 |
ความคิดเห็นที่ 282 |
ขอแสดงความเสียใจอีกครั้งนะคับอา...เมเพิ่งได้ทราบข่าวจากกระทู้นี้ ก็เลยโทรหาอา
...แต่เป็นการพูดคุยระยะสั้นๆมาก เพราะเมไม่รู้จะพูดไรดี มันจุกอยู่ในอกอ่ะคับ
ยิ่งได้อ่านกระทู้อาแล้ว รู้สึกใจหายมากเลยคับ อ่านแล้วร้องไห้เลยคับ
กลัวว่าสักวันจะเผชิญเหตุการณ์สูญเสียแบบนี้ ก็ไม่รู้ว่าจะมีสติพอที่จะตั้งรับมันได้มั๊ย ,,,,
ชอบคำพูดอาว่า ซักวัน คือซักวันจะพาแม่ไปเที่ยวที่นั่น จะพาไปกินข้าวที่นี่ อย่ารอเวลาเลยคับ...
เมก็คิดคำนี้มาตลอดตั้งแต่คุณตาเสีย ทำให้รู้สึกว่าเวลามันมีค่ากว่าที่คิดเยอะมาก ถ้าเราสูญเสียมันไปมันจะไม่สามารถย้อนกลับมาได้อีก
อ่านแล้วรู้สึกคิดถึงคุณแม่มากเลยคับอา เมจะพยายามไม่ปล่อยเวลาไปกับคำว่า "สักวัน" แต่จะทำวันที่มีอยู่ให้มีค่าที่สุดเลยคับ
....คุณแม่ชอบบอกเมว่าเก็บเงินไว้เถอะ ไม่ต้องพาแม่ไปเที่ยว หรือทานอาหารบ่อยๆหรอกมันสิ้นเปลือง,,,
แต่เมรู้สึกว่าไม่มีคำว่าเปลืองสำหรับการให้เล็กๆน้อยแบบนี้เลยคับ
เพราะการให้ของแม่ที่ให้เรามันเยอะ และยิ่งใหญ่กว่ามากเลยคับ กว่าจะเลี้ยงเรามาจนโตได้ขนาดนี้ ต้องเหนื่อยทั้งกาย เหนื่อยทั้งใจ..
เสียเงินไปมากกว่านี้เท่าไหร่ไม่รู้ การที่เราได้ทำสิ่งเล็กน้อยเพื่อตอบแทนมันเทียบกันไม่ได้เลยอ่ะคับ ...T-T
ขอแสดงความเสียใจด้วยอีกครั้งนะคับ...ขออภัยที่ไม่มีโอกาสไปร่วมไว้อาลัยและไปช่วยงานครั้งนี้....
เมและครอบครัวขอเป็นกำลังใจให้อาสู้ต่อไปนะคับ
....คิดถึงและเป็นห่วงอาเสมอนะคับ ...
| จากคุณ |
:
TuNg-MaE   
|
| เขียนเมื่อ |
:
8 ก.ค. 53 15:08:58
|
|
|
|
|
... เพิ่งเห็นพี่วิญญ์ swin ทำยำใบบัวบกแบบพม่าให้ชมไปไม่นานนี้ ทำให้คิดถึงยำใบบัวบกแบบตำรับบ้านริมน้ำของผมเลยครับ และยังมีความสัมพันธ์ทางจิตใจอีกอย่าง เพราะว่ายำใบบัวบกจานนี้ เป็นยำใบบัวบกจานสุดท้ายที่คุณแม่ของผม ทานในมื้อเย็นของวันพุธที่ 16 มิ.ย. ที่ผ่านมา และพอตกกลางคืน ท่านก็ล้ม จนไปรักษาตัวที่โรงพยาบาล และท่าน ก็ไม่ได้กลับมาที่บ้านอีกเลย
... มีพี่ ๆ เพื่อน ๆ และน้อง ๆ หลายคน ที่มาร่วมไว้อาลัยและร่วมกันทำบุญในทุก ๆ ทาง เพื่ออุทิศส่วนกุศลให้กับคุณแม่ของผม ซึ่งผมเอง ต้องขอขอบพระคุณไว้อย่างสูง ณ ตรงนี้ด้วยนะครับ
