[Spoilยิบ] ไลท์โนเวลReborn: Secret Bulllet vol.1 --บทที่1 ครึ่งหลัง

--ครึ่งหลัง--


ตัดฉากมายังดีโน่ที่ว่ายน้ำเข้าฝั่งมาจนสำเร็จ ไม่มีวี่แววว่าคนของอิเรโกลาเร่จะตามมา หากจะมีก็คงเป็นเสียงหัวเราะเย้ยหยันในความขี้ขลาดตาขาวของดีโน่ ที่ลอยดังตามมาหลังเ้จ้าตัวกระโดดน้ำหนี

ยิ่งคิดถึงความน่าสมเพชของตัวเองแล้ว ตาของดีโน่ก็ร้อนผ่าว อยากจะร้องไห้ออกมาให้ได้ แต่มาถึงตอนนี้จะให้ทำอะไรได้อีกเล่า พอรู้สึกตัวอีกทีก็กระโดดลงน้ำแล้ว พอคิดว่าถ้าจะหนีล่ะก็ ไม่มีจังหวะไหนนอกจากตอนนี้แล้วร่างกายก็ขยับไปเองโดยไม่ทันคิด


ขณะที่ดีโน่นั่งสมเพชตัวเองอยู่นั่นเอง รีบอร์นก็ปรากฎตัวขึ้น ดีโน่ตกใจ พยายามจะแก้ตัว แต่รีบอร์นก็บอกว่าตนเห็นทุกอย่างหมดแล้ว ตั้งแต่ที่ดีโน่พยายามหนีออกจากโรงเรียน แต่ที่ไม่ห้ามเพราะอยากรู้ว่าดีโน่จะทำยังไงต่อ

แล้วรีบอร์นก็บอกดีโน่ถึงการตายของรุ่นที่เก้า ซึ่งข่าวนี้ทิ่มแทงเข้าไปถึงหัวใจของดีโน่ เพราะตัวเองที่ขี้ขลาด หนีออกมาจากการเจรจา ทำให้เรื่องทุกอย่างเป็นแบบนี้

“เป็นเพราะฉัน.....ทุกอย่างเป็นเพราะฉัน....ฉัน...เป็นเพราะฉัน......”

“ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ ดีโน่”

“!!!”

ดีโน่ตกตะลึงกับคำพูดที่ไม่คาดคิดของรีบอร์น ในขณะที่เจ้าตัวอธิบายต่อไปว่า ก็ในเมื่อเป็นแบบนี้ คาบัคโรเน่ก็ถึงกาลอวสาน ดีโน่ก็ไม่จำเป็นต้องรับช่วงเป็นรุ่นที่สิบต่อ ทุกอย่างก็เป็นไปตามที่ดีโน่ปรารถนาแล้วไม่ใช่หรือ

“นั่นสินะ.....ความฝัน....เป็นจริงแล้วสินะ....”

ดีโน่พึมพำ ในแต่ชั่วอึดใจเด็กหนุ่มก็ร้องออกมาด้วยความคับแค้นและโศกเศร้าเท่าที่ใครบางคนที่เพิ่งสูญเสียสิ่งสำคัญยิ่งจะร้องออกมาได้ ดีโน่ร้องออกมาพลางกำหมัดแน่น แล้วออกวิ่ง...


---------------------------------------------------------


ฝ่ัายโรมาริโอ้ที่ถูกจับก็ถูกนำตัวไปพบ “ทีเกรย์”หัวหน้าใหญ่ของอิเรโกลาเร่ ซึ่งทีเกรย์ผู้นี้ที่แท้แล้วเป็นเพื่อนสมัยเด็กของโรมาริโอ้นั่นเอง(ทั้งสองต่างเป็นเด็กกำพร้าด้วยกันทั้งคู่) แต่เพื่อนรักก็ดันหักเหลี่ยมโหด ทีเกรย์ดูดายปล่อยให้โรมาริโอ้ถูกโยนลงทะเลในวันพายุคลั่ง เมื่อทีเกรย์ยื่นข้อเสนอมาเมื่อหนึ่งอาทิตย์ก่อน (หรือก็คือวันที่โรมาริโอ้เจอดีโน่ที่หนีจากโรงเรียนมา) ให้โรมาริโอ้ตีจากคาบัคโรเน่เสียแล้วมาเข้ากับพวกตนแทน โรมาริโอ้จึงปฏิเสธ เพราะคาบัคโรเน่รุ่นที่เก้า คือผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตเขาเอาไว้ในวันที่ถูกโยนลงทะเลนั่นเอง


มาคราวนี้ แม้จะตกอยู่ในสถานะเสียเปรียบ โรมาริโอ้ก็ยังยืนกรานปฎิเสธ ทีเกรย์จึงตอกเจ็บๆเข้าให้ว่าโดนเจ้าเด็กรุ่นที่สิบนั่นทิ้งแล้วไม่ใช่หรือไง ทั้งยังบอกว่าชีวิตของคนในตระกูลคาบัคโรเน่อยู่ในมือโรมาริโอ้ ถ้าหากยอมมาเป็นพวก ก็จะไว้ชีวิตพวกนั้น เมื่อโดนเล่นไม้นี้โรมาริโอ้จึงต้องยอมรับปาก

แต่ชั่วขณะที่ทีเกรย์คิดว่าโรมาริโอ้กลายเป็นลูกไก่ในกำมือของตนแล้วนั่นเอง โรมาริโอ้ก็ดึงปืนที่ซ่อนไว้ออกมา แล้วเข้าจี้ตัวทีเกรย์เป็นตัวประกัน แต่ทีเกรย์ก็บอกว่าสายไปแล้ว และบอกให้โรมาริโอ้รู้ว่ารุ่นที่เก้าตายแล้ว ก่อนจะฉวยจังหวะที่อีกฝ่ายเผลอส่งโรมาริโอ้ลงไปนอนบนพื้น

“ถ้าเป็นแบบนี้ก็ช่วยไม่ได้นะ”

ทีเกรย์จ่อปากกระบอกปืนเข้ากับหัวของโรมาริโอ้

“ลาก่อน เจ้าเพื่อนเกลอ”


แล้วเสียงคำรามของปืนก็ดังสนั่น....


แต่เป็นทีเกรย์ต่างหากที่โดนยิงเข้าที่ไหล่จนล้มลง

“ปลอดภัยใช่ไหม โรมาริโอ้!”

แม้ไม่อยากจะเชื่อ แต่คนที่เพิ่งจะช่วยโรมาริโอ้ไว้ก็คือดีโน่นั่นเอง! (แมวตัวร้ายกรี๊ดลั่นซอยไปหนึ่งยก)

ถึงกระนั้น ทีเกรย์ที่ต้องปืนของดีโน่เข้าไปก็ยังลุกขึ้นมาได้ และออกไล่ล่าดีโน่พร้อมกับลูกน้องอีกจำนวนหนึ่ง

หลังจากพวกนั้นตามดีโน่ออกจากห้องไป มาเฟียที่คุมตัวโรมาริโอ้ก็โดนรีบอร์นที่ปรากฎตัวขึ้นภายหลังจัดการไปจนหมด โรมาริโอ้บอกให้รีบไปช่วยดีโน่ แต่รีบอร์นก็บอกว่าให้รอก่อน เพราะตอนนี้ยังไม่รู้ว่าดีโน่กลายเป็น “ของจริง”แน่แล้วหรือยัง โรมาริโอ้ฟังแล้วก็ได้แต่ทำหน้างง


ทางด้านดีโน่ที่ถูกไล่ต้อนจนมุมก็โดนทีเกรย์เ่ล่นงานไม่เลี้ยง ความอับอายเพราะเสียท่า ถูกเด็กที่ยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมยิงเข้าให้ต่อหน้าลูกน้องทำให้ทีเกรย์ซัดดีโน่อย่างไม่ปรานี

“เอ้า! ลุกขึ้นมาสิ ลุกขึ้นมาเช่ ไอ้เด็กเมื่อวานซืน!”

ว่าแล้วทีเกรย์ก็จิกผมดีโน่ กระชากให้เด็กหนุ่มลุกขึ้นอย่างโงนเงน ใบหน้านั้นเปรอะเปื้อนไปด้วยรอยเลือดและน้ำตา

“จะถามแกข้อหนึ่ง ถ้าไม่ตอบจะฆ่าทิ้ง ถ้ายอมตอบจะฆ่าอย่างปรานี”

ส่วนคำถามนั้นก็คือ

“ทำไมแกถึงมาที่นี่? รู้อยู่แล้วไม่ใช่หรือไงว่ามาก็มีแต่จะโดนฆ่าน่ะหา”

ทีแรกดีโน่นิ่ง ไม่ตอบคำถาม ทีเกรย์ก็เลยตั้งท่าจะลงมือ แต่ก็โดนดีโน่ถ่มน้ำลายเปื้อนเลือดใส่หน้า ก่อนที่ดีโน่จะพูดว่า

“ฉันน่ะ เป็นพวกไอ้บ้าห่วยๆที่ไม่เอาไหน ตัวเองยังไม่รู้เลยว่าทำไมถึงมาที่นี่.......แต่ว่านะ!”

ดีโน่เว้นช่วง จ้องหน้าทีเกรย์อย่างเอาเรื่อง แล้วพูดต่อไปด้วยเสียงกร้าว

“ต่อให้เป็นไอ้ห่วยแค่ไหนก็เถอะ มันก็มีเวลาที่ทนอยู่อย่างห่วยๆต่อไปไม่ได้แล้ว! สิ่งสำคัญของฉันมาถูกทำร้ายเอาแบบนี้ จะให้หนีอีกได้ยังไงเล่า!”

สิ้นคำ แขนซ้ายของดีโน่ก็เกิดไฟลุกโชติช่วงขึ้น ซึ่งไฟสีขาวบริสุทธิ์ไร้ซึ่งเขม่าควันนี้ ก็คือไฟดับเครื่องชนในตำนานของพวกมาเฟียนั่นเอง

และเมื่อไฟนั้นดับลง ที่แขนซ้ายไปจนจรดข้อมือของดีโน่ ก็ปรากฎรอยสักที่เหมือนกับของคาบัคโรเน่รุ่นที่เก้าไม่มีผิด ดีโน่ทำอะไรไม่ถูกเพราะไม่รู้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง แต่รีบอร์นที่ปรากฎตัวขึ้นข้างๆ ก็ช่วยบอกว่านั่นคือหลักฐานว่าวิญญาณและศักดิ์ศรีแห่งคาบัคโรเน่ได้มาสถิตย์อยู่ในตัวของดีโน่แล้ว

สิ่งที่ดีโน่เงยหน้ามาเห็นคือรีบอร์นกับรังไหมประหลาด พอรู้ว่าเจ้ารังไหมนั่นคือเลออน ดีโน่ก็ประหลาดใจแต่รีบอร์นก็อธิบายว่าเลออนจะเปลี่ยนรูปร่างไปเมื่อใกล้เวลาที่นักเรียนของตนได้รับการทดสอบ

“แล้วหลังจากนั้น....”
ปากของเลออนขยับก่อนจะคายแส้หนังมาให้ดีโน่ รีบอร์นบอกว่า แส้ในมือดีโน่ ไม่ใช่แส้ที่เอาไว้เอาชนะศัตรู แต่มีไว้เืพื่อใช้สั่งสอนจิตใจที่ขี้ขลาดของดีโน่

ดีโน่ใช้แส้ที่ได้มาจัดการกับพวกมาเฟียอิเรโกลาเร่ ท่วงท่าอันบ้าคลั่งราวกับสัตว์ป่าทำให้ทีเกรย์ถึงกับหลุดปากพึมพำออกมาว่า “ม...ม้าพยศ....”

แต่ถึงลูกน้องจะถูกจัดการไปหมด ทีเกรย์ก็ไม่ยอมแพ้ คิดจะใช้เรือที่บรรทุกดินระเบิดไว้เต็มลำพุ่งเข้าชนเกาะ ดีโน่จึงสั่งให้โรมาริโอ้รีบเอาเรือเล็กออกไปเตือนชาวบ้านและอพยพคน แล้วตนจะหาทางหยุดเรือเอง แต่รีบอร์นก็บอกว่ามือใหม่อย่างดีโน่จะทำอะไรได้ แล้วชี้ไปข้างหลัง แล้วก็มีเสียงกร๊าซซซ ของกาเมร่า...เอ่อ...เอ็นซิโอ้ที่ตอนนี้ตัวใหญ่เท่าตึก ยืนจังก้าอยู่ รีบอร์นบอกดีโน่ว่านั่นคือเต่าฟองน้ำที่เกิดมาจากเลออนพร้อมๆกับแส้ของดีโน่ เอ็นซิโอ้ใช้ร่างอันใหญ่โตหยุดเรือไว้ แล้วก็เริ่มเปิดฉากการกินเรือสำราญลงท้องไปพร้อมกับระเบิด

และด้วยเหตุนี้การต่อสู้บนเรือสำราญ(ที่ลงท้องเอ็นซิโอ้ไปแล้ว)ก็จบลงพร้อมกับชัยชนะของคาบัคโรเน่



หลังจากนั้น ดีโน่ก็ไปเคารพหลุมศพของรุ่นที่เก้า เบื้องหลังของดีโน่คือเสียงร้องไห้ระงมของสมาชิกในตระกูลคาบัคโรเน่ รวมทั้งพวกชาวบ้าน แม้ทีเกรย์จะโดนจัดการไปแล้ว แต่ร่องรอยความเสียหายนั้นไม่ใช่ว่าจะเยียวยากันง่ายๆ เพราะรุ่นที่เก้าต่อสู้อย่างแลกด้วยชีวิตสมาชิกส่วนใหญ่จึงมีชีวิตรอดมาได้ แต่การสูญเสียรุ่นที่เก้าก็ทำให้คาบัคโรเน่สูญเสียความแข็งแกร่งไปอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้


ดีโน่กล่าวขอโทษกับทุกๆคนที่ตัวเองเป็นต้นเหตุให้เรื่องราวทุกอย่างเป็นเช่นนี้ พร้อมฝากฝังคาบัคโรเน่เอาไว้กับโรมาริโอ้ บอกว่าถ้าเป็นโรมาริโอ้ล่ะก็ ต้องปกป้องทุกคน และเป็นบอสที่ดีกว่าตนได้แน่ ก่อนจะบอกลา แล้วทำท่าจะเดินจากไป

แต่ขณะที่เดินสวนกับโรมาริโอ้ ดีโน่ก็โดนอีกฝ่ายคว้าแขนไว้ แล้วหมัดของโรมาริโอ้ก็ได้รับการประเคนเข้าใส่หน้าของดีโน่อย่างสวยงาม ส่งให้อีกฝ่ายลอยละลิ่วก่อนจะตกลงพื้นอย่างไม่เป็นท่า จังหวะที่ต่อย โรมาริโอ้คว้าแขนเสื้อด้านซ้ายเอาไว้ด้วย พอดีโน่ลอยไปด้วยแรงอัด แขนเสื้อจึงโดนฉีกออก เผยให้เห็นรอยสักบนแขนที่ไม่ได้เลือนหายไปนับจากวันที่มันปรากฎขึ้น

“ดวงอาทิตย์กับน้ำและชีวิต........รอยสักนั่นคือสัญลักษณ์ของชายผู้ที่จะปกป้องทุกอย่าง เป็นสัญลักษณ์ของชายผู้ที่จะขึ้นเป็นบอสของคาบัคโรเน่”

“................”

“ดีโน่!”
โรมาริโอ้เรียกชื่ออีกฝ่าย เป็นครั้งแรกที่ดีโน่ได้เห็นโรมาริโอ้น้ำตาคลอหน่วยแบบนี้

“นอกจากนายก็ไม่มีใครอื่นแล้วนะ ดีโน่!”

สิ้นคำพูดโรมาริโอ้ ทุกคนที่อยู่ในที่นั้น ไม่ว่าจะมาเฟียหรือชาวบ้านก็ร้องไห้กันระงม ขอร้องให้ดีโน่อยู่กับตนในฐานะรุ่นที่สิบ

“ห้ามไปไหนนะ ดีโน่!”

“วิญญาณรุ่นก่อนสถิตย์อยู่กับเธอนะ ดีโน่!”

“ที่นี่คือบ้านเกิดเมืองนอนของนายไม่ใช่เหรอ! เป็นครอบครัวของพวกเราไม่ใช่หรือไง!”

คำพูดของทุกคน ทำให้ดีโน่เองก็พลอยร้องไห้ออกมาด้วยจนโดนรีบอร์นพูดใส่ว่าไม่ใช่เรื่องต้องร้องไห้เสียหน่อย แต่ดีโน่ก็ตอบกลับไปว่าหนวกหู แล้วก็ยกแขนขึ้นมาป้ายน้ำตาป้อยๆ

รีบอร์นพูดต่อไปด้วยว่า ไม่ต้องเป็นห่วง ตนจะอยู่เป็นติวเตอร์ให้กับดีโน่จนกลายเป็นรุ่นที่สิบที่ยอดเยี่ยมเอง
พอแน่ใจว่าดีโน่จะรับช่วงต่อเป็นรุ่นที่สิบ ทุกคนก็ดีใจ ไชโยโห่ร้องกันดังลั่น ดีโน่ถูกรีบอร์นจัมป์คิกกระโดดเตะร่วงลงทะเลที่มีปลาฉลามที่รีบอร์นเรียกมาว่ายรออยู่ ดีโน่ว่ายหนีสุดชีวิต ท่ามกลางเสียงหัวเราะอย่างมีความสุข(บนความทุกข์ของดีโน่??)ของทุกคน


-------------------------------------------


หลังจากนั้นอีกหลายปีถัดมา ดีโน่ที่ขึ้นเป็นรุ่นที่สิบก็พิสูจน์ตัวเองในฐานะบอสของคาบัคโรเน่ด้วยการเอาชนะพวกตระกูลอื่นที่คิดจะโจมตีชิงอำนาจคาบัคโรเน่ที่มีบอสอายุน้อย และทำให้คาบัคโรเน่กลับมายิ่งใหญ่ได้อีกครั้ง แต่ถึงจะกลายเป็นบอสของตระกูลใหญ่เช่นนี้แล้ว ดีโน่ก็ยังต้องรับการฝึกสุดโหดของรีบอร์นอย่างต่อเนื่อง จนกลายมาเป็นชายที่เหมาะสมกับตำแหน่งบอสได้เช่นทุกวันนี้


ดีโน่คิดอยู่ในใจว่า ถ้าเทียบกับรีบอร์นแล้ว การฝึกของตนในฐานะครูฝึกยังจัดอยู่ในขั้นเริ่มต้นเท่านั้น ก่อนที่จะลุกขึ้นมองหาโรมาริโอ้แต่ก็ไม่เห็น
เอาแล้วไงล่ะ พอลูกน้องไม่อยู่อาการรั่วก็บังเกิดกับดีโน่ทันที ชายหนุ่มสะดุดรากไม้กลิ้งตกไปตามไหล่เขาพร้อมร้องเสียงดังสนั่น โรมาริโอ้ได้ยินเสียงร้องของเจ้านายตัวเองก็รีบมา ก่อนจะบ่นเอาว่ามีบอสแบบนี้อายเขาแย่ แต่ดีโน่ก็เถียงว่าตัวเองเป็นแบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว

ใช่ เป็นแบบนี้น่ะดีแล้ว

พลังในการต่อสู้เพื่อปกป้องคนสำคัญ นั่นแหละคือพลังที่ตนต้องการ

“พลังที่นายต้องการคืออะไรงั้นเหรอ....เคียวยะ”

ดีโน่คิดถึงอนาคตของลูกศิษย์ไป ก็มุ่งหน้ากลับไปยังเมืองนามิโมริ


------------------------------------------------

End of Part 1: Bucking-Horse Stampede

จบไปหนึ่งบท แฮ่

เกี่ยวกับรอยสักคุณดีโน่

ติดใจที่โรมาริโอ้บอกว่าสัญลักษณ์ของคาบัคโรเน่คือ “ดวงอาทิตย์กับน้ำและชีวิต” 3 อย่าง
ดวงอาทิตย์ โอเค อันนี้เห็น
ชีวิตนี่หมายถึงรอยสักรูปม้า?
แล้วไหนล่ะน้ำ?? ที่อยู่แถวๆคอดีโน่อ่ะเหรอ??(นั่นน้ำรึ??) คือ...อาจารย์อามาโนะขา...หนูไม่มีหัวศิลป์อ่ะค่ะ มองไม่ออก TvT;;
ใครมองออกช่วยบอกเราทีค่ะ รู้สึกคาใจจัง

บทที่สองอาจจะขอเว้นช่วงหน่อยนะคะ และยังไม่แน่ว่าบทที่สองจะได้ละเอียดแบบบทแรกไหม เพราะ...ลำเอียงค่ะ (ฮา) จริงๆที่หามาอ่านก็เพราะบทคุณดีโน่นี่ล่ะค่ะ แหะๆ แต่ไหนๆก็ไหนๆ จะพยายามย่อให้ครบถ้ายังทำไหวนะคะ

จากคุณ : แมวตัวร้าย - [ 4 พ.ย. 50 13:18:23 ]