ความคิดเห็นที่ 1 โห ดูละเอียดจัง เรื่องนี้ดูมา 3 รอบแล้ว ชอบมากกกกกก ๆๆๆๆๆ ดูครั้งแรกรู้สึกหัวใจมันพองโตบอกไม่ถูก เหมือนกลับเป็นเด็กๆอีกครั้งเลย (เลยดูแบบไม่คิดอะไรเลยอ่ะ นั่งอ้าปากหวออย่างเดียว) ไม่ได้มาตอบคำถามคุณหรอกแค่ดีใจที่มีคนที่ดูเรื่องนี้เหมือนกัน จากคุณ : . - [ 9 ก.ค. 47 08:46:56 A:137.9.3.43 X:203.152.50.194 ]

ความคิดเห็นที่ 2 กำภาพไม่ขึ้น จากคุณ : Mr.Adults (Mr.Adults) - [ 9 ก.ค. 47 08:49:18 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ผมดูครั้งแรกก็ตอนอายุ 21แหน่ะ ยอมรับจิงๆว่ามันประทับใจบอกมะถูกน่ะ หัวใจพองโตจิงๆเอามาดูอีกรอบด้วยความรู้สึกเดิม ปล. ภาพด้านล่างก็ Chihiro แต่เป็น Chihiro Onitsuka - -'' แก้ไขเมื่อ 09 ก.ค. 47 09:01:00 จากคุณ : Mr.Adults (Mr.Adults) - [ 9 ก.ค. 47 08:52:14 ]

ความคิดเห็นที่ 4 รถไฟในเรื่องนี้(เห็นมีผู้กล่าวว่า)เอามาจากเรื่อง night on the galactic railtroad ครับ เป็นนวนิยายเก่า แล้วก็เคยสร้างเป็น anime ด้วย ยังพอหาซื้อได้ครับ เห็นบอกว่าตัวนวนิยายเองเป็นวรรณกรรมเยาวชน แต่ภาค anime ดูแล้วหลอนๆชอบกล สำหรับความหมายของรถไฟ(ในทั้ง 2 เรื่อง)ผมมีข้อมูลตรงนี้อยู่นิดหน่อย เดี๋ยวกลับบ้านถ้าไม่ลืมจะไปค้นมาให้ครับ หรือท่านอื่นจะช่วยก็เชิญครับ น่าจะมีข้อมูลละเอียดกว่าที่ผมมี จากคุณ : gendou ikari (princess maker) - [ 9 ก.ค. 47 08:58:51 ]

ความคิดเห็นที่ 5 โอ้ว ขอบคุณครับ จากคุณ : Mr.Adults (Mr.Adults) - [ 9 ก.ค. 47 09:04:27 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ทำไมคุณดูละเอียดจัง วิญญาณเด็กผู้หญิงที่คุณเห็นก็คงจะเป็นอย่างที่คุณว่านั่นแหละ โดดเดี่ยว เหมือนคนเลยนะคุณว่าไหม คนที่ถูกทิ้งให้อยู่ตัวคนเดียว ก็คงเปรียบเหมือนกับวิญญาณไร้ญาติ ผมว่าการ์ตูนเรื่องนี้คงพยายามสื่ออย่างนี้ล่ะมั้ง ชอบๆ ถ้าเราไม่มีพ่อกับแม่ เราจะเป็นยังไง เราจะต้องโดดเดี่ยวมากๆ การ์ตูนเรื่องนี้เหมือนเป็นตัวแทนความรักของมนุษย์เลย คุณว่ามั๊ย จากคุณ : singer_poohbear - [ 9 ก.ค. 47 09:07:52 ]

ความคิดเห็นที่ 7 จะตามไปดูเรื่องนี้ ก็เพราะคุณนี่หล่ะ เฮ่อ ขนาดไม่ชอบแบบนี้น่ะ เล่าซ่ะอยากดูเลย อิอิ จากคุณ : เกเร อารมณ์ดี (kayray) - [ 9 ก.ค. 47 09:19:45 ]

ความคิดเห็นที่ 8 แปะแปะแปะ ปรบมือให้คนช่างสังเกต และผู้มาอธิบาย จากคุณ : izak kiataz - [ 9 ก.ค. 47 09:30:42 ]

ความคิดเห็นที่ 9 Night on the Galactic Railroad (1988) ตั้งปี 88แหน่ะ โหนานเหมือนกันแฮะ ผลงานชิ้นสำคัญที่เป็นเทพนิยายยิ่งใหญ่ของนักเขียน เคนจิ มิยาซาว่า ในคืนแห่งงานเทศกาล โจวานนี่ เด็กชายยากจนผู้โดดเดี่ยวไร้ที่พึ่ง พลันก็รู้สึกตัวว่าเขากำลังนั่งรถไฟเครื่องจักรไอน้ำแสนวิเศษ และยังมีคัมปาเนลล่าเพื่อนของเขากับคนอื่นๆเดินทางผ่านหมู่ดวงดาวบนท้องฟ้า ต่อมาไม่นานก็มีไม้กางเขนเปล่งแสงสว่างอันลี้ลับออกมา ทั้งคัมปาเนลล่าและผู้โดยสารคนอื่นๆก็หายไป สถานีสุดท้ายของทางรถไฟสายกาแลคติคคือสวรรค์ ทำไมฉันไปด้วยไม่ได้ ?” โจวานนี่ตะโกน ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกตัวว่าตนเองกลับคืนมาสู่โลกที่แท้จริง http://www.jfbkk.or.th/event/jpn_08.html จากคุณ : Mr.Adults - [ 9 ก.ค. 47 09:54:44 ]

ความคิดเห็นที่ 10 แหงะ คุณ Mr. Adults เอา wallpaper ผมมาโพสต์ทำไม จากคุณ : ดุก - [ 9 ก.ค. 47 10:23:23 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อืมม์.. ไม่รู้จะมีใครคิดเหมือนเราหรือเปล่านะว่า เราได้ข้อคิดจากเรื่องนี้ว่า ตราบใดที่เรายังจำตัวตนของเราได้ (เหมือนที่จิฮิโระจำชื่อตัวเองได้) ไม่ว่ายังไง เราก็ไม่หลงทาง เขวไปไหนตามสังคม สิ่งแวดล้อมได้ ชอบมาก.. ประทับใจที่สุด จากคุณ : เต้าหู้ปลา - [ 9 ก.ค. 47 10:49:37 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ตอนที่ดูจบครั้งแรก ซึ้ง ชอบความรักความอบอุ่นของเรื่องมากๆ ดูจบคิดเลยว่าอืม ตราบใดที่เรายังคงจดจำและรักษาชื่อและความเป็นตัวตนของเราไว้ได้ ก็จะไม่มีอะไรมาลบความเป็นตัวเราได้ ชื่อเราก็เหมือนศักดิ์ศรีของเรา หากเราทำงาน หรือทำสิ่งใดๆ ก็เพื่อชื่อ และศักดิ์ศรี เราก็จะทำแต่สิ่งที่ดี นั่นเอง เหมือนเรื่องใช้การทำงานมาพูดถึง ทำให้มีกำลังใจเรียนและทำงานขึ้นอีกมากๆ ชอบเรื่องนี้มาก และมีอีกหลายๆมุม ที่สอนอีกเยอะ ดูอีก ก็จะเก็บได้อีกเรื่อยๆ จากคุณ : SK-jedi - [ 9 ก.ค. 47 11:12:19 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ^ ^ ^ ^ ถูกต้องนะคร๊าบที่แหละการ์ตูนเรื่องนี้ต้องการจะสื่อ แต่ที่ผมงงมากคือ ตามหัวข้อกระทู้แหละ มัน focus ไปที่วิญญาณที่บอกไปข้างต้น มันต้องการจะสื่อว่าอะไรซึ่งก็คิดแล้วคิดอีก งงหลายตลบ ตอนแรกก็คิดประมาณว่า "ถึงตายไปแล้วก็เอาไปไม่ได้หรอก" ชักนอกเรื่องแฮะ จากคุณ : Mr.Adults (Mr.Adults) - [ 9 ก.ค. 47 11:28:37 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ผมดูเรื่อง นี้ แล้ว ทึ่ง มาก ๆ ครับ มิยาซากิ สามารถ ทำเซ็น ออกมาเป็น ภาพ ได้ ก็ทึ่งแล้ว ครับ อันแรก ที่ชอบ คือ รถออดี้ ครับ เป็น โลกวัตถุนิยม ไม่สามารถ ผ่านกำแพง เข้าสู่โลกแห่งจิตวิญญาณได้ แล้ว ก็ ในหนังสือ เซ็น เคยบอกไว้ว่า ก่อนที่คุณจะศึกษา เซ็น ต้นไม้ ก็คือ ต้นไม้  จิฮิโร่ ตอนแรก ในขณะที่คุณกำลังศึกษา เซ็น ต้นไม้ก็ ไม่ใช่ต้นไม้  เปลี่ยนชื่อเป็น เซ็น แต่เมื่อ คุณเข้าใจ เซ็น แล้วนั้น ต้นไม้ ก็กลับมาเป็นต้นไม้อีกครั้ง  กลับมาเป็น จิฮิโร่ อีกครั้ง แล้ว ก็ ในหมู่ เทพ ที่ยังไม่ใช่ เซ็น ก็ ยังมีความโลภ กันอยู่ การ์ตูน ของ มิยาซากิ นั้นละเมียด จิต วิญญาณตะวันออกมาก ๆ ทั้งลึกซึ้ง และ ลึกล้ำ ควรค่าแก่การสละเวลาดู ยิ่งนัก ซึ่ง การ์ตูนตะวันตก ยังเทียบไม่ได้ เลย แข็งมาก ๆ บางเรื่องลึกซึ้ง แต่ ไม่ลึกล้ำ ปล. ไม่รู้ว่าผม คิดมากไปป่าว แก้ไขเมื่อ 09 ก.ค. 47 11:53:55 จากคุณ : Little life in the Universe - [ 9 ก.ค. 47 11:51:07 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ไม่ได้คิดมากไปหรอกครับ การ์ตูนเรื่องนี้สามารถคิดได้หลายแง่หลายมุมมากครับ ที่คิดมาก็ไม่ผิดซะทีเดียว ซึ่งตั้งแต่แรก ที่ รถออดี้ไม่สามารถเข้าโลกแห่งวิญญาณได้ ผมยังไม่ได้นึกถึงขนาดนี้เลยแฮะ นับถือๆ จากคุณ : Mr.Adults (Mr.Adults) - [ 9 ก.ค. 47 12:00:28 ]

ความคิดเห็นที่ 16 สำหรับผม...หนังเรื่องนี้ไม่ใช่การ์ตูนแล้วล่ะครับ ดูกี่ทีก็รู้สึกว่า spirited away ไปกับภาพและเรื่องราวในหนังได้ทุกครั้ง..... จากคุณ : don_custom - [ 9 ก.ค. 47 12:24:34 ]

ความคิดเห็นที่ 17 การ์ตูนเรื่องนี้ดูแล้วเหมือนวิญญาณจะหลุดอ่ะ (ไม่ใช่หลอนนะ) ฉากที่จิฮิโระไปรถไฟกับ Kaonashi (ไม่มีหน้า) ลองไปฟังใหม่ดิครับ เหอๆ ดนตรีนี่สุดๆล่ะ จากคุณ : Mr.Adults (Mr.Adults) - [ 9 ก.ค. 47 12:28:32 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ดห เจ้าของกระทู้ดูได้ละเอียดดีจรืงๆคับ ผมเองนี่ตอนดูจำรายละเอียดอะไรไม่ค่อยได้ จำได้แต่ความรู้สึกว่า ดูแล้วชอบมากๆ จนอยากรู้สึกอิ่มไปหมด... ปล. มิยาซากิใส่อะไรแฝงเข้ามาให้เราคิดเยอะมาก จนบางทีอาจจะมากเกินไปสำหรับบางคน (เคยคุยกะเพื่อนญี่ปุ่นเค้าบอกว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เค้าชอบน้อยสุดของมิยาซากิ เพราะดูแล้วเข้าไม่ถึงสิ่งที่ต้องการจะสื่อ)... ปล.2 แต่เรื่องชื่อหรือตัวตนของเรา ผมคิดว่ามิยาซากิน่าจะได้อิทธิพลมาจากวรรณกรรมเยาวชนอย่าง alice in wonder land หรือ the neverending story พอสมควรนะ จากคุณ : ผู้ก่อการร้ายทางความคิด - [ 9 ก.ค. 47 13:00:27 ]

ความคิดเห็นที่ 19 แหะๆเจ้าของกระทู้ ดูระเอียดจริงๆ สงสัยผมต้องหามาดูอีกรอบ จากคุณ : อุ๊บอิ๊บน้อย - [ 9 ก.ค. 47 14:01:35 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ชอบมากๆเหมือนกันค่ะ ดูแล้วรู้สึกดี ตอนแรกเช่ามาดูอ่ะค่ะ ดูจบเลยรีบออกไปซื้อเลย จากคุณ : Sundoo - [ 9 ก.ค. 47 14:04:21 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เซ็งครับเรื่องนี้ แฟนเอาไปให้พี่ที่ทำงานยืมยังไม่ยอมเอามาคืนเลยครับ จะเป็นปีแล้วมั้งครับ เซ็งจริงๆครับ หลังจาก จิฮีโร อยู่ในโลกวิญญาณได้ซักระยะ สังเกตว่าจะไม่แสดงอาการหวาดกลัวภูติผีวิญญาณประหลาดๆ แต่ มักจะแสดงท่าทางฉงนสงสัยแทน เวลาเจอผีหรือเหตุการณ์ไม่คาดฝัน ดูกล้าหาญและน่ารักดีไม่เหมือนแรกๆ ดูออกจะขี้กลัวๆ และน่ารำคาญครับ เรื่องที่เจ้าของทู้ถามไม่ได้สังเกตครับ จะไปหยิบมาดูอีกซักครั้ง นึกได้ว่ายังไม่ได้คืนเลยนี่หว่า โอกาสจะได้ซื้อใหม่สู้อ่ะครับ จากคุณ : เอ๊ะ - [ 9 ก.ค. 47 14:24:58 A:202.59.254.44 X: ]

ความคิดเห็นที่ 22 ส่วนตัว ดูแล้วบอกไม่ค่อยถูกว่ารู้สึกอย่างไร เหมือนคุ้นๆ กับบรรยากาศของทรงจำของวัยเด็กเมื่อนานมาแล้ว โลกที่แปลกประหลาด ความหวาดกลัวที่ไร้เหตุผล ความโดดเดี่ยว ความสุขที่เต็มตื้นคอหอย ไร้เหตุผลมากๆ น้ำตาแทบร่วง จากคุณ : whatdoyouwant - [ 9 ก.ค. 47 14:58:46 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาขุดนะคับ แต่ยังไม่มีใครตอบเลยอ่าที่ผมถามไปต้นกระทู้ :P จากคุณ : Mr.Adults (Mr.Adults) - [ 9 ก.ค. 47 15:24:29 ]

ความคิดเห็นที่ 24 "แบบฉากที่ตอน จิฮิโระ นั่งรถไฟไปกะ คาโอะนาชิแล้วจะมีพวกวิญญาณคนต่างๆนั่งอยู่ แล้วตอนจะลงสถานีพวก วิญญาณคนอื่นๆจะหยิบของลง ตอนก่อนจะหยิบกระเป๋าใช่มะ กระเป๋ามันจะสีทืบๆ เหมือนกับจับต้องได้ แต่พอวิญญาณนั่นหยิบกระเป๋า กระเป๋านั่นก็กลายเป็นสีโปร่งใสเหมือนวิญญาณคนหยิบ o_O'' >>กระเป๋าที่เห็นว่าจับต้องได้ เมื่อตายไปก็เอาไปได้แต่วิญาณของของเหล่านั้น เอาของไปจริงๆก็ไม่ได้ สอนให้รู้ว่าของทุกอย่างเมื่อตายไปก็เอาไปไม่ได้ ที่หยิบไปก็เป็นเพียงความว่างเปล่า พวกวิญาณก็คงไม่รู้ตัวหรอกว่ากระเป๋ามันโปร่งใส เค้าคงนึกว่ามันมีของอยู่จริงๆเลยต้องพยายามแบกกันใหญ่ แบบว่าไม่ยอมให้ห่างตัวเลย แล้วตอนลงสถานี จะมี focus ไปที่วิญญาณเด็กผู้หญิงคนนึงที่ยืนอยู่เดี่ยวๆครับ มันจะสื่อว่าอะไรครับ ถูกทิ้งไว้โดดเดี่ยวเหรอครับ ใครคิดยังไงออกความเห็นหน่อยฮะ >>บางคนก็ได้ขึ้นรถ บางคนก็ตกรถ ถึงเป็นวิญาณก็หนีไม่พ้นวัฐจักรแห่งความไม่เท่าเทียม เด็กคนนั้นอาจจะกำลังรออะไรอยู่ก็ได้ หรือรอใครอยู่ก็ได้ จำรายละเอียดไม่ได้ว่าเด็กเค้าถือตั๋วรถรึเปล่า ถ้าถือแสดงว่ารอใครอยู่ แต่ถ้าไม่ถือก็แสดงว่าอยากจะไปแต่ก็ไปไม่ได้ >>ที่เราได้จากเรื่องนี้ก็คือ ต้องขยันทำงานถ้าไม่ขยันจิตวิญญานก็จะเสื่อม ต้องไม่เกี่ยงงาน หนักเอาเบาสู้ ต้องกล้าหาญ รักครอบครัว ทั้งเรื่องนางเอกทำเพื่อครอบครัว ต้องอย่าตะกละ 555 เดี๋ยวเป็นหมู แล้วก็อย่าโลภเอาทองมาล่อก็เก็บ เดี๋ยวถูกกิน อื่นๆอีกมากมาย บรรยายไม่หมดอะ จากคุณ : ~Nk~ - [ 9 ก.ค. 47 18:30:38 ]

ความคิดเห็นที่ 25 หุ... ไปๆมาๆคงไม่ต้องอธิบายแล้วเรื่องรถไฟเนี่ย คงจะพอเดากันได้แล้วนะครับว่าเขาต้องการสื่อถึงการเดินทางของวิญญาณ มากกว่านี้ผมคงอธิบายไม่ถูกแล้วครับ anime เรื่องนี้ทำให้ถึงกับมีผู้โอดครวญว่ามันหลุดโลกเหลือเกิน(ผมก็เช่นกัน) เหมือนกับว่าไม่ใช่สำหรับมนุษย์ที่จะทำความเข้าใจได้กระนั้น คุณมิยาซากิเคยให้สัมภาษณ์ว่า เขาไม่เชื่อถือการสร้างหนังด้วยตรรก เพราะมันเป็นการปิดกั้นจินตนาการ anime เรื่องนี้เป็นการ "ก้าวไปสู่ความเป็นผู้ใหญ่" (?) ของเด็กผู้หญิง "จริงๆ" คนหนึ่งที่สามารถพบเห็นได้ทั่วไปในญี่ปุ่น (ตัวจิฮิโระนี่สร้างขึ้นมาจาก character ของลูกสาวเพื่อนของคุณมิยาซากิเอง(?)) โดยอยู่ภายใต้เรื่องราวแบบที่เห็นนี่แหละ(จะเรียกว่าแฟนตาซีดีมั๊ยเนี่ย) ...แต่ผมแนะนำให้ไปหา night on the galactic railroad มาดูจริงๆนะ คงไม่ช่วยให้เข้าใจ spirited away มากขึ้นหรอก แต่ถ้าท่านมีความอดทนเพียงพอ ท่านจะได้รับ "รสชาติ" ที่น่าประทับใจไม่แพ้กันในโลกของ anime เช่นเดียวกับที่ท่านได้รับจาก spirited away ขออภัยที่ไม่อาจให้ความกระจ่างแก่ท่านเจ้าของกระทู้ได้นะครับ อย่างที่คุณมิยาซากิเขาว่าไว้นั่นแหละว่า เขาไม่ต้องการชี้นำคนดู แต่เขาต้องการให้คนดูทำความเข้าใจ(?) กับเรื่องตามจริตนิสัยของตนเองนะครับ จากคุณ : gendou ikari (princess maker) - [ 9 ก.ค. 47 18:42:34 ]

ความคิดเห็นที่ 26 บางคนก็ได้ขึ้นรถ บางคนก็ตกรถ ถึงเป็นวิญาณก็หนีไม่พ้นวัฐจักรแห่งความไม่เท่าเทียม เด็กคนนั้นอาจจะกำลังรออะไรอยู่ก็ได้ หรือรอใครอยู่ก็ได้ จำรายละเอียดไม่ได้ว่าเด็กเค้าถือตั๋วรถรึเปล่า ถ้าถือแสดงว่ารอใครอยู่ แต่ถ้าไม่ถือก็แสดงว่าอยากจะไปแต่ก็ไปไม่ได้>>>>>>>> ไม่ได้ถือครับ แสดงว่าสงสัยอยากจะไปแต่ไม่ได้ไป แล้วที่คิดว่า "ตายไปก็เอาไรไปไม่ได้" เหมือนผมคิดเลยแฮะ แต่ผมว่าคนอื่นอาจจะคิดได้อีกอย่างนะ ผมไม่รู้ดิกะลังมองหาความเห็นคนอื่นๆอยู่ จากคุณ : Mr.Adults (Mr.Adults) - [ 9 ก.ค. 47 19:37:20 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ฉากบนรถไฟนั้น เป็นฉากที่ทำเอาผมอึ้งจุกคอหอยไปหลายวันเลยครับ หลังจากดูเรื่องนี้จบแล้ว ผ่านไปกี่วันๆ มันตื้นตันในหัวใจจนถึงทุกวันนี้ หัวใจผมพองโตเหมือนลูกบอลลูนที่เหมือนจะดันเอาจิตวิญญาณของผมให้หลุดลอยออกจากร่างสู่โลกกึ่งความฝันของหนังเรื่องนี้ ให้ตายเถอะจอร์จ มันยอดมาก.... ภาพวิญญาณเหล่านั้น ผมดูทีไร มันให้ความรู้สึกเศร้าเหงาหงอย โดดเดี่ยว อ้างว้าง แต่ในความรู้สึกนั้นมันก็ยังมีความรู้อีกอย่างหนึ่งซ่อนเร้นอยู่ลึกๆซึ่งคอยขับเน้นพลังประหลาดให้ยังมีความสุขหลงเหลือพอเสพเพื่อความหวังที่เหมือนกับแสงริบหรี่ ความหวังที่แม้ดูเหมือนไกลแต่ทำไมหนอมันช่างอบอุ่นเช่นนี้ ครั้งแรกผมดูหนังเรื่องนี้ด้วยตาและหยักสมองเพื่อลำดับความเข้าใจเนื้อเรื่อง ในที่สุด ผมพ่ายแพ้ให้มันโดยสิ้นเชิง ในครั้งถัดๆมาผมเปิดมันดูอีกครั้ง ทีนี้ผมลองคิดว่าผมกำลังหลับตาอยู่ ปิดกระบวนการรับรู้โดยระบบเหตุผลทั้งหมด โดยไม่ส่งข้อมูลไปประมวลผลที่รอยหยักในสมอง และนั่นทำให้จิตใจผมเริ่มเปิดออกแล้วรับรู้ด้วยสัญชาตญาณ ด้วยระบบความรู้สึกในจิตใจ หลังจากนั้นจิตวิญญาณผมก็ลอยหลุดหายไปในกลีบเมฆปุยนุ่นสีขาวสะอาดตา ตัดกับท้องฟ้าสีคราม แต่งแต้มด้วยเฉดสีส้มทองจากแสงอาทิตย์ที่ทอแสงอยู่ ณ ปลายขอบฟ้าสุดลูกหูลูกตา บางลำแสงสาดกระทบผิวน้ำสะท้อนเปล่งประกายวูบวาบดุจอัญมณีอันล้ำค่าที่มิอาจหาดูในโลกแห่งความจริง ... ภาพเหล่านั้นล้วนมิอาจบรรยายออกมาด้วยตัวหนังสือที่เขียนบนแผ่นกระดาษผืนจักรวาล ไม่สามารถถ่ายทอดผ่านกล้องภาพยนตร์ที่เก็บทุกอณูแม้กระทั่งหยาดละอองน้ำในม่านหมอกที่โปร่งใสสะท้อนแยกเส้นสีแสงอาทิตย์เป็นสายรุ้งเจ็ดสี เพียงเพราะนี่ความงามที่แท้จริงที่สุดของจิตใจมนุษย์ผู้นั้นจะซึมซับได้ จากคุณ : MAVEL - [ 9 ก.ค. 47 23:13:05 ]

ความคิดเห็นที่ 28 อยากฟังความเห็นคนอื่นอีกจังว่า คิดอย่างไรกะฉากที่ว่าอ่ะ เผื่อมีคนคิดเป็นแบบอื่นได้ ขุดนะคร๊าบๆ จากคุณ : Mr.Adults (Mr.Adults) - [ 10 ก.ค. 47 09:28:57 ]