ความคิดเห็นที่ 1 มาอ่านค่ะ จากคุณ : ป้ามด - [ 7 มิ.ย. 49 08:21:02 ]

ความคิดเห็นที่ 2 มารอตอน(2) ครับ จากคุณ : desafinado - [ 7 มิ.ย. 49 10:19:07 ]

ความคิดเห็นที่ 3 กองบินน้อยที่ 4 โคกกระเทียม บ้านเกิดของผมเองครับ แล้วก็ย้ายมาดอนเมืองเมื่อ 2494 จากคุณ : satitp - [ 7 มิ.ย. 49 13:34:56 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อ้าว..คุณสาธิตรู้จักช่องแค ตาคลีแน่ๆ จากคุณ : Younger Pat - [ 7 มิ.ย. 49 15:20:55 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ประวัติของครูสง่า อารัมภีร(2) โดย คีตา พญาไท www.manager.co.th --------------------------------------------------------------------- เพลงในชุดนี้ครูสง่า อารัมภีร แต่งเอาไว้ด้วยกันหลายเพลง เช่น เพลงเกียรติศักดิ์ทหารเสือ เพลงความรัก เพลงครวญ เพลงนี่แหละคน เพลงน้ำใจน้ำค้าง เพลงพี่ซ่านใจ เพลงฟังดนตรีเถิดชื่นใจ เพลงรักข้ามขอบฟ้า เพลงราตรีประดับดาว เพลงโศก เพลงสายสวาท เพลงอนิจจา ฯลฯ             เพื่อความเป็นศิริมงคลของบทความนี้ จึงขออัญเชิญเพลงอนิจจาในล้นเกล้ารัชกาลที่ 6 ซึ่งครูสง่า อารัมภีร นำมาใส่ทำนองให้เกิดเป็นเพลงที่แสนไพเราะ เป็นอมตะยิ่งขึ้น       ...       เพลงเกียรติศักดิ์ทหารเสือ       คำร้อง ร.6/อิงอร ทำนอง สง่า อารัมภีร ขับร้อง บุญช่วย/วิเชียร/ปรีชา       โคลง(ร.6)       มโนมอบพระผู้ เสวยสวรรค์       แขนมอบถวายทรงธรรม์ เทิดหล้า       ดวงใจมอบเมียขวัญ และแม่       เกียรติศักดิ์รักข้า มอบไว้แก่ตัว             กาพย์(อิงอร)       มโนฯ มอบพระผู้ สถิตอยู่ยอดสวรรค์       แขนถวายทรงธรรม์ พระผ่านเผ้าเจ้าชีวา       ดวงใจมอบให้ขวัญจิต ยอดชีวิตและมารดา       เกียรติศักดิ์รักของข้า ชายชาติแท้แด่ตนเอง             เป็นเพลงเอกประกอบละครเรื่อง "เกียรติศักดิ์ทหารเสือ" ของอิงอร ที่เปิดการแสดงที่โรงละครศาลาเฉลิมกรุงเมื่อเดือนพฤศจิกายน พ.ศ.2483 นำแสดงโดย ส.อาสนจินดา สมควร กระจ่างศาสตร์ ทักษิณ แจ่มผล และร่วมขับร้องเพลงนี้ด้วยกันทั้ง 3 คน             ครูนคร ถนอมทรัพย์ ประธานอนุรักษ์เพลงเก่า ให้ข้อมูลเอาไว้ในหนังสือ คอนเสิร์ต เชิดชูครูเพลง ครั้งที่ 3 สง่า อารัมภีร ว่า...เพลงนี้เมื่อนำมาบันทึกเสียงในภายหลัง จะขับร้องโดยบุญช่วย หิรัญสุนทร วิเชียร ภู่โชติ และปรีชา บัณยเกียรติ สามทหารเสือของวงการเพลงในยุคนั้น       ...       เพลงฟังดนตรีเถิดชื่นใจ       คำร้อง ร.6 ทำนองสง่า อารัมภีร ขับร้อง สุเทพ วงศ์กำแหง       ชนใดไม่มีดนตรีการ ในสันดานเป็นคนชอบกลนัก       อีกใครฟังดนตรีไม่เห็นเพราะ เขานั้นเหมาะคิดกบฎอัปลักษณ์       ฤาอุบายมุ่งร้ายฉมังนัก มโนหนักมืดมัวเหมือนราตรี       แฟละดวงใจย่อดำสกปรก ราวนรกเช่นกล่าวมานี่       ไม่ควรใครไว้ใจในโลกนี้ เจ้าจงฟังดนตรีเถิดชื่นใจ             เพลงนี้เป็นที่นิยมร้องกันในหมู่นักดนตรี นักร้อง ที่มีสุนทรียทางด้านการดนตรีอยู่เป็นประจำ และใช้ในการอ้างอิงประโยชน์และคุณูปการของดนตรีในการดำรงชีวิต สุเทพ วงศ์กำแหง ขับร้องบันทึกแผ่นเสียงเอาไว้เมื่อปีพ.ศ.2498 เป็นบทพระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระมงกุฏเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 6 เรื่องเวนิสวาณิช ซึ่งเป็นลทละครของวิลเลียม เชกสเปียร์ กวีเอกของโลกชาวอังกฤษที่มีผลงานก้องโลกและเป็นที่นิยมกันอย่างแพร่หลาย             บทกลอนที่รัชกาลที่ 6 ทรงพระราชนิพนธ์เอาไว้นั้นมาจากต้นฉบับเดิมที่ว่า       The man that hath no music in himself,       Nor is not mov'd with concord of sweet sounds,       Is fit for treason, stratagaems and spoils,       And his affections are dull as night,       And his affections drak as Erebus:       Let no such man be trusted.             เป็นตอนที่ลอเร็นโซ ซึ่งเป็นชู้รักของนางเช็สสิกา ธิดาของยิวไชล็อก ออกมามาหยอกเย้ากันตามประสาคู่รัก หน้าเรือนของนางปอร์เซีย ซึ่งอยู่ในองค์ที่ 5 ของ บทละครดังกล่าว       ...       เพลงความรัก       คำร้อง ร.6 ทำนอง สง่า อารัมภีร ชนิรทร์ นันทนาคร/สวลี ผกาพันธุ์       ความเอยความรัก เริ่มสมัครชั้นต้น ณ หนไหน       เริ่มเพาะเหมาะกลางหว่างหัวใจ หรือเริ่มในสมองตรองจงดี       แรกจะเกิดเป็นไฉนใครรู้บ้าง อย่าอำพรางตอบสำนวนให้ควรที่       ใครถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงระตี ผู้ใดมีคำตอบขอบใจเอย             ตอบเอ๋ยตอบถ้อย เกิดเมื่อเห็นน้องน้อยอย่าสงสัย       ตาประสบตารักสมัครไซร้ เหมือนหนึ่งให้อาหารสำราญครัน       แต่ถ้าแม้สายใจไม่สมัคร เหมือนฆ่ารักเสียแต่เกิดย่อมอาสัญ       ได้แต่ชวนเพื่อนยามาพร้อมกัน ร้องรำพันสงสารรักหนักหนาเอย             ชรินทร์ นันทนาคร และ สวลี ผกาพันธุ์ ขับร้องบันทึกแผ่นเสียงไว้เมื่อปีพ.ศ.2505 เป็นเพลงที่ครูสง่า อารัมภีร อัญเชิญบทพระราชนิพนธ์ในล้นเกล้าฯ รัชกาลที่ 6 จาก บทละครเรื่องเวนิสวาณิช อีกเช่นกัน เป็นตอนที่บัสสานิโย กำลังจะเลือกหีบเสี่ยงทายของนางปอร์เซียอยู่ในองค์ที่ 3             คำร้องนี้พระบาทสมเด็จพระมหาธีรราชเจ้า รัชกาลที่ 6 ทรงนำมาจากบทพระราชนิพนธ์เดิมที่ว่า...       Tell me where is fancy bred,       Or in the heart, or in the head:       How be got, how nourished?       Reply,reply,       It is engender'd in the eyes,       With gazing fed, and fancy died,       In the cradle where it lies:       Let us on ring Fancy's Knell.       I'll begin it       Ding,dong,bell.       Ding,dong,bell.             แสดงให้เห็นถึงพระอัจฉริยะภาพด้านภาษาและการประพันธ์ของพระองค์ได้เป็นอย่างดี (สัปดาห์หน้าอ่าน "ประวัติของครูสง่า อารัมภีร" ต่อ ในตอน "ชีวิตวัยหนุ่ม") จากคุณ : Younger Pat - [ 7 มิ.ย. 49 17:26:28 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ขอบคุณข้อมูลมากๆครับ จากคุณ : ต้น ลาดพร้าว (ต.ลาดพร้าว) - [ 7 มิ.ย. 49 22:01:46 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ชักลืม ๆ ครับ ช่องแค จำได้แต่ ท่าแค แถวสระบุรีหรือลพบุรีไม่แน่ใจ เป็นที่ที่ญาติ ๆ ของพ่อ อยู่ครับ ตอนผมย้ายมาดอนเมืองนั่นกองบินน้อยที่ 4 ยังไม่ได้ย้ายไปตาคลีครับ ในที่พ่อเก็บไว้มีเอกสาร (แผนที่) สนามบินที่ตาคลี แบบที่ว่ามีแผนจะไปสร้างสนามบิน ยังหาข้อสรุปไม่ได้ว่า คือตรงไหน ในนั้นมีสถานีรถไฟหนองปลาดุกด้วยครับ จากคุณ : satitp - [ 8 มิ.ย. 49 10:29:55 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ชอบอ่านข้อมูลดี ๆ ในอดีตอย่างนี้ครับ จากคุณ : 45 rpm. - [ 8 มิ.ย. 49 23:00:09 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ประวัติของครูสง่า อารัมภีร(3) โดย คีตา พญาไท www.manager.co.th --------------------------------------------------------------------- ครูสง่า อารัมภีร เล่าถึงชีวประวัติช่วงที่กำลังเจริญวัย เป็นชายหนุ่มที่มีไฟอยู่ในตัว จึงดิ้นรนที่จะออกไปเผชิญโลกภายนอกเพื่อเป็นการหาประสบการณ์ว่า              "...ถึงปี 2480 จน 2482 ผมหนีท่านไปเป็นนายท้าย เอ็นจิเนียร์เรือสมคิดการค้าและวัยคะนองที่ปากอ่าวบ้านแหลม เพชรบุรี              ...อำเภอบ้านแหลม ประกาศเด็กอายุ 17 ปี ขึ้นทะเบียนทหาร ใครไม่ขึ้นทะเบียน จะเอาผิดกับพ่อแม่ นั่นแหละผมจึงกลับไปกราบท่านที่ บน. 4 โคกกระเทียม ท่านก็อนุเคราะห์ให้เป็นลูกหลาน ทอ.ให้จ่ากอง นำไปขึ้นทะเบียน และเป็นมหารเด็กทันที...              ...ต้นปี 2484 ก็ย้ายมาเรียนที่โรงเรียนดุริยางค์ ทอ. ทุ่งมหาเมฆ อำนวยการสอนโดยพระเจนดุริยางค์ เรียนรุ่นแรกจบแล้ว ได้ยศเป็นจ่าอากาศตรี พ.ศ. 2486"              ในปีพ.ศ. 2484 นั้น กองทัพอากาศกำลังมีดำริที่จะสร้างภาพยนตร์เสียงในฟิล์ม เรื่อง บ้านไร่นาเราขึ้นตามนโยบายของรัฐบาลและจอมพลป. พิบูลสงคราม หลังจากที่ได้ตกลงซื้อกิจการทั้งปวงของบริษัทภาพยนตร์ไทยฟิล์ม ต่อจากพระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าภาณุพันธ์ยุคล มาตั้งแต่ ปี พ.ศ.2482 (ดูประวัติกองดุริยางค์ทหารอากาศ ตอนที่แล้ว) ซึ่งเป็นเหตุให้ ครูเอื้อ สุนทรสนาน และทีมนักดนตรีทั้งหลายย้ายเข้าสังกัด กรมโฆษณาการแทน เมื่อวันที่ 20 พฤศจิกายน (ถือเป็นการกำเนิดวงดนตรีสุนทราภรณ์ วงดนตรีกรมโฆษณาการ และประชาสัมพันธ์ ที่มีอายุยืนยาวกว่าวงดนตรีทุกวงของไทยในปัจจุบันนี้)              ในภาพยนตร์เรื่องบ้านไร่นาเรานี้เองทำให้ครูสง่า อารัมภีร ได้มีโอกาสรับใช้ใกล้ชิดท่านพระเจนดุริยางค์ และ ขุนวิจิตรมาตรา ซึ่งมีบทบาทสำคัญในการประพันธ์บทเพลงและคำร้อง และได้สังเกต ศึกษาวิธีการทำงานของครูผู้ยิ่งใหญ่แห่งยุคทั้งสองท่าน รวมทั้งได้ร่วมแสดงเป็นตัวประกอบในภาพยนตร์เรื่องดังกล่าวอีกด้วย              ครูสง่า อารัมภีร ซึ่งมีความประทับใจในความรู้ความสามารถของพระเจนดุริยางค์มากอยู่เป็นทุนเดิม จึงได้พยายามจดจำวิธีการทำงานของครูเพลง ผู้ยิ่งใหญ่ท่านนี้อย่างใกล้ชิดและนำเอามาเป็นแนวทางในการแต่งเพลงในเวลาต่อๆ มา โดยเขียนเล่าไว้ในหนังสือ ความเอย ความหลัง ไว้ว่า              "...เมื่อน้ำท่วม ปี พ.ศ.2485 ท่านอาจารย์ปิติ วาทยะกร (นามท่านสมัยนั้น) พักอยู่ที่ "ตำหนัก" จนน้ำลดพอเดินได้จึงได้กลับบ้าน และที่นี่เองผมได้แอบดูท่านอาจารย์แต่งเพลง หรือไม่ก็ทบทวนเพลงที่ท่านจะฝึกซ้อมดุริยางค์ในวันรุ่งขึ้น              เพลงที่ท่านทำเอาไว้ในสมัยนั้น มีสองแบบ คือแต่งขึ้นเองแบบหนึ่งและนำทำนองมาประสานเสียงแบบหนึ่ง ที่แต่งขึ้นก็มี "ศรีอยุธยา" ท่อน 2 และ 3 ...              จากนั้นก็แต่งและเรียบเรียงเพลงแบ็กกราวนด์ให้ภาพยนตร์ทหารอากาศเรื่อง บ้านไร่นาเรา เพลงเรื่องแสงทอง กะดึงก้องกริ๋งมา นี่ ท่านเป็นผู้แต่งและเรียบเรียง...              เพลงนำในมหาอุปรากร "ดารณี" ท่านก็ทำที่นี่ สกอร์วงใหญ่ขณะนี้ ดูเหมือนอยู่ที่กองดุริยางค์ทอ.              ขณะนั้น น้ำท่วม ญี่ปุ่นเต็มเมือง แขกเมืองก็มีแต่ญี่ปุ่นประจำ ท่านจึงนำเพลงญี่ปุ่นเพราะๆ มาเรียบเรียงเสียงประสานให้วงดุริยางค์ ทอ.บรรเลงเพลงเหล่านั้น จะชื่ออะไรท่านคงขี้เกียจจำ จึงเขียนกำกับสกอร์ไว้ว่า ญี่ปุ่น 1 ญี่ปุ่น 2 และญี่ปุ่น 3 จำชื่อง่ายดี...              ท่านอาจารย์ปิติแต่งเพลงเร็วมาก ตามที่ผมแอบดูท่านสมัยที่พักอยู่ที่ตำหนัก ที่ใต้ถุนตำหนัก ก็มีโต๊ะให้ท่านนั่งทำงาน แล้วก็มีเปียโนอยู่ 1 หลัง พอจะแต่งเพลงท่านก็หยิบกระดาษโน้ตจากโต๊ะ ลุกไปที่เปียโน นั่งไล่เสียงให้นิ้วคล่องเสียหน่อยหนึ่ง จากนั้นก็ตั้งบันไดเสียง...              ท่านเขียนเพลงและเรียบเรียงเพลงวันละ 2 - 3 ชั่วโมงก็เสร็จ สามโมงเช้านั่งเขียน พอเที่ยงก็เสร็จ              พอรุ่งขึ้นก็ส่งให้นักลอกสกอร์ไปเขียน พอรุ่งเช้าก็เอาโน้ตไปให้วงดนตรีซ้อมแต่ละคนในตอนเช้า พอบ่ายก็ปรับวงได้              เพราะแอบดูท่านแต่งเพลงหลายหนจึงรู้ว่า ท่านแต่งเพลงแบบเขียนกลอนหรือกาพย์ หรือโคลง เพลงของท่านมีแบบเช่นเดียวกับ "ฉันทลักษณ์"              เพลงของท่านทุกเพลง มีอำนาจและวิญญาณอันสมบูรณ์ ท่านแต่งทำนองและประสานเสียงออกมาแล้ว คนเขียนคำร้องฟังดูแล้วเข้าใจทีเดียวว่า ท่านจะเขียนคำร้องแบบไหน จะเป็นแบบสดุดี หรือธรรมชาติยามเช้า หรือยามกลางคืน ทำนองเสียงประสานของท่านบอกไว้หมด              หมายความว่า ไม่มีเนื้อร้องก็ฟังเข้าใจ หลับตาฟังแล้ว ก็เห็น "ภาพพจน์" ในสมองอย่างสมบูรณ์"              นอกจากพระเจนดุริยางค์แล้ว ครูสง่า อารัมภีร ยังได้ครูโพธิ์ ศานติกุล (โพธิ์ดำ) และครูโพธิ์ ชูประดิษฐ์ (โพธิ์ขาว) ช่วยสอนและให้คำแนะนำในการแต่งทำนองเพลงอีกด้วย (สัปดาห์หน้าติดตามอ่านเรื่อง ประวัติความเป็นมาของเพลง "น้ำตาแสงใต้") จากคุณ : Younger Pat - [ 14 มิ.ย. 49 18:04:52 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ประวัติของครูสง่า อารัมภีร(4) น้ำตาแสงไต้ โดย คีตา พญาไท www.manager.co.th --------------------------------------------------------------------- ส่วนทางด้านการประพันธ์คำร้องนั้น ครูสง่า อารัมภีร ได้คำแนะนำจากเรืออากาศโท ทองอิน บุณยเสนา ซึ่งเป็นนักเขียนชื่อดังที่มีนามปากกาว่า "เวทางค์" (ที่บอกรงค์ วงษ์สวรรค์ว่า "เว" มาจากคำว่า way ที่แปลว่า "ทาง" แล้วเติม "ค์" เท่านั้นเอง) รวมทั้งครูมารุต (ทวี ณ บางช้าง) และ ครูเนรมิต (อำนวย กลิสนิมิ) ซึ่งมีบทบาทอย่างสำคัญในการเขียนบทและกำกับละครเวทีในยุคนั้น เป็นพี่เลี้ยง คอยให้คำปรึกษาอยู่ด้วยตลอดอย่างใกล้ชิด โดยเฉพาะผลงานเพลงอมตะ "น้ำตาแสงไต้" อันเป็นที่รู้จักันอย่างกว้างขวาง แพร่หลายมานานหลายสิบปี                ครูสง่า อารัมภีร เล่าถึงความเป็นมาของเพลงน้ำตาแสงไต้ นี้ไว้อย่างน่าสนใจยิ่งว่า              "ผมจำได้แม่นยำว่า "วันนั้น" ในราวเดือน พฤศจิกายน พ.ศ.2487 ศิวารมณ์กำลังซ้อมละครเรื่องพันท้ายนรสิงห์อยู่ที่ห้องครูเล็กศาลาเฉลิมกรุง ดูเหมือนจะเข้าโปรแกรมวันที่ 10 พฤศจิกายน เราซ้อมกันอย่างหนักเพราะเป็นสมัยที่เริ่มงานกันใหม่ๆ กำลังฟิต              สุรสิทธิ์ จก สมพงษ์ และทุกๆ คนมาซ้อมตั้งแต่เช้าจรดเย็นทุกวัน              เนรมิต มารุต สมัยโน้น เข้าคู่กันคร่ำเครียดกับบท และวางคาแร็กเตอร์ตัวละครเป็นการใหญ่ นาฏศิลป์ก็ซ้อมกันไป นักร้องก็ร้องกันไป เสียงแซดไปทั่วห้องเล็กเฉลิมกรุงตั้งแต่ 9 น. ถึง 15.30 น. ทุกวัน              ตอนนั้นผมมีหน้าที่แต่เพียงดีดเปียโนสำหรับนาฎศิลป์เขาซ้อมและต่อเพลงนักร้องเท่านั้น ผู้แต่งเพลงศิวารมณ์คือ ประกิจ วาทยกร และ โพธิ์ ชูประดิษฐ์ ผมเป็นนักดนตรีใหม่ๆ ยังไม่ถึงปีเลย เพลงก็ยังแต่งกับเขายังไม่เป็น และไม่เคยคิดว่าจะแต่งกับเขาได้ยังไง ได้แต่ดูเขาแต่งเท่านั้น วันหนึ่งๆ ก็ได้แต่ดีดีดเปียโนจนเมื่อยนิ้วไปหมด..."              เหตุการณ์ต่อมาก็คือเพลงเอกของเรื่องยังแต่งไม่เสร็จ แม้ครูเพลงทั้งสองจะแต่งมาให้แล้ว แต่เจ้าของเรื่องและผู้กำกับยังไม่พอใจ เพราะต้องการให้เพลงนั้นมีท่วงทำนองแบบไทยๆ หวานเย็นและเศร้า โดยที่ทำนองเพลงของครูประกิจออกไปทางฝรั่ง ส่วนของครูโพธิ์ก็เป็นไทยครึ่ง ฝรั่งครึ่ง ทุกคนต่างพากันอึดอัด เพราะเรกงว่าจะเสร็จไม่ทันวันเปิดการแสดง              เย็นวันนั้นครูสง่า อารัมภีร ก็ไปนั่งดื่มเหล้ากับครูเวทางค์ที่ร้านโว่กี่ตรงข้ามศาลาเฉลิมกรุงและก็ปรารถถึงการแต่งเพลงน้ำตาแสงไต้ ซึ่งเป็นเพลงเอกในละครเรื่องพันท้ายนรสิงห์ที่ยังค้างคาอยู่ไม่แล้วเสร็จ              ครูทองอินหรือเวทางค์ ก็บอกว่า        "เพลงไทยนั้นมีแยะ แต่ไอ้รสหวานเย็นและเศร้าที่หง่าว่ามันมีน้อย ที่อั๊วชอบมากและรู้สึกหวานเย็นเศร้าก็เห็นจะมีแต่ เขมรไทรโยค และลาวครวญเท่านั้น"              เมื่อพูดขาดคำ ครูเวทางค์ก็ร้องให้ฟัง เสียงดังลั่นร้านว่า        "ร้อยชู้หรือจะสู้เนื้อเมียตน เมียร้อยคนหรือจะสู้พระแม่ได้..."              ร้องไม่ทันจบก็ขึ้นเพลงใหม่        "เสียงนกยูงทอง มันร้องโด่งดัง หูเราฟัง หูเราฟัง..." ทันที จนคนในร้านพากันขำ หัวร่อกันทุกคน              ซึ่งคืนนั้นครูสง่า อารัมภีร เล่าว่า ตนเองได้ข้ามฟากมานอนที่เก้าอี้ยาวของแผนกฉาก แล้วหลับฝันไปว่า              "...มีคนอยู่ 4 เป็นชาย 3 หญิง 1 แต่งกายแปลกมากเหมือนนักรบไทยโบราณ เขาถอดหมวกวางไว้บนเปียโน คนเล่นเปียโนผิวค่อนข้างขาว หน้าตาคมคาย อีกคนหนึ่งผิวคล้ำ นั่งอยู่ทางขวาของเปียโน คนที่ 3 อายุมากกว่า 2 คนแรก ผมหงอกประปราย ท่าทางเป็นผู้มีบุญหนักศักดิ์ใหญ่ หน้าตาอิ่มเอิบ ปล่อยผมยาวปรกบ่า กำลังเอามือท้าวเปียโนอยู่ด้านซ้าย..."              ในความฝันนั้นครูสง่า อารัมภีร เล่าว่า ชายคนแรกที่ชื่อเทพ เล่นเปียโนเพลงเขมรไทรโยค ส่วนผู้หญิงที่ชื่อธิดานั้น เล่นเพลงลาวครวญ และชายผิวคล้ำคนที่สามที่ชื่อว่า อมรนั้นนำเอาเพลงทั้งสองเพลงมาผสมกันอย่างไพเราะ และกลมกลืนกัน              ครูสง่า อารัมภีร เขียนเล่าเอาไว้ว่า        "...ท่านที่รัก เสียงที่ลอยมาจากเปียโนนั้น สำเนียงไทยแท้มีรส "หวานเย็นเศร้า"              ศิษย์ทั้งสองของเขาจับมือกันอย่างเป็นสุข หน้าของผู้มีอายุยืนยิ้มละไม              คุณครูอมรได้รวมวิญญาณของเขมรไทรโยคและลาวครวญ ให้เป็นเกลียวเขม็งเข้าหากันอย่างสนิทแนบ สำเนียงและวิญญาณถอดออกมาจากเพลงทั้งสองอย่างครบถ้วน โดยที่เพลงเดิมไม่ได้เสียหายอะไรแม้แต่น้อย ดูดุจสองวิญญาณเก่า เข้าเคล้ากันจนเกิดวิญญาณใหม่ที่สวยงามขึ้นอีกวิญญาณหนึ่ง..."              เพราะเหตุที่ครูสง่า อารัมภีร เปงเป็นนักเขียนเล่าเรื่องเกี่ยวกับผีๆ สางๆ และวิญญาณต่างๆ และมีแฟนติดตามอ่านกันมากมายหลายเรื่องถึงขนาดพิมพ์รวมเล่มในชื่อว่าหนังสือแจ๋วเจอผี โดยใช้นามปากกาว่า "แจ๋ว วรจักร" เช่นเรื่อง วิญญาณสุนทรภู่ แจ๋วเจอพี่เหม ฯลฯ การเขียนเล่าเรื่องในแนวแบบนี้จึงน่าอ่าน น่าติดตาม              ครูสง่า อารัมภีร เล่าต่อไปอีกว่า              "...บ่าย 3 โมงวันนั้น...เมื่อนาฎศิลป์และละครกลับกันไปแล้ว บนห้องเล็กเหลือ ผม เนรมิต มารุต สุรสิทธิ์              เนรมิตและมารุตพากันบ่นถึงเพลงน้ำตาแสงไต้ว่า ทำนองที่คุณประกิจส่งมายังใช้ไม่ได้ ไม่ตรงกับความประสงค์ สุรสิทธิ์บ่นว่าเหลืออีก 3 วัน เดี๋ยวก็ร้องไม่ทันหรอก              ผมนั่งฟังเขาสักครู่ ก็หันมาดีดเปียโน              ท่านที่รัก ความรู้สึกที่บอกไม่ถูกได้พานิ้วมือของผมบรรเลงๆ ไปตามอารมณ์ ผมก็ไม่รู้ว่าเป็นเพลงอะไร เพราะเคลิ้มๆ ยังไงพิกล ก็ได้ยิน เนรมิต ถามว่า              "หง่า...นั่นเพลงอะไร?"              ผมสะดุ้งพร้อมกับนึกขึ้นได้ และจำทำนองได้ทันทีว่าเป็นเพลงที่ครูอมรดีด เป็นเพลงที่ผมได้ฟังอย่างประหลาด ผมจำได้หมด              ในบัดนั้น ผมหันไปถามเนรมิตว่า "เพราะหรือฮะ"              เนรมิตพยักหน้า พลางบอกให้ผมเล่นใหม่ ผมก็บรรเลงอีกหนึ่งเที่ยว ทั้ง เนรมิต และมารุตก็พูดขึ้นว่า นี่แหละ "น้ำตาแสงไต้"              ผมดีใจรีบจดโน้ตและประพันธ์คำร้องกันเดี๋ยวนั้น จากพล็อตขององค์ชายใหญ่เจ้าของเรื่อง มารุตเอ่ยขึ้น..."นวล เจ้าพี่เอย..." เนรมิตต่อ "คำน้องเอ่ยล้ำคร่ำครวญ" แล้วก็ช่วยกันต่อ "ถ้อยคำดั่งเหมือนจะชวน ใจพี่หวนครวญคร่ำอาลัย"              พอจบประโยคแรก สุรสิทธิ์ก็ร้องเกลาทันที ร่วมกันสร้างจบคำร้องในราว 10 นาทีเท่านั้นเอง              สุดท้ายเพลงก็ทันละครแสดง สมัยนั้นฉากสุดท้ายเมื่อทำนองน้ำตาแสงไต้พลิ้วขึ้น คนร้องไห้กันทั้งโรงแม้พันท้ายฯ จะสร้างเป็นภาพยนตร์ ก็ยังใช้ "น้ำตาแสงไต้" เป็นเพลงเอกอยู่" แก้ไขเมื่อ 21 มิ.ย. 49 15:48:23 จากคุณ : Younger Pat - [ 21 มิ.ย. 49 15:47:48 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ประวัติของครูสง่า อารัมภีร (5) น้ำตาแสงไต้-ศาลาเฉลิมกรุง โดย คีตา พญาไท ---------------------------------------------------------- ครูสง่า อารัมภีร สรุปสุดท้ายเป็นการหักมุมที่เก๋ไก๋มากว่า... "...จะจริงหรือท่านที่รักที่ผู้ใหญ่พูดกันว่า คนเราเมื่อถึงเวลาเคราะห์ดีหรือเคราะห์ร้ายมากที่สุดมักจะมีผี มีวิญญาณเข้ามาเกี่ยวข้อง เหมือนจะบอกให้รู้ล่วงหน้า บ้างก็มาเข้าฝัน บ้างก็มาทำสังหรณ์ บ้างก็ปรากฏให้เห็น บ้างก็กระซิบบอกให้รู้ และจะจริงหรือ...ว่าในขณะที่ผมเมาหมดสติไปนั้นเป็นเวลาที่จิตสำนึกพักผ่อนแต่จิตส่วนลึกที่เรียกว่าจิตใต้สำนึกเกิดทำงานขึ้นมา และจะจริงหรือ อีกครั้งที่พี่อิน "เวทางค์" ที่เด็กๆ เรียก "ลุงผี" และเพื่อนๆ ของพี่อิน เช่น ยศ วัชรเสถียร นายรำคาญ คุณมาลัย หม่อมต้อยฯ เรียก "ผี" บ้าง "เจ้าผี" บ้าง ที่กินเหล้ากับผมในตอนเย็นวันวานได้จุดประกายพลังงานให้ผมโดยไม่รู้ตัว ท่านที่รัก ผมยังสงสัยจนกระทั่งบัดนี้" ..... เพลงน้ำตาแสงไต้ คำร้อง มารุต/เนรมิต ทำนอง สง่า อารัมภีร ขับร้อง สุรสิทธิ์/บุญช่วย/ชรินทร์ นวลเจ้าพี่เอย คำน้องเอ่ยล้ำคร่ำครวญ ถ้อยคำเหมือนจะชวน ใจพี่หวนคร่ำครวญอาลัย น้ำตาอาบแก้ม เพียงแซมเพชรไสว แวววับจับหัวใจ เคล้าแสงไต้งามตา นวลแสงเพชร เกร็ดแก้วอันล้ำค่า คราเมื่อส่องไฟมา แวววาวชวนชื่นชม น้ำตาแสงไต้ ดื่มใจพี่ร้าวระทม ไม่อยากพรากขวัญภิรมย์ จำใจข่มใจไปจากนวล บูรพา อารัมภีร เขียนเล่า เรื่องเพลงเอกเพลงนี้ต่อเอาไว้ว่า "สำหรับลุงผีนั้นเมื่อพ่อแต่งเพลงเสร็จสามารถเกิดในวงการเพลงได้แล้วมักจะพาพ่อไปเจอใครต่อใคร ทั้งละครต่างคณะหรือนักเขียนสมัยนั้น แล้วจะแนะนำว่า "นี่...สง่า...คนแต่งเพลงน้ำตาแสงไต้...น้องชายอั๊ว" อยู่เสมอ ผู้ขับร้องเพลงน้ำตาแสงไต้คนแรกคือ สุรสิทธิ์ สัตยวงศ์ แต่ไม่มีการบันทึกเสียง ต่อมามีฉลอง สิมะเสถียร กำธร สุวรรณปิยะศิริ ชรินทร์ นันทนาคร และทรงศักดิ์ ภักดีเทวา นำไปขับร้องพร้อมกับได้บันทึกเสียงไว้ด้วย ครั้งที่ศาลาเฉลิมกรุงได้นำละคร "พันท้ายนรสิงห์" แสดงเป็นเรื่องสุดท้าย ก่อนที่โรงละครจะถูกทุบทิ้ง เมื่อเดือนมีนาคม พ.ศ.2532 ศรัณญู วงศ์กระจ่าง ก็ได้ร้องเพลงนี้ด้วยเช่นกัน" ในหนังสือคอนเสิร์ต เดี๋ยวก็ลืม ครั้งที่ 2 ของ ส. อาสนจินดา ครูสง่า อารัมภีร ให้สัมภาษณ์ สุกัญญา ภัทราชัย ไว้ว่า "...เพลงน้ำตาแสงไต้ เอามาจากทำนองเพลงลาวครวญ กับ เขมรไทรโยค ผมเอาสองเพลงมาประกอบเป็นเพียงเดียว นี่เป็นวิธีการของผม ผมเอาวิธีนี้มาจากพระเจนดุริยางค์ เพลงศรีอยุธยา ท่านเอามาจากเพลงสายสมร กับอีก 4 - 5 เพลง เอามาเรียงเมโลดี้ต่อกัน" ..... ศาลาเฉลิมกรุงที่เคยยิ่งใหญ่ในอดีต เนื่องจากโรงละครศาลาเฉลิมกรุงมีส่วนอย่างยิ่งต่อวงการแสดงละครเวที ซึ่งในปัจจุบันนี้ศาลาเฉลิมกรุงได้ถูกทุบทิ้งเหลือไว้แต่เบื้องหลังในอดีตดันยิ่งใหญ่ต่อวงการละครเวที เป็นประวัติศาสตร์ที่ควรจดจำ จึงขอนำเอาประวัติ ความเป็นมาของศาลาเฉลิมกรุงจากบทความเรื่อง "ความเปลี่ยนแปลงคือสิ่งนิรันดร" ในหนังสือ "มหกรรมดนตรีและวิพิธทัศนาพิเศษ 5 รัชกาลเพลงไทยสากล" มาให้อ่านกันอีกหนว่า... "ศาลาเฉลิมกรุง เป็นโรงมหรสพแห่งแรกที่รัฐได้สร้างขึ้นเพื่อใช้แสดงละครโดยเฉพาะ มีเวทีแสดงถึง 3 เวที สามารถสร้างฉากเตรียมฉากได้พร้อมกัน 3 ฉาก เลื่อนเข้าออกได้ด้วยพลังไฟฟ้า เช่นเดียวกับคอกดนตรีหน้าม่านซึ่งพื้นเลื่อนขึ้นได้ตามต้องการ ห้องแต่งกายผู้แสดงหญิงและชาย ตลอดจนสามารถที่สร้างและเก็บรักษาฉากพร้อมสรรพ ศาลาเฉลิมกรุง สร้างเสร็จสมบูรณ์ปลายปี พ.ศ.2491เปิดแสดงละครเรื่องแรก "ราชันย์ผู้พิชิต" กลางเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ.2492" ในบทความเรื่อง "ศาลาเฉลิมกรุง จะต้องอวสานจริงๆ หรือ" ของสง่า อารัมภีร เขียนเล่าเรื่องอันน่าสนใจของโรงภาพยนต์ศาลาเฉลิมกรุงไว้ดังนี้ "...อาคารศาลาเฉลิมกรุงตามข้อความ "ราชดำเนินไทยนิยม เฉลิมกรุง" ของบัณฑิต จุลาสัย ลงตีพิมพ์ในนิตยสารบ้านและสวน(ฉบับที่ 142) ระบุว่า ออกแบบโดยนายจิตรเสน(หมิว) อภัยวงศ์ สถาปนิกไทยรุ่นแรกที่จบจาก Ecole Des Beaux Arts ประเทศฝรั่งเศส งบประมาณก่อสร้าง 339,694 บาท การก่อสร้างใช้เวลานานหลายปีเนื่องจากอยู่ในช่วงสงครามอินโดจีน เสร็จสมบูรณ์ เมื่อ พ.ศ.2491 เป็นทรัพย์สินของทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์พระบาทสมเด็จ พระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว ในหลวงรัชกาลที่ 7 ทรงพระราชทานนานไว้แล้ว มีศาลาเฉลิมกรุง ศาลาเฉลิมนคร ศาลาเฉลิมบุรี ศาลาเฉลิมเวียงและศาลาเฉลิมกรุง เป็นศาลาสุดท้าย แต่ละแห่ง พระราชทานตราครุฑ ติดไว้หน้าโรง..." "...ละครเรื่องราชันย์ผู้พิชิต บทประพันธ์ของแก้วฟ้าและอิงอรเมื่อวันที่ 15 กุมภาพันธ์ 2492 ตัวแสดงจากคณะวิจิตร์เขษมครบครัน อาทิ วสันต์ สุนทรปักษิณ ม.ล.รุจิรา มารศรี ล้อต๊อก สถาพร จินตนา มุกดาประหาร เป็นต้น พิเศษสุดคือเชิญรองนางสาวไทย เรณู พิบูลย์ภาณุวัตร์ เป็นนางเอก ผู้คนแตกตื่นเข้าชมกัน เพราะเธอ สูง สวย ภายหลังเธอคือคุณเรณู ภมรมนตรี ภรรยาเกอริง เมืองไทย พลโทประยูร ภมรมนตรี คุณพ่อคุณแม่ของพระเอกยุคปัจจุบัน ยอดมนู และ ยุรนันท์ ภมรมนตรี ครูนารถ ถาวรบุตร ยกวงดนตรีทรัพย์สินฯ วงใหญ่ มาบรรเลงเพลงประกอบละคร..." "คณะเทพศิลป์ เชาวน์ แคล่วคล่อง นำดนตรีทหารบก, คณะอัศวินการละคร สุรพล แสงเอก นำดนตรีศิลปากร, คณะศิวารมณ์ผมก็นำทหารอากาศมา ก็มี ปรีชา เมตไตรย์ มนัส ปิติศานต์ ฑีฆา โพธิเวส... เมื่อมีการปฏิวัติบ่อยๆ เข้าดนตรีศิวารมณ์จึงรวม บก เรือ อากาศ ตำรวจ ศิลปากร ไว้หมด นักดนตรีเกษียณอายุ แต่ฝีมือดีๆ ทั้งนั้น... คณะละครศิวารมณ์มาเปิดแสดงที่ศาลาเฉลิมกรุงด้วยเรื่องริมฝั่งเนรัญชรา ของ อิงอร ส.อาสนจินดา และสุพรรณ บูรณพิมพ์ นำแสดงเช่นเคย... ศาลาเฉลิมกรุงปิดม่านละครเวทีจริงๆ ด้วยเรื่อง ช้องนาง ของ อิงอร ภรรยาของอิงอร คุณเนาวนิจโกนหัวแสดงจริงๆ... ก่อนที่ศาลาเฉลิมกรุงจะถึงกาลอวสาน ส.อาสนจินดาเรียกร้องทุกวิถีทางเพื่อการแสดงละครเวทีอีกครั้งจนเลิกร้องเรียนไปแล้ว ครูสง่าเขียนถึงเฉลิมกรุงไว้ว่า..."จากปี 2496 มาจน 2531 ก็ฉายหนังกันมา 35 ปี เมื่อเลิกฉายแล้วก็แสดงละครเวทีเรื่องพันท้ายนรสิงห์อยู่ในขณะนี้ ทุกสิ่งทุกอย่างก็ประจักษ์แก่ใจของผู้ที่เกี่ยวข้องทั้งหลายดีอยู่แล้ว เมื่อศาลาเฉลิมกรุงต้องกลายเป็นพลับพลาพิธีของรัฐบาลและพระบรมอนุสาวรีย์ของล้นเกล้าฯ ร.3 ทำให้มองเห็นโลหะปราสาท ภูเขาทอง ป้อมพระกาฬ ชัดแจ้ง งดงามสมเป็นส่วนหนึ่งของเกาะรัตนโกสินทร์" คำถามจึงเกิดขึ้นในดวงใจของนักแต่งเพลงละครเวทีศาลาเฉลิมกรุง ศาลาเฉลิมนคร ศาลาเฉลิมบุรี จากหลังน้ำท่วมใหญ่ปี 2485 เมื่อน้ำแห้งแล้วในปี 2486 ผมก็แต่งเพลงเรื่อยมาจนบัดนี้ว่า เราอาลัย "ศาลาเฉลิมกรุง" ทำไม? ในเมื่อจากไปดีเช่นนี้" (สัปดาห์หน้าอ่านเรื่อง "ศาลาเฉลิมกรุงในอดีต") จากคุณ : - (Younger Pat) - [ 27 มิ.ย. 49 20:57:00 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ประวัติของครูสง่า อารัมภีร(6)/ศาลาเฉลิมกรุง โดย คีตา พญาไท   -----------------------------------------------       ส่วนประวัติความเป็นมาของศาลาเฉลิมกรุงนั้น ผู้จัดการออนไลน์ฉบับเมื่อ 3 มิถุนายน 2548 เขียนเอาไว้ใน "ศาลาเฉลิมกรุง วันเปลี่ยน คืนผ่าน แต่ความรู้สึกเดิม" เอาไว้น่าสนใจมาก ว่า...              "...เมื่อ พ.ศ.2473 กรุงเทพมหานครจะมีการฉลองกรุงครบ 150 ปี ได้มีการประชุมหารือกันในคณะรัฐบาลเพื่อจัดสร้างถาวรวัตถุขนาดใหญ่ ซึ่งสามารถอำนวยสาธารณประโยชน์เป็นที่ระลึกการเฉลิมฉลองนี้              ดังนั้นพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัวจึงทรงมีพระราชประสงค์จะสร้างโรงมหรสพอันเป็นที่เชิดหน้าชูตาของประเทศไว้ในโอกาสเฉลิมฉลองกรุงเทพฯ 150 ปีนี้ด้วย              โดยทรงโปรดฯ ให้สร้างเป็นโรงภาพยนตร์สำหรับฉายภาพยนตร์เสียงขึ้นเป็นแห่งแรกในประเทศไทยแห่งนี้ และพระราชทานนามของโรงมหรสพเพื่อเป็นเกียรติแก่ผู้ออกแบบ และเป็นอนุสรณ์แห่งงานเฉลิมฉลองกรุงเทพฯ 150 ปีว่า "ศาลาเฉลิมกรุง"              สวลี ผกาพันธุ์ ศิลปินแห่งชาติให้สัมภาษณ์ในเรื่องนี้ด้วยว่า              "ถือว่า เป็นโรงหนังโรงแรกที่ดีที่สุดของเมืองไทยก็ควรเก็บรักษาไว้เพราะเป็นของคู่บ้านคู่เมือง เฉลิมกรุงเป็นของเก่าที่สวยงามมากถือว่าเป็นสัญลักษณ์ของกรุงเทพฯ แค่เห็นหน้าโรงก็สวยเหลือเกินแล้ว จนถึงวันนี้เราเองก็ยังมีความประทับใจอยู่..."              ส่วน สุเทพ วงศ์กำแหง ศิลปินแห่งชาติอีกคนที่มีความผูกพันอย่างใกล้ชิดกับศาลาเฉลิมกรุงบอกว่า              "...ก็คือสถานที่ๆ เรามาแจ้งเกิดอย่างไม่เป็นทางการ ในช่วงที่เราเด็กมากก็ไปต่อเพลงกับครูสง่า อารัมภีรที่หน้าโรงหนังเลย              พอเราได้เป็นพระเอกหนังเรื่องแรก หนังเราก็ไปฉายที่นั่นด้วย ยิ่งทำให้ประทับใจและผูกพันมาก              สมัยก่อนที่นี่ดูใหญ่โตโอ่โถงมากมายเพราะว่ามันเป็นที่งดงามมาก ถึงแม้ที่นั่งจะน้อยแต่มันก็ทำให้คนที่เข้าไปในนั้นรู้สึกภาคภูมิใจว่าเราเป็นคนไทยที่มีพระมหากษัตริย์ตั้งโรงภาพยนตร์ที่เป็นหนึ่งในเอเชีย"       .....       เพลงละครเวที        เนื่องจากครูสง่า อารัมภีร ได้แจ้งเกิดจากเพลง "น้ำตาแสงไต้" จากเรื่อง พันท้ายนรสิงห์ของคณะศิวารมณ์จึงตัดสินใจลาออกจากกองทัพอากาศเพื่อมาทำงานด้านเพลงละครอย่างเต็มตัว ตั้งแต่ปี พ.ศ.2488 เป็นต้นมา              ในหนังสือ "ประวัติชีวิตและผลงานของนายสง่า อารัมภีร" นั้น ได้กล่าวถึงเหตุการณ์ตอนนี้ไว้ว่า              "...ชีวิตของนายสง่า อารัมภีร เป็นงานศิลปะ ประยุกต์ทางดนตรีและละคร ซึ่งต้องอาศัยความสามารถพิเศษหลายประการมารวมกัน ต้องอาศัยความรอบรู้ทั้งในการดนตรี การแสดง และการจัดการแต่งเพลงให้พอเหมาะกับคุณภาพเสียงของนักแสดง ให้เหมาะกับบทบาท              ในการแสดงละครนั้น ดนตรีมีบทบาทสำคัญเป็นอย่างยิ่ง มิฉะนั้นจะไม่สามารถดึงคนให้ชมละครอยู่ได้ถึง 2 - 3 ชั่วโมง              เมื่อมีชื่อเสียง ประสบความสำเร็จแล้วคณะละครอื่นๆ ได้ขอให้แต่งเพลงให้ อันได้แก่ คณะเทพศิลป์ คณะชื่นชุมนุมศิลปิน ฯลฯ              เมื่อสงครามโลกครั้งที่สองยุติลง งานการแสดงละครที่โรงละครเฉลิมกรุงก็เด่นดังขึ้น เป็นโรงละครโรงเอกในยุคนั้น งานแต่งเพลงก็เพิ่มขึ้นอีกเป็นทวีคูณ ทั้งเพลงที่ใช้ร้องในฉาก จนถึงเพลงสลับหน้าม่าน นับจำนวนเพลงที่ผลิตในยุคนั้นไม่ต่ำกว่า 250 เพลง..."        .....       ชีวิตรักของสง่า อารัมภีร        นอกจากครูสง่า อารัมภีร จะแต่งเพลงละครเวทีแล้ว ยังแต่งบทละครเวที บทละครวิทยุและเพลงประกอบละครกับพรรคพวกอีกหลายคน เช่น สุนทรียา ณ เวียงกาญจน์ ไสล ไกรเลิศ สมาน กาญจนผลิน ชาลี อินทรวิจิตร ฯลฯ              ได้ร่วมงานด้านการผลิตแผ่นเสียงกับ ต.เง็กชวน นำไท และ กมลสุโกศล โดยคัดเลือกนักแสดงที่เป็นนักร้องบันทึกเสียงเอาไว้หลายคน เช่น สุรสิทธิ์ สัตย์วงศ์ สวลี ผกาพันธุ์ ฉลอง สิมะเสถียร เป็นต้น              ทั้งยั้งได้เรียนรู้ด้านการถ่ายภาพ แต่งภาพจาก มล.ต้อย ชุมสาย และ ประชุม ชาตบุตร โดยมีบ้านชาตพงศ์ที่สี่แยกวรจักรเป็นสถานที่ชุมนุมบรรดาพรรคพวกที่เป็นทั้งนักเขียน นักหนังสือพิมพ์ นักถ่ายรูป จนได้พบรักกับวิภา ชาตบุตร และได้แต่งงานกันในเวลาต่อมา              เมื่อแต่งงานแล้วครูสง่า อารัมภีร ก็พักอาศัยอยู่ที่บ้านชาตพงศ์ด้วย จึงตั้งนามปากกาของตนในการเขียนบทความด้านการดนตรี หรือแต่งนิทานเกี่ยวกับผีๆ ว่า "แจ๋ว วรจักร" เพื่อเป็นอนุสรณ์ในความรักของตนเอง              บูรพา อารัมภีร เขียนเล่าไว้ในหนังสือเบื้องหลังเพลงรักสง่า อารัมภีร ว่า              "...ในปี พ.ศ.2490 ก็ได้แต่งงานมีครอบครัวกับวิภา ชาตบุตร หรือ แม่อู๊ดของพวกลูกๆ ทั้งสี่คน              พ่อเล่าว่า เจอแม่ที่บ้านชาติพงศ์ ที่ตั้งอยู่บนถนนวรจักร...หลังร้านถ่ายรูปชาตพงศ์ ตรงข้ามสมาคมวาย.เอ็ม.ซี.เอ.(ปัจจุบันรื้อทิ้งไปหมดแล้ว)              ที่พิเศษก็คือ เจ้าของบ้านมีชื่อเดียวกันคือ ประชุม (ชาย) และ ประชุม(หญิง) นามสกุลชาตบุตร ผมจำได้ว่า ตอนเด็กๆ ผมเรียกท่านว่า "ตาชุม" "ยายชุม"              คุณประชุม(ชาย) เป็นเจ้าของร้านถ่ายรูปชาตพงศ์และที่บ้านชาตพงศ์นี้ก็มักจะเป็นที่ชุมนุมของนักเขียน นักประพันธ์ที่มีชื่อเสียงในสมัยนั้น เช่นยาขอบ เวทางค์ ครูมาลัย ชูพินิจ หม่อมหลวงต้อย ชุมสาย เป็นต้น              เพลงดาวประดับใจ เป็นหนึ่งในหลายเพลงไพเราะที่พ่อแต่งให้แม่อู๊ด แต่งขึ้นประมาณ พ.ศ.2495 - 2496 ผู้ขับร้องเพลงนี้มีหลายคน อาทิ สุเทพ วงศ์กำแหง ธานินทร์ อินทรเทพ เป็นต้น และเพลงนี้ก็ได้รับความนิยมจากแฟนเพลงอีกเช่นกัน"        .....       เพลงดาวประดับใจ       คำร้อง ทำนอง สง่า อารัมภีร       ขับร้อง สุเทพ วงศ์กำแหง/ธานินทร์ อินทรเทพ        ชีวิตฉัน ศรัทธาฉัน รุ่งเรืองเพราะคุณ        แม่ยอดรัก เฝ้าการุณย์ ร่วมสร้าง        ชีวิตจึง เดินไป ตรงทาง        ไม่อ้างว้าง เพราะเธอเป็น ดาวประดับใจ              ชีวิตเรา ที่จีรัง เพราะสัจจะ        ต่างมานะ พยายาม ให้อภัย        จะมีน้อย ก็แบ่งปัน กันได้        เพราะสองเราจริงใจ ไม่จืดจาง                ชีวิตฉัน ศรัทธาฉัน รุ่งเรืองเพราะคุณ        แม่ยอดรัก เฝ้าการุณย์ ร่วมสร้าง        เรารักกัน เรารักัน ไม่อำพราง        ไม่อ้างว้าง เพราะเธอเป็น ดาวประดับใจ จากคุณ : Younger Pat - [ 12 ก.ค. 49 16:15:04 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ประวัติของครูสง่า อารัมภีร (7) โดย คีตา พญาไท   -----------------------------------------------------       ในปีพ.ศ.2496 ภาพยนตร์เริ่มมีบทบาทมากขึ้นทำให้วงการละครเวทีเริ่มประสบปัญหา เพราะคนดูหันไปนิยมภาพยนตร์เสียงในฟิล์มมากกว่า จนคณะละครศิวารมณ์ต้องยุติบทบาทลงอย่างสิ้นเชิง ในปีพ.ศ. 2497 ที่โรงละครศรีอยุธยา              ครูสง่า อารัมภีร จึงหันเข็มเข้าสู่วงการภาพยนตร์และแต่งเพลงอย่างเป็นเอกเทศเพื่อป้อนตลาดแผ่นเสียงต่อไป และได้เข้าร่วมงานกับหนังสือพิมพ์หลายฉบับ เช่นหนังสือพิมพ์ พิมพ์ไทย นิตยสารดาราไทย ไทยรัฐ ฟ้าเมืองไทย ไทยโทรทัศน์ ถนนดนตรี ฯลฯ จนมีผลงานการเขียนเป็นที่รู้จักและนิยมอ่านกันมากขึ้นเป็นลำดับ              ซึ่งในเรื่องราวของชีวิตตอนนี้ รงค์ วงษ์สวรรค์ นักเขียนผู้ยิ่งใหญ่พี่เอื้อยของวงการน้ำหมึก ศิลปินแห่งชาติคนหนึ่ง ได้เขียนเอาไว้ว่า              "...เขาพบและคบหาเป็นเพื่อนกับนักเขียนและคนหนังสือพิมพ์มากมาย บางช่วงบางเวลาเขาทำงานกับค่ายสีลมในกองบรรณาธิการเดียวกับทองเติม เสมรสุต (น้าเติม) ชั้นแสงเพ็ญ ไชยยงค์ ชวลิต              เขาเป็นเพื่อนผู้ถนอมความเป็นเพื่อนอย่างนอบน้อมและนุ่มนวล ผ่านมาและผ่านไปถึงเสริมศรี เอกชัย วิมล พลกุล (นายเปี๊ยก) อาจินต์ ปัญจพรรค์ รัตนะ ยาวะประภาษ ใครและใคร ถึงเฉลิมศักดิ์ รงคผลิน ละเอียด นวลปลั่ง (นักเขียนชาวนา) ในท่ามกลางกระแสผันผวนแห่งชีวิต              เขาเป็นใคร และอย่างไร เขาคงความอย่างนั้น              ผู้อ่านถ้าคุ้นเคยกับ เฒ่าหนู เฒ่าโพล้ง เฒ่าไปล่ ยายปลิก นังแหม็ด นายเทพ และครูสง่า ตัวละครอมตะของมนัส จรรยงค์ ครูสง่านั้น ท่านผู้เป็นนักเขียนแห่งยุค จำลองออกมาจากนิสัยและบุคลิกของเขา...สง่า อารัมภีร              เมื่อเกิดสถานีวิทยุโทรทัศน์ขาวดำ ช่อง 4 ไทยทีวีบางขุนพรหม ครูสง่า อารัมภีร ก็ได้เข้าไปมีส่วนร่วมกับวงการทีวีกับเขาด้วย ทั้งในด้านการเขียนบทละครทีวี เพลงประกอบบทละคร และการแสดงดนตรีออกรายการทีวีอีกด้วย              หนังสือ ประวัติและผลงานนายสง่า อารีมภีร เขียนบอกไว้อีกว่า              "...นายสง่า อารัมภีร ได้มีส่วนช่วยให้นักร้องเพลงไทยสากล มีผลงานดีเด่นเป็นที่รู้จักมากมายหลายคนอาทิ เพ็ญศรี พุ่มชูศรี สุเทพ วงศ์กำแหง ชรินทร์ นันทนาคร สวลี ผกาพันธุ์ จินตนา สุขสถิตย์ นริศ อารีย์ ม.ร.ว.ถนัดศรี สวัสดิวัฒน์ ธานินทร์ อินทรเทพ ทนงศักดิ์ ภักดีเทวา สุพรรณ บูรณพิมพ์ ชาญ เย็นแข สุรสิทธิ์ สัตย์วงศ์ พิศมัย วิไลศักดิ์ นงลักษณ์ โรจนพันธุ์ ฯลฯ..."       .....       ผลงานเพลงของ ครูสง่า อารัมภีร        ครูสง่า อารัมภีร มีผลงานเพลงอมตะในช่วงแรกจากการแต่งเพลงประกอบละคร และเพลงสำหรับร้องสลับหน้าม่าน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ช่วงที่ทำงานอยู่กับละครคณะศิวารมณ์ เพลงประกอบละครเหล่านี้ บางเพลงครูสง่า อารัมภีร ก็แต่งเองทั้งคำร้อง และทำนอง บางเพลงก็แต่งทำนองเพียงอย่างเดียว เช่น เพลงกล่อม ที่นิพนธ์คำร้องโดย พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าจักรพันธ์เพ็ญศิริ ซึ่งเป็นนักแต่งเพลงที่มีผลงานเพลงอมตะมากมายร่วมกับวงดนตรีสุนทราภรณ์ อีกท่านหนึ่ง             เพลงกล่อม       คำร้อง พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าจักรพันธ์เพ็ญศิริ ทำนองสง่า อารัมภีร        ลูกเอ๋ย นอนเถิดเสียเจ้า        ยังอ่อนยังเยาว์ขวัญเจ้าดวงจิตแม่เอย        ห่วงจริงแม่ไม่ทิ้งไปเลย        นอนเสียเอ่ยตื่นได้เชยชมกัน                ฟังกล่อมฟังเถิดจอมขวัญ        ฟังแม่รำพันให้สวรรค์คุ้มครองเจ้า        ทวยเทพครองป่าครองเขา        ลูกยังอ่อนเยาว์โปรดเฝ้าดูแล                หลับเสียดวงหทัยของแม่        แม่อยู่ดูแลขวัญแม่นอนเถิดลูกนอน        ลูกเอ๋ยแม่เฉลยคำพร        บุญครั้งก่อนแม่เคยทำมา                ขอให้บุญช่วยรักษา        วอนไหว้บูชาให้ฟากฟ้ามาปกป้อง        คุ้มเหตุภัยเภททั้งผอง        เทพเจ้าครองปกป้องดวงใจ              เป็นเพลงในละครของคณะศิวารมณ์เรื่อง ขุนทัพพญายม จากบทประพันธ์ของ อรวรรณ หรือเลียว ศรีเสวก ที่มีนามปากกาหลากหลาย เขียนนวนิยายได้หลายรูปแบบ ได้ชื่อว่า เป็นพญาอินทรีในวงการนักเขียนคนหนึ่งทีเดียว              บูรพา อารัมภีร เขียนไว้ในหนังสือเบื้องหลังเพลงรัก ของ สง่า อารัมภีร ว่า              "...มีอยู่เพลงหนึ่ง ที่ใช้ขับร้องในละครเวทีเช่นเดียวกัน เพลงนี้ ท่านจักรทรงพระราชนิพนธ์ด้านคำร้อง ส่วนทำนองเป็นของพ่อ ชื่อเพลงว่า กล่อม จากละครเรื่อง ขุนทัพพญายม ของ อรวรรณ จัดโดยคณะละครศิวารมณ์ ซึ่งพ่อเคยคุยถึงการแต่งเพลงนี้ให้ฟังว่า              "ท่านจักรเคยทำเพลงละครด้วยกันประมาณปี 2492 มั้ง ท่านแต่งเพลงเร็วพอใช้ สมัยนั้น ศิวารมณ์ซ้อมละครกันที่บ้านชาตพงศ์ ถนนวรจักร              เย็นลงราชการเลิกท่านก็ดิ่งมา พ่อดีดเปียโนทำนองเพลงกล่อมให้ฟัง ท่านฟังอยู่เที่ยวสองเที่ยวก็ทรงเนื้อร้อง ดีดทวนไปมา 4 - 5 เที่ยว เพลงกล่อมท่อนแรกก็จบ ท่านบอกพอแล้ว จำทำนองได้แล้ว ท่อนที่สองจะไปแต่งต่อที่บ้าน พอรุ่งขึ้นก็เอาเพลงทั้งหมดมาให้แต่เช้าเลย..."              เพลงนี้กัณฑรีย์ นาคประภา สิมะเสถียร เป็นผู้ขับร้องคนแรก มัณฑนา โมรากุล ได้เป็นผู้ขับร้องบันทึกเสียงกับวงดนตรีโฆษณาการ/สุนทราภรณ์ เป็นคนแรก จากคุณ : Younger Pat - [ 12 ก.ค. 49 16:16:03 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ประวัติของครูสง่า อารัมภีร (8) โดย คีตา พญาไท -------------------------------------------       ส่วนกับครูแก้ว อัจฉริยะกุลนั้น ครูสง่า อารัมภีร รักใคร่สนิทสนมกันมากถึงขนาดขายบ้านในกรุงเทพฯ ออกไปซื้อที่ปลูกบ้านติดกันที่ซอยเทพพนม ถนนติวานนท์ จ.นนทบุรี ตั้งแต่ปีพ.ศ.2506 จนถึงปัจจุบันนี้ ก็ได้ร่วมกันแต่งเพลงละครเอาไว้หลายเพลงด้วยกัน แต่เพลงที่โด่งดังและมีชื่อเสียงมากก็คือเพลงหนึ่งในร้อยนั่นเอง       ...       เพลงหนึ่งในร้อย       คำร้อง แก้ว อัจฉริยะกุล ทำนองสง่า อารัมภีร สมจิต ตัดจินดา/สวลี ผกาพันธุ์        พราวแพรสอันดวงแก้วแวววาม        สดสีงามหลายหลากมากนามนิยม        นิลกาฬมุกดาบุษราคำคม        น่าชมว่างามเหมาะสมดี                เพชรน้ำหนึ่ง        งามซึ้งซึ่งเป็นยอดมณี        ผ่องแผ้วสดสี        เพชรดีมีหนึ่งในร้อยดวง                ความดีคนเรานี่ดีได้        ดีน้ำใจที่ให้แก่คนทั้งปวง        อภัยรู้แต่ให้ไปไม่ห่วง        เจ็บทรวงหนักหน่วงใจให้รู้ทน                รู้กลืนกล้ำ        เลิศล้ำความเป็นยอดคน        ชื่นชอบตอบผล        ร้อยคนมีหนึ่งเท่านั้นเอย                เพลงนี้สมจิต ตัดจินดา เป็นผู้ขับร้อง บันทึกเสียงไว้เมื่อปี 2494                บูรพา อารัมภีร เขียนเล่าเรื่องเบื้องหลังของเพลงนี้เอาไว้ในหนังสือเบื้อหลังเพลงรัก สง่า อารัมภีร ว่า..."พ่อเล่าว่าสมัยโน้นที่ยุคละครเวทีเฟื่องฟูเป็นที่นิยมของประชาชนทั่วไป ตอนนั้นเป็นหน้าร้อน เดือนเมษายน อาสุพรรณ บูรณพิมพ์ได้โปรแกรมแสดงละครเวทีที่ศาลาเฉลิมกรุง อาสุพรรณขึ้นป้ายโฆษณาริมถนนราชดำเนินว่า "ละครเวทีคณะสุพรรณ จะแสดงเรื่อง หนึ่งในร้อย ของ ดอกไม้สด"              พ่อเล่าว่าดอกไม้สดขอค่าลิขสิทธิ์นำเรื่องไปแสดงเป็นเงินประมาณ 8,000 กว่าบาท ในสมัย พ.ศ.2497 นั้น มากทีเดียว...ต่อจากนั้นอาสุพรรณมอบหมายให้ลุงแก้วช่วยทำบทละครเวทีและให้พ่อช่วยแต่งเพลง "หนึ่งในร้อย" แล้วไปโฆษณาทางวิทยุให้ด้วย...เย็นวันนั้นพ่อกับลุงแก้วก็ไปหาอาหารรับประทานกันที่ท้องสนามหลวง ไปที่ร้านของครูบุญช่วย กมลวาทิน สั่งแม่โขงพร้อมกับแกล้ม นั่งละเมียดกันไปสองคน              ตอนนั้นเป็นหน้าว่าว ท้องสนามหลวงมีการแข่งว่าวจุฬา ปักเป้า นั่งดูว่าวเพลินๆ ลุงแก้ว คว้ากระดาษออกมาว่า "เอ้า...แจ๋ว ขึ้นทำนองมา..." พ่อก็ฮัมเพลงเบาๆ "ลา...ลา...ลา" ลุงแก้วขึ้นเนื้อร้องว่า "ความดี คนเรานี้ดีใด ดีน้ำใจที่ให้แก่คนทั้งปวง" ว่าเรื่อยไปจนจบท่อน แล้วก็ขึ้นท่อนหนึ่งว่า "พราวแพรว อันดวงแก้วแวววาม สดสีงามหลายหลากมากนามนิยม" จนจบท่อนแรก พ่อเล่าว่ายังไม่ทันพลบค่ำ เพลงหนึ่งในร้อยก็เสร็จ              ครูสง่า อารัมภีร เขียนเล่าถึงการหานักร้องมาร้องเพลงนี้เอาไว้ใน "3 อดีตกาล..ใครร้องเพลง หนึ่งในร้อย เป็นคนแรก" ว่า..."ยังไม่ทันพลบค่ำเพลงก็เสร็จ นัดพบกัน 10.00 น. ที่กรมโฆษณาการด้านหลังซึ่งมีร้านเหล้าริมสะพานเสี้ยวโก้อยู่ ขึ้นไปพบครูเอื้อ สุนทรสนาน ครูเอื้อบอกว่าให้นักร้องของกรมไปร้องไม่ได้หรอก ผู้อนุญาตได้มี พล.ท.ขาบ กุญชร คนเดียวเท่านั้นและนักร้องของกรมก็มีสัญญาอยู่กับนายเตียง โอศิริ แผ่นเสียงตราหมาแดง หมาเขียว และตราโคลัมเบีย แห่งห้างกมลสุโกศล ต้องขออนุญาตเขาก่อน มิฉะนั้นเขาฟ้องศาลจะต้องเสียเงินมาก              ครูแก้ว ยกจอกเหล้าขึ้นดื่มโดยมิได้คาราวะอะไรเลยบอกกับแจ๋วว่า..."ไปโว้ย ไปหานักร้องทหารเรือ ทหารบก ทหารอากาศ มีไหมเล่า" เราสองคนขึ้นรถรางสายรอบเมืองแล้วตรงไปศาลาเฉลิมบุรี วงดนตรีเนียน วิชิตนันท์ สลับหนังไทยอยู่ พอดีหมดการแสดง สมจิต ตัดจินดา เดินออกมา ครูแก้วเอ่ยขึ้น.."นี่สมจิต ร้องเพลงละครใหม่ๆ ที่ฉันแต่งกับแจ๋วได้ไหม..." "เพลงอะไร ครู" สมจิตถาม "เพลงหนึ่งในร้อย ร้องแผ่นดิบเอาไปโฆษณาในโรงละคร และโฆษณาที่วิทยุรักษาดินแดน"              "ไม่มีตราหนูร้องได้ หากมีตราหนูไม่กล้าร้อง เพราะหนูมีสัญญากับตากระต่าย ของนาย ต.เง็กชวน บางลำพู" "โธ่ ไอ่พ่อค้าแผ่นเสียงพวกนี้มันยังไงกันวะ เชิดชูแต่นักร้อง นักแต่งเพลงไม่กินเหล้า กินข้าวหรือยังไง" ครูแก้ว หัวเสียจนกลายเป็นครูถ้วย แล้วเราก็พบกันเพลวันรุ่งขึ้นที่ห้างดีคูเปอร์ยอนสตัน ใกล้ๆ อนุเสาวรีย์ประชาธิปไตย ราชดำเนิน ผมเอาทำนองให้สุทิน เทศารักษ์ ไปแยกเสียงจัดวงดนตรี              11.00 น. เริ่มบันทึกเสียง ยังไม่ถึงเที่ยงสมจิตก็ร้องเสร็จ จ่ายค่าร้องไป 200 บาท สมัยโน้นทองรูปพรรณบาทละ 150 เท่านั้น ต่อมาให้ครูสวลี ผกาพันธุ์ ค่าร้อง 500 บาท ทองหนักบาทละ 500 เท่านั้น สุดท้ายแจ้ดนุพล แก้วกาญจน์ นำไปร้อง เขาจ่ายมาหนึ่งหมื่นบาท ซื้อทองได้หนัก 2 บาทเท่านั้น ครูแก้วไปอยู่โลกอื่น จึงได้นำเงินไปแบ่งให้เจ๊ประภาศรี คนละครึ่ง              แปลกแต่จริง...จากปี 2493 มาจน 2538 เป็นเวลา 45 ปีกว่าๆ เพลงก็ยังอยู่ ไม่มีใครมาเอาคอร์ดแปลกๆ มาใส่ เพลงก็หวานไปเหมือนแม่น้ำเจ้าพระยา คงเป็นหนึ่งในร้อยตราบไปชั่วนิรันดร์ หากไม่เปลี่ยนจังหวะใหม่ ใส่คอร์ดแปลกๆ เข้าไปคงกลายเป็นเพลงของคนเผ่าอื่น มิใช่เผ่าไทยเป็นแน่แท้" ครูแจ๋วตอดเอาไว้ทิ้งท้ายอย่างสะใจนักแต่งเพลงและนักดนตรีรุ่นใหม่ได้ไม่เลวเลย. จากคุณ : Younger Pat - [ 19 ก.ค. 49 15:47:46 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ประวัติครูสง่า อารัมภีร (9) โดย คีตา พญาไท   ---------------------------------------------------------       ครูเพลงอีกท่านหนึ่งที่มีผลงานเพลงที่แต่งไว้ไพเราะมากก็คือ ครูสุนทรียา ณ เวียงกาญจน์ ซึ่งทำหน้าที่บอกบทละครเวทีอยู่ก่อน แต่มีพรรสวรรค์ในด้านการประพันธ์คำร้องจึงมีโอกาสสร้างผลงานร่วมกับครูสง่า อารัมภีร โดยเฉพาะเพลงนางแก้วดวงใจที่สร้างชื่อเสียงให้กับบุญช่วย หิรัญสุนทร นักร้องเพลงสลับหน้าม่าน ประจำคณะละครศิวารมณ์       ...       เพลงนางแก้วในดวงใจ       คำร้อง สุนทรียา ณ เวียงกาญจน์ ทำนองสง่า อารัมภีร       ขับร้องบุญช่วย หิรัญสุนทร/มรว.ถนัดศรี สวัสดิวัฒน์/ทนงศักดิ์ ภักดีเทวา        นางแก้วพี่เอย พี่สุดเอ่ยเฉลยคำพร่ำ        นอนยังฝันวันยังค่ำ ละเมอเพ้อพร่ำร่ำพรรณา        นางแก้วคู่ใจ เจ้าจากไปพี่ครวญหา        ใจโศกซึ้งถึงแก้วตา รำพึงถึงหน้าโฉมสมร        เจ้าห่างพี่ไป คงห่วงใยฝันถึงพี่        แม้นเจ้าฝันคงในดี คงในถึงพี่นางแก้วเอย       ...        เพลงนี้ครูสุนทรียา ณ เวียงกาญจน์ ตั้งใจใช้ "คำซ้ำ" เพื่อสร้างอารมณ์ และสื่อความหมายได้เป็นอย่างยอดเยี่ยม เช่น "นางแก้วพี่เอย" "นางแก้ว คู่ใจ" "คำ พร่ำ" "เพ้อ พร่ำ" "เจ้า จาก ไป" "เจ้า ห่างพี่ ไป" "เจ้า จาก พี่ ไป" "ใจ โศกซึ้ง" "ใจ อาวรณ์" "นอนยัง ฝัน" "พี่ ฝัน ถึงงามงอน" "คงห่วงใย ฝัน ถึง พี่" "แม้นเจ้า ฝัน" "จง ฝัน ถึง พี่" ซึ่งเป็นเสน่ห์และความไพเราะในเชิงวรรณศิลป์ของบทเพลงของครูเพลงรุ่นเก่าที่น่าเอาเยี่ยงอย่าง โดยเฉพาะวรรคสุดท้ายของท่อนแยกที่ว่า "รักรุมร้อนเร้าฤ - ดี นี่สุดยอดเลยจริงๆ"              เพลงนี้บันทึกเสียงเป็นครั้งแรกในปีพ.ศ.2497 โดยบุญช่วย หิรัญสุนทร นักร้องชนะเลิศการประกวดร้องเพลงของกรมโฆษณาการที่เป็นนักร้องรุ่นแรกของไทยที่มีผลงานเพลงไพเราะอยู่หลายเพลง              ในหนังสือเบื้องหลังเพลงรัก ของครูสว่า อารัมภีร นั้น บูรพา อารัมภีร เขียนบอกถึงเบื้องหลังความเป็นมาของเพลงนางแก้วในดวงใจ เพลงนี้ไว้ว่า              "...หลังจากที่พ่อได้แต่งเพลงน้ำตาแสงใต้เพลงเอกในละครเวทีเรื่องพันท้ายนรสิงห์ ที่มีสุรสิทธิ์ สัตย์วงศ์ แสดงนำคู่กับสุพรรณ บูรณพิมพ์ จนสำเร็จมีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักของประชาชนแล้ว พ่อได้แต่งเพลงขึ้นใหม่อีกหลายเพลงด้วยกัน              ต่อมาเมื่อคณะละครศิวารมณ์ได้ย้ายวิกจากศาลาเฉลิมกรุงไปจัดการแสดงที่โรงละครกรมศิลปากรแต่แสดงอยู่ได้ไม่นานจึงมาปักหลักอยู่ที่ศาลาเฉลิมนครโดยเริ่มการแสดงด้วยเรื่องดำรงประเทศจากบทประพันธ์ของ เวทางค์ ซึ่งละครเรื่องนี้ได้รับการต้อนรับจากแฟนละครเวทีเป็นอย่างดี              คณะละครศิวารมณ์ยังคงตั้งมั่นอยู่ที่ศาลาเฉลิมนครต่อไปด้วยละครอีกหลายเรื่อง และที่บ่อของนักดนตรีที่หน้าเวทีของโรงละครแห่งนี้นั่นเอง มีเปียโนใหญ่ตั้งอยู่หนึ่งหลังซึ่งพ่อจะต้องมานั่งบรรเลงเพลงอยู่ที่นี่เป็นประจำทุกวันเพื่อซ้อมละครรวมไปถึงการแต่งเพลงด้วย              มีอยู่เพลงหนึ่งที่พ่อได้แต่งร่วมกับนักบอกบทละคร และท่านก็เป็นนักแต่งเนื้อร้องเพลงของคณะศิวารมณ์ด้วย              พ่อเล่าว่า..."วันนั้นเวลาประมาณ 5 โมงเช้า ขณะที่พ่อกำลังดีดเปียโนแต่งทำนองเพลงเพื่อจะให้นักร้องของวงดนตรีศิวารมณ์ขับร้องสลับฉากตอนนั้น สุนทรียา (ณ เวียงกาญจน์) นักแต่งเนื้อเพลงมาเห็นและได้ยินทำนองเพลงจากเปียโนก็หันไปหยิบเก้าอี้มานั่งใกล้ๆ              เมื่อพ่อเริ่มดีดทำนองเพลงขึ้นใหม่อีกครั้ง เขาก็เริ่มเขียนคำร้องตามขึ้นมาท่อนหนึ่ง ต่อจากนั้นพ่อก็ดีดเปียโนไปมาเป็นท่วงทำนองไพเราะตลอดทั้งเพลง เขาก็เขียนคำร้องตามทำนองที่ได้ยินตลอดทั้งเพลงเช่นเดียวกัน              ศิลปินทั้งสองนั่งแต่งเพลงด้วยกันใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงก็แต่งเพลงนี้สำเร็จซึ่งเป็นเพลงทางหวานปนเศร้า ลักษณะออกแบบไทยๆ โดยเนื้อร้องของเพลงกล่าวถึงความรัก ความใฝ่ฝันของนางแก้วนางในดวงใจผู้เป็นที่รักของบุรุษหนึ่งที่ต้องห่างเกินไป อย่างไรก็ตาม แม้ทั้งคู่จะต้องจากกัน แต่บุรุษได้ภาวนาให้เธอผู้เป็นที่รักได้นอนหลับฝันดี และจงฝันถึงเขาด้วย              หลังจากนั้นพ่อจึงต่อเพลงใหม่นี้ให้แก่นักร้องประจำวงของศิวารมณ์ คือ บุญช่วย หิรัญสุนทร เป็นผู้ขับร้องและบันทึกแผ่นเสียง โดยนำไปร้องบนเวทีสลับหน้าม่าน เวลาเปลี่ยนฉากละครที่โรงละครศาลาเฉลิมนคร แห่งนี้เป็นครั้งแรก              พ่อบอกว่าเพลงนี้ได้รับความนิยมอย่างมากในคราวที่หม่อมรางวงศ์ถนัดศรี สวัสดิวัฒน์ นำมาขับร้องและบันทึกแผ่นเสียงโดยใช้วงดนตรีกระชับมิตร ด้วยเป็นเพลงทำนองไทยแท้ที่เข้ากับเสียงของคุณชายถนัดศรี ได้เป็นอย่างดี              ต่อมาประมาณปี พ.ศ.2535 นักร้องยอดนิยม ทนงศักดิ์ ภักดีเทวา ก็ได้นำมาขับร้องบันทึกแผ่นเสียงอีกครั้งหนึ่งซึ่งยังได้รับความนิยมจากแฟนเพลงเป็นอย่างดีเช่นกัน" จากคุณ : Younger Pat - [ 25 ก.ค. 49 23:20:49 ]

ความคิดเห็นที่ 16 อ่านรวดเดียวเลย  ซาบซึ้งตรึงใจมาก ขอบคุณค่ะที่เอาบทความดีๆมาแบ่งปัน จากคุณ : ข้าวมดริ้น - [ 3 ส.ค. 49 12:18:03 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ประวัติครูสง่า อารัมภีร (10)   โดย คีตา พญาไท       มีเพลงอีกเพลงหนึ่งที่เราจะได้ยินได้ฟังกันอยู่เสมอๆ ในงานมงคลสมรสคือเพลงระฆังทอง ที่ชลอ ไตรตรองศร เป็นผู้ประพันธ์คำร้อง และมีนักร้องเอาไปร้องกันหลายคน หลายรุ่น เช่น เพ็ญศรี พุ่มชูศรี, ชาญ เย็นแข, สวลี ผกาพันธ์, สุเทพ วงศ์กำแหง เป็นต้น       .....       เพลงระฆังทอง       คำร้อง ชอล ไตรตรองศร ทำนองสง่า อารัมภีร       ขับร้อง เพ็ญศรี พุ่มชูศรี/ ชาญ เย็นแข/ สวลี ผกาพันธ์/ สุเทพ วงศ์กำแหง                กล่อมเอยกล่อมหัวใจ ลอยล่องไปยังทิพย์วิมาน        ครองเรือนหอสำราญ ทิพย์สถานพิมานทอง        กล่อมเอยเสียงระฆัง แว่วหวานดังเพลงทิพย์หวานก้อง        นอนเถิดหนอนวลน้อง ระฆังทองกล่อมให้ภิรมย์              วิญญาณล่องลอยสมสู่ ชื่นชูแนบเนื้อชิดชม        เย็นละลิ่วแรงลม สวาทประพรมเคล้าเสียงระฆัง        กล่อมเอยคู่วิวาห์ ร้อยด้วยมาลาผูกหอเวียงวัง        พรทั่วทิศไหลหลั่ง มนต์น้ำสังข์สร้างวังสวาทเลย       .....        บันทึกแผ่นเสียงครั้งแรกโดยชาญ เย็นแข เมื่อปี พ.ศ.2496              นอกเหนือจากมีครูเพลงท่านอื่นๆ มาช่วยแต่งคำร้องให้แล้ว ครูสง่า อารัมภีร มักจะแต่งทั้งคำร้องและทำนองเสียเป็นส่วนมาก แล้วมอบหมายให้นักร้องที่มีชื่อเสียงในยุคนั้น เป็นผู้ถ่ายทอด เช่น บุญช่วย หิรัญสุนทร ชาญ เย็นแข ปรีชา บุณยเกียรติ ฯลฯ เป็นต้น              แต่เพลงที่สง่า อารัมภีร เข้าไปเกี่ยวข้องและมีอิทธิพลต่อชีวิตรักของชรินทร์ นันทนาคร นักร้องชื่อดังในยุคต่อมาถือได้ว่าเป็นเพลงที่มีอิทธิพลต่อบรรดาผู้ชายธรรมดาๆ หลายร้อยคนทั่วประเทศพากันหัดร้องเพื่อไปร้องสารภาพ ความในใจกับ ดอกฟ้า ที่ตนหมายปอง เพลงนั้นก็คือเพลงทาษเทวีที่ทำให้ชรินทร์ งามเมือง (นามสกุลเดิม) สามารถคว้าเอาดอกฟ้า อย่าง สปัน เธียรประสิทธิ์ มาเป็นคู่ครองได้อย่างไม่มีใครคาดฝัน       .....       เพลงทาษเทวี       คำร้อง ทำนอง สง่า อารัมภีร ขับร้อง ชริทนร์ นันทนาคร        บุญฉันมีแต่คงไม่ถึง ฟ้าจึงไม่เวทนา        คอยเฝ้าแต่คอยทุกครา ดวงจันทราไม่ลอยเลื่อมาใกล้เรา        คง แหงนคอยแต่คอยหาย เสียดายดวงจันทร์ไม่บรรเทา        ลอยลับไม่เหลือแม้เงา รู้หรือเปล่าว่าเรานี้ช้ำชอกฤดี              เธอเป็นดอกฟ้า รู้ไหมว่าเราเป็นดังทาษเทวี        แม้ไม่ปราณี ทาษนี้คงระทมอยู่เรื่อยไป        รอฉันรอด้วยใจวิงวอน ขอบังอรเมตตารับฝากใจ        เพียงยิ้มสักนิดฤทัย ฉันคงพอเรื่อยไปด้วยธุลีเมตตาของเธอ       .....        ด้วยเนื้อร้องที่มีความหายกินใจอย่าง "บุญฉันมี แต่ คงไม่ถึง ฟ้า จึง ไม่เวทนา" "เธอเป็นดอกฟ้า รู้ไหมว่าเราเป็นดังทาษเทวี" "รอ ฉันรอด้วยใจวิงวอน ขอบังอร เมตตารักฝากใจ" "ฉันคง พอง เรื่อยไป ด้วยธุลีเมตตาของเธอ"...สาวใดได้ฟังก็คงใจอ่อนด้วยความเวทนา เมตตาสงสารอย่างแน่นอน ยิ่งชรินทร์ นันทนาคร ขับร้องเพลงนี้อย่างใส่อารมณ์และวิญญาณเข้าด้วยแล้วต้องบอกว่าในยุคนั้นสมัยนั้น เพลงนี้ดังสุดยอดและตกเป็นข่าวในหนังหนังสือพิมพ์อยู่หลายวัน กลายเป็นตำนานรักที่เล่าขานกันไม่รู้จบ              ในเรื่องนี้ ชรินทร์ นันทนาคร ได้เล่าเอาไว้อย่างน่าสนใจว่า...        "ความรักและความลับหลายอย่างแม้จดหมายลับเฉพาะอันหมายถึงความเป็นและความตายของชีวิตผม ผมก็ให้ลุงแจ๋วเก็บไว้ และท่านก็ไม่เคยบอกใคร มีหลายคนถามผมว่าลุงแจ๋วทราบเรื่องราวชีวิตผมหรือไม่ ก่อนที่ท่านจะแต่งเพลงทาษเทวี ก็ขอเรียนตามความเป็นจริงว่า ผมไม่ทราบ แต่พี่สุวัฒน์ วรดิลก เขียนถึงสง่า อารัมภีร ในมติชนเกี่ยวกับเพลงทาษเทวี ว่า..."เป็นเสมือนตาข่ายครอบคลุมสังคมให้อบอวลไปด้วยกลิ่นไอของความรักระหว่างทาศและเทวี..." คงเป็นคำตอบที่ดีที่สุด"              และศิวะ รณชิต (สุวัฒน์ วรดิลก) เองก็เขียนไว้ในหนังสือพิมพ์มติชนสุดสัปดาห์ว่า..."พ.ศ.2498 -2500 เราได้หวนกลับมาร่วมงานกันอีกครั้งด้วยงานวิทยุกระจายเสียงของกองทัพอากาศกับภาพยนตร์บริษัทสถาพรฯ(กึ่งราชการ) เป็นช่วงที่แจ๋ว เพื่อนเราได้แสดงออกซึ่ง "อิทธิมหาเสน่ห์" ของเพลงจนเกิดกรณีนักร้องพาลูกสาวมหาเศรษฐีหนี ฉาวไปทั่วสังคมไทยยุคนั้น (มกราคม 2500...) จนดูเหมือนว่าครูสง่า อารัมภีร กับชรินทร์ นันทนาคร เป็นนักแต่งเพลงและนักร้องที่ถูกคู่กันมาตลอด เพราะผลงานในช่วงหลังๆ ของชรินทร์ที่ครูสง่าแต่งให้ฮิต ติดอันดับเรื่อยมา เช่น เพลงเรือนแพ เพลงสไบแพร เพลงแก้วตาพี่ เพลงกิ่งแก้วแขวนฟ้า เพลงเกร็ดแก้ว ฯลฯ เป็นต้น              แต่สำหรับสุเทพ วงศ์กำแหง นั้น มีผลงานของครูสง่า อารัมภีร อยู่หลายเพลงเช่นกัน เช่นเพลงสุดที่รัก เพลงพี่ยังรักเธอไม่คลาย เพลงดาวประดับใจ ฯลฯ แต่ไม่ดังหรือฮิตเท่าเพลงที่ครูสมาน กาญจนะผลิน แต่งทำนองให้ เช่น เพลงรักคุณเข้าแล้ว ที่ใครๆ รู้จักกันดี              เพลงที่เป็นผลงานของครูสง่า อารัมภีร และสร้างชื่อเสียงให้กับสุเทพ วงศ์กำแหง ในยุคแรกๆ คือเพลงพี่รักเธอคนเดียว ซึ่งก็เป็นเพลงขวัญใจของชายหนุ่มในยุคนั้น เช่นเดียวกันกับเพลงทาษเทวีของชรินทร์ นันทนาคร ข้างต้น เช่นกัน จากคุณ : Younger Pat - [ 3 ส.ค. 49 20:50:22 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ประวัติครูสง่า อารัมภีร (11)   โดย คีตา พญาไท         เพลงพี่รักเธอคนเดียว       คำร้อง/ทำนอง สง่า อารัมภีร ขับร้อง/สุเทพ วงศ์กำแหง              นวลอนงค์อ่าองค์โสภา        ที่ยิ้มนั่นหนาฉันอยากรู้ว่านามใด        กรุณาอย่าปิดบังใจ        เมตตาเผยวาจาให้พี่ซาบซึ้งในฤดี                จอมนงรามโปรดอย่าหมางเมิน        ช่วยชี้ชวนเชิญให้พี่หายเก้อเขินที        บุญบันดาลหรอกหนาเทพี        เจอะกันครั้งเดียวเท่านี้เหมือนมีไมตรีนาน              ชาติก่อนนี้คงได้ร่วมบุญ        ทั้งการุณย์เกื้อกูลตลอดกาล        มาชาตินี้จึงได้แผ้วพาน        สมานไมตรีแนบตรึงซึ้งหทัย                จอมดวงใจโปรดได้หันมา        พี่รักดอกหนาใช่ว่าเซ้าซี้กวนใจ        จงฟังคำถ้อยสัญญาไว้        ตราบฟ้าดินมอดสลายพี่ขอรักเธอคนเดียว        .....        เพลงนี้สุเทพ วงศ์กำแหง ขับร้องและบันทึกแผ่นเสียงไว้ในปี พ.ศ.2498                สุเทพ วงศ์กำแหง นักร้องยอดนิยม ศิลปินแห่งชาติบอกไว้ในคอลัมน์ "พี่แจ๋ว" จากหนังสือคอนเสิร์ต เชิดชูครูเพลง ครั้งที่ 3 สง่า อารัมภีร ว่า..."ชีวิตของผมหากขาดพี่หมาน (สมาน กาญจนผลิน) และพี่แจ๋ว (สง่า อารัมภีร) ศิลปินแห่งชาติทั้งสองท่านเสียแล้วก็ไม่ทราบว่าป่านนี้จะมีนักร้องที่ชื่อสุเทพ วงศ์กำแหง ร้องเพลงให้ชาวไทยได้ฟังกันหรือไม่ เพราะท่านทั้งสองนั้นเป็นผู้กรุยทางหรือเปิดทางให้ผมได้ใช้ความสามารถในการขับร้องเพลงของท่าน ท่านละเพลงสองเพลง ณ ห้องอัดเสียงของโรงละครศาลาเฉลิมกรุงเมื่อปี พ.ศ.2495...              แน่นอนที่ว่าถ้าท่านไม่ให้โอกาสแก่ผมในครั้งนั้น สุเทพ วงศ์กำแหง ย่อมไม่เกิด คุณูปการในหัวใจของท่านทั้งสองยิ่งใหญ่เหลือคณา ตอบแทนบุญคุณอย่างไรก็ไม่อาจทดแทนได้หมด"              สำหรับผลงานเพลงที่แต่งให้นักร้องยอดนิยมอมตะมหานิรันดร์กาล ชรินทร์ นันทนาคร และสุเทพ วงศ์กำแหง ทั้งสองท่านขับร้องนี้ ครูสง่า อารัมภีร เขียนบอกเอาไว้ว่า              "ผมไม่ค่อยยอมให้นักร้องใหม่ๆ นำมาบันทึกเสียงเหมือนใครอื่นเลย บอกตรงๆ ว่า ใครจะร้องสู้สองคนนั้นร้องไม่ได้ ผมเป็นคนชอบความหลัง วันแห่งความหลังที่เราได้มีชีวิตอยู่ร่วมกันในโรงหนัง โรงละคร ทั้ง ชรินทร์ และสุเทพ ก็เคยร้องสลับฉากละคร ผมคิดถึงวันเก่าๆ ของเราที่ยากจนอดอยากกันมา ผมจึงถนอมเพลงดังกล่าวไว้"              ด้านนักร้องหญิงนั้นครูสง่า อารัมภีร เขียนเพลงให้หลายคน เช่น เพ็ญศรี พุ่มชูศรี สวลี ผกาพันธุ์ และ รวงทอง ทองลั่นธม ขับร้องและเป็นเพลงยอดนิยมที่ประชาชนให้การตอบรับที่เด่นและดังมากในแต่ละช่วง เช่น เพลงระฆังทอง เพลงเริงละลม เพลงรักคนที่เขารักเราดีกว่า เพลงสอนรัก เพลงหากรู้สักนิด เพลงหนึ่งในร้อย เพลงดวงใจ เพลงที่รักเราไม่ควรพบกันเลย เพลงยอดอนงค์ เพลงแม้แต่ทะเลยังระทม ฯลฯ จากคุณ : Younger Pat - [ 9 ส.ค. 49 14:16:15 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ประวัติครูสง่า อารัมภีร (12) - ที่มาของเพลง "ดวงใจ" โดย คีตา พญาไท เพลงดวงใจ คำร้อง ทำนอง สง่า อารัมภีร ขับร้อง สวลี ผกาพันธุ์ ดวง...ใจ ทุกคนมีสิทธิ์จะรักกันได้ ถึงอยู่ห่างไกล ก็ยังส่งใจไปถึงกัน อ้อมแขนของฉัน คอยสัมพันธ์รักอันตราตรึง คอยวันสุขซึ้ง จากดวงใจที่จริงจังมั่นคง เธอเป็นคนต่างแดน แต่แนบแน่นด้วยไมตรีสูงส่ง มีใจรักมั่นคง ไม่มีผู้ใดเสมอ เธอเป็นความสว่าง พร่างดังเพชรประกายเลิศเลอ ฉันได้จุมพิตจากเธอ ฉันภูมิใจและสุขใจทุกคืนวัน เพลงนี้ครูสง่า อารัมภีร แต่งขึ้นในปี พ.ศ.2506 อันเป็นยุคภาพยนตร์ของเสียงในฟิล์ม ซึ่งนิยมแต่งเพลงประกอบภาพยนตร์ด้วย บูรพา อารัมภีร เขียนเล่าเอาไว้ในหนังสือเบื้องหลังเพลงรัก สง่า อารัมภีร ว่า..."พ่อเล่าว่ามีอยู่เพลงหนึ่งที่คิดขึ้นได้ตอนนั่งรถราง คราวนั้นราวๆ ปี พ.ศ.2506 คุณปริญญา ทัศนียกุล เจ้าของโรงภาพยนตร์และเป็นผู้สร้างภาพยนตร์ด้วย กำลังจะสร้างหนังเรื่อง เพชรตัดเพชร ที่ใช้ดาราแสดงนำทั้งดาราไทยและดาราจีนจากต่างประเทศ ทั้งนี้เจ้าของภาพยนตร์ต้องการให้มีหลายๆ เพลงในภาพยนตร์เรื่องนี้ และอยากให้มีผลงานของนักแต่งเพลงหลายๆ คนด้วย ทำให้เพลงที่ใช้ประกอบภาพยนตร์มีหลายเพลง แต่เพลงที่ฮิตนั้นมีเพียงสองเพลงเท่านั้น เพลงแรกคือเพลงเพชรตัดเพชร ชื่อเพลงเหมือนชื่อเรื่อง เป็นผลงานประพันธ์คำร้องและทำนองของครูสุรพล โทณะวณิก... ส่วนอีกเพลงหนึ่งชื่อว่า "ดวงใจ" โดยให้พ่อเป็นผู้ประพันธ์ ซึ่งในภาพยนตร์เรื่องนี้ต้องแสดงถึงความรักของฅนที่ต่างชาติต่างภาษาและอยู่ห่างกันคนละประเทศแต่ทั้งสองก็มารักกันได้ พ่อเล่าว่า ตอนสายๆ ของวันนั้นหลังจากขับเจ้าม้าลายจากบ้านทุ่งกระสอมาจอดไว้ที่หลังห้างกมลฯ อย่างเคยแล้ว ก็นั่งรถรางจากหน้าห้างกมลฯ วังบูรพา ไปทำงานที่ห้องอัดเสียงทุ่งมหาเมฆ วันนั้นพ่อทำงานเสร็จตอนเย็นก็จะใช้เส้นทางเดิม คือนั่งรถรางกลับมาที่ห้างกมลฯ ระหว่างที่พ่อนั่งรถรางมา เมื่อรถวิ่งมาถึงบริเวณสามย่าน รถจอดรับผู้โดยสาร ตอนนั้นมีนักศึกษาชายหญิงคู่หนึ่งขึ้นมาบนรถ ทั้งคู่นั่งที่ตรงข้ามที่พ่อนั่งอยู่ เมื่อรถวิ่งมาถึงหัวลำโพงพ่อเห็นว่าหนุ่มสาวคู่นั้นเริ่มมีปากเสียงกัน เมื่อฝ่ายชายพูดกับฝ่ายหญิงก็จะถูกฝ่ายหญิงหยิกแขนทุกครั้งไป จนมาถึงเยาวราช ทั้งสองเริ่มทะเลาะกันเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ จนมาถึงบริเวณวังบูรพาหน้าโรงภาพยนตร์แกรนด์ เมื่อรถจอดรับผู้โดยสาร นักศึกษาหญิงผู้นั้นได้ยืนขึ้นและเอากระเป๋าที่ถือมาด้วยฟาดใส่หน้าอกฝ่ายชายที่นั่งอยู่แล้วรีบเดินลงรถไปอย่างรวดเร็ว พอฝ่ายชายรู้สึกตัวก็ลุกขึ้นและตะโกนตามหลังฝ่ายหญิงไปว่า "นี่ ฉันมีสิทธิ์รักเธอนะ" พูดจบก็วิ่งลงรถรางตามหญิงสาวไป พ่อยังคงนั่งอยู่ที่เดิมบนรถรางคันนั้นพลันก็ได้เนื้อเพลง ดวงใจท่อนแรกว่า "ดวง...ใจ ทุกคนมีสิทธิ์จะรักกันได้..." พ่อบอกว่า เมื่อรถรางวิ่งผ่านหน้าบริษัทกมลฯ ก็ไม่ได้ลงไปเอาเจ้าม้าลายเพราะเริ่มคิดเนื้อเพลงดวงใจได้ขึ้นเรื่อยๆ จนรถวิ่งไปถึงท่าเขียวไข่กา พ่อก็แต่งเพลงเสร็จ หลังจากนั้นอีกไม่กี่วันได้ให้วงดนตรี ฟรังโก้ ทอมเบ็ตต้า ที่บรรเลงประจำหน้าห้องอาหารโลลิต้ามาบันทึกเสียง พร้อมกับการขับร้องของสวลี ผกาพันธุ์ ลงแผ่นเสียงสปีด 15 (แผ่นเล็ก) ด้านหนึ่งคือเพลงดวงใจ อีกด้านหนึ่งคือเพลง เพชรตัดเพชร จากคุณ : - (Younger Pat) - [ 16 ส.ค. 49 15:22:38 ]