ความคิดเห็นที่ 1 รัก...............คือการให้................... คล้ายกะ ต้าเหย่.............................. เป็นนิยามสำหรับเรา........................ แต่จะทำได้แค่ไหน.......................... อันนี้คงตอบเองไม่ได้...................... ว่าเราเป็นผู้ให้ที่ดีสำหรับเขาหรือเป่า.... แต่เรารักหลิง...............555........... จากคุณ : ขนมถ้วย - [ 31 ต.ค. 47 00:22:14 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สวัสดีค่ะ คุณ ขนมถ้วย อยากบอกว่า.... .....อิจฉา....คนที่คุณรักจัง!!!! ...และดีใจ...กับคุณด้วยค่ะ ....Love to give but not take..... รักคือการให้.....ไม่ใช่ครอบครอง.......เป็นสิ่งที่เริ่มจะหายากในสังคมสมัยนี้แล้วนะคะ การได้รัก ได้ให้ โดยไม่หวังผลตอบแทน คงเป็นความรู้สึกวิเศษนะคะ แค่ได้นึกถึงความสุขของเขา รอยยิ้มของเขา....แค่นั้น....ใจเราก็เป็นสุขไปด้วยได้แล้ว...... จากคุณ : ยานัตถุ์ของพ่อ - [ 1 พ.ย. 47 13:58:22 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ติดตามดูเรื่อง Mars : ลุ้นรักนักบิด ทางช่อง 3 มาสามอาทิตย์แล้ว (ยังไม่มีตังค์ซื้อวีซีดี) จากตอนแรกดูเพราะการ์ตูน แต่ตอนนี้ดูเพราะพระเอก..เอ๊ย! ไม่ใช่ ดูเพราะละครมันสนุกจริงๆ บทละคร หรือ dialogue ของละคร ที่นักแสดง(หรือ นักพากษ์) ถ่ายทอดออกมามันสวยแต่ก็ฟังเป็นธรรมชาติ ถึงจะไม่ใช่ประโยคติดปากเป็นสโลแกนประจำตัวอย่างละครเรื่องรักใสใสฯ แต่ก็ให้ความรู้สึกลึกซึ้งมากกว่าซะอีก แต่ก็ว่าไม่ได้ มันเป็นละครคนละแนวกันนี่นา... หุหุหุ...คุณ flash ข้างล่างจะอยู่อีกนานมั้ยเนี่ย...น่ากลัวอ่ะ ....ไม่กล้าเข้าพันทิพกลางคืนเลย ...ต้องมาเข้ากลางวันแสกๆ ^_^! จากคุณ : ยานัตถุ์ของพ่อ - [ 1 พ.ย. 47 14:02:32 ]

ความคิดเห็นที่ 4 Mars : ลุ้นรักนักบิด ............บาดแผลในจิตใจ มีเพียงความรักเท่านั้นที่จะเยียวยารักษาได้............ (ไม่ค่อยบ่อยนัก สำหรับละครที่จะมีสโลแกนที่บ่งบอกเรื่องราวได้ดีขนาดนี้...ชอบจังค่ะขอชมคนคิดด้วย) จุดเริ่มต้น / ปลายทาง "นี่คุณ..ขอโทษนะครับรู้จักทางไปสถานกายภาพบำบัดเอิง....เอ้อ...เอิงอะไรน้า" ฉีหลัวเงยหน้าขึ้น ข้างหน้าเธอตอนนี้คือชายหนุ่มที่เธอรู้จักชื่อเสียงกะฉ่อนของเขาดี และไม่อยากจะเสวนาด้วย จึงรีบฉีกกระดาษแผ่นหนึ่งมาเขียนแผนที่ให้เขาส่งๆ แล้วเดินหนีไป (ยังอุตส่าห์มีน้ำใจ! ^_^) โดยที่เธอไม่คาดคิดว่าแผนที่ใบนั้นจะเป็นจุดเริ่มต้นเรื่องราวระหว่างเธอและเขา ชายหนุ่มคนนั้น...เฉินหลิง.... "เฮ้! หลิง...ต่อไปมอเตอร์ไซค์นี้เป็นของนายแล้ว ฉันไม่ได้ใช้มันอีก" หมิงเกาโยนกุญแจรถให้หลิง "นี่ผมจะไม่ได้เห็นพี่แข่งรถอีกแล้วงั้นเหรอ" หลิงถามด้วยสีหน้าเศร้า "อย่างน้อยฉันก็ยังไม่ตายล่ะ" หมิงเกาพยายามกลบเกลื่อนความเสียใจ สำหรับนักแข่งมอเตอร์ไซค์ การขี่รถไม่ได้ก็แทบจะเท่ากับการตายทั้งเป็นอยู่แล้ว หลิงรับรู้ได้ถึงความเสียใจของพี่หมิงเกาดี แต่เขาก็พยายามไม่แสดงอาการสงสารออกมา เพราะเขารู้ดีว่าจะทำร้ายจิตใจพี่ชายมากกว่า หรือว่านี่...จะเป็นชะตากรรมของคนรักความเร็วอย่างพวกเขากัน ภาพของหลิงที่ขี่มอเตอร์ไซค์ด้วยความเร็วไปตามถนนยาวโค้งท่ามกลางท้องฟ้าสดใส ตัดสลับกับ ภาพของหมิงเกา นักแข่งรถรุ่นพี่ที่ต้องตัดขาเพราะอุบัติเหตุจากการแข่ง หมิงเกานั่งร้องไห้เหม่อมองไปนอกหน้าต่างของโรงพยาบาล ขณะที่หลิงควบมอเตอร์ไซค์ที่หมิงเกายกให้ ช่างเป็นภาพที่ขัดแย้งกัน หลิงเพิ่งจะเริ่มต้นวิ่งไปในเส้นทางที่หมิงเกาเคยผ่าน การเป็นนักแข่งรถต้องแข่งกับความเร็ว ทะยานไปข้างหน้าอย่างเดียว หันหลังกลับไม่ได้ ถ้าพลาดวันหนึ่งหลิงอาจจะต้องเป็นเหมือนหมิงเกา หรือไม่ก็สาหัสกว่า แต่เขาเลือกที่จะเดินในเส้นทางนี้ เหตุผล..ก็คือ เขารักความเร็ว และ ......เขามีอะไรจะต้องกลัวที่จะสูญเสียล่ะ! เพื่อนร่วมชั้น "เฮ้..นี่คุณ..จำผมไม่ได้เหรอ ที่ถามทางคุณแล้วคุณวาดแผนที่ให้งัย...เฮ้...ติ๊งหน่องๆๆๆ"หลิงพยายามทักทายฉีหลัว แต่ฉีหลัวไม่สนใจ อยากจะหนี แต่ก็ไม่ทัน อาจารย์เดินเข้าห้องมาแล้ว "นี่นายอย่าไปยุ่งกับยายนั่นเลย... เธอเป็นโรคแอนตี้ผู้ชาย ...โดยเฉพาะพวกแหกคอกอย่างนายด้วย" ต้าเหย่ที่เคยเป็นเพื่อนร่วมชั้นตอนมัธยมกับฉีหลัวบอกหลิง หลิงยังไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนปฏิเสธเขาเลย ผู้หญิงที่กลัวผู้ชายสมัยนี้ยังมีอยู่เหรอ ...น่าสนใจ "ข้างหลังแผนที่ที่คุณวาดให้ เป็นภาพแม่กอดลูก" เพราะข้อความนี้ของหลิงทำให้ฉีหลัวที่ไม่กล้าอ่านออกเสียงในวิชาอังกฤษ เผลออุทานเสียงดังออกมาจนคนทั้งห้องประหลาดใจ ฉีหลัวหญิงสาวที่ไม่พูดไม่จา ดูเฉิ่มๆติ๋มๆคนนี้ เธอเป็นคนวาดรูป "แม่กอดลูก" ที่ดูอบอุ่นขนาดนั้นได้ยังงัยนะ "นี่คุณเป็นคนวาดรูปนั้นจริงๆเหรอ" หลิงตอแย แต่หญิงสาวก็ยังไม่ยอมตอบ "ถ้าคุณไม่พูด ผมจะง้างปากคุณให้ฉีกเลยนะ" หลิงแหย่ได้ผล ฉีหลัวสงสัยทำไมนายคนนี้ถึงได้ติดใจภาพของเธอนัก "เพราะมันทำให้ผมคิดถึงแม่ที่หายไปจากความทรงจำนานแล้ว.....ช่างเถอะผมว่าเรามาทำความรู้จักกันดีกว่า ขอเบอร์คุณ เผื่อวันหน้าเราจะได้ไปทำอะไรที่มีความสุขด้วยกัน^_^" ใช่แล้วชั่วแวบที่มองภาพนั้นแล้วความทรงจำเกี่ยวกับแม่ผุดขึ้นมาตรงหน้า...แต่แม่ของเขาดูไม่อบอุ่นเหมือนแม่ในภาพวาดของฉีหลัวเลย... จากคุณ : ยานัตถุ์ของพ่อ - [ 1 พ.ย. 47 14:05:34 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ฮีโร่ ในขณะที่ฉีหลัวได้แต่ร่ำร้องอยู่ในใจให้ใครช่วยเหลือให้พ้นจากครูโฉดที่กำลังลวนลามเธออยู่นั้น ราวกับพระเจ้าทรงได้ยินเสียงร่ำไห้ในใจเธอ หลิงเหมือนฮีโร่ที่โผล่มาช่วยเธอ "เธอโผล่มาเงียบๆได้ยังงัย" ครูโฉดตะคอกถามหลิง "ผมก็เดินเข้ามาอย่างเปิดเผย อาจารย์คงไม่รู้ ข้างหลังนั่นมีประตูเปิดอ้าซ่าอยู่" หลิงตอบอย่างยียวนไม่แยแส "หน้าอย่างเธอมีดีแต่ใช้กำลัง จะมีปัญญาเขียนรูปกับใครเขาเป็นด้วยเหรอ" ครูโฉดถามอย่างหาเรื่อง "ก็ไม่แน่นะ ผมอาจมีความสามารถบางอย่างแอบแฝงอยู่ก็ได้ เหมือนอาจารย์ที่สอนภาษาอังกฤษ เข้าใจนักเรียนเป็นอย่างดี บางครั้งก็มีการลวนลามลูกศิษย์ด้วย" หลิงตอกกลับใส่จนทำให้ครูโฉดโมโหหัวฟัดหัวเหวี่ยงหาว่าหลิงว่าร้ายเขา แล้วข่มขู่หลิง แต่ครูโฉดคงไม่รู้ว่าเขากำลังข่มขู่ผิดคนเสียแล้ว "ทำอะไรงั้นเหรอ ผมก็แค่อยากจะเหลาดินสอให้แหลม อาจารย์คงไม่คิดว่าผมจะกรีดหน้าหล่อๆของอาจารย์ให้เละด้วยมีดเล่มนี้หรอกนะ" หลิงถือมีดค่อยๆเดินย่างสามขุมเข้าไปหาครูโฉด สายตาเย็นชาของเขาและเสียงรูดของใบมีดคัตเตอร์ทำให้คนที่ถูกเขามองเสียวสันหลังวาบ ตอนนี้เหมือนเขาจะสามารถฆ่าคนได้โดยไม่รู้สึกอะไรเลย ถ้าฉีหลัวไม่ลุกขึ้นขวางหน้า ก็ยังไม่รู้ว่าชะตากรรมของครูคนนั้นจะเป็นอย่างไร แต่แค่นี้ก็ทำให้ครูโฉดกลัวจนเผ่นหนีไปทันทีที่ทำได้ แต่ไม่วายขู่หลิงส่งท้าย "คุณนี่โง่ชะมัด ปล่อยให้เค้าลูบคลำตั้งนาน ไม่รู้จักตั๊นหน้าซักหมัด.....ไม่ชอบใช่มั้ย ถ้าไม่ชอบก็อย่าอ่อนแอสิ ความอ่อนแอไม่ช่วยอะไรหรอก ยิ่งคุณทำท่าแบบนี้ด้วยแล้ว ใครๆก็อยากทำอะไรที่เกินเลยกว่านี้อีก" หลิงไม่เข้าใจว่าจริงๆแล้วเธอกลัวจนไม่สามารถขยับตัวได้ ร้องก็ไม่ออก ได้แต่ร่ำร้องปฏิเสธอยู่ในใจ หลิงเห็นหน้าฉีหลัวอย่างนั้นแล้ว ก็ไม่อยากต่อว่าเธอต่อ เขาเหลือบไปเห็นภาพที่ฉีหลัวกำลังวาดค้างอยู่ "ภาพเหมือนรูปปั้น Mars" "M-A-R-S"..... "ดาวอังคารเหรอ?" "....มาร์ส ฮีโร่ที่นำพาทุกคนฟันฝ่าอุปสรรค....." เทพเจ้าแห่งสงคราม ภาพที่หลิงก้มลงไปเผชิญหน้ากับเทพแห่งการทำลายล้าง ช่างสร้างแรงบันดาลใจให้กับจิตรกรอย่างเธอยิ่งนัก จนทำให้เธออยากจะวาดภาพเขาออกมา ....ความกล้าหาญของหลิงที่เข้ามาช่วยเธอ กับ ความบ้าบิ่นของเทพเจ้าแห่งสงคราม (##ขอแทรกความเห็นนิดนึงนะคะ เมื่อเช้าเพิ่งนั่งดูรายการทีวี เขาหยิบยก เอาสถิติของการคุกคามและทารุณกรรมในเด็กและสตรีมาพูดว่า ปัจจุบันมีตัวเลขสูงขึ้นเรื่อยๆ และโดยส่วนใหญ่ผู้กระทำจะมาจากบุคคลใกล้ชิด เพราะเด็กจะให้ความไว้ใจ ในเรื่องนี้ก็สะท้อนปัญหาตรงนั้นไว้ด้วย ก็ได้แต่หวังว่า สังคมของเราจะช่วยเหลือกันให้เรื่องพวกนี้น้อยลง หรือ หมดไปได้ แต่ก็อย่างที่หลิงบอกฉีหลัว ตัวเราเองก็ต้องดูแลตัวเองให้ดีและเข้มแข็งด้วย ... ความอ่อนแอบางทีก็ช่วยอะไรไม่ได้นะคะ...) จากคุณ : ยานัตถุ์ของพ่อ - [ 1 พ.ย. 47 14:13:01 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เป็นแฟนความคิดเห็นของคุณยานัตถุ์ของพ่อซะแล้ว ชอบอ่านค่ะ ได้ข้อคิดและอารมณ์ของละครที่น่าสนใจ จะรออ่านต่อไปค่ะ จากคุณ : คนที่ชอบมาร์ส - [ 1 พ.ย. 47 18:04:51 A:61.91.70.231 X: TicketID:076614 ]

ความคิดเห็นที่ 7 คุณยานัตถุ์ของพ่อ........................ เราก็หวังว่าเขาคงจะดีใจนะ............ บางทีก็ไม่แน่ใจอ่ะ..................... ว่าเขาจะเริ่มเสียใจแล้วหรือยัง....... ช่วงนี้เราออกอาการบ้าไปหน่อย... หรือมากก็ไม่รู้ 555................... ได้ดูเสียงจีนหรือเปล่าคะ................ ปกติจะชอบเสียงพากษ์ของท่านนี้นะ แต่เรื่องนี้รู้สึกไม่ค่อยเข้าเท่าไร..... เสียงนุ่มไป.....แต่ก็ม่ะเป็นไรทนได้ ส่วนตัวเรารอดีวีดีเพราะจะฟังเสียงจีน เห็นว่าอีกนานนน........................... แต่จะรอออ................................... ฟังเสียงไจ๋จนชินไปแล้ว................... คนรักเฉินหลิงฮับ.......................... จากคุณ : ขนมถ้วย - [ 1 พ.ย. 47 19:35:25 ]

ความคิดเห็นที่ 8 คุณยานัตถุ์ของพ่อ .. ตีตั๋วมานั่งฟังความเห็นค่ะ แต่สงสัยต้องรออ่านตอนต่อไปพรุ่งนี้.. แรกๆชอบเรื่องนี้เพราะพระเอก แต่ดูไปดูมามันติดจริงๆจังๆ น่าเสียดายเวอร์ชั่นช่อง 3 ตัดตอนแสดงอารมณ์สำคัญๆ ออกไปหลายฉาก ทั้งๆที่ไม่น่าตัดเลย ก็คงรอดูต่อไป จากคุณ : หนูพุก ณ แดนแอนฟิลด์ - [ 1 พ.ย. 47 21:41:07 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เห็นทู้ก็รีบเข้ามาเลยค่ะ มาตามอ่านนะคะ ชอบที่คุณยานัตถุ์ของพ่อมาแสดงความคิดเห็นให้อ่านกัน ติดตามอ่านอยู่นะคะ เห็นด้วยกะพี่ขนมถ้วยแบบว่าเสียงนุ่มไปหน่อย แต่ก็โอค่าพอทนเหมือนกัน ได้ดูเป็นภาษาจีนแค่สามแผ่นแรก ตอนนี้ติดงอมแงมเลยต้องดูต้องดู ทั้งๆที่ก็รู้เนื้อเรื่องเพราะอ่านการ์ตูนมาก่อนแล้ว อ้อ รอดีวีดีด้วยคนค่า เพราะว่าขนาดได้ดูมาก่อนสามแผ่นยังเห็นการแปลการตัดฉากบางฉากออกไปยังงัยก็ต้องดูแบบเต็มๆอีกรอบ อย่าลืมมาลงให้อ่านกันอีกนะคะ จากคุณ : Alt+F4 - [ 1 พ.ย. 47 23:49:55 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ดีใจที่มีกระทู้ต่อเนื่องเรื่องมาร์สของคุณยานัตถุ์ของพ่อ ตามอ่านมาตั้งแต่กระทู้ที่แล้วแล้วค่ะ ชอบจริงๆ คุณเขียนแจกแจงอารมณ์ของตัวละครได้ละเอียด ความสมเหตุสมผลของตัวละคร ความพิถีพิถันในบทละครคุณก็อธิบายได้เห็นภาพชัดเจน ยิ่งอ่านยิ่งเห็นคล้อยตาม เราชอบละครเรื่องนี้มากในความรู้สึกก็เห็นไม่แตกต่างไปจากคุณยานัตถุ์ของพ่อเลย เมื่ออ่านความคิดเห็นของคุณยิ่งทำให้รู้สึกตอกย้ำในคุณค่าและแง่คิดที่มีอยู่ในละครเรื่องนี้ ขอบคุณมากนะคะ อยากให้คุณยานัตถุ์ของพ่อเขียนให้เราได้อ่านอีกเรื่อยๆนะคะ จากคุณ : lzzj - [ 2 พ.ย. 47 12:05:20 ]

ความคิดเห็นที่ 11 สวัสดีค่ะ คุณคนที่ชอบมาร์ส , ขนมถ้วย ,หนูพุก ณ แดนแอนฟิลด์ ,Alt+F4 ,lzzj คุณ ขนมถ้วย คะ .... เคยได้ยินผู้ใหญ่บางท่านว่าไว้.... ความรักถ้ามันมากเกินไปก็ไม่ดีนะคะ เพราะอาจจะผลักดันให้เราทำอะไรที่เกินเลยไป.... แต่ถ้ารักอย่างที่คุณขนมถ้วยว่า รักคือการให้ ไม่ได้หวังสิ่งตอบแทน ...... และที่สำคัญอีกอย่างคือ ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน ก็ไม่น่าจะผิดตรงไหนนะคะ ^_^ แล้วที่คุณว่าคนที่คุณรักจะเสียใจที่คุณรักเขามากเนี่ย มันคงเป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ เขาน่าจะรู้สึกเชื่อมั่นว่าตัวเองมีคุณค่ามากขึ้นต่างหากที่ มีคนๆหนึ่งมารักเขามากมายขนาดนี้.....เหมือนหลิงงัย ^_^ .....ส่วนเสียงจีนไม่ได้ฟัง กลัวดูไม่รู้เรื่องค่ะ ^_^; น่าอิจฉาคนฟังภาษาจีนรู้เรื่องจัง ^_^ คุณ หนูพุก ณ แดนแอนฟิลด์ ..... แฟนหงส์แดงเหรอคะ ถ้าใช่ก็หลังคาเดียวกันเลยค่ะ แต่ช่วง 2-3 ปี หลัง ไม่ค่อยติดตามเท่าไหร่แล้ว อยากหยุดตัวเองไว้ที่ยุคที่ทีมมี เรดเนป แมคมานามาน แบเกอร์ ฯลฯ แต่ถึงอย่างนั้น ถ้าได้รู้ข่าวแข่งก็อดเอาใจเชียร์ไม่ได้ พอรู้ว่าชนะก็พลอยดีใจ แต่ถ้าแพ้ก็ยังอดเซ็งๆไม่ได้ แต่ยังงัยก็ปฏิญาณเป็นพลพรรคหงส์แดงตลอดกาลอยู่ดี You'll never walk alone ^_^ คุณ lzzj คะ...... ได้อ่านความเห็นสุดท้ายทู้ที่แล้วรึยังคะ พอดีแตกทู้แล้วไม่ได้ เลยแปะลิงค์ไว้กับคำขอบคุณค่ะ.....^_^ จากคุณ : ยานัตถุ์ของพ่อ - [ 2 พ.ย. 47 13:37:51 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เงาอดีต กระจกตรงหน้า เงาสะท้อนของตัวเอง..... ตอนแรกเขานึกว่าตอนนี้ตัวเองคงจะกล้าหาญพอที่จะเผชิญหน้ากับเงาร่างของตัวเองได้แล้ว แต่ไม่ใช่.....จนบัดนี้เขาก็ยังไม่สามารถมองมันได้ตรงๆ นานเท่าไหร่แล้วนะ ที่เขาเกลียดและกลัวการได้เห็นตัวเองในกระจก เขาไม่อยากจะเห็นมัน .....เปรี้ยง.....อดีตอันเลือนลาง อดีตที่ระลึกได้ผุดขึ้นมาเหมือนเทปขาดๆตอนๆ แม่ น้อง ครอบครัว ทำไมความทรงจำในอดีตมันถึงไม่แจ่มชัด ภาพในอดีตดูเลือนลาง น่ากลัว เขาไม่อยากจะคิดถึงมัน แม่ น้อง ความเหงา ความอ้างว้าง จู่ๆก็ถาโถมใส่หลิงจนตั้งตัวไม่ได้ ตอนนั้นเองที่หลิงค่อยๆเอื้อมมือหยิบภาพ "แม่กอดลูก" ที่ฉีหลัวเสก็ตไว้หลังแผนที่บอกทางมาดู ความอบอุ่นที่หลิงสัมผัสได้จากภาพนั้น ค่อยๆแผ่ซ่านในใจที่หนาวเหน็บ อ้างว้างของเขา.....จนเอ่อล้นออกมาทางดวงตา..... จุดจบของโลก "จริงเหรอ คุณจะให้ภาพนี้ผมจริงๆ ..ผมไม่มีตังค์นะ ...เอาเป็นว่า ผมจะเป็นบอดี้การ์ดให้คุณคอยอยู่ข้างๆช่วยคุณแล้วกัน...ไหนๆก็มีแต่เรื่องพวกนี้ที่ผมทำได้" "อ้อ...มีอีกอย่างที่ผมสามารถบริการให้คุณได้ คือ ถ้าคุณหาคนจู๋จี๋ไม่ได้ล่ะก็ ผมยินดีอุทิศร่างกายของผมให้คุณใช้.... ฟรีนะครับ" หลิงแหย่ฉีหลัวเล่นเมื่อเขานำภาพสเก็ตนั้นไปคืนให้เธอ คาดไม่ถึงว่าฉีหลัวจะเอ่ยปากขอยืมใช้ร่างกายของเขาจริงๆ ...แต่เพื่อเป็นแบบวาดภาพต่างหาก "ผมบอกว่ายินดีอุทิศร่างกายให้คุณใช้ คุณดันให้ผมมานั่งเป็นตอไม้อย่างนี้ ไม่คิดว่าเสียของไปหน่อยเหรอ ...คุณคงไม่ใช่พวกฉิ่งฉับทัวร์น้า" (^_^) "..คุณว่าโลกที่อยู่ภายใต้การปกครองของมาร์สจะเป็นแบบไหน" หลิงชวนคุย ก็จะให้เขานั่งเป็นตอไม้ ไม่ต้องหายใจแบบรูปปั้นนั่นเหรอ ไม่มีซะล่ะ "คุณคิดว่ามาร์สเป็นเทพแห่งความเลวร้ายงั้นเหรอ" "ผมไม่เชื่อว่าอนาคต โลกจะดีขึ้น ยังงัยซักวันโลกก็ต้องแตกแน่ เมื่อเป็นแบบนี้ทำไมเราไม่ต้อนรับวันโลกแตกให้เอิกเกริกซะเลยล่ะ ...เฮ้อ..ทำไมยังมาไม่ถึงน้า ...สุดท้ายโลกของเราจะเป็นอย่างไรบ้าง ยุติเถอะ...." หลิงรำพึงเบาๆ แล้วผลอยหลับไป ใช่แต่จะแสดงถึงความเหนื่อยอ่อนของร่างกายแต่ยังสะท้อนถึงความเหนื่อยล้าทางใจของหลิงด้วย โลกนี้จะเป็นอย่างไรก็ช่างมันเถอะ...เขาอยากให้ทุกอย่างที่เป็นฝันร้ายยุติซักที... "ถ้าโลกของเราแตกดับจริง คุณจะไม่เสียใจบ้างเหรอ" ฉีหลัวไม่ค่อยเข้าใจความคิดของคนๆนี้เลย ภายนอกเขาดูเป็นคนนอกรีตนอกรอย สังคมรังเกียจ แต่เมื่อเธอมองดูใบหน้าที่ผ่องแผ้วของเขายามหลับ เธอแทบสัมผัสสิ่งที่ชั่วร้ายจากตัวเขาไม่ได้เลย ผิดกับคนบางคน.... จากคุณ : ยานัตถุ์ของพ่อ - [ 2 พ.ย. 47 13:40:28 ]

ความคิดเห็นที่ 13 แก้เผ็ด คนเรามักจะมีหลายด้านหลายมุม บางคนความแข็งกระด้างที่เขาแสดงออกอาจจะเป็นเพียงเกราะที่เขาใช้กั้นเพื่อปกป้องตัวเองจากความโหดร้ายของโลกภายนอก ในขณะที่บางคนเปลือกนอกที่ดูเป็นคนดี อาจจะเป็นหน้ากากที่ใช้ปกปิดใจที่สกปรกของตัวเองก็ได้ และนับวันมันก็จะค่อยๆเผยธาตุแท้ออกมาให้เห็น ให้คนรอบข้างรู้สึกอึดอัดได้... "เฉินหลิง เธอออกมาแต่งประโยคนี้หน่อยสิ เรียนมาตั้งสองปีแล้ว...หวังว่าคงไม่ได้ตั้งใจเฉพาะสิบนาทีสุดท้ายของคาบเท่านั้นนะ" อาจารย์โฉดผู้นึกว่าตัวเองสามารถจัดการกับหลิงได้ท้าทายหลิง คิดว่าเจ้าคนที่ดูไม่เอาถ่านดีแต่ใช้กำลังอย่างนี้ คงแทบไม่มีสมองหรอก แต่ผิดแล้ว... "อาจารย์เป็นคนปลุกผมขึ้นมาเอง แล้วอย่ามาโทษผมล่ะ" หลิงตอบอย่างเป็นต่อ "This teacher who appears to be nice in reality is the terrible persons who initiate sexual harrassment to his female student." "อาจารย์ที่ดูเป็นสุภาพบุรุษ จริงๆแล้วกลับเป็นเดนมนุษย์ที่พร้อมจะลวนลามลูกศิษย์หญิงได้ทุกเมื่อ" "ผมเคยอยู่แอลเอ. ตั้งแปดปีเชียวน้า เรื่องแค่นี้สบายอยู่แล้ว" หลิงเขวี้ยงระเบิดใส่เป้าหมายได้ถูกต้อง นักเรียนทั้งห้องส่งเสียงฮือฮา ยิ่งครูโฉดแสดงอาการลนลานลบประโยคที่หลิงเขียนบนกระดานเท่าไหร่ ก็ยิ่งแสดงออกถึงอาการกินปูนร้อนท้องของตนเองเท่านั้น "Give me five.....เร็วซิ ก็ผมแก้เผ็ดให้คุณได้แล้วงัย" งานนี้นอกจากจะได้เอาคืนครูโฉดแล้ว หลิงยังได้เห็นรอยยิ้มแรกของฉีหลัวอีกด้วย ^_^ ดีกับเขาเป็นพิเศษ "งัยล่ะเธอ ชอบทำท่าน่าสงสารเรียกร้องความสนใจ...จำไว้ว่าอย่ามายุ่งกับเฉินหลิงอีก" ฉิงเหม่ยหญิงสาวชอบหลิงมาตั้งแต่เข้าเรียน เธอเชื่อว่าถึงแม้หลิงจะมีผู้หญิงมากมายแต่ซักวันนึงเธอจะต้องทำให้เขาหันกลับมาหาเธอให้ได้ เรื่องบางอย่างไม่จบง่ายๆหรอก แต่เพราะผู้หญิงที่ติ๋มๆท่าทางเรียบร้อยคนนี้ กำลังทำให้หลิงเปลี่ยนไป ซึ่งเป็นสิ่งที่เธอทนไม่ได้ แต่สิ่งที่เธอทำเพื่อขู่ฉีหลัว กลับทำให้หลิงเข้าใกล้ฉีหลัวมากกว่าเดิม "นี่เพราะผมใช่มั้ย...." หลิงถามอย่างรู้สึกผิด หลังเจอฉีหลัวถูกรังแกทิ้งอยู่ในสภาพกระเซอะกระเซิงที่ดาดฟ้า ฉีหลัวไม่น่าจะต้องเจอเหตุการณ์อย่างนี้ถ้าไม่ใช่เพราะเขา ทั้งๆที่เขาเองเป็นคนเอ่ยปากว่าจะปกป้องเธอ ไม่ให้ใครมารังแก แต่เขากลับเป็นสาเหตุให้เธํอโดนรังแก "ผมจะไปส่งคุณที่บ้าน หรือว่าคุณคิดจะกลับเข้าเรียนทั้งสภาพอย่างนี้" หลิงถามฉีหลัวหลังยื่นหมวกกันน็อกให้ฉีหลัวแล้วเธอไม่ยอมรับ "เออ..ผมลืมไปถ้าคุณซ้อนท้ายผมคุณก็ต้องกอดผมด้วย คุณเกลียดผู้ชายนี่นา" นอกจากฉีหลัวจะมีความลังเลใจแล้วเธอยังแปลกใจด้วย "ไหนคุณเคยว่า มอเตอร์ไซค์ของคุณไม่ชอบให้มีผู้หญิงซ้อนท้ายไง" "ผมเปลี่ยนใจแล้ว" ....(^_^ เอาง่ายๆอย่างนี้เลยนะ ..อาหลิง) และแล้วฉีหลัวก็รวบรวมความเชื่อมั่นยื่นมือไปรับหมวกจากหลิง เขาช่วยเธอครั้งแล้วครั้งเล่า เธอจะยังแสดงท่ารังเกียจเขาต่อไปอีกได้อย่างไร สำหรับคนๆนี้....เธอคงจะเชื่อใจเขาได้กระมัง หลิงยิ้มอย่างอารมณ์ดีที่ฉีหลัวที่ดูหวาดกลัวและเกลียดผู้ชายยอมซ้อนท้ายรถเขา...เหมือนกับว่าเธอมอบความไว้วางใจว่าเขาสามารถดูแลเธอได้ ผู้หญิงคนนี้ทำให้หลิงรู้สึกอ่อนโยนโดยที่เขาเองก็ไม่รู้สึกตัว "หลิง...ไหนเธอเคยว่า ไม่ให้ใครซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ไง แต่ทำไมฉีหลัวถึงซ้อนได้... " ฉิงเหม่ยที่เฝ้ารอหลิงอยู่ที่บ้านตัดพ้อทันทีที่เจอ การกระทำในวันนี้ของหลิงยีนยันความคิดของเธอที่ว่า หลิงเปลี่ยนไปเพราะยัยหานฉีหลัวนั่น ถึงแม้ตลอดมาหลิงจะคบผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า หรือ คบทีเดียวแปดคน (๐_O) แต่เธอก็รู้ดีว่า ผู้หญิงเหล่านั้นไม่ได้มีความหมายอะไรเลยกับหลิง แต่กับฉีหลัว... "...ขอบอกให้รู้ไว้ ว่า หานฉีหลัวไม่เหมือนผู้หญิงแปดคนที่ฉันเคยคบ..." คำพูดตอกย้ำนี้ของหลิงยิ่งทำให้ฉิงเหม่ยคับแค้นมากขึ้น "ฉันไม่สนว่าเธอจะคบผู้หญิงกี่คน และจะมองฉันยังงัยฉันก็ไม่แคร์ แต่ฉันแคร์ความสำคัญของผู้หญิงคนนั้นมากกว่า...ฉันชังน้ำหน้าหล่อนนัก ฉันทนไม่ได้ที่เธอดีกับเขาเป็นพิเศษ..."ก่อนไปฉิงเหม่ยตะโกนบอกหลิงด้วยความเสียใจ เธอสาบานจะไม่ยอมให้ผู้หญิงอ่อนแอคนนั้นแย่งหลิงไปจากเธอได้ "อะไรกัน...ใครว่าเราดีกับเขาเป็นพิเศษ" ....(^_^ ยังไม่รู้ตัวอีก!) จากคุณ : ยานัตถุ์ของพ่อ - [ 2 พ.ย. 47 13:43:56 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เพื่อนรัก รักของเพื่อน จากคำขู่ของฉิงเหม่ย ประกอบกับท่าทีของต้าเหย่ที่มีต่อฉีหลัว หลิงคิดว่าตัวเองหาทางออกให้กับเรื่องนี้ได้ จึงหาทางให้ต้าเหย่กับฉีหลัวออกเดทกัน ไม่นึกว่าวินาทีที่ฉีหลัวตอบตกลงคำขอของต้าเหย่ หัวใจของหลิงจะมีอาการผิดปกติขึ้น เขาน่าจะดีใจกับเพื่อนรักไม่ใช่เหรอ ที่หญิงสาวที่เพื่อนหมายปองตอบตกลงลองคบด้วย แต่ทำไมในใจของหลิงกลับรู้สึกโหวงขึ้นมา (....ภาพของหลิงที่นั่งกินข้าวเพียงลำพัง ความรู้สึกของหลิงโดดเดี่ยวอ้างว้างขนาดไหน คนไม่เคยนั่งกินข้าวคนเดียวคงไม่รู้...มองผู้คนรอบข้างบ้างมาเป็นคู่ บ้างมาเป็นกลุ่ม....ส่วนเราตัวคนเดียว...สิ่งที่ทำได้ก็เพียงแค่ก้มหน้าก้มตาจัดการกับอาหารตรงหน้าให้เสร็จไปเร็วๆเท่านั้น...=_=) ความอ่อนโยน / ความเข้มแข็ง "ต้าเหย่ ทำไมตอนม.ปลายเธอถึงสละสิทธิ์แข่งเต้นรำล่ะ" ฉีหลัวถามถึงสิ่งที่คาใจอยู่นานมาแล้ว "เพราะมันเป็นทางเดียวที่ทำให้ฉันได้อยู่กับเธอตามลำพัง" ไม่นึกว่าต้าเหย่จะตอบตรงๆทื่อๆอย่างนี้ ฉีหลัวสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนของเขาที่มีต่อเธอ แต่ ณ เวลานี้ในใจของเธอ กลับมีภาพของคนๆนั้น ...เฉินหลิง...ชัดเจนขึ้นทุกที "ฉีหลัวเธอชอบหลิงมากใช่มั้ย ฉันสังเกตว่าเธอเงียบมาตลอดจนพูดเรื่องหลิง เธอถึงยอมคุย แม้แต่แววตาและสีหน้าก็เปลี่ยนไป..." ต้าเหย่ถามถึงสิ่งที่เขาสัมผัสได้จากการใช้เวลากับฉีหลัววันหนึ่ง "จุดเริ่มต้นของฉันกับหลิงคือภาพวาด ฉันพูดไม่เก่ง วันๆมีแต่วาดภาพ และเผอิญหลิงชอบภาพของฉัน"ฉีหลัวพูดถึงภาพแม่กอดลูกของเธอที่หลิงชอบมาก ฉีหลัวยังไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงชอบภาพนั้นมากมายนัก.... "เพราะหลิงไม่มีแม่ เห็นว่าแม่เขาตายตั้งแต่ยังเด็ก" เพราะคำบอกเล่าของต๊าเหย่ ทำให้หัวใจของหญิงสาวอ่อนโยนลงไปอีก นี่เองที่ทำให้หลิงชอบภาพของเธอนัก แล้วยังตอนที่เขาจับมือแม่ของเธอที่หน้าบ้านนั่นอีก เขาทำเหมือนไม่เคยสัมผัสมืออันอบอุ่นของแม่เลย .... ชายหนุ่มที่ดูเกเร บ้าบิ่น นอกรีตนอกรอยไม่แคร์ใครอย่างนั้น เบื้องหลังกลับโหยหาความรักความอบอุ่นของแม่ที่เขาขาดหาย เธอแทบไม่รู้ตัวว่าตอนนี้ใจของเธอเต็มไปด้วยเรื่องราวของหลิงแค่ไหน จนกระทั่ง..... "ฉันบอกให้เธอเลิกยุ่งกับเฉินหลิง ได้ยินมั้ย ไม่อย่างนั้นฉันจะทุบมือเธอให้แหลกเลย...ถึงจะเขียนรูปไม่ได้อีกเธอก็ยอมเหรอ" เสียงฉิงเหม่ยที่ขู่เข็ญให้เธอเลิกยุ่งกับหลิง มันกลับทำให้ภายในจิตใจของเธอชัดเจนขึ้นว่าหลิงสำคัญสำหรับเธอแค่ไหน ...เฉินหลิง...ชายหนุ่มที่ปกป้องเธอ...ที่มอบความกล้าหาญให้กับเธอ...ที่ทำให้เธอรู้สึกอุ่นใจเมื่อมีเขาอยู่ใกล้ๆ...ความรู้สึกที่มีต่อหลิงตอนนี้มันทำให้เธอมีความกล้าหาญพอที่จะลุกขึ้นต่อสู้เพื่อสิ่งที่ตัวเองต้องการเป็นครั้งแรกในรอบหลายปี "...ได้...ถ้าฉันร้องไห้ซักหนึ่งอาทิตย์เธอจะยอมให้ฉันชอบเฉินหลิงมั้ย....ถ้ามือขวาเขียนไม่ได้ ฉันยังมีมือซ้าย ถึงไม่มีมือ ฉันใช้เท้าเขียนก็ได้ ถ้าไม่มีขาฉันจะใช้ปากคาบดินสอเขียนรูปต่อไป..." ไม่นึกว่าความมุ่งมั่นที่ฉีหลัวแสดงออกมา จะกระทบใจของฉิงเหม่ยให้ลังเลมากกว่าท่าทางหวาดหวั่นอ่อนแอตอนแรกของเธอซะอีก (##ปกติจะเป็นคนไม่ชอบหนังหรือละคร ที่นางเอกเป็นคนอ่อนแอเอาแต่ร้องไห้....ยกเว้นอึนโซนะ ^_^ .... เรื่องนี้ก็เหมือนกัน ยังติดตากับภาพคิระที่น่ารักอ่อนหวาน เศร้าสร้อยบอบบาง น่าทะนุถนอม แต่ในละครฉากนี้ ทำให้เห็นภาพของนางเอกเรื่องนี้ได้ชัดเจนขึ้น ฉีหลัวได้แสดงให้เห็นถึงความเข้มแข็ง เด็ดเดี่ยว กล้าเผชิญหน้ากับฉิงเหม่ยและที่สำคัญคือใจของตัวเอง เพราะในอนาคตอาจถึงคราวที่เธอเองต้องใช้ความเข้มแข็งของเธอ....เพื่อประคับประคองจิตใจที่บอบช้ำของหลิงบ้าง....) จากคุณ : ยานัตถุ์ของพ่อ - [ 2 พ.ย. 47 13:47:28 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เพื่อนหรือศัตรู "เขาทำแบบนี้กับฉันได้ยังงัย เขาถึงกับบอกว่าจะฆ่าฉันได้" ฉิงเหม่ยรำพันทั้งน้ำตากับต้าเหย่ หลังโดนหลิงห้ามทำอะไรกับฉีหลัวอีกเป็นอันขาด แววตาของหลิงบอกกับเธอว่าเขาสามารถฆ่าเธออย่างที่เขาพูดได้จริงๆ ทำไมเขาถึงเห็นฉีหลัวสำคัญขนาดนั้น หลิงเพิ่งจะรู้จักฉีหลัวไม่กี่วัน แต่เธอ..ฉิงเหม่ยเธอมอบกายมอบใจเฝ้ารักหลิงมากว่าสองปี...ทำไมเขาทำแบบนี้กับเธอได้ ก่อนหน้าที่ฉีหลัวจะเข้ามา เธอเชื่อว่าสักวันหนึ่งความมุ่งมั่นของเธอจะดึงหลิงให้หันกลับมาหาเธอได้อีก แต่แล้ววันนี้เมื่อเธอมองเข้าไปในแววตาของหานฉีหลัว เธอกลับเห็นความแน่วแน่ เด็ดขาดที่จะยอมแลกอนาคตของตัวเองกับหลิง แววตานั้นทำให้เธอรู้ว่า...ตอนนี้เธอพ่ายแพ้แล้ว "ฉันก็เหมือนกัน ฉันหลงรักฉีหลัวมาตั้งแต่เรียนม.ปลาย" ต้าเหย่เองก็รู้ซึ้งเช่นเดียวกับฉิงเหม่ย เพราะทันทีที่รู้ว่า เพื่อนของฉิงเหม่ยพาตัวฉีหลัวไป หลิงก็วิ่งหน้าตั้งอย่างไม่คิดชีวิตเพื่อไปช่วยฉีหลัว อาการประคับประคองปลอบอย่างอ่อนโยนของหลิงต่อฉีหลัวนั้น เขาไม่เคยเห็นเพื่อนทำแบบนี้กับใครมาก่อนเลย "ไม่ยุติธรรมเลย...ฉันอิจฉาฉีหลัว...หลิงไม่เคยอ่อนโยนกับใครขนาดนี้" "....เธอยังดีที่กล้าพูดว่าอิจฉาฉีหลัว เพราะสำหรับฉันไม่กล้ากระทั่งพูดว่าอิจฉาหลิง ....พวกเขาสองคนยังไม่รู้ตัวว่าสนใจในกันและกันขนาดไหน....." "ถึงตอนนี้เราทำได้ก็แค่เลือกเอาว่าจะเป็นเพื่อนกับพวกเขาหรือเป็นศัตรู"ถึงจะไม่ได้พูดออกมาแต่ทั้งฉิงเหม่ยและต้าเหย่ ต่างก็รู้คำตอบของแต่ละคนอยู่ในใจแล้ว จูบแรก เสียงมอเตอร์ไซค์ยามค่ำคืนเป็นสิ่งไม่คุ้นเคยในละแวกบ้านอันเงียบสงบของเธอ หรือว่าจะเป็น....ฉีหลัวเผยยิ้มออกมาแล้วรีบส่องดูที่หน้าต่าง...ใช่แล้ว..ใช่เขาจริงๆคนที่เธอกำลังนึกถึง...เฉินหลิง ตอนแรกหลิงเพียงตั้งใจแวะมาดูว่าฉีหลัวเป็นอย่างไรบ้าง เพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเธอวันนี้ อีกครั้งที่มีสาเหตุมาจากตัวเขา เขาคิดว่าทางที่ดีเธอควรจะอยู่ห่างๆจากเขาดีกว่า เพราะคนอย่างเขาน่ะนอกจากจะทำให้คนอยู่รอบข้างเดือดร้อนแล้วเขายังไม่อยากจะต้องเจ็บปวด เพราะการรักใครสักคนสำหรับเขาแล้วมันเป็นเรื่องยากลำบากมากมาย เขาจึงต้องปกป้องตัวเองไว้ด้วยการคบกับสาวๆเพียงแค่ฉาบฉวยเปลี่ยนสาวไปเรื่อยไม่ต้องผูกพันกับใคร จนเหมือนคนไม่มีหัวใจ ก็ใครเคยเห็นดอกคาร์เนชั่นอย่างเขามีความรักได้ล่ะ ...แต่หลิงกลับคาดไม่ถึงว่าฉีหลัวจะเข้าใจเขาได้อย่างทะลุปรุโปร่ง ผู้หญิงคนนี้ทำไมถึงพูดเหมือนมานั่งอยู่กลางใจเขาเลยนะ "ฉันพยายามบอกตัวเองเสมอ ว่าเธอคงจะไม่มีวันชอบคนอย่างฉันหรอก แต่ยิ่งฉันพยายามเลิกคิดถึงเธอเท่าไหร่ ก็กลับเข้าใกล้เธอมากขึ้น จนสุดท้ายหาทางหนีไม่ได้แล้ว Y Y " คำสารภาพที่ออกจากปากของผู้หญิงที่ท่าทางขี้กลัวคนนี้ กระทบใจหลิงอย่างรุนแรง จนไม่สามารถหักห้ามใจไม่ให้ดึงเธอเข้ามาจุมพิตได้ ตอนนี้หลิงรู้สึกได้ว่าเขาเจอคนที่เข้าใจเขา และเชื่อมั่นในตัวเขาแล้ว เหมือนกับว่าตอนนี้เท้าของเขาได้เหยียบลงแตะพื้นมั่นคง จนเขาไม่ต้องการสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจที่เป็นวัตถุแล้ว ก็เขามีสิ่งยึดเหนี่ยวใหม่เป็นผู้หญิงตัวเล็กๆตรงหน้าแล้วนี่นา.... "สร้อยข้อมือนี้เป็นเครื่องรางของผม ถ้าใส่ไว้ แข่งรถเมื่อไหร่ก็จะชนะทุกที ....แต่ตอนนี้ผมให้คุณ...มันจะปกป้องคุณได้" หลิงถอดเลสที่มือออกใส่ให้ฉีหลัว นับแต่นี้เขาหวังว่าเลสเส้นนี้จะปกป้องฉีหลัวได้ เหมือนที่มันเคยสำคัญต่อเขา แต่ถึงแม้ตอนนี้หลิงจะเริ่มรู้สึกถึงความสำคัญของฉีหลัวที่มีต่อตัวเขาแล้วก็ตาม แต่ต้าเหย่..เพื่อนรักของเขา..คนเดียวที่เขาระบุชื่อไว้ในใบสมัครบัตรเครดิต (^_^?) เขาจะหักหาญใจของเพื่อนได้อย่างไร หลิงตัดสินใจฝืนใจตัวเองพูดตัดรอนกับฉีหลัว เพียงเห็นหน้าฉีหลัวที่ยืนยิ้มรอคอยเขาอยู่หน้าตึกเรียน ก็ทำให้หลิงแทบจะพูดอะไรไม่ออก เขาไม่อยากทำร้ายจิตใจของเธอ แต่ความเป็นเพื่อนย่อมสำคัญกว่า และ เขาเองก็ไม่มั่นใจด้วยว่าจะสามารถทำให้ฉีหลัวมีความสุขได้.... "คุณเข้าใจใช่มั้ย จูบเมื่อคืนก็เป็นแค่เพียงการแสดงออกตามแบบตะวันตก ตามมารยาทอย่าง....." "อย่างเพื่อนเท่านั้น....ฉันเข้าใจ...."ฉีหลัวรีบพูดแทรกขึ้น แล้วทันทีที่เธอหันหลังกลับน้ำตาของเธอก็เอ่อล้นออกมา ...ใช่สิ คนอย่างหลิงหรือจะมาชอบคนอย่างเธอ.... จากคุณ : ยานัตถุ์ของพ่อ - [ 2 พ.ย. 47 13:51:33 ]

ความคิดเห็นที่ 16 คุณยานัตถุ์ของพ่อ เราตามกระทู้ที่แล้วมาหลายวันเลย จนนึกว่าไม่มีใครเข้ามาแล้ว เลยไม่ได้ตามไปดูอีก เมื่อกี้กลับไปดูแล้วค่ะ ยินดีมากค่ะที่ได้พูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับคุณ เดี๋ยวไปค้นรูปก่อนค่ะ จะได้มาช่วยกันแปะ อยากจะบอกคุณว่า คุณทำให้เราน้ำตาซึมได้ อ่านแล้วซึ้งมากๆ เหมือนเข้าไปนั่งในจิตใจของหลิงและฉิหลัว ดูหนังก็น้ำตาซึม ยิ่งมาได้อ่านของคุณยิ่งซึ้งเข้าไปอีก อินจัดเลยค่ะตอนนี้ พอดีเราได้ดูภาคภาษาจีนมาด้วยค่ะ(ฟังจีนไม่ออกนะคะ แต่น้องมุกที่กระทู้บ้านไจ๋ในห้องF4 เธอช่วยแปลให้อ่านน่ะค่ะ) มันจะได้อารมณ์มากกว่าช่อง 3 ตรงไม่ตัดและได้ฟังเสียงจริงของตัวละคร ทำให้ดูสมจริงสมจัง สนุกและน่าประทับใจมากทีเดียวค่ะ จากคุณ : lzzj - [ 2 พ.ย. 47 15:32:43 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ขออนุญาตน้องนาเอาภาพมาโพสนะคะ ของน้องนาสวยกว่าอ่ะค่ะ จากคุณ : lzzj - [ 2 พ.ย. 47 15:40:55 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ...เหมือนกับว่าเธอมอบความไว้วางใจว่าเขาสามารถดูแลเธอได้ จากคุณ : lzzj - [ 2 พ.ย. 47 15:45:38 ]

ความคิดเห็นที่ 19 หัวใจของหลิงจะมีอาการผิดปกติขึ้น เขาน่าจะดีใจกับเพื่อนรักไม่ใช่เหรอ ที่หญิงสาวที่เพื่อนหมายปองตอบตกลงลองคบด้วย แต่ทำไมในใจของหลิงกลับรู้สึกโหวงขึ้นมา จากคุณ : lzzj - [ 2 พ.ย. 47 15:49:30 ]

ความคิดเห็นที่ 20 "...ได้...ถ้าฉันร้องไห้ซักหนึ่งอาทิตย์เธอจะยอมให้ฉันชอบเฉินหลิงมั้ย....ถ้ามือขวาเขียนไม่ได้ ฉันยังมีมือซ้าย ถึงไม่มีมือ ฉันใช้เท้าเขียนก็ได้ ถ้าไม่มีขาฉันจะใช้ปากคาบดินสอเขียนรูปต่อไป..." จากคุณ : lzzj - [ 2 พ.ย. 47 15:53:35 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ต้าเหย่เองก็รู้ซึ้งเช่นเดียวกับฉิงเหม่ย เพราะทันทีที่รู้ว่า เพื่อนของฉิงเหม่ยพาตัวฉีหลัวไป หลิงก็วิ่งหน้าตั้งอย่างไม่คิดชีวิต จากคุณ : lzzj - [ 2 พ.ย. 47 15:57:04 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เพื่อไปช่วยฉีหลัว จากคุณ : lzzj - [ 2 พ.ย. 47 15:58:11 ]

ความคิดเห็นที่ 23 อาการประคับประคองปลอบอย่างอ่อนโยนของหลิงต่อฉีหลัวนั้น เขาไม่เคยเห็นเพื่อนทำแบบนี้กับใครมาก่อนเลย จากคุณ : lzzj - [ 2 พ.ย. 47 16:00:01 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ฉันพยายามบอกตัวเองเสมอ ว่าเธอคงจะไม่มีวันชอบคนอย่างฉันหรอก แต่ยิ่งฉันพยายามเลิกคิดถึงเธอเท่าไหร่ ก็กลับเข้าใกล้เธอมากขึ้น จนสุดท้ายหาทางหนีไม่ได้แล้ว จากคุณ : lzzj - [ 2 พ.ย. 47 16:01:42 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ... จากคุณ : lzzj - [ 2 พ.ย. 47 16:06:28 ]

ความคิดเห็นที่ 26 โอยยยย....พี่ๆที่รักของนู๋ มาอยู่ที่ทู้นี้น่ะเอง....สวัสดีค่ะ P'lzzj..พี่เจี๊ยบ...พี่นา.... และ....สวัสดี พี่ยานัตถุ์ของพ่อ นะคะ...ขอบคุณกะข้อเขียนของพี่มากๆน๊ะคะ..เปนเหตุเปนผลน่าประทับใจจังอ่า..ทำให้เอามาเปรียบเทียบกะที่ตัวเองมองๆอยู่..ทำให้ทราบว่า  ละครเรื่องเดียวกันเนี่ย..การมองของแต่ละคน  มีความเหมือนและความต่างออกไปยังงัย...สนุกจังค่ะ ....แค่วันสองวัน...ม่ายได้เข้าเน็ต...บีพึ่งเห็นทู้นี้อะค่ะ...ตามลิงค์ของพี่นามาค่ะ...ขอบคุณพี่นามากๆด้วยค่ะ  ม่ายงั้น...บีคงไม่ทราบว่ามีทู้เยี่ยมๆแบบนี้กะเค้า...จะรออ่านนะคะ..พี่ยานัตถุ์...นู๋ชอบบบบบบ นี่เปนทู้ที่ 2 แล้วเหรอคะ?  เดี๋ยวนู๋ไปหาก่อนนะคร๊าบบบบบบ....จาเจอมั๊ยเนี่ย? แฮะๆ....ถ้าม่ายเจอ...ขอพี่ๆอนุเคราะห์...โพส์ตลิงค์ทู้ที่แล้วได้ป่าวคะ?.......please..... P'lzzj....คห. 19  ตอนฉีหลัวตกลงจะครบกะต้าเหย่....หลิงมีสีหน้าที่....บีบรรยายม่ายถูกอ่า...ไจ๋โชว์ความลึกของอารมณ์ได้ดีจัง...หลายๆฉาก...มานประทับใจมากๆ...ติดตา...ยิ่งดู  ยิ่งชอบไจ๋... เย้ๆ....พี่ก้อเห็นเหมือนกันน๊ะคะ...ถึงเน้นยังเงี้ยอะ.. ดีจังเรยยยย....แจมกันเยอะๆ  สนุกมากๆคร๊าบบบบบ....( มาตามอ่าน    เรยยังไม่ได้เขียนในบ้านฮับ...มีเรื่องเยอะอะค่ะ..หัวเกือบแตก  ฉลองเปิดเรียน....บียังเรียบเรียงม่ายถูกเรยยยยย...อายด้วยอ่า...ม่ายค่อยกล้าเล่าเร๊ยยยย !!! ) แก้ไขเมื่อ 02 พ.ย. 47 20:48:48 จากคุณ : B.Out! (Atomiclife) - [ 2 พ.ย. 47 20:46:24 ]

ความคิดเห็นที่ 27 น้อง B.Out! พี่เห็นว่าที่คุณยานัตถุ์ของพ่อเขียนมันซึ้งดี  ก็เลยยกมาลงประกอบภาพของน้องนา  ดูเข้ากันดีนะคะ แล้วฉากที่น้องบีประทับใจนั้น พี่เห็นด้วยค่ะว่าไจ๋แสดงอารมณ์ได้ดี  หน้าถอดสีและเจื่อนลงอย่างชัดเจนทีเดียว  ทำให้คนดูรู้สึกใจหายตามไปด้วย  พี่ก็ชอบเหมือนกันค่ะ ขอบคุณภาพจากน้องนา F4BO Thailand ค่ะ แก้ไขเมื่อ 02 พ.ย. 47 22:56:29 จากคุณ : lzzj - [ 2 พ.ย. 47 22:53:42 ]

ความคิดเห็นที่ 28 หุหุ พี่ๆ แว่บมาทู้นี้กันตรึมเรย หวัดดีค่ะ ขอบคุณ พี่ยานัตถุ์ของพ่อ ด้วยนะคะ ก่าคอมเมนต์ที่น่าประทับใจยิ่ง นู๋อยากรุมานานแร้วว่าคนนอกจามีความคิดเหงยังงัยก่าเรื่องนี้ เพราะโดยส่วนตัว นู๋ชอบไจ๋อยู่แล้ว มันทำให้นู๋ เข้าข้างไจ๋ เหงว่าไจ๋เล่นดีอย่างช่วยไม่ได้ เรยทำให้อยากรุอ่ะค่ะ ว่าคนกลาง เค้าจาเห็นว่าละครเรื่องนี้ดีอย่างที่นู๋คิดรึป่าว มาตอนนี้ นู๋วางใจได้ระดับนึงแร้วคะ รุสึกปลื้มมากๆ ที่หนูไม่ได้คิดไปคนเดียว หนูดูภาคภาษาจีนจนจบแร้ว อยากจะบอกว่าเรื่องนี้ไจ๋พัฒนาขึ้นเยอะมากค่ะ จะเห็นได้ชัดยิ่งกว่า ถ้าได้ดูเปงเสียงจีนนะคะ เพราะยังงัย การพากษ์ไม่สามารถสื่ออารมณ์ของผู้แสดงได้ดีเท่าเสียงตัวจริงอยู่แล้ว ฟังแล้วแตกต่างมากค่ะ นอกจากนี้ยังมีการบิดเบือนคำพูดจิงๆ ที่มาจากภาคภาษาจีนด้วยค่ะ คงเปงเหตูผลทางวัฒนธรรม ในเรื่องที่ว่า คำบางคำ ไม่เหมาะที่จะนำมาพูดออกทีวี ทั้งยังเรื่องฉากรุนแรงแสดงอารมณ์ด้านมืดนั้น คงไม่เหมาะกับสังคมไทยนัก (จึงโดนแบนไปจามระเบียบ) ซึ่งเป็นส่วนสำคัญที่ทำให้อารมณ์ของตัวละครนั้น อาจจะสื่อออกมาได้ไม่ดีนัก ออกจะแปลกๆ ในบางทีด้วยซ้ำ เช่น ที่ว่าจะง้างปากฉิหลัว ถ้าฉิหลัวไม่ยอมพูดนั้น ตามจริง เค้าแปลว่า "ถ้าเทอยังไม่พูดอีก ฉันจะเอาลิ้นไปเปิดปากเทอ " ซึ่งกลับอารมณ์เปงตรงกันข้ามเรยค่ะ ที่ภาคไทย ให้ความรุสึกออกโหดๆ ไปหน่อย แต่ถ้าดูภาคจีนแร้ว จะสื่อได้ชัดว่าหลิงใช้คำพูดทะลึ่งๆ ส่อตัวตนจิงๆ ค่ะ ทั้งยังมีเหตุผลพอที่จะจุดให้ผู้ที่กลัวผู้ชายเป็นทุนเดิมอย่างฉิหลัว ถึงกับต้องสะดุ้ง และยอมตอบคำถามของหลิงแต่โดยดี นี่แหละค่ะ คือความแตกต่าง จากการบิดเบือนเพียงน้อยนิด (แอบเซ็งค่ะ) ซึ่งยังมีอีกเยอะค่ะ ที่เป็นอย่างนี้ นู๋คิดว่า ถ้าคนไม่ติดตาม ก็คงไม่ใช่เพราะเนื้อเรื่องหรือว่าดารานำแสดงไม่ดีหรอกค่ะ แต่คงเป็นเพราะระยะเวลาออกอากาศอันน้อยนิด รวมถึงการตัดต่อที่น่าหงุดหงิดใจของทางช่องสาม คงจะมีผลพอสมควร ยากที่จะทำให้คนที่ไม่ใช่แฟนคลับ ติดกันงอมแงมได้เท่ากะเรื่องรักใสๆ แต่โดยรวม นู๋ว่า มาร์ส จัดได้ว่าเปงเปงละครเอเชียที่ยอดเยี่ยมเรื่องนึงเรยค่ะ ถึงจะดูจนจบแล้ว แต่ยังงัยก็ยังจาตามดูภาคไทยต่อไปค่ะ ไว้จะมาแวะอ่านคอมเมนต์บ่อยๆ นะคะ ยินดีที่ได้แชร์มุมมองต่างๆ กันเกี่ยวกับละครเรื่องนี้ ขอบคุณ พี่ยานัตถุ์ของพ่ออีกครั้งค่ะ ขอบคุณค่ะ ปล. เมื่อไหร่ DVD จะออกน้า ช้านรออยู่ พอดีว่าคุ้นก่าเสียงไจ๋ไปซะแร้ว ชักรับเสียงพากษ์ไทยมะได้ หุหุ จากคุณ : Zestzy_Girlz - [ 2 พ.ย. 47 23:00:41 ]

ความคิดเห็นที่ 29 แฟนๆน้องไจ๋มาทู้นี้กันตรึมเลย ชอบจังเลยค่ะกระทู้ของคุณยานัตถุ์ของพ่อ ชอบมากๆเลย เห็นด้วยกับน้องๆหลายคนค่ะ เรื่องนี้เป็นละครดีมาก ดูไปในแต่ละฉาก จะรับรู้ถึงความคิด ความรู้สึกของตัวละครได้เป็นอย่างดี ยิ่งมาอ่านที่คุณยานัตถุ์ของพ่อ บรรยาย ยิ่งชอบมากเลยค่ะ ขอบคุณมากนะคะ ว่างๆแวะไปห้อง F4 บ้างนะคะ ยินดีต้อนรับค่า พี่ๆ น้องๆบ้านโน้น น่ารักค่ะ แถมยังได้ดูภาพสวยๆจากฝีมือคุณขนมถ้วยอีกเพียบ ลองไปดูนะคะ จากคุณ : หมวยเจริญผล - [ 3 พ.ย. 47 09:42:13 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ***อิ อิ ตามมาอ่านค่า*** ขอบคุงสำหรับคำวิจารณ์ในมุมมองความรักของทั้ง4คนนะคะคุณยานัตถุ์ของพ่อ(ชื่อที่คุณใช้เนี่ยฟังดูอบอุ่นยังงัยมะรุค่ะ) เอารูปที่เคยทำไว้มาฝากค่า... ดีจัยจังที่มีคนชอบเรื่องนี้ จากคุณ : zai-zai de pom-pom (pom-pom&zai-zai) - [ 4 พ.ย. 47 02:16:04 ]

ความคิดเห็นที่ 31 อีกจ้า จากคุณ : zai-zai de pom-pom (pom-pom&zai-zai) - [ 4 พ.ย. 47 02:17:26 ]

ความคิดเห็นที่ 32 แล้วอย่าลืมไปเยี่ยม ห้อง F4 บ้างนะคะ จากคุณ : zai-zai de pom-pom (pom-pom&zai-zai) - [ 4 พ.ย. 47 02:19:17 ]

ความคิดเห็นที่ 33 อันสุดท้ายจ้า...=^_^= จากคุณ : zai-zai de pom-pom (pom-pom&zai-zai) - [ 4 พ.ย. 47 02:20:26 ]

ความคิดเห็นที่ 34 สวัสดีค่ะ คุณยานัตถุฯ จำได้ว่าเคยตามอ่านความเห็นของคุณหลายครั้ง (แต่ไม่ค่อยบ่อยนะ) ดีใจที่มีคนนำตัวละครมาวิเคราะห์ ทั้งๆ ที่ไม่ใช่แฟนเอฟ ได้ชมจบแล้วเหมือนกันในภาคภาษาจีน ฟังออกบ้าง ไม่รู้เรื่องบ้าง เข้าใจบ้าง และไม่เข้าใจ และไม่รู้เรื่องเป็นส่วนใหญ่ (หุๆ) แต่อาศัยพื้นฐานจากการ์ตูนเอา ละครเรื่องนี้ ค่อนข้างสรุปจากการ์ตูนได้ค่อนข้างดี บางอย่างต้องดัดแปลงตามวัฒนธรรมของประเทศผู้สร้าง และอีกหลายๆ อย่าง ในความเป็นไปได้ บทพูดหลายๆ บทกินใจอย่างที่คุณยานัตถุฯ นำมาวิเคราะห์ เป็นสิ่งที่ทำให้มองย้อน นอกจากดูหน้าพระเอกที่ชื่นชอบ แต่เราสามารถตอบคนรอบข้างได้ ว่า "เราได้อะไรจากละครเรื่องนี้บ้าง" ขอบคุณอีกครั้งค่ะ ที่นำมากระทุ้งให้เราได้คิดค่ะ จากคุณ : เลขาตัวซน - [ 4 พ.ย. 47 23:03:34 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ชอบความเห็นของคุณยานัตถ์ฯมากเลย ตอนนี้กำลังอินกับเรื่องนี้มาก วิธีดูให้สนุกคืออัดไว้เป็นอาทิตย์แล้วดูรวดเดียวจะได้อารมณ์ต่อเนื่องมาก ชอบความรักของคนทั้งสี่ ชอบต๋าเย่กับฉิงเหม่ยที่ถอยห่างออกไป ไม่ตามรังควานแบบรักสามเส้าทั่วๆไป ชอบประโยคดีๆของเรื่องนี้ ชอบประเด็นความรักที่ต้องการเยียวยามากเลย อยากเขียนอะไรสวยๆ เหมือนคุณยานัตถ์จัง แต่เขียนไม่ได้ ชอบไจ๋เล่นดีมากเลย ตอนนี้ชอบต๋าเย่ไปด้วย อ่านเจอเวปบอร์ดของต่างประเทศ บางคนไม่ชอบไจ๋เล่นเรื่องนี้ แต่เรากลับเห็นว่า เค้าเล่นเรื่องนี้ดีแล้ว ได้เปิดโอกาสได้แสดงความสามารถ ไจ๋เล่นดีนะ แม้ไม่ได้สมบูรณ์แบบ แต่ก็ทำให้เชื่อจริงๆ ว่า เค้าเป็นคนที่มีบาดแผลในใจ ทั้งที่หัวเราะพูดเล่นพูดทะลึ่งหรือร้ายกาจกับนางเอกต่างๆ นานา เห็นด้วยว่าเป็นละครเอเซียนที่เยี่ยมอีกเรื่อง แก้ไขเมื่อ 05 พ.ย. 47 16:18:36 แก้ไขเมื่อ 05 พ.ย. 47 16:17:30 จากคุณ : omi-jang - [ 5 พ.ย. 47 16:13:50 ]

ความคิดเห็นที่ 36 รบกวนถามหน่อย ตอนเป็นการตูนใช้ชื่อภาษาอังกฤษและภาษาไทยว่าอะไร ใครเป็นคนเขียนการตูนเรื่องนี้คะ จากคุณ : omi-jang - [ 5 พ.ย. 47 16:19:41 ]

ความคิดเห็นที่ 37 การ์ตูนชื่อว่า Mars สิงห์นักบิด สาวนักโบก ค่ะ เล่มสีฟ้าๆ หน่อย โดย ฟูยูมิ โซเรียว ค่ะ เปงการ์ตูนในเครือ บงกชคอมมิค เก่ามากค่ะ แต่ตอนนี้เริ่มมีการพิมพ์ใหม่มาขายแล้ว อิอิ ไปซื้อมาอ่านสิคะ ของดีน่าสะสม จากคุณ : Zestzy_Girlz - [ 5 พ.ย. 47 23:30:53 ]

ความคิดเห็นที่ 38 "ถ้าเทอยังไม่พูดอีก ฉันจะเอาลิ้นไปเปิดปากเทอ" ^_^ หุหุหุ...น่ารักดีนี่คะ ไม่เห็นจะต้องตัดออกเลยนี่นา แต่ในทีวีก็ไม่ได้ฟังแนวโหดเท่าไหร่นะคะ อาจจะเพราะหน้าหลิงก็ยิ้มหยอกเล่นอยู่ด้วยก็ได้.... ขอบคุณทุกความเห็น ขอบคุณสำหรับรูปด้วยนะคะ คุณ lzzj กับ คุณ zai-zai de pom-pom (...ขอบคุณค่ะ....รูปสวยดีค่ะ) .....เอ้อ...จะขอรบกวนผู้รู้อย่างนึงหน่อยนะคะ คือ จริงๆแล้วตัวละครแต่ละตัวนอกจากเฉินหลิง ออกเสียงชื่อยังงัยบ้างคะ เพราะที่เขียนมาก็ไม่ค่อยแน่ใจหูตัวเองเท่าไหร่ โดยเฉพาะต้าเหย่ เนี่ย เขียนถูกผิดรึเปล่าก็ไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะ ???? ขอบคุณค่ะ ^^ จากคุณ : ยานัตถุ์ของพ่อ - [ 6 พ.ย. 47 07:42:05 ]

ความคิดเห็นที่ 39 มาแปะ เบรกอารมณ์ตัวเองเมื่อคืน เจอน้องซาจือผู้น่ารักน่าหมั่นเข้าไปแล้ว เฮ้อ.... ....จำได้เหมือนในการ์ตูนมันไม่น่าหมั่นเท่านี้เลยนา...หลิงของฉัน...- -! ########################################### ต้าเหย่ นานแล้วที่เขาคอยเฝ้ามองเธอคนนั้นอยู่ห่างๆ เธอที่แทบไม่เคยเอ่ยปากพูดอะไรกับใคร ยิ่งเขาที่เป็นผู้ชายด้วยแล้ว อย่าได้หวังเลยว่าเธอจะพูดคุยด้วย วันนั้นตอนอยู่มัธยมปลาย ที่เธอสละสิทธิ์ไม่ยอมซ้อมประกวดเต้นรำ นั่นเป็นโอกาสเดียวเท่านั้นที่เขาจะมีสิทธิ์ได้อยู่กับเธอตามลำพัง เขาจึงเต็มใจอย่างยิ่งที่จะสละสิทธิ์การประกวดด้วย....เพื่อเธอ.... แต่ก็เพราะตัวเขาเองที่ขาดความกล้าหาญพอที่จะเดินหน้าไปหาเธอ ซึ่งบังเอิญเจ้าความกล้าหาญนั้นเช่นกันที่เป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับเธอที่สุด และเธอค้นพบในตัวของเพื่อนรักของเขา...เฉินหลิง.... ต้าเหย่รับรู้ถึงความรู้สึกของฉีหลัวที่มีต่อหลิงว่า ฉีหลัวสนใจหลิงขนาดไหนได้ตั้งแต่วันที่ฉีหลัวยอมออกเดทกับเขา เพราะหลิงเอ่ยปากให้แล้ว ....แต่กับเพื่อนรักของเขา เพื่อนรักที่ไม่เคยจริงจังกับผู้หญิงคนไหนที่ผ่านเข้ามาในชีวิต เขายังไม่แน่ใจ....จนกระทั่งวันนั้น วันที่ฉิงเหม่ยจับฉีหลัวไป พอหลิงรู้จากปากเขาว่าเพื่อนของฉิงเหม่ยเป็นคนขอตัวฉีหลัวไปคุย หลิงกลับสัมผัสได้ถึงอันตรายที่จะเกิดกับฉีหลัวทันที ผิดกับเขาที่อยู่ตรงนั้น ที่ควรจะปกป้องเธอได้ ที่ควรจะเห็นแววตาขอความช่วยเหลือของเธอ แต่เขา...กลับไม่เข้าใจ เขาได้แต่วิ่งตามหลังหลิงที่วิ่งอย่างไม่คิดชีวิตเพื่อไปช่วยฉีหลัว อาการที่หลิงปลอบโยนฉีหลัวที่กำลังร่ำไห้กับอกหลิงอย่างสุดกลั้นนั้น บ่งบอกได้ดีว่าฉีหลัวมีความหมายต่อหลิงแค่ไหน เขาไม่เคยหลิงทำแบบนี้กับใครมาก่อนเลย ....แล้วเขาควรทำอย่างไรล่ะ..... "หมัดนี้หมายความว่า ฉันยอมตัดใจจากฉีหลัว"ต้าเหย่เคลียร์กับหลิงหลังซัดหน้าหลิงไปหมัดหนึ่ง "ฉันรู้ว่าความรักมันเป็นยังงัย สำหรับความรักของฉัน เวลาไม่ได้ช่วยบ่มเพาะให้งอกงามขึ้น ถึงตอนนี้ฉันยังชอบเขาอยู่ แต่ก็รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ ชาตินี้ทั้งชาติ เขาก็ชอบนายมากกว่า" ถึงแม้เขาจะรู้นิสัยของเพื่อนรักก่อนหน้านี้มาดีว่าไม่เคยจริงจังกับใคร แต่เขาค่อนข้างแน่ใจว่า ฉีหลัวสำหรับหลิงแล้วมันต่างออกไป แต่ถ้าเขาคิดผิด และ หลิงกลายเป็นหายนะของฉีหลัวล่ะ ....เขาคงทำอะไรไม่ได้ เพราะอย่างน้อยนี่ก็เป็นสิ่งที่ฉีหลัวเลือกเอง เขาคงทำได้แค่คอยเป็นเพื่อน อยู่เคียงข้างพวกเขา....คอยเป็นเงาให้พวกเขาทั้งคู่ Y Y.... แต่อย่างน้อยเขาคงจะไม่ต้องรู้สึกสมเพชตัวเองล่ะ..... "ฉันไม่ชอบความรู้สึกว่าเราเป็นฝ่ายแพ้ อยากให้คู่แข่งมาสงสารอีก ถ้ายังเห็นฉันเป็นเพื่อนอยู่ ก็อย่ามองฉันด้วยสายตาอย่างนี้อีก และไม่ต้องพูดอะไรด้วย ฉันจะคอยเชียร์นายกับเขา ซึ่งเป็นคนโง่ทั้งคู่" ถึงแม้ต้าเหย่จะหลีกทางให้แล้ว แต่ตัวหลิงก็ยังไม่มั่นใจอยู่ดีว่าเขาและเธอจะไปด้วยกันได้ดี ก็แต่ก่อนเขาเป็นพวกไม่ชอบเต้าหู้นี่นา ^_^ หลิงจึงแสดงให้ฉีหลัวและต้าเหย่เห็นว่า ตัวเขาเคยเป็นคนอย่างไร และคงจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลงดีขึ้นได้หรอก "ฉันเป็นห่วงว่าเธอจะคิดมากเพราะผู้หญิงพวกนั้น" เพราะการแสดงออกของหลิงทำให้ต้าเหย่ต้องตามไปปลอบใจฉีหลัว นอกจากนั้นเขาคิดว่าถึงเวลาแล้ว เขาต้องการฟังคำพูดคำนั้นจากปากฉีหลัวโดยตรง มันคงจะทำให้เขาตัดใจจากเธอได้ง่ายขึ้น..... "ฉีหลัว บอกฉันสิว่า เธอชอบเฉินหลิง" "บ้านฉันมีพี่น้องหลายคน ชั้นเป็นพี่คนโต จึงต้องเป็นฝ่ายเสียสละให้น้องๆตลอด แต่เล็กจนโต คนเดียวที่ชั้นไม่อยากยกให้คนอื่นก็คือ...เธอ เพราะชั้นเชื่อว่าสามารถให้ความสุขเธอได้อย่างเต็มที่ แต่ดูเหมือนชั้นจะคิดผิด เพราะว่าความสุขนี้อยู่ในใจเธอนานแล้ว" "ฉีหลัว กล้าๆพูดออกมาหน่อยว่าเธอชอบเฉินหลิง ...ได้มั้ย....Y Y" "อย่าเลี่ยงคำถามของฉัน..ฉีหลัว ....ฉันแค่อยากจะบอกว่า ถ้าเธอไม่ได้ชอบเขาจริง ฉันก็จะไม่ยอมแพ้หรอก ฉันจะพยายามทุ่มเทเพื่อเธอ จนกว่าจะหมดลมหายใจ จะพยายามหาหนทางให้เธอยอมรับความรักจากชั้น" =_= "ฉันชอบเขา ฉันชอบเฉินหลิง ฉันชอบที่เขาเป็นคนกล้าหาญ เด็ดเดี่ยว ฉันชอบที่เขาเป็นคนที่ไม่แคร์ใคร เป็นคนเดียวที่เข้าใจคำพูดของฉัน ฉันชอบเขาจริงๆ แต่ความชื่นชมที่คนอย่างฉันมีให้ ก็เหมือนกับไปชอบดวงอาทิตย์บนฟ้านั่นแหละ" .......และแล้วเธอก็กล้าพูดออกมา ต้าเหย่รู้สึกเหมือนพันธนาการรักของเขาหลุดออกแล้ว ฉีหลัวที่เขาหลงรักมาตลอด ฉีหลัวที่มักจะหลีกเร้นซ่อนตัวอยู่ในเปลือกไข่ แล้วเขาก็เหมือนแม่นกที่คอยเฝ้ามองชื่นชมอยู่ห่างๆ บัดนี้ ลูกนกยอมกระเทาะเปลือกออกมาเผชิญกับโลกภายนอกและมีชีวิตแล้ว แต่ลูกนกตัวนี้ยังคงต้องการกำลังใจเพื่อให้ตัวเองมีความเชื่อมั่นว่ามีคุณค่าพอ คงจะเป็นสิ่งเดียวที่เขาจะทำได้นับแต่นี้ไป...... "บางทีนี่อาจเป็นรักครั้งแรกของเขาก็ได้...รู้มั้ยทำไมชั้นถึงยอมแพ้ เพราะตอนเธอถูกฉิงเหม่ยจับตัวไป ฉันเห็นกับตาว่า เฉินหลิงวิ่งไปช่วยเธอโดยไม่คิดชีวิต ตั้งแต่รู้จักเขามาถึงวันนี้ เขาไม่เคยทำแบบนี้เพื่อใครมาก่อนเลย ...แต่เป็นเพราะเธอ ฉันดูออกว่า เขาเริ่มเปลี่ยนไปมาก...ฉีหลัว เธอทำให้เขาเปลี่ยนแปลง เชื่อมั่นในตัวเองหน่อยนะ" "ขั้นแรกในการสร้างความเชื่อมั่นให้ตัวเอง คือ ห้ามพูดคำว่า...คนอย่างฉัน...อีก คนอย่างเธอเป็นยังงัยล่ะ เธอคือ หานฉีหลัว ที่น่ารัก อ่อนโยน และมีจิตใจที่ดีงามนะ" "อ้อ..ใช่ การเป็นแฟนกับคนอย่างนั้น เชื่อได้ว่าวิบากกรรมมีเยอะ ^-^ ถ้าเธอไม่รังเกียจ ฉันยินดีให้คำแนะนำทุกเมื่อเลย ฉันจะสอนเธอเกี่ยวกับวิธีปราบเขาให้อยู่หมัด สู้ตายนะ" "ฉีหลัว....ลาก่อน.... Y Y" (##เพลงตอนที่ต้าเหย่เริ่มวิ่ง และ นึกถึงภาพในอดีตระหว่างตัวเองกับฉีหลัว เพราะมาก ทำเอาเกือบเสียน้ำตาให้เพื่อนพระเอกคนนี้ซะแล้ว !!!!) "นี่หลิง ...นายรู้ตัวมั้ยว่า กำลังรักใครเข้าจริงๆ " เหลืออีกคนที่เขาต้องเคลียร์ใจให้เรียบร้อย "อย่าคิดมากไม่งั้นนายจะโง่เหมือนฉัน นิสัยฉันแบบนี้ ทำให้สิ่งที่ได้มา มีแต่เงาของฉีหลัว....ในโลกของความรัก ใช่ว่ามีแต่รักอย่างเดียวจะทำให้มีความสุขได้ ความกล้าของนายคือที่มาของความสุข .... และสิ่งที่ฉันสูญเสีย บางทีอาจไม่ใช่ความทุกข์ก็ได้ .....สักวันเมื่อนายรู้ใจตัวเองดีแล้ว นายจะขอบคุณชั้น ...ขอให้มีความสุข " =_= (## ใครเคยอ่านนิยายของ เชิญอักษร บ้างมั้ยคะ ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องสั้นทั้งนั้น และเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับความรัก บางคนอาจจะดูว่าหวานแหวว แต่โดยส่วนตัวคิดว่าคุณเชิญอักษรมักจะสอดแทรกมุมมองเกี่ยวกับความรักไว้อย่างนึง คือ คนเราต้องกล้าที่จะรักค่ะ เราต้องไม่กลัวที่จะรัก ไม่ได้หมายความว่าให้เราวิ่งวนไขว่คว้าหาความรักไปทั่ว แต่ถ้าความรักมันมาถึงตรงหน้า มาเคาะประตูถามหาถึงหน้าบ้านแล้ว เราน่าจะมีความกล้าพอที่จะเปิดประตูออกและเรียนรู้มัน ....ถึงแม้สุดท้ายแล้วความรักนั้นอาจจะนำความเสียใจมาให้เรา แต่อย่างน้อยก็ยังดีกว่าไม่กล้าที่จะลองรักนะคะ ....) จากคุณ : ยานัตถุ์ของพ่อ - [ 6 พ.ย. 47 07:54:48 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ชื่อรู้สึก จะ ฉิหลัว / จู๋อี้ / ชิงเหม่ย / เซิ่งน้องหลิง เอามาจากที่น้องมุก ณ บ้านไจ๋ เขาถอดจากจีนนะฮับ แต่หนังสือแปลก็เขียนไม่เหมือนกันสักทีแอบงง (ตัวเราอ่อนทุกภาษาเกิดมามีกรรม) เอามาฝากคุณยานัตถุ์ของพ่อทำมือฮับ http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A3106077/A3106077.html จากคุณ : ขนมถ้วย - [ 6 พ.ย. 47 08:14:33 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ***ครายที่ชอบละครเรื่องนี้ ....อย่าพลาดกระทู้ภาพวอลเปเปอร์มาร์ส ของพี่นา(ขนมถ้วย) นาฮับ รับรองไม่ผิดหวังจิงๆ สวยมากกกกกกกกกขอบอก จากคุณ : pom-pom&zai-zai - [ 8 พ.ย. 47 03:16:25 ]

ความคิดเห็นที่ 42 คุณยานัตถุ์ของพ่อ อยู่ไหนค้า มารออ่านอีกแล้วค่ะ เมื่อไหร่จะมา... เมื่อไหร่จะมา... (หึหึ.. คล้ายมารอทวงต้นฉบับจากนักเขียนเลยเน้อะคุณยานัตถุ์..) จากคุณ : lzzj - [ 10 พ.ย. 47 23:21:30 ]

ความคิดเห็นที่ 43 มารออ่านเหมือนกันเลยค่าพี่ lzzj ไม่อยากให้กระทุ้ดีๆตกไปเลยค่ะ คุณยานัตถุ์ของพ่อ ดูมาร์สแล้วมาวิเคราะห์อีกนะคะ จะตามไปอ่านค่ะ ขอบคุณค่า จากคุณ : หมวยเจริญผล - [ 11 พ.ย. 47 10:29:49 ]

ความคิดเห็นที่ 44 พี่ยานัตถุ์ค๊า....มารออีกคนคร๊าบบบบบบ... P'lzzj , พี่หมวย...หวัดดีคะ อาทิตย์ที่แล้ว...มาร์สสนุกมากเรยยยยยค่ะ อยากฟังความเห็นพี่ยานัตถุ์มั่งอ่า.... เดินตามผู้ใหญ่คร๊าบบบบป๋ม....อิอิ จากคุณ : Atomiclife - [ 11 พ.ย. 47 20:12:26 ]

ความคิดเห็นที่ 45 คุณขนมถ้วยคะ ไปชมมาแล้วค่ะ ฝีมือคุณเยี่ยมไปเลย.... ดูแล้วรู้สึกได้เลยว่า ... ละครเรื่องนี้ เป็น เรื่องราวเกี่ยวกับความรัก (ต่างกับชื่อละครภาษาไทย ที่ฟังดูกุ๊กกิ๊กยังงัยไม่รู้ ^^) บางภาพดูฝันๆ แต่บางภาพก็ให้ความรู้สึกของโลกอีกด้านหนึ่งของหลิง อย่างรูปห้องนอนหลิงน่ะค่ะ .... ขออนุญาตคุณเซฟเก็บ และเมล์ให้เพื่อนดูได้มั้ยคะ ??? ขอบคุณค่ะ อ้อ...แล้วก็ขอบคุณสำหรับคำเรียกชื่อตัวละครนะคะ ... ^_^ ขอบคุณคุณ lzzj , หมวยเจริญผล , Atomiclife ด้วยนะคะ ที่มารออ่าน ..... คุณ lzzj คะ ถ้าเหมือนทวงต้นฉบับนักเขียนล่ะก็ นักเขียน(เก๊ๆ)คนนี้ก็ต้องได้ค่าตอบแทนสิคะ งั้นขอค่าตอบแทนเป็นรูปสวยๆ ฉากที่หลิงไปส่งฉีหลัวที่หน้าบ้านหลังจากเดทครั้งแรกได้มั้ยคะ....ขอซะเลย...^_^..... ขอบคุณค่ะ จากคุณ : ยานัตถุ์ของพ่อ - [ 12 พ.ย. 47 14:50:57 ]

ความคิดเห็นที่ 46 เผลอแป๊บเดียว ละครเรื่องมาร์ส--ลุ้นรักนักบิด ก็ออกอากาศมาได้สี่อาทิตย์แล้ว... โชคดีที่ตลอดสี่อาทิตย์ที่ผ่านมา มีโอกาสได้ดูทุกตอน เพราะสำหรับเรื่องอื่น(ที่ติดตามดู) ยังมีบ้างที่พลาดชม เพราะติดธุระบ้าง นัดเพื่อนบ้าง แย่งโทรทัศน์ไม่ได้บ้าง ^_^ เลยรู้สึกแปลกดี เหมือนมีบุญวาสนาต่อกันรึเปล่าเนี่ย อิอิ ^^ (...เคาะโต๊ะ 3 ที...) ขนาดปกติพี่ชายจะจองทีวีดูบอล ยังยอมเปิดเรื่องนี้ดูได้ก่อนบอลมา ทั้งๆที่อาเฮียไม่ชอบเอฟโฟร์เอามากๆ ถึงจะไม่เคยดูละครเอฟก็ตาม...ผู้ชายก็ยังเงี้ยล่ะ...^^ (หรือเพราะพี่ชายไม่รู้ก็ได้มั้งว่านี่เอฟโฟร์ เพราะดันมาแค่หนึ่งเอฟ ไม่ครบสี่องค์...^^) สองอาทิตย์แรก เรื่องราวเน้นหนักไปที่จุดเริ่มต้นความรักของฉีหลัวกับหลิง ที่มีต้าเหย่กับฉิงเหม่ยเข้ามาเกี่ยวพัน กลายเป็นรักสี่เส้า ที่สุดท้ายถึงแม้จะมีผู้แพ้-ผู้ชนะ ในเกมของความรัก แต่ต่อมามิตรภาพของทั้งสี่ยังคงอยู่และพัฒนามากขึ้นด้วยซ้ำ โดยเฉพาะมิตรภาพระหว่าง ฉิงเหม่ยและฉีหลัว ดูแล้วมีความรู้สึกว่า สำหรับฉีหลัว ไม่ใช่แค่ความรักระหว่างเธอกับหลิงเท่านั้นที่ทำให้เธอเปลี่ยนไป ... แต่ยังมีมิตรภาพของฉิงเหม่ยและต้าเหย่ที่มอบให้เธอด้วยที่ทำให้เธอหลุดจากกำแพงที่เธอสร้างขึ้นมาเพื่อกั้นตัวเองจากโลกภายนอก .... ..... มิตรภาพสำคัญพอๆกับความรัก ..... เห็นได้จากหลายๆครั้ง ที่หลิงหรือฉีหลัว เกิดหวั่นไหว หรือ ถูกคุกคาม ก็จะมีสายตาของเพื่อนทั้งสองคอยห่วงใย หรือบางทีก็ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือด้วยซ้ำ ( # ชอบที่ฉิงเหม่ยมักจะออกหน้าปกป้องฉีหลัว หรือ ต้าเหย่ที่เตือนสติหลิงที่ไปกับซาจือ .... หวังว่าคู่นี้จะได้คู่กันเหมือนในการ์ตูนนะคะ น่าจะเป็นคู่ที่น่ารักเลยล่ะ ^^) แต่ถึงแม้ทั้งฉิงเหม่ยและต้าเหย่จะถอนตัวออกจากวังวนแห่งรักนี้แล้ว แต่หลิงและฉีหลัวที่ต่างก็เคยตั้งกำแพงปิดกั้นใจของตัวเองไว้ จะยอมเปิดรับความรักนี้อย่างเต็มหัวใจทันทีเลย อย่างนั้นเหรอ ^^ เพราะถึงแม้ว่า หลิงจะบอกกับฉีหลัวว่า "ความสัมพันธ์ของเราไม่ควรจะหยุดอยู่แค่ในห้องศิลปะนี้เท่านั้น" แต่รักครั้งนี้จะเป็นรักแท้ชั่วนิรันดร์สำหรับทั้งคู่ได้หรือ.... ....จากจุดเริ่มต้นที่ต่างฝ่ายต่างค้นพบสิ่งที่ตนเองขาดหายในตัวอีกฝ่ายหนึ่ง เสมือนเติมเต็มให้กันและกัน แต่ทั้งคู่ยังต้องเรียนรู้เรื่องราว ตัวตน ความหวัง ความฝัน ของแต่ละฝ่าย รวมทั้งอดีตที่ทั้งคู่พยายามจะลืม .... ถ้าทั้งคู่ฝ่าฟันมันไปไม่ได้ความรักของพวกเขาก็คงหยุดอยู่แค่กลางทาง....เท่านั้น.... จากคุณ : ยานัตถุ์ของพ่อ - [ 12 พ.ย. 47 14:58:07 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ผ่านมาสี่อาทิตย์ได้ดูซีนอารมณ์เยอะดีค่ะ หลายฉากที่ดูแล้วรู้สึกอินสงสารตัวละคร โดยเฉพาะหลิง.... (^^ อย่าเพิ่งว่ากันนะ ก็สองสามอาทิตย์นี้เป็นเรื่องราวของหลิงเกือบทั้งสิ้นนี่นา) อย่างฉากในอาทิตย์แรกที่นอนดูรูปแม่กอดลูกของฉีหลัวแล้วน้ำตาไหล , ฉากตอนวิ่งสุดชีวิตไปห้ามซางเจ๋อไม่ให้โดดตึก , ฉากที่หลิงคุยกับฉีหลัวเกี่ยวกับพ่อและแม่ตอนฉีหลัวเอาภาพสเก็ตซ์ที่ได้คืนจากซางเจ๋อมาให้หลิงที่ห้อง , ฉากที่คุยกับหมอประจำตัว (ตอนที่หมอถามว่า "เธอยังคิดว่าตัวเองเป็นคนฆ่าน้องชายอยู่งั้นเหรอ" สายตาของหลิงแบบ หดหู่ ไม่แน่ใจ สับสน) , ฉากที่หลิงว่าไม่อยากคิดถึงอดีต...ไม่อยากต้องกลับไปคนไข้ ต้องบำบัดอีกแล้ว....YY หรืออย่างล่าสุด ฉากที่หลิงพูดความในใจของตัวเองเกี่ยวกับเซิ่น ให้ฉีหลัวฟัง ... "...ทุกอย่างสายไปแล้ว ไม่ว่าจะเสียน้ำตาขนาดไหน เซิ่นก็ไม่มีวันกลับมา ไม่มีวันได้ยินเสียงของเขาอีก ....สายไปแล้ว...TT TT" หรือฉากแบบเข้าพระเข้านางก็ให้อารมณ์ร'ติคๆแบบซึ้งปนเศร้าทั้งน้านเลย (เว้นฉากเดทที่พิพิธภัณฑ์) ทั้งคู่แสดงได้เข้ากันดีนะคะ แต่ท่าทางก็ยังมีเหมือนขัดๆเขินๆกันบ้าง (หรือเราจะจับผิดมากไปเองรึเปล่าไม่รู้ ^^) เรื่องนี้มีฉากจุ๊บกันเยอะดีนะคะ ^^ ยังไม่ทันไรก็นับได้เต็มมือนึงแล้ว ....^^ แต่เนื่องจากโดยส่วนตัวชอบดูหนังตลก แต่เรื่องนี้มันเป็นดราม่าจ๋าซะ ... มีฉากเฮฮา หรือ มีมุขเล็กๆ อยู่ไม่กี่ฉาก ... ก็เลยชอบเป็นพิเศษ อย่างฉากชู้ตบาสแล้วได้อมยิ้ม ^_^ และ ทุกฉากที่มีอาจารย์สื่อออก เพราะหลิงจะดูกวนๆดี แล้วอาจารย์ก็จะดุแบบฮาๆดี เช่น " นี่ๆ สามคนนั่นน่ะ เมื่อไหร่จะหยุดกินกันซักที ไม่กลัวอ้วนเป็นหมูกันรึงัย " ประโยคนี้ยกขึ้นมาไม่ได้หมายถึงมีความหมายดีให้ข้อคิดนะ (...เอ..หรือจะให้..^^) แต่ประโยคนี้เรียกรอยยิ้มเราได้ รวมถึงเกือบทุกฉากที่อาจารย์ออกเลย อ้อ...แล้วในที่สุดก็ได้เห็นฝาแฝดของหลิง....เฉินเซิ่น....ตอนหลิงเอารูปให้ฉีหลัวดูครั้งแรก ยอมรับว่าสังเกตไม่ทัน - -! แล้วก็มาเห็นฉากที่ฝาแฝดหันมาส่งยิ้ม ^^ ที่ว่าหลิงแตกต่างจากเซิ่นตอนที่เวลายิ้มหลิงจะเลิกคิ้วซ้ายขึ้นด้วย จะบอกว่าแยกไม่ออกค่ะ - -! (คงจะมีคนเถียงว่า ก็เราไม่ใช่ฉีหลัวนี่ ... อิอิอิ ^^) แต่พอฉากที่ซาจือนึกถึงครั้งแรกที่เจอหลิงกับเซิ่น แล้วหลิงหลิ่วตาให้ซาจือและบอกกับเซิ่นว่าซาจือไว้ผมทรงเดียวกับลูกสุนัขของญาติ กับฉากที่หลิงกับเซิ่นคุยกันเรื่องซาจือเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา ... สำเร็จ...แยกออกแล้ว ! ^^ ( อยากดูเซิ่นมากกว่านี้จัง ... คนที่ดูแล้วพอจะบอกได้มั้ยคะ ว่ามีฉากเซิ่นออกอีกเยอะมั้ยคะ....ขอบคุณค่ะ ) จากคุณ : ยานัตถุ์ของพ่อ - [ 12 พ.ย. 47 15:04:27 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ในส่วนของดนตรี โดยส่วนตัวรู้สึกว่าสำหรับเรื่องนี้ เพลงและดนตรีมีส่วนสำคัญในการดำเนินเรื่อง หรือสร้างอารมณ์ให้กับเรื่องราวมาก(ทั้งที่ไม่รู้เนื้อเพลง...^^) โดยเฉพาะฉากที่หลิงวิ่งขึ้นดาดฟ้าไปห้ามรุ่นพี่ซางเจ๋อไม่ให้กระโดดตึกด้วยกำลังทั้งหมดทั้งที่อาการกำเริบ ตัดสลับกับภาพในอดีตที่หลิงวิ่งขึ้นดาดฟ้าเพื่อไปห้ามไม่ให้น้องชายทำเช่นเดียวกัน โดยมีเพลง Ling ประกอบ ทำเอาอยากร้องไห้แทน YY .... ขอชมเลยแล้วกัน เรื่องนี้คุณหลิงเธอสื่ออารมณ์ทางสายตาได้ดีมากๆ ทั้งเศร้า เหงา รัก อ้อน น้อยใจ สับสน เลือดเย็น (โมโห..ยังเห็นไม่ชัด...ผมมันปิดหน้าซะส่วนใหญ่ ^^) ด้านการแสดงออกถึงแม้บางครั้งภาษากายจะดูขัดๆไปบ้าง แต่พอบทบู๊ขึ้นมา...ไม่น่าเชื่อ...อย่างฉากที่หลิงสู้กับอาเบน.....หุหุหุ .... ไม่นึกว่าคนที่ท่าทางปกติ ดูขัดๆเขินๆ เหมือนมือไม้วางอยู่ไม่ถูกที่ถูกทางตลอด ^^ จะเล่นบทบู๊ได้เท่ห์เหลือหลาย...(เรื่องต่อไปน่าจะลองเล่นหนังกำลังภายในดูน่าจะดีนะคะ ^^) ...แต่ส่วนใหญ่ยอมรับว่า ติดใจตาของหลิงค่ะ.... ส่วนฉีหลัวเนี่ย ยังไม่ค่อยมีเรื่องราวของเธอเท่าไหร่เลย แต่ชอบเธอมากๆฉากที่หลังจากออกเดทครั้งแรก หลิงมาส่งบ้าน แล้วเธอบอกว่าขอให้ได้ยืนส่งหลิงไปจนลับสายตา ชอบฉากนี้เล่นดีทั้งคู่เลย (ถึงแม้แสงจะมืดไปหน่อย - -!) .... อีกฉากก็ตอนที่อยู่สถานีแล้วเธอพูดว่า ดีใจที่ได้รู้จักหลิง...แล้วยิ้มตาเศร้าๆ...ดูแล้วรู้สึกว่า ผู้หญิงที่มีความรักนี่มักจะดูสวยจังเลย....(ทั้งที่อยู่ในชุดสีทึมๆหม่นๆ แถมห่อซ้า....^^) ส่วนคนอื่นๆ ก็เล่นดีนะคะ ทั้งต้าเหย่ ฉิงเหม่ย อาเบน(คนนี้ก็น่ารักดีนะคะ ถึงจะกล้ามใหญ่ไปหน่อย หุหุ ^^) พี่หมิงเกา (คนนี้ก็เยี่ยมเลย โดยเฉพาะฉากต้นเรื่อง กับ ตอนระเบิดอารมณ์เรื่องพ่อของหลิง..) อาจารย์สื่อ(^^) รุ่นพี่ซางเจ๋อ ซาจือ ฯลฯ ส่วนถงเต่าถึงจะออกแค่แวบๆ แต่แอบชอบ...ฉากถงเต่าออกทีไร...จะมีซาวด์ประจำตัวออกมาก่อนทุกที...^^! .... คืนนี้ก็มานั่งรอดูต่อ ตอนสี่ทุ่มกว่าๆๆๆๆ ^_^ .... จากคุณ : ยานัตถุ์ของพ่อ - [ 12 พ.ย. 47 15:11:13 ]

ความคิดเห็นที่ 49 555 ตามมาอ่านต่อ................ ยานัตถุ์ของพ่อ ลองไปโพตส์ในเอฟบางสิ เสียดาย บทความวิจารณ์ดีดีหล่นลงมาข้างล่าง ถ้าคนที่ไม่ตามก็อดอ่านเลย เชิ้งบทจะมีวนวนเท่าที่เห็น แต่ตอน 12 ในไต้หวันใกล้จบ จะขยายถึงความรู้สึกเชิ้ง เพราะที่เราเห็นจะเป็นจากหลิง เราเข้าใจถูกเป่า 555 น่าจะใช่นะเพื่อนว่าไง อิอิอิ จากคุณ : ขนมถ้วย - [ 12 พ.ย. 47 20:47:52 ]

ความคิดเห็นที่ 50 พี่ยานัตถุ์มาแล้วววววว... แหมบีก้อชอบอาจารย์สือเหมือนกันค่ะ.. ออกมาเมื่อไหร่ แทบจะแย่งซีนได้เรยยย...แล้ว พี่หมิงเกาเนี่ยชอบมากตอนนั่งร้องไห้บนรถเข็น...ผู้ชายร้องไห้อะ...ร้องได้รันทดจังเรยยยย...เพลงประกอบด้วย...เร้าส์มากๆคร๊าบบบบบ.. ยอมรับว่าจากนั้นก้อมองพี่หมิงเกามากขึ้น.. ฮ่าๆๆ ..เค้า แมนดี แต่...ที่ชอบอีกมากๆ ก้อตอนหลิงต่อยกะอาปิน?..ชื่อนี้ป่าวคะ? ไจ๋ต่อยได้สะใจดี เข้ม.. แววตาแข็ง....ชอบบบบบ... ยิ่งตอนที่หลิงยกตัวร้ายอีกคนทุ่มลง สีหน้าตอนนั้น...แบบมาดมั่น โหดดี...แต่ตอนที่ทรุดตัวลงเหมือนพึ่งรู้สึกตัวอะ หลังจากที่ต้าเหย่แยกอาปินออกไป...ติดตานู๋ชะมัดเรยยยย...นับ เปนคิวบู้ของไจ๋ที่เท่ห์จิงๆด้วยล่ะ โอยยยยย...บรรยายม่ายหมดอะค่ะ... หลายๆฉากมานติดตา ประทับใจมากๆ...อย่างตอนเปนเซิ่น...สีหน้า แววตานิ่ง ลึก...หลิงก้ออีกแบบ... ไจ๋แสดงออกทางแววตาได้ดีจิงๆนะคะ......ไจ๋เปนหลิงได้แบบ...เหนือจินตนาการมากๆ อ่า...P'lzzj....ภาพนั้นที่พี่เค้าขอ...พี่ต้องสรรค์สร้างได้แน่ๆ แล้วถ้าได้แบบสไตล์พี่ด้วยละก้อ....แฮะๆๆ ระวัง จะมีแฟนตามมาสอยนะคร๊าบบบบบ คืนนี้เรามาตามชมบทบาทของไจ๋กันต่อนะคะ.....แล้วพี่ยานัตถุ์มาเม้นต์อีกน๊ะคะ จากคุณ : B.Out! (Atomiclife) - [ 12 พ.ย. 47 21:28:49 ]

ความคิดเห็นที่ 51 คุณยานัตถุ์ของพ่อคะ.. นู๋พุกขออนุญาต เอาเรื่องที่คุณเขียนไว้ ไปโพสต์ในบอร์ดของ ZZC ได้มั้ยเอ่ย จะโพสต์เก็บไว้ใน Section  Article เรื่องของมาร์สน่ะค่ะ เพราะคิดว่าหลายๆคน น่าจะสนใจและอยากเก็บเรื่องราวของไจ๋ไว้รวมกันด้วยน่ะค่ะ แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 47 00:56:38 จากคุณ : หนูพุก ณ แดนแอนฟิลด์ - [ 12 พ.ย. 47 23:47:15 ]

ความคิดเห็นที่ 52 วันนี้ ชอบฉากที่ร้านอาหาร กะ ซาจือมากๆเลยค่ะ ผมต้องไปแล้ว รู้สึกว่า ฉีหลัวจะร้องไห้แล้ว เค้าก็ ร้องไห้เป็นนะ ถ้าเค้าร้องไห้ ผมทำอพไรไม่ถูก ผมคงจะร้องไห้ตาม..........โอย เฉิงหลิงที่รัก จากคุณ : sunchaiของอาซื่อ (lovekawee) - [ 13 พ.ย. 47 00:48:13 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ดีใจจังงงงงงงงง คุณยานัตถุ์ของพ่อมาแล้ว กระทู้ตกไปล่างๆเลย อิอิ แฟนตัวจริงยังตามอ่านกันอยู่ มาตามน้องบี พี่lzzj พี่นา น้องหนูพุก ขอบคุณมากๆเลยนะคะ คุณยานัตถุ์ของพ่อคะ ไปห้อง F4 สิคะ มีภาพงามๆของเรื่อง จากพี่นา (ขนมถ้วย)ทำไว้ โดยมีน้องมุก ณ บ้านไจ๋เป็นคนแปล น้องเขาแปลหนุกมาก เผื่อว่าอยากดูตอนต่อไปเร็วๆ เนี่ยก็ดูทั้งทีวี ดูทั้งพี่นาแคป อ่านของน้องมุกแปลอีก มันส์สสสสส จริงๆค่ะ จากคุณ : หมวยเจริญผล - [ 13 พ.ย. 47 12:44:27 ]

ความคิดเห็นที่ 54 คุณยานัตถุ์ของพ่อคะ  เอาส่วยมาส่งค่า 555  ค่าต้นฉบับ  ไปยืมน้องนาขนมถ้วยมาจ่าย อิๆ ของตัวเองไม่สามารถ cap ได้สวยๆ หรอกค่ะ  ต้องน้องนาเค้า ถึงจะได้ภาพดีๆ แบบนี้  แล้วภาพเดี่ยวๆ สำหรับตอนไปส่งฉีหลัวที่บ้านหลังเดทครั้งแรก  หาซะทั่วกรุไม่มีเลยค่ะ  มีแต่รูปเล็กเท่ามดกระจ้อย  ถ้าขยายใหญ่แล้วมันก็จะแตก  จะทำรูปก็เลยไม่ได้ซะแล้ว  ยัง งง อยู่เลยค่ะว่าพลาดการเก็บรูปตรงนี้ไปได้ยังไง   เลยทำรูปอื่นมาให้แทนละกันนะคะ  รีบทำไม่ค่อยสวยเท่าไหร่ค่ะ   ...และแล้วก็นั่งทวงต้นฉบับกันต่อไป  แบบกระหายใคร่อ่านที่คุณยานัตถุ์เขียนเป็นที่สุด  มันเป็นความละเมียดละไมของอารมณ์ที่ได้รับอย่างเต็มอิ่มจริงๆค่ะ   .... ภาพที่ 1-2  เป็นของน้องขนมถ้วย  ตอนหลิงไปส่งฉิหลัวหลังเดทครั้งแรกที่คุณยานัตถุ์ขอไว้ ..ขอบคุณน้องขนมถ้วยค่ะ ภาพที่ 3  เป็นภาพทดแทนที่หาภาพเดี่ยวๆ ใหญ่ๆ ชัดๆ ในตอนเดียวกันไม่ได้ .... น้องบี... แห้วอะ  พี่ไม่มีรูปในสต๊อกค่ะ  หุหุ  แล้วอายจังรูปที่ทำมามันไม่สวยอย่างที่น้องบีชมไว้ 555 หยวนๆไปก่อนเน้อ น้องหมวย... เรามาร่วมด้วยช่วยกันตื้อคุณยานัตถุ์  เพื่อเธอใจอ่อนมาเขียนให้เราอ่านกันทุกวัน อิๆๆ  ไม่ต้องทำงานทำการกันละ  ก็แหม  ของดีๆ ใครก็อยากอ่านเร็วๆนี่คะ 1. แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 47 13:19:40 จากคุณ : lzzj - [ 13 พ.ย. 47 13:17:57 ]

ความคิดเห็นที่ 55 2. จากคุณ : lzzj - [ 13 พ.ย. 47 13:20:40 ]

ความคิดเห็นที่ 56 คุณยานัตถุ์มองได้ถูกแล้วค่ะ  ส่วนที่ดีที่สุดในการแสดงของไจ่ไจ๋ คือดวงตา ค่ะ  เค้าแสดงออกทางดวงตาเก่งมากๆ ไม่ว่าจะอารมณ์เสียใจ เศร้าโศก  ดีใจ  เหี้ยมเกรียม  เย็นชา  หรือแสดงความฉลาด  ดูได้เลยค่ะที่ดวงตา  ท่าทางแม้จะขัดเขิน(ตัวจริงก็ท่าทางอย่างนี้แหละค่ะ มือไม้ไม่รู้จะวางที่ไหน มันเป็นบุคลิกเค้า) แต่การแสดงทางสายตานั้นน่าทึ่งมากค่ะ   3. แก้ไขเมื่อ 13 พ.ย. 47 13:56:54 จากคุณ : lzzj - [ 13 พ.ย. 47 13:33:15 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ภาพมดที่บอกไว้น่ะค่ะ มีภาพเดียว คาดว่าเป็นตอนที่คุณยานัตถุ์อยากได้ (หวังว่าไม่ได้มั่ว หึหึ ..ก็มันมีภาพคล้ายๆกันตอนไปส่งฉีหลัว เพราะหลิงดันใส่เสื้อตัวเดียวกัน แต่มันต่างตรงมีมอเตอร์ไซค์กับไม่มี) จากคุณ : lzzj - [ 13 พ.ย. 47 13:52:10 ]

ความคิดเห็นที่ 58 โห...พี่ยานัตถุ์ มาเม้นต์นะค๊า อาทิตย์นี้...มาร์ส..สุดบรรยายอ่า...ไจ๋หล่อมากกกกกกก....ออดอ้อนได้ใจเปนบร้า...เรื่องราวก้อเร้าส์ใจ.. รอนะคร๊าบบบบบ P'lzzj.....ภาพแบบมดๆ ก้อสวยนะคะ...ภาพโค้ดสายตาก้อเด่น....สอยแล้นคร๊าบบบบ แต่อาทิตย์นี้อะ....ช็อตอารมณ์โดนๆ มานเยอะจังเรยยยยย..... พระเจ้า!...ยิ่งคนแต่งการ์ตูนเค้าพอใจ ชมไจ๋ด้วยอะ.. ว่า แสดงได้ดี...รวมทั้งนักแสดงทั้งหมด...แถมแนะนำ ทีวีญี่ปุ่นให้เอาไปฉาย แสดงว่าไต้หวันสร้างได้ดีจิงๆ...เค้าถึงยอมรับ และสนับสนุน......ชื่นใจจังเรยยยย... จากคุณ : B.Out! (Atomiclife) - [ 14 พ.ย. 47 23:46:34 ]

ความคิดเห็นที่ 59 คุณขนมถ้วยคะ รบกวนช่วยเช็คหลังไมค์ด้วยค่ะ คุณ lzzj คะ ขอบคุณมากค่ะสำหรับรูป ใช่แล้วค่ะตอนนี้ล่ะ ไม่มั่วหรอกค่ะ ^^ แต่ขอประท้วงแทนนางเอกหน่อยสิคะ ^^ ...แบบว่า ทำไมมันมีแต่รูปพระเอก แล้วภาพเรา ^^; ม่ายช่าย...ภาพน้องฉีหลัวแสนดีไม่มีบ้างเหรอคะ ^^! แต่เท่านี้ก็ขอบคุณมากแล้วค่ะ แฟนเอฟใจดีจังขออะไรก็ให้ ^_^ เดี๋ยวขอหมอลำดีกว่า อิๆๆ คุณหมวยเจริญผล , B.Out! (Atomiclife) และทุกคน ขอบคุณค่ะ ^_^ ตอนแรกว่าจะแปะต่อทู้เดิมนี้...แต่ดูท่าอีกสองวันมาเปิดดูคงไม่เห็นแล้ว ^^! ขอแตกกระทู้ใหม่แล้วกันนะคะ ^^ จากคุณ : ยานัตถุ์ของพ่อ - [ 18 พ.ย. 47 11:48:38 ]

ความคิดเห็นที่ 60 [MARS]---ลุ้นรักนักบิด.....บาดแผลในใจ มีเพียงความรักและความเข้าใจเท่านั้นที่เยียวยารักษาได้ จากคุณ : ยานัตถุ์ของพ่อ - [ 18 พ.ย. 47 12:01:00 ]