ความคิดเห็นที่ 9
ผมใช้เวลานานอยู่นานกว่าจะเจอร้านตามนามบัตรที่เธอยื่นให้ผม ก็คนมันไม่เคยมานี่หว่า - -
ฮือออ พี่ไผ่ เห็นกระเป๋าตังแพงป่าวอะ มันไม่ได้หล่นแถวนี้หรอ ผมเห็นเธอแบะปาก ทำหน้าเหมือนกำลังจะร้องไห้พูดกับพี่ชาย พลางง่วนหากระเป๋าตังเป็นพัลวัน
นี่แพง แกก็หามาตั้งนานแล้วนะ ถ้ามันอยู่ในร้านป่านนี้แกเจอไปแล้ว เฮ้อ
เห็นก็แล้วเครียด ทำไมฉันต้องมีน้องสาวโซ่ๆ แบบแกด้วยเนี่ย ส่วนพี่ชายของเธอทำหน้าเอือมระอา
จ้ะ พ่อคนฉลาด แต่ถ้าไม่ช่วยหาก็ไม่ต้องซ้ำเติมก็ได้นะ ไม่มีใครเขาว่าหรอก ไอ้พี่บ้า ทันทีที่ได้ยินแบบนั้น ใบหน้าหน้าสงสารก็เปลี่ยนเป็นเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อทันที
ในที่สุด เธอก็เห็นผมอยู่หน้าร้านซะที เธอทักผมอ้าวนาย จะมาเอาเสื้อหรอ เอ่อ
คือว่ากระเป๋าตังเราหายอะ - - แต่ยังไงเดี๋ยวให้พี่เราคิดราคาพิเศษให้แทนแล้วกันนะ
อ๋อ เปล่า ผมส่ายหน้าแล้วยิ้มน้อยๆ นี่ ของเธอใช่ไม๊ แล้วผมก็ยื่นกระเป๋าสตางค์ให้เธอ
เฮ้ย เธอยิ้มกว้าง นายเจอเหรอ โอ๊ย ฉันดีใจที่สุดเลย ขอบใจนายมากเลยนะ
ครับ ^_^ ไม่เป็นไรครับ ผมยิ้มแบบเป็นมิตรสุดๆ
ถ้านายมาช้ากว่านี้แม้แต่นาทีเดียวนะ แพงมันคงว๊ากดังไปทั่วจตุจักรแหงๆ ขอบใจนายมากนะ ที่ไม่ทำให้คนอื่นต้องได้รับมลพิษทางเสียง พี่ไผ่แซวพะแพงได้ไม่ทันขาดคำก็ถูกพะพงทุบหลังดักปั๊ก อูยยย ผมละเจ็บแทน ไอ้แพง มันเจ็บนะเนี่ย
สมควร แซวดีนัก พะแพงย่นจมูกใสพี่ชายของเธอไล่ให้ไปหน้าร้าน พี่ไผ่ก็ไปแต่โดยดีเลย เนี่ย ถ้าไม่ได้นายเราต้องแย่แน่ๆเลยอ่ะ
ผมได้ยิ้มกลับไปให้เธอ
ว่าแต่ นายชื่ออะไรหรอ เธอถามผม
ตี๋ เราชื่อตี๋ ผมกำลังคิดอยู่ว่าควรจะถามชื่อเธอกลับ แต่เธอก็พูดขึ้นก่อน
อ๋อ เราชื่อพะแพงนะ ส่วนนั่นก็พี่ชายเรา พี่ไผ่ พะแพงแนะนำเสร็จสรรพ เออ ว่าแต่เรื่องเสื้อน่ะ เลือกเลยเอาเปล่า เดี๋ยวเราช่วยเลือกให้
เอ๊ย ไม่เป็นไรหรอกแพง เนี่ย มันแห้งแล้วเห็นมั๊ย ผมโบกไม่โบกมือว่าไม่เป็นไร
ไม่ได้ไม่ได้ พะแพงลุกขึ้นมากอดอกทำหน้าดุใส่ผม ไหนแพงจะทำเสื้อตี๋เลอะ แล้วไหนตี๋ยังจะเก็บกระเป๋าสตางค์ให้แพงอีก มานี่มา แล้วเธอก็ลากผมไปหาพี่ไผ่
มีอะไร พี่ไผ่มองผมกับแพงสลับกันตารีตาขวาง
แพงจะให้ตี๋เลือกเสื้อตัวนึงอะ
อ๋อ เสื้อลดราคาอะหรอ อยู่ในกองนั้นไง พี่ไผ่ชี้ไปที่หน้าร้าน
เปล่า เสื้อที่แขวนโชว์อยู่ต่างหากล่ะ เฮ้ยตี๋ เลือกดิ พะแพงตีแขนผมดังป๊าบ T3T เจ็บนะเนี่ย
ไม่ดีมั้งแพง ของซื้อของขาย ผมตอบกลับไป
ถ้านายไม่เลือก เราเลือกให้เอง แล้วพะแพงก็เลือกเสื้อตัวใหม่ให้ผมเสร็จสรรพ สีอย่างร็อคอ่ะ พื้นดำ ตัวอักษรแดง แต่ทำไม คำที่สกรีนมันประหลาดๆหว่า =.,=
KINGKONG
นี่เธอบังอาจมารู้ฉายาของผมได้ไงนี่ แต่เอาวะ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียน้ำใจ ใส่เลยแล้วกัน ผมตัดสินใจเดินไปเปลี่ยนเสื้อใหม่หลังร้าน
ฮ่าๆๆ ทำไมมันเข้ากะหน้านายเลยอะ พะแพงหัวเราะก๊ากตอนผมเดินออกมา
ถ้าหัวเราะงี้เราไม่ใส่แล้วนะ ผมหน้าบูด -3-
เคๆ แพงไม่หัวเราะแล้วก็ได้ เออว่าแต่ตี๋จะไปไหนต่อเนี่ย เห็นแบกกระเป๋ากีตาร์มาด้วย
อืม... ผมเพิ่งจะนึกออกว่า ผมว่างนี่หว่า โดนเพื่อนตัวแสบเบี้ยวนัด กลับบ้าน
หา กลับบ้าน พะแพงทำหน้าเหมือนไม่เชื่อ จะบ้าเหรอ มาทำไมเนี่ย
จริงๆ คือที่จริงเรานัดเพื่อไว้ว่าจะมาเปิดหมวกร้องเพลงอ่ะ นี่เราก็เพิ่งเคยมาจตุจักรด้วย แล้วเพื่อนมันก็
นึกทีไรก็ยังเจ็บใจไม่หาย >O< มันเบี้ยวนัด หนีไปเที่ยวกับสาวซะงั้นอะ
งี้นายก็ว่างอะดิ
อืม ก็ว่างนะ แต่ว่าเราว่าเรากลับบ้านดีกว่า ไม่รู้จะไปเดินไหนต่อดี ไม่เคยมาซะด้วยซิ - -
เห้ย อย่างงั้นเดี๋ยวเราพาทัวร์เอง
จากคุณ :
Usess  
- [
4 ต.ค. 50 00:05:12
]
|
|
|
