ความคิดเห็นที่ 1 ตอนที่ 1   ‘THE RETURN OF DESTINY’ ‘ฉันมีโอกาส 7 ใน 10 ที่จะต้องเสียเซย่าไป!!!’ ‘การที่อาเทน่าจะมอบความรักให้กับเซนต์เพียงคนเดียวนั้น เป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้องขอรับ’ เสียงนั้นของมูยังคงก้องอยู่ในหูของฉัน ทำไมล่ะมู?  ทำไมฉันจะมีความรู้สึกดังเช่นผู้หญิงธรรมดาบ้างไม่ได้ ความรู้สึกที่ฉันมีต่อใครสักคน  เขาไม่เคยรู้  ฉันไม่เคยบอกเขา ไม่กล้าแม้แต่คิดที่จะบอก รอยยิ้มที่เขาเคยมีให้ฉัน ไม่ใช่เพื่อ คิโด้ ซาโอริ แต่เพื่อ อาเทน่า... เพื่อสันติภาพบนโลกใบนี้... ถ้าเลือกได้ฉันอยากเกิดเป็นผู้หญิงธรรมดาๆ คนหนึ่งมากกว่า ความคิดมากมายผ่านเข้ามาภายในจิตใจของ ซาโอริ  เธอกวาดสายตามองไปรอบๆ ห้องของตัวเอง นี่ฉันคือใครกันแน่  คิโด้ ซาโอริ  หรือ อาเทน่า ใครก็ได้ช่วยบอกฉันที ว่าฉันควรทำอย่างไร... คุณปู่คะ คุณปู่ช่วยบอกหนูที ว่าหนูควรทำอย่างไร... ซาโอริ ค่อยๆ เดินไปรอบๆ ห้อง  เธอเปิดลิ้นชักเก็บของส่วนตัว แล้วหยิบรูปของเธอที่ถ่ายคู่กับคุณปู่ขึ้นมาดู ‘คุณปู่คะ  สมัยที่หนูยังเด็ก คุณปู่มักจะคอยสอนหนูในเรื่องต่างๆ อยู่เสมอ  ถึงตอนนี้ คุณปู่ช่วยบอกหนูทีสิคะ ว่าหนูควรจะทำอย่างไรดี’ สายตาของเธอยังคงจ้องมองอยู่ที่รูปถ่ายรูปนั้น   เสี้ยววินาทีนั้นเองที่เธอเริ่มเกิดความรู้สึกแปลกๆ บางอย่างขึ้นมาในใจ  สักครู่หนึ่ง เธอก็เริ่มต้นค้นหาสิ่งของต่างๆ ในลิ้นชัก  ความรู้สึกบางอย่างเรียกร้องให้เธอทำเช่นนั้น ซึ่งเธอเองก็ยังคงไม่เข้าใจในสิ่งที่ตัวเองกำลังทำอยู่เช่นกัน เสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นมา ทำให้เธอต้องหันกลับไปถาม ‘นั่นใครน่ะ?’ ‘ผมเองครับ คุณหนู’ ‘อ้าว ทัสสึมิ นั่นเอง มาพอดีเลย’ ------------------------------------------------------------------------------------------------------- จากคุณ : mumay - [ 18 ก.พ. 49 03:45:42 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ณ โรงพยาบาล ที่พวกเซย่ากำลังพักรักษาตัวอยู่  บาดแผลมากมายที่เกิดขึ้นจากการต่อสู้ในศึก 12 ราศี ขณะนี้พวกเขามีชีวิตอยู่ภายใต้เครื่องช่วยหายใจ... ท่ามกลางความเงียบสงัด ที่แทบจะไม่ได้ยินแม้แต่เสียงลมหายใจ  มูเดินเข้ามาในห้อง พร้อมกับมองไปที่ร่างของพวกเซย่า ‘เซย่า ชิริว เฮียวงะ ชุน อิคคิ  พวกเธอได้ต่อสู้อย่างสมศักดิ์ศรีของเซนต์แห่งอาเทน่าแล้ว’ มูเดินต่อเข้ามา และนั่งลงที่ข้างๆ ตัวของเซย่า สักพักหนึ่ง เขาใช้ฝ่ามือของตนสัมผัสลงบนหน้าผากของเซย่า ‘เซย่า... เซย่า... ได้ยินฉันไหม’ ‘มู... นั่นมูใช่ไหม  นี่ฉันอยู่ที่ไหน?’ ‘เธอกำลังพักผ่อน หลังจากเสร็จสิ้นจากการต่อสู้อันยาวนาน  จริงๆ แล้ว ฉันไม่อยากเข้ามารบกวนเธอ แต่เธอคงจะเป็นเพียงความหวังเดียวของฉัน’ ‘ความหวัง?’ ‘เซนต์ไม่ได้มีหน้าที่เพียงแค่ปกป้อง คุ้มครอง อาเทน่า จากการต่อสู้เท่านั้น’ ‘หมายความว่ายังไง?’ ‘เอาล่ะ เธอพร้อมจะเดินทางไปกับฉันหรือยัง’ ‘เดินทาง?  ไปที่ไหน?’ ‘แล้วเธอก็จะรู้เอง  ไปกันเถอะ...’ ------------------------------------------------------------------------------------------------------- จากคุณ : mumay - [ 18 ก.พ. 49 03:46:25 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ‘คุณหนูครับ!!! อย่าปีนต้นไม้ออกไปไกลขนาดนั้น!!!’ ‘ฮะ ฮะ  ไม่เป็นหรอกจ้ะ ทัสสึมิ  แค่นี้ไม่ตกลงไปหรอก  ฉันอยากนั่งชมวิวจากยอดต้นไม้นี้’ ‘กลับลงมาเถอะครับ!!!  หน้าผาที่นี่สูงมากนะครับ แล้วข้างล่างนั่น น้ำก็ไหลเชี่ยวมากด้วย!!!’ ชั่วขณะนั้นเอง  มู และ เซย่า ก็ได้ปรากฎกายขึ้น ห่างจากจุดนั้นไปไม่ไกล ‘ที่นี่มันที่ไหนกัน ?’     ‘อ๊ะ!  นั่นมัน... คุณซาโอริ นี่!’ ‘ใช่แล้ว เซย่า  และจุดประสงค์ที่ฉันพาเธอมาที่นี่ก็คือ...’ เปรี๊ยะ!!! ‘กรี๊ด!!!’ ‘คุณหนูคร๊าบ!!!  คุณหนู...!!!     ช่วยด้วย!!!   คุณหนูตกลงไปแล้ว...!!!’ ‘คุณซาโอริ!!!’ จะเป็นเพราะด้วยสัญชาตญาณ หรือ ความรู้สึกใดๆ ก็แล้วแต่  เซย่าได้ทะยานร่างของตนลงไปในธารน้ำที่เชี่ยวกราก เสี้ยววินาทีหลังจากที่ซาโอริตกลงไป ------------------------------------------------------------------------------------------------------- จากคุณ : mumay - [ 18 ก.พ. 49 03:47:14 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ‘โอ้ย...’   ซาโอริร้องขึ้น พร้อมกับลืมตา   ภาพที่เธอมองเห็นก็คือ...  เธออยู่ภายในถ้ำแห่งหนึ่ง   ความหนาวเหน็บทำให้เธอต้องใช้มือทั้งสองข้าง โอบร่างของตัวเองเอาไว้ ก่อนที่จะเริ่มมองไปรอบๆ ตัว ‘อ้าว... ฟื้นแล้วเหรอ’ ‘...นี่ฉันอยู่ที่ไหน’ ‘ไม่ต้องห่วง เธอปลอดภัยแล้ว’ ‘พี่ช่วยหนูไว้เหรอ?  พี่เป็นใครคะ?’ ... จากคุณ : mumay - [ 18 ก.พ. 49 03:48:09 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ตอนที่ 2   ‘THE FIRST RELATIONSHIP’ ‘โอ้ย...’   ซาโอริร้องขึ้น พร้อมกับลืมตา   ภาพที่เธอมองเห็นก็คือ...  เธออยู่ภายในถ้ำแห่งหนึ่ง   ความหนาวเหน็บทำให้เธอต้องใช้มือทั้งสองข้าง โอบร่างของตัวเองเอาไว้ ก่อนที่จะเริ่มมองไปรอบๆ ตัว ‘อ้าว... ฟื้นแล้วเหรอ’ ‘...นี่ฉันอยู่ที่ไหน’ ‘ไม่ต้องห่วง เธอปลอดภัยแล้ว’ ‘พี่ช่วยหนูไว้เหรอ?  พี่เป็นใครคะ?’ ‘พี่เห็นเธอตกลงมาจากข้างบน ก็เลยช่วยเธอเอาไว้น่ะสิ’     ‘อ้าว...แล้วนั่น จ้องหน้าพี่อย่างนั้นทำไมเหรอ?’  เซย่าถามขึ้น เนื่องจากสังเกตเห็นได้ว่า ซาโอริกำลังจ้องมองตนเองอยู่ด้วยสีหน้าแปลกๆ ‘อ๋อ... ไม่มีอะไรหรอกค่ะ หนูแค่รู้สึกว่า พี่หน้าเหมือนเด็กคนนึงที่อยู่ที่บ้านหนู’  ซาโอริตอบ   พร้อมกับค่อยๆ ใช้มือทั้งสองข้างยันตัวเองจากพื้น เพื่อลุกขึ้นมานั่ง ‘ฮะ ฮะ   หน้าเหมือนพี่งั้นเหรอ   ถ้าอย่างงั้น เด็กคนนั้นก็คงจะน่ารักมากเลยล่ะซิ’ ‘แหยะ... ไม่เห็นจะน่ารักเลย  หน้าตาตลกจะตาย’   ‘อ้าว... งั้นก็แสดงว่าพี่หน้าตาตลกน่ะสิ’ ‘ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกค่ะ  เพียงแต่หนูไม่ค่อยจะชอบนายนั่นซักเท่าไหร่   เพราะว่าเขาเป็นคนที่ก้าวร้าว แล้วก็ชอบขัดใจหนู’ ‘ก้าวร้าว...  แล้วก็ชอบขัดใจ...   ยังไงเหรอ...? ’   เซย่าเห็นว่าสบโอกาส จึงแกล้งลองถามเรื่องราวเมื่อสมัยเด็กๆ ‘ก็อย่างวันก่อน หนูสั่งให้เขาเป็นม้าให้หนูขี่  เขาก็ไม่ยอมทำตาม’ ‘อืม... งั้นเหรอ...’     ‘แต่พี่คิดว่า... คนเราน่ะ ไม่มีใครชอบให้คนอื่นมาสั่งหรอกนะ   แล้วก็... ถ้าเราไม่อยากให้คนอื่นมาก้าวร้าวกับเรา  เราก็ไม่ควรที่จะไปก้าวร้าวกับเขาก่อนนะ’ ‘พูดเหมือนคุณปู่เลย’ ‘คุณปู่?’ ‘ค่ะ  คุณปู่บอกกับหนูอยู่เสมอว่า  ถ้าอยากให้คนอื่นมารักเรา  เราก็ต้องรู้จักที่จะมอบความรักให้กับคนอื่นก่อน...’ ‘อืม...  ปู่ของเธอเขาพูดว่าอย่างนั้นเหรอ...’ ‘ค่ะ...  คุณปู่ยังสอนหนูอีกตั้งหลายอย่าง   หนูอยู่กับคุณปู่มาตั้งแต่หนูยังจำความไม่ได้เลยล่ะ’   ‘งั้นเหรอ...   ถ้างั้นเธอก็คงจะรักคุณปู่ของเธอมากเลยสินะ’ ‘แน่นอนอยู่แล้ว...อ๊ะ...โอ้ย...’   ความรู้สึกเจ็บแปลบที่พุ่งขึ้นมา  ทำให้เธอต้องหยุดชะงักไป... ‘เป็นอะไร ... ซาโอริ’   เซย่าถามขึ้นด้วยความตกใจ ‘ซาโอริ? ทำไมพี่ถึงรู้จักชื่อของหนูล่ะ’ ‘อ๊ะ...     เอ่อ...     ก็... พอดีตอนที่เธอตกลงมาน่ะ  พี่ได้ยินพวกที่อยู่ข้างบนนั้นเขาตะโกนร้องเรียกชื่อเธอกันน่ะสิ’   เซย่ารู้ตัวว่าได้หลุดปากออกไปแล้ว   จึงรีบแก้ตัวออกไปทั้งอย่างนั้น   ‘ว่าแต่ว่า เธอน่ะ เจ็บตรงไหนรึเปล่า? ขอพี่ดูหน่อยสิ ’  เขารีบเปลี่ยนเรื่อง ‘เจ็บตรงแขนข้างนึ้ค่ะ’ ‘เลือดยังไหลอยู่เลยนี่...  ยื่นแขนมาสิ เดี๋ยวพี่จะทำแผลให้ ใช้ผ้าพันแผลของพี่ไปก่อนก็แล้วกันนะ’ ‘อุ๊ย... ผ้าพันแผลสีแดง แปลกดีจัง  พี่ชอบสีแดงหรือคะ’ ‘ฮะ ฮะ   คงงั้นมั๊ง’ เซย่าค่อยๆ พันผ้าพันแผลลงไปที่แขนของซาโอริ   ในขณะที่สายตาทั้งคู่ของซาโอริก็กำลังจดจ้องอยู่ที่ใบหน้าของเซย่า  เธอกำลังรู้สึกประหลาดใจตนเองเป็นอย่างมาก  ว่าเพราะเหตุใดเธอถึงได้มีความรู้สึกที่คุ้นเคยกับผู้ชายคนนี้เสียเหลือเกิน  ทั้งๆ ที่ เขาและเธอ ต่างก็ไม่เคยที่จะได้พบเจอกันมาก่อน...   ‘ขอบคุณมากนะคะ ที่ช่วยหนูไว้  ถ้าไม่มีพี่ หนูคงจะตายไปแล้ว  ตกลงมาจากหน้าผาสูงขนาดนั้น’ ‘ฮะ ฮะ   ถ้างั้นพี่ก็คงจะเป็นอัศวินม้าขาว ที่บินเข้ามาช่วยเธอเอาไว้น่ะสิ’ ‘ใช่แล้ว เหมือน เพกาซัส เลย’   ‘อ๊ะ... รู้จัก เพกาซัส ด้วยเหรอ?’ ‘รู้สิคะ  เป็นสัตว์ในเทพนิยาย  หนูชอบ เพกาซัส มากๆ เลยนะ  ถ้ามีอยู่จริงก็คงจะดี’ ‘มีอยู่จริงสิ   เพกาซัสน่ะมีอยู่จริงแน่นอน   ซักวันนึงเธอต้องได้เจอ เพกาซัส แน่ๆ’ ‘พี่รู้ได้ยังไงคะ...?’ ‘อืม...  จริงๆ แล้ว เพกาซัสน่ะ เป็นสัตว์ที่อยู่ในเทพนิยายกรีก  เกิดมาพร้อมกับปีกสองข้างที่สง่างาม    ฝีเท้า และฝีปีกของเพกาซัสน่ะ ถือได้ว่า ไม่เป็นสองรองใครเลยล่ะ   อ้อ...  แล้วก็  น้ำที่กระเซ็นออกมาจากรอยเท้าของเพกาซัสตอนที่มันวิ่งน่ะ จะทำให้เกิดน้ำพุที่สวยงามมากเลยนะ’ ‘โอ้โห...  ทำไมพี่ถึงได้รู้เรื่องราวของเพกาซัสดีจังเลย?’ ‘ฮะ ฮะ   แน่นอนสิ   เพราะว่าพี่ก็ชอบเพกาซัสเหมือนกันนี่นา’ ‘จริงเหรอคะ...   แล้วถ้าอย่างนั้น ทำยังไงหนูถึงจะได้เจอกับเพกาซัสล่ะคะ...ฮะ...ฮะ...ฮัดเช่ย!!!’ ‘อ๊ะ...แย่ล่ะสิ  เดี๋ยวจะไม่สบายกันไปใหญ่    เอาอย่างนี้ เดี๋ยวพี่จะออกไปหาฟืนมาก่อไฟให้  ซาโอริรออยู่ในนี้ก่อนก็แล้วกันนะ’ ‘อืม...   ถ้างั้นก็ได้ค่ะ แต่ว่า พี่รีบๆ กลับมานะคะ’ ‘ไม่ต้องห่วง พี่ไปไม่นานหรอก แล้วจะรีบกลับมานะ’ ซาโอริมองตามเซย่าจนหายลับสายตาไป   เธอคิดกับตัวเองว่า...  ความรู้สึกที่เกิดขึ้นภายในจิตใจของเธอ ในยามที่เธอได้พูดคุยกับผู้ชายคนนี้  มันช่างเป็นความรู้สึกที่แปลกประหลาดเสียเหลือเกิน   และเธอเองก็ยังไม่เคยรู้สึกเช่นนี้กับใครมาก่อน   เธอยังคงไม่เข้าใจเช่นกันว่าความรู้สึกแปลกๆ ที่ว่านี้  เกิดขึ้นเพราะอะไร   แต่ที่แน่ๆ  ความรู้สึกที่เกิดขึ้นนี้  ไม่ใช่ความรู้สึกที่เลวร้ายแต่อย่างใด  แต่ตรงกันข้าม  มันกลับเป็นความรู้สึกที่ดีอย่างที่เธอก็บอกกับตัวเองไม่ถูกเช่นกัน... ------------------------------------------------------------------------------------------------------- จากคุณ : mumay - [ 18 ก.พ. 49 03:49:05 ]

ความคิดเห็นที่ 6 แสงของพระจันทร์ได้เข้ามาแทนที่แสงสีส้มของดวงอาทิตย์ที่เพิ่งจะหายลับไปจากขอบฟ้า   ความมืดเริ่มเข้ามาครอบงำไปทั่วทุกหนแห่ง  ในขณะที่หยาดฝนก็ค่อยๆ เริ่มโปรยปรายลงมาจากฟากฟ้า...   หลังจากที่เซย่ากลับมาแล้ว   ซาโอริก็ได้เล่าเรื่องราวต่างๆ ทั้งที่เกี่ยวกับตนเอง และคฤหาสถ์คิโด้ ให้เซย่าฟัง ด้วยความรู้สึกที่ดี และคุ้นเคย ที่เธอมีต่อเซย่านั้นเอง  ทำให้เธอไม่รู้สึกกลัว ที่จะบอกเล่าเรื่องราวต่างๆของเธอ ให้เขาได้รับรู้   ซึ่งจริงๆ แล้ว  ความรู้สึกที่แท้จริงภายในใจของเธอนั้น  ก็ต้องการให้เซย่าได้รับรู้เรื่องราวต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับตัวเธอเองเช่นกัน... ‘งั้นเหรอ...   ถ้าอย่างนั้น ที่บ้านของเธอก็คงจะมีคนเยอะแยะเลยล่ะสิ’ ‘ใช่แล้ว... และทุกคนก็ต้องเชื่อฟังคำสั่งของหนูคนเดียวเลยด้วย’ ‘ฮ่า ฮ่า ฮ่า... ทุกคนเลยเหรอ’ ‘ใช่แล้ว... ยกเว้นแค่คุณปู่     อ้อ... แล้วก็นายเซย่านั่นด้วย’ ‘เซย่า?   อ๋อ... คนที่หน้าเหมือนพี่ใช่ไหม?’ ‘ใช่ค่ะ... มีแต่เขาคนเดียวที่กล้าแข็งข้อ แล้วก็ขัดใจหนู’ ‘ทำไมเธอไม่ลองทำดีกับเขาดูบ้างล่ะ  เผื่อว่าอะไรๆ มันจะดีขึ้น’ ‘ทำดี? ทำไมเราต้องทำดีกับคนที่เราไม่ชอบด้วยล่ะคะ?’ ‘ฮะ ฮะ   จริงสินะ  เธอยังเด็กอยู่  พูดไปก็ยังไม่เข้าใจหรอก’ ‘อ้าว...  แล้วผู้ใหญ่นี่เค้าเป็นกันยังไงล่ะคะ?’ ‘อืม...   นั่นสินะ...   ก็...ถ้าเริ่มที่จะเข้าใจความรู้สึกของคนอื่น   เริ่มที่จะห่วงใยคนอื่นๆ มากกว่าตัวเอง แล้ว  ก็เรียกได้ว่าโตเป็นผู้ใหญ่แล้วล่ะ   เหมือนคุณปู่ของเธอไง’ ‘งั้นเหรอคะ...?’ ‘ใช่แล้วล่ะ... ยิ่งถ้าสามารถที่จะรักและห่วงใยคนจำนวนมากๆ ได้มากกว่าตัวเอง แล้วเนี่ย  ก็เรียกได้ว่าน่าชื่นชมมากๆ เลยล่ะ   เหมือนคนที่พี่รู้จักคนหนึ่ง’ ‘ใครเหรอคะ?’ ‘จะเรียกเธอว่าเป็นเทพีก็ได้นะ  เพราะว่าเธอเต็มเปี่ยมไปด้วยความรักที่พร้อมจะมอบให้กับผู้คนทั้งมวล   พร้อมที่จะสละชีพเพื่อปกป้องผู้คนเหล่านั้นให้รอดพ้นจากอันตราย’ ‘โอ้โห...   พูดแล้วอยากเจอคนคนนี้จังเลย’ ‘ฮะ ฮะ  ซักวันเธอต้องได้เจอแน่ๆ’   ‘ดูท่าทางพี่สาวคนนี้คงจะใจดีมากเลยนะคะ’ ‘ใช่แล้ว... ทั้งใจดี และก็เป็นที่รักของทุกๆ คนเลยล่ะ’   ‘ถ้างั้น  พี่ก็คงจะรักพี่สาวคนนี้ด้วยสิคะ’ ‘แน่นอนอยู่แล้ว  เพราะพี่ก็คิดเหมือนกับคนอื่นๆ นั่นแหละ’ ‘หนูหมายถึงรักแบบที่ชายหญิงรักกันนะคะ’     ‘ฮะ ฮะ  พี่คิดแบบนั้นกับเธอไม่ได้หรอก’ ‘อ้าว...  ทำไมล่ะคะ?’ ‘ก็เพราะว่าเธอเป็น.....’ ‘เป็น...เป็นอะไรเหรอคะ?’ ‘เป็น...   เอ่อ...   เป็น...   เป็นเด็กเป็นเล็กอย่าพึ่งรู้เลยนะ’ ‘อ้าว...  โธ่เอ๊ย...  เด็กอีกแล้ว   หนูแค่อยากรู้ว่าพี่รู้สึกยังไงกับพี่สาวคนนั้นก็แค่นั้นเอง’ ‘เอาล่ะ... นี่ก็ดึกมากแล้ว   แล้วนี่ เราสองคนก็ถูกน้ำพัดมาไกลเหมือนกันนะ  ไม่แน่ว่าพวกที่อยู่ข้างบนนั้นจะตามหาเราเจอกันหรือเปล่า   ฝนก็ตกหนักขนาดนี้  คืนนี้เราคงต้องพักกันอยู่ที่นี่ก่อนแล้วล่ะ   แล้วไว้พรุ่งนี้พี่จะพาขึ้นไปส่งข้างบนก็แล้วกันนะ’ ‘อ้าว...  แล้วตกลงจะไม่บอกหนูเหรอคะ  ว่าพี่รู้สึกยังไง?’ ‘ถ้างั้น...  ก็ขอพี่คิดดูก่อนแล้วกันนะ     ซาโอรินอนได้แล้วล่ะ’ ‘อืม...  งั้นก็ได้ค่ะ...   ว่าแต่ว่า หมอนก็ไม่มี เตียงก็ไม่มี แล้วหนูจะนอนยังไงล่ะคะ?’   ซาโอริเริ่มบ่น ตามประสาเด็กๆ   พร้อมทั้งมองไปรอบๆ...   ‘อืม...   นั่นสินะ...   ถ้างั้นก็นอนหนุนตักพี่นี่ก็แล้วกัน’ ‘หนุนตักพี่เหรอคะ?   แต่หนูไม่เคยนอนหนุนตักใครเลยนะคะ  นอกจากคุณปู่’ ‘อืม... งั้นเหรอ   ถ้างั้นก็ให้พี่เป็นคนที่สองก็แล้วกันนะ’ ‘อืม... ถ้างั้นก็ได้ค่ะ...   พี่ช่วยชีวิตหนูไว้  ก็ต้องถือว่าเป็นคนพิเศษของหนูเหมือนกัน   ถ้าอย่างนั้น หนูนอนแล้วนะคะ’ ‘โอเค... นอนหลับฝันดีนะ’ ‘ค่ะ  พี่ก็นอนหลับฝันดีเหมือนกันนะคะ   ราตรีสวัสดิ์ค่ะ’ ------------------------------------------------------------------------------------------------------- จากคุณ : mumay - [ 18 ก.พ. 49 03:50:07 ]

ความคิดเห็นที่ 7 จากคำพูดของซาโอริน้อย  ทำให้เซย่าต้องหวนคิดถึงความรู้สึกของตนเองที่มีต่อ คิโด้ ซาโอริ   ตลอดเวลาที่ผ่านมา  ด้วยบทบาทและหน้าที่  ทำให้ความสัมพันธ์ของเขาและเธอ เป็นไปในลักษณะของเทพี และองครักษ์   แต่ถ้าหากตัดซึ่งสิ่งเหล่านี้ออกไปแล้ว  ความรู้สึกที่แท้จริงที่เขามีต่อ ซาโอริ จะเป็นอย่างไรกันแน่...   เซย่าหวนนึกถึงความสัมพันธ์ระหว่างเขา กับผู้หญิงคนอื่นๆ ที่ได้ผ่านเข้ามาในชีวิต กับมิโฮะ...  มันเป็นความรู้สึกที่เอ็นดู และห่วงใย  แล้วเขาก็รู้สึกกับมิโฮะ เหมือนเป็นน้องสาวคนหนึ่ง กับไชน่า...  กลับเป็นความรู้สึกที่เคารพ และชื่นชม  ซึ่งเขาก็คิดกับไชน่า เหมือนเป็นพี่สาวคนหนึ่งเช่นกัน แล้วกับซาโอริล่ะ  ความรู้สึกที่แท้จริงมันเป็นอย่างไรกันแน่...   ขณะนี้ในใจของเขามีแต่ความสับสน  เขาได้แต่มองดูซาโอริ ซึ่งกำลังหลับอยู่ตรงหน้า   แต่เขาคงไม่สามารถที่จะตอบคำถามนี้ ต่อทั้งตัวเอง และต่อเธอได้   และความสับสนนี้ ก็คงจะยังอยู่ในใจของเขาตลอดไป... จากคุณ : mumay - [ 18 ก.พ. 49 03:50:38 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ตอนที่ 3   ‘THE RED MEMORIAL’ ซาโอริลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง  พร้อมกับมองไปรอบๆ ตัวด้วยความประหลาดใจ ‘จริงสินะ...   เมื่อวานนี้เราตกลงมาจากหน้าผา  แล้วพี่ชายคนนี้ก็ได้ช่วยชีวิตเราเอาไว้’ ซาโอริจ้องมองไปยังใบหน้าของเซย่าที่กำลังหลับอยู่ด้วยความคิดต่างๆ มากมาย... ตลอดเวลาที่เธอได้อยู่ใกล้ๆ กับผู้ชายคนนี้   เธอรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นและความห่วยใยที่เขามีให้ต่อเธอ   มันช่างคล้ายกับความรู้สึกอบอุ่นที่เธอได้รับ ในยามที่เธออยู่กับคุณปู่ของเธอ   และด้วยความรู้สึกเช่นนี้เอง   หากเธอคิดที่จะมีใครซักคน ที่จะคอยปกป้อง ห่วงใย และดูแลเธอ   ผู้ชายคนนี้คงจะเป็นชายในอุดมคติ   อย่างที่เธอได้ปรารถนาและใฝ่ฝันไว้   เธอจึงไม่รู้สึกแปลกใจเลยว่า  ทำไมเธอถึงได้มีความรู้สึกที่เป็นพิเศษกับผู้ชายคนนี้เสียเหลือเกิน... ‘อืม...’   เซย่าลืมตาตื่นขึ้นเนื่องจากรู้สึกได้ว่ามีอะไรบางอย่างมาสัมผัสที่แก้มของตน... ‘เช้าแล้วหรือเนี่ย...’   ‘อรุณสวัสดิ์ค่ะ’ ‘ฮ้าว...   หลับสบายดีจังเลย  แล้วซาโอริล่ะ  หลับสบายดีมั้ย?’ ‘หลับสบายมากเลยค่ะ  แถมยังฝันดีอีกด้วยนะคะ’ ‘จริงเหรอ  แล้วฝันว่าอะไรล่ะ?’ ‘ก็... ฝันว่าได้เจอกับเพกาซัสไงล่ะคะ’   ‘อ้อ... จริงด้วยสิ  พี่ยังไม่ได้บอกหนูเลยว่าทำยังไงหนูถึงจะได้เจอกับเพกาซัสจริงๆ ล่ะคะ’ ‘อืม...  เอาอย่างนี้นะ  ไว้เจอกันคราวหน้า  พี่จะพาซาโอริไปหาเพกาซัสด้วยตัวของพี่เองเลยดีมั้ย’ ‘จริงๆ นะคะ’   ซาโอริพูดขึ้นด้วยความตื่นเต้น ‘แน่นอน  สัญญาลูกผู้ชายเลย’   ‘จริงสิ   ว่าแต่ซาโอริน่ะ เป็นยังไงบ้างล่ะ  ยังเจ็บแผลอยู่หรือเปล่า?’ ‘รู้สึกดีขึ้นแล้วล่ะค่ะ  หายห่วงได้...’ ‘คุณหนูซาโอริคร้าบ...   คุณหนูซาโอริ...   คุณหนูอยู่แถวนี้หรือเปล่าคร้าบ...’   ‘อ๊ะ...  เสียงนั่น   สงสัยว่าพวกนั้นคงจะลงมาตามหาเธอกันแล้วล่ะ’ ‘งั้นหนูก็จะได้กลับบ้านแล้วสินะ  ว่าแต่ว่า พี่อยากจะไปเที่ยวที่บ้านหนูไหมคะ?’ ‘ฮะ ฮะ  คฤหาสถ์คิโด้น่ะเหรอ  ไม่ต้องไปก็พอจะนึกภาพออกแล้วล่ะ’ ‘ทำไมล่ะคะ’ ‘อ๊ะ...   เอ่อ...   ก็...   ก็ที่เธอเล่าให้พี่ฟังว่า  มีเด็กกำพร้าอยู่เยอะแยะ  พี่ก็พอจะรู้จักแล้วล่ะ   แล้วเอาไว้พี่ค่อยแวะไปหาเธออีกทีจะดีกว่านะ’ ‘ถ้างั้นตอนนี้พี่จะไปที่ไหนล่ะคะ?’ ‘ก็กลับไปในที่ที่พี่มาน่ะสิ  กลับไปทำหน้าที่ของพี่ต่อ’ ‘หน้าที่...?   หน้าที่อะไรเหรอคะ?’ ‘ก็หน้าที่ปกป้องคุ้มครองเธอคนนั้นที่พี่พูดถึงยังไงล่ะ’ ‘น่าอิจฉาพี่คนนั้นจัง...  มีคนคอยปกป้องคุ้มครองอยู่ตลอด  หนูอยากเป็นเหมือนพี่สาวคนนั้นจังเลย’ ‘ฮะ ฮะ  ไม่แน่นะ  ถ้าซาโอริโตขึ้น  อาจจะได้เป็นที่รักของผู้คนมากมายเหมือนกับพี่สาวคนนั้นก็ได้   และเมื่อถึงเวลานั้น  พี่สัญญานะว่าจะกลับมาปกป้องคุ้มครองซาโอริอีกครั้งหนึ่ง’ ‘จริงๆ นะคะ   ถ้าอย่างงั้น  หนูจะพยายามเป็นเหมือนพี่สาวคนนั้นให้ได้เลย’ ‘ต้องอย่างงั้นสิ...   อ้อ  แล้วก็อย่าลืมเรื่องที่พี่บอกไว้ด้วยล่ะ  ลองทำดีกับคนที่เราไม่ชอบดูบ้างนะ  เผื่อว่าอะไรๆ  มันจะดีขึ้น’ ‘อ๋อ  กับนายเซย่านั่นน่ะเหรอ...   อืม...  ก็ได้  หนูจะลองดูซักครั้ง’ ‘ฮะ ฮะ  ได้ยินอย่างนี้แล้วพี่ค่อยสบายใจหน่อย   เอาล่ะ  เราออกไปหาพวกนั้นกันเถอะ แล้วไว้ค่อยเจอกันใหม่นะ’ ‘แล้วเราจะได้เจอกันอีกเมื่อไรล่ะคะ’ ‘อืม...  พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน   แต่พี่สัญญานะ  ว่าเราต้องได้เจอกันอีกแน่ๆ’ ‘ถ้างั้น หนูก็จะรอวันนั้นละกัน  พี่อย่าลืมสัญญานะคะ...’ ‘ตกลง...  พี่ไม่ลืมสัญญาแน่นอน   เอาล่ะ  ออกไปกันเถอะ...’     ------------------------------------------------------------------------------------------------------- จากคุณ : mumay - [ 18 ก.พ. 49 03:51:36 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ‘ตกลงฉันก็ยังไม่เข้าใจจุดประสงค์ที่มูพาฉันกลับมาที่นี่อยู่ดีนั่นแหละ’ ‘ไม่เป็นไรแล้วล่ะ  เพราะว่าตอนนี้  เธอได้ทำหน้าที่ของเธอเสร็จสมบูรณ์อย่างดีที่สุดแล้ว’ ‘อืม...  งั้นเหรอ  ไม่ค่อยเข้าใจเลยจริงๆ  แต่ก็เอาเถอะ   ถ้ามูว่ายังไง  ก็ว่าตามนั้นแล้วกัน’ ‘เรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้  ขอให้เธอคิดซะว่ามันเป็นเพียงแค่ความฝันก็แล้วกันนะ’ ‘ความฝัน....?   อืม...  นั่นสินะ   แต่ถึงแม้จะเป็นเพียงแค่ความฝัน  นี่ก็ถือได้ว่าเป็นความฝันที่ดีที่สุดเลยล่ะ’ ‘เอาล่ะ  ได้เวลากลับกันแล้วล่ะ  ขอให้เธอกลับไปพักผ่อนให้เต็มที่  เพื่อเตรียมพร้อมรับมือกับศึกครั้งใหม่ที่กำลังจะมาถึง’ ‘ศึกครั้งใหม่?’ ‘ใช่แล้ว   ยังคงมีศึกใหญ่ที่กำลังรอพวกเธออยู่   เมื่อถึงเวลานั้น  ขอให้พวกเธอต่อสู้อย่างเต็มที่  และทำหน้าที่ให้สมกับที่ได้รับชื่อว่าเป็นเซนต์แห่งอาเทน่า’   ‘อืม...  เข้าใจแล้วล่ะ   พวกเราจะไม่ทำให้ท่านต้องผิดหวังอย่างแน่นอน’ ‘ดีมาก   ถ้าอย่างนั้นเราไปกันได้แล้วล่ะ   ไว้ถึงเวลาแล้วค่อยพบกันใหม่’ ‘ตกลง.. ไว้พบกันใหม่  มู’ ------------------------------------------------------------------------------------------------------- จากคุณ : mumay - [ 18 ก.พ. 49 03:52:09 ]

ความคิดเห็นที่ 10 แก้ไขเมื่อ 18 ก.พ. 49 04:01:02 จากคุณ : mumay - [ 18 ก.พ. 49 03:53:20 ]

ความคิดเห็นที่ 11 แก้ไขเมื่อ 18 ก.พ. 49 04:01:28 จากคุณ : mumay - [ 18 ก.พ. 49 03:54:01 ]

ความคิดเห็นที่ 12 หลายวันต่อมาที่คฤหาสถ์คิโด้...   ตอนบ่ายของวันนั้น  รถบรรทุกที่ทำหน้าที่ขนส่งอาหารกลางวันมาให้บรรดาเด็กกำพร้าที่อาศัยอยู่ในคฤหาสถ์   เกิดประสบอุบัติเหตุ  ทำให้ไม่สามารถมาส่งอาหารได้ตามกำหนดเวลา  เป็นเหตุให้เด็กกำพร้าทั้งหลาย รู้สึกหิว และทรมานมาก... ที่สวนด้านหลังของคฤหาสถ์   เซย่าหลบมายืนอยู่เพียงลำพัง ใต้ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง   ใต้ต้นไม้แห่งนี้เป็นที่ที่เซย่ามักจะมาอยู่เป็นประจำ ในยามที่เขารู้สึกเป็นทุกข์เกี่ยวกับเรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้น  และในยามที่เขาคิดถึงพี่สาวของเขาเอง...   ‘เอ้า... เซย่า...  ฉันให้...’   ซาโอริพูดขึ้น  พร้อมกับยื่นขนมปังชิ้นหนึ่งให้กับเซย่า เซย่าหันหลังกลับมามองด้วยความประหลาดใจ... ‘ให้ฉันทำไม?’   เขาถามกลับ ‘ก็เธอหิวไม่ใช่เหรอ?’   ‘เพื่อนๆ  ของฉันเขาก็หิวเหมือนกัน  ทำไมไม่เอาไปให้พวกเขาด้วยล่ะ?’ ตุบ...!!!   เสียงขนมปังชิ้นนั้นถูกขว้างลงบนพื้นอย่างแรง... ‘ดี...!  เซย่าคนบ้า...!  ไม่เอาก็อย่าเอา’   ซาโอริหันหลังเดินกลับไปด้วยความไม่พอใจ   ส่วนเซย่า ได้แต่มองไปที่ขนมปังที่กองอยู่บนพื้น   เขารู้สึกไม่เข้าใจว่าเพราะเหตุใด ซาโอริจึงต้องมาทำเช่นนี้กับเขา... ซาโอริรีบเดินออกมาให้ห่างจากต้นไม้ต้นนั้น...   เธอไม่อยากให้ทั้งเซย่า หรือแม้แต่ใครก็ตาม  ได้มองเห็นหยดน้ำตา ที่กำลังจะรินไหลออกมา จากดวงตาของเธอ... ------------------------------------------------------------------------------------------------------- จากคุณ : mumay - [ 18 ก.พ. 49 04:02:03 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ณ โรงพยาบาล ที่พวกเซย่ากำลังพักรักษาตัวอยู่...   ตั้งแต่วันแรกที่พวกเซย่าเข้ารับการรักษา จนกระทั่งถึงวันนี้  อาการของพวกเขายังคงอยู่ในขั้นที่น่าเป็นห่วง   แม้แต่บรรดาหมอทั้งหลายที่เข้ามาทำการรักษา  ต่างก็พากันประหลาดใจว่า พวกเซย่านั้นยังมีชีวิตรอดอยู่ได้อย่างไร... ซาโอรินั่งเฝ้าพวกเซย่าอยู่ที่โรงพยาบาลแห่งนี้ตั้งแต่ตอนเช้า   เธอรู้สึกเป็นห่วงอาการบาดเจ็บของพวกเซย่าเป็นอย่างมาก... ‘เซย่า ชิริว เฮียวงะ ชุน อิคคิ...   เพราะปกป้องคุ้มครองฉัน  พวกเธอจึงต้องมีสภาพบาดเจ็บเช่นนี้...’     ‘ฉันขอโทษนะ   ต่อจากนี้ไป  ฉันจะพยายามไม่ทำให้พวกเธอต้องมาลำบากเพราะฉันอีกแล้ว...’ ‘ฉันขอโทษจริงๆ   ขอให้พวกเธอรู้สึกตัว ฟื้นขึ้นมาโดยเร็วเถอะนะ...’ ‘คุณหนูครับ’ ‘อ๊ะ...  ทัสสึมิ  มาแล้วเหรอ...’ ‘ครับผม...’     ‘ของที่คุณหนูใช้ให้ผมหา   ผมหาเจอแล้วนะครับ’ ‘จริงเหรอ...  ขอฉันดูหน่อยสิ’ ‘ได้ครับ’     ทัสสึมิพูด พร้อมกับยื่นผ้าพันแผลสีแดงผืนหนึ่งให้กับซาโอริ ‘สภาพยังดีอยู่เลยนะ’ ‘ครับ...’   ‘คุณหนูสั่งให้ผมเก็บรักษามันไว้อย่างดี   ผ้าพันแผลผืนนี้ผูกติดมากับแขนคุณหนู เมื่อครั้งที่คุณหนูตกหน้าผาลงไปคราวนั้น   ตอนแรกผมจะทิ้งมันไปแล้ว  แต่คุณหนูไม่ยอม    คุณหนูบอกว่า มันเป็นความทรงจำของคุณหนู’ ‘ใช่แล้ว   มันเป็นความทรงจำที่มีค่ามากเลยล่ะ   มันเป็นสิ่งที่เตือนให้ฉันได้นึกถึงสัญญาที่ฉันเคยมีให้ไว้กับใครคนหนึ่ง’ ซาโอริจ้องมองผ้าพันแผลที่อยู่ในมือของเธอ  พร้อมทั้งคิดขึ้นกับตัวเอง... ทั้งคุณปู่ และพี่ชายคนนั้น  ต่างก็เคยบอกฉันถึงความสำคัญของการมอบความรักให้กับผู้อื่น   ยิ่งสำหรับตัวฉันที่ต้องมายืนอยู่ ณ จุดนี้ด้วยแล้ว  สิ่งๆ นี้ย่อมต้องถือได้ว่า เป็นสิ่งที่สำคัญมากที่สุด... ซาโอริคลี่ผ้าพันแผลผืนนั้นออกมา  แล้วค่อยๆ พันมันลงไปที่แขนของเซย่า... เซย่า...   ฉันขอฝากสิ่งๆ นี้ไว้กับเธอก็แล้วกันนะ   และทุกๆ ครั้งที่ฉันมองเห็นมัน  สิ่งนี้จะเป็นสิ่งที่คอยเตือนให้ฉันรู้อยู่เสมอว่า  ยังมีผู้คนอยู่อีกจำนวนมากที่รัก และเคารพในตัวฉัน   และฉันก็เปรียบเสมือนดั่งความหวังที่ยิ่งใหญ่ของพวกเขาเหล่านั้น   ฉันไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นเหมือนกับผู้หญิงธรรมดาคนอื่นๆ ทั่วไป   ฉันไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นเพียงแค่ คิโด้ ซาโอริ เท่านั้น   ฉันจุติลงมาบนโลกใบนี้ในฐานะของ เทพีอาเทน่า   ฉันเกิดมาเพื่อสร้างความสงบสุข และสันติภาพ ให้เกิดขึ้นมาบนโลกใบนี้...   ความรักของฉันนั้นยิ่งใหญ่ และต้องมีให้กับผู้คนทั้งมวล... มู...   ตอนนี้ฉันเริ่มที่จะเข้าใจในสิ่งที่ท่านพยายามกล่าวเตือนฉันแล้ว...     ขอบคุณท่านมากนะ   มู...       ที่ริมหน้าต่างด้านนอกของโรงพยาบาล     มูยืนมองอยู่ท่ามกลางหมู่ต้นไม้ใหญ่  ที่กำลังถูกทาบทอไปด้วยแสงสีทองจากดวงอาทิตย์ และจากรอยยิ้มแห่งความปลื้มปิติ... คนที่ท่านต้องขอบใจ มิใช่ข้าฯ เพียงคนเดียวหรอกขอรับ... และนี่ก็เป็นแค่เพียงจุดเริ่มต้น  ที่จะนำไปสู่ความเข้าใจทั้งหมด เท่านั้น... ------------------------------------------------------------------------------------------------------- จากคุณ : mumay - [ 18 ก.พ. 49 04:02:42 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อ่านแล้ว ช่วยติชมกันด้วยนะ... ขอบคุณล่วงหน้ามากๆ แล้วเดี๋ยวเย็นนี้ จะมาพูดถึงที่มาของเนื้อเรื่องอีกที... จากคุณ : mumay - [ 18 ก.พ. 49 04:08:37 ]

ความคิดเห็นที่ 15 อ่านแล้วซึ้งดีครับ แต่ส่วนตัวผมมองว่าในฐานะอาเทน่าไม่เหมาะสมกับเซย์ย่าเลยครับ แบบว่าต่างกันมากเกินไปไงไม่รู้ แล้วผมก็ไม่รู้ว่าเจตนาของอ.คุรุมาดะ มาซามิเป็นยังไงแน่ แต่จินตนาการของแต่ละคนไม่เหมือนกัน ขอให้มีความสุขกับสิ่งที่ชอบนะครับ ^_^ จากคุณ : ice-gooner - [ 18 ก.พ. 49 04:37:11 ]

ความคิดเห็นที่ 16 อืม... จำได้ในเล่มแรกๆ  อาเทน่า ในวัยเด็ก  ค่อนข้างจะเป็น เด็กที่ นิสัยไม่น่ารักเอาเสียเลย (ความจริงอยากจะพูดแรงกว่านี้ อิอิ) ยังไง ๆ กระผมก็ปักใจชอบไม่ได้เลยแฮะ เหอๆๆ อืมถ้า แต่ง เป็น เซย่ากะ ไชน่า ยังพอได้นะ แต่กะ คนนี้ยังไงก็ รับไมได้แฮะ ผมเป็นเซย่านะ โดนแบบนั้นตอนเด็กๆ คงฝังใจนานเลยล่ะ -*- แก้ไขเมื่อ 19 ก.พ. 49 01:23:02 จากคุณ : takana - [ 18 ก.พ. 49 05:07:24 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ชอบตอนท้ายของเรื่องมากๆ ๆ ค่ะ อ่านแล้วซึ้ง  น้ำตาจะไหล หนูซาโอริ อุตสาห์มาง้อแล้วนะ  นายเซย่า นี่เล่นตัวจริงๆ เลย... จากคุณ : pamko - [ 18 ก.พ. 49 05:10:14 ]

ความคิดเห็นที่ 18 อ่านเพลินดีครับ ชอบ จากคุณ : Clash04 - [ 18 ก.พ. 49 07:42:53 ]

ความคิดเห็นที่ 19 แวะมาอ่านครับ จากคุณ : Bluejade - [ 18 ก.พ. 49 07:45:36 ]

ความคิดเห็นที่ 20 :) จากคุณ : mad_monkey - [ 18 ก.พ. 49 08:31:08 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เหอ ๆ ท่านมูนี่เป็นตัว กขค. จิง ๆ จากคุณ : คลื่นแทรก - [ 18 ก.พ. 49 08:57:37 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ชอบค่ะ  อ่านแล้วซึ้งดีจัง  ชอบเซย่า กับ ซาโอริ มาก ๆ เลย  ... ขอบคุณมาก ๆ ที่ทำให้คิดถึงความหลัง  ตอนนั้นที่ติดการ์ตูนเรื่องนี้ก็เพราะเซย่ากับซาโอรินี่แหล่ะ  อยากให้ทั้งคู่กุ๊กกิ๊กกัน  แต่ก็ไม่ค่อยได้เห็น อิ อิ จากคุณ : ท้องฟ้าสีคราม - [ 18 ก.พ. 49 09:37:48 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เซย่า มันดูไม่ได้ชอบใครจริงจังเท่าไหร่ มีแต่ การห่วงคนนั้นคนนี้ ห่วงคนทั้งโลก... สงสัยต้องให้ เซย่า คือ เทพ สักองค์ บน เขาโอลิมปัส มา จุติ จะได้เหมาะสม... แต่ถ้าผมเป็นคนเขียน ภาค  สวรรค์ อาจะให้ จบแบบ ซาโอริ หนีไปกับเซย่า ไปใช้ชีวิตกัน สองคน... ปล่อยให้ เทพองค์อื่น ปกครองโลกแทนไปเลย อยากแย่งกันดีนัก จากคุณ : อ้ายหนุ่มพลังม้า - [ 18 ก.พ. 49 10:13:58 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ว่าแต่  มู...  เนี่ย หัด สอน ซาโอริ "ปาหมอน" ตั้งแต่ เด็กเลยหรอครับ 555555 จากคุณ : อ้ายหนุ่มพลังม้า - [ 18 ก.พ. 49 10:15:05 ]

ความคิดเห็นที่ 25 แล้ว มิโฮะจัง อ่ะ เซย่าเอาไปไว้ไหนอ่ะ จากคุณ : cbrzoom - [ 18 ก.พ. 49 10:31:45 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เอามาจากไหนอะคับ เป็น fan fic หรือว่า side story จริงๆคับ ? จากคุณ : the GO novice - [ 18 ก.พ. 49 10:40:36 ]

ความคิดเห็นที่ 27 จำได้มีฉากนึง ตอนสู้กับซิลเวอร์เซ้นต์อีกา เซย่าอุ้มซาโอริ แล้วโดดลงเหว (ก่อนโดดมองตากันอีก เล่นเอาไชน่าหึง (ในภาคทีวี) หลังโดดซาโอริกำลังจะลักหลับเซย่า(เอ๊ยแอบจูบ) แต่เจ้าอีกามาขัดจังหวะก่อน จากคุณ : คนหนอคน - [ 18 ก.พ. 49 11:00:44 ]

ความคิดเห็นที่ 28 // ป้าไม่ชอบว่ะ มันดู ดรามาติค เกินไป // รู้สึกว่า ซาโอริ เขาจะแข็งมากกว่านี้ด้วย นี่เหมือนนางเอกการ์ตูน ตาโตไปหน่อย.... แต่จะรออ่านเน้อ..... //ตกลงว่าแต่งเองรึว่า แอ๊บมาจากที่ไหนเนี่ย บอกที่มาหน่อย จะหามาดูบ้าง// จากคุณ : มินเอง - [ 18 ก.พ. 49 11:01:28 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ชอบมากครับสนุกดี จากคุณ : Termmy - [ 18 ก.พ. 49 12:30:11 ]

ความคิดเห็นที่ 30 เอิก้ๆๆ กลายเป็นนิยายรักต่างชนชั้นไปแย้ว!! อิอิ จากคุณ : TOP-น่าฉงฉาน (TOP-MODEL12) - [ 18 ก.พ. 49 14:29:09 ]

ความคิดเห็นที่ 31 อืมมม ก็สนุกดีครับ ถ้าให้ผมเดาผมเดาว่าเป็น fan fic แต่งเองใช่มะครับนี่ จากคุณ : Hmm.... - [ 18 ก.พ. 49 14:38:28 ]

ความคิดเห็นที่ 32 อืมม อ่านแล้วน่าจะเป็น Fan fic นะ แต่เขียนได้น่าสนใจมากครับ เท่าที่พอรู้มา Side story ที่เกี่ยวกับความรักของอาเทน่า ที่เป็นของแท้แล้วเคยตีพิมพ์ น่าจะมีแค่ บท The Great Love of Athena เรื่องเดียวเท่านั้นนะครับ แล้วปัจจุบันก็หาฉบับภาษาไทยอ่านได้ยากมาๆ แล้วด้วย จากคุณ : wahama - [ 18 ก.พ. 49 15:03:16 ]

ความคิดเห็นที่ 33 น่าจะเป็น จขกท.แต่งขึ้นเองนะ แต่ตัวเรื่องน่าสนใจดีครับ มีการวางปมไว้ตอนต้น และตามมาเก็บในตอนท้าย จากคุณ : kang_c - [ 18 ก.พ. 49 15:50:04 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ขอบคุณทุกๆ ท่าน สำหรับคำติชมนะครับ... และถือโอกาสสว้สดี เพื่อนๆ ผู้รัก และ ชื่นชอบ เซนต์ เซย่า ทุกท่าน...   เรื่องสั้นเรื่องนี้  ผมได้แต่งขึ้นเองแหละครับ :)  จากการ์ตูนในดวงใจที่ผมชื่นชอบที่สุดตลอดกาล   นั่นก็คือเรื่อง เซนต์ เซย่า นั่นเอง   ซึ่งตอนที่ผมประทับใจมากที่สุดในเรื่อง ก็คือ ตอน ‘คอสโมแห่งความรัก’   ฉากที่ผมประทับใจมาก ก็คือ ตอนที่ เซย่าอุ้มซาโอริ แล้วกระโดดหน้าผาลงไปพร้อมกัน   และจากตอนนี้เอง ที่ทำให้ผมเข้าใจความรู้สึกที่แท้จริงของ ซาโอริ ที่มีต่อ เซย่า   ในความคิดของผมนั้น   ซาโอริ เธอเป็นผู้หญิงที่น่าสงสารมาก   เพราะตำแหน่ง และหน้าที่ ทำให้เธอไม่สามารถมีความรักได้เหมือนอย่างผู้หญิงธรรมดาคนอื่นๆ ทั่วไป     ส่วนตัวเซย่านั้น   เนื้อเรื่องทั้งหมดที่ผ่านมา ก็ยังไม่เคยบอกเราถึง ความรู้สึกที่แท้จริงของเซย่า ที่มีต่อ ซาโอริ เลย   ด้วยบทบาทและหน้าที่ ที่บังตาเขาทั้งสองอยู่นั้น   ทำให้ผมเกิดความคิดที่จะแต่งเรื่องสั้นเรื่องนี้ ให้เป็นเหมือน ภาคเสริมจากตอน ‘The Great Love of Athena’ ที่ คุณ wahama ความคิดเห็นที่ 32 พูดถึงนั่นแหละครับ(ชื่อภาษาไทยว่า ‘ความรักที่ยิ่งใหญ่ของอาเทน่า  แต่งขึ้นโดย Yoshiyuki Suga   ซึ่งเป็น side story ที่ผมชื่นชอบมากๆ) ประเด็นหลักของเรื่องก็คือ การที่มูต้องการใช้ให้เซย่าเป็นกุญแจสำคัญในการสร้างความทรงจำในวัยเด็กของซาโอริ  โดยผ่านพลังในการเดินทางข้ามเวลาของมู     เพื่อทำให้เธอเข้าใจในเรื่อง ความรักของอาเทน่า  เนื่องจากในเวลานั้น  ซาโอริกำลังสับสนในสิ่งที่ตัวเองกำลังเป็นอยู่ ระหว่าง คิโด้ ซาโอริ  กับ อาเทน่า   และความเข้าใจเริ่มต้นนี้เอง ที่เป็นสิ่งที่นำไปสู่ความเข้าใจทั้งหมด ที่ได้กล่าวถึงในตอนท้ายของเรื่อง ‘The Great Love of Athena’ เพราะในที่สุด ซาโอริก็ได้เข้าใจถึงเจตนารมณ์ที่แท้จริงของมู  นั่นก็คือ   ‘มูไม่ได้ห้ามซาโอริ  หากว่าเธอจะมีความรักให้กับเซนต์คนใดคนหนึ่ง  แต่ขอให้รักเซนต์จำนวนมาก ให้มากกว่าการรักเซนต์เพียงคนเดียว’   ‘Seiya & Saori , The Boundary of Love’  ซึ่งอาจจะแปลเป็นไทยได้ว่า เส้นกั้นระหว่างความรัก   ส่วนเนื้อเรื่องทั้งหมดนั้น  ผมได้แบ่งออกเป็น 3 ตอนด้วยกัน นั่นคือ ตอนที่ 1   ‘The Return of Destiny’ ซึ่งหมายถึง ‘การกลับมาของพรหมลิขิต’ พรหมลิขิตที่ชักนำให้ทั้งเขาและเธอ ได้กลับมาพบกันอีกครั้ง ในวันที่เขาอ่อนแรงจากการต่อสู้  และวันที่เธออ่อนไหวในความรู้สึก   โดยพรหมลิขิตครั้งนี้ได้หวนกลับคืนมาอีกครั้ง  จากการชักพาของชายที่ชื่อ ‘แอเรียส มู’ ตอนที่ 2   ‘The First Relationship’ ‘ความสัมพันธ์ในครั้งแรก’   ซาโอริมีโอกาสได้พบกับผู้ชายในอุดมคติที่เธอใฝ่ฝันเป็นครั้งแรก ทำให้เกิดความรู้สึกหลงรัก และชื่นชอบในตัวของชายผู้นี้นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา   สำหรับตัวของเซย่าเอง  นี่ก็เป็นครั้งแรกของเขาเช่นกัน ที่มีโอกาสได้หวนคิดถึงความสัมพันธ์ที่ผ่านมาระหว่างตัวเขากับซาโอริ ตอนที่ 3   ‘The Red Memorial’ หรือ ‘ความทรงจำสีแดง’   นั่นก็คือ ผ้าพันแผลสีแดง ที่เซย่าได้มอบให้ไว้กับซาโอริ   ซึ่งซาโอริก็ได้เก็บรักษามันไว้อย่างดี  และได้นำมันกลับมามอบคืนให้กับเซย่าอีกครั้งในเวลาต่อมา   ผ้าพันแผลผืนนี้ คือสิ่งที่ซาโอริ พยายามที่จะค้นหาในตอนต้นเรื่อง  เพราะสิ่งๆ นี้ เป็นสิ่งสำคัญที่ช่วยเรียกความทรงจำในวัยเด็กของซาโอริให้กลับคืนมา  และทำให้เธอได้หวนนึกถึงสิ่งที่ทั้ง เซย่า และคุณปู่ของเธอ ได้เคยพูดไว้กับเธอ             ผมหวังเป็นอย่างยิ่งว่า เรื่องราวแห่งความรัก ครั้งนี้  คงจะสร้างความประทับใจเล็กๆ ให้กับเพื่อนๆ ได้บ้างนะครับ (เรื่องสั้นนี้ ออกแนว ดรามาติค สำหรับเดือนแห่งความรักไงครับ :) หากมีโอกาส  ผมจะพยายามสร้างสรรค์ผลงานที่ดียิ่งขึ้น เพื่อนำมาฝากกันอีกนะครับ สุดท้ายนี้ ผมต้องขอขอบคุณ ทุกๆ ท่าน ที่ติดตามอ่านผลงานเรื่องนี้มาจนจบ   ขอบคุณมากๆ ครับ... ‘เส้นขนานสองเส้น ก็อาจมีวันมาพบกันได้... ถ้าเรามองตามมันไปจนสุดสายตา...’ Mumay. จากคุณ : mumay - [ 18 ก.พ. 49 15:58:55 ]

ความคิดเห็นที่ 35 มีเพลง Lullaby มาประกอบ ไม่ทราบว่าจะรับกันไหมครับ ซาโอริเป็นคนร้อง เพราะโคตรๆ ให้ความรู้สึกอบอุ่นและความเป็นแม่ของอาเทน่าได้ดีทีเดียว ปล. เป็นเพลง Insert Song ภาคซิลเวอร์เซนต์ ตอนที่เซย่าพาซาโอริกระโดดลงจากหน้าผาเพื่อหนีจาก จาเมี้ยน(อีกา) กับไชน่า จากคุณ : sungem - [ 18 ก.พ. 49 18:31:46 ]

ความคิดเห็นที่ 36 จำได้ว่าตอนเด็กๆที่ดู ยังรู้สึกว่าซาโอริสวยมากๆแล้ว ก็แอบเชียร์ให้คู่กับเซย่าอะ   แต่งได้ซึ้งดีครับ จากคุณ : ผักใบเขียว - [ 18 ก.พ. 49 19:01:00 ]

ความคิดเห็นที่ 37 เรื่องของคุณวางพล๊อตได้ดีจังเลย แต่น่าเสียดายที่อิมเมจเซย์ย่ากับซาโอริของตัวเองค่อนข้างจะห่างเหินกันเลยรู้สึกขัดๆ แหะๆ ชักอยากอ่าน ‘The Great Love of Athena’ ขึ้นมาแล้วสิคะ พอจะหาอ่านได้จากไหน เป็นฉบับภาษาญี่ปุ่นก็ได้ค่ะ ถ้าใครรู้พอช่วยแนะนำได้มั้ยคะ จากคุณ : สิรี - [ 18 ก.พ. 49 19:03:54 A:61.91.213.178 X: ]

ความคิดเห็นที่ 38 คุณคนแต่ง romantic จัง จากคุณ : tenkoji - [ 18 ก.พ. 49 19:25:04 ]

ความคิดเห็นที่ 39 อันนี้คือ ‘The Great Love of Athena’  ฉบับแปลไทย เผื่อหลายๆ ท่านที่ยังไม่ได้อ่านนะครับ ความรักของอาเธน่า ไฟทั้ง 12 ดวงบนนาฬิกาไฟดับลงจนหมดสิ้นแล้ว มีแต่แสงจากดาวจำนวนนับไม่ถ้วนบนท้องฟ้าในตอนกลางคืนที่สาดส่องไปยังร่างของพวกเด็กหนุ่มราวกับว่าจะช่วยรักษาบาดแผลที่เกิดจากการต่อสู้ใน 12 ปราสาท การต่อสู้ที่เหี้ยมโหดได้จบลงแล้ว พวกโกลด์เซนต์ที่ยังมีชีวิตอยู่ได้อุ้มพวกชิริวไปเพื่อทำการรักษา แต่ซาโอริก็ยังกอดเซย่าอยู่ในอ้อมอก เธอรู้ว่าถึงจะเรียกเท่าไหร่ เซย่าก็ไม่มีทางตอบได้ แต่เธอก็ยังคงเรียกหาเซย่าภายในจิตใจอยู่ตลอดโดยมิได้เช็ดน้ำตาที่หลั่งรินออกมา ก่อนที่ซาโอริจะรู้ว่าเธอคืออาเธน่า เธอเป็นเด็กสาวที่เอาแต่ใจตัวเอง เซย่าก็ทำตัวเป็นปรปักษ์ต่อเธอเสมอมา เขาต้องถูกทำให้พลัดพรากจากเซกะพี่สาวของเขาและต้องฝึกฝนอย่างหนักเพื่อที่จะได้เป็นเซนต์ เขารู้สึกเหมือนกับว่าเขาเป็นเพียงแมลงที่ต้องร่อนไปตามทิศทางที่ลมพาไป เขาพยายามระบายความโกรธนั้นใส่เธอ ส่วนซาโอรินั้นยิ่งเห็นเซย่าเป็นปรปักษ์ก็ยิ่งเกลียดเซย่ามากขึ้น แต่ในตอนนั้นซาโอริก็เริ่มรู้สึกว่าเซย่าก็เหมือนกับเธอ เธอเป็นลูกสาวคนเดียวของกลุ่มแกรด ทำให้ทุกคนคิดว่าเธอคงมีทุกอย่างพร้อม แต่ที่จริงซาโอริก็ไม่มีใครที่จะระบายความในใจด้วย เธอรู้สึกโดดเดี่ยวมาก รู้สึกว่าทั้งคนรับใช้และเซนต์ทุกคนที่ยอมคุกเข่าให้ก็เพราะกำลังก้มหัวให้คิโด มิตสุมาสะ มิใช่เธอ หลังจากเธอรู้ชะตากรรมว่าเธอคืออาเธน่า เธอต้องพยายามซ่อนความรู้สึกของตัวเองไว้ เมื่อ 6 ปีก่อนพวกเซย่าถูกส่งไปยังดินแดนต่างๆทั่วโลกเพื่อนำเอาชุดบรอนซ์กลับมา พอพวกเขากลับมาถึงญี่ปุ่นก็ต้องเผชิญกับกาแล็ดเซี่ยน วอร์ส อุปสรรคครั้งใหม่ที่ซาโอริจัดเตรียมไว้ พวกเซย่าถูกสั่งให้ต่อสู้กันเอง ส่วนซาโอรินั้นเฝ้าดูการต่อสู้ราวกับองค์หญิงที่นั่งดูการต่อสู้ของพวกทาสในสมัยกรีก เซย่าในชุดเปกาซัสเต็มไปด้วยความมั่นใจในการเป็นเซนต์ แต่สายตาที่มองซาโอริก็ยังเหมือนเดิม คอสโม่ภายในร่างของซาโอริในฐานะอาเธน่าทำให้เธอรู้สึกว่าการต่อสู้ในกาแล็คเซี่ยน วอร์สนั้น เป็นการเริ่มต้นของการต่อสู้เท่านั้น การต่อสู้ที่ไม่มีวันสิ้นสุดกำลังจะมาเยือนพวกเซย่า หลังจากนั้นเวลาผ่านไปราวกับพายุร้าย การต่อสู้ร่วมกันแต่ละครั้งค่อยๆอุดช่องว่างที่มีอยู่ระหว่างเซย่าและซาโอริ พวกเซย่าคอยปกป้องซาโอริ ซาโอริก็คอยปกป้องพวกเซย่าตลอดมา ในการต่อสู้บางครั้งซาโอริเห็นรอยยิ้มของเซย่า แต่สำหรับเซย่าแล้วมันเป็นรอยยิ้มที่มอบให้แก่อาเธน่า ผู้เป็นสัญลักษณ์แห่งความสงบสุขของโลก แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้น ซาโอริก็ยินดีเวลาที่รู้สึกถึงความอบอุ่นเช่นนั้น ซาโอริมิใช่อาเธน่า แต่กลับเป็นเด็กหญิงธรรมดาคนหนึ่งขณะนี้ ขณะที่เธอรู้สึกถึงความอบอุ่นจากเซย่าซึ่งกำลังนอนอยู่ในอ้อมอก ทำให้ความเจ็บปวดที่เธอได้รับจากลูกธนูทองคำจากซาจิทา เทรมี่ หายไปจนหมดสิ้น เธอรู้สึกว่าอยากจะอยู่เช่นนั้นตลอดไป และไม่ต้องการให้พวกเซนต์ต้องเผชิญกับการต่อสู้อันเหี้ยมโหดอีก เธอไม่ต้องการที่จะแบกภาระของอาเธน่าอีก ขณะนั้นมีชายผู้หนึ่งที่เฝ้าดูซาโอริอยู่ เขาก็คือ โกลด์เซนต์ อาริเอส มู จากคุณ : mumay - [ 19 ก.พ. 49 03:34:53 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ในวันรุ่งขึ้นมีเสียงกึกก้องไปทั่วดินแดนศักดิ์สิทธิ์ สรรเสริญอาเธน่าและฉลองการลงมาจุติของเธอ ผู้คนในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ต่างยินดีในชัยชนะของฝ่ายธรรมะและเชื่อมั่นว่าความสงบสุขนี้จะคงอยู่ตลอดไป ซาโอริเองก็รู้สึกเช่นนั้น ที่รอบนอกของดินแดงศักดิ์สิทธิ์ ในป่าที่รกไปด้วยต้นไม้จำนวนมาก มีปราสาทเก่าแก่ขนาดเล็ก ซึ่งผู้คนไม่รู้จัก มันถูกเรียกว่า น้ำพุแห่งอาเธน่า แต่ไม่ใช่ว่ามีน้ำพุอยู่ตรงนี้ มันเป็นเสมือนห้องพักรักษาตัวของพวกเซนต์ ซึ่งคนในดินแดนศักดิ์สิทธิ์แทบจะไม่มีใครเลยที่รู้จักสถานที่แห่งนี้ ขณะนี้พวกเซย่ากำลังนอนรักษาตัวอยู่ที่นี่ ซาโอริปรากฎตัวขึ้นหน้าปราสาท แต่ตรงหน้าเธอ มูยืนขวางอยู่ ในตอนนั้นสีหน้าของซาโอริไม่เหมือนกับเป็นอาเธน่า แป็นสีหน้าของคนที่เพิ่งทำอะไรผิดมาซักอย่าง ซาโอริรู้ว่ามูเห็นอย่างกระจ่างชัดถึงความรู้สึกของเธอ เธอไม่สามารถจะเก็บความรู้สึกไว้ได้ แต่คิดว่าถ้าเกิดเธอต้องสูญเสียเซย่าไป จิตใจของเธอก็คงล่องลอยไปอย่างไม่อาจจะบังคับได้ ซาโอริบอกให้มูเปิดทางให้ แต่มูกลับเตือนว่า ในฐานะอาเธน่า เธอจะมอบความรักให้แก่เซนต์เพียงคนเดียวไม่ได้ ความรักของอาเธน่าต่อเซนต์ทุกคนจะต้องเสมอภาค มันทำให้เธอรู้สึกถึงชีพจรที่เต้นอย่างแผ่วเบาของเซย่า รวมทั้งเฮียวกะ ชิริว ชุน และอิคคิ ที่กำลังต่อสู้กับความตายอย่างสุดความสามารถ ภาพของเหล่าเซนต์ที่ต้องหลั่งเลือดและสละชีวิตไปเป็นจำนวนมากค่อยๆปรากฎขึ้นในสมองของเธอ มูเล่าให้ซาโอริฟังเกี่ยวกับเรื่องที่มาของชื่อน้ำพุแห่งอาเธน่า ในสมัยเทพนิยาย เหล่าเซนต์ที่ได้รับบาดเจ็บจากการต่อสู้ในสงครามศักดิ์สิทธิ์จะถูกนำมาที่นี่ บาดแผลที่ได้จากการต่อสู้แต่ละครั้งจะรุนแรงเหนือกว่ามนุษย์จะคาดคิดถึง ดังนั้นถึงแม้จะเอาวิชาการแพทย์ที่ทันสมัยที่สุดมารักษาเซนต์ที่กำลังจะตาย ก็ไม่แน่ว่าจะรอดหรือไม่ พวกเซนต์ที่ได้รับบาดเจ็บโดยมากจะรอคอยความตายอยู่ในปราสาทนี้ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ อันเป็นบ้านเกิดแห่งที่สองของพวกเขา แต่ในขณะนั้นมีน้ำตาหลั่งลงมาจากรูปปั้นอาเธน่า และคอสโม่อันอบอุ่นก็ครอบคลุมไปทั่วปราสาท แล้วเซนต์เหล่านั้นก็รอดชีวิตมาได้ราวปาฏิหารย์ ความหมายของคำพูดของมูนั้น ซาโอริเข้าใจได้เป็นอย่างดี พอเธอแหงนหน้ามองขึ้นไปก็ได้เห็นรูปปั้นอาเธน่า และเธอก็ได้คิดว่า ขณะนี้เธอมิใช่หญิงสาวธรรมดา เธอคืออาเธน่าที่จะต้องเผชิญกับการต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่ในเมื่อสิ่งชั่วร้ายปรากฎขึ้นบนโลกนี้ ในระหว่างนั้น มูไม่ได้สบตาซาโอริเลย สายตาของเขาราวกับว่ามีแต่ความว่างเปล่า มันเป็นการพิสูจน์ว่าเขายอมรับซาโอริเป็นอาเธน่า หรือเพราะว่าเขารู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงของคอสโม่ที่ออกมาจากดาวขั้วโลกเหนือกันแน่ หลังจากนั้นไม่นาน ซาโอริก็จากดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไปพร้อมด้วยจาบูและกิกิ เพื่อไปยังคฤหาสถ์คิโดตามคำแนะนำของมู สองสามวันผ่านไปหลังจากซาโอริจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์ วันนี้อากาศในดินแดนศักดิ์สิทธิ์หนาวขึ้นอย่างผิดปกติตั้งแต่เช้า พวกเซย่าซึ่งรับการรักษาตัวอยู่ที่น้ำพุแห่งอาเธน่า ก็ยังไม่ได้สติ เหล่าโกลด์เซนต์ทั้งหลายได้รับรายงานจากมูว่า ชุดของพวกเซย่าได้ตายไปแล้ว มันยิ่งทำให้พวกเขาร้อนใจมากยิ่งขึ้น ในคืนนั้นเองขณะที่ทหารยามสองคนกำลังรักษาการณ์อยู่หน้าน้ำพุแห่งอาเธน่า ท่ามกลางอากาศอันหนาวเย็น มีเงาของชาย 4-5 คนวิ่งเข้าไปยังปราสาทอย่างไร้สุ่มเสียง พวกทหารยามกลายเป็นศพไปซะก่อนที่จะเปล่งเสียงออกมา พวกเหล่ามือสังหารมุ่งหน้าไปยังห้องที่พวกเซย่าอยู่ แล้วถีบพังประตูเข้าไป พวกมันพบพวกเซย่านอนอยู่บนเตียง แต่มีอยู่เตียงหนึ่งที่ไม่มีใคร ขณะนั้นเองมีเสียงพูดมาจากด้านหลัง และอิคคิก็ปรากฎร่างออกมาจากความมืด พวกมันไล่ตามอิคคิที่พังหน้าต่างกระโดดหนีออกไปข้างนอก ถ้าเป็นปกติแล้ว มือสังหารเหล่านี้ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของอิคคิ แต่อิคคิลุกขึ้นจากเตียงเนื่องจากรู้สึกถึงการมาเยือนของเหล่ามือสังหาร เขาจึงอยู่ในสภาพครึ่งเป็นครึ่งตายเช่นเดียวกับพวกเซย่า อิคคิคิดว่าถ้าให้การต่อสู้ยืดเยื้อ ไม่เพียงแต่เขาเท่านั้น พวกเซย่าก็ต้องมาพลอยตายไปด้วย อิคคิรวบรวมคอสโม่ทั้งหมดปล่อยหมัดโฮโยคุเทนโซออกไป สังหารเหล่ามือสังหารตายหมดสิ้น แต่ขณะนั้นเอง ร่างของอิคคิก็สั่นไปทั้งตัวด้วยพลังเย็นซึ่งมีอานุภาพมหาศาล หมัดความเร็วแสงซึ่งมีแต่เหล่าโกลด์เซนต์เท่านั้นที่ทำได้ถูกปล่อยออกมาจากเงาสีขาวหลังต้นไม้ อิคคิไม่มีทางที่จะหลบหมัดนั้นได้เลย และขณะนี้เขาก็ไม่ได้สวมชุดด้วย เงาสีขาวนั้นยิ้มอย่างมั่นใจในชัยชนะ อิคคิเห็นรอยยิ้มนั้นราวกับเป็นรอยยิ้มของยมทูต ขณะที่เขากำลังจะหลับตารอความตาย พลังเย็นอันมหาศาลก็พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว ขณะนั้นเองได้มีคอสโม่ที่มีพลังมหาศาลมาห่อร่างของอิคคิไว้ พออิคคิลืมตาขึ้นก็ได้เห็นชากะยืนรับหมัดพลังเย็นนั้นอยู่ เงาสีขาวนั้นจึงหายไปในความมืด จากตราประจำตัวของเทพเจ้าโอดีนซึ่งติดอยู่กับชุดเกราะของพวกมือสังหารทำให้รู้ว่าพวกมันมาจากอัสการ์ด ชากะไม่เข้าใจว่าทำไมอัสการ์ดจะต้องมาจู่โจมดินแดนศักดิ์สิทธิ์ แต่ถ้าคิดจะทำเช่นนั้น ขณะนี้มันเป็นโอกาสทองจริงๆ นี่เป็นโอกาศที่จะปลิดชีพพวกเซย่าซึ่งพิสูจน์แล้วว่ามีพลังที่หนือกว่าพวกโกลด์เซนต์จากการต่อสู้ในปราสาททั้งสิบสอง แต่ชากะก็ต้องถามตัวเองต่อไปอีกว่า ทำไมฮิลด้าตัวแทนของเทพเจ้าโอดีนบนโลกมนุษย์ผู้เปี่ยมไปด้วยความเมตตาปรานีและความรักต่อพลเมืองถึงคิดที่จะจู่โจมดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ขณะนั้นเองอิคคิก็กล่าวออกมาว่าตนจะไม่ยอมให้ ไม่ว่าจะเป็นโอดีนหรือฮิลด้า มาทำตามใจชอบในดินแดนศักดิ์สิทธิ์นี้ แต่ชากะเตือนอิคคิว่าในสภาพเช่นนี้ไม่มีทางรับมือก็อด วอร์ริเออร์ นักรบในตำนานได้หรอก และบอกอีกว่าชุดของพวกเขาอยู่ในสภาพเหมือนกับตายไปแล้ว อิคคิก็ต้องยอมรับฟังคำพูดของชากะ เมื่อเห็นชุดทองเวอร์โก้ของชากะแข็งกลายเป็นน้ำแข็ง เนื่องจากการรับหมัดพลังเย็นเมื่อกี้ ชุดทองของชากะนั้น แม้แต่โฮโยคุเทนโซ หมัดสุดยอดของฟินิกซ์ อิคคิยังไม่สามารถทำให้สะเทือนได้แม้แต่น้อย จากคุณ : mumay - [ 19 ก.พ. 49 03:37:23 ]

ความคิดเห็นที่ 41 หลังการต่อสู้ในปราสาททั้งสิบสอง ไม่มีข่าวการฟื้นตัวของพวกเซย่ามาจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์เลย ซาโอริเองก็เอาแต่เก็บตัวอยู่ในห้อง เธอคิดถึงคำพูดของมูอยู่ตลอดเวลา แต่ตอนนี้ซาโอริเริ่มรักหนุ่มคนหนึ่งอย่างจริงจังแล้ว ราวกับเป็นการประชดคำพูดของมู ซาโอริสวดภาวนาให้กับเซนต์ทุกๆคนให้หายจากการบาดเจ็บ แต่ยิ่งภาวนาก็ยิ่งรู้สึกว่าคำพูดของมูนั้นหนักอึ้งอยู่บนไหล่ทั้งสองข้างของเธอ กิกิเองก็พยายามชวนซาโอริให้ออกไปเดินเล่นนอกคฤหาสถ์ และพยายามเล่นตลกต่างๆนานาเพื่อที่จะทำให้ซาโอริสบายใจ แต่รอยยิ้มของซาโอริที่ปรากฎออกมานั้นเป็นเพียงเพื่อทำให้กิกิหมดห่วง แล้วเธอก็ชวนกิกิกลับเข้าคฤหาสถ์ ขณะนั้นเองดอกไม้ซึ่งบานสะพรั่งอยู่ที่มุมหนึ่งของสวนก็ถูกลมซึ่งแฝงไปด้วยพลังเย็นพัดผ่านมำให้แข็งเป็นน้ำแข็งในพริบตา แต่ซาโอริก็ไม่ทันรู้สึกถึง จากนั้นไม่นาน พวกจาบูก็วิ่งหน้าตื่นเข้ามารายงานว่า มีมือสังหารลอบเข้าไปในดินแดนศักดิ์สิทธิ์แล้วสามารถล้มทอรัส อัลเดบารันได้ในหมัดเดียว ซาโอริตกตะลึงอย่างมาก เพราะผู้ที่จะเอาชนะโกลด์เซนต์ได้นั้น ก็ต้องเป็นโกลด์เซนต์ด้วยกัน ยกเว้นพวกเซย่าซึ่งเป็นกรณีพิเศษ แต่แม้จะเป็นหมัดความเร็วท่าแสงของลีโอ ไอโอเลียก็ตาม ก็ไม่มีทางที่จะเอาชนะได้ในหมัดเดียว ขณะที่ทุกคนกำลังพึมพำอยู่ว่าใครเป็นคนทำ ก็ได้เกิดพลังเย็นพัดผ่านพวกเขา พร้อมกับปรากฎร่างของชายผู้หนึ่งในชุดที่คล้ายชุดของพวกเซนต์ คุกเข่าข้างหนึ่งต่อหน้าซาโอริ พร้อมกับถามว่าท่านคืออาเธน่าใช่ไหม ชายผู้นั้นส่งสายตาอันเย็นชาใส่ซาโอริพ้อมกับแนะนำตัวเองว่าเขาก็คือ ก็อด วอร์ริเออร์ ชื่อมิซาร์ล ชิด แห่งดาวเซต้า ชิดผู้นี้แหละที่เป็นคนล้มอัลเดบารัน มันเท่ากับเป็นการท้าทายดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ครั้งนี้ชิดถูกส่งมาเพื่อสังหารอาเธน่า จาบูปล่อยหมัดใส่ชิดด้วยความโกรธ ตามด้วย เจกิ อิชิ นาชิ และบัน แต่ชิดใช่มือเพียงข้างเดียวปล่อยหมัดพลังเย็นซัดพวกจาบูกระเด็นไปราวกับใบไม้ร่วง ขณะที่ชิดกำลังจะใช้หมัดที่เอาชนะอัลเดบารัน ซึ่งก็คือหมัดไวกิ้ง ไทเกอร์คลอว์ ปลิดชีพพวกจาบูนั้น ก็มีโซ่แหวกอากาศมาหยุดหมัดนั้นไว้ พร้อมกันนั้น ชุนในชุดใหม่ก็ปรากฎขึ้น ตามด้วยเซย่าซึ่งกระโดดจากหลังคาของคฤหาสถ์มาตรงหน้าซาโอริ ซาโอริได้แต่ยืนตะลึงเมื่อเห็นเซย่าอยู่ในชุดเปกาซัสชุดใหม่มาอยู่ตรงหน้าเช่นเดียวกับชุน เซย่าเห็นท่าทีของซาโอริแบบนั้นจึงล้อเล่นโดยบอกว่าพวกตนไม่ใช่ผีพร้อมกับหัวเราะหยอกล้อซาโอริ ชิดสลัดหลุดจากโซ่ของชุนแล้วก็วิ่งเข้าไปในดงต้นไม้ในท่าทีท้าทายให้เซย่าตามเข้าไป เซย่ารวบรวมพลังปล่อยหมัดซึ่งรวดเร็วและมีพลังมากกว่าเดิมออกไป ร่างกายของเซย่ายังไม่อยู่ในสภาพปกติ แต่การต่อสู้ในปราสาททั้ง 12 ทำให้พลังหมัดของเขามีอานุภาพมากขึ้น แต่ชิดก็โต้ตอบด้วยหมัดและการเคลื่อนไหวที่เทียบเท่าโกลด์เซนต์ หมัดที่ชิดปล่อยออกไปมีลักษณะเดียวกับหมัดของชายลึกลับที่ปล่อยหมัดใส่อิคคิราวกับฝาแฝด แค่หมัดพลังเย็นของชิดถากตัวเซย่าไปเท่านั้น เขาก็รู้สึกว่าพลังเย็นของมันผ่านชุดเข้ามาทำให้ร่างแข็งเป็นน้ำแข็ง เซย่าปล่อยหมัดอุกาบาตเปกาซัส ฝ่ายชิดก็ปล่อย ไวกิ้ง ไทเกอร์คลอว์ หมัดทั้งสองปะทะกันกลางอากาศซัดคนทั้งสองกระเด็นออกไป เซย่าลุกขึ้นอย่างรวดเร็วพร้อมกับเผาผลาญคอสโม่สูงจนขีดสุด ฝ่ายชิดเองคอสโม่ของเขาก็สูงอย่างเต็มที่ เซย่ารู้สึกได้โดยสัญชาตญาณว่าถ้าเกิดปะทะกัน ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งต้องตายแน่ ขณะนั้นเองอิคคิก็ปรากฎตัวขึ้นหยุดเซย่าเอาไว้พร้อมกับเตือนเซย่าไม่ให้เอาชีวิตที่อุตสาห์ได้คืนกลับมา มาทิ้งอย่างไร้ค่า และกล่าวต่อชิดว่าชีวิตของอาเธน่าไม่ใช่จะเอาไปง่ายๆ ถ้าเซนต์แห่งอาเธน่ายังอยู่ ขณะนั้นเอง ชิริวและเฮียวกะก็ปรากฎตัวตามออกมา ชิดเห็นท่าไม่ดีจึงจากไปพร้อมกับกล่าวว่าพวกเซย่าจะต้องได้ปะทะกับก็อด วอร์ริเออร์อย่างจริงจังในไม่ช้านี้แน่ เซย่าส่งเสียงร้องจากแรงกระแทกของหมัดของชิด ซาโอริวิ่งเข้าไปด้วยความเป็นห่วงแต่เซย่ากลับยิ้มให้พร้อมกับบอกว่าที่รอดมาได้ก็เพราะชุดเปกาซัสชุดใหม่ ฝีมือของมู ซาโอริรู้จากพวกเซย่าว่า ชุดบรอนซ์ถูกทำให้ฟื้นคืนชีพขึ้นมาด้วยเลือดของพวกโกลด์เซนต์ซึ่งยอมสละเลือดในร่างครึ่งหนึ่งเพื่อชุบชีวิตชุดของพวกเซย่า จิตใจของซาโอริรู้สึกถึงความรักอันทรงพลังของเหล่าโกลด์เซนต์ที่มีต่อพวกเซย่า และคอสโม่อันแน่วแน่ของพวกเซย่าที่ตอบสนองความรักนั้นจนรอดพ้นจากความตาย บัดนี้ซาโอริรู้สึกถึงความหมายที่แท้จริงของ น้ำพุแห่งอาเธน่า ที่มูกล่าวถึงแล้ว มูมิได้หมายความว่าจะห้ามมิให้รักเซนต์คนใดคนหนึ่ง แต่ขอให้รักเซนต์จำนวนมาก ให้มากกว่าการรักเซนต์เพียงคนเดียว น้ำตาจากรูปปั้นอาเธน่านั้นเป็นเสมือนแสงจากดวงอาทิตย์ที่ส่องไปทั่วพื้นโลกอย่างเสมอภาค พวกเซย่าเป็นเพียงเด็กหนุ่มธรรมดาๆ แต่พวกเขาต้องมีชีวิตอยู่ภายใต้ชะตากรรมที่โหดร้ายซึ่งพวกเขาได้รับมอบหมายมาอย่างไม่ย่อท้อ ดังนั้น สิ่งที่พวกเซย่าต้องการอยู่ในขณะนี้ก็คือ ความรักอันเสมอภาคและยิ่งใหญ่จากอาเธน่า ซาโอริไม่มีเรื่องที่จะต้องพะวักพะวงอีกแล้ว เธอยื่นมือให้กับเซย่าที่คุกเข่าอยู่ แล้วกล่าวกับเหล่าโกลด์เซนต์ที่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์อันไกลโพ้นว่า ขอบใจมาก มู และบรรดาโกลด์เซนต์ทั้งหลาย ฉันขอสาบานว่าจะพยายามอย่างสุดความสามารถไม่ให้แพ้พวกท่าน ที่จะมอบความรักอันยิ่งใหญ่แก่ผู้คน น้ำตาของซาโอริร่วงรินลงบนฝ่ามือของเซย่า เซย่ารู้สึกถึงพลังแห่งชีวิตที่เต็มไปด้วยความอบอุ่นและรอยยิ้มของซาโอริอันสวยงามและเจิดจ้า ทำให้นึกถึงรูปปั้นอาเธน่าที่กำลังเฝ้ามองและปกป้องพวกเซย่าและเซนต์ทุกๆคน แก้ไขเมื่อ 19 ก.พ. 49 03:53:52 จากคุณ : mumay - [ 19 ก.พ. 49 03:50:55 ]

ความคิดเห็นที่ 42 หุหุ เข้ามาแอบเซฟครับ กระทู้นี้ เรื่องเซย่าจริงๆแล้วเป็นการ์ตูนเกย์..เอ๊ย! เป็นการ์ตูนที่มีเรื่องความรักน้อยจริงๆ แก่นมันคือเซนต์แต่ละคนก็มีคนที่รักและเป็นห่วงอยู่แต่สิ่งสำคัญที่สุดคือสู้เพื่ออาเธน่า เซย่ามีมิโฮ ชิริวมีชุนเร ชุนมีจุน อิคิมีเอสเมรันด้า(ในความทรงจำ) เฮียวงะมี.....(ติดแม่นี่หว่า) เทพอาเธน่าในนิยายกรีกจริงๆก็เป็น 1 ใน 3 เทวีที่คงความเป็นพรหมจรรย์ตลอดกาล (ชาตินี้ยังไงก็ไม่มีแฟน) ตอนเกิดยังสวมชุดเกราะกระโดดออกมาจากหัวเซอุสเลย - -" ดูๆแล้วนักรบแห่งอาเธน่าคงแห้งแล้งไม่น้อย มี side story แบบนี้บ้างก็ดีเนอะ จากคุณ : ชีริว - [ 19 ก.พ. 49 14:59:41 ]

ความคิดเห็นที่ 43 เข้ามาอ่าน side story อีกรอบค่ะ.. เรื่อง เซย่า นี่เป็นการ์ตูนในดวงใจเมื่อสมัยเด็กๆ เลย ขอบคุณนะคะที่แต่งเรื่องซึ้งๆ มาให้อ่าน (จริงๆ เซย่า ภาคใหม่ นี่ก็ออกแนวความรักโรแมนติก ระหว่าง เซย่า กะ อาเทน่า แบบออกนอกหน้าเลยนะ คนอื่นๆ เลยดูบทน้อยไปเลย) มีอะไร ดีๆ อย่าลืมเอามาให้อ่านอีกนะคะ ปล. แล้วตกลง สุดท้าย  เซย่า คิดยังไงกะ ซาโอริ กันแน่คะ? จากคุณ : pamko - [ 19 ก.พ. 49 17:36:58 ]

ความคิดเห็นที่ 44 เซย่า คิดยังไงกะ ซาโอริ...? อันนี้ ผมไม่อาจจะฟันธงลงไปได้เลยครับ (เพราะขนาดคนแต่ง เขายังไม่ได้กล่าวถึงตรงๆ เลย ปล่อยให้คนดูเดากันไปเอง) เพียงแต่ประเด็นหลักๆ ในเรื่องที่ผมแต่งขึ้นนั้น ผมแค่ต้องการสะกิดความรู้สึกภายในจิตใจของเซย่า เพื่อให้เขาเกิดคำถามขึ้นกับตัวเองว่า แท้ที่จริงแล้ว ความรู้สึกที่เขามีต่อซาโอรินั้น มันเป็นอย่างไรกันแน่   ขอบคุณทุกๆ ท่านอีกครั้งนะครับ ที่เข้ามาอ่าน โดยเฉพาะ คุณ wahama ที่ได้นำเรื่องนี้ ไปเผยแพร่ ต่อในเวปบอร์ด thaisaintseiya.com แล้วไว้จะแวะไปทักทายนะครับ จากคุณ : mumay - [ 19 ก.พ. 49 18:57:38 ]

ความคิดเห็นที่ 45 เวลาดูเซย์ย่า เรารู้สึกว่าความรู้สึกระหว่างอาเทน่ากับเซย์ย่ามันบริสุทธิ์นะ  เซย์ย่าเทอดทูนอาเทน่าเป็นเทพเจ้ามากกว่าจะเป็นผู้หญิงธรรมดา   ส่วนทีอาเทน่าห่วงหมอนี่เหลือเกินน่าจะเพราะมักเป็นคนที่เจ็บตัวมากที่สุดนะเราว่า  แต่ก็คงแล้วแต่มุมมองล่ะค่ะ ถือว่าแลกเปลี่ยนความเห็นกันนะคะ จากคุณ : newravana (newravana) - [ 19 ก.พ. 49 20:59:47 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ขอบคุณ จขกท มากครับ จากคุณ : som1598 - [ 19 ก.พ. 49 21:02:55 ]

ความคิดเห็นที่ 47 เหมือนคห.ที่22เลยค่ะ และก็ชอบตอนคอสโมเเห่งความรักเหมือนกัน จากคุณ : chorgek - [ 8 มี.ค. 49 21:59:13 ]