Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
ข่าวจากรุงเทพธุรกิจ น้องเขาเยี่ยมมากเลยครับ ติดต่อทีมงาน

หมอก-ธมนธร อมรธีรสรรค์ บนเส้นทางสู่ฝัน ม.ปลาย สาย"มังงะ"

หากคำว่า "สุโค่ย" แปลว่า สุดยอด หรือการยกนิ้วโป้ง หมายถึง ยอดเยี่ยม ...สำหรับเด็กสาวคนนี้ คงต้องยกนิ้วโป้งให้พร้อมกล่าวว่า "สุโค่ย!"

ไม่ใช่เพราะเพียงฝีไม้ลายมือการวาดการ์ตูนเท่านั้น แต่ หมอก- ธมนธร อมรธีรสรรค์ คือนักฝันชั้นเยี่ยมที่ไม่ยอมหยุดอยู่แค่ความฝันลมๆ แล้งๆ ว่า "ฉันอยากเป็นนักวาดการ์ตูน" แต่เธอวิ่งตามความฝันชนิดที่ว่า...ต่อให้ไกลสุดฟ้าก็ต้องไปถึง


ก้าวแรกบนทางฝัน


เมื่อสามปีก่อน หมอก เอ่ยปากบอกกับพ่อและแม่ของเธอว่าอยากไปเรียนมัธยมปลายที่ประเทศญี่ปุ่น ความคิดของเด็กผู้หญิงวัยเพียง 16 ปี ดูช่างใหญ่เกินตัวนัก เธอเกิดแรงบันดาลใจนี้จากที่ได้ไปดูงานนิทรรศการทางการศึกษาต่อประเทศญี่ปุ่น ทำให้เธอรู้ว่าที่ดินแดนอาทิตย์อุทัยมีโรงเรียนและมหาวิทยาลัยเปิดสอนด้านการ์ตูนหรือที่ชาวญี่ปุ่นเรียกว่า "มังงะ" อย่างเป็นกิจลักษณะ แต่แน่นอนว่าคงไม่มีพ่อแม่คนใดยอมปล่อยให้ลูกไปจากอ้อมอกโดยง่ายดาย คำตอบที่ได้กลับมา คือ สีหน้ามึนงงและความไม่แน่ใจ


หมอก อธิบายเหตุผลร้อยแปดประการ ภารกิจชักแม่น้ำทั้งห้าจึงเริ่มขึ้น หมอกเล่าว่าต้องยกคุณความดีทุกประการหากได้ไปร่ำเรียนที่นั่น ตั้งแต่ได้เรียนรู้ภาษาญี่ปุ่น ได้ประสบการณ์ ไปจนถึงเพื่อปูทางสู่ระดับมหาวิทยาลัยสายมังงะด้วย

ย้อนกลับไปไกลกว่านั้น ราว 17 ปี เด็กผู้หญิงตัวน้อยมักจะนั่งจับดินสอด้วยมือซ้าย ขีดๆ เขียนๆ สิ่งที่เด็กผู้หญิงเชื่อว่าเป็นภาพลงบนกระดาษ เป็นเช่นนี้ประจำ จนกระทั่งแม่ของเด็กผู้หญิงเริ่มสังเกตได้ว่าลูกจับดินสอด้วยมือซ้าย เธอสอนให้ลูกเปลี่ยนเป็นมือขวาตามสากลนิยม หนูน้อยฝืนทำอยู่ได้ไม่นานก็กลับมาจับดินสอแบบเดิม จนถึงทุกวันนี้ หมอกเปิดเผยในหนังสือ เส้นทางสู่ฝัน ม.ปลาย สายมังงะ ว่าภูมิใจที่จับดินสอด้วยมือซ้าย เพราะเคยได้ยินมาว่าคนที่ถนัดซ้ายมีพรสวรรค์ด้านศิลปะ


และคล้ายว่าเธอจะมีพรสวรรค์นั้นจริงๆ เพราะนอกจากหมอกจะชอบวาดรูปตั้งแต่จำความไม่ได้ ฝีมือของเธอก็พัฒนาขึ้นตามวัย วันเวลาผ่านไปชีวิตนักเรียน year 10 (ประมาณม.3) ในโรงเรียนนานาชาติ Harrow ดำเนินไปพร้อมๆ กับการวาดการ์ตูน กิจกรรมที่เธอรักที่สุด รวมทั้งอะไรต่อมิอะไรที่มีกลิ่นไอวาซาบิ ก็เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตโดยบังเอิญ อาทิ ดูการ์ตูนญี่ปุ่น ฟังเพลงญี่ปุ่น และเธอก็ได้เรียนภาษาญี่ปุ่น

เมื่อใกล้เรียนจบ หมอกไปดูงานนิทรรศการทางการศึกษาต่อประเทศญี่ปุ่น พบว่ามีโรงเรียนและมหาวิทยาลัยสอนวิชาการ์ตูนโดยตรง เธอจึงรีบมาแจ้งความจำนงค์ต่อพ่อแม่ทันที

หลังจากพ่อแม่มึนงง ไม่นานวัน ประกายความมุ่งมั่นบวกกับรู้อุปนิสัยลูกสาว พ่อแม่จึงตกปากรับคำยอมให้ลูกสาวเดินตามฝันสมใจ แต่โรงเรียนที่หมอกไปเรียนในคราวแรก กลับไม่มีสอนวิชาศิลปะ จึงต้องย้ายโรงเรียนโดยมี ป้าแตน หรือ สุจินดา อิซุมิดะ ช่วยหาข้อมูลโรงเรียนที่สอนวิชาการ์ตูน ทว่า เมื่อไปสมัครจึงรู้ว่าโรงเรียนมัธยมปลายเท็ตสึคายาม่า (Tezukayama Gakuin High School) ไม่รับนักเรียนต่างชาติ ด้วยเหตุผลนานาประการ ทั้งความปลอดภัย ไม่มีหอพักรองรับ และห่วงใยชีวิตความเป็นอยู่

แต่ในที่สุด แฟ้มผลงานรวมกับวาทศิลป์ของป้าแตนก็ทำให้หมอกมีโอกาสลองทำข้อสอบเก่าเพื่อเข้าสู่การสอบจริง...

หมอกถูกทดสอบด้วยวิชาต่างๆ ครบครัน ทั้งวิชาการและศิลปะ สำหรับวิชาศิลปะโจทย์ที่ได้คือให้นำภาพ 4 ภาพที่กำหนด มาวาดเป็นรูปเดียวกัน ซึ่งหมอกก็ตีโจทย์และทำออกมาได้ดีทีเดียว (ดูภาพได้ในหนังสือเส้นทางสู่ฝันฯ หน้า 43) ครูศิลปะถึงกับเอ่ยปากชม แต่วิชาภาษาญี่ปุ่นหมอกทำได้ 17 คะแนน จากเต็ม 100 !


แม้ภาษาญี่ปุ่นซึ่งน่าจะจำเป็นที่สุดเมื่อต้องใช้ชีวิตที่นั่นกลับได้จะกระท่อนกระแท่น แต่ฝีมือวาดรูปก็ช่วยจุดประกายความหวังแก่เธอ

"ตอนนั้นหมอกสอบวิชาศิลปะ คุณแม่ ป้าแตน อยู่กับครูใหญ่ ครูศิลปะโทรมาหาครูใหญ่ว่าเด็กคนนี้มีแวว อยากให้มาเรียนที่นี่"

ผ่านกระบวนการทดลองสอบ สอบจริง สัมภาษณ์ ผลปรากฏว่า หมอกได้เป็นนักเรียนที่เท็ตสึคายาม่าแล้ว

เรียนจริง ยิ่งกว่าการ์ตูน


อย่างที่บอกไปแล้วว่าโรงเรียนนี้ไม่รับนักเรียนต่างชาติ แต่เมื่อหมอกผ่านด่านต่างๆ เข้ามาได้ นั่นแปลว่า เธอคือนักเรียนต่างชาติคนเดียวของโรงเรียน!

ชีวิตแทบเปลี่ยนเหมือนพลิกฝ่ามือ การกินการอยู่ก็แตกต่างไป ทุกอย่างถูกจัดระเบียบขึ้นใหม่หมด แม้แต่ชีวิตของเธอเองก็ตาม หมอกเล่าว่าแม้แต่จะต่อแก๊สยังต้องลงมือทำเอง เมื่อเลือกเดินตามฝันแล้วย่อมต้องยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างทางให้ได้

"พอเข้าปุ๊บ ครูใหญ่กำหนดว่าต้องอยู่แถวนั้นเพราะเป็นย่านที่ปลอดภัย ถ้ามีอะไรโรงเรียนติดต่อได้ทันที ห้องอพาร์ตเม้นต์ที่เช่าก็เป็นห้องว่างเปล่า ต้องติดตั้งทุกอย่างใครๆ ก็ช่วยไม่ได้ ข้อจำกัดจะเยอะ ของญี่ปุ่นเขาไม่ได้ทำระบบรองรับชาวต่างชาติเพราะฉะนั้นคุณจะต้องเปลี่ยนแปลงตัวคุณเองให้เข้ากับเขาได้ ไม่ใช่เขามาทำเพื่อรองรับคุณ"


ยังไม่ทันเริ่มเรียนก็เจอบทพิสูจน์แรกแล้ว หมอกยอมรับว่ารู้สึกท้อบ้าง เหนื่อยบ้าง แต่เมื่อมาถึงที่นี่แล้ว ตั๋วความฝันมีแต่เที่ยวมา ไม่มีเที่ยวกลับ จึงต้องอดทนเดินหน้าต่อ...เธอต้องรับผิดชอบความฝัน

ตั้งสติได้ หมอกร่างภาพชีวิตที่ควรจะเป็น กำหนดตารางเวลาอย่างชัดเจนว่าในหนึ่งวันจะทำอะไร และสิ่งที่ไม่เคยหยุดคือวาดการ์ตูน

"ไหนๆ เราก็มาอยู่ที่นี่เราน่าจะทำให้ดีไปเลยแล้วก็พยายามวาดให้เยอะ ให้มันสวยขึ้น"


การเรียนดำเนินไป จาก ม.4 ไป ม.5 และขึ้น ม.6 ยากบ้าง ง่ายบ้าง สิ่งที่พาให้ฝ่าฟันมาได้คือความมุมานะและวินัยขั้นดีเลิศ ในเวลาเรียนเธอจดทุกสิ่งที่เรียน แม้จะเป็นบันทึกหลากภาษา คือ มีทั้งคำญี่ปุ่น อังกฤษบ้างถ้าไม่รู้ศัพท์ญี่ปุ่น ไทยบ้างเมื่อลืมทั้งญี่ปุ่นและอังกฤษ รวมทั้งภาพวาดปะปนกันไปเพื่อเพิ่มความจำ เมื่อกลับห้องพักเวลาพักผ่อนคือเวลาเข้านอนปกติเท่านั้น ไม่มีนอนกลางวัน หมอกบอกว่าไม่รู้จะนอนทำไม เสียดายเวลา เกือบทุกนาทีของเธอจึงทุ่มเทอยู่กับการวาดการ์ตูนทั้งศึกษาและปฏิบัติ

ผลของความมุ่งมั่น พากเพียร ทำให้เธอได้รับยกย่องจากครูใหญ่ให้เป็นตัวอย่างแก่เด็กนักเรียนคนอื่นๆ เธอได้รับรางวัลเรียนดีจากนายกเทศมนตรีเมืองโอซาก้า มีผลงานเข้ารอบสุดท้ายประกวดการ์ตูน อีกทั้งยังเคยส่งผลงานไปเสนอสำนักพิมพ์ชื่อดังจนได้รับโอกาสให้ส่งผลงานเข้าไปได้อีก

"ตอนที่อยู่ม. 6 ก็เคยไปส่งงานที่สำนักพิมพ์ แบบที่เขามีให้ส่งประกวดชิงรางวัล ตอนนั้นเขียนแบบร่างๆ แล้วก็ให้ครูช่วยดูเรื่อง แก้ไขภาษาญี่ปุ่นนิดหน่อย แล้วก็วาดจริง แล้วก็ไปส่ง ที่โตเกียวแล้วก็เอาไปส่ง พอไปส่งเขาก็ช่วยคอมเม้นให้ ติโน่น ตินี่ให้เราพัฒนาขึ้น บางที่เราก็จะได้นามบัตรมา หมายความว่าเราส่งงานให้เขาได้อีกนะ ตอนหลังวาดใหม่อีกเรื่องหนึ่งแล้วก็ส่งไป ได้รางวัลด้วย ได้รางวัลเข้ารอบสุดท้าย 1 แสนเยน"


นั่นคือรางวัลแด่ความพยายาม แต่สิ่งที่หมอกได้รับมาเต็มๆ โดยไม่ต้องส่งผลงานประกวด ซึ่งมันเติบโตไปพร้อมๆ กับการเรียนตลอด 3 ปี คือ ความรับผิดชอบและวินัย ยิ่งเป็นคนต่างถิ่นยิ่งต้องพยายาม ยิ่งอยู่ไกลบ้านยิ่งต้องอดทน

"สิ่งที่ได้คือความรับผิดชอบ เพราะเราต้องส่งงานให้ทันกำหนด ครูก็จะสั่งงานไปเรื่อยๆ เราก็จะทำไปเรื่อยๆ เหมือนได้ลับฝีมือเรื่อยๆ ต้องรักษาเวลาด้วย พออยู่ที่โน่นอยู่คนเดียวก็ต้องจัดเวลาห้ามตื่นสาย ห้ามนอนดึก งานต้องทำให้เสร็จ"

จากข้อมูลที่ทราบมา หมอกไม่เคยส่งงานช้ากว่ากำหนดแม้แต่ครั้งเดียว มีแต่ส่งก่อนเสียด้วยซ้ำ

ในที่สุดชีวิตมัธยมปลายสายมังงะก็สิ้นสุดลง หมอกสำเร็จการศึกษาอย่างงดงามด้วยเกรดเฉลี่ย 4.9 (ที่ญี่ปุ่นมีถึงเกรด 5) และจากเด็กผู้หญิงชาวไทยที่สอบภาษาญี่ปุ่นอย่างกระท่อนกระแท่น ได้คะแนะแรกเข้าเพียง 17 คะแนน กลับทำคะแนนได้สูงสุด 90 กว่าคะแนน และรักษาเพดานคะแนนไว้ที่ประมาณ 80 คะแนน!


(มากกว่าคะแนนเฉลี่ยทั่วไปของเด็กญี่ปุ่น เจ้าของภาษาเอง ซึ่งอยู่ที่ 50-60 คะแนน)

 
 

จากคุณ : Thinkology
เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 55 22:13:41

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com