ความคิดเห็นที่ 1 ขอแจ้งท่านผู้อ่านว่า...เปิดเทอมแล้ว คณะแต่งฟิคอาจจะแต่งกันได้น้อยลงนะคะ แต่จะพยายามมีมาเสิร์ฟทุกๆวันค่ะ **************************************************** แล้วก็บังเกิดเรื่องที่ 2ตามมาค่ะ .....ฟิค รัก เรื่อง หนึ่ง.....                   คราวนี้คนแต่งเป็น คุณด้วยรักและปลาทู คุณ~ Ampere ^O^ ~ และตัวข้าพเจ้าเอง iam_vy รวม3คน เรื่องเดียว จะวุ่นวายเกินไปละ... ***ฟิคนี้แต่งขึ้นตาม อิมเมจิ้น ของผู้แต่งล้วนๆ ตัวละคร เหตุการณ์และสถานที่ต่างๆ ถูกสมมติขึ้น ไม่ได้มีอยู่จริง*** ย้อนอ่านได้ที่นี่ ฟิค(มั่ว)มั่ว(ฟิค)#1#http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C4822584/C4822584.html#50 ฟิค(มั่ว)มั่ว(ฟิค)#2#http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C4827201/C4827201.html ฟิค(มั่ว)มั่ว(ฟิค)#3#http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C4832088/C4832088.html ฟิค(มั่ว)มั่ว(ฟิค)#4#http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C4835331/C4835331.html ฟิค(มั่ว)มั่ว(ฟิค)#5#http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C4838307/C4838307.html ฟิค(มั่ว)มั่ว(ฟิค)#6#http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C4841135/C4841135.html ฟิค(มั่ว)มั่ว(ฟิค)#7#http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C4842741/C4842741.html ฟิค(มั่ว)มั่ว(ฟิค)#8#http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C4847313/C4847313.html ฟิค(มั่ว)มั่ว(ฟิค)#9#http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C4849255/C4849255.html ฟิค(มั่ว)มั่ว(ฟิค)#10#http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C4849624/C4849624.html ฟิค(มั่ว)มั่ว(ฟิค)#11#http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C4852417/C4852417.html ฟิค(มั่ว)มั่ว(ฟิค)#12#http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C4856533/C4856533.html ฟิค(มั่ว)มั่ว(ฟิค)#13#http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C4858879/C4858879.html ฟิค(มั่ว)มั่ว(ฟิค)#14#http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C4862540/C4862540.html ฟิค(มั่ว)มั่ว(ฟิค)#15#http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C4864076/C4864076.html จากคุณ : iam_vy - [ 11 พ.ย. 49 13:14:41 ]

ความคิดเห็นที่ 2 Update รายชื่อสปอนเซอร์ BOOKBANK หนูอัญญ์ร่าเริง Yutaka (Real) เต้าหู้ ผู้กู้โลก madammam ยูเคluvken kumako palmpotter Ksuteena [Zonic] ennbiie แมวน้อยหัวโต ~ OneKo ~ Be_Chorus gokikung Cz-da-WerL Diagonal tumacademy อ้อมโลกหมื่นลี้ The Happiness Narcissa mintgag Beautiez taewwaew กะทิขาว buddhi you make my soul blossom เดปกระเป๋า เทพบุตรหงส์แดง ทุกครั้งที่เสียเหงื่อ...ดื่มสปอนเซอร์ จากคุณ : iam_vy - [ 11 พ.ย. 49 13:16:46 ]

ความคิดเห็นที่ 3 พระเอก จากคุณ : iam_vy - [ 11 พ.ย. 49 13:19:11 ]

ความคิดเห็นที่ 4 นางเอก จากคุณ : iam_vy - [ 11 พ.ย. 49 13:20:36 ]

ความคิดเห็นที่ 5 พี่ชายนางเอก จากคุณ : iam_vy - [ 11 พ.ย. 49 13:22:18 ]

ความคิดเห็นที่ 6 พี่ชายแฟนใหม่ของน้องชายพระเอก จากคุณ : -*- (iam_vy) - [ 11 พ.ย. 49 13:24:11 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เพื่อนร่วมวงของพี่ชายนางเอก จากคุณ : iam_vy - [ 11 พ.ย. 49 13:27:25 ]

ความคิดเห็นที่ 8 น้องสาวของเพื่อนรักคนหนึ่งของพระเอก จากคุณ : iam_vy - [ 11 พ.ย. 49 13:29:19 ]

ความคิดเห็นที่ 9 น้องชายสุดหล่อของ คุณพระเอกผู้หล่อสุด จากคุณ : iam_vy - [ 11 พ.ย. 49 13:32:23 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ขอบคุณสปอนเซอร์ทุกๆๆ คนนะคะ เชิญชวนร่วมสนุกกับกิจกรรมรับวันหยุดกันนะคะ ^O^)/ จากคุณ : ขอบคุณภาพสวยๆจากพี่บีสปอนฯค่า (iam_vy) - [ 11 พ.ย. 49 13:37:41 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ขอบคุณน้อง ญ น้องนิ น้องแอมป์ ที่เปิดโอกาสให้สปอนเซอร์ ร่วมสนุกค่า ================================= ต่อจาก http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C4864076/C4864076.html#143 ============================================== เวลาผ่านล่วงเลยจนตะวันลับขอบฟ้า แสงอาทิตย์ของวันนี้ ก็เริ่มหมดลง สำหรับบอยแล้ว แสงน้อยลงไปขนาดนี้ คงอ่านหนังสือไม่ได้แล้ว เช่นเดียวกับบรูน่า การเสก็ตซ์ภาพนอกสถานที่ ก็จำเป็นที่จะต้องทำในตอนกลางวันเหมือนกัน ทั้งคู่ เลิกทำงานของตัวเองพร้อม ๆ กัน “จะมืดแล้ว เดี๋ยวผมไปส่งนะ” บอยหันมาบอกบรูน่า ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ไม่เป็นไร ชั้นกลับเองได้” ว่าแล้ว ก็พลางเก็บของไปเรื่อย ๆ โดยไม่ได้สบตากับอีกฝ่าย เมื่อเห็นดังนั้น บอยร้อนใจขึ้นมาโดยฉับพลัน ทำให้บอยหลุดคำพูดจากใจจริงออกมา “เราจะได้เจอกันอีกมั้ยคับ?” บอยถามพร้อมแววตาอ้อนวอน เมื่อหญิงสาวเห็นแววตาแบบนั้น แทนที่เธอจะดีใจที่มีหนุ่ม(หน้าตาจิ้งเหลน)ส่งสายตาเว้าวอน เธอกลับกลายเห็นเพียงแต่ แววตาของ Robert ที่เคยอ้อนเธอ เวลาอยากให้บรูน่าทำอะไรให้ บรูน่าเจ็บจี๊ดขึ้นมาที่หัวใจ หากบอยสังเกตุสังนิด ก็จะเห็นเธอเม้มปากเล็ก ๆ ด้วย แต่เธอก็ได้ตัดสินใจตั้งแต่ตอนที่ซื้อกาแฟแก้วนั้นแล้ว “งั้นแลกเบอร์กันซิ” บรูน่าเอ่ย ทั้ง 2 แลกเบอร์กัน แต่ทางบอยนั้น ดูจะร่างเริงเป็นพิเศษ ผิดกับบรูน่าที่เริ่มจะทำหน้าเซ็ง ๆ กับบอยแล้ว เมื่อการแลกเบอร์เสร็จสิ้น บรูน่าจึงขอตัวกลับบ้าน โดยมีบอยที่รีบกระวีกระวาดถือของทุกอย่างของบรูน่า เดินตามต้อย ๆ ไปส่งบรูน่าที่สถานีรถไฟ วันนี้สำหรับบอยนั้น เหมือนพบเจอแสงอาทิตย์ ที่ดอกทานตะวันอย่างเค้า เฝ้าหามานาน คืนนี้ แม้ท้องฟ้าจะไม่มีแววตาระยิบระยับ แต่บอยก็คงหลับฝันดี บรูน่าหล่ะ แท้จริงแล้ว วันนี้ เธอจะรู้สึกยังไงบ้าง คงไม่มีใครตอบได้ เพราะแม้แต่เธอเอง ก็ยังไม่เข้าใจเลย ว่าทำไม ============================================== จากคุณ : Yutaka (Real) - [ 11 พ.ย. 49 13:47:16 ]

ความคิดเห็นที่ 12 #11 7.30 am วันใหม่ “ติ๊ด ๆ ...... ติ๊ด ๆ” เสียงบอก Message เข้าดังที่มือถือของบรูน่า หญิงสาวตาโต ค่อย ๆ เปิดตาแล้วหันไปคว้าโทรศัพท์มือถือที่อยู่บนหัวนอน เปิดข้อความใหม่อ่าน “Good morning kub Bruna,  ^^\ Today, I’ll go to read my book at the same point. Hope to see your beautiful smile there kub – Boy” หลังจากอ่านจบ แทนที่หญิงสาวจะอมยิ้ม เหมือนหญิงสาวทั่ว ๆ ไป ที่ได้รับ sms ออกแนวว่า “จีบ” ขนาดนี้ บรูน่ากลับทำหน้าเบื่อโลก และเซ็ง ๆ ว่าแล้ว ก็ว่างโทรศัพท์มือถือไว้ที่เดิม หันไปดูผลงานที่ตัวเองวาดไว้เมื่อวาน บรูน่านั้นยังลงดินสอไว้ ไม่เสร็จดีเลย แม้จะเกือบ ๆ แล้ว แต่บรูน่า ก็ตัดสินใจไม่ออกไปไหนทั้งนั้นในวันนี้ แม้อากาศจะสดใสกว่าเมื่อวานก็ตาม เธอตัดสินใจลงดินสอร่างเพิ่มเติมอยู่ในห้องของเธอเองในวันนี้ “เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยไปลงสีแล้วกัน วันนี้ชั้นขี้เกียจ” แทนที่บรูน่าจะ คิดในใจ กลับเผลอพูดออกมา ราวกับจะให้บอยนั้น ได้ยิน แต่เมื่อตัวเองคิดถึงเรื่องที่ตัดสินใจเมื่อวาน บรูน่ากดลบ Message ที่บอยส่งมาให้นั้นทิ้งเสีย แล้วก็ปิดโทรศัทพ์มือถือไปเลย “วันนี้ชั้นต้องการทำงานจริง ๆ อารมณ์อารติสบางที บทมันจะมีก็มีนะ นายต้องเข้าใจ” ลืมตัวไปอีกครั้ง บรูน่าเผลอพูดใส่โทรศัพท์ไป ทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้โทรออก ราวกับจะให้บอยนั้น ได้ยินอีกครั้ง อีกด้านของจัตุรัสเลสเตอร์นั้น เวลา 8.11 am บอยมาถึงมุมเดิมที่เคยนั่งเมื่อวาน นั่งลง และจัดแจงเริ่มต้นอ่านหนังสือ ต่อจากเมื่อคืน วันนี้นั้น ใบหน้าของบอยเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มแต่เช้า และตลอดเวลา คราวนี้ บอยไม่ลืมที่จะทำ Sandwich และกาแฟ มาฝากเพื่อนใหม่ของเค้าด้วย โดยหารู้ไม่ว่า วันนี้บอยจะไม่มีโอกาสได้เจอเธอ ============================================== วันนี้ทั้งวันบอยตั้งใจอ่านหนังสือได้เยอะก็จริง แต่ปกติแล้ว บอยคงอ่านได้เยอะกว่านี้ ถ้าไม่คอยชะเง้อหน้ามองออกไปทาง ถนน เพื่อดูว่า บรูน่าจะมามั้ย จนดวงอาทิตย์เริ่มลับขอบฟ้าไป แซนด์วิช และกาแฟที่ทำมาเผื่อบรูน่านั้น ยังเหลืออยู่ครบถ้วน บอยที่ได้แต่นั่งรอมาตลอดทั้งวัน จึงตัดสินใจกดโทรศัพท์หาเธอ “Sorry, there is no response from your requested number” ข้อความคุ้นหูพูดซ้ำไปซ้ำมา นับสิบ ๆ ครั้ง “ดวงอาทิตย์ของผม วันนี้หายไปไหนคับ” บอยทำหน้าตาเหมือนเด็กถูกทิ้ง กลางจัตุรัสเลสเตอร์ วันนี้ บอยไม่มีบรูน่า ส่วนบรูน่าเองนั้น หลังจากที่ปิดโทรศัพท์มือถือแล้ว เธอก็ไม่มีอะไรอย่างอื่นในหัวอีก นอกจาการสเก็ตซ์รูป คราวนี้ เธอสเก็ตซ์แผ่นแรกให้เสร็จ แล้วสเก็ตซ์อีก 2 แผ่นที่เหลือ ให้เหมือนกัน ตามโจทย์ที่ได้รับ วันนี้เธอเอาแต่สเก็ตซ์รูป โดยที่ ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น บรูน่าสเก็ตซ์ภาพต่อไปเรื่อย ๆ โดยไม่รู้จักเหนื่อย เวลาล่วงเลยมาจนถึงค่ำมืด บรูน่าก็เสร็จสิ้นจากการสเก็ซ์ภาพ เมื่อหันไปมองนาฬิกาหัวเตียงก็พบว่าตอนนี้ปาไปสองทุ่มเกือบ ๆ สิบเอ็ดนาทีแล้ว บรูน่าถอนหายใจดัง ๆ ครั้งนึง ก่อนที่ตัวเองจะจัดแจงเก็บรูปที่สเก็ตซ์เสร็จแล้วไว้มุมห้องนึง พรุ่งนี้เธอตั้งใจจะไปลงสีในแสงแบบตอนเช้า คิดได้ดังนั้นบรูน่าก็ตัดสินใจเปิดโทรศัพท์มือถือ และกดโทรออกหาบอย อีกด้านเมื่อบอยได้ยินโทรศัพท์ เค้ารีบกระวีกระวาดไปรับสาย “Hello Sitichai Speaking” บอยกรอกเสียงลงไปตามสาย “Boy ป่ะ” บรูน่าถามเสียงเรียบ ๆ “บรูน่าเหรอ” อีกฝ่ายถามกลับ โดยเสียงที่สดใส “เออ ชั้นเอง พรุ่งนี้ชั้นจะไปลงสี ถ้านายไม่มาอ่านหนังสือที่มุมเดิมหล่ะก็ ชั้นอัดนายแน่ แค่นี้ก่อนนะ เปลือง” แล้วบรูน่าก็ตัดสายทิ้ง ยักไหล่ 1 ทีแถมให้ แล้วในใจก็เริ่มคิดแผนการต่อไป บอยนั้น แม้จะโดนบรูน่าวางหูใส่ไปแล้ว แต่บอยก็ยังยืนเคลิ้ม มองโทรศัพท์มือถือตัวเองไม่วางตา ฉับพลัน บอยมีกำลังใจขึ้นมาทันที รีบกลับไปอ่านหนังสือต่อด้วยรอยยิ้ม คืนนี้ บอยคงฝันดีอีกคืน ============================================== แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 49 13:55:19 แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 49 13:50:31 จากคุณ : Yutaka (Real) - [ 11 พ.ย. 49 13:48:05 ]

ความคิดเห็นที่ 13 #12 เขียนไปเขียนมา บรูน่าจะใจร้ายขึ้นเรื่อย ๆ นะคะ เพราะฉะนั้น FC ของน้องบรูน่าคนไหน เข้ามาอ่าน ก็อย่าเพิ่งโมโหไปนะจ๊ะ มันเป็นแค่ Fiction เน้อ  ^/\^ ============================================== แสงอาทิตย์ ค่อย ๆ โผล่หน้ามาทักทายสาวน้อยตาโต ในมุมเดิมของจัตุรัสเลสเตอร์ วันนี้บรูน่าตั้งใจมาแต่เช้า เพื่อจะได้มีเวลามาก ๆ มาลงสี แต่อีกเหตุผลนึง....ก็คือ “บรูน่าาาาาาาา” บอยร้องทัก พร้อมโบกมือหยอย ๆ แถมด้วยวิ่งเหยาะ ๆ มาแต่ไกล บรูน่าได้ยินแล้ว เธอแอบอมยิ้มเล็ก ๆ แต่ก็ไม่ได้หันไปตามเสียง รอฝ่ายชายนั่งลงมาก่อน แล้วเธอจึงค่อยทัก แต่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมาจากรูปที่เธอได้ลงสีน้ำไปบางส่วนแล้ว “บรูน่ากินอะไรมาหรือยัง บอยมีแซนด์วิชนะครับ” บอยพูดชวน พลางเปิดกระเป๋าซิบหวังแบ่งแซนด์วิชของตัวเองให้เพื่อนใหม่ “ไม่อ่ะ ชั้นไม่หิว” บรูน่าตอบแบบเซ็ง ๆ บอยหน้าเจื่อน และจ๋อยไปทันที บรูน่าเห็นไม่ได้การ จึงรีบอมยิ้ม แล้วทำทีเป็นกลั้นหัวเราะ ก่อนจะระเบิดหัวเราะออกมาดัง ๆ บอยงงได้อยู่ซักพัก แต่สุดท้ายเค้าก็เริ่มเข้าใจว่า เค้าถูกสาวน้อยตาโตคนนี้ หยอกเล่นเสียแล้ว “ล้อเล่นหน่อยเดียว ทำหน้าหยั่งกะถูกแม่ทิ้ง จริง ๆ เล้ย เอามา ๆ ชิมหน่อยซิ อร่อยนักเหรอไง” บรูน่าพูดไฟแลบ พร้อมเอาแซนด์วิชเข้าปาก 1 ชิ้น แซนด์วิชที่บอยทำนั้น อร่อยจับใจบรูน่า แต่ “งั้น ๆ ว่ะ แต่อย่างว่า ผู้ชายทำได้เท่านี้ก็บุญแล้วมั้ง” บรูน่าพูดเสร็จ ก็พลางไปยักไหล่ให้บอย 1 ที แล้วบรูน่าก็ลงมือระบายสีน้ำต่อ โดยไม่เปิดโอกาสให้อีกฝ่าย ได้พูดอะไรอีก แต่แค่เพียงเท่านี้ บอยก็มีความสุขแล้ว ที่ได้อยู่ใกล้ ๆ แสงอาทิตย์ของบอย ============================================== เมื่อฟ้าเริ่มมืดลง บรูน่าก็เริ่มเก็บของ บอยเห็นเช่นนั้น ตัวเองก็เริ่มเก็บของตามบ้าง “บอยไปส่งบรูน่านะ” ชายหนุ่มพูดพร้อมแววตาเว้าวอน “อืมม ไม่ต้องอ่ะ ชั้นกลับเองได้” บรูน่าตอบไปพร้อม ๆ กับเก็บของ บรูน่าไม่มองหน้าบอยอีกครั้ง “อ้อ พรุ่งนี้น่ะ นายไม่ต้องทำ Sandwich มาหรอกนะ เราไปนั่งพักใน Coffee Shop อีกฝั่งดีกว่าป่ะ” บรูน่าหันไปถามอีกฝ่าย แต่ก่อนที่บอยจะอ้าปากตอบรับอะไรออกไป “Ok เห็นด้วยตามนั้นนะ งั้นชั้นกลับก่อนแล้วนะ” บรูน่าพูดจบ ก็เดินออกไปเลย ไม่รอให้บอยลุกตาม “บรูน่าาาา” บอยร้องตะโกนเสียงดัง บรูน่าหยุดเดิน แล้วหันกลับมามองบอย “กลับบ้านดี ๆ นะคับ ............ เป็นห่วงนะ” โดยเฉพาะประโยคหลัง ที่บอยเน้นยำด้วยคำหนักแน่น พร้อมแววตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความหมาย “เออ ๆ ๆ ๆ รู้แล้ว” แล้วบรูน่าพลาโบกมือเป็นเชิงห้าม ๆ แล้วเดินหันกลับไปที่สถานีเลย “คงจะเขินหล่ะมั้ง” บอยอมยิ้มให้กับตัวเอง แต่น่าเสียดาย ที่บรูน่าไม่ได้รู้สึกอะไรอย่างงั้นเลย ============================================== แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 49 13:54:34 จากคุณ : Yutaka (Real) - [ 11 พ.ย. 49 13:52:27 ]

ความคิดเห็นที่ 14 #13 ============================================== รุ่งขึ้น อะไร ๆ ก็ดำเนินไปเป็นตามแบบแผนของมันอย่างเคย ๆ ตอนเช้า ทั้งคู่ก็ทำกิจกรรมของตัวเอง ใต้แสงแดดอ่อน ๆ ที่มุมเดิม วันนี้บรูน่ารวบหางม้าขึ้น แล้วใช้พู่กันปักแทนปิ่นทำมวย บอยมองภาพนั้น อย่างลืมตัว ตาของชายหนุ่ม หยุดอยู่ที่ใบหน้าเนียนสวยของสาวน้อยตรงหน้า บอยเผลอยิ้มน้อย ๆ ออกมา ภาพที่อยู่ตรงหน้าเค้า ช่างเป็นเหมือนสวรรค์ที่เค้าเฝ้ารอมานาน นานเท่าไหร่ไม่รู้ ที่บอยเอาแต่จับจ้องหญิงสาว ส่วนบรูน่า ก็สนใจแต่งานศิลปะของตัวเอง (โดนจ้องขนาดนั้น แล้วไม่รู้ตัวได้ไงเนี่ย ^^;) เธอลงสีไป ยิ้มไป ทำหน้าบึ้งไป ทำปากแปลก ๆ ไป แต่ก็ออกมาเป็นธรรมชาติ แม้ว่าเธอจะแกล้งทำก็ตาม เพราะเธอรู้สึกตัวตั้งแต่วินาทีแรกแล้ว ว่าบอยนั้น จ้องมองเธออยู่ ทุกอิริยาบถของบรูน่า สำหรับบอยแล้ว ดูน่ารัก มีเสน่ห์ ไปหมด จนไม่สามารถละสายตาไปจากบรูน่าได้ จนเวลาล่วงเลยเป็นตอนเที่ยง ๆ บรูน่าหันมามองบอยที่ทำตาเยิ้ม เห็นอย่างนั้นแล้ว เธอก็พลางโบกมือตรงหน้าบอย 8 ที “บอยยย” บรูน่าร้องเรียก บอยตื่นจากภวังค์ในทันที แต่ตื่นมา ก็เห็นบรูน่ายิ้มให้อยู่แล้ว “เป็นไรน่ะนาย ฝันค้างเหรอ ปิดหนังสือดีกว่า ไปกิน lunch กัน” บรูน่า ชวนบอย ไม่ชวนเปล่า บรูน่า คว้าข้อมือของบอย แล้วก็พาจูงออกไปจากสวน เดินไปทาง Coffee Shop เจ้าประจำ บอยแอบอมยิ้มอยู่ด้านหลัง เค้ายอมให้ผู้หญิงตัวสูงผอมจูงไปไหนได้ง่าย ๆ ราวกับว่า หัวใจของบอย ยกให้บรูน่าจูงไปไหนต่อไหนได้ตามใจเธอ ============================================== แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 49 13:58:18 จากคุณ : Yutaka (Real) - [ 11 พ.ย. 49 13:57:13 ]

ความคิดเห็นที่ 15 #14 ============================================== ที่ร้าน Coffee Shop เจ้าเดิม บรูน่าจูงบอยเข้ามา นั่งโต๊ะตัวเดิม ตัวที่เธอนั่งกับ Robert เมื่อ 2 วันก่อน เธอตั้งใจเลือกมุมนี้ ในขณะที่บอย ไม่รู้อะไรเลย “นายสั่งดิ ที่นี้น่ะ อร่อยหมดแหล่ะ” บรูน่าบอกบอย บอยพยักหน้าเร็ว ๆ เหมือนเด็ก ๆ ที่ดีใจได้ของเล่น และอ่านเมนูที่ Master เจ้าของร้านเอามาให้ อย่างตั้งใจ บรูน่าส่งยิ้มเบา ๆ ให้กับบอย แต่ตาของเธอ เหลือบมองออกไปนอนร้าน แค่ไม่กี่อึดใจ Robert พา Amelia มาทานข้าวด้วยกัน บรูน่ารู้ดีที่สุด เธอแอบรัก Robert มานานจนรู้ใจเค้าดีว่า Robert ต้องพา Amelia มาออกเดทที่นี้แน่นอน และต้องเลือกโต๊ะที่บรูน่านั่งอยู่ด้วย เมื่อ Robert เห็นว่า บรูน่านั่งอยู่นั้น สีหน้าของ Robert ไม่ได้ยินดียินร้ายเลย เมื่อเห็นเพื่อนสาวคนสนิทของเค้า นั่งกับชายอื่น ทำไมต้องรู้สึกด้วยหล่ะ ในเมื่อเค้ามี Amelia ที่เค้ารักอยู่ข้าง ๆ แล้ว Robert มองบรูน่าไม่นานนัก แล้วตัวเองก็พา Amelia ไปนั่งที่โต๊ะอื่น แล้วไม่สนใจบรูน่าอีกเลย แว่บหนึ่ง ที่สีหน้าของบรูน่านั้น เศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด บรูน่าแอบเม้มปาก กลืนน้ำตาที่กำลังจะคอลตาเธอลงไป “นี้แปลว่า Robert ไม่สนใจเราตั้งแต่แรกแล้วเหรอเนี่ย” บรูน่าคิด “ถ้าอย่างนั้น เค้าจะไม่มีวันเสียใจเลยใช่มั้ย ที่ปล่อยให้ชั้นอยู่กับบอยน่ะ” แต่ก็ยังไม่นานพอ ที่บอยจะสังเกตเห็นได้ทัน บอยเรียกเด็กในร้านเพื่อมารับ Order ส่วนบรูน่าก็สั่งของทุกอย่างไปตามปกติ เหมือนที่เคย ๆ กินกับ Robert แต่ใครจะรู้ ว่าบรูน่า ต้องเจ็บช้ำน้ำใจอีกเป็นครั้งที่ 2 ============================================== วันเวลาผ่านไป นานเท่าใดไม่รู้ได้ (แล้วคนอ่านจะรู้ไปกะแกเหรอไง ^^”) บอยและบรูน่า ก็ใช้เวลาช่วงกลางวันอีก 5 วันที่เหลือ ก่อนที่ทั้งบรูน่า และบอยจะส่งงาน และสอบเพื่อจบการศึกษาวันเดียวกัน นอกจากจะได้อ่านหนังสือ ระบายสีนั้น ทั้งคู่ พอเวลาเบื่อ ๆ จากกิจกรรมตรงหน้าของตัวเอง บรูน่าก็หันไปแกล้งบอยบ้าง บอยเองก็หยอกบรูน่าเล่น ความสนิท และผูกพันธ์ ค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นในใจทั้ง 2 คน บอยดูมีความสุขทุกครั้ง ที่ได้อยู่กับบรูน่า แม้บรูน่า จะแอบทำหน้าเบื่อหน่ายบ้าง แต่สุดท้าย บรูน่า ก็ไม่ได้รังเกียจบอย นั้นคือสิ่งที่บอยมั่นใจ ============================================== แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 49 14:02:08 จากคุณ : Yutaka (Real) - [ 11 พ.ย. 49 14:00:37 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เอาไป 5 re ติดกันก่อนนะจ๊ะ เดี๋ยวมาต่อ (ปล. Real ท่องไว้ ๆ ๆ จะจบแล้ว ๆ ๆๆ) จากคุณ : ไปทานข้าวแป๊ะนึงคะ (Yutaka (Real)) - [ 11 พ.ย. 49 14:03:07 ]

ความคิดเห็นที่ 17 #15 ว่ะฮ่ะฮ่ะฮา ไม่มีใครอยู่แบบนี้ แปะรวดเดียวจบเลยดีกว่า ============================================== วันนี้เป็น วันสุดท้าย ก่อนที่ทั้งบรูน่า และบอยจะต้องส่งงาน และสอบเพื่อจบการศึกษาของแต่ละคน ทั้งคู่ตกลงกันว่า วันนี้จะไม่เจอกัน เนื่องจากเป็นวันสุดท้ายก่อนสอบ แต่บอยก็ออกมาจากหอพัก เพื่อไปร้านเครื่องประดับร้านนึงในย่านเวสเอนด์ ที่นั้น บอยจะได้มีโอกาสที่จะสร้างสิ่งนึงขึ้นมาอย่างเป็นรูปธรรม เพื่อบอกความจริงในใจ ที่เค้ามีให้กับบรูน่า บอยขอให้เจ้าของร้านจี้เงิน เพื่อร้อยสร้อยคอรูปผีเสื้อขึ้นมา 1 ชิ้น ตามแบบที่บอยตั้งใจออกแบบให้เอง ให้ประดับด้วย คริสตัลจากสวารอฟสกี้รอบตัวผี้เสื้อ ทั้งหมด ในส่วนของหนวดนั้น ก็ปล่อยให้เป็นโครงเงินเหมือนเดิม บอยใส่ความรู้สึกที่มีต่อบรูน่าทั้งหมด ลงในแบบจี้นั้น ตัว B 2 ตัวที่หันหลังให้แก่กัน ตั้งอยู่บนแกนกลางเดียวกันนั้น เป็นสื่อแทนว่า Boy จะอยู่ข้าง Bruna ตลอดไป เจ้าของร้านบอกกับบอยว่า คงต้อใช้เวลาอีก 8 วันกว่าสร้อยจะทำเสร็จ บอยยิ้มรับ งานนี้ เท่าไหร่ ก็เท่ากัน เพราะบอยขอทุ่มเทด้วยหัวใจ ============================================== อีกด้านนึง ที่ห้อง Studio ของบรูน่านั้น รูปสุดท้ายที่ต้องลงสีให้เสร็จ บรูน่าเองก็ยังทำได้ไม่ถึงไหน ภาพที่ Robert มองเมินเธอไปในร้าน Coffee Shop นั้น ยังจำได้ติดตา แผนการที่เธอเคยคิดจะใช้ Boy เพื่อให้ Robert ต้องรู้สึกเสียดายเธอนั้น มันไม่มีค่าแล้ว ตลอด 7 วันที่ผ่านมา ที่บรูน่า ได้อยู่กับบอยนั้น บรูน่าก็รู้สึก ก็แค่รู้สึกดีหนิ ก็แค่ทำให้ชั้นลืมอะไรได้ บรูน่าคิดในใจ เพราะสุดท้าย เธอก็คิดมากเรื่องเดิม ๆ อยู่ดี บรูน่าตัดสินใจ พักการลงสีชั่วคราว และซุกหน้าลงกับหมอนใบโต ปล่อยให้น้ำตาหยดสวยนั้น ไหลรินมาเป็นสาย หลังจากที่ต้องทนเก็บไว้มานานแสนนาน ============================================== แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 49 16:21:04 จากคุณ : Yutaka (Real) - [ 11 พ.ย. 49 16:16:17 ]

ความคิดเห็นที่ 18 #17 11.08 pm. ผ่านไปนานเกือบ ๆ 7 วันที่บอยไม่ได้ออนไลน์ MSN ติดต่อกับทางบ้าน เมื่อออนไลน์ขึ้นมา ก็ต้องพบกับ พี่โด่งรีบกระหน่ำข้อความเข้ามาทักทายทันที โด่งสุดหล่อ says : ไอ้บอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย โด่งสุดหล่อ says : ทำไรอยู่ว้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา บอยหล่อสุด says : เฮ้ย ๆ ๆ ๆ พี่โด่งใจเย็น ๆ บอยหล่อสุด says :  ก็ผมเตรียมสอบจบอยู่ไงพี่ ;p โด่งสุดหล่อ says :  อย่างงี้ก็จะได้กลับบ้านแล้วหล่ะซี้ 5555++ โด่งสุดหล่อ says : ป๊ากะม้าอ่ะ บ่นคิดถึงบอยตลอดเลยนะ . . . . . . . บอยหล่อสุด says : เหรอพี่ โด่งสุดหล่อ says : เว้นไปนานเชียวนะ ไอ้ปากแหลม กว่าจะตอบ -*- บอยหล่อสุด says : 555555+ โด่งสุดหล่อ says : แล้วไงเนี่ย สรุปจะกลับบ้านวันไหนเนี่ย จะได้ไปรับ . . . . . . . . . . . . บอยหล่อสุด says : พี่โด่ง โด่งสุดหล่อ says : มีอะไร หายไปนานเชียว กว่าจะตอบได้ ยุ่งอยู่เหรอ บอยหล่อสุด says : ป่าวพี่ แต่ผมว่า ผมอาจจะอยู่หางาน บอยหล่อสุด says :และเรียนโทต่อที่นี้ด้วยอ่ะพี่ โด่งสุดหล่อ says : หาาาาา ว่าไงนะ จะอยู่ต่อที่โน่นเหรอ บอยหล่อสุด says : พี่โด่ง ยังไงกว่าอาจารย์จะประกาศผลสอบ ก็อย่างน้อยอีก 7 วัน บอยหล่อสุด says : เพราะฉะนั้นเนี่ย ช่วง 11 – 12  วันเนี่ย ผมยังกลับไม่ได้แน่นอน บอยหล่อสุด says : กลัวสอบซ่อมด้วยว่ะพี่ 55555+ โด่งสุดหล่อ says : หัวเราะร่วนเชียวนะ โด่งสุดหล่อ says : อย่างบอยน่ะ ผ่านอยู่แล้ว แต่รีบ ๆ กลับมาก็ดีนะ โด่งสุดหล่อ says : ป๊ากับม๊าคิดถึงบอยจะแย่อยู่แล้วนะ หลังจากที่บอยอ่านข้อความพี่โด่งเสร็จ ในหัวตัวนี้ บอยไม่มีอะไรอย่างอื่น นอกจาก บรูน่า จริง ๆ ตอนแรกนั้น บอยไม่ได้มีแผนที่จะอยู่ที่อังกฤษนานไปกว่า การเรียนจบ BBA เท่าใดนัก เพราะเค้าเองก็คิดถึงเมืองไทยแล้วเหมือนกัน แต่เมื่อพบกับเธอคนนั้น บอยก็พลันเลือกที่จะตอบพี่ชายแบบนั้นไป โด่งสุดหล่อ says : เฮ้ย บอยยยยยยยยยยยยยยย ข้อความจากพี่โด่ง ทำให้บอยตื่นจากภวังค์รัก (ที่คิดถึงบรูน่า) บอยหล่อสุด says : อาร้ายยย พี่โด่ง บอยหล่อสุด says : เดี๋ยวก็เพี้ยง ฉึก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ซะหรอกพี่ โด่งสุดหล่อ says : เอาเป็นว่า บอยกลับมาเมื่อไหร่ โทรไปบอกพี่โด่งแล้วกัน โด่งสุดหล่อ says : เดี๋ยวพี่สุดหล่อ จะไปรับถึงที่ โด่งสุดหล่อ says : เดี๋ยวพี่จัดห้ายยย 5555555+ บอยหล่อสุด says : 5555555+ แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 49 16:24:21 แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 49 16:23:46 จากคุณ : Yutaka (Real) - [ 11 พ.ย. 49 16:22:10 ]

ความคิดเห็นที่ 19 #18 11.11 pm. บอยก็กดโทรศัพท์มือถือไปหาบรูน่า “Hello Bruna Speaking” บรูน่าลุกจากเตียงรับโทรศัพท์อย่างยากลำบาก เพราะตั้งแต่เมื่อกลางวัน ที่เธอได้ร้องไห้จนหลับไปจนถึงตอนนี้ “บรูน่า บอยเองนะคับ “เออ มีอะไรเหรอ” “บรูน่าต้องส่งงานอาจารย์กี่โมงคับ” “อืมมมม รู้สึกจะบ่าย ๆ อ่ะ อาจารย์ให้ส่งก่อนห้าโมงเย็นน่ะ แต่หลังจากส่งงานแล้ว ชั้นคงกลับมาพักน่ะ เหนื่อยมากเลยตอนนี้ อยากจะนอนเล่นซัก 4 – 5 วันน่ะ” บรูน่าพูดดักคอเอาไว้ เนื่องจากหลังจากส่งงานแล้ว เธออยากอยู่เงียบ ๆ คนเดียวซักพักหนึ่ง “เหรอคับ” บอยแอบทำเสียงเหงา ๆ นิดนึง “งั้น วันที่ประกาศผลสอบ เราเจอกันได้มั้ยครับ บอยประกาศผลตอนเช้า เดี่ยวเที่ยง ๆ บ่าย ๆ ไปเที่ยวมิวเซี่ยมกันมั้ยครับ” บอยถามหยั่งเชิง “ก็ดีว่ะ ดีกว่าไม่มีไรทำ” บรูน่าคิดในใจ “อืมม ของชั้นก็เหมือนกัน คงประกาศผลตอนเช้า ๆ งั้นตอน11 โมงเจอกันที่มุมเดิมก็แล้วกันนะ” บรูน่าจัดแจงเวลานัดเสร็จสรรพ “ได้ครับ....เออ บรูน่าครับ” บอยรีบพูดขึ้นมา เค้ากลัวที่บรูน่า จะตัดสายหนีไปจากเค้า เหมือนเมื่อวันก่อน “ไรเหรอ” บรูน่าถาม “ขอให้อาจารย์ถูกใจผลงานของบรูน่านะคับ” “อืมมม ขอบใจนะ” ตู๊ด ๆ ๆ ๆ บรูน่าตัดสายทิ้งเสียแล้ว “เขินอยู่แน่ ๆ เลย บรูน่าเนี่ย น่ารักจัง” บอยคิด ============================================== เมื่อวางสายจากบอยไปแล้ว บรูน่าก็ได้แต่ถอนหายใจเฮื้อกใหญ่ คนที่เธอเคยจะใช้เพื่อเป็นแผนการให้ใครที่เธอแอบรักเสียใจ กลับมาเป็นห่วงเป็นใยเธอขนาดนี้ ยิ่งคิดบรูน่าก็ยิ่งสับสน และยิ่งไม่เข้าใจ ไม่ใช่ไม่รู้ว่าบอยรู้สึกอย่างไรกับเธอ เพียงแต่ว่า..... แต่ก็ทำอะไรไม่ได้มาก เหลือต้องลงสีน้ำรูปวิวจัตุรัสเลสเตอร์ในตอนเย็น บรูน่าจึงหันไปถ่ายทอดอารมณ์ตอนเย็นแบบของเธอ ลงบนภาพสวย ๆ นั้น ============================================== แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 49 16:36:11 จากคุณ : Yutaka (Real) - [ 11 พ.ย. 49 16:34:58 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ต่อจากความเห็นที่ 19 ค่ะ ============================================== 8.11 am เช้าวันใหม่ขอบรูน่า ถูกปลุกด้วยเสียงโทรศัพท์มือถือ “Hello Bruna Speaking” “บรูน่าเหรอคับ บอยนะคับ” “เออ ๆ มีอะไรเหรอ” บอยรวบรวมความกล้า อยู่ที่หน้าห้องสอบ พลางพูดใส่โทรศัพท์ว่า “ผมจะเข้าไปสอบแล้ว อยากได้กำลังใจจากบรูน่าคับ” พูดเสร็จ ก็พลางยิ้มตาหยีใส่ บรูน่าส่ายหน้าเล็ก ๆ กับความเป็นเด็ก ๆ ของบอย แต่ก็ตอบออกไป “Good Luck โอเค้” บรูน่าตอบ เพียงได้ยินเท่านี้ บอยก็หัวใจพองโตจนแน่นหน้าอก “โอเคแล้วคับผม บรูน่าน่ารักจังเลยคับ” บอยพูดกับบรูน่าเหมือนเด็ก ๆ “เออ ๆ งั้นชั้นไปลงสีต่อแล้วนะ เดี๋ยวไม่เสร็จ เออ บาย” ตู๊ด ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ บอยหัวใจพองโตขึ้นมาอีกครั้ง เพราะเป็นครั้งแรก ที่บรูน่า บอกลาบอยก่อนตัดสายโทรศัพท์ไป “Sittichai, this way please” ผู้ช่วยอาจารย์ฯ เข้ามาเชิญบอยเพื่อไปห้องสอบ “Yes, Thank you” บอยพกกำลังใจไปสอบอย่างเต็มเปี่ยม จากคำพูดที่มาจากเพียงเสี้ยวใจของบรูน่า ============================================== อีกฝาก บรูน่ามองดูรูปภาพวิวทั้ง 3 ของเธอที่เพิ่งทำเสร็จตอนเช้าตรู่ แน่นอนว่าตอนที่บอยโทรปลุกเนี่ย เธอเพิ่งจะเข้านอนได้ 4 ชั่วโมงเอง ทำไมเธอต้องอวยพรให้บอยด้วย ตัวเธอเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ความรู้สึกที่เธอมีให้บอย มันไม่เหมือนกับ Robert แม้แต่น้อย สำหรับบรูน่านั้น บอยเป็นอะไร เธอเองก็ยังหาคำตอบไม่ได้ บรูน่าตัดสินใจนอนต่ออีกซักแป๊ปนึง ก่อนที่จะเอางานไปส่งอาจารย์ตอนบ่าย ๆ ============================================== จากคุณ : Yutaka (Real) - [ 11 พ.ย. 49 16:47:52 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ซุ่มรอ 5*8 ทั้งวัน... วันนี้...เฉาตาย...กันเลยทีเดียว T.T จากคุณ : Pli~JayKarb~ilP (Pli~Jaykarb~ilP) - [ 11 พ.ย. 49 16:58:07 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ดูความเห็นที่ 23 แทนค่ะ แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 49 17:01:42 จากคุณ : Yutaka (Real) - [ 11 พ.ย. 49 17:01:12 ]

ความคิดเห็นที่ 23 #20 ============================================== การสอบของบอยนั้น บอยทำได้เต็มที่ แม้จะมีการตอบพลาดไปบ้าง แต่ดูอาจารย์ประจำวิชา ก็ชื่นชมบอยไม่น้อย บอยค่อยข้างมั่นใจว่าคราวนี้ บอยสอบผ่านแน่ ๆ ตอนนี้บอยกลับหอพัก และนับวันรอ อยู่ 2 อย่าง อย่างแรก เรียนต่อปริญญาโท ซึ่งอาจารย์นัดเข้าไปคุยอีกครั้ง ในอีก 4 วันข้างหน้า เพื่อหาทุนเรียนต่อ อย่างที่ 2  คือทำให้บรูน่ามีความสุขที่สุด ในวันที่จะเจอกันอีกครั้งหนึ่ง ============================================== วันประกาศผลสอบมาถึง แน่นอนว่า ทั้งคู่ก็ต้องสอบผ่านอยู่แล้ว สำหรับบอยนั้น ความพยายามของเค้าไม่เสียเปล่า สามารถเรียนจบมาได้เป็นที่ 3 ของรุ่น และแน่นอนได้ทุนเรียนต่อปริญญาโท สาขาเดิม ณ ที่แห่งเดิม โดยมีอาจารย์ประจำวิชาสุดท้ายนั้น คอยเซ็นรับรอง และเชียร์ให้อยู่ ส่วนฝ่ายสาวนั้น ภาพทั้ง 3 ภาพนั้น ถ่ายทอดวิวของจัตุรัสเลสเตอร์ และความรู้สึกออกมาได้อย่างสวยงาม แสงแดดยามเช้าอันอ่อนโยน, ความสดใสของพระอาทิตย์ตอนเที่ยง รวมไปถึง ความเหงาที่พระอาทิตย์ต้องลับฟ้าไป ในตอนเย็น ภาพเหล่านั้น แม้แต่อาจารย์สุดเฮี้ยบของเธอ ก็ยังเอ่ยปากชมไม่ขาด และได้รับการทาบทามเป็น นักวาดประจำ Studio ของอาจารย์ด้วย ทั้ง 2 ฝ่าย ตอนนี้ ต่างมีข่าวดีเกี่ยวกับความสำเร็จของตัวเอง ไปอวดอีกฝ่าย จะมีก็แต่บอย ที่จะเพิ่ม ความจริงในใจบางอย่าง ให้บรูน่าได้รับรู้ด้วย ============================================== ถึงคุณ Pli~JayKarb~ilP (Pli~Jaykarb~ilP) ค่ะ กระทู้นี้เป็นฟิค(มั่ว)มั่ว(ฟิค) ภาค Flash Back ของ 8*11 ค่ะ ละเลง และยำเละโดยสปอนเซอร์ของฟิคค่ะ แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 49 17:04:45 จากคุณ : Yutaka (Real) - [ 11 พ.ย. 49 17:02:11 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ตามอ่านของพี่เรียลทันแล้ว เย้ แปะอย่างเมามันเลยนะค้า เรียนจบแล้ว แปลว่ากำลังจะถึงตอนอย่างว่าแล้วสิคะ ฮี่ๆๆๆๆ วันนี้เงียบจุง สงสัยไปดูพี่โด่งกันหมด จากคุณ : ด้วยรักและปลาทู - [ 11 พ.ย. 49 17:11:42 ]

ความคิดเห็นที่ 25 #21 หวัดดีค่ะ Pli~Jaykarb~ilP คนที่จะมาต่อ 5*8 เค้าบอกว่าติดงานเดินแบบที่ปารีสน่ะค่ะ -_-" (น้องเค้าบอกแบบนี้จริงๆค่า) คงมาต่อให้ค่ำๆนะคะ ตอนนี้อ่าน 8*11 ปายก่อน หนุกเหมือนกันค่า จากคุณ : ด้วยรักและปลาทู - [ 11 พ.ย. 49 17:14:54 ]

ความคิดเห็นที่ 26 #24 คะ เหอะ ๆ ไว้ดูต่อไปดีกว่าค่ะ ตอนแรกตั้งใจเขียนให้บรูน่าร้ายกว่านี้ แต่ก็ลบแล้วก็แก้ใหม่หมดเลย ^^; ปล. ถ้าใครอ่านความเห็นนี้แล้วกรี๊ดดดออกมาจากใจ ขอให้สมหวังในความรักด้วยค่ะ ^/\^ ============================================== ต่อจากความเห็น 23 เมื่อเสร็จจากการประกาศผลสอบ ทั้ง 2 คน ก็รีบเดินทางไปที่ ๆ เค้าได้รู้จักกัน บอยวันนี้ เลือกเสื้อยืดตัวที่ดูดีที่สุด เอาโค้ทมาใส่ทับ ก็ดูเท่ไม่เบา ส่วนบรูน่า อยู่ในเสื้อยืดลายสวย ที่เธอเพ้นท์เอง บวกกับกางเกงยีนส์ และแว่นตากันแดด ดูสบาย ๆ กว่าวันไหน ๆ ระหว่างทาง บอยแวะซื้อดอกกุหลาบสีขาว 1 ดอก กำลังบานเล็กน้อย พร้อมกับแวะไปที่ร้านเครื่องประดับ เพื่อเอาจี้สร้อยคอที่มาจากใจของบอย ทั้งใจบอยวันนี้ บอยมอบให้บรูน่าทั้งหมด ============================================== เมื่อไปถึงที่จุดนัดพบแล้ว บอยก็เห็นว่า สาวน้อยแสงแดดของเค้า ก็มายืนรออยู่แล้ว “ปล่อยให้ผู้หญิงอย่างชั้นยืนรอได้ไงห๊ะ นายอ่ะ” บรูน่า พูดพลางเท้าสะเอวหาเรื่องบอย บอยยิ้มเจ้าเล่ห์ พร้อมกับยื่นดอกกุหลาบสีขาวบริสุทธ์ 1 ดอก บอยเดินเข้ามาใกล้ ยื่นดอกไม้ให้บรูน่า แล้วกระซิบบอกเบา ๆ “หายโกรธนะคับ” ว่าแล้ว บอยก็รีบถอยหน้าออกมาจากบรูน่า ได้ผล บรูน่า หน้าแดงเล็กน้อย วันนี้ บอยจะทำให้บรูน่าเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดในโลกเอง แต่เมื่อบอยหันหลังเมื่อไหร่ บรูน่า ก็ลอบถอนหายใจทุกครั้ง บอยเป็นคนน่ารัก แต่ไม่ใช่คนที่เรารัก บรูน่าอยากอยู่กับบอย ก็เพราะว่าบอย ทำให้หายเหงา ไม่ใช่เพราะรักบอย ============================================== จากคุณ : Yutaka (Real) - [ 11 พ.ย. 49 17:17:48 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ต่อจากความเห็นที่ 26 ค่ะ ============================================== ทั้งคู่ตระเวนเที่ยวย่านต่าง ๆ ในลอนดอนอย่างเพลิดเพลิน เที่ยวไปอย่างมีความสุข มีรอยยิ้ม และเสียงหัวเราะตลอดทั้งวัน ออกมาจากทั้ง 2 ฝ่าย จนเวลาล่วงเลยมาถึงหกโมงเย็น “บรูน่าครับ หิวหรือยังคับ” บอยถามอย่างห่วงใย “อืมมมม นิด ๆ แล้วแหล่ะ ทำไม นายหิวแล้วเหรอ” บรูน่าตอบด้วยสีหน้าสดใส ถึงแม้บรูน่าจะเรียนด้านศิลปะ แต่ก็ไม่ได้แปลว่า เธอจะได้มีโอกาสเที่ยวที่ต่าง ๆ ด้วยความสบายใจ และหัวเราะออกมาแบบนี้ ส่วนบอยเองนั้น ก็ไม่ต้องพูดถึง ถ้ามีเวลา เค้าก็อยากมาเที่ยวชมเมืองแบบนี้อยู่แล้ว ติดเพียงแค่ ไม่อยากเที่ยวคนเดียว ก็เท่านั้นเอง บอยมองหน้าบรูน่าด้วยแววตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความหมาย ก่อนจะตอบว่า “งั้น ไปกินที่ร้าน Coffee Shop ที่(จัตุรัส)เลสเตอร์แล้วกันนะครับ” บอยตอบ “เอาซิ ดีเลย นายนี่รู้ใจชั้นหนิ” บรูน่าตอบ แล้วก็เดินไปทางสถานีรถไฟ คำพูดสุดท้าย แม้บรูน่าจะไม่ได้ตั้งใจสื่ออะไร แต่บอย ก็รับมันเอามาเป็นความหวังอย่างเต็มเปี่ยมในหัวใจตอนนี้ ============================================== แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 49 17:30:27 จากคุณ : Yutaka (Real) - [ 11 พ.ย. 49 17:29:51 ]

ความคิดเห็นที่ 28 โอ้วววว... พี่เรียลลล มาต่อแล้ว กรี๊ดดดดดดกร๊าดดดดดดด อยากเป็นแสงอาทิตย์ของบอยยยยยยยย บรูน่าอย่าใจร้ายกะบอยนักฉิ...โฮๆๆๆๆๆๆๆๆๆ บอยของ ญิ๋งงงงงงงงงง~~~~~(เพ้อได้อีก-*-) จบการเพ้อมาหวัดดีพี่ๆ ค่ะ หวัดดีพี่เรียว พี่นิ และคุณPli~Jaykarb~ilP พี่น้องค่ะ นี่เป็นการปลีกตัวมาจากการเดินแบบที่ปารีสมาอ่านฟิคค่ะ 555555+ เดี๋ยวแปะนะคะ แต่แต่งไปแปะไปนะ กะจะต่อเนื่อง2วัน2คืน เหมาพรุ่งนี้ด้วย 55555555+ จากคุณ : iam_vy - [ 11 พ.ย. 49 17:45:48 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ต่อจากความเห็นที่ 27 ค่ะ ============================================== ในร้าน Coffee Shop น่าแปลกที่ในร้านไม่มีลูกค้าเลย นอกจากโต๊ะของพวกเค้า แต่เวลานี้ ก็ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่านี้แล้ว เพราะบรูน่าหิวมาก จนมองข้ามสิ่งแปลก ๆ เหล่านั้นไป อาหารทุกอย่างที่บอยตกลงไว้กับ Master นั้น ค่อย ๆ ทยอยวางตรงหน้า ทั้งคู่เนื่องจากไปเที่ยวมาจนเหนื่อยจัด จึงรีบลงมือทาน เมื่อทั้ง 2 คนจัดการ อาหารตรงหน้านั้นเรียบร้อยแล้ว Master ก็ให้เด็กไปจุดเทียนที่โต๊ะของทั้งคู่ แล้วเด็กอีกคน ก็ไปปิดไฟที่ร้าน บรูน่าดูตื่นตาตื่นใจเล็กน้อย แล้ว Master ไม่รอช้า เค้าเอากีต้าร์ Acoustic ส่งให้บอย แล้วนิ้วมือ และปากของบอย ก็พร้อมใจขับขานเพลง ๆ หนึ่ง เพื่อผู้หญิงที่เค้ารัก Have I told you lately that I love you Have I told you theres no one else above you Fill my heart with gladness Take away all my sadness Ease my troubles thats what you do For the morning sun in all its glory Greets the day with hope and comfort too You fill my life with laughter And somehow you make it better Ease my troubles thats what you do Theres a love thats divine And its yours and its mine like the sun And at the end of the day We should give thanks and pray To the one, to the one Have I told you lately that I love you Have I told you theres no one else above you Fill my heart with gladness Take away all my sadness Ease my troubles thats what you do Theres a love thats divine And its yours and its mine like the sun And at the end of the day We should give thanks and pray To the one, to the one And have I told you lately that I love you Have I told you theres no one else above you You fill my heart with gladness Take away my sadness Ease my troubles thats what you do Take away all my sadness Fill my life with gladness Ease my troubles thats what you do Take away all my sadness Fill my life with gladness Ease my troubles thats what you do ============================================== แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 49 17:47:50 จากคุณ : Yutaka (Real) - [ 11 พ.ย. 49 17:45:59 ]

ความคิดเห็นที่ 30 บอยโรแมนติ๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกก โอยยยยย ตายยยยๆๆๆๆ อยากเป็นบรูน่า ไม่ไหวแล้นๆๆๆ มีภาพประกอบการเล่นกีต้าร์ค่ะพี่น้องงงง.... จากคุณ : บอยเท่มากกกกก (iam_vy) - [ 11 พ.ย. 49 17:49:23 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ต่อจากกล่องความเห็นสีเดียวกันนี้ในทู้ที่แล้วของทู้ที่แล้วฮ่าๆๆๆๆ จะรู้มั้ยเนี้ย... ^^" จากทู้ที่14 ความเห็นที่65 ค่า~~~~ ********************************** บอยแม้จะห้ามบรูน่ายังไง บรูน่าก็ไม่ยอมไปอยู่ที่อื่นอ้างว่าเธอไม่มีเพื่อนที่ไหนแล้ว “ทำไมบอย.. เดี๋ยวนี้แกรังเกียจชั้นรึไง” บรูน่ายังดื้อรั้น   บอยไม่เคยรังเกียจบรูน่าเลยซักครั้ง.... เค้าที่เคยรักเธอหมดใจ ไม่กล้าที่จะพูด....ว่า  ....ชั้นไม่เคยรังเกียจแกเลยนะ แต่จะตรงข้ามด้วยซ้ำ.... เค้ากลัว ...ว่าถ้าหลุด คำนั้น ออกไป เรื่องเดิมๆจะย้อนมาอีก เค้าเลือกแล้วว่าใคร... ที่เค้าจะรัก “แกเป็นผู้หญิงมานอนค้างอ้างแรมบ้านผู้ชาย มันน่าเกลียด เดี๋ยวชาวบ้านเค้าได้มองแกไม่ดีแน่” บอยยกเหตุผล “ชั้นไม่แคร์ อีกอย่างพ่อแม่ชั้นก็สนใจแต่ธุรกิจ ...ชั้นดูแลตัวเองมาตลอด แกเองก็รู้ดี” บรูน่าพูดโวยเสียงดัง แต่อารมณ์ที่ส่งออกมาไม่ใช่โกรธ แต่เป็นตัดพ้อด้วยความน้อยใจต่างหาก บรูน่าน้อยใจในครอบครัวของตัวเอง เธอที่เหมือนตัวคนเดียวมาตลอด ไม่รู้จริงๆว่าควรแสดงความรักต่อคนอื่นยังไง เธอไม่เคยรู้ตัวด้วยซ้ำว่า รักบอย ขนาดนี้   มารู้สึกตัวอีกที ...ก็ตอนที่น้ำตามันไหลออกมานี่แหละ หญิงสาวที่ยืนกร่าง ทำอวดเก่งตรงหน้าบอยบัดนี้... เธอดูตัวเล็กลงไป ความแข็งกร้าว...อวดดี... หายไปไหนนะ.... บอยมองสีหนาคนที่เค้าเคยรักสุดหัวใจ ทั้งที่ตอนนี้เค้ามีน้องมิ้นอยู่ทั้งคน  แต่ผู้หญิงตรงหน้ากำลังอ่อนแอ ท่อนแขนใหญ่โอบเอาร่างบางที่สั่นนิดๆนั้นไว้แผ่วเบา ...ทำไมเรื่องในคืนนั้นไม่เป็นอย่างนี้ ไออุ่นจากคนที่รัก... ส่งผ่านไปในทุกๆอณูของร่างกาย ...แทนที่จะเป็นสุขแต่ทั้งสองกลับปวดร้าวไม่แพ้กัน.... ****************************** “มิ้นเรื่องคบเพื่อนน่ะพี่ไม่ว่าหรอกนะ แต่ดูดีๆหน่อยแล้วกัน” “ทำไมแกทิ้งชั้นวะบอย” เสียงความคิด เหม่อลอย ทบทวนถึงเหตุการณ์ที่ยังค้างอยู่ในใจ หญิงสาวหน้าตาน่ารัก ผมยาวดำขลับ วิ่งออกกำลังกายอยู่บนเครื่องในฟิตเนสที่เธอเป็นสมาชิก หูฟัง I-pod ที่เสียบอยู่ในหู บัดนี้เพลงหยุดเล่นแล้ว แต่เธอไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ...ว่ามันหยุด ...หยุดไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ....เสียงผู้หญิงที่ดังแทรกเข้ามาก่อนสายจะตัดนั่นใครกันนะ ไม่ได้อยากคิดมากเลย... ไม่รู้ว่าจะคิดไปทำไม... อาจเป็นแค่เสียง...ทีวี ...ก็ได้ อาจเป็น ....ละครที่ในเรื่องมีคนชื่อ ...บอย   อาจจะแค่นั้น.... หางม้าที่ถูกรวบสูงไว้ของมิ้น กวัดไกว่ไปตามจังหวะการวิ่ง ของตัวเธอเอง เหงื่อไหลจากหน้าผากเรื่อยลงมา จนรู้สึกได้ ก่อนจะละไรขนอ่อนๆ บนหน้า ลงมา ตามลำคอ เรียวสวย ช่วงคอเสื้อเห็นรอยเหงื่อซึมชัดเจน อวัยวะทุกส่วน...เคลื่อนไหว... สอดประสานกัน ขึ้นลง เป็นจังหวะน่ามอง “ขอโทษนะครับ” ชายหนุ่มหน้าตาตี๋เข้มๆ ดูมีเสน่ห์คนนึงเอ่ยทักมิ้น   มิ้นตกใจเล็กน้อย เพราะดูจากที่ชายคนนั้นแต่งตัวเป็นชุดธรรมดาแสดงว่าไม่ใช่คนที่มาออกกำลังกาย เธอถอดหูฟังออก พลางกดหยุดเครื่องเพื่อฟังเค้าพูดให้ถนัด “ผมเห็นคุณทำหน้าเครียดๆ น่ะครับ ขมวดคิ้วจนติดกันเลยมีอะไรไม่สบายใจรึเปล่าครับ” คำถามเชิงห่วงใยของชายแปลกหน้า ทำให้มิ้น งง เล็กน้อย  เธอส่ายหน้าเลี่ยงๆและเบือนหน้าหนี   มีคนเข้ามาจีบก็ดีอยู่หรอก แต่ตอนนี้ หัวใจเธอมันมีเรื่องให้คิดมาก พออยู่แล้ว แล้วมิ้นก็นึกได้ เธอหยิบนาฬิกาข้อมือที่วางอยู่บนเครื่องออกกำลัง มาดู 6.58pm. ใกล้เวลาคลาสแดนซ์ของเธอแล้ว...!! มิ้นยิ้มในใจ ที่เจอเรื่องให้อ้างไว้ปลีกตัวไป “ขอโทษนะคะ พอดีต้องไปเรียนเต้นต่อแล้วค่ะ” มิ้นพูดเสียงเรียบ พลางเก็บของ แล้วเดินลงจากเครื่อง เธอเดินเบี่ยงหลบชายตรงหน้า ...แต่ก็ถูกชายคนเดิมมาดักหน้าขวางไว้อีก “เดี๋ยวสิครับน้อง เรายังไม่รู้จักกันเลย” ชายแปลกหน้ายื่นหน้าเข้ามาใกล้ ขณะพูดคำนั้น  ก่อนจะคว้ามือมิ้นไว้ มิ้นตกใจทำอะไรไม่ถูก ...เธอไม่เคยเจอเรื่องอะไรแบบนี้ ... “ปล่อยนะ” มิ้นนึกคำพูดได้แค่นั้น ชายแปลกหน้ายังคงยิ้มกริ่ม มองเธออย่างสำรวจ สายตาคนตรงหน้าที่จ้องล่วงล้ำเธอ  ทำให้รู้สึกว่าหายใจติดขัด “พี่ตูน..!!” เสียงแหวดังมาจากทางด้านหลังของชายแปลกหน้า เค้าเอี้ยวตัวไปดู   มิ้นเองก็มองตามไปด้วย ภาพคนตรงหน้าทำให้เธอยิ้มออก “น้องมิ้น” ชายร่างสูงใหญ่เรียกเสียงเข้ม  พลางจิกสายตาให้ชายแปลกหน้าที่ชื่อตูน ปล่อยข้อมือหญิงสาวที่เค้าเอ่ยชื่อ ......... มีต่อๆๆ จากคุณ : ช้าไปไหน (iam_vy) - [ 11 พ.ย. 49 17:59:18 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ต่อจากความเห็นที่ 29 ค่ะ จะจบแล้ว ๆ ๆT^T ============================================== เมื่อบอยเล่นเพลงเสร็จ ไฟในร้านก็กลับมาสว่างสดใสอีกครั้ง พร้อมกับ กล่องใส่สร้อยคอเงิน พร้อมจี้ ที่บอยเตรียมมาให้ ถูกเลื่อนออกมาอยู่กลางโต๊ะ “เปิดดูนะคับ บรูน่า” บอยเว้าวอน บรูน่าที่ยังอมยิ้มไม่หาย และกำลังมีความสุข อยู่กับเพลงที่บอยเลือกมาร้องเพื่อเธอ และเมื่อบรูน่า หยิบกล่องกำมะหยี่สีแดงนั้น เปิดออกดู ก็จะพบกับ สร้อยคอพร้อมจี้แสนสวย ที่บอยทำให้บรูน่าด้วยหัวใจ แต่แทนที่บรูน่าจะยิ้มรับ และเอาลองใส่ ตามที่บอยคาดไว้ เธอกลับหุบยิ้มลงทันที บรูน่ารู้ดีว่า สร้อยเส้นนี้ มีความหมายกับบอยอย่างไร คนที่เรียนศิลปะ จะซื้อบื้อดูไม่ออกเลยเหรอ ว่าตัวผี้เสื้อนั้น มันมาจากตัว B 2 ตัวที่หันหลังให้แก่กัน แล้วจะคิดต่อไม่ได้เลยเหรอ ว่าตัว B 2 ตัว นั้นมาจากอะไร บรูน่าในเวลานี้ ก็ยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ ว่าเธอรู้สึกอย่างไรกันแน่กับบอย คนรัก หรือคนแก้เหงา ก็ไม่รู้เหมือนกัน บรูน่าตัดสินใจปิดกล่องกำมะหยื่สีแดงนั้นลงไป แล้ววางที่เดิม หน้าบอยตอนนี้มีแต่คำถาม ทำไมบรูน่าไม่รับสร้อยจากเค้า “ชั้นว่า ตอนนี้เราเป็นเพื่อนกันแบบนี้ไปก่อน ก็ดีอยู่แล้วนะ” บรูน่าบอก “วันนี้ขอบใจนายมากนะ” ไม่พูดเปล่า แต่เดินลุกออกไปเลย บอยไม่ยอมแพ้ ตามไปรั้งตัวบรูน่าที่หน้าร้าน “ทำไม บอกผมซิว่าทำไม” บอยคาดคั้นจากบรูน่า รอยยิ้มนั้น แววตานั้น ความรู้สึกแบบนั้น มันไม่ได้แปลว่า มีใจให้หรอกเหรอไง บรูน่าหลบสายตา “ทำไมไม่มองผม ผมทำอะไรให้คุณไม่พอใจ คุณก็บอกมาซิ” บอยเริ่มลนลานเหมือนเด็กที่จะเสียของไป บรูน่าทนไม่ไหว “พูดไม่รู้เรื่องหรือไง เป็นเพื่อนกันไปก่อน ก็ดีกว่าอยู่แล้ว ถ้าพูดกันไม่รู้เรื่องแบบนี้ ก็อย่าหวังเลย ว่าจะได้คุยกันอีก” บรูน่าตะโกนใส่บอยอย่างเหลืออด และไม่ปล่อยให้บอยได้มีโอกาสรั้งตัวเธออีก บรูน่าตัดสินใจวิ่งหนีไปจากบอย ผู้ชายที่รักเธอ ไปให้ไกลที่สุด หรืออีกนัยนึง คือหนีไปให้พ้นความสับสนในใจของบรูน่าเอง “เราไม่ได้รักบอย เราไม่ได้รักบอย” บรูน่าพูดซ้ำไปซ้ำมากับตัวเอง ก่อนที่จะล้มตัวลงนอนบนเตียงตัวเอง ============================================== แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 49 18:08:34 จากคุณ : Yutaka (Real) - [ 11 พ.ย. 49 18:07:07 ]

ความคิดเห็นที่ 33 โฮ้ยจะตายแล้วค้ามีเรื่องราวมากมายถาโถมเข้ามาในชีวิตของ... แป้งเอง ไม่ใช่ฟิคหรอก หุหุหยอกเล่นๆอิอิฟิคมีมากมายน่าอ่านทั้งนั้นเรื่องยุ่งเป็นยุงตีกันหมดแล้ว จากคุณ : mintgag - [ 11 พ.ย. 49 18:14:26 ]

ความคิดเห็นที่ 34 โอ้ยพี่ๆค่ะหายไปไหนค่ะเนี้ย-*- เดี่ยวหนูลงแดงนะค่ะต่อค่ะๆ จากคุณ : mintgag - [ 11 พ.ย. 49 18:23:45 ]

ความคิดเห็นที่ 35 มาต่อให้ตามคำเรียกร้องของน้องแป้งค่ะ ต่อจากความเห็นที่ 32 ค่ะ ============================================== อีกด้าน บอยที่ถูกทิ้งให้พบกับความเศร้าอีกครั้ง Master เจ้าของร้าน Coffee Shop เริ่มลงมือปิดร้านแล้ว Master เองก็พอจะเข้าใจเหตุการณ์ดีถึงแม้จะฟังภาษาไทยไม่ออก แต่เค้าก็พอรู้ว่า บอยถูกปฏิเสธมา จึงไม่เข้าไปยุ่งอะไรมาก บอยเก็บสร้อยคอรูปผีเสื้อที่เค้าตั้งใจทำเพื่อเธอคนนั้น แล้วเริ่มเดินกลับไปที่หอพัก 11.24 pm บอยกลับถึงห้องพัก เปิดคอมพิวเตอร์ออกมา คราวนี้ เค้าไม่ได้ออน MSN แต่กำลังซื้อตั๋วเครื่องบินกลับประเทศไทย อีก 5 วันข้างหน้า คราวนี้เค้าไม่ได้บอกใครทั้งนั้น แม้แต่ที่บ้าน หรือบรูน่า ============================================== ระหว่าง 5 วันก่อนที่บอยจะบินกลับบ้านนั้น บอยใช้เวลาจัดการเรื่องต่าง ๆ นานา ทั้งเรียนต่อ ที่ยังไม่ได้ทิ้งไปไหน ทั้งปริญญา ที่ขอไม่เข้าร่วมพิธี แต่จะเอากลับไปฝากที่บ้านเลยแทน ทั้งหอพักที่จะโอนให้คนอื่นเช่าต่อ ทั้งของฝากที่จะเอาไปฝากที่บ้าน แต่นั้น ไม่มีธุระเรื่องบอกลากับบรูน่า อีกด้าน หญิงสาวที่เคยหน้าตาสะสวย ขาวสดใสเหมือนนางฟ้า ตอนนี้ปรากฏริ้วรอยหมองคล้ำอย่างเห็นได้ชัด ปัญหาหัวใจที่รุ่มเร้าเธอตอนนี้ ยากยิ่งกว่าการตัดใจให้ขาดจากใครซักคน ตกลง เรารักบอยเข้าแล้วเหรอ บรูน่าได้แต่ทวนคำถามนี้ซ้ำไปซ้ำมา หลายครั้งที่บรูน่า ตัดสินใจกดโทรศัพท์ไปหาบอย แต่ก็ทำได้แต่ดูเบอร์โทรศัพท์ สุดท้าย บรูน่าก็มีทิฐิ กดทิ้งเองไปก่อนทุกที “แต่อย่างน้อย ชั้นก็แค่อยากขอโทษ ที่ตะคอกใส่นะ บอย” บรูน่าได้แต่พร่ำเพ้อกับโทรศัพท์มือถือตัวเอง ที่ไม่ได้โทรหาบอย ============================================== แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 49 18:32:53 จากคุณ : Yutaka (Real) - [ 11 พ.ย. 49 18:29:08 ]

ความคิดเห็นที่ 36 "เราไม่ได้รักบอย เราไม่ได้รักบอย" หญิงพูดซ้ำไปซ้ำมากับตัวเองอย่างนั้น ก่อนจะล้มฟุบสลบคาแป้น เธอยังปั่นฟิคไม่เสร็จ ..!! จากคุณ : พี่เรียลลลบอยน่าสงสารรรร (iam_vy) - [ 11 พ.ย. 49 18:31:20 ]

ความคิดเห็นที่ 37 หวัดดีค่าน้องแป้ง T^T ทำไมบอยกะบรูน่าม่ายยยยร๊ากกกกก๊านนนนน พี่บอยอกหัก น่าสงสาร มามะให้น้อง ญ ปลอบ ...เอ้ยย ให้น้องมิ้น ปลอบนะพี่ โอ๋ๆๆๆๆ จากคุณ : เส้าจิต (iam_vy) - [ 11 พ.ย. 49 18:35:13 ]

ความคิดเห็นที่ 38 คือพี่ ญ ค่ะ คนพี่แต่งให้บรูน่าปฏิเสธบอยตั้งแต่แรกเลยน่ะพี่ไม่ใช่หรอค่ะหรือหนูจำผิด จากคุณ : โทษใครไม่ได้นะค่ะ (mintgag) - [ 11 พ.ย. 49 18:37:25 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ว่าแต่ว่าผึ้งค่ะผึ้ง จากคุณ : mintgag - [ 11 พ.ย. 49 18:39:40 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ถึงตอนนี้ ฟิค(มั่ว)มั่ว(ฟิค) ภาคพิเศษ ย้อนอดีตรัก 8*11 ในภาคที่ Yutaka (Real) ลองเสนอนั้น ก็มาถึง re สุดท้ายแล้วค่ะ ขอขอบคุณ - คณะผู้แต่งฟิคที่เปิดโอกาสสปอนเซอร์อย่างเรา ๆ ได้เล่นกัน - เพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ประจำกระทู้ฟิค ที่คอยอ่าน และไม่ทิ้งกัน - เพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ที่คอยหารูปประกอบฟิคให้ (หาเองไม่ได้ง่ะ ^^\) - คำติชมต่าง ๆ ขอบคุณจริง ๆ  ค่ะ มันเป็นกำลังใจอย่างดีค่ะ - และอื่น ๆ อีกมากมายที่ไม่ได้กล่าวถึง ขอบคุณด้วยหัวใจค่ะ ^/\^   ============================================== ต่อจากความเห็นที่ 35 5 วันผ่านไป ณ สนามบิน Heathrow ที่ London ตอน 2 ทุ่ม บอยกำลังเดินไปเคาน์เตอร์เช็กอินที่เทอร์มินัล 3 ของสนามบิน เที่ยวบิน BR68 สายการบินนึง ออกจากสนามบินตอน 4 ทุ่ม เพื่อไปยังสนามบินสุวรรณภูมิ พรุ่งนี้ เค้าก็จะถึงบ้านแล้ว แต่เหมือนอะไรดลใจ บอยกดโทรศัพท์มือถือขึ้นมา แล้ว Search ชื่อหา Bruna แต่สุดท้าย ความตั้งใจเดิมก็มลายลงไป บอยไม่กดโทรออกไปบอกลา หลังจากวันนั้น บรูน่าเองก็ไม่โทรหา บอยจึงเข้าใจว่า บรูน่าคงเกลียดเค้าไปแล้ว “Excuse me, please turn off your cell phone” “Ahh yes” เนื่องจากเค้าไม่ต้องการเหลือความทรงจำอะไรเกี่ยวกับที่นี้ไว้อีกแล้วนั้น การปิดโทรศัพท์มือถือ ก่อนเครื่องออก 2 ชั้วโมงเป็นเรื่องธรรมดา "คงไม่มีใครโทรหาหรอก" บอยคิด แต่วินาทีที่บอยกดปิดโทรศัพท์ และถอดซิมการ์ดทิ้งไปนั้น “Sorry. There is no response from your requested number” บรูน่าโทรมาขอโทษบอย และเมื่อโทรไม่ติดแบบนี้ บรูน่ายิ่งร้อนใจ กดโทรออกซ้ำ ๆ ไปหาบอย เป็นสิบ ยี่สิบ สามสิบครั้ง สุดท้าย บรูน่ายอมแพ้ตอน 22.00 hrs. บรูน่า ร้องไห้เว้าวอนกับโทรศัพท์ นั่งร้องไห้ ตัวสั่นตัวโยน กับโทรศัพท์ น้ำตาเม็ดสวย กลั่นออกมาเป็นสาย เปื้อนหน้าจอโทรศัพท์จนเปียกไปหมด “บอยยย...ฮึก ๆ ชั้นขอโทษที่ตะคอกใส่นายน่ะ ชั้นขอโทษ ๆ ๆ” แต่ทุกอย่าง คงสายไปแล้ว สำหรับบรูน่า ที่พึ่งรู้ใจตัวเอง ============================================== แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 49 18:45:18 จากคุณ : Yutaka (Real) - [ 11 พ.ย. 49 18:40:04 ]

ความคิดเห็นที่ 41 #38 กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก มีความสุขสุดชีวิต ได้อ่านฟิคแบบเต็มอิ่ม ดีใจที่พี่หญิงและพี่เรียวมาแปะ โฮะๆๆๆ คาดว่าคืนนี้ก็น่าจะได้อ่านจากทั้งพี่ปาล์มและพี่บีโด้ยย *เอ่อ...พี่หญิงคะ แหกกฎได้อีก จะเหมาพรุ่งนี้ด้วยหรอ 555+ จากคุณ : ~ Ampere ^O^ ~ - [ 11 พ.ย. 49 18:42:27 ]

ความคิดเห็นที่ 42 อืมของพี่เรียวจบแล้วสนุกดีค่ะ #39ไม่มีใครแก้ให้หนูเลย ต่อค่ะต่อ จากคุณ : mintgag - [ 11 พ.ย. 49 18:47:27 ]

ความคิดเห็นที่ 43 #42 555555555555+ ไม่อยากจะสารภาพเลยว่าพี่ไม่เก็ท จากคุณ : ควายได้อีกชั้น (~ Ampere ^O^ ~) - [ 11 พ.ย. 49 18:50:55 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ต่อจาก http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C4864076/C4864076.html#140 ============================================== ทุกคนนี่ เพชร เป็นหลานของครูเอง ครูว่าอายุก็คงรุ่นราวคราวเดียวกับพวกเธอแหละนะ ยังไงก็รู้จักันไว้จะได้เป็นเพื่อนกัน นี่เค้าก็มาเล่น คอนเสริตที่นี่แหละ งานนิทรรศการดนตรีที่หอศิลป์ อ่ะ พวกเธอได้ไปดูกันมารึยัง ครูรักษ์แนะนำหลานสาวอย่างภูมิใจ " โหพูดซะเกินไปเลยอ่ะ คุณอา เพชรไม่เก่งหรอกค่ะ " ญ สาวเปรยขึ้นมา " โหไม่เก่งเลยเนอะ เกียรตินิยมอันดับ 1 สาขา Voice " ครูรักษ์อาของเค้าพูดขึ้น " มัวแต่เถียงกันอยู่นั่น อาหลานคู่นี้นี่ จะได้กินข้าวกันมั้ย วันนี้ " ครูดุ๊กเอ่ยขึ้น " งั้นมานั่งกินไปคุยไปกันก็ได้ " อารักษ์เอ่ยพร้อมพาหลานสาวมานั่งข้างๆ (ลำดับการนั่ง ครูดุ๊ก ครูรักษ์ เพชร บอย บรูน่า เปิ้ล รี่ ) " เพชรจ้ะ นี่ เปิ้ล รี่ บรูน่า และบอย นะ "  อารักษ์นั่งพลางแนะนำคนที่อยู่ในโต๊ะต่อ " หวัดดีค่ะเพชรค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ " " คับ ....... ยินดีที่ได้รู้จักคับ " บอยตอบออกมาคนแรกพร้อมกับยิ้มให้เพชร  สายตาของบอยที่มองเพชรนั้นดูอ่อนโยนเหมือนกับว่าเค้าได้ลืม เรื่องราวในอดีตไปได้แล้ว " ยินดีที่ได้รู้จักค่ะเพชร " 3 สาวเอ่ยพร้อมกัน " งานนั้นพวกเราก็เพิ่งไปมาเมื่อกี้นี้นะ เพชรร้องเพราะดีนะ " เปิ้ลพูดเสริม " ไปดูกันมาด้วยเหรอคะ ขอบคุณค่ะ " เพชรกล่าวออกมาพร้อมยิ้มตอบ " ก็พอดีบรูน่าเค้าจองบัตรได้อ่ะเพชร ไม่งั้นนะพวกรี่คงไม่ได้ดูหรอก งานนี้บัตรหายากจะตาย " " ก็เราได้บัตรจากรายการวิทยุน่ะ พอดีตอบคำถามถูกน่ะ " บรูน่ากล่าวขึ้น " อ่ะมาๆๆ กินข้าวกันเถอะ "  ทั้ง 7 คนนั่งกินข้าวคุยกันอย่างสนุกสนาน มันเหมือนงานปาร์ตี้เล็กๆส่วนตัวในร้านอาหารบรรยากาศดี จน เวลาผ่านล่วงเลยไป " มาคับครูผมช่วยเก็บร้าน " บอยพูดพร้อมช่วย ครูรักษ์ และครูดุ๊ก เก็บโต๊ะ " งั้นเด๋วหนู 2 คน ไปช่วยจัดการจานพวกนี้นะคะ " เปิ้ลรี่ พูดพลางเดินไปหลังร้าน " งั้นเด๋วหนูช่วยปัด ช่วยเช็ดโต๊ะละกันค่ะ " บรูน่าพูดขึ้นพร้อมถือผ้าเช็ดโต๊ะ " งั้นเราช่วยเธอนะ " เพชรเปรยขึ้น  บรูน่ามองกลับมาพร้อมส่งผ้าอีกผืนนึงให้เพชร เวลาผ่านไปไม่นาน ทั้ง บอย บรูน่าและเปิ้ลรี่ ก็ถึงเวลาร่ำลาเพชร ครูรักษ์และครูดุ๊กกลับ " อื้มบรูน่าอย่าลืมเอารูปที่จะออกโชว์มาส่งให้ที่ร้านนะ " ครูดุ๊กเอ่ยย้ำ หญิง สาว " ค่ะ ไม่ลืมค่ะ เด๋วหนูจะเอามาให้ครูดูค่ะ เผื่อต้องแก้อะไรอีก ขอบคุณสำหรับอาหารมื้อนี้นะคะครู อร่อยมากค่ะ " บรูน่ากล่าวย้ำ " งั้นพวกเรากลับกันก่อนนะคะ หวัดดีค่ะ "  เปิ้ลกะรี่พูดต่อพลาง สะกิดบอยที่ยืนยิ้มให้เพชรอยู่ข้างๆ เพชรเองก็ได้แต่ยิ้มตอบกลับตาม มารยาทเจ้าบ้าน " อ่า . . . งั้นผมกลับก่อนนะคับเพชร แล้วเจอกันคับ " บอยพูดพลางเอามือลูบท้ายทอยอย่างเขินๆ " ค่ะแล้วเจอกันค่ะ " เพชรพูดขึ้นพร้อมโบกมือลาทั้ง 4 คน ============================================== ทั้ง 4 เดินคุยกันมาเรื่อยๆจากหัวมุมของจตุรัสเลสเตอร์ มาเรื่องจนถึงหน้าหอ 3 ของทั้ง 4 คน จากนั้นเค้าก็ต่างแยกย้ายกันกลับเข้าห้องของ ตัวเอง เปิ้ลและรี่ อยู่ห้อง 303 ซึ่งอยู่ปีกซ้าย ส่วน ของบอยอยู่ห้อง 308 และบรูน่าอยู่ห้อง 311 ซึ่งอยู่ปีกขวาเหมือนกัน ทั้ง 2 ห้องไม่ไกลกันมากนัก บอยเดินมาส่งบรูน่าที่หน้าห้อง บรูน่าเปิดกระเป๋าหยิบกุญแจขึ้นมาเปิดประตู แล้วหันมาตัดสินใจถามบอยออกไปว่า " บอยชั๊นมีอะไรจะถาม ....... บอยแกชอบเพชรเหรอ " บรูน่าพูดแบบกระอักกระอ่วนใจ " อื้มเราไม่รู้ว่าเราชอบมั้ยนะ แต่เพชรก็น่ารักดีนะ คนอะไรก็ไม่รู้ทำอาหารก็เก่ง ร้องเพลงก็เก่ง แถมเรียนเก่งอีก " บอยพูดพลางยิ้มเขินไป " อื้ม " นั่นเป็นประโยคสั้นๆ ก่อนที่บรูน่าจะก้าวเข้าห้องและปิดประตูใส่บอย ดัง  " ปั๊ง " บอยเองได้แต่ยืนอึ้งที่บรูน่าปิดประตูใส่เค้า   " นี่เราพูดอะไร หรือทำอะไรผิดไปรึป่าวหว่า " บอยพูดลอยๆพร้อมกับ ส่ายหน้า แล้วเดินกลับไปยังห้องของตน ท้องฟ้าที่มืดสนิท แต่มีแสงดาวระยิบระยับเปล่งประกายอยู่ ภายในห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆห้องหนึ่ง ที่มีอุปกรณ์สีกระจัดกระจาย   หญิงสาวคนนึงกำลังนั่งร้องไห้อยู่หลังประตู หลังจากที่เธอได้ยินชายหนุ่มบอกคำตอบที่เธอไม่อยากได้ยินออกมา เธอลุกขึ้นปาดน้ำตาจาก แก้มใส เธอสะกดอารมณ์ตัวเองไม่ให้ร้องไห้ แล้วจึงเดินไปหยิบภู่กันขึ้นมา บรรจงวาดรูปแทนอาการเสียใจ ============================================== แสงแดด แจ่มจ้า ปุยเมฆสีขาวที่ลอยฟ่องอยู่ท่ามกลางท้องฟ้าสีฟ้าคราม มีเสียงนกร้องเป็นระยะ ทำให้หญิงสาวตื่นขึ้นมา พร้อมกับจัดการหยิบกระดาษพรูฟมาห่อรูปที่วาดไว้มะคืน แล้วนำไปวางซ้อนกันกับกองผลงานของเธอที่จะนำไป แสดงที่แกลลอรี่ที่มุมห้อง บรูน่าครุ่นคิดถึงเรื่องเมื่อคืนต่อ ทำไมบอยถึงไม่สนใจเค้านะ  หรือเป็นเพราะว่า เค้าตกลงเป็นแฟนกับจอร์จในตอนนั้น เธอมานั่งนึก เหตุการณ์ย้อนหลังไป ทำไมบอยถึงได้ทำชินชากับเค้านัก ตอนนี้เธอกับจอร์จเองก็เลิกติดต่อกันไปพักนึงแล้วนี่น่า หลังจากที่จอร์จต้อง บินกลับประเทศไทย แล้วเค้าก็ไม่ติดต่อมาอีกเลย เป็นเพราะเค้างานยุ่งหรือเป็น เพราะเค้าไม่อยากติดต่อเรานะ บรูน่าพลางนั่งนึกพร้อมกับ น้ำตาคลออีกครั้ง ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นไปเปิดวิทยุคลื่น แปดสิบเอ็ดจุดสอง (คลื่นแปดสิบเอ็ดจุดสอง เป็นสถานีสำหรับคนไทยในลอนดอน( เวอร์ไปมั้ยน่ะ - -) ที่เธอฟังประจำ เสียงวิทยุดังขึ้นพร้อมกับเสียงเพลง แล้วเธอก็เดินเข้าห้องน้ำเพื่อไปทำธุระส่วนตัวต่อไป " เหตุใดท้องฟ้าวันนี้ดูมัวหม่นฝนโปรยเป็นเส้นสาย เหตุใดนกน้อยไม่โผบินร่อนไปคล้ายที่เป็นเหมือนเคย ก่อนในครั้งนั้นที่ฉันมีเธออยู่ฟ้าเคยดูสดใสแต่ในครั้งนี้ที่เธอนั้นหายไปฟ้าไม่เป็นเหมือนเคย ก่อนไม่เคยรู้ใจแค่ครั้นเธอไปจากฉันก็คิดถึงคืนและวันที่เคยก็เลยรู้ รักหาย.. ไป " ============================================== ปล. หวัดดีพี่น้องชาวฟิค แต่งไปมึนเองอ่ะ ลากเค้ามาหมด 888+ - มั่วกันไปเรื่อยๆได้อีกพี่น้อง - - " - ตอนนี้เรื่องไม่เดินไปไหนเล๊ยเรา - ตอนหน้าจะจัดมีสะใภ้ชุดใหญ่ 777+ จากคุณ : เด๋วมาจัดต่อแอบซุ่มไปมึนก่อน (Be_Chorus) - [ 11 พ.ย. 49 18:56:46 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ศึกฟิคชนฟิค 55555+ น้องแป้งก็แหมๆๆๆ บอยบรูน่าพี่ก็ร๊ากก แต่พี่ร๊ากน้องมิ้นโด้ยยยย 5*8 5*8 5*8 แล้วเดี๋ยวให้บรูน่าไป.. 7*11 7*11 7*11 ฮ่าๆๆๆๆๆๆ น้องแอมก็เมื่อวานน้องหาย วันนี้ขอพี่ซักสองวันสองคือเห๊อะ~~ จากคุณ : พี่ๆ มาต่อเร็วๆน้า~~~ (iam_vy) - [ 11 พ.ย. 49 19:34:48 ]

ความคิดเห็นที่ 46 อ่าวนึกว่าไม่มีผู้ใดอยู่ งั้นเด๋วกลับไปเขียนมั่วต่อ 555+ อุส่าห์แอบอู้อยู่ จากคุณ : Be_Chorus - [ 11 พ.ย. 49 19:38:01 ]

ความคิดเห็นที่ 47 พี่บีคะ สะใภ้ไรพี่มีหัวเราะ 77777+ด้วยง่ะ อย่ามา เด่น(หลอกให้อยากแล้วจากไป) สิคะพี่ อย่ามาเด่น น้องปามมาต่อซะน้า~~~~ จากคุณ : iam_vy - [ 11 พ.ย. 49 19:38:33 ]

ความคิดเห็นที่ 48 #45 เย้ยยยยย มะวานมันก็ตาพี่หญิงแล้นไง แอมป์จบไปตั้งแต่เมื่อคืนก่อนแล้น อ่ะจ้ะสองวันก็สองวันแล้วแต่พี่จ้า ป.ล. กะลังอ่านอยู่นะคะพี่บี จากคุณ : ~ Ampere ^O^ ~ - [ 11 พ.ย. 49 19:39:28 ]

ความคิดเห็นที่ 49 พี่บีต่อเรยค่ะ จะมีตัวละครไรอีกมั่งเนี๊ยย ********************** พี่เรียลลลลขา~~~~~~~~~~~~~~~~ พี่ทามมมมหนู ร้องห้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย อะฮืออออออออ เศร้า TTTTTTTOTTTTTTT จากคุณ : iam_vy - [ 11 พ.ย. 49 19:42:24 ]

ความคิดเห็นที่ 50 #48 อ้าวเรอะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ งั้นพี่ "ขอโทษ" น้องแอม ด้วยความ "จริงใจ" นะคะ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ปล. คนอื่นเค้าจะ งง มั้ยเนี้ย ว่ะฮ่าๆๆๆๆ จากคุณ : แต่งผึ้งๆๆๆ (iam_vy) - [ 11 พ.ย. 49 19:45:22 ]

ความคิดเห็นที่ 51 #49 แอบเขียนให้บอยแบกฉาบกลับมาจากอังกฤษให้ด้วยแหล่ะ ^^; (อ้างอิงจากตี๋ตระกูล ซ . ฉาบที่บอยถือมาตีพี่โด่งนั้น ซื้อมาจากอังกฤษ เป็นของฝากให้พี่โด่ง) ปล. กว่าจะแต่งให้บรูน่าไม่โหดกับบอยมากนัก ก็เลือดตากระเด็นเหมือนกันค่ะ T^T แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 49 19:48:57 จากคุณ : จะทุบดินไปถึงไหน ไม่เจ็ยเหรอ (Yutaka (Real)) - [ 11 พ.ย. 49 19:46:14 ]

ความคิดเห็นที่ 52 #50 แต่งต่อ!!! จากคุณ : เกทแล้วใช่มะ (mintgag) - [ 11 พ.ย. 49 19:47:02 ]

ความคิดเห็นที่ 53 #46 คุณบี แต่งมาได้เลยค่ะ รออ่านอยู่เลย จากคุณ : นั่งตาซื่อ ๆ เหมือนบอยเลยย (Yutaka (Real)) - [ 11 พ.ย. 49 19:47:32 ]

ความคิดเห็นที่ 54 555+ แหมน้องหญิงดักคอไว้ซะงั้น น้องหญิงเศร้าก็อ่านฟิคขำๆพี่ต่อก็ได้ ว่าแต่แต่งกัน 2 วัน ละก็อู้กัน 2 วันใช่มั้ย อิอิอิ ********* คุนดิด ********** เด๋วขอนั่งแต่งมั่วให้อีกนิดและจะเอามาแปะนะคับ แฮะๆๆ เรื่องยังไม่ค่อยเดินเลยเรา แต่ของพี่เรียลดันจบซะแล้ว - - แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 49 19:52:10 จากคุณ : ฟิคมั่วกันได้อีก (Be_Chorus) - [ 11 พ.ย. 49 19:48:05 ]

ความคิดเห็นที่ 55 #31 ตูนเบิกตาโตเมื่อเห็นว่า อีกฝ่ายเป็นชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ มีกล้ามเนื้อที่แข็งแรง เค้ารีบผละตัวออกไปแต่สายตายังคงมองไปยังคนร่างสูงนั่น ....ไม่ได้จะสู้ แต่ว่าไม่กล้าหลบตา เท่านั้น.... มิ้นพอหลุดมาได้ ก็วิ่งเข้ามาหาชายที่รู้ว่าเค้าจะช่วยเธอได้ทันที “พี่โด่ง” โด่งอ้าแขนรับร่างที่วิ่งเข้ามาหานั้น เค้าโอบปลอบมิ้นให้หายตกใจ แต่สายตายังจ้องชายคนเดิมไม่วางตา “ขอโทษนะครับคุณฟิตเนสของเราไม่ต้องการให้มีเรื่อง” โด่งพูดขณะที่ยังโอบมิ้นไว้ หญิงสาวที่เดินเคียงมากับโด่งเมื่อกี๊ รีบก้าวยาวๆไปทางคนที่ชื่อตูน “อิพี่ตูน..” เธอพูดพลางหยิกไปที่ตนแขนฝ่ายชาย จนคนที่ถูกหยิกสะดุ้งตัวหนี  หันหน้ามามอง “นี่พี่ไปทำอะไร” สาวน้อยหน้าตาน่ารัก ผิวคล้ำแต่เนียนละเอียด ผมดำยาว แหวเสียงดัง  ตาโตคู่สวยนั้นจ้องหน้าคนที่เธอพูดด้วยเขม็ง “โห่...เพชร... พี่จะไปทำอะไร พี่แค่... อยากไปห้องน้ำ พี่ก็ถามทางไปห้องน้ำจากเค้า... แต่แม่นั่นดันโวยวายขึ้นมาเอง” ตูนอึกอักแก้ตัวเสียงดัง โด่งได้ยินดังนั้นก็หันมามองคนที่สั่นอยู่ในอ้อมกอดเค้า แต่แค่เห็นสายตาน้องมิ้น เค้าก็รู้ทันทีว่า ฝ่ายชาย...โกหก!! “คุณเพชรครับเรื่องคลาสเต้นฟลามิงโก้ของคุณก็ลงเวลาเรียบร้อยแล้ว ไม่มีอะไรอีกแล้วล่ะครับ” “ค่ะ.. ค่ะ” สาวที่ชื่อเพชรพูดเสียงอ่อนลงอย่างเกรงใจ โด่งไม่อยากมีเรื่อง จึงพูดไกล่เกลี่ยอย่างสุภาพ แต่สายตาก็ยังคงมองให้อีกฝ่ายรู้ว่า อย่าเสี่ยงเอาชีวิตมาทิ้งไว้ ตูนพยายามหลบสายตาลงต่ำ แต่เมื่อมองขึ้นมาทีไร ก็จะเห็นสายตาอาฆาตจ้องมาที่เค้า จนทำให้ต้องกลืนน้ำลาย “คุณโด่งคะ ถ้าอย่างงั้น อาทิตย์หน้าดิชั้นเริ่มคลาสเลยใช่มั้ยคะ” “ครับ” “ขอบคุณค่ะ...” “แต่ถ้าคราวหลัง คงไม่เกิดเหตุการณ์เข้าใจผิดกันแบบนี้อีกนะครับ” โด่งพูด พลางเหลือบมองตูน ที่เผอิญมองเค้าอยู่พอดี ทำเอาตูนสะดุ้ง รีบยกมือขึ้นกอดอกรักษาอาการกลัว ตูนรู้สึกโล่งเล็กน้อยเมื่อการสนทนาจบลง เค้าอยากไปจากตรงนี้ตั้งแต่เห็นหน้าชายร่างสูงเดินเข้ามาแล้ว เค้าฉุดมือแฟนสาวเดินออกจากฟิตเนสไปโดยไม่หันกลับไปมองอีก ....อยากจะรีบไป ให้เร็วที่สุด “ไม่เป็นไรแล้วนะน้องมิ้น” โด่งลูบหัวหญิงสาวอย่างเอ็นดู มิ้นพยักหน้างึกๆ กลั้นน้ำตาแห่งความตกใจนั้นไว้ แต่โด่งก็ เห็นมิ้นยังดูซึมๆ จึงประคองร่างมิ้นไว้อย่างนั้น   ....ซึ่งมันก็นานพอ ที่จะทำให้คนอื่น  เข้าใจผิด ............ มีอีกมาก จากคุณ : iam_vy - [ 11 พ.ย. 49 19:48:59 ]

ความคิดเห็นที่ 56 พะ พะ พะ เพชร ฟะ ฟะ ฟามิงโก้ อโลฮ้ามากๆๆๆๆๆ จากคุณ : mintgag - [ 11 พ.ย. 49 19:51:30 ]

ความคิดเห็นที่ 57 โอ้วววว จอร์จกะโรเบิร์ตต่อยกันแย่งบรูน่า แล้วพี่บอยก็เข้าไปเสียบ คว้าพุงปลามากิน หวาๆๆๆ เอาสองเรื่องมารวมกันซะงั้น 555+ สปอนเซอร์ชนะเลิศศศศศศศส พี่เรียวอ่ะ แอบเศร้าตามบรูน่ากะบอย เศร้าได้อีก พี่บี รอลุ้นต่ออยู่ อิอิ สะใภ้อะไรหนอ พี่หญิง สู้ๆ ^O^ แอบผิดพลาดทางเทคนิคกันเล็กน้อย หุหิ หุหิ รอของปามมี่โด้ยยยยยยย 77777777777777777777+ แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 49 19:55:05 จากคุณ : รอต่อปายยย (~ Ampere ^O^ ~) - [ 11 พ.ย. 49 19:53:14 ]

ความคิดเห็นที่ 58 #54 โชคดีว่า กระหน่ำ Post ไปตอนแรก ๆ ก็เลยจบได้ค่ะ ^^; ***คุณดิท**** #57 ชนะเลิศค่ะ คุณบีเอาไปพิจารณาดูมั้ยคะ 55555+ แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 49 19:56:05 จากคุณ : ภาคพิเศษบ้าอะไรจะยาวขนาดนี้ (Yutaka (Real)) - [ 11 พ.ย. 49 19:54:00 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ว่าแต่เพรชก็มาหลงตูนด้วยหรอเนี้ย-*- จากคุณ : mintgag - [ 11 พ.ย. 49 19:55:03 ]

ความคิดเห็นที่ 60 "สวัสดีค่ะ" พี่ๆน้องๆ วันนี้นิ "ดีใจ" มากมายเลยค่ะ ที่มีฟิคมาให้อ่านแบบจุใจขนาดนี้ "รัก" ทู้กคนนนน จากคุณ : จิงใจไม่แกงการู (ด้วยรักและปลาทู) - [ 11 พ.ย. 49 19:56:15 ]

ความคิดเห็นที่ 61 อิอิอิ ในฟิคเพชรมาพร้อมกันได้อีก @^____^ @ จากคุณ : Be_Chorus - [ 11 พ.ย. 49 19:57:32 ]

ความคิดเห็นที่ 62 555555+ พี่ ญ ใจตรงกะพี่บีไง ฮ่าๆๆๆๆๆๆ #60 "ขอบคุณ" ที่พี่นิ "จริงใจ" นะคะ "อ่ะเห๊อะ" "อ่ะเห๊อะ" จากคุณ : iam_vy - [ 11 พ.ย. 49 20:01:56 ]

ความคิดเห็นที่ 63 เข้ามาอยากอ่านฟิกอ่ะ ของคุณบี ก็น่าอ่านน ของทีมแต่งฟิคตัวจริง ก็กำลังเข้มข้น อยากอ่านนนนนนนนนนนนนนนนนน **คุณดิท** Fic ภาคย้อนอดีต ถ้าผู้อ่านทุกท่านสังเกตุ เวลาบอยเขิล จะเกาท้ายทอย / หัว ตลอด แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 49 20:05:10 จากคุณ : จะตะโกนทำไมเนี่ย (Yutaka (Real)) - [ 11 พ.ย. 49 20:02:44 ]

ความคิดเห็นที่ 64 ยังไม่ได้อ่านของบี เพราะตาลาย ของน้อง ญ ก็อ่านแว้บๆ แต่ดันไปเห็น ฟลามิงโก้ ถามหน่อย พี่โด่งสอนเองป่ะ คลาสนี้น่ะ จากคุณ : ด้วยรักและปลาทู - [ 11 พ.ย. 49 20:04:55 ]

ความคิดเห็นที่ 65 #51 พี่เรียลคะ ฉาบอยู่ คห.ไหนเหรอคะ นิหาไม่เจอ จากคุณ : ด้วยรักและปลาทู - [ 11 พ.ย. 49 20:06:20 ]

ความคิดเห็นที่ 66 #64 เดี๋ยวให้น้องบอยสอนค่ะ ถอดเสื้อเต้น โชว์ขนหน้าขก แบบตอนเดินแบบในบ้านแมคฯไง จากคุณ : ลาตินโย่ว (iam_vy) - [ 11 พ.ย. 49 20:08:32 ]

ความคิดเห็นที่ 67 #65 พี่เขียนแค่ว่า "ซื้อของฝาก กลับไปฝากที่บ้าน" ค่ะ แล้วพี่ก็เลยนึกขึ้นได้ว่า ทีมฟิคตัวจริง เคยแต่งตอนพิเศษ ตี๋ตระกูล ซ. ที่บอยเอาฉาบมาตีหัวพี่โด่งพอดี แค่นั้นแหล่ะคะ ^^\ ปล. แปลงกายสภาพเป็นคนอ่านฟิกทันใด จากคุณ : บ้าไปแล้วชั้น (Yutaka (Real)) - [ 11 พ.ย. 49 20:09:15 ]

ความคิดเห็นที่ 68 555+ เริ่มเขียนออกนอกประเด็นไปเยอะ #57 ก็น่าสนนะ อย่าว่าแต่น้องแอมป์เลยพี่อ่านละก็ลืมดันเอาของใหม่ไปใส่แทนั่วกันได้อีก ให้พี่โด่งสอนระบำมมิงโก้ คงน่ารักกันพริ้วเชียว จากคุณ : Be_Chorus - [ 11 พ.ย. 49 20:14:45 ]

ความคิดเห็นที่ 69 #66 กำมั่วกระฉูด #67 อ่ะค่า ขอบคุณพี่เรียลที่จำได้ ดีใจจัง จากคุณ : ด้วยรักและปลาทู - [ 11 พ.ย. 49 20:15:52 ]

ความคิดเห็นที่ 70 มีใครอยู่ม้างงงงงงงงงงงงงงง จากคุณ : mintgag - [ 11 พ.ย. 49 20:26:37 ]

ความคิดเห็นที่ 71 อ่านของบีแระ จอร์จหายไปเร็วจัง ออกมานิดเดียวเอง จากคุณ : แอบเชียร์จอร์จ (ด้วยรักและปลาทู) - [ 11 พ.ย. 49 20:31:38 ]

ความคิดเห็นที่ 72 พี่อยู่นี่ อี่ อี่ อี่ อี่...ค่ะน้องแป้ง ป.ล. พี่หญิงจุดชนวน 5*7 อีกและ เดี๋ยวปั๊ดพาขึ้นดอย 555+ จากคุณ : ~ Ampere ^O^ ~ - [ 11 พ.ย. 49 20:33:38 ]

ความคิดเห็นที่ 73 ต่อจาก คห.ที่ 44 นะคับ ============================================== " เหตุใดท้องฟ้าวันนี้ดูมัวหม่นฝนโปรยเป็นเส้นสาย เหตุใดนกน้อยไม่โผบินร่อนไปคล้ายที่เป็นเหมือนเคย ก่อนในครั้งนั้นที่ฉันมีเธออยู่ ฟ้าเคยดูสดใสแต่ในครั้งนี้ที่เธอนั้นหายไปฟ้าไม่เป็นเหมือนเคย ก่อนไม่เคยรู้ใจแค่ครั้นเธอไปจากฉันก็คิดถึงคืนและวันที่เคยก็เลยรู้ รักหาย.. ไป " ============================================== " ค่ะจบไปแล้วนะคะ กับเพลงเพราะๆ สำหรับวันนี้ที่ห้องส่งเรามีแขกรับเชิญสาวสวยจากเทศกาลดนตรี ที่จัดขึ้นที่หอศิลป์มานั่งสัมภาษณ์ กันถึงสถานีกันเลยทีเดียวค่ะ สำหรับใครที่ไปมาคงจะได้ยินเสียงใสๆเพราะๆของเธอกันแล้ว ทักทายคุณผู้ฟังกันหน่อยค่า น้องเพชร " ดีเจ เสียงใสๆกล่าว " สวัสดีค่ะเพชรค่ะ ก็มาเล่นคอนเสริตการกุศลที่นี่ค่ะ งานเมื่อวานสนุกดีค่ะ ยังไงก็ขอเชิญชวนนะคะใครที่ยังไม่ได้มางานนนี้รีบมานะคะ เหลือรอบการแสดงอีกไม่กี่วันแล้ว ยังไงก็สามารถมาเจอเพชรและเพื่อนๆได้ที่งานค่ะ " เพชรกล่าวทักทายคนฟังอย่างดีใจสุดๆ " เป็นไงคะน้องเพชร ฝากผลงานซะเรียบร้อยเลย พี่เลยไม่ต้องย้ำอีกรอบกันเลยทีเดียว แล้วน้องเพชรจะอยู่ที่นี่นานไม่คะ " ดีเจเสียงใสกล่าว " อ่อ อีกซักพักคะ ยังไงเสร็จจากงานนี้แล้วใครที่อยากฟังเสียงของเพชรก็สามารถไปฟังกันได้ที่ร้านอาหารไทยของคุณอาเพชรนะคะ ชื่อร้าน " รักเอย " ค่ะ อยู่แถวๆ จตุรัสเลสเตอร์ค่ะ ยังไงสนใจแวะไปได้ค่ะ " " ค่ะยังไงใครที่สนใจก็ตามไปฟังน้องเพชรและเพื่อนๆกันได้นะคะ สำหรับวันนี้ขอบคุณน้องเพชร ค่ะที่มาให้เราสัมภาษณ์กันถึงสถานี " " ไม่เป็นไรค่ะเพชร ยินดีค่ะพี่นิ " เพชรพูดตอบพลางยิ้มให้พี่หญิงดีเจ วันนี้พี่นิให้น้องเพชรเลือกเพลงมาให้คุณผู้ฟังนะคะ น้องเพชรเลือกเพลงนี้มาค่ะ แทรคที่ 1 จากอัลบั้มกิ๊ฟท์ค่ะ เป็นเสียงร้องของน้อง โรส ศิรินทิพย์ค่ะ " และแล้วก็ถึงเวลา และแล้วเธอก็ต้องไป ฉันก็เข้าใจที่เธอเลือกเดิน ฝืนยิ้มด้วยความยินดี ทั้งที่เจ็บปวดเหลือเกินได้แต่ยืนมองเธอเดินไปกับ เค้า "  เสียงเพลงดังขึ้นหลังจากที่ดีเจนิพูดจบ บรูน่าอาบน้ำไป ฟังเพลงไปมันก็ยิ่งทำให้รู้สึกตอกย้ำเรื่องเมื่อคืนของเธอยิ่งนัก คำตอบของบอยผุดกลับเข้ามาในสมองของเธออีกครั้ง สาย น้ำตาของเธอนั้นไหลไปพร้อมกับสายน้ำอุ่นๆที่ไหลออกจากฝักบัว เธอพยายามจะไม่คิดถึงมัน แต่บางครั้งการที่จะลืมมันทำให้เธอยิ่งกลับจำมัน ============================================== " อ่าว ..... บอยมาได้ยังไงคะ " เพชรเอ่ยปากถามคนที่กำลังยืนอยู่ที่หน้าห้องส่ง " ก็ได้ยินจากวิทยุนั่นแหละก็เลยรีบมาหาที่สถานี โห...คนเรา มะวานไม่เห็นบอกเลยว่าจะมาสัมภาษณ์อ่ะ " บอยบอกแกมน้อยใจ " แล้วนี่เพชรจะไปธุระที่ไหนต่อมั้ยคับ " บอยถามออกไปพลางเกาหัวแก้อาการอายของเขา " ก็ว่าจะไปที่ร้านน่ะค่ะ ไปด้วยกันมั้ยค่ะ " เพชรเอ่ยชวนชายหนุ่ม " ไปคับๆๆ จะได้ไปหาอะไรกินด้วยคับ แล้วเพชรทานอะไรหรือยังคับ " บอยบอกด้วยน้ำเสียงดีใจ " ยังเลยค่ะ ก็กะว่าจะไปทานที่ร้านนั่นแหละค่ะ " เพชรตอบแบบเรียบๆ " อ่าวน้องบอย รู้จักกับน้องเพชรด้วยเหรอ " เสียงดีเจนิถามจากด้านหลังของ เพชร " อ่อค่ะรู้จักกันที่ร้านของคุณอาอ่ะค่ะ พี่นิรู้จักบอยด้วยเหรอคะ " เพชรถามขึ้น " อ่อจ้ะ พอดีพี่ชายน้องบอยเค้าเป็นสปอนเซอร์นึงของคลื่นเราอ่ะจ้ะ เอ่อน้องบอย แล้วเรื่องสาขาที่จะมาเปิดที่นี่ว่ายังไงเอ่ย พี่โด่งตอบกลับมารึยังจ้ะ พี่จะได้ประกาศในรายการให้ " พี่นิดีเจเอ่ยถาม " อ่อผมก็รอคำตอบจากพี่โด่งเหมือนกันคับ เห็นว่าตอนนี้ที่กรุงเทพงานยุ่งๆอยู่คับ " " อื้มถ้าได้ข่าวยังไงบอกพี่ด้วยละกันนะน้องบอย เด๋วพี่ขอไปจัดรายการต่อนะจ้ะ อ้อ น้องเพชรจ้ะ ขอบคุณอีกรอบนะจ้ะ " ดีเจนิกล่าวพร้อมกับเข้าไปจัดรายการต่อ ============================================== สวัสดีค่าเชิญชิมอาหารไทยทางนี้ค่า หญิงสาวพนักงาน 2 คนยืนแจกใบปลิว พร้อมกับยืนเรียกลูกค้าอยู่ที่หน้าร้าน " อ่าวพี่บอย พี่เพชร มาพร้อมกันเลยนะ เด๋วเข้าไปในร้านก่อนค่ะ ร้านเพิ่งเปิดเอง ทานไรมากันรึยังคะเนี่ย " เสียงน้องหญิงพนักงานสาวหน้าร้านทักขึ้น " กรุ๊งกริ๊ง ๆๆๆๆ " น้องแอมป์เปิดประตูหน้าร้านเปิดออก พร้อมเสียงของทั้งสองคนที่ก้าวเข้ามาในร้าน " ครูรักษ์คับหวัดดีคับ  คุณอาหวัดดีค่ะ " " อ่าวบอย เพชร  ไปไงมาไงถึด้มาด้วยกันล่ะนั่น " ครูรักษ์เอ่ยถามบอยและมองหน้าหลานสาวอย่าง งง งง " อ่อ พอดีไปเจอกันที่สถานีวิทยุคับ " ชายหนุ่มตอบพลางยกเมนูขึ้นดูไปด้วย " อ้อ .... เอ่อใช่ วันนี้เพชรไปสัมภาษณ์นี่เป็นไงบ้างล่ะ " อาของหญิงสาวถามขึ้น " ก็ดีค่ะ วันนี้เลยได้แอบช่วยโปรโมทร้านอาไปด้วยเลย " เพชรพูดขึ้นที่เคาท์เตอร์พร้อมกับยกน้ำอีกแก้วมาให้บอย " อ่อ เรื่องที่จะจัดคอนเสริตที่ร้านอาตอนสิ้นเดือนใช่มั้ย อื้ม อาคุยกับอาดุ๊กละ ได้ๆๆ อาอนุญาติจ้ะ " อารักษ์พูดพลางลูบหัวหลานสาวอย่างเอ็นดู " ขอบคุณค่ะอา " หญิงสาวตอบกลับมาอย่างดีใจ ============================================== " ครูว่ารูปนี้มันดูเศร้าไปนะบรูน่า จะเอารูปนี้ขึ้นหน้างานจริงๆเหรอ ครูว่ารูปนี้ดีกว่ามั้ยเอารูปพวกเรา 4 คน ที่อยู่ข้างล่างร้านเราไปโชว์ที่งานดีกว่ามั้ย ครูว่ารูปนั้นมันดูมีความสุขดีนะ " ครูดุ๊กพูดเสนอขึ้น หรือถ้าบรูน่าเลือกที่จะเอารูปนี้แล้ว ครูก็ไม่ขัดนะแล้วแต่หนูนะ " อื้มงั้นหนูเอารูปนี้แหละค่ะ แต่หนูขออะไรครูดุ๊กอย่างนึงนะคะ อย่างเพิ่งให้ใครแกะห่อเห็นภาพนี้จนกว่าจะถึงวันงานนะค่ะ " บรูน่าพูดพร้อมกับเอากระดาษมาห่อเก็บรูปเหมือนเดิม " อื้มถ้ายังงั้นก็ได้จ้ะ เด๋วครูจัดการให้นะ " ครูดุ๊กรับปากพร้อมมองสีหน้าบรูน่าที่ดูเศร้าๆ " งั้นเด๋วหนูไปก่อนนะคะครู ขอบคุณมากค่ะ " บรูน่าหันมาลาครูดุ๊กหลังจากที่ยกภาพไปเก็บ " อื้มจ้ะ แล้วนี่เราจะไปไหนต่อล่ะ หรือจะเข้าไปวาดรูปที่สตูดิโอต่อ " ครูดุ๊กหันมาถามลูกศิษย์ " หนูกะจะไปนั่งเล่นที่สวนอ่ะค่ะ หนูไปละนะคะ สวัสดีค่ะครู " บรูน่าตอบพลางหยิบเสื้อแจ๊กเก็ต และกระเป๋าสีเขียวใบใหญ่ขึ้นมาสะพาย ข้างพร้อมเปิดประตูเดินลงมาชั้นล่าง ============================================== " เพชรชอบทานไอศครีมรสนี้ป่ะคับ " บอยเอ่ยปากถามเพชรแบบยิ้มๆ " อื้มชอบค่ะ บอยรู้ได้ยังไงคะว่าเพชรชอบ " หญิงสาวถามชายหนุ่มแบบอายๆ " ก็เดาเอาอ่ะคับ ส่วนมากผู้หญิงก็ชอบ ไอศครีมรสนี้กันทั้งนั้น " บอยตอบและยิ้มให้เพชรที่มุมปาก ============================================== อ่าวพี่บรูน่ามาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ น้องปาล์มหญิงพนักงานในร้านถาม อ่อมานานละจ้ะ พอดีขึ้นไปคุยกับครูดุ๊กมาอ่ะ โหไอติมน่ากินจังอ่ะปาล์ม ของใครจ้ะเนี่ย บรูน่าถามพร้อมมองไอติมในมือของปาล์ม ปาล์มอึกอักที่จะตอบบรูน่า เธอเลยเลี่ยงไม่ตอบแต่เดินไปเสริฟไอติมที่โต๊ะที่สั่ง พี่บอย พี่เพชร ไอศครีมสตอเบอรี่ซันเดย์ที่สั่งได้แล้วค่ะ บรูน่ายืนอึ้งกับภาพที่อยู่ต่อหน้า อยู่ที่มุมบันได เหตุการณ์ในอดีตย้อนให้เธอนึกถึงวันวาน(ยังหวานอยู่) " จะรับไอศกรีมรสอะไรดีคะ "  หญิงบริกรถามคนทั้ง 2 คู่ " เด๋วนะคับ " บอยหันไปตอบกับพนักงานสาว "บรูน่าเธอชอบกินไอศครีมรสนี้ป่ะ " บอยเอ่ยปากถามหญิงสาวตรงหน้า " เฮ้ย บอยรู้ได้ยังไงคะว่าเราชอบ " หญิงสาวถามชายหนุ่มแบบดีใจ " ก็เราเคยอ่านเจอจากหนังสืออ่ะ ส่วนมากผู้หญิงก็ชอบ ไอศครีมรสนี้กันทั้งนั้น " บอยตอบและยิ้มให้บรูน่าที่มุมปาก " อาจจะเป็นคนนี้ ที่เราเฝ้าคอยไขวคว้าที่เรา คอยมองหาที่คงไม่ทำให้เราช้ำใจ " เสียงทรูโทนดังขึ้นมาจากทางบันไดทางขึ้นชั้นสอง บอยและเพชร ที่นั่งอยู่ หันไปมองยังต้นทางของเสียงเพลงนั้น บรูน่านั่นเองที่ยืนอยู่ตรงนั้น แก้มใสๆตอนนี้อาบไปด้วยน้ำตาที่รินไหลออกมาจนเธอไม่อาจห้ามมันได้ เธอกดตัดสายทิ้งพร้อมกับหันหลัง แล้ววิ่งออกไปยังหลังร้าน บอยเห็นภาพตรงหน้าแล้ววิ่งตามหญิงสาวออกมาทางหลังร้านอย่างรวดเร็ว " บรูน่ารอเดี๋ยว " บอยตะโกนขึ้น " ไม่ ไม่ต้องมายุ่งกับชั๊น ชั๊นอยากอยู่คนเดียว เข้าใจมั้ย " บรูน่าฟูมฟายตะโกนตอบกลับพร้อมจะวิ่งไปอย่างรวดเร็ว ============================================== ปล. เอามาส่งให้ผู้อ่านก่อน กำลังอุ่นๆๆ ตอนหน้าอาจจะนานหน่อยนะคับ เพราะยังคิดอะไรไม่ออกเลยพี่น้อง - -" จากคุณ : โหมดมึนอ่ะ (Be_Chorus) - [ 11 พ.ย. 49 20:38:28 ]

ความคิดเห็นที่ 74 ว่าแต่ตอนนี้สะใภ้มั้ย ดารารับเชิญเพียบเลยพี่น้อง อิอิอิ จัดไป จากคุณ : ชะแว๊บบบบ (Be_Chorus) - [ 11 พ.ย. 49 20:40:48 ]

ความคิดเห็นที่ 75 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด โปรดฟังอีกครั้งหนึ่ง [ครั้งแรกบอกทางเอ็ม] พี่บีคะ ช่วยพาแอมป์กลับไทยด่วน ออกค่าตั๋วให้ด้วยนะ พาหนูไปสมัครงานที่ฟิตเนสก็ด้ายยยย 555555555555555555+ จากคุณ : อยากเจอพี่ชายบอย (~ Ampere ^O^ ~) - [ 11 พ.ย. 49 20:51:58 ]

ความคิดเห็นที่ 76 โห นอกจากจะยกครูมาเกือบทั้งบ้านแล้ว ยังมาขนเอาสาวๆน่ารักๆแถวนี้ไปร่วมอีก กร๊ากกกกกกกกกกกก ขอให้พี่โด่งมาเปิดสาขาที่อังกฤษจริงๆนะคะ จากคนละฟ้า จากคนละแผ่นดิน กลับมาโบยบินข้ามไปสุดฟ้าจนได้พบกัน ~~ หมายถึงพี่โด่งกะเจดีนิ จากคุณ : ด้วยรักและปลาทู - [ 11 พ.ย. 49 20:53:41 ]

ความคิดเห็นที่ 77 **อ๋อยยย  ตาลาย  ลงบันทึกประจำวันก่อนว่าอ่านถึงตรงนี้แล้ว   เสร็จละเดินออกไปหาซาร่ากิน มึนเจรง ๆ จากคุณ : BOOKBANK - [ 11 พ.ย. 49 21:09:20 ]

ความคิดเห็นที่ 78 "รับอะไรดีคะ" น้องหญิงพนักงานต้อนรับหน้าร้านถาม ความจริงแล้วเธอคือ คุญหญิง เนตรนภาฟ้าอมรพรสวรรค์พรรณฉวีมณีศิริ ที่ปลอมตัวมาเพื่อหาข้อมูลไปเขียนนิยาย(ฟิค) ของเธอนั่นเอง โอวววว.... จากคุณ : iam_vy - [ 11 พ.ย. 49 21:09:52 ]

ความคิดเห็นที่ 79 #72 กร๊ากกกกกกกก โด่งม้ง อยากขึ้นดอย น้องแอมพาพี่ไปดอยหน่อย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : iam_vy - [ 11 พ.ย. 49 21:14:08 ]

ความคิดเห็นที่ 80 คุญหญิง เนตรนภาฟ้าอมรพรสวรรค์พรรณฉวีมณีศิริ เอ่อ...ชื่อสั้นจังค่ะ สั๊น สั้น ป.ล. หวัดดีค่า BOOKBANK จากคุณ : รออ่านต่ออยู่นะจ๊ะพี่ๆ (~ Ampere ^O^ ~) - [ 11 พ.ย. 49 21:14:41 ]

ความคิดเห็นที่ 81 #55 ซาร่าเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างโดยตลอด ความจริงเธอเองก็เดินอยู่ไม่ห่างจากโด่งนัก เธอรู้ดีว่าแฟนของเธอบริสุทธิ์ใจ ไม่งั้นคงไม่โอบมิ้นไว้ต่อหน้าเธอเช่นนี้   นอกเสียจากว่าเค้าจะห่วงมิ้น จนลืมไปว่าซาร่ายังยืนอยู่ข้างๆ เท่านั้น เมื่อมิ้นเริ่มมีสีหน้าดีขึ้นน้ำตาคลอๆ นั้นแห้งหายไปแล้ว โด่งก็ค่อยๆ พามิ้นเดินไปนั่งที่เล้าจ์ท   โด่งหันมาพยักหน้าให้ซาร่าเดินตาม แม้จะเป็นอย่างนั้นสองมือที่จับต้นแขนสวยนั่นของมิ้นก็ยังไม่ปล่อย   ซาร่าเดินตามไปอย่างน้อยใจ แฟนหนุ่มของเธอ ...ชักจะใจดีเกินไปแล้ว   ทำไมต้องห่วง... ต้องแคร์... กันมากขนาดนี้นะ ซาร่าไม่พอใจ แต่เธอก็ไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมา ...เธอไม่อยากทำตัวขี้หึงไร้สาระ ทั้งสามเดินไปนั่งลงที่โต๊ะกลมตัวที่บริกรจัดเตรียมไว้ให้ พนักงานแม้จะแสดงออกมาว่ารักและเคารพเจ้านายเพียงใด แต่ก็มีบางคน  ไม่พ้นต้องลอบนินทาเจ้านาย ....ชายหนึ่ง ....หญิงสอง ....เรื่องมันชวนให้คิด ซาร่ารู้สึกได้ว่ากำลังถูกจ้องมอง เธอรู้ดีว่า ต้องกำลังถูก นินทา ...นั่นยิ่งทำให้ น้อยใจ เข้าไปใหญ่ ... ...ทำไมพี่โด่งไม่แคร์บ้างว่าใครเค้าจะคิดยังไง... ทั้งที่ร่าเป็นแฟนพี่ แต่พี่กลับไปพะเน้าพนอคนอื่น... “มิ้นไม่เป็นไรแล้วนะ” โด่งถาม เมื่อเห็นว่า มิ้นพยักหน้าเบาๆ ก็เลยพูดต่อ “งั้นวันนี้ไม่ต้องเข้าคลาสก็ได้ เดี๋ยวนั่งคุยกับร่าไปก่อนระหว่างรอพี่ต้ามารับนะ” มิ้นยิ้มบางๆแทนคำตอบ โด่งยิ้มรับก่อนจะหันไปที่ซาร่า เค้ายิ้มกว้างให้หญิงสาวตรงหน้า ซาร่าเห็นโด่งทำทะเล้นก็หมั่นไส้ เลยทำสะบัดหน้าหนี โด่งก็หยอกต่อ ลุกเดินไปทางหลังเก้าอี้ซาร่า แล้วโอบแขนรอบคอหญิงสาว พลางโน้มตัวลงมา ให้หน้าอยู่เคียงกัน “งอนอะไรพี่โด่งอีกคะ สุดที่รักของพี่~~~” โด่งลากเสียงอ้อนๆ เนื้ออุ่นๆที่ใบหน้าสัมผัสกัน ไปมา “เปล่า” ซาร่าหันมาตอบเธอไม่ลืมที่จะชักหน้าให้ห่างขึ้น เพราะหากไม่ทำเช่นนั้นจมูกของเธอ คงโดนแก้มนุ่มๆของคนตรงหน้าไปแล้ว แต่เธอก็อดยิ้มไม่ได้กับแววตาเป็นประกายนั่น “อย่างอนเลยน้า.... พี่โด่งต้องไปสอนแล้วเดี๋ยวไม่มีกำลังใจ”  โด่งพูดด้วยสายตาวิงวอนเหมือนเด็กอ้อนขอขนม “แหวะ..” ซาร่าย่นจมูกใส่ โด่งกึ่งยิ้มกึ่งหัวเราะก่อนจะย่นจมูกตาม  แล้วก็หัวเราะให้กัน โด่งจับหัวแฟนสาวโยกไปมาเล่นก่อนจะรีบวิ่งไปสอนเพราะเลยเวลามานานแล้ว ซาร่ามองโด่งที่ขนาดวิ่งออกไปแล้วยังหันกลับมามองเธอตั้ง2-3รอบ เพื่อโบกมือบ๊ายบาย เธอยิ้มอย่างเป็นสุข.... ...พี่โด่งเป็นคนอย่างนี้แหละ ...เค้าบริสุทธิ์ใจกับทุกสิ่งที่ทำ ... โดยดูเหมือนว่าไม่แคร์สายตาคนอื่น ว่าจะคิดยังไง อย่างน้อย... ก็ทำให้ซาร่ายิ้มได้กว้างขึ้น   เพราะสิ่งที่พี่โด่งส่งผ่านสีหน้าท่าทางเวลาที่อยู่กับเธอมันรู้สึกได้ถึง ...ความรัก ............ อีกยาวนัก จากคุณ : 4*7 4*7 4*7 (iam_vy) - [ 11 พ.ย. 49 21:17:28 ]

ความคิดเห็นที่ 82 #77 จอร์จ!!! #78 พี่ไม่เชื่อ(ว่ะ)ค่ะ จากคุณ : ด้วยรักและปลาทู - [ 11 พ.ย. 49 21:19:59 ]

ความคิดเห็นที่ 83 #81 พี่หญิงโหมดหวานนนนนนนนนนนนนน กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด 47 ทีติดกัน จากคุณ : ~ Ampere ^O^ ~ - [ 11 พ.ย. 49 21:21:44 ]

ความคิดเห็นที่ 84 “งอนอะไรพี่โด่งอีกคะ สุดที่รักของพี่~~~” โด่งลากเสียงอ้อนๆ เนื้ออุ่นๆที่ใบหน้าสัมผัสกัน ไปมา ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย พี่อยากตาย.... รับไม่ได้...โฮๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : ก็ร่าเค้าเป็นนางเอก (ด้วยรักและปลาทู) - [ 11 พ.ย. 49 21:23:51 ]

ความคิดเห็นที่ 85 #82 ของคุณBOOKBANK ถูกแล้ว!! ฮ่าๆๆๆๆๆ ญ ไม่ให้ ร่ามิ้น ต บ กันหรอกทุกท่าน มันโหดร้ายกับหัวใจ ญ เกินไป๊~~ จากคุณ : บอกว่าไม่โหดดด (iam_vy) - [ 11 พ.ย. 49 21:30:00 ]

ความคิดเห็นที่ 86 #85 แล้วไอ้ที่เนื้ออุ่นๆบนใบหน้าสัมผัสกันนั่นล่ะค่ะ ตุ้ยของพี่ยังได้แค่กอดเลย ปล.ใครก็ได้ ไปเอาตุ้ยกลับมาจากทะเลที พี่แอบเห็นยังยืนอึ้งอยู่ในน้ำอยู่เลย แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 49 21:34:55 จากคุณ : ด้วยรักและปลาทู - [ 11 พ.ย. 49 21:34:08 ]

ความคิดเห็นที่ 87 #86 กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก พี่นิง่ะ เสียดายใช่มั้ยล่ะ รู้งี้ตอนที่เค้ากำลังโทษดาวกันน่าจะจัดอุ่นๆๆๆมาบ้าง เนอะ 5555555555+ จากคุณ : อินกันได้อีก (~ Ampere ^O^ ~) - [ 11 พ.ย. 49 21:36:27 ]

ความคิดเห็นที่ 88 พี่ ญ แน่ในหรอค่ะว่าเดี่ยวพี่จะไม่แต่งอะไรที่ต้องเสียเลือดเสียเนื้อ (ไม่เสียเลือดเสียเนื้อแต่ก็เสียน้ำตาทุกทีละพี่ ญ อ่ะ) จากคุณ : โหมดระแวงพี่ ญ (mintgag) - [ 11 พ.ย. 49 21:36:55 ]

ความคิดเห็นที่ 89 #86 ช่ายเลยพี่นิ ลืมไปที่นี้ร้านเซเว่นทเวลยึดแล้วนิ เดี่ยวถ้าเอ๋ยถึงตุ้ยเมื่อไรกรุณาช่วยเอ๋ยถึง"คืนนั้นด้วยนะค่ะ" จากคุณ : โหมดข่มขู่ (mintgag) - [ 11 พ.ย. 49 21:40:03 ]

ความคิดเห็นที่ 90 #81  น้องหญิงหวานได้อีก #86  555+ ได้ข่าวว่านิก็ยืนแช่น้ำอยู่ด้วยไม่ใช่รึ ปล. ฟิคมั่วกำลังคลืบคลาน รออีกประเด๋ว (แต่นานชัวร์) จากคุณ : Be_Chorus - [ 11 พ.ย. 49 21:41:29 ]

ความคิดเห็นที่ 91 #87 เสียดายค่ะ พูดอีกก็ถูกอีกค่ะ เดี๋ยวปั๊ด คราวหน้าจะให้ตุ้ยสารภาพรักบนดอย #89 ร้านเซเว่นโฟร์ เค้ากำลังจะมาทวงที่คืนแล้วค่ะ พี่ล่ะหวั่นใจกะน้อง ญ ว่าจะมีฉากที่พี่รับไม่ได้มาอีก (หมายถึงฉาก 4*7 สวีท น่ะค่ะ ฉากเลือดๆนี่พี่ชอบบบบ) จากคุณ : ด้วยรักและปลาทู - [ 11 พ.ย. 49 21:44:17 ]

ความคิดเห็นที่ 92 #91  ร้านเซเว่ลทเวล   ขอประกาศกฏอัยการฟิค เนื่องจากเราได้พบเบาะแสที่น่าเชื่อถือว่าจะมีผู้ทำการยึดร้านของเราเราจึงขอออกกฏ ขอร้องละค่ะช่วยเอา7*12ออกมาเถอะค่ะคณะฟิค ขอร้องอีกทีนะค่ะเพื่อความสุขของ7*12อย่าได้ทำให้7*12ต้องเสียใจอีกนะค่ะไม่งั้น... จากคุณ : โหมดไร้สาระ(โหด) (mintgag) - [ 11 พ.ย. 49 21:55:46 ]

ความคิดเห็นที่ 93 #92 "ตุ้ยรักโด่ง...จริงๆ" "โด่งก็รักตุ้ย...จริงๆ" "ตุ้ยรักโด่ง...จริงๆ" "โด่งก็รักตุ้ย...จริงๆ" "ตุ้ยรักโด่ง...จริงๆ" "โด่งก็รักตุ้ย...จริงๆ" "ตุ้ยรักโด่ง...จริงๆ" "โด่งก็รักตุ้ย...จริงๆ" รีเพลย์ซ้ำสี่รอบ เพื่อจะบอกว่า... ...ร่าเป็นนางเอก... จากคุณ : โหมดต้องโทษดาว (~ Ampere ^O^ ~) - [ 11 พ.ย. 49 22:02:47 ]

ความคิดเห็นที่ 94 #93 โหพี่แอมป์สุดยอดเลยขนาดโพสยังได้เวลา47วินาที-*- แต่ "ตุ้ยรักโด่ง...จริงๆ" "โด่งก็รักตุ้ย...จริงๆ" ร่าเป็นนางเอกผู้เสียสละใช่ไหมค่ะ แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 49 22:06:10 จากคุณ : โหมดแอบจิต (mintgag) - [ 11 พ.ย. 49 22:05:37 ]

ความคิดเห็นที่ 95 พี่น้องคะ นิไปเจอรูปนี้ในบ้านใหญ่ อยากรู้มากๆว่าใครเป็นคนทำค่ะ เพราะรู้สึกราวกับว่ารูปนี้ถูกทำขึ้นประกอบฟิค(มั่ว) ของพวกเราเลยทีเดียว (หลายๆคู่นะคะ ไม่ใช่ทุกคู่) รึว่าสปอนเซอร์เราคนใดคนหนึ่งทำคะ แปะที่ทู้ไหน มันผ่านสายตาดิชั้นไปได้เยี่ยงไร พระเจ้าโด่ง มันยากมอด จากคุณ : ด้วยรักและปลาทู - [ 11 พ.ย. 49 22:08:25 ]

ความคิดเห็นที่ 96 #95 มันยอดมาก จากคุณ : mintgag - [ 11 พ.ย. 49 22:11:39 ]

ความคิดเห็นที่ 97 #94 4444+ 7777777+ ไม่ได้สังเกตุเลยว่า 47 วิ ร่าเป็นนางเอกผู้เสียสละ ใช่เลยค่ะ เพราะร่ารักพี่ตุ้ยมากไง แต่ย้ำอีกที...ร่าเป็นนางเอก ไม่ใช่ "น้องสาวนางเอก" โฮะๆ ^O^ [ชักจะอินเกินไปแล้วนะคะพี่น้อง] #95 โอ้พระเจ้าโด่ง มันซาร่ามาก ป.ล. ไม่เคยเห็นรูปนี้ในทู้ฟิคมาก่อนเลยค่ะ น่าจะมาจากบ้านใหญ่โดยตรง...มั้งนะคะ แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 49 22:20:51 จากคุณ : ~ Ampere ^O^ ~ - [ 11 พ.ย. 49 22:18:52 ]

ความคิดเห็นที่ 98 /97 ให้ร่าเป็นนางเอกก็ดีค่ะแต่ขอเลิฟซีน7*12หน่อยก็ดีนะค่ะ แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 49 22:34:57 แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 49 22:32:39 จากคุณ : mintgag - [ 11 พ.ย. 49 22:24:01 ]

ความคิดเห็นที่ 99 #81 มิ้นเผลอมองคู่ตรงหน้าสวีทกันโดยไม่รู้ตัว ความหวานมันส่องประกาย รอบตัวโด่งและร่า มิ้นมองไปก็ยังอดเขินแทนไม่ได้ แต่พอมานึกถึงตัวเองก็ต้องสลดอีกครั้ง บอยยังไม่ติดต่อเธอกลับมาหลังจากคราวนั้น ถึงนั่นจะเป็นการเงียบหายไปแค่วันเดียวก็เถอะ มิ้นพยายามไม่คิดถึงเรื่องเสียงผู้หญิงที่ได้ยินนั่น พี่บอยคงไม่ได้หลอกเธอ ....ใช่มั้ย บริกรยกสตอเบอร์รี่ชีสเค้กมาเสิร์ฟลงตรงหน้าสองสาว พร้อมกับ ไอศกรีมพาเฟ่ถ้วยโต ทั้งคู่ตกใจ และตื่นตาตื่นใจกับของกินน่าทานตรงหน้า ....ที่พวกเธอไม่ได้สั่ง “พี่คะ เราไม่ได้สั่งนะคะ” ซาร่าพูดกับบริกรที่มาเสิร์ฟ “...คือ คุณโด่งเค้าสั่งมาน่ะครับ” บริกรพูดยิ้มๆ ก่อนจะโค้งตัวให้เล็กน้อยแล้วเดินไปจากโต๊ะ มิ้นและซาร่าหันกลับมาที่ของอร่อยตรงหน้า ทั้งสองยิ้มออกมาพร้อมกัน   เธอทั้งคู่ คุยกันด้วยสายตาเป็นเชิง เชื้อเชิญให้อีกฝ่าย ลงมือกิน และพอตักเข้าปากคำเดียว ไม่ต้องพูดก็รู้....ว่าอร่อยขนาดไหน   ....สองสาวนั่งหัวเราะด้วยกันอย่างมีความสุข สักพักบริกรคนเดิมก็เดินมาอีก พร้อมกับส่งกระดาษแผ่นหนึ่งให้ซาร่า กระดาษสีชมพูอ่อน แผ่นประมาณครึ่ง A4 พับ4ทบ ซาร่ารับมาอย่าง งงๆ มิ้นมองตามด้วยความสงสัยแต่หน้ายังเปื้อนยิ้ม ในกระดาษมีข้อความว่า                                                               “พี่โด่งรักร่านะ” แผ่นเบ้อเร่อ เขียนนิดเดียว แถมตัวใหญ่ด้วย - -“ ซาร่ายิ้มเขินอายก่อนจะตักไอศกรีมแสนหวานเข้าปาก แล้วคาช้อนไว้อย่างนั้น หน้าเธอยังเต็มไปด้วยรอยยิ้ม มิ้นหรี่ตาเล็ก ก่อนจะก้มตัวไปถามเบาๆ “มีอะไรหรอ ซาร่า” “พี่โด่งเขียนมาให้น่ะ” ซาร่าพูดพลางโบกสะบัดกระดาษในมือเร็วๆ ด้วยความเขินจนลืมยื่นให้มิ้นดู แต่ถึงไม่ต้องยื่นให้ดู มิ้นก็เห็นชัดว่าเขียนว่าอะไร (ก็ตัวใหญ่ซะขนาดนั้นนี่ -*-) มิ้นอดเขินแทนไม่ได้อีกแล้ว คู่นี้เค้าน่ารักกันจริงๆ พอเห็นคู่รักที่มีความสุขมิ้นก็คิดถึงบอยอีกแล้ว.... “พี่โด่งเค้าชอบมีอะไรน่ารักๆ แบบนี้ประจำ” ซาร่าพูดอย่างภูมิใจ ถ้าเป็นเมื่อก่อนที่มิ้นยังมีอคติไม่เปิดใจ มิ้นคงหมั่นไส้ไปแล้ว แต่ตอนนี้มิ้นนั่งฟังอย่างตั้งใจ ทั้งคู่คุยกัน สลับกับทานไอศกรีมและเค้ก อย่างแช่มชื่น “...เพราะอย่างเนี้ย แหละ ร่าถึงรักพี่โด่งมาก” ซาร่าพูดเขินเบาๆ มิ้นเองก็ยิ้มเมื่อได้ฟัง ....พี่โด่ง....ที่ทำอะไรน่ารักๆ ให้แฟน แล้วทำให้เป็นที่รักมากขนาดนั้นเลยหรอ .... มิ้นคิดตามแล้วก็ยิ้มสดใสอีกครั้ง เธอเองก็อยากให้พี่บอยรัก และเอ็นดูเธอมากๆ เหมือนกัน “ซาร่า.. เลอะแก้มน่ะ” มิ้นเรียกบอกเมื่อเห็นหน้าร่าที่เปื้อนครีมเค้ก พลางยื่นทิชชู่ให้ ก่อนจะชี้ให้ดูตำแหน่งที่แก้มตัวเอง ซาร่ารับทิชชู่มา แล้วค่อยๆเช็ดออก “เรียกเรา ร่า เฉยๆ ก็ได้... ใครๆก็เรียกแบบนั้น” ซาร่าพูดยิ้มๆ มิ้นพยักหน้ายิ้มหวาน ตาเรียวเล็กนั้นกลายเป็นเส้นโค้งน่ารัก ....ทั้งสองต่างก็รับรู้ได้ถึงมิตรภาพที่อีกฝ่ายยื่นให้ “ร่า.. แถวนี้มีร้านขายกระดาษสีหรืออะไรมั้ย” มิ้นถามขึ้นก่อนตักไอศกรีมคำโตเข้าปากอย่างสะใจ ซาร่าอมยิ้มกับกิริยาน่ารักนั่น เธอเอียงคอนึกเล็กน้อยก่อนตอบ “มีนะ ที่ร้าน เซเว่นทเวล ไงมีแน่ๆ... มิ้นจะเอาไปทำอะไรหรอ” มิ้นยิ้มๆ เธอค่อยๆกลืนไอศกรีมรสเลิศลงลำคอช้า  แล้วยิ้มหวานตอบ “มิ้นจะเอาไปทำการ์ดเชิญน่ะ...ร่า” .......... มีอีกๆๆ จากคุณ : 4*5 4*5 4*5 (iam_vy) - [ 11 พ.ย. 49 22:42:50 ]

ความคิดเห็นที่ 100 โอ้ขอบคุณพี่ ญ มากในที่สุดร้านเซเว่นทเวลก็ได้ออกโรงแล้ว บรรยากาศในร้านขอให้สดชื่นนะค่ะปลื้มอยู่ในร้านนานๆนะค่ะ จากคุณ : ล้อเล่น (mintgag) - [ 11 พ.ย. 49 22:53:22 ]

ความคิดเห็นที่ 101 อ้าวสับสนกับการโพสชื่อนะค่ะไม่ต้องสนใจมากมาย อิอิ จากคุณ : สับสน (mintgag) - [ 11 พ.ย. 49 22:56:13 ]

ความคิดเห็นที่ 102 “พี่โด่งรักร่านะ” เช๊อะ พี่โด่งง่ะ ย้อนไปดู #93 สิคะ หลายใจจริงเชียว จากคุณ : งอนแทนคนที่อยู่ทะเล (ด้วยรักและปลาทู) - [ 11 พ.ย. 49 23:06:52 ]

ความคิดเห็นที่ 103 /102 เข้าใจหน่อยสิค่ะพี่นิ 7*4 รักแค่พี่น้องค่ะ 7*12 "ตุ้ยรักโด่ง...จริงๆ" "โด่งก็รักตุ้ย...จริงๆ" จากคุณ : mintgag - [ 11 พ.ย. 49 23:11:54 ]

ความคิดเห็นที่ 104 “มิ้นจะเอาไปทำการ์ดเชิญน่ะ...ร่า” ปล. มิ้นจะเอาไปทำการ์ดเชิญ พี่ 12 ที่สะอื้นนิ่งอยู่ที่ทะเลกลับมาใช่มั้ยจ้ะน้องหญิง จากคุณ : ไหลกันไปได้อีก (Be_Chorus) - [ 11 พ.ย. 49 23:12:50 ]

ความคิดเห็นที่ 105 “งอนอะไรพี่โด่งอีกคะ สุดที่รักของพี่~~~” โด่งลากเสียงอ้อนๆ เนื้ออุ่นๆที่ใบหน้าสัมผัสกัน ไปมา อ่านแล้วขนลุกซู่กันเลยทีเดียว ... >______<"""" จากคุณ : Cz-da-WerL - [ 11 พ.ย. 49 23:14:06 ]

ความคิดเห็นที่ 106 #104 ถูก!!! จากคุณ : ด้วยรักและปลาทู - [ 11 พ.ย. 49 23:19:39 ]

ความคิดเห็นที่ 107 ว่ะ ฮะ ฮ่า ฮ่า (เลียนแบบการหัวเราะมารร้ายของพี่นิ) จากคุณ : 4*7 4*5 5*9 5*8 7*11 8*11 7*12 (iam_vy) - [ 11 พ.ย. 49 23:26:46 ]

ความคิดเห็นที่ 108 พี่ ญ ต่อ ณ บัด now จากคุณ : mintgag - [ 11 พ.ย. 49 23:27:46 ]

ความคิดเห็นที่ 109 “พี่โด่งรักร่านะ” "โด่งก็รักตุ้ย...จริงๆ" โอว้ 555555555555+ รัก 5*4*7*12 จากคุณ : ~ Ampere ^O^ ~ - [ 11 พ.ย. 49 23:28:26 ]

ความคิดเห็นที่ 110 #99 ************************ 10.35pm. บนทางด่วนศรีรัช รถยนต์แล่นกันหนาแน่น แต่คล่องตัว รถยนต์ฮอนด้า แอกขอด สีดำ  แล่นฉิวในเลนส์ขวา “ยิ้มอะไรคะ...” โด่งหันมาถามซาร่าที่นั่งยิ้มแป้นอยู่ข้างๆ ก่อนจะหันไปมองถนน ซาร่าส่ายหน้าไปมา แต่ยังยิ้มอยู่เธอไม่ตอบอะไร โด่งเองก็ไม่เซ้าซี้  เค้ายื่นมือไปกดเพลงฟังในรถ ซีดีของศิลปินคนโปรดของเค้า ค้างอยู่ก่อนแล้ว พอแค่กดจึงมีเพลงดังขึ้นทันที ~บางเวลาอาจเบื่อกันเอง บางเวลาอาจใช้อารมณ์ บางเวลาอาจเกิดเป็นเรื่องใหญ่~ ซาร่าหันมองออกไปนอกกระจก วันนี้เธอสบายใจมากขึ้น ................................. “มิ้นจะเอาไปทำการ์ดเชิญน่ะ...ร่า” “การ์ด.. ให้..” “ให้พี่บอยน่ะ... แต่ร่าอย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะ มิ้นแค่เกิดอยากศิลป์ขึ้นมาน่ะ แล้วก็ไปอยากชวนพี่บอยเค้าไปงานนิทรรศการ แบบธรรมดาๆ ไง ...เดี๋ยวนี้เค้าฮิตจะตายพวกของทำมือ อะร่า......” .................................. มิ้นยังพูดอะไรแก้ตัวอีกมากมายว่าเธอไม่ได้มีอะไรพิเศษกับหนุ่มบอย แต่ทำไมซาร่าจะไม่รู้ .....ว่ามิ้นชอบบอย  ....ซาร่าดีใจที่ได้รู้อย่างนั้น... ~และไม่รู้ว่าใครผิดตรงไหน อาจจะโกรธกันได้บ่อยๆ ไม่ได้อยู่คนละข้างสักหน่อย เรายังมีกันอยู่จำได้ไหม~ ดีใจ.... ที่ได้รู้ว่าคนที่มิ้นชอบ ไม่ใช่ โด่ง ดีใจ..... ที่ที่ผ่านมา เธอเอง ที่เข้าใจผิด แต่ก็ไม่ถึง ขั้นทะเลาะกับ โด่ง รุนแรง ดีใจ..... ที่ไม่ได้ทำแบบนั้น..... ดีใจ ดีใจ ~ว่าตอนเถียงกันแทบเป็นแทบตาย ยังคงอยู่ข้างเธอ~ ที่ผ่านมาเกิดเรื่องราวมากมายระหว่าง เค้าและเธอ .....ทั้งภาพอุปสรรคความขัดแย้ง ......ทั้งภาพความทรงจำที่สวยงาม เคยเกือบต้องเลิกกันไป ไม่รู้กี่ครั้ง ...แต่มันก็เหมือน ยิ่งทำให้ เค้าและเธอ รักกันยิ่งขึ้น... ~ไม่มีรักไหน ที่ดีทุกวัน ยิ่งนานยิ่งผ่านเรื่องราวมากมาย เข้ามาทดสอบ เข้ามาลองใจ ว่าความรักของใครแกร่งจริง~ ซาร่ายิ้มให้กับโปสเตอร์โฆษณาแผ่นโต ที่อยู่ริมทาง นอกกระจก   รถวิ่งเร็วก็จริง แต่แผ่นโฆษณาก็แผ่นใหญ่พอ ให้ทันยิ้มให้ก่อนรถจะแล่นผ่านไป ~หากเราเรียนรู้วิชาอดทน หากเราผ่านพ้นย่อมได้ทุกสิ่ง หากเรามั่นใจว่ารักเราจริง ทุกสิ่งมันก็มั่นคง~ “พี่โด่งคะ วันนี้จะขึ้นไปบนห้องมั้ยคะ...พี่ตุ้ยเค้าบ่นๆถึง” ซาร่าหันมาถามเสียงแจ๋ว ~มีอารมณ์แตกต่างบางที มีอะไรขัดแย้งกันไป จะให้เหมือนกันเลยคงไม่ใช่~ โด่ง สาวพวงมาลัย เลี้ยวตรงทางโค้ง แรงเหวี่ยงทำเอาร่างน้อยๆ ของหญิงสาวเลื่อนไปด้วย เธอตกใจเผลอหลุดเสียงครางน่ารักๆออกมา “อ๊า~~~~” โด่งหันมาหัวเราะแฟนสาวด้วยความรักใคร่ ซาร่าทำบุ้ยปากมองค้อน   ~เราเป็นเราไม่เปลี่ยนตัวเอง เราเป็นคนทีเลือกกันเอง ฉันไม่รู้ว่าเธอว่าจริงไหม~ โด่งใช้มือขวาคุมพวงมาลัย แล้วใช้มือซ้ายที่ว่างอยู่ไปขยี้ผมคนข้างๆ ซาร่าทำท่าครางเล่นๆน่ารักอีกครั้งเมื่อโดนแกล้ง ~อาจจะโกรธกันได้บ่อยๆ ก็แค่ปรับคนละนิดละหน่อย เรายังมีกันอยู่จำได้ไหม~ ทั้งสองหยอกล้อยิ้มให้กันด้วย สายตา ท่าทาง และเสียงครางเล็กๆ ไม่ได้พูดอะไรที่เป็นประโยคซักคำ ...แต่กลับสื่อถึงกันได้ ไม่ได้กอดกันเลยด้วยซ้ำ ...แต่กลับอบอุ่นอย่างที่สุด ....... แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 49 23:38:34 แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 49 23:34:55 จากคุณ : ไม่ต้องไปทะเลด้วยซ้ำ(พาดพุงๆๆ) (iam_vy) - [ 11 พ.ย. 49 23:30:04 ]

ความคิดเห็นที่ 111 ขอเอาใหม่นะ ลืมเปลี่ยนสีอีกแล้ว รีบโพสไปหน่อย แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 49 23:41:04 จากคุณ : Be_Chorus - [ 11 พ.ย. 49 23:36:49 ]

ความคิดเห็นที่ 112 งอน น้องหญิง จากคุณ : ตุ๊บป่องๆ อยู่ในทะเล (ด้วยรักและปลาทู) - [ 11 พ.ย. 49 23:38:38 ]

ความคิดเห็นที่ 113 #110 ~ถ้าเธอนั้นลืมว่าเธอมีใคร ก็จำไว้ฉันรักเธอ~ “ร่ารักพี่โด่งที่สุดเลยค่ะ จริงๆนะ” ซาร่าพูดยิ้มๆ โดยไม่หันไปดูคนข้างๆที่ยิ้มแก้มแถบปริ แต่แกล้งถามให้สาวเจ้า พูดให้ฟังอีกครั้ง “อะไรนะร่า เมื่อกี๊ไม่ค่อยได้ยินเลย” โด่งทำตีหน้าซื่อ  ซาร่ารู้ทันกับอาการเนียนของแฟนหนุ่ม เชอะ...ของแบบนี้ พูดได้ครั้งเดียวนะ ก็ไม่ตั้งใจฟังเองนี่... ไม่พูดซ้ำหรอก ....ซาร่าคิดในใจ “อ๋อ...ก็ร่าบอกว่า พี่ตุ้ยเค้าบ่นๆถึง” ซาร่าเปลี่ยนไปบอกประโยคก่อนหน้าซะงั้น  ทำเอาโด่งตาละห้อย “โธ๋... บอกให้ฟังอีกครั้ง ไม่ได้หรอ ร่าจ๋า~~~” “ไม่” ซาร่าตอบปฏิเสธน่ารัก และหัวเราะชอบใจ เมื่อเห็นแฟนหนุ่มทำหน้าเหยเก ผิดหวัง ~ไม่มีรักไหน ที่ดีทุกวัน ยิ่งนานยิ่งผ่านเรื่องราวมากมาย เข้ามาทดสอบ เข้ามาลองใจ ว่าความรักของใครแกร่งจริง  ~ รถแล่นมาใกล้ถึงทางลงทางด่วน  ก็เริ่มเคลื่อนตัวช้าสลับหยุดนิ่ง ช่วงที่รถจอดนิ่ง โด่งก็หันมาหาซาร่า ที่ยิ้มระรื่นอารมณ์ดี เค้าเอี้ยวตัว ใช้มือใหญ่นั้นกุมมือน้อยๆ ของซาร่าไว้นอย่างนุ่มนวล ซาร่าหน้าแดงกร่ำ เธอเอียงหน้าหลบสายตาหวานที่จ้องเข้ามานั่น ~หากเราเรียนรู้วิชาอดทน หากเราผ่านพ้นย่อมได้ทุกสิ่ง หากเรามั่นใจว่ารักเราจริง ทุกสิ่งมันก็มั่นคง ~ “ถ้า ร่า ไม่บอก พี่โด่งบอกเอง ก็ได้...” ซาร่าใจเต้นเร็วขึ้น จนเหมือนเริ่มหายใจไม่ทัน  เธอหันมามองหน้าชายคนรักอีกครั้ง พลางยิ้มเขิน ~หากเธอนั้นลืมว่าเธอมีใคร ก็จำไว้ฉันรักเธอ~ “พี่โด่งก็ รักร่าที่สุดเลย ...จริงๆนะ” มือที่กุมไว้นั้น กระชับ...แน่นขึ้น  ซาร่ารู้สึก ถึงความร้อนที่ส่งผ่านมาทาง มือของคนรัก รถคันหน้าเคลื่อนตัวช้าๆ ไปแล้ว โด่งหันกลับไปมองถนน มือขวาบังคับพวงมาลัย ส่วนมือซ้ายยังเกาะกุมมือน้อยๆนั้นไว้ ซาร่าเองก็ไม่ได้ขัดขืน เธอก้มหน้ายิ้มอาย มองมือใหญ่ที่กุมมือเธอเอาไว้  ....ความร้อน แผ่ซ่าน ไปทั่วร่าง ................. วะ ฮะ ฮะ ฮ่า จากคุณ : ไม่รู้ว่า..แอร์เสียรึเปล่านะ (iam_vy) - [ 11 พ.ย. 49 23:43:41 ]

ความคิดเห็นที่ 114 ต่อจาก คห.ที่ 73 นะคับ ============================================== บอยเดินกลับมาที่ร้านเพื่อจะลาเพชร แต่เพชรก็ดูออกว่ามันเกิดอะไรขึ้น   เสียงนึงเอ่ยทักขึ้นที่หน้าร้าน " อ่าวบอยมาไงล่ะเรา เอ่อมะกี้บรูน่าเค้ามา เจอกันรึเปล่าล่ะ " " เจอแล้วคับครูดุ๊ก แล้วเธอก็วิ่งหนีผมไปแล้ว ผมตามเธอไม่ทันคับ เธอร้องไห้เพราะผมอีกแล้ว " บอยตอบกลับแบบเสียงเศร้าๆ อื้มครูดุ๊กมองหน้าบอยที่เศร้าไม่แพ้กันกับบรูน่าแล้วพูดว่า  " ครูก็คุยกับเค้านะแต่เค้าก็ไม่พูดอะไร ครูก็เลยไม่รู้จะช่วยยังไงนะ " ครูดุ๊กตอบกลับ " ครูว่าครูพอจะรู้นะว่าบรูน่าจะไปไหน ครูถามเค้าก่อนเค้าออกมาเห็นเค้าบอกจะไปสวนอ่ะ บอยลองไปดูสิ " " ขอบคุณคับครู " บอยพูดพลางวิ่งไปทางสวนที่เค้าและบรูน่ามักจะไปประจำในอดีต ============================================== " บรูน่าชอบสวนนี้มั้ย เราว่าสงบดีนะ เราชอบมาอ่านหนังสือที่นี่แหละ " บอยเอ่ยถาม " อื้มเราก็ชอบนะ ชอบมาวาดรูปที่นี่อ่ะ ที่นี่มันมีมุมสวยๆหลายมุมดี บรูน่าชอบ " บรูน่าตอบแบบยิ้มๆ พลางมองตรงไปที่สระน้ำข้างหน้าที่ดูเงียบสงบ บรูน่าล้มตัวลงนั่งที่เก้าอี้ยาวใต้ต้นโอ๊คใหญ่ มือของเขาวางไว้ที่ม้านั่งพร้อมกับสายตาที่จ้องมองนึกถึงวันวานในอดีตที่เคยเกิดขึ้น ณ ที่แห่งนี้ เก้าอี้ยาวใต้ต้นโอ๊คนี้ เป็นที่ๆกลุ่มของเค้าทั้ง 4 ชอบมานั่งอ่านหนังสือ และนั่งเล่นกันนอกจากที่ร้านรักเอยแล้ว " บรูน่า " เสียงหนึ่งเรียกดังขึ้น จากข้างหลังหญิงสาวที่นั่งร้องไห้อยู่ท่ามกลางสวนที่เงียบสงบในฤดูใบไม้ร่วง " ตามชั๊นมาทำไม ชั๊นบอกแล้วไงว่าอยากจะอยู่คนเดียว บอยกลับไปซะเถอะ " บรูน่าเรียกบอย แทนคำว่าแกที่เคยใช้เรียกชายหนุ่มเป็นประจำ ไม่บ่อยครั้งนักที่เธอจะเรียกเค้าแบบนั้น " ก็เราเป็นห่วงเธอนี่บรูน่า " บอยพูดพลางเดินมานั่งที่ข้างๆบรูน่า แม้เธอจะขยับตัวออกห่างจากชายหนุ่มก็ตามตอนนี้ทั้งสองนั่งนิ่งเงียบ มีเพียงแค่เสียงสายลมที่พัดผ่านไป " บรูน่าเราขอโทษ "  เป็นคำสั้นๆที่ออกมาจากบอยหลังจากที่เค้ามานั่ง " มาขอโทษชั๊นเรื่องอะไร " หญิงสาวห้าวสะอื้นหันมาตอบชายหนุ่มหน้าซื่อๆที่นั่งข้างๆ ขณะนี้หญิงสาวที่นั่งข้างๆนั้นจากแก้มที่เคยสีชมพูสดใส แต่ตอนนี้มันกลับเต็มไปด้วยคราบน้ำตา เป็นครั้งแรกที่บอยเห็นบรูน่าในสภาพอ่อนแอเช่นนี้ ผิดกับบรูน่าแต่ก่อนที่ออกจะห้าวๆ บอยหยิบผ้าเช็ดหน้าผืนสีเขียวลายทหารซีดๆออกมาแล้วส่งให้บรูน่า พร้อมกับพูดว่า  " เราไม่อยากเห็นเธอร้องไห้ เราเสียใจด้วยนะเรื่อง จอร์จอ่ะ เราเพิ่งรู้จากเปิ้ลรี่ว่าเธอ .... เลิกกับเค้าแล้ว  " บอยพูดพลางเอาผ้าเช็ดหน้าวางในมือหญิงสาว แล้วยกขึ้นมาซับน้ำตาของเธอที่ไหลรินออกมา " อื้มไม่เป็นไร ขอบคุณนะเราเช็ดเองได้ ว่าแต่นายยังเก็บผ้าเช็ดหน้าผืนนี้ไว้อีกเหรอ " บรูน่าตอบพลางเอามืออีกข้างมาจับมือชายหนุ่มวางไว้ บนม้านั่งแทน แต่ชายหนุ่มกลับไม่ยอมปล่อยมือหญิงสาวออก แต่กลับจับมือนั้นแน่นขึ้น ตอนนี้เธอเหมือนจะหยุดร้องแล้ว แต่ก็ยังสะอื้นอยู่ " บรูน่าจำวันนั้นได้มั้ย วันที่เราเจอกันครั้งแรก " บอยถามพลางมองไปยังเบื้องหน้า " อื้มจำได้สิ " หญิงสาวตอบกลับ ก่อนที่จะพูดขึ้นต่อ " เราไม่เคยลืม " ทั้งสองนั่งนึกถึง วันแรกที่ทั้งคู่ได้เจอกัน ============================================== ปล.เอามาลงต่อละ เด๋วไปแต่งต่อด้วยความมึนต่อ จากคุณ : Be_Chorus - [ 11 พ.ย. 49 23:44:30 ]

ความคิดเห็นที่ 115 น้องปาล์มแต่งจบแล้วหรือคะ ของคุณยูยาวดีจัง ชอบค่ะ วันนี้พี่ชายน้องร่าเล่นคอนมันส์มากค่ะ ยังเสียดายว่าถ้าโด่งเป็ฯแขกรับเชิญ มุขคงกระจาย และสนุกกว่านี้ สองคนนี้ออกรายการทีไร ฮามาก รออ่านต่อนะคะ จากคุณ : เดปกระเป๋า - [ 11 พ.ย. 49 23:46:12 A:125.24.12.123 X: TicketID:031298 ]

ความคิดเห็นที่ 116 ซาร่าเองก็ไม่ได้ขัดขืน เธอก้มหน้ายิ้มอาย มองมือใหญ่ที่กุมมือเธอเอาไว้   *************************** ใครชื่อใหญ่!!! บังอาจมาจับมือซาร่าของพี่โด่ง จากคุณ : ผู้สนับสนุนคุณใหญ่อย่างเป็นทาง (ด้วยรักและปลาทู) - [ 11 พ.ย. 49 23:46:41 ]

ความคิดเห็นที่ 117 อ้อ แต่บรูน่าก็น่ารักมาก ร้องเพลงเก่งขึ้น สวยมากๆ ด้วยจ้า เพลงที่ร้องกับพี่ตุ้ยสนุกมากๆ จากคุณ : เดปกระเป๋า - [ 11 พ.ย. 49 23:49:16 A:125.24.12.123 X: TicketID:031298 ]

ความคิดเห็นที่ 118 #116 กร๊ากกกกกกกกกกกกก นั่นแหละมือเพ่โด่งงงงงงงงง ค่ะพี่~~~ จากคุณ : ญ ล่ะกลุ้ม ^^'' (iam_vy) - [ 11 พ.ย. 49 23:50:44 ]

ความคิดเห็นที่ 119 กร๊ากกกก จำได้ว่าของพี่เรียล ผ้าเช็ดหน้าบรูน่าสีชมพูหวาน มาฟิคพี่บี สีเขียวลายทหาร เปลี่ยนอารมณ์ไม่ทันเลยค่า รึว่าจำสับสนเอง บีคะ นิ ญ แอม ปาม หายไปหมดแล้วเหรอ จากคุณ : ช้านเป็นแค่ตัวปลากรอบ (ด้วยรักและปลาทู) - [ 11 พ.ย. 49 23:50:56 ]

ความคิดเห็นที่ 120 #115 ของปามยังไม่จบค่ะ แต่น้องติดภาระกิจอันใหญ่ยิ่งอยู่ ไปดูตุ้ยมาเหรอคะ เสียดายเน๊อะที่เค้าไม่ได้ไปด้วยกัน จากคุณ : ง่า ใหญ่คือโด่งเหรอ เสียใจจัง (ด้วยรักและปลาทู) - [ 11 พ.ย. 49 23:54:28 ]

ความคิดเห็นที่ 121 ผ้าเช็ดหน้า ทำมาจากเสื้อบรูน่าปะคะพี่บี ฮ่าๆๆๆ แล้วสรุปพวกหนูเป็นตัวปลากกรอบหรอค้าเนี้ย(ก๊อปพี่นิมา แห่ะ แห่ะ) คุณพี่เดปกระเป๋าหวัดดีค่ะ โหยย ญ อดไปดูอะค่ะ น้องบรูน่าร้องคู่พี่ตุ้ยด้วยหรอคะ ว้าวๆๆๆๆ จากคุณ : iam_vy - [ 11 พ.ย. 49 23:55:18 ]

ความคิดเห็นที่ 122 #119 สงสัยขึ้น SCHOOL BUS ไปตามพี่ 12 ทะเลแล้วมั้งนิ 555+ จากคุณ : 555+ ดารารับเชิญตะหาก (Be_Chorus) - [ 11 พ.ย. 49 23:55:54 ]

ความคิดเห็นที่ 123 "โด่งก็รักตุ้ย...จริงๆ" “พี่โด่งก็ รักร่าที่สุดเลย ...จริงๆนะ” เห็นมั้ยๆ พี่โด่งรักทั้งพี่ตุ้ยและร่า สรุปเราจะ "เถียงกันทำไม" คะพี่น้องงงง ป.ล. ถึงมือจะมือสองมือ แต่ใจเรามีแค่ใจเดียว คงไม่สามารถจะดูแลคนสองคนพร้อมๆกันได้หรอก :P แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 49 23:56:51 จากคุณ : ป.ล.ลอกจากปิ่นมุกช่อง7มามะกี้ (~ Ampere ^O^ ~) - [ 11 พ.ย. 49 23:55:57 ]

ความคิดเห็นที่ 124 ~หากเราเรียนรู้วิชาตัวเบา หากเราปีนเขาย่อมได้ทุกสิ่ง หากโด่งมั่นใจว่ารักร่าจริง ทุกสิ่งมันก็โกหก!!! ~ จากคุณ : คุณหลอกดาว (ด้วยรักและปลาทู) - [ 11 พ.ย. 49 23:57:39 ]

ความคิดเห็นที่ 125 มาเม้นท์ตอนพี่บีต่อ อิอิ สารภาพว่ากะลังซึ้ง แต่แอบฮาประโยคนี้ ...เราไม่อยากเห็นเธอร้องไห้ เราเสียใจด้วยนะเรื่องจอร์จอ่ะ... นึกหน้าบอยพูดคำว่าจอร์จ แค่เนี้ย ขำ ขำทำไมวะ สรุป ฟิคพี่บีให้หนูได้หลายอารมณ์มาก บอยแอบโรแมนติก มีผ้าเช็ดหน้าโด้ยยย อิอิ จากคุณ : ~ Ampere ^O^ ~ - [ 12 พ.ย. 49 00:01:51 ]

ความคิดเห็นที่ 126 #122 #123 #124 กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ทุกท่าน ขอฮาเป็นเพจเกต ฮาต่อเนื่องได้อีก 55555555555555555+ แก้ไขเมื่อ 12 พ.ย. 49 00:03:00 จากคุณ : ไปล่ะ (iam_vy) - [ 12 พ.ย. 49 00:01:52 ]

ความคิดเห็นที่ 127 ~หากเราเรียนรู้วิชาแปรงฟัน หากเราฟันขาวย่อมได้ทุกสิ่ง หากโด่งมั่นใจว่ารักนิจริง ทุกสิ่งมันก็ โกหก!!! ~ 5555555+ เค้าแซวเล่นนะ จากคุณ : คุณหลอกนิ(โคล) (Be_Chorus) - [ 12 พ.ย. 49 00:02:36 ]