PANTIP.COM : N5628380 ลูกเพิ่งไปโรงเรียน มีใครเป็นอย่างนี้บ้างค่ะ []

ความคิดเห็นที่ 7

พอดีเขียนบทความลงนิตยาสารไทยที่ Melbourne ค่ะ ยังไม่ได้ตีพิมพ์ เพราะจะเป็น ฉบับเดือนหน้า เลย copy มาให้อ่านก่อนค่ะ ได้อ่านก่อนใครเลยนะคะเนี่ย สงสัยก็ e-mail มาได้ค่ะ

ลูกแหง่

คุณผู้อ่านต้องเคยได้ยินคำนี้อย่างแน่นอน คุณพ่อคุณแม่บางท่านอาจกังวลว่า ลูกเราจะเป็น”ลูกแหง่” หรือเปล่านะ หรือ เค้าติดพ่อติดแม่มากเกินไปหรือเปล่านะ คำตอบคือ ต้องพิจารณาที่อายุและพัฒนาการของเด็กเป็นหลัก ถ้าสามขวบติดแม่ก็ดูจะเป็นเรื่องธรรมดา แต่ถ้าสักสิบขวบยังติดแม่มากอันนี้ไม่ธรรมดาแน่ค่ะ ไม่ต้องพูดถึงวัยรุ่นที่เราคาดว่าเค้าต้องมีความเป็นตัวของตัวเองแล้วยังติดแม่อยู่ทุกคนคงบอกได้ว่าเด็กคนนี้ไม่พัฒนาตามวัยอย่างแน่นอน วันนี้เรามาดูกันค่ะ ว่าพัฒนาการแบบไหนจึงจะถือว่าเป็นพัฒนาการตามวัยที่ปกติ จะได้พิจารณาได้ว่าลูกติดเรามากเกินไปหรือเปล่า
ตามทฤษฎีแล้วเชื่อว่าเด็กแรกเกิดไม่สามารถแยกตัวเองออกจากแม่และสิ่งแวดล้อมได้ เค้าคิดว่าแม่เป็นส่วนหนึ่งของตัวเค้า ในโลกของเค้ามีแต่ตัวเองเท่านั้น แต่หลังจากเรียนรู้และมีพัฒนาการมากขึ้น เด็กจะเริ่มแยกแยะตัวเองออกจากแม่และสิ่งแวดล้อมได้เมื่ออายุประมาณ 8-9 เดือน หรืออาจเร็วกว่านี้เล็กน้อยในบางคน
สิ่งที่เราสังเกตได้ว่าเค้าพัฒนามาถึงวัยนี้คือเด็กเริ่มกลัวคนแปลกหน้า ถ้าสังเกตดีๆเด็กเล็กๆใครอุ้มก็ได้ ไม่ร้องไม่กลัว แต่พอ 8-9 เดือนจะไม่ยอมให้ใครอุ้มง่ายๆนอกจากแม่และคนคุ้นเคย และจะร้องไห้และแสดงอาการกลัวคนที่ไม่คุ้นเคย อาการติดแม่ก็เริ่มเห็นชัดในวัยนี้ละค่ะ ดังนั้นเด็กวัยนี้ “ต้อง” กลัวคนแปลกหน้าค่ะ ถ้าไม่กลัวละก็ให้สังเกตอาการใกล้ชิดนิดนะคะเพราะเราจะพบว่าเด็กที่ไม่กลัวคนแปลกหน้าอาจเป็น “ออติสติค” ( Autistic) ได้ค่ะ แค่ “อาจจะ” นะคะ เพราะเด็กที่ไม่กลัวคนแปลกหน้าอาจเติบโตมาในสภาพแวดล้อมที่เจอคนเยอะๆมากหน้าหลายตา เช่น ร้านขายของ หรือมีผู้ดูแลหลายคนมาก่อน
หลังจากนี้อาการติดแม่จะมากขึ้นและความกังวลในการแยกจากแม่และมากขึ้นเรื่อยๆจนมากที่สุดที่อายุประมาณขวบครึ่ง ไม่มีใครรู้ว่าเค้ากังวัลอะไร แต่ลองเปรียบตัวเองอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่คุ้นเคย ไม่รู้จักใครที่คุ้นเคยก็ย่อมเกิดความเครียดเป็นธรรมดา เชื่อว่าเด็กก็รู้สึกเครียดลักษณะเดียวกัน นอกจากนี้เด็กวัยนี้ยังมีความรู้สึกว่า “out of sight is out of mind” เค้ารู้สึกว่าถ้าไม่เห็นแม่แล้วละก็แม่ต้องจากเราไปอย่างถาวรและไม่กลับมาหาอย่างแน่นอน ก็เลยมีความกังวลมากขึ้น หลังจากขวบครึ่งอาการติดแม่จะเริ่มน้อยลงค่ะ ยินดีด้วยค่ะคุณแม่ เนื่องจากในระยะนี้เด็กมีพัฒนาการมากขึ้นสามารถจินตนาการภาพแม่ในใจได้ถึงแม้ว่าแม่ไม่อยู่ หรือบางคนอาจมีตุ๊กตา หรือ ผ้าห่ม ประจำตัวที่เหม็นๆ เพราะไม่ยอมให้ซักเลย แต่เค้าก็รักของเค้า นั่นละค่ะ ตัวแทนของแม่ที่รักจึงไม่ยอมให้ตุ๊กตาจากจากไปไหน แต่ยอมให้แม่ตัวจริงจากไปได้บ้าง โดยที่ตัวเองสามารถคลายความเครียด ความเศร้าและความวิตกกังวลลง สิ่งหนึ่งที่จะทำให้ด็กเลิกติดแม่เร็วๆก็คือคุณแม่ต้องมีความสม่ำเสมอค่ะ หมายถึงจะไปไหนก็บอก บอกว่าจะกลับมาก็ต้องกลับมาตามสัญญา และแน่นอนความรักที่มอบให้จะทำให้เค้ามั่นใจในตัวแม่มากขึ้นและไม่กังวลมากเมื่อต้องจากกัน นอกจากนี้ห้ามขู่ว่า “จะทิ้ง” นอกจากไม่ทำให้เด็กเลิกติดแม่แล้ว ยังทำให้ติดมากขึ้นกว่าเดิมเพราะว่ากังวลว่าแม่จะทิ้งไปจริงๆ
หลังจากขวบครึ่งอาการติดแม่จะเริ่มลดลงค่ะ วัยนี้เด็กเริ่มเดินได้คล่อง ใช้มือได้คล่อง สมองพัฒนามากขึ้น เค้าจึงเริ่มอยากทำอะไรด้วยตัวเอง อยากเดินไปโน่นไปนี่สำรวจว่าโลกนี้มีอะไรบ้างนะ แต่ก็ยังไม่ยอมให้แม่คลาดสายตาอยู่ดี เนื่องจากรู้ว่ายังต้องการการสนับสนุน ปลอบโยน และต้องกลับมาเติมพลังจากแม่อยู่ เด็กจะแยกจากได้อย่างดีเมื่ออายุประมาณ 4 ขวบ ซึ่งเป็นวัยเข้าอนุบาลพอดี เนื่องจากเด็กวัยนี้สามารถ สื่อสารได้รู้จักถามว่าแม่ไปไหน บอกความรู้สึกได้ มีการรับรู้เรื่องเวลา เช่น พรุ่งนี้แม่กลับก็เข้าใจได้ (เด็กเล็กกว่านี้ไม่เข้าใจว่า เมื่อวาน/พรุ่งนี้คืออะไรค่ะ) แต่ที่สำคัญที่สุดในการแยกจากคือ ความมั่นใจในความรักที่แม่มีให้ค่ะ

* ในบทความนี้จะใช้คำว่า “ติดแม่” เป็นส่วนใหญ่ เนื่องจาก “แม่” มักเป็นบุคคลหลักในการดูแล และมักเป็น บุคคลที่เด็กเล็กยึดติด (attachment figure) กรณีที่คนเลี้ยงดูเป็นบุคคลอื่น บุคคลนั้นก็จะเป็น attachment figure แทนแม่ได้ค่ะ ถ้าหากมีข้อสงสัย คำถาม หรือติชม สามารถติดต่อได้ทาง e-mail ค่ะ

จากคุณ : แพรละบาย (แพรละบาย) - [ 20 ก.ค. 50 16:58:49 ]