ความคิดเห็นที่ 1 (ต่อนะคะ ช่วงเดินทางไปจนถึงตอนแอดมิท) ระหว่างทาง เราโทรติดต่อแม่สามี โทรบอกป้าสามี เพราะเราต้องให้ลุงสามีขับรถให้ เอารถไปแวะเปลี่ยนเจอกันครึ่งทาง และแวะรับแม่สามี เราตรงไปโรงพยาบาลเลยไม่ได้ ระหว่างนั้น แม่สามีเราก็เก็บของเราใส่กระเป๋าเตรียมไว้ ส่วนกระเป๋าเตรียมคลอดลูกเรา แม่สามีเราจัดไว้ตั้งแต่เราท้องเข้าเดือนที่ 7 (28 สัปดาห์) พอไปถึงบ้าน ประมาณ 8 โมงเช้า ที่ช้าเพราะเราต้องขับรถระวังมากๆ แม่สามีเราเตรียมของครบและโทรหาหมอจองคิวไว้เรียบร้อยแล้ว (เราไปหา โรงพยาบาลรัฐเพราะรู้จักกับหมอที่นี่เป็นการส่วนตัว ไม่ได้เอารถไปเพราะหาที่จอดยาก แถมหิมะตกตลอดเวลา) จากนั้นแกก็เรียกรถแท๊กซี่ แล้วพอเราไปถึงก็ออกเดินทางไปโรงพยาบาลกัน พอถึงโรงพยาบาล ก็ปกติโรงพยาบาลรัฐ คนเยอะและแน่นมาก แต่เราได้ลัดคิวเข้าห้องตรวจได้เลย ก็เล่าอาการให้หมอฟัง หมอให้ลองขึ้นเตียงขาหยั่ง แล้วให้เราเบ่งช่องคลอด ปรากฏว่าน้ำไม่ได้ไหลเหมือนคนจะคลอดและน้ำเดิน (แต่ระหว่างทางน้ำคร่ำเรายังไงต่อเนื่องทุก 10-15 นาทีตลอด บางทีก็ไหลแค่ซึมๆ) จากนั้นหมอให้เราไปนอนเตียงข้างๆอัลตร้าซาวน์ดูน้องก็ปกติแข็งแรงดี ยังมีดิ้นโชว์หมอด้วย หมอหารอยรั่วก็หาไม่เจอ หมอเลยตัดสินใจ ตรวจภายในเรา โดยเอามือล้วงเข้าไปดูปากช้องคลอดปรากฏว่าเปิดเกือบ 5 ซมแล้ว หมอถามอาการเราว่าปวดท้องไหม มดลูกบีบตัวไหล ซึ่งไม่มีอาการใดๆทั้งสิ้น หมอบอกว่า หมอไม่เคยเจอแบบนี้เลยเป็นหมอมาสิบกว่าปีแล้ว แล้วก็ให้เราไปนอนรอที่ห้องเตรียมคลอด ที่ห้องเตรียมคลอด ที่นี่เค้าห้ามผู้ชาย และคนนอกเข้า ซึ่งเข้าได้แค่ผู้ป่วยจริงๆ เราเองภาษาก็ยังไม่แข็งแรง แม่สามีก็เข้ามาไม่ได้ ส่วนสามีไม่ต้องพูดถึง นั่งรอชั้นล่างอย่างเดียว พอเราเข้ามาห้องเตรียมคลอดก็ทำการเปลี่ยนเสื้อผ้า คือแก้ผาออกหมดแล้วใส่ชุดคลุมของโรงพยาบาล หมอให้เรานอนนิ่งๆ ห้ามขยับ โดยมีแผ่นซึมเปื้อนขนาดใหญ่รองใต้ตัวเราไว้ โดยห้องรอคลอด 1 ห้องมี 3 เตียงและมีประตูทะลุไปห้องคลอด ซึ่งก็มี 3 เตียงเช่นเดียวกัน เรามานอนเป็นคนแรก พยาบาลเอาเครื่องมือมาติดที่พุงเรา วัดอัตราการเต้นของหัวใจน้อง และการบีบตัวของมดลูกเรา เราก็นอนเฉยๆไปเรื่อยๆ เตียงข้างๆคนแล้วคนเล่าเข้ามานอนรอคลอดแล้วก็ไปคลอด ระหว่างวันเราเริ่มกังวล เพราะว่ามดลูกเราไม่มีการบีบตัว ลูกก็ดิ้นปกติ อาการเจ็บปวดก็ไม่มี มีแต่น้ำที่ไหลซึมๆตลอด ติดต่อใครก็ไม่ได้ เพราะเค้าให้อยู่แต่ตัว เครื่อมมือสื่อสารต่างๆ ห้ามนำเข้ามา เราเริ่มอาการจิตตกลงเรื่อยๆ เพราะแต่ละเตียง แต่ละนางที่เข้ามารอคลอด ต่างส่งเสียร้องแบบเจ็บปวดเพราะมดลูกบีบตัว ซึ่งเริ่มๆทำให้เรากลัว แถมตอนนั้นคิดถึงสามีมากๆ เค้ารอเราหือกลับบ้านไป เราก็ไม่รู้ ที่สำคัญ เราไม่ได้ทานอะไรมาก่อนด้วย ตกบ่ายๆเราเริ่มหิว ขอพยาบาลทานอะไร ก็โดนสั่งงดอาหาร จนประมาณ 5 โมงเย็น หมอมาตรวจช่องคลอดเรา ปรากฏว่าเปิดเพิ่มเป็น 8 ซม แต่ก็ยังไม่มีอาการใดๆที่บ่งบอกว่าจะคลอดเหมือนเดิม น้ำคร่ำก็ไหลเอื่อยๆ ทั้งวัน คือแค่ซึมๆ กระปิดกระปอย จากคุณ : apple-latte เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 55 01:53:20

ความคิดเห็นที่ 2 ต่อค่ะ ช่วงที่จิตตกถึงขีดสุด พอเรารู้ว่าช่องคลอดเปิดถึง 8 ซม เราเริ่มใจไม่ดีมากขึ้น ระหว่างนั้นหมอเข้ามาคุยกับเราว่า ตอนนี้เริ่มอันตรายเราพร้อมคลอดได้ตลอดเวลาแล้ว แต่หมอจะพยายามให้น้องอยู่กับเราจนกว่าน้ำคร่ำจะเหลือน้อย ซึ่งถ้ายังซึมๆแบบนี้ ก็มีเวลา 4-5 วัน ตอนนั้นพอหอบอกระยะเวลานานนาดนั้น เราใจเสียมากๆ เพราะคิดถึงสามี ติดต่อกันไม่ได้ พยาบาลคุยกับเราไม่รู้เรื่อง เพราะเค้าพูดภาษาท้องถิ่น พูดอังกฤษไม่ได้ เราต้องรอหมอขึ้นมาดูอาการเรา ถึงจะรู้เรื่อง ช่วงเวลานั้นเราเหมือนตัวคนเดียวจริงๆ ส่วนเตียงข้างๆก็ทยอยกันมา ทอยอยกันไปคลอด จนประมาณทุ่มนึง หมอมาหาเราอีกครั้งสั่งข้าวให้เราทาน แล้วฉีดยาขยายปอดน้องให้เรา 1 เข็ม หมอบอกว่าสามีเราไปแจ้งหมอว่าเราไม่ได้ทานอะไรทั้งวัน เค้าเป็นห่วงมาก และจะไม่กลับไปไหน จนกว่าเราจะคลอด เค้ากับแม่จะรออยู่ข้างล่าง เพราะขึ้นมาไม่ได้ ตอนน้นเองเราน้ำตาไหล หมอเข้ามากอดเราแล้วบอกว่า ไม่ต้องกลัวทุกอย่างโอเค ลูกเราแข็งแรง และญาติเราถึงเข้ามาไม่ได้ แต่เค้าก็ไม่ได้กลับกันไปไหน ยังรอเราอยู่ สรุปมื้อนั้น เรากินแบบไม่รู้รสอาหาร กินข้าวคลุกน้ำตา กินให้มันหมดๆ เพราะทั้งวันเราไม่ได้กิน ลูกก็ไม่ได้กินไปกับเรา สักพัก พยาบาลเข้ามาฉีดยาขยายปอดน้องให้เรา ซึ่งระบบโรงพยาบาลที่นี่ หมอจะให้ใบสั่งยาและไปซื้อยาที่ร้านค้า ใกล้โรงพยาบาล ตอนนั้นหิมะตกหนัก เรารู้เลยว่าคนที่ไปซื้อยาให้เราต้องเป็นสามีแน่ๆ เรามองไปนอนหน้าต่างแล้วก็ยิ่งคิดถึงสามี จากนั้นประมาณ 3 ทุ่ม มีคนงานทำความสะอาด เอาเศษกระดาษใบเล็กๆมาให้เราซึ่งเป็น จดหมายที่สามีเขียนมาถึงเรา และจ่างให้คนทำความะสอาดโรงพยาบาลนำมาใหเราที่ห้องรอคลอด จากคุณ : apple-latte เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 55 02:09:00

ความคิดเห็นที่ 3 มาอยู่เป็นเพื่อนค่ะ จากคุณ : ปลาแซลมอน เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 55 02:15:36

ความคิดเห็นที่ 4 ต่อ ช่วงคลอดจริงเจ็บจริงแบบไม่มีตัวช่วย หลังจากอ่านจดหมาย เรารู้สึกดีขึ้นบ้างแต่ก็ยังคิดถึงสามีและแม่สามีที่รออยู่ เพราะเรานอนแบบไม่สามารถพูดคุยอะไรกับใครได้เลย จนเวลาประมาณ สามทุ่ม แม่สามีและสามีเดินเข้ามาในห้องรอคลอด เรางี้มึน งง ดีใจ คุณหมอพาสามีเราเข้ามาเป็นกรณีพิเศษ เราเห้นทั้งสามีและแม่สามีตาบวม เรารู้เลยว่าเค้าร้องไห้กัน ตอนนั้นคนรอคลอดทั้งโรงพยาบาลเหลือเราคนเดียว หมอเลยอณุญาติเป็นกรณีพิเศษ 10 นาทีเท่านั้น สามีเข้ามากอดเรา แล้วเล่าให้ฟังว่าเค้ารอกันตรงไหน แม่สามีบอกเราว่าสามีเรายังไม่ได้ทานอะไรเลยทั้งวัน เค้าไม่ยอมทาน จะรอจนกว่าจะรู้ว่าเราและลูกปลอดภัยดี เราเลยบอกให้เค้าทานบ้าง ถ้าไม่สบายไปใครจะดูแล เค้าบอกว่าเค้าไม่มีเวลาไปทาน เพราะถ้าหมอต้องการยา หรือมีข่าวอะไรเค้าอยากอยู่คอยไปซื้อยาให้เรา และรอฟังข่าวเรา พอได้คุยกับครบ 10 นาที แม่สามีและสามีก็ต้องออกไป เราก็นอนเฉยๆไปเรื่อยๆ จนเคลิ้มๆ เวลาประมาณ เกือบห้าทุ่มครึ่ง รู้สึกตัวว่าปวดฉี่ เลยเดินไปฉี่และพอกลับมาที่เตียงล้มตัวลงนอน ปรากฏว่ามีน้ำไหลออกมา แต่คราวนี้เยอะเหมือนฉี่ราด เราเริ่มรู้แล้วว่าน่าจะของจริงแล้วตอนนี้ เราเรียกพบาบาล พยาบาลโทรหาหมอ เราโดยทำความสะอาด แล้วให้ไปห้องคลอด เราขึ้นเตียงขาหยั่งพยาบาลเช็คช่องคลอดเรา ตอนนั้นเปิด 10 ซมแล้ว เราก็ยังไม่มีอาการอะไร นอกจากน้ำเดิน จากนั้นพยาบาทำการสวนฉี่ให้เรา ซึ่งพยาบาลไม่ได้บอกเราก่อนว่าจะสวนฉี่ นางเสียบสายจึ๊ก เรางี้ตั้งตัวไม่ทัน เจ็บจี๊ด แล้วเธอก็ทำหน้างงๆว่าทำไมเราไม่มีฉี่ไหลออกมา ก็เราเพิ่งไปฉี่มาจะเหลืออะไร พอดีกับพยาบาลอีกคนเดินเข้ามาเห็นรีบบอกว่าเราเพิ่งไปฉี่มา เค้าก็เลยถอดสายสวนฉี่ออก เรางี้โล่งเลย แต่แอบเคืองว่าก่อนสวนไม่บอก ไม่ถามกันก่อน เจ็บนะเฟ้ย จากนั้น พยาบาลก็บอกเราว่าเดี๋ยวหมอจะขึ้นมา ซึ่งปกติหมอต้องกลับบ้านไปแล้ว แต่หมอยังอยู่รอที่โรงพยาบาลด้วยกรณีของเรา ทั้งเตรียมหมอเด็กพิเศษ สำหรับตรวจลูกเราตลอดคลอดด้วย ซึ่งหมอท่จะมามี 2 ทีมเป็นทีมคลอดและทีมหมอเด็กพิเศษ จากนั้นพยาบาลก็เจาะถุงน้ำคร่ำเรา ตอนนั้นเรารู้ถึงเหมือนน้ำแตก หรือใครเอาน้ำสักถังมาราดหว่างขา มันไหลแบบพรวดใหญ่ๆออกมา แล้วก็หยุด จากนั้นพยาบาลลองให้เราเบ่ง เราก็งง เบ่งไงอ่ะ ไม่รู้สึกไรเลย เค้าบอกเบ่งแบบปวดอึน่ะ เราก็อ๋อๆ โอเค ลองๆ เบ่งได้สัก 5 นาที ก็ไม่มีอะไรออกมา มดลูกก็ไม่บีบตัว หมอเลยให้เดินกลับไปที่เตียงรอคลอด แล้วบอกว่า จะจัดเซ็ตห้องผ่า พอสิ้นคำหมอเท่านั้นหล่ะ มาเลยของจริง หมดลูกเราบีบตัวครั้งแรก โหเจ็บแบบสุดๆ เรารู้แล้วไอ้ที่กลางวัน แต่ละนางโอดโอยกันเพราะอย่างนี้นี่เอง เราเองก็เริ่มส่งเสียงร้อง เรียกหมอ เรียกพยาบาล หอมหันมาบอกเราว่า โอเคได้เวลาของจริงหล่ะนะ เดี๋ยวหมอรอให้บีบตัวอีกครั้ง อยากดูระยะเวลาห่าง ถ้ายังทกๆ 5 นาทีเรายังต้องนอนต่อ รอจนกว่าจะบีบถี่กว่านี้ ตอนนั้นเองเรารีบบอกลูกว่า ออกๆมาเลยลูก แม่เจ็บเหลือเกิน ขนาดครั้งแรกยังขนาดนี้ ถ้าปวดถี่ขึ้นมากขึ้นตายแน่ๆ แม่ไม่ไหว จากนั้นมดลูกก็บีบตัวครั้งที่ 2 หมอจับเวลา ห่างจากครั้งแรกประมาณ 1 นาทีนิดๆ หมอบอกว่าพอเริ่มคลาย เดินไปเตียงคลอดเลยนะ ในใจเราตอนนั้นเริ่มคำนวณ เตียงคลอดห่างน่าจะ 5 เมตร เอาวะ บีบครั้งที่ 3 เราต้องอยู่บนเตียงให้ได้ ไม่งั้น ได้บีบรอบที่ 4 5 6 ตายแน่ๆ จากนั้นเรารีบเดินแบบเร็วๆไปเตียงตลอด ปรากฏไปทันเวลาหมดูกบีบตัว ครั้งที่ 3 เราอยู่ในท่าเตรียมคลอดเรียบร้อย เราไม่สนใจอะไร เบ่งแบบหลับหูหลับตา เอาให้มันสุดๆไป จนพยาบาลบอกว่าให้หายใจด้วยๆ เราก็เออๆ หายใจ 2-3 ทีเบ่งต่อ ทีนี้ได้ผล ลูกหัวมาจ่อที่ปากมดลูก แต่ปรากฏว่ามดลูกเริ่มคลายตัวอีกหล่ะ ตอนนั้นเองเรานึกว่าโอย ตั้งเจ็บครั้งที่ 4 อีก ไม่เอาแล้ว รีบเบ่งพรวด ตอนนั้นหัวออกมาเลย พยาบาลรีบตัดฝีเย็บ พอตัดเสร็จลูกเราพรวดออกมา เรางี้โล่งเลย สักพักได้ยินเสียงลูกเราร้องดังลั่นห้อง จากนั้นพยาบาลก็ส่งลูกเราให้ทีมหมอเด็ก ชั่งน้ำหนัก วัดความยาว ลูกเราหนัก 1777 กรัม ยาว 30 ซม เกิดเวลา 11.40 ซึ่งเราใช้เวลาจ็บท้องและคลอดจริงประมาณ 10 นาทีเท่านั้น จากนั้น พยาบาลก็ให้เราเบ่งรกออกมาให้หมด แล้วให้เรานอนรอบนเตียงคลอด ฉีดยาชา และเย็บฝีเย็บ ซึ่งเป็นครั้งแรกที่ได้ยาชา ตอนคลอดนั้นคลอดสดแบบเจ็บจริง ระหว่างนั้นหมดก็ตรวจลูกเราข้างๆ เช็ดเลือด ตัดสายสะดือ ปั๊มขา ขานเวลาคลอด น้ำหนัก ความยาว หมอเด็กเข้ามาบอกเราว่า ไม่เคยเจอเด็กที่แข็งแรงขนาดนี้มาก่อน ปอดสมบูรณ์หายใจได้เอง อวัยวะทุกอย่างทำงานเหมือนเด็กคลอดปกติ แถมลมตาปริบๆเป็นระยะๆ ซึ่งตอนนั้น หมอเองได้สั่งเตรียมทั้งออ๊กซิเจน ตู้อบ และเครื่องมือมาเยอะแยะเพื่อลูกเรา แต่ลูกเรากลับไม่ต้องใช้สักอย่าง เหมือยปราฎิหารย์ เราคลอดก่อนกำหนด 2 เดือน ซึ่งเด็กยังไม่ครบ 37 วีคส่วนใหญ่ต้องให้อ๊อซิเจนและต้องให้ยาขยายปวด รวมทั้งต้องพ่นยาที่ปวดเพื่อให้ปอดทำงานตลอดเวล แต่ลูกเรากลับไม่ใช้อะไรเลย แถมดุ๊กดิ๊กๆ ตลอด ส่วนพยาบาลทั้งหลาย ก็มาเฮๆ กัน เพราะเค้าจะรอดูว่าหน้าเหมือนเอเชีย หรือเหมือนฝรั่ง เสร็จแล้วหมอส่งลูกมาให้เรากอด และก็บอกเล่าอาการลูกเรา หมอบอกว่าทุกอย่างโอเค แต่น้องตัวเล็ก หมอจะไม่ยังให้กลับบ้าน จนกว่าจะครบ 2 โล ซึ่งเราเองก็โอเค จากนั้นหมอก็แยกน้องออกไปห้องเด็ก ส่วนเราก็ไปพักฟื้น ประมาณ เที่ยงคืน เราถูกเข็นไปที่ห้องฟักพื้น พอไปถึงเราเห็นสามีและแม่สามีกำลังจัดห้องและเตียงให้เรา สามีเข้ามากอดเรา และพยุงเราเปลี่ยนเสื้อผ้า เพราะเราไปทั้งชุดคลอด แม่สามีเข้ามาล้างเท้าและขาให้เราในห้องน้ำ เพราะเลอะน้ำคร่ำ แกถอดถุงเข้าเราออก ล้างเท้าขา ถูสบู่ให้ ให้เรานั่งที่ชักโครก สามีเอาผ้าอนามัย และแพมเพิสมาให้ เค้าบอกว่าผ้าอนามันแผ่นนิดเดียวไม่ไว้ใจ เลยให้เราใส่แพมเพิสลูก หนาหน่อย เราก็ขำๆ จากนั้นแม่สามีเราก็จัดแจง เอาแพมเพิสลูกเรา กางมาแปะตรงนั้ให้เราและให้เราจับไว้ แล้วแกก็ใส่ กกน ให้เรา ให้เรายืน แกก็ดึงๆ ให้แพมเพิสอยู่ในท่าเหมือนเราใส่ผ้าอนามัย ตอนนั้นขำก็ขำ เจ็บก็เจ็บ ให้ใส่อะไรก็ใส่หล่ะ แล้วแกก็ใส่เสื้อผ้าให้เรา พยุงเราไปที่เตียง ห่มผ้าให้เรา เรียกพยาบาลมาดูเรา ส่วนสามีเรา เค้าก็จัดแจงไปซุปเปอร์ข้างล่างหาอะไรร้อนๆให้เราทาน ตอนนั้นเราเริ่มปวดท้องแบบ ปจด และเจ็บฝีเย็บ พยาบาลก็มาตรวจความดัน ตรวจมดลูก โดยการกดๆคลึงๆท้องน้อย ตรวจดูว่าเลือดไหลดีไหม ตลอดเวลาแม่สามีอยู่ข้างเราไม่ห่าง ส่วนสามีต้องรอหน้าห้อง จากนั้นพยาบาลให้เราไปดูลูกได้ พร้อมสามีและแม่สามี เราเดินไปห้องเด็ก โดยมีสามีและแม่สามีพยุงแขนเราคนละข้าง เราไปดูลูก ถ่ายรูปน้อง และวีดีโอนิดหน่อย ไม่ได้อยู่นานเพราะแต่ละคนเพลียๆกัน จนเวลาประมาณตี 3 ยามมาบอกให้สามีเราออกไป เพราะปกติผู้ชายเค้าห้ามเข้า และให้เฝ้าได้คนเดียว เราเลยบอกสามีให้กลับไปนอนบ้าน ค่อยมาตอนเช้า สามีเราเลยกลับบ้านไป แล้วบอกว่า พรุ่งนี้จะทำอาหารเช้ามาให้ ส่วนแม่สามีก็ไม่ได้นอนทั้งคืน คอยลุกมาดูเราว่าตัวร้อนไหม เจ็บแผลไหม เรียกว่าแกดูแลดีจนเราไม่ได้นอน เพราะแกมาจับๆหัวเรา เช็ดหน้าเช็ดตาเราตอนนอน ตลอดเวลา จนเช้าพยาบาลมาวัดความดัน เช็คมดลูกและการไหลของเลือด พร้อมทั้งนวดมดลูกเรา และสวนวิธีการนวดมดลูก ให้ทำตอนอยู่ที่บ้าน ซึ่งแม่สามีเราก็เป็นคนนวดให้เรา พอตอนเช้ามาสมีเรามาพร้อมอาหารเช้าที่เค้ทำเอง มีแซนวิช ไข่ต้ม ขนมปังปิ้งและแยม เราเลยทานของที่สามีทำมา แล้วให้แม่สามีทานของโรงพยาบาลไป จากนั้น 8 โมง พยาบาลเรียกเราไปคุยเรื่องให้นมน้อง ให้เราลองปั๊มนม ซึ่งก็เป็นอย่างที่คาด ไม่มีสักหยด สามีเราไม่อยากให้เราเครียด เลยขอชื่อนม แล้วออกไปหาซื้อนมให้น้อง ซึ่งต้องเป็นนมยี่ห้อพิเศษ แพงและหายาก แกเลยเหมามา 1 ลัง เพราะยังไงน้องต้องทานนมนี้ต่อเนื่องไป 6 เดือน จากคุณ : apple-latte เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 55 02:46:31

ความคิดเห็นที่ 5 ต่อ ก่อนกลับบ้าน เมื่อเราไม่มีนม ก็เริ่มต้องไปคุยกับหมอว่าจะเอายังไง อยากให้นมแม่อย่างเดียว หรือว่าเราไม่ซีเรียส สรุปว่า สามีเราไม่อยากให้เราเครียด เลยกะว่านมป๋องไปก่อน นมา ไม่มาค่อยว่ากัน ซึ่งเรากับแม่สามีก็โอเค เพราะว่าเราคลอดก่อนกำหนดเยอะ แถมตอนท้องนมก็ไม่คัด ก็เลยสรุปว่า ถ้ามีนมก็ทานนมแม่ ผสมนมป๋อง จากนั้นพยาบาลก็ให้เราไปอุ้มน้องมาลองให้นมดูดกระตุ้น แต่น้องไม่เป็นใจ เอาแต่หลับ เราเลยต้องไปปั๊มเครื่องอีกรอบ ก็ได้แต่เจ็บ ไม่มีออกมาแม้แต่คราบน้ำนม พยาบาลให้เรานั่งรออีก 2 ชั่วโมง ระหว่างนั้น แม่สามีและสามีไปเก็บของในห้องพัก เพราะเราต้องกลับบ้าน เนื่องจากหมอลงความเห็นว่าเราแข็งแรง เลยได้นอน รพ 1 คืนเอง พอครบ 2 ชั่วโมง เราไปให้นมน้องอีกครั้ง ซึ่งเมือนเดิม น้องได้แต่ทำตาปริบๆ ดุ๊กๆดิ๊กๆในอ้อมกอด แต่ไม่ดูดนม ได้แต่อมๆหัวนม แล้วก็หลับ เราเลยต้องไปปั๊มนมอีกรอบ ซึ่งก็เหมือนเดิมนมไม่ออก แต่เราต้องกลับบ้านแล้ว พยาบาลเลยบอกว่า พรุ่งนี้เช้าให้มาถึงโรงพยาบาล 8 โมงเพื่อให้นมลูกทุก 2 ชมและปั๊มนม จน 2 ทุ่ม ทุกวันจนกว่าน้องจะหนักครบ 2 โล หรือเราเริ่มมีนมให้ลูก ถึงจะใหออกจากโรงพยาบาล ซึ่งเราและสามีก็โอเค ลองปั๊มไป ถ้าพอมีนม ค่อยไปซื้อที่ปั๊มมาปั๊มที่บ้านให้น้องดูด แต่ถ้าไม่มีก็นมป๋อง น้องเราตอนนี้ก็นอนเตียงธรรมดา ไม่ได้อยู่ตู้อบ ไม่ต้องใช้สายหรือตัวช่วยใดๆ เพียงแต่ต้องอยู่จนน้ำหนักดี ซึ่งรอแค่ 200 กรัม หมอบอกว่าไม่น่าถึง 10 วัน เต็มที่ก็ 15 วัน รูปเด็กตัวเหี่ยวๆ คลอดก่อนกำหนด ซึ่งแข็งแรงมากๆ ไม่ต้องมีสแตนอิน ไม่ต้องมีตัวช่วยใดๆ ประหยัดเงินอิพ่อ อิแม่ไปได้เยอะ เพราะถ้าเคสแบบนี้หมดบอกว่าส่วนใหญ่น่าจะหมดเฉียดล้าน ตอนนี้เราไม่ต้องจ่ายอะไรเลย เพราะทุกอย่างเหมือนเคสคลอดปกติ รวมทั้งความสมบูรณ์ของตัวน้อง ซึ่งหมอๆทั้งหลาย ต่างก็ งง ว่าเด็กตัวแค่นี้ทำไมแข็งแรงจัง ^^ จากคุณ : apple-latte เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 55 02:59:26

ความคิดเห็นที่ 6 หมดแล้วค่ะ ตอนนี้ จขกท ขอไปพักผ่อนก่อน นั่งนานๆเจ็บแผลฝีเย็บค่ะ ^^ และคงจะกลับมาดูกระทู้อีกที พรุ่งนี้ดึกๆเลย เพราะมีภาระกิจต้องไปนั่งปั๊มนมทั้งวันที่ โรงพยาบาล เค้าห้ามใช้เคื่องมือสื่อสารใดๆ แถวๆห้องเด็กและห้องคลอดค่ะ ^^ จากคุณ : apple-latte เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 55 03:01:24

ความคิดเห็นที่ 7 น่ารักน่าชังจังเลย ขอให้แข็งแรงเร็วๆและได้กลับมาอยู่บ้านพร้อมกันพ่อแม่ลูกนะค่ะ จากคุณ : CintaKasih เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 55 03:36:54

ความคิดเห็นที่ 8 สุดยอดเลย เก่งมากจ้าเจ้าตัวน้อย แสดงว่าคุณแม่ต้องแลครรภ์เป็นอย่างดีใช่ไหมคะ น้องเลยแข็งแรงมากขนาดนี้ จากคุณ : เหมียวเหมียว (wichayen) เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 55 04:53:36

ความคิดเห็นที่ 9 ยินดีด้วยนะคะ เราอ่านไปน้ำตาไหลเลย เพราะเราอยู่ต่างแดนเหมือนกัน กำลังใจคนเดียวของเราก็คือสามีถ้าสามีไม่อยู่ตอนเราคลอด เราคงไม่มีแรงเลยคะ จากคุณ : ไอย์ลรณี เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 55 07:32:17

ความคิดเห็นที่ 10 อ่านสนุก ตื่นเต้น ได้ความรู้มากเลยคะ เราอายุครรภ์ใกล้กันเลย และมีภาวะเสี่ยงคลอดก่อนกำหนดด้วยเหมืินกันคะ แต่เราทานยาคลายมดลูกอยู่ตลอดตั้งแต่ท้องได้24วีคจน ณ ตอนนี้คือ32+3วันคะ คิดว่าหมอจะให้เราหยุดยาคลายมดลูกตอน34วีค(ซึ่งก้อไม่นานแล้ว). กลัวๆเหมือนกัน ขอบคุณอีกครั้งที่เอาเรื่ิงราวมาแชร์กัน ขอให้น้องและคุณแม่แข็งแรงเร็ววันทั้งคู่นะคะ จากคุณ : Marbee1982 เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 55 07:58:58

ความคิดเห็นที่ 11 อ่านไปน้ำตาไหลไป โดยเฉพาะตอนรอคลอดคนเดียว สามีไม่ได้อยู่ด้วยนะคะ :( แต่ยังไงก็ปลอดภัียแล้ว แถมยังแข็งแรงกันขนาดนี้ ก็ขอแสดงความยินดีกับแม่เปิ้ลด้วยค่ะ  น้องน่ารักน่าชังมากมาย ขอบคุณสำหรับประสบการณ์อันยิ่งใหญ่ด้วยค่ะ ขอให้แข็งแรงๆ มีความสุขมากๆ จ้า จากคุณ : tiny เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 55 08:35:00

ความคิดเห็นที่ 12 ขอบคุณที่มาแชร์กันนะคะ ขอให้น้องแข็งแรงยิ่งขึ้นไป คุณแม่มีนมให้น้องเร็วๆค่ะ จากคุณ : 2fast2farious เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 55 08:41:48

ความคิดเห็นที่ 13 คุณแม่สามีน่ารักมากๆๆเลยนะคะ ขอให้น้องได้กลับบ้านไวไวคะ จากคุณ : @Little RooM เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 55 09:36:42

ความคิดเห็นที่ 14 อ่านไปต้องพักยก จะร้องไห้ ดีใจด้วยที่น้องแข็งแรงค่า ส่วนน้ำนม เพื่อนเราที่คลอดก่อนแรกๆก็ไม่มา หลังๆก็มาเองค่ะ จากคุณ : hikawa เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 55 09:54:57

ความคิดเห็นที่ 15 ขอแสดงความยินดีกับคุณแม่และครอบครัวด้วยนะคะ น้องน่ารักน่าชังมากๆ ขอให้น้องแข็งแรง เลี้ยงง่ายๆนะคะ ^^ จากคุณ : PugLover เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 55 10:17:36

ความคิดเห็นที่ 16 ลูกน่ารัก แม่สามีเป็นนางฟ้าเลยอ่ะ โชคดีจังเลย จขกท. จากคุณ : นนนี่จ๊ะจ๋า เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 55 10:40:21

ความคิดเห็นที่ 17 ยินดีด้วยนะคะ อ่านแล้วน้ำตาไหลเลย น้องเก่งมากๆเลยค่ะ ขอให้แข็งแรงๆนะคะ จากคุณ : แม่น้องอัย เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 55 10:49:04

ความคิดเห็นที่ 18 ยินดีด้วยนะคะ สามีกับแม่สามีน่ารักมากๆ ขอให้น้องแข็งแรงและกลับบ้านไปอยู่พร้อมหน้ากันเร็วๆนะคะ จากคุณ : เขียนบน iPhone (salin_oa) เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 55 11:17:02

ความคิดเห็นที่ 19 ยินดีด้วยนะคะ อ่านแล้วรู้สึกประทับใจค่ะ ครอบครัวคุณน่ารักมากๆ จากคุณ : Ryn เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 55 11:18:34

ความคิดเห็นที่ 20 คิดว่าเป็นแต่เราคนเดียวที่อ่านแร้วน้ำตาไหล ไหลสะอึกสะอื่นอยู่คนเดียวว55 แบบเข้าใจความรุ้สึกเจ้าของกระทู้มากค่ะ เราเองก้อเพิ่งได้ 33วีค กำหนดคลอด 7 มีนานี้ อยู่ต่างแดนเช่นกันค่ะ น้องเก่งมากๆค่ะ สมบูรณ์แข็งแรงด้วย ยินดีด้วยนะคะ จากคุณ : Audrey (Audrey_Aor) เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 55 11:20:37

ความคิดเห็นที่ 21 ซึ้ง น้ำใจของคุณแม่สามี น้ำตาเล็ดเลย จากคุณ : มันเป็นส่วนผสมในใจ เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 55 12:38:20

ความคิดเห็นที่ 22 ตื่นเต้นจังค่ะเดี๋ยวก็จะคลอดตอนเดือรมีนานี้แล้ววกลัววด้วยย จากคุณ : crazywife (crazywife) เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 55 12:59:58

ความคิดเห็นที่ 23 ขอแสดงความยินดีด้วยนะค่ะ  ขอให้เจ้าตัวน้อย แข็งแรง นะค่ะ จากคุณ : แม่น้องไทม์ เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 55 13:08:17

ความคิดเห็นที่ 24 แม่สามีน่ารักมากเลยคะ จากคุณ : หมอหมาน่ารัก เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 55 13:15:32

ความคิดเห็นที่ 25 แม้จะอยู่ต่างแดนแต่เจอสามีและแม่สามีดีอย่างนี้ คุณโชคดีจริงๆเลยค่ะ ^^ จากคุณ : ดากานดา เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 55 15:31:27 A:124.120.179.154 X: TicketID:188685

ความคิดเห็นที่ 26 โชคดีจังค่ะที่น้องแข็งแรง ไม่ต้องใช้เครื่องช่วยสักอย่าง อ่านไปก็คิดถึงตัวเองลูกคลอดตอนอายุเท่านี้เหมือนกันค่ะ นอนรอคลอดคนเดียวเหมือนกันเพราะสามีต้องพาลูกคนโตกลับบ้าน ปั๊มนมเรื่อยๆเดี๋ยวก็มีนมค่ะ เอาใจช่วย อย่าเครียดค่ะไม่มีนมแม่นมผงลูกก็โตแข็งแรงได้เหมือนกัน โชคดีที่สามีและแม่สามีน่ารักมาก ขอให้แข็งแรงทั้งแม่และลูกนะคะ จากคุณ : แมวต่างแดน เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 55 17:11:30

ความคิดเห็นที่ 27 ยินดีด้วยนะคะ ดีจังที่น้องแข็งแรง และประทับใจแม่สามีและสามีคุณมาก รวมทั้งหมอและพยาบาลที่นั่นด้วย ขอให้แข็งแรงทั้งแม่และลูกเร็วๆนะคะ จากคุณ : Love@Home เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 55 19:34:27

ความคิดเห็นที่ 28 ดีใจด้วยนะค่ะที่น้องคลอดออกมาแล้วแข็งแรง โรงพยาบาลต่างแดนนี่ทรหดกันจริงๆ เราก็อยู่แถบยุโรป ได้ยินมาว่าถ้าคลอดปกติไม่มีอะไรก็กลับบ้านภายใน 2 ชั่วโมง เราฟังแล้วโห ทำไมรีบไล่ให้กลับจริงๆ เลยตัดสินใจว่าจะกลับไปคลอดที่ไทยค่ะ ยังไงดูแลสุขภาพทั้งคุณแม่และคุณลูกนะค่ะ แม่สามีประเสริฐมากๆเลยค่ะ น้อยคนนักที่จะเจอแม่สามีแบบนี้ จากคุณ : Nan (Can't forget you) เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 55 20:06:40

ความคิดเห็นที่ 29 อ่านไปก็เช็ดน้ำตาไป ร้องไห้เป็นเรื่องเป็นราวเลยค่ะ  เราอยู่ต่างแดนเหมือนกัน(ยุโรป) และตอนนี้ก็ท้อง 32 วีค กำหนดคลอด 12 มีนา  ตอนนี้น้องหนัก 1900 กรัมแล้วค่ะ จขกทเขียนได้อรรถรถและเห็นภาพดีจังเลยค่ะ อ่านแล้วเหมือนตัวเองเป็นจขกทเองเลย ขอขอบคุณจขกทมากๆเลยนะค่ะที่เขียนมาเป็นวิทยาทานให้แม่ๆคนอื่นได้อ่าน   ยินดีด้วยจริงๆที่น้องแข็งแรงมากราวปาฏิหาร และคุณแม่ก็แข็งแรงมานั่งเขียนให้ได้อ่านถึงปสกสดๆร้อนๆกันเลย  น้องหน้าเด็กฝรั่งค่ะ น่ารักมากเลย เมื่อเร็วๆนี้ก็เพิ่งอ่านเจอคุณแม่ท่านนึงน้ำคร่ำรั่ว คลอดก่อนกำหนด แล้ววันนี้ก็มาอ่านเจอเคสของจขกทอีก  เลยทำให้เรายิ่งกลัว เพราะเราเจาะน้ำคร่ำด้วย ผลเสี่ยงหนึ่งในนั้นก็คืออาจน้ำคร่ำรั่วภายหลังได้(คุณหมอบอกไว้)  สามีก็ทำงาน บางทีต้องค้างแรมที่อื่น แอบกลัวจังเลยค่ะกลัวเค้าไม่อยู่ตอนคลอดน้อง ท้องแรกด้วย   ขอให้น้องหนัก 2000 กรัมเร็วๆนะค่ะจะได้กลับบ้านได้ และขอให้คุณแม่แข็งแรงมีนมให้น้องปาร์ฏิหารคนนี้กินเยอะๆนะค่ะ จากคุณ : mrngthere เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 55 20:58:39

ความคิดเห็นที่ 30 ขอบคุณทุกความเห็นนะคะ ตอนนี้น้องแข็งแรงดีค่ะ เราไปหาน้องทุกวัน ติดตรงที่เรายังไม่มีน้ำนมให้น้อง คุณหมอบอกว่าถ้าเรามีนมเมื่อไหร่น้องกลับบ้านได้เลย ไม่ต้องรอน้ำหนักขึ้น แต่ถ้านมยังไม่มีก็รอน้องน้ำหนักขึ้นค่อยกลับบ้าน ซึ่งตอนนี้เราก็พยายามทำทุกทางให้มีน้ำนม และพยายามไม่เครียด นมจะได้มาไวๆ จากคุณ : apple-latte เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 55 23:30:14

ความคิดเห็นที่ 31 จขกท เก่งและอดทนมากเลยค่ะ ยินดีด้วยนะคะ น้องน่ารักมากค่ะ จากคุณ : SnowLion เขียนเมื่อ : 19 ม.ค. 55 00:51:14

ความคิดเห็นที่ 32 น้องน่ารักมากๆๆ ขอให้น้องแข็งแรงๆ กลับบ้านได้ไวไวนะคะ จากคุณ : usagimom เขียนเมื่อ : 19 ม.ค. 55 03:22:25

ความคิดเห็นที่ 33 เป็นเหมือน จขกท ทุกอย่างเลยแต่คลอดที่ ศิริราชค่ะคลอดตอน 33 สัปดาห์แต่ผ่าคลอดนะคะ 3 ม.ค 54 ตอนแรกก็แอบเครียดเหมือนกันกลัวน้องจะไม่แข็งแรงแรกคลอดนน. 2100 ค่ะ ไม่ต้องอยู่ในตู้อบ ปอดทำงานได้ปกติ น้องแข็งแรงมาก ตอนนี้น้องได้ 1 ขวบแล้วค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะขอให้สุขภาพแข็งแรงทั้งแม่และลูกค่ะ แรกๆ ก็จะไม่มีน้ำนมค่ะกว่าจะมีก็ 7 วันเข้าไปแล้วถ้าที่เมืองไทยต้องกินผัดขิงเยอะๆ กับหัวปลีค่ะ จากคุณ : momgino เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 55 14:03:03 A:158.108.85.145 X: TicketID:346174

ความคิดเห็นที่ 34 ลืมลงรูปน้องค่ะ จากคุณ : momgino เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 55 14:20:44 A:158.108.85.145 X: TicketID:346174