 |
ของเราแค่เกือบอ่ะ
เราก็พอรู้มาบ้างว่าแม่สามีอ่ะ ร้าย...แต่เราก็มีบุคลิกที่ชัดเจนเหมือนกัน สามีเรารู้ในจุดนี้ดี ก็เลยตกลงว่าจะแต่งงานกัน
วันที่มาสู่ขอเลย สามีเราพาพ่อ แม่เค้ามาขอเรากับพ่อแม่เรา เชื่อป่ะ...แม่เค้าพูดคำแรกเลยว่า "จริง ๆ ไม่ได้อยากให้แต่ง เห็นทางเราอยากแต่งก็เลยต้องตามนั้น" ตามด้วยประโยคที่ว่า... "ถ้าจะแต่งก็ไม่มีอะไรให้นะ บ้านชั้นน่ะ ไม่ได้ร่ำรวยอะไร จะให้สินสอดทองหมั้นอ่ะ ไม่มีหรอก อยากแต่งเอง ก็ต้องหามาเอง ฯลฯ"
พ่อแม่เราก็ฟังด้วยใบหน้ามึน ๆ คือ เงินทองอ่ะ ไม่ได้อยากได้ แต่มาพูดแบบนี้รับไม่ได้ แม่เราเลยเชิญเค้ากลับไป สามีเราก็หน้าเสีย กระซิบเราว่า ไม่น่าพาแม่เค้ามาเลย...เราก็ยิ้ม ๆ
จากนั้นแม่เราก็คุยกับเราเลยว่าแน่ใจเหรอที่จะแต่งกับคนนี้ คืนนั้นเราเลยโทรไปขอเลิกกับสามีเราเลย บอกว่าไม่แต่งนะ แล้วก็เลิกกันเถอะ เพราะมันไม่มีอนาคตแล้ว คบไปก็ไม่ได้แต่งก็ไม่รู้จะคบกันทำไม
ตอนพูดอ่ะ เจ็บมาก แต่ไม่รู้ทำไมถึงไม่ร้องไห้ ไม่รู้สึกเสียใจเลยที่พูด แต่สามีเราดิ เงียบแล้วก็ร้องด้วย เราก็เลยวางสายไป ไม่อยากคุย เพราะจบแล้ว
อยู่ดี ๆ ผ่านไปอาทิตย์กว่า ๆ สามีเรามาหาแม่เราเองเลย แล้วก็มาขอเราอีกที ขอด้วยตัวเอง แม่เราก็ไม่ยอมไง ไหนว่าจบแล้ว นิสัยอย่างเราคงไปอยู่กับทางโน้นไม่ได้ สามีเราบอกเองเลยว่า จะมาอยู่บ้านเรา แล้วก็ขอซื้อบ้านที่ใกล้ ๆ กัน 1 หลัง ไว้เป็นสินสอดให้เรา เค้าไม่อยากให้ใครว่า ว่ามาตัวเปล่า ๆ
แม่เราเลยเห็นใจ เสนอไปว่า เอางี้ ทางเรามีบ้านหลายห้อง (เป็นตึกแถวติด ๆ กัน) จะแบ่งด้านริมสุดให้ 1 ห้องขายให้ถูก ๆ ล้านสอง ครึ่งหนึ่ง (6แสน) หม่าม้ายกให้ ถือว่าเป็นส่วนที่แม่ยกให้เราเป็ยของขวัญแต่งงาน ที่เหลืออีก 6 แสน ให้สามีเราผ่อนกับเค้า เดือนละเท่าไรก็ได้ ไม่คิดดอก
จำได้ว่าตอนนั้นเราดีใจมาก เพราะจริง ๆ รักมาก เป็นแฟนคนแรกและคนเดียวของเรา ได้ทางออกแบบนี้ก็ดีใจ แถมได้อยู่บ้านตัวเองเหมือนเดิม เลยได้เดินหน้างานแต่งต่อไป
ส่วนแม่สามีเรา ก็ด่าสามีเราใหญ่เลย ว่าโง่, โดนเค้าหลอก, ฯลฯ อีกที่จะด่า เราก็เฉย ๆ ให้สามีเราจัดการเอง เรื่องของเค้า
จากคุณ |
:
saturn_eyes
|
เขียนเมื่อ |
:
22 มิ.ย. 55 11:39:15
|
|
|
|
 |