ความคิดเห็นที่ 1 ...บนสังคมโลกที่เหมือนจะหมุนเข้าใกล้ความเร็วแสงไปทุกวันนี้ ชีวิตของมนุษย์เปลี่ยนแปลงไปจากอดีตอย่างมาก การแข่งขันกันในสังคมเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ไม่ว่าใครก็อยากจะให้ตัวเองและครอบครัวมีชีวิตที่มีความสุข และสะดวกสบาย และหนทางที่จะทำให้ไปถึงจุดนั้นได้ก็คือ การทำงาน ไมเคิล นิวแมน (อดัม แซนด์เลอร์ – Anger Management 2003 / Little Nicky 2000 / The Longest Yard 2005) ก็เป็นอีกหนึ่งสถาปนิกบ้างาน ที่มีจุดหมายเช่นเดียวกับอีกหลายล้านคนบนโลกยุ่งๆใบนี้ ที่อยากจะยกระดับคุณภาพชีวิตของครอบครัวของเขา และไต่เต้าไปสู่จุดสูงสุดของอาชีพให้ได้ โชคร้ายที่ไมเคิลดันไปขึ้นตรงต่อเจ้านายที่บ้างานไม่แพ้กัน (แต่หน้าเลือดกว่า) ทำให้ชีวิตของเขาไม่ได้รู้จักคำว่าหยุดพักกับเขาบ้างเลย แม้กระทั่งวันขอบคุณพระเจ้า ที่นายหน้าเลือดประเคนโปรเจ็คท์ชิ้นใหญ่มาให้ตรงหน้า ทำให้ไมเคิลกลืนไม่เข้าคายไม่ออก และจำใจต้องรับโปรเจ็คท์นี้มาทำก่อนที่โอกาสที่จะได้เลื่อนขึ้นเป็นหุ้นส่วนบริษัทจะตกไปอยู่กับคนอื่นเสียก่อน ซึ่งนั่นทำให้เขาต้องผิดสัญญาที่จะไปแคมป์กับลูกๆ อีกครั้ง ท่ามกลางความปวดเศียรกับงาน ซ้ำยังโดนไอ้เด็กกวนประสาทข้างบ้านอวดร่ำอวดรวยใส่ทุกวัน และเสียงพร่ำบ่นจากดอนน่า ภรรยาคนสวย (เคท เบคคินเซล – Pearl Harbor 2001 / Underworld 2003 / Underworld Revolution 2006) อารมณ์จิตหลุดก็พาเขาไปพบกับนักประดิษฐ์สติเฟื่องที่ซุกตัวอยู่หลังร้านเฟอร์นิเจอร์ ที่ชื่อ มอนตี้ (คริสโตเฟอร์ วอลเคน – Pennies from Heaven 1981 / Pulp Fiction 1994 / Catch Me If You Can 2002 / The Stepford Wives 2004) เมื่อมอนตี้ทราบเจตจำนงของไมเคิลที่อยากมีรีโมทครอบจักรวาลที่ควบคุมเครื่องใช้ได้ทุกสิ่งอย่างที่บ้านไอ้เด็กกวนประสาทนั่นมี มอนตี้ก็เลยมอบให้ไมเคิลไปเลยหนึ่งดุ้นฟรีๆ ไม่มีเงื่อนไข ...แต่สิ่งที่ไมเคิลต้องแลกมามันสาหัสกว่านั้นนัก เขาได้รู้โดยบังเอิญว่า ไอ้ความ “ครอบจักรวาล” ที่รีโมทดุ้นนี้มอบให้เขาได้นั้น ไม่ได้ครอบคลุมเพียงแค่การเปิดทีวี พัดลม หรือประตูโรงรถได้เท่านั้น แต่ยังรวมถึงการเบาเสียงเห่าของน้องหมา ย่นระยะเวลาการบ่นของเมีย แอบฟังความต้องการของลูกค้าชาวยุ่นปี่ แถมยังข้ามช่วงเวลาอันแสนน่าเบื่อ อย่างเช่น ช่วงที่ต้องนวดเมียก่อนจะมีอะไรกัน ช่วงป่วย ช่วงรถติด รวมถึงช่วงเวลาอาหารเย็นกับพ่อแม่ไปได้อีกด้วย!!! พูดง่ายๆว่าตอนนี้เวลาทั้งหมดในชีวิตของเขาอยู่ในกำมือของตัวเอง และเขาสามารถควบคุมมันได้ทั้งหมด!!! ...”Cool!!!” ไมเคิล นิวแมนตะลึงลานจนต้องอุทานในความ “เจ๋ง”... ...แต่หารู้ไม่ ว่าสิ่งที่เขาอุทานออกมามันแปลว่า เขาจะต้อง “หนาว” กับอิทธิฤทธิ์ของเจ้ารีโมทดุ้นนี้ต่างหาก! ไม่วาจะด้วยเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ มอนตี้ไม่ได้บอกไมเคิลว่า ทุกครั้งที่เขาทำการ “ข้าม” เวลาไป รีโมทจะทำการบันทึกโปรแกรมโดยอัตโนมัติ และเมื่อเขาตกไปอยู่ในสถานการณ์นั้นอีกครั้ง รีโมทจะ ”ข้าม” เวลาให้เขาทันที นั่นหมายถึงว่า เขาจะไม่ได้เจ็บป่วย ไม่ได้รถติด ไม่ได้ทะเลาะกับดอนน่า และไม่ได้มีเซ็กซ์กับเธออีกต่อไป (โอ้ว...ม่ายยยย!) แต่สิ่งที่ร้ายแรงที่สุดก็คือ การที่เขาข้ามช่วงเวลาอันแสนทรมานก่อนที่จะได้เลื่อนขั้นไป ซึ่งนั่นอาจกินเวลาถึงปี หรือสิบปีก็ได้ และเขาจะต้องสูญเสียเวลาทั้งหมดในชีวิตระหว่างนั้นไป ...แล้วเขาจะทำอย่างไร เมื่อความก้าวหน้าในหน้าที่การงาน ต้องถูกแลกมาด้วยการล่มสลายของครอบครัว?... จากคุณ : patyawi - [ 28 ก.ย. 49 21:36:35 ]

ความคิดเห็นที่ 2 แรกเริ่มที่คิดจะเข้าไปดูหนังเรื่องนี้ ผมไม่ได้คาดหวังอะไรมากมายไปกว่าการได้หัวเราะ และอาจจะมีข้อคิดดีๆอะไรแทรกบ้างตามสมควร แต่การณ์กลับมิใช่เป็นอย่างนั้นครับ จริงอยู่ว่า แฟรงค์ คอราชี (The Wedding Singer 1998 / The Waterboy 1998 / Around the World in 80 Days 2004) เป็นมือต้นๆในการกำกับหนังตลกของฮอลลีวู้ดอยู่แล้ว และคราวนี้เขาก็ไม่พลาดที่จะสร้างเสียงหัวเราะได้อย่างที่เคยทำ ยิ่งได้ดาราหน้าทะเล้นคู่บารมีอย่างอดัม แซนด์เลอร์ ที่ตามกันมาตั้งแต่ The Waterboy และ The Wedding Singer มาเล่นด้วยแล้ว ดีกรีความตลกของหนังก็ยิ่งพุ่งสูงขึ้นไปหลายขีด แต่กลับกลายเป็นว่าผมโดน “หน้าหนัง” หลอกเสียสนิทอีกครั้งครับ หนังเรื่องนี้ขำได้ใจก็จริงอยู่ แต่เป็นความเป็น “ดราม่า” ในหนังเรื่องนี้ต่างหาก ที่ “แรง” ได้ใจ และกระชากคนดูให้ตกสู่บ่อน้ำตาอย่างมิทันรู้ตัว!!! ครึ่งแรกของหนังดำเนินเรื่องด้วยเสียงหัวเราะกับเหตุการณ์ที่ดูธรรมดาแสนจะชาชิน แต่พอไมเคิล เริ่มจะข้ามเวลาแบบข้ามเอาข้ามเอา ความเป็นดราม่าก็เริ่มจะมีมากขึ้นเรื่อยๆ หนังค่อยๆเริ่มแสดงให้เห็นผลกระทบจากการข้ามเวลาว่าเขาพลาดอะไรในชีวิตไปบ้าง และทำให้ครอบครัวที่เขารักกลายสภาพไปเป็นแบบไหน ช่วงเวลาในชีวิตที่ไมเคิลข้ามไปนั้น มอนตี้อธิบายว่า เขาก็ยังคงมีตัวตนอยู่ แต่เป็นชั่วขณะที่ไร้สติสตัง พูดกับใครก็ไม่รู้เรื่อง สื่อสารกับใครก็ไม่ได้ และนั่นก็เป็นสาเหตุให้ชีวิตครอบครัวของเขาต้องล่มจมถึงขั้นหย่าร้าง เบน ลูกชายกลายเป็นเด็กอ้วนผู้อ่อนไหวและขาดความอบอุ่น ส่วนซาแมนธา ลูกสาวแสนน่ารักก็กลับกลายเป็นเด็กใจแตกไป แม้แต่การจากไปของแฟลนเดอร์ส น้องหมาผู้ชอบ “เฮ็ดเป็ด” ไมเคิลก็ไม่ได้มีส่วนรับรู้ด้วยเลย... แม้เราจะต้องเห็นใจไมเคิลอยู่บ้างว่านั่นเป็นเพราะเขาไม่อาจอยู่ให้ความอบอุ่นกับครอบครัวได้ เนื่องจากฟังก์ชั่นเสริมบ้าๆบอๆของเจ้ารีโมทดุ้นนี้ แต่ไมเคิลก็ไม่มีสิทธิ์แก้ตัว เพราะเขาเองต่างหากที่นำรีโมทดุ้นนี้มาสู่ชีวิตด้วยหมายจะให้อะไรๆในชีวิตมันวิ่งผ่านไปอย่างรวดเร็ว โดยไม่คิดจะให้เวลาอยู่ร่วมทุกข์สุขกับครอบครัวในช่วงเวลานั้นๆ ซึ่งสิ่งนี้เองที่เป็นประเด็นหลักที่ตัวหนังจงใจจะนำเสนอกับเรา ทุกวันนี้ความก้าวหน้าในหน้าที่การงาน และความสุขสบายดูจะเป็นตัวเร่งชีวิตของเราให้เร็วจนเกินไป จนเราเองลืมนึกไปว่ามีใครที่คอยอยู่เคียงข้างเรา และใครกันแน่ที่เราควรจะใส่ใจ จริงอยู่ว่าการเร่งสร้างตัวจะนำมาซึ่งเงินทอง และความสุขสบายของคนเหล่านั้น แต่มันก็เป็นราคาที่เราต้องแลกมาด้วยความสุขที่เกิดจากความรักความอบอุ่นในครอบครัวด้วยเหมือนกัน... บ้านต้นไม้เป็นอีกกิมมิค (Gimmick) ชั้นยอดที่ถูกใส่มาในหนังเรื่องนี้ บ้านต้นไม้ที่ไมเคิลยังสร้างให้ลูกๆไม่เสร็จเสียที เสมือนจะบ่งบอกถึงชีวิตครอบครัวของไมเคิลที่ไม่สมบูรณ์ เพราะความหวังดีต่อครอบครัวที่ออกมาในรูปความบ้างานของเขาเอง กระทั่งนายสปีโด้ อดีตครูสอนว่ายน้ำของเด็กชายแซม เข้าเติมเต็มชีวิตส่วนที่ขาดหายนี้ของครอบครัวนิวแมน (ที่หักไมเคิลออกหนึ่งคน) และสร้างบ้านบนต้นไม้หลังนั้นจนเสร็จสมบูรณ์ อีกส่วนที่ทำได้ดีจนน่าชื่นชมก็คือ ผู้กำกับเลือกที่จะใช้อาหารฟาสต์ฟู้ด มาเป็นสัญลักษณ์และตัวแทนของความรีบเร่งในชีวิตของคนยุคปัจจุบัน - ไม่เพียงแต่ไมเคิล และใช้มันในการเสียดสีได้อย่างแสบสันต์ถึงผลที่จะเกิดกับตัวเองในอนาคต ที่แม้เราเองก็รู้ดี แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้กับความสะดวกสบาย ที่จะทำให้เวลาในชีวิตของเราเพิ่มขึ้นอีกเล็กน้อย เหมือนกับหนังจะจงใจบอกเราว่าสภาพชีวิตอันวุ่นวายแบบนี้ นอกจากจะทำให้เราไม่มีเวลาเหลือให้ได้ดูแลคนที่เรารักแล้ว ยังทำให้เราไม่อาจดูแลตัวเองได้เต็มที่ และส่งให้เกิดผลที่สยดสยองดังที่ไมเคิลประสบในท้ายที่สุด... อ้อ...และผมไม่ได้กินอาหารฟาสต์ฟู้ดอีกเลยนับแต่ดูหนังเรื่องนี้เป็นต้นมา... ในเรื่องของการแสดง และการกำกับแล้ว ไม่มีอะไรให้ต้องกังวลครับ แฟรงค์ คอราชี กำกับได้ลื่นเนียน และนักแสดงทั้งหมดในเรื่องก็ไม่มีใครที่ดูแล้วรู้สึกสะดุด อ้อ! ยกเว้น เคท เบคคินเซลครับ เรื่องนี้เจ๊สวยสะดุดตามากมาย (^^”) ขณะที่บทนำของอดัม แซนด์เลอร์นั้น ก็ยังทำได้ประทับใจ และฮาแตกเหมือนเคย (แต่กับบางมุขนี่ก็แหม่งๆ อย่างฉากปู้ดๆใส่หน้าหัวหน้านี่ ผมว่าน่าเกลียดจังเลยแฮะ) ขณะที่ส่วนที่เป็นดราม่านั้น อดัม แซนด์เลอร์ทำได้ดีมากๆทีเดียว ดีจนไม่ค่อยอยากเชื่อว่าเป็นนักแสดงตลกเลยล่ะ ผมไม่ค่อยได้ดูหนังก่อนหน้านี้ของเขาสักเท่าไหร่ ก็เลยไม่รู้ว่าเรียกว่ามีพัฒนาการหรือเปล่า แต่เท่าที่เห็นในเรื่องนี้ อดัมสื่ออารมณ์ที่คนธรรมดาคนหนึ่งพึงจะเป็นในสถานการณ์นั้นๆได้ดีทีเดียว และที่ทำให้ผมประทับใจมากสุดๆ ก็คือฉากที่ไมเคิลย้อนกลับมาพบพ่อเป็นครั้งสุดท้าย นับเป็นฉากที่ยอดเยี่ยมทั้งในด้านการแสดงของ เฮนรี่ วิงเกลอร์ (The Waterboy 1998 / Down to You 2000) ในบทพ่อ กับอดัม แซนด์เลอร์ และความสะเทือนสะท้านในอารมณ์ความรู้สึกที่ดึงน้ำตาของผมมาคลอหน่วยได้อย่างยอมจำนน! ขอบอกเลยครับว่านี่เป็นฉากเด็ดที่สุดในหนังที่คุณไม่ควรพลาด และสำหรับคนที่มีความหลังกับเรื่อง “พ่อกับลูกชาย” ด้วยแล้ว ผมเชื่อว่าฉากนี้จะทำให้หนังเรื่องนี้กลายเป็นหนึ่งในหนังแห่งความทรงจำของคุณได้ไม่ยากเลย... ส่วนนักแสดงรุ่นเก๋าเรียกพ่ออย่างคริสโตเฟอร์ วอลเคนนั้นก็ทำได้สุดยอดเหมือนเคย กับบทของมอนตี้ นักวิทยาศาสตร์สติเฟื่องผู้ซึ่งตอนจบถูกหักมุมชนิดเอวแทบเคล็ด ซึ่งผมเองรู้สึกว่าหนังจงใจหักมุมมากเกินไป จนถึงขั้น “แถ” ถึงแม้จะใช้ตอบคำถามที่ว่าทำไมมอนตี้ถึงแว่บไปไหนมาไหนได้ทันทีก็เหอะ โดยรวมแล้ว ผมถือว่าหนังเรื่องนี้เป็นหนังที่ยอดเยี่ยมที่สุดในรอบปีทีเดียว ทั้งกับคุณภาพหนัง และคุณภาพเนื้อเรื่องที่ยอดเยี่ยมจนต้องยกนิ้วให้ อีกทั้งยังเป็นหนึ่งในหนังที่ “ฆ่า” หน้าหนังที่ดูธรรมด๊า ธรรมดาทิ้งไปได้ด้วยความเหนือชั้นในการดำเนินเรื่อง การแสดง รวมทั้งบทที่เข้มแข็งทรงพลัง และมีคุณค่าในเชิงให้ข้อคิดอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ง่ายๆทีเดียว... จากคุณ : patyawi - [ 28 ก.ย. 49 21:37:22 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ...สุดท้าย แม้เขาจะได้รับบทเรียนอันแสนล้ำค่า แต่รีโมทมหัศจรรย์ดุ้นนั้นก็พาชีวิตของไมเคิลที่ถูกควบคุมด้วยตัวเขาเองมาถึงจุดจบที่น่าเศร้า การเร่งเวลาแบบไม่คิดหน้าคิดหลังพาเขาผ่านช่วงเวลาทั้งสุขและทุกข์มาอย่างคนที่ไร้ตัวตน ไร้ความหมาย และไร้ความทรงจำ หากแต่ในวินาทีสุดท้าย ไมเคิลผู้ได้เรียนรู้แล้วถึงคุณค่าของเวลาทุกนาทีในชีวิต ก็ได้ยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งให้กับดอนน่า  ในกระดาษแผ่นนั้นคือประโยคที่ดอนน่าเคยเขียนถามเขาเมื่อครั้งแรกจุมพิต... อีกช่วงเวลาในชีวิตที่ไมเคิลทิ้งให้เลือนหายไปกับสายธารแห่งกาลเวลา “Would you still love me in the morning?” - - - “พรุ่งนี้เธอจะยังรักฉันไหม?” ในความหมายว่า ในวันพรุ่งนี้ ผมจะยังมีตัวตนในความทรงจำของคุณใช่ไหม? แทนคำพูดนับล้าน - - - ในสายฝนคืนนั้น ดอนน่าพยักหน้าทั้งน้ำตา... แล้วไมเคิลก็หลับตาลง... จากคุณ : patyawi - [ 28 ก.ย. 49 21:38:08 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ผมเดินออกมาจากโรงด้วยความรู้สึกอิ่มเอม และโหวงหวิวแปลกๆ ยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดู ไยเวลาที่ผมใช้ไปกับหนังเรื่องนี้ช่างผ่านไปไวนัก...ผมถามตัวเอง แต่ไม่มีคำตอบ ผมตอบได้เพียงว่าผมรู้สึกชอบหนังเรื่องนี้มากเหลือเกิน อย่างไรก็ดี เวลาในนาฬิกาก็ไม่ได้บ่งบอกแต่เพียงว่าผมเสียเวลาดูหนังไปมากเท่าไหร่แล้ว แต่ยังบอกด้วยว่าผมหมดเวลาอ่านหนังสือไปมากแค่ไหนแล้วเช่นกัน ผมทอดถอนใจอีกหน และเริ่มนึกถึงรีโมทมหัศจรรย์ดุ้นนั้น... สลัดความคิดนั้นออกจากหัว แล้วเดินตรงไปที่บันได รีบตรงกลับบ้านอ่านหนังสือดีกว่า... ใช้เวลาทุกวินาทีให้คุ้มค่า เพราะเราอยู่ในวินาทีนั้นได้แค่หนเดียว... <b> คะแนนความพอใจ : 9.5 / 10 </b> <i> หมายเหตุ :::::  ลักษณนามของรีโมทไม่ใช่ “ดุ้น” แต่เรียกเป็น “อัน” โปรดทำความเข้าใจว่าผู้เขียนเป็นประเภทเขียนเอามันเข้าว่า จึงต้องขอโทษครูภาษาไทยทุกท่านไว้ ณ ที่นี้ด้วย... </i> จากคุณ : patyawi - [ 28 ก.ย. 49 21:38:48 ]

ความคิดเห็นที่ 5 tag ใช้ [] ครับผม เป็นหนังอีกเรื่องหนึ่งที่ผมต้องเสียน้ำตาให้ T-T จากคุณ : สตอเบอร์รี่นมเขย่า (<Strawberry Milk Shake>) - [ 28 ก.ย. 49 22:00:31 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ประทับใจฉากเดียวกันเลยค่ะ ย้อนเวลากลับมาบอกว่าผมรักพ่อ จากคุณ : โดเรมีฟาซอลลาซีโด - [ 28 ก.ย. 49 22:11:19 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ที่จริงมันคือ ประโยคนี้ค่ะ Will you still love me in the morning? เมื่อยามรุ่งสาง เธอจะยังรักฉันไหม? จากคุณ : [WhAt'S Up?] - [ 28 ก.ย. 49 22:13:02 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ขอบคุณทั้งคุณ Strawberry Milk Shake สำหรับคำแนะนำวิธีโพสต์นะครับ แต่ผมคงจะไม่แก้แล้วล่ะ แบบนี้ดูงงๆดี อิอิ และขอบคุณคุณ [WhAt'S Up?] มากด้วยนะครับ สำหรับประโยคภาษาอังกฤษ ที่จริงผมไม่ค่อยมั่นใจ wording อะ ขออภัยไว้ด้วยครับ... เอ่อ ส่วนชื่อไทย... ผมตั้งใจแปลให้ผิด ให้เหมือนชื่อเพลงของ โบ สุนิตา ลีติกุล น่ะครับ แต่ยังงัยก็ขอบคุณไว้ด้วยครับ (-^-) จากคุณ : จขกท. (patyawi) - [ 28 ก.ย. 49 22:26:22 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ร้องไห้เหมือนกันค่ะ ตอนที่ดูเศร้าๆตอนที่ แม้กระทั้งเวลาที่พ่อจากไป ยังไม่ได้บอกลากันสักคำ หนังดูอบอุ่นดี พระเอกมีครอบครัวที่น่ารัก น่าอิจฉาดีค่ะ... จากคุณ : Mar@Moon (Mar@Moon) - [ 28 ก.ย. 49 22:42:36 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ดีใจครับ  ผมดีใจจนบอกไม่ถูกเลย ที่ยังคงมีคนที่ได้ประโยชน์จากหนังเรื่องนี้ครับ  และยินดีกับตัวคุณด้วยที่คุณได้ดูหนังเรื่องนี้ครับ หนังได้ให้อะไรเรามากนะครับ สำหรับ click ซึ่งก็เหนือความคาดหมายของผมไปเยอะมาก  .... ถ้าเจ้าของกระทู้มาเข้าดูก่อนหน้านี้จะเห็นกระทู้เชียร์ click เยอะมาก (มีพวกสวนกระแสนิดหน่อย)   ซึ่งต้องยอมรับว่าเรื่องนี้ เยี่ยม กว่าที่เราคาดไว้เสียอีกครับ .... โชคดีในการสอบครับ  และอย่าลืม Family come First นะครับ จากคุณ : ^~~--BeeR_ChimarO--~~^ - [ 28 ก.ย. 49 23:16:16 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion - [ 29 ก.ย. 49 00:04:58 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ร้องไห้ท่วมจอเลย จากคุณ : Aizawa - [ 29 ก.ย. 49 00:32:54 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ร้องไห้ ฉากที่ย้อนไปหาพ่ออ่ะ จากคุณ : Niceguy_C (Niceguy_C3) - [ 29 ก.ย. 49 06:36:12 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เขียนได้ดีมากครับ เป็นหนังที่คุ้มค่า ตั๋ว ในปีนี้ของผมเลย จากคุณ : ไส้เดือนฮีโร่ (romeora) - [ 29 ก.ย. 49 13:51:35 ]

ความคิดเห็นที่ 15 "ทุกวันนี้ความก้าวหน้าในหน้าที่การงาน และความสุขสบายดูจะเป็นตัวเร่งชีวิตของเราให้เร็วจนเกินไป จนเราเองลืมนึกไปว่ามีใครที่คอยอยู่เคียงข้างเรา และใครกันแน่ที่เราควรจะใส่ใจ " ชอบที่คุณพูดตรงนี้มากๆ เขียนได้ดีเหลือเกิน ชอบนะเรื่อง Click เราโดนหนังหน้ามันหลอกจริงๆอ่ะล่ะ ขอบคุณที่มา review ให้อ่าน สุดๆไปเลยค่ะคุณนักเรียนแพทย์ จากคุณ : ไม่สวยแต่จน - [ 29 ก.ย. 49 14:17:01 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ชอบมากๆ อะครับ จากคุณ : เม็กนีโต้ - [ 29 ก.ย. 49 15:47:13 ]

ความคิดเห็นที่ 17 หนังดีจริงๆ ค่ะ ยอมรับ จากคุณ : pyramidas - [ 29 ก.ย. 49 16:42:42 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ผมร้องไห้ประโยคนี้ อ่ะ Family Family Family come first!,  Honeymoon Ben Go HoneyMoon แก้ไขเมื่อ 29 ก.ย. 49 21:48:47 จากคุณ : Almost Innocent - [ 29 ก.ย. 49 21:48:11 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เป็นหนังอีกหนึ่งเรื่องที่ ประสบความสำเร็จนอกประเทศ จากคุณ : [Zam] - [ 29 ก.ย. 49 23:07:47 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ชอบเรื่องนี้มากๆเหมือนกันค่ะ ตอนแรกไปดูแบบไม่ตั้งใจเท่าไหร่ กะว่าไปฮากะอดัม แซนเล่อร์ ข้อคิดนิดๆหน่อยๆ แต่พอดูจริงแล้ว อยากให้คนข้างตัว (ซึ่งไม่ได้ไปดูด้วยกัน) ได้ดูด้วยค่ะ จะได้ซึ้งกะคำว่า Family come first ปล.รอซีดีอยู่ค่ะ จากคุณ : เด็กหญิงกล้วยบด - [ 30 ก.ย. 49 02:01:11 ]

ความคิดเห็นที่ 21 Would u still love me in the morning? .....foever,ever จากคุณ : Ottae - [ 30 ก.ย. 49 12:48:21 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เขียนได้ดีมากครับ น้ำตาซึมเหมือนกัน จากคุณ : absent-minded - [ 1 ต.ค. 49 00:54:12 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ปกติผมไม่ชอบหนังแนวนี้ครับ ตอนแรกคิดว่าเป็น Comedy แบบ Bruce Almighty จริงๆ มันก็คล้ายๆ กัน ... แต่ผมกลับชอบหนังเรื่องนี้มากๆ เป็นหนังดีที่สุดของปีนี้ ในสายตาผมเลยครับ จากคุณ : Gow27 - [ 2 ต.ค. 49 12:21:16 ]