ความคิดเห็นที่ 1 ขยายใหญ่อีกนิดได้ไหมค่ะ แก่เเล้วอะ มองไม่ค่อยเห็น จากคุณ : darkheart เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 02:15:01

ความคิดเห็นที่ 2 อ่านไม่เห็นอ่ะครับ ไม่ทราบว่า พอจะขยายได้ไหมครับ จากคุณ : watano เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 02:19:38

ความคิดเห็นที่ 3 กด zoom ตรงนี้เอาก็ได้มั้งครับ ปรับไปซัก 200-400% ก็จะพออ่านออกครับ ปล มันอยู่มุมล่างขวา ครับ แก้ไขเมื่อ 04 มิ.ย. 53 02:42:23 จากคุณ : The Witch King Of Minas Morgul เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 02:41:52

ความคิดเห็นที่ 4 แก้ไขเมื่อ 04 มิ.ย. 53 02:48:31 จากคุณ : darkheart เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 02:47:59

ความคิดเห็นที่ 5 สงสัยจะอยากให้ลูกโตมาแล้วใจแคบเหมือนผู้ปกครอง จากคุณ : คุณนายฟู เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 03:00:20

ความคิดเห็นที่ 6   ดิฉันก็เป็นผู้ปกครองเด็กออทิสติกคนหนึ่ง ดิฉัน รู้ค่ะ ว่าพฤติกรรมพื้นฐานของลูก อาจจะทำให้คนปกติธรรมดาทั่วไปไม่เข้าใจ อาจจะรังเกียจ อาจจะรำคาญ แต่ทั้งดิฉันและลูกเองก็พยายามมากๆ กว่าจะได้เข้าโรงเรียน ต้องผ่านการฝึก การบำบัด ต้องทำทุกอย่างเพื่อให้ลูกสามารถอยู่ร่วมกับคนอื่นในสังคมให้ได้ ก็ อย่างที่บางคอมเมนท์ว่าการที่ลูกได้เข้าโรงเรียนปกตินั่นก็ถือว่าสวรรค์โปรด แล้ว ลูกของฉันเองก็เคยโดนปฏิเสธ แม้แต่จะขอพาไปให้ทางโรงเรียนดูตัวหรือลองทดสอบก่อนเขาก็ไม่เอา กว่าจะ เจอโรงเรียนที่เปิดใจยอมรับ ทุกวันนี้ฉันยังต้องคอยตรวจสอบกับคุณครู อยู่ทุกวัน ว่าลูกเป็นอย่างไร มีปัญหาอะไรไหม คุณครูรับมือไหวไหม เราพยายามทำตัวไม่ให้มีปัญหากับคนอื่นๆ แค่อยากจะบอกว่า เด็กออทิสติก หรือเด็กดาวน์ซินโดรม สามารถเรียนรู้ได้ อยู่ร่วมกับคนอื่นได้ ขอแค่โอกาสให้เขาเท่านั้น เป็นกำลังใจให้คุณแม่น้องเจวีนะคะ ขอยืนยันอีกหนึ่งเสียงว่าเด็กดาวน์ซินโดรมเรียนร่วมกับเด็กปกติได้ ข้อนี้ยืนยันโดยแพทย์ผู้เชี่ยวชาญระดับด็อกเตอร์ค่ะ จากคุณ : สู้ต่อไปเพื่อเทวดาน้อย เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 03:13:11 A:180.183.125.49 X: TicketID:239331

ความคิดเห็นที่ 7 ไอ้คนที่เขียนคำว่าผู้ปกครองอนุบาล ๑ นี่ ใจสัตว์จริง ๆ แต่ถ้ามาคิดลบ ๆ  ..จดหมายฉบับนี้อาจจะเป็นแค่คนคนเดียวที่เขี่ยนขึ้นมา แล้วก็ไม่ได้ขอความเห็นผู้ปกครองคนอื่นในห้องด้วยก็ได้  หรือ รร เขาเขียนขึ้นมาเองก็ได้ ไหน ๆ ก็จะเอาลูกออกแล้ว ก็ลุยไปเลยค่ะ ให้ไปที่ รร แล้วบอกว่า "ไม่เชื่อ" ว่าผู้ปกครองเด็กจะใจดำเขียนจดหมายแบบนี้ได้ ..แต่ถ้ามีผู้ปกครองที่ไม่พอใจ และกล้าลงลายมือชื่อเปิดเผยตัวมา(ว่าเป็นพ่อแม่เด็กคนไหน..อยากรู้จัก) ก็จะยินดีเอาลูกออกนะ (ตอนนี้ก็ให้ลูกไปเรียน แล้วแม่ก็ไปเฝ้าด้วยค่ะ) ..เอาให้ถึงที่สุด จากคุณ : NATTI นัทตี้ เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 03:41:49

ความคิดเห็นที่ 8 ขอเล่าประสบการ์ณนิดนึงนะคะ คือเราเจอเรื่องทั้งดีและไม่ดีกับพวกเด็กพิเศษนี่มา เรื่องที่ดีคือเจอกับคนที่เป็นผู้หญิง แต่ที่เจอไม่ดีคือกับผู้ชาย เจอมาสองครั้งแล้ว ขอเล่าที่ไม่ดีก่อน ที่เจอล่าสุดคือเดือนที่แล้วเลย สดๆร้อนๆ คือเราเปิดร้านขายของค่ะ แล้วคนๆนี้จะมาซื้อของร้านเราประจำเลย หน้าตาเค้าก็ไม่ปกติเท่าไหร่นะคะ แต่เราก็ไม่สน เพราะเราถือคติ ลูกค้าคือพระเจ้าค่ะ ซื้อบาทเดียวก็คือพระเจ้า เราเป็นพวกบริการลูกค้าดี ลูกค้าถูกเสมอ แต่กรณีให้ถูกคงไม่ไหวค่ะ เพราะเค้าเกิดเข้าใจเราผิดค่ะ คงคิดว่าเราชอบเค้าอ่ะมั้ง มีวันนึงเค้ามาซื้อของแล้วไม่ยอมไปค่ะ ยืนจ้องหน้าเราอยู่อย่างนั้น อยู่เกือบสองชั่วโมง คือตั้งแต่เที่ยงจนเกือบบ่ายสอง แล้วเราก็เฝ้าร้านคนเดียวด้วย เราก็อึดอัดนะ หิวก็หิว ข้าวยังไม่ได้กิน ปวดฉี่ด้วย แล้วเค้าก็ถือวิสาสะมานั่งจ้องหน้าเราด้วยอ่ะ แต่เราก็ยังไม่กล้าไล่เค้านะ บอกแล้วลูกค้าคือพระเจ้า บอกตรงๆอึดอัดมากกก ที่มีคนมานั่งจ้องหน้าตอนเราเล่นคอมเนี่ย แต่จริงๆ เราก็พยามบอกเค้าอ้อมๆให้เค้าไปนะ เค้าก็บอกว่าเค้ารอคนอยู่ ไม่มีที่รอ(แล้วทำไมไม่ไปนั่งร้านอาหารไปรอที่ร้านอาหารฟะ) เลยพูดไล่ไม่ออกเลย แล้วอยู่ๆเค้าก็ลุกขึ้นแล้วจับมือเรา บอกว่าพี่ชอบน้องมากเลย ไปเที่ยวบ้านพี่เถอะ เราตกใจค่ะ รีบสะบัดมือออก แล้วเค้าก็ทำท่าโอบเรา คือมือสองข้างเนี่ยจับมาโดนไหล่เราแล้วนะคะ แต่เราสะบัดตัวออกทัน เค้าก็ทำท่างงๆ แล้วเราก็ถือกระติกน้ำเตรียมทุ่มหัวเค้าค่ะ แล้วเราก็พูดกับเค้าดีๆ ว่าเรามีแฟนแล้ว(แต่มือยังคงถือกระติกน้ำเตรียมทุ่มค่ะ) แล้วก็เชิญเค้าออกจากร้านดีๆ เค้าก็ขอโทษเรา บอกขอโทษครับ ขอโทษครับ แล้วก็เดินจ้ำอ้าวออกจากร้าน แต่วันหลังเค้ายังกล้ามาอีกอ่ะ แต่ก็ไม่ได้ทำไรนะ มาซื้อของแล้วก็ฉีกยิ้มให้เรา เรานี่แบบว่า เราจะทำไงดีว้าา กลุ้ม มารู้ตอนหลังว่าเค้าเป็นพวกเด็กพิเศษค่ะ ตอนนี้เลยหาคนมาอยู่ด้วย มาอยู่เป็นเพื่อนเผื่อเค้ามาอีกจะได้ไม่เกิดไรขึ้น เราถ่ายรูปเค้าไว้ได้ด้วยค่ะ เพราะร้านเรามีกล้องวงจรปิด แต่เราก็ไม่ได้เอาไปเผยแพร่ และแจ้งตำรวจซึ่งจริงๆตอนคิดว่าจะไปเผยแพร่ด้วยซ้ำ แต่พอรู้ว่าเค้าเป็นพวกเด็กพิเศษเราเลยไม่ทำ มันทำไม่ลงไง ส่วนครั้งแรกที่เจอผู้ชายที่เป็นพวกเด็กพิเศษเนี่ย ก็ประมาณเดียว เพียงแต่ว่าเราสงสารเค้าแล้วก็คุยกับเค้า เพราะอยู่ห้องเดียวกันด้วย แต่เค้าก็เข้าใจผิด คิดว่าเราชอบเค้า เพื่อนผู้หญิงอีกคนที่อยู่ห้องเดียวกันก็โดนแบบเดียวกัน อืมมม เค้าจะพยามมากอดเรากับเพื่อนเรา พยามจับมือ พยามจะหอม น่ากลัวมั๊ยล่ะ เข็ดจริงๆกับผู้ชายที่เป็นพวกเด็กพิเศษอ่ะค่ะ กลัวมาก แต่กับผู้หญิงที่เป็นพวกเด็กพิเศษนี่เราเจอเรื่องดีๆนะคะ แต่ก็จบด้วยความเศร้า พี่เค้าอยู่หน้าบ้านเรา เป็นลูกของหมอ เค้าน่ารักนะ ตอนเด็กๆก็เคยสงสัยว่าทำไมพวกผู้ใหญ่ไม่ชอบเค้า ห้ามเด็กๆเล่นกะเค้า แต่ที่บ้านเราไม่ห้ามอ่ะ เพราะว่าเค้าไม่เป็นอันตราย เวลาเจอเราเค้าจะชอบวิ่งเข้ามาคุย บางทีก็กอด เราก็ไม่ว่าไร แต่บางครั้งก็มีรำคาญบ้าง อย่างเวลารีบๆอ่ะ เค้าคิดว่าเรากับพี่สาวเราเป็นคนเดียวกันล่ะ เพราะหน้าคล้ายกัน ตอนเจอเรากับพี่อยู่ด้วยกันเค้างงไปเลย ทีนี้เรื่องมันมาเกิดที่ว่า ช่วงที่เราไปทำงาน ไปอยู่คอนโด เค้าโดนผู้ชายข่มขืนค่ะ พวกนี้เลวมาก ไม่รู้จะหาคำไหนมาเปรียบเลยจริงๆ คิดแล้วก็โมโหมากๆเลย แล้วปัญหาที่ตามมาคือ พี่เค้าเกิดติดใจค่ะ เค้าก็เลยไล่ปล้ำผู้ชาย แล้วถ้าคนไหนไม่เล่นด้วย เค้าจะเอามีดไปไล่ฟันค่ะ น่ากลัวมาก เพราะพ่อเราก็โดนด้วยเช่นกัน แต่เวลาที่เค้าเจอเรา เค้าก็ยังทำตัวกับเราเหมือนเดิมค่ะ ปัจจุบัน คุณหมอเค้าจะขังลูกเค้าไว้ในบ้านค่ะ แล้วก็จะพาออกมาเดินเล่นตอนเย็นๆ อาทิตย์ที่แล้วเรากลับบ้านแล้วเจอเค้าพอดีน่ะค่ะ คุณหมอพาเค้าออกมาเดินเล่นพอดี คุณแม่ของเด็กพิเศษคะ เราอยากจะบอกว่า สังคมมันโหดร้ายค่ะ ถ้าลูกของคุณไม่เป็นอันตรายต่อคนทั่วไป แต่คนทั่วไปอาจจะเป็นอันตรายกับเค้าค่ะ ให้เค้าไปอยู่ในที่ๆปลอดภัยดีกว่าค่ะ ผู้ชายที่เป็นเพื่อนร่วมชั้นเราก็โดนคนรังเกียจและรังแกค่ะ อย่าให้ลูกคุณต้องรู้สึกไม่ดีหรือโดนคนอื่นทำร้ายเลยนะคะ คนดีในสังคมนี้มีค่ะ แต่คนไม่ดีก็มีอยู่ทั่วไปเช่นกัน **เพิ่มเติมข้อมูลค่ะ เพิ่งนึกได้ว่าเรารู้จักกับผู้ชายที่เป็นเด็กพิเศษอีกคนค่ะ เค้าเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนเรา แต่เค้านิสัยดีค่ะ น่ารัก แต่ก็โดนแกล้งอยู่ดี แต่เค้าเรียนเก่งค่ะ จบโทด้วย เค้ารู้ตัวด้วยค่ะว่าเค้าเป็น เค้าก็บอกกับเราตรงๆด้วย เพราะเรามารู้จักเค้าแถวบ้าน หลังจากเรียนจบ แต่เท่าที่ดูเราว่าเค้าเป็นไม่มากอ่ะ ไม่งั้นคงไม่จบโทหรอก คนปกติยังจบโทกันยากเลย **เข้ามาแก้ว่าเจอแต่ผู้ชายที่เป็นเด็กพิเศษน่ากลัว มานึกได้ว่าที่เจอมาก็ไม่น่ากลัวทั้งหมด แต่เราคงไม่กล้าทำดีกับผู้ชายพวกนี้เป็นพิเศษอีกแล้วล่ะค่ะ แก้ไขเมื่อ 04 มิ.ย. 53 05:12:56 แก้ไขเมื่อ 04 มิ.ย. 53 04:40:24 แก้ไขเมื่อ 04 มิ.ย. 53 04:38:31 จากคุณ : Rita_Bunny เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 04:31:06

ความคิดเห็นที่ 9 วันนี้เพิ่้งว่าง แวะเข้ามาอ่าน กระทู้เก่าด๋อยไปแล้ว แต่ก็พยายามอ่านจนจบ ตาลายไปด้วย @_@ ขอเป็นกำลังใจให้กับ คุณFall Foliage แล้วกันนะค่ะ สู้ๆคะ ยังมีแม่ๆอีกหลายคนมีปัณหาเช่นเดียวกับคุณ และอาจจะหนักกว่า มองโลกใบนี้ให้กว้างๆและสวยงามเสมอค่ะ. จากคุณ : จิงโจ้ยักษ์ เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 04:44:15

ความคิดเห็นที่ 10 เส้นกั้นระหว่างเด็กปกติกับเด็กพิเศษ ก็อยู่แค่ความคิดของผู้ใหญ่เองครับ เด็กๆด้วยกันเขารักกันอยู่แล้ว ผมจะสอนลูกให้รักและช่วยเหลือเขาเป็นพิเศษ เพราะนี่ก็คือหนึ่งชีวิตเหมือนกัน อนาคตอีกยาวไกลครับ เด็กปกติอาจผิดปกติได้ ถึงตอนนั้น ผู้ปกครองอนุบาล1 อาจเข้าใจชีวิตมากขึ้น ถ้าลูกเราเองต้องผิดปกติ อย่ากีดกั้นหรือแบ่งแยกเด็กๆเลยครับ ให้โอกาสน้องเขาเถอะครับ เมื่อเวลาผ่านไป สังคมที่ดีจะทำให้เขาจะดีขึ้น สังคมก็จะอิ่มเอิบใจ ที่ได้มีส่วนช่วยเหลือเกื้อกูลกัน จากคุณ : พ่อลูกสอง (อยากเป็นคนเลว) เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 05:00:09

ความคิดเห็นที่ 11 ตกลง ผู้ปกครองกลุ่มนี้ คงรับไม่ได้ ที่จะให้ลูกเรียน ที่ รร สาธิตฯ กระมัง เพราะ รร สาธิต จะรับ เด็ก ออฯเข้าเรียนด้วย ผสมกับเด็กปกติ... เพื่อให้เด็กออฯมีโอกาสดึงใช้ศักย์ภาพของเค้าที่อาจมีสูงกว่าเด็กธรรมดาด้วยซ้ำ และให้เด็กธรรมดาทั่วไปเรียนรู้การร่วมการสื่อสารและทำงานร่วมกับเด็กพิเศษได้ เรื่องนี้ ต้องฟังข้อมูลของ ทาง รร นี้ด้วยว่า แต่เดิมนั้น รร มีนโยบาย ยอมรับเด็กพิเศษเข้าเรียนแต่แรกหรือไม่ เรื่องนี้ ไม่ใช่ว่า รร จะต้องอุดมคติ ให้โอกาสแก่เด็กเท่ากัน   แต่ จะสามารถทำได้ หากเป็นการสร้างจุดขายในการคัดรับเฉพาะเด็กที่ ผปค sensitive หวาดระแวง เพื่อผลการตลาด ก็ได้ ทั้งนี้ ต้อง"แจ้งและประกาศเป็นนโยบาย"ใน"การรับเด็ก" "แต่แรก..." หากไม่มีนโยบายดังกล่าว .. ผปค กลุ่มนี้ก็ออกจะ sensitive เกินเหตุไปหรือเปล่า จะรวมขอตัวลาออก อย่างงั้นหรือ ... ในส่วนของ ผปค เด็ก ออฯ นั้น ก็ต้องยอมรับ เบื้องต้นก่อนด้วยว่า เด็กของเรา นั้น มีอาการ น่ากลัวในระดับใด คือว่า แค่ต้องเอาใจใส่เป็นพิเศษเพื่อแยกและดึง จุดเด่นและความเชื่อมั่น โดยสามารถเรียนกับเด็กปกติได้   หรืออยู่ในระดับ ที่ต้อง เรียนใน รร เฉพาะเลยทีเดียว เพราะมีความแปรปรวนของอารมณ์ ที่คาดหมายล่วงหน้าไม่ได้ (ตรงนี้ ต้องเห็นใจ ผปค ทุกฝ่าย และ จริงๆ รัฐ ต้องมองเห็นความจำเป็นตรงนี้ และ ผปค ต้องทำใจ และไม่อายที่จะ ไม่ฝืนเพื่อหลอกความรู้สึกเรา ว่า เด็กเรา นั้น ก็ยังปกติ) แต่ให้ตายเหอโรบิ้น รร แบบนี้ อุดมคติมาก และ ครูที่จะใช้ แทบจะต้องเป็นหมอและ ใจเย็นเฉียบสุดๆ เลยนะเนี่ย.... แก้ไขเมื่อ 04 มิ.ย. 53 05:29:51 จากคุณ : The Polar Bear เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 05:19:35

ความคิดเห็นที่ 12 ตอบว่า.....เราจะทำตัวปกติเหมือนทุกวันไปรับส่งลูกแบบชีวิตก็ยังดำเนินต่อไป  ไม่ว่าจะลูกเราหรือลูกใครๆ ก็มีสิทธิที่จะอยู่ ยืนได้บนโลกใบนี้เท่าๆกัน เราพาลูกไป Childrem Museum, ปาร์ค, Rec.center ห้องสมุด  สาระพัดที่ๆ จะเจอเด็กพิการ เด็กพิเศษ  เราไม่ปิดกั้นที่จะให้ลูกได้เรียนรู้ความแตกต่างของคน  ปล่อยให้เค้าไปเต้นด้วยกัน  ลูกเดินเข้าไปคุยเวลาเห็นกลุ่มผู้ใหญ่ดาว์นฯ ที่เราคิดว่าเค้าก็คงคิดแบบเด็ก อยากเล่นกับเด็ก(ตามอายุสมอง) มีปาร์ตี้กัน  เป็นโอกาสที่เราได้สอนลูกไปด้วยว่าต้องรักตัวเอง ห่วงและดูแลตัวเองดีๆ  เพราะลูกได้เกิดมาในร่างกายที่สมบูรณ์   คนเหล่านี้เค้ายังมาหาสิ่งดีๆ ให้ตัวเอง  เราที่ปกติก็ไม่ควรหาสิ่งไม่ดีมาใส่ตัวเอง  เราบอกลูกว่า มามี๊ไม่เคยเห็นคนเหล่านี้สูบบุหรี่ ดื่มเหล้า ทำให้ใครเดือดร้อนนะ ครั้งหนึ่งลูกเราเห็นคนพิการมาทำกลุ่มนอกสถานที่ นั่งเกร็งโยกตัวเอาหัวกระแทกพนักรถเข็น  ลูกทำตามแล้วถามว่าทำไม???  เราเข้าใจดีว่าลูกเราเค้าไม่เก็บมาเลียนแบบตลอดไป  หรือตั้งใจไปล้อเลียนอะไรหรอก  แค่ตอบคำถามลูกไปว่าเพราะอะไร?  แค่นั้นเด็กก็เข้าใจแล้ว จากเหตุที่คุณเจ้าของเรื่องเดิมตั้งมาถาม  เราว่าคุณเองเป็นคนคิดแทนลูก สร้างกระจกกั้นระหว่างเด็กพิเศษและเด็กปกติขึ้นมาเองค่ะ  อย่ากลัวว่าลูกจะไปเอาพฤติกรรมไม่ปกตินั้นมา  ผลดีที่จะเกิดคือลูกจะเจอคนที่อ่อนแอกว่าเค้า ๆ จะคอยช่วย เข้าใจคนอีกมิติหนึ่งได้ดีขึ้นค่ะ เรื่อง รร.ไม่บอกก่อน  เราว่าเป็นสิทธิของ รร.ที่จะไม่บอกว่ามีลูกใคร ชนชั้นไหน  ชนชาติใด เป็นเด็กพิเศษ ฯลฯ  เรียนที่นี่นะ เพื่อพิทักษ์สิทธิของเด็กเหล่านั้น   อีกส่วนหนึ่งก็คงจากการเรียนรู้จากสังคมที่ยัง...ปิดใจ ...ไม่เอาใจเขามาใส่ใจเรา(ถ้าเราเป็นผปค.เด็กพิเศษบ้างล่ะ) ทาง รร.จึงไม่บอกข้อมูลตรงนี้ด้วย???   ฝากให้คิดว่า.....เด็กทุกคนเป็นเด็กพิเศษหมด  คิดแบบนี้จะสบายใจค่ะ   ลูกเราก็เด็กพิเศษในห้องนะ  พูดมาก ถาม(ไม่รู้เรื่อง)มากพิเศษ สู้นะ อัศวินน้อยๆๆๆ เด็กพิเศษๆ ทุกคน แก้ไขเมื่อ 04 มิ.ย. 53 05:36:38 จากคุณ : one&only เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 05:30:48

ความคิดเห็นที่ 13 ้้เราว่าคุณใจแคบมาก ไม่ให้โอกาสคนเลย คิดถึงอกของพ่อแม่เด็กพิเศษคนนั้นบ้าง เค้าก็อยากให้ลูกได้รับโอกาสเหมือนเด็กคนอื่น คุณโชคดีที่ลูกคุณไม่เป็นเด็กพิเศษ ลองมองมุมกลับกันบ้างคุณจะรู้ จากคุณ : cherry-tong เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 07:50:00

ความคิดเห็นที่ 14 ^ ^ ^ เอ่อ เผื่อจะเข้าใจผิดนะคะ ลูกจขกท.นั้นเป็นเด็กพิเศษค่ะ และจดหมายนี้ ก็เป็นจดหมายที่ผู้ปกครองคนอื่นเขียนถึงทาง รร ค่ะ จากคุณ : lovelypam เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 08:21:43

ความคิดเห็นที่ 15 ขอโทษค่ะเข้าใจผิด จะว่าเจ้าของจดหมายค่ะ จากคุณ : cherry-tong เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 08:40:05

ความคิดเห็นที่ 16 ผู้ปกครองกลุ่มนี้ ใจเเคบมาก อยู่เเต่ในกลุ่มโลกเล็กๆ ของตัวเอง หรืออาจจะเป็นสังคมของคนต่างจังหวัด  ทำงาน-กลับบ้าน -เลี้ยงลูก ไม่ได้มองว่าขณะนี้โลกเค้าพัฒนาไปถึงไหนเเล้ว ยกตัวอย่างคนใกล้ตัวเราเลย เเม่เราเองคะ ตอนนี้เราท้องเเละเด็กมีโอกาสเป็นเด็กพิเศษเช่นเดียวกัน เเม่เเละหมอ พยายามบอกให้เอาเด็กออก  เพราะไม่อยากให้เป็นปัญหาสังคมเเละตัวเรา เเละเรื่องสุขภาพของเราเเละเด็ก บลา..บลา.. เเต่ตัวเรายืนยันที่จะเอาเด็กไว้เพราะว่าเค้าคือลูก เราถือว่ามันเป็นกรรมที่สร้างร่วมกันมานะ วันนี้เค้าไม่มา วันหน้าเค้าก็ต้องมา เราว่าทาง รร.ควรมีวิธีเเก้ปัญหาที่ดีกว่านี้ ไม่ใช่ว่ามาตัดโอกาสของน้องเจวี  เเค่จดหมายจากผู้ปกครองที่มองเเค่โลกของตัวเอง เเละเราเชื่อว่ายังมีผู้ปกครองอีกหลายๆคน พร้อมจะให้น้องเจวีเรียนกับลูกๆ เค้าได้ปกติ อย่างน้อยทางโรงเรียนน่าจะจัดประชุมผู้ปกครองของเด็กๆ เเละยกตัวอย่างที่ดีๆ ของเด็กพิเศษ เเละให้โอกาสน้องเจวีได้พูด เเละทำความรู้จักกับผู้ปกครอง เราเชื่อว่าถ้าน้องได้ขึ้นไปพูดเเนะนำตัวกับผู้ปกครองหลายๆท่านได้รู้จักกับน้องเจวีบ้าง จะไม่มีใครขับไล่น้องออกจากโรงเรียนเลย จากคุณ : Kapolo-KaTeJung เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 08:40:57

ความคิดเห็นที่ 17   ตามมาจากเวบดราม่า อยากจะบอกว่าโรงเรียนนี้ และเหล่าผู้ปกครองที่ทำหนังสือมานั้นมัน Toy Sa Tune สิ้นดี ไม่เคยสบถ ลงเวบบอร์ดขนาดนี้ สมัยเด็กผมเรียนโรงเรียนเอกชนของทหารคับใช่คับของทหาร 3เหล่าทัพเป็นคนก่อตั้ง และอยู่ในค่ายทหารใหญ่แห่งหนึ่ง เรียนตั้งแต่อนุบาลจนจบป.6 จะมีเด็กที่อ่อนชั้นกว่าผม2ปีซึ่งน้องสาวผมกับเด็กที่เป็นดาวน์ซินโดรม เรียนด้วยในชั้น คนนึงผมจำหน้าเค้าได้ดีแต่จำชื่อไม่ได้เพราะเห็นกันมาตลอดหลายปี พ่อแม่เด็กผู้ครองและเพื่อนร่วมชั้นไม่เคยมีปัญหา เด็กเล่นกันเหมือนปกติอยู่ด้วยกันเป็นเพื่อนเหมือคนอื่นๆ เด็กคนนั้นก็เป็นลูกทหาร เหมือนกันกับผม พ่อเค้าก็เป็นจ่าทหารอากาศ ทหารชั้นประทวนธรรมดา ในโรงเรียนมีทั้งลูกนายทหาร ลูกทหารชั้นประทวนอยู่กันเยอะแยะ เด็กตีกันทะเลาะกันพ่อแม่ไม่เคย มาโวยวายหรือเอายศมาข่มกัน ไอ้เด็กคนนั้น ผมยังมีรูปถ่ายที่บ้านเกิด ถ่ายในห้องเรียนกับเพื่อนทั้งชั้นคู่กับน้องสาวผมอยู่เลย โรงเรียนนี้เด็กทุกคนจะพูกพันมาก เพราะไม่ค่อยมีใครย้ายเข้าออกบ่อยนักเรียนกันตั้งแต่จำความได้ครู ก็แก่ๆ อยู่มานาน ผมจำชื่อครูได้ทุกคน สำหรับผมแล้วการที่ได้ยินเรื่องแบบนี้เป็นเรื่องที่ยอมรับไม่ได้ ทุกวันนี้ผมทำงานมีครอบครัวแล้ว อายุก็มากขึ้นๆ โรงเรียนวัยเด็กของผมให้ประสบการณ์ที่ดี ของการได้อยู่ร่วมกับเด็กพิเศษคับ ไม่เคยคิดเลยว่าแปลกแยก ยอมรับว่าแตกต่าง แต่ไม่ใช่ปัญหาใดๆทั้งสิ้นแน่นอน เป็นกำลังใจให้คับ จากคุณ : tunnie555 เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 08:46:08

ความคิดเห็นที่ 18 เห็นจดหมายที่คุณแนะนำน้องเจวี ในความเห็น 108 ทำเอาต่อมน้ำตาแตกกลางที่ทำงานเลยอ่า.................... ไม่ค่อยเขียนตอบใคร แต่วันนี้ตั้งใจจะให้กำลังใจคุณจริงๆ เข้มแข็งนะคะ โลกภายนอกคนดีมีมากกว่ากล่มคนใจแคบพวกนี้นะคะ แต่คนดีเค้าไม่ค่อยแสดงออกก้าวร้าวแบบคนพวกนั้นคุณเลยไม่รู้ คนดีๆ เค้าคงไม่กล้าเดินเข้ามาแล้วกอดคุณกับน้องเจวี หรอก ได้แต่แอบเป็นกำลังใจให้คุณเงียบๆ ค่อนข้างเชื่อมั่นว่าโรงเรียนที่คุณให้ลูกเรียนผู้ปกครองส่วนใหญ่คงไม่ใจแคบเหมือนกลุ่มที่เขียนจดหมายนี้หรอกค่ะ อาจจะเป็นแค่คนๆ เดียว หรือกล่มเล็กๆ แต่ทำไมโรงเรียนไม่ให้โอกาสคุณและคุณหมออธิบายเลย ว่าผลดี จะเกิดอะไรกับทั้งลูกของพวกเค้าอย่างที่แม่ๆ ในนี้เขียนกัน น่าจะให้โอกาสคุณแนะนำน้องและคุณหมอแนะนำ และให้น้องเรียนก่อน ถึงตัดสินใจกันด้วยเสียงส่วนใหญ่ ทำแบบนี้ไม่ไม่ถูกต้อง เข้าใจคะ และอยากย้ำให้คุณฟังอีกครั้งว่า "พ่อแม่เด็กพิเศษต้องยิ่งพิเศษกว่าเด็กค่ะ" คุณอ่อนแอไม่ได้ ย้ำว่า ไม่ได้ เพราะถ้าคุณไม่สู้เพื่อเค้าแล้วใครหล่ะ ลองเข้าไปอ่านเรื่องของ แม่ก้อย และหลายๆ คนที่เค้าสู้มาอย่างหนักเหมือนกันเพื่อเป็นกำลังใจนะคะ สู้สู้ค่ะ เพื่อลูกเรา แม่ไม่ถอย   ปล. ไหนๆ ก็ไหนๆ บอกชื่อโรงเรียนได้มั๊ยค่ะ อยาก Forward กระทู้นี้ไปให้ผู้บริหารเค้าอ่านจังว่าคนส่วนใหญ่ในสังคมค้าคิดแบบบบบนี้ โว้ยยยยยยยยยยยย อย่าฟังแต่คนส่วนน้อย ที่เห็นแก่ตัวแบบนั้น ฟังอีกด้านบ้างงงงง (ชักใส่อารมณ์) แก้ไขเมื่อ 04 มิ.ย. 53 09:19:07 แก้ไขเมื่อ 04 มิ.ย. 53 09:17:38 จากคุณ : ม่าม๊าไอ้จ้ำม่ำ (NICKYWEI) เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 09:10:51

ความคิดเห็นที่ 19   ตะกี้เขียนตอบไปที หายไปหมดเลย กระทู้นุ้น เสียใจด้วยคะ น้องสาว ก็เป็นเด็กพิเศษคะ เค้าหูตึง ไม่ได้ยินอะไร สมัยเล็กๆ พูดไม่ได้เลย ที่บ้านพาไปประถม ราชวินิต จนจบ แล้วก็ ตอนนี้ จบปริญญาตรีแล้ว เป็นครูสอนการศึกษาพิเศษนี่แหละคะ เค้าบอกว่า สมัยเค้ายังเด็ก มีครูจบด้านนี้น้อย เค้าอยากช่วยคนอื่นบ้าง บอกตรง ๆ ว่า ทำยังไร ถ้า รร ปกติ ที่น้องไปเรียนแล้ว ผู้ปกครองอื่น ไม่ชอบใจ ครูก็ไม่ช่วยอะไร ส่ง จมนี้ให้ เราว่า เค้าไม่แคร์คะ ออกมาดีกว่า อย่าไปสู้เลย สู้ไป เค้าก็ยิ่งไม่อยากจะดูแลลูกเราอยู่ดี ออก แล้วขอค่าเทอมคืน รร เค้าไม่แคร์ ที่ รร ที่ไม่เคยมีเด็กพิเศษจะไม่มีครูที่ทางการศึกษาพิเศษมาช่วยดูแลนะคะ ใช่ไหมคะ รร ที่น้องสาวไปเรียน ในห้องที่เด็กพิเศษ (ใน รร ราชวินิต มีทัง้ หูตึง ปัญญาอ่อน เป็นดาว มีหลายอย่าง) จะมีครูอีกสองคน สำหรับดูแลเด็กพิเศษคะ ดีมาก ขอบอก ค่าเทอม ก็ไม่ได้แพงขนาด เอกชนด้วยคะ น้องสาวนะ เรียน ป 1 สองปี กว่าจะรู้เรื่อง เด็กพิเศษ บางครั้งเราก็เข้าใจ ทำใจว่า ยังไงเสีย อยู่รวมกันในสังคม ก็ต้องมีบางคน ที่เค้ายอมรับไม่ได้อยู่ดี สอนให้เค้าได้เรียนรู้จุดนี้ ไม่ให้กลัวใคร ไม่ให้น้อยใจอะไรง่าย ๆต้องเข้มแข็งคะ และสักวัน เค้าจะอยู่ให้ได้ด้วยตัวเอง ถ้าไม่มีพ่อแม่แล้ว คะ สู้ต่อไปคะ จากคุณ : แม่หมูปิ้ง เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 09:29:53 A:119.224.2.181 X: TicketID:142447

ความคิดเห็นที่ 20 เด็กพิเศษไม่ใช่ว่าพ่อแม่อยากให้เรียนร่วมกับเด็กปกติแล้วเลยหน้าด้านไปขอเรียนหรอกนะ แต่เพราะได้รับการตรวจวินิจฉัยจากแพทย์เฉพาะทางแล้วว่า เด็กคนนั้นสมควรได้เข้าเรียนร่วมกับชั้นปกติ ซึ่งแยกเป็นเคสๆ ไป ไม่ใช่ทุกคนจะเรียนได้ ดังนั้นคนที่มาเรียนแสดงว่าได้รับการรับรองพร้อมหลักฐานทางการแพทย์ยืนยันแล้วว่า จะไม่เกิดปัญหาต่อทั้งฝั่งเด็กพิเศษและเด็กปกติ แต่อย่างว่า ใจคนมันคับแคบ ไม่เกิดกับลูกตัวไม่เข้าใจหรอก เวลาหมอยืนยันว่าต้องเรียนกับเด็กปกติในเคสนี้ แต่หาโรงเรียนที่ยอมรับไม่ได้ และพอหาโรงเรียนที่เชื่อแพทย์รับเรียนแล้ว ก็ยังไปเจอกลุ่มผู้ปกครองผู้มากไปด้วยทรัพย์สินของเจ้าชายเจ้าหญิงน้อยๆ อีกเกินครึ่งของนักเรียนทั้งหมด แอนตี้ ไม่รับฟัง ไม่สน ไม่ใช่ลูกกรู ไม่แคร์ ไปให้พ้น!!!! อีกจำนวนนับไม่ถ้วน ต่อให้อีกกี่ประชุมผู้ปกครอง อีกกี่ด๊อกเตอร์มาอธิบายว่าจริงๆ มันดีกับเด็กปกติเองในเรื่องการรับรู้ถึงความแตกต่างและการอยู่ร่วมในโลกใบนี้ พวกเขาก็ไม่เอา เพราะปิดใจตั้งแต่แรกแล้ว ลูกผมเป็นเด็กพิเศษที่มีคำวินิจฉัยให้ต้องเรียนร่วมกับเด็กปกติอีกคนนึง เรื่องเหล่านี้ทั้งหมด เจอมากับตัวหมดแล้ว เสียน้ำตากับเรื่องราวเหล่านี้มาไม่รู้กี่ครั้ง และตลอดชีวิตนี้ก็ไม่รู้ต้องเจอเหตุการณ์ซ้ำๆ นี้ อีกกี่ครั้ง จากคุณ : h mania เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 09:32:48

ความคิดเห็นที่ 21 เป็นกำลังใจให้นะค่ะ หาโรงเรียนใหม่เถอะค่ะ สู้สู้นะค่ะคุณแม่ จากคุณ : WiNnY_mIc_MaX เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 09:35:28

ความคิดเห็นที่ 22 เราว่าเค้าคิดได้ไงเนี๊ยใจแคบสุด ๆ ตอนเราเรียนประถม (โรงเรียนเรามีห้องเรียนสำหรับเด็กพิเศษด้วย แต่ถ้าใครพัฒนาการดีจะได้ขึ้นมาเรียนกับนักเรียนกลุ่มปกติคะ) นักเรียนห้องเดียวกับเราก็เป็นเด็กพิเศษคะ  เราไม่รู้หรอคะว่าเค้าเป็นอะไร  แต่ตอนเราอายุ 11 ปี  เค้าอายุ 15 ปี อะคะ เค้าก็ไม่ได้ทำความเดือดร้อน อะไรให้เรา เพียงแค่ว่าพัฒนาการเค้าช้ากว่าอายุเท่านั้น   เรากับเพื่อนก็เล่นกับเค้าตามปกติ เราเพิ่งรู้ว่ามีคนใจแคบ แบบนี้ด้วย  ทำไมไม่ลองคิดกลับกัน ถ้าเป็นลูกตัวเองบ้างจะรู้สึกอย่างไร จากคุณ : flukeball เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 09:39:04

ความคิดเห็นที่ 23 รู้สึกว่า กระทู้ดั้งเดิม จะหายพังแล้วนะครับ จากที่เพิ่งเข้าล่าสุดเมื่อกี้นี้ จากคุณ : h (h mania) เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 10:07:47

ความคิดเห็นที่ 24 จับผู้ปกครองที่เขียนจดหมายนี้ มาแหวกอกแล้วเอาหัวใจสัตว์ใส่ลงไปถ้าจะดีกว่าหัวใจดวงที่มีอยู่ในตัว ไม่รู้คิดได้ไง แทนที่จะถือเป็นโอกาสที่ดีสอนลูกให้รู้ว่าในโลกใบนี้มีคนหลากหลาย ทั้งโชคดี ทั้งโชคร้าย สมบูรณ์ ไม่สมบูรณ์ มากกว่าสมบูรณ์ ตาลว่าคนที่โชคร้ายคือลูกของเขาคะ เขาจะโตขึ้นอย่างที่มีต้นแบบไม่ดี แล้วก้อยู่กบโลกแคบๆของพ่อแม่ ที่คอยปกป้องลูกจนเวอร์ กลายเป็นว่าไม่เคยได้ปล่อยให้ลูกเรียนรู้ชีวิตจริงๆ ถ้าโรงเรียนตัดสินใจทำตามที่จดหมายขอมา คิดในแง่ดีซะคะ ว่าลูกคุณจะไม่ต้องเจอเพื่อนที่มีพ่อแม่ใจแคบ เพราะสุดท้ายความใจแคบนั้นอาจตกมาถึงลูกในที่สุด เราหาที่ใหม่ให้ลูกของเราอยู่อย่างมีความสุข และดูแลให้เขารู้จักที่จะทำให้ตัวเองมีความสุขบนโลกหลากสีใบนี้คะ เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : แม่ลูกตาว (jackgeo) เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 10:26:43

ความคิดเห็นที่ 25 จขกท. จ๋า ... หาดใหญ่ เป็นอำเภอ ในจังหวัดสงขลา นะคะ ไม่ใช่ จังหวัด หาดใหญ่ แก้ไขเมื่อ 04 มิ.ย. 53 10:38:38 จากคุณ : sakurasato เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 10:37:55

ความคิดเห็นที่ 26 มีแต่ เขาพยายามสนับสนุนให้เด็กพิเศษ คนพิเศษ เข้ามาในสังคมมากขึ้น บริษัทต่าง ๆ ก็พยายามรับคนพิเศษทำงาน เพื่อให้โอกาสเขา เข้าสังคม และ ใช้ชีวิตได้อย่างคนปกติ แต่...นี่อะไร งงค่ะ งงกับผู้ปกครองในจดหมาย บอกตรง ๆ ว่า ถ้าในห้องเรียนลูกเรา มีแบบนี้ เราจะรู้สึกดีกับโรงเรียนนี้มาก ๆ ค่ะ และ ดีใจว่า คิดไม่ผิดที่เืลือกโรงเรียนนี้ให้ลูกเรียน   ใจเขาใจเรา ถ้าลูกเราเป็นเด็กพิเศษ เราก็อยากให้สังคมให้โอกาส และ ยอมรับลูกเรา เพื่อไม่เป็นการตอกย้ำความพิเศษของเขา ให้กำลังใจคุณแม่น้องนะคะ สู้ ๆ ค่ะ เด็กพิเศษอย่างที่เรียกกัน ก็เป็นเด็กพิเศษจริง ๆ ในความคิดเรา เราเจอแบบนี้บ่อย ๆ  สักวัน คุณแม่จะพบความสามารถพิเศษของน้องที่เด็กคนอื่นไม่มี แก้ไขเมื่อ 04 มิ.ย. 53 11:11:13 จากคุณ : tuntang เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 11:10:01

ความคิดเห็นที่ 27 เข้ามากอดคุณ จขกท ค่ะ เรานั่งอ่านไป น้ำตาไหลไป ทำไม โรงเรียนและผู้ปกครองเหล่านั้นถึงโหดร้ายจังเลย เราไม่รู้จะพิมพ์อะไรต่อไปแล้วค่ะ มันจุกอยู่ในอก พอจะมีวิธีไหนไหมค่ะ ที่เราจะสามารถแสดงความคิดเห็นของเรา ไปยังโรงเรียนและผู้ปกครองเหล่านั้น ให้เขาได้สำนึกหรือกระตุกต่อมความเอื้ออารีของพวกเขากันบ้าง จากคุณ : B4 ชั้น6 เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 11:15:38

ความคิดเห็นที่ 28 คืออยากถามว่า ทำไมผู้ปกครองคนนั้น หรือ กลุ่มนั้น ถึงกล้าคิดว่า ความรักของตัวเองที่มีต่อลูกนั้น ยิ่งใหญ่ กว่าความรักของพ่อแม่คนอื่นที่มีต่อลูกของเขา ทำไมถึงกล้ามองว่า ลูกของตัวเอง มีคุณค่า มีความเป็นคนมากกว่า ลูกของคนอื่น เป็นมนุษย์ที่สักแต่มีชีวิต แต่ไร้หัวใจ ไร้ความเป็นคนมากๆ เลยค่ะ อันนี้ขอประนามจริงๆ ที่โรงเรียนของไอ้แสบเล็กแสบใหญ่ มีเด็กพิเศษมากมาย ทั้งพิการทางสมอง(CP) กลุ่ม ออทิสติก กลุ่ม แอสเปอเกอร์ กลุ่มสมาธิสั้น หรือแม้แต่พัฒนาการช้าทางด้านร่างกาย แล้วไงคะ เด็กๆ ในห้องอยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุขจะตายไป ไม่เห็นเด็กมันจะเป็นเดือนเป็นร้อนตรงไหน มีแต่ผู้ใหญ่นั่นแหละที่ชอบสร้างความวุ่นวายให้กับคนอื่น มุกเองมีความสุขทุกครั้งที่ยัยชุณฬี่กลับมาเล่าให้ฟังว่า วันนี้เธอได้ช่วยดูแลเพื่อนที่เป็นเด็กพิเศษอะไรบ้าง เธอเล่าด้วยความภูมิใจ ทั้งๆ ลำพังแล้ว ตัวเธอเองก็ยังเอาตัวไม่ค่อยจะรอด (เพราะสภาพร่างกายที่ไม่เท่าเพื่อนนัก) แต่เด็กๆ ทุกคนในห้อง ต่างก็เข้าใจกับการอยู่ร่วมกัน ยิ่งห้องของยัยชุณฬี่แทบจะเรียกได้ว่า ครบพิเศษเกือบทุกชนิดเลยด้วยซ้ำไป แต่ไม่เห็นเด็กๆ จะเกลียดกันเลย จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 11:30:36

ความคิดเห็นที่ 29 น่าจะ้เป็นโรงเรียนเอกชน ราคาแพง ทำให้ผู้ปกครองบางคน นึกรังเกียจ เพราะเขารวย เขามีเงิน ต้องจัดหาสิ่งที่ เริ่ดดดด ทีสุดให้ลูก เพราะฉะนั้น ถ้ามีเด็กพิเศษอยู่ด้วย เขาคงคิดว่า มันแย่ มันเสียศักดิ์ศรีลูกของเขา มีเงินแล้วไง การได้ให้ลูกเรียนรู้ที่จะอยู่กับความหลากหลาย บางที เงินมันซื้อไม่ได้นะ ถ้าผู้ปกครอง(กลุ่มที่เขียนจดหมายนี้ขึ้นมา) ยังเป็นแบบนี้อยู่ ฟันธงได้เลยว่าลูกๆ ของพวกเขาจะโตขึ้นมา เป็นคนเห็นแก่ตัวเองมากที่สุดในโลกคนนึง คนอื่นวายป่วง ช่างเขา เรารอดก็พอ เศร้านะ จากคุณ : RiNNe เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 11:47:59

ความคิดเห็นที่ 30 เศร้าอ่ะ ทำไมคนเราถึงได้ใจดำได้ขนาดนั้น คุณแม่น้องเจวี อยู่แถวไหนคะ ถ้าไม่รังเกียจละอยู่ใกล้ ๆ เรียน รร อนุบาลเล็ก ๆ กับลูกเราดีกว่าค่ะ ตอนนี้มีอยู่คน ห้องเตรียม (ลูกคนเล็กเราเรียน nursery) ชั้นโตไม่รู้ว่ามีไม๊ ถ้าอยู่ใกล้ ๆ อยากให้ลองติดต่อค่ะ ป.ล. บรรดาคุรพ่อคุณแม่ที่ส่งจดหมายนั้น ใจดำ และกำลังทำลายโอกาสการเรียนรู้โลกแห่งความจริงของลูกอยู่ค่ะ จากคุณ : Dare2Dream เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 12:15:12

ความคิดเห็นที่ 31 อ่านแล้วปลงค่ะ จะพูดว่าประเทศเจริญยากเพราะคนกลุ่มนี้ก้อได้ แทนที่จะช่วยกันพัฒนาเด็กพัฒนาบุคลากรมาช่วยกันพัฒนาประเทศในวันข้างหน้า พอเห็นว่าเค้าไม่เหมือนลูกตัวเองหน่อย ก้อกีดกัน แล้วเด็กพวกนี้เกิดมาเพื่ออะไรคะ จะให้นอนอยู่บ้านเฉยๆ หรืองัย ใจแคบ ถ้าไม่เกิดกับลูกตัวเองบ้างคงไม่รู้ อ่านกระทู้ก่อนนี้แล้วอยากร้องไห้ รู้สึกประเทศตัวเองด้อยพัฒนาเหลือเกิน ประเทศอื่นๆ เค้าส่งเสริมเด็กพิเศษกันมากมาย ส่วนประเทศเรา มีเงินก้อส่งได้ ไม่มีเงินก้อต้องปล่อยตามมีตามเกิด จากคุณ : ดีใจที่เกิดเป็นคนไทย เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 12:31:35

ความคิดเห็นที่ 32 เข้ามาติดตามความคืบหน้าจากคุณแม่น้องเจวี นะคะ ว่าทาง รร.จะให้โอกาสน้องหรือเปล่า หรือว่าจะย้ายน้องไปเรียนที่ไหน ปล.เพิ่งเข้ามาเมื่อสาย ๆ ได้อ่านเฉลยแล้วเห็นใจมากค่ะ แต่อย่างน้อยนะคะ น้องเจวีก็อยู่ในครอบครัวที่มีความพร้อม ยังไงขอให้สู้ต่อไปนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : สรณธรรม เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 12:40:46

ความคิดเห็นที่ 33 วันนี้เมื่อห้าปีก่อน....................... เช้าวันนั้น แม่ก้อยไปส่งลูกที่โรงเรียน ครูใหญ่คนใหม่ที่พึ่งย้ายมาเดินตรงเข้ามาทัก บอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วย แล้วเชิญแม่ก้อยไปที่ห้องธุรการ ครูใหญ่เริ่มต้นแบบไม่อ้อมค้อมว่า เรื่องที่จะคุยวันนี้ เป็นเรื่องที่ sensitive มาก เกี่ยวกับคุณนนท์ มีผู้ปกครองประมาณ 40 คนมาร้องเรียนกับครูใหญ่ว่า การมีเด็กพิเศษเรียนร่วมในห้องเรียน ทำให้การเรียนของเด็กปกติเรียนไม่ได้เต็มที่ เด็กพิเศษบางคนชอบทำท่าทางแปลกๆ ไม่น่าดู และเหตุผลอีกมากมายที่ผู้ปกครองบอกว่า โรงเรียนต้องมีมาตรการบางอย่างเพื่อแยกเด็กพิเศษออกจากห้องเรียนปกติ ไม่อย่างนั้นจะพากันเอาลูกลาออกจากโรงเรียน ครูใหญ่บอกว่า แม้มันจะเป็นเหตุผลที่ฟังไม่เข้าท่า แต่ด้วยเหตุผลทางธุรกิจ และข้อมูลสนับสนุนว่าในช่วงสองปีที่ผ่านมา มีเด็กนักเรียนหลายสิบคนลาออกด้วยเหตุผลของการมีเด็กพิเศษเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียน ระหว่างแม่ก้อยกำลังมึนๆ ครูใหญ่ก็สรุปว่า คณะกรรมการโรงเรียนได้ตัดสินใจแล้วว่า จะแยกชั้นเรียนของเด็กพิเศษออกจากเด็กปกติ โดยจะเริ่มเร็วที่สุด แม่ก้อยฟังด้วยความ”มึน” อย่างแรง ไม่ได้ตอบอะไรครูใหญ่ แล้วก็เดินออกมาอย่างงงๆ เข้าไปในนั่งรถ แล้วเริ่มคิดว่า มันอะไรกันเนี่ย แต่ไหนแต่ไรมา โรงเรียนไม่เคยมีปัญหากับเด็กพิเศษ ลูกได้รับการดูแลอย่างดี ทั้งจากครูปกติ และ ครูการศึกษาพิเศษ ผู้ปกครองของเพื่อนลูกก็คุยกันดี ไม่เห็นมีใครมีปัญหากับการที่ลูกเป็นเพื่อนร่วมชั้น สุดแล้ว แม่ก้อยพบว่า แม่ก้อยคิดไปเอง ไม่ใช่ทุกคนที่เห็นใจลูก และ ไม่ใช่ทุกคนที่เข้าใจลูก โชคร้ายหนักเข้าไปอีก เมื่อลูก ออกอาการ”ป่วน”สุดๆ เริ่มด้วย ไม่ยอมเรียน เดินไปเดินมา อารมณ์หงุดหงิดเวลาโดนดุ  ทำอะไรให้ตรงกันข้ามไปหมด  บอกขวาเธอก็ไปซ้าย บอกให้ทำอันนี้เธอจะทำอันนั้น ไปๆมาๆ เหมือนโดมิโนล้ม เพราะพอลูกป่วน ครูก็เริ่มเครียดไปด้วย ไม่ใช่เครียดเพราะความป่วนของลูก เครียดเพราะกลัวว่า ความ”ป่วน”ของลูก จะกลายเป็น Topic ของการมีเด็กพิเศษในห้อง หลังจากตั้งตัวกันได้หนึ่งพัก เราตัดสินใจว่า ลูกคงไม่พัฒนาแน่ ถ้าต้องแยกห้องออกมาต่างหาก แม้ว่า การแยกห้องจะสามารถส่งเสริมส่วนที่ดีของลูกให้ดียิ่งขึ้น แต่ เรื่องทักษะทางสังคม คงไม่ได้ เผลอๆจะแย่เข้าไปกันใหญ่  ในช่วงนั้น เราคิดว่า ถ้าเป็นอย่างนี้ เราย้ายโรงเรียนลูกดีกว่า มันคงมีซักที่สิน่า ที่ต้อนรับเด็กอย่างลูก แม่ก้อยพาลูกไปทดสอบ IQ ใหม่อีกครั้ง จริงๆแล้วเมื่อปีก่อน นักจิตวิทยาก็ทดสอบไปแล้ว แต่เป็นแบบ non-verbal เพราะตอนนั้นลูกยังสื่อสารไม่ค่อยดี ปีนี้นักจิตวิทยาบอกว่าขอลองอีกครั้ง ด้วยแบบทดสอบปกติ ผลก็ไม่ต่างจากเดิมนัก เพียงแต่เรารู้ว่า ส่วนที่ดีของลูก ลูกทำได้เท่ากับเด็กอายุ 13 ขวบ และ ส่วนที่แย่ ลูกทำได้เพียงแค่เด็ก 4 ขวบเท่านั้นเอง  แต่โดยรวมแล้ว คะแนนที่ลูกได้ก็นับว่าไม่เลวนัก ซึ่งเราคิดว่า คงเป็น”ใบเบิกทาง”ที่พอใช้ได้กับการหาโรงเรียนใหม่ให้ลูก เดี๋ยวเยิ่นเย้อ..ชวนไปกระทู้ใหม่เลยละกันค่ะ http://www.pantip.com/cafe/family/topic/N9328575/N9328575.html แก้ไขเมื่อ 04 มิ.ย. 53 12:56:46 จากคุณ : แม่ก้อย เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 12:43:28

ความคิดเห็นที่ 34 วันนี้แม่ แม่ชานเรือนอยู่ในนี้หมดเลยอ่ะ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ จากคุณ : magicjeed เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 13:45:58

ความคิดเห็นที่ 35 เราอยากจะรวมกลุ่มคุณแม่ใจดีในห้องนี้ และไปคุยกับพวก ผู้ปกครองในห้องที่น้องอยู่จังค่ะ  ถ้าทำได้ หรือ ไม่ก็จดหมาย ลงชื่อก็ได้นะค่ะ เผื่อ ผู้บริหารสูงสุดของ โรงเรียน จะมีสมองส่วนที่ยังมีความเมตตาอยู่ เปิดใจกว้างมองด้านศีลธรรม มากกว่าธุรกิจ สักนิดก็ยังดี ใจเย็น ๆ นะค่ะ อย่างน้อย ก็ยังมีคุณแม่หลาย ๆ ท่านในห้องนี้ยินดีรับฟัง และช่วย ในสิ่งที่พอช่วยได้ค่ะ จากคุณ : แม่ลุกหนึ่ง (นางฟ้าขี้เหร่) เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 14:05:36

ความคิดเห็นที่ 36 #มาแปะในทู้นี้อีกรอบ# อ่านแล้วอยากไปอ.หาดใหญ่ จ.สงขลา  อยากไปกอดน้องเจวีจัง.. หนูน่ารัก มากลูก.. พร้อมๆกับรู้สึกไม่พอใจโรงเรียนและผู้ปกครองที่เขียนจม.นั้น มากๆ  ตอนนี้ที่อยากรู้..แต่คงไม่ได้คำตอบก็คือ  อยากรู้ว่าโรงเรียนรู้ได้ยัง ไงว่าจดหมายนั้นเขียนโดยผู้ปกครองชั้นอ.1  เค้ารวบรวมรายชื่อใส่ในท้าย จดหมายมารึยังไง?  รึว่ามันเป็นจดหมายของคนแค่1-2คนๆบางจำพวกเท่า นั้นแล้วโรงเรียนก็ไปเชื่อ  จริงๆกอล์ฟคิดว่าน่าจะจัดประชุมผู้ปกครองเลยว่า จริงๆแล้วผู้ปกครองทั้งหมดคิดอย่างไร  ไม่ต้องให้ทางคุณแม่น้องเจวีไปฟังก็ ได้ๆผลแล้วค่อยมาบอก  แต่ก็อย่างว่าสังคมสมัยนี้หน่ะค่ะมันมีคนที่ไม่เข้าใจ เรื่องพวกนี้อีกเยอะ  อย่างน้องกองปราบก็ไปเนิสก็เจอเด็กพี่เศษทุกวันตั้งแต่ 2เดือนจน2ขวบแล้วกอล์ฟไม่เห็นเค้าจะรู้สึกอะไรเลิกเนิสเจอพี่ๆเด็กพิเศษ แกก็เล่นด้วยกันดีอ่ะค่ะ((น้องกองปราบไปเข้าเนิสสถาบันพัฒนาการเด็กราช นครินทร์จ.เชียงใหม่ค่ะ)) บางทีไปเนิสน้องกองปราบไม่ยอมไปห้องที่เค้าอยู่ แต่ไปเข้าชั้นเรียนกับพี่ๆพิเศษอีกไปเล่นไปทำกิจกรรมกะพี่ๆสักแป๊บถึงจะไป เนิสเค้าหน่ะค่ะ  แกเลยกลายเปนเด็กปกติที่ไปเรียนกะเด็กพิเศษคนเดียวใน ห้องนั้นเลยแกก็กลายเป็นเด็กพิเศษจริงๆไปเลย   อิอิ ตอนนี้คิดเลยว่า โรงเรียนที่ดีๆในหาดใหญ่คงมีอีกเยอะนะคะ  กอล์ฟอยาก ให้คุณแม่หาที่ใหม่ไปเลยค่ะ อย่าได้คิดว่ารร.ที่เริศหรูดูดีนั้นจะดีเสมอไป..   อย่าได้แคร์ค่ะคุณแม่น้องเจวี  เชิ่ดใส่เลยค่ะขอบอกกกกกอย่าไปง้อพวกคน ใจแคบพวกนี้  มาสู้เพื่อลูกด้วยกันนะคะ  สู้ๆค่ะ  กำลังใจมาแล้วววว จากคุณ : กอล์ฟกะเทวดาน้อยนะคะ (HACKER HUNTING in The City) เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 14:24:30

ความคิดเห็นที่ 37 พอดีปกติไม่ได้เล่นห้องนี้หรอกนะครับแต่ไปได้อ่านกระทู้นี้ในเว็บอื่นมาก็เลยอยากจะมาเป็นกำลังใจให้นะครับ คงต้องยอมรับนะครับว่าสังคมไทยของพวกเรายังคงไม่เปิดกว้างนักในเรื่องแบบนี้ โดยเฉพาะบรรดาผู้ปกครองส่วนใหญ่ที่มักจะเอาเรื่องของตัวเองเป็นที่ตั้ง กลัวว่าเด็กพิเศษจะมาฉุดรั้งพัฒนาการของลูกตัวเอง ก็อย่าเก็บเอามาใส่ใจนักเลยครับ เครียดเสียเปล่าๆ ส่วนตัวผมอยากแนะนำว่าหาโรงเรียนอื่นที่เค้าเปิดโอกาสรับเด็กพิเศษเข้าเรียนกับเด็กปกติจะดีกว่าไหมครับ หรือหาไม่ได้ก็คงต้องเรียนในโรงเรียนเฉพาะของเด็กพิเศษ เพราะหากดื้อดึงจะเรียนให้ได้ ผมกลัวว่าจะโดนเด็กอื่นๆรงแกเอา จะยิ่งแย่กว่านะครับ จากคุณ : MaxmanMania เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 14:41:39

ความคิดเห็นที่ 38 ทำอะไรไม่ได้ นอกจากจะให้กำลังใจคุณแม่และน้องจ้า  อยากให้คุณแม่เข้มแข็งสู้ต่อไปเพื่อน้องเจวี อย่ายอมแพ้อะไรง่ายๆ แม้ว่าบนโลกนี้มันจะมีความไม่เท่าเทียมกันถึงแม้จะเกิดคนเหมือนกัน แต่ความเป็นมนุษย์มันไม่เหมือนกัน อย่างน้องคุณแม่ยังได้กำลังใจจากห้องพันทิป ปล.อยากเห็นหน้าอาจารย์มาก  อยากจะถามเค้าว่านี่หรือคือจรรยาบรรณครู     ถึงทำแบบนี้ได้ หรือเพียงเพราะไม่อยากให้ต้องสูญเงินไป จากคุณ : shower gel เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 15:03:43

ความคิดเห็นที่ 39 เป็นกำลังใจให้คุณแม่น้องเจวีนะคะ หัวหน้าเราก็มีลูกเป็นเด็กพิเศษเหมือนกันคะ คุณหมอยังแนะนำว่าให้เรียนโรงเรียนสำหรับเด็กพิเศษเลยค่ะ แต่หัวหน้าเราไปดูรร.สำหรับเด็กพิเศษมาแล้วรู้สึกว่าถ้าลูกอยู่รวมกับเด็กพิเศษคนอื่นๆ พัฒนาการคงไม่ดีขึ้นแน่ เลยตัดสินใจหารร.ให้ลูกเรียนกับเด็กปกติค่ะ ซึ่งก็เจอรร.ที่ดีมากๆเลย ปัจจุบันน้อง5ขวบพัฒนาการดีขึ้นมากๆเลยค่ะ เพราะหัวหน้าไม่ท้อแท้และไม่เคยอายที่จะบอกใครๆว่าลูกเป็นเด็กพิเศษค่ะ ยังไงต้องมีรร.ที่ดีสำหรับน้องเจวีแน่ค่ะ ออกมาจากรร.นั้นดีแล้วค่ะ มีแต่สังคมคนใจแคบค่ะ แม้กระทั่งผอ. เป็นครูแท้ๆ แต่ยังห่วงรายได้มากกว่าคำว่ามนุษยธรรมเลย จากคุณ : viwi_only (viwi_only) เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 15:19:01

ความคิดเห็นที่ 40 เสียใจมากคะที่ยังมีเพื่อนร่วมอาชีพแบบนี้   ที่โรงเรียนของมิ้นต์ก็มีเด็กพิเศษเรียนร่วมกับเด็กปกติ ไม่เห็นว่าจะเคยมีปัญหาอะไรพัฒนาการของเด็กพิเศษก็ดีขึ้นเพราะมีสิ่งแวดล้อมมีเพื่อนดีๆๆ  พ่อแม่เพื่อนก็ไม่ใจแคบ ลูกมิ้นต์ก็เรียนกับเพื่อนที่เป็นเด็กพิเศษแบบนี้ เล่นด้วยกัน ไม่เห็นจะรู้สึกว่าแตกต่างเลยคะ พัฒนาการของลูกมิ้นต์ก็ตามวัยไม่ช้า  เป็นกำลังใจให้คะเพราะของแบบนี้มันต้องการกำลังใจมากๆๆ  มากกว่าจะมาทำแบบนี้อ่านแล้วเสียความรู้สึก  นี้หล่ะน้า การศึกษาไทย  น้ำใจคนไทย  หายไปไหนกันหมด เศร้าใจคะ จากคุณ : ครูมิ้นต์ ณ BS (Muzazhi) เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 15:23:58

ความคิดเห็นที่ 41 ขอให้คุณแม่ เข้มแข็งไว้นะ ฟ้าหลังฝนจะสดใสเสมอ ตอนลูกเรียน อ1 กับ อ2 ก็มีเด็กพิเศษ หรือออทิสติก แต่หน้าดูไม่ค่อยออก  เราไม่รู้สึกอะไรเลย มีแค่คนเดียว โรงเรียนคงเอาไว้ห้องละคน ยังรู้สึกดีนะที่โรงเรียนให้โอกาสเด็ก ลูกไม่รู้ด้วยว่าเพื่อนคนนี้เป็นอะไร ก็ไม่บอกเขาด้วย ตอนอ2 เขาก็บอกคนนี้ไม่นั่งที่ ชอบเดินไปเดินมา คุณครูก็ต้องเรียกไปนั่งที่ ล่าสุดไปเดินห้าง เจอเด็กพิเศษที่เรียนกับลูกตอน อ1 เขาจำลูกเราได้ เพราะเล่นด้วยกันมา ก็ทักทายกันถามไถ่เรียนที่ไหนกัน  แฟนเราบอกไม่บอกไม่รู้นะ จากคุณ : BabyBye เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 15:39:11

ความคิดเห็นที่ 42 ขอชื่อโรงเรียนหลังไมค์ได้ไหมครับ จากคุณ : FinarE เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 15:40:24

ความคิดเห็นที่ 43 คนพวกนั้น ถ้าไม่มีลูกเป็นเด็กพิเศษซะเองคงไม่มีวันเข้าใจหัวอกใครหรอก คนใจแคบแบบนี้ ทั้งผู้ปกครองทั้งครู รร นั้น สมควรโดนประจาน จะรังเกียจรังงอนอะไรนักหนา คนเหมือนกันแท้ๆ อยากให้ประจานเลยค่ะ อยากเห็นหนังหน้าคนจิตใตคับแคบ ไม่สมกับเป้นพ่อเป้นแม่คน ไม่สมกับเป็นแม่พิมพ์ที่จะสอนใครได้ โมโหจริงๆ เป็นกำลังใจให้น้องเจวี และคุณแม่นะคะ จากคุณ : น้ำมนต์เด็กชายขนตางอน..โช๊ะ เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 15:55:29

ความคิดเห็นที่ 44 ทำไมไม่เอารูปขนาดเต็ม ๆ ที่เกิน 200K ไปฝากไว้ที่เว็บฝากรูปแล้ว Direct link ตัวจริงมาล่ะ เว็บนี้ฝากรูปขนาดใหญ่มาก ๆ ไม่เกิน 100 mb http://www.imagehost.org/ เพิ่มตัวอย่างค่ะ นี่คือรูปที่ขยาย 300% http://h.imagehost.org/0627/Untitled-1_7.jpg แก้ไขเมื่อ 04 มิ.ย. 53 16:04:42 จากคุณ : lizard8 เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 16:01:06

ความคิดเห็นที่ 45 อ่านแล้วน้ำตาจะไหลค่ะ(ไม่กล้าไหลเดี๋ยวเค้ารู้ว่าอู้งานเข้าพันทิป หุหุ) คนบางคนก็ไม่มีหัวใจเลยเน๊อะ ดีแค่ไหนที่ลูกตัวเองปกติ น่าจะเข้าใจหัวอกคนเป็นแม่มั่ง ใจร้ายอ่ะ จากคุณ : smartdevil เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 16:14:31

ความคิดเห็นที่ 46 ตามมาอ่าน ..แล้วมีแต่คำถามว่าทำไม สังคมในโรงเรียนเด็กเล็กเป็นแบบนี้ น่าสงสาร ที่โรงเรียนลูกสาวก็มีเด็กพิเศษคะ เค้ามาเล่าให้ฟังบ่อยๆ บางทีก็ไปช่วยกดน้ำดื่มให้ ผู้ปกครองเด็กที่เขียนจดหมายมา น่าจะเป็นพวกมีเงินในอำเภอแน่ๆ ถึงกล้ามาเขียนโดยใช้คำพูดน่าเกลียดมาก โรงเรียนก็นะ เอกชนก็ต้องพึ่งพาเงินค่าเทอมของเด็กเป็นหลักในการบริหารค่าใช้จ่ายต่างๆ ในโรงเรียน ยังไงขอให้ครอบครัวน้องเจวี สู้ๆ นะคะ เนี่ยะแค่ยกแรก ต้องเจออะไรอีกเยอะแน่ๆ เอาใจช่วยให้ผ่านพ้นอุปสรรคครั้งนี้ไปได้ด้วยดี จากคุณ : beebeemom เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 16:26:33

ความคิดเห็นที่ 47 อ่านกระทู้แล้วใจหายนะคะ  ใจหายว่าทำไมความเป็นมนุษย์ของผู้ปกครองพวกนั้นหายไปไหนหมด ...ใครค่ะ  อยากให้ลูกเป็นเด็กพิเศษ  ใครอยากให้คนอื่นมาว่าลูกเราแบบนี้... แม่น้องเจวีและน้องเจวีค่ะ   ขอกอดแน่น ๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ... ป. ล.  เพื่อนร่วมงานเราบอกว่าสงสัยผู้ปกครองพวกนั้นกลัวว่า  ลูกเค้าจะเรียนสู้น้องเจวีไม่ได้มั้งค่ะ  ทุกคนฝากกำลังใจมาให้นะคะ จากคุณ : สนิมดอกไม้ เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 16:41:06

ความคิดเห็นที่ 48 ลูกเราอยู่มาแตร์ก็มีเด็ก ๆ ที่เป็นดาวน์เรียนอยู่หลายคนนะคะ แต่อยู่คนละชั้นปีกับลูกเรา ตอนลูกเราเข้าไปใหม่ ๆ เวลาเราไปที่โรงเรียนแล้วเห็นน้อง ๆ เหล่านี้เดินอยู่กับเพื่อน ๆ หรือเล่นด้วยกันที่สนาม เรารู้สึกประทับใจโรงเรียนมาก ๆ ที่ให้โอกาสเด็ก ๆ และแสดงว่าคุณครูก็สอนเพื่อน ๆ เป็นอย่างดี เพราะดูจากการที่เล่นด้วยกัน เอื้อเฟื้อถ้อยทีถ้อยอาศัยเหมือนเป็นเด็กปกติเท่าเทียมกันทุกอย่าง เห็นแล้วทำให้เรารู้สึกแฮปปี้มากที่เลือกโรงเรียนไม่ผิด เป็นกำลังใจให้นะคะ เราว่าอาจจะดีเสียอีกถ้าไม่ได้เรียนที่นี่ต่อ เพราะเรามั่นใจว่ายังมีที่อื่นอีกหลายที่ที่ทางโรงเรียนและผู้ปกครองจิตใจดีกว่านี้ค่ะ จากคุณ : Pink Ballerina เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 16:54:25

ความคิดเห็นที่ 49 ทางโรงเรียนควรแจ้งผู้ปกครอง ก่อนว่ารับเด็กพิเศษเรียนร่วมด้วย  เพื่อให้ผู้ปกครองทราบและตัดสินใจก่อนเลือก รร. ค่ะ  ปัญหานี้จะไม่เกิด  ผู้ปกครองที่ใจกว้างก้อจะเลือก รร. นี้  แต่ถ้าในทางตรงกันข้างม  เขาก้อจะได้เลือก รร. อื่น  ทุกคนควรมีสิทธิ์ทราบข้อมูลก่อนตัดสินใจ  เรื่อง รร. ของลูกเป็นเรื่องใหญ่ของพ่อแม่ทุกคนค่ะ แก้ไขเมื่อ 04 มิ.ย. 53 17:16:28 แก้ไขเมื่อ 04 มิ.ย. 53 17:13:48 จากคุณ : mawantha เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 17:06:00

ความคิดเห็นที่ 50 ฝากให้ทางโรงเรียน ..... http://www.oknation.net/blog/im/2009/03/12/entry-1 เกิดมาจน ทนพากเพียร เล่า เรียนสู้ สร้างความรู้ เสริมปัญญา มหาศาล แม่สั่งคำ ย้ำอาภัพ อัประมาณ ทรัพย์สมบัติ ศฤงคาร มิพานพบ . วันละบาท ไปโรงเรียน หมั่นเพียรพาก พ่อตายจาก แม่ครวญคราง ข้างโลงศพ แปดลูกน้อย นองน้ำตา มาเคารพ แม่เหม่อลอย ละห้อยซบ ซอกศาลา . เรียนเถิดลูก แม่ไม่มี ที่ ทางให้ พลัดจากแดน มังกรไกล คว้า ไขว่หา ความอุดม ในแดนไทย วิไลตา กลับยากยับ เกินเยียวยา ล้าแรงใจ . จึงหมั่นเพียร ร่ำเรียนมา เป็นหน้าที่ แปดชีวี ไม่เกเร เหไปไหน ญาติมิตรห่าง ร้างลาลบ ไม่พบใคร หยัดยืนได้ ด้วยลำแข้ง แห่งมารดร . อยากเรียนเก่ง เป็นอะไร ฉัน ไม่รู้ ฟังคำครู พร่ำรำพัน สรรค์ คำสอน วจีแว่ว แจ้วจำเรียง เสียง กาพย์กลอน คล้ายคำพร ครูฝังจิต ติด นานเนา . จากโรงเรียน ก้าวเข้ามา มหาวิทยาลัย เรียนเรื่อยไป มิรู้ทิศ ดวงจิตเขลา ศึกษาศาสตร์ คณะนี้ ให้ที่เรา ไม่ต้องเอ็นฯ ก็ได้เข้า เฝ้าห้องเรียน . เป็นนิสิต กิจกรรม ทำ หัวหมุน หางานเสริม เพิ่มเงินทุน หนุน อ่านเขียน บรรณรักษ์ รับนิสิต จิต พากเพียร เมื่อยามว่าง เข้าผลัดเปลี่ยน เรียนรู้งาน . ซ่อมหนังสือ ยืม-คืนนั่น จัดชั้นด้วย เรียงให้สวย ค้นง่ายงาม ยามเรียกขาน ประจำชั้น หมวดแปดร้อย คอยจัดการ วรรณคดี สนุกสนาน อ่านเพลิดเพลิน . หนึ่งชั่วโมง ได้ห้าบาท ชาติอยู่ได้ ภาคภูมิใจ เงินสะพัด ไม่ขัดเขิน รวมหนึ่ง เดือน สามสี่ร้อย ไม่น้อยเกิน พอมีเงิน มายาไส้ ไม่อดกิน . ยังขับร้อง ฟ้อนร่ายรำ ทำ ดนตรี รับงานถี่ มีคนจ้าง เป็น นางศิลป์ พี่เรียนจบ ทบเงินมา เป็น อาจิณ เลี้ยงชีวิน ครบสี่ปี มี งานทำ . เป็นบัณฑิต คิดมุ่งงาน การ ศึกษา สอบบรรจุ ประกาศมา ชะตา ถลำ ได้ตำแหน่ง ราชการ งานประจำ เป็นคุณครู ค่าเลิศล้ำ นำเด็กดง . แม่ดีใจ ยิ้มรับร่า ชุด กากี มีสองบั้ง เสียด้วยซี ใช่ ขี้ผง ใบเสมา กลัดปกเสื้อ เรื่อ ลำยง หัวเข็มขัด ครุฑทองส่ง ดำรง ลักษณ์ . มิเคยซึ้ง คุณค่าคำ ความ เป็นครู จิตนิ่งอยู่ รู้เพียงงาน พึง ตระหนัก กลางป่าไร่ ดวงฤทัย ได้ ผ่อนพัก ค่ำคืนทัก ดวงเดือนดาว คราว วันเพ็ญ . มิเคยคิด ความเป็นครู อยู่ ที่ไหน รักงานครู เริ่มเมื่อใด ใจ ไม่เห็น ยี่สิบห้า ขวบปีผ่าน งาน ลำเค็ญ เช้าจรดเย็น ไม่เว้นว่าง เหมือนอย่างใคร . รวมลูกมาก นับพันหมื่น เขายื่นมา พร้อมคำว่า ฝากคุณครู ดูแล ให้ จึงวันนี้ นั่งนิ่งนึก ตรึก ตรองไป ครูอยู่ได้ ด้วยน้ำจิต รัก ศิษย์ตน . ความเป็นครู อยู่ที่ใจ ใช่ ที่อื่น จิตชุ่มชื่น คืนแรงกาย ไม่ สับสน เงินเดือนน้อย ค่อยค่อยใช้ ไม่ อับจน งานส่งผล ดลคนดี ศรี นาคร . เมื่อชีพหนึ่ง ได้เรียนรู้ เป็นครูเขา อย่าใจเบา ทิ้งคำครู ผู้สั่งสอน ส่งดินดาน เป็นดวงดาว แดนอัมพร ก่อนม้วยมรณ์ ขอเพียงศิษย์ คิด เศร้าใจ . อย่าดึงเด็ก ลงดินดาน แดนนรก เป็นครูจิต สกปรก เร่งแก้ไข รู้ถูกผิด ไม่คิดหวัง ชั่งกำไร เงินทองไซร้ เป็นตราตี ฤดีทราม . ความเป็นครู นั้นมิอาจ ประกาศชัด ปริญญา เกียรติบัตร น่าเกรงขาม แต่จริงแท้ ความเป็นครู คู่ใจงาม อย่ามองข้าม อวดกระดาษ ชาติล่มจม . มีผลงาน ข้ามขึ้นชั้น อาจารย์สาม ชำนาญการ พิเศษงาม ตามสั่งสม จ้างเขาทำ นำมาใช้ ไม่น่าชม ศักดิ์ศรีลม สมองกลวง ลวงแผ่นดิน . มีความรู้ ต้องรู้จริง ใช่ปลิ้นปล้อน เร่หลอกหลอน ค่าต่ำเตี้ย เรี่ยติดหิน เป็นดังสัม ภเวสี มีสองลิ้น จ้องล้วงกิน ของสดคาว ฉาวนรก . ใจครูเอย จงเป็นครู รู้ความดี อีกความเก่ง ต้องพึงมี สีไม่ตก ชาวประชา ไม่หยามหน้า แค่หญ้ารก ไล่เหยียบย่ำ ช้ำในอก ฟกในใจ . ประพฤติตน ให้ดีก่อน ค่อยสอนเขา ละโมบชั่ว หลงมัวเมา เกินแก้ไข เด็กตาดำ โง่และชั่ว มั่วตามไป เป็นครูไย ไม่สำนึก พิลึกครู . พฤติกรรม นำ ชาวชน ก่นหมิ่นเกียรติ เขาหยามเหยียด ปู - ชะนี ที่กรอกหู เหตุอันใด ใช้ สมอง ลองตรองดู อยากเป็นปู หรือ ชะนี อยู่ที่ตัว . หนึ่งลูกเลว พ่อแม่เจ้า เฝ้าสั่งสอน หนึ่งพ่อเลว ปู่ย่าวอน สอนใส่หัว หนึ่งแม่เลว ตายายบ่น จนแม่กลัว หนึ่งครูเลว พาลูกชั่ว ทั่วแผ่นดิน จากคุณ : Treasured Memories เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 17:06:22

ความคิดเห็นที่ 51 ขอเป็นกำลังใจให้ครอบครัวของน้องและคุณแม่มากๆ มันตื้อ จนเขียนอะไรไม่ออกเลย เจอคนมีความคิด แบบคนเขียนจดหมายนี่ จากคุณ : nanoSmile เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 19:02:49

ความคิดเห็นที่ 52 เราเห็นด้วยที่จะย้ายโรงเรียนนะคะ ผอ. และ คุณครู โรงเรียนนี้ ไม่คิดที่จะปกป้อง หรือ ช่วยเหลือ คุณแม่เท่าที่ควร เรามีสิทธิคาดหวังเมตตาธรรม ที่มากกว่านี้ จากคนที่จะมาอบรมสั่งสอนลูกเราค่ะ จากคุณ : AArin เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 19:42:38

ความคิดเห็นที่ 53 เมื่อกี๊ถามคุณแฟนว่า เรา "ตะเอง ถ้าปันๆ (หลานคุณแฟน อยู่ อ.2ครับ) ได้เรียนกะเด็กดาวน์ ตัวเองจะรับได้ป่าว" คุณแฟน "รับได้ค่า  เด็กดาวน์น่าฉงฉาน ปันๆได้บุญด้วย เค้าจะบอกให้ปันๆคอยดูแลช่วยเพื่อนคนนั้น" ใจบุญจรงๆคุณแฟนผมม  อิอิ จากคุณ : ปีหนึ่ง...เพื่อนกัน เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 21:15:27

ความคิดเห็นที่ 54 กระทู้เดิม  เริ่มด๋อยอีกละ อยากให้ผู้บริหารโรงเรียนนั้น  รวมทั้งเจ้าของจดหมาย อ.1 นั่น มีโอกาสมาอ่านกระทู้ของคุณแม่น้องJV จะได้หูตาสว่างสักที   ส่งกำลังใจให้คุณแม่ สู้ๆ นะคะ น้องJVน่ารักมากค่ะ จากคุณ : iampkd-bee เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 21:24:06

ความคิดเห็นที่ 55 จดหมายแบบนี้เหมือนในซีรี่ย์เรื่อง 1 litre of tears เลยอ่ะ ประเทศไหนก็เป็นแบบนี้เหรอ ตอนดูเรื่องนี้ก็คิดว่าผู้ปกครองเด็กๆคนอื่นใจร้ายจัง นี่มันเรื่องจริงของสังคมหรือนี่! โลกมนุษย์ สุดหยั่ง..... จากคุณ : With LoVe and Golden Fish เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 21:32:19

ความคิดเห็นที่ 56 http://www.pantip.com/cafe/family/topic/N9327374/N9327374.html อยากให้คุณแม่ไม่ท้อ และดิ้นรนหาโอกาสให้ลูก เพื่อให้น้องเจวีได้เห็นถึงความอดทน พยายามและสร้างโอกาสให้แก่น้องเจวีได้ด้วยมือของคุณแม่เองค่ะ อยากให้มองว่า ผู้ปกครองพวกนั้นเขายังไม่รู้ เขายังไม่เปิดใจ คุณแม่ต้องเปิดใจเขา และพยายามจนเขายอมรับเราและลูกให้ได้ค่ะ เพื่อสิทธิของลูกเรา และเพื่อให้ทุกคนเห็นว่า น้องเจวีก็คือเด็กธรรมดาคนหนึ่งซึ่งมีสิทธิเท่ากับเด็กทั่วไป เป็นกำลังใจให้คุณแม่น้องเจวีมาก ๆ อย่าท้อนะคะ เรามาสู้เพื่อลูกด้วยกันค่ะ จากคุณ : แม่น้องเอเอ เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 21:38:55

ความคิดเห็นที่ 57 เป็นอีกหนึ่งกำลังใจคะ จากคุณ : ตลาดวายอีกแระ เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 22:32:51

ความคิดเห็นที่ 58 อ่านแล้วน้ำตาไหล ขอเป็นกำลังใจให้คุณแม่และครอบครัว เจอ รร.ใหม่  และน้องเจอเพื่อนใหม่ที่เข้าใจเรานะคะ จากคุณ : มาม่าน้ำข้น เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 23:02:44

ความคิดเห็นที่ 59 เป็นกำลังใจให้ครอบครัวน้องเจวีนะคะ   ขออนุญาตแชร์ไปที่ fb ด้วย จากคุณ : mamacare เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 23:02:58

ความคิดเห็นที่ 60 กลับเข้ามาอีกรอบ  ไปสืบเสาะมาให้ค่ะ  ถ้าน้องเจวีไม่ได้เรียนที่โรงเรียนนั้น ไม่ว่าจะเหตุผลอะไรก็ตาม  ขอให้คุณแม่และครอบครัวอย่าได้ท้อจริงๆค่ะ และก็อย่าได้แคร์นะคะ  บ้านอยู่อ.หาดใหญ่จ.สงขลาใช่ไหมคะ  ขอให้คุณ แม่น้องเจวีติดต่อที่นี่ได้เลยนะคะ..   สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาสงขลา เขต2  ตามลิงค์นี้นะคะคุณแม่ http://www.ska2.obec.go.th/main/      ติอต่อไปเลยค่ะเพราะว่า..     ที่นี่เค้าจะต้องรวบรวมรร.ทั้งหมดทั้งรัฐบาลและเอกชนในอ.สงลาและอ.ใกล้ เคียงตามที่สนง.พื้นที่เขต2รับผิดชอบอยู่  เค้าจะทราบค่ะว่าโรงเรียนไหนรับ เด็กพิเศษเรียนร่วมบ้าง  เพราะโรงเรียนในเขตพื้นที่การศึกษาเขต2ควบ คุมอยู่นั้นจะต้องรายงานทุกอย่างในสถานศึกษานั้นๆให้สนง.เขตพื้นที่ทราบ ค่ะและจะมีการตรวจจากเขตพื้นที่ในทุกโรงเรียนและสถานศึกษาค่ะไม่ว่าจะ รัฐบาลหรือเอกชนไม่ว่าจะประถมหรือมัธยมหรือสายอาชีพค่ะ ให้ไปสอบ ถามเรื่องรายชื่อโรงเรียนนะคะ ไปติดต่อสนง.เขตพื้นที่เลยค่ะเล่าความจำ เป็นที่เราต้องการทราบรายชื่อโรงเรียนต่างๆให้เค้าฟัง  เค้าต้องบอกเราค่ะ เพราะมันไม่ใช่ความลับทางราชการนี่คะ  ไปพบผู้อำนวยการหรือรองผู้ อำนวยการเลยค่ะ  การติดต่อก็คงเกี่ยวกับกลุ่มส่งเสริมจัดการศึกษานะคะ แต่ก็ไม่รู้ว่าทางจ.สงขลากับจ.เชียงใหม่ระบบจะเหมือนกันไหมในเรื่องกลุ่ม งานต่างๆหน่ะค่ะแต่ที่เหมือนกันทุกจังหวัดคือในแต่ละจังหวัดจะแบ่งพื้นที่ใน หารควบคุมระบบการศึกษาค่ะให้เป็นเขตๆไปค่ะถ้าเป็นสมัยก่อนก็คือสำนัก งานศึกษาธิการจังหวัดหน่ะค่ะ หุหุ ที่ทราบเพราะคุณยายน้องกองปราบก็ทำ ในสนง.เขตพื้นที่การศึกษาจ.เชียงใหม่ค่ะเลยถามมาให้ค่ะ    อยากให้ลอง เข้าไปถามดูค่ะ  เราจะได้ไม่เหนื่อยวิ่งถามโรงเรียนทีละโรงไงคะ  คือถ้าได้ รายชื่อมาเราสามารถวิ่งตรงไปโรงเรียนนั้นๆได้เลยหน่ะค่ะ ทีนี้พอได้รายชื่อโรงเรียนมาคุณแม่ก็ไปติดต่อและสามารถดูการเรียนการ สอนของโรงเรียนเหล่านั้นได้ไงคะ  ว่าเข้ากันได้ไหมกับน้องเจวีและถูกใจ คุณแม่-คุณพ่อไหม  และไม่ต้องเสียเวลาในการตามล่าหาโรงเรียนด้วยว่า โรงเรียนไหนรับไม่รับเด็กพิเศษเรียนร่วมหน่ะค่ะ   สุดท้าย...ขอเป็นกำลังแรงใจให้นะคะ  ขอให้ฝันฝ่าอุปสรรคครั้งนี้ไปได้ด้วย ดี  ปัญหาทุกอย่างมีทางแก้ไขนะคะ ใจร่มๆเดี๋ยวก็มีทางออกค่ะ  ยังไงก็อย่า ร้องไห้มากค่ะเดี๋ยวตาจะเป็นแพนด้านะคะ อิอิ  เอาเวลาร้องไห้มาคิดหาวิธีสู้ เพื่อลูกกันดีกว่าค่ะ  ถึงเวลาเราสู้กันแล้ววววว  สู้ๆค่ะ จากคุณ : กอล์ฟกะเทวดาน้อยนะคะ (HACKER HUNTING in The City) เขียนเมื่อ : 4 มิ.ย. 53 23:57:45

ความคิดเห็นที่ 61 ขอแชร์ประสบการณ์นะครับ ผมเองก็เคยเป็นเด็กหาดใหญ่เหมือนกัน และมีพี่ชายเป็นเด็กพิเศษครับ แบบว่าดูออกกันเห็นๆ เลยละ หน้าตาบ่งบอก พูดจาก็ไม่ค่อยชัด พี่ผมอายุมากกว่าผมหนึ่งปี เรียนชั้นอนุบาลสูงกว่าผมหนึ่งชั้น และต้องเรียนซ้ำชั้นตอนอยู่ชั้นอนุบาล 3 อีกหนึ่งปี ซึ่งปีนั้น ผมเลยได้เรียนห้องเดียวกับพี่ ผมสอบได้ที่ 1 ได้กระปุกออมสินเป็นรางวัลจากคุณครู พี่ผมสอบได้ที่โหล่ แต่โรงเรียนไม่อยากให้ซ้ำชั้นอีกครั้งเลยให้ผ่าน ไม่แน่ใจว่าออกชื่อโรงเรียนได้มั้ย แต่คิดว่าในเมื่อไม่ได้เป็นผลเสียอะไร ก็ขอระบุไว้เลยนะครับ "โรงเรียนพล" (ตรงข้ามอำเภอฯ น่ะ) พี่ผมย้ายโรงเรียนบ่อยครับ เพราะพ่อแม่ย้ายที่ทำงานบ่อย และเรียนร่วมชั้นกับเด็กปกติมาตลอดชีวิต ยกเว้นชั้นป.5 เคยเข้าโรงเรียนเด็กพิเศษ ชื่อ "โรงเรียนสงขลาพัฒนาปัญญา" เป็นโรงเรียนประจำอยู่ตรงทางขึ้นสะพานข้ามไปเกาะยอ ตอนเรียนกับเด็กปกติ มีปัญหาเรื่องเพื่อนแกล้งเป็นประจำ ตอนเด็กๆ ก็แกล้งกันแบบตรงๆ เช่น หลอกเอาเงินค่าขนม ตอนโตๆ สมัยเรียนปวช. (ใช่ครับ ปวช. อ่านไม่ผิด - แต่เรียนได้ไม่เต็มที่หรอกนะ) จะเป็นการแกล้งในลักษณะโดดเดี่ยว ไม่คบ และแอบนินทา บางทีก็จับกลุ่มกันมองแล้วหัวเราะ โดยที่นึกว่าพี่ผมจะไม่รู้เรื่อง แต่เขารู้ครับ ความรู้สึกไวมากเวลามีคนล้อเลียนเขา ทุกวันนี้มีปมด้อยเวลาใครตำหนิอะไร จะเข้าใจว่าเป็นเพราะตัวเองพิเศษ ไม่ได้รู้เลยว่าคนปกติก็ทำผิด ก็โดนตำหนิกันได้ ส่วนตอนอยู่โรงเรียนเด็กพิเศษ พบว่าเด็กที่นั่นส่วนใหญ่จะนิสัยดี แต่พัฒนาการพี่ผมก็เร็วกว่าเด็กที่นั่นมาก รู้สึกว่าที่นี่ก็ไม่ใช่เลยให้ออก เพราะโรงเรียนเล็กมาก สังคมแคบ แทบไม่ได้เรียนรู้การใช้ชีวิต จากนั้นก็เปลี่ยนโรงเรียนเรื่อยมา โรงเรียนมัธยมของรัฐทั่วๆ ไปก็เคยเข้า สุดท้ายก็เรียนจบม.3 ออกมา (ครูใช้วิธีให้เกรดแบบปล่อยๆ แบบผ่านพอดี) การเรียนกับเด็กปกติที่ผ่านมา ถ้าให้ประเมิน ผมว่ามันช่วยให้พี่ผมเข้าสังคมเป็น เขารู้จักการใช้เงินซื้อของ นับเลข เขียนอ่านภาษาอังกฤษง่ายๆ ขึ้นรถประจำทางได้ แต่ในทางกลับกัน เรื่องที่โดนเพื่อนแกล้ง ก็ทำให้เขากลับมามีอารมณ์ฉุนเฉียวที่บ้าน แต่ก็ไม่มีปัญหาหนักอะไร เพราะโดยพื้นฐานไม่ใช่คนรุนแรง เลยไม่เคยถูกผู้ปกครองเด็กอื่นบ่นเลย นอกจากนี้ บางครั้งสังคมก็ชี้นำอะไรให้เขาผิดๆ เหมือนกัน เช่นวัตถุนิยม มีครั้งนึงพี่ผมเคยเอามือถือเครื่องเก่าไปขาย เพราะอยากได้เงินมาซื้อจอสี เป็นตัวอย่างที่ได้มาจาก "เด็กปกติ" ชัดๆ เพราะบ้านเราไม่เคยสอนแบบนั้น ที่ผ่านมา พบว่าครูเกือบทุกโรงเรียนจะเอ็นดูพี่ผมดีครับ และการเอาใจใส่พี่ผมเป็นพิเศษ ก็ไม่ได้ไปรบกวนการเรียนรู้ของเด็กอื่น อาจเป็นเพราะพี่ผมช่วยเหลือตัวเองได้ เพียงแค่ไม่เข้าใจเรื่องซับซ้อนเท่านั้น เด็กพิเศษนี่ สุดท้ายต้องยอมรับว่ามีแต่ครอบครัวเท่านั้นที่จะเข้าใจ อย่างที่หลายๆ คห.ว่านะครับ เด็กพิเศษแต่ละคนไม่เหมือนกัน ผู้ปกครองเด็กอื่นอาจไม่รู้ว่าลูกคุณเป็นยังไง ถ้าโรงเรียนให้โอกาสเด็ก ลองให้คุณได้ชี้แจงเกี่ยวกับลูกคุณ ว่าไม่เป็นอันตรายต่อเพื่อนๆ ผู้ปกครองหลายท่านอาจใจอ่อนขึ้นบ้างก็ได้ ขอเป็นกำลังใจให้นะครับ ตอนนี้พี่ผมหมดปัญหาเรื่องโรงเรียนแล้ว ปัจจุบันใช้ชีวิตอยู่บ้านเฉยๆ ก็ยังมีเรื่องให้ต้องสอนกันต่อไป ดูแลกันตลอดชีวิต แก้ไขเมื่อ 05 มิ.ย. 53 00:22:36 จากคุณ : ayres เขียนเมื่อ : 5 มิ.ย. 53 00:20:46

ความคิดเห็นที่ 62 มาเป็นกำลังใจให้อีกคน อ่านทู้เก่ามะวาน ทู้ด๋อย ตอนนี้ตามมาอ่านอีกทีอ่านได้แล้วน้ำตาร่วงเลย เห็นด้วยว่าหา รร ใหม่เถอะค่ะ รร แบบนี้ ไม่มีความรับผิดชอบแบบนี้ ถ้าวันนี้เค้ารับน้องเข้าเรียน ถ้ามีใครไปสะกิดอะไรอีก เค้าก้อคงจะทำแบบนี้อีกอ่ะค่ะ จากคุณ : คุณแม่ขี้เห่อ (myken) เขียนเมื่อ : 5 มิ.ย. 53 02:16:55

ความคิดเห็นที่ 63 ตามมาจากเว็บดราม่า...ครับ ไม่น่าเชื่อ ว่าจะเป็นดราม่าที่ดราม่าจริงๆ อ่านแล้วน้ำตาซึม..สงสาร เห็นใจ และเข้าใจครับ ^^ ตัวผมทำงานด้านสวััสดิการสังคมอยู่แล้ว..เคยทำโครงการคลุกคลีกับเด็กพิเศษมาบ้าง..ยืนยันว่าเด็กพิเศษหลายๆคนสามารถใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับเด็กปรกติได้ครับ... เป็นกำัลังใจให้น้องเจวี่ คุณแม่ คุณพ่อด้วยครับ... จากคุณ : S.G.BUU เขียนเมื่อ : 5 มิ.ย. 53 02:39:19

ความคิดเห็นที่ 64 จขกท.สู้ สู้ อดทนน่ะค่ะ เป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้ค่ะ ขอให้เจอฟ้าหลังฝนที่สว่าง สดใส ไว ๆ ค่ะ อ่าน จม.ของ ร.ร. เราอึ้ง ๆ แต่พอเห็นรูปน้อง เจวี ร้องไห้เลย น้ำตาไหลแบบกลั้นไม่อยู่ น้องน่ารักมาก ทำไมถึงทำกับน้องได้ลงคอ ขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัย โปรดคุ้มครอง น้องเจวีและครอบครัว ให้พบเจอแต่สิ่งดี ๆ และสมปรารถนาในสิ่งที่หวังด้วยเทอญ แก้ไขเมื่อ 06 มิ.ย. 53 03:39:54 จากคุณ : kungkiti เขียนเมื่อ : 5 มิ.ย. 53 04:08:06

ความคิดเห็นที่ 65 เห็นด้วยกับคุณ NATTI นัทตี้ #7 - ไอ้คนที่เขียนคำว่าผู้ปกครองอนุบาล ๑ นี่ ใจสัตว์จริง ๆ จากคุณ : เตร็ดเตร่ เขียนเมื่อ : 5 มิ.ย. 53 11:17:48

ความคิดเห็นที่ 66 อ่านแล้วน้ำตาไหลมาเป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : คุณชายยิ้ม (คุณชายยิ้ม) เขียนเมื่อ : 5 มิ.ย. 53 15:09:07

ความคิดเห็นที่ 67 กลับมาอีกรอบถึงจะรู้ความจริง สงสารน้องจังค่ะไม่ได้ไปโรงเรียนแล้วเห็นใจคุณแม่ด้วย สู้ๆนะคะเป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : jena_naam เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 53 01:27:05

ความคิดเห็นที่ 68   เผื่อพี่จขกท.กลับมาดู โห...ตั้งแต่เล่นพันทิปมา นี่เป็นกระทู้แรก ที่อ่านแล้วร้องไห้เลยอ่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ หนูก็มีลูกเหมือนกันค่ะ เข้าใจหัวอกคนเป็นแม่ ตอนท้อง หนูก็กลัวไปหมดทุกอย่าง แต่หนูคิดว่า ไม่ว่าอะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด และถ้าลูกจะเป็นอย่างไร เราจะทำให้ดีที่สุด ให้พึงไว้เสมอค่ะ พ่อและแม่เปรียบเหมือน..เทวดานางฟ้าของลูก ใครจะมองว่าลูกเราเป็นยังไงไม่ต้องไปแคร์ค่ะ ลูกเราไม่ได้เป็นปัญหากับเค้าแต่คนพวกนั้นเค้ามีปัญหากับลูกเรามากกว่า หนูเชื่อค่ะว่าพี่จขกท.เป็นแม่ที่เข้มแข็ง อย่าเพิ่งท้อนะคะ ห้องชานเรือนอบอุ่นจริงๆด้วย หากพี่ไม่มีเพื่อนคุยยังไงก็แวะมาบ่อยๆนะ หนูก็ชอบมาแอบดูห้องนี้ ได้ความรู้ด้วยค่ะ อิอิ ปล. ชักหลงรักน้องเจวีแล้วสิ ฝากจูจุ๊บสักฟอดด้วยนะคะ จากคุณ : สาวบัตรผ่านอยากคุย เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 53 01:48:25 A:125.26.171.22 X: TicketID:256690

ความคิดเห็นที่ 69 http://topicstock.pantip.com/family/topicstock/2008/07/N6770504/N6770504.html จากคุณ : sweetice (sweetice) เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 53 11:42:20

ความคิดเห็นที่ 70 คุณแม่น้องเจวีสู้ต่อไปนะคะ เข้มแข็งเพื่อลูก ทุกอย่างต้องผ่านไปได้ด้วยดีค่ะ แต่ถ้าทางรร.ทำขนาดนั้น เราว่า หารร.ใหม่ให้น้องเถอะค่ะ ให้เป็นรร.ที่น้องสามารถยืนอยู่ที่นั้นได้อย่างเต็มภาคหภูมิ ที่ๆ เค้ายอมรับน้องด้วยใจจริงๆ รร.นั้นเค้าคงยังต้องอาศัยเม็ดเงินจากเหล่าผู้ปกครองรวยๆ แต่จนน้ำใจ และใจแคบพวกนั้น น้องเจวีน่ารักมากค่ะ ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจนะคะ ยังไงเข้ามาอัพเดทข้อมูลด้วยนะคะ จากคุณ : noomind เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 53 09:40:25

ความคิดเห็นที่ 71   ทราบมาว่าทางโรงเรียนได้อ่านกระทู้ของคุณแม่น้องเจวีเรียบร้อยแล้วค่ะ ขอหอบกำลังใจให้ครอบครัวน้องเจวีด้วยคนนะคะ อ่านกระทู้แล้วหดหู่จัง ทำไมผู้ปกครองเหล่านั้นใจแคบเหลือเกิน จากคุณ : ความสวยสั่นไหวที่7.8 (saku_jung) เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 53 19:41:47

ความคิดเห็นที่ 72 น่าสงสารลูก ๆ ที่น่ารักของผู้ปกครองเหล่านั้นจริงๆ ที่มีพ่อแม่ใจคับแคบอย่างนี้ แล้วลูกเค้าจะเติบโตเป็นคนดีในสังคมได้อย่างไร ถ้าพ่อแม่ไม่ได้สอนให้รู้จักเอื้อเฟื้อแบ่งปันด้วยการทำให้ดูเป็นตัวอย่างแบบนี้ เฮ้อ คนเรา ทำไมใจแคบกันอย่างนี้ อ่านแล้วของขึ้น จากคุณ : saya (saya) เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 53 00:09:25

ความคิดเห็นที่ 73 ปีที่แล้วรับจ๊อบเป็นครูสอนเปียโนค่ะ มีน้องคนนึงเป็นเด็กพิเศษเหมือนกัน แรกๆ น้องไม่ค่อยยอมรับเราเท่าไหร่ แต่ก็พยายามสอนไป เล่นไป ไปๆมาๆ ปรากฏว่าเด็กพิเศษสอนง่ายกว่าเด็กธรรมดาอีกค่ะ ยิ่งตอนสอนคลาสท้ายๆที่น้องเริ่มยอมรับในตัวเราแล้ว น้องจะมีเรื่องมาพูดให้ฟัง ฟังรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้างเพราะน้องเพิ่งอยู่อ.2 แต่เค้าพูดไปหัวเราะไป ดูแล้วมีความสุขมากค่ะ ตอนแรกก็คิดเหมือนกันว่าจะสอนเค้าได้ไง เพราะไม่เคยเจอมาก่อน กลับมาบ้านเล่าให้พ่อกับแม่ฟัง พ่อก็เลยแนะนำว่าเวลาสอนน้องให้ใจเย็นๆ (ช่วงที่สอนอายุ20ค่ะ ยังเรียนไม่จบเลยค่ะ) ปล. น้องเรียนห้องเดียวกับเด็กปกติด้วยนะคะ ดูแล้วเหมือนไม่น่าจะมีปัญหาอะไรนะคะ เป็นกำลังใจให้คุณแม่คุณพ่อทุกครอบครัวที่มีลูกเป็นเด็กพิเศษค่ะ จากคุณ : ดาวน้อง เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 53 10:53:59

ความคิดเห็นที่ 74 เพิ่งตอบครั้งแรกในกระทู้แม่ๆ อ่านแล้วอึ้ง คุณแม่เข้มแข็งมาก ครับ( เห็นเสื้อน้อง มีตราโรงเรียนอยู่ พอเดาได้ว่าโรงเรียนไหน ) ตอนคุณแม่ กอดน้องแล้วร้องไห้ ผมอ่านแล้วอยากเข้าไปถามผอ ผู้ปกครองที่ปฏิเสธน้อง  ว่าจิตใจเค๊าทำด้วยอะไร  ทำไมใจแคบ อย่างนี้ (อยากเห็นหน้าผอ.จริงๆ ) เป็นโรงเรียนที่ หน้า เงิน มากๆ   เป็นโรงเรียนเอกชนแล้วไง เงินมาก่อน มนุษยธรรม หรือไง ไม่คิดว่าการพัฒนาสวนทางกับจริยธรรม ในใจคนไปหมดแล้ว ทำไมนะคนเราไม่นึกถึงกรรมให้มากๆ บทสรุปสุดท้าย ขอให้กรรมไม่ดีสนอง (ไอ้) โรงเรียนไร้จริยธรรมนี้ และผู้ปกครองที่ใจแคบทั้งหลาย ขอโทษที่แรงแต่ โกรธ โรงเรียนแบบนี้ จากคุณ : montes เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 53 11:00:04

ความคิดเห็นที่ 75 คุณเจ้าของกระทู้คะ มีคนได้อ่านกระทู้แล้วอยากช่วย และอยากให้คุณช่วยติดต่อกลับไปเพื่อพูดคุยกันค่ะ รบกวนช่วยติดต่อไปที่ http://www.therainbowroom.org เราเป็นศูนย์ข้อมูลเกี่ยวกับความต้องการพิเศษ/ เราแบ่งปันประสบการณ์และกำลังใจ เราชื่นชมกับศักยภาพของบุคคลที่มีความต้องการพิเศษ เราเชื่อมั่นในพลังแห่งความรัก เบอร์และ e-mail ที่อยากให้เจ้าของกระทู้ติดต่อไปค่ะ Tel 02.712.0923 hello@therainbowroom.org จากคุณ : Arora เขียนเมื่อ : 10 มิ.ย. 53 16:51:32

ความคิดเห็นที่ 76 @ayres คห. 61 เด็กหาดใหญ่เหมือนกันค่ะ อยากจะบอกว่า ถ้าเราจำตราสัญลักษณ์ของเสื้อที่น้องเจวีใส่ในกระทู้ที่ด๋อยไปแล้วไม่ผิดนะคะ รร.ที่คุณกับพี่ชายเคยเรียนชั้นเดียวกัน กับรร.ที่เขียนระบุในจดหมายนั้น...คือที่เดียวกันค่ะ (หลายปีมาแล้ว น้องชายเราเคยเรียนที่นั่นสมัยประถมปลาย แต่เรียนอยู่แค่ปีเดียว ก่อนคุณแม่ให้ย้าย เพราะสภาพสังคม ครู ผู้ปกครอง ไม่ใช่อะไรที่แม่เราอยากให้ลูกได้ไปพบเจอและเรียนอยู่ในนั้นค่ะ ถึงน้องชายเราจะเป็นเด็กปกติ..ไม่เหมือนเราก็ตาม) แก้ไขเมื่อ 12 มิ.ย. 53 02:59:16 จากคุณ : Eos_aria เขียนเมื่อ : 12 มิ.ย. 53 02:58:37

ความคิดเห็นที่ 77 ^ ^ #76 ถ้าเป็นอย่างนั้น ยุคสมัยคงเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ ตอนผมเด็กๆ พ่อแม่เด็กอนุบาลไม่เห็นจริงจังกับการเรียนของลูกขนาดนี้เลย เดี๋ยวนี้กลัวลูกตามไม่ทันเพื่อนกันมากๆ จนไม่ยอมแม้แต่จะให้เด็กพิเศษเรียนร่วมชั้น จากคุณ : ayres เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 53 13:37:36

ความคิดเห็นที่ 78 ตั้งแต่ผมเล่นพันทิพย์มา ไม่เคยสะเทือนใจกับอะไรมาก่อนแต่กระทู้นี้ทำให้ผมน้ำตาไหลจิงๆครับไม่คิดว่าจะเจอเรื่องเศร้าได้แบบนี้ น้ำตาไหลจากใจจริงๆบรรยายไม่ถูกเห็นใจ จขกท มากๆครับ เพราะน้องชายผมก็เป็นดาวส์ซินโดรมเหมือนกัน แต่โชคดีหน่อยน้องกิ้บยังมีเพื่อนที่สามารถช่วยเหลือได้และมีสังคมที่ไม่ปฏิเสธเขา ผมไม่คิดเลยว่าจะมีคนที่คิดแบบนี้ หลังจากที่เห็นหนังสือของโรงเรียนแล้วถ้าผมมีลูกผมคงจะไม่ให้ลูกผมไปเรียนที่นี่แน่นอนครับ ขอให้คุณมีกำลังใจและขอให้น้องเจทีได้พบกับสิ่งดีๆนะครับ เป็นกำลังใจให้ จากคุณ : lnfernal เขียนเมื่อ : 5 ก.ค. 53 00:44:14