| ชอบมาก ห้ามพลาด (13 คน) |
| ชอบ แต่ยังไม่ที่สุด (20 คน) |
| เฉยๆ (4 คน) |
| ไม่ค่อยชอบ รอแผ่นก็ได้ไม่ต้องไปโรง (0 คน) |
| ไม่ชอบ เสียดายตังค์ (0 คน) |
|
จำนวนผู้ร่วมโหวตทั้งหมด 37 คน |
.... เลือกอ่านเรื่องนี้พร้อมรูป และ รบกวนแสดงความเห็นเพิ่มเติมที่ http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=aorta&month=11-2005&date=19&group=1&blog=1
ความรักและความตาย , คนเป็นและคนตาย
... งานแต่งงาน กับ งานศพ เป็น งานที่อยู่กันคนละฟากฝั่งของชีวิต งานแรก คือพิธีการของความรัก การเกิดหรือการเริ่มต้นของชีวิตใหม่ๆ เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ความสดใสของผู้คนที่มาร่วมงาน งานหลัง คือพิธีการของความตาย การสิ้นสุดหรือการจบลงของชีวิต เป็นงานที่มีแต่สีของความหมองหม่นและน้ำตา
Tim Burton จับเอาเจ้าภาพของทั้งสองงานนั่นคือ คนเป็น และ คนตาย มาผสมผสานเป็นเรื่องราวเดียวกัน เรื่องราวความรัก ที่เกิดขึ้นระหว่างVictor Van Dort และ Victoria Everglot ชายหนุ่มหญิงสาวที่ชีพจรยังเต้นหัวใจยังสูบฉีดดี กับ Emily หญิงสาวที่หลงเหลือเพียงโครงกระดูกและร่างที่ไร้หัวใจ
Victor Van Dort และ Victoria Everglot ถูกจับคลุมถุงชนให้มาแต่งงานกัน โดยที่ทั้งคู่ยังไม่เคยรู้หน้าค่าตากันมาก่อน ในสังคมที่มนุษย์จำเป็นต้องอาศัยปัจจัยในการดำรงชีพที่มากกว่าความรัก พวกเขาต้องการเสื้อผ้า พวกเขาต้องการอาหาร พวกเขาต้องการชื่อเสียงเกียรติยศ ฯลฯ นั่นทำให้ การแต่งงานไม่ได้เริ่มต้นมาจากความรักเสมอไป แต่กอปรไปด้วยปัจจัยอื่นที่มีผลต่อการยังชีพ เช่น แต่งงานเพื่อหวังผลทางธุรกิจความอยู่รอด แต่งงานเพราะอยากมีชื่อเสียงมีหน้าตา ฯลฯ ดังที่พ่อแม่ของ 2 ครอบครัวนี้ที่ต่างมองการแต่งงานครั้งนี้ ด้วยสายตาที่ไม่เห็นความหมายของคำว่า รัก ฝ่ายหนึ่งมุ่งหวังชื่อเสียงและภาพพจน์ทางสังคม อีกฝ่ายมุ่งหวังทรัพย์สินเงินทอง สำหรับพ่อแม่ของทั้งคู่ การแต่งงานไม่จำเป็นต้องอาศัยความรัก
เมื่อ Victor และ Victoria ได้มาพบกัน ทั้งคู่ต่างตกหลุมรักกันและกัน และ งานแต่งงานของเขาและเธอกำลังจะเริ่มต้นด้วยความรัก ไม่ใช่จากความต้องการทางสถานภาพสังคมเหมือนพ่อแม่ตัวเอง แต่ความตื่นเต้นประหม่าของ Victor ทำให้การซ้อมงานพิธีต้องมีอันผิดพลาด และ เขาถูกฉุดลงไปสู่โลกหลังความตายโดยไม่ได้ตั้งใจ
....ในโลกหลังความตาย โลกที่ปัจจัยทางสังคมเช่นชื่อเสียง หน้าที่การงาน ฯลฯล้วนไม่มีผลอันใดอีกต่อไป ประชากรในโลกของคนตายเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เสียงหัวเราะสรวลเสเฮฮา ความเริงร่าและการเลี้ยงฉลอง ตรงข้ามกับโลกของคนเป็นที่มีแต่ความหมองหม่น สีเทา ประชากรในโลกคนเป็นล้วนมีใบหน้าเคร่งเครียดจริงจัง จริงอยู่ว่าโลกของคนเป็นก็มีงานเลี้ยง แต่เคยหรือไม่ที่เข้าไปในงานใหญ่โต แล้วพบว่ามันเป็นงานที่แห้งแล้งอารมณ์ความรู้สึก เต็มไปด้วยผู้คนแต่ผู้คนเหล่านั้นไม่มีใครรู้จักกัน ต่างมากันเพียงเพื่อหน้าที่หรือวัตถุประสงค์บางอย่าง งานเหล่านั้นอาจยิ่งใหญ่หรูหรา ตกแต่งตระการตา แต่ล้วนขาดซึ่ง หัวใจ หรือหนังกำลังจะบอกเราว่า สิ่งที่ทำให้มนุษย์เราที่ยังมีลมหายใจอยู่ในสังคมอย่างมีชีวิตสีเทา ไร้รอยยิ้มบนใบหน้าและหัวใจ มันเป็นผลมาจากปัจจัยทางสังคมเหล่านั้นที่เราต่างพยายามไขว่คว้ามาคู่กาย เรามีหัวใจที่เต้นได้แต่ไร้ใจที่ใช้รู้สึก
...เมื่อ Victor หายตัวไป เมื่อนั้น บทพิสูจน์ศรัทธาของรักแท้ที่มีต่อกันของทั้งคู่ก็เริ่มต้น คนเราจะยืนหยัดรอคอยได้นานเพียงใดสำหรับความรัก
รักไม่มีวันตาย , Can a heart still break after it's stopped beating ?
...จริงหรือที่ว่าคนเราเมื่อตายไป ความรักจะตายตามไปด้วย Emily ตายไปในวันที่เธอสวมชุดเจ้าสาว เธอกลายมาเป็น เจ้าสาวซากศพ หญิงสาวที่ตายไปแต่เพียงร่างกายแต่ใจยังเฝ้ารอคอยความรัก รักแท้ที่เธอยังไม่เคยได้รับกลายเป็นความรู้สึกคั่งค้างตัวเธอที่ฝังตัวเธอให้อยู่ที่เดิม แม้หัวใจเธอจะหยุดเต้นชีวิตเธอจะสิ้นสุดลงแล้ว แต่เธอยังคงไม่หยุดที่จะรอคอยความรัก แม้เธอจะตายไปแต่ก็เหมือนดวงจิตที่ติดอยู่ในสงสารวัฏ โดยยังมิอาจหลุดพ้น เธอเองก็เหมือนกับผีเสื้อที่ถูกขังไว้ในโถแก้วในฉากแรกของหนัง เป็นความสวยงามที่ไม่อาจโบยบินอย่างอิสรเสรี
จนเมื่อ Victor ก้าวมาสู่โลกของเธอ ทำให้เธอเชื่อว่า เขาคือรักแท้ที่เธอรอคอย คือ คนที่จะปลดปล่อยเธอให้หลุดพ้น แต่ยิ่งเธอพยายามกักเขาไว้ในโลกใบนี้นานเท่าไหร่เธอก็พบว่ามันก็ไม่ใช่ความสุขที่เธอเคยคิดฝันถึง หากความรักทำให้คนเรามีความสุข ทำไมเธอถึงไม่พบความสุขนั้น ?
หรือ Victor ไม่ใช่รักแท้ที่เฝ้าคอยแต่เป็นเพียง ใครบางคน ที่มาชดเชยความรู้สึกที่ขาดหายไป มาทดแทนความรู้สึกที่ยังเติมไม่เต็ม เหมือน ในเวลาที่แก้วที่ใส่ความรักของเราพร่องความรักไป เราพยายามที่จะดึงใครสักคนมาเติมเต็มความรักนั้น โดยมิได้ตระหนักว่าสิ่งที่เราทำอยู่เป็นการทำเพราะความรัก หรือ เป็นการทำเพื่อสนองเติมเต็มความรู้สึกที่มันพร่องไป
...แม้ว่าในฉากแรกนั้น ผู้ที่ปลดปล่อยให้ผีเสื้อบินออกไปคือ Victor แต่สุดท้ายคนที่ปลดปล่อยให้เธอได้โบยบินอย่างอิสระอีกครั้ง คนที่เปิดขวดโหลออกให้กับเธอหาใช่ Victor แต่คือ ตัวเธอเอง
.... ที่ผ่านมาสิ่งที่เธอปรารถนาคือความรัก แต่สิ่งที่เธอกระทำคือการพยายามครอบครอง ดังนั้นสิ่งที่เธอได้ครอบครองเป็นเพียง ร่างของ Victor หาใช่ใจของเขาไม่ และถึงแม้จะได้ใจของเขามา มันก็เป็นเพราะเธอเองเป็นคนขโมยมันมาอย่างที่เธอว่าไว้ว่า เธอขโมยความฝันคนอื่นเพื่อมาเติมเต็มความฝันตัวเอง และ หากเธอยังคงทำเช่นนั้นต่อไป เธออาจได้ Victor มาอยู่เคียงข้าง แต่ เธอก็จะยังคงเป็นเหมือนผีเสื้อที่บินวนเวียนในโหลแก้วไปอีกนานแสนนาน
ความสุขจากความรักของเธอ ไม่ได้มาจากการที่เธอได้รับรักจากเขา แต่มันมาจากการที่เธอปลดปล่อยเขาให้ไปพบรักที่แท้จริง นั่นคือ ความสุขจากความรักที่เธอรอคอย
...แม้แต่คนตายอย่างเธอยังตัดขาดจากความรักไม่ได้ นับประสาอะไรกับคนเป็นๆที่ยังไม่สามารถสลัดกับดักแห่งรักได้พ้น ตัวละครเจ้าสาวซากศพมีอยู่มากมายในโลกของความเป็นจริง กับคนที่ขังตัวเองด้วยโถแก้วที่ตัวเองเชื่อว่ามันคือความรัก แต่เป็นความรักจริงหรือที่ขังเราไม่ให้เป็นอิสระ เราเป็นผีเสื้อที่บินวนเวียนไปมาอยู่มานานเท่าไหร่แล้ว ?
.Tim Burton ตามขาประจำทั้งหลายที่ล้วนเคยร่วมงานกับเขาไม่ว่าจะเป็น Johnny Depp , Christopher Lee ฯลฯ ให้มาพากษ์เสียงตัวละครในเรื่อง แต่ละคนก็สร้างเอกลักษณ์ให้กับบทตัวเองได้ดี คนที่เด่นเป็นพิเศษน่าจะเป็น เจ้าสาวซากศพ ที่ให้เสียงโดย Helena Bonham Carter (รายนี้นอกจากร่วมชีวิตแล้วก็เพิ่งร่วมงานกันไป 2 เรื่องติดทั้ง Big Fish และ Charlie and the Chocolate Factory) เธอทำให้ตัวละครนี้ทั้งน่ารักและน่าสงสาร ประการสำคัญคือตัวละครของเธอนั้นตายไปแล้วแต่สามารถทำให้คนดูรู้สึกว่าเหมือนยังมีชีวิตอยู่ คิดถึงสีหน้าที่มีทั้งกระเง้ากระงอด น้อยใจ มันยิ่งทำให้เจ้าสาวซากศพดูเหมือนคนมีชีวิตมากขึ้นไปทุกที
Corpse Bride เป็นงานสต็อป-โมชั่นที่มีรายละเอียดของภาพสูง สีหน้าตัวละครโดยเฉพาะตัวเจ้าสาวซากศพ ที่อาจจะไม่เหมือนคน100เปอร์เซ็นต์แต่สามารถถ่ายทอดความรู้สึกออกมาได้มีเสน่ห์เหมือนคนจริง หลายฉากในเรื่องมีภาพที่สวยจนน่าตื่นตา เช่น ฉากผีเสื้อตอนท้ายที่งดงามเกินบรรยาย การสร้างตัวละครในเรื่องเป็นความช่างคิดของผู้สร้างที่สามารถผนวกภาพของเหล่าโครงกระดูกหรือคนตายที่น่าจะสยดสยอง ประเภท ศพที่ถูกผ่าครึ่ง ให้ออกมาบนจอได้อย่างน่ารักน่าชัง สร้างอารมณ์ขันเรียกรอยยิ้มคนดูได้ตลอด หนังเรื่องนี้จะว่าไปก็เป็น หนังรักโรแมนติคของTim Burton ซึ่งไม่น่าแปลกใจที่อารมณ์รักโรแมนติคของเขานั้นไม่เคยธรรมดาเหมือนคนอื่นๆ ความรักของเขามักจะต้องเจือความรู้สึกขมขื่น น่าเศร้า หรือมีปมด้อยของตัวละครอยู่เสมอ ตัวอย่างเด่นๆก็คือ Edward Scissorhands จนเหมือนกับเป็นเอกลักษณ์ของเขาแล้วที่งานทุกชิ้นไม่ว่าจะเป็นภาพยนตร์หรือหนังสือย่อมจะต้องมีความดำมืดแฝงอยู่ตลอด
...ถึงแม้ว่า Corpse Bride จะเป็นโลกหลังความตายและมีสีดำอย่างชัดเจน แต่ผมกลับรู้สึกว่านี่เป็นหนังที่สว่างมากที่สุดของเขาเรื่องหนึ่งตรงข้ามกับแบคกราวด์ของเรื่อง เป็นหนังที่ให้ความรู้สึกซาบซึ้งประทับใจในความรักของตัวละครได้อย่างไม่รู้สึกหดหู่จนเกินไปนัก
ฉากหนึ่งที่ผมรู้สึกว่าเป็นฉากที่หวานมาก คือ ฉากเล่นเปียโนของ Victor และ Emily ทั้งดนตรีและสีหน้าตัวละครทำให้เราเชื่อว่า ความรู้สึกดีๆ ได้เกิดขึ้นแล้วระหว่างกันและกัน สังเกตว่าดนตรีจะมีบทบาทต่อความรักในเรื่องมากเพราะ หนังใช้เสียงดนตรีเป็นตัวเชื่อมความรู้สึกตัวละครถึง 2 ครั้ง ครั้งแรกที่ Victor พบรัก Victoria ก็คือตอนที่เขาบรรเลงเพลงและเธอลงมาได้ยินเสียงเปียโนของเขา อีกฉากที่ให้ความรู้สึกดีๆ คือ ฉากที่คนตายกลับมาพบคนเป็นซึ่งถ่ายทอดความรู้สึกอบอุ่นซาบซึ้งออกมาได้ดี
...เมื่อเทียบกับหนังเรื่องอื่นๆของ Tim burton หนังเรื่องนี้จัดได้ว่าค่อนข้างเบาในแง่เนื้อหาและไม่ได้ลงลึกอะไรมากมาย จะเสียดสีล้อเลียนก็เล่นแบบเบาๆจนค่อนข้างน่าผิดหวังในแง่นี้ ยิ่งบวกกับหนังค่อนข้างสั้นเพียง 76 นาที และการเล่าเรื่องตอนท้ายดูรวบรัดตัดจบเร็วไปนิด ทำให้ Corpse Bride เป็นงานที่มีข้อบกพร่องน้อย มีข้อที่น่าชื่นชมหลายอย่าง แต่ไม่ใช่หนังที่พาคนดูไปได้ไกลเหมือนงานชิ้นอื่นๆของเขา เป็นงานที่สร้างความประทับใจแต่ไม่ใช่งานที่จะติดตรึงใจไปนาน
(มีต่อ)
แก้ไขเมื่อ 21 พ.ย. 48 09:22:55
จากคุณ :
"ผมอยู่ข้างหลังคุณ" 
- [
21 พ.ย. 48 09:21:58
]
ดูแล้วมาคุยกัน ... Corpse Bride , รักไม่มีวันตาย
ความคิดเห็นที่ 1
เชิญชวนตามอ่านบทความเก่าๆ สนทนาภาษาหนัง และ ร่วมเป็น 1 ความเห็นในหนังที่คุณเคยดู ที่
