ความคิดเห็นที่ 1 ไม่ได้มีน้อยลงค่ะ ยังมีเท่าเดิมและมากขึ้นจากในเว็บนี้แหละค่ะ แต่แต่ละคนมีหน้าที่มากขึ้น ยุ่งมากขึ้น จึงนาน ๆ จะได้ไปลั้นลากันเหมือนก่อน แต่พอมีปัญหามีอุปสรรคอะไรเพื่อน ๆ ก็จะมาช่วยฟัง ช่วยคิด ช่วยแก้ไข ทุกทีไป น่าจะเรียกว่า ห่างไกล แต่ไม่ห่างเหินค่ะ จากคุณ : แม่น้องเอเอ - [ 9 พ.ค. 52 08:28:05 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เพื่อนใหม่เปรียบเสมือนของขวัญ เพื่อนเก่าเหมือนอัญมณีที่มีค่า ยิ่งนานวันค่าก็ยิ่งสูงขึ้น รักษาเพื่อนเก่าให้ดีๆ ค่ะ บางคนอาจจะติดธุระ ติดงาน ที่ว่าติดครอบครัวก็ต้องพิจารณาอย่างเป็นกลางว่า เค้ามีครอบครัว มีลูก มีสามี มีพ่อ มีแม่ให้ดูแล ถ้าต้องชั่งน้ำหนัก ครอบครัวก็ต้องมาก่อนเสมอ แต่คุณ จขกท. บอกว่า ตอนนี้ก็มีครอบครัวสามีเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด และก็มีธรรมะเป็นเพื่อนที่ดีแล้ว รักษาไว้นะคะ จากคุณ : prettyhuang - [ 9 พ.ค. 52 08:36:41 A:124.121.75.186 X: TicketID:199728 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เป็นเหมือนกันค่ะ... ตอนนี้มานั่งคิดว่า...เพื่อนสนิทที่เคยมีหายไปไหนกันหมด เมื่อเร็วๆนี้นัดพบเพื่อนสนิทกลุ่มสมัยเรียนมหาวิทยาลัย  รู้สึกเลย...ว่าไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว เราแต่งงานแล้วย้ายมาอยู่ต่างจังหวัดด้วยค่ะ ทำให้ไม่ค่อยมีเพื่อน  เพราะสไตล์การดำเนินชีวิตต่างกันมาก คนวัยเราที่นี่เขาก็แต่งงานมีครอบครัวกันไปนานแล้ว ตอนนี้ก็เลยมีเพื่อนสนิทที่สุดคือสามีเหมือนกัน ถ้าจะสร้างเพื่อนใหม่ตอนนี้...หายากมากที่คบกันโดยไม่หวังผลประโยชน์อะไร เป็นเพื่อนที่บริสุทธิ์ใจเหมือนเพื่อนสมัยเรียน จากคุณ : รักเฌอ..ประเทศไทย - [ 9 พ.ค. 52 08:50:04 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เหมือนกัน เราก็ได้เพื่อนเพิ่มจากที่นี่เหมือนกัน เราทำงานที่บ้าน มีครอบครัวก่อนเพื่อนมีลูกเล็กต้องเลี้ยง เวลาเพื่อน ๆ ไปสังสรรกัน เรามักจะไม่ได้รับการติดต่อเสมอๆ เนื่องจากเขาไปสมาคมคนโสด แต่เรามีครอบครัว แล้วเราก็จำกัดเรื่องเวลา (เพราะลูกนอน 2 ทุ่ม) ส่วนเพื่อน ๆ ชอบนัดกันไปคาราโอเกะเลิกซะ ตี 2 ซึ่งเราทำไม่ได้ เลยโดนตัดออกจากกลุ่มซะงั้น (555) เพื่อนที่ขายประกัน เราก็มี แต่เราก็บอกเขาตั้งแต่แรกแล้วว่า ถ้าเกิดยังอยากจะคบกันเป็นเพื่อนกันต่อไป ห้ามขายประกันแล้วเด็ดขาด เพราะว่ามันจะทำให้เสียงเพื่อน เห็นเราเป็นที่หาเงิน เราไม่อยากได้ แต่ที่แน่ ๆ เราก็เหมือน จขกท. ที่มีเพื่อนที่ดีที่สุดอยู่ข้างกายเสมอ เวลาที่เราเหนื่อยใจ ท้อใจ เขาก็ให้กำลังใจเรา (ให้ตังค์ด้วยยามอยากซื้อของแล้วไม่มีตังค์) นั่นก็ไม่ใช่ใครที่ไหน สามีของเรานั่นเอง (อิอิ) ต้องขอบคุณเขาที่ทำให้ทุกวันนี้เราได้กลายเป็นครอบครัวเดียวกันค่ะ จากคุณ : จอมมารพุงโต - [ 9 พ.ค. 52 09:09:00 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ทำงานอยู่ที่บ้านไม่ได้ออกไปไหน เพื่อนที่พบปะกันในชีวิตประจำวันต้องน้อยลงเป็นเรื่องปกติค่ะ ทุกวันนี้ก็แทบไม่เจอใครเหมือนกันค่ะ เฝ้าร้านอย่างเดียว เจอแต่ลูกค้า อิๆ แต่ก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไร เพราะไม่ได้คาดหวังอะไร จากคุณ : พจมารร้าย - [ 9 พ.ค. 52 09:10:19 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ตลอดช่วงชีวิตคนเรา มันมีการดำเนินชีวิตที่แตกต่างกันไปครับ ทำให้ความรู้สึกต่างๆต่อมิตรสหายแตกต่างกันไปครับ + วัยเรียน (ประถม มัธยม) เพื่อนเรียน เล่นกีฬา ทำการบ้านด้วยกัน เริ่มเรียนรู้ประสบการณ์ชีวิตด้วยกัน แต่โดยมากก็มีข้อจำกัดที่ต้องยึดติดกับผู้ปกครองอยู่ + วัยมหาลัย สนุกสุดๆ สำมะเลเทเมาได้เพียบ อิสระเสรี มีแฟนได้ก็ช่วงนี้ มิตรสหายก็ไปไหนไปกัน เที่ยวด้วยกัน สนิทกันมากครับ + วัยเริ่มทำงาน ก็ยังสนุกกันอยู่ เริ่มมีเงินเที่ยวบ้าง มิตรสหายก็จากมหาลัยที่ยังไปมาหาสู่กัน สักพักก็จะเริ่มห่างหายกันไป เพราะมีแฟนกัน + วัยแต่งงาน ก็เริ่มห่างเหินจากเพื่อนๆ เพราะต้องเริ่มสร้างครอบครัว ยังพอมีเพื่อนอยู่บ้าง แต่ก็ต้องรู้จักเพื่อนของคู่ชีวิตเพิ่ม ความสนิทสนมเริ่มน้อยลง เพราะต้องให้เวลากับคู่ชีวิต + วัยลูกเล็ก อันนี้หมดสภาพการเที่ยวแล้วครับ เพื่อนก็เริ่มห่างหาย เพราะเราไม่สะดวกในการไปเที่ยวด้วย + วัยลูกโตขึ้น เพื่อนใหม่เริ่มเข้ามาจากพ่อๆแม่ๆของเพื่อนลูก ส่วนใหญ่ก็คุยกันเรื่องลูก ถามปัญหา แล้วก็ช่วยๆกันครับ + วัยลูกเติบโต อันนี้ก็มัวแต่ปวดหัวเรื่องลูกในวัยรุ่นครับ แล้วก็การทำงานที่ต้องรับผิดชอบมากขึ้น เวลาให้เพื่อนแทบจะไม่มีแล้วครับ อย่างเก่งก็ไปกินข้าว คุยรำลึกความหลังกันแป๊บๆ ไอ้แบบจะเที่ยวหัวหกก้นขวิดก็คงไม่มีแล้ว + วัยเกษียณ... อ่ะอันนี้จริงๆแล้ว เริ่มจะได้เพื่อนกลับมาแล้วครับ เพราะต่างคนต่างก็หมดภาระการทำงาน เริ่มมีเวลาว่างมากขึ้น หลายคนจะเริ่มออกเที่ยวกันอีก ก็เพราะเริ่มอยู่ว่างๆกันแล้ว แต่เพื่อนๆก็จะเริ่มลดๆลงเรื่อยๆ เพราะหมดสภาพกันไปแล้วครับ สรุปแล้ว เพื่อนๆก็มีลดๆเพิ่มๆเรื่อยๆครับตามสภาพการณ์ของชีวิต แต่สิ่งที่สำคัญก็คือ... อย่าหยุดที่จะรู้จักคนใหม่ๆ ไม่ว่าจะต่างวัยกันแค่ไหน คนทุกคนมีสิ่งใหม่ๆ ให้เราเรียนรู้เสมอ อย่าไปคิดว่าต้องความสุขแบบเดิมๆเท่านั้น จึงจะเรียกว่าสุข เราเรียนรู้แล้วก็สร้างความสุขแบบใหม่ๆได้เสมอครับ จากคุณ : Piano in the MorN_ing - [ 9 พ.ค. 52 09:13:22 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ตั้งแต่มีลูก ก็เป็นเพื่อนกับลูกนี่แหละค่ะ คลุกกันอยู่ทั้งวัน เพื่อนน้อยลงเรื่อยๆจริงๆ แต่ก็พอยังเหลือที่สนิทๆจริงๆไว้พึ่งพาอาศัยได้ค่ะ จากคุณ : หมูเหมียว - [ 9 พ.ค. 52 09:27:46 ]

ความคิดเห็นที่ 8 รู้สึกเหมือนกัน เพื่อนสนิทก็ดูแลครอบครัวกันไป ไม่ค่อยมีเวลา สังคมกับเพื่อนสนิทดูแทบไม่มี แต่สังคมรอบข้างที่ทำงานไม่ค่อยสนิทกัน แต่สังคมกับเยอะ แต่คนละวัยกันเราก็คิดว่าไปกันลำบากน่ะแค่ผิวเผิน จากคุณ : มน.ต้นส้ม (ปานไพลิน) - [ 9 พ.ค. 52 09:34:49 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ตั้งแ่ต่มีครอบครัว มีลูกนี่ก็เริ่มจะ ไม่มีใครคบแล้วน่ะค่ะ เพราะไ่่ม่ค่อยจะออกไปจอยกับใครเลย ชีวิตนี้ที่เหลืออยู่ ก็ทำเพื่อลูก กับครอบครัวแล้วค่ะ อ้อ..................... ยังมีเพื่อนๆในเวบอีกนี่แหละค่ะ ที่พอยังได้พูดคุยกันบ้างน่ะค่ะ จากคุณ : โอลีพ แม่น้องเซ้นต์ (olives) - [ 9 พ.ค. 52 09:49:03 ]

ความคิดเห็นที่ 10 มีเพื่อนน้อยลง  ที่เพื่อนที่เหลือๆ อยู่กลับสนิทยิ่งขึ้น  อาจเป็นเพราะผ่านระยะเวลาการรู้จักและทดสอบจิตใจกันแล้ว  เลยรู้ว่านี่คือเพื่อนที่จะคบไปจนวันตาย เราเพื่อนไม่มากหรอกค่ะ  ได้จากตอนเรียนหนังสือสักสองสามคน  โดยเป็นเพื่อนจากสถาบันที่เคยเรียนมาแห่งละคน (เช่น ม.ต้น ม.ปลาย มหาลัย)  เพื่อนสมัยทำงานอีกสักคน  และเพื่อนผู้ปกครองอีกสักคน   ส่วนเวลาเลี้ยงรุ่นก็รู้สึกเหมือนหลายๆ คนในนี้คือ ต่อไม่ติด  ชีวิตเราเป็นแม่บ้าน  ส่วนเพื่อนร่วมรุ่นหลายคนเป็นสาวทำงาน บางคนยังไม่มีครอบครัว  เลยรู้สึกมีอะไรบางอย่างที่เหมือนคุยกันคนละภาษา  คือถ้าคุยกันเรื่องข่าวสารบ้านเมืองหรือความเป็นไปบนโลก  แบบเรื่องไกลๆ ตัวก็จะคุยกันได้สะดวกใจนะคะ  แต่ถ้าเป็นเรื่องราวชีวิต  ไลฟ์สไตล์ หรือแนวคิดต่างๆ รู้สึกคิดไม่ค่อยเหมือนกันแล้ว จากคุณ : ไฟทำงาน - [ 9 พ.ค. 52 09:56:24 ]

ความคิดเห็นที่ 11 คิดเเล้วเศร้าเมื่อก่อนมีเพื่อนมากมาย เเต่เดี๋ยวนี้ มีเเค่ลูกกับสามีเป็นเพื่อน ไม่ใช่เพื่อนไม่คบ เเต่เลือกที่จะไม่คบเพื่อน เพราะเพื่อนเเต่ละคนที่เข้ามาหวังเเค่ประโยชน์จากเรา ขนาดจริงใจกับเค้า ดีด้วยทุกอย่างสุดท้ายก็โดนหลอกใช้ เค้าคบเราเเค่หวังผล เจ็บหลายครั้งไม่เคยจำ เเต่หนนี้ไม่ไหวเเล้ว เลิกคบหมดเเล้วคะ จากคุณ : เลิฟยูจัง - [ 9 พ.ค. 52 10:29:29 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เรายิ่งแก่ เพื่อนยิ่งเยอะค่ะ เพื่อนบางคนคุยได้ทุกเรื่อง บางคนคุยได้บางเรื่อง แหะ แหะ ญาติก็เยอะขึ้น สนุกดี จากคุณ : rainfull - [ 9 พ.ค. 52 10:32:14 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ถ้าพูดถึงเพื่อนสมัยเรียน เดี๋ยวนี้ก็น้อยลงไป จากเมื่อก่อนไปทีเป็นก๊วนใหญ่ เดี๋ยวนี้จะเจอทีแสนจะลำบากมาทีก็3-4คน นัดกันก็ปีละครั้ง (น่าเศร้า) ส่วนบางคนเรียนจบ ก็เปลี่ยนไป แถมเพื่อนที่สนิทที่สุด ไปเที่ยวไปกินไปนอนด้วยกัน เชิญไปงานแต่งเรากลับหนีหน้าไม่ไปงานแถมไม่โทรมาหา่ไม่รับสายจนปานนี้แต่งมา2ปีกว่า แล้ว เสียใจมาก  ส่วนเพื่อนคนอื่นไม่ไปงานก็ยังส่งข้อความมาอวยพร จากคุณ : foal (foal) - [ 9 พ.ค. 52 13:06:35 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณทุกคนนะคะ ได้แชร์ความรู้สึกร่วมกัน เหมือนเพื่อนมาคุยกัน รู้สึกสบายใจขึ้นมากค่ะ จากคุณ : ปฏิบัติธรรมลดโลกร้อน - [ 9 พ.ค. 52 15:36:40 ]

ความคิดเห็นที่ 15 โอ๋ว่าปกตินะ เพราะหลังจากเรียนจบมา ต่างคนต่างก็ทำงาน ยิ่งมีครอบครัวกันไปก็ยิ่งห่างๆกันไป แถมตัวโอ๋เองโดนส่งมาปล่อยเกาะเสียไกล เลยยิ่งห่างเพื่อนเข้าไปอีก แต่ว่าก็ยังติดต่อกันบ้าง นานๆครั้ง แต่ไม่ใช่ว่าไม่ได้ติดต่อแสดงว่าไม่คิดถึง ไม่เป็นห่วงนะคะ แต่ก็มีเพื่อนใหม่ๆในชานเรือนเยอะเลยค่ะตอนนี้ ดีจัง ไม่ขาดเพื่อน อิอิ จากคุณ : Orayanee - [ 9 พ.ค. 52 15:44:02 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ช่ายคะ ของเราก็เป็นต่างคนต่างทำงาน มีครอบครัว แต่ผู้หญิงนี่ไม่เหมือนผู้ชายอะคะ ผู้ชายเค้าก็ยังเฮฮาได้เหมือนเมื่อก่อน อาจจะมีสนุกกว่าตรงได้รำลึกความหลัง นั่งกินเบียร์เชียร์บอล ไอ้เราก็เลี้ยงลูกไป ผู้หญิงมีภาระหน้าที่ความคิด ห่วงต่างจากผู้ชายอะคะ บางครั้งยังแอบอิจฉาแฟนเลย ขนาดห่างหายกันไปนานเจอกันรักกันมาก ไม่เหมือนผู้หญิงดูห่างๆ กันคะ จากคุณ : deepai - [ 9 พ.ค. 52 19:18:21 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ถ้าคุณอยากเล่าเรื่องอะไรให้ใครฟัง ที่นี่ก็มีคนมารับฟังเสมอ อยากจะโชว์ลูก บ่นแฟน นินทาแม่สามีก็สะดวกโยธิน สบู่หมด โป๊ะโกะลดก็มีคนบอก สบายกว่ามีเพื่อนตัวเป็นๆอีกค่ะ จากคุณ : .เชอร์รี่. - [ 10 พ.ค. 52 04:14:40 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ^ ^ ^ Give หมด อยากให้ give หนูเชอร์รี่ //heart จากคุณ : แม่น้องเอเอ - [ 10 พ.ค. 52 09:47:37 ]

ความคิดเห็นที่ 19 มาให้ give แทนแม่จอยค่ะ จากคุณ : Ganit - [ 10 พ.ค. 52 12:35:47 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เป็นวัฎจักรของชีวิตค่ะ  เป็นช่วงวัยที่มีภาระหน้าที่แตกต่างกันไป  พอมีครอบครัวแล้วทุกคนก็ต่างมีหน้าที่และภาระอืนที่สำคัญกว่าค่ะ  แต่ความรู้สึกว่าเป็นเพื่อนก็ยังเหมือนเดิม ยังเรียกว่าเพื่อนเหมือนเดิมค่ะ จากคุณ : ปูม้า&ปลาดาว (ปูม้า&ปลาดาว) - [ 10 พ.ค. 52 23:31:49 ]

ความคิดเห็นที่ 21 อย่าเอาอายุมายึดโยงกับความเป็นเพื่อนครับ เปิดโลกให้กว้างแล้วคุณจะพบว่ามีเพื่อนดีๆเยอะแยะให้คบหา เพื่อนผมแก่ที่สุดเกือบ 60 เป็นฝรั่ง เพราะถ้าเป็นคนไทยต้องนับรุ่น นอกนั้นก็ 50 หลายคน เด็กสุดประมาณ 24 ผมก็ได้เพื่อนที่ส่วนใหญ่อายุน้อยกว่าจากในเว็บนี่แหละ การได้คบหากับคนต่างอายุ มีอาขีพต่างกันทำให้ผมโง่น้อยลง และไม่ตกสมัยง่ายๆ โฮ่ๆ อย่าติด อย่ายึดโยงกับเพื่อนกลุ่มเดิมๆ เพื่อนที่เจนโลกมากกว่าช่วยเหลือคุณได้ และคุณก็เป็นที่พึ่งทางความคิดให้กับน้องๆได้ และก็เรียนรู้จากคนรุ่นหลังได้ เบ็ดเสร็จอยู่ตรงกลาง กำไรเละ คนเราเมื่อายุมากขึ้น ภาระทางครอบครัว การงาน และความสนใจที่เปลี่ยนแปลงไปก็ทำให้เพื่อนสนิทกลายเป็นคนห่างเหินกันได้ง่ายๆครับ อันนี้ก็ทราบกัน ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากคุยกัยเรา ผมว่าเราเองก็ไม่อยากคุยกับเขาเหมือนกัน อนิจจังนะ เพื่อนก็เปลี่ยนหน้ากันไปเรื่อยแหละครับ เพื่อนคงไม่จำกัดว่าต้องรุ่นเดียวกัน ห้่องเดียวกัน เอกเดียวกัน ไม่จำกัดเพศ และรสนิยมทางเพศ ขอให้สนใจคล้ายกันๆ จริงใจและหวังดี นี่คือ เพื่อน เพื่อนที่ดีที่สุดของผม คือ แม่ พ่อและภรรยา และลูกสองคน นอกนั้น มาจากหลายเทือกเถาเหล่ากอ คือ คบ คุยไปหมดแหละ จากคุณ : Double07 - [ 11 พ.ค. 52 00:21:09 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ตอนนี้อายุ30 แต่งงาน กำบังท้องหกเดือน ยอมรับค่ะว่าทุกวันนี้แทบไม่มีเพื่อนเหลือเลย คือเราไม่คบเอง ปกติเป็นคนมองโลกแง่ดี ชอบช่วยเหลือเพื่อน วันเกิดวันสำคัญไม่เคยลืม ใครแต่งงาน พ่อใครตาย ใส่ซองเต็มที่ ดีใจเสียใจไปกับเขา.... เคยอินแบบนั้นมาก แต่พอเริ่มอายุมาก เริ่มเพื่อนน้อยลงๆ จนเริ้มคิดว่านี่เราทำไรผิดไปหรือเปล่า เริ่มๆตั้งแต่จบตรี ต่อโท เริ่มรู้สึกมีคนหมั่นไส้เรา อิจฉาเรา แอบด่าเรานินทาเรา แรกๆก็รับไม่ได้ เพราะเราไม่ได้มีเจตนาอะไรกับใครเลยจริงๆ ก็ไม่เข้าใจ พอโตมาอีก ทำงานก็มีเพื่อนร่วมงาน ก็เริ้มรู็สึกได้ชัดว่า มันไม่เหมือนเดิมแล้วละ การคบเพื่อน ใครๆก็มองและคบคนที่ทำให้ตัวเองได้ประโยชน์ หรือคบคนที่ทำให้ตัวเองเด่นกว่า ยิ่งทำตัวดี คนยิ่งไม่ชอบ.... เป็นงั้นไป จนตอนนี้แต่งงานแล้ว วันแต่งงานนะ เพื่อนที่คิดว่าเราสนิทกับเขา.... ไม่มางาน แมสเซจมาบอกเฉยๆว่าติดธุระไปไม่ได้แล้วตอนงานใกล้เริ่ม....ไม่มีการ์ด ไม่โทรมา ไม่มีของขวัญ ไม่มีซอง ไม่อะไรทั้งนั้น ... เราแอบร้องไห้ด้วย เสียใจมาก เราจัดให้เขาเป็นเพื่อนเจ้าสาวเบอร์หนึ่งเลยนะ เหตุผลที่ไม่มาก็ไม่ชัดเจน แต่เราบอกล่วงหน้าแปดเดือน เป็นคนแรกที่เราบอกข่าวดีด้วยซ้ำเขารับปากตลอด ไม่เข้าใจเลยจนบัดนี้ แล้วเราก็แทบไม่ได้คุยกันอีกเลยหลังจากเราแต่งไป เหมือนๆเลิกคบกันไปโดยปริยาย ตอนนี้มีสามีเป็นเพื่อนเพียงคนเดียว ที่พูดคุยได้เกือบทุกเรื่อง เพื่อนคนอื่นๆก็นานๆทีคุย คุยเรื่อยเปื่อยทั่วไป นัดกินข้าวก็นานๆที ก็ไปคุยพอสนุกๆได้ แค่นั้น เพราะปีที่แล้วกับปีนี้ เรามีปัญหากับเพื่อนสองสามคน ที่ติดต่อดิวเรื่องงานกัน คือทั้งเขาจ้างเรา เราจ้างเขา จบไม่สวยเลยสักงาน คือเรามีแต่เสีย กับเสีย เสียเงิน เสียเวลา เสียงาน และเสียเพื่อนในที่สุด เข็ดมากๆ จนตอนนี้ปัญหายังไม่จบดีเลย แต่ช้ำใจสุดๆ ก็มีแต่สามีนี่ละปลอบใจแกมด่า ว่าเราโง่ ไม่ทันคน เชื่อใจคนมากไป เพื่อนแล้วไง เพื่อนก็คือคนอื่น ไม่ใช่พ่อแม่..... ทำให้เรากลัวไปเลย ขยาด ไม่กล้าคบใครสนิทอีกแล้ว และพยายามไม่คุยไม่พูดเรื่องส่วนตัวหรือให้ใครมารู้เรื่องเราอีก ยิ่งคนไหนมาแนวหาผลประโยชน์มาเสนอขาย มาพูดดีทำดี นี่กลัวมากๆ ไม่เอาอีกแล้ว.... จากคุณ : ไม่มีเพื่อนสบายใจกว่า - [ 11 พ.ค. 52 09:23:59 A:125.24.124.187 X: ]