ความคิดเห็นที่ 1 อ่านแล้วไม่เข้าใจ  รู้สึกแต่ว่าคุณคิด ไม่ชอบละครเรื่องนี้เอามาก ๆ   คือเราก็เป็นคนพูดตรง ๆ เหมือนกันนะ   เราจองตั๋วรอบสุดท้ายแล้ว  เราชอบมาก ๆ ต้องบอกว่าเราไม่เคยดูละครเวทีของคุณบอยเลย  ดูละครเรื่องเดียวเรื่องแรกคือ รักในรอยแค้น (ใช่หรือเปล่า...ถ้าผิดก็โปรดให้อภัย) แล้วก็ดูแบบว่าเปิดเจอก็ดู ไม่ได้เป็นแฟน เพื่อนทุกคนที่ไปดูละครเวที "บัลลังก์เมฆ" "ทวิภพ" ฯลฯ จะกลับมาเล่าให้ฟัง เราก็เฉย ๆ นะ แต่เรื่องนี้ที่เราไปดูเพราะเราชอบบทประพันธ์  และเราก็ค่อนข้างมั่นใจว่า คุณโสภาค สุวรรณ คงไม่ปล่อยให้บทประพันธ์แสนรัก แสนหวงของเธอโดนปู้ยี่ปู้ยำแน่ ๆ  แต่ก็มีไม่มั่นใจเหมือนกัน คือ "มอส"  ตอนที่รู้ว่าเป็น "มอส" เรางี้แทบล้มตึง  เพราะเราคิดว่า มอสดูเด็กไปที่จะเป็นชาริฟ ไม่ใช่เลยก็ว่าได้ ต้องบอกว่าเราไปดู Tosca กับ West Side Story เมื่อตุลาคมปีที่แล้วมา กัดฟันซื้อตั๋วราคา 5,000 ทั้ง 2 เรื่อง (กินแกลบไป 6 เดือน)  ต้องบอกว่านักแสดง แสดงยอดเยี่ยมมาก ๆ พลังเสียงก็สุด ๆ แต่เราไม่เอามาเทียบกับของไทยล่ะนะ  เพราะผู้ชมมันคนละกลุ่ม เราไม่ใช่ผู้รู้ทางด้านดนตรี เราชอบฟังเพลง ชอบดูหนัง ชอบดูละครเวที  เราไม่รู้หรอกว่า โหนเสียงเป็นยังไง ร้องถึงโน๊ตเป็นไง บอกตรง ๆ ขี้เกียจศึกษา ไม่อยากให้ตัวเองติดกรอบว่า ถ้าเป็นละครต้องอย่างนี้ถึงจะใช่ เพลง Opera ต้องอย่างนี้ถึงจะถูก   เราเคยอ่านสัมภาษณ์ของนักร้องชื่อดังกลุ่มหนึ่ง ซึ่งตอนตั้งกลุ่ม พวกเขาไม่ได้รับการยอมรับเลย (ตอนนี้พวกเขาดังมาก ๆ  เราได้เคยเจอตัวจริง และได้คุยกับพวกเขาด้วย พวกเขาน่ารักมาก ๆ ต้องบอกว่า very down to earth เลยแหละ) พวกเขาพูดว่า "Music is no boundary. When you listen to the music, it depend whether you like it or not.  We are only interpret for what we believed and communicate our believed to you.  The rest is up to you." อยากให้คุณคิดวิจารณ์แบบที่มองภาพความจริงของสังคมไทย (ในฐานะอาไอ้อ๊อฟ) ด้วยนะว่าพื้นฐานสังคมไทยมีการหล่อหลอมคนในสังคมอย่างไร ระบบการศึกษาของไทย โอกาสที่เอื้อความเท่าเทียมกันในสังคมไทยมีไหม และเราสนับสนุนศิลปะในแขนงต่าง ๆ มากน้อยแค่ไหน ไม่อยากเขียนเยอะไปกว่านี้ เดี๋ยวต้องย้ายไปตั้งกระทู้ที่ราชดำเนิน  อยากให้กำลังใจคนทำงานนะ  เพราะโจทย์ "ฟ้าจรดทราย" ยากนะ  เวลาเราไปดู 90 นาที ที่เรานั่งดู เราเพลิดเพลินกับมัน มีความสุขกับมันพอควร ลองนึกถึงทีมงานซิจ๊ะว่า เขาต้องทุ่มเทเหนื่อยยากแค่ไหนกว่าจะทำมันขึ้นมาจนเป็นเรื่องเป็นราวอย่างนี้  คะแนน 100 คะแนน เราให้ 150 โดยเฉพาะมอส  เราเทใจให้เลย ขอบคุณนะจ๊ะที่อดทนอ่านความเห็นของเรา แก้ไขเมื่อ 15 มิ.ย. 50 12:39:51 แก้ไขเมื่อ 15 มิ.ย. 50 12:38:12 จากคุณ : นัชชา - [ 15 มิ.ย. 50 12:35:39 ]

ความคิดเห็นที่ 2 คุณบัตรผ่านครับ ผมไม่get เอง หรือคุณเขียนไม่รู้เรื่องเนี้ย อ่านแล้วโค ตะ ระ จะงงงงงง เลย จากคุณ : 007 (panaratb) - [ 15 มิ.ย. 50 12:47:57 ]

ความคิดเห็นที่ 3 จขกท. คงเว้นวรรคให้ลองคิดดู เดี๋ยวคงมาเฉลยมั๊ง จากคุณ : SFFC - [ 15 มิ.ย. 50 13:05:28 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ถ้าเคยอ่านบทประพันธ์ การปรับเปลี่ยนหรือการตัดทิ้งประเด็นหรือเหตุการณ์ไม่สำคัญๆออกไป เพื่อให้เนื้อเรื่องกระชับทำได้ดีทีเดียว มอส ทำได้ดีเกินคาดกับบท ชารีฟ นัท ดีมากๆในบทมิเชล วิทย์ AF1 คงต้องให้เวลากว่านี้ หญิง ดีมาก ตั้ว คือ ตัว ไม่อยากวิจารณ์ เพราะเคยเห็นตั้งแต่เล่นละครที่มณเฑียรทองเธียเตอร์ อ้อ ... พูดถึงมณเฑียรทองเธียเตอร์ อยากให้เอาละครเก่าๆของวิกนี้มาปัดฝุ่นใหม่จัง ไม่ว่าจะเป็น ฉันผู้ชายนะยะ (ชลิต และ วสันต์ แสดงมันมาก) ผู้แพ้ ผู้ชนะ (ผู้แสดงเล่นดีทุกคน แม้กระทั่งนัดดา วิยะกาญจน์) นังเหมียวย้อมสี (อรพรรณ เล่นดีและน่ารักมากๆ - ในตอนนั้น / ดวงตา ตุง มันมากๆเหมือนกัน) จะมีใครเอามาทำใหม่ไหมหนอ จากคุณ : แฟนละคร - [ 15 มิ.ย. 50 13:08:40 A:58.8.143.165 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 ไม่ชอบเรื่องนี้เหมือนกัน แต่ไม่ใช่ว่าไม่ชอบไปซะทุกองค์ประกอบ รออ่านตอนต่อไปของความเห็นคุณนะครับ จขกท. จากคุณ : ruiN - [ 15 มิ.ย. 50 13:09:57 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เข้ามา งง ด้วยคน สรุปว่าละครไม่ดีใช่เปล่า จากคุณ : เจี๊ยบเปี๊ยก - [ 15 มิ.ย. 50 13:20:44 ]

ความคิดเห็นที่ 7 สงสัย จขกท กำลังตัดสินใจอยู่ ... ไม่ต้องดีกว่าเพราะบัตรขายรอบใหม่ เปิดขายวันนี้ อ่านจากกระทู้เวปชัลดาลัยเห็นว่าใก้ลหมดแล้ว เอาตัวเลขไปคิดเล่นเล่นทั้งหมด 52 รอบ รายได้รอบละประมาณ 2.5 ล้าน แล้วคุณบอยบอกว่าลงทุน 50 ล้าน ไม่รวมซีดี และของปลีกย่อยต่างๆๆ ที่ทำออกขาย ถ้าละครไม่ดีจริงคงไม่สามารถขยายรอบได้ขนาดนี้ นี้แสดงว่าของเขาต้องดีจริงๆๆ จากคุณ : เป็นปลื้ม - [ 15 มิ.ย. 50 13:40:35 A:71.118.226.160 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 งง พูดให้เคลียร์ดีไหมคะ [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : somewhere out there - [ 15 มิ.ย. 50 13:46:14 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ผมขอไม่ออกความเห็นเรื่องละครดีไม่ดีนะครับ มีทั้งส่วนที่ชอบและไม่ชอบ แต่ผม "ไม่เห็นด้วย" ที่บอกว่า ละครขายได้ดีมาก คนไปดูเยอะ แปลว่าละครเรือ่งนั้นยอดเยี่ยม ผมว่าตรรกะนี้ออกจะแปลกไปซักหน่อย สมมติว่า เพลงของบริทนี่ย์ ขายได้ดีถล่มทลาย แปลว่าเพลงของบริทนี่ย์เยี่ยมยอดมากรึเปล่า หรือภาพยนต์ยอดเยี่ยมเป็นหนังดังมากทุกเรื่องหรือไม่ การจะดังหรือไม่ดัง มันมีอีกหลายองค์ประกอบครับ ผมว่า จากคุณ : chisoso - [ 15 มิ.ย. 50 14:02:15 ]

ความคิดเห็นที่ 10 คุณกท 9 .......... พูดง่ายๆๆ ละครนะเล่นมาแล้วกว่า 20 รอบ ถ้าคุณคิดว่าไม่ดีไม่สนุกเนี้ยจะไม่มีคนเอาไปพูดปากต่อปากหรือ คงมีแต่คนบ่นกันระนาวแน่ๆๆ แต่นี้เท่าที่อ่านในหลายๆๆกระทู้ 7 ใน 10 ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าไม่เสียดายเงิน คุ้มค่าเงินและเวลาที่เสียไป ก็ย่อมแสดงให้เห็นแล้วว่าเป็นละครที่มีคุณภาพ ควรแก่การชม อย่าคิดมากของดีก็ว่าดี ไม่ดีก็ว่าไม่ มีความเห็นติชมกันได้อยู้แล้ว นานาจิตตัง จากคุณ : เป็นปล้ม - [ 15 มิ.ย. 50 14:38:12 A:71.118.226.160 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 คุณ คคห 7 กับ 10 นี่ logic ยังไม่พัฒนาจริงๆ คำว่าไม่เสียดายเงิน ไม่ได้แปลว่าเป็นของดีเยี่ยมจริงๆ เสมอไปครับ อาจจะแปลว่า พอดูได้ไม่เสียดายตัง ก็ได้ จะเชียร์อะไรก็ให้มันพอดีๆ หน่อยครับ งานทุกงานมันมีข้อดีข้อเสีย ฟ้าจรดทรายเองก็ยังมีโอกาสพัฒนาได้อีกมากครับ จากคุณ : ruiN - [ 15 มิ.ย. 50 15:14:50 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อืมมมม ยังไม่ออกความเห็นเรื่องละครเพราะยังไม่ได้ดู แต่ส่วนตัวผม "ดี" กับ "ดัง" นี่ต่างกัน ในกรณีของละคร ขายตั๋วได้เยอะ ไม่ได้แปลว่าละครเรื่องนั้นดีเสมอไป (แต่ไม่ได้ว่าไม่มีทางเป็นไปได้ที่จะดีนะ) คนดูอาจชอบหรือสนุกในความที่ไม่ดีก็ได้ ถ้าเปรียบก็เปรียบกับอาหารฟาสต์ฟู้ดที่คุณค่าทางอาหารต่ำ แต่ขายดีกว่าร้านอาหารเพื่อสุขภาพ ส่วนประโยคนี้ "อยากให้คุณคิดวิจารณ์แบบที่มองภาพความจริงของสังคมไทย (ในฐานะอาไอ้อ๊อฟ) ด้วยนะว่าพื้นฐานสังคมไทยมีการหล่อหลอมคนในสังคมอย่างไร..." ผมไม่เห็นด้วยนะครับ การวิจารณ์มันขึ้นอยู่กับทัศนคติ-ประสบการณ์-การเรียนรู้ ฯลฯ ที่เป็นปัจเจก ดีก็บอกว่าดี ไม่ชอบก็บอกว่าไม่ชอบ ขั้นตอนการทำอันยากลำบากก็น่าจะเข้าใจอยู่ แต่หากผลลัพธ์ไม่เป็นที่น่าประทับใจก็คือไม่น่าประทับใจ ในเมื่อผู้สร้างเลือกที่จะทำ ก็ควรน้อมรับฟังทั้งคำชมและคำตำหนิครับ ยังไม่ได้ดู.... เดี๋ยวดูแล้วจะเล่าบ้าง 55 จากคุณ : เอวัง (เอวังด้วยประการฉะนี้) - [ 15 มิ.ย. 50 15:47:07 ]

ความคิดเห็นที่ 13 คุณ ruiN สงสัยอยู่ในรู... มันมืดๆๆ ก็เลยอ่านยังไม่ชัดก็รีบ กัดซะแล้ว เราก็บอกแล้วว่าติชมกันได้ นานาจิตตัง คุณไม่ชอบก็เรื่องของคุณ เราชอบก็เรื่องเราที่จะออกความคิดเห็น logic คุณพัฒนาแค่ไหนเก็บไว้สอนตัวเองดีกว่า จากคุณ : เป็นปลื้ม - [ 15 มิ.ย. 50 15:47:23 A:71.118.226.160 X: ]

ความคิดเห็นที่ 14 เขียนอะไรนี่ งงมากมาย.. จากคุณ : Two ways - [ 15 มิ.ย. 50 16:03:08 ]

ความคิดเห็นที่ 15 คุณเอวังคะ   ประโยคที่เราเขียนนั้น ไม่ได้หมายความว่าจะปิดกั้นความคิดของคุณคิด เจ้าของกระทู้  เพียงแต่ว่า อาจารย์ที่สอนหนังสือของเราเคยบรรยายไว้ในการสอนครั้งหนึ่งว่า   สังคมไทยเป็นสังคมอ่อน และอ่อนที่ว่าเป็นการอ่อนที่อ่อนไหวมาก  รวมทั้งระบบการปกครองของไทยนั้น เน้นระบบศักดินา เน้นการเกื้อกูลกันของชนชั้นในสังคม มันจึงทำให้คนไทยส่วนใหญ่ของประเทศยังคงติดอยู่ใน...ที่เขาเรียกว่า ความเพ้อฝัน  ติดกับความสำเร็จเดิม ๆ หยิ่งทระนงในสิ่งที่มันผ่านเลยไปแล้ว โดยไม่คิดจะต่อยอดความสำเร็จนั้น เพราะอะไร?  เพราะในชีวิตจริง มันไม่เหมือนนิยาย  มันยาก อีกอย่างระดับการศึกษาของคนในสังคมเราส่วนใหญ่ 80% ยังด้อยกว่าต่างชาติมากมาย  (ที่เขาพูดว่าลาว เขมร เวียตนาม หายใจรดต้นคอเรามาแล้ว...แถมเราก็ไม่ยอมรับความจริงนั้น) เพราะฉะนั้นการจะสื่ออะไรออกไปยังผู้ชม อาจต้องใช้กุศโลบายพอสมควร ที่เขียนทั้งหมด เพียงแต่อยากให้คุณเจ้าของกระทู้ วิจารณ์อย่างสร้างสรรเท่านั้น ผิดก็คือผิด ถูกก็คือถูก ไม่ได้หมายความว่าเราเอาความชอบส่วนตัวที่มีต่อละครเรื่องนี้ มาปิดกั้นความจริง  เพราะสิ่งที่เราสัมผัสได้จากละครเรื่องนี้ ไม่เรื่องรัก โรแมนติคอย่างเดียว  แต่เป็นเรื่องของความรักในหน้าที่ ในชาติ ความเสียสละ ความทุ่มเท และอื่น ๆ อีกมากค่ะ แก้ไขเมื่อ 15 มิ.ย. 50 16:30:35 จากคุณ : นัชชา - [ 15 มิ.ย. 50 16:26:11 ]

ความคิดเห็นที่ 16 อยากให้วงการละครเวทีพัฒนาไปถึงจุดที่ถ้าไปดู musical ก็สนใจที่เสียงร้องและดนตรีมากกว่าเอาดารา นักร้องดังอยู่แล้วมาแสดงนำนะครับ เพราะเห็นหลายเสียงบ่นว่ามันไม่ค่อย musical แท้เท่าไหร่ อยากลองฟังครับว่าหูตัวเองจะถึงไหม หรือว่าจะหลับ อิอิ โดยรวมผมว่า ฟ้าจรดทรายก็ใช้ได้นะครับ ตอนแรกก็คิดว่าเพลงไม่ค่อยติดหู แต่ยังซื้อซีดีมาฟัง ฟังแล้วก็ชอบหลายส่วนอยู่ แต่บางส่วนมันก็เป็นเพลงป็อปมากไปหน่อย โปรดัคชั่นเรื่องฉากผมว่าในวังยังรก ๆ อยู่เหมือนกันฉากห้องที่นางเอกนอน ไอ้ที่พันกันระโยงระยางลอยอยู่บนหัวนั่น...(คุณมณี...นี่มัน)อะไร ดูไม่ค่อยสวยเท่าไหร่ด้วย เครื่องบินเห็นด้วยกันที่เคยมีคนคอมเม้นท์ไว้ในนี้ว่าเหมือนกระป๋อง น่าจะทำสีเสียหน่อย จากคุณ : กมลภัทร (กมลภัทร) - [ 15 มิ.ย. 50 16:38:42 ]

ความคิดเห็นที่ 17 --* ตกลงชอบหรือไม่ชอบเนี่ย งง จากคุณ : brownee - [ 15 มิ.ย. 50 17:11:09 ]

ความคิดเห็นที่ 18 - ฉากเครื่องบิน นี่เห็นด้วยว่าทาสีหน่อยจะดีมากๆ ดูยังไงไม่รู้ - ฉากที่ชารีฟโหนผ้าแดงไปแทงโอมานตาย นี่ก็อีกฉากที่เอาผ้าแดงออกก็จะดี ผ้าแดงที่เอามาแขวนอยู่มันดูรกๆ ในฉากนี้ และ ดูผู้กำกับเจตนาที่จะใช้เป็นอุปกรณ์ช่วยชารีฟในการรอดชีวิตตลอดทั้งเรื่อง จากคุณ : เมื่อวันฟ้าหม่น - [ 15 มิ.ย. 50 17:22:05 ]

ความคิดเห็นที่ 19 งง จขกท. ที่หายตัวไปดื้อ จนดูไร้สาระ สักแต่ว่าด่า แต่ไม่มีเหตุผล จากคุณ : KCrazy16 - [ 15 มิ.ย. 50 17:37:44 ]

ความคิดเห็นที่ 20 งง จขกท. จะสื่ออะไร หรือว่า ภาษาไทยของเราไม่แตกฉานเลยอ่านไม่รู้เรื่อง ไปดู ฟ้าจรดทราย มาแล้ว ในฐานะของคนที่เคยอ่านหนังสือมาแล้ว คิดว่า ละครทำได้ดีนะคะ แม้แต่ คุณโสภาค สุวรรณ ซึ่งเป็นเจ้าของบทประพันธ์ และได้ใช้ชีวิตอยู่ที่อเมริกา แน่นอนว่า คงจะได้มีโอกาสชมละครบรอดเวย์หลายๆเรื่อง ก็ยังชมละครเรื่องนี้ ซึ่งแน่นอนว่าเรื่องร้องเพลงยังต้องปรับปรุง ละครเพลงเองก็มีหลายระดับ ถ้าจะเอาแบบโอเปร่า ที่ไม่ต้องพึ่งหน้าตานักแสดง เอาแต่ความสามารถทางด้านร้องเพลงโดยเฉพาะ คนไทยก็คงไม่ดูหรอกค่ะ โดยเฉพาะเรา ที่หูไม่ถึงเอาซะเลย จากคุณ : beatriz - [ 15 มิ.ย. 50 21:00:32 ]

ความคิดเห็นที่ 21 “ขอฟ้าจรดทราย 4 ใบครับ โซนเอ 2 แถวแรกสุด กลางสุด” ไหนบอกว่าจองตั๋วแบบเลือกที่นั่งไม่ได้ไง ผมไม่ได้ไปดูหรอก งงคร้าบบ จากคุณ : poompu - [ 15 มิ.ย. 50 22:42:37 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ผมดูละครเวทีของคุณบอยเกือบทุกเรื่อง (ยกเว้นวิมานเมือง กับ บางกอกฯ) ในความเห็นของผมบัลลังก์เมฆ เป็นเรื่องที่ดีที่สุดของคุณบอยในขณะนี้  และฟ้าจรดทรายเป็นเรื่องที่อ่อนที่สุดเช่นกัน ผมขอพูดโดยไม่อ้างหลักวิชาการใดๆ นะครับ ใช้ความรู้สึกและประสบการณ์เท่าที่ตัวเองเคยดูละครเวทีมาพอสมควรเท่านั้น  ส่วนที่ดีที่สุดของเรื่องนี้ก็คือ มอส (ซึ่งโดนอคติทั้งจากผมและผู้ชมส่วนใหญ่มาตั้งแต่รู้ว่าจะมารับบท ชารีฟ) มีความตั้งใจสูง และร้องได้เกินคาด สำหรับนัท ผมว่าเสมอตัว คือแสดงดี แต่ความเป็น Musical ยังไม่ได้ ผมสงสารเธอในเวลาร้องเพลง ฟังแล้วรู้สึกกดดันแทน มันเป็นเสียงที่ฟังออกว่าต้องเค้น ต้องตะเบ็งกันอยู่เกือบตลอด มันผิดธรรมชาติของเธอ และทำให้อารมณ์ของเรื่องราวในแต่ละซีนที่เธอเล่น หลายซีน มันผิดเพี้ยนไป ผิดหวังกับฉากพอสมควร โดยเฉพาะเมื่อคิดว่าเป็นละครคุณบอยซึ่งมีภาพลักษณ์อลังการงานสร้างอยู่  เพลงก็เหมือนโชว์ เหมือนร้องประกวดมากกว่าใช้บอกเล่าเรื่องราว (แล้วก็ไม่ค่อยติดหูเท่าไหร่ ถึงแม้จะออกแนวป๊อปก็ตาม) ส่วนที่น่าชื่นชมบ้าง และก็เป็นเสน่ห์ของละครคุณบอยทุกเรื่องอยู่แล้ว ก็คือเรื่องเทคนิคต่างๆ เช่น กระโดดจากป้อมลงมา หรือการตัดภาพหลายมุมช่วงที่รอนแรมในทะเลทราย (ถึงแม้จะดูเป็นเทคนิคของสื่อภาพยนตร์ก็ตาม)  อ้อ หลายฉากก็ทำให้นึกถึงหนัง หรือละคร หรือแม้แต่หนังโฆษณาบางเรื่อง ยกตัวอย่างฉากแรกที่นางเอกเดินลงจากเครื่องบิน ผมว่ามันเหมือนโฆษณา "สวัสดีเมืองไทย" ที่พิ้งกี้ สาวิกาแสดง จังเลย สรุปโดยภาพรวม ผมว่ามันดูเหมือนจินตลีลาประกอบเพลง มากกว่าละครเพลง ผมไม่ได้รับรู้รสชาดของความเป็นละครสักเท่าไหร่ ประกอบกับมันเป็นเรื่องที่ไกลตัวด้วยกระมัง ทำให้ผมไม่เชื่อถือในเรื่องราวทั้งหมด (ไม่ค่อยอิน) จากคุณ : ชีวารมย์ - [ 16 มิ.ย. 50 00:54:06 ]

ความคิดเห็นที่ 23 แพทไหน? จากคุณ : ยิบหยี - [ 16 มิ.ย. 50 01:22:04 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ผมว่าวิทย์แสดงได้ดีกว่านี้ ที่เห็นแสดงออกได้ไม่เต็มที่ เพราะจะเด่นเกินไป ฉากหน้าม่าน ที่วิทย์เต้นเปลี่ยนไปจากตอนซ้อม วิทย์หมุนตัวแล้วนั่งชันเข่าข้างนึง ตอนที่หมุนผ้าคลุมจะสบัดเท่มาก ไม่น่าตัดออก แก้ไขเมื่อ 16 มิ.ย. 50 02:44:13 จากคุณ : ปีแสง - [ 16 มิ.ย. 50 02:35:44 ]

ความคิดเห็นที่ 25 นี่หรือ....ฟ้าจรดทราย 2 (ต่อ) ท่ามกลางทีมงานฝ่ายต่าง ๆที่ทุ่มเทกันอย่างสุดชีวิต แต่ทีม...ที่ไม่มีใครคาดคิดที่สุด กับสร้างสิ่งที่ด้อยที่สุดออกมา ถ้าไม่ได้ไปดู ”เบริด เปิดฟลอร์” มาละก็...คงพอให้อภัยได้ ........................................................................... บทละคร แม้สิ่งที่ยากที่สุด....เมื่อเราเอาจริง มันก็ได้ พิสูตแล้วว่า “เราทำได้” ผมไม่สนหรอกว่า กี่เดือน กี่ปี ที่คุณทุ่มเทกัน นั่งถกเถียงกันจะเป็นจะตาย แต่..ขณะที่ชม ผมได้เห็นถึงความคิดสร้างสรรมากมายที่ซับซ้อนเกินบรรยาย ทั้งโครงสร้าง และรายละเอียด ที่เลือกสรร ถูกจัดวาง ...อย่างได้สัดส่วน ผมคิดว่า ความสมดุล ความลงตัว คือสิ่งที่ยากที่สุดในงานเขียนบทละคร “ฟ้าจรดทราย” จึงเป็นบทละครเวทีไทย ที่ลงตัวที่สุดเท่าที่ผมเคยดูมา ดีถึงที่สุด ในแนวของมัน ในแบบของมัน นี่แหละ ฟ้าจรดทรายจริง ๆ พูดได้เต็มปากว่า...ทีมเขียนบทกลุ่มนี่..น่ากลัวมาก ๆ เชื่อแล้ว ปาติหานมีจริง ด้วยบทที่ดีเยี่ยมนี้...มันจึงดึงให้ องค์ประกอบสำคัญ 2 อย่างดีตามไปด้วย อาร์ต ไดเร็ค (ฉาก เสื้อผ้า หน้า ผม) แม้จะเป็นละครเรื่องเดียวกัน....นี่คือสิ่งแรกที่ผมมองเห็นต่างออกไปพอควร จากหนังสือ .ถือเป็นครั้งแรก ที่มันได้กลายมาเป็นภาพรวมของละครทั้งเรื่อง มันคือการเอาลูกเล่นของ”รีเสริท” และ”ดีไชด์” มารวมเข้าไว้ด้วยกันอย่างลงตัว คุณไม่ได้รับรู้เพียงแค่เรื่องราว แต่ยังรับรู้ด้วยความรู้สึกได้ ผ่านจิตใต้สำนึก ทุกซีน ถูกตีความ และออกแบบมาเป็นอย่างดี ทั้งเส้น สี รูปทรง แสงเงา มีการควบคุม มีโฟกัส มีปล่อย มีเน้น และมีคอนทราสในซีนบายซีนที่ดี ทุกสิ่งเหล่านี้....คุณเห็นได้อย่างชัดเจน และเข้มข้น ตลอดเวลาของการแสดง ฉากที่เป็นระนาบนั้น...เป็นการออกแบบเพื่อความคล่องตัวในทางเทคนิค แต่อย่างไรก็ดี องค์รวมของภาพยังทำงานอย่างเต็มที่ ในการสื่อสารตัวมัน ผมจึงคิดว่า...ไม่ใช่การหลบเลี่ยง แต่เป็นการจงใจเลือกอย่างสร้างสรรค์ ซีนในเมืองทั้งหมด...ทำได้ดี และน่าสนใจอย่างมาก ร่วมถึงการพยายาม แก้ปัญหาข้อจำกัดในซีนทะเลทราย ที่ทำออกมาได้อย่างมีชั้นเชิงดีทีเดียว ซีนคาราวานทั้งหมด ทำได้ยอดเยี่ยมมาก ส่วนซีน ฮาเล็ม นั้น มีผลร่วมกัน ของหลายองค์ประกอบที่จะขอกล่าวถึงในภายหลัง ชุดคุมของชารีฟ และมิเชล ท่ำกลางทะเลทราย เป็นตัวอย่างเรื่องโทนสี ที่ดี สีฟ้า และสีส้ม ด้วยคู่สีตรงข้ามกัน ส่งพลังทั้งผลักดัน และดึงดูดเข้าหากัน อยู่ในที่ ให้ความเย็นสุขุมของเพศชาย ความสดใสมีเสน่ของเพศหญิง ดำเนินไป ราวกับว่า.... “เมื่อไหร่หนอ.....ที่ท้องฟ้าและพื้นทรายคู่นี้....” “จะมาบรรจบกันได้เสียที่” เสื้อผ้า หน้า ผม นั้น เห็นได้ชัดว่า มีการออกแบบและเลือกสรรมาอย่างดี มีอีกมากมาย...ที่รู้สึกชื่นชมในความตั้งใจของทีม ไม่สามารถเขียนได้ในที่นี่ การที่ภาพรวมของ ฉาก เสื้อผ้า หน้า ผม รวมเป็นหนึ่งเดียวกันได้ขนาดนี้ ทำให้เกิด สไตร์ เป็นชิ้นงานการออกแบบที่งดงาม และเป็นเอกภาพอย่างยิ่ง อาร์ตไดเร็คชั่น ของ ฟ้าจรดทราย ที่ไม่สามารถแยกส่วนต่าง ๆ ออกจากกันได้ จึงเป็นองค์ประกอบที่โดดเด่นอย่างหนึ่ง ที่ผมสังเกตเห็น เช่นเดียวกับ “ดนตรี” ................................................................................................ ผมยังยืนยันที่จะพูดจากใจจริง (ในฐานะอาไอ้อ๊อฟ) แต่เพื่อมารยาทที่ดีงามตามอย่างไทย ๆ..... จึงจำเป็นต้อง....”ชมก่อนเชือด” (แทรก) ................................................................................................ ก่อนหน้านี่ ที่มีบทวิจารณ์.....ตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์ฝรั่งฉบับหนึ่ง ที่พูดถึงเรื่อง....... “เครื่องออกกำลังกายอะไรสักอย่าง” นั้น ผมได้ไปดูมากับตาแล้ว...และขอยืนยันว่า.....เครื่องอะไรนั่น..... ผมไม่เห็นมี ผมเห็นแต่พื้นทรายที่ว่างเปล่า และชารีฟ มิเชล ที่อ้างว่าง 2 คน เท่านั้น เขาเป็นผู้รู้ทางการละครที่หน้านับถือคนหนึ่ง แต่..ขณะที่ตัวเขานั่งดูละครอยู่นั้น ไม่น่าเชื่อว่า....เขาแทบไม่ได้ดูมันเลย เขาจะเรียนการละครมาจากสถาบันใด ผมไม่สน แต่น่าเสียดาย..ที่ต่อมเมจิกอิฟของเขานั้น คงจะฟ่อไปก่อนวัยอันควร ที่มีกลุ่มคนพยายามโจมตี ในหลาย ๆ เรื่องที่เกี่ยวกับการกอปปี้ในบางซีน ตอนนี้...ผมเข้าใจทั้งสองฝ่ายดีขึ้นแล้ว....ใช่...มันเป็นเช่นนั้นจริง ผมไม่โกหก แต่พวกคุณโกหกอย่างมาก ในส่วนที่เหลือ ซึ่งเป็นส่วนใหญ่ของงานที่ดีกว่า ก็เป็นไปได้ว่า พวกบัตรผ่านอย่างเรา จำเป็นต้องระมัดระวัง”คำพูดคำจา”กว่า เพราะเมื่อโพสเสร็จ มันจะอยู่ตลอดไป ไม่มีสิทธิกลับมาแก้ไขภายหลังได้อีก ................................................................................................ จากคุณ : คิด - [ 16 มิ.ย. 50 07:04:45 A:210.86.217.22 X: TicketID:116612 ]

ความคิดเห็นที่ 26 จะรออ่านความเห็นคุณเจ้าของกระทู้ต่อนะ  ขอบคุณค่ะ จากคุณ : นัชชา - [ 16 มิ.ย. 50 07:37:32 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ผมมีเรื่องหนึ่ง (ที่ไม่เกี่ยวกับฟ้าจรดทรายนะครับ) ที่รู้สึกอึดอัด เวลาอ่านกระทู้วิจารณ์ ซึ่งผมเชื่อว่าหลายคนก็อาจจะรู้สึกเช่นเดียวกัน คือ ผมว่าเราต้องยอมรับว่าความคิดเห็นของการเสพย์งานศิลป์นั้น มันเป็นจริตของแต่ละบุคคล ซึ่งย่อมแตกต่าง การที่เราเข้ามาอ่านความคิดเห็นของคนอื่น เราก็ต้องทำใจเปิดกว้างที่จะรับฟังความแตกต่าง ถ้าเราวิเคราะห์แล้วมันน่าเชื่อถือ ก็ถือว่ามันเป็นการเปิดมุมมองใหม่ให้เรา แต่ถ้าไม่ ก็ไม่ต้องใส่ใจมัน ที่ผมพยายามจะบอกก็คือ เราวิจารณ์งานศิลป์ได้ แต่เราไม่ควรวิจารณ์ตัวบุคคลอื่น (และความคิดเห็นของเขา) ที่เห็นต่างจากเรา (ซึ่งมันจะเป็นที่มาของการ วิวาทะ on line) ผมว่าถ้าทุกคนทำได้ ภาพรวมของบอร์ด จะดีขึ้นมากๆๆๆๆ เลยครับ ขอบ่นเท่านี้ล่ะครับ ขอบคุณที่สละเวลาอ่านครับ จากคุณ : ชีวารมย์ - [ 16 มิ.ย. 50 10:10:32 ]

ความคิดเห็นที่ 28 - -* คือต้องรออ่านหมดถึงเข้าใจใช่ป่ะจ๊ะ แวงพยายามอยู่นะนี่ -*- ถึงกะขมวดคิ้วกันเลยทีเดียว ว่า แวงไม่เข้าใจที่เค้าสื่อเอง หรือไม่มีความแตกฉานในภาษาไทยกันแน่ - -* จากคุณ : สะบะละเฮ่ยแจงแวง - [ 16 มิ.ย. 50 11:07:51 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เห็นด้วย กับ คุณ ชีวารมย์ ในคห. 27 เป็นอย่างยิ่งค่ะ และยังรออ่าน ความคิดเห็นของคุณคิดต่อนะคะ สำหรับ ผู้ที่ยังงงๆกับคุณคิดอยู่บ้าง..... จากการที่เคยอ่านกระทู้ของคุณคิดมา สไตล์การวิจารณ์ของคุณคิดเป็นอย่างนี้ล่ะค่ะ อาจจะฟังดูอ้อมโลกวกวน กวนโมโหไปบ้าง แต่คุณคิดให้มุมมองได้หลากหลายดีนะคะ เราเดาว่า จริงๆแล้ว คุณคิดชอบฟ้าจรดทรายนะ แต่มีข้อติติง บางอย่างแค่นั้น เราเดาถูกมั้ยเนี่ย เห็นด้วยกับคุณคิดค่ะ ว่าเรื่องนี้ การจัดสัดส่วนของบทลงตัวดีมาก และ การกำกับศิลป์ (ฉาก แสง สี เสื้อผ้า) เตรียมมาดี เข้ากันได้ดีทีเดียว แต่เรานั่งแถวแรกของชั้นบน เจ้า threadmill เห็นชัดมาก รู้สึกรำคาญตาจริงๆ ไม่เนียนเลยค่ะ จนทำให้อรรถรสในการชื่นชม องค์ประกอบศิลป์ ลดลงไปเพราะ ตรงนี้ไปบ้าง รออ่านเรื่องท่าเต้นในฮาเร็ม อยู่นะคะ ดูซิว่า คุณคิดจะเห็นว่าอย่างไร และอยากถามความเห็นเรื่องระบบเสียงด้วยค่ะ จากคุณ : ละลานตา - [ 16 มิ.ย. 50 12:28:08 A:192.168.0.187 X:125.24.209.45 TicketID:117535 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ละครเพลงเรื่องฟ้าจรดทรายดูได้สนุกประทับใจมากๆ  แต่ไม่เคยบอกว่าเป็นละครเพลงที่ดีที่สุดของที่ใดใดไม่ว่าในไทยหรือในโลก และไม่เคยบอกอีกเช่นกันว่าเป็นความบันเทิงที่ดีที่สุดเหนือสตาร์วอร์หรือไททานิค แต่อยากบอกว่า ความตั้งใจของทีมงานตั้งแต่เขียนบท ทำเพลง ทำฉาก ความมุ่งมั่นของนักแสดงในการซ้อมบท ซ้อมร้องเพื่อเล่นสดทุกรอบตลอดอย่างน้อย 53 รอบเปิดขายและเกือบ 10 รอบสื่อรอบภายใน โดยเฉพาะมอสที่ก้าวผ่านคำวิจารณ์แรงๆจากรุปลักษณ์ภายนอกที่คนว่าต่างจากบทประพันธ์กลายมาเป็นชารีฟในแบบละครเพลงที่หลายคนยอมรับในฝีมือการแสดงและฝีมือการร้องถ่ายทอดอารมณ์  นัทมีเรียที่แม้ไม่ได้ต้องผ่านคำวิจารณ์แรงๆแต่ก็โชว์อย่างมาตรฐานสูง สุดท้ายก็ขอชื่นชมบอย ถกลเกียรติที่กล้าสร้างทั้งโรงละครและนำละครเพลงให้เป็นที่รู้จักในวงกว้าง  ไม่ได้คิดว่าคุณบอยทำได้ไร้ที่ติ ไม่ได้คิดว่าทำได้ดีกว่าใครหรือทำละครเพลงละครเวทีก่อนใคร  ไม่ได้คิดว่าคุณบอยทำโดยไม่ได้แนวคิดเทคนิคจากการทำละครเวทีในต่างประเทศ  แอบคิดว่าคนเราตราบใดที่กล้าทำเรียนรู้ที่จะทำก็คงดีกว่ากลัวนั่นนี่กลัวคำวิจารณ์แล้วไม่ทำอะไรเลย   คงไม่มีวันที่ทำแล้วมีแต่คนชมไม่มีคนติหรือวิจารณ์ อย่างหนึ่งคือเชื่อว่าคุณบอยเป็นคนหนึ่งที่ทำให้ละครเพลงละครเวทีรู้จักในวงกว้างมากขึ้น และนำความสนุกเพลิดเพลินมาให้ชม  ไม่อยากคิดอะไรไกลไปมาก โดยรวมหลังจากจ่ายค่าบัตรแพงแล้วดูจบรู้สึกว่าคุ้มหรือเกินคุ้มค่า....ส่วนใครไปดูแล้วรู้สึกแตกต่างคงเป็นความเห็นแล้วแต่มุมมองแล้วกัน....แค่นั้นพอแล้ว จากคุณ : You'll be in my heart - [ 16 มิ.ย. 50 12:28:32 ]

ความคิดเห็นที่ 31 งงเหมือนคุณยิบหยีเลย ว่า... "แพทไหน???" จากคุณ : ตุ๊กตาไขลาน - [ 16 มิ.ย. 50 16:21:11 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เห็นด้วย กับ คุณ ชีวารมย์ คห. 27  อย่างยิ่งค่ะ สำหรับใครก็ตามที่เสพงานศิลป์พวกนี้เป็นประจำ เข้าใจอย่างลึกซึ่ง มีประสบการณ์อย่างกว้างขวาง โชคโชน รอบรู้ไปหมดเกี่ยวกับละครเวที ละครเพลง หากจะวิจารณ์ก็ขอให้วิจารณ์เนื้องานเถอะค่ะ อย่าไปวิจารณ์ความรู้สึกนึกคิด คำวิจารณ์ของคนดูท่านอื่น ๆ เลย ถึงงานชิ้นนั้นจะดีไม่ดีจริงอย่างไร การเสพงานศิลป์เป็นความพึงพอใจ เป็นความชอบส่วนบุคคล สายตาและความคิดตีความต่างกัน ตัดสินกันไม่ได้ตายตัวหรอกค่ะ จากคุณ : Heian - [ 16 มิ.ย. 50 18:19:39 ]

ความคิดเห็นที่ 33 "แพท" ในที่นี้ น่าจะหมายถึง แพท สุทธาสินี พุทธินันทน์ จาก ทวิภพ เดอะ มิวสิคัล มั้งคะ แก้ไขเมื่อ 16 มิ.ย. 50 20:04:10 จากคุณ : อุนจิโกะ - [ 16 มิ.ย. 50 20:03:24 ]

ความคิดเห็นที่ 34 (แทรก) ไม่สำคัญหรอกว่า...จะมองเห็นต่างกันสุดขั้วแค่ไหน รู้....ไม่รู้ เห็นด้วยไม่เห็นด้วย ก็แสดงมันออกมาเลย ถ้าคุณแสดงความคิดเห็น ที่มาจากใจจริง ๆ ที่คุณรู้สึก โดยปราศจาก"อคติ"ใด ๆ ได้อย่างแท้จริงละก็....... ภาพรวมของบอร์ดนี้ จะดีขึ้นมาก ๆ ๆ ๆ ๆ ดังนั้น......... ผมถือว่า...ผมไม่ได้วิจารย์ความเห็น หรือตัวบุคคล แต่ผมแค่วิจารณ์......"ตัวอคติ" ...... แค่นั้นเอง อืม..ก็แค่.."บทบาท"อะนะ อย่า "อิน" มาข้างนอกซิ แม้....แต่เด็กอะนะ...ผมก็ยังตั้งใจที่จะฟังเขาพูดเลย ที่เขียนมาให้อ่านกันเนี้ย.....จริง ๆ แล้ว.... "ผมตะหากละ....ที่กำลังอ่านพวกคุณอยู่" จากคุณ : คิด - [ 17 มิ.ย. 50 01:49:40 A:210.86.215.243 X: TicketID:116612 ]

ความคิดเห็นที่ 35 นี่หรือ.....ฟ้าจรดทราย เดอะมิวสิเคล 3 (ต่อ) ภาพ.........เสียง............และ.............(หายไปไหน)..........การเคลื่อนไหว ...................................................................................................... “เมื่อโลกใบนี้..ไร้ซึ่งพันธนาการ จะทลายความต่างกันในหัวใจ” (เด่นเหลือเกินจนต้องพูดถึง) แบ็คสเต็จ แม้...เราไม่เห็นคนเหล่านี้ แต่ก็รู้สึกผ่านทุกสิ่งทุกอย่างที่ดำเนินไปบนเวทีได้ ความเพียบพร้อมของทีมงาน ที่จัดการ วางแผน ซักซ้อมกันมาเป็นอย่างดี ทำให้ การแสดง ที่เต็มไปด้วยคิวการแสดง ที่วุ่นวายมากมายของฝ่ายต่างๆ ประสานเป็นหนึ่งเดียวกันได้ ราวกับว่า...มันเป็น”หนัง”ที่ถูกตัดต่อมาอย่างดี และไม่มีใครไปหยุดมันได้ ขณะที่การแสดงดำิเนินไปนั้น เราแทบลืมไปว่า “ทั้งหมดที่อยู่ตรงหน้านี่ มันคือการแสดงสด จริง ๆ หรือ” “จะปลดเปลื้องความเป็นเธอ ความเป็นฉันให้หมดไป” “จะมี...แต่เรา...เท่านั้น หล่อหลอม....รวมเป็นหนึ่ง” .................................................................................................... ดนตรี (บทเพลง เนี้อร้อง กำกับการร้อง) ดนตรี ได้อนิสงค์จากบท และพยายามวางฟอร์มให้แม็ทให้ได้ระดับกันกับภาพ ซึ่งก็ทำได้ถึง เช่นเดียวกับภาพ ทั้งการเล่าเรื่อง สร้างอารมณ์ สร้างบรรยากาศ การผสมผสานของเนื้อหาเข้ากับไวยากรณ์ทางดนตรีที่ซับซ้อนนั้น ทำได้งดงามยิ่ง เมื่อความลึกลับมีแบบแผนของตะวันออกเจอกับความอิสระสมัยใหม่ของตะวันตก เมื่อดนตรีอาหรับ กลิ่นสเปนๆ ที่มาเจอกับ ดนตรีฝรั่งเศส บอร์ดเว และแจ๊ซนิวออลีน ทำให้บทบาทของดนตรี ใน “ฟ้าจรดทราย”มีลูกเล่นที่หลากหลาย และโดดเด่นขึ้นมา การที่แตกแนวดนตรีจากเพลงหลัก ออกไป แล้วเลือกใช้แนวดนตรีที่เหมาะสมกว่า ตรงตามอารมณ์ตัวละครและเหตุการณ์มากกว่าแทนนั้น ทำให้ดูอิสระ และฉลาดมาก ในขณะที่เพลงทีมตัวละครหลักมาทางป๊อปอ่อน ๆ เพื่อการซึมซับที่ลึกซึ้งได้ง่ายกว่า เนื้อเพลงนั้น ทำงานหนักมาก ๆ ที่จะผสมเนื้อหาให้เข้ากับความไพเราะของบทเพลง การกำกับการร้อง ก็ทำได้ดีไม่แพ้กัน เลือกสรรเสียง ถ่ายทอดอารมณ์ได้สุดขั้วมาก ๆ บทเพลงครึ่งแรกให้สีสรร ตระการตา และเร้าอารมณ์ สร้างบรรยากาศ ให้เรื่องราว ในขณะที่บทเพลงครึ่งหลังนั้นหลายเพลง มีความไพเราะ และละเอียดอ่อนลึกซึ้งกว่า แม้ว่า...บทเพลงหลายส่วนอาจถูกลบเลือนเจือจางไป กับความสามารถของนักแสดง การวางบล็อกกิ้งและการกำกับลีลา รวมไปถึง การคาดเดาไม่ได้ของการแสดงสด แต่ก็ไม่สามารถซ้อนความดีงามของ “บทเพลง” ในฟ้าจรดทราย เดอะมิวสิเคลไว้ได้เลย (เสียงจากซีดี) “หยุดใจไว้...หยุดเท่านี้ “หยุดความรัก ช่างเจ็บหัวใจ” “หยุดความฝัน วันนี้ต้องทำให้ได้” “เมื่อสุดท้าย.....ไม่มีวันได้รักเธอ” ทั้งหมดนี่รวมเป็นรูปแบบ”เฉพาะ”ของบทเพลงในละครเวทีแบบไทย ๆ ที่ไม่เหมือนใคร รู้สึกดีใจ และเป็นเกียรติมาก ๆ ที่ได้ฟังผลงานเพลงเหล่านี้ จากศิลปินคนไทยทั้งหมด อยากลุกขึ้นยืนปรบมือให้ ด้วยใจจริง ให้ดังที่สุดเท่าที่จะทำได้ เหมือนคืนนั้นที่ได้ชม (ร้องตามเสียงจากซีดี) “แต่ฉัน.....ต้องหักห้ามใจ หยุดมันไว้ “ “ยอมรับความจริงว่าจากนี่..............” “คงไม่อาจมี.. วันที่แผ่นฟ้า จรด ทราย.............” ............................................................................................................ (ร้องทวนในใจ) “คงไม่อาจมี วันที่แผ่นฟ้า จะหรด ทราย“ “นี่...บัตร”(จู่ ๆ....บัตรยืนเข้ามาตรงหน้า) “ไม่อะ.... ไม่เคยดูมากกว่าหนึ่ง ถ้าไม่ได้ไปเกี่ยวข้อง...” “อย่าทิฐิไปเลย...ถ้าอยากจริง ๆ “ “อืม....ก็....เออ...ก็ไม่ได้รู้สึกถึงขนาดนั้นนะ” “สุดท้ายแล้วนะ” “เดี๋ยวก็กลับมาอีก” “ไม่แล้ว..... กลับมาก็ไม่เหมือนเดิม” “แต่ว่า.......” “รู้สึกตอนนี้ ต้องดูตอนนี้” “อืม...คิดว่าไม่ดีกว่า” “อืม....โอเค ถ้างั้นเดี๋ยวเอาไปให้...” “เฮ้ย....เอามานี่” (คว้าบัตรกลับมา) ............................................................................................................ (ถอนหายใจ) เฮ้อ..........มีดก็ลับไว้แล้ว จะได้ “เชือด” ไหมเนี่ย จากคุณ : คิด - [ 17 มิ.ย. 50 06:42:22 A:210.86.217.17 X: TicketID:116612 ]

ความคิดเห็นที่ 36 รออ่านอยู่เรื่อยๆ ค่ะ จากคุณ : YaYaChan - [ 17 มิ.ย. 50 16:11:24 ]

ความคิดเห็นที่ 37 วิจารณ์ได้ยาวและซับซ้อนแต่อธิบายได้ดี รีบตีเหล็กตอนที่กำลังร้อนนะครับ ไม่งั้นรอเบื่อแย่ เรื่องบทวิจารณ์ใน .ภาษาอังกฤษ นั่น คงอย่างที่หลายคนว่า คนอ่าน คนดูไม่ได้โง่ขนาดจะเชื่อไปหมด ที่น่าเซ็งคือเป็นครูสอนละคร ทำละครออกมาใช่ว่าจะดีมากมาย ดูไปสลบไปเพราะง่วงเบื่อไม่สนุกเลยทั้งแง่ อารมณ์ สมอง หรือปรัญชา ยังไปด่าเขาแบบ เฮ้อ คิดไปได้ รออ่านบทเชือดของคุณคิดนะครับ จากคุณ : kinglear - [ 17 มิ.ย. 50 20:29:55 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ไม่เป็นไรหรอก ถ้าจะ "เชือด" แบบสร้างสรร เราเชื่อว่า ทุกคนรับได้ จะตามอ่านต่อนะ จากคุณ : นัชชา - [ 17 มิ.ย. 50 23:19:13 ]

ความคิดเห็นที่ 39 (แทรก) เขียนไม่นานนะ...แต่นานมาก ๆ ที่จะตัดสินใจกรดปุ่ม โพส ข้อความ บางครั้ง.....คิดไปมา.....ก็เลยตัดสินใจทิ้งไป ไม่ โพส ดีว่า อะไรแบบเนี้ย เพราะว่า..ไม่ได้แน่ใจนัก...ว่าเราควรจะจริงจากใจตรง ๆ ได้แค่ไหน จากคุณ : คิด - [ 18 มิ.ย. 50 00:29:24 A:210.86.215.167 X: TicketID:116612 ]

ความคิดเห็นที่ 40 นี่หรือ ฟ้าจรดทราย 4 (เชือด) ได้เวลาแล้วซินะ...... ก็คงต้อง.....แต่จะพยายามทำอย่างเบามือที่สุด...เท่าที่จะทำได้ละกัน...นะจะ ..................................................................................................................... การแสดง นัท นัท กับบทมิเชล ในฐานะที่ต้องประคองละครทั้งเรื่องไว้นั้น เธอทำได้แบบถวายชีวิตให้ แม้...เทคนิคต่าง ๆ อาจไม่คมเข้มเต็มที่ แต่วินาทีนี้......คงต้องขอปาตำราทิ้งไปก่อน เพราะความโดดเด่นในการแสดงแบบ นำตัวตนจริง ๆ เข้าไปรวมอยู่กับตัวละครอย่าง.... เป็นเนื้อเดียวกันนั้น ทำให้การสวมบทบาท มิเชล ของนัท ออกมามีเสน่ มีชีวิต มีจิตวิญญาณ ราวกับว่า มิเชล มีตัวตนเป็นคนขึ้นมาจริง ๆ ที่เราสามารถเห็น รู้สึกและ จับต้องได้จริง ไม่แปลกที่หลาย ๆ คน จะตกหลุมรัก”มิเชล”ขึ้นมาจริง ๆ “ใช่....ก็เธอมีตัวตนจริง ไง” มอส ส่วนตัวแล้ว ผมดันคิดว่าแคสติ้งดี ก็เลยไม่ได้คิดว่า ทำไม...คนอย่างมอส จะทำไม่ได้ และแล้วก็กลายเป็นว่า “ชารีฟ” คือ ตัวละครตัวหนึ่งที่เก็บรายละเอียดการร้องได้ดีที่สุด มอสเป็นนักแสดงที่ค่อนข้างอ่อนไหว ซึ่งเป็นพื้นฐานที่ดีในการที่จะเข้าถึงบทบาทได้โดยง่าย การสวมบทของมอส เป็นในแบบของนักแสดงจริง ๆ ที่่ อินและควบคุมทุกอย่างได้ด้วย ทำให้ได้แสดงออกทั้ง เทคนิค และอารมณ์ ให้ได้เห็นไปพร้อม ๆ กัน อย่างแม่นยำ จนบางครั้ง...ทำให้ จังหวะ และการเคลื่อนไหว ดูจะมีระเบียบแบบแผนไปสักหน่อย ซึ่งสิ่งเหล่านี้ แอคติ้งโค้ชควรร่วมสร้างสรรค์ ท่าทางในรายละเอียดเล็กๆน้อยๆเพิ่มให้ เนื่องด้วยบทชารีฟนั้น เป็นตัวละครหนึ่ง ที่ถูกสร้างสรรค์มาอย่างลึกซึ้ง โดยทีมเขียนบท ถ้า...มองในแง่การสร้างสรรบทบาทให้สมกับดารานำแล้ว น่าจะไปให้สุดในลีลาท่าทางด้วย ผมนึกถึง แบนเดอร์รัส ในเรื่องโซโร ที่มีจริตจริยา ท่าทางเล็ก ๆ น้อย ในท่าเดิน หรือ แม้...แต่การสบัดผ้าคุม และอื่น ๆ ซึ่งถ้าเพิ่มรายละเอียดเหล่านี้อีกสักหน่อย จะเยี่ยมมาก แต่..แค่การถ่ายทอดความรู้สึกของชารีฟ ผ่านการตีความที่ดีนั้น ก็ทำสาวหลงกันทั่วเมืองแล้ว หญิง หญิง ในบทแคชฟียา นั้น ให้สีสันรสชาติ ถึงใจในแบบละครเวทีจริง ๆ เลือดศิลปินแรงมาก ๆ เรียกว่า อินแคแลคเตอร์ กัน มาจากบ้านเลย บทที่มีให้นี่ แทบจะไม่พอกับพลังที่เตรียมมา แต่เนื่องจาก...บทนี้ คือตัวละครที่นักเขียน วางรายละเอียดมาอย่างซับซ้อนและมีเสน่มาก ๆ ในมุมของผู้กำกับแล้ว ถ้า..ไม่สนคนดู หรือสัดส่วนเกินไป “ตัวนี้ต้องเล่นเลย” ปล่อยไปไม่ได้ ผมเห็นว่า....หญิงตีบทแตกแล้ว แต่ตามเนื้อบทเอง สามารถเล่นรายละเอียดที่ลึกซึ้งได้อีก ซึ่งก็อาจสร้างปัญหาให้กับสัดส่วนเรื่องรวมได้ ที่นักแสดงทุกคน ต้องปรับระดับขึ้นทั้งหมด วิทย์ มันเกิดอะไรขึ้นกับหนุ่มเท้าไฟของเรา ผู้ที่มีแอคติ้งที่ดีเลิศเสมอมา ในลีลาการเต้นและร้อง นอกจากบทบาทภายนอกที่ดำเนินไปแล้ว ผมมองไม่เห็นอะไรอีกเลยที่ส่งออกมาจากโอมาน แม้แต่ซีนโชว์เดี่ยวที่บทส่งให้แล้ว ก็ยังว่างเปล่า โอมาน คนนี้ จิตใจกระเจิงไปอยู่ที่ไหน เมื่อไหร่หนอจะกลับสู่เวที “มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ จะออมไว้ทำไม เกรงใจใครเหรอ บอกเรา วิทย์” ศรัณยู.......... เป็นอาเหม็ดที่อบอุ่นสง่างามและลึกซึ่งทางอารมณ์ได้อย่างสมดุล โรแบร์...........ดูเพอร์เฟคไปหมด ถ้าเขาจะส่งจิตวิญญาณออกมาให้พอ ๆ กับเทคนิค นักแสดงอื่น ๆ นั่น เห็นได้ชัดว่า มีประสบการณ์และได้ผ่านการคาสติ้งกันมาอย่างดีทุกคน (เชือดแน่) กำกับลีลา ความจริงแล้ว การเคลื่อนไหว คือ องค์ประกอบที่สำคัญมาก ๆ สำหรับศาสตร์ละครเวที เรียกได้ว่า......คนมาดูการเคลื่อนไหวกัน ถ้าไม่เคลื่อน ก็จะไม่มีทางเกิดการแสดงได้ ตั้งแต่. จริตจริยาเล็ก ๆน้อย ๆ เช่น เล่นกับแว่นเพื่อทำเท่ หรือการมอง การหัน การใช้มือ ร่วมถึงท่าทางที่เป็นพฤติกรรมเฉพาะของตัวละคร ที่แสดงออกในสถานนะการณ์ต่าง ๆ ไปจนถึงลีลาท่าทางที่ประดิษฐ์มากขึ้นเมื่อแสดงออกในบทเพลง แต่ภาษากายเฉพาะของตัวละครหลัก มีน้อยมาก ๆ ขณะที่พวกตัวประกอบทำได้ดีกว่า ทำให้การเคลื่อนไหว เป็นองค์ประกอบที่ด้อยมาก ๆ เมื่อเทียบกับองค์ประกอบอื่น ๆ ซึ่งไม่ทราบว่า....ฝ่ายใดควรรับไป ผู้กำกับลีลา แอคติ้งโค้ช หรือแม้แต่ผู้กำกับการแสดง ลีลาท่าเต้นที่ออกแบบมานั้น มีแต่โครงสร้าง แต่ขาดรายละเอียด ขาดความหมาย ราวกับ....ไม่ได้มีการออกแบบ แต่แค่จัด ให้เกิดการแสดงอะไรไปเพื่อให้จบ ๆ ไป แม้หลายครั้ง ดนตรีเปลี่ยนยูนิทแล้ว แต่ท่าเต้นและบ๊อคกิ้ง ก็ไม่รับไม่ส่งใด ๆ เหมือนกับว่าไม่ได้ฟังเพลงเลย ไม่ทราบว่า ต่างคนต่างทำมาจากบ้านหรืออย่างไร นักแสดงเองนั้น ก็เต้นกันไป โดยที่ไม่รู้ว่าเราเป็นใคร เรามาเต้นอะไรกันอยู่เนี้ย กลายเป็นว่า ซีนเพลงส่วนใหญ๋ กลับมีชั้นเชิง สู้ซีนไดอาล็อคยังไม่ได้ด้วยซ้ำ ในหลาย ๆ ซีน การให้นักแสดงมาเต้นแพทเทิน และเล่นแค่บอร์กกิ้งง่าย ๆ นั้น ดูง่ายเกินไป นอกจาก ไม่ตีความ ไม่เล่าเรื่องแล้ว ยังไม่ได้สร้างสีสันอะไรเลย ทั้งที่นักแสดงที่ผ่าน การแคสติ้งมา ก็น่าจะทำได้มากกว่านี้ บางครั้งท่าสวย ๆ มีไอเดีย ก็ไม่ใช่ท่าที่ยากอะไร “เบริด เปิดฟอร์” ทั้งที่เป็นคอนเสริท กลับดูมีแนวคิดที่อาร์ทกว่ามาก ในหลายโชว์ แต่ นี่คือ”ละครเพลง”แท้ ๆ กลับมีแนวคิดการออกแบบที่ เบรอ ๆ สับสนไร้เป้าหมาย เชียร์ลีดเดอร์ตามมหาลัย ยังคิดบอร์กกิ้งได้ซับซ้อนกว่า มีความหมายดีกว่าเลย การพยายามลด เพื่อให้ ลีลาในละครเพลงดูไม่เป็นคอนเสริทนั้น ผมว่าเป็นความคิดที่ผิด ทางออกที่ดีกว่าก็คือ...อย่าลด แต่ต้องเพิ่ม เพิ่มแอคทิฟวิตี้ ที่มาจากการตีความเข้าไปอีก เมื่อลดท่าเต้น ต้องเพิ่มท่าทางเรื่องราวเข้ามา หรือทำให้ท่าเหล่านั้น ดูมีความหมายมากขึ้น อย่างเช่น... ฮาเล็ม การตีความว่าแดนสวรรค์ของชายคือ ฮาเล็มเท็ค ก็ได้ทั้งนั้น ก็ดีที่ยังตีความ แต่การสื่อสาร อาจแสดงลักษณะเฉพาะของผู้หญิงแต่ละคน ที่่หลากหลาย แต่ก็ยินดีที่ได้มาเป็นนางฟ้า ใน ฮาเล็ม แห่งนี้ เช่น ชีวิตที่สุขสบาย แย่งกันแต่งตัวหน้ากระจก แข่งกันอวดเรือนร่างตัวเอง แล้วพัฒนาท่าธรรมชาติเหล่านี้ กลายไปเป็นท่าเต้น ที่ดูประดิษฐ์มากขึ้น มีบอร์คกิ้งที่สวยขึ้น แต่...ถ้าไม่ซะใจ อยากโชว์โพสสวย ๆ ก็พร้อมใจกันมาโชว์ในท่อนสร้อย ที่ว่า “นี่คือฮาเล็ม” ในโซนนี้ สามารถใช้รูปแบบที่ นามธรรม กว่าได้บ้างนิดหน่อย พอเก๋ ๆ แค่ให้กลุ่มใหญ่พอรับได้ แม้พวกเธอจะเต้นพิสดารไปแค่ไหน ถ้ายังอินคาแรคเตอร์ ก็เท่ากับว่า พวกเธอคือสาวฮาเล็มจริง ไม่ใช่แดนเซอร์ ซึ่งทั้วไปแล้วก็ต้องรีบ ทำแอคทิวิตี้คนจริง ทันที ทั้งก่อนและหลังเข้าเพลง จากที่ได้ฟังเพลงโดยละเอียด.เห็นว่าผู้ประพันเพลงก็ได้วางยูนิท ของช่วงต่าง ๆไว้ระดับหนึ่งแล้ว เมื่อเพลงลดบีทลง แอคทิวิตี้ที่สมจริงของเธอ จะทำให้เกิดภาพชีวิตจริง..เมื่อ มิเชล ถามถึง “ผู้หญิงเหล่านี้ ใยถึงยินดีที่เป็นอย่างนี้” แน่นอนว่า ซีนนี้จะดูดีและมีความหมายขึ้นมาทันที แต่ไม่ว่าอย่างไร... ผลรวมสุดท้ายของลีลาท่าทาง ยังต้องเร้าอารมณ์ให้ได้เท่า เบริด เปิดฟอร์ อยู่ดี จึงจะเรียกได้ว่า งานกำกับลีลา ประสพความสำเร็จเทียบชั้นกับองค์ประกอบอื่นๆในละคร สำหรับนักเต้น ก็น่าเสียดายนะ ถ้าซีนนี้ยังไม่ยอมโชว์ฝีมือ ก็คงต้องกลับไปโชว์ที่บ้านแล้ว สำหรับการกำกับลีลา สิ่งเดียวที่พอจะดูได้ก็คือ...โครงสร้างและจังหวะที่พาเรื่องเดินไป ซึ่งอาจ จะมาจากงานฝ่ายกำกับมากกว่า ผู้กำกับลีลานั้น เมื่อมีโอกาสได้มาทำละครละดับนี้ ต้องรีเสริช มาก ๆ และให้เวลากับการตีความและวางคอนเซ้ปมากกว่านี้ ต้องกล้าคิด กล้าทดลองสิ่งใหม่ ๆ และทุ่มเทอย่างสุดชีวิต ต้องพร้อมที่จะก้าวไปสู่สิ่งที่ดีกว่า เพราะ..ศิลปะที่แท้จริงนั้นไม่มีวันหยุด ............................................................................................................. ในที่สุดผมก็.....ตัดสินใจเสียบมีด กลับเข้าฝักของมัน แผลเล็กน้อยนี่...แทนที่จะเชือด....การใส่ยารักษา น่าเป็นทางออกที่ดีกว่า แม้ว่า..มันอาจติดเชื้อ.และลุกลาม.....แต่ก็คงจะดีขึ้นได้ ในเร็ววัน ............................................................................................................ “ช่างโชคดีเหลือเกินที่ ผมหลงเชื่อไอ้อ๊อฟมัน และก็ได้รู้ว่า....“อ๊อฟไม่โกหก” จริง ๆ ตลอดเวลาที่ได้ชมละครเวทีที่สุดวิเศษ เรื่องนี้....มันช่างเป็นประสบการณ์ที่มีค่ายิ่ง ขอปรบมือดัง ๆ จากใจจริง ให้นานที่สุด ให้กับทีมงานทุกคนของละครเวทีเรื่องนี้... นี่หรือ...”ฟ้าจรดทราย ” ที่เฝ้านับวันรอ....................... ได้เห็น.....ได้ยิน.....ได้รู้สึกแล้ว......................และพบแล้ว “สิ่งมหัศจรรย์” (เพลงพวยพุ่งดุจคลื่นยักษ์โหมกระหน่ำกลางทะเลทราย) “เมื่อท้องฟ้าที่ยิ่งใหญ่..ลงมาจรด...พื้นทรายได้จริง ๆ.........ที่รัชดาลัย” (แล้ว...ชารีฟ ก็หันกลับมา วิ่งเข้าสวมกอด มิเชล ด้วยความรู้สึก ที่ดื่มด่ำสุดชีวิต) ............................................................................................................ จากคุณ : คิด - [ 18 มิ.ย. 50 01:14:51 A:210.86.215.167 X: TicketID:116612 ]

ความคิดเห็นที่ 41 (แทรก) ไอ้อ๊อฟถาม "เป็นไง "ฟ้าจรดทราย" พอไหวมะ" "(ภาพอันวิจิตรผุดขึ้นในหัวผม..อืม....งามเหลือเกิน).....อืม" "เร็วดิ....อะไรเนี้ย....อึ้งไปเลย ห่วยจนพูดไม่ออกเลยเหรอ" "ใช่...พูดไม่ออกจริง ๆ (สบตาอ๊อฟ) อืม....เข้าใจเอ็งแล้ววะ" ................................................................................................ ในการชมครั้งใหม่นี่ จะไม่ให้เสียโอกาสใด ๆ ผมตั้งใจว่า..... ผมจะต้องเข้าไปใน "ฮิลฟารา" ให้ได้.....ตั้งแต่วินาทีแรกกันเลยทีเดียว จากคุณ : คิด - [ 18 มิ.ย. 50 02:17:18 A:210.86.215.167 X: TicketID:116612 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ติดใจเรื่องของ วิทย์ อยู่นิดหนึ่งนะ คือ...รู้สึกเสียดาย แนวคิดการพยายาม ช่วย...สีขาว โดยการดร๊อป....สีดำ ลงให้เป็น....สีเทา นั้น อืม..ผมคิดว่า.........มาผิดทางแล้วนา เป็นแนวคิดที่ผิดรึปล่าว มันตื่นไปรึปล่าว ยิ่ง สีดำ ดำสนิทมากเท่าไหร่ สีขาว ก็จะยิ่งชัดเจนส่งประกายมากขึ้น..ไม่ใช่เหรอ นี่เห็นแต่แรกเลย"ไอ้วิทย์ตายแน่ ตายแน่ไอ้วิทย์"ไม่เห็นน่ากลัวเลย ชารีฟชนะชัวร์ ............................................................................... แล้วก็.."เลิฟซีน"..พลาดได้ไง ลืมเชือด (กำกับลีลา) ทีมงานทุกฝ่ายเขาพร้อมใจกันเป็นหนึ่งเดียวเลยนะ เพื่อซีนนี้...เพื่อจะโปรยเสน่คนดู เรียกว่า..ตั้งหลักกันแทบไม่ทันเลย..จะแกร่งดั่งหินผามาจากไหน ก็เสร็จแน่ ไม่มีรอด จู่ ๆ ผู้กำกับลีลา ไม่รู้อยู่ไหน หายตัวกลับบ้านไปเลย คอขาดบาดตายเลยนะ ซีนเนี้ย นี่มัน...ต้อง "ซุปเปอร์เอ๊กซตร้าโมเดินเทมโพรารี่แดนซ์" กันเลยนา ปล่อยไปได้ยังไง "คอโรกราฟเว่อ"บ้างคนนะ.ให้มาออกแบบฟรี ๆ ยังเอาเลย จะคิดท่าใหม่มาทุกวันเลย จากคุณ : คิด - [ 18 มิ.ย. 50 05:16:29 A:210.86.215.167 X: TicketID:116612 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ^ อืม...เราเห็นด้วยกับคุณคิดนะเรื่อง "เลิฟซีน" เราดูว่ามันตลก ๆ อยู่ ตอนน้องมอสถอดเสื้อออกมาครึ่งหนึ่ง ก็รู้สึกแปลก ๆ นะว่า "จะถอดทำไม?" แล้วพอน้องมอสสลัดเสื้อออก ยิ่งรู้สึกเหมือนน้องมอสกำลังจะปล้ำนัทมากกว่าจะเป็น พรี-เลิฟซีน นะ ก่อนที่นัทยินยอมพร้อมใจ อีกอย่างตอนที่ 2 คนนี้เอามือประกบกันน่ะ มันทำให้เราแว่บนึกถึง เอี้ยก้วย กับ เซียวเหล่งนึ่ง ตอนฝึกวิชากระบี่สาวหยกยังไงไม่รู้ (ฮา) เลยไม่ค่อยอินเท่าไหร่  แต่ชอบเพลง เราะมันทำให้รู้สึกเหมือนฟัง All I Ask of You เวอร์ชั่นไทย มันอินกว่าน่ะ  หรือคุณคิว่าไง จากคุณ : นัชชา - [ 18 มิ.ย. 50 12:03:15 ]

ความคิดเห็นที่ 44 เท่าที่อ่านหลายๆๆ กระทู้รู้สึกว่าแฟนคลับวิทย์ คิดว่าวิทย์ถูกอะไรสักอย่างเลยทำให้วิทย์ ไม่กล้าที่จะแสดงแต็มที่ เดียวจะเด่นเกินไปทำนองนั้น ไม่รู้ว่าเราเข้าถูกหรือเปล่า จากคุณ : hotwater - [ 18 มิ.ย. 50 12:39:08 A:71.118.226.160 X: ]

ความคิดเห็นที่ 45 คุณนัชชา......เปรี่ยบเทียบซะเห็นภาพเลย อ่านแล้วขนลุก อืม..ก็อะไรประมาณนั้นเลย จริง ๆ แล้วซีนแบบนี้ ก็ถือว่า...ไม่ใช่ง่าย หนังบางเรื่อง ดูแค่เลิฟซีนนี้ รู้เลยนะ ฝีมือเป็นยังไง การที่มันฮือฮา จนต้องเอามาถกเถียงกันต่อนี้ แสดงว่ามันคงต้องมีอะไรดีอยู่บ้างอะเนอะ hotwater เขาว่ากันอย่างงั้นอะนะ เราก็แค่มั่วตามนะ ไม่แน่ใจหรอก อาจเป็นเพราะคนหวังกันมากด้วยมั้ง จากคุณ : คิด - [ 18 มิ.ย. 50 20:09:29 A:210.86.214.69 X: TicketID:116612 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ^ 555 เอิ๊ก เอิ๊ก ก็จริง ๆ นี่คุณคิด  เราว่าทั้งเรื่องจุดนี้เป็นจุดเดียวของละครนะที่เราว่ามันพิลึก ๆ อยู่ ในความคิดของเราคนเดียว คิดว่าถ้าน้องมอส กับน้องนัท "ไม่" ถอดเสื้อ แล้วเอาแค่ค่อย ๆ ปลดผ้าโพกผม แล้วทำท่าเล้าโลมแบบมีศิลป์หน่อย ๆ แล้วก็กอดกัน จ้องตากัน แล้วก็ค่อย ๆ ล้มตัวลงไปกับพื้น ประมาณจ้องตากันไป พอร้องเพลงจบ น้องมอสก็ค่อย ๆ ก้มหน้าลงไปจูบน้องนัท แล้วนัทก็หลับตาพริ้มนิด ๆ (ตาน้องนัทโตมาก ผู้ชมต้องเห็นแน่นอนว่านัทหลับตา) แล้วค่อยดับไฟบนเวที  เราว่ามันจะต้องเป็นฉากที่เซ็กซี่สุดสุด ที่เราไม่ค่อยชอบเพราะเราว่ามันคล้าย West Side Story ไปหน่อย ฝรั่งทำมันก็โอนะ  แต่พอคนไทยทำมันขัด ๆ ยังไงรุ บอกไม่ถูก   แล้วที่มันฮือฮา ก็คงเป็นเพราะน้องมอสถอดเสื้อโชว์แมนกลางเวทีน่ะซิ มันเลยกลายเป็น Talk of the Town ไป แต่ว่าตอนนี้น้องมอสผ๊อมผอม ถึงจะดูมีกล้ามก็เถอะ แต่เห็นกระดูกชัดมาก (สงสัยเป็นเพราะเรานั่งใกล้) เราเห็นแล้วสงสารมอสมาก  เหมือนกับว่ามอสใกล้จะหมดแรงข้าวต้มแล้ว  พอตอนอุ้มนัทขึ้นมา มันก็เลยเหมือนคนหมดแรงเพราะขาดน้ำจริง สมบทบาท (ฮา) ในขณะที่น้องนัทดูเหมือนจะอวบขึ้นเล็กน้อย พูดถึงอวบ  เราชอบน้องคนที่แสดงเป็นลูกดาวทะเลทรายมาก  ดูน่ารักจริง ๆ แก้ไขเมื่อ 18 มิ.ย. 50 21:28:29 จากคุณ : นัชชา - [ 18 มิ.ย. 50 21:24:07 ]

ความคิดเห็นที่ 47 กว่าจะมาชมทีมงานครบหมด ก็  ลีลา  ซะยิ่งกว่าผู้กำกับลีลา ที่ตัวเองเชือดซะอีกนะ มีใครรู้เบื้องหลังการซ้อม เลิฟซีน มาเล่าให้ฟังหน่อยสิครับ จะได้ ลดการครหา ลงได้บ้าง จากคุณ : เขียนซะ........... (แมวเลียขน) - [ 19 มิ.ย. 50 02:05:19 ]

ความคิดเห็นที่ 48 (หัวเราะ) จากคุณ : คิด - [ 19 มิ.ย. 50 02:26:06 A:210.86.215.201 X: TicketID:116612 ]

ความคิดเห็นที่ 49 สำหรับเราความคิดเห็นว่า โดยส่วนตัวนะคะ ชอบฟ้าจรดทราย เพราะไม่ได้ยึดติดจากบทประพันธ์สักเท่าไหร่ แต่อาศัยดูจากศักยภาพของนักแสดง เท่าที่ดูมา 3 รอบนี่คิดว่าเห็นการพัฒนาของนักแสดงไทยนี่ก็ปลื้มใจมากแล้ว อย่างนัท นี่ต้องขอชมเลยว่ามาตรฐานการแสดง การเข้าถึงบทละคร การสื่อสาร การแสดงออก ของนัทสูงจริงๆ ดู 3 รอบ เรียกได้ว่านัทแสดงได้ดีทุกรอบ รู้สึกได้ว่านัทคิดว่าเธอคือมิเชลล์ เลยทำให้ผู้ชม รู้สึกตามไปด้วยว่านี่แหละมิเชลล์ ส่วนมอสก็ทำได้ดีนะ ตามความคิด นั่นเพราะเราไม่ตั้งความหวังอะไรกับมอสไว้เลย ส่วนคนอื่นๆๆก้เรียกได้ว่าทุ่มเทตามความสามารถจริงๆๆ แค่นี้ คนไทยผู้เริ่มดูละครเวทีอย่างเราก็ปลื้มแล้ว เป็นกำลังใจคะ มีเสียงวิจารย์ย่อมเคียงคู่มากับเสียงชมคะ สู้ต่อไปคะ จากคุณ : แป้ง - [ 19 มิ.ย. 50 18:17:31 A:10.226.71.76 X:203.185.133.1 TicketID:131660 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ตอนแรกก็ว่าจะไปดูอยู่หรอก แต่แฟนผมออกจะตื่นเต้นกะเรื่องนี้มาก ก็เลยหมั่นไส้ ไม่ไปดูดื้อๆ เงี้ยะแหละ จะทำไม เอิ๊กๆๆ เสียดายตัง จากคุณ : หลวงตะลุมบอน - [ 20 มิ.ย. 50 02:00:48 ]

ความคิดเห็นที่ 51 เห็นด้วยนะ....นักแสดงกลุ่มนี้ตั้งใจกันสุด ๆ ได้ดูแล้วไม่ผิดหวังเลย จากคุณ : คิด - [ 20 มิ.ย. 50 02:10:20 A:210.86.215.235 X: TicketID:116612 ]

ความคิดเห็นที่ 52 คุณหลวงตะลุมบอน ครับ ต้องคอยสังเกตอาการแฟนคุณดี ๆ นา เดี๋ยวถ้าเธอทนไม่ใหว เกิดแอบไปดูเองละก็......เรื่องจะยุ่งไปกันใหญ่นา เพราะไม่มีผู้ใหญ่คอยให้คำแนะนำด้วย...มีหวัง เฮ้อ...ไม่รอดแน่ เสร็จเลย จากคุณ : คิด - [ 20 มิ.ย. 50 02:35:05 A:210.86.215.235 X: TicketID:116612 ]

ความคิดเห็นที่ 53 เพิ่งไปดูเมื่อคืน เลยเพิ่งกล้ามาอ่านความเห็น อยากเห็นวงการละครเวทีไทยพัฒนาถึงจุดที่ คห.16 ว่าค่ะ (แต่ขอพัฒนาตัวดิฉันเองก่อน ) คนที่วิจารณ์ฟ้าจรดทรายด้วยมาตรฐานระดับละครเวทีต่างประเทศแบบผู้มีความรู้สูงออกจะไม่ยุติธรรมกับเรื่องนี้เท่าไหร่ (ไม่ใช่ว่าไม่ได้นะคะ เราก็เห็นล่ะว่ามันมีจุดอ่อนให้วิจารณ์อยู่ แต่ขอให้มองแบบคำนึงถึงพื้นฐานของคนประเทศเรานิดนึง) ละครเวทีแสดงในต่างประเทศจะใช้นักแสดงละครเวทีอาชีพ ไม่ต้องพูดถึงละครแบบ Musical ที่ใช้นักแสดงที่เรียนร้องเพลงเฉพาะแบบ แต่วงการละครเวทีในไทยยังไปไม่ถึงขั้นนั้น คนของเรายังไม่ได้รักละครเวทีแบบเสพในความเป็นละครเวทีเพียวๆ (ซึ่งเราก็เป็นหนึ่งในนั้น) ถ้าจะดึงให้คนไทยเริ่มสนใจละครเวทีก็คงต้องเชิญชวนด้วยปัจจัยที่คนไทยคุ้นเคยทั้งนักแสดงที่เป็นที่รู้จัก บทประพันธ์ที่คุ้นเคย และผู้กำกับที่มีชื่อเสียง แม้นัทและมอสอาจไม่สามารถเค้นพลังเสียงมากระแทกอารมณ์คนดูได้เท่ากับนักแสดงละครเวทีอาชีพในต่างประเทศ แต่เราว่าสองคนนี้ก็ทำได้ดีมากเท่าที่นักร้อง-นักแสดงละครโทรทัศน์ที่ไม่ได้เรียนร้องเพลงคลาสสิคมาจะทำได้ เป็นจุดสมดุลที่สุดจุดนึงที่ทำได้ตอนนี้ ฟ้าจรดทราย เป็นบทประพันธ์ที่ถูกคาดหวังมากที่สุดมานานนับสิบปี ไม่ใช่เพราะนิยายเรื่องนี้สนุก เลิศล้ำกว่านิยายไทยทุกเรื่อง แต่เพราะความพยายามสร้างครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ไม่สามารถทำออกมาได้ ทุกครั้งที่มีข่าวว่าจะสร้าง คนที่เคยอ่านนิยายจะพูดคุยกันปากต่อปากประโคมให้ชื่อเรื่องเป็นที่รู้จักแพร่หลาย ทุกครั้งที่ความพยายามสร้างล้มเหลวก็ทำให้คุณค่าของนิยายเพิ่มพูน เหมือนเป็นละครในตำนาน ที่คนอ่านเฝ้ารอว่าเมื่อไหร่จะเป็นจริง การหยิบเรื่องนี้มาสร้างเป็นความเสี่ยงครั้งใหญ่เพราะยิ่งเนิ่นนานความคาดหวังยิ่งสูงขึ้น จะทำให้ได้ถึงระดับนั้นมันยากขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็คุ้มที่จะลอง เพราะแค่ประกาศชื่อเรื่องก็เป็นการประชาสัมพันธ์ชั้นยอดแล้ว กลายเป็น Talk of the town ทันที บอย-ถกลเกียรติ ชื่อนี้หลายคนได้ยินก็ยกย่องชื่นชมเพราะติดใจละครรักโรแมนติกจากฝีมือคุณบอย แต่หลายคนได้ยินก็อาจจะร้องยี้เพราะสไตล์เนื้อเรื่องที่เน้นตัวละครหลักมากกว่าคนใช้ก้นครัว เรื่องราวที่หลายคนบอกว่าเบา ลอย ไม่ติดดินถึงใจเหมือนของผู้กำกับหลายๆคน แต่สิ่งหนึ่งที่ต้องยอมรับ คือ คนๆนี้มีใจรักการทำละครจริงๆ และละครของเค้าเป็นละครที่มักพิถีพิถัน ชนิดงบบานปลายไม่ว่าแต่ขอให้ถูกใจคุณหนูบอย เราคงคิดง่ายๆแบบนี้กระมัง ชอบนัท ชอบมอส อยากดูว่าฟ้าจรดทรายที่เรารอจะทำออกมาได้ดีแค่ไหน และยิ่งเป็นการสร้างของผู้กำกับมือเติบอย่างถกลเกียรติ ความอลังการของฉากและชุดคงไม่ต้องห่วงว่าจะไม่ถึงใจ จึงตีตั๋วเข้าไปชมและเราก็พอใจกับสิ่งที่ได้รับจากการดูฟ้าจรดทราย หากการรู้ศาสตร์แห่งละครมากขึ้น ทำให้เราได้รับความพอใจจากการชมละครน้อยลง ความรู้เหล่านั้นคงมีแต่บั่นทอนความสุขของเรา ขอดูมาตรฐานบ้านๆแบบนี้ดีกว่า และตอนนี้ความอิ่มใจที่ได้เมื่อคืนยังไม่จางไปเลย คงติดตัวกับเราไปอีกหลายวัน ปล. ไม่ได้เขียนว่าใครในกระทู้นี้นะคะ คนที่นี่วิจารณ์แบบเข้าอกเข้าใจทีเดียว แต่เราเคยได้ยินบางคนวิจารณ์โดยมาตรฐานสูงสุดๆ ไม่คำนึงถึงสังคมไทยเลยเก็บกดมาระบายแถวนี้ แหะๆ :P แก้ไขเมื่อ 22 มิ.ย. 50 16:13:22 แก้ไขเมื่อ 22 มิ.ย. 50 16:07:18 จากคุณ : Nusantara - [ 22 มิ.ย. 50 15:40:01 ]

ความคิดเห็นที่ 54 (ยิ้ม) จากคุณ : คิด - [ 22 มิ.ย. 50 19:14:27 A:210.86.215.178 X: TicketID:116612 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ก็โอหนิ..... (หน้านิ่ง) จากคุณ : ความตายสีชมพู - [ 23 มิ.ย. 50 03:28:14 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ไปดูอีกครั้งเมื่อวาน... - เรื่องรอยสักของชารีฟที่ทำให้โจรเบดูอิครู้ว่าเป็นคนจากในวัง ถูกเปลี่ยนบท ให้เป็นมีดสั้นที่พกประจำตัวที่ทำให้รู้ว่ามาจากในวังแทน - จากการเต้นของโอมานในช่วงก่อนที่จะมีการกระโดดหอกัน มีเพิ่มท่าเต้นเข้ามาหน่อย (แต่ยังไงก็วิทย์ก็ยังเต้นตลกอยู่ดีกับบทบาทของโอมาน) - มอสแทนที่จะเอามืดสั้นใส่ถุงผ้ากลับเข้าไปคืนหลังจากหยิบออกมาจะสู้กับทหารแล้วไม่ได้สู้   แต่ดันเอามาเสียบไว้กับตัว (ผมว่ามอสคงแสดงผิดบท มากกว่าคุณบอยจะเปลี่ยนบทนะ เพราะอย่างเดิมน่าจะดีกว่า) - ช่วงขอบคุณมีการเปลี่ยนนิดหน่อยที่ให้นักแสดงสมทบขึ้นมาด้านหน้าและโค้งพร้อมกับนักแสดงหลักอีกรอบ - มีคำถามครับ จอภาพชั้นสอง มีเอาไว้ทำไม ผมมองขึ้นไปเป็นภาพของคอนดัคเตอร์ (คุณแน่น) แต่จะมีไว้ทำไมกันครับ   คนข้างๆ ผม เค้าพูดว่าไว้ขึ้นเนื้อเพลงกันนักแสดงลืม แต่ผมดูแล้วก็ไม่ใช่ ยังเป็นภาพคอนดัคเตอร์ตลอดเวลาการแสดง แก้ไขเมื่อ 24 มิ.ย. 50 09:04:11 จากคุณ : เมื่อวันฟ้าหม่น - [ 24 มิ.ย. 50 09:01:49 ]

ความคิดเห็นที่ 57 จริงรึ คุณฟ้าหม่น  เอ หรือเราจำผิดหว่า เราจำได้ว่าตอนที่เราดูวันที่ 10 กับ 17 ไม่มีเรื่องรอยสักนี่นา เห็นพูดแต่โลโก้บนมีด (เกาหัว)  ส่วนเรื่องมีดก็เหมือนกัน มอสไม่ได้เอากลับไปไว้ในถุงผ้านา  ก็เห็นเหน็บไว้ที่เอว แล้วจากนั้นก็ส่งคืนให้นัท ตอนที่นัทบอกว่าให้เก็บเอาไว้ (เกาซ้ำอีกครั้ง)  เอาเหอะ  เอาเป็นว่าทีมงานพยายามปรับปรุงให้ดีขึ้นเรื่อย ๆ ใช่ไหม  กว่าจะถึงรอบสุดท้ายก็น่าจะ perfect นะ  อีกอย่าง หวังว่ามอสกลับจากญี่ปุ่นแล้วน่าจะอ้วนขึ้นนะ จากคุณ : นัชชา - [ 24 มิ.ย. 50 19:22:52 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ยืนยันว่าเปลี่ยนบทครับ วันที่ 2 และวันที่ 9 ที่ผมดูยังเป็นรอยสักอยู่เลย แสดงว่าเปลี่ยนมาตั้งแต่วันที่ 10 เลยมั๊ง เพราะพูดถึงรอยสัก มันไม่เด่นเท่ากับพูดถึงมีด สงสัยจะมีคนคอมเม้นท์ว่าทำไมอยู่ๆ โจรเบดูอิคหนีไปง่ายๆ (เข้าใจว่าฟังเสียงร้องเรื่องรอยสักไม่ทัน) ส่วนเรื่องมีด เก็บคืนไว้ในถุงผ้าทั้งสองรอบเหมือนกัน พอเจอรอบสามผมเลยงงๆ ว่าเอาไปเก็บไว้กับตัวทำไม เพราะตอนที่กำลังเก็บ มันตลกที่โจรน่าจะทำให้โจรเห็นตอนเก็บ มากกว่ายัดคืนไว้ในถุงผ้า ปล. รอบสาม (วันที่ 23) ผมเจอคนแสดงแทนคุณหญิงนะครับ เสียงดีครับ แต่ทำไมหน้าตาเค้ามีอารมณ์เดียวยังไงไม่รู้ สงสัยนั่งใกล้มากไป (ผมนั่งแถว I) ดูแล้วเลยไม่อิน จากคุณ : เมื่อวันฟ้าหม่น - [ 24 มิ.ย. 50 22:18:46 ]

ความคิดเห็นที่ 59 คุณนัชชา ..... พี่มอสไป มิย 28 - 2 กค มี 2 concerts ที่ japan ไปถึงก็คงต้องซ้อมก่อนขึ้นเล่นจริงอีก หลังจากเสร็จ concert ก็ต้องเที่ยวกับน้องๆๆ แฟนคลับที่ตามไปอีก เพราะ concert นี้แปลนไว้ตั้งแต่ปีที่แล้วแล้ว... ที่เขียนมากซะยาวก็เพื่อที่จะบอกว่าอยู่ญี่ปุ่นคงจะอ้วนยาก นะค่ะ ปล. ชอบอ่าน กท ของคุณนัชชาเพราะรู้สึกว่าจะตรงๆๆๆ ไม่เชียร์ใครมากจนเกินเหตุ จากคุณ : รักพี่มอสที่ซู๊ด - [ 25 มิ.ย. 50 00:08:39 A:71.118.226.160 X: ]

ความคิดเห็นที่ 60 ขอบคุณ คุณรักพี่มอสที่ซู๊ด ที่ชมกระทู้นี้  แต่ต้องยกความดีทั้งหมดให้คุณคิด คนนี้แหละเจ้าของกระทู้ตัวจริง เสียงจริง ยินดีที่ได้รู้จัก คุณรักพี่มอสที่ซู๊ด  แล้วนี่ไปญี่ปุ่นกับเขาหรือเปล่า? แก้ไขเมื่อ 25 มิ.ย. 50 10:18:25 จากคุณ : นัชชา - [ 25 มิ.ย. 50 10:17:21 ]

ความคิดเห็นที่ 61 คุณเมื่อวันฟ้าหม่นคะ เราดูรอบวันที่ 21 เก็บมีดไว้ที่เอวค่ะ คงเป็นการเปลี่ยนโดยผู้กำกับ เราว่าดูมีเหตุผลมากกว่านะคะ เพราะถ้าเป็นเราหันหลังให้ถุงผ้า ถ้าพยายามเสียบมีดกลับอาจพลาดทำมีดหล่นเป็นพิรุธ เสียบกับเอวมันชัวร์กว่า จากคุณ : Nusantara - [ 25 มิ.ย. 50 20:05:28 ]

ความคิดเห็นที่ 63 ละครเวที เป็นการแสดงสด จำเป็นต้องใช้เวลาในการฝึกซ้อมที่ยาวนาน ดังนั้นผู้กำกับ.. จึงมีเวลาคิด ปรับปรุงแก้ไข พัฒนาผลงานได้ตลอดเวลาจนถึงรอบสุดท้ายของการแสดง มันจึงเป็นที่ ๆ เปิดโอกาสให้ผู้กำกับ และนักแสดง ได้พัฒนาฝีมือของตนเองอย่างแท้จริง ผู้กำกับหนังรางวัลระดับโลก ส่วนใหญ่ จึงมักจะมาจากผู้ที่เคยผ่านงานละครเวทีมาก่อน จากคุณ : คิด - [ 27 มิ.ย. 50 04:13:16 A:210.86.215.150 X: TicketID:116612 ]

ความคิดเห็นที่ 64 เข้าถามอีกรอบ เพราะยังไม่มีใครตอบคำถามผมที่ถามทิ้งไว้ใน คห.56 เลย - มีคำถามครับ จอภาพชั้นสอง มีเอาไว้ทำไม ผมมองขึ้นไปเป็นภาพของคอนดัคเตอร์ (คุณแน่น) แต่จะมีไว้ทำไมกันครับ  คนข้างๆ ผม เค้าพูดว่าไว้ขึ้นเนื้อเพลงกันนักแสดงลืม แต่ผมดูแล้วก็ไม่ใช่ ยังเป็นภาพคอนดัคเตอร์ตลอดเวลาการแสดง จากคุณ : เมื่อวันฟ้าหม่น - [ 27 มิ.ย. 50 05:57:51 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ผมเดานะ....ให้นักแสดงดูคอนดัคเตอร์เพื่อจะได้รู้คิวในการร้อง เพลงร้อง ๆ หยุด ๆ คนร้องไม่มีทางที่จะขื้นต้น ตรงกับดนตรีได้ และถึงจะเหลือบมองที่ด้านล่าง ก็อาจเห็นได้ไม่ค่อยชัดเจนนัก จากคุณ : คิด - [ 27 มิ.ย. 50 18:15:12 A:210.86.216.37 X: TicketID:116612 ]

ความคิดเห็นที่ 67 ชอบกระทู้นี้จัง+! จากคุณ : chaosy - [ 29 มิ.ย. 50 00:38:15 ]

ความคิดเห็นที่ 68 (ตื่นเต้น) อ๊ะ!..จริงดิ จากคุณ : คิด - [ 29 มิ.ย. 50 01:36:06 A:203.118.82.111 X: TicketID:116612 ]

ความคิดเห็นที่ 69 รู้แต่ว่าไปดูมา 3 รอบ เพราะ 1. ครั้งแรก บัตรฟรีรอบแรก ไปดุเหอะ 2. ครั้งสองเพลงเพราะจังเลยอยากไปดูอีก 3. ครั้ง 3 โอ้นัทมีเรีย เธอไปอยู่ไหนมาทำไมช้านเพิ่งรู้ว่าเธอเก่งอย่างนี้ 4. ครั้ง ที่ 4 ตัดสินใจอยู่ นานเพิ่งโอนตังค์เมื่อตะกี้ เหอๆๆๆๆ จากคุณ : ปุกปุน - [ 29 มิ.ย. 50 11:46:41 A:10.226.71.76 X:203.185.133.1 TicketID:131660 ]

ความคิดเห็นที่ 70 โอ้...พระเจ้าจ็อช "ละครเพลง"...แจ้งเกิดในเมืองไทยได้สำเร็จแล้ว จริง ๆ หรือนี่ เราไม่ได้ฝันไปใช่ไหม จากนี้....มันจะพลิกโฉมหน้าวงการบันเทิงไทยครั้งยิ่งใหญ่ จากคุณ : คิด - [ 30 มิ.ย. 50 01:33:48 A:210.86.215.223 X: TicketID:116612 ]

ความคิดเห็นที่ 71 555+  คงงั้นมั้ง คุณคิด ลองคิดดูสิว่า เอาแค่คนที่เข้ามาอ่าน มาโพสต์ในกระทู้ที่เกี่ยวกับฟ้าจรดทราย ใน pantip สิ เราว่าร่วมร้อย  แล้วเชื่อด้วยนะว่า กว่าครึ่งนึงของคนในนี้ต้องดูเรื่องนี้อย่างน้อย 2 รอบขึ้นไปแหง ๆ และที่แน่ ๆ 100 ทั้ง 100 ต้องจองตั๋วไปดู คู่กรรม กับ ลูกคุณหลวง ชัวร์  เพราะอุตสาหกรรมละครเวทีบ้านเราน่าจะ เบ่งบานขึ้นอีกครั้ง  หวังว่าครั้งนี้คงจะไม่ฟุบแฟบ ไปอีกก็แล้วกัน (คนไทยมีโรคประจำตัวคือ เบื่อง่าย กับเห่อของใหม่) จากคุณ : นัชชา - [ 30 มิ.ย. 50 14:02:58 ]