PANTIP.COM : C8631146 ต้อนรับการกลับมาของแม่นาค เพชรบุรี เลยแวะเอาบทวิจารณ์ตอนแสดงครั้งแรกมาฝากครับ [ละครเวที]

ความคิดเห็นที่ 2

“แม่” และ “เมีย” ของพ่อมากต่างรักพ่อมาก ชนิดที่เรียกว่า “ติดยึด” เหมือนกัน แม่นาคติดยึดกับคำสัญญาจึงไม่ยอมไปยังดินแดนแห่งความตาย แม้ว่าจะมีเรือแห่งมรณามารับ (เรือกับน้ำ เป็นสัญลักษณ์ทางพุทธศาสนาอาจหมายถึงการข้ามผ่านวัฏสงสาร) ในครั้งแรก แต่เมื่อเห็นความจริงใจของมาก เธอจึงยอมจากไปกับเรือมรณา ซึ่งแสดงให้เห็นถึงการปล่อยวางของเธอ

ในขณะที่แม่เหมือนยึดติดกับความรักที่มีต่อบุตรชาย จึงวางแผนไม่ให้หมอตำแยไปช่วยทำคลอดให้แม่นาคจนกระทั่งเธอตาย การฆ่าหลานสาวแท้ ๆ ที่เสียสติ เพราะอาจเผลอไปบอกความจริงถึงสาเหตุการตายของนาคแก่ชาวบ้าน รวมทั้งการสร้าง “ข่าวลือ” เกี่ยวกับความโหดร้ายของผีแม่นาค จนกลายเป็นตำนานที่เล่าสืบต่อกันมา...

ครึ่งแรกของการแสดงนั้น นับว่าเป็นส่วนที่ผมชอบมากที่สุด เพราะ “ถึง” หมดทุกด้าน ทั้งชั้นเชิงของบทละครที่ทำหน้าที่ปูทุกอย่างได้อย่างกระชับ บทเพลงที่นำมาขับร้อง การกำกับการแสดงโดย สุวรรณดี จักราวรวุธ ก็สุดแสนจะลงตัว กลมกลืนต่อเนื่องไม่มีสะดุด แม้เทคนิคด้านแสง เสียง ฉาก จะมีติดขัดบ้าง ก็ไม่ทำให้เสียอรรถรสนัก

แต่พอมาครึ่งหลัง บทกระจายไปที่ตัวละครต่าง ๆ เพื่อจะนำไปสู่แก่นของเรื่องที่อยากนำเสนอคือ “คนร้ายกว่าผี” ทำให้บทบาทของแม่นาคลดลงจนเกือบหายไป ในขณะที่ตัวละครแม่เหมือนและสายหยุด (ณัฏฐพัชร วิพัธครตระกูล ปุยฝ้าย AF) ญาติของมากที่แอบหลงรักมากเพราะยึดติดกับความทรงจำในวัยเยาว์ กลับมีฉากโชว์อันโดดเด้งขึ้นมาชนิดผู้ชมปรับตัวไม่ทัน

กอปรกับการเปลี่ยนวิธีกำกับมาเป็น “จบฉากปิดไฟ” ที่บ่อยเกินไปในครึ่งหลัง รวมทั้งการเลือกเทคนิคการเลื่อนเข้าเลื่อนออกของบ้านในครึ่งหลัง ซึ่งดูเป็นภาระและเยอะไป (เมื่อเทียบกับฉากโลกของนาคที่แค่ใช้ใบไม้เขียวขจีหย่อนลงมาที่ “น้อย” แต่มีประสิทธิภาพในการสื่อทั้งสารและอารมณ์) และเทคนิคผีต่างๆ ที่ดูยังไม่เนี้ยบนัก ส่งผลให้อารมณ์ของเรื่องแยกออกเป็นชิ้น ๆ ผมจึงรู้สึกเหมือนดูหนังคนละม้วนกับครึ่งแรก

จากคุณ : โยคีรำพัน

เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 52 11:36:34