ลูกชายตัวดีอายุขวบครึ่งค่ะ เป็นลูกคนเดียว
ยังพูดไม่ได้เป็นประโยค พูดเป็นคำๆแต่ส่วนใหญ่ไม่พูดเนื่องจากเป็นเด็กสองภาษาโดยกำเนิด ใช้วิธีอื้อๆ อ้าๆ จะเอาโน่นนี่ พอไม่ได้ดั่งใจก็จะงื้อๆเสียงดังมาก แต่พอโกรธก็จะใช้วิธี 'ตี' สิ่งนั้นๆ เช่นหกล้ม ก็เอามือตีพื้น(พื้นผิด) โกรธแม่ ก็ตีแม่ ซึ่งก็ถือว่าแปลกมากเพราะในบ้านไม่มีใครตีใคร พ่อแม่ไม่ตีกัน แถมไม่เคยตีลูกอีกต่างหาก ตอนแรกๆก็ไม่ได้เอะใจอะไรคิดว่าเดี๋ยวสักพักเข้าใจอะไรมากขึ้นก็คงเลิก
แต่พักหลังๆชักกลายเป็นนิสัย นี่ก็เพิ่งเกิดขึ้นสดๆร้อนๆ ห้ามเขาไม่ให้อมดินสอ ก็ตีแม่ พอเตือนและทำเป็นโกรธก็ดูเหมือนจะรู้เรื่อง มาจูงมือ มาอ้อน หายกัน
แต่อยู่ๆก็เปลี่ยนมาเล่น เอาหนังสือมาตีหน้าแม่ ตีไปหัวเราะไปสนุกสนาน เราก็ทำสีหน้าว่าเจ็บนะลูก ตีบ่อยๆเข้าเจอสันหนังสือเราก็ไม่ไหวเหมือนกัน เอาหนังสือออกก็ตีมือเปล่าต่อ เราก็เอามือกันบ้างไม่กันบ้างเพราะอยากรู้ว่าเขาตั้งใจจริงหรือเปล่า ตีแรงขึ้นเรื่อยๆ จนเราต้องตีที่มือบ้าง(แต่ไม่แรง)ให้เขารู้ว่าการตีมันทำให้คนอื่นเจ็บ ก็ยังไม่เข้าใจ หัวเราะคิกคัก สนุก จนตอนหลังคุณพ่อไม่ไหว ดึงไปพูดจ้องตาเลยว่าอย่าตีแม่นะ ก็ไม่ฟังจะทำอีก วิ่งมาจะตีเราอีก คราวนี้เราชี้เลย เสียงดังเลยคราวนี้ บอกห้ามทำอย่างนี้อีกนะ แม่ไม่รักหนูที่เป็นแบบนี้เลย แล้วก็เดินออกนอกห้องนอนไปเลย
ก่อนออกมาเห็นเจ้าตัวนิ่งไปพักนึง มองทางอื่นแล้วก็ร้องไห้โฮเลยค่ะ เราก็เลยลงมาตั้งกระทู้เนี่ยแหละ ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว กว่าจะเขียนจบยังเจ็บแก้มอยู่เลย รบกวนพ่อๆแม่ๆผู้มีความรู้ช่วยทีเถอะค่ะ ไม่อยากให้ลูกเป็นแบบนี้เลย และเราเองก็ไม่อยากเป็นแบบนี้ด้วย
หมายเหตุ * ที่เรากล่าวถึงการที่ลูกยังไม่พูดและเป็นเด็ก 2ภาษา เพราะเราเองอยากขอความรู้ด้วยว่าเด็กวัยนี้ทั่วไปเขาฟังรู้เรื่องกันหรือยัง โดยเฉพาะเด็ก2ภาษาเข้าใจภาษามากน้อยแค่ไหน การอธิบายด้วยเหตุผลจะช่วยได้หรือไม่ หรือวิธีแบบใดถึงจะช่วยได้มากที่สุดค่ะ
ขอบพระคุณสำหรับทุกคำตอบล่วงหน้านะคะ
จากแม่ผู้ไม่ประสีประสา
จากคุณ |
:
kara mehalko
|
เขียนเมื่อ |
:
24 ก.ย. 55 23:15:45
|
|
|
|