 |
"แม่นาค เดอะมิวสิคัล" ขอ Review บ้าง อะไรบ้าง
ดิฉันมีโอกาสได้ไปชม "แม่นาค เดอะมิวสิคัล" ในรอบกาล่ามา ก็เลยอยากจะขอเขียนรีวิวบรรยากาศของละครที่ตัวเองรู้สึกแลกเปลี่ยนกับคนอื่นบ้างค่ะ
บทละคร ... โดยคุณดารกา วงศ์ศิริ นั้น ... ทำให้ดิฉันรู้สึกเหมือนได้ทำความรู้จักกับแม่นาค พระโขนง ใหม่
แต่ไหนแต่ไรมา ... พอเอ่ยถึงแม่นาคพระโขนง ... หลายคน (รวมทั้งตัวดิฉันในวัยเด็กเอง) ก็คงจะเกิดความรู้สึกเดียวกันคือ ...
"กลัว"
แหงล่ะ! ใครไม่กลัวผีมั่งล่ะ
ยิ่งผีแม่นาคที่เสียงลือเสียงเล่าอ้างอันใดพี่เอยว่า ดุนักดุหนา ... ใคร ๆ ก็กลัวกันทั้งนั้น
แต่ "แม่นาค เดอะมิวสิคัล" ที่เขียนบทโดยคุณดารกา วงศ์ศิริ นั้น ทำให้ดิฉัน "พับ" ภาพลักษณ์เดิมของแม่นาคเก็บไว้ในลิ้นชักสมองซักลิ้นชักนึง (ไม่รู้ลิ้นชักไหน หวังว่าจะยังเปิดหามันเจออยู่) และมองเธอใหม่ ... ด้วยการรับรู้ใหม่ ... และมุมมองใหม่ ๆ
ความรักอันมั่นคงของแม่นาคที่มีต่อพ่อมากผู้เป็นสามีนั้น ... แม่นาคพระโขนงทุกฉบับมีให้เห็นได้อย่างชัดเจน แต่หลายคนก็อาจจะยังไม่เข้าใจนัก (ดิฉันคนนึงล่ะ) ว่าทำไมแม่นาคจะต้องรักพ่อมากเหลือเกิน จนขนาดแม้ไม่มีลมหายใจแล้ว ... ความรักนั้นยังยึดเหนี่ยวเธอไว้อยู่ ซึ่งฉบับนี้ ... มีเหตุผลรองรับและโยงใยให้เราเห็นได้ชัดว่า ... ความรักเป็น "แก่นหลัก" ที่ทำให้เหตุการณ์ทั้งหลายในเรื่องดำเนินไป
ตัวแม่นาคเวอร์ชั่นนี้มี Character analysis ที่ไฮโซโบว์ใหญ่ทีเดียว เป็นลูกสาวขุนน้ำขุนนาง ... ได้ร่ำเรียนเขียนอ่านซะด้วย ... ผู้หญิงสมัยร.4 ที่ได้ร่ำเรียนเขียนอ่านเนี่ย มีน้อยมากถึงมากที่สุดนะคะ ... หน้าที่ของผู้หญิงคือ ต้องทำมันตั้งแต่ไม้จิ้มฟันยันเรือรบ ตื่นก่อนนอนทีหลังสามี ... ไหนจะปรนนิบัติพัดวีผัว ... เลี้ยง ... ตั้งแต่ลูกตัว ... ไปยันวัวควายไก่กา งานบ้านอีกสารพัดสารเพ ... (ดิฉันยังแอบนึกในใจว่า ภาพสะท้อนความเป็น Feminism ของเรื่องนี้แรงมากกกกกก เป็นภาพจำลองของยุคสมัยที่น่าจะนำไปใช้เป็นตัวอย่างของคนที่ศึกษาด้านนี้ได้เป็นอย่างดีเลยทีเดียว)
แต่แหม! ... ขอดิฉันแอบเม้าท์นิดนึงเถอะนะ ... อย่าหาว่าลบหลู่ จากบทเนี่ย ... แม่นาคหนีตามผู้ชายที่เพิ่งเจอได้สามเดือนในงานวัด แถมพอไปอยู่บ้านผู้ชายได้ไม่กี่วันก็ท้อง ... แปลว่า ... นางก็คงได้กับพ่อมากตั้งแต่ในระยะเวลา 3 เดือน การศึกษาทำให้แม่นาคชิกสุกก่อนห่ามอย่างย่ามใจมาก ๆ อารมณ์ประมาณว่า ... เรียนไปปวดหัว ... มีผัวดีกว่า ... ไรงี้ ตายแล้ว!! ... นางแร๊ง แรงงงงงงงงส์ !!!
การที่แม่นาคหนีตามผู้ชาย ... แน่นอน ... เธอก็คงรู้ว่าถ้าพ่อจับได้ ... มีแต่ตายกับตายทั้งสองคน สู้หนีไปให้พ้น ๆ จะดีกว่า แถมพ่อมากก็ยังเอาเลือดเขียนลงดินเป็นสัญญาว่าจะรักเจ้าตลอดกาล ... ตลอดกาล ... ตลอดไป ซะขนาดนั้น พ่อมากดาร์ลิ้งก็เลยกลายเป็นสิ่งเดียวที่แม่นาคสามารถยึดเหนี่ยวได้ในถิ่นที่ไม่คุ้นเคยอย่างบางพระโขนง
แต่ความซวยอยู่ตรงที่ ... สิ่งที่ควรจะทำได้เยี่ยงลูกผู้หญิงคนอื่น ... แม่นาคเธอก็ทำไม่ได้ สิ่งที่ทำได้ ... ก็ไม่มีค่าเลยในสังคมที่เธอบากหน้าหนีตามผู้ชายมาอยู่ เธอเลยมีสภาพเป็น "ปลาผิดน้ำ" ในที่สุด คนในหมู่บ้าน โดยเฉพาะผู้หญิง (เว้นป้าแก่ หมอตำแย) ... มองเธอในแง่ลบเพราะเรื่องทำอะไรไม่เป็นนี่แหละ ดิฉันมองว่า ... เพราะเธอไม่มีทางเลือกอื่น ... ก็เลยต้องจำทนอยู่อย่างขมขื่นในบางพระโขนง โดยอาศัยความรักจากสามีเป็นน้ำเย็นหล่อเลี้ยงหัวใจให้ชุ่มชื้น ... จึงไม่แปลกใจที่เธอจะรักพี่มากจ๋าของเธอมาก
แต่พี่มากจ๋าเจ้ากรรมก็ดั๊นมีหม่อมแม่อย่างยายเหมือน ดิฉันรู้สึกว่า คุณดารกาสร้าง Character ของแม่เหมือนให้มีลักษณะเผด็จการ พยายามจะครอบงำทุกสิ่งอย่างที่ under ชี นังสายหยุดก็เป็นผลผลิตของยายเหมือน จากการปลูกฝังหลานให้เชื่อว่า โตขึ้นหลานจะขยับเรื่องราว ... จากหลาน ... มาเป็นสะใภ้ ชีก็สบาย ... ลูกก็รัก ... หลานก็รัก แถมอยู่ใต้อาณัติอีกต่างหาก แต่การมาของแม่นาคทำให้ฝันของยายเหมือนล่ม ... ไหนจะหวงลูกชาย ... ไหนจะทำให้หลานเสียใจ ... นางก็ไม่มีคนดูแลอีก นางเลยมีความรู้สึกต่อต้านแม่นาคมาก ยิ่งลูกสะใภ้ดันทำอะไรก็ไม่เป็น นางยิ่งจงชังหนักเข้าไปอีก
ดิฉันชื่นชอบบทเนื่องจากตัวละครหลักทุกตัว ... แสดงอุปนิสัย ความรู้สึกนึกคิดทั้งในด้านดีและด้านเลวออกมา ทำให้ตัวละครมีลักษณะ "เหมือนจริง" ในความเป็นปุถุชนมากขึ้น ประกอบกับทุกการกระทำของตัวละครมีเหตุผลรองรับ ทำให้เหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในเรื่องมันสมเหตุสมผลไปหมด ...ไม่ลอยคว้าง
ตรงนี้ต้องขอชื่นชมจากใจจริงเลยค่ะ
จากคุณ :
HeaVeN BeLL
- [
5 ก.ค. 52 06:04:53
]
|
|
|
|
|