เราเป็นคุณแม่ลูกสอง สามีหนึ่ง 2.4 ขวบ / 6 เดือน และ 31 ตามลำดับ
บ้านตัวเองอยู่ลพบุรี บ้านสามีอยู่สมุทธปราการ ตอนนี้มาทำงานอยู่ที่เชียงใหม่ (คล้องจองแฮะ)
ปัญหาคือที่บ้านเราเปิดร้านขายของซึ่งจะยุ่งมาก ๆ ช่วงเดือน พย - เมษา
ยุ่งขนาดที่ว่า แม่ตื่นตี 5 เพื่อเตรียมกับข้าว และทำงานหน้าร้านแบบ non-stop ตลอดทั้งวัน แทบไม่มีเวลากินข้าวกลางวัน
ได้นอนอย่างเร็วคือ 3 ทุ่ม อย่างช้าตี 2-3 ก็บ่อย
ตอนนี้น้องชายเรียนจบแล้ว ได้กลับไปช่วยที่บ้านแล้ว แต่ผู้ชายจะก็ช่วยได้เฉพาะงานหน้าร้าน งานบ้านแม่ก็ยังต้องทำเหมือนเดิม
และยิ่งน้องชายกลับไปช่วยที่บ้านแบบนี้ ยิ่งทำให้เรารู้สึกผิด เหมือนกับว่าเราปล่อยให้ทั้งพ่อ แม่และน้องลำบาก มีแต่เราคนเดียวที่หนีมาอยู่สบาย
เรื่องการเงิน ตอนนี้เราก็ทำงานไปด้วย เป็นงาน part-time เงินเดือนพอได้เป็นค่าขนมเด็กๆ เคยเก็บได้เป็นก้อนและให้แม่บ้าง แต่เค้าก็เอาเข้าบัญชีที่เป็นชื่อเรา
เราเองที่เป็นฝ่ายรับ เค้าต่างหากที่เป็นฝ่ายให้ความช่วยเหลือตลอด
ซื้อรถให้ใช้หนึ่งคัน(เป็นชื่อแม่ แม่ดาวน์ แม่ผ่อน เราใช้ ตอนนี้ยังผ่อนไม่หมด) เอาไว้ขับพาลูกไปไหนมาไหน แต่เคยขับไปหาเค้าแค่ครั้งเดียว
ช่วงหลังจากแต่งงานนี่เราก็เทียวไป เทียวมาได้ แต่ก็ไม่บ่อย
การให้เด็กนั่งรถทีละ 9-12 ชั่วโมงนี่ ก็ไม่ใช่เรื่องสนุกเลย และเด็ก ๆ เดินทางทีนึงนาน ๆ บางทีก็พากันไม่สบาย
ไปแต่ละครั้งก็ต้องลางาน อย่างน้อยก็ 2-3 วัน หรือเป็นอาทิตย์ ซึ่งก็ลาได้ไม่บ่อย โดยเฉพาะของสามี
นั่งเครื่องก็ชักจะไม่ไหว 4 คนไปกลับทีก็เป็นหมื่น
ทำไมต้องเลือก
ที่ต้องเลือกเพราะลูกคนโตต้องเข้าโรงเรียนปีหน้า(ตอนนี้ยังไม่รีบ เตะถ่วงไปเรื่อย ๆ แต่มันก็ต้องมาถึงซักวัน) เราต้องเลือกแล้วว่าจะอยู่ที่ไหน และจะให้ลูกอยู่ที่ไหน
เพราะการเทียวไปเทียวมาตอนนี้มันยังทำได้อยู่ แต่ถ้าลูกเข้าโรงเรียนแล้ว จะให้ลูกขาดโรงเรียนก็คงไม่ใช่ ถึงแม้จะเป็นแค่เตรียมอนุบาลก็ตาม
การจะเดินทางทีแค่วันหยุดเสาร์-อาทิตย์ หรือหยุดยาว 3 วัน คงไม่พอ อาจจะได้แค่ปิดเทอม
ทางเลือก
1. สามีเลือกที่จะอยู่เชียงใหม่ - เรากลับไปอยู่บ้าน - เด็ก ๆ เข้าโรงเรียนที่ลพบุรี(ไม่ใช่ในเมือง)
อันนี้เห็นใจสามีและสงสารลูกเหมือนกัน ว่าเค้าจะไม่ได้เจอกันบ่อย ๆ ไม่ได้เล่นกัน ร้องเพลงกัน ขี่จักรยานกัน เล่นกีตาร์กัน และเราก็จะไม่ได้เจอสามีด้วย(คิดแล้วก็เศร้า)
ลูก ๆ ก็จะไม่ได้เรียนโรงเรียนดี ๆ
ข้อดีของทางเลือกนี้ อยู่ที่เราก็ได้ทำหน้าที่ลูกบ้าง และคนแก่สองคนก็จะได้ไม่ต้องขับรถทางไกลบ่อย ๆ (พ่อกับแม่เรา มาหาหลานเดือนละครั้งได้ช่วงที่งานไม่ยุ่ง)
ถ้าให้สามีเป็นคนที่ต้องเดินทางน่าจะสะดวกกว่า นั่งเครื่องฉึกกะฉัก ปู๊นเดียวถึง (แต่ก็เปลืองหน่อย แอบงก)
2. สามีเลือกที่จะทำงานที่จังหวัดใด จังหวัดหนึ่งในภาคกลาง - เราอยู่กับสามี - เด็ก ๆ เข้าโรงเรียนในตัวจังหวัด
เราสามารถกลับบ้านได้บ่อยขึ้น เด็ก ๆ ก็ได้อยู่กับพ่อ ได้เข้าโรงเรียนดี ๆ ในตัวจังหวัด แต่งานต่างจังหวัดให้ที่เงินเดือนน้อยกว่านิดหน่อย หรือเท่ากับที่สามีได้อยู่ตอนนี้หายากจัง
เราก็ไม่อยากฉุดเค้าลงมา มันก็ไม่ใช่หน้าที่ของเค้าที่จะมาเสียสละเพื่อครอบครัวฝ่ายเรา และสิ่งที่เค้าทำมันก็คืออนาคตของเราและลูก
3. สามีเลือกที่จะทำงาน กทม - เราอยู่กับสามี - เด็ก ๆ เข้าโรงเรียนแถวสมุทธปราการ
ดูเหมือนจะเป็นทางเลือกที่มีข้อดีมากที่สุด คือเรากลับบ้านได้บ่อย อาทิตย์ละครั้งยังได้ เด็ก ๆ ได้เข้าโรงเรียนดี ๆ หน้าที่การงานของสามีไม่ถอยหลัง ถ้าพ่อแม่เราจะมาหาหลาน ก็ใช้เวลาไม่นาน
แต่เราและสามีเห็นตรงกันว่า ไม่อยากกลับไปอยู่ กทม ไม่อยากกลับไปมีชีวิตแบบนั้นอีกแล้ว (หลังจากมีลูก เรายังทำงานอยู่ กทมกัน ออกจากบ้านลูกยังไม่ตื่น กลับบ้านลูกหลับแล้ว ทำได้พักนึงก็รู้ว่ามันไม่ใช่)
เราอยากเลือกข้อสองที่สุด แต่ก็เป็นข้อที่สามีไม่อยากเลือกที่สุดเหมือนกัน
ทายซิ เราเลือกข้อไหน
.
.
.
.
.
.
.
ตอนนี้เราสองคนเลือกข้อ 1.
มันเห็นแก่ตัวไปมั๊ยคะ เราเลือกที่จะทำหน้าที่ลูก โดยทิ้งหน้าที่เมีย และอาจจะทำหน้าที่แม่ได้ไม่ดี
คุณ ๆ คิดว่ามันมีทางเลือกอื่นมั๊ยคะ บางทีการมองจากมุมของเรามันก็เส้นผมบังภูเขา คิดอะไรไม่ออก คิดมา 3 ปีแล้วยังคิดไม่ตกเลย
ปล. สามีจะเข้ามาแอบอ่านมั๊ยน๊า
แก้ไขเมื่อ 26 มี.ค. 52 06:29:44
จากคุณ :
เจ้าเปิ้ล 
- [
26 มี.ค. 52 06:29:21
]
หน้าที่แม่ หน้าที่เมีย หน้าที่ลูก ถ้าต้องเลือกคุณจะเลือกอย่างไหน?
