ความคิดเห็นที่ 1 อ่านหลายรอบแล้วค่ะคุณนาย แต่เค้ายังไม่แก่นะขอโบกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก จากคุณ : พจมารร้าย - [ 23 มิ.ย. 52 11:29:40 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เสาร์นี้เค้าจะไปหาแล้วจ่ะ คิดถึงแม่ที่ซู๊ดดดดดดดดดดดดด จากคุณ : ป้าแมงฯ - [ 23 มิ.ย. 52 11:31:18 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เค้าแปะไว้ข้างฝาบ้านเลยด้วย...... อ้อ..เค้าก็ยังไม่แก่นะ ยัยพจมารร้ายแก่เมื่อไหร่ เค้าค่อยแก่ตามจ๊ะ จากคุณ : ลูกไหม - [ 23 มิ.ย. 52 11:33:49 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เคยอ่านนานมาแล้วต่ะ พี่นิด แต่กลับมาอ่านอีกที ตอนนี้ที่เป็นแม่คนแล้ว ยิ่งซาบซึ้งมากขึ้นไปอีก มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เลยค่ะ //ขี้แย จากคุณ : MaE P@@H FaH - [ 23 มิ.ย. 52 11:35:45 ]

ความคิดเห็นที่ 5 แงงงงงงงงงงงงงงง....ซึ้งค่ะ จากคุณ : คนสวยเมืองนนท์ - [ 23 มิ.ย. 52 11:36:21 ]

ความคิดเห็นที่ 6 .... จากคุณ : แม่น้องเบนส์ - [ 23 มิ.ย. 52 11:46:02 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อ่านกระทู้ป้านิด แล้วคิดถึงกระทู้เมื่อวาน....เฮ้อ  เศร้า จากคุณ : ลูกไหม - [ 23 มิ.ย. 52 11:50:04 ]

ความคิดเห็นที่ 8 มักจะได้ยินตอนที่เขาฌาปณกิจศพ นะค่ะ อ่านในตอนทำพิธี มันฟังปุ๊บน้ำตาไหลเลย เป็นกลอนที่กินใจมากๆ ค่ะพี่ มันซึ้งจริงๆ จากคุณ : รุ่งฟ้าสาง - [ 23 มิ.ย. 52 11:52:24 ]

ความคิดเห็นที่ 9 คิดถึงแม่ เหมือนกัน อ่านบทกลอน ที่คุณนิดเอามาให้ดู ขอฝากอันนี้ใหดูด้วยครับ หนึ่งภาพ         แทนคำ            ล้านคำพูด หนึ่งใบ            ยายพูด            พร่ำบอกหลาน หนึ่งเรียน         ให้รู้                 จึงอยู่นาน หนึ่งคน           ถึงกาล           ย่อม! โรยลา ....อัฐนี้           ยาย อด            เจ้าจึงอิ่ม ยามนี้           เจ้าอิ่ม              จงเร่งหา เรียนนี้             ให้รู้                  รอบปัญญา แต่นี้              ภายหน้า          เป็นคนดี จากคุณ : มังกรซ่อนลาย - [ 23 มิ.ย. 52 12:04:37 ]

ความคิดเห็นที่ 10 #1-#9    เข้ามาเตรียมตัวกันเป็นแถวเลยอ่ะ อ้าวนั่น คนข้างล่างก็ตามมา อิอิ \/ \/ \/ แก้ไขเมื่อ 23 มิ.ย. 52 12:06:32 จากคุณ : Pim_ลภัส - [ 23 มิ.ย. 52 12:06:16 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ลอกป้าปุย..อิอิ.. ((เค้าจะแก่ไปทีหลังป้าๆนะ)) จากคุณ : patapril - [ 23 มิ.ย. 52 12:14:55 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อ่า..  เข้ามารับความแกร่  จากคนข้างบนและข้างล่าง  ไม่เป็นไร  ขอแกร่แต่สวยนะเจ้าคะ จากคุณ : กอล์ฟกะเทวดาน้อยนะคะ (HACKER HUNTING in The City) - [ 23 มิ.ย. 52 12:21:52 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อ่านเสร็จแล้ว มีรางวัลป่าวละ จากคุณ : ษิตรา - [ 23 มิ.ย. 52 12:26:00 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณค่ะ พี่นิด :) จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ - [ 23 มิ.ย. 52 12:55:01 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ไม่ว่าจะอ่านในฐานะลูกหรือแม่ บทกลอนก็ซาบซึ้งใจไม่แพ้กัน จากคุณ : แมกไม้ - [ 23 มิ.ย. 52 13:00:45 ]

ความคิดเห็นที่ 16 พี่นิด .. ขอบคุณสำหรับคำกลอนซึ้งๆ และมีความหมายเช่นนี้ จะเก็บเอาไว้อ่านเอง กะให้ลูกอ่านตอนเค้าโตค่ะ จากคุณ : be_with_you - [ 23 มิ.ย. 52 13:01:04 ]

ความคิดเห็นที่ 17 พี่หมีชอบนะคะ กลอนบทนี้ ขอบคุณค่ะน้องนิด จากคุณ : หมีสีชมพู - [ 23 มิ.ย. 52 13:06:44 ]

ความคิดเห็นที่ 18 อ่านทีไรก็ซึ้งทุกที และก็สัญญากับตัวเองเสมอ ว่าจะเป็นลูกที่ดี จะดูแลแม่ให้ได้ ตอนนี้ก็บอกกับตัวเองว่าจะเป็นแม่ที่ดีด้วยเหมือนกัน จากคุณ : แม่พอใจ (nongporjaija) - [ 23 มิ.ย. 52 13:21:16 ]

ความคิดเห็นที่ 19 พี่นิด จะรีบชราไปไหนจ๊ะ...ฮิๆๆๆๆ คิงคองสุดที่รักคงไม่ทิ้งแม่หรอกน่า                       อ่านแล้วก็คิดถึงแม่นะคะ ลูกๆมาอยู่ต่างประเทศเกือบหมดเหลือคนเล็กคนเดียว คงเหงาแย่เลย จากคุณ : catcompany - [ 23 มิ.ย. 52 13:21:18 ]

ความคิดเห็นที่ 20 คิดถึงแม่กับยายอ่ะ จากคุณ : kookgee! - [ 23 มิ.ย. 52 13:22:45 ]

ความคิดเห็นที่ 21 อ่านแล้วน้ำตาไหล คิดถึงพ่อค่ะพี่นิด ของหนึ่ง เมื่อก่อนข้างโต๊ะเขียนหนังสือเก่าๆ ที่พ่อดัดแปลงจากโต๊ะเรียนที่ไม่ใช้แล้ว ไว้ให้อ่านหนังสือ พ่อเขียนกลอนบทนี้ติดไว้ค่ะ "พ่อไม่มี เงินทอง จะกองให้ จงตั้งใจ พากเพียร เรียนหนังสือ หาวิชา ความรู้ เป็นคู่มือ เพื่อยึดถือ เอาไว้ ใช้เลี้ยงกาย พ่อกับแม่ มีแต่ จะแก่เฒ่า จะเลี้ยงเจ้า เรื่อยไป นั้นอย่าหมาย ใช้วิชา เลี้ยงตน ไปจนตาย เจ้าสบาย แม่กับพ่อ ก็ชื่นใจ" เวลาท้อๆ หันไปอ่านดู ทำให้เกิดความมุ่งมั่นขึ้นมา แล้วลูกครูจนๆคนนี้ก็ได้เป็นหมอ คอยดูแลพ่อจนถึงวาระสุดท้ายของชีวิต ... อยากจะบอกทุกท่านว่า ถ้ามีโอกาสอย่าลืมดูแลบุพการีของท่านอย่างดีที่สุด ถือเป็นมงคลสูงสุดอย่างหนึ่งของชีวิตค่ะ แก้ไขเมื่อ 23 มิ.ย. 52 13:44:06 จากคุณ : หมูเหมียว - [ 23 มิ.ย. 52 13:38:51 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ขอบคุณ   ป้าเมย์     ป้าแมง   น้องเป้   น้องรี่   ป้าปุย   หญิงน้อย   น้องแก้ม  ลุงหนุ่ย   น้องมุก   น้องพิม   หมูปัท  น้องกอล์ฟ  ป้าปุ้ม   ป้าตู่   ป้าหมี  น้องเอ๋   บ๊อกแบม  น้องหยี   มะเม่าหวาน     ขอเล่าเรื่องในอดีตให้ได้อ่านกันนะคะ   ตั้งแต่เด็ก ๆ  เราเกิดมา  เราก็รู้จักคำว่า  ลำบากเลยก็ว่าได้   แม่เล่าให้เราฟังว่า   ตอนเราเกิด แทบเอาชีวิตไม่รอด   ตัวเขียวคล้ำ ไม่ยอมหายใจ    ยายน้อย  ซึ่งเป็นหมอตำแย บอกว่า  ปล้ำกับเราอยู่นาน  กว่าจะหายใจ   มีชีวิตขึ้นมาได้   ตอนเกิด ก็เกิดอยู่ที่บ้าน  เอ๊ะ ไม่ใช่สิ  กระต๊อบเก่าๆ   ดูจากรูปแล้ว คงเรียกว่าบ้านไม่ได้  เรียกว่ากระต๊อบก็แล้วกัน    แม่เล่าว่า  แม่ต้องไปหาบน้ำที่คลองเอามาไว้ใช้  เพื่อซักผ้าอ้อม  ผ้าอ้อมของแม่เรา ทำจาก ผ้าถุงเก่าๆ ที่ขาดไม่ใช่แล้ว  เอามาทำเป็นผ้าอ้อม   ไม่มีเงินเหลือไปซื้อผ้าอ้อมดี ๆ มาใช้หรอก  พอเราครบเดือน  ก็ป้อนกล้วย ป้อนข้าวให้กินแล้ว   ไอ้เราก็ไม่ยอมกินอีก กลายเป็นเด็กผอม พุงโลก้นปอด   ก็เลี้ยงกันแบบนี้แหละ ตามมี ตามเกิด จนโต อายุ  7 ขวบ  เข้า ป.1  เริ่มใช้งานได้แล้ว  แม่ก็ ต้มดอกแค เก็บยอดกระถิน ให้ไปนั่งขายอยู่ที่ตลาด  กำละสลึง   ตอนนั้นไปโรงเรียน ได้เงินไปวันละบาท มั่ง   พอเลิกเรียนกลับมาบ้าน ก็ต้องมาช่วยงานบ้าน กวาดบ้าน ถูบ้าน  หิ้วน้ำขึ้นบ้าน   ลืมไปว่า ตอนอยู่ประถมนี้  ย้ายมาอยู่บ้านหลังใหม่แล้ว พ่อซื้อที่ ปลูกบ้านหลังใหม่   สมัยนั้น ยังไม่มีน้ำประปาใช้  ใช้น้ำบาดาล  โยกเอา  พอโตขึ้นสัก 9 ขวบ อยู่ ป.3  คราวนี้  เริ่มต้องหุงข้าวเป็นล่ะ  ที่บ้านไม่มีหม้อหุงข้าวไฟฟ้า  ก็ต้องหุงด้วยเตาถ่านนะสิ   หุงข้าวแบบไม่รินน้ำ  แรก  ๆ  ก็ ดิบบ้างสุกบ้าง  ไหม้บ้าง หลัง ๆ ชำนาญค่ะ  หุงได้สวยส่งเข้าประกวดได้เลย  (ว่าไปนู้น)  ช่วงนี้  รู้สึกว่า พ่อซื้อหมูมาเลี้ยง  ตกเย็นเลิกเรียนกลับมา ก็ต้อง ถือถังใบหนึ่ง หิ้วไปตามบ้านต่างๆ ไปขอเศษอาหารที่เขาทิ้ง เอามาให้หมูกิน   วันไหนได้มาก ก็หิ้วหนักหน่อยสองแขน ล้าไปเลย วันไหน ได้น้อย ก็หิวสบาย  แต่สงสารป้าปุยนะสิได้กินน้อย เอ๊ยไม่ใช่ สงสารหมูนะสิได้กินน้อย  (เดี้ยวมาเล่าต่อนะคะ) แก้ไขเมื่อ 24 มิ.ย. 52 12:22:45 จากคุณ : kateking - [ 23 มิ.ย. 52 13:38:56 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ดูภาพนี้ เห็นคุณลุงกับคุณยายแล้วน้ำตาไหลเลยค่ะ ลูกกตัญญูสึกพระดูแลแม่ เมื่อ เวลา 10.00 น. วันที่ 4 ส.ค. ผู้สื่อข่าวประจำ จ.พระนครศรีอยุธยา รับแจ้งมีลูกกตัญญู ต้องสึกจากการบวชเป็นพระ เพราะต้องคอยดูแลแม่ที่แก่เฒ่า จึงไปตรวจสอบที่เพิงไม้มุงสังกะสี ที่อยู่ใกล้กับสะพานสหกรณ์เจ้าเจ็ด หมู่ 4 ต.เจ้าเจ็ด อ.เสนา พบนายสมบัติ เกิดพิทักษ์ อายุ 54 ปี กำลังปรนนิบัติแม่ที่ร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง ทราบชื่อคือนางพลับ เกิดพิทักษ์ อายุ 94 ปี โดยนางพลับบอกว่า นายสมบัติเป็นลูกคนที่ 3 ก่อนหน้านี้เคยบวชเป็นพระมานานกว่า 10 ปี โดยบอกว่าจะบวชตลอดชีวิต จนเมื่อไม่นานมานี้สามีตนป่วย ไม่มีคนดูแล นายสมบัติเลยสึกออกมาดูแลพ่อกับแม่ สุดท้ายพ่อเสียชีวิต เหลือแต่ตนที่ระยะหลังเดินไม่ได้แล้ว และไม่มีหน่วยงานใดมาดูแลเลย โดยทุกวันลูกชายจะไปทำงานรับจ้าง หาเงินมาซื้อข้าวกินกันสองคนแม่ลูก หากวันไหนนายสมบัติไม่สบายไปทำงานไม่ได้ วันนั้นคือไม่มีข้าวกิน สองแม่ลูกต้องอาศัยน้ำลูบท้องแทน. ที่มาhttp://dailynews.co.th/web/html/popu...e=1&Template=1 จากคุณ : หมูเหมียว - [ 23 มิ.ย. 52 13:39:50 ]

ความคิดเห็นที่ 24 แม่น้องพอใจ    น้องแมว   น้องกุ๊ก     น้องหนึ่ง     พี่นิดอยากตั้งกระทู้เตือน รุ่นหลังๆ  ในหลายเรื่อง เพราะเดี้ยวนี้ อ่านกระทู้เกี่ยวกับการต่อว่าพ่อแม่ที่ไหร่ รู้สึกว่า เออ ถ้าเขาเหล่านั้นผ่านวัยนี้ไป แล้วไปสู่อีกวัยหนึ่งที่ เติบโตมากขึ้น เขาจะรู้สึกผิดที่ได้ทำแบบนั้นกับพ่อแม่ตัวเอง  (พี่เคยเป็นมาก่อนค่ะ) จากคุณ : kateking - [ 23 มิ.ย. 52 13:52:34 ]

ความคิดเห็นที่ 25 น้ำตาท่วมจอแต่เช้าเลยอ่ะ จากคุณ : p-annipe - [ 23 มิ.ย. 52 13:52:41 ]

ความคิดเห็นที่ 26 กำลังซึ้งเลย... แต่มาเจอชั้นได้กินข้าวน้อยนี่สิ จากคุณ : ลูกไหม - [ 23 มิ.ย. 52 14:09:04 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ซึ้ง..คะพี่นิด ปล. ขอลอกกลอนบทนี้ไปให้คนใกล้ตัวอ่านหน่อยนะพี่นิด เพื่อเขาจะคิดได้มั่ง ขอบคุณคะ จากคุณ : แม่น้องเกรพ (nong-grapeka) - [ 23 มิ.ย. 52 14:11:03 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ซึ้ง..............รู้แต่ว่า แม่พูดเสมอว่า ลูกคือชีวิตจิตใจของแม่.......... จากคุณ : จ๊วบจ๊วบ - [ 23 มิ.ย. 52 14:24:34 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ปกติก็คิดถึงพ่อแม่ทุกวันเลย ได้อ่านก็ยิ่งคิดถึงเข้าไปอีก หวังว่าวันข้างหน้าลูกชายเราคงคิดถึงเรามั่ง ต้องเก็บไว้ให้ลุกอ่านแร่ะ จากคุณ : แม่นกลูกคนแรก - [ 23 มิ.ย. 52 14:25:58 ]

ความคิดเห็นที่ 30 เค้าว่ากันว่า คนที่ตอนนี้นึกถึงแต่ความหลัง บอกว่าแก่มากๆแล้วครับ ทำใหนึกถึง เรื่องเก่าๆ คริ คริ คริ     จากคุณ : มังกรซ่อนลาย - [ 23 มิ.ย. 52 14:36:06 ]

ความคิดเห็นที่ 31 พ่อแม่คือพระในบ้าน...^ ^ พ่อแม่คือพระอรหันต์ของลูก.......^ ^ เรารักพ่อ  เรารักแม่.....^ ^ อะไรที่เรารู้ว่าทำแล้วท่านมีความสุข..เราจะรีบสนองเจตนา ทำให้ท่านทันทีเลย...^ ^ จากคุณ : ริวคิ-mawin-maji-minic - [ 23 มิ.ย. 52 14:58:52 ]

ความคิดเห็นที่ 32 อะไร ๆ กัน ชื่อกระทู้ก็มีแก่ กลอน ก็ แก่ คนโพส ก็... ไม่อิน ไม่รับ ไม่รู้ เพราะยังไม่ แก่ จากคุณ : Untrue - [ 23 มิ.ย. 52 15:06:44 ]

ความคิดเห็นที่ 33 คิดตลอดเลยค่ะพี่นิดว่าไม่อยากตาย อยากอยู่กับลูก อยากเห็นเขามีอนาคตที่ดี เป็นคนดีของสังคมก่อน แต่อย่างว่านะคะ ชีวิตไม่มีอะไรแน่นอน อ่านกลอนนี้คิดถึงแม่ และคิดถึงตัวเองค่ะ ขอบคุณมากนะคะ จากคุณ : หลานตานี - [ 23 มิ.ย. 52 15:13:58 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ซึ้งมากๆค่ะ  คนเราถ้าไม่มีลูกเอง เราว่าคิดไม่ได้หรอก จากคุณ : detnidnoah - [ 23 มิ.ย. 52 15:24:07 ]

ความคิดเห็นที่ 35 อืม บางครั้งก็แปลกใจที่เรากล้าตำหนิแม่ จากคุณ : rainfull - [ 23 มิ.ย. 52 15:49:23 ]

ความคิดเห็นที่ 36 พ่อ แม่ คือพระในบ้านค่ะ..... กลอนอันนี้ที่บ้านมีแปะไว้ที่ประตูห้องนอน ของเด็กๆ ค่ะพี่นิด..... ไม่รู้ว่าจะซึมซับ เข้าไปบ้างหรือป่าว..... จากคุณ : tete' my little star - [ 23 มิ.ย. 52 16:03:59 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ชีวิตนี้หากเป็นอะไรไปไม่เสียดายแล้วพี่นิด เพราะทำให้แม่สบายใจได้หลายครั้งหลายคราแล้ว อาจจะไม่เท่าที่แม่เคยให้หนู แต่ก็ทำตามกำลังตัวเองอะนะ ปล. เสียใจอยู่อย่างเดียว ยังไม่เคยทำให้พ่อสบายใจกับหนูเลย  แต่พ่อมาด่วนจากไปซะก่อน (ตั้งแต่หนูเรียน ม. 1) แก้ไขเมื่อ 23 มิ.ย. 52 16:54:56 จากคุณ : Pim_ลภัส - [ 23 มิ.ย. 52 16:53:34 ]

ความคิดเห็นที่ 38 โอ๋อยากกลับบ้านนนนนนนนนน จากคุณ : Orayanee - [ 23 มิ.ย. 52 17:13:26 ]

ความคิดเห็นที่ 39 หนูก็เคยนะพี่นิด เวลาที่ถูกขัดใจสมัยยังเด็กและสาว ว่าพ่อแม่ให้หนูเกิดมาทำไม ผ่านมาถึงวันนี้ เกิดมาเป็นคน เป็นลูกของเค้า ดีแค่ไหนแล้ว ยายโง่เอ้ย !! ตอนนี้ก็ ปรนนิบัติเต็มที่ค้า 555 จากคุณ : หมวยน้อยร้อยชั่ง - [ 23 มิ.ย. 52 18:18:15 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ท่าทางวันนี้ จขกท..มานปลงๆเนอะ... สมัยเด็กคงเคยดื้อกับพ่อแม่ไว้เยอะ วันนี้มาเจอลูกงอแงเข้าบ้าง.. คงจะคิดได้ อิ..อิ จากคุณ : ลูกชิ้นปลาเด้ง - [ 23 มิ.ย. 52 20:11:10 ]

ความคิดเห็นที่ 41 โหวตจ้ะ จากคุณ : +:+SoMEonE ExacTlY likE yoU+:+ - [ 23 มิ.ย. 52 20:23:24 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ชีวิตพี่นิดลำบากตั้งแต่เด็ก  อ่านแล้วคล้ายๆ กับชีวิตโอเลยค่ะ แบบว่าเด็กนอก (บ้านนอกอ่ะ) สมัยก่อนไม่มีไฟฟ้าด้วย ต้องใช้ตะเกี่ยง หุงข้าวใช้ไม่ฟืน ไม่มีแก๊ส ต้องตื่นแต่ตี 3 ตี 4 มาช่วยแม่ทำขนมจีนทุกวัน (แม่มีอาชีพขายขนมจีนหาบเร่) แต่แม่จะตื่นมาก่อนประมาณ ตี 2 มาต้มแป้ง เตรียมแป้ง (คือทำเองหมดเลยตั้งแต่เส้น) เตรียมทำน้ำยา เตรียมผัก โอก็มาช่วยแม่นวดแป้ง จับเส้นขนมจีนเรียงใส่กะละมัง ขูดมะพร้าว ก็ช่วยกัน กับพี่อีก 2 คน กว่าจะเสร็จก็เช้าพอดี อาบน้ำไปรร. ไปรร.ก็ห่อขนมจีนไปทานมื้อกลางวันด้วย   กว่าจะไปถึงรร.ก็ต้องเดินไปประมาณ 3 กิโล ทุกวัน ไปสายประจำ หน้าทำนาก็ช่วยพ่อแม่ดำนา เกี่ยวข้าว เสาร์อาทิตย์ไปนาตั้งแต่เช้ามืด กลับค่ำทุกวัน วันปกติไปรร.ก็ต้องรีบกลับมาช่วยเกี่ยวข้าว  เกี่ยวเสร็จก็ต้องแบกข้าวกลับบ้านอีก เหนื่อยแสนสาหัส หน้าแล้งไม่มีน้ำอาบ ต้องไปขนน้ำที่บ่อเพื่อนบ้าน วันละหลายๆ รอบ เพื่อเอามาไว้ใช้  ตอนเย็น ก็ต้องเดินไปอาบน้ำที่บ่อกลางนา ไกลโข ชีวิตในวัยเด็กไม่มีคำว่าสบายเลย ลำบากจนเรียนถึง ม.3 พอม.4 ไปเรียนในตัวอำเภอ อยู่หอก็เลยสบายหน่อย ตอนนั้นแม่เปลียนอาชีพจากขายขนมจีนมาขายขนมหวานแล้ว แต่ยังหาบเร่เหมือนเดิม เดินวันเป็นสิบกิโล สงสารแม่มากๆ บางวันลมแรงกล่องใส่ขนมหวานแม่ปลิวตกแตกบ่อย (ขายหมดแล้ว ขากลับ) สงสารแม่มาก สมัยก่อนแม้จะลำบากแค่ไหนก็มีความสุข มีความทรงจำดีๆ มากมายเล่าไม่หมดค่ะ เสียดายกิ๊ฟหมด งั้นโหวตแล้วกันค่ะ จากคุณ : อานัจจัง - [ 23 มิ.ย. 52 20:59:41 ]

ความคิดเห็นที่ 43 มีกลอนกลอนหนึ่งติดไว้ที่ฝาบ้าน ประมาณของพี่นิดนี่แหละค่ะ อ่านท่องกันทุกวันจนจำได้ค่ะ พ่อแม่ไม่มีเงินทองจะกองให้    จงตั้งใจพากเพียรเรียนหนังสือ หาวิชาความรู้เป็นคู่มือ             เพื่อยึดถือเอาไว้ใช้เลี้ยงกาย พ่อกับแม่มีแต่จะแก่เฒ่า          จะเลี้ยงเจ้าต่อไปนั้นอย่าหมาย หาวิชาความรู้ไว้คู่กาย             ลูกสบายแม่กับพ่อก็ชื่นใจ จากคุณ : อานัจจัง - [ 23 มิ.ย. 52 21:09:26 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ความกตัญญูนั้น ดีหนักหนา จะนำพา ชีวิด พบสุขสันต์ งานเจริญ ก้าวหน้า ทุกคืนวัน ด้วยเราหมั่น ดูแล ผู้มีคุณ ทั้งปู่ย่า ตายาย และพ่อแม่ ยามท่านแก่ คอยมอบ รักอบอุ่น กิจธุระ สิ่งใด ช่วยเจือจุน กุศลบุญ บันดาล ให้รุ่งเรือง จากคุณ : กังหันลู่ลม - [ 23 มิ.ย. 52 21:42:15 ]

ความคิดเห็นที่ 45 "รักพ่อแม่มากกก  หนูขอโทษเน้อออ" จากคุณ : ปลาบู่จัง - [ 23 มิ.ย. 52 22:57:55 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ซึ้งจังเลยค่ะพี่นิด ยิ่งกำลังเศร้าๆอยู่ด้วย โหวตดีกว่าค่ะ จากคุณ : แอล (aal990) - [ 23 มิ.ย. 52 22:58:59 ]

ความคิดเห็นที่ 47 อยากช่วยคุณยาย #23 จังเลยค่ะ ทำไงดี นึกถึงอาม่าเราก็ 91 แล้วด้วย ไม่ต่างกันเลย รู้ว่าสุขภาพคนแก่มีแต่จะแย่ไปเรื่อยๆ จากคุณ : Second impact - [ 23 มิ.ย. 52 23:36:46 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ชอบกลอนนี้มากค่ะ  ได้แบบพิมพ์มาตอนเรียนปี ๑  ใส่กรอบวิทย์ แขวนไว้หัวนอนเลย  ไว้เตือนใจตัวเองให้รักคิดถึงพ่อแม่  จบมาทำงานขับรถเย็นกลับถึงบ้าน  เช้าจันทร์ขับกลับมาทำงานแบบไม่เหน็ดเหนื่อยก็เพราะว่าอยากมีเวลากับพ่อแม่มากๆ  เกือบ ๑๐ ปีค่ะ ถึงได้จากมาไกลๆๆๆๆๆ  แต่พ่อกับแม่ปลอบใจเราว่าก็เหมือนเดิม หรือคุยกันมากกว่าก่อนที่แค่วันหยุดอีกค่ะ ขอบคุณคะ  สำหรับกลอนเตือนความจำดีๆ กลอนนี้ จากคุณ : one&only - [ 24 มิ.ย. 52 01:33:22 ]

ความคิดเห็นที่ 49 น้าตาไหลเลยย ซึ้งๆ จากคุณ : Mimi Mice - [ 24 มิ.ย. 52 03:04:19 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ทำไมน้อง ๆ ตรูมันมีชีวิตรันทดนักฟร่ะ ? ..เรื่องจริงหรือเปล่าเนี่ย งั้นเรามาแลกเปลี่ยนเล่าสู่กันฟัง ถ้าที่นิดเล่ามาจริง  พี่ก็ถือว่าเกิดมามีบุญนักหนาเพราะสบายมาแต่เล็กจนโต ไม่ห่วงอะไร ไม่ต้องแบกอะไร มีกินมีใช้  ลัลล้าสนุกสนานไปวัน ๆ เพราะมีหน้าที่แค่เรียนหนังสือ   มารู้สึกเอาว่าความยากจน ความลำบาก ความน้อยเนื้อต่ำใจในโชคชะตาเป็นอย่างนี้เอง ก็ต่อเมื่อที่บ้านโดนโกงแชร์น้ำมันแบบโป้งเดียวจอด  จำได้ว่าตอนนันเรียนหนังสืออยู่ใกล้จบตรีแล้ว รู้สึกว่าเหลืออีกหนึ่งเทอมกับซัมเมอร์ ถ้าจำไม่ผิดนะ เพราะสมองเริ่มแย่   ตอนนั้นพอรู้ ก็มีความรู้สึกแบบมึนตึ๊บ อาย รับไม่ได้ ทำไงดีว่ะ สับสน หลากหลายความรู้สึกประดังประเดกันเข้ามา   ตัวเองนี่หลบหน้าหลบตาเพื่อนฝูงไม่ไปเรียนเลย ไม่ดร็อปด้วยเพราะเงินไม่มี ไม่รับโทรศัพท์ ไม่ร้องขอความช่วยเหลือจากใคร ไม่ปริปากบอกใคร  ดำดินมุดหายไปจากโลก หมกตัวหาทางแก้ปัญหาเอง ช่วงนั้น ถึงทุกคนในบ้านจะมีทุกข์ แต่มันก็ไม่ได้เลวร้ายไปเสียทั้งหมด เพราะมันทำให้เราเห็นความรักความห่วงใยกันระหว่างคนในครอบครัวมากยิ่งขึ้น  พี่เสียสละให้น้อง น้องเสียสละให้พี่ พ่อแม่ให้ลูก และลูกให้พ่อแม่โดยไม่ต้องมานั่งพูดกันว่าพี่รักน้อง หรือว่า พ่อรักลูกนะ คือมันออกมาในรูปของการกระทำ ลักษณะที่ต่างฝ่ายต่างคิดถึงคนในครอบครัวมากกว่าตัวเอง เป็นความรู้สึกที่"รุนแรง" อาจจะเป็นด้วยความรู้สึกที่ว่า "รุนแรง" นี้ก็ได้ ที่ทำให้เห็นว่า เออ ความยากจน ความขัดสนนี่มันไม่เลวร้ายอย่างที่คิด ๆ  เพราะนับวันก็เริ่มชิน เริ่มเบาขึ้น ๆ ดัดแปลงเก่งขึ้น มีปัญญามากขึ้น เป็นผู้ใหญ่มากขึ้น  ..เพียงในระยะแค่สองสามปีเราก็ผ่านจุดนั้นมาอย่างสวยงาม แต่ก็น่าเสียใจที่พ่อมาเสียชีวิตลงเมื่อเราเริ่มดีขึ้น ในวันที่ ๒๐ กคเป็นวันตายพ่อ ปีนี้ครบ ๒๐ ปีพอดี ปกติจะชวนที่บ้านไปทำสังฆทานให้ทุกปีไม่มีขาด ..จะมีเว้นก็ปีที่แล้วที่ไม่ได้ไปเมืองไทย  พอนึกถึงเรื่องความหลังนี้แล้วก็รู้สึกภูมิใจทุกครั้ง ที่ได้เกิดมามีพ่อแม่ และ มีพี่น้องแบบนี้ ก็เล่าเรื่องโศกเศร้าสู่กันอ่านเล็ก ๆ ..แต่นี่อีกไม่กี่วันก็จะได้กลับไปเจอแม่ เจอพี่น้องตัวเองแล้ว แอบดีใจเหมือนกันค่ะ จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 24 มิ.ย. 52 06:45:03 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ขอบคุณๆป้านิดมากๆ ครับ ที่ตั้งกระทู้ดีๆ นี้ขึ้นมา ทำเอาคุณแม่คิดถึงคุณตาคุณยายมากๆ เลยครับ และขอบคุณอีกหลายๆ ท่านในทู้ที่นำเรื่องราวๆ ดีๆ มาเล่าครับ ซึ้งมากครับผม จากคุณ : น้องเทมส์กับคุณแม่ครับ (The Thames) - [ 24 มิ.ย. 52 07:53:28 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ผมเป็นคุณพ่อมือใหม่ เป็นคุณพ่อของเด็กผู้หญิงคนนึงที่เพิ่งลืมตาดูโลกได้ 3 เดือน เมื่อสัปดาห์ก่อน ผมได้ตั้งกระทู้เกี่ยวกับความเห็นที่ไม่ตรงกันระหว่างผมและพ่อผมในเรื่องที่เกี่ยวกับลูกสาวของผม ผมมีความรู้สึกว่าตั้งแต่ผมมีลูก ความคิดความอ่านของผมและพ่อมักไม่ค่อยตรงกัน บ่อยครั้งที่เราเถียงกัน บ่อยครั้งที่ผมรู้สึกว่า เฮ่ย นี่มันไม่ถูกนะ หรือ นี่มันอะไรกันนักกันหนนา จนหลังๆผมรู้สึกเหมือนเริ่มเอือมๆ และรู้สึกเหมือนพร้อมจะชน จะเถียงเค้าทันที ถ้าผมรู้สึกว่าความคิดเห็นของเค้าไม่ถูกต้อง เพราะผมเลี้ยงลูกแบบสมัยใหม่แต่ เค้าจะเลี้ยงหลานในอีกลักษณะ เช้าวันนี้ ตอนนี้ผมอยู่ที่ทำงาน ยังไม่ได้เริ่มงาน ผมเปิดกระทู้นี้เป็นกระทู้แรก ทั้งออฟฟิศยังไม่มีใคร ไฟยังมืดๆอยู่ ผมอ่านทุกตัวอักษรของกระทู้ในบทกลอนที่เจ้าของกระทู้นำมาให้อ่านอย่างละเอียด ไม่รู้ทำไม น้ำตาของผมไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว นานแล้วที่มันไม่ได้ไหลออกมาอย่างนี้ ใครๆมักมองว่าผมแข็งกระด้าง แต่วันนี่ผมร้องไห้อยู่หน้าคอมคนเดียว ไม่ได้เสแสร้ง เพราะกลอนบทนี้ ขอบคุณครับที่ช่วยให้จิตใจของผมอ่อนโยนลงมาได้ ตั้งแต่คืนนี้ ผมกลับบ้านไป ผมจะเข้าใจพ่อผมให้มากขึ้นครับ จากคุณ : รอยสักไหล่ขวา - [ 24 มิ.ย. 52 08:19:53 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ป้าไผ่        น้องสา    หนูแดง    หล่อสาก    น้องตุ๊ก(หลานตานี)     ดร.ดำขำ   ป้าหน่อย     น้องแอน    ปลาบู่จัง    detnidnoah   น้องตุ๊กแม่เตเต้  แม่นก   น้องแอล   น้องพิม   น้องโอ๋   แม่น้องกังหัน   ป้าเต้ย   น้องนิน แม่นก   แม่น้องเทมส์   น้องยุ้ย           คุณนายไฮโซ      อุ๊ย จะโหวตไปทำไมจ๊ะ  กะว่า จะแอบเขียนประวัติแบบเงียบ ๆ  นะเนี่ย   รอยสักไหล่ขวา      ชาติที่แล้ว เราคงเคยเป็นเพื่อนกันมาค่ะ    จริง ๆ  แล้ว กระทู้นี้ที่เราตั้งขึ้น  ส่วนหนึ่งก็มาจาก กระทู้ของคุณที่มาตั้งเอาไว้ด้วยเหมือนกัน   เราอ่านกระทู้ของคุณแล้ว เรารู้สึกอึดอัดใจ อยากจะบอก อยากจะคุยกับคุณ  แต่เราไม่กล้า  ก็ได้แต่คิดในใจว่า   เอานะ เดี้ยวพอผ่านวัยนี้ไป พ้นวัยนี้ไป   คุณก็จะเข้าใจเองว่า  สิ่งที่ผ่านมาแล้วนั้น  ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรเลย    ดีใจด้วยนะคะ  ที่คุณเข้าใจคุณพ่อของคุณมากขึ้นค่ะ   เจ้าป้า       เป็นเรื่องจริงแท้แน่นอนค่ะ จากคุณ : kateking - [ 24 มิ.ย. 52 09:11:18 ]

ความคิดเห็นที่ 54 มาเล่าให้อ่านกันต่อค่ะ   ชีวิตของเรา เหมือนคนมีภาระ   ครอบครัวเรามีพี่น้องทั้งหมด  4  คน  พี่ชายคนโตเรา  อายุมากกว่าเรา   2 ปี   เราเป็นคนที่สอง   น้องสาวคนที่สาม อายุน้อยกว่าเรา  2 ปี   น้องสาวคนสุดท้องอายุน้อยกว่าเรา   7  ปี  พ่อก็ทำงานขับรถบรรทุกเงินเดือนไม่กี่บาท  แม่ก็เป็นสาวโรงงานทอกระสอบ  ทำงานเป็นกะ  ได้เงินเดือนไม่กี่บาทหรอก  ช่วงที่เราเรียนอยู่ ประถม  พ่อแม่ก็ไปทำงานกันหมด   แม่ไปรับยายมาให้ช่วยดูหลาน ๆ  เราเป็นพี่สาวคนโตของบ้าน เลยดูเหมือนว่า  ภาระตกอยู่กับเราทั้งหมด  ตั้งแต่ตื่นเช้ามา หุงหาอาหาร  ใส่ปิ่นโตห่อข้าวไปโรงเรียน  ตอนที่ยายยังไม่มาช่วยดูหลาน ๆ  เช้าหลังจากเตรียมอาหารเสร็จ   เราก็ต้องพาน้องสาวคนเล็ก ไปโรงเรียนด้วย  ก็ตลกดี   ทำยังไงได้ล่ะ  ไม่มีคนเลี้ยงน้อง เราเองก็อยากไปโรงเรียน  สมัยเรียนอยู่ชั้นประถม  เราเป็นเด็กที่ตั้งใจเรียนมาก  แข่งกับเพื่อนอีกคน  เป็นผู้ชาย  ผลัดกันได้ที่  1  หรือ ที่  2 ตลอด เรียกว่า เรียนแข่งกันว่างั้นเหอะ  เลิกจากโรงเรียน  กลับมาเปลี่ยนเสื้อผ้า   ก็ต้องโยกน้ำ หิ้วสองแขน ขึ้นบ้าน  ใส่ในโอ่งทั้งห้องน้ำ  ห้องครัว  เสร็จแล้ว ก็กวาดบ้านถูบ้าน   แล้วก็ หิ้วถังไปเก็บเศษข้าวมาให้หมู   กลับมา  ก็ หุงข้าวมื้อเย็น  ตกกลางคืน ถ้าวันไหน ที่แม่เราเข้างานกะดึก   หลังจากที่เราหลับไปแล้ว เราก็ต้องคอยปลุกตัวเอง  ให้ลุกมาเปิดประตูให้แม่ ตอนเที่ยงคืนเป็นประจำ  เพราะเสียงที่แม่ปลุก เรียก พี่ชายคนโต  ก็ไม่ตื่นหรอก  เลยกลายเป็นหน้าที่เราที่ต้องลุกมาเปิดประตูให้แม่ตอนเที่ยงคืน  สงสารแม่ ไม่อยากให้แม่รอนาน ยิ่งหน้าหนาวแล้ว ไม่ต้องพูดถึง  หนาวจริงๆ แก้ไขเมื่อ 24 มิ.ย. 52 12:22:04 จากคุณ : kateking - [ 24 มิ.ย. 52 09:23:50 ]

ความคิดเห็นที่ 55 เคยอ่านตั้งแต่มัธยมเห็นจะได้ค่ะ วันเวลาผ่านมามาอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ลูกหนึ่งแล้ว ได้กลับมาอ่านอีกครั้ง รู้สึกอึ๊กๆข้างในบอกไม่ถูก นึกถึงบทบาทของการเป็นลูก และ บทบาทของความเป็นแม่ น้ำตาจะไหลค่ะ รักพ่อรักแม่ค่ะ(ลูกสาวของพ่อแม่) & แม่รักลูกจ้ะ(แม่ของลูกสาว) จากคุณ : Baby, funny falling - [ 24 มิ.ย. 52 09:29:09 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ป้านิ๊ดดดดดดดดดดดดดดด  มากอดหน่อยมา จากคุณ : ลูกไหม - [ 24 มิ.ย. 52 09:47:19 ]

ความคิดเห็นที่ 57 หลังจากเรียนประถมจบ  ลืมบอกไปว่า  สมัยเราเรียนประถมนี้  เราเรียนเรื่อง  แม่นกกางเขน  ใครเรียนเล่มเดียวกับเราบ้าง  เราไปสอบต่อเข้า ม.1  โรงเรียนประจำอำเภอได้  สมัยนั้น   มีแบ่งเป็นห้อง ๆ  ม.1/1 สายธุรกิจ  ทับ 2 สายเกษตร  ทับ  3  สายคณกรรม ไล่ไปเรื่อย ๆ  (จำไม่ค่อยได้ค่ะ)  เราเลือกเรียน  สายธุรกิจ  สมัยนั้น  คุณครูสอนวิชาบัญชี เดบิท  เครดิต  สอนพิมพ์ดีดแล้ว  ตอนนั้น ไม่รู้หรอกว่า  เรียนจบสายอะไร จะไปทำงานอะไร  รู้แต่ว่า  อยากเป็นเลขา  แต่งตัวสวย ๆ  ก็เลยเลือกเรียนสายนี้  จากบ้านไปโรงเรียน  ก็ประมาณ  3  กม  พ่อกับแม่ ไม่มีเงินซื้อจักรยานให้ปั่น  ไปโรงเรียน   ก็ต้องเดินไปโรงเรียนละสิ   สมัยนั้น ก็เดินผ่านป่าข้าวโพดบ้าง  ถ้าอยากเดินลัดให้ถึงโรงเรียนเร็วๆ  ก็ต้องเดินผ่านวัด  หลังวัดจะเป็นป้าช้า เก็บศพคนตาย   ข้าง ๆ  รั้ววัด ก็จะเปิดให้คนเดินผ่านไปมาได้  แม้ แต่ก็นะ  ตรงที่เปิดนะ ก็ โลงศพที่เขาฝั่งโบกปูนเอาไว้นั้นแหละ เดินผ่านไปโรงเรียนตอนเช้าไม่เท่าไหร่หรอก ไม่น่ากลัว  แต่ตอนเย็น ๆ นี้สิ  วันไหน มีซ้อมกีฬาสี กลับค่ำ  เสียวหัวใจจริง ๆ กลัวมีคนเดินตามไปส่งถึงบ้าน 555 ตอนเรียนมัธยม  มีเพื่อนที่เรียนต่างห้อง รวยมาก  ชื่อมุก  ด้วยความที่บ้านเราไม่มีอันจะกิน  ช่วงเทศกาลตรุษจีนทีไหร่ อิจฉาเพื่อนมากค่ะ อยากกินเป็ด กินไก่ กินขนมกับเขาบ้าง  ก็บ้านเราไม่มีให้กินนี้หว่า    ปีหนึ่งจะได้กินของอร่อยที่สุดในบ้าน  ก็คือ  สุกี้เนื้อฝีมือพ่ออร่อยที่สุดในโลกเลย ไม่กี่ครั้งหรอก  ช่วงที่เราเรียนมัธยมต้น  พ่อกับแม่เราทะเลาะกันบ่อยมาก  พ่อเรากินเหล้าเมามา  ก็อาละวาด  ไม่พอใจแม่ ก็ ไล่ทุบตีแม่  จานบินบ้าง แก้วลอยก็บ่อย    เรากับน้องสาวเรา ก็ช่วยกันห้าม  ดึงแม่บ้าง ดึงพ่อบ้าง  ตอนนั้น ทุกครั้ง ที่พ่อกับแม่เราทะเลาะกัน  เราสงสารแม่เรามาก ๆ  เราถามแม่เราว่าทำไมต้องทนด้วย  หนูไม่เข้าใจ  แม่หย่ากับพ่อเถอะนะ  แม่ก็ได้แต่ร้องไห้   ไม่ตอบอะไรเลย   แม่เราเป็นแม่ที่ใจดีมาก ไม่เคยตีลูกเลย ไม่เคยตีจริง ๆ ด้วยนะ  เราเกิดมา  เราไม่เคยเห็นแม่ตีลูกเลย  แม้แต่คำพูดที่ทำให้ลูกเสียใจ แม่เราก็ไม่เคย  แต่ผิดกลับพ่อเรา  พ่อเรานี้  โครตของโครตโหดและดุเลย  ถ้าใครทำผิดนะ   ไม้เรียวที่บ้าน เป็นไม้หวายค่ะ   โห ถูกตีทีนะ แสบมากกกกกก ขอบอก   ส่วนใหญ่ ถ้าจะถูกตีก็เรื่อง  ทำอะไรชักช้า หรือ พ่อห้ามแล้วไม่เชื่อ  เคยโดนหนัก ๆ  ครั้งหนึ่ง  ไปกับพี่ชาย เพื่อนพี่ชาย ไปเดินป่ากัน  ตามประสาเด็ก ๆ  เก็บเห็ดโคน  เห็นปลวก   กล้วยไม้  กลับมาบ้าน โดนเต็ม ๆ เลย  เวลาพ่อตี ห้ามร้อง ห้ามส่งเสียงดัง  ให้ยืนกอดอกนิ่งๆ   ถ้ายิ่งร้อง  พ่อยิ่งตีแรง   ตอนอยู่ มัธยมต้นนี้  เสาร์อาทิตย์หยุด ก็ไปช่วยแม่รับจ้างหักข้าวโพดบ้าง  คิดเป็นกระสอบ ๆ  เวลาเก็บก็เดินหน้าเก็บไปเรื่อย ๆ  โห  เวลาโดนใบข้าวโพดบาดแขนนี้แสบซิบ ๆ   บางอาทิตย์ก็ไปรับจ้างเก็บถั่วลิสง  คิดเป็นถัง ๆ  เก็บถั่วลิสงนี้ สนุกหน่อย ได้ไล่จับปูตามท้องนาด้วย  ตั้งแต่เรียนประถมจนถึงมัธยมนี้  จำได้ว่า ไม่ได้ใส่ร้องเท้านักเรียนนะ เพราะแม่ไม่มีเงินซื้อให้  คือ จะซื้ออะไรเกี่ยวกับอุปกรณ์เรียนที  เรียกได้ว่า  แทบไม่ต้องพูดถึงเลย  ลำพังเงินที่จะซื้อข้าวกิน ก็เอาให้พอก่อนเหอะ แก้ไขเมื่อ 24 มิ.ย. 52 12:16:55 จากคุณ : kateking - [ 24 มิ.ย. 52 09:48:08 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ชั้นอ่านอยู่นะ   จากคุณ : ป้าแมงฯ - [ 24 มิ.ย. 52 09:57:19 ]

ความคิดเห็นที่ 59 เพราะว่าตัวเองเป็นเด็กดี มีความกตัญญูแบบนี้น่ะสิ ทุกวันนี้ถึงได้อยู่อย่างสบาย อยากกินอะไรก็ได้กิน อยากเที่ยว อยาก....ก็ได้ทุกประการเลย จากคุณ : ลูกไหม - [ 24 มิ.ย. 52 09:57:47 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ปักหมุดรออ่านค่ะ  เล็กๆพี่หมีก็ว่าลำบากแล้วเพราะที่บ้านค่อนข้างจน  แต่ยังดีกว่าน้องนิดเลยค่ะ ที่เป็นตัวตนได้ดีมีสุขก็เพราะมีพ่อและแม่ดี  ทำทุกอย่างเพื่อลูกให้ได้มีการศึกษาไม่ว่าจะหนักและเหนื่อยแค่ไหน เสียดายก็แต่ว่าพอตัวเองลืมตาอ้าปากได้บ้างพ่อก็มาจากไปเสียก่อนที่จะได้ทดแทนคุณ ทุกวันนี้ก็เหลือคุณนายแม่อยู่คนเดียว  รักแม่จ้ะ จากคุณ : หมีสีชมพู - [ 24 มิ.ย. 52 09:59:24 ]

ความคิดเห็นที่ 61 พี่นิด   ซึ้งจัง พอมีลูกแล้วรักแม่มากขึ้นมากมาย จากคุณ : ลายตา - [ 24 มิ.ย. 52 10:02:18 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ชั้นเรียนนกกางเขนเล่มเดียวกะแกแหละป้านิด อ่านเรื่องของแกแล้วเหมือนอ่านเรื่องของคุณนายแม่ชั้นเลยว่ะ //เช็ดน้ำตาป้อยๆ จากคุณ : พจมารร้าย - [ 24 มิ.ย. 52 10:08:12 ]

ความคิดเห็นที่ 63 จากคุณ : Baby, funny falling - [ 24 มิ.ย. 52 10:10:59 ]

ความคิดเห็นที่ 64 ป้าปุย    เค้าเพิมพ์ไป เค้าก็ร้องไห้ไป   น้องดา     พอเรียนจบ ม.3  เราเห็นพี่ชายเราไปเรียนที่ตัวจังหวัด  ที่โคราช  เราก็อยากไปบ้าง   ตอนนั้น ไม่ยอมต่อ ม.4   บอกพ่อว่า อยากเข้าไปเรียนที่ กรุงเทพ   ตอนนั้น  พ่อได้งานใหม่สองปีแล้ว   พ่อสอบเข้าเป็น พนักงาน ขับรถ รสพ   ทำงานรัฐวิสาหกิจ  เบิกค่าเทอมได้ด้วย  รายได้มากขึ้นกว่าเดิม พ่อก็เป็นคนพาเรามากรุงเทพ  พาไปสมัครเรียนที่  เทคนิคกรุงเทพ  สมัครเสร็จ  กลับมาบ้าน  ตอนนั้นในใจเราไม่ชอบแล้ว เราไม่อยากมาเรียน เราเห็น  ผู้ชายวัยรุ่น รุ่นพี่ เยอะแยะ ดูแล้ว เออ ไม่ชอบเลย พอถึงวันสอบ บอกพ่อว่า ไม่ไปสอบแล้วนะ  พ่อก็เอาทำไมล่ะ  หนูไม่อยากไปเรียนกรุงเทพแล้วล่ะ   อีกอย่าง  เรารู้สึกว่า  เราสงสารพ่อกับแม่ด้วย เพราะ ไหนจะพี่ชายที่ไปเรียนที่โคราช   จนโรงเรียนเขาเปิดกันไปหมดแล้ว  เราก็ อยู่บ้าน ไม่ได้ไปโรงเรียน  เดือนร้อน พ่อกับแม่เราสิ   กลัวลูกไม่ได้เรียนหนังสือ  เพราะพ่อกับแม่บอกเราเสมอว่า  พ่อกับแม่ ไม่ใช่คนรวย ไม่มีเงิน ไม่มีทรัพย์สินให้หรอกนะ  นอกจาก  หาเงินเท่าที่แรงกายมี เพื่อส่งให้ลูกได้เรียน อยากให้ลูกได้ดี   ไม่อยากให้ลูกทำงานลำบากเหมือนพ่อกับแม่(น้ำตาไหล)   ในที่สุด  พ่อก็ไม่ยอม พาเราไปสมัครเรียนต่อ ปวช ที่   โคราช  เอาไปฝากบ้านลุงที่ทำงาน  รสพ กับพ่อเหมือนกัน   ช่วงที่เราเรียน ปวช  เราเหงามาก  เราคิดถึงพ่อกับแม่ตลอด  ลืมไปว่า  แม่เราลาออกจากงานโรงงานทอกระสอบ เพื่อไปเป็นเด็กรถ ให้พ่อแล้ว  พ่อกับแม่เราขับรถล่องใต้ ขึ้นเหนือ เพื่อหาเงินส่ง ให้ลูกๆ  ได้เรียน  เรากับพี่ชายเราคนโตเรียนที่โคราช  น้องสาวคนที่ 3  เรียนอาชีวะที่ สระบุรี   ถ้าพ่อกับแม่ ไม่มาส่งของที่ โคราช  เราไม่มีโอกาส ได้เจอพ่อกับแม่เลย   เรากับบ้านทุกเสาร์อาทิตย์ กลับมาก็มาเจอกับ น้องสาวคนเล็ก อยู่ กับยายสองคน  พอขึ้น ปวช  ปี 2  เรารู้สึกเป็นห่วงน้องสาวคนเล็กกับยาย  ก็ ขอพ่อกับแม่ว่า ขอไปกลับนะ  พ่อกับแม่ ก็ตามใจ   ตอนนั้นได้เงินไปโรงเรียน 60 บาท  ค่ารถไปกลับ ปากช่องโคราช ก็เกือบหมดแล้ว  เหลือแต่ค่าอาหารกลางวันอย่างเดียว  อาหารเช้า ไม่ต้องพูดถึง  ไม่เคยได้กินหรอก  เงินไม่พอ  ช่วงที่ไปกลับ ต้องตื่นตั้งแต่ ตี 4  เพื่อที่จะให้ทันรถเที่ยวแรก  ถ้าไม่ทัน  ไปโรงเรียนสาย  โดนอาจารย์ใหญ่ ให้เข้าแถว  ถูกตีก้นนะสิ   ตอนเรียน ปวช  เริ่มเป็นสาวแล้ว  เป็นสาว ก็ไม่มีเสื้อผ้าวัยรุ่นใส่กับเขาเลย  อิจฉาเพื่อนมาก ๆ  เวลาเพื่อนซื้อกางเกงยีนส์นุ่ง  เสื้อผ้าก็ได้ของที่เขาให้มา นั้นแหละใส่  ดูดีสีไม่ตก   สมัยนั้น  ไม่มีมือถือหรอก  คิดถึงพ่อกับแม่ จะโทรตามให้ได้แบบสมัยนี้ ก็ไม่ได้หรอก  เวลาพ่อกับแม่ไปส่งของต่างจังหวัด   ไปทีหายไปเลย  ไม่ได้มาด้วยตัวเอง ก็ฝากเงินกับเพื่อน  ที่ขับผ่านปากช่อง  ฝากเงินมาให้ลูกด้วยนะ  กลัวลูกไม่มีเงินไปโรงเรียน   มีอยู่สองครั้ง ที่พ่อกับแม่  รถประสบอุบัติเหตุลงข้างถนน  บาดเจ็บเล็กน้อย แต่คนเป็นลูกอย่างเราไม่รู้หรอก  รู้แต่ว่า ทำไม พ่อกับแม่ไม่กลับบ้านสักที  ชะเง้อแล้ว   ชะเง้ออีก  เรากับพี่ชายคนโต เป็นคนที่ตั้งใจเรียนมาก  เพราะ อยากเรียนจบเร็ว ๆ  จะได้ออกมาช่วยทำงาน  ไม่อยากให้พ่อกับแม่ลำบาก แก้ไขเมื่อ 24 มิ.ย. 52 12:20:26 จากคุณ : kateking - [ 24 มิ.ย. 52 10:11:08 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ป้าปุย   ป้าแมง    ป้าเมย์    ป้าหมี   น้องมุก    น้องดา       อ้าว  วันนี้ไม่แชทกันเหรอ  เดี้ยวกะว่าเล่าให้อ่านกันไปเรื่อยๆ  แล้วจะไปแชทแล้วล่ะจ๊ะ จากคุณ : kateking - [ 24 มิ.ย. 52 10:20:07 ]

ความคิดเห็นที่ 66 เค้าอยู่เป็นเพื่อนตัวเองนะ.....  อย่าร้อง อย่าร้อง อายลุงเขียว จากคุณ : ลูกไหม - [ 24 มิ.ย. 52 10:20:42 ]

ความคิดเห็นที่ 67 พี่หมีนั่งร้องไห้อยู่ตรงนี้ด้วยอีกคน อ่านๆแล้วน้ำตามันไหลออกมาเองอ่ะ จากคุณ : หมีสีชมพู - [ 24 มิ.ย. 52 10:21:58 ]

ความคิดเห็นที่ 68 ป้านิด ก็แชทด้วย อยู่เป็นเพื่อนแกด้วยไง อ้อ...ทำงานไปด้วยนะไม่ได้อู้ จากคุณ : ลูกไหม - [ 24 มิ.ย. 52 10:25:32 ]

ความคิดเห็นที่ 69 พี่นิด ไม่รู้จะอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้ยังไง ขอมานั่งเป็นเพื่อนพี่นิดแล้วกันค่ะ จากคุณ : Baby, funny falling - [ 24 มิ.ย. 52 10:28:39 ]

ความคิดเห็นที่ 70 รออ่านนะแก   จากคุณ : ป้าแมงฯ - [ 24 มิ.ย. 52 10:32:28 ]

ความคิดเห็นที่ 71 พี่นิด.. จากคุณ : patapril - [ 24 มิ.ย. 52 10:38:52 ]

ความคิดเห็นที่ 72 ฮ่วย น้องยังไม่ซึ้ง พี่เว้นวรรคมั่งจิ๊ จากคุณ : rainfull - [ 24 มิ.ย. 52 10:49:11 ]

ความคิดเห็นที่ 73 ตามอ่านอยู่จ้ะ จากคุณ : HeLL_Is_HeRe - [ 24 มิ.ย. 52 10:53:14 ]

ความคิดเห็นที่ 74 เดี้ยวกลับมาพิมพ์ต่อนะจ๊ะ แก้ไขเมื่อ 24 มิ.ย. 52 10:56:29 จากคุณ : kateking - [ 24 มิ.ย. 52 10:55:29 ]

ความคิดเห็นที่ 75 5 บรรทัด เคาะเว้น 2 บรรทัด จากคุณ : rainfull - [ 24 มิ.ย. 52 11:05:38 ]

ความคิดเห็นที่ 76 คุณนิด จะเล่าถึงปัจจุบันเปล่าครับ จะได้ปูเสื่อรอ กว่าจะถึงตอนเต่งงาน มีลูกสงสัยจะยาว................ จากคุณ : มังกรซ่อนลาย - [ 24 มิ.ย. 52 11:16:00 ]

ความคิดเห็นที่ 77 พี่นิดอ้ะ เสาร์นี้น้องชายบวช คงจะถือโอกาสล้างเท้าให้พ่อกับแม่เลย ขนาดรี่เลี้ยงลูกแค่คนเดียว และเพิ่งเริ่มต้น ยังเหนื่อยเหลือเกิน พ่อแม่มีลูกตั้ง 6 คน ไม่รู้ลำบากกว่าตั้งกี่เท่า แต่ท่านก็ส่งลูก ๆ ถึงฝั่งทุกคน แม้จะไม่ได้ร่ำรวยเงินทอง หรือมีชื่อเสียง แต่ท่านก็ไม่เคยคาดหวังอะไรเลย ขึ้นย่อหน้าใหม่บ่อย ๆ หน่อยค่ะ หนูตาไม่ดี ป.ล. ขอไปสงบสติอารมณ์ก่อนค่ะ ต่อมน้ำตาแตกแล้ว อายคนอื่น จากคุณ : คนสวยเมืองนนท์ - [ 24 มิ.ย. 52 11:25:50 ]

ความคิดเห็นที่ 78 ลุงหนุ่ย    สงสัยจะเล่ายาวค่ะ  ปูเสื่อนอนรอดได้เลย ดร.ดำขำ    ไอรี่     มันติดกันเป็นพรืด  ๆ  เกินไปเหรอค่ะ   สวัสดีค่ะ  ป้าเกด   คิดถึงจังเลย จากคุณ : kateking - [ 24 มิ.ย. 52 12:05:30 ]

ความคิดเห็นที่ 79 ไม่น่ากลับมาอ่านกระทู้นี้อีกเลยจริงๆแม่คิงคอง ใช้เวลาอ่านก็นานด้วย มันมองไม่เห็น ตัวหนังสือก็เบลอ เล่าเรื่องอะไรก็ไม่รู้...... กินใจชะมัด..ฮือ..แงๆๆๆๆ.. ใครแอบเอาหอมแดงมาวางไว้แถวนี้ฟระ ตรูแสบตาเฟ๊ยยยย.. แม่คิงคองเคยกินข้าวหักๆจนไม่เป็นเม็ดที่เค้าเอามาต้มให้หมูกินไหมคะ..? แม่น้องเบนส์เคยกินมาแล้ว เพราะทั้งบ้านในเวลานั้นไม่มีเงินซักบาท ตอนเรียนประถม แม่น้องเบนส์ใช้สมุดเล่มละบาทที่เค้าเอาทอดผ้าป่า-กฐิน ยายไปเอามาจากวัด มาแกะเอาหน้าปกออก เอาแผ่นขาวๆข้างในมารวมกันให้มันหนาขึ้น ดินสอแท่งนึง แม่น้องเบนส์ใช้จนคุ้ม แม่ตัดครึ่งให้ เอาเชือกมัดแล้วให้ห้อยคอ ต้องรักษาให้ดี ห้ามหาย เพราะมีอยู่แท่งเดียว ดินสอสีไม่ต้องพูดถึง ไม่เคยใช้ สีเทียนก็แค่ฝันถึงที่จะมี เพราะแม่ไม่มีตังค์ซื้อให้ รองเท้านักเรียน ก็ได้มาจากคนข้างบ้านเค้าให้มา มันไม่เป็นสีดำแล้วหล่ะ ออกกระดำกระด่าง เพราะผ่านอายุการใช้งานมาหลายปีแล้วกว่าจะถึงมือเรา ถุงเท้าแม่ซื้อให้สองคู่ ใช้จนส้นขาด แต่ทิ้งไม่ได้ เพราะไม่มีแล้ว สีก็เป็นสีมอๆ ไม่ใช่สีขาว เพราะใช้มานานเหมือนกัน เคยรับจ้างชาวบ้านแกะเปลือกข้าวโพดร้อยละสองบาท วันนึงได้พันหัว 20 บาท ดีใจแทบตาย แต่มือก็พองจนชา รับจ้างถางหญ้าไร่ขิง วันละ 25 บาท เงิน 100 บาท 4 วัน ร้อนจิ๊บเป๋ง เรียนจบประถม ก็ไม่ได้เรียนต่อหรอก เพราะแม่ไม่มีตังค์ ตอนเช้าเราจะออกมานั่งหน้าบ้าน มองเพื่อนมันปั่นจักรยานไปโรงเรียน ส่วนแม่น้องเบนส์ได้แค่มอง.....อยากไปกับเพื่อนมั่ง แต่ไม่มีโอกาส... อยากกินไอติมกับมาม่า แต่ก็ได้แค่อยาก เคยคิดเอาไว้ว่า โตขึ้นมามีงานการทำ มีเงินตรูจะซื้อสองอย่างนี้กินให้เต็มคราบเลย คงจะอร่อยน่าดู แต่มาถึงตอนนี้ กลับนึกถึงแต่น้ำพริกผักจิ้มฝีมือแม่ อร่อยกว่าอาหารขึ้นเหลาเป็นไหนๆ.. เราเคยถามแม่ว่า บ้านเราก็จนออกอย่างนี้ แม่ทำไมไม่เอาหนูไปขายล่ะแม่ เหมือนที่บ้านไหนมีลูกสาวแล้วเค้านิยมทำกัน น่าจะได้ตังซักยี่สิบสามสิบก็ยังดี แม่บอกว่า แม่ไม่อยากรวยบนความทุกข์ของลูก อยู่มันแบบจนๆอย่างนี้แหละ มีศักดิ์ศรีกว่ากันเยอะ ดีกว่าให้ใครมาตราหน้าว่าขายลูกกิน.... สงสัยเราจะแก่แล้วจริงเนอะ เพราะเค้าว่า คนแก่มักนึกถึงแต่ความหลัง... จากคุณ : แม่น้องเบนส์ - [ 24 มิ.ย. 52 12:11:33 ]

ความคิดเห็นที่ 80 แง ๆๆๆๆๆๆๆๆ   พี่นิดเอ๊ยยยยยยย   เราช่างได้มาพานพบกันดีจริง ๆ พื้นฐานชีวิตเราไม่ได้ต่างกันเลย ชีวิตหนูหลังจากที่พ่อเสียไปก็ไม่ต่างกันจากนี้เลย จะหนักไปกว่าด้วยซ้ำเพราะพ่อเสียไป มีแม่เลี้ยงลูกกำลังกิน กำลังเรียนตั้ง 5 คน แก้ไขเมื่อ 24 มิ.ย. 52 12:39:16 จากคุณ : Pim_ลภัส - [ 24 มิ.ย. 52 12:18:59 ]

ความคิดเห็นที่ 81 หญิงน้อยกลอยใจ      ยังไม่แก่จ๊ะ  แต่หลังจากตั้งกระทู้นี้   ได้เจอเพื่อนร่วมอุดมการณ์เพียบเลยจ๊ะ   อาทิเช่น  น้องโอ    หญิงน้อย  น้องพิม   น้องอุ๊ต   น้องพิมจ๋า       ก็นั้นนะสิ  ถึงว่า ทำไมพวกเราถึงคุยกันได้ถูกคอ  ทำไมพวกเราถึงรักกัน   คงเป็นเพราะพื้นฐานจริง ๆ ด้วยล่ะ มองตาก็รู้ใจ เน๊อะ จากคุณ : kateking - [ 24 มิ.ย. 52 12:27:54 ]

ความคิดเห็นที่ 82 .......ตอนนี้เป็นเถ้าแก้เนี้ยและรวยมากแล้ว.... มีเต๊นท์รถ แข่งกับจิตตราวรรณสปาบายๆเลย... จากคุณ : ลูกชิ้นปลาเด้ง - [ 24 มิ.ย. 52 12:28:43 ]

ความคิดเห็นที่ 83  แม่น้องเบนส์ จากคุณ : ลูกไหม - [ 24 มิ.ย. 52 12:43:12 ]

ความคิดเห็นที่ 84 เล่าต่อค่ะ   หลังจากที่เรียน ปวช จบ  พ่อกับแม่ก็บอกให้เรียนต่อ ปวส  ตอนนั้น  พี่ชายคนโตเรา เรียนจบ ปวส  แล้ว  ไม่ได้เรียนต่อหางานทำได้แล้ว  ก็ไปสอบเข้าเรียนต่อ ปวส ของรัฐบาล  เราสอบเข้าบัญชี  แต่เราทำข้อสอบไม่ได้   ก็เลยไม่ติดบัญชี   คะแนนมาติดอยู่ที่  การเงินการธนาคาร  ตลอดเวลาที่เราเรียน  ปวช จนถึง ปวส ปีแรก   เราไม่เคยมีแฟน เราคบผู้ชายทุกคนเป็นเพื่อนไปหมด  เราไม่กล้ามีแฟน  เรากลัวโดนพ่อตี  จริง ๆ แล้ว ไม่มีใครมาจีบเราด้วยล่ะ  555  สวยป่านนี้  ไม่มีใครมาจีบเลย เรามุ่งมั่น ที่จะเรียนให้จบ  เพื่อที่จะได้หางานทำ   จะได้แบ่งเบาภาระของพ่อกับแม่  เราเห็นพ่อกับแม่เราแล้ว  เราสงสารมาก  พ่อเราต้องตะรอนขับรถบรรทุก ไปตามจังหวัด ต่างๆ  เพื่อส่งของ  ส่วนแม่เรา ก็คอยเป็นเด็กรถให้พ่อเรา คอยช่วย ยกของ แบกของ  งานหนักจริงๆ  แต่แล้ว  เหมือนมีกรรมค่ะ ดั่งนรกชั่ง หรือ สวรรค์แกล้ง  กลายเป็นสาวใจแตก เมื่อมีคนมาจีบ  ดีใจไม่ออกค่ะ  คนที่มาจีบหล่อ ก็ไม่หล่อ  แต่คารมเป็นต่อรูปหล่อเป็นรอง  โดนตามตื้ออยู่นาน  จนยอมใจอ่อน เพราะ  อยากสบายนั่งท้ายมอเตอร์ไซด์  555 เอิ๊ก ตั้งแต่มีคนมาจีบนี้  การเรียนเริ่มตก ๆ  หล่น ๆ แล้วค่ะ เรียนก็ไม่ค่อยรู้เรื่อง เฮ้ย  มันเกิดอะไรขึ้นกับชั้นฟร่ะ  ดูสิ จากเด็กเรียน ไง กลายมาเป็น เด็กใจแตกแบบนี้   ปวส.เทอมแรก  มีเรียนติดศูนย์ด้วยค่ะ  ไม่กล้าบอกพ่อกับแม่   ติดก็แก้  บอกคนที่มาจีบว่า  เลิกคบกันเลยนะ  ไม่ต้องคบกันแล้ว  ดูสิ คบกับเธอการเรียนชั้นตกต่ำหมด  หมอนี้ ไม่ยอมค่ะ  ไม่ยอม  ไม่ยอมเลิกคบ   ทำไงล่ะที่นี้    ชั้นโดนพ่อตีตายแน่ๆ  ถ้ารู้ว่า ริมีแฟนตอนเรียนหนังสือ แถม ผลการเรียนก็ จากเกรด 3 กว่า ๆ หล่นมาอยู่  2 กลาง ๆ  เอานะ เอาใหม่  ฮึดสู้ใหม่  เทอมสอง   ในที่สุด ก็เรียนจบจนได้  ตอนที่เรียนจบ ปวส  ก็ตั้งใจเอาไว้เลยว่า   จะหางานทำ  คงไม่เรียนต่อ ป.ตรีแล้ว  อยากทำงาน อยากมีเงินเดือน  สงสารพ่อกับแม่แล้วด้วย  พ่อกับแม่ ก็ไม่ว่าอะไร จากคุณ : kateking - [ 24 มิ.ย. 52 12:53:56 ]

ความคิดเห็นที่ 85 ไชโย  ลุงเขียวออกมาจากท้องเรื่องแล้ว  (#84   ย่อหน้า 2) จากคุณ : Pim_ลภัส - [ 24 มิ.ย. 52 13:01:06 ]

ความคิดเห็นที่ 86 วันที่เราเรียนจบ  เราบอกพ่อกับแม่ว่า   หนูจะเข้ากรุงเทพไปหางานทำนะ  พ่อกับแม่  ก็ไม่ว่าอะไร  เพราะ ที่ทำงานของพ่อกับแม่ ก็อยู่ที่ กรุงเทพอยู่แล้ว  แถวๆ  วัดไผ่ตัน  ยินยอมให้เราไปตามความฝัน  ฝันอยากเข้ามาหางานทำในกรุงเทพ   ตอนนี้  เริ่มจะมีตัวละครเพิ่มมาอีก  1 แล้วค่ะ  ก็คนที่มาจีบนั้นแหละค่ะ   พอเราบอกว่า  เราจะเข้ากรุงเทพไปหางานทำนะ  เขาห้ามเรา บอกว่า อย่าไปเลย  หางานทำที่โคราชนี้แหละ  เราบอกไม่หรอก  เราอยากเข้าไปหางานทำในกรุงเทพ  คนที่มาจีบเรา ความจริงแล้ว พ่อกับแม่ให้เขาเรียน ต่อ ป.ตรี นะ แต่แบบว่า ติดสาวค่ะ เลยไม่ยอมเรียนต่อ  5555 เอิ๊ก   ตกลงเรากับคนที่มาจีบคุยกันว่า เราจะเดินทางเข้ากรุงเทพด้วยกัน ถือ ใบประกาศนียบัตร (สมบัติที่พ่อกับแม่ได้มอบให้มา)  คนละใบ เดินทางตาม พี่ชายคนที่มาจีบ   พี่ชายคนที่มาจีบ  จบ ป.ตรี  ทางด้านคอมพิวเตอร์  ได้มาหางานทำกันเกือบทั้งห้อง ทั้งหญิงทั้งชาย  ก็มาเช่าอพาร์ทเม้นท์ที่กรุงเทพกัน  ชั้นบน จะเป็น พวกผู้หญิง  หลาย ๆ คน สอบเข้า ทำงานในธนาคารออมสินได้  ชั้นล่างก็เป็นพี่ชายกับเพื่อน ๆ ของคนที่มาจีบ นั้นแหละ  ตกลงว่า  เราสองคนเดินทางเข้ากรุงเทพกัน เพื่อมาหางานทำ  วันแรกที่เข้ากรุงเทพ  เราสองคน แบกกระเป๋า เดินทางมาถึง สี่แยกสะพานควาย  ลงจากรถเมล์   ก็เดินลุยน้ำกัน  จำไม่ลืมเลยค่ะ  เดินแบกกระเป๋าใบโต ๆ  คนละใบ  เดินลุยน้ำเท่าเข่า  555  อุ๊ย ชีวิตคนกรุงนี้  สนุกดีนะ  วันแรกก็เดินลุยน้ำเลย จากคุณ : kateking - [ 24 มิ.ย. 52 13:04:21 ]

ความคิดเห็นที่ 87 เลิกไปเลยค่ะ....คบกันแล้วทำให้การเรียนตก!!!!!!!! จากคุณ : ลูกไหม - [ 24 มิ.ย. 52 13:05:40 ]

ความคิดเห็นที่ 88 ปักหมุดรออ่านค่ะ จากคุณ : หมีสีชมพู - [ 24 มิ.ย. 52 13:06:24 ]

ความคิดเห็นที่ 89 ป้าหน่อย        อุ๊ย  อย่าเอาหนูไปเปรียบเทียบกับคุณนายไฮโซนะคะ  ระดับชั้นหนูยังไม่ถึงค่ะ   น้องพิม          รอลุ้นตอนนี้อยู่เหรอจ๊ะ     หญิงน้อย       เดี้ยวจะปลอบใจหญิงน้อย ด้วยขนมจีนน้ำยานะตัวเอง จากคุณ : kateking - [ 24 มิ.ย. 52 13:07:29 ]

ความคิดเห็นที่ 90 ตามตรูด(ใหญ่ๆ)ของพิมลภัสมาอ่านตอนพระเอกออกโรง จากคุณ : พจมารร้าย - [ 24 มิ.ย. 52 13:09:11 ]

ความคิดเห็นที่ 91 ว่าแต่จะมีฉากมีดบิน จานบินบ้างมั้ยเนี่ย (ถ้าไม่มีจะไม่ตามมาอ่านต่อ) จากคุณ : พจมารร้าย - [ 24 มิ.ย. 52 13:11:45 ]

ความคิดเห็นที่ 92 ขอแหวกไปกลางวง จากคุณ : อิจิโงะจัง - [ 24 มิ.ย. 52 13:22:39 ]

ความคิดเห็นที่ 93 ต่อยัง ชั้นรออ่านเนี่ยะแก   จากคุณ : ป้าแมงฯ - [ 24 มิ.ย. 52 13:43:51 ]

ความคิดเห็นที่ 94 ต๊าย   ยัยป้านิด เคยเป็นเด็กใจแตกเหรอ   รับไม่ได้ค่ะ   รับไม่ได้   //กระซิบ  ตอนนั้นลุงเขียวคารมดีมากเลยใช่ป่าว ?? จากคุณ : p-annipe - [ 24 มิ.ย. 52 13:52:10 ]

ความคิดเห็นที่ 95 ป้าแมง     รออ่านอยู่เหรอ   ไปกินข้าวกลางวันมา   น้องหยี     แหวกกลางวง  วงก็แตกนะสิ   ป้าเมย์      ฉากมีดบินจานบินไม่มี  มีแต่ฉาก เตารีดร้อน ๆ เล่าต่อจ้า พอเข้ามาอยู่กรุงเตบ    เข้ามาอาศัยพวกพี่ๆ  อยู่ ห้องหนึ่งก็ นอนเบียด ๆ กัน 5 คน   ซื้อหนังสือพิมพ์มาหาสมัครงาน   รุ่นพี่คนที่มาจีบก็โทรมาบอกว่า   ที่โรงงานเขาเปิดรับสมัครช่าง พนักงานบัญชีอยู่นะ  เราสองคน ก็ เตรียมเอกสารไปสมัครงานกัน อยู่แถวรังสิต  บริษัทรั้วสีส้ม ๆ ที่ปิดกิจการไปนั้นแหละค่ะ   บริษัทนี้ เขาให้ทำข้อสอบเข้าทำงานด้วยนะ  มีคนไปสอบสักประมาณ 10 คนได้ เราก็นั่งหน้า  คนที่มาจีบ   นั่งไปก็ทำข้อสอบไป  คนที่มาจีบนะสิ  ทำข้อสอบไม่ได้เลย   เราทำข้อสอบได้นะ สรุปว่า ข้อสอบเราถูกคนที่มาจีบลอกหมด   ผลปรากฎว่า  คนที่มาจีบสอบผ่านข้อเขียน  ถูกเรียกตัวไปสอบสัมภาษณ์  ได้เข้าทำงาน แต่เราไม่ได้  ทำไมเป็นอย่างนั้นล่ะ   5555  ทุกวันนี้ นึกถึงทีไหร่ก็อดขำไม่ได้  ตอนนั้น เราก็ยังหางานทำไม่ได้  ก็เลย ไปทำงานอยู่กับ เพื่อนของพี่ชายคนที่มาจีบ  พี่เขาเปิดโรงเรียนสอนคอมพิวเตอร์อยู่ย่านรังสิต   ที่สำคัญเขาเคยเป็นอาจารย์สอนคอมพิวเตอร์เราตอนเรียนอยู่ ปวช ด้วย  ทำงาน อยู่โรงเรียนสอนคอมพิวเตอร์  ได้ไม่นาน  ที่โรงงานที่คนที่มาจีบทำงานอยู่ ก็เรียกตัวเราไปทำงาน  ตอนนี้  ได้ทำงานที่เดียวกันล่ะ   เดี้ยวพรุ่งนี้มาเล่าให้ฟังกันต่อถึงตอน   เมื่อว่าที่ลูกเขย  เจอว่าที่พ่อตา เอาปืนยาวออกมาขู่ จากคุณ : kateking - [ 24 มิ.ย. 52 14:03:53 ]

ความคิดเห็นที่ 96 รอภาคต่อเด้อออ   จากคุณ : หมีสีชมพู - [ 24 มิ.ย. 52 14:07:13 ]

ความคิดเห็นที่ 97 เล่าต่อดิพี่นิด  ไปไหนล่ะ จากคุณ : แม่ตุ่น - [ 24 มิ.ย. 52 14:13:02 ]

ความคิดเห็นที่ 98 ตกลงคนลอก เค้าลอกเก่งกว่าตะเองชิมิ .. ไปไหนเลี้ยว..ลุ้นตอนปืนยาวอยู่นะ ว่าแต่ตะเองยังไม่ลืมหนมจีนน้ำยาอีกเหรอแม่คิงคอง ความจำดีจริงวุ๊ย. จากคุณ : แม่น้องเบนส์ - [ 24 มิ.ย. 52 14:39:15 ]

ความคิดเห็นที่ 99 ป๊าดดดดดดดดดดด  หนูต้องรอถึงพรุ่งนี้เลยเหรอเนี้ย  "เสียรมณ์" เลย จากคุณ : Pim_ลภัส - [ 24 มิ.ย. 52 14:50:30 ]

ความคิดเห็นที่ 101 คู่นี้ อยู่กันยาวเลยแฮะ ถามหน่อยนะครับ คุณนิด แล้ว คุณเขียว มีคุณนิด เป็นแฟน คนเดียวตั้งแต่แรกเลยเปล่าครับ หรือว่าเคยมีแฟนมาก่อนที่จะมาชอบ คุณนิด อยากรู้ครับ จากคุณ : มังกรซ่อนลาย - [ 24 มิ.ย. 52 15:14:01 ]

ความคิดเห็นที่ 102 พรุ่งนี้เจอกันค่ะพี่นิด จากคุณ : คนสวยเมืองนนท์ - [ 24 มิ.ย. 52 15:43:27 ]

ความคิดเห็นที่ 103 เข้ามาอ่านอัตชีวะประวัติของพี่นิดค่ะ ต่อเลยพี่นิด กำลังอินเลย จากคุณ : แม่น้อง "ข้าวฟ่าง" (F-NOK) - [ 24 มิ.ย. 52 15:54:59 ]

ความคิดเห็นที่ 105 เครื่องเราเป็นอะไรหว่า......เม้นไป 3 รอบแล้วนะนี่ ทำไมมันไม่โชว์...........อยากร้องไห้ ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ชีวิตศิษย์น้องเหมือนเราเด๊ะเลย เหมือนก๊อบกันมา เป็นเด็กต่างจังหวัด แถมเรียนที่เดียวกันด้วย แล้วก็มาตามฝันที่กรุงเทพเหมือนกัน แต่ศิษย์น้องโชคดีกว่าเราเยอะ.......... แต่ตอนนี้อยากกอดแม่มากที่สุด  เค้าอยากกลับบ้านนนนนนนนน จากคุณ : แพรวซ่าส์ - [ 24 มิ.ย. 52 16:08:49 ]

ความคิดเห็นที่ 106 ตอบ 101 แทน จขกท. ทั้งคู่ เป็นหนึ่งเดียวกันมตั้งแต่แรกเลยค่ะ และคงอีกตลอดไปฟอเอฟเว่อร์ จากคุณ : rainfull - [ 24 มิ.ย. 52 16:10:39 ]

ความคิดเห็นที่ 107 โปรดติดตามตอนต่อไป จากคุณ : แม่พอใจ (nongporjaija) - [ 24 มิ.ย. 52 16:47:06 ]

ความคิดเห็นที่ 108 #106 คุณเอื้อง ทำไมรู้ครับ ผมว่าไม่จริงหรอก คุณเขียวต้องมีแฟนก่อนที่จะมาเจอ คุณนิด จากคุณ : มังกรซ่อนลาย - [ 24 มิ.ย. 52 17:10:42 ]

ความคิดเห็นที่ 109 ป้าไผ่       เค้าได้รับเมล์ตัวเองแล้วนะ  ไม่ได้เปิดหลายวัน เพิ่งเปิดวันนี้  อ่านแล้ว   โห เพื่อนอิชั้นคนนี้หล่อนมิธรรมดาค่ะ ลุงหนุ่ย      เคยถามคำถามนี้ สมัยก่อนนู้นนานมาแล้ว เขาก็บอกว่า สมัยตอนเรียน ปวช ก็มีตามจีบผู้หญิงบ้าง  แต่ผู้หญิงไม่เล่นด้วย คิดเป็นแค่เพื่อนประมาณนี้ค่ะ    แต่พอวันนี้  เอาคำถามที่ลุงหนุ่ยไปถาม  อ่านให้เขาฟังเลยนะคะ  เขาตอบว่า  เขาเป็นคนเลือกมาก  ไม่คบกับใครง่าย ๆ  ลุงหนุ่ย แบบนี้แปลว่าอะไรค่ะ  ตอบหนูด้วยนะ  หนู งง กับ คำตอบลุงเขียวค่ะ ดร.เป็ดดำ    พี่ไม่มีโอกาสเลือกตั้งหาก       ป้าหมี     หญิงน้อย   น้องโบ   น้องพิม  น้องรี่   น้องนก  ป้าน้อย  น้องอุ๊ต     ไปกันหมดแล้วเหรอค่ะ  อิอิ   เพิ่งจะแย่งเครื่องเจ้าคิงคองได้ค่ะ  งั้นเดี้ยวเล่าให้อ่านต่อเลยนะคะ จากคุณ : kateking - [ 24 มิ.ย. 52 18:10:33 ]

ความคิดเห็นที่ 110 โรงงานที่  เราสองคนทำงาน  สวัสดิการค่อนข้างดี  เพราะมีที่หอพักให้ทั้ง หอหญิง   หอชาย  แยกกันอยู่คนละด้าน  จะว่าไปแล้วโชคไม่ดีเลยนะ ที่ทำงานอยู่ด้วยกัน เพราะเราหมดโอกาสทันที  จะหาแฟนใหม่ก็ไม่ได้ แบบว่า  ก็รู้ ๆ  กันอยู่  แฟนเธออยู่แผนกนี้  อุ๊ย เซ็งเขียว   หลังจากเริ่มทำงานได้ไม่นาน  ก็พาคนที่มาจีบกลับบ้าน  พาไปเปิดตัว   พาไปไหว้พ่อกับแม่  แม่เราค่อนข้างจะรู้ข้อมูลบ้างแล้ว เพราะเคยเล่าให้แม่ฟังบ้าง  แต่พ่อสิ ไม่มีข้อมูลเลย  ไม่มีใครกล้าเล่าให้พ่อฟัง  กลัวถูกตี   พ่อกับแม่เรารับไหว้ คนที่มาจีบอย่างดี   พ่อต้อนรับคนที่มาจีบด้วยการไปซื้อเหล้ามา ก๊งกัน  แต่พ่อเราต้อง ก๊ง คนเดียวสิ  เพราะ คนที่มาจีบไม่กินเหล้า  หลังจาก Lกฮ  ออกฤทธิ์ เอาละสิที่นี้   พ่อเริ่มอาละวาดที่ละนิด  ที่ละหน่อย  ตะโกนโวยวาย โหวกเหวก  เดินไปเตะประตูบ้าน ประชดประชันบ้าง  คนที่มาจีบเราก็นิ่งจริงๆ  ไม่พูดไม่จา  ไม่ว่าอะไร  สักพัก  พ่อเราเห็นว่า นิ่งเกินไปหรือเปล่า เดินเข้าไปห้องนอน   เดินถือปืนลูกซองออกมา  เอามานั่งถือเอาไว้  แล้วก็ ก๊งเหล้าต่อ  แล้ว ก็พูด ๆ  ขู่ ๆ  สารพัดตามประสาคนเมา  คนที่มาจีบ  ก็ยังคงใช้วิชา  ความสงบสยบความเคลื่อนไหวอยู่ต่อไป  จนในที่สุด  พ่อเราเมาแล้วหลับค่ะ  ก็เลยชวนกันกลับ กรุงเทพ ช่วงระหว่างที่คบกันอยู่นั้น   เราก็ยังคงพักอยู่ที่เดิม อพาร์ทเม้นท์ซอยโออิชิ  หลังวัดไผ่ตัน ใกล้ๆ  กับ ที่ทำงานพ่อเรานั้นแหละ  ระหว่างที่คบกันอยู่  เราสองคนเก็บเงินร่วมกัน  โดยที่เราบอกแม่เราว่า  ยังไม่ให้เงินเดือนแม่นะ ตอนนี้  แม่กับพ่อมีเงินเดือนใช้อยู่  หนูขอเก็บเงินเองไปก่อน (ดูลูกสาวอย่างเราทำสิ)    พ่อกับแม่ก็ไม่ว่าอะไร  แก ก็บอกว่า เก็บเอาไว้เหอะ พ่อกับแม่ยังมีเงินเดือนใช้   เราคบกับคนที่มาจีบผ่านมา 3 ปี ได้มั่ง  ไปมาหาสู่ กับที่บ้านทั้งสองฝ่ายตลอด  สุดท้าย พอเราออกปากว่า เมื่อไหร่จะแต่งงานกัน   ถามทุกครั้งที่เจอ  เรารู้สึกอึดอัดและเครียด (เรายังไม่พร้อมที่จะแต่งหรอกนะ  แบบว่า ยังหวังว่า จะมีโอกาสเจอคนอื่นบ้าง)  ถามบ่อย ๆ ถามมาก ๆ  จนสุดท้าย  เราเป็นฝ่ายถามคนที่มาจีบว่า เออ  นี้ตัวเอง  ตัวเองจะแต่งงานกับเค้าไหม  ถ้าตัวเองจะแต่งงานกับเค้า  ตัวเองก็ไปบวชให้พ่อกับแม่ตัวเองนะ  แต่ถ้าตัวเองยังไม่อยากแต่งกับเค้า  เดี้ยวเค้าขอคบคนอื่นดูบ้างนะ  (ช่างกล้าขอผู้ชายแต่งงานเน๊อะ)  คนที่มาจีบบอกว่า แต่งสิ จากคุณ : kateking - [ 24 มิ.ย. 52 18:30:24 ]

ความคิดเห็นที่ 111 เมื่อเราสองคนตกลงกันว่า จะแต่งงานปุ๊บ  คนที่มาจีบก็แจ้งให้พ่อกับแม่เขารู้   พร้อมกับ หาฤกษ์หายาม เพื่อเตรียมตัวบวช   หลังจากที่บวชสึกออกมาไม่นานจากนั้น  ฝ่ายชาย ก็ส่งผู้ใหญ่  คือ พ่อกับแม่  มาสู่ขอฝ่ายสาว  ตกลงวันที่  กันเรียบร้อย  สินสอดทองหมั้นเป็นเงินน้ำพักน้ำแรงจากเราสองคนที่ช่วยกันเก็บมา  เราสองคนเป็นคนกำหนดสินสอดกันเอง จากเงินในกระเป๋าที่มี   ทอง 6  บาท  เงิน  หนึ่งแสน  เออ มีเงินส่วนหนึ่งที่เอามาใช้จัดงาน เรายืมพี่ชายเรา สามหมื่นสินะ  งานแต่งงานเราจัดง่าย ๆ เลี้ยงกันที่บ้าน  เลี้ยงกันในหมู่ญาติพี่น้อง เพื่อนที่ทำงาน แต่งเช้าเลี้ยงเย็น  เงินสินสอด เราเป็นคนขอแม่ว่า  ขอไม่ให้แม่ได้ไหม   (ตามประเพณี เงินสินสอดควรจะให้พ่อแม่ฝ่ายหญิงถือว่าเป็นเงินเลี้ยงดูนะเท่าที่ได้ยินมา)  พ่อกับแม่เรา ก็ด้วยความรักลูก  ก็ไม่ว่า  ไม่ให้ ก็ไม่ให้  (ดูนังลูกสาวคนนี้สิค่ะ เอาอีกแล้ว)  หลังจากแต่งงาน  เงินสินสอดก้อนนั้น  เรากับสามี ก็เอาไปดาว์นรถกระบะคันหนึ่ง  เอามาไว้ใช้ จากคุณ : kateking - [ 24 มิ.ย. 52 18:40:41 ]

ความคิดเห็นที่ 112 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ""   ทอง 6  บาท  เงิน  หนึ่งแสน  """ แพงอ่ะ   ลุงเขียวยังใช้ไม่คุ้มเลย ปล  ตัวเอง เค้าอ่ะไม่อยากบอก  เรื่องจริงมันดีกว่านั้นเยอะ ฮ่าๆๆๆ จากคุณ : p-annipe - [ 24 มิ.ย. 52 18:56:58 ]

ความคิดเห็นที่ 113 นี่หล่อน ชั้นไปรอที่ทู้แชทย่ะ จากคุณ : พจมารร้าย - [ 24 มิ.ย. 52 19:00:07 ]

ความคิดเห็นที่ 114 ชีวิตแต่งงานช่วงแรก ก็มีความสุขดีค่ะ  พากัน ไปเที่ยว ไปกิน  ไปดื่ม  ใช้ชีวิตสนุกสนานตามประสาวัยรุ่นตอนปลาย  แต่งงานผ่านไปได้  1 ปี โอ้พระเจ้า  แล้ววันนี้ก็มาถึง   ปจด  ไม่มา  แปลว่า ท้องนะสิ  เฮ้ยทำไงล่ะ  เราสองคนยังไม่อยากมีลูกเลยนะ  นั่งจ้องหน้ากัน มองหน้ากัน เรายังไม่พร้อมที่จะเลี้ยงลูก  เราโทรหาแม่เราบอกเรื่องนี้กับแม่ว่า หนูท้องทำยังไงดี  แม่เราตอบว่า ท้องก็ไม่เป็นไร เดี้ยวแม่เลี้ยงให้  โอ้พระเจ้า  เหมือนยกภูเขาออกจากอก  มีคนเลี้ยงลูกให้แล้ว (แม่เราอีกแล้ว) ช่วงที่ท้องสามีเราก็ดูแลเราอย่างดีนะคะ  ถ้าเขามีเวลา ก็ไปรับที่ทำงาน หรือไปส่ง  อ้าวลืมบอกไป หลังจากแต่งงานแล้ว  เราก็ลาออกจากที่ทำงานค่ะ  ได้งานใหม่เงินเดือนมากกว่า  ทำอยู่แถวสยามสแควร์  สมัยนั้นรถติดมาก ๆ  ด้วยความที่เรากลัวไปทำงานสาย ที่ทำงาน สาย 3 วัน ตัดเงิน 1 วัน อุ๊ย เสียดายเงินค่ะ นั่งรถเมล์จากสะพานควาย  ไปถึงประมาณตึกกสิกร ถ้ารถติด  เป็นได้ลงเดินไปอนุสาวรีย์เพื่อต่อรถ  ท้องก็เดินดุ่ม ๆ ไป  เพื่อไปต่อรถ  เดี้ยวไปทำงานสาย   ตอนนั้น  รู้ซึ่งถึงความลำบากของแม่เลยค่ะ เราฝากท้องที่ราชวิถี  ฝากพิเศษกับคุณหมอท่านหนึ่ง  ท้องแรกเราคลอดเอง  ใช้น้ำเกลือเร่งคลอด  ตอนสัปดาห์ที่  40  ตอนที่คลอด เราเห็นหมด เพราะมองเห็นเงาจากด้านบนของห้องคลอด   คุณหมอนัดมาตอนเย็นของวันพุธ  สามีก็มาส่งเรา  เราแอบเอาพระใส่เสื้อมาด้วย  (กลัวผีอ่ะ) กลางคืนก็นอนไม่หลับ  กระสับกระส่าย ปวดนู้น ปวดนี้ อยู่นั้นแหละ  จนเช้า สิบเอ็ดโมง  ปากมดลูกถึงเปิด  เข็นเข้าห้องคลอด  ตอนช่วงที่หัวโผล่มา อารมณ์เราประมาณ  โอ้โห้  ขนาดนั้นเลยเหรอ  พอช่วงไหล่ออกมา  ว๊าย กว้างขนาดนี้เลยหรือไง  และแล้วเราก็ได้ยินเสียง พยาบาลตบก้นให้เจ้าตัวเล็กร้อง เสียงคุณหมอบอก  ได้ลูกสาวนะ ไม่ขาวหรอก ผิวสองสีเหมือนแม่นั้นแหละ (หมดแรงเลย) จากคุณ : kateking - [ 24 มิ.ย. 52 19:12:41 ]

ความคิดเห็นที่ 115 นี่หล่อน...แล้วป่านนี้ให้เงินเดือนแม่แล้วใช่ไม๊จ๊ะ ^ ^ จากคุณ : ลูกไหม - [ 24 มิ.ย. 52 19:16:33 ]

ความคิดเห็นที่ 116 ป้าไผ่      ป๊าด  คิดได้ยังไงว่า ใช้ยังไม่คุ้มยะ ป้าเมย์      เดี้ยวตามไปเด้อค่า ลูกสาวคนแรกลืมตาออกมาสู่โลกภายนอก ด้วยยินดีของทั้งสองครอบครัว  เพราะเป็นหลานคนแรกของ ทั้งสองฝ่าย  พ่อกับแม่เรา ก็เพิ่งได้เป็นคุณตาคุณยาย  ฝ่ายสามี  พ่อกับแม่เขา ก็เป็นคุณปู่คุณย่า  ช่วงที่คลอด  แม่สามี มาจากต่างจังหวัด เพื่อมารับขวัญหลานคนแรก   แม่สามีบอกว่า ขอเป็นคนเลี้ยงหลานเอง  เราสองคนเห็นว่า แม่สามีอยากเลี้ยง ก็ไม่ขัดใจ ตามนั้น วันที่ออกโรงพยาบาล  หลังจากที่ ทางพยาบาลทำเรื่องค่าใช้จ่าย ในการคลอดเสร็จ พร้อมแจ้งยอดที่เราต้องจ่าย ห้าพันกว่าบาท  แล้วก็มีส่วนพิเศษที่จ่ายให้คุณหมออีกต่างหาก สามพันบาท รวมเป็นเงิน แปดพันบาท  เราบอกสามีว่า  ให้เอาเงินมา  เตรียมเอาไว้ไปจ่าย  สามีเราอึ้ง ไม่พูดไม่จา  เราก็ถามอีกว่า เงินอยู่ไหนล่ะ เอามาสิ  สักพัก สามีเราบอกว่า  เขาเสียพนันบอลหมดตัว   เราได้ยินแล้ว หมดแรงเลย เงินที่ช่วยกันเก็บมาตั้งนาน หมดไปกับการเล่นพนันบอลเหรอ (ตอนนั้นเป็นช่วงบอลโลกพอดี) เราพูดออกมาแค่คำเดียวว่า  หวังว่า คงไม่มีวันแบบนี้อีก  เราโทรหาน้องสาวของเรา เพื่อขอยืมเงิน แปดพันเอามาจ่ายค่าคลอดลูก จากคุณ : kateking - [ 24 มิ.ย. 52 19:24:52 ]

ความคิดเห็นที่ 117 ที่หมดแรงเพราะว่าผิวลูกเหมือนแม่ หรือว่า หมดแรงเพราะคลอดลูกจ๊ะ แก้ไขเมื่อ 24 มิ.ย. 52 19:29:48 จากคุณ : ลูกไหม - [ 24 มิ.ย. 52 19:26:18 ]

ความคิดเห็นที่ 118 แหม  มันน่านักเชียว  เอาเงินคลอดลูกไปเล่นบอน คิดว่า ที่หมดแรงอ่ะ  น่าจะเพราะผิวลูก  ((  ทำไมไม่เหมือนกิ๊กฟร่ะ )) จากคุณ : p-annipe - [ 24 มิ.ย. 52 19:30:42 ]

ความคิดเห็นที่ 119 นังสองป้า รู้มากจริง ๆ         ขอจบ นิยายเรื่องนี้ได้เปล่าค่ะ  แบบว่า  โห ยิ่งพิมพ์  มันก็ ยิ่งยาว  หาบทจบไม่ได้เลยค่ะ  ดูสิ พิมพ์มาตั้งนาน เพิ่งคลอดลูกคนแรกเอง จากคุณ : kateking - [ 24 มิ.ย. 52 19:55:52 ]

ความคิดเห็นที่ 120 ไรอ่ะ  ติดตามกันมาตั้งนาน อยู่ๆมาจบแบบหักมุมได้ไงอ่ะ จากคุณ : p-annipe - [ 24 มิ.ย. 52 20:02:30 ]

ความคิดเห็นที่ 121 ไชโย  ได้อ่านต่อแล้ว  คิดว่าต้องปล่อยให้รอถึงพรุ่งนี้ ไม่งั้นนอนไม่หลับแน่ ราตรีสวัสดิ์ก่อนนะคะ จากคุณ : Pim_ลภัส - [ 24 มิ.ย. 52 20:51:27 ]

ความคิดเห็นที่ 122 เฮ้ย อย่าเพิงจบดิ กำลังสนุก อยากรู้ว่าตาเขียวของชั้นแกจะทำไงต่อ ..ตกลงเจ้าแคทอยู่กับย่า ..แล้วต่อไปล่ะ จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 24 มิ.ย. 52 21:53:23 ]

ความคิดเห็นที่ 123 อยากฟังต่อเหมือนกันค่ะ นะค่ะ พี่นิด ได้โปรดดดดด จากคุณ : กังหันลู่ลม - [ 24 มิ.ย. 52 22:45:02 ]

ความคิดเห็นที่ 124 พี่นิดคะ ได้โปรดมาเล่าต่อคะ  จบง่ายๆ แบบนี้ไม่ได้นะ พี่นิด ฮาโหล พี่นิด จากคุณ : beer:แม่น้องเก้ากะหมาน้อยในพุง (brka) - [ 24 มิ.ย. 52 23:40:34 ]

ความคิดเห็นที่ 125 พี่นิดมาต่อนะคะ รออ่าน ^ ^ ขอบคุณสำหรับกลอน เป็นคนนึงที่ทะเลาะกะแม่ประจำเลย เป็นแบบเดี๋ยวดีกันเดี๋ยวตีกันอะไรทำนองนั้น ...จะพยายามทำให้ดีขึ้นค่ะ จากคุณ : ระแนงไม้ - [ 25 มิ.ย. 52 00:01:25 ]

ความคิดเห็นที่ 126 ช่วงนี้ไม่ค่อยว่าง แต่ตามอ่านอยู่นะจ๊ะ   ซึ้งนะแต่ไม่เศร้าหรอกเพราะชั้นรู้ว่า พี่ไทเกอร์จะต้องอดทนได้ จากคุณ : +:+SoMEonE ExacTlY likE yoU+:+ - [ 25 มิ.ย. 52 02:10:50 ]

ความคิดเห็นที่ 127 น้องพิม   เจ้าป้า  แม่น้องกังหัน  น้องนัท   น้องเบียร์   ป้าไผ่   คุณนายไฮโซ ออกจากโรงพยาบาล  บททดสอบแรกที่แม่มือใหม่อย่างเราเจอเลยคือ คุณยายแม่เรานั้นแหละ  เอาดินหม้อ ที่เป็นเขม่าก้นหม้อ  ป้ายหน้าผากให้ลูกสาวเรา โอ๊ยอยากจะกรี๊ด กรี๊ด  จะป้ายทำไม  แม่เราก็บอกว่า โบราณเขาถือจะได้ไม่มีคนตาม เราก็ เอาแล้วนะ หงุดหงิดนะสิ แ่ต่ก็ยอมแม่แต่โดยดี ป้ายก็ป้าย กลับไปอยู่บ้านที่ต่างจังหวัด แม่เราลางานมาอยู่เป็นเพื่อน  ตอนนั้นที่บ้านต่างจังหวัด มียายของเราอยู่คนเดียว แม่ก็บอกอยู่ไฟนะ เราก็ จะอยู่ทำไม สมัยนี้เขาไม่อยู่กันหรอก  แม่เราให้เหตุผลว่า จะได้ไม่หนาว ๆ ร้อน ๆ  เราก็ อยู่ ก็ อยู่  (ไม่ใช่อะไรหรอกเข้าหน้าหนาวพอดีค่ะเลยตกลงไม่งั้นก็คงเถียงหัวชนฝาไม่ยอม) ตอนช่วงอยู่ไฟนี้  อุ๊ย ทรมานดีแท้  ไหนจะต้องอาบน้ำต้มที่ค่อนข้างจะร้อน  บางทีมีแอบเอาน้ำเย็นผสมให้มันอุ่น ๆ  นอนข้าง ๆ กองไฟ เหมือนหมูย่างเมืองตรัง พลิกตัวไปมา พลิกซ้าย พลิกขวา เดินวนเตาไฟ ให้แผลที่คลอดแห้งเร็ว ๆ     อยู่ไฟกับแม่ที่บ้านตัวเองได้สองอาทิตย์  ก็อุ้มลูกสาว ตอนเด็ก ๆ ชื่อแรกของเขาคือ น้ำหอม ต่อมาเปลี่ยนเพราะ ให้ชื่อมันคล้องกับพ่อ  พ่อชื่อเขียว  ลูกชื่อ แคทซ์ (เป็นชื่อร้านที่เราทำงานอยู่  KATE) พาไปส่งให้คุณย่า  คุณย่ากับคุณปู่นี้ ก็มีงานทำของเขาอยู่แล้ว  คือ ขายของชำ บ้านคุณย่ามีสองหลัง  อยู่เลี้ยงลูกเองที่บ้านคุณย่าได้ เพียง 1 เดือน ก็ต้องจากลูกกลับไปทำงาน เพราะที่ทำงานลางานได้แ่ค่นั้น เดือนครึ่ง ช่วงที่ให้คุณย่าเลี้ยง  เราสองคนก็ผลัดกันกลับมาดูลูกทุกครั้งมีวันหยุด  ปรากฎว่า น้องแคทซ์หน้าแตกเลือดซึม (ช่วงเดือนธันวาคม) เพราะอากาศมันหนาวมาก คุณย่าก็เอาโลชั่นที่แกทานั้นแหละทาแก้มให้หลาน  นังลูกสะใภ้เห็นลูกตัวเองหน้าแตกแบบนั้น ก็โวยวายแม่ผัวสิค่ะ  เลี้ยงหลานยังไง  ถึงได้เป็นแบบนี้  ดูสิ แล้วขวดนมก็ล้างไม่สะอาด ทำไมถึงเลี้ยงแบบนี้  ปากไวจริงๆ  นังลูกสะใภ้คนนี้  ตัวเองว่าคุณย่ายังไม่พอนะคะ บอกสามีด้วยให้ต่อว่า  (ดูนังลูกสะใภ้คนนี้เอาไว้นะคะ)  ด้วยความที่นังลูกสะใภ้อิงตำราการเลี้ยงลูกแบบฝรั่งมากไปหน่อย   (เดี้ยวกลับมาต่อ เมื่อสะใภ้โดนสวน) จากคุณ : kateking - [ 25 มิ.ย. 52 05:40:12 ]

ความคิดเห็นที่ 128 โห..ขยันมาก  อ่านต่อ จากคุณ : ลูกไหม - [ 25 มิ.ย. 52 08:28:53 ]

ความคิดเห็นที่ 129 ปูเสื่อรอค่ะ  เอาไปแต่งเป็นหนังสือได้ 1 เล่มเลยค่ะ น้องนิด จากคุณ : หมีสีชมพู - [ 25 มิ.ย. 52 08:29:40 ]

ความคิดเห็นที่ 130 รออ่านตอนสะใภ้โดนสวนอยู่ค่ะคุณนิด ((((สะใภ้ท้องผูกเหรอคะ ถึงต้องสวน)) จากคุณ : พจมารร้าย - [ 25 มิ.ย. 52 08:40:39 ]

ความคิดเห็นที่ 131 โปรดติดตามตอนต่อไป จากคุณ : nongporjaija - [ 25 มิ.ย. 52 09:35:35 ]

ความคิดเห็นที่ 132 มาแล้วพี่นิด...แต่พี่นิดไปแล้วง่ะ เด๋วมาดูใหม่ จากคุณ : คนสวยเมืองนนท์ - [ 25 มิ.ย. 52 09:44:00 ]

ความคิดเห็นที่ 133 ซึ้งสุด ๆ จากคุณ : ลานศิลป์ - [ 25 มิ.ย. 52 09:52:08 ]

ความคิดเห็นที่ 134 สะใภ้ขรี้ไม่ออกเหรอคะ..อิอิ.. รออ่านตอนโดนสวน.. จากคุณ : patapril - [ 25 มิ.ย. 52 09:55:20 ]

ความคิดเห็นที่ 135 รอดูตอนแม่ลุงเขียวตบป้านิด อิอิอิ มีสวนด้วย เล่าดีๆ นะ พี่นิด อ่านๆ แล้ว มีแต่คนรอยำอ่ะ 5555555555555555555555555555555555 จากคุณ : rainfull - [ 25 มิ.ย. 52 10:22:08 ]

ความคิดเห็นที่ 136 ทำไมตาลาย.........ใครช่วยบอกที.... ป้านิด......น่าจะเขียนนิยายขายนะนี่......... ถามจริงๆ ป้านิด....ตั้งแต่เป็นสาวมีลุงเขียวมาจีบคนเดียวเหรอค่ะ. 55555 จากคุณ : แพรวซ่าส์ - [ 25 มิ.ย. 52 10:54:46 ]

ความคิดเห็นที่ 137 รอติดตามตอนต่อไปค่ะ พี่นิด กำลังมันส์เลย จากคุณ : แม่น้อง "ข้าวฟ่าง" (F-NOK) - [ 25 มิ.ย. 52 11:22:49 ]

ความคิดเห็นที่ 138 ใครอ่านนิยายรักโร(ทร)มานติกของป้านิด+ลุงเขียว จบ ตบรางวัลให้ตัวเองโดยการไปดูรุปน้องโคดี้ค่ะ แล้วจะยิ้มมมมมม ยิ่งขึ้นค่ะ http://www.pantip.com/cafe/family/topic/N8011890/N8011890.html#15 จากคุณ : rainfull - [ 25 มิ.ย. 52 12:31:43 ]

ความคิดเห็นที่ 139 รออ่านอยู่นะค่ะ  อ่านแล้วรู้สึกดีจังเลย มีแฟนคนเดียวแล้วได้แต่งงานกันด้วย รักแท้นะเนี่ย จากคุณ : detnidnoah - [ 25 มิ.ย. 52 16:06:46 ]

ความคิดเห็นที่ 140 แม่เฒ่ายังไม่มา (สงสัยช็อปยังไม่ถึงแสน) แว้บบบบบ จากคุณ : คนสวยเมืองนนท์ - [ 25 มิ.ย. 52 16:12:44 ]

ความคิดเห็นที่ 141 พี่นิด ลงชื่อก่อน เดี๋ยวมาอ่านต่อ ยุ่งคอด ๆๆๆ จากคุณ : หมวยน้อยร้อยชั่ง - [ 25 มิ.ย. 52 16:40:17 ]

ความคิดเห็นที่ 142 มาติดตาม แหม... ข้ามตอนคืนวันส่งตัวไปได้ไงอ่ะ อิอิ จากคุณ : คริสตัลสีฟ้า - [ 25 มิ.ย. 52 21:03:15 ]

ความคิดเห็นที่ 143 อ่านทีไร น้ำตาคลอตลอด จากคุณ : สลัดผักรวม - [ 25 มิ.ย. 52 23:19:32 ]

ความคิดเห็นที่ 144 เอ้ย ทำไมชีวิตมันนิยายจัง เพื่อนเรา แต่ก็โตมาจนเเข็งแกร่ง ต๊าย ไม่อยากบอกความในใจเลย แต่อ่านจบตาลายแล้วก็รู้สึกดีใจที่ได้เป็นเพื่อนและรู้จักกับแม่คิงคองนะ ภูมิใจแทนจ๊ะ จากคุณ : Mimi Mice - [ 25 มิ.ย. 52 23:44:15 ]

ความคิดเห็นที่ 145 ป้าปุย   ป้าหมี   ป้าเมย์   น้องนก   น้องรี่   น้องเปิ้ล   หมูปัท  น้องเอื้อง  ป้าน้อย  น้องนิน  น้องกริ๋ม  ป้าเต้ย   น้องอุ๊ต  สลัดผักรวม  detnidnoah       ขอบคุณสำหรับกิ๊ฟค่ะ  จะให้ดีกว่านี้เปลี่ยนเป็นทองคำคนละบาทก็คงดีนะจ๊ะ   ่ พจมารร้าย, คนสวยเมืองนนท์, มะเม่าหวาน, มังกรซ่อนลาย, patapril, แม่น้องเบนส์, อิจิโงะจัง, แมกไม้, be_with_you, รุ่งฟ้าสาง, บ๊อกแบม, catcompany, หมูเหมียว, Untrue, rainfull, tete' my little star, เพื่อนคนไกล, SaChieL, กังหันลู่ลม, aal990, ต้นจั่น, Mimi Mice, พระจันทร์สีหม่น, The Thames, แม่น้องหยง, อาเดียร์, pingky, yawd&bee, HeLL_Is_HeRe, F-NOK, Nuchy_Sand_A, ระแนงไม้, Iam5, ลานศิลป์, nomnom, เคยเป็น...และ...อาจเป็นอยู่, Lord of Rabbit, Namo2550, สลัดผักรวม       จากคุณ : kateking - [ 26 มิ.ย. 52 01:57:21 ]

ความคิดเห็นที่ 146 ถึงตอนเมื่อสะใภ้โดนสวนกลับ ทันที ที่เรื่องคุณย่าโดนลูกสะใภ้กับลูกชายต่อว่าเรื่องเลี้ยงหลานยังไงให้แก้มแตกจนเลือดซึม ตัวคุณย่าเองไม่พูดอะไรเลยสักคำ ได้แต่เงียบเฉย ฟังเราสองคนต่อว่า แต่ คุณย่าได้ไประบายกับน้องสาวของคุณย่า  เืมื่อน้องสาวคุณย่ารู้เรื่อง ก็โทรอบรมสั่งสอน ตักเตือน หลานสะใภ้ทันทีว่า  ทำไมถึงไปว่าแม่แบบนี้  รู้ไหม ว่าแม่เสียใจ  เขาเลี้ยงลูกมาจนโตเป็นพ่อคนได้ก็แล้วกัน  เรารู้สึกผิดทันที ที่ไปต่อว่า คุณย่า ตอนนั้นความคิดของเราคงคิดไม่มากพอว่า ตอนนั้น ความรู้สึกเรา  รู้สึกว่า ช่างเป็นเรื่องใหญ่โตร้ายแรงมาก ๆ   แต่มาเดี้ยวนี้   ความคิดเราเปลี่ยนไปสิ้นเชิงว่า  เรื่องแค่นี้เป็นเรื่องเล็กน้อยมาก  ลูกสาวเราแก้มแตก เพราะอากาศมันหนาว  ด้วยความหวังดี คุณย่าก็เอาโลชั่นที่เขาใช้อยู่ทาให้หลาน  เพราะกลัวแ้ก้มหลานแตกเลือดซึมมากไปกว่านี้  ความหวังดีของคุณย่า เรากลับมองข้ามไปได้อย่างไร ต่อว่าจนท่านรู้สึกน้อยใจและเสียใจ แต่ตอนนั้นเราก็ไม่ได้ขอโทษอะไรท่านเลยนะคะ ได้แต่นิ่งเฉย เงียบอย่างเดียว คุณย่าเลี้ยงหลานได้ไม่ถึง  2 เดือน ร่างกายคุณย่าทรุดหนัก เพราะพักผ่อนน้อย  วิ่งสองบ้าน ระหว่างบ้านที่ทำมาหากิน  กับ บ้านอีกหลังหนึ่งที่ปลูกเอาไว้อยู่ยามแก่เฒ่า  บ้านหลังนี้ จะมีพี่ชายสามีเราอยู่  เป็นโสดตอนนั้นยังไม่แต่งงาน ก็ช่วยเลี้ยงหลานให้  เราสองคนกลับไปหาลูกด้วยความคิดถึง  เห็นสภาพร่างกายคุณย่าแล้วสงสารมาก ก็เลยบอกคุณย่าว่า   จะเอาไปให้คุณยายเลี้ยงให้แทนนะ เพราะสุขภาพร่างกายคุณย่าไม่ไหว ตอนแรกคุณย่าก็ไม่ยอม  แต่ทุกคนยืนยันว่า ไม่ได้แล้ว คุณย่าเลยยินยอม จากคุณ : kateking - [ 26 มิ.ย. 52 02:11:38 ]

ความคิดเห็นที่ 147 เรากลับมาทำงาน  พร้อมกับโทรบอกแม่ของเราว่า  คงต้องให้แม่เราลาออกจากงาน เพื่อมาเลี้ยงหลานแล้วนะ  แม่เราก็ไม่ว่าอะไร ลาออกมาเลี้ยงหลานให้โดยดี  ช่วงระหว่างสองปีที่แม่เราเลี้ยงลูกให้   ทุก ๆ  เดือน สามีเราจะมีวันหยุด 3 วัน สามีเราก็จะไปรับแม่เรากับ ลูกเรามาที่กรุงเทพ  เพราะเราคิดถึงเขามาก บางครั้งแม่เราไม่มาด้วย สามีก็ขับรถพาลูกมากันสองคน เราไปทำงานทุกวัน สามีหยุดสามวัน ก็เลี้ยงลูกเอง ทำหน้าที่แทนเราหมด  ป้อนข้าว  ป้อนนม  อาบน้ำ  เช็ดอึ๊  ทำทุกอย่าง คราวไหนที่แม่เรามาด้วย พ่อเราก็จะแวะมาอยู่เสมอ   แล้วพ่อเราก็จะมีคำพูดแบบพูดบ่อย ๆ พูดทุกครั้ง ที่มา คือ กลับไปอยู่บ้านเราดีกว่า  อยู่ที่นี้มันคับแคบ อึดอัด ร้อน ก็ ร้อน ตอนนั้น เรายังคงอยู่อพาร์ทเม้นท์ที่เดิมอยู่  ไม่ได้ย้ายไปไหน  พูดจน สามีเราเริ่มอึดอัด แล้วมาปรึกษากับเราว่า เราควรจะซื้อบ้านกันดีกว่านะ จะได้รับลูกมาอยู่ด้วยกัน   ตอนนั้นเรามีเงินเก็บไม่กี่หมื่นเอง  ก็ลองตระเวณหา ที่ใกล้  ๆ สะพานควาย เป็น ทาวเฮ้าส์มื้อสอง  แต่ละหลังราคาเกือบสองล้านทั้งนั้น  ซื้อไม่ลงค่ะ ไม่มีเงินซื้อ  ก็ขยับออกมานอกเมืองอีก แถว ๆ ดอนเมืองบ้าง  จนสุดท้าย มาเจอบ้านหลังปัจจุบันที่ซื้อ เป็นบ้านมื้อสอง  ที่เจ้าของเขาซื้อเอาไว้เก็งกำไรไม่ได้เข้ามาอยู่ จากคุณ : kateking - [ 26 มิ.ย. 52 02:21:26 ]

ความคิดเห็นที่ 148 บ้านที่เราสองคนตกลงซื้อ อยู่ปทุมธานี  แถวลำลูกกาคลองสี่  สภาพบ้าน เป็นบ้านใหม่ เนื้อที่  62 ตรว พื้นที่ใช้สอย 156 ตรม  2 ชั้น  3 ห้องนอน 3 ห้องน้ำ  เราสองคนเห็นแล้วชอบ ก็เลยตกลงใจซื้อ  แต่ตอนนั้นเงินไม่มีหรอกนะคะ เจ้าของเขาบอกขายราคา สองล้านหนึ่งแสน เราต่อรองได้  หนึ่งล้านเก้าแสนเ้ก้าหมื่นบาท   เราสองคนทำเรื่องกู้ไม่ผ่าน เงินเดือนไม่พอ สามีเราเงินเดือน 15000  ถ้ามีโอที ก็ ประมาณ 16000-17000 ส่วนเราเงินเดือน 14500 เดือดร้อน พ่อกับพี่ชายเรา น้องสาวคนต่อจากเรา ต้องมายื่นกู้ร่วมด้วย แบงค์อนุมัติให้  หนึ่งล้านเจ็ดแสนเก้าหมื่นบาท  ขาดอีก สองแสนบาท ทำยังไงดีล่ะ อยากมีบ้านเป็นของตัวเอง เราสองคนตกลงกันว่า จะไปขอยืมแม่สามี  สองแสน  หลังจากที่เราไปยืมเงินแม่สามี โดนต่อว่า จากญาติทางฝ่ายสามีว่า ทำอะไรเกินตัว ทำอะไรเกินเหตุ  ทำไม ไม่ซื้อทาวเฮ้าส์ อยู เป็นหนี้ขนาดนี้จะส่งไหวเหรอ  ่ โดนว่าไปเยอะ  (แต่จะว่าไป ญาติ ๆ ก็น้องสาวแม่สามีเจ้าเก่าขาประจำอีกนั้นแหละ อิอิ)  พูดถูกต้องหมดทุกอย่าง เราสองคน ก็ยังดื้ออีกนะ  ในที่สุดแม่สามีก็ยอมให้ยืมเงินมาสองแสนเพื่อเป็นเงินดาว์นบ้าน หลังจากเราซื้อบ้านแล้ว ก็ไปรับลูกมาอยู่ด้วยกัน โดยให้แม่ตามมาอยู่ด้วย  ตอนนั้นลูกสาวเราครบสองปีพอดี  บ้านที่เราเข้ามาอยู่ ไม่ได้ตกแ่ต่งอะไรเลย นอกจากติดเหล็กดัดมุ้งลวดกับผ้าม่านเท่านั้น  เพราะไม่มีเงินทำอะไรเลย  เงินเดือนสองคนรวมกัน ตกเดือนละ  สามหมื่นบาท  ผ่อนรถ 8000  กว่าบาท ผ่อนบ้าน ทำสัญญาเอาไว้ 30 ปี เดือนละ  12800  เหลือเงินอยู่ ไม่ถึงหมื่น  ต้องใช้จ่ายให้พอ  โห รับศึกหนักเลยทีนี้ ปากก็กัด  teen ก็ถีบ   ด้วยความที่ทำอะไรที่เกินตัวมากไป (เดี้ยวมาต่อเมื่อถูกสามีหักหลัง) ขอตัวไปนอนก่อนจ้า ง่วงแล้ว จากคุณ : kateking - [ 26 มิ.ย. 52 03:36:45 ]

ความคิดเห็นที่ 149 ลงบล๊อคไว้ดินิด แล้วก็ล็อคใส่รหัสหน้าที่ลงเอาไว้  คนอื่นที่เขาไม่รู้จักเราเขาจะได้ไม่มาอ่าน เก็บไว้ให้ลูก ๆ อ่าน มันจะได้รู้ว่าพวกมันน่ะโชคดีแค่ไหน สบายแค่ไหน จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 26 มิ.ย. 52 05:22:27 ]

ความคิดเห็นที่ 150 คุณป้านิดอย่าลืมมาต่ออีกนะครับ รอติดตามอยู่ตลอดครับ มีหลายเรื่องที่ประทับใจ เขียนได้น่าอ่านมากๆครับ จากคุณ : The Thames - [ 26 มิ.ย. 52 05:25:41 ]

ความคิดเห็นที่ 151 แฟนขับ มาติดตามอ่านจ้า พี่นิด จากคุณ : หมูเหมียว - [ 26 มิ.ย. 52 06:58:42 ]

ความคิดเห็นที่ 152 ปูเสื่อรออยู่นะคะ แล้วทำไมน้องนิดนอนดึกจัง  มัวชื่นชมของที่ไปสอยมาจากศูนย์สิริกิตรึ จากคุณ : หมีสีชมพู - [ 26 มิ.ย. 52 07:05:01 ]

ความคิดเห็นที่ 153 พี่นิด  อ่านอยู่นะ เลี้ยงลูกไม่ค่อยได้เข้ามา แต่ติดนิยายเรื่องนี้อ่ะ จากคุณ : ลายตา - [ 26 มิ.ย. 52 07:13:05 ]