ความคิดเห็นที่ 1 แล้วเสียงบริกรก็ดังแทรกจังหวะขึ้นมา  " เชิญทางนี้เลยครับ " เป็นผู้หญิงวัยกลางคนรูปร่างท้วมในชุดสีม่วงเดินเข้ามาในห้อง ( หรือว่า คนๆนี้คือ คุณกุหลาบสีม่วง -  มายะ) " อ้าวคุณ คุณคิตะชิราคาวะใช่มั้ยครับเนี่ย ? "  เสียงมาสึมิดังขึ้น "อุ๊ยตาย ถ้าจำไม่ผิด คุณคือลูกชาย ผ.อ. ฮายามิสินะคะ  ไม่ได้พบกันนานนะคะ " คิตะชิราคาวะตอบ "แต่ยืนคุยกันแบบนี้คงไม่เหมาะ" แล้วทั้งสามคนก็นั่งลงที่โต๊ะรับประทานอาหาร " คิตะจิม่าคุง นี่คือคุฯคิตะชิราคาวะ ผู้เคยเป็นดาวเด่นในวงการโอเปร่า ตอนนี้เป็นครูสอนนักร้องประสานเสียงในโบสถ์ " มาสึมิกล่าวแนะนำคุณคิตะชิราคาวะให้มายะรู้จัก " และนี่คือคุณคิตะจิม่า เธอได้รับบทเป็นอาร์ดิสในละครคราวนี้น่ะครับ " มาสึมิบอกกับคิตะชิราคาวะ "แหม อาร์ดิสเหรอคะ คิดถึงจังเลย" คิตะชิราคาวะกล่าว "คุณเคยรับบทนี้มาแล้วใช่มั้ยครับ" (มาสึมิ) มายะหันไปมองคุณคิตะชิราคาวะ (คนๆนี้เคยรับบทอาร์ดีส - มายะ) " ว่าแต่คุณคิตะชิราคาวะครับ คืนนี้คุณ.... " "คือว่าฉัน ได้รับบัตรเชิญน่ะค่ะ" คิตะชิราคาวะตอบพลางหยิบบัตรเชิญจากกระเป๋าพร้อมกับดอกกุหลาบสีม่วงดอกหนึ่ง "อ๊ะ ฉันก็ได้รับจากคุณกุหลาบสีม่วงค่ะ แล้วทำไมเขาถึงได้..."  มายะกล่าวอย่างตกใจ มาสึมิที่ฟังอยู่ก็หัวเราะขึ้นมา แล้วกล่าวต่อว่า " สงสัยเขาอยากให้คุณ 2คนได้พบกันน่ะครับ คงเป็นเจตนาที่บริสุทธิ์ใจน่ะ " จากคุณ : ตุ๊กตาน้ำแข็ง - [ 4 มี.ค. 51 02:48:16 ]

ความคิดเห็นที่ 2 แล้วบริกรก็นำอาหารมาเสิร์ฟที่โต๊ะ " งั้นผมขอดื่มให้กับอาร์ดีสทั้งสอง" มาสึมิหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาจิบ "คุณลูกค้าครับ มีจดหมายถึงคุณน่ะครับ" บริกรกล่าวพร้อมกับยื่นจดหมายให้มายะที่นั่งซึมเศร้าอยู่ เป็นซองจดหมายสีขาวที่ตรงมุมมีรูปดอกกุหลาบสีม่วง มายะรับจดหมายมาแล้วเปิดอ่าน ในนั้นมีใจความว่า [ เธอคนนี้จะต้องสามารถช่วยคุณได้แน่นอน ขอให้เป็นคืนที่วิเศษสำหรับคุณ ] มายะอ่านจบก็น้ำตาซึม ( เขาไม่มา.... คุณกุหลาบสีม่วง ) จากคุณ : ตุ๊กตาน้ำแข็ง - [ 4 มี.ค. 51 02:48:42 ]

ความคิดเห็นที่ 3 มาสึมิที่คอยสังเกตสีหน้าและความรู้สึกของมายะโดยตลอดตั้งแต่มายะรับจดหมายและเปิดอ่าน กล่าวตัดบทขึ้นว่า "บทอาร์ดีสของคุณนี่เป็นตำนานเลยนะครับ ได้ยินว่าเป็นเจ้าหญิงที่ดูสูงศักดิ์มาก " "ตั้ง 20 ปีมาแล้วล่ะค่ะ คิดถึงจริงๆเลย " คุณคิตะชิราคาวะยิ้มเล็กน้อยแล้วหัวเราะ "เป็นอะไรไปคะ ท่าทางไม่สนุกเลย "คิตะชิราคาวะหันไปถามมายะที่นั่งก้มหน้าเศร้าซึมอยู่ "ฉันไม่มีความมั่นใจน่ะค่ะ ทั้งความสวยและความสูงศักดิ์ ฉันไม่มีสักอย่างเดียว " คิตะชิราคาวะได้ฟังก็ยิ้มแล้วกล่าวว่า " ตอนที่แสดงบทอาร์ดีสครั้งแรก ฉันอายุได้ 31 ปีแล้วนะคะ ไม่ได้เป็นสาวอ่อนวัยเหมือนคุณ หน้าตาก็ไม่น่ารักเลยสักนิด แต่ฉันก็ยืนอยู่บนเวทีโดยเชื่อว่าตัวเองคืออาร์ดีส " ( เชื่อว่าตัวเองคืออาร์ดีส ? - มายะ ) คุณคิตะชิราคาวะลุกขึ้นจากโต๊ะอาหาร แล้วค่อยๆเดินไปหยุดอยู่หน้าแจกันดอกไม้ ที่มีกุหลาบสีชมพูจำนวนมากปักอยู่อย่างสวยงาม "คิดว่ากุหลาบพวกนี้เป็นยังไงคะ" คิตะชิราคาวะกล่าวขึ้น มายะหันไปมองดอกกุหลาบ  "ก็สวยดีน่ะค่ะ" คุณคิตะชิราคาวะยิ้มเล็กน้อยแล้วเอื้อมมือไปหยิบกุหลาบสีชมพูจากแจกันมาดอกนึงแล้วยื่นให้มายะ "ถ้างั้น ลองถือไว้ แล้วพูดว่า กุหลาบนี่สวยจังเลยหน่อยสิคะ " มายะรับดอกไม้มาแล้วกล่าวด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม "กุหลาบนี่สวยจังเลย " "คราวนี้ ลองถือไว้แล้วพูดประโยคเดียวกับเมื่อกี้นะคะ" มายะตกใจอย่างมากเมื่อคุณคิตะชิราคาวะหยิบดอกกุหลาบขึ้นมาอีกดอก ขยำจนยับเยินแล้วส่งให้มายะ มายะรับมาแล้วฝืนยิ้มเฝื่อนๆแล้วพูดว่า "กุหลาบนี่สวยจังเลย" คุณคิตะชิราคาวะยิ้ม " คุณโกหกนะ.. กุหลาบเละๆแบบนี้คงไม่มีใครคิดว่าสวยหรอก จริงมั้ยคะ " "งั้นคราวนี้ลองถือไว้แล้วพูดอีกทีสิคะ ให้สมมุิติว่าอยู่บนเวทีนะคะ" คุณคิตะชิราคาวะหยิบดอกกุหลาบขึ้นมาอีกครั้ง หักดอกกับก้านออกจากกัน แล้วยื่นแต่ก้านดอกไม้ให้มายะ มายะที่รับก้านดอกไม้มา ค่อยๆหลับตาลงแล้วนึกในใจ "สมมุติว่าอยู่บนเวที" มายะกำลังนึกว่าถือดอกกุหลาบสีชมพูในมือและดอกไม้นั้นกำลังผลิบานอย่างช้าๆ เมื่อลืมตาขึ้นมามายะก็มองที่ก้านกุหลาบด้วยแววตาอันสดใสประดุจสาวน้อยได้ช่อดอกไม้จากคนรัก "กุหลาบนี่สวยจังเลย~  " "ยอดเยี่ยมมากค่ะ เมื่อกี้แหล่ะค่ะ ที่เรียกว่าการแสดงน่ะ " คิตะชิราคาวะที่ดูอยู่ยิ้มแล้วกล่าวชมมายะ "เมื่อกี้นี้ คุณได้พูดประโยคนั้นออกมาด้วยความรู้สึกจากใจจริงๆเลยใช่มั้ยล่ะคะ เพราะคุณได้ทบทวนความรู้สึกไงคะ " "ทบทวนความรู้สึกเหรอคะ ?" "หากเราไม่มีความรู้สึกแบบนั้นจริงๆ ก็จะไม่มีพลังในการจูงใจค่ะ ถ้าเราแสดงโดยมีจิตใจของเจ้าหญิง ไม่ว่าอยู่อิริยาบทไหนก็จะดูสมจริง " คิตะชิราคาวะกล่าว มาสึมิที่เฝ้ามองอยู่ห่างๆโดยตลอดยิ้ม เมื่อเห็นมายะเริ่มจับทางในการแสดงได้ หลังจากนั้นทั้ง 3 คนก็แยกย้ายกันกลับไป จากคุณ : ตุ๊กตาน้ำแข็ง - [ 4 มี.ค. 51 02:49:32 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เช้าวันต่อมาก็มีการซ้อมบทละครที่นิทเท "ลาสต์เนีย ประเทศของฉัน ดินแดนที่ถูกปกครองโดยจอมทัพแห่งฤดูหนาวถึงครึ่งปี เสียงของพายุหิมะ มันพัดกระหน่ำดังกึกก้องอยู่ในหูของฉัน" อายูมิกล่าวขึ้นพร้อมแสดงท่าทาง พออายูมิแสดงจบมายะก็แสดงต่อ "ฉันรู้ดีว่ารอยยิ้มของเทพธิดาแห่งฤดูใบไม้ผลิ แข็งแกร่งกว่าดาบของจอมทัพแห่งฤดูหนาวมากนัก " (มายะกล่าวพร้อมแสดงท่าทาง) "พายูหิมะเอ๋ย เหล่ากองทหารของฉัน ศัตรูอยู่ที่ปราสาทโน่นจงทำให้พวกมันเป็นน้ำแข็งซะ ด้วยดาบ..."  (อายูมิ) ครูสึกิคาเงะที่ยืนดูการซ้อมอยู่เอาไม้เท้าเคาะที่พื้นหยุดการแสดง "รู้สึกว่าพวกเธอจะยังไม่เข้าใจบทของตัวเองอยู่ดีนะ แสดงครึ่งๆกลางๆแบบนี้ขัดตาจริงๆ"  ครูสึกคาเงะแสดงอาการไม่พอใจ "คุณฟูมะคะ วันนี้ดิฉันขอตัวละค่ะ คู่แสดงเป็นแบบนี้คงซ้อมกันไม่ได้หรอก" ครูสึกิคาเงะหันไปกล่าวกับ ผู้กำกับฟูมะแล้วเดินออกจากห้องซ้อมไป มายะและอายูมิได้ยินดังนั้นก็รีบเดินเข้าไปหาครูสึกิคาเงะ "ครูคะ ครูสึกิคาเงะ ช่วยบอกสักคำเถอะค่ะ ครูไม่พอใจตรงจุดไหนเหรอคะ" มายะถามด้วยแววตาเศร้าๆ ครูสึกิคาเงะจึงหันไปกล่าวกับผู้กำกับว่า "คุณฟูมะคะ ขอยืมตัว 2 คนนี่หน่อยนะคะ" จากคุณ : ตุ๊กตาน้ำแข็ง - [ 4 มี.ค. 51 02:50:06 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ครูสึกิคาเงะพามายะและอายูมิไปยัง โรงเก็บของเก่าๆของนิทเท "ตอนนี้ฉันคือ แม่ของกษัตริย์แห่งลาสต์เนีย ฮัลดร้า ตาบอดและเดินเหินไม่สะดวก เดี๋ยวเราจะมาพูดคุยกัน " "แต่ว่าในฐานะ อาร์ดิส และ ออลิเกลด์ นะ" ครูสึกิคาเงะหยิบหน้ากากมาสวมและหยิบไม้เท้ามาถือไว้จากนั้นก็เดินไปนั่งบนเก้าอี้ "มาแล้วเหรอทั้ง 2 คน สบายดีกันรึเปล่า" ครูสึกิคาเงะเริ่มแสดง "เพคะเสด็จย่า" (อายูมิ) "ขอบพระทัยที่เป็นห่วง อาร์ดิสสบายดีเพคะ" (มายะ) "หลานทั้งสอง คิดยังไงกับเสด็จย่าคนนี้บ้างล่ะ ขอให้ตอบมาตามตรงนะ " ( พระราชชนนีที่ไม่เคยได้พบหน้า เสด็จย่าที่ปล่อยให้แม่ของเราถูกประหารโดยไม่ช่วยเหลือ.. ต้องเกลียดสินะ แต่จะแสดงความรู้สึกออกไปตรงๆไม่ได้ - อายูมิ ) ( เสด็จย่าทรงเกลียดผู้คน แต่ถ้าเป็นอาร์ดิสที่แสนบริสุทธิ์ล่ะก็ - มายะ ) เป็นมายะที่ก้าวออกมาข้างหน้าแล้วกล่าวว่า " รักเพคะเสด็จย่า แต่ว่าบางครั้งก็รู้สึกกลัวเหมือนกันเพคะ " แล้วอายูมิก็ก้าวออกมาข้างหน้าแล้วกล่าวว่า "หม่อมฉันเคารพเสด็จย่าเพคะ" " หลานเคารพตรงไหนงั้นเหรอ กับย่าที่ไม่เคยได้พบหน้านี่นะ " ครูสึกิคาเงะถามอายูมิ อายูมิชะงักไปเล็กน้อยแล้วอ้ำอื้งตอบว่า " คือว่า ฟังจากคนที่มาที่คุมขังน่ะเพคะ " ครูสึกิคาเงะจ้องเขม็งไปที่อายูมิ  "แล้วเขาว่ายังไง" "ทรงมีอำนาจน่ายำเกรง และมีพระสติปัญญาเฉียบแหลมยิ่งกว่าใครเพคะ" อายูมิตอบ "ขอบใจจ้ะ ออลิเกลด์" (ครูสึกิคาเงะ) ( อายูมิถอนหายใจโล่งอก ) จากนั้นครูสึกิคาเงะก็ตั้งคำถามใหม่ " แล้วหลานทั้งสองชอบสัตว์อะไรล่ะ ?" " สัตว์เหรอ ชอบหมดเลยเพคะ อาร์ดิสชอบสัตว์ทุกชนิด"  มายะตอบด้วยรอยยิ้มสดใส "เป็นคำตอบที่สมเป็นหลานจริงๆ" ครูสึกิคาเงะยิ้ม (ออลิเกลด์อยู่แต่ในคุก สิ่งที่มองเห็นจากหน้าต่างของคุกก็มีแต่.. ) อายูมิครุ่นคิด "นก... ชอบนกเพคะ นกที่โบยบินไปในโลกกว้างได้อย่างอิสระ" อายูมิตอบ (พอคิดอย่างนี้ก็เริ่มเข้าใจในตัวออลิเกลด์มากขึ้น ) อายูมิเริ่มเข้าถึงบทแล้ว ครูสึกิคาเงะถามขึ้นมาอีกว่า " แล้วหลานทั้งสองคิดต่อกันยังไงบ้าง ? " ทั้งมายะและอายูมิต่างอึ้งทั้งคู่ แต่ก็เป็นอายูมิที่ตอบคำถามก่อน "เป็นคนที่สวยมากเพคะ" อายูมิยิ้มแล้วตอบครูสึกิคาเงะ "แล้วหลานไม่รู้สึกแค้นบ้างเหรอ" อายูมิทำท่าทีอึดอัดใจแต่ก็ฝืนยิ้มแล้วตอบว่า "ไม่เพคะ ก็เธอเป็นเพียงคนเดียวที่ห่วงใยหม่อมฉันซึ่งอยู่ในที่คุมขังนี่เพคะ " ครูสึกิคาเงะหันไปมองมายะ " อาร์ดิส ตอบซิ " "ดีใจมากเลยเพคะที่ทรงคิดเช่นนั้นกับหม่อมฉัน ให้หม่อมฉันเรียกเสด็จพี่ได้มั้ยเพคะ" มายะยิ้มแล้วตอบ "จ้ะอาร์ดิส พี่ดีใจจริงๆที่มีน้องสาวอย่างเธอ" (อายูมิ) แล้วครูสึกิคาเงะก็ถามขึ้นอีกว่า "อาร์ดิส ออลิเกลด์ พวกหลานคิดยังไงกับประเทศลาสต์เนียแห่งนี้บ้าง ประเทศที่เสด็จพ่อเป็นผู้ปกครอง " "อาร์ดิสคิดยังไงบ้างล่ะ " มายะอ้ำอึ้งพูดไม่ออก (จะให้พระราชชนนีรู้ถึงความต้องการของเราไม่ได้ จะตอบยังไงดี) อายูมิพยายามครุ่นคิด "ว่ายังไงล่ะ รีบตอบมาสิ " ครูสึกิคาเงะเร่งเร้า แต่ทั้งมายะและอายูมิก็ไม่มีใครตอบได้ ทั้งคู่ทรุดลงไปนั่งเหงื่อท่วมตัวอยู่ที่พื้น " เข้าใจแล้วใช่มั้ย ความหมายที่ฉันบอกว่าพวกเธอแสดงกันแบบครึ่งๆกลางๆน่ะ เพราะพวกเธอยังตีบทไม่แตก ถึงแสดงความรู้สึกของตัวละครออกมาไม่ได้ " " ทั้งวิธีคิดของอาร์ดิส และ เหตุจูงใจในการกระทำของออลิเกลด์ " ครูสึกิคาเงะกล่าวกับมายะและอายูมิ จากคุณ : ตุ๊กตาน้ำแข็ง - [ 4 มี.ค. 51 02:50:49 ]

ความคิดเห็นที่ 6 หลังจากนั้นก็เป็นเวลาพลบค่ำแล้ว ท้องฟ้าเริ่มมืด แต่ครูสึกิคาเงะก็ยังพามายะและอายูมิไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง สถานที่นั้นคือห้องเย็นสำหรับแช่แข็งเนื้อสัตว์ "เข้าไปสิ การแสดงของพวกเธอยังขาดอะไรบางอย่างไป มันยังไม่มีอุณหภูมิ " "อุณหภูมิ?" อายูมิกล่าวขึ้นด้วยความสงสัย "เข้าไปสิ ถ้าอยากตีบทให้แตก ก็เข้าไปซะ " ครูสึกิคาเงะให้มายะและอายูมิเข้าไปในห้องแช่แข็งแล้วปิดประตูสนิท ข้างในห้องทั้งมืดมิดและหนาวเหน็บ " ลาสต์เนียอยู่ทางยุโรปตอนเหนือ ความหนาวเหน็บจากหิมะน้ำแข็งในฤดูหนาวที่ยาวนาน และความอบอุ่นจากฤดูใบไม้ผลิที่เฝ้ารอคอย การแสดงของพวกเธอยังไม่มีสิ่งเหล่านี้เลย " ครูสึกิคาเงะกล่าวอยู่ข้างนอกแต่เสียงก็ดังพอที่ข้างในห้องแช่แข็งจะได้ยิน "หนาวใช่มั้ยล่ะ นี่แหล่ะคือความหนาวของลาสต์เนีย จงลิ้มรสให้เต็มที่ !! " จากคุณ : ตุ๊กตาน้ำแข็ง - [ 4 มี.ค. 51 02:51:31 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ภายในห้องอากาศหนาวมากถึง -22.7 องศา มายะและอายูมิต่างกอดกันอยู่นิ่งๆไม่ขยับไปไหน "หนาวจังเลย หนาวเข้าไปถึงขั้วหัวใจแล้ว" (มายะ) "เลือดในตัวจะแข็งอยู่แล้ว แต่มันรู้สึกเจ็บมากกว่าหนาวนะ" (อายูมิ) "นี่มาเต้นกันมั้ย" อายูมิเสนอ "ขยับตัวให้ร่างกายอบอุ่นไง มาสิ " แล้วอายูมิก็เริ่มขยับตัวเพื่อจะเต้น แต่ก็ต้องล้มลงเพราะความลื่นของพื้น "คุณอายูมิ !!" มายะรีบเข้าไปประคองอายูมิที่ล้มลง "ไม่ไหวตัวมันแข็งจนขยับไม่ได้แล้ว ยิ่งสูดความเย็นเข้าไปยิ่งทรมาน" อายูมิเริ่มหนาวจนสั่น "คุณอายูมิแข็งใจไว้นะคะ" แล้วก็มีเสียงครูสึกิคาเงะดังขึ้นมาจากนอกห้อง "ไหนลองพูดบทซิ ลาสต์เนียประเทศของฉัน บทพูดของออลิเกลด์น่ะ เป็นอะไรไป นี่แหล่ะความหนาวในฤดูหนาวของลาสต์เนียล่ะ " จากคุณ : ตุ๊กตาน้ำแข็ง - [ 4 มี.ค. 51 02:52:03 ]

ความคิดเห็นที่ 8 (อุณหภูมิพอๆกันกับฤดูหนาวของลาสต์เนีย... ฤดูหนาวของลาสต์เนีย ) อายูมิ อายูมิที่หนาวจนสั่นสะท้านไปทั้งตัวลุกขึ้นอย่างช้าๆ ริมฝีปากที่แห้งและเย็นเฉียบค่อยๆเปล่งเสียงออกมา "ลาสต์เนีย" "ประเทศของฉัน ดินแดนที่ถูกปกครองโดยจอมทัพแห่งฤดูหนาวถึงครึ่งปี " " หัวใจของฉันถูกทำให้แข็งด้วยดาบน้ำแข็งและเกราะหิมะ" "ฉันคือ..." "เจ้าหญิงออลิเกลด์ !! " "จิตใจที่เย็นชาดุจน้ำแข็งของผู้คน ทำให้ฉันกลายเป็นธิดาของจอมทัพแห่งฤดูหนาว" "พายุหิมะเอ๋ย เหล่ากองทหารของฉัน เราต้องสู้กับมัน ปราสาทจะต้องพังพินาศ ด้วยมือของฉัน.. " " จนกว่าจะถึงวันนั้น หิมะในใจฉันจะไม่หยุดตก น้ำแข็งจะไม่มีวันละลาย !! " อายูมิกล่าวจบก็ล้มลงด้วยความอ่อนล้า จากคุณ : ตุ๊กตาน้ำแข็ง - [ 4 มี.ค. 51 02:52:41 ]

ความคิดเห็นที่ 9 แล้วครูสึกิคาเงะก็เปิดประตูห้องแช่แข็ง แสงแดดอันอบอุ่นในยามเช้าทอแสงเข้ามาให้ห้องเย็นอันมืดมิด "เอาล่ะออกมาได้แล้วทั้งสองคน" มายะประคองอายูมิและค่อยๆเดินออกมา "อุ่นจังเลย รู้สึกเหมือนเลือดที่แข็งมันได้ละลายและสูบฉีดไปทั่วร่างกาย" (มายะ) "มายะพูดบทของอาร์ดิสซิ" ครูสึกิคาเงะกล่าวขึ้น มายะมองดูแสงแดดอันอบอุ่นที่ทอดส่งผ่านความอบอุ่นมายังมือทั้งสองข้าง "ลาสต์เนีย" "ประเทศของฉัน ดินแดนที่ถูกปกครองโดยจอมทัพแห่งฤดูหนาวถึงครึ่งปี " " แต่ฉันรู้ดีว่ารอยยิ้มของเทพธิดาแห่งฤดูใบไม้ผลิ แข็งแกร่งกว่าดาบของจอมทัพแห่งฤดูหนาวมากนัก " " เทพธิดาแห่งฤดูใบไม้ผลิ ฉันเป็นธิดาของท่าน " "  แม้จะอยู่ในช่วงของฤดูหนาวดวงตาของฉันก็ยังฉายแสงแดดของฤดูใบไม้ผลิได้ " " ให้ดอกไม้ของฤดูใบไม้ผลิเบ่งบานในอก เพื่อราษฎรทุกคนในประเทศนี้ " " ฉันอยากจะเป็นธิดาของเทพธิดาแห่งฤดูใบไม้ผลิ ~" "อย่าลืมอารมณ์ที่แสดงออกเมื่อกี้นะ" ครูสึกิคาเงะกล่าว "คำพูดที่ออกมาจากความรู้สึกในส่วนลึกของจิตใจ มันมีพลังในการจูงใจ " "จิตใจของออลิเกลด์ ถูกปกคลุมด้วยหิมะและน้ำแข็งเหมือนตอนอยู่ในห้องเย็นเมื่อกี้นี้ ส่วนจิตใจของอาร์ดิสนั้นก็เหมือนความรู้สึกที่ออกมาจากห้องเย็นเมื่อกี้นี้ เป็นจิตใจที่เปี่ยมไปด้วยความสุข " "อีก 1 อาทิตย์ฉันจะทดสอบพวกเธออีกครั้ง" ครูสึกิคาเงะกล่าวจบก็เดินจากไป จากคุณ : ตุ๊กตาน้ำแข็ง - [ 4 มี.ค. 51 02:53:13 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อายูมิและมายะเดินไปจนถึงหน้าสถานีรถไฟใต้ดิน "ที่บ้านเป็นยังไงบ้าง มีอะไรไม่สะดวกมั้ย " (อายูมิ) "สบายเกินไปด้วยซ้ำค่ะ" "เหรอ ดีแล้วล่ะ ไปนะ" แล้วอายูมิก็เดินลงบันไดเพื่อจะไปขึ้นรถไฟ "คุณอายูมิ !! " มายะร้องเรียกอายูมิที่กำลังเดินไป "คุณอายูมิเนี่ย ใจดีจังนะคะ" "เป็นครั้งแรกนะที่มีคนชมแบบนี้ " อายูมิยิ้มแล้วเดินขึ้นรถไฟไป เช้าวันรุ่งขึ้น มายะไปหาคุณคิตะชิราคาวะที่โบสถ์ที่เธอสอนร้องเพลง มายะนั่งฟังคุณคิตะชิราคาวะร้องเพลงจนจบแล้วเข้าไปนั่งอื่มชาด้วยกันข้างใน แล้วคุณคิตะชิราคาวะถามขึ้นว่า "คุณคิตะจิม่า คุณคิดว่าฉันเป็นคนสวยมั้ยคะ พูดมาตามตรงเถอะค่ะ" "คุณดูสง่าและสูงศักดิ์มากค่ะ แต่ว่าเรืองความสวยนี่..."  มายะตอบแบบอ้ำอึ้ง คิตะชิราคาวะได้ยินดังนั้นก็หัวเราะ "ถูกแล้วล่ะค่ะ เพราะแบบนี้แหล่ะ ก่อนจะขึ้นเวทีฉันถึงได้รู้สึกมีความสุขมาก ได้แต่งหน้าโทนสีกุหลาบ ได้ใส่เสื้อผ้าที่หรูหรา เป้นความสนุกในการแปลงกายน่ะค่ะ" " คุณมายะ ตัวนางในละครคาบุกิน่ะ เป็นผู้ชายธรรมดานะคะ  แต่ว่าบนเวทีกลับดูเหมือนผู้หญิงมากกว่าผู้หญิงจริงๆซะอีก " "ใบหน้าจริงๆของนักแสดงน่ะไม่ใช่ปัญหาหรอก ที่สำคัญคือการแสดงด้วยความรู้สึกที่เชื่อจากใจ ว่าเราคือตัวละครนั้นๆต่างหาก " (คิตะชิราคาวะ) แล้วเสียงเพลงบรรเลงที่โบสถ์อันไพเราะก็ดังขึ้น "ทราบมั้ยคะว่านี่คือเพลงอะไร" คิตะชิราคาวะถามมายะ "ไม่ทราบค่ะ" "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ที่สำคัญน่ะไม่ใช่ความรู้หรอก แต่เป็นจิตใจที่มีความอ่อนหวานและงดงาม ถ้าหากมีมากๆ คุณก็จะสร้างจิตใจของอาร์ดิสขึ้นมาได้ค่ะ " (ไม่ใช่ความรู้ แต่เป็นจิตใจที่อ่อนหวานและงดงามเหรอ ) มายะคิดในใจ จากนั้นมายะก็เดินออกมาที่หน้าโบสถ์แล้วเห็นรูปปั้นพระแม่มาเรีย มายะเดินเข้าไปหยุดที่หน้ารูปปั้น " พี่สาวผู้น่าสงสารที่ต้องอยู่ในที่คุมขังมาเป็นเวลานาน อยากทำอะไรให้กับท่านบ้างจริงๆ เพื่อที่พี่ของเรา จะได้รู้สึกมีความสุข " จากคุณ : ตุ๊กตาน้ำแข็ง - [ 4 มี.ค. 51 02:53:47 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ค่ำวันนั้น ในตรอกหลังร้านอาหารที่มืดสลัวปราศจากผู้คน "อย่ามาอีกเชียวนะ เธอมาทีไร ลูกค้าไม่กล้าเข้าร้านทุกที  !! " เสียงชายคนหนึ่งพูดหลังจากผลักเด็กสาวที่แต่งตัวสกปรกมอมแมมออกทางหลังร้าน ก็ปิดประตูไล่ดังโครม เด็กสาวสวมหมวกสีแดงคนนั้นค่อยๆลุกขึ้นช้าๆปัดฝุ่นตามตัว เธอคนนั้นคือ ฮิเมคาว่า อายูมิ !! อายูมิค่อยๆเดินไปตามทางในตรอกก็พบกับกลุ่มอันธพาลสาวเจ้าถิ่น 3 คน มายืนขวางทาง "นี่หล่อน หมู่นี้เห็นหน้าบ่อยนะ"  (หัวหน้าอันธพาล) "มีธุระอะไร ?" อายูมิถามอย่างไม่เกรงกลัวแม้แต่น้อย "มันขัดตาน่ะสิยะ ไม่มีทักทายเจ้าถิ่นสักคำ" "รู้หรอกน่า ถึงจะแต่งตัวโทรมๆแบบนั้น แต่จริงๆหล่อนรวยใช่มั้ยล่ะ " ลูกน้องกลุ่มอันธพาลคนหนึ่งกล่าวพร้อมกับจับข้อมือของอายูืมิยกขึ้นมา " ใส่นาฬิกาอย่างดีเชียวนะ " อายูมิยิ้ม จากนั้นก็สะบัดมือออกแล้วกล่าวว่า " ถ้าอยากได้ก็คุกเข่าอ้อนวอนฉันสิ " "หนอย นังนี่ !! " ลูกน้องอ้วนๆคนหนึ่งโถมเข้าใส่ กวาดแขนเป็นวงกว้างจะชกหน้าอายูมิ แต่อายูมิแสดงทักษะอันว่องไวขยับตัวเพียงเล็กน้อยก็หลบพ้นอย่างง่ายดาย แล้วขยับเท้าไปขัดขา ทำให้ลูกน้องอ้วนๆคนนั้นล้มหน้าคว่ำอย่างไม่เป็นท่า ลูกน้องอีกคนจะเข้ามาตบ แต่อายูมิยกท่อนแขนขึ้นกัน แล้วกระชากแขนลูกน้องคนนั้นมาไพล่ไว้ที่หลังเป็นท่าล็อกแขน หัวหน้าอันธพาลเห็นท่าไม่ดีจึงควักมีดสั้นออกมาฟันอายูมิ อายูมิหลบได้อย่างฉิวเฉียด แต่เสื้อขาดเป็นรอยตามมีด อายูมิตั้งหลักถอดหมวกออก แล้วจ้องหัวหน้าอันธพาลเขม็งด้วยสายตาแข็งกร้าวพร้อมสู้สุดชีวิต ด้วยท่าทางสู้สุดใจของอายูมิทำให้หัวหน้าอันธพาลเกรงกลัวและถอยจากไป "ฝากไว้ก่อนเถอะ !! " กลุ่มอันธพาลฝากท้ายก่อนวิ่งหนี " จงรักศัตรูของตัวเองงั้นเหรอ อาร์ดิสเธอเข้าใจผิดไปแล้วล่ะ ความแค้นต่างหากที่จะทำให้คนเราแข็งแกร่งขึ้น " อายูมิเงยหน้ามองท้องฟ้าท่ามกลางแสงสลัวๆของดวงจันทร์ในยามค่ำคืน จากคุณ : ตุ๊กตาน้ำแข็ง - [ 4 มี.ค. 51 02:54:25 ]

ความคิดเห็นที่ 12 แล้วเวลาก็ผ่านไป 1 สัปดาห์ ครูสึกิคาเงะเรียกมายะและอายูมิมาทดสอบตามที่ได้นัดหมายไว้ " งั้นมาเริ่มทดสอบกันเลยนะ " ครูสึกคาเงะกล่าวขึ้น "ให้อาร์ดิสขอสร้อยเส้นนี้จากพระราชชนนีไปก่อน แล้วออลิเกลด์ค่อยไปขอต่อจากอาร์ดิสอีกที" "อาร์ดิสมีเหตุจูงใจอะไรให้อยากได้ของสิ่งนี้ล่ะ" ครูสึกิคาเงะกล่าวพลางหยิบสร้อยขึ้นมา "เพราะมันสวยค่ะ" มายะยิ้ม "ออลิเกลด์ล่ะ" ครูสึกิคาเงะหันไปถามอายูมิ "เพราะความอิจฉาค่ะ" อายูมิตอบ "ดีมาก งั้นก็ เริ่มได้ !!" ครูสึกิคาเงะนั่งหลับตาบนเก้าอี้แล้วประกาศเริ่มการทดสอบ (พระราชชนนีที่ตาบอดอยู่ตรงนั้น ที่นี่คือวังทางเหนือที่พำนักของท่าน - มายะ ) มายะค่อยๆเดินเข้าไปหาครูสึกิคาเงะแล้วหอมแก้ม 1 ที "ใครน่ะ " "อาร์ดิสเพคะ เสด็จย่า" มายะกล่าวพลางกุมมือครูสึกิคาเงะไว้ "อาร์ดิส !? " "ตกใจเหรอเพคะ นี่เสด็จย่าสร้อยสวยจังเลยนะเพคะ" มายะมองไปที่สร้อย "สร้อยนี่น่ะ เป็นของสำคัฯที่บรรจุความทรงจำอันล้ำค่าเอาไว้ ตอนที่กษัตริย์องค์ก่อน หรือเสด็จปู่ของหลานเกิดมา พระองค์ก็สวมสร้อยเส้นนี้ และก่อนแต่งงานพอได้รับสร้อยเส้นนี้จากเสด็จแม่ ย่าก็เหมือนชีวิตของฝ่าบาทถูกฝากไว้กับย่าแล้ว " "เป็นของสำคัญขนาดนั้นเลยเหรอเพคะ " " ใช่แล้วล่ะอาร์ดิส " มายะแสดงสีหน้าเศร้าสร้อยน้ำตาคลอ "หนู ทำไม่ได้ค่ะ... พอได้ฟังเรื่องเมื่อกี้แล้ว หนูขอไม่ได้จริงๆค่ะ" ครูสึกิคาเงะยิ้ม "ถ้าเป็นอาร์ดิสก็ต้องคิดอย่างนั้นล่ะ มายะ " "เอ้าไหนลองพูดต่อซิ ด้วยความรู้สึกของอาร์ดิสนี่ล่ะ" "สร้อยเส้นนี้มันสวยมาก จนอาร์ดิสเกือบจะเอ่ยปากขอจากเสด็จย่าซะแล้ว" "ขอประทานอภัยเพคะ เสด็จย่า"  มายะกล่าวจบก็กุมมือครูสึกิคาเงะไว้แล้วร้องไห้ "ในประเทศนี้ มีแต่หลานเพียงคนเดียวที่ย่าจะเชื่อได้" แล้วครูสึกิคาเงะก็ถอดสร้อยที่สวมอยู่ส่งให้มายะ จากคุณ : ตุ๊กตาน้ำแข็ง - [ 4 มี.ค. 51 02:55:00 ]

ความคิดเห็นที่ 13 จากนั้นอายูมิก็เดินเข้ามาหามายะ "แหมสร้อยสวยจังเลยนะ" อายูมิทัก "เพิ่งได้มาจากเสด็จย่าเมื่อกี้น่ะเพคะ ได้ยินว่าเป็นของสำคัญมากเลยล่ะ" มายะกล่าวด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม "ดีจังนะ ใครๆต่างก็รักเธอกันทั้งนั้น แต่ว่าพี่น่ะ.." อายูมิเบือนหน้าหนี "อะไรกัน หม่อมฉันก็รักเสด็จพี่นะเพคะ" มายะพูดสวนขึ้นมา "จริงเหรอ?  ถ้างั้น เธอจะมอบสร้อยเส้นนั้นให้พี่ได้รึเปล่าล่ะ " "ระ..เรื่องนี้ "  มายะชะงัก "ช่างเถอะ อาร์ดิส ของสำคัญอย่างนั้น เธอคงไม่ยอมให้พี่หรอก" อายูมิพูดประชด "มะ..ไม่นะเพียงแต่ หม่อมฉันสัญญากับเสด็จย่าเอาไว้ ว่าจะรักษามันอย่างดี" "ขอโทษนะที่ทำให้ลำบากใจ พี่ไม่ได้ต้องการสร้อยเส้นนั้นหรอก พี่แค่รู้สึกอิจฉาที่ใครๆต่างก็รักเธอ" อายูมิกล่าวด้วยสีหน้าเหงาๆและโดดเดี่ยว ทุกคนที่ยืนดูอยู่ในห้องต่างก็ทึ่งในการแสดงของอายูมิ "ถ้าหม่อมฉันให้เสด็จพี่ เสด็จย่าต้องทรงเข้าพระทัยแน่" มายะถอดสร้อยที่สวมอยู่ส่งให้อายูมิ "อาร์ดิส ขอบใจมากนะ พี่จะรักษาอย่างดีเลย" แล้วอายูมิก็หยิบสร้อยไปจากมือของมายะ จากนั้นก็กล่าวด้วยแววตามีเลศนัยว่า "นี่ อาร์ดิส เธอจะเก็บเรื่องที่ให้สร้อยพี่ไว้เป็นความลับได้มั้ย พี่อยากรู้สึกว่าเสด็จย่าทรงมอบให้กับพี่เอง อยากรู้สึกว่าเสด็จย่าทรงรักพี่น่ะ " "เพคะ ได้เพคะ" ครูสึกิคาเงะสั่งหยุดการแสดง !! "อาร์ดิส ความรู้สึกตอนนี้เป็นยังไง" ครูสึกิคาเงะถาม "ดีใจมากเพคะ ที่เสด็จพี่ทรงยินดีถึงขนาดนั้น ก็เสด็จพี่ต้องทนกับความเหงาและความทรมานตั้งนานนี่นา" มายะตอบ "ออลิเกลด์ ความรู้สึกตอนนี้เป็นยังไง" ครูสึกิคาเงะถาม "อาร์ดิสนี่โง่จริงๆ สร้อยของพระราชชนนีเส้นนี่แหล่ะที่จะช่วยทำให้ความหวังของฉันเป็นจริงขึ้นมาได้ " อายูมิหัวเราะ ครูสึกิคาเงะยิ้ม " พอแค่นี้ กลับไปซ้อมกันได้แล้ว พรุ่งนี้จะเริ่มซ้อมบนเวที " ทุกคนได้ยินดังนั้นก็รู้สึกดีใจกันถ้วนหน้า จากคุณ : ตุ๊กตาน้ำแข็ง - [ 4 มี.ค. 51 02:55:40 ]

ความคิดเห็นที่ 14 จากนั้นผ่านไปอีกหลายวัน มาสึมิก็ได้รับบัตรเชิญจากมายะตามสัญญา "ช่วงกลางของแถวที่ 7 จากด้านหน้า..  ที่นั่งดีจริงๆ แสดงให้สุดฝีมือนะ และก็ชนะพนันฉันให้ได้ล่ะ มายะ" (มาสึมิ) แล้วก็ถึงวันแสดงจริง ผู้ชมมาชมการแสดงละครเรื่องเจ้าหญิงสองพระองค์ที่โรงละครนิทเทกันแน่นขนัด นักข่าวและสื่อมวลชนมารอกันอยู่มากมาย เพื่อนๆของมายะรวมทั้งสมาชิกจากคณะละครอินคาคุจูก็มาดูด้วย. "ฉันล่ะกลัวข่าวลือที่ว่าให้บทผิดมันจะเป็นจริง จริงๆเลย" (หัวหน้าคณะอินคาคุจู) "สำหรับมายะ ถ้าเรื่องนี้ไม่ประสบความสำเร็จ ก็คงไม่มีเรื่องต่อไปแล้ว มันเสี่ยงมากเลยนะ " ที่หลังเวที มายะยืนทำสมาธิอยู่คนเดียวหน้าโต๊ะกระจก บนโต๊ะมีดอกกุหลาบสีม่วงช่อใหญ่วางไว้ (ม่านละครที่เดิมพันด้วยการคืนสู่วงการของมายะได้เปิดขึ้นแล้ว) (สุดท้ายมายะ จะสามารถแสดงละครเรื่องนี้ ได้ทัดเทียมอายูมิคู่แข่ง ) (ซึ่งถือว่าเป็นก้าวแรกในการกลับเข้ามาสู่วงการละครได้อีกครั้งหรือไม่) ========= จบตอนที่ 36 ========= จากคุณ : ตุ๊กตาน้ำแข็ง - [ 4 มี.ค. 51 02:56:10 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เย้ คนแรกเลย ชอบๆๆๆหน้ากากแก้ว จนอยากจะไปซื้อดีวีดีซะเดี๋ยวนี้ (เจ๊! นี่ตี4นะ) บรรยายได้ยอดเยี่ยมมากเลยค่ะ   ชอบรูปที่มายะกอดกับอายูมิในห้องเย็น  สวยทั้งคู่เลย จากคุณ : paynegray - [ 4 มี.ค. 51 04:36:17 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ใจหนึ่งก็อยากเชียร์อายูมิมากเลย แต่เหมือนมันเชียร์มายะมาตั้งแต่ต้น จะกลับลำก็ไม่ได้ เฮ้อ ขอบคุณนะคะ จากคุณ : hikawa - [ 4 มี.ค. 51 07:16:16 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ขอบคุณมั่กๆ ค่ะ ชอบทั้งคู่เลย ทั้งอายูมิ ทั้งมายะ สวยคนละแบบ จากคุณ : oLiVe@pAnTiP - [ 4 มี.ค. 51 08:22:23 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ขอบคุณค่ะ แต่ว่าแล้วเมื่อไหร่จะได้อ่านตอน 37 ต่อละคะ อยากรู้มาก ๆ เลย จากคุณ : narak_narak - [ 4 มี.ค. 51 08:27:04 ]

ความคิดเห็นที่ 19 มีตอน 52 มะ หุหุ จากคุณ : olokung - [ 4 มี.ค. 51 08:56:06 ]

ความคิดเห็นที่ 20 สุดยอดดดด เป็นการสปอย์ที่สุดยอด บรรยายได้ดีมากๆเลยค่า ขอบคุณนะคะ ที่มาสปอยให้บ่อยๆ จะคอยติดตามอ่านตอนต่อไปค่ะ จากคุณ : Rumbles - [ 4 มี.ค. 51 10:15:49 ]

ความคิดเห็นที่ 21 อ่านแล้วอิ่มอกอิ่มใจจนบอกไม่ถูก เลยละ โอ้ย รอทนอ่าน ตอนต่อไปไม่ได้แย้ว ขอยกเครดิตให้เจ้าของกระทู้นะค่ะ ขอบคุณมากๆ ค่ะ มีแฟนๆ รออ่านตอนต่อไปอยู่นะค่ะ รีบเอามาลงเร็วๆ นะค่ะ จะรอ จากคุณ : รุ่งฟ้าสาง - [ 4 มี.ค. 51 10:45:16 ]

ความคิดเห็นที่ 22 หุหุ รอๆ ตอนที่37 ไวๆ นะค่า อยากอ่นมากมาย จากคุณ : angelium - [ 4 มี.ค. 51 12:36:57 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ชอบมากๆๆๆๆ เลยค่า ขอบคุณที่เอามาเล่าให้ฟังนะคะ จขกท.พิมพ์ชื่อมายะเป็นอายุมิในบรรทัดสุดท้ายของ คห.ต้นกระทู้นะคะ ช่วยแก้ไขด้วยค่ะ จากคุณ : Rdfaiz - [ 4 มี.ค. 51 13:13:48 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เรื่องนี้ใช่แต่ผู้หญิงชอบนะ ผมชายทั้งแท่งก็ชอบ ที่ชอบเพราะพล็อตเรื่อง ไม่ได้ชอบตรงหน้าตาตัวละคร ผมชอบพล็อตเรื่องแบบว่า ตัวเอกไม่ได้เก่งมาแต่ไหนแต่ไร แล้วก็มาเจอเส้นทางที่ตัวเองเลือกเดิน แล้วก็เริ่ม ล้ม พยายาม แพ้ พัฒนาตัวเอง จนสุดท้ายก็ขึ้นไปยืน ณ จุดสูงสุดได้ ผมว่าเรื่องนี้คล้ายฮิคารุเซียนโกะเลยอ่า ที่ตัวเอกไม่ได้มีความรู้ความสามารถ ด้านนี้มาก่อนเลย แล้วก็พัฒนาขึ้นทีละน้อย แล้วคนที่เป็นศัตรูกับพระเอก(เรียกเป็นคู่แข่งดีกว่ามั้ง) ก็จะเก่งมากๆ เป็นลูกคนที่มีฝีมือในด้านนั้นสุดๆ เห็นความสามารถที่มีของพระเอก(ในเรื่องนี้คือมายะ) แล้วก็ช่วยผลักดัน ดึงขึ้นมาจนมายืนทัดเทียมกันในที่สุัด ผมดูทุกตอนเลย จนจาจบแล้วอ่ะ ไม่มีตังค์ซื้อของจริงก็เลยซื้อของก๊อบแทน ถ้าใครอยากดูก็ตามลิ้งไปเลยนะ>>> http://www.pantown.com/board.php?idื่อวานวันนี้ก็ได้เลย ป.ล.ขอโทษสำหรับคนซื้อของลิขสิทธิ์ด้วยนะ ผมมันงบน้อยแต่อยากดูอ่ะ จากคุณ : เพราะนาย ฉันถึงมาได้ถึงจุดนี้ - [ 4 มี.ค. 51 14:54:34 A:192.168.2.123 X:202.44.32.9 TicketID:168871 ]

ความคิดเห็นที่ 25 รอ อ่านอยู่นะค่ะ จขกท ว่างมาลงให้อ่านหรือยังเอ่ย โอ้ยๆๆๆ อยากอ่านต่อ จากคุณ : รุ่งฟ้าสาง - [ 4 มี.ค. 51 14:59:10 ]

ความคิดเห็นที่ 26 รออ่านตอนต่อไป ^^ จากคุณ : GeeGy AnGie - [ 4 มี.ค. 51 15:48:00 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เข้ามาชอบด้วยคนค่า เรื่องนี้มีออกเป็นดีวีดีด้วยหรอคะ วันนี้ก็ไปเดินหาๆดูที่ซีคอนค่ะ แต่ยังไจอ จากคุณ : lovegongli - [ 4 มี.ค. 51 18:13:06 ]

ความคิดเห็นที่ 28 http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A6386754/A6386754.html อย่าลืมไปโหวตการ์ตูนในตำนานที่คุณไม่อาจปฏิเสธได้นะครับ ถ้าเรื่องที่ชอบหลุดโผโทษใครไม่ได้นา... ว่าแต่ หน้าแก้ว จะจบในปีไหนหนอหรือจะรอทำสถิติกินเนสต์บุ๊คเป็นการ์ตุนที่เขียนนานที่สุดในโลกก่อนนะ จากคุณ : granun - [ 4 มี.ค. 51 23:46:46 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ตั้งแต่ขึ้นมัธยมไม่เคยติดการ์ตูนเรื่องไหนเลยค่ะ แต่พอมาเจอเรื่องนี้ทำให้เราเคยไม่ได้นอนมาแล้ว สาเหตุคือสะลึมสะลือตื่นมาตอนใกล้สว่าง จะนอนอีกรอบก็กลัวจะตื่นไม่ทันดูหน้ากากแก้ว ตอนนั้นไม่รู้เวลาฉาย เปิดมาก็เจอซะแล้ว .. อาทิตย์นั้นเราเลยเป็นญาติกับแพนด้าเลย ต้องแหกตารอจนถึง9.30 เมื่อวานเราได้แผ่นมา ระริกระรี้เปิดดูปุ๊บ อยากร้องด้วยความเจ็บใจ..มันไม่ใช่เสียงทีมช่อง9ง่า โห..ทำเอาเซ็งเป็ด ต้องไปตามหาซื้ออีกรอบ __ _____""" จากคุณ : บักซ์มินนี่ - [ 5 มี.ค. 51 05:55:05 ]

ความคิดเห็นที่ 30 เคยอ่านเมื่อนานมาแล้ว ไม่เห็นมีต่อเลยเนอะ คนเขียนหายไปไหนไม่รู้ ตอนนี้ก็กำลังติดเหมือนกันค่ะ นั่งดูทั้งเสาร์อาทิตย์เลย 555 (ขนาดอายุเยอะแล้วนะเรา) จากคุณ : ประกายแก้ว - [ 5 มี.ค. 51 12:18:31 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ติดงอมแงม จากคุณ : จอมโจรปล้นอมยิ้ม - [ 6 มี.ค. 51 21:43:03 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เข้ามาอ่าน ชอบเรื่องนี้ ขอบคุณเจ้าของกระทู้ ที่อุตส่าห์โพสให้ดูค่ะ จากคุณ : มือใหม่ - [ 9 มี.ค. 51 14:30:47 A:61.7.182.230 X: TicketID:135676 ]

ความคิดเห็นที่ 33 สนุกมาก มายะ  อายูมิ รักทั้งสองคนเลย จากคุณ : boon_bk - [ 12 มี.ค. 51 14:53:05 ]

ความคิดเห็นที่ 34 เธงเธฑเธ™เธ™เธตเน‰เน„เธ›เน€เธฃเธตเธขเธ™เน€เธฅเธขเธญเธ”เธ”เธน เธ‚เธญเธšเธ„เธธเธ“เธกเธฒเธเธ„เนˆเธฐเธ—เธตเนˆเธกเธฒเน‚เธžเธชเน€เธฃเน‡เธงเธˆเธฃเธดเธ‡เน† จากคุณ : เธฅเธฒเธšเธฒเธ™เนˆเธฒ - [ 17 มี.ค. 51 19:10:22 A:117.47.78.21 X: ]