ความคิดเห็นที่ 1 พ่อแม่ของศันสนีย์คือ พระยาและคุณหญิงศุภอรรจนากร -- แล้วเวอร์ชันใหม่นี่เปลี่ยนจากพระยาเป็นอะไรหนอ โศรยา นภาพงศ์ อันนี้ฟังดูเหมือนนักร้องลูกทุ่งแฮะ แต่อีกไม่นานก็คงเป็นโศรยา รังสิมันตุ์แล้วมั้ง ^^ จากคุณ : lonea - [ 12 ก.พ. 51 20:47:55 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ยังอ่านไม่จบค่ะ แต่กำลังฮากับการที่คุณหฤษฏ์กับคุณธวัชชัยไปนั่งดูวัวชน แถมวัวชื่อ เอลวิส.... จากคุณ : thaliana - [ 12 ก.พ. 51 21:24:32 ]

ความคิดเห็นที่ 3 จำได้ชื่อ บองหลา จากคุณ : พฤหัส - [ 12 ก.พ. 51 21:40:41 ]

ความคิดเห็นที่ 4 o.o โอ้ ยังหาหนังสือนวนิยายเรื่องนี้ได้ไหมคะ แสดงว่าเรื่องนี้เขียนไว้นานมากๆ แล้วสินะ (ขนาดเป็นคออ่านนิยายนะ) แต่เรื่องนี้ไม่ได้อ่านเลย จากคุณ : Tikalung - [ 12 ก.พ. 51 22:30:56 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อยากรู้เกร็ดเรื่องนี้อีกจัง  ขอบคุณนะคะ จากคุณ : Dixie - [ 12 ก.พ. 51 22:45:40 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เฮ้ย จริงเหรอนี่ ธวัชชัยไปดูวัวชนกับหฤษฎ์ โอ้ เก่าจริงแฮะ หามาอ่านมั่งดีกว่า จากคุณ : papa mama love u - [ 12 ก.พ. 51 22:50:07 ]

ความคิดเห็นที่ 7 คห.4 เราเห็นเค้าพิมพ์ใหม่ออกมาขายแล้วนะ ที่ B2S เซ็นทรัลลาดพร้าวก็มี ซื้อมาแล้วเล่มนึง แต่ยังไม่ได้อ่านเลย จากคุณ : PK - [ 12 ก.พ. 51 22:53:00 A:58.8.159.144 X: TicketID:014235 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ถ้าจำไม่ผิด... เรื่องนี้ ไพโรจน์ สังวริบุตรกับ เนาวรัตน์ เคยเล่น  อิๆๆ แอบจำคำและความหมายของ บองหลา ได้ว่าเคยเรียกไพโรจน์ ไว้ตั้งแต่ เรายังเป็นเด็ก...ย้ำ  ตั้งแต่ยังเป็นเด็กม๊ากกกกกกกกกกกมาก จากคุณ : finfin - [ 12 ก.พ. 51 23:04:50 ]

ความคิดเห็นที่ 9 -ก่อนจากกัน หฤษฎ์ได้มอบ "อุลกะมณี" (อัญมณีสีดำเหมือนนิล แต่มีค่ากว่า) เป็นของแทนใจแก่โศรยา ซึ่งต่อมาศันสนีย์เอาไปขายหฤษฎ์ในราคา 3 หมื่นบาท -โศรยานั่งรถไฟสายใต้กลับบ้านมาเอง จากสถานีนครศรีธรรมราชมายังกรุงเทพ -หฤษฎ์ดับบุหรี่ด้วยนิ้วชี้กับนิ้วโป้ง -นุกูล ในนิยายชื่อ บุญล้อม ไม่แสนดีขนาดนี้ รู้จักกับ บุญทาย อีกตะหาก พอได้ข่าวโศรยาหายจากบ้านไปก็เกิดความหวัง กล้าจีบโศรยามากขึ้น โดยดูถูกโศรยาเล็กน้อยว่าเคยผ่านผช.มาแล้ว - ธวัชชัย หนุ่มโสดแสนดีมีสกุล จืดชืดเล็กน้อยถึงปานกลาง รักจริงหวังแต่งกะศันสนีย์ เมียเก็บที่มีในละครเป็นผู้ที่ถูกเติมขึ้นมา -หฤษฎ์ไม่ได้ปล้ำโศ และมารู้ว่าโศไม่ใช่ศันตอนที่ศันมาถึงนครแล้ว -นายใบ้ ในนิยายรูปชั่วตัวดำ ไม่หล่อกว่าพระเอกเหมือนละครเรื่องนี้ ปล. ใครเคยอ่านเรื่องม่านบังใจของผู้แต่งคนเดียวกันนี้ด้วย จะรู้สึกได้ว่า หฤษฎ์-หริน คือ ทัฬห์และไทว์ โศรยากลายเป็นสร้อยสน และศันสนีย์กลายเป็นสิริโสภา จากคุณ : แฟนคุณชูวงศ์ (หน้าตาเหรอหราเชียวนะเรา) - [ 12 ก.พ. 51 23:36:16 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ม่าย...............ค่ะ.......... ขอค้านคคห9 เมื่อก่อนอาจใช่ แต่หลังจากรู้จักกับนายหัวมาเกือบสองเดือน เดี๊ยนเห็นว่านายหัวหล่อกว่านายใบ้ค่ะ กระดิกหู เกาศอกซ้าย แคะขี้ฟัน นายหัวของเดี๊ยนและน้องโศ ก้อยังหล่อเริดค่ะ จากคุณ : พฤหัส - [ 13 ก.พ. 51 00:10:24 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เกร็ดน่าสนใจจังเลยค่ะ ขออีกๆ จากคุณ : กระเทียมเถา - [ 13 ก.พ. 51 00:41:45 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อ่า.... ขอบคุณมากๆเลยค่ะ ^_^ ยังถามพี่อยู่เลยว่า เวอร์ชั่น ลิขิต-สาวิตรี เค้ามีให้สร้อยรึป่าว หรือว่า เวอร์ชั่นนี้เค้าเพิ่มเรื่องสร้อยเอง เท่าที่อ่านที่สรุปมาจากหนังสือ คลาสสิก ดีจังค่ะ ^^ เวอร์ชั่นละครอันนี้ ทันสมัยดี ภาพสวย นักแสดงดี เนื้อหาเข้ายุคสมัย ปล. แอบเห็นด้วยกะคุณพฤหัสค่ะ อิอิ ตั้งแต่นายหัวเข้ากรุงแล้วเนี่ย ออร่ามากมาย เห็นหน้าแล้วอดอมยิ้ม กรี๊ดๆ(ในใจ)ไม่ได้เชียว ฮิฮิ ปล2. นุกูล เวอร์ชั่นก่อนๆ(ในละคร) เป็นไงอะคะ ไม่มีในความทรงจำเลย แสนดีแบบนี้รึป่าว จากคุณ : ^_^ - [ 13 ก.พ. 51 01:06:23 A:58.9.148.148 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 ในหนังสือมีแอบไปดูวัวชนด้วยเหรอค่ะ 55     พอดีไม่เคยอ่าน (ทางใต้ฮิตจริงๆค่ะวัวชน  ปัจจุบันก็ยังมีให้เห็นอยู่เยอะเลย) เอ ถ้าเป็นปัจจุบันไปดูไรดีล่ะ แก้ไขเมื่อ 13 ก.พ. 51 01:18:24 จากคุณ : ป้าเจ้าต๊ะแตง - [ 13 ก.พ. 51 01:17:33 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เรื่องนี้นานประมาณ 70-80 ปีแล้ว ดูจากสไตล์ของนวนิยายก็คิดว่า เก่าพอควร อย่าง บ้านทรายทอง รัตนาวดี ก็เก่ามาก ไม่งั้นจะเรียกว่า นวนิยายอมตะเหรอ  ต่อไปนายหัวคงขับจานบินมาหาโศที่เมืองกรุงแน่ ๆ จากคุณ : ญ (wipapan_25) - [ 13 ก.พ. 51 02:14:10 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ตาม คห.9 ถูกต้องค่ะ ทุกเวอร์ชั่นมีการมอบสร้อยคอ มาเจออันนี้มอบสร้อยข้อมือ งงเลย วันนี้ดูตอนนุกูลบอกโศให้รอแล้วนึกว่ากำลังดูคู่กรรม ก๊ากๆๆ - โศรยาจะสนิทกับธวัชชัย ปรึกษาปรับทุกข์ให้โศฟังเสมอ จนศันหาว่าจะแย่งธวชชัยไม่ใช่หฤษฎ์ - โศรักหฤษฎ์เพราะเขาเป็นสุภาพบุรุษไม่แตะต้องเธอ และยอมปล่อยเธอกลับบ้านเพราะรักกัน ไม่ใช่เพราะรู้ว่าเธอไม่ใช่ศัน อย่างที่คุณ คห.9 บอก พระเอกมารู้ว่าไม่ใช่ศันเมื่อโศกลับบ้านแล้ว - โศกับหฤษฎ์จากกันแบบรักกัน เมื่อมาเจอกันใหม่จะหวานกันมาก ไม่ใช่อย่างละครตอนนี้ -ธวัชชัยกับศันหมั้นกันอยู่และถอนหมั้นทีหลัง -พระเอกไปสั่งทำชุดเพชรไว้ก่อนแล้ว ให้ศันไปลองสวม -ธวัชชัยรถคว่ำหลังจากเห็นทั้งคู่นั่นรถด้วยกัน -ไคล์แม็กซ์ของเรื่องนี้คือศันจะต้องเข้าใจว่าหฤษฎ์รักตัวเอง ไม่เคยเฉลียวใจว่ารักโศ แล้วมาพี้คเอาตอนที่พระเอกมาสู่ขอโศ ได้รู้ตอนนั้น ซึ่งมันสะใจดี ไม่ใช่แบบละครตอนนี้ที่ศันปักใจว่าหฤษฎ์ชอบโศ โศจะแย่งหฤษฎ์ จนถึงกับตามไปต่อว่าตบตี ทำลายไคล์แม็กซ์อย่างเชิงเลย เวลาดูเรื่องนี้ต้องทำใจว่า นี่ไม่ใช่จำเลยรักของชูวงศ์ มันมาแค่พล็อตหลัก แต่รายละเอียดถูกเปลี่ยนไปซะเกือบหมด เฮ้อ จากคุณ : จำเลยเละ - [ 13 ก.พ. 51 04:54:43 A:61.91.163.206 X: TicketID:006897 ]

ความคิดเห็นที่ 16 (กลับมากระทู้นี้อีกรอบ) ไม่นานขนาดนั้นมั้งค่ะ เล่มที่อ่านนี่ พิมพ์แบบสองเล่มจบ ปกแข็ง พิมพ์ปี 2506 (1963) ราคาเล่มละ 30 บาท พิมพ์โดยแพร่พิทยา (ความอนาถของเราคือ เรายืมมาจากห้องสมุดแห่งหนึ่งในอเมริกาค่ะ แล้วเขามีแต่เล่มแรก ไม่รู้ว่าทำเล่มสองหายไปไหนตั้งแต่เมื่อไร สรุปคือ เราได้อ่านไปครึ่งเรื่องเท่านั้นละค่ะ น้องโศกำลังจะกลับกรุงเทพฯ พอดี แล้วหลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้นก็ไม่ทราบได้) คำนำของการพิมพ์รอบนี้ เอามาให้อ่านเล่นๆกันค่ะ .......... จาก ... แพร่พิทยา ในการจัดพิมพ์เรื่องประเภท "นวนิยาย" เสนอท่านนักอ่านเรื่องประเภทนี้ เราได้สรรหาเรื่องที่ดีจริงๆ มาจัดพิมพ์เสมอมา ฉะนั้น คราวนี้เราจึงนำเสนอ "จำเลยรัก" ของ ชูวงศ์ ฉายะจินดา นักประพันธ์กุลสตรีจากอาณาจักรรั้วจามจุรี ผู้ซึ่งเรารับรองอย่างเต็มภาคภูมิว่า เธอเกิดมาเพื่อเขียนนวนิยายโดยแท้จริง! "จำเลยรัก" ของเธอนี้ ไม่ใช่เรื่องประเภท "นวนิยายชีวิตประจำวัน" หรือ "นวนิยายชีวิตในครอบครัว" ซึ่งในปัจจุบันเป็นที่เบื่อหน่ายกันเต็มทีแล้ว และก็ไม่ใช่เรื่องโลดโผนผจญภัย ที่เต็มไปด้วยการต่อสู้ ของพระเอกอกสามศอกผู้เก่งเกินคน อันเป็นที่เอือมระอากันเหลือทนอีกเหมือนกัน แต่เป็นเรื่องของการผจญรักของหญิงสาวคนหนึ่ง ที่มีอกวัดโดยรอบอย่างมากก็แค่ ๓๖ - ๓๗ นิ้วเท่านั้น ซึ่งท่านผู้อ่านจะรู้สึกอภิรมย์ชมชื่นตลอดต้นจนกระทั่งจบ จากเค้าโครงเรื่องที่ไม่ซ้ำแบบใคร และคารมที่เอี่ยมอ่องระรื่นหู จากอารมณ์เชิงชื่น (sense of homour) ของผู้ประพันธ์ สรุปแล้วก็คือว่า "จำเลยรัก" เป็นนวนิยายที่สมบูรณ์ด้วยคุณสมบัติของนวนิยายที่ดีทุกประการ ซึ่งยากที่จะหาอ่านกันได้ แพร่พิทยา ...................... จากคุณ : thaliana - [ 13 ก.พ. 51 05:02:53 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เราชอบเวอร์ชั่นนี้ แต่ขณะเดียวกันก็รักเวอร์ชั่นนิยายด้วย อย่างที่คุณ คห.15 บอก ไคลแมกซ์ของเรื่องนี้คือตอนสู่ขอที่ฉีกหน้าศันศนีย์อย่างจัง สะใจมาก ๆ จากคุณ : เจ้าหญิงส้ม - [ 13 ก.พ. 51 10:16:13 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เราก็มีนวนิยายเล่มนี้ ไปค้นเจอที่บ้านคุณย่าวันก่อน ตื่นเต้นมากเลย จำได้ว่าเคยอ่านตอนเด็ก โศรยาที่จำได้เป็นคนดี เรียบร้อย ยอมคนและอ่อนโยนมากๆ โดยสันดานนะคะ แต่ในเรื่องปัจจุบันทำไมต้องสร้างเหตุผลขึ้นมาว่าโศรยายอมศันสนีย์เพราะศันสนีย์เคยช่วยชีวิต (อันนี้เราไม่คุ้นเลยค่ะ ถ้าจขกท.อ่านแล้วเจอในเล่มเก่าจริงๆ มายืนยันด้วยนะคะ จำไม่ได้ แต่เล่มหนามาก ขี้เกียจอ่านแล้วค่ะ)  คืออาจจะเป็นการหาเหตุผลทำให้มีที่มาที่ไปไม่งั้นคนดูจะไม่เชื่อว่าทำไมต้องยอมขนาดนี้ แต่จริงๆเราอยากให้นางเอกเป็นคนดีแบบไม่ใช่เพราะบุญคุณค้ำคอมากกว่า อีกอย่างนึงคุ้นๆว่า ในหนังสือหฤษฎ์กับธวัชชัยเป็นเพื่อนกัน ตอนที่หฤษฎ์ส่งโศรยากลับบ้านยังไม่ได้เจอหน้าศันสนีย์ ได้แต่กลับมาคิดถึงโศรยาที่บ้านโดยยังคิดว่าเป็นศันสนีย์อยู่แต่แก้แค้นคนนี้ไม่ลงแล้ว รีบเอาไปคืนก่อนที่จะรักมากกว่านี้และกลัวจะผิดต่อหริณ(แบบว่าเป็นช่วงหฤษฎ์จิตสับสนมากๆ) วันหนึ่งได้รับจดหมายจากธวัชชัยเพื่อนรักว่าจะพาคู่หมั้นสาวแสนสวย ชื่อศันสนีย์ ศุภอรรจน์ มาเที่ยวเกาะหมาก(ปีนัง) ให้หฤษฎ์พาเที่ยวหรือแวะเยี่ยมนี่แหละ หฤษฎ์ก็ได้แต่ดีใจระคนเสียใจที่จะได้เจอแต่เจอในฐานะคู่หมั้นเพื่อน จนถึงวันที่รอคอยพอเห็นหน้ารู้ว่าไม่ใช่คนนี้ก็ทั้งดีใจและเสียใจอีก ที่รู้ว่าไม่ใช่คู่หมั้นเพื่อน แต่ก็ไม่ได้เจอตัว หลังจากนั้นก็เลยหอบเอาหัวใจพองโตไปหาโศรยาที่กรุงเทพฯได้ เพราะไม่ต้องรู้สึกผิดว่าโศรยาทำให้หริณตายอีกต่อไปแล้ว จขกท.เพิ่งอ่านสดๆ ถ้าเราจำผิดไป มาเล่าด้วยนะคะ เพราะอ่านตั้งแต่เด็กๆ จำได้แต่ว่าประทับใจมากๆ แต่ตอนเด็กจินตนาการสูงไม่รู้คิดไปเองเยอะรึปล่าว 555 แต่ในหัวมันเป็นเรื่องราวอย่างนี้อ่ะค่ะ จากคุณ : ธนิสรา - [ 13 ก.พ. 51 10:34:28 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เป็นแฟนหนังสือเรื่องนี้ แต่ชอบละครเวอร์ชั่นนี้มากค่ะ ตอนแรกแอบเซ็ง ที่เปลี่ยนบท แต่ตอนนี้หลงรักคนเขียนบทแล้วล่ะ คิดว่ามันคือละครเรื่องจำเลยรักสิคะ มันสนุกมากกกกเลยนะ จากคุณ : พฤหัส - [ 13 ก.พ. 51 10:42:08 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ขอบคุณ จขกท. สำหรับเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยค่ะ สงสัยอยู่อย่างเดียว ในละครทีวี ศันสนีย์ เอ่ย ชื่อ-นามสกุล นายหัวตั้ง 2 ครั้ง (ถ้าจำไม่ผิด) แต่ไม่สะกิดใจเลยหรือคะ? หรือว่าศันสนีย์ไม่รู้จักชื่อ-สกุลของหริณ? หรือว่า หริณใช้คนละนามสกุลกับหฤษฏ์คะ? จากคุณ : เนเน่จัง (NeNeJunG@YimSiam) - [ 13 ก.พ. 51 11:11:46 ]

ความคิดเห็นที่ 21 หริณใช้นามสกุลแม่ หฤษฎ์ใช้นามสกุลพ่อ จากคุณ : 007 (panaratb) - [ 13 ก.พ. 51 13:22:04 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ขอบคุณ #21 ค่ะ จากคุณ : เนเน่จัง (NeNeJunG@YimSiam) - [ 13 ก.พ. 51 13:46:24 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ในนิยายไม่มีเรื่องนามสกุลแม่ นามสกุลพ่อ หรอกค่ะ อ่านแล้วก็ลืมๆ เพลินๆไป แต่พอเป็นละครโทรทัศน์ยุคปัจจุบัน จำเป็นต้องเติมเหตุผลเข้าไป เพราะเชื่อว่าต้องมีคนช่างคิดแบบคุณเนเน่จังนี่ละค่ะ สมมติถ้านามสกุลเดียวกัน ศันสนีย์จะไม่สะกิดใจหฤษฎ์บ้าง ก็คงพิลึกคนใช่มั้ยคะ จากคุณ : katt1963 - [ 13 ก.พ. 51 15:06:46 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เคยอ่านเรื่องนี้เหมือนกัน แล้วก็เพิ่งกลับไปอ่านอีกรอบเมื่อไม่นานมานี้ ขำตอนที่คุณศันสนีย์บอกกับเด็กรับใช้ว่า "ฉันต้องจ่ายใบแดง ๆ ไปตั้งสามใบแน่ะ กว่าจะได้ผมดัดสวย ๆ แบบนี้" แสดงว่าเรื่องนี้แต่งไว้นานมาก ๆ เลย ค่าทำผมถึงได้ถูกปานนั้น จากคุณ : เจ้าแก้มป่อง - [ 13 ก.พ. 51 15:08:05 ]

ความคิดเห็นที่ 25 โอ้โห! ละเอียดมากกกกก ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปตามเวลา จากคุณ : littleP-loan - [ 13 ก.พ. 51 17:46:31 ]

ความคิดเห็นที่ 26 "แต่เป็นเรื่องของการผจญรักของหญิงสาวคนหนึ่ง ที่มีอกวัดโดยรอบอย่างมากก็แค่ ๓๖ - ๓๗ นิ้วเท่านั้น" 55555 โศรยาอึ๋มจริงๆ คุรณ คห.18 ใช่ค่ะ ที่คุณว่ามาถูกต้องแล้ว จากคุณ : จำเลยเละ - [ 14 ก.พ. 51 00:55:00 A:61.91.160.77 X: TicketID:006897 ]