 |
ความคิดเห็นที่ 18 |
 |
credit นานะจัง
----------------------------------------------------------
เส้น/สมอง/ของภักดี
a day with a view
ช่องที่ 1
น้อยคนที่จะรู้จัก “ภักดี แสนทวีสุข”
แต่ออฟฟิศ a day คนในลิสต์ MSN เพื่อน พ้อง รุ่นเดียวกัน
รุ่นพี่แก่กว่าหลักสิบปี หรือ เหล่าบรรดาน้องที่ยังนุ่งกางเกงขาสั้น-
ใส่เสื้อคอซองล้วนรู้จัก “ต่าย-ขายหัวเราะ” บางคนตอบไม่ตอบไม่ตอบเปล่า
ยียวนย้อนถามว่า “ ถามทำไม หรือว่าพี่ไม่รู้จัก”
ช่องที่ 2
คาแรกเตอร์ผู้ชายหัวกลม ตาโต สวมเสื้ออักษร ต.เต่า ขาวลายแดง (หรือแดงลายขาว)
ที่เดินป้วนเปี้ยนเล่นมุขอยู่ในแก๊กตลกสารพัดจำนวนช่องของหนังสือการ์ตูนตลกแห่งยุค
“ขายหัวเราะ” ติดต่อกันมายาวนาน 30 ปี ซึ่งเป็ฯเวลาที่มากพอจะทำให้ทุกคนคุ้นหน้า คุ้นตา คุ้นเคย
เช่นเดียวกับ “ปังปอนด์” ลูกชายของเขา ตัวการ์ตูนเด็กชายผม 3 เส้น วัย 5
ขวบที่แทบโด่งดังที่สุดในประเทศไทยก็ได้กระโดโลกเต้นอยู่บนหน้ากระดาษเรื่อง “ไอ้ตัวเล็ก”
จนรวมเล่มได้เยอะราว 240 เล่มแล้วก้ไม่จแค่นั้น เจ้าเด็กคนนี้ซุกซนขนาดที่ว่าเปลี่ยนตัวเองให้เป็น
แอนนิเมชั่นไปฮายอยู่บนจอเงิน และถูกส่งไปยังจอบแก้วได้ไกลถึง 6 ประเทศ
ช่อง 3
อย่างไม่หักมุมตาหลักการ์ตูนตลก a day with a view
ฉบับนี้เกี่ยวกับหนึ่งในนักเขียนการ์ตูนเจ้าของลายเส้นที่มีเอกลักษณ์มากที่สุดในเมืองไทยคนนี้
ตอนนี้ “ ภักดี แสนทวีสุข” นั่งอยู่ตรงหน้าผม ส่วนบทสนทนา “ต่าย-ขายหัวเราะ” อยู่หน้าถัดไป
ลองไล่สายตาอ่านเส้นอักษณทั้ง 27,052 คำนี่ดู
ลองอ่านความเห็นของเขาทั้งคู่
เผื่อจะได้รู้ ว่าเส้นสมองของเขาเป็นลายอะไร
คัดมาบางบทนะคะ เพราะสัมภาษณ์พี่ต่าย ยาวมาก 4หน้าแน่ะ มากกว่า บก.วิธิตและนักเขียนท่านอื่นค่ะ
“หลายคนยกย่องให้คุณเป็นนักเขียนในดวงใจ ไม่ว่าเป็นผู้อ่านหรือแม้กระทั่งนักเขียนด้วย เดาได้ไหมว่าเป็นเพราะอะไร”
ไม่รุ้สิ จริงๆไม่ค่อยกล้ารับด้วยซ้ำ ไม่คิดว่าตัวเองดีพอ
แต่เวลามีใครมาชื่นชมก็ไม่กล้าไปหักหาญน้ำใจใครหรอก
ได้แต่ขอบคุณ เขาอุตส่าห์พูดมาขนาดนี้ ก็ย่อมต้องรับไว้ แต่ห้ามรับหมด
เดี๋ยวเหลิง แล้ววันไหนร่วงหล่นตกต่ำขึ้นมาจะแย่ควรเบรกตัวเองไว้เสียบ้าง
ซึ่งไม่ว่าคำชมหรือคำด่าก็ทนฟังได้หมดนะ ถึงมันทำให้ใจฝ่อลงไปบ้าง
เช่นอ่านอินเทอร์เน็ตแล้วเขาบอกว่าการ์ตูนเราเริ่มไม่สนุกอ่านไปแล้วรู้สึกแย่ก็ปิดไปก่อน
พอมีกำลังเพิ่มขึ้นหน่อยก็ค่อยแง้มไปอ่านใหม่
แต่ที่สำคัญ เมื่อได้รับมาเราต้องทำทุกอย่างให้มันดีขึ้นกว่าเดิม
เหมือนการวิ่งแข่ง บางทีมันไม่ใช่งานที่เราพอใจได้อยู่คนเดียวหรอก บางครั้งเราต้องวิ่งเพื่อคนอื่นด้วย
----------------------------------------------------------
| จากคุณ |
:
มิกิโอะ อิตโต้ ค่าหัว1ล้านเบรี  
|
| เขียนเมื่อ |
:
26 ก.ค. 52 03:21:38
|
|
|
|
|
... เข้ามาดู
