษณ์ให้มากขึ้น.. และในทางพุทธศาสนา สิ่งเหล่านี้คือ สังขารความปรุงเแต่ง.. เมื่อตากระทบรูป รูปนั้นมาปรากฏที่จิต จิตก็จะเอาสิ่งเหล่านั้น มาปรุงแต่งไปตามความเช้าใจและพื้นฐานความรู้ที่มีในแต่ละคน เพียงแต่ว่า ภาพทั้งหมดที่เรียก สื่ออารมณ์ได้ดี หรือ ไม่ต้องมีชื่อภาพเหล่านั้น ก็คือภาพที่ทุกคนต่างเข้าใจ มีความหมายที่เป็นพื้นฐาน เช่น ความหิว ความรุนแรง ขัดแย้ง กดดัน ความสบาย ความโล่ง ความกลัว สิ่งที่หัก ของมันวาว เก่า ร้อน หนาว นิ่ม บีบรัด เหล่านี้ ทั้งที่ใช้ สี ที่ใช้อาการ และใช้สัญลักษณ์(เช่น ! ก็ต้องให้ความรู้สึกว่าถูกเตือนเป็นต้น) เหล่านี้เป็นปรมัตถ์ เช่น สีแดง ก็คิดถึงเลือด เป็นต้น -------- ผมคงจะพล่ามมากเกินไป  แต่ผมเชื่อว่าคุณจะเข้าใจได้แน่ๆ  ว่าตอนนี้ คุณคิดน้อยเกินไปในส่วนไหน อะไรในรูปที่มันขาด หรือเกินไป ผมขอฟันธงว่า ถ้าคุณปรับการถ่ายภาพครั้งนี้ ให้เป็นภาพ บุคคล คือ ถ่ายแต่คุณลุงในอิริยาบถที่เหนื่อยล้า โดยไม่สนใจกับสิ่งแวดล้อม คุณต้องได้ภาพที่สื่ออารมณ์มากกว่านี้แน่นอน เพราะเหตุที่ สิ่งแวดล้อมไม่พร้อมตามที่ผมได้ลองวิเคราะห์ไปก่อนนั้นแล้ว ขอสรุปแบบงงๆ อีกทีว่า คุณไม่รู้สนามรบแล้วรบ คุณไม่รู้จักศัตรูแล้วบุก คุณเลยไม่ได้อะไร แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าทำไมไม่ได้อะไร เพราะจริงๆ แล้ว คุณไม่ควรออกไปรบทั้งอย่างนั้น องค์ประกอบในภาพไม่สื่อ ฉากหลังไม่สื่อ ตัวคุณลุงไม่สื่อ หนองน้ำไม่สื่อ ต้นกล้าไม่สื่อ คุณเอารวมๆ กันมาหมด มันเลย ไม่สื่อ ในบรรดาทั้งหมด มีคุณลุงเท่านั้น ที่พอจะปรับแปลงเปลี่ยนมุมได้ และนั่นแหละ ที่จะทำให้ภาพคุณที่ได้มีอารมณ์ แต่ถ้า คุณติดอยู่ที่ว่า อยากได้ ภาพ  "ชาวนาทำนาปักกล้า" แล้วหละก็ คุณควรหาคนที่แต่งตัวแบบชาวนามากกว่านี้ หานาที่ปักกล้าไปแล้วสักครึ่งนึง แล้วก็มีกล้าที่ยังไม่ปักอยู่อีกสักหน่อยนึง คุณก็จะได้ตามนั้น พูดจาวกวนขออภัยนะครับ ผมจะเข้ามาโพส แค่กระทู้ละโพสเท่านั้น ไม่เข้าไปอ่านอีก ขออภัยในความเห็นแก่ตัว แต่เพื่อความเป็นไปแห่งการแลกเปลี่ยนความรู้และแสดงความคิดเห็น หวังว่า จะเป็นประโยชน์ครับ ล่าสุดงานเข้าแล้วครับ ไว้เจอกันโอกาสหน้า จากคุณ : Handy (HANDYHUNG) - [ 20 มี.ค. 52 14:26:57 ]

ความคิดเห็นที่ 60 โอย โอย อารมณ์ผมกระเจิดกระเจิง เจอเพื่อนๆกระหน่ำภาพตัวอย่างซ้าาาาาา จากคุณ : tuipeera - [ 20 มี.ค. 52 15:28:34 ]

ความคิดเห็นที่ 61 #59 ตรงประเด็นมากๆ   จากคุณ : จิตรางคทา - [ 20 มี.ค. 52 17:47:43 ]

ความคิดเห็นที่ 62 แค่อยากมีส่วนร่วมแบ่งปันนอารมณ์กับกระทู้นี้ด้วยครับ...ขำๆ นะครับ :) แก้ไขเมื่อ 20 มี.ค. 52 21:26:22 จากคุณ : วิญญาณเดียวกัน - [ 20 มี.ค. 52 21:23:59 ]

ความคิดเห็นที่ 63 ภาพต้องการแสดงให้เห็นถึงอะไร ต้องการสื่ออะไร? ความเร้นแค้น ความชุ่มฉ่ำ วิถีชีวิต .... เคยมั้ยคะถ่ายภาพมาแล้ว มาเปิดดูเรากลับถามบอกตัวเองว่า ไม่ มันไม่ใช่สิ่งที่เราต้องการ สมมติถ่ายภาพแมว เราต้องการแมวน่ารัก แต่พอถ่ายออกมาปุ๊ป อิริยาบทนี้แมวมันไม่น่ารักอย่างต้องการเลย แล้วคุณก็จะไปพยายามจับภาพอิริยาบทของแมวใหม่อีกครั้ง คราวนี้คุณจะหามุมดีๆ บางทีคุณอาจต้องนั่งรอเป็นชั่วโมงๆ เพื่อภาพเพียงภาพเดียวที่สื่ออารมณ์ของแมวในภาพออกมาอย่างที่คุณต้องการ เราเข้าใจอย่างงี้นะคะ จากคุณ : เสียงจากบ้านนา - [ 21 มี.ค. 52 09:20:12 ]

ความคิดเห็นที่ 64 เอาเรื่อง ความลับของสมอง จากหนังสือ " เดอะท็อปซีเคร็ตII " มาให้อ่าน เผื่อจะได้ไอเดีย ....สมองซีกซ้ายเป็นสมองส่วนตรรกะ เหตุผล  สัญลักษณ์ ภาษา การคิดแบบแยกย่อย  หรือลงไปในรายละเอียด ส่วนสมองซีกขวาจะเป็นสมองส่วนอารมณ์ ความรู้สึก จินตนาการ การหยั่งรู้ และวิเคราะห์แบบองค์รวม      สมองซีกขวามีแนวโน้มของศักยภาพในด้านที่เกี่ยวข้องกับกระบวนการเรียนรู้แบบก้าวกระโดด   ความสามารถเชิงภาพรวม ภาษากายและท่าทาง การมองแบบสามมิติ  ความคิดสร้างสรรค์ อารมณ์และ ความรู้สึก      จิตรกรชั้นนำ มีข้อมูลบันทึกเรื่องแม่สีไว้ในสมองซีกซ้ายเท่ากับคนอื่นๆ แต่แม้แม่สีเพียงสามสี ที่รู้กันอยู่ ก็สามารถนำมาสร้างสรรค์เป็นภาพวาดต่างๆที่งดงาม เพลิดเพลินเจริญตา จนภาพบางภาพมีมูลค่านับพันล้านบาท ตัวโน๊ตที่มีเพียง 8 ช่องเสียง โด เร มี ฟา ซอล ลา ซี โด  ทุกคนเคยได้ยินและบันทึกไว้ในสมองซีกซ้าย แต่คนที่ฟังเป็น จะสามารถนำมาร้อยเรียงเป็นบทเพลงไพเราะ เพราะพริ้งมากมาย   คนที่ทำกับข้าวเก่งๆ สามารถนำวัตถุดิบที่ราคาไม่ต้องแพงมาก มาปรุงให้เป็นอาหารเลิศรสระดับเชลล์ชวนชิมได้  ซึ่งทั้งหมดนี้คือการทำงานของสมองซีกขวา     มีกรณีศึกษาทางการแพทย์พบว่า ในคนไข้ที่สมองซีกซ้ายส่วนหน้าเสียหายจากการเกิดอุบัติเหตุหรือพยาธิสภาพ  แต่ปรากฏว่าคนไข้คนนั้นกลับมีลักษณะของอัจฉริยะบางอย่างเกิดขึ้น ทั้งๆที่ก่อนหน้าไม่เคยมีแววทางด้านนี้เลย  เช่นบางคนสามารถวาดภาพหรือถ่ายภาพได้ราวกับเป็นมืออาชีพ  บางคนพูดภาษาต่างประเทศได้อย่างคล่องแคล่ว  หรือเล่นเปียโนได้เหมือนกับฝึกซ้อมมาแรมปี   จากการค้นพบนี้  สรุปได้ว่า สมองซีกขวามีศักยภาพแฝงซ่อนอยู่ภายในเยอะมาก  และอัจฉริยะบุคคลสาขาต่างๆของโลก ไม่ได้เกิดขึ้นเพราะมีเซลล์ประสาทมากกว่าคนอื่น  เพียงแต่เขารู้จักใช้สมองส่วนที่คนอื่นๆไม่ได้ใช้   ทุกคนสามารถเป็นอัจฉริยะได้ ถ้ารู้จักใช้สมองส่วนนี้     สมองทั้งสองซีกทำงานต่างกันมาก  เช่น การดู เกี่ยวข้องกับสมองซีกซ้าย แต่การเห็น เป็นเรื่องของสมองซีกขวา  เช่นทุกคนสามารถดูภาพศิลปะ แต่บางคนเท่านั้นที่เห็น   การได้ยินเสียงดนตรีเป็นเรื่องของสมองซีกซ้าย แต่การฟังเป็น  ต้องใช้สมองซีกขวา        เนื่องจากการประมวลผลของสมองซีกขวาจะมองแบบองค์รวม ซึ่งอยู่เหนือขอบเขตของตรรกะเหตุผล ดังนั้น บางครั้งมันจะแสดงผลออกมาในรูปของ สัญชาติญาณ การหยั่งรู้หรืออารมณ์ ความรู้สึก ซึ่งไม่มีเหตุผล แต่ถ้าทำไปตามนั้นแล้วถูกต้อง      การมองแบบองค์รวม จะเห็นการเชื่อมโยง เห็นเหตุและปัจจัย  เห็นความสัมพันธ์ของสิ่งต่างๆ ที่คนอื่นมองไม่เห็น  ทำให้สามารถคิดและตัดสินใจได้ไม่เหมือนคนอื่น       นอกจากนั้นสมองซีกนี้ยังช่วยหลั่งฮอร์โมนแห่งความสุขออกมาอีกด้วย  บางครั้งเพียงการมองออกไปที่ท้องฟ้ายามพระอาทิตย์ตก ก็รู้สึกงดงามเหนือจะบรรยาย  ในขณะที่คนใช้สมองซีกซ้าย จะไม่รู้สึกอะไร เพราะคิดในเชิงเหตุผลว่า พระอาทิตย์ตกมันก็เป็นเช่นนี้อยู่แล้ว ไม่เห็นแปลก........ ในหนังสือยังมีอีกเยอะ  คิดว่า ถ้าอ่านจบต้องเป็นนักถ่ายภาพระดับอัจฉริยะแน่ๆ จากคุณ : ปัจจตัง - [ 22 มี.ค. 52 23:55:42 ]

ความคิดเห็นที่ 65 (ต่อ)......     บีโธเฟน มหาอัจฉริยะทางด้านดนตรี แม้ว่าเขาจะเริ่มหูหนวกตั้งแต่อายุ ยังน้อย  แต่ก็สามารถแต่งเพลงและเล่นดนตรีได้อย่างอัศจรรย์ ซึ่งซิมโฟนีหมายเลข 2 - 9 ถูกแต่งขึ้นในช่วงที่เขาหูหนวก ก็เพราะจับอาการความเปลี่ยนแปลงของเสียงดนตรีได้ เมื่ออายุ 54 ปี เขาออกมากำกับวงเองในการบรรเลงซิมโฟนี่หมายเลข 9 ทั้งๆที่หูของเขาไม่ได้ยินเสียงดนตรี และเสียงปรบมืออย่างชื่นชมของผู้ฟัง  จะเห็นได้ว่า อาการสำคัญกว่ารูป ถ้าบีโธเฟนไปยึดติดกับรูปของเสียงที่มากระทบหู ความสามารถทั้งหมดจะหายไปในทันทีที่หูของเขาสูญเสียการได้ยิน      เคล็ดลับในการพัฒนาประสิทธิภาพของสมองซีกขวา  ก็คือ การฝึกสติจับที่อาการ เพราะ สมองซีกนี้ จะทำหน้าที่รับรู้เกี่ยวกับการสัมผัส  อาการ ลีลา ท่าทาง และสิ่งที่เป็นนามธรรม         ในทางการแพทย์ การกำหนดสติไปที่อาการ จะทำให้สมองหลั่งสารชนิดหนึ่งออกมาจำนวนมาก สารนั้นก็คือ โดพามีน ซึ่งเป็นสารสื่อประสาทที่ทำให้เกิดสติ ปัญญา  ไหวพริบ ปฏิภาณ และความเฉลียวฉลาด   ในทางตรงกันข้าม ผู้ที่กำหนดสมาธิไปที่รูป จนสมาธิแนบแน่น เช่นเพ่งกสิณ เพ่งดวงแก้ว ร่างกายจะหลั่งสารเฮนโดรฟิน ทำให้เคลิบเคลิ้มมีความสุข แต่ขาดปัญญา  การเจริญสติ กับนั่งสมาธิ ต่างกัน ถึงในระดับการผลิตฮอร์โมนของสมองเลยทีเดียว และผู้ฝึกสติทุกคนจะรู้ดีว่า สมองจะดีขึ้นอย่างมหัศจรรย์หลังการปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน ถ้าจะตอบในเชิงการแพทย์ก็คือ สารเคมีในสมองเปลี่ยนไป...... จากคุณ : ปัจจตัง - [ 23 มี.ค. 52 01:10:08 ]

ความคิดเห็นที่ 66 (ต่อ) .....นักดนตรี  ที่ศึกษาโน๊ตดนตรีแต่ละตัวอย่างละเอียด อ่านโน้ตเก่งมาก  แต่แต่งเพลงไม่ได้ ก็มีอยู่จำนวนไม่น้อย  คือรู้ศาสตร์ แต่ไม่มีศิลป เพราะขาดจินตนาการ ทำให้มองไม่เห็นความสัมพันธ์ที่จะนำมาเรียงร้อย  ผู้ที่ทำอาหารด้วยสมองซีกซ้ายก็ไม่ต่างกัน แม้จะตวงส่วนประกอบตามตำราอย่างถูกต้อง แต่พอทำออกมากลับไม่อร่อย  ในขณะที่ถ้าไปถามคนที่ทำกับข้าวอร่อย ว่าเพราะอะไร คำตอบจะไม่ชัดเจน เพราะ ไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดได้ บางคนยกให้เป็นเรื่องของพรสวรรค์ ความจริงแล้วเขาเพียงแต่สามารถใช้สมองซีกขวาได้มากกว่าคนอื่น         คนเราทุกคนอาจจะเรียนศาสตร์ได้เท่าเทียมกัน  นักศึกษาที่เรียนจบคณะเดียวกัน  ย่อมจะได้ความรู้ในศาสตร์สาขานั้นๆไม่แตกต่างกันมากนัก  แต่สิ่งที่จะทำให้คนเราแตกต่างกันหลังจากแยกย้ายออกไปทำงานก็คือ  ใครจะสามารถแปลงศาสตร์ให้เป็นศิลป์ ได้มากกว่ากัน         การศึกษาทุกแขนงถือว่าเป็นศาสตร์  แต่การนำไปใช้เป็นทั้งศาสตร์และศิลป์   ศาสตร์เป็นเรื่องของสมองซีกช้าย  แต่ ศิลป์เป็นเรื่องของสมองซีกขวา ซึ่งเป็นสมองส่วนความคิดสร้างสรรค์          คนที่ต้องทำงานสร้างสรรค์   เช่นนักออกแบบโฆษณา  ช่างภาพ  ดีไซน์เนอร์   จะต้องเรียนรู้ถึงศิลปะในการใช้สมองซีกขวา จินตนาการ คิดนอกกรอบ ที่แปลกใหม่ไม่ซ้ำแบบใคร  มิฉะนั้นจะไม่สามารถก้าวขึ้นสู่ระดับแนวหน้าของวิชาชีพนั้นๆได้เลย         ผู้ที่ฝึกจินตนาการภาพในใจอยู่เสมอๆจนกลายเป็นเรื่องธรรมดา จะประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน เพราะทุกวิชาชีพ ล้วนต้องอาศัยจินตนาการเป็นตัวช่วยที่จะทำให้เหนือกว่าคนอื่นๆ เช่น ศิลปกรรม  วิศวกรรมศาสตร์  สถาปัตย์  มัณฑณศิลป์  นิเทศศาสตร์  อักษรศาสตร์ ฯลฯ  ทุกคนได้เรียนในศาสตร์เดียวกัน แต่ความสามารถในการจินตนาการต่างกัน         การเรียนทำอาหารก็คือศาสตร์  แต่การทำให้อร่อยคือศิลปะ   รวมไปถึงการแกะสลัก หรือจัดรูปแบบประดิษฐ์ประดอย ให้อาหารอย่างสวยงาม  แม้แต่จังหวะการทอดการผัด ก็เป็นศิลปะอย่างหนึ่ง  เมื่อใดที่สามารถแปลงศาสตร์ให้เป็นศิลป จะเกิดความสุข ความสนุกกับการทำงาน และพรสวรรค์จะผุดขึ้นมาในช่วงเวลานั้น....... จากคุณ : ปัจจตัง - [ 23 มี.ค. 52 01:18:31 ]