ความคิดเห็นที่ 1 นางทาส ตอนที่ 14 อีกครั้งหนึ่ง ที่เสาใต้ถุนหอนั่ง ร่างของนางทาส ถูกมัดโยงไม่ถึงดิน แผ่นหลังเปลือยเปล่า  แม้ผ้าห่มอกก็ไม่ปิด  ทนายหนุ่มชายฉกรรจ์หลายคนถือหวายยืนหวดขนาบซ้ายบขวา ไฟสลัวส่งให้เห็นแผ่นหลังที่แตกเป็นริ้วมีเลือดไหล อย่างน่าสยดสยอง เย็น.............โอ๊ยยยย เจ้าคุณ........สันดานเลว  กี่ปีต่อกี่ปีมรึงก็ไม่เลิก คราวนี้กุ จะเอาให้ตายคาหวาย เฆี่ยนมันไป เย็น..........โอ๊ยยยยย บ่าวกลัวแล้วเจ้าค่ะ เจ้าคุณ.........อีเย็น มรึงจะตายคาหวายแน่  ถ้ามรึงไม่บอกว่ามรึงฉุดลูกกุไปทำไม เงียบไม่มีเสียงตอบจากนางทาส หล่อนยอมเสียชีวิตเซ่นความโกรธของท่าน แทนจะเปิดเผยความจริง  หากเอ่ยออกไป อย่างน้อยอีทาสแอบก็จะต้องนำมาเค้นเอาความจริง ซึ่งจะโยงไปถึงคุณสาลี่ และตัวอุ่นเรือนในที่สุด นางทาส จึงเงียบปากไม่พูดอันใด แม้หวายที่ลงฟาดกลางหลังจะเจ็บปวดแทบจะกัดกินชีวิตทั้งชีวิตของหล่อนให้แหลกสลายไปตอนนี้เลยก็ตาม “ ลูกของแม่คนเดียว แม่ยอมตายเพื่อปกป้องกันมิให้รอยไม้ กระทบผิวหนังอ่อนละไมของลูกเด็ดขาด” เจ้าคุณ........ว่าไงอีเย็น อีทาสเนรคุณ มรึงจะบอกกูมั้ย เย็นยังไม่ยอมปริปาก หวายข้างซ้าย และข้างขวากระหน่ำฟาดไม่ขาด ร่างนางทาสสั่นพรั่นตลอด หน้าตาบิดเบี้ยว น้ำมูกน้ำลายไหลเลอะปนน้ำตา  ริมฝีปากแบะ นัยน์ตาเหลือกลาน ความเจ็บปวดนั้นเล่นเข้าหัวใจ  กระนั้นก็ยังไม่ยอมเผยปากแถลงความจริง เจ้าคุณ....เฆี่ยนมันเข้าไป ปากมันแข็ง สันดานมันก็เลว เฆี่ยนมันจนกว่าจะพุด  ตายเสียดีมั้ยอีทาสชาติชั่ว   เย็นถูกฟาดกระหน่ำอย่างสาแก่ใจ จากคุณ : คุณพระนายไวยวงศา - [ วันลอยกระทง 12:37:27 ]

ความคิดเห็นที่ 2 นางทาส ตอน 15 ที่เรือนคุณสาลี่ อีแอบกับสาลี่กระวนกระวายใจ อย่างหนัก อีแอบ...........นายว่าอีเย็นมันจะพุดความจริงมั้ยเจ้าคะ  บ่าวกลัวมันวักทอด สาลี่..............หุบปากเถอะอีแอบ เอ็งกำลังพลอยให้ข้ากังวล อีแอบ.........บ่าวกลัวนี่นาย หวายนะนาย ถุกเนื้อถุกหนัง ปวดแสบปวดร้อนแทบขาดใจ สาลี่...........วะอีนี่....มรึงหุบปากได้แล้ว ข้าว่าอีเย็น มันไม่พูดหรอก ถ้าขืนมันพูดความจริง ยัยอุ่นเรือนนั่นแหล่ะจะโดนหนัก ต้องอับอายคนไปทั่ว ไหนจะนังแย้ม ที่มันเคารพนั่นอีก อกต้องแตกตายแน่ถ้ารุ้ว่าลูกมันแอบไปคบผุ้ชาย อย่างน้อยมันก็ต้องพังกันทั้งหมด มันไม่กล้าพุดหรอกวะ อีแอบ..........แต่สันดานคน เวลาจะแก้ต่างให้พ้นตัวมันก็มักจะหาข้ออ้างเสนอนะนาย สาลี่.......วะอีนี่ มาให้ตบปากทีเถอะ กุบอกให้หุบปาก สาลี่ฉุนเฉียวหนัก เดินเข้าไปจิกหัวอีแอบตบตี อีแอบจนร้องลั่นวิ่งหนีลงเรือนไป สาลี่ยังกังวลลึกอยู่ เกี่ยวกับความเรื่องนี้ เหตุกลัวภัยจะมาถึงตัว ................................................... จากคุณ : คุณพระนายไวยวงศา - [ วันลอยกระทง 12:42:06 ]

ความคิดเห็นที่ 3 นางทาส ตอนที่ 16. ที่หอนั่ง เย็นยังถุกเฆี่ยนอย่างหนักหน่วง  จนในที่สุดก็สลบคาหวาย เจ้าคุณ......สำออย หนังหนาอย่างมันไม่ตายง่ายๆ ไอ้ทับ แก้มัดมันออก ลากตัวมันไปให้นังฟักพยาบาลมัน หายเมื่อไหร่ลากมันมาเฆี่ยนจนมันจะพุดความจริง หญิงชรา งกๆเงิ่นๆ ประคบประหงม แกสลดใจเป็นที่สุด นางฟัก...........กรรมหนอกรรม เย็นเอ๊ยทำไมกรรมถึงไม่หมดไม่สิ้น ฮือๆ มา..อดทนนะลูกยายจะใส่ยาให้ ขณะที่ลงยา กล้ามเนื้อทุกๆส่วนของนางทาสก็เต้นระริก นัยน์ตาปิดสนิทแต่ยังมีลมหายใจอ่อนๆ นางฟัก............จะตายเสีย ทำไมต้องมีความให้เกิดขึ้นกับเอ็งไม่จบสิ้น เย็น................ลูก...ชั้น...รักลูก นางฟัก.........ฮือๆๆแต่เอ็งก็จะตายเพราะลูก เย็น............ยอม.....ยายยอมตาย ชั้นยอมตาย(เย็นสะอื้นเบาๆ) นางฟัก....ฮือๆ ตายแล้วบาปมันตกถึงใครกัน เลิกพูดเถอะเย็นเอ๊ย เลิกพุดเลิกทำ อย่าไปใกล้ลูกท่าน ลูกท่าน อย่าคิเป็นอย่างอื่น เตือนเสมอ บอกตลอด อย่าเผยอ เอ็งจะตายเสียเปล่า   เย็น.........ยอมตาย แม่ จะปกป้องลูก ฮื่อๆๆ นางฟัก......ฮือๆโธ่เอ๊ยเย็น เกิดมามีกรรม (เสยเส้นผมที่ปกหน้าขึ้นไห้ สะอื้นพราง) ต้องมารับโทษเพราะลูกของตัวเองสองครั้งสองหน อนิจจา เย็นเอ้ย พระยาสีหโยธิน หมุนกลับขึ้นเรือน ด้วยอารมณ์ดุเดือด ที่สุดร้องลั่นถามตัว สาลี่ ทนายวิ่งไปตามตัว สาลี่มาที่เรือนทันที สาลี่.............อะไรนะเจ้าคุณให้หา อีแอบ.........ตายแน่ ท่านทราบเรื่องแล้วแน่นาย สาลี่..........อีแอบมรึงจะตีโพยตีพายทำไม นิ่งข้าบอกให้นิ่ง ทนาย.....สั่งให้คุณสาลี่ไปพบเดี๋ยวนี้ สาลี่.........ทำไมอีเย็นมันพูดอะไรถึงข้าเรอะ ทนาย........เปล่าขอรับ แม่เย็นไม่พุดอะไรเลย สลบคาหวาย สาลี่ใจชื้นขึ้นมาบ้าง อีแอบทาสสติแตก รีบคลานเข้ามาเจ๋อ กอดข้านายไว้ สาลี่..........แล้วทำไมต้องเรียกข้าไปพบ .................................................................... แก้ไขเมื่อ 24 พ.ย. 50 13:00:23 จากคุณ : คุณพระนายไวยวงศา - [ วันลอยกระทง 12:44:29 ]

ความคิดเห็นที่ 4 นางทาส ตอนที่ 17 ที่เรือน เจ้าคุณ เจ้าคุณ..............อีเย็นมันทำอะไรอุ่นเรือนบ้างแม่สาลี่ สาลี่.................โอ๊ยมันฉุด เหมือนมันจะต้องการเอาสร้อยเอาแหวนในตัวล่ะเจ้าค่ะ เจ้าคุณ.............หล่อนแน่ใจรึ สาลี่..............ค่ะ มันรั้งคุณแดง ทั้งๆที่คุณแดงพยายบามเดินหนี มันก็เข้าขวาง ถ้ามันไม่ต้องการของมีค่ามันจะทำอย่างนั้นกับคุณแดงทำไม อีกอย่างมันก็รุ้อยู่ ว่าคนในบ้าน ไม่มีใครอยู่   มันถึงกล้า และมืดค่ำแบบนั้นมันถึงย่ามใจ เจ้าคุณ........ขอบใจแม่สาลี่ ที่ช่วยเป็นหุเป็นตาแทน ถ้าไม่ได้แม่สาลี่ไม่รุ้ว่าลูกชั้นจะเป็นไรมาก เพราะอีทาสใจทรามนั่น สาลี่รู้ว่าตัวเองรอดพ้นข้อกล่าวหา ใจกระหยิ่มก่อนจะขอลาลงเรือนไป อีแอบ แสนดีใจ เดินตามหลังแน่บไปที่เรือน เจ้าคุณยังโกรธแค้นนางทาสหนัก เดินไปที่ห้องคุณหญิง เพื่อไป ดูขวัญของลูกสาวสุดที่รัก คุณหญิงแย้มกอดอุ่นเรือนที่กำลังสะอึกสะอื้น มีสาวใช่นั่งหน้าตื่นอยู่สองคน เจ้าคุณ.................อะไรกันแม่แย้ม แม่แดงเป็นอะไรลูกยังไม่หายตกใจรึ คุณหญิงเช็ดน้ำตา คุณหญิง.................แม่แดงไม่สบายเจ้าค่ะ เป็นลม โถ ตัวเย็นชืดแล้วสั่นยังกะเป็นไข้ ดูซีคะ แกตกใจเสียงหวาย เจ้าคุณ.................เพราอีเย็น อีอุบาทว์เป็นต้นเหตุ (เจ้าคุณกัดกราม) อยากฆ่ามันเหลือเกินร ถามเท่าไหร่ๆ มันก็ไม่ยอมพูด ใจมันยังกะเหล้ก รออีกสองสามวันเถอะ ฉันจะเฆี่ยนมันอีก ช่วยกันประคับประคองลูก อุ่นเรือน อ่อนเอนอยู่ในวงแขนมารดา หลังจากให้ยาหอมดอและรับ ประทานอีกแล้ว คุณหญิงก็ประคองธิดาไปเข้านอน ............................................... คืนนั้นอุ่นเรือนนอนไม่หลับ หลับตา ลงครั้งไรก็เห็นแต่ภาพนางทาสถุกคนใช้ผุ้ชายคร่าตัวไปมัดโยงตามบัญชาเจ้าคุณ ซึ่งพอกลับจากวัด ทันเวลานาง สาลี่เอะอะเกรียวกราวขึ้น หลังนางทาสถูกโบยยับ หล่อนเสียวสยองใจเมื่อทราบว่าเย็นมิได้เกี่ยวพันมาถึงหล่อนเลย ทนรับอาญาอันรุนแรงเพราะความจงรักภักดี ต่อหล่อน น้ำตาไหลซึมเปียกขนตาจนชุ่ม อุ่นเรือนซ่อนสะอื้นไว้ในลำคอ เสียงหวายยังแว่วอยู่ในช่องหู  คำพิฆาตของ บิดาจะเฆี่ยนนางทาส ทำให้หัวใจหญิงสาวพรั่นพรึ่งสะดุ้งวิตกเป็นอย่างยิ่ง เสียงใครหนอกระซิบที่ข้างหู “เย็นจะตายเพราะเจ้า อีเย็นจะตายเพราะเจ้า “ หญิงสาวสะดุ้งสุดตัว คุณหญิงซึ่งยังไม่หลับก็รีบเข้ามากอดไว้ แก้ไขเมื่อ 24 พ.ย. 50 12:54:54 จากคุณ : คุณพระนายไวยวงศา - [ วันลอยกระทง 12:46:54 ]

ความคิดเห็นที่ 5 นางทาส ตอนที่ 18 คุณหญิง............เป็นอะไรลูก แม่แดง อุ่นเรือน.............คุณแม่เจ้าขา.....ลูกทนไม่ไหวแล้ว ช่วยลูกด้วยเถิด คุณหญิง.............แม่แดง ไม่สบายมากหรือลุก อย่ารัดแม่ไว้ แม่จะไปปลุกให้คุณพ่อไปเรียกหาหมอ ยิ่งกอดมารดาไว้แน่นหญิงสาวก็สะอึกสะอื้น พรางกล่าวว่า อุ่นเรือน..............ลูกบาปมากคุณแม่ขา  ลูกทำผิดเอง โธ่เอ๊ย เย็นจะมาต้องตายแทน เพราะลูกเป็นต้นเหตุแน่แท้ คุณหญิง.............อะไรกัน แม่แดง  บอกแม่ซีเป็นยังไง(คุณหญิงเสียงสั่นตกใจมากขึ้น) อุ่นเรือน.........คุณแม่ตีลูกเถิดเจ้าค่ะ คุณแม่ช่วยลูกด้วย ภรรยาเจ้าคุณพยายามปลอดโยนๆไต่ถามพลางเช็ดน้ำตาให้ เสียงสาวอ้ำอึ้งอยู่พักหนึ่ง แล้วเล่าความจริงสู่มารดาทุกประการ ลงท้ายเสริมว่า อุ่นเรือน.....ลูกยอมรับผิดเองเจ้าค่ะ  คุณแม่ สุดแต่คุณพ่อจะลงอาญาเถอะ อย่าเฆี่ยนเย็นอีกเลย โธ่เอ๋ยเย็น เขารักลูกจริงๆ สุ้ไม่เรียนเจ้าคุณพ่อ  ยอมรับโทษจนตัวแทบตาย คุณแม่เป็นที่พึ่งของลุกด้วยเถิดเจ้าประคุณ และนิ้วทั้งสิบที่มีลักษณะกลมกลึงดังลำเทียนก์พนมกราบเท้าผุ้เป็นมารดา  คุณหญิงแย้มตกตะลึง นัยน์ตาค้าง นั่งอั้นอยู่ชั่วครู่จึงพูด คุณหญิง.......ตายแล้ว แม่แดง กล้าหาญชาญชัยอะไรอย่างนี้ ก้อไอ้ทิดคล้อยน่ะ มันคนดีเสียที่ไหน ถุกท่านสมภารบังคับให้สึกเพราะมันเป็นปราชิกกะแม่หม้ายโยมอุปัฏฐากของมันเอง  อีแอบ กับนังสาลี่ต้องเอามาเฆี่ยนให้ลังขาด ดูเรอะ รวมหัวกันล่อลูกแม้จนเสียคน บุญหนักหนาที่เย็นมาขัดขวางไว้ มันคงลอบได้ยินเรื่องซีนา  โธ่เอ๋ยเวรกรรมของเย็นแท้ๆ เย็นเอ๋ย สำนึกในความเป็นแม่กับลูก ระหว่างอุ่นเรือนกับนางทาสแล้ว  คุณหญิงแย้มก็สลดใจเป็นที่ยิ่ง  เลือดในอก แม้จะมิได้ประคับประคองเลี้ยงดูมาก็รักเสียจนยอมเอาตัวเข้าแลก เพื่อป้องกันลูกไว้ เย็น นางทาสผู้น่าสงสาร คุณหญิงร้องไห้เสียงดังออกมาทันที   คุณหญิง..........เย็น ฉันยอม ยอมในความกตัญญูของเอง ฉันยอมในความรักที่เองมีต่อลูกข้า ฮือๆๆ อุ่นเรือน........คุณแม่ คุณแม่เจ้าขา คุณแม่ ลำพังได้ทราบว่าผู้ชายที่มาฝากรักลมปากของนางสาลี่คือคนโฉดก็เสียขวัญแล้ว ยิ่งเห็นมารดาเสียน้ำตา หล่อนก็ยิ่งฟูมหายไม่เป็นสมปะดี ห้องนอนคุณหญิงกับเจ้าคุณอยู่ติดกัน บุรุษผุ้มียศสะดุ้งตื่นเมื่อได้ยินเสียงนั้น  ท่านผวาลุกขึ้นนั่งฟังก่อน ครั้งแน่ใจว่าเป็นเสียงภรรยากับธิดาก็กระวีกระวาดลุกขึ้นมาเคาะประตูเรียก เจ้าคุณ.............เป็นอะไร แม่แย้ม แม่แดงไม่สบายมากเรอะ คุณหญิงเปิดมุ้งไขไส้ตะเกียงให้สว่างมากขึ้น ออกมาถอดกลอนรับ พอเห็นอุ่นเรือนหมอบฟุบอยู่บนที่นอน  ท่านเจ้าคุณก็ตรงเข้าไปลูบคลำหน้าและลำแขน เจ้าคุณ............แม่แดงเป็นอะไร ภรรยาสะอื้น เกิดความกังวลลังเลเกรงอุ่นเรือนจะต้องโทษ ถ้าทานทราบความจริง อุ่นเรือน.............เรียนคุณพ่อเถอะเจ้าค่ะ ลูกยอมรับผิด สีหน้าพยาสีหฏยธินเมื่อได้ฟังข้อควงามจากปากภรรยานั่นน่ากลัว นัยน์ตาดุมองไปที่ธิดาผุ้หมอบตัวสั่นอยู่บนฟูก ฟันขบแน่น มือกำ เสือกเท้าไปมาด้วยกริยาโกรธจัด คุณหญิงหวั่นท่าทางนั้น จึงขยับเข้ามาใกล้อุ่นเรือน กางแขนออกกอดไว้ ในตอนนั้น เจ้าคุณคออ่อน แววตาลดประกายกระด้างแลต่ำลงพื้น เบือนไปทางอื่น  ลมหายใจสะท้อน นิ่งกันสักครู่หนึ่งห้องนั้นก็ได้ยินแต่เสียง สะอื้นคุณหญิงและธิดา เจ้าคุณ..................โธ่เอ๋ย แม่แดง ผลักพ่อลงขุมนรกเสียแล้ว ยังดีที่บอกเสียก่อนหลังนางเย็นจะต้องรับหวายอีกครั้ง  น่าขอบใจมัน  ถึงมันจะเป็นทาสยังมีความกตัญญู กลับแม่แดงจะมีโทษ เอาตัวออกรับแทน พ่อกลังจะตีแม่แดงสักยี่สิบ ค่าที่ใจง่าย ไม่สมเป็นลูกพ่อลูกแม่เลย พ่อจะอภัย ก้เพราะแม่แดงสำนึกผิด ไม่กลัวพ่อ กระทั้งปล่อยให้พ่อสร้างบาปกับเย็นซ้ำ ท่านหยุด  ลุกขึ้นเดินออกไปจากห้องนั้นด้วย ท่าทางโผลเผลอ่อนเพลีย เหมือนคนพึ่งฟื้นไข้ โดยไม่หันไปดูภรรยาและธิดาอีกเลย รุ่งขึ้น ไม่มีใครได้เห็นเจ้าของบ้านทั้งสามเลย พอใกล้จะพลบ ที่ใต้ถุนหอนั่งมีการเฆี่ยนกันอีก โดยมีนางแอบถูกมัดมือ  การลงทัณฑ์ครั้งนี้ ไม่มีคำซักถามใดๆ นอกจากเจ้าคุณยืนคุมด้วยใบหน้าถมรึงทึงจนครบตามที่ท่านสั่ง  เมื่อแก้มัดออก ปรากฏว่า อีแอบช้ำมาก ถึงกับต้องหามกันไป และไม่มีใครทราบด้วยว่า เหตุผลกลใด นางสาลี่ นจึงมีรอยไหม้ ตามผิวหนังสลับซับซ้อนกันไปมา ทั้งถูกส่งมาล่ามโซ่ไว้มีหน้าที่ ตักน้ำผ่าฟืน .............................................. จากคุณ : คุณพระนายไวยวงศา - [ วันลอยกระทง 12:57:52 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อยากอ่านอีกจัง กำลังหนุกเลย จากคุณ : tang_p_t - [ วันลอยกระทง 14:24:16 ]

ความคิดเห็นที่ 7 จบแล้วหรอ...ขอบคุณ คุณพระนายมากๆๆ สนุกดีอะ+++ จากคุณ : HoNeY StOo (ยอน_ซอนจิน) - [ วันลอยกระทง 14:50:37 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ตามมาเฝ้ารอคุณพระนายฯ มาต่อให้จบ จากคุณ : เกิดมาใจดำ - [ วันลอยกระทง 15:22:43 ]

ความคิดเห็นที่ 9 @@@ เรื่องราวของ" อีเย็น"@@ ...จาก "นางทาส"บทประพันธ์ของ "วรรณสิริ" ...จบบริบูรณ์ จากคุณ : คุณพระนายไวยวงศา - [ วันลอยกระทง 19:58:54 ]