ภายในร้านหนังสือร้านใหญ่กลางห้าง...
ชายหนุ่มไล่สายตาไปตามสันหนังสือที่ถูกจัดเรียงไว้บนชั้นวาง
เพียงเสี้ยวนาที เขาก็พบเล่มที่น่าสนใจ ไม่ใช่เพราะปกสวย ไม่ใช่เพราะเป็นหนังสือแนวที่ชอบ
แต่เป็นเพราะคำว่า ภูเก็ต ที่ปรากฎหราอยู่บนหน้ากระดาษนั่นต่างหาก
แม้สาเหตุของการตกลงปลงใจไปทริปพิเศษในครั้งนี้ จะเกิดจากอารมณ์โมโหและอยากเอาชนะ
แต่ก้อก็ยังอดตื่นเต้นไม่ได้อยู่ดี เพราะตั้งแต่เกิดมา เขายังไม่เคยมีโอกาสไปเที่ยวทะเลทางใต้เลยสักครั้ง
การหาข้อมูลเตรียมไว้ก่อน จึงนับว่าเป็นการเตรียมตัวที่ดี สำหรับนักท่องเที่ยวมือใหม่
หนังสือหลายต่อหลายเล่มถูกหยิบออกมาพิจารณา และวางลงตรงที่เก่า
ก้อถอนหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด เขาตัดสินใจไม่ได้ว่าควรจะซื้อหนังสือเล่มไหนดี
...มันก็เหมือนกันหมดนั่นแหละ ไม่รู้จะพิมพ์ออกมามากมาย ให้คนซื้อลำบากใจทำไม...
ลองดูเล่มนี้สิคะ ดีนะ
ก้อหันมองตามเสียง และพบกับมือเรียวสวยที่ยื่นหนังสือท่องเที่ยวมาตรงหน้าเขา
รอยยิ้มใสแบบที่เคยทำให้ติดใจเพียงแค่ครั้งแรกที่พบกัน ปรากฎอยู่ตรงหน้าตอนนี้
คนที่เคยวีนใส่เขาและขู่ว่าจะเรียก รปภ. มาลากตัวออกไป กำลังส่งยิ้มมาให้
ทั้งๆที่อยากจะเอื้อมมือออกไปรับความหวังดีนั้น แต่ก้อกลับขยับไม่ได้
แว๊บแรกเขาถูกความน่ารักของหญิงสาวตรงหน้าสะกดไว้
แต่เพียงชั่ววินาที คำพูดสุดท้ายจากหญิงสาว ก็ผ่านเข้ามาพาให้ใจขุ่นมัว
.
.
.
ก็ทิ้งไปสิ ชั้นก็ไม่อยากให้คนอย่างนายมาร่วมทัวร์ของบริษัทชั้นหรอก
เหม็นสาปคนจน
ก้อจ้องลึกเข้าไปในดวงตาคนตรงหน้าอย่างค้นหา ผู้หญิงคนนี้มีแผนการอะไรในใจรึเปล่านะ
ถึงได้มาทำพูดดีใส่เขา หรือว่าทางบริษัทจับคุณหนูขี้วีนไปอบรมมารยาทใหม่แล้ว
ในที่สุด เขาก็ตัดสินใจยื่นมือออกไปรับหนังสือ ก่อนจะพลิกปกหลัง และเงยหน้าสบตาคนที่ยืนยิ้มอยู่
ก้อเม้มปาก ก่อนจะบอกด้วยน้ำสัยงราบเรียบ ผิดกับแววตาท้าทายในดวงตา
สี่ร้อยห้าสิบสามบาท คนจนๆอย่างผมไม่มีปัญญาซื้อหรอก
คำพูดที่คนพูดตั้งใจจะประชดอีกฝ่ายเต็มที่ ถูกตอบสนองด้วยคิ้วที่เลิกสูง
ดวงตาที่มองสบมาฉายแววรู้สึกผิด ก่อนที่อีกฝ่ายจะรีบบอก
เอ่อ...ถ้างั้นก็ลองดูเล่มนี้นะคะ
หนังสือเล่มใหม่ถูกหยิบออกจากชั้นวาง และยื่นมาตรงหน้าก้ออีกครั้ง
ชายหนุ่มขมวดคิ้ว หน้าตาหงุดหงิดในอารมณ์เต็มที่นั้น กระทบใจคนที่มองอยู่
เชอรรี่รีบออกปากบอก เพราะรู้สึกตัวว่าเธอกำลังจุ้นจ้านมากไป จนทำให้เขาไม่พอใจ
คือ...ชั้นแวะเข้ามาซื้อหนังสือ เห็นคุณพอดี ชั้นจำคุณได้ คุณคือคนที่ได้รางวัล ชั้นแค่อยากจะเข้ามาชวนคุย แล้ว...
อยู่ๆเธอก็หยุดพูดไปเฉยๆ ความปรารถนาดีสวนทางกับความมั่นใจที่มีมากนัก
ลูกค้าคนพิเศษดูท่าจะไม่อยากฟังที่เธอพูดเลย ยิ่งพูดเขาก็ยิ่งตีหน้ายุ่ง ราวกับกำลังรำคาญใจหนักหนา
ก้อยังคงนิ่ง ราวกับรอดูท่าทีอีกฝ่าย คิ้วที่ผูกเป็นโบว์ยังไม่คลายออก
เชอรี่ไม่รู้ตัวเลยว่าเธอเดาผิดหมด ก้อไม่ได้รำคาญใจ แต่เขากำลังแปลกใจต่างหาก
แปลกใจ...เพราะคิดว่าผู้หญิงคนนี้แปลก เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย น่ากลัวพิลึก
ชั้นดีใจนะคะที่คุณไว้วางใจบริษัทเรา ดีใจที่คุณตัดสินใจไปทัวร์
แม้จะคิดได้ว่าอีกฝ่ายพูดประโยคนั้น ในฐานะผู้ให้บริการที่ดี ไม่มีอะไรลึกซึ้ง
แต่รอยยิ้มที่ส่งมาพร้อมคำพูด ก็ทำให้หัวใจของก้อพองโตได้อย่างง่ายดาย
ไม่มีคำว่า วีน ให้เห็นอีก ตอนนี้มีแต่คำว่า หวาน
รอยยิ้มปรากฎขึ้นที่มุมปากอย่างไม่รู้ตัว
เรื่องวันนั้นชั้นต้องขอโทษทะ... ประโยคถัดมาของเชอรี่หยุดลงแค่นั้น
...ชั้นต้องร้องหง่าวเธอไม่ร้องตอบ...ชั้นก็คงเศร้าต่อไป...
เสียงริงโทนที่ดังออกมาจากกระเป๋าสะพายของตัวเอง
เรียกให้เธอขอตัวจากคนที่ยืนมองอยู่ ก่อนจะหันหลังและกดรับโทรศัพท์รวดเร็ว
.
.
.
ทั้งที่บอกตัวเองว่าไม่ได้สนใจจะฟัง แต่ก้อกลับรับรู้คำพูดของเธอทุกคำ จนกระทั่งประโยคสุดท้าย
ค่ะ...รี่จะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ
หญิงสาวหมุนตัวกลับไปอีกด้านหลังจากวางสาย เธอกลั้นยิ้ม
เมื่อเห็นว่าคนที่มองอยู่ทำหน้าประหลาดพิลึก จะยิ้มก็ไม่ยิ้ม จะหน้าบึ้งก็ไม่เชิง
ก้อเลิกคิ้วสูง ก่อนจะรีบตีสีหน้านิ่งเมื่อเห็นอีกฝ่ายมองเขายิ้มๆ
ชั้นต้องไปแล้ว ขอให้คุณเที่ยวให้สนุกนะคะ เหมี๊ยวหง่าวทัวร์ยินดีรับใช้ค่ะ
ก้อยืนนิ่ง ไม่ได้บอกลาตอบ อาจเพราะกำลังอึ้ง...กับความน่ารัก
เขาจึงเพียงมองตามร่างบางที่เดินห่างออกไปจนสุดสายตา
ก่อนจะก้มลงมองหนังสือสองเล่มในมือ พร้อมๆกับที่หัวใจกำลังจดจำ
รี่ ผู้หญิงสองอารมณ์คนนั้นชื่อรี่
ก้อสาวเท้าตรงไปที่เคาเตอร์คิดเงิน ก่อนจะวางสิ่งที่อยู่ในมือลงบนนั้น
ความเชื่อใจเริ่มกลับคืนมา ถ้าเดาไม่ผิด ก้อว่า...
เธอคงคิดได้แล้วว่าควรจะวางตัวกับลูกค้าอย่างไร
ไม่วีน ไม่โวยวาย แบบนี้แหละ...น่ารักดี
.............................................................
แก้ไขเมื่อ 09 ธ.ค. 49 13:36:40
แก้ไขเมื่อ 09 ธ.ค. 49 09:06:41
แก้ไขเมื่อ 09 ธ.ค. 49 01:20:23
แก้ไขเมื่อ 09 ธ.ค. 49 01:12:14
แก้ไขเมื่อ 09 ธ.ค. 49 01:10:06