อุ๊ย
ซาร่าอุทานออกมา เมื่อรู้สึกตัวว่าเดินชนคนที่เดินนำเข้าโรงหนังมาก่อนเธอ
ต้าหยุดเดินเพราะไม่แน่ใจในที่นั่งของตัวเอง ไม่มีพนักงานเดินตั๋วยืนอยู่ใกล้ๆอย่างที่ควรจะเป็น
ร่างบางที่ชนเข้ากับแผ่นหลัง ส่งผลให้เขาเหลียวมอง ต้าเอ่ยขอโทษเบาๆ
เขายื่นแก้วน้ำอัดลมที่ถืออยู่ให้ซาร่า ก่อนจะใช้มือข้างนั้นคว้ามืออีกฝ่ายมากุมไว้
จับมือพี่ไว้นะ เดี๋ยวจะล้มไปซะก่อน
แวบแรกที่มือแตะกัน ซาร่าพยายามที่จะดึงมือของตัวเองให้หลุดจากการเกาะกุม
แต่เพียงแค่ได้ยินถ้อยคำที่ดังตามมา เธอก็กลับนิ่งไป ไม่ได้กระชับมือตอบ แต่ก็ไม่ได้ขัดขืน
ความรู้สึกดีๆผ่านเข้ามาในใจเหมือนสายลมวูบหนึ่ง เมื่อคิดไปว่าต้าเป็นห่วงเธอ
ชายหนุ่มจูงคนตัวเล็กกว่าให้ก้าวลงบันไดไปช้าๆ หลังจากที่ใช้ไฟจากมือถือส่องตั๋วหนังจนแน่ใจที่นั่งของตัวเอง
รอยยิ้มปรากฎขึ้นที่มุมปาก ต้ากระชับมือให้แน่นขึ้นอีก ประโยคที่เพิ่งพูดออกไปมาจากใจจริงๆ
ต้าไม่อยากให้ซาร่าล้มลง...ตอนนี้
เขาคิดว่ามันยังเร็วเกินไป
และถ้าหากจะล้ม...
เขานี่แหละจะเป็นคนทำให้มันเกิดขึ้นเอง
ต้าเบี่ยงตัวให้ซาร่าเข้าไปนั่งข้างมิ้น ก่อนที่เขาจะทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ตัวริมสุดติดทางเดิน
เขาเหลียวมองหน้าคนที่นั่งข้างๆ ก่อนจะเอนตัวพิงพนักสบายๆ
ต้าเบี่ยงตัวเข้าไปหาหญิงสาว ในจังหวะที่มิ้นหันไปหยอกล้อกับบอย
ก่อนจะปรับเสียงให้ผ่อนคลายและพูดออกไป
ดูดิ มิ้นแกล้งบอยอีกแล้ว
ซาร่าหันไปมองมิ้นที่หยิกแขนบอยเบาๆ ก่อนจะหัวเราะออกมา
ความรู้สึกหนักใจดูเหมือนจะถูกทิ้งไว้ตรงหน้าประตูโรงหนังจนหมด
ซาร่าไม่อาจจะปฏิเสธได้เลยว่าคนที่ทำให้เธอรู้สึกดีได้อย่างนี้ คือผู้ชายคนที่เคยโกหกเธอเอาไว้
ความจริงเธอเองก็ไม่ได้โกรธต้าตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แค่แปลกใจในสิ่งที่เขาทำ และสิ่งที่เขารู้สึก
ซาร่าสงสัย...จนเลิกสงสัยไปแล้ว
ทุกเรื่องนั่นแหละ แม้กระทั่งเรื่องที่ว่าเขายังชอบเธออยู่มั้ย
ไม่มีประโยชน์ที่จะรู้ รู้แต่ว่าตอนนี้เธอรู้สึกดีกับเขาในฐานะเพื่อนของพี่ชายก็พอ
เพราะอย่างน้อย...ต้าก็ทำดีกับเธอ ไม่ได้ปิดโทรศัพท์หนีไปดื้อๆเหมือนใครบางคน
ภาพบนจอสี่เหลี่ยมใหญ่ดูเหมือนจะถูกละเลยไป
เพราะคนสองคนกำลังจมอยู่กับความคิดของตัวเอง
ในขณะที่ใครอีกคน...ก็กำลังสนใจแต่คนรักที่นั่งอยู่เคียงข้างกัน
แม้สถานที่ๆนั่งอยู่จะมืดสลัว แต่บอยกลับเห็นหน้ามิ้นได้ชัดเจน
ชัด...จนรับรู้ได้ว่าหญิงสาวกำลังหน้าบึ้ง
แต่ยังไม่ทันที่จะได้เอ่ยถาม คนหน้ามุ่ยก็ตวัดสายตามาสบตากับเขาเข้าพอดี
ในดวงตานั้นฉายแววไม่พอใจเอาไว้อย่างไม่ปิดบัง
และในนาทีถัดมา สาเหตุของอารมณ์ขุ่นมัวทั้งหมดก็ดังมาเข้าหู
บอยเข้าใจทุกอย่างได้อย่างทะลุปรุโปร่งตอนนั้นเอง
เออ...ใช่ๆ เนี่ย เดี๋ยวตอนต่อไปนะ พระเอกก็จะ...
นั่นแหละๆ เดี๋ยวก็เจอนางเอก อุ้ยแก ไม่ต้องห่วง ไอ้คนนั้นน่ะ ไม่เป็นไรหรอก
เออ...ชั้นดูมาแล้วรอบนึง แกอย่าเถียงดิ โคตรหนุกอ่ะ แกดูไปๆ
เสียงถอนหายใจหนักๆของมิ้น เรียกให้บอยละสายตาจากหญิงร่างท้วมที่นั่งอยู่ตรงเก้าอี้แถวหน้า
เสียงพูดเจื้อยแจ้วนั้นไม่มีที่ท่าว่าจะหยุดลงง่ายๆ คนเรานี่ก็แปลก มาเล่าหนังให้เพื่อนฟังในโรงหนัง
บอยอยากจะรู้ว่าเขาทำไปเพื่อ ?!?
เด็กหนุ่มวัยรุ่นในชุดนักเรียนมัธยมที่นั่งอยู่อีกข้างของตัวเขา ขยับตัวอย่างหงุดหงิด
ก่อนใช้เท้าถีบไปที่เก้าอี้ตัวนั้นเบาๆ ได้ผล เสียงนั้นเงียบลง พร้อมสายตาอาฆาตแค้นที่ส่งกลับมา
บอยรีบเมินหน้าไป เพราะกลัวจะโดนลูกหลง
มิ้นกลั้นหัวเราะ ก่อนจะเอนหลังพิงพนักอย่างสบายอารมณ์
บอยเองก็เช่นกัน เขาละสายตาจากคนข้างกาย เอนหลังพิงพนักเก้าอี้
ภาพในอดีตย้อนกลับเข้ามาเป็นฉากๆ
มิ้นเป็นคนขี้รำคาญ เหมือนบรูน่าไม่มีผิด...
ถ้าหากเป็นรายนั้นนะ เจออย่างนี้เข้าไปคงลุกโวย วีนแตกไปแล้ว
เมื่อนึกถึง เพื่อนเก่า ความรู้สึกผิดพร้อมความเป็นห่วงเล็กๆก็ผ่านเข้ามาในใจ
ตั้งแต่เหตุการณ์ครั้งนั้น เขาก็ไม่เคยได้พบ หรือรับรู้ความเป็นไปของอีกฝ่ายเลย
นี่เขาใจร้ายไปมั้ยนะ
เออ...ใจร้าย โคตรใจร้ายอ่ะ เดี๋ยวเหอะ แกคอยดู ฉากต่อไป...
โอ้ย... เสียงบ่นอย่างหงุดหงิดเต็มที่นั้น เรียกรอยยิ้มให้ปรากฏบนใบหน้าของชายหนุ่ม
แปลกมั้ย...ขนาดอารมณ์เสียยังน่ารักเลย
เป็นอะไร
บอยยื่นหน้าเข้าไปใกล้มิ้น ก่อนจะเอ่ยถามดวงตาพราวระยับ
ถามออกไปทั้งๆที่รู้คำตอบดีอยู่แล้วนั่นแหละ
รำคาญค่ะ พี่บอยไม่รำคาญหรอ
แม้เสียงที่ตอบมานั้นจะเบาราวกระซิบ แต่มันก็ไม่อาจปิดบังความขุ่นใจของคนพูดไว้ได้เลย
รำคาญ แต่ไม่สนใจ พี่ไม่ได้อยากดูหนัง แค่อยากอยู่กับมิ้น...
แปลกมั้ย...ขนาดรู้ว่าคนฟังกำลังหงุดหงิด บอยยังก็ยังคงหยอด
ถ้อยคำจากคนรักหยุดคำพูดที่กำลังจะเถียงไว้ได้ มิ้นทำปากยื่น
เธอไม่ปฏิเสธว่ายังคงรำคาญใจกับคนไม่มีมารยาท
แต่ก็ไม่ปฏิเสธเรื่องที่ว่า...แค่อยากอยู่กับบอย
นั่นก็ใช่ค่ะ แต่มิ้นรำคาญนี่...
รำคาญก็ไม่ต้องฟังสิ
ไม่พูดเปล่าบอยยังถือโอกาสเอื้อมมือมาปิดหูหญิงสาวไว้ด้วยมือทั้งสองข้าง
มิ้นเกร็งตัวด้วยความตกใจ แต่ก็เพียงแค่เสี้ยววินาที ก่อนที่เธอจะรีบหันมองพี่ชายที่นั่งอยู่ห่างไป
เมื่อเห็นว่าต้ากำลังสนใจกับเรื่องราวของหนังเหมือนๆกับซาร่า มิ้นก็ลอบถอนหายใจ
ก่อนจะจับมือทั้งสองข้างของคนที่โน้มตัวมาใกล้ไว้ เธอถลึงตาใส่ ก่อนจะทำปากขมุบขมิบบอก
นอกจากจะไม่ต้องฟังแล้ว ก็ยังไม่ต้องดูด้วย ขอบคุณนะคะที่บัง
อ้าว...
บอยพูดแค่นั้น ก่อนจะปล่อยมือออก เขาเอนตัวกลับมานั่งตัวตรงอีกครั้ง
รู้สึกผิดหวังเล็กๆที่ไม่สามรถทำให้มิ้นอารมณ์ดีขึ้นได้
ขอโทษที่รบกวน ดูหนังไปเถอะ
ทั้งคำพูดและน้ำเสียงน้อยใจนั้น เรียกให้คนอารมณ์ไม่ดีใจอ่อนยวบ
ความรู้สึกผิดแล่นเข้ามาหาเมื่อรู้ตัวว่าเผลอทำบอยงอนเข้าให้แล้ว
มิ้นเอื้อมมือไปดึงแขนเสื้อคนที่เมินหน้าไปอีกทาง สัมผัสแผ่วเบากลายเป็นดึง รั้ง
แต่ไม่ว่าจะออกแรงอย่างไร คนขี้น้อยใจก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะหันกลับมา
พี่บอย...
ไม่รู้ว่าเพราะเสียงเจื้อยแจ้วเล่าตอนต่อไปของหนังที่ดังมาอีกระลอก
กลบเสียงเธอไปจนหมดรึเปล่า บอยถึงไม่ยอมหันหน้ามาหาเธอเลย
มิ้นหันหน้าไปสบตากำลังซาร่าที่ขยับตัวอย่างอึดอัด
เธอรู้ว่าอีกฝ่ายก็คงรำคาญคนที่ยังคงพูดไม่หยุดปากอยู่เช่นกัน
ในนาทีนี้ ความตื่นเต้นของหนังและความไร้มารยาทของคนพูดมาก
ไม่สามารถดึงความสนใจของมิ้นไปได้อีกแล้ว
สิ่งที่เธอสนใจคือความรู้สึกของคนข้างๆนี่ต่างหาก
พี่บอย...
มิ้นเรียกชื่อคนรักอีกครั้ง เธออมลมไว้ในปากดูน่ารัก
เมื่อเห็นว่าบอยยังไม่หันหน้ามาหา มิ้นก็เริ่มจะหนักใจ
กินป๊อบคอร์นมั้ย...
เพียงแค่สิ้นคำนั้น คนที่แกล้งปั้นหน้าบึ้ง และหันหน้าหนีจนเมื่อยคอก็เม้มปาก...เพื่อกลั้นยิ้ม
จากหางตา บอยเห็นว่ามิ้นยื่นถุงป๊อบคอร์นมาตรงหน้าเขา แต่ก็หดแขนกลับไป เมื่อเขายังทำเมิน
ไม่กินหรอ...เสียใจนะเนี่ย เสียใจจริงๆนะ
เอาแล้วไง...เสียงสั่นๆเหมือนคนที่ใกล้จะร้องไห้นั้น ทำเอาบอยใจกระตุกวูบ
ในที่สุด คำสั่งจากสมองก็ไม่อาจต้านทานความรู้สึกในหัวใจได้
บอยรีบหันหน้ากลับมาหาคนที่กัดปากจ้องเขานิ่ง
แววตาสำนึกผิดที่เปล่งประกายฝ่าความมืดมาถึงเขา ทำเอาใจอ่อน
กินก็ได้...
ทั้งๆที่ในใจน่ะ ไม่ได้งอนหรือน้อยใจเลยสักนิด
แต่เพราะความเป็นคนฟอร์มจัดนั่นแหละ ที่ทำให้บอยยังไม่เลิกปั้นเสียงเย็นชา
อ่ะ.. มิ้นทำเสียงน่ารัก ก่อนจะยื่นถุงป๊อบคอร์นในมือไปให้
รอยยิ้มกว้างปรากฏขึ้นบนใบหน้าอีกครั้ง
ดีใจ...ที่บอยหายงอน
แต่เพียงแค่เสี้ยววินาทีรอยยิ้มบนใบหน้าก็จางหาย
เมื่อบอยเอ่ยปากเรียกร้อง
ป้อนหน่อยได้มั้ย
.................................................................
มีต่อค่ะ
แอบเหนื่อยและง่วง
เง้อ...
แก้ไขเมื่อ 22 ธ.ค. 49 11:53:18
แก้ไขเมื่อ 22 ธ.ค. 49 11:47:05
แก้ไขเมื่อ 22 ธ.ค. 49 02:42:08
แก้ไขเมื่อ 22 ธ.ค. 49 02:41:52
แก้ไขเมื่อ 22 ธ.ค. 49 02:28:07