ความคิดเห็นที่ 1 มอเตอร์ไซค์คันกลางเก่ากลางใหม่ ซึ่งดูไปดูมาจะค่อนไปทางเก่ามากกว่าของบอยนั้น เวลาวิ่งเมื่อไรก็จะมีเสียงดังอยู่ตลอด จนเพื่อนๆ ที่มหาวิทยาลัยเคยแซวกันว่า ‘ไม่ต้องเห็นตัวไอ้บอยก็ได้ แค่ได้ยินเสียงแท่ดๆ ก็รู้แล้วว่ามันมา’ โดยคนที่ล้อก็ไม่ใช่ใคร นายก้อ คนที่ปัจจุบันนี้กลับนั่งซ้อนมอเตอร์ไซค์ซึ่งตัวเองเคยแซวไว้อยู่ตลอดนั่นเอง มอเตอร์ไซค์ซึ่งโดยปกติถูกออกแบบมาให้นั่งได้สองคนนั้น ตอนนี้ได้บรรทุกผู้โดยสารเกินจำนวนไปเสียแล้ว เพราะว่ามีตูนมาเพิ่มอีกคนหนึ่ง ก้อซึ่งเคยนั่งสบายๆ ก็ถูกดันเข้ามาอัดเป็นเพนกวิ้นฉาบอยู่ตรงกลาง เนื่องจาก ตัวเล็กที่สุดนั่นเอง “เฮ้ย แน่ใจนะว่าทางนี้อะ” ตูนตะโกนถามแข่งกับเสียงแท่ดๆ ของมอเตอร์ไซค์ เพราะเห็นว่าบอยขี่วนไปวนมาอยู่นานแล้ว แต่ก็ไม่ถึงที่หมายสักที “เออน่า เดี๋ยวก็ถึงแล้ว” ก้อเป็นคนตอบคำถามแทนให้ เพราะว่าทั้งสองคนนั้น เมื่อสมัยเรียนเคยมาค้างบ้านต้าอยู่บ่อยๆ จะมีก็แต่ตูน ซึ่งเคยมาเพียงแค่ครั้งเดียวเท่านั้น พูดยังไม่ทันขาดคำ เครื่องยนต์ก็สงบนิ่งลงที่หน้าบ้านหลังใหญ่ พร้อมกับเสียงอันน่ารำคาญซึ่งเงียบลงไปแทบจะพร้อมกัน “เอ็งโทรเข้าเครื่องไอ้ต้าที บอกมันหน่อยว่ามาถึงแล้ว” ก้อหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดตามคำบอกของเพื่อนอย่างรวดเร็ว “ต้า พวกข้าถึงแล้ว ลงมาเปิดประตูให้หน่อย” ยังไม่ทันที่ก้อจะกดวางสาย ประตูเหล็กบานใหญ่ก็เลื่อนเปิดทันทีเหมือนต้องมนตร์ “เฮ้ย เปลี่ยนจากแรงคนเป็นรีโมทตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย” บอยอุทานออกมาเบาๆ   จากนั้น เขาก็เข็นรถมอเตอร์ไซค์คู่ใจ เข้าไปจอดสงบเสงี่ยมไว้ในสนามหญ้าเยื้องกับประตู ก้อกับตูนนั้นเดินลิ่วๆ เข้าไปในตัวบ้านใหญ่ก่อนแล้ว ทิ้งให้เขาต้องจัดการหิ้วกระเป๋าเสื้อผ้าใบเล็กซึ่งใส่พอแค่เสื้อผ้าสองสามชุดและของใช้ส่วนตัวนิดหน่อยเท่านั้น   เพราะตั้งใจไว้ว่า พรุ่งนี้ค่อยเอารถยนต์ของต้าไปขนมาอีกที พอยกกระเป๋ามาถือเสร็จสรรพ บอยก็นึกขึ้นได้ว่าลืมถอดหมวกกันน็อค จึงวางลงก่อน แล้วยกมือขึ้นจะถอดหมวกออก... ทันใดนั้นเอง! ท่อนไม้จากที่ไหนไม่รู้ก็ฟาดเข้าไปที่หลังเขาเต็มๆ! พร้อมๆ กับเสียงร้องตะโกนแหลมสูงของผู้หญิงว่า “จะทำอะไรน่ะไอ้หัวขโมย!!!” ================ ตามมา ตามมา ว่าแต่... จะมีใครตกกระทู้รึเปล่าเอ่ย อิอิ จากคุณ : Diagonal - [ 19 ก.ย. 49 22:19:32 ]

ความคิดเห็นที่ 2 อ๊ะ..บรูน่าจะฆ่าบอย  >,< จากคุณ : ennbiie - [ 19 ก.ย. 49 22:23:31 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ตามมาแล้น....^_^ จากคุณ : บัตโตไซ - [ 19 ก.ย. 49 22:29:44 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ตามมาติดๆ จ้า.... จากคุณ : bing41me - [ 19 ก.ย. 49 22:29:48 ]

ความคิดเห็นที่ 5 8*1 1 ความรุนแรงมาเยือนแล้ว จากคุณ : yuki_oh - [ 20 ก.ย. 49 02:35:02 ]

ความคิดเห็นที่ 6 8*11 แต่เราก็หากันจนเจอ........ [แอบอยากได้ 211 ด้วยว่ะฝน  กร๊ากกก..] จากคุณ : โอมาโทริ - [ 20 ก.ย. 49 04:24:05 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ไอ๋หย๋า เจอกันแบบนี้สมกับเป็นรักนะตุ๊บๆจริงๆเลยค่ะ มีให้มาน่ารักอีกคู่ละนะพี่ฝน ดีค่ะๆ อิอิ ....เน่ๆ เวลาคิดอะไรกันได้ก็บอกกันบ้างจิ๊ พี่บลูน่าอะ คิดอะไรออกก็มาเผื่อแผกันบ้างซิค่ะ มันคาใจนะเนี่ย ฮ่าๆๆๆๆๆ จากคุณ : MintJi* - [ 20 ก.ย. 49 04:55:06 ]

ความคิดเห็นที่ 8 แอบซุ่มมานานมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก อิอิอิ ชอบเรื่องมากค่ะ โดยเฉพาะ 4*5  โฮ่ๆๆ "ไว้เราสนิทกับร่ามากกว่านี้แล้วจะบอกนะ"   .... "ไว้เราสนิทกับมิ้นมากกว่านี้แล้วจะบอกนะ" โอ้ยย อยากรู้มากว่าเค้าจะบอกไรกัน คิดถึงฝนแล้นน๊าาา จะรอซุ่มอ่านต่อไปจ้าาาาา ปล.  ลุ้นอ่าน 8*11 โด้ยยยยยยยยยยยย แก้ไขเมื่อ 20 ก.ย. 49 07:54:31 แก้ไขเมื่อ 20 ก.ย. 49 06:10:58 จากคุณ : Th@nY@ - [ 20 ก.ย. 49 06:10:07 ]

ความคิดเห็นที่ 9 “โอ๊ย!” คนที่ถูกท่อนไม้ปริศนาหรือด้ามไม้กวาดมัดรวมกันสามอันฟาดเข้าสี่ห้าตุ้บเมื่อครู่ ถึงกับร้องลั่นบ้าน เมื่อคนซึ่งกำลังทำแผลให้อยู่นั้นมือหนักไปหน่อย “ขอโทษเว้ย” คุณหมอจำเป็นหรืออาชีพที่แท้จริงคือเภสัชนั้นบอกขอโทษเพื่อนอย่างไม่ใส่ใจเท่าใดนัก เพราะตัวเขาเองก็ทำแผลไป ขำไป “นี่ข้าว่า ข้ามือเบาที่สุดในบ้านแล้วนะ เอ็งต้องเจอเจ้ามิ้น แล้วจะหนาว...” ต้าแอบพูดถึงน้องสาวกับเพื่อนในระยะเผาขน แต่ขอโทษ... “อะไรคะพี่ต้า วันนั้นมิ้นทำอย่างเบามือที่สุดแล้วนะ” เหตุการณ์ที่สองพี่น้องพูดถึงคือวันที่ต้าไปสะดุดอะไรเข้าก็ไม่รู้ แล้วกลิ้งตกบันไดลงมา โชคยังดีที่อวัยวะภายในไม่เป็นอะไร อุบัติเหตุเหลือทิ้งไว้เพียงแค่รอยฟกช้ำดำเขียว และอาการปวดหลังเท่านั้น   พอกลับจากโรงพยาบาล ก็ได้น้องสาวคนเดียวนี่ล่ะ คอยดูแล “คร้าบ เบาก็เบา” ต้าว่ากลั้วหัวเราะ ก่อนจะหันมาแหย่เพื่อนต่อ “เออ หรือว่าเอ็งจะให้น้องบรูน่าผู้แสนจะบอบบางมาทำแผลให้” บอยที่นั่งเงียบอยู่นานสองนาน พอได้ยินชื่อคนทำร้ายร่างกายเขาเข้าก็เลยอดรนทนไม่ไหว “บอบบางตรงไหน เอ็งดูรอยช้ำข้าสิ” แต่ต้ากลับยิ้มมุมปาก แล้วสั่นศีรษะเบาๆ “บอบบางจริงๆ ยืนยัน” ก่อนจะเปลี่ยนสีหน้ากลับมาเก๊กนิ่งเหมือนเดิม แล้วพูดว่า “ถ้าน้องเค้าไม่บอบบางอะ ป่านนี้เอ็งไปนอนให้หมอหยอดน้ำข้าวต้มนานแล้ว” ต้าพูดไปตามความเป็นจริง เพราะไม้กวาดที่บรูน่านำมาใช้ฟาดบอยนั้น แค่ด้ามเดียวก็เหลือแหล่แล้ว แต่นี่สงสัยกลัวจะไม่พอน็อกหัวขโมย เลยใส่ไปเสียสาม... ถ้าฟาดด้วยแรงที่มั่นคงกว่านี้ บอยคงอาจจะไม่ได้มาร้องโอ๊ยๆ อยู่ในบ้านอย่างนี้ก็ได้ “มิ้น” เสียงพัดดังมาจากในครัว “มาช่วยคุณแม่ยกของว่างไปเสิร์ฟเพื่อนๆ พี่ต้าเค้าหน่อยลูก” พอสิ้นเสียงพัด มิ้นก็หันมามองหน้าซาร่าทันที พยักหน้าเป็นเชิงว่ารู้กัน  แถมมิ้นยังหันไปหลิ่วตาให้พี่ชายซึ่งก็กำลังมองมาด้วยสายตาอยากรู้อีกด้วย จากนั้นก็ลุกพรึ่บเตรียมจะเข้าไปในครัวกันทั้งสามคน แต่ก่อนจะไป ต้ายังมีพูดทิ้งท้าย...พร้อมรอยยิ้มที่มีเลศนัย “เฮ้ยบอย เดี๋ยวข้าไปเอาของกินมาให้นะ เอ็งให้น้องเค้าทำแผลให้ไปพลางๆ ก่อนละกัน” เล่นเอาบรูน่าที่นั่งก้มหน้าก้มตาอยู่ข้างๆ หันไปมองต้าด้วยสายตาไม่เข้าใจ “เดี๋ยว...พี่...” แต่ก็พูดได้เพียงเท่านั้น เพราะทั้งสามคนวิ่งลิ่วเข้าไปในครัวเสียแล้ว ตอนนี้ในห้องนั่งเล่น เลยเหลือเพียงแค่เธอ กับผู้ชายหน้ายื่น ที่เธอเข้าใจผิดว่าเป็นขโมย แล้วเอาไม้กวาดซัดเข้าไป... สองคนเท่านั้นเอง... ============== เมื่อคืน จิตแตกกับสถานการณ์บ้านเมือง เลยไม่ได้มาต่อกัน... แก้ไขเมื่อ 20 ก.ย. 49 09:39:53 จากคุณ : Diagonal - [ 20 ก.ย. 49 09:36:47 ]

ความคิดเห็นที่ 10 มาแล้วเรื่องสดใสซาบซ่า เบรคสถานการณ์บ้านเมือง ขอบคุณคุณDiagonal ที่มาแจกยิ้มแรกของวันนี้ จากคุณ : ... (MattMa) - [ 20 ก.ย. 49 10:02:14 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ได้อีกค่ะ..ได้อีก เรื่องราวน่ารักๆ ลดความตึงเครียดได้เยอะเลย รออ่านอยู่นะคะ....... จากคุณ : ToRiCHaN - [ 20 ก.ย. 49 10:13:43 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เป็นห่วง มาสเตอร์ กะต่ายน้อย และผองเพื่อนจัง แก้ไขเมื่อ 20 ก.ย. 49 10:34:52 จากคุณ : Aralae_ja - [ 20 ก.ย. 49 10:29:35 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เจอสถานการณ์บ้านเมืองเข้าไปตื่นเต้นกันเลยทีเดียว เจอฟิคของน้องฝนเข้าไปละลายคาคอมฯกันเลยทีเดียว 555  มาต่อไวๆเน้อ  ตามอ่านอยู่จ้า... จากคุณ : teddycute - [ 20 ก.ย. 49 10:31:26 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ความเงียบสงัดได้เข้าปกคลุมห้องกว้างสีครีมขาว ถึงแม้จะเงี่ยหูฟังสักเท่าไรนั้น ก็คงจะได้ยินแต่เพียงเสียงเครื่องปรับอากาศตัวใหญ่เท่านั้นเอง บอยมองผู้หญิงที่เขารู้จักเพียงแค่ชื่อและแรงเหวี่ยงในการฟาดไม้กวาดของเธอเท่านั้นด้วยสายตาเซ็งๆ มันวันซวยอะไรของเราวะเนี่ย! ไหนจะหอที่เคยอยู่มาหลายปีจะเจ๊ง แถมยังมาโดนทำร้ายร่างกายยามดึกจากคนที่ไม่รู้จักอีกต่างหาก หัวก็แตกด้วย นี่ยังดีนะ ที่ไม่ดวงแตกอีกจนถึงขั้นหาที่นอนไม่ได้ ถึงแม้เขาจะไม่อยากให้ผู้หญิงมือหนักคนนี้มาทำแผลให้ แต่จะทำอย่างไรได้ ก็เพื่อนตัวดีและน้องสาวเพื่อนตัวแสบดันรู้เห็นเป็นใจกันหายตัวเสียนี่ ถ้าไม่ใช่คนที่ทำหน้าทำตาท้าทายอยู่ตรงหน้า ใครจะทำแผลให้เขาล่ะ จะแกล้งกันก็บอกมาตรงๆ เลยดีกว่าไอ้ต้า... ดังนั้น บอยจึงเลื่อนกล่องปฐมพยาบาลไปตรงหน้าบรูน่า แล้วบอกว่า “ได้ยินที่ต้าบอกแล้วใช่มั้ย” แล้วหยิบขวดยาขึ้นมาให้ “คือ พี่หัวแตกน่ะนะ...” แล้วชี้ไปที่รอยเล็กๆ ซึ่งมีเลือกซึมออกมาบริเวณหน้าผากด้วยสีหน้าเรียบเฉย “หัวแตกแล้วไงมิทราบ” บรูน่าพูดย้อนกลับมา “มันเรื่องอะไรของชั้น...” บอยได้ยินคนซึ่งเด็กกว่าตนอยู่หลายปีตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงห้วนแบบนี้ก็ชักฉุนขึ้นมาเหมือนกัน “อ้าว ก็น้องเป็นคนตีจนพี่เป็นแบบนี้นี่ครับ” แต่ก็เลี่ยงไม่พูดถึงเรื่องนั้นไป “น้องก็ควรจะเป็นคนทำแผลให้ ถึงจะถูก” “พี่หัวแตก...” บรูน่าทำเป็นเลียนเสียงและเก๊กหน้าให้เหมือนบอยที่บอยทำเมื่อครู่ ก่อนจะปรับกลับมาเป็นตัวเอง แล้วพูดย้อนบอยอีกว่า “ใครเป็นน้องนายกัน ก็แค่อายุมากกว่าไม่กี่ปี โธ่...” พอกันที! เป็นเด็กเป็นเล็กมาย้อนกันแบบไม่รู้จักว่าใครเด็กใครผู้ใหญ่แบบนี้ เห็นทีต้องสั่งสอนกันซักหน่อยแล้ว แต่ยังไม่ทันที่บอยจะอ้าปากโต้ตอบ เสียงแกร๊งของจานของว่างที่กระแทกกับกระจกของโต๊ะรับแขกก็ดังขึ้นก่อน ประหนึ่งเป็นระฆังตีหมดยกอย่างไรอย่างนั้น “กินขนมกันก่อนนะบรูน่า” มิ้นว่าเสียงแห้ง พลางพยักเพยิดกับซาร่าแล้วเดินไปจับตัวบรูน่าให้ถอยออกมา เพราะตอนนี้เพื่อนของเธอนั้น กำลังอยู่ในท่าที่กำลังจะกระโจนไปทำร้ายร่างกายบอยได้ทุกเมื่อ ส่วนต้าก็ทำเช่นเดียวกับมิ้น เขาเดินเข้าไปล็อกแขนบอย แล้วพากลับมานั่งที่โซฟา ถ้าทั้งสามคนมาไม่ทันเวลา คงจะได้เห็นการวางมวยขึ้นในบ้านหลังใหญ่นี้อย่างแน่นอน... ================ สองคนกว่าจะรัก ต้องรอถึงเมื่อไร ที่รักของเรา จะสดใสเสียที ยางงงงง 555+ จากคุณ : Diagonal - [ 20 ก.ย. 49 10:37:48 ]

ความคิดเห็นที่ 15 บรูน่าโหดได้ใจ.... เหมือนตัวจริงเลย 55555 จากคุณ : A MeloDy - [ 20 ก.ย. 49 10:52:01 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ลุ้นๆๆ  8*11   145 ก็เป็นใจจริงๆเลย อิอิ จากคุณ : teddycute - [ 20 ก.ย. 49 10:52:59 ]

ความคิดเห็นที่ 17 น้องฝนนนนนน กลับมาต่อเร็วๆม่ะ... ^_^ จากคุณ : RemEmber..I..Love..U - [ 20 ก.ย. 49 11:25:54 ]

ความคิดเห็นที่ 18 มาที่บ้านหลังเล็ก เจ้าของบ้านตัวโตไว้เครากำลังพาสมาชิกใหม่หรือว่าเพื่อนลูกชายทั้งสองคนเดินชมบ้าน พร้อมกับอธิบายไปด้วยว่า ตรงไหนสามารถทำอะไรได้หรือไม่ได้ เพื่อป้องกันไม่ให้เหตุการณ์ที่แก้ไขไม่ได้เกิดขึ้น... ถ้าไม่ใช่เพราะว่าภรรยาสั่งมา เขาก็จะไม่จุกจิกมากมายแบบนี้หรอก เพราะทั้งสองคนนี้ก็เป็นผู้ชาย จะให้ไปทำอะไรตามกรอบ ตามระเบียบแบบแผนเหมือนเด็กผู้หญิงนั้นมันยาก... แต่ยกเว้นผู้ชายอย่างเจ้าต้าไว้คน นายคนนี้ท่าทางจะได้นิสัยแม่มาเยอะ... “สามคนนอนห้องเดียวพอมั้ย” นี่ก็เป็นสิ่งที่เจ้าชีวิตกำชับมาอีกนั่นล่ะ ถึงแม้ว่าพัดจะบอกให้ก้อ ตูน และบอยจ่ายค่าน้ำค่าไฟกันเอง แต่อย่างไรก็ตาม เธอก็ไม่อยากให้เปิดเครื่องปรับอากาศเกินความจำเป็นอยู่ดี นอกจากจะทำให้ต้องจ่ายค่าไฟมากแล้ว ยังทำให้สภาพอากาศรอบๆ บริเวณบ้านร้อนขึ้นอีก “พอครับ” กฤตพยักหน้ารับ พลางเปิดประตูห้องนอนหนึ่งในสามเข้าไปดู ว่าแต่เดิมก่อนที่ครอบครัวพี่สาวของเขาจะย้ายออกไป ใครเคยอยู่ห้องนี้ เตียงสองชั้นกับวอลเปเปอร์สีหวาน ไม่ต้องให้บอกก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นห้องของใคร ภาพเด็กผู้หญิงฝาแฝดหน้าหมวยซึ่งบุคลิกต่างกันสุดขั้วสองคน ยังคงอยู่ในความทรงจำของเขา ไม่ได้เลือนรางไปไหนแต่อย่างใด   แฝดคนพี่ แอปเปิ้ล มีนิสัยไปทางผู้ชาย คิดอะไรก็พูดออกมาตรงๆ ใจร้อน ส่วนแฝดคนน้อง เชอร์รี่ คนนี้อ่อนหวาน เรียบร้อย นิ่งๆ จะชอบเก็บอะไรต่อมิอะไรไว้ในใจ และมักจะถูกพี่สาวดุในเรื่องความเรียบร้อยจนกลายเป็นเฉื่อยชาอยู่บ่อยๆ สองคนนี้ไปเรียนต่อได้กี่ปีแล้วนะ...รู้สึกได้ว่านานพอดูเหมือนกัน “ห้องนี้มันเป็นเตียงสองชั้น แถมสีก็...” กฤตอมยิ้ม เมื่อเห็นสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกของตูน “ออกจะหวานสำหรับผู้ชายอย่างพวกเราไปหน่อยเนอะ” แล้วเขาก็เดินนำไปดูห้องถัดไปต่อ =============== เรื่อยๆ มาเรียงๆ เร็วๆ นี้(มั้ง) ตัวละครใหม่จะบุกแล้ว จากคุณ : Diagonal - [ 20 ก.ย. 49 11:38:56 ]

ความคิดเห็นที่ 19 555 ตกลงว่า แฝด เป็นพี่ นายต้าร์ไปแล้ว ซะงั้น จากคุณ : Aralae_ja - [ 20 ก.ย. 49 12:09:23 ]

ความคิดเห็นที่ 20 แฝดคนพี่ แอปเปิ้ล มีนิสัยไปทางผู้ชาย คิดอะไรก็พูดออกมาตรงๆ ใจร้อน =========================== ถูก นายตาร์ คงจะเกรง จากคุณ : Aralae_ja - [ 20 ก.ย. 49 12:13:34 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ชาวกรุงเทพฯ ทุกคน วันนี้ใครที่จะออกไปข้างนอกระวังตักันด้วยนะคะ "อย่าพูดวิจารณ์อะไรก็ตามที่เกี่ยวกับการเมืองในตอนนี้นะคะ" อันตรายเพราะมีประกาศออกมาแล้วตามที่ คุณ อยากเก็บเธอไว้ทั้งสองคน ได้บอกไว้ที่โพรงกระต่ายค่ะ จากคุณ : Aralae_ja - [ 20 ก.ย. 49 12:26:31 ]

ความคิดเห็นที่ 22 555555 เอาเครือญาติมาฝาก จากคุณ : yuki_oh - [ 20 ก.ย. 49 12:52:30 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เฮ้อ มาตามอ่านฟิคแก้เซงค่ะ พี่Diagonal มาต่อเร็วๆนะค้า ......................................................................... เอ่อ บรูน่า โหดใช่เล่นนะจ้ะ ไม้กวาด3อันเลยทีเดียว จากคุณ : โหมดจิตตก ทำงานส่งอ.ไม่ได้ (Kasuma) - [ 20 ก.ย. 49 13:00:24 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ฺBookmarks กระทู้ตอนที่ 1 ไว้นานแล้ว ไม่มีเวลาอ่าน วันนี้ว่างไม่ต้องไปทำงาน เลยมาตามอ่าน 5 กระทู้รวด สนุกมากค่ะ มาต่อเร็วๆ  นะค่ะ ปล. ขอ 4*5 5*4 อีกนะ จากคุณ : stubbornkid - [ 20 ก.ย. 49 13:46:08 ]

ความคิดเห็นที่ 25 นี่เป็นผลจากแปดสิบเอ็ดมิสคอลรึเปล่าเนี่ย 5555+ มาต่อเร็วฝน วันนี้พี่ว่าง แบงค์ปิด กรั่กกรั่ก จากคุณ : Ragazza - [ 20 ก.ย. 49 14:09:19 ]

ความคิดเห็นที่ 26 8*11 มิสคอลจริงๆด้วย แบงค์ปิด อยากรู้ว่าค่าเงินบาทมันจะเป็นไงคะ จากคุณ : Kasuma - [ 20 ก.ย. 49 14:17:21 ]

ความคิดเห็นที่ 27 แปดสิบเอ็ดดดดดดดดด.. แปดสิบเอ็ดดดดดดดดดด... จากคุณ : pernz (LT so cute) - [ 20 ก.ย. 49 15:22:27 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ขอ 4*5 เยอะๆนะ อิอิ รออ่านอยู่นะจ๊ะ จากคุณ : kopclub - [ 20 ก.ย. 49 16:17:26 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ลากหมอน ตามมานอน รออ่านตอนต่อไปค่ะ จากคุณ : Bambie panda - [ 20 ก.ย. 49 19:16:30 ]

ความคิดเห็นที่ 30 55555555555555555555555 ได้อีกนะครับน้องฝน ขอบคุณมากสำหรับคู้จิ้นแห่งปี 8*11 ครับ เอาแบบรุนแรงอีก.................เอาอีก  เอาอีก จากคุณ : โจ้ (buddhi) - [ 20 ก.ย. 49 19:27:35 ]

ความคิดเห็นที่ 31 สองหนุ่มจากบ้านใหญ่เดินหลบตามกันสาดเพื่อจะไปบ้านเล็ก พร้อมทั้งซอยเท้าให้เดินเร็วขึ้น เพราะว่าตอนนี้ฝนหลงฤดูนั้นเริ่มปรอยลงมาแล้ว กว่าจะผ่านเข้าไปในบ้านได้ก็ทุลักทุเลพอดูเหมือนกัน ต้าซึ่งเดินถือกระเป๋าให้คนเจ็บอยู่ เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ประหนึ่งเวทีมวยลุมพินีเมื่อกี้ก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้ นั่นทำให้บอยที่ค่อนข้างแน่ใจอยู่แล้วว่าต้าจะต้องทำแบบนี้หันมามองหน้าทันที “ตลกตรงไหน” “ก็ตรงที่เอ็งไปเถียงเอาจริงเอาจังกับเด็กม.ปลายแบบนั้นน่ะสิ” และยังคงไม่หยุดหัวเราะ “เด็กมันไม่รู้จักกาลเทศะ ก็ต้องสั่งสอนซักหน่อยสิ” ต้ามองเพื่อน แถมยังเจาะจงไปที่พลาสเตอร์ยาแปะลวกๆ ด้วยตัวบอยเอง สายตาเหมือนจะบอกว่าให้คิดว่าอะไรเป็นอะไรให้ดีเสียก่อน แล้วค่อยพูดออกมา “ใครจะสั่งสอนใครกันแน่ ข้าเห็นน้องบรูน่าเตรียมจะชกเอ็งอยู่แล้ว” บอยนิ่งไป เพราะถึงแม้มันจะเป็นสิ่งที่เขายอมรับไม่ค่อยได้ แต่อย่างไร มันก็คือความจริง... เด็กผู้หญิงคนนั้นกล้าและแก่นกว่าที่เขาคิดไว้มากทีเดียว “ก็ข้าเจ็บอยู่นี่หว่า...ลองถ้าสบายดีนะ...” “เออ ขี้เกียจเถียงด้วยละ” ต้ายิ้ม แล้วเดินนำลิ่วๆ ขึ้นบันไดไปคนเดียวด้วยความรวดเร็ว ทิ้งให้ ‘คนเจ็บ’ มองตามด้วยสายตาละห้อย ราวกับจะบอกว่า เฮ้ย เอ็งกลับมาช่วยพยุงข้าขึ้นบันไดก่อน อย่างไรอย่างนั้น “เรื่อง...” ตอนนี้ต้าไปอยู่ขั้นบนสุดแล้ว “เชิญคุณคนเก่งเดินขึ้นมาเองเลยครับ กระผมจะรอดู” จากสายตาละห้อย กลายเป็นเคืองแทน “เออ ฝากไว้ก่อนเถอะเอ็ง ไว้มีเรื่องอะไร ไม่ต้องมาให้ข้าช่วยเลย...” ============== พันทิปอืด...เดี๋ยวเข้าได้ เข้าไม่ได้ เป็นอะไรเนี่ย โธ่... จากคุณ : Diagonal - [ 20 ก.ย. 49 20:59:40 ]

ความคิดเห็นที่ 32 บรูน่าเดินกระแทกเท้าปึงปังเข้ามาในห้องนอน จากนั้นก็ทิ้งตัวลงบนเตียง แล้วร้องโวยวายออกมา โดยมีซาร่ากับมิ้นนั้นเดินอมยิ้มตามเข้ามา “โอ๊ย ชั้นเหม็นขี้หน้าผู้ชายคนนั้น” “งั้นฉีดน้ำหอมหน่อยมั้ยบรูน่า” ตอนแรกบรูน่าคิดว่าคนยิงมุขและเจ้าของมือที่กำลังส่งขวดน้ำหอมมาให้คือมิ้น และกำลังจะหันไปว้ากพอดี แต่พอคิดอีกที มิ้นหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปแล้วนี่  แล้วมือใครล่ะ พอหันมาดู กลับเป็นซาร่าเสียอย่างนั้น “ซาร่าอารมณ์ดีขึ้นแล้วเหรอ” อันที่จริง บรูน่ายังคงติดใจเรื่องที่มิ้นบอกว่า ซาร่าไม่ได้งอนอยู่ เพราะตอนที่เธอลงมานั้น ซาร่าดูซึมเอาการ เลยพยายามถามออกมาแบบอ้อมๆ “แล้วเราไปอารมณ์เสียตอนไหน” “จริง...?” “อ้าว ไม่ได้งอนมิ้นหรอกเหรอ” บรูน่ายิงคำถามไปตรงๆ และเหมือนเธอจะทันเห็นว่าสีหน้าซาร่าเปลี่ยนเป็นเชิงเหมือนเด็กทำผิดแล้วโดนผู้ใหญ่จับได้แว่บหนึ่ง...แต่ก็แค่แว่บเดียวจริงๆ บรูน่าเลยไม่แน่ใจ “งอนมิ้น...” คนถูกถามคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะยื่นหน้ามาใกล้กับบรูน่า แล้วพูดด้วยเสียงเบาจนแทบไม่ได้ยินว่า “มิ้นรู้ว่าเราน้อยใจมิ้น จากบรูน่าเองหรอกเหรอ” คนฟังพยักหน้าหงึกอย่างไม่คิดอะไร แต่เมื่อเวลาผ่านไป... “อ้าว ไหนซาร่าบอกไม่ได้งอนมิ้น” “ก็เราไม่ได้งอน...” ซาร่าพูดเสียงอุบอิบ เบากว่ากระซิบเมื่อกี้ที่บรูน่าต้องเงี่ยหูฟังอีก “เราก็แค่น้อยใจนิดหน่อยเอง... ก็เพื่อนคนแรกของที่นี่ของเรา อยู่ดีๆ ก็ไม่สนใจขึ้นมาซะงั้น... เราก็ไม่รู้จะพูดกับใครไง เลยดูเงียบๆ ไป” ก่อนจะพูดเสียงดังขึ้นมา เมื่อเห็นว่าบรูน่าส่งสายตาล้อๆ มาให้ “แต่ไม่ได้งอน อันนี้เรื่องจริง...” “ซาร่ารู้ป้ะ” บรูน่ายิ้มกว้าง “ทำแบบเนี้ย เหมือนมิ้นตอนเจอกับเราครั้งแรกๆ เลย” ซาร่ามีสีหน้าประหลาดใจ บรูน่าเลยเล่าเรื่องที่ค่ายภูเก็ตให้ฟัง... พอเล่าจบ ซาร่าก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้ “ตลกใช่มั้ยล่ะ แถมเหมือนซาร่าตอนนี้เด๊ะ” บรูน่าว่ากลั้วหัวเราะ ก่อนจะหันมาถามอีก “เออ แล้วซาร่าอารมณ์ดีขึ้นเพราะอะไร ตอนเราลงไป เห็นยังหน้างออยู่เลย” แต่ซาร่าก็เสมองไปที่อื่น ไม่ยอมตอบคำถาม... บรูน่าเลยหมดปัญญาที่จะล้วงเอาความรู้สึกของเพื่อนใหม่ออกมา แล้วอยู่ดีๆ ก็พูดโพล่งขึ้นมา “เออ คืนนี้บรูน่านอนพื้นนะ” “อ้าว....” ซาร่าลากเสียง “ทำไมไม่มานอนเตียงด้วยกันง่ะ” “ม่ายรู้...” บรูน่าตอบกลับด้วยเสีบงยานคาง ฟังดูกวนประสาทยิ่งนัก “ไว้มิ้นอาบน้ำเสร็จแล้วค่อยถามละกันนะจ๊ะ” =============== ไปอาบน้ำก่อนนะค้า... เดี๋ยวมาต่อ ^ ^ แก้ไขเมื่อ 20 ก.ย. 49 21:15:42 จากคุณ : Diagonal - [ 20 ก.ย. 49 21:14:51 ]

ความคิดเห็นที่ 33 โฮะ โฮะ น้องฝนมาทีเดียว 2 ตอนเลย พี่ชอบ หายเครียดเลย พอได้อ่าน 555 ---------------------------------- “มิ้นรู้ว่าเราน้อยใจมิ้น จากบรูน่าเองหรอกเหรอ” ---------------------------------- ซาร่า แอบน้อยใจ มิ้นท์ มิ้นท์ ตามง้อเร็ว แก้ไขเมื่อ 20 ก.ย. 49 21:31:35 จากคุณ : Aralae_ja - [ 20 ก.ย. 49 21:18:46 ]

ความคิดเห็นที่ 34 เข้ายากมาก ๆ คับ เรื่องสนุกมาก ๆๆๆๆ  ชอบคับโดยเฉพาะ8*11 หุ หุ เอแล้วเมื่อไหร่จะมีตุ้ยโด่งล่ะเนี่ย ^^ จากคุณ : ชิตดารา - [ 20 ก.ย. 49 21:36:02 ]

ความคิดเห็นที่ 35 มารออ่านต่อค่ะ อ่านวันละนิดจิตแจ่มใสอย่างอรง หุหุ แต่ถ้าเอ่ยถึงแม่น้องโด่งบ้านคงจะดี หุหุ เห้อๆกว่าจะเข้ามาพันทิปได้ ทำไมมันยากเย็นอย่างนี้น้า T-T จากคุณ : Lnpb28 - [ 20 ก.ย. 49 21:58:01 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ต่อแล้ว โฮก “งอนมิ้น...” คนถูกถามคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะยื่นหน้ามาใกล้กับบรูน่า แล้วพูดด้วยเสียงเบาจนแทบไม่ได้ยินว่า “มิ้นรู้ว่าเราน้อยใจมิ้น จากบรูน่าเองหรอกเหรอ” อันนี้จะมีงอนจริงรึเปล่าเนี่ย เหอๆ จิ้ดใจจริงๆ รอๆๆๆๆๆ จากคุณ : Kasuma - [ 20 ก.ย. 49 22:35:17 ]

ความคิดเห็นที่ 37 โฮกกกกก ต่อคะ จากคุณ : yuki_oh - [ 20 ก.ย. 49 23:15:42 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ฝนคะ ต่อด่วน จากคุณ : palmpotter - [ 20 ก.ย. 49 23:19:17 ]

ความคิดเห็นที่ 39 รอๆๆๆๆรอแล้วรอเล่า เฝ้าแต่รอ หุหุ จากคุณ : Lnpb28 - [ 21 ก.ย. 49 00:07:58 ]

ความคิดเห็นที่ 40 รออยู่นะฝน ไปอาบน้ำนานจังนะเนี่ย ^^ จากคุณ : แป้งกระป๋อง - [ 21 ก.ย. 49 00:11:13 ]

ความคิดเห็นที่ 41 มิ้นเดินเช็ดผมออกมาจากห้องน้ำ เห็นซาร่านั่งอ่านหนังสืออยู่บนเตียงคนเดียวก็ถาม “บรูน่าล่ะร่า” ซาร่าเงยหน้าขึ้นมานิดหนึ่ง พลางชี้ไปที่ข้างเตียง แล้วกลับไปก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือต่อ พอเห็นว่าบรูน่านั้นนอนหลับไปแล้ว ท่าทางจะหลับลึกเสียด้วย มิ้นก็เลยเลิกล้มความคิดที่จะคุยบางสิ่งบางสิ่งบางอย่างกับบรูน่าไป... ก่อนจะเดินมานั่งที่เตียง ทั้งๆ ที่ยังเช็ดผมอยู่นั่นล่ะ “อ่านอะไรอยู่เหรอร่า” ซาร่าพลิกหน้าปกให้ดู ‘ศิลปกรรมคลาสสิค’ “ร่าอ่านหนังสือแบบนี้ด้วยเหรอ...” มิ้นมองด้วยสายตาไม่อยากจะเชื่อ เพราะคิดว่า บุคลิกสดใสอย่างซาร่า ไม่น่าจะอ่านหนังสือที่ค่อนข้างจะดูเกินอายุแบบนี้ แต่ก็ต้องร้องอ๋อออกมาเบาๆ เมื่อซาร่าตอบกลับมาว่า “ของแม่น่ะ” “น้ากุ๊กเรียนทางพวกนี้นี่เนอะ” พูดเพียงเท่านั้น เธอก็เดินไปที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง แล้วหยิบไดร์มาเป่าผม เพราะว่าถ้ามัวแต่เช็ดไปเช็ดมาอยู่อย่างนี้ คาดว่าตีสองก็คงไม่ได้นอนอย่างแน่นอน “มิ้น...” ในระหว่างที่กำลังเป่าผมอยู่ เสียงซาร่าก็ดังลอดเข้ามา นั่นทำให้มิ้นต้องปรับสวิตซ์ไดร์เป่าผมให้แรงลมมันเบาลง ก่อนจะหันมาเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม “มีอะไรเหรอ...” “ที่มิ้นมาถามว่าเรางอนมิ้นรึเปล่า...” ทั้งๆ ที่คุยอยู่กับมิ้น แต่ดวงตาของซาร่าก็ยังคงจดจ้องอยู่ที่ภาพศิลปะแบบโกธิคในหนังสือบนตัก “เพราะบรูน่าไปบอกใช่มั้ย...” “หืม...” มิ้นได้ยินไม่ถนัด เพราะซาร่าพูดเสียงเบามาก ในขณะที่หูมิ้นก็ได้ยินแต่เสียงลม เลยหยุดการเป่าผมไว้แค่นั้น ก่อนจะเดินไปนั่งใกล้ๆ ซาร่า “ตะกี้ว่าอะไรนะ” “ก็เพราะว่าบรู...” ซาร่าพูดได้เพียงเท่านั้น เพราะเสียงไดร์เป่าผมที่มิ้นวางหมิ่นๆ อยู่ร่วงกระแทกพื้นมันดึงความสนใจของมิ้นไปเสียหมด คนตาหยีข้างตัวเลยต้องลุกเดินไปเก็บ   และพอกลับมานั่งที่เดิม จะรอฟังต่อ คนพูดก็หันไปจมอยู่กับหนังสือต่อเสียแล้ว “เมื่อกี้จะพูดอะไรเหรอร่า” “ไม่มีอะไรแล้ว ไปเป่าผมต่อเหอะ...” ซาร่าโบกมือ พลางวางหนังสือไว้ที่โต๊ะข้างเตียง ก่อนจะขยับหมอนซึ่งเธอเอามาพิงหลังตอนอ่านหนังสือให้เข้าที่เข้าทาง “เรานอนละ” “อือ” มิ้นตอบรับในลำคอ แล้วหันไปจัดการกับผมตัวเองต่อ และในที่สุด ผมมิ้นก็แห้ง กลับมาสะบัดได้พลิ้วเหมือนยามปกติสักที พอหันไปดูนาฬิกาก็ต้องตกใจ  มันใช้เวลาไปนานพอสมควรเลยทีเดียว แถมพรุ่งนี้ยังต้องตื่นเช้าอีกด้วย เพราะพัดได้บอกกับมิ้นตอนเข้าไปในครัวว่า พรุ่งนี้จะพาซาร่าไปจัดการเรื่องโรงเรียน มิ้นไปปิดไฟดวงใหญ่ ก่อนจะเดินสะเปะสะปะคลำทางมาที่เตียงท่ามกลางความมืด ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องยากเย็นสักเท่าไรนัก เพราะว่าเธอก็ทำอย่างนี้เป็นประจำอยู่แล้ว พอถึงเตียง ก็สอดตัวเข้าไปในผ้าห่มอย่างแผ่วเบา เพราะ หนึ่ง ใช้ผ้าห่มผืนเดียว สอง ซาร่านอนไปนานแล้ว กลัวว่าจะเผลอทำให้ตื่น แต่พอหัวถึงหมอนปุ๊บ ยังไม่ทันจะหลับตา ก็มีเสียงดังมาจากคนข้างตัว “เป่าผมนานมาก...” ทำเอามิ้นสะดุ้งเฮือกเลยทีเดียว “ร่ายังไม่นอนอีกเหรอ” แต่ซาร่าไม่ยอมตอบ ตอนนี้สายตามิ้นเริ่มปรับให้ชินกับความมืดได้แล้ว ทำให้เห็นว่า ซาร่านั้นกำลังลืมตาอยู่ “มีอะไรจะคุยกับมิ้นรึเปล่า” “ทำไมบรูน่าไปนอนที่พื้นล่ะ” คำถามนี้ทำเอามิ้นยิ่งสะดุ้งหนัก เหมือนลูกหนีเที่ยวกลางคืนแอบย่องเข้าบ้านแล้วโดนพ่อแม่จับได้ “ก็...บรูน่า...” มิ้นไม่รู้จะเริ่มต้นเล่าจากตรงไหนดี “...บรูน่ามาบอกมิ้นว่าร่างอนมิ้นไง แล้วทีเนี้ย มิ้นก็ไม่เชื่อ บรูน่าก็ท้าพนัน ว่า...” แล้วก็หยุดเล่าไปเสียดื้อๆ ทำให้คนที่กำลังฟังอยู่โวย “ว่าอะไรง่ะ อย่าหยุดแบบนี้ดิ” “ว่า...” ระหว่างนี้ มิ้นพูดโดยมองเพดานตลอด “ถ้าร่าไม่งอนมิ้น บรูน่าจะยอมนอนพื้น” “เหรอ...” ซาร่านิ่งคิด ถึงว่าสิ ทำไมบรูน่าถึงได้ทำหน้า ทำเสียงแบบมีลับลมคมในแบบนั้น ที่แท้แอบไปตกลงอะไรกันมานี่เอง ซาร่าเปลี่ยนมาเป็นนอนตะแคงข้าง เพื่อที่จะได้คุยกับมิ้นได้ถนัดขึ้น “สรุป มิ้นไม่ได้รู้เองใช่ปะ ว่าเรา...” ซาร่าเว้นวรรคนิดหนึ่ง “ว่าเราแอบน้อยใจมิ้นอะ...” “แล้วทำไมถึงบอกว่า...” ดูเหมือนมิ้นจะกำลังสับสนว่า ระหว่างคำตอบเมื่อหัวค่ำกับตอนนี้ อันไหนมันเรื่องจริงกันแน่ ซาร่าเลยพูดใหม่ให้เคลียร์ “มิ้นถามเราว่างอนรึเปล่า เราก็ตอบว่าไม่ได้งอนไง แค่น้อยใจนิดหน่อย” “แล้วยังงี้ สรุปว่ามิ้นหรือบรูน่าชนะล่ะ” ดูท่ามิ้นจะไม่ยอมลดละในเรื่องนี้จริงๆ ซาร่าเลยยิงคำถามไป “ถ้าบรูน่าเป็นคนชนะ มิ้นจะไปปลุกให้มานอนบนเตียงด้วยรึเปล่าล่ะ” เป็นไปตามคาด มิ้นปฏิเสธ โดยใช้เหตุผลว่า “อย่าเลย เดี๋ยวมันโวยวาย” “นั่นสิ แล้วจะมาสงสัยทำไม” แล้วซาร่าก็เปลี่ยนเรื่อง “พรุ่งนี้น้าพัดบอกให้ตื่นเช้านี่ รีบๆ นอนกันดีกว่า” จากนั้นตัวเองก็หลับตา เตรียมจะตะแคงไปอีกข้างแล้วถ้ามิ้นไม่เรียกขึ้นมาเสียก่อน “ร่า ยื่นมือมาข้างซิ” ซาร่างงว่าจะเอามือไปทำอะไร แต่ก็ทำตาม มิ้นจับนิ้วโป้ง นิ้วชี้ นิ้วกลาง และนิ้วนางของเธองอลงไป เหลือไว้แต่เพียงนิ้วก้อย จากนั้นก็เอานิ้วก้อยข้างหนึ่งของตัวเองมาเกี่ยวด้วย แล้วบอกว่า “ร่า วันหลังอะ มิ้นสัญญา ว่าจะสังเกตร่าให้มากกว่านี้นะ อย่าเพิ่งน้อยใจไปก่อน...” แล้วยิ้มกว้างท่ามกลางความมืด “มันไม่ดีต่อสุขภาพจิตของตัวเองและคนรอบข้างนะ รู้เปล่า...” =============== ไปนอนแล้น ฝันดีทุกๆ ท่าน แก้ไขเมื่อ 21 ก.ย. 49 00:24:51 แก้ไขเมื่อ 21 ก.ย. 49 00:23:41 จากคุณ : Diagonal - [ 21 ก.ย. 49 00:22:21 ]

ความคิดเห็นที่ 42 เย่ๆ จากคุณ : palmpotter - [ 21 ก.ย. 49 00:24:49 ]

ความคิดเห็นที่ 43 แต่พอหัวถึงหมอนปุ๊บ ยังไม่ทันจะหลับตา ก็มีเสียงดังมาจากคนข้างตัว “เป่าผมนานมาก...” “ถ้าบรูน่าเป็นคนชนะ มิ้นจะไปปลุกให้มานอนบนเตียงด้วยรึเปล่าล่ะ” เป็นไปตามคาด มิ้นปฏิเสธ โดยใช้เหตุผลว่า “อย่าเลย เดี๋ยวมันโวยวาย” .............................................. น้องฝนนนนนนนนนนนนน หายใจไม่ออก..อ๊ากกกกกกกกกก จากคุณ : RemEmber..I..Love..U - [ 21 ก.ย. 49 00:28:46 ]

ความคิดเห็นที่ 44 หุหุ ในที่สุดน้องฝนก็มา นิดเดียวก็ยังดี เหอๆ ฝันดีนะค้าน้องฝนและทุกท่าน พรุ่งนี้จะมารออ่านใหม่ค่า จากคุณ : Lnpb28 - [ 21 ก.ย. 49 00:36:27 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ขะ ขอ.. อ็อกซิเจนหน่อย.. อรั่กกก /meส่งกระแสจิตไปหาฝน .. ตื่นๆๆๆๆๆ ตื่นมาแต่งต่อเดี๋ยวนี้!!! จากคุณ : A MeloDy - [ 21 ก.ย. 49 06:26:23 ]

ความคิดเห็นที่ 46 เอิ๊ก..หายใจไม่คล่องปอด ฮืด ฮืด “ร่า วันหลังอะ มิ้นสัญญา ว่าจะสังเกตร่าให้มากกว่านี้นะ อย่าเพิ่งน้อยใจไปก่อน...” เป็นห่วงกันจังเลยนะจร้า เฮือกๆๆๆ พี่ฝนตื่น!!!!! มาต่อได้แล้ววว จากคุณ : MintJi* - [ 21 ก.ย. 49 08:11:36 ]

ความคิดเห็นที่ 47 อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกก ฝนฆ่าชั้นอีกแล้ว เขินประโยคที่ไม่น่าเขิน 5555 "....เป่าผมนานมาก..." ... แหม ... มีการรอออออ แก้ไขเมื่อ 21 ก.ย. 49 08:55:54 จากคุณ : โอมาโทริ - [ 21 ก.ย. 49 08:55:21 ]

ความคิดเห็นที่ 48 โอ๊ยยยยย  อ่านทีไรโดนฝนฆ่าทุกทีเลย แต่ฆ่าพี่บ่อยๆนะน้อง  ยอมตายหลายๆรอบ 555 อ่อ...มาแต่งฟิคก็อย่าลืมอ่านหนังสือสอบด้วยหล่ะ ^____^  เป็นห่วงน๊า.... จากคุณ : teddycute - [ 21 ก.ย. 49 11:24:23 ]

ความคิดเห็นที่ 49 “ร่า ยื่นมือมาข้างซิ” ---------------------------- มิ้นจับนิ้วโป้ง นิ้วชี้ นิ้วกลาง และนิ้วนางของเธองอลงไป เหลือไว้แต่เพียงนิ้วก้อย จากนั้นก็เอานิ้วก้อยข้างหนึ่งของตัวเองมาเกี่ยวด้วย แล้วบอกว่า “ร่า วันหลังอะ มิ้นสัญญา ว่าจะสังเกตร่าให้มากกว่านี้นะ อย่าเพิ่งน้อยใจไปก่อน...” ---------------------------------------------- 5555  ได้อีก ได้อีก นะ มิ้นท์ ง้อกันได้อีก ชอบ น้องฝนมาต่อเร็ว ๆ น้า จะรอ รูปนี้เครดิต คุณเตยนะคร้าบ ขอบคุณสำหรับรูปอันสวยงาม แก้ไขเมื่อ 21 ก.ย. 49 11:52:13 จากคุณ : Aralae_ja - [ 21 ก.ย. 49 11:42:43 ]

ความคิดเห็นที่ 50 เข้ามารออ่านต่อ หุหุ 4*5 ได้อีกชอบ เอิ๊กกกก จากคุณ : kopclub - [ 21 ก.ย. 49 11:46:41 ]

ความคิดเห็นที่ 51 โฮกกกกกกกกกกกกกกก 45 ได้อีกกกกก จากคุณ : pernz (LT so cute) - [ 21 ก.ย. 49 13:40:42 ]

ความคิดเห็นที่ 52 มาแอบอ่านค่ะ ขอชมคนแต่งว่าแต่งได้น่ารักมาก 4 5 น่ารักได้อีกค่ะ  อ่านไปยิ้มไป รออ่านอยู่นะคะ จากคุณ : nothing (nothing n) - [ 21 ก.ย. 49 15:00:47 ]

ความคิดเห็นที่ 53 เมื่อตอนบ่ายไปอ่านที่มหาลัยมางับ นั่งสครีมคนเดียวในใจเงียบๆ กระโตกกระตากไม่ได้ คนเยอะ พี่Diagonal แกล้งเรานะเนี่ย เกือบตกเก้าอี้เนื่องจากอ่านไปอ่ามมาแล้วเขิลล์ ไม่เข้าใจว่าเขิลล์อะไร รู้แต่อายม้วยเลย ยิ่งตรงนี้ เหมือนพี่โอเลย “เป่าผมนานมาก...” โฮกๆๆๆๆๆ จากคุณ : Kasuma - [ 21 ก.ย. 49 18:07:16 ]

ความคิดเห็นที่ 54 มาต่อซะดีๆเลยน้องฝนครับ สลับภาคความหวาน4*5ด้วยภาคโหด8*11ซะดีๆครับ ก่อนจะกลับไปหวานอีก..................ฮิ้ว เอาอีกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : โจ้ (buddhi) - [ 21 ก.ย. 49 20:02:32 ]

ความคิดเห็นที่ 55 โอ้ สนุกอีกแล้วค่ะ ต่อเลยๆ จากคุณ : Feris Ceberton - [ 21 ก.ย. 49 20:40:47 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ตามอ่านมาพักใหญ่แล้วค่า แต่เพิ่งแสดงตัว แหะๆๆ ^^ แต่งดีจังเลยอ่ะ ชอบภาษาที่ฝนใช้มากๆ อ่านง่ายดี อ่านแล้วคิดตาม คิดไปไหนต่อไหนเลยเนี่ย 555 โดยเฉพาะ 4*5 ได้อีกๆๆ มาต่อไวๆนะ รออยู่ๆ รู้สึกเหมือนกะโอและคุณ Kasuma ตรง "เป่าผมนานมาก" โอ๊ยย แอบกรี๊ดดดอยู่ในใจ >____< ขอเดาว่าฝนต้องชอบอ่านนิยายมากๆ แน่เลย เราก็ชอบเหมือนกัน ชอบอ่านของใครเป็นพิเศษรึเปล่าคะ? จากคุณ : I'm a SkyWalkEr - [ 21 ก.ย. 49 20:42:20 ]

ความคิดเห็นที่ 57 มิ้นจับนิ้วโป้ง นิ้วชี้ นิ้วกลาง และนิ้วนางของเธองอลงไป เหลือไว้แต่เพียงนิ้วก้อย จากนั้นก็เอานิ้วก้อยข้างหนึ่งของตัวเองมาเกี่ยวด้วย แล้วบอกว่า แอร่กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก จากคุณ : yuki_oh - [ 21 ก.ย. 49 20:58:42 ]

ความคิดเห็นที่ 58 เหอๆวันนี้น้องฝนไม่มีไรน่ารักๆมาให้อ่านหรอคะ T-T เหงาจัง จากคุณ : Lnpb28 - [ 22 ก.ย. 49 00:08:59 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ง่ะ วันนี้ม่ายมีหยอ T-T จากคุณ : xboat - [ 22 ก.ย. 49 00:51:52 ]

ความคิดเห็นที่ 60 งอนนนนนน งอนนนนนนนนนนนนนนนนน งอนเว้ยย เลิกอ่านละเว้ยยยย 5555555555 ปล. ใครจะไปเลิกอ่านลง .. ก็ต้องทุรนทุรายรอเธอมาลงต่อน่ะแหละ .. จากคุณ : โอมาโทริ - [ 22 ก.ย. 49 08:26:29 ]

ความคิดเห็นที่ 61 plz come back  TT_TT จากคุณ : ennbiie - [ 22 ก.ย. 49 11:59:34 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ฝนอะ ไม่เขียนต่อ ไม่มีกำลังใจทำ essay ต่อเลย (โทษซะงั้น) เช็คหลังอมยิ้มโด้ยย ส่งของไปบิ๊วท์~ จากคุณ : A MeloDy - [ 22 ก.ย. 49 12:48:55 ]

ความคิดเห็นที่ 63 เอ่อ............ คุณเจ้าของกระทู้จ๋า ช่วยกลับมาแต่งต่อได้มั้ยคร้า... แบบว่าจะลงแดงอยู่แล้น....น เค้าอยากรู้ว่าเรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่ออะค่ะ นะนะ ได้โปรด พลีส >_< แก้ไขเมื่อ 22 ก.ย. 49 17:55:40 จากคุณ : Aralae_ja - [ 22 ก.ย. 49 17:55:11 ]

ความคิดเห็นที่ 64 อยากอ่านๆๆๆๆต่อแล้น ทิ้งให้ค้างคาแบบนี้เด๋วคืนนี้นอนม่ะหลับอ่ะ คิดถึง 4*5 หุหุ จากคุณ : kopclub - [ 22 ก.ย. 49 20:32:03 ]

ความคิดเห็นที่ 65 หายไปนานมาก หนึ่งวันถ้วน!! - - ================ แสงแดดยามเช้าสาดส่องผ่านผ้าม่านสีชมพูโปร่งเข้ามาทาบบนเตียงใหญ่ แถมยังแยงเข้าตาคนที่นอนหันหน้าไปทางระเบียงอีกต่างหาก ราวกับว่าจะปลุกให้ลืมตามาเห็นภาพที่อยู่เบื้องหน้าในตอนนี้อย่างไรอย่างนั้น มิ้นพลิกตัวหลบแสงแดด พร้อมกับขยี้ตาเหมือนกับจะปลุกตัวเองเบาๆ แต่ก็ยังไม่ลืมตาอยู่ดี หลังจากนั้นก็พลิกตัวกลับมาด้านเดิม ก่อนที่จะพยายามลืมตาด้วยความยากเย็น แต่เมื่อได้เห็นภาพตรงหน้า ตาที่เคยหนักจนลืมแทบไม่ขึ้น กลับเบิกโพลงทันทีด้วยความตกใจ จะอะไรเสียอีกล่ะ... ก็ตอนนี้จมูกของเธอกับจมูกคนที่นอนเตียงเดียวกันเมื่อคืน... มันแทบจะชนกันแล้วน่ะสิ ดวงหน้ารูปไข่ แก้มป่องเล็กน้อย รวมทั้งจมูกที่งุ้มลงมานิดหน่อยของสาวน้อยสายเลือดเยอรมันที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ตอนนี้ ถึงกับทำให้ใจของอีกคนเต้นไม่เป็นจังหวะเลยทีเดียว มิ้นจ้องภาพนั้นอยู่นานแสนนานราวต้องมนตร์สะกด สาบานได้ว่า ไม่ว่าจะไปค่ายที่ไหนก็ตาม เธอก็ไม่เคยนอนใกล้เพื่อนคนไหนถึงขนาดจมูกเกือบชนจมูกอย่างนี้มาก่อน สงสัยเป็นเพราะเหตุนี้มั้ง ใจเธอเลยเต้นเป็นจังหวะประหลาดๆ ไม่เหมือนที่เคยเป็น แต่เมื่อดวงตาคู่สวยที่ปิดอยู่กลับเปิดออกมา ทำเอาคนที่กำลังมองอยู่สะดุ้งสุดตัว “อ้าว มิ้น ตื่นตั้งแต่เมื่อไร” ซาร่าถาม พลางขยี้ตา ดูท่า คนเพิ่งตื่นจะไม่รู้ว่า แค่การหลับไม่รู้เรื่องเมื่อครู่นี้ ทำให้ใครบางคนใจเต้นแรง...แทบหยุดไม่อยู่ คนถูกถามนิ่งไปอึดใจ เหมือนกับว่ากำลังคิดคำตอบที่ดีและเหมาะสมที่สุดอยู่ในใจ ก่อนจะตอบออกมาด้วยคำพูดที่ตะกุกตะกัก และสายตาที่อยู่ดีๆ ก็ไม่ยอมจ้องหน้าอีกฝ่ายเสียดื้อๆ “ก็...ตื่น...เอ่อ...ก่อน...ก่อนร่าแป๊บเดียว” “แล้วทำไมต้องติดอ่างด้วย” ซาร่าอมยิ้มกับประโยคสั้นนิดเดียว แต่กินเวลาพูดเสียนานแถมยังดูลุกลี้ลุกลนเกินเหตุของมิ้น “นอนจนเบลอ พูดจาไม่รู้เรื่องเลยเหรอ” แถมยังแซวอีกแน่ะ “เปล่าซักหน่อย” มิ้นตอบแล้วก้มหน้างุดๆ กับหมอน แต่ตอนนี้ ดูเหมือนว่า อาการหัวใจเต้นผิดจังหวะของมิ้นจะค่อยๆ ทุเลาลงไปแล้ว เลยพูดอะไรออกมาได้ปกติ ไม่ตะกุกตะกักหรือติดโอ่งมังกรแถวราชบุรีเหมือนตอนแรก เงียบไปพักหนึ่ง เพราะสองคนได้แต่นอนจ้องหน้ากัน แล้วซาร่าก็เหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ “เออ มิ้น เมื่อคืนอะ เธอ...นอนดิ้นมากกก...” มิ้นแสดงสีหน้าตกใจอย่างเห็นได้ชัด... เพราะถึงแม้จะรู้ตัวดีอยู่แล้วว่านอนดิ้น แต่ก็ไม่น่าถึงขั้น ‘มากกก...’ หรอกน่า “จริงดิ” “จริง...” ซาร่าพูดไปหัวเราะไป เหมือนจะเล่าเป็นเรื่องขำๆ มากกว่าที่จะอยากทำให้คนนอนดิ้นเก็บเอาไปเครียดอย่างที่กำลังจะเป็นในอีกไม่ช้านี้ “อยากจะบอกว่า กว่าเราจะหลับนะ เกือบเช้าแน่ะ” “หา...” นั่นไง คิ้วมิ้นขมวดเป็นปมเข้าหากันจนได้ “จริงเหรอร่า...” ถึงว่าสิ ทำไมถึงหลับลึกนัก จ้องหน้าตั้งนานไม่ยักตื่น ที่แท้ก็นอนน้อยนี่เอง... ================= หลังจากอู้ไปปั่นงานมาเมื่อคืน วันนี้วันศุกร์ พรุ่งนี้วันหยุด (เย่) เลยได้ฤกษ์มาต่อกัน ^ ^ แก้ไขเมื่อ 23 ก.ย. 49 00:15:10 จากคุณ : Diagonal - [ 22 ก.ย. 49 20:34:55 ]

ความคิดเห็นที่ 66 ติดโอ่งมังกรแถวราชบุรี 555+ มาต่อซะที อิอิ คนอ่านไปอยู่กระทู้บนๆหมดแล้วมั้งนั่น ต่อครับ จากคุณ : donuttajak - [ 22 ก.ย. 49 20:37:13 ]

ความคิดเห็นที่ 67 “งั้นเดี๋ยวคืนนี้ มิ้นไปนอนข้างล่างเองก็ได้...” ดูท่ามิ้นจะวิตกกังวลกับอาการนอนดิ้นของตัวเองอย่างเป็นจริงเป็นจังเสียแล้ว น่าแปลกที่มากังวลเอาตอนนี้ เพราะว่า เมื่อก่อนบรูน่าก็เคยบ่นว่าเกือบจะโดนแข้งของเธอกวาดจนตกเตียงเหมือนกัน แต่มิ้นนั้นก็ไม่ได้คิดอะไรเท่าไรนัก ไม่เหมือนกับตอนนี้ ถึงแม้ดูเจตนาแล้ว ซาร่าจะเพียงแค่พูดเล่นเอาฮาเท่านั้นก็เถอะ “เย้ย ไม่ต้อง” ซาร่ารีบแย้ง “นี่มันเตียงมิ้นนะ จะไปนอนข้างล่างได้ไง” “หรือร่าจะยอมนอนไม่หลับ” “น่า เดี๋ยวอีกหน่อยก็ชิน...” มิ้นขยับปากจะแย้ง แต่ก็ไม่รู้จะขุดเหตุผลที่ไหนมาให้มันสมเหตุสมผลได้... “งั้น มิ้นจะพยายามแก้อาการนอนดิ้นของตัวเอง ดีมั้ย...” “แก้ได้เหรอ” สายตาซาร่ามองมาเป็นเชิงว่า คิดยังไง ถึงพูดออกมาน่ะ ประมาณนั้น... “ไม่รู้ดิ แต่จะพยายาม” แววตามิ้นดูมุ่งมั่นและเอาจริงเอาจังอย่างสุดชีวิต แค่แววตายังไม่พอ เธอยังชูกำปั้นเหมือนกับจะไปรบอย่างไรอย่างนั้น “เอาใจช่วยละกัน” ซาร่าเห็นท่าทางของเพื่อนก็อดขำไม่ได้ แล้วเหมือนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ “เอ้อ มิ้น” “หืม?” “ปกติชอบนอนกอดหมอนข้างเหรอ” มิ้นงงที่อยู่ดีๆ ซาร่าก็ถามขึ้นมา แต่ก็ตอบไปตามความจริง “ใช่ ชอบง่ะ ขาดไม่ได้เลย” ว่าแล้วก็มองหาหมอนข้างลายการ์ตูนเข้าชุดกับผ้าปูที่นอนและผ้าห่มที่ชอบนอนกอดอยู่ทุกวัน แต่กลับหาไม่เจอ... เลยหาใหญ่   สุดท้าย ก็เจอมันตกอยู่ข้างเตียง เลยหยิบขึ้นมากอด “แล้วร่าถามทำไมเหรอ” “สงสัยเมื่อคืนหมอนข้างมิ้นไปเที่ยว” ซาร่าเห็นมิ้นหยิบหมอนข้างจากข้างเตียงก็ร้องอ๋อออกมา ก่อนจะพูดติดตลกว่า “เราเลยต้องกลายเป็นหมอนข้างจำเป็นไปโดยปริยาย” หมอนข้างจำเป็น....!! มิ้นถึงกับหูอื้อตาลาย เมื่อได้ยินคำๆ นี้...!! งั้นหมายความว่า...เรา เรา เรา...ทำอะไรลงไป...!!?? “มันยังไงล่ะ ไอ้หมอนข้างจำเป็นเนี่ย” มิ้นถามเพื่อความแน่ใจว่าตัวเองไม่ได้หลุดอะไรพิสดารเพราะการนอนดิ้นออกไป “ก็ พอเราเคลิ้มๆ จะหลับ มิ้นก็ป่ายแขนมาละ เราก็เอาออก พอซักพักนึง ขาก็มาพาด ซ้ำไปซ้ำมาอะ” ป่ายแขน!! ขาพาด!! ป่ายแขน!! ขาพาด!! ทำอะไรของแกเนี่ย มิ้น!!! ...แล้วเอามือทึ้งผมตัวเองอยู่ในใจ “แต่หลังจากนั้นเราก็หลับ เลยไม่รู้ว่ามีอะไรมาพาดอีกรึเปล่าน่ะ” ซาร่าว่าพลางอมยิ้ม “แต่จริงๆ มันก็ไม่ได้หนักหนาอะไรหรอกนะ เพราะว่าตอนเราอยู่เชียงใหม่ อยู่กับแม่น่ะ แม่ก็ชอบนอนกอดเราบ่อยๆ” หลังจากนั้น ความรู้สึกของมิ้นก็เหมือนหลุดลอยไปดาวอังคาร เมื่อซาร่าพูดต่อว่า “มิ้นชอบนอนกอดหมอนข้าง เราก็ชอบนอนเป็นหมอนข้าง” และยิ่งเพิ่มระยะของการหลุดลอยข้ามกาแลคซี่จากทางช้างเผือกไปอันโดรเมด้านู่นแน่ะ เมื่อได้ยินประโยคนี้... “เพราะฉะนั้น เราก็เข้ากันได้เนอะ” =============== ^_______^ ขอตัวแว่บแป๊บนึงนะคะทุกท่าน แก้ไขเมื่อ 22 ก.ย. 49 20:41:37 จากคุณ : Diagonal - [ 22 ก.ย. 49 20:37:59 ]

ความคิดเห็นที่ 68 โฮก 4*5 ทำให้ใจเต้นแรง ... ถูกใจหลาย จากคุณ : kopclub - [ 22 ก.ย. 49 20:42:16 ]

ความคิดเห็นที่ 69 โอ้วววววว น่ารักจิงๆเลย แล้วพ่อกฤต แม่พัดหล่ะ ฮุๆๆ ถีบกันตกเตียงเลยป่าว 55 จากคุณ : mm*CaiR - [ 22 ก.ย. 49 20:49:54 ]

ความคิดเห็นที่ 70 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด “เอ้อ มิ้น” “หืม?” “ปกติชอบนอนกอดหมอนข้างเหรอ” อ๊ากซ์ซ์ซ์ซ์ซ์ซ์ซ์ซ์ซ์ซ์ซ์ซ์ซ์ซ์ซ์ซ์ซ์ซ์ซซซ มิ้นงงที่อยู่ดีๆ ซาร่าก็ถามขึ้นมา แต่ก็ตอบไปตามความจริง “ใช่ ชอบง่ะ ขาดไม่ได้เลย” ว่าแล้วก็มองหาหมอนข้างลายการ์ตูนเข้าชุดกับผ้าปูที่นอนและผ้าห่มที่ชอบนอนกอดอยู่ทุกวัน แต่กลับหาไม่เจอ... เลยหาใหญ่   สุดท้าย ก็เจอมันตกอยู่ข้างเตียง เลยหยิบขึ้นมากอด “แล้วร่าถามทำไมเหรอ” “สงสัยเมื่อคืนหมอนข้างมิ้นไปเที่ยว” ซาร่าเห็นมิ้นหยิบหมอนข้างจากข้างเตียงก็ร้องอ๋อออกมา ก่อนจะพูดติดตลอกว่า “เราเลยต้องกลายเป็นหมอนข้างจำเป็นไปโดยปริยาย” จากคุณ : Aralae_ja - [ 22 ก.ย. 49 20:53:22 ]

ความคิดเห็นที่ 71 รีบมาต่อด่วน ก่อนจะลงแดง.. จากคุณ : zompau - [ 22 ก.ย. 49 20:55:01 ]

ความคิดเห็นที่ 72 “มิ้นชอบนอนกอดหมอนข้าง เราก็ชอบนอนเป็นหมอนข้าง” แอร่กกก!!! จากคุณ : palmpotter - [ 22 ก.ย. 49 20:56:12 ]

ความคิดเห็นที่ 73 หายไป 1 วัน พี่กระวนกระวายใจแทบตาย แต่พอกลับมา ก็ทำพี่ตายไปเลย โฮกฮาก โฮกฮาก  4*5 จงเจริญคร้าาาาาา จากคุณ : Aralae_ja - [ 22 ก.ย. 49 20:59:11 ]

ความคิดเห็นที่ 74 จะลงแดงแล้ว มาต่อเถอะค่ะ จากคุณ : giftme - [ 22 ก.ย. 49 21:26:14 ]

ความคิดเห็นที่ 75 อยากมีหมอนข้างส่วนตัวมั่งจัง 55555+ จากคุณ : Ragazza - [ 22 ก.ย. 49 22:01:38 ]

ความคิดเห็นที่ 76 รออยู่ มาต่อเร็วๆนะคะ ทำเราติดหนึบเลย จากคุณ : nothing (nothing n) - [ 22 ก.ย. 49 22:16:01 ]

ความคิดเห็นที่ 77 ร่างสูงยืนส่องกระจกไปมาอยู่นาน ราวกับว่าเขาไม่ค่อยมีความมั่นใจกับสูทราคาแพงที่ต้องใส่ไปทำงานเท่าใดนัก ทำเอาคนที่ถูกเรียกมาช่วยดูบ่นใหญ่ “คุณโด่งครับ ถ้าบริษัทคุณพ่อคุณกิ๊กก๊อก ผมจะรีบให้คุณไปเปลี่ยนชุดเลย” ตุ้ยยังคงอยู่ในสภาพที่งัวเงีย เพราะว่าโด่งถึงขนาดไปลากตุ้ยออกมาจากที่นอน เพื่อมาให้ช่วยดูชุดให้ “แต่เราไม่คุ้นกับสูทพวกเนี้ยเลยง่ะ” เขายังคงคงจับชายเสื้อตรงนั้น จัดปกเสื้อตรงนี้อยู่นั่น “มันดูไม่มั่นใจยังไงไม่รู้ว่ะตุ้ย” ความกระวนกระวายกับเครื่องแต่งกายที่ดูเป็นทางการเช่นนี้ เกิดขึ้นเพราะวันนี้เป็นวันแรกของการทำงานในสำนักงานใหญ่ของ Aof’s Town Corporation ตามคำสั่งของท่านประธาน หรือปะป๊าอ๊อฟของโด่งนั่นเอง โดยปกติแล้ว โด่งจะไปทำงานภาคสนาม ออกไปสาขาต่างจังหวัดกับแม่เสียมากกว่า ทำให้เขาค่อนข้างจะคุ้นเคยกับชุดลำลอง เสื้อยืด กางเกงยีนสบายๆ มากกว่า “เอาน่า เดี๋ยวไปเดินยืดสองสามวันก็ชิน” ตุ้ยลุกขึ้นยืน ก่อนจะตบบ่าโด่งเป็นเชิงให้กำลังใจ “อย่าลืมนะเว้ย จะช้าจะเร็ว ยังไงนายก็ต้องรับช่วงต่อจากคุณท่านอยู่แล้ว” จากนั้นก็เดินออกจากห้องไป ทิ้งให้โด่งยืนมองกระจกด้วยความไม่มั่นใจอยู่คนเดียว ================ เบรกกันหน่อย เดี๋ยวสองคนเค้าจะน้อยใจกัน วะฮะฮ่า... ^ ^ จากคุณ : Diagonal - [ 22 ก.ย. 49 23:04:18 ]

ความคิดเห็นที่ 78 อีกห้องหนึ่งของบ้าน ชายร่างเล็กที่ไม่น่าเชื่อว่าจะมีลูกชายออกมาตัวสูงได้ขนาดนั้นกำลังจับปกเสื้อ และเนกไทของตัวเองให้เรียบร้อยที่สุด แต่จนแล้วจนรอด มันก็ยังคงเบี้ยวไปเบี้ยวมาเหมือนอย่างเช่นทุกวัน จนต้องร้อนถึงภรรยาซึ่งก็ตัวเล็กเช่นกันมาจัดแจงให้ “คุณนี่น้า...” เปรี้ยวว่า พลางขยับเนกไทให้มาอยู่ตรงกลางเสื้อ “ผูกเองทีไรไม่เคยจะตรง” อ๊อฟยิ้มร่า ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงกรุ้มกริ่ม แล้วสบตาภรรยา “ถ้าลองผูกเองแล้วตรง ผมจะได้คุณมาผูกให้ผมทุกเช้าอย่างนี้เหรอ ฮึ?” เปรี้ยวมองแว่บนึงแล้วก็หลบตา ไม่สนใจอ๊อฟอีกจนกระทั่งเนกไทเรียบร้อย แล้วก็เปลี่ยนเรื่องคุยไปเลย “คุณ คิดยังไงถึงให้ตาโด่งมาทำงานในสำนักงานใหญ่” อ๊อฟหยิบแว่นสายตาบนโต๊ะมาใส่ มองกระจกนิดหนึ่ง แล้วหันมาตอบเปรี้ยวด้วยสีหน้าจริงจัง สลัดความกรุ้มกริ่มและขี้เล่นอย่างเมื่อกี้ไปหมดสิ้น “โด่งไม่ใช่เด็กแล้ว เรียนจบมาก็หลายปี แถมยังเป็นลูกชายคนเดียวของเรา ผมก็อยากให้ลูกมันมาลองงานที่ใหญ่และต้องใช้ความรับผิดชอบสูงดูบ้าง...” ก่อนจะมองเปรี้ยวด้วยสายตาอย่างที่รู้กันดีอยู่ “บางครั้ง คุณก็อย่าไปตามใจลูกมากนักเลย” เปรี้ยวนิ่ง ไม่แย้งอะไรออกมา เพราะสิ่งที่สามีเธอพูดมานั้น มันเป็นจริงทั้งหมด เธอรู้ตัวดี ว่ารักลูกชายคนนี้มากขนาดไหน จนทำให้หลายต่อหลายครั้ง เวลาโด่งมาขออะไร ก็เผลอตามใจไปเสียหมด ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กหรือใหญ่ขนาดไหนก็ตาม อย่างล่าสุด ที่โด่งลากตุ้ยไปเที่ยวเกาหลีด้วย... อันที่จริง ถึงแม้อ๊อฟจะขับรถเองได้ แต่ในช่วงเวลาเร่งด่วนอย่างเช่น นัดลูกค้านอกสถานที่ซึ่งที่จอดรถไม่มี เขาก็ต้องพึ่งตุ้ยอยู่ดี ทำให้หนึ่งอาทิตย์ที่ตุ้ยจำเป็นต้องไปเที่ยวกับโด่งนั้น ค่อนข้างจะเป็นเรื่องที่หงุดหงิดสำหรับอ๊อฟอยู่มากทีเดียว เพราะตุ้ยเป็นคนขับรถประจำตัวเขามานานพอดูแล้ว ถ้าเปลี่ยนคนอื่นมาขับ มันก็จะไม่ถูกใจ ไม่รู้ใจกัน ในความเป็นจริง อ๊อฟเคยบอกว่าเขานั้นชอบใจที่จะเรียกใช้ตุ้ยมากกว่าโด่งที่เป็นลูกชายเสียอีก  เพราะตุ้ยเป็นคนทำงานคล่อง เก่ง มีความแกร่งอยู่ในตัวเองมากพอดู เหมาะกับโลกธุรกิจที่มีการแข่งขันสูง เสือสิงห์กระทิงแรดต่างจ้องและรอขย้ำทันทีเวลาที่อีกฝ่ายพลาด ซึ่งลูกชายของเธอ...ไม่เหมาะกับงานประเภทนี้เอาเสียเลย... แต่ไหนแต่ไรมา โด่งเป็นคนมองโลกในแง่ดีเอามากๆ หัวอ่อนเป็นที่สุด ใครมาดีด้วยก็ดีตอบ โดยไม่คิดเลยว่าเขาคนนั้นจะมีเจตนาแอบแฝงอะไรหรือไม่ เปรี้ยวเลยมักจะพาโด่งไปช่วยเธอทำงานในสาขาย่อยต่างจังหวัดเสียมากกว่า เพราะอย่างน้อยๆ ที่นั่นก็มีอัตราการแข่งขันต่ำกว่าที่สำนักงานใหญ่ในกรุงเทพ ทำให้ไม่ปวดหัวกับปัญหาต่างๆ ที่ประดังเข้ามามากนักเหมือนที่กำลังจะไปเจอในวันนี้ ไม่ต้องไปที่ไหนไกล แค่ในตัวบริษัทเองนี่ล่ะ เปรี้ยวเองก็ได้ยินมาว่า มีคนหมั่นไส้โด่งเยอะเหมือนกัน ก็ได้แต่หวังว่า ลูกชายของเธอคนนี้ จะสามารถปรับตัวได้ไม่ช้าก็เร็ว ================= เริ่มปวดตาแล้วแฮะ เหอะๆ แก้ไขเมื่อ 22 ก.ย. 49 23:49:23 จากคุณ : Diagonal - [ 22 ก.ย. 49 23:33:28 ]

ความคิดเห็นที่ 79 “เสร็จรึยัง” ตุ้ยซึ่งอาบน้ำแต่งตัวทีหลังทว่าเสร็จก่อน เดินมาเคาะประตูห้องโด่ง ทีแรก เขานึกว่าโด่งแต่งตัวเสร็จ ลงไปรอข้างล่างแล้วเสียอีก แต่ที่ไหนได้ พอเดินลงไป ก็ไม่เห็นแม้แต่เงา ถามใคร ก็ไม่มีใครเห็น ตุ้ยจึงต้องเดินขึ้นมาตามโด่งที่ห้องอีกที “เฮ้ย ตุ้ย มันดูแปลกๆ ง่ะ ไม่คุ้นเลย เข้ามาดูให้หน่อยดิ” โด่งตะโกนออกมาจากข้างในห้อง ทำให้ตุ้ยถอนหายใจ ก่อนจะต้องจำใจเปิดประตูเข้าไปดูไอ้เจ้าตัวยุ่งจนได้ ทั้งที่ตั้งใจไว้แล้วว่าจะให้จัดการเอง แต่สุดท้ายก็ใจอ่อนอีกจนได้ เมื่อตุ้ยเปิดประตูเข้าไป ก็ต้องผงะกับสภาพห้องที่เต็มไปด้วยชุดสูทกองระเนระนาด... ดูเหมือนว่า โด่งจะใส่มันทุกชุดที่จัดมาเลยทีเดียว “ไอ้คุณโด่ง...” น้ำเสียงตุ้ยฟังดูอ่อนแรง “จะไปทำมั้ยเนี่ย งานอะ” พลางชี้ไปที่นาฬิกาติดผนังเรือนหรูซึ่งก็ชี้บอกเวลาใกล้เข้าบริษัทเข้าไปทุกทีๆ “ไปดิ แต่มันดูแปลกๆ มั้ย” ยังไม่วายถามถึงชุด ก่อนออกไปอาบน้ำแต่งตัว ตุ้ยจำได้ว่า ชุดสูทของโด่งมันเป็นสีดำนี่นา ตอนนี้กลายเป็นสีเทาเข้มไปเสียแล้ว และที่สำคัญ เนกไทสีเหลือง...อยากจะเอาหัวโขกกำแพงตายจริงๆ แต่ในเมื่อมันได้เวลาแล้ว ตุ้ยก็ปล่อยเลยตามเลย... “ไม่แปลกหรอก หล่อแล้ว” ...อยากจะทำอะไรก็เชิญ... “ทีนี้จะไปได้ยัง” โด่งยิ้มดีใจที่ในที่สุดก็มีคนรับรองว่าชุดที่เขาบรรจงเลือกมาตลอดครึ่งชั่วโมงนี้มันไม่ประหลาด “เออ ไปได้ละ” ก่อนจะเดินตามตุ้ยออกจากห้องไป แต่แล้วก็เหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ เลยวิ่งกลับเข้าไปใหม่ เสียงดังโครมคราม จนตุ้ยหันมามอง “จะไปไหนอีกน่ะ” “ตุ้ยไปรอที่รถก่อนเลย เดี๋ยวเราตามไป” น้ำเสียงของโด่งฟังดูลุกลี้ลุกลนมาก ประหนึ่งว่าลืมทำสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตอย่างไรอย่างนั้น “เราลืมแปรงฟันว่ะ...” ================= ปวดตาสุดชีวิต วันนี้ ลงที่มาตรฐาน 5 คห.เป๊ะ 555 ไปแล้น ฝันดีโดยทั่วกันค่ะ แก้ไขเมื่อ 22 ก.ย. 49 23:51:34 จากคุณ : Diagonal - [ 22 ก.ย. 49 23:50:56 ]

ความคิดเห็นที่ 80 โอ้ยยยยย..พี่โด่ง มัวแต่แปรงฟันจะได่ไปทำงานมั้ยเนี่ยยยยย  - -* จากคุณ : ennbiie - [ 23 ก.ย. 49 00:17:54 ]

ความคิดเห็นที่ 81 หุหุ ฝันดีค่าน้องฝน วันนี้เราก็คงฝันดีเหมือนกัน หุหุ เพราะได้เห็นชื่อคุณแม่น้องโด่งที่แสนใจดี อิอิ ไปนอนบ้างดีก่า แว้บบบ จากคุณ : Lnpb28 - [ 23 ก.ย. 49 00:18:48 ]

ความคิดเห็นที่ 82 สูทเทา เนคไทเหลืองง แค่นึกก็ฮาแล้วววว เอ่อ ไปล่ะฝน พี่ลืมแปรงฟันว่ะ 5555 จากคุณ : palmpotter - [ 23 ก.ย. 49 00:19:06 ]

ความคิดเห็นที่ 83 “มิ้นชอบนอนกอดหมอนข้าง เราก็ชอบนอนเป็นหมอนข้าง” อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกก จากคุณ : yuki_oh - [ 23 ก.ย. 49 00:44:18 ]

ความคิดเห็นที่ 84 ดีจัง ได้อ่านก่อนนอน คิดว่าฟิคนี้จะหายไปซะแล้ว จากคุณ : deeries (is_deer) - [ 23 ก.ย. 49 01:48:23 ]

ความคิดเห็นที่ 85 "มิ้นชอบนอนกอดหมอนข้าง เราก็ชอบนอนเป็นหมอนข้าง" ^ ^ ฝนคะ นี่มัน.... นี่มัน based on a true story เด๊ะๆเลยหนิ!! [นึกถึงตอนมิ้นพูดกะร่าในบ้าน วีคแรกๆ] มิ้น : มิ้นชอบนอนกอดหมอนข้าง ร่า : ร่าก็ชอบนอนเป็นหมอนข้าง ((((อยากได้คลิปปปปปปปปปปป!!!!!!!))))) แก้ไขเมื่อ 23 ก.ย. 49 05:20:59 จากคุณ : โอมาโทริ - [ 23 ก.ย. 49 05:20:43 ]

ความคิดเห็นที่ 86 ^ ^ กำลังจะมาโพสต์เหมือนพี่โอ มิ้นชอบนอนกอดหมอนข้าง เราก็ชอบนอนเป็นหมอนข้าง" ^ ^ ฝนคะ นี่มัน.... นี่มัน based on a true story เด๊ะๆเลยหนิ!! (( อยากได้คลิปโด้ยยย )) จากคุณ : A MeloDy - [ 23 ก.ย. 49 06:17:50 ]

ความคิดเห็นที่ 87 แว้กๆๆๆๆ อ่านแล้วเลือดสูบฉีดจิงๆ ^^" จากคุณ : xboat - [ 23 ก.ย. 49 08:47:49 ]

ความคิดเห็นที่ 88 อรั๊ก !!! กะอักเลือดค่ะท่านผู้อ่าน โอโห พี่ฝน หายไปนาน มาทีนี่ฆ่าคนตายเป็นแถวเลย ฮ่าๆๆๆๆ อ่านแล้วจะละลายคาคอมละนะพี่ ป่ายแขน!! ขาพาด!! ป่ายแขน!! ขาพาด!! อะไรจะขนาดน๊าน พี่มิ้นทำอะไรลงไปค๊า พี่ฝนมาต่อเร็วๆเด้อออออ จากคุณ : มิ้นท์ (MintJi*) - [ 23 ก.ย. 49 09:04:57 ]

ความคิดเห็นที่ 89 อยากได้หมอนข้างแบบร่าจัง หุหุ.. มาต่อเร็วๆนะค่ะ เฝ้ารออย่างใจจดใจจ่อ ไม่เป็นอันทำไรแล้น จากคุณ : kopclub - [ 23 ก.ย. 49 10:37:21 ]

ความคิดเห็นที่ 90 “เพราะฉะนั้น เราก็เข้ากันได้เนอะ” แอร่กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก แสดงว่าเมื่อคืนนนนน.....เข้ากันไปแล้นนนจิ โอ้ววววว  โหมดทะลึ่งนะคับ  อย่าคิดเปงจิงเปงจัง  หุ หุ จากคุณ : ชิตดารา - [ 23 ก.ย. 49 14:50:53 ]

ความคิดเห็นที่ 91 90 แล้วอ่ะแตกรอน้องฝนกันม่ะคับ ทู้มันจะได้ไม่ตกลงมาข้างล่างมากนัก จากคุณ : ชิตดารา - [ 23 ก.ย. 49 15:00:23 ]

ความคิดเห็นที่ 92 แตกไปเรยแระกัน จากคุณ : ชิตดารา - [ 23 ก.ย. 49 15:21:52 ]

ความคิดเห็นที่ 93 พี่คะ แง่ว ที่แตกไปพี่ลืมใส่หมายเลขกระทู้อะค่ะ งั้นขอแตกใหม่น้า...ฝนจะได้ใส่คำแนะนำไว้หัวกระทู้ด้วย ไม่ว่ากันนะคะ ^ ^ จากคุณ : Diagonal - [ 23 ก.ย. 49 16:13:03 ]

ความคิดเห็นที่ 94 ขอแตกอีกรอบนะคะ ^ ^ จากคุณ : Diagonal - [ 23 ก.ย. 49 16:15:44 ]

ความคิดเห็นที่ 95 “มิ้นชอบนอนกอดหมอนข้าง เราก็ชอบนอนเป็นหมอนข้าง” “ถ้าลองผูกเองแล้วตรง ผมจะได้คุณมาผูกให้ผมทุกเช้าอย่างนี้เหรอ ฮึ?” ^ ^ ตายไปเลย  ฝนฆ่าพี่ได้อีกแล้ว ปล.  ขำอันนี้อ่ะ เค้าคงคอนเซปต์ได้ดีจริงๆ >>“เราลืมแปรงฟันว่ะ...” จากคุณ : cinoka - [ 23 ก.ย. 49 17:40:26 ]