ความคิดเห็นที่ 1 สวัสดียามเช้า ค่ะ  เข้ามาทักทายก่อน ไว้ตามอ่านตอนค่ำๆ นะคะ จากคุณ : T_Nida เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 07:47:53

ความคิดเห็นที่ 2 ..มารอ เพื่อจะได้ปรับใช้กับตัวเอง.. จากคุณ : นินจาจ๊ะ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 07:56:43

ความคิดเห็นที่ 3 ทุกๆท่าน อาจจะสงสัยว่า บทเกริ่นนำนี้  เกี่ยวข้องอะไรกับกระทู้เรื่อง “กระบวนการสร้างบ้านด้วยกลยุทธ์วิทยาการจัดการ” ด้วย ที่เกี่ยวข้องก็คือว่า บ้านที่ผมจะเล่าถึงกระบวนการก่อสร้างนั้น ผมให้ลูกๆผม เป็นคนจัดการทั้งหมด โดยผมสอนวิชาการบริหาร ด้วยวิธีที่ให้ลูกๆปฏิบัติกับงานจริง แต่ผมไม่ได้อธิบายถึงหลักวิชาการนี้โดยตรงให้แก่ลูกๆ  แต่ให้ลูกๆได้ซึมซับความรู้จากงานที่ทำ ให้รับรู้ถึงประสิทธิภาพและประสิทธิผลที่ได้รับ ถือว่าเป็นองค์ความรู้สุดท้ายที่เป็นมรดกที่ผมได้ทิ้งไว้ให้แก่ลูกๆของผม ก่อนที่ผมจะจากโลกนี้ไปครับ บ้านหลังที่สร้างเสร็จแล้ว และยกให้ลูกๆนั้น คนอื่นๆอาจคิดว่า นั่นเป็นมรดกที่ผมให้ไว้แก่ลูก แต่จริงๆแล้ว ไม่ใช่เลยครับ บ้านเป็นเพียง อนุสรณ์แห่งความรัก ที่ผมซึ่งเป็นคุณพ่อ และภรรยาของผมซึ่งเป็นคุณแม่ของลูกๆ ได้ตั้งใจที่จะให้ไว้แก่ลูกๆ ตั้งแต่เมื่อ 20 กว่าปีก่อน แต่เนื่องเพราะ ช่วงเวลานั้น (Timing) ยังไม่เหมาะสมที่จะให้ (บ้านเป็นสิ่งก่อสร้างที่เสื่อมสลายได้ด้วยกาลเวลา แต่องค์ความรู้ไม่มีวันเสื่อมสลายจากตัวเราไปได้ครับ) ผมจึงใช้วิธีการ ตอกเสาเข็ม ทิ้งไว้ก่อน (มีการจ้างสถาปนิกออกแบบบ้านและจ้างวิศวกรออกแบบโครงสร้างไว้ตั้งแต่ 20 กว่าปีก่อน ทำให้ทราบถึงตำแหน่งการลงเสาเข็ม และขนาดของเสาเข็มที่ต้องการครับ หรือแม้กระทั้ง มีการให้หมอดูฮวงจุ้ยมาดูสถานที่ แล้วกำหนดทิศทางในการหันบ้านไปตามองศาทิศทางที่เหมาะสม ก่อนที่จะลงเสาเข็มครับ) เป็นการตอกย้ำเตือนจำให้ ครอบครัวของผมให้รับรู้  และทำให้มีฐานข้อมูลของงบประมาณที่จะก่อสร้าง จึงสามารถแบ่งเงินสะสมไว้เรื่อยๆ ก่อนจะถึงเวลาสร้างครับ ภาพข้างล่างนี้ เป็นภาพโมเดลบ้าน ที่ได้จากการจ้างสถาปนิกออกแบบ แล้วผมไปจ้างนักศึกษาใน ม. ทำโมเดล ขึ้นมา (เมื่อ 20 กว่าปีก่อน ยังไม่มีโปรแกรม 3D ให้วาดออกมาให้เสมือนจริงดั่งปัจจุบันนี้ครับ ตอนนั้น น้องภรรยาของผมกำลังเรียนในมหาวิทยาลัย จึงให้น้องภรรยาหาเพื่อนนักศึกษาช่วยกันทำโมเดลบ้านนี้้นมา) (ภาพโมเดลทั้งหมด มี 4 ภาพ) จากคุณ : Moonlight Sonata เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 08:24:38

ความคิดเห็นที่ 4       ดีใจๆ คุณลุงมาแล้ววววว     แต่ตอนค่ำๆ มาอ่านนะคะ จากคุณ : a tt เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 08:34:12

ความคิดเห็นที่ 5 ภาพโมเดล ภาพที่ 2 (ภาพทั้งหมดที่ผมจะลงในกระทู้นี้ เป็นภาพที่ถ่ายจากกล้องคอมแพค ซึ่งปรับแต่งภาพอัตโนมัติ ทำให้ขาดความละเอียด ขาดการให้มุมแสงที่ดี แต่ผมก็คิดว่า เพียงแค่ภาพ 1 ภาพ ก็สามารถสื่อความหมายออกมาเป็นตัวอักษรออกมาได้มากมายแล้วครับ ส่วนความละเอียดสวยงามน่าจะเป็นเรื่องรองครับ) ขอขอบคุณทุกๆท่านที่ได้เข้ามาอ่านและแสดงความคิดเห็นครับ สิ่งที่ผมจะเล่านั้น ค่อนข้างยาว และใช้เวลานานในการเรียบเรียงความทรงจำ ทุกท่านสามารถสอดแทรกแสดงความคิดเห็นได้ตลอดเวลาครับ ผมจะได้ทราบถึงความสนใจของผู้อ่านด้วยครับ ซึ่งถ้าไม่มีผู้ใดสนใจอ่าน ผมจะได้หยุดลงบทความ เพื่อที่จะได้ไม่เป็นขยะข้อมูลของ  Server ครับผม จากคุณ : Moonlight Sonata เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 08:53:00

ความคิดเห็นที่ 6 ตอนนี้ ระบบ Network ของ  Internet กำลังมีปัญหา ทำให้การเข้ามาในเวป ขาดเป็นช่วงๆ จึงขออภัยในการต่อเนื่องของเรื่องราวครับ ภาพต่อไปครับ จากคุณ : Moonlight Sonata เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 08:55:27

ความคิดเห็นที่ 7 ภาพสุดท้ายของบ้านโมเดลที่ออกแบบไว้เมื่อ 20 กว่าปีก่อนครับ จากคุณ : Moonlight Sonata เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 08:56:21

ความคิดเห็นที่ 8 โมเดลในภาพนั้น มีอายุ 20 กว่าปีแล้ว จึงทรุดโทรมไปตามกาลเวลาครับ เป็นแบบบ้าน 3 ชั้น สามารถแยกยกออกมาดูรายละเอียดภายในแต่ละชั้นได้ โดย ณ เวลานั้น คิดไว้ว่า ได้เผื่อพื้นที่ใช้สอย สำหรับให้แก่ครอบครัวของลูกๆแต่ละคนครับ 20 กว่าปีต่อมา รวดเร็วเหมือนโกหก ตามแผนการเดิมของผมนั้น ผมจะเริ่มก่อสร้างบ้านนี้ ก่อน ลูกคนเล็ก เรียนจบมหาวิทยาลัย 1 ปี แต่ก็ไม่สามารถทำเช่นนั้นได้ตามแผนการ เนื่องจากว่า ภรรยาของผม เกิดล้มป่วยลงกระทันหัน แล้วจากผมไปในที่สุด แม้นว่า ผมจะเสียใจแค่ไหนก็ตาม แต่ก็ทำให้ได้คิดว่า ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก จะตายวันตายพรุ่งเมื่อไหร่ก็ยังไม่ทราบ โครงการหรือแผนงานอะไรที่คิดจะทำ แต่ยังไม่ได้ทำ ต้องรีบหยิบมาทำก่อนที่จะสายเกินไป ดังเช่น ความใฝ่ฝันของภรรยาผมที่ต้องการเห็น อนุสรณ์แห่งความรักของคุณพ่อคุณแม่ที่มีไว้ให้แก่ลูก แต่ยังไม่ทันได้ทำ ก็มีอันล้มหายตายจากกันเสียก่อน ยังดีที่ว่า ผมยังมีลมหายใจอยู่ ยังสามารถสานต่อเจตนารมณ์ของภรรยาได้ ก่อนที่จะสายเกินไปครับ ช่วงเวลาที่เศร้าโศกเสียใจต่อการจากไปของภรรยา เมื่อพอได้สติ ทำให้คิดว่า เราชักช้าไม่ได้แล้ว  จะต้องทำแผนงานสุดท้ายนี้ให้ลุล่วงก่อนที่ผมจะจากโลกนี้ไป แต่การที่จะกระทำด้วยตนเองนั้น ผมเห็นว่า มันง่ายเกินไป น่าจะต้องประสานประโยชน์จากการทำงานครั้งนี้ ด้วยการสอนเสริมความรู้ที่ผมมีอยู่ให้แก่ลูกๆไปพร้อมๆกันเลย ซึ่งจะประหยัดเวลาที่ไม่รู้ว่าจะหมดไปเมื่อไหร่สำหรับชีวิตของผม จากคุณ : Moonlight Sonata เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 09:02:06

ความคิดเห็นที่ 9 3 เดือนต่อมา ผมจึงเรียกประชุมลูกๆ (ใช้ “วันครอบครัว” เป็นวันประชุม) ถามความคิดเห็นลูกๆก่อนเลยครับว่า ถ้าบ้านที่จะสร้างตรงเสาเข็มที่ตอกไว้แล้วนั้น เมื่อสร้างเสร็จแล้ว คุณพ่อจะยกให้ลูกทั้งสามไว้เลย จะได้อยู่เป็นส่วนตัว ให้ไว้เป็นอนุสรณ์แห่งความรักของคุณพ่อและคุณแม่นั้น ลูกๆจะเอาไหม ทั้ง 3 คน ต่างยิ้มและพยักหน้ารับทันที เพราะว่า รู้อยู่แล้วว่า เวลาแห่งบ้านนั้นเป็นของตนเองได้กำลังมาถึงแล้ว เพียงแค่รอวันที่คุณพ่อจะยกให้เท่านั้นเองครับ ผมแจ้งบอกให้ลูกๆทราบว่า จะมีการก่อสร้างบ้านของลูกๆก็จริง แต่มีข้อแม้ว่า พ่อจะให้ลูกๆปฏิบัติงานเอง คุณพ่อจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวใดๆเลย นอกเสียจากว่า ลูกๆจะแต่งตั้งให้คุณพ่อทำหน้าที่เฉพาะงาน ในงานนี้ ให้คิดว่า ลูกๆทำงานอยู่องค์กรหนึ่ง มีผู้บริหารงานที่มีสิทธิเท่าเทียมกันอยู่ 3 คน โดยมีสำรองอยู่ 1 คน (ตัวผมเอง) องค์กรนี้ทำงานในระบบประชาธิปไตย การตัดสินใจทุกอย่าง จะใช้วิธีการโหวต ทำตามเสียงข้างมาก ถ้าเมื่อใดมีข้อขัดแย้งทางความคิด และมีอยู่ 1 เสียงที่ไม่แน่ใจ ขอไม่ออกเสียง จะให้ตัวสำรองเข้ามาออกเสียงร่วมด้วยก็ได้  หรือถ้ามีทางเลือกใดที่ไม่มั่นใจมากกว่า 2 เสียง ก็สามารถมาปรึกษาคุณพ่อได้  ซึ่งคุณพ่อจะให้คำปรึกษาเท่านั้น จะเชื่อและทำตามคำปรึกษาหรือไม่ก็ได้ คุณพ่อไม่ว่าใดๆทั้งสิ้น คุณพ่อจะตั้งงบประมาณก่อสร้างบ้านให้ลูกๆ ให้ถือว่า คุณพ่อจะเป็นเสมือนนายธนาคาร และลูกๆเสมือนผู้ขอกู้เงินเพื่อก่อสร้างบ้าน แม้ว่าเป็นเงินกู้ที่ไม่มีดอกเบี้ยก็จริง แต่ต้องทยอยชดใช้คืนเมื่อลูกๆทำงานมีรายได้ของตนเองแล้ว  ลูกๆต้องเขียนแผนงานนโยบายในการทำงานมาให้คุณพ่อตรวจสอบอนุมัติ ถ้าแผนงานไม่ดีพอ คุณพ่อก็จะส่งคืนกลับ เพื่อให้แก้ไขจนกว่าคุณพ่อจะยอมรับได้ หลังจาก ลูกๆได้รับหัวข้อของงานแล้ว ก็นั่งงงว่า แล้วจะทำอย่างไร จะทราบได้อย่างไรว่า จะต้องใช้งบประมาณเท่าไหร่ในการสร้างบ้าน กระบวนการทำงานจะทำอย่างไร   เพื่อให้เป็นการง่ายต่อการทำงาน ผมจึงตั้งงบประมาณเป็นตัวเลขคร่าวๆ ให้กับลูกๆเอง (โดยใช้วิธีคิดค่าเฉลี่ยราคาค่าก่อสร้างบ้านต่อตารางเมตร พื้นที่กี่ตารางเมตร จะทราบได้จาก ตำแหน่งของเสาเข็มที่ตอกไว้ และ รูปแบบของบ้านของสถาปนิกเดิมที่ออกแบบไว้ จะทราบถึงพื้นที่ใช้สอย เมื่อคูณกันออกมาจะเป็นค่าก่อสร้างโครงสร้างบ้าน บวกกับ ค่าตกแต่งภายใน ซึ่งผมให้ค่าเฉลี่ยไว้เป็น 50% ของค่าก่อสร้างบ้าน บวกกับ ค่าเครื่องใช้ไฟฟ้าที่จำเป็นต้องมีในบ้าน ซึ่งผมให้ค่าเฉลี่ยไว้เป็น 30%ของค่าก่อสร้างบ้าน บวกกับค่าความน่าจะเป็นของการผิดพลาดของงานอีก 20 %ของเงินรวมทั้งหมด เมื่อรวมกันแล้ว เป็นงบประมาณคร่าวๆ ที่ผมตั้งขึ้นมาในใจ แต่ไม่ได้บอกในรายละเอียดแก่ลูกๆ (บอกภายหลังจากสร้างบ้านเสร็จแล้ว) โดยผมบอกตัวเลขน้อยกว่าตัวเลขในใจ โดยหักค่าเฉลี่ยความผิดพลาด 20%ของเงินรวมทั้งหมด นั้นออกมาครับ) จากนั้น ให้ลูกๆ ประชุมแบ่งงานกันเอง โดยผมกำหนดเวลาให้ 1 อาทิตย์ ส่งแผนงานคร่าวๆมาให้ผมตรวจครับ  (ณ เวลานั้น ลูกคนโตอายุ 25 ปี กำลังจะเรียนจบมหาวิทยาลัย ส่วนคนที่สอง อายุ 20 ปี กำลังเรียนมหาวิทยาลัย ปีที่ 2 ส่วนลูกชายคนเล็ก อายุ 19 ปี เรียนจบมัธยมปลายแล้ว 1 ปี อยู่ในช่วงขอพักผ่อนเพื่อเก็บประสบการณ์ 1 ปี ก่อนเข้าเรียนมหาวิทยาลัยครับ ลูกคนเล็กนี้ ผลการเรียนค่อนข้างดี  ก่อนจบมัธยมปลายได้ทุนเรียนฟรีจากคณะหนึ่งของมหาวิทยาลัยเอกชน แต่ลูกไม่ขอรับทุน จึงทำให้อันดับสองรับทุนไปแทนครับ) แก้ไขเมื่อ 06 ส.ค. 55 09:08:47 จากคุณ : Moonlight Sonata เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 09:06:57

ความคิดเห็นที่ 10 ลูกๆประชุมกันแล้ว แจ้งบอกกับผมว่า บ้านตามแบบโมเดลนั้น ดูล้าสมัย พวกเขาไม่ชอบ ไม่ตรงกับความต้องการของเขา และรู้สึกว่า ใหญ่เกินไป ดูแลทำความสะอาดไม่ไหว ผมจึงบอกว่า ตามใจลูก อยากได้บ้านแบบไหน ก็ไปหามานำเสนอ ในเมื่อบ้านเป็นของลูกๆ เรื่องการเปลี่ยนแบบบ้านนั้น คุณพ่ออนุมัติให้ทั้งหมด แต่ต้องมีข้อแม้ว่า ขนาดของบ้าน ต้องอยู่บนเสาเข็มที่ตอกเอาไว้ทุกต้น (เป็นเสาเข็มขนาด I-40 ความยาว 24 เมตร ก่อนกำหนดขนาดและความยาวนั้น ได้มีการสำรวจชั้นดิน และพิมพ์ออกมาเป็นรายงานส่งวิศวกรคำนวณโครงสร้างแล้ว เมื่อ 20 กว่าปีก่อนครับ) สรุปว่า ความกว้างยาวของตัวบ้าน จะต้องเท่าเดิม จะต่างกันได้ก็คือ รูปแบบบ้าน จะให้หันหน้าบ้านไปทางไหน ก็ตามใจลูก จะมีจำนวนกี่ชั้น หลังคาจะเป็นแบบไหน ตามใจลูกทั้งหมด แต่มีข้อแม้อีกข้อหนึ่งคือว่า ต้นไม้ใหญ่ที่ คุณพ่อปลูกไว้เมื่อ 20 กว่าปีก่อนนั้น ไม่จำเป็นอย่าได้ตัดทิ้ง เพราะว่า คุณพ่อ วางแผนการปลูกไว้เพื่อเป็นร่มเงาให้กับบ้าน จะได้ช่วยลดการใช้พลังงาน เพื่อลดความร้อนของภายในบ้านได้ ซึ่งเป็นอันว่า ตกลงตามนั้นครับ ในระหว่าง 1 อาทิตย์ เนื่องจากว่า มีลูก 2 คน เรียนอยู่ ม. ต้องพักอยู่ที่หอพัก จึงต้องประชุม 3 สาย คุยกันทางโทรศัพท์ หรือใช้ วีดีโอคอนเฟอร์เร้นท์ผ่านทางอินเตอร์เนทประชุมกันครับ เมื่อครบกำหนดเวลา สรุปว่า ลูกๆใช้วิธี หาซื้อหนังสือรวมแบบบ้านสวย (ขนซื้อมาหมดร้านหนังสือเลยครับ) มาเลือกหาแบบบ้านที่ชอบและเหมาะสมกับขนาดของตำแหน่งวางเสาเข็ม โดยเลือกที่ราคาของบ้านใกล้เคียงกับงบประมาณที่ผมตั้งไว้ หลังจากเลือกได้หลายๆแบบแล้ว จึงส่งแบบบ้านมาให้ผมพิจารณาครับ จากคุณ : Moonlight Sonata เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 09:13:42

ความคิดเห็นที่ 11 รอฟังเรื่องราวดีๆค่ะ อ่านแล้วคิดถึงคุณพ่อมากๆเลยค่ะ บ้านเราที่เราเพิ่งย้ายมาอยู่หลังปรับปรุงเสร็จ ก็ได้มาจากคุณพ่อเหมือนกัน ท่านออกแบบเอง สร้างเองกับมือ จากคุณ : ohhioh เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 09:27:08

ความคิดเห็นที่ 12 ตามติด วิธีการคิดอ่าน ๆ ดูนอกจากใช้หลักวิทยาการจัดการการก่อสร้างแล้ว อีกอย่างคือลูก ๆ ยังได้ฝึกการคิดและสร้างสัมพันธ์กันระหว่างพี่น้องอีกด้วย รอตามอ่านต่อครับ จากคุณ : Bluefriday เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 09:29:48

ความคิดเห็นที่ 13 มาขอติดตามครับ ... จากคุณ : C_RomeO เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 09:32:06

ความคิดเห็นที่ 14 หลังจากที่ผมดูแบบบ้านแล้ว จึงบอกกับลูกๆว่า ถ้าลูกอยากได้บ้านแบบนี้ ถือว่าเป็นวิธีที่ง่ายดี คุณพ่อก็ไม่ว่าอะไร เพราะว่า ยังอยู่ในงบประมาณ แต่ว่า แบบบ้านที่นำเสนอมาทุกแบบ มีที่จอดรถอยู่ในบริเวณเนื้อที่ใช้สอย ทั้งๆที่เรามีที่จอดรถต่างหากแยกออกจากบ้านพื้นที่ใช้สอยของบ้านอยู่แล้ว คงจะต้องให้เจ้าของโครงการแบบบ้าน แก้ไขดัดแปลนนำส่วนนี้ไปใช้เป็นพื้นที่ใช้สอยอื่น อาจทำให้ต้องเพิ่มเงินในส่วนนี้ แต่เมื่อหักเงินค่าลงเสาเข็มไว้แล้ว (และอาจจะต้องตอกเสาเข็มเพิ่ม เพราะในแบบบ้าน ใหญ่กว่า แต่ก็ไม่ใช่ประเด็นปัญหา เพราะว่า ผมจัดสรรเนื้อที่ดินกว้างขวางพอที่จะสร้างได้ครับ)  ก็คงจะพอๆกันกับค่าก่อสร้างที่นำเสนอหรือสูงกว่าไม่มาก ถ้ามีการตกตงต่อรองราคากัน และงบประมาณที่ตั้งไว้สำหรับก่อสร้างก็พอๆกับราคาค่าก่อสร้าง แต่คุณพ่อขอถามลูกๆว่า เมื่อสร้างบ้านเสร็จแล้ว ลูกจะไม่มีเงินเหลือพอที่จะตกแต่งบ้าน ไม่มีเงินเหลือพอที่จะซื้อเครื่องใช้ไฟฟ้าประจำบ้านที่จำเป็น เช่น แอร์ ตู้เย็น เครื่องซักผ้า เตาแก๊ส เป็นต้น เท่ากับว่า เมื่อบ้านเสร็จแล้ว ลูกๆก็คงต้อง ปูเสื่อกางมุ้งนอนกับพื้น ลูกจะยอมรับได้มั้ย? เมื่อลูกๆได้ยินเช่นนั้น จึงขอแบบบ้านกลับไปพิจารณาใหม่ โดยขอเวลาอีก 1 อาทิตย์ มาให้คำตอบครับ (ผมจะไม่ลงภาพรูปแบบบ้านที่ลูกๆนำเสนอมาให้ผมพิจารณาครับ เพราะว่า เป็นรูปแบบบ้านในหนังสือ ที่มีลิขสิทธิ์ครับ) อีกหนึ่งอาทิตย์ต่อมา ก็ได้ข้อสรุปจากลูกๆว่า ได้วางแผนงานไว้ 2 แผน คือ แผนแรก จะยังเลือกแบบบ้านในหนังสือรวมแบบบ้านสวย แต่ว่า เลือกแบบสไตล์บ้านที่ชอบในราคา ครึ่งหนึ่งของงบประมาณที่มี โดยเลือกขนาดของห้องต่างๆ ใกล้เคียงกับตำแหน่งเสาเข็มที่ตอกไว้แล้ว เพื่อว่าจะได้ให้ผู้รับสร้างบ้านในแบบนั้น ปรับแก้ไขได้ใกล้เคียงที่สุด ส่วนแผนสำรอง คือ จะเริ่มมองหา สถาปนิก ออกแบบบ้าน เพื่อจะได้ออกแบบบ้านได้ตรงตามวัตถุประสงค์ โดยจะยอมเสียเวลาในการออกแบบ และยอมเสียค่าออกแบบประมาณ 3 – 7% ของงบประมาณค่าก่อสร้างบ้าน แต่ว่าจะได้แบบบ้านที่เป็นเอกลักษณ์ ไม่ซ้ำใคร ซึ่งยังมีปัญหาอยู่ว่า จะหาสถาปนิกที่ดีและตรงความต้องการได้ที่ไหน? จากคุณ : Moonlight Sonata เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 09:35:26

ความคิดเห็นที่ 15 เรียน คคห. 12 คุณ Bluefriday ครับ ถูกต้องแล้วครับ แต่เรื่องการสร้างความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องนั้น อาจจะเป็นเพราะว่า ต่างคนต่างยังไม่มีครอบครัวก็ได้ครับ ทำให้ ความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องของลูกๆผมนั้น ค่อนข้างดีมากอยู่แล้ว ตั้งแต่เล็กๆเลยครับ (ผมยังไม่เคยเห็นทะเลาะกันเลย ยิ่งโดยเฉพาะ 2 คนเล็ก ห่างจากสายตากันเป็นถามหาครับ)   *************** เรียนสมาชิกทุกท่าน ครับ Give "Like" หรือ "ถูกใจ" ของผมหมดไปแล้ว ตั้งแต่ 3 วันแรกของเดือนนี้ จึงไม่มีอะไรจะสื่อให้ทราบว่า ผมได้อ่านทุกความคิดเห็นที่เขียนแทรกเข้ามาครับ แต่ขอให้มั่นใจว่า ผมอ่านทุกความคิดเห็นครับ และยังเป็นการเช็คเรทติ้งด้วยครับ ช่วงนี้ ผมอาจจะยังไม่มีรูปภาพอะไรมาลงประกอบเนื้อความนะครับ เนื่องเพราะว่า เนื้อหาส่วนต้นๆนี้ เป็นเนื้อหาเชิงบอกเล่าครับ ท่านผู้อ่าน อ่านแล้วอาจจะเบื่อก็ได้ครับ แต่ถ้าไม่มี บทคำนำ พออ่านเนื้อความแล้ว อาจจะไม่รู้เรื่องที่มาที่ไปก็ได้ครับ จึงขอให้อดทนนิดครับ และขอขอคุณทุกท่านที่ติดตามครับ (ช่วงนี้ผมอาจจะลงบทความได้ต่อเนื่องเร็วบ้าง เพราะว่า คัดลอกมาจากที่ผมพิมพ์ไว้ก่อนใน word processor ในช่วง 2 - 3 วันหยุดครับ แต่หลังจากหมดข้อความในนั้นแล้ว คงจะต้องใช้เวลาบ้างครับ) จากคุณ : Moonlight Sonata เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 09:52:38

ความคิดเห็นที่ 16 รออ่านอยู่ค่ะ^^ จากคุณ : punpun22 เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 09:53:56

ความคิดเห็นที่ 17 ก่อนที่จะต้องหาสถาปนิกมาออกแบบบ้าน ผมได้ติงลูกๆไปว่า จากที่ลูกๆเอาแบบบ้านมาให้คุณพ่อดูนั้น คุณพ่อมีความคิดเห็นว่า ลูกๆยังไม่มีนโยบายหลักในการคัดเลือกแบบบ้านเลย ลูกๆเลือกแบบบ้านจากในรูปที่เห็นว่าสวยงาม แต่ละแบบที่เลือกมาให้ดูนั้น หลากหลายสไตล์แตกต่างกันออกไป ดูสะเปะสะปะมาก จับประเด็นความต้องการที่แท้จริงไม่ถูกเลย ลูกๆน่าจะประชุมตกลงกันให้ได้ก่อนว่า ต้องการบ้านแบบไหน สไตล์ไหน ต้องการฟังค์ชั่นการใช้งานอะไรบ้าง เช่น ภายในบ้าน ควรมีห้องอะไรบ้าง มีกี่ห้อง เป็นต้น ต้องการโทนสีไปในแนวไหน เมื่อจับประเด็นได้แล้ว ก็เขียนลงไปในนโยบายหลักด้วย เพื่อที่จะได้ยึดเป็นหลักในการคัดเลือกบ้าน หรือ แจ้งบอกสถาปนิกให้ออกแบบได้ตรงความต้องการที่สุดในเวลาอันรวดเร็ว และทุกครั้งที่มีประเด็นขัดแย้ง ก่อนที่จะเข้าประชุมโหวต ก็ให้นำนโยบายหลักที่เขียนไว้มาเป็นฐาน ตรวจดูให้แน่ใจเสียก่อน ว่าตรงกับนโยบายหลักหรือไม่ ถ้าผิดจากนโยบายหลัก ก็ให้ตัดประเด็นนั้นทิ้งไปได้เลย ซึ่งลูกๆก็รับความคิดเห็นนี้ไปปฏิบัติครับ ส่วนแผนงานทั้งสองที่เสนอมานั้น ผมก็เห็นด้วย อนุมัติให้จัดการได้ โดยในระหว่างอาทิตย์ต่อมานั้น ลูกๆที่เรียนมหาวิทยาลัย ก็เรียนไป แต่ได้มอบหน้าที่ในการติดต่อบริษัทรับสร้างบ้านตามแบบในหนังสือ ให้กับลูกชายคนเล็ก โดยนัดคุยและไปดูผลงานการสร้างบ้าน ในวันอาทิตย์ถัดมา ส่วนเรื่องการหาสถาปนิกนั้น พี่ๆที่เรียนอยู่ ก็ติดต่อถามหาจากเพื่อนๆ และบังเอิญว่า ลูกคนโตเคยเรียนคณะสถาปัตยกรรมอยู่ 2 ปี ก่อนย้ายคณะ จึงทำให้รู้จักเพื่อนรุ่นพี่ๆที่เรียนจบแล้ว และ อาจารย์ที่พอจะขอคำปรึกษาแนะนำ สถาปนิกที่มีสโคปงานที่เหมาะสมได้ครับ (ไม่ใช่ว่าสถาปนิกทุกท่านจะรับงานหรือถนัดในงานออกแบบบ้านครับ) จากคุณ : Moonlight Sonata เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 09:58:11

ความคิดเห็นที่ 18 หลังจากที่ลูกๆได้ไปพบพูดคุยกับบริษัทรับสร้างบ้านตามแบบในหนังสือ ก็ได้ข้อสรุปว่า การแก้ไขรูปภายในบ้าน เพื่อให้ทิ้งน้ำหนักลงเสาเข็มที่ตอกไว้แล้วนั้น ไม่สามารถทำได้ เพราะว่า แบบบ้านที่นำเสนอในหนังสือนั้น ได้ออกแบบไว้แล้ว แก้ไขอะไรไม่ได้ (ได้เอาแบบแปลนเลย์เอาท์ตำแหน่งเสาเข็มไปเทียบเคียงด้วย) ดังนั้น ถ้าจะให้เขาสร้างบ้าน อาจจะต้องตอกเสาเข็มเพิ่มเติมในจุดที่จำเป็นต้องมี และต้องยอมทิ้งเสาเข็มที่ตอกไว้แล้วบางต้น ซึ่งทำให้ลูกๆเริ่มถอดใจ เอนเอียงไปหาแผนสำรองแล้วครับ แต่ว่าก็ยังไม่ทิ้งแผนแรก โดยได้ไปดูผลงานที่ก่อสร้างเสร็จแล้ว และงานที่กำลังก่อสร้าง เพื่อเก็บไว้เป็นข้อมูลครับ ขณะเดียวกัน ลูกชายคนเล็กของผม ก็เริ่มมีหัวคิด (แอบโกงนิดหน่อย) เสนอความคิดเห็นว่า ในเมื่อคุณพ่อเสนอให้งบประมาณในการก่อสร้างบ้านแล้ว และการจะสร้างบ้านก็ให้ความยุ่งยากแก่ลูกๆเป็นอันมาก ลูกขอเสนอว่า นำเงินงบประมาณที่คุณพ่อจะให้นั้น (ซึ่งมากโขอยู่) ไปซื้อบ้านจัดสรรตามหมู่บ้านโครงการ จะได้บ้านพร้อมที่ดินหลังใหญ่ แถมที่ดินเดิมที่จะสร้างบ้าน ยังสามารถนำไปใช้ให้ก่อเกิดประโยชน์อื่นๆได้อีก (สมกับได้ทุนเรียนฟรีคณะเศรษฐศาสตร์มั้ยครับ) แต่ผมก็บอกกับลูกว่า ให้ลูกดูที่วัตถุประสงค์ที่จะสร้างบ้านเสียก่อน คุณพ่อตั้งวัตถุประสงค์ที่จะสร้างบ้านนี้ตรงนี้ เพื่อไว้เป็นอนุสรณ์ของคุณพ่อคุณแม่ ถ้าลูกไม่ต้องการ งบประมาณที่ตั้งไว้ ก็เป็นอันยกเลิกไป (สิ่งที่ผมจะให้ลูกนั้น สิ่งสำคัญที่สุดคือความรู้และประสบการณ์จากากรทำงานด้วยวิชาบริหาร ส่วนตัวบ้านนั้น ถึงแม้ว่า ลูกจะไม่รับตอนนี้ ก็ยังมีเงินทุนที่ผมสะสมไว้ให้ สร้างบ้านในอนาคตได้อยู่แล้วครับ) ส่วนคนพี่ ก็บังเอิญหาสถาปนิกที่เป็นญาติของเพื่อนได้ ซึ่งทำงานในบริษัทรับออกแบบบ้านโดยตรง และมี บริษัทรับสร้างบ้านร่วมงานอยู่ด้วย จึงได้ติดต่อให้มาพูดคุยกับลูกๆ และดูสถานที่จริง ในอาทิตย์ต่อมาครับ หลังจากที่ สถาปนิกมาดูหน้างานจริง วัดตำแหน่งเสาเข็มว่าตรงตามตำแหน่งในแบบแปลนเลย์เอาท์หรือไม่ ตรวจเช็คว่าแนวเสาเข็มอยู่ในองศาอะไรทิศไหน เมื่อตรวจเสร็จแล้ว คำถามแรกที่ถามลูกๆ ก็คือว่า งบประมาณก่อสร้างตั้งไว้เท่าไหร่ ต้องการรูปแบบบ้านสไตล์ไหน ฟังค์ชั่นการใช้งานในบ้านมีอะไรบ้าง จากคำถามทั้งหมด ก็ตรงกับที่ผมได้เตือนให้ลูกๆประชุมเตรียมข้อมูล เขียนไว้ใน นโยบายหลัก ซึ่งลูกๆ ไม่ต้องเสียเวลาคิด สามารถนำข้อมูลที่เตรียมไว้ ให้กับสถาปนิกได้ทันทีครับ และอาจจะเป็นความบังเอิญโชคดีก็ได้ ที่สถาปนิกท่านนี้ พูดคุยกับลูกๆได้ถูกคอ สร้างความพอใจระดับหนึ่งให้กับลูกๆ สำหรับการนัดคุยครั้งแรก ราคาค่าออกแบบก็ไม่แพง เขาคิดเพียงแค่ 3% ของค่าก่อสร้าง (เฉพาะค่าออกแบบสถาปัตยกรรมและแบบแปลนโครงสร้างวิศวกรรม รวมทั้งเซ็นในใบขออนุญาตก่อสร้าง ไม่เกี่ยวกับค่าตรวจงานในช่วงก่อสร้าง) ใช้เวลาไม่เกิน 3 เดือนในการเขียนแบบจนแล้วเสร็จ ซึ่งเมื่อลูกๆ ให้โจทย์แก่สถาปนิกแล้ว ก็บอกให้เขาวาดแบบบ้านคร่าวๆ มาให้ดูเป็นไอเดียว่าตรงกับคอนเซ็ปท์หรือไม่ ก่อนที่จะตกลงใจทำสัญญาจ้างงานเขียนแบบ ครับ จากคุณ : Moonlight Sonata เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 10:09:52

ความคิดเห็นที่ 19 ภาพนี้คือ ภาพเสาเข็มที่ตอกทิ้งไว้เมื่อ 20 กว่าปีก่อนครับ เป็นเสาเข็ม I-40 ความยาว 24 เมตร จำนวน 26 ต้นครับ แก้ไขเมื่อ 06 ส.ค. 55 10:23:07 จากคุณ : Moonlight Sonata เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 10:20:16

ความคิดเห็นที่ 20 กด F5 เรื่อย ๆ เพราะงานยังไม่เข้า   อิอิ ติดตามนะครับ จากคุณ : C_RomeO เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 10:32:12

ความคิดเห็นที่ 21 มาติดตามค่ะคุณอา ต้องขอบอกว่าสุดยอดจริงๆ จากคุณ : pinkyrose เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 10:36:49

ความคิดเห็นที่ 22 ขอแทรกบทความที่จะลงต่อจากนี้ครับ เพราะว่า เนื้อหาที่เตรียมไว้ ใน  word processor ได้หมดไปแล้ว คงจะต้องใช้เวลาเรียบเรียงอีกสักนิดครับ แต่จากนี้ไป กำลังจะเข้าเนื้อหาที่แท้จริงของกระทู้นี้แล้วครับ สิ่งที่ต้องการแทรกก็คือว่า ถ้าท่านอ่านตั้งแต่ต้น จะทราบว่า ผมได้สอดแทรกวิทยาการจัดการทั่วไปขั้นพื้นฐานเล็กน้อย เช่น เกี่ยวกับเรื่องการบริหารองค์กร เกี่ยวกับเรื่องบริหารงานบุคคล และเกี่ยวกับเรื่อง การบริหารการตลาด (การวิจัยและพัฒนา) ซึ่งถ้าใครที่ไม่ได้เรียนทางด้านนี้ ก็คงไม่ทราบว่า นั่นคือวิชาการ แต่ก็คือหลักการพื้นฐานเบื้องต้นของการทำงานครับ จากคุณ : Moonlight Sonata เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 10:40:36

ความคิดเห็นที่ 23 มาติดตามเช่นกันค่ะ จากคุณ : แมวเหมียวตัวผอม เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 10:44:06

ความคิดเห็นที่ 24 เป็นกำลังใจให้คุณอานะคะ จากคุณ : จิ้มบนdroid (Blackforest26) เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 10:46:08

ความคิดเห็นที่ 25 ขอบคุณที่ได้สละเวลามาแบ่งปันประสบการณ์นะคะ เชื่อว่าทั้งหมดที่จะได้อ่าน จะมีคุณค่ามากสำหรับตัวดิฉันเอง และอีกหลายๆคน รออ่านค่ะ จากคุณ : anavrin เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 10:48:33

ความคิดเห็นที่ 26 มา(แอบ)ติดตาม เผื่ออนาคตมีลูกอยากจะทำแบบนี้ให้ลูกบ้างจัง :D จากคุณ : เพรชเจ้าจอม (เพรชเจ้าจอม) เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 11:08:05

ความคิดเห็นที่ 27 คห. 19 เสาเข็มสี่เหลี่ยมตันครับ ไม่ใช่ I จากคุณ : บ่าวจ่อย เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 11:13:55

ความคิดเห็นที่ 28 รอติดตามอยู่นะคะ จากคุณ : whizzbees เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 11:16:00

ความคิดเห็นที่ 29 ผมขอเสริมแทรกอธิบายนิดครับ ด้านการบริหารงานที่ดีนั้น จะต้องมีหมายกำหนดเวลาการทำงานให้ลุล่วง ผู้ปฏิบัติงานที่มีทักษะที่ดี จะต้องบอกระยะเวลาการทำงานได้ ว่า เมื่อได้รับโจทย์มาให้ทำงานแล้ว ระยะการปฏิบัติงานจนกระทั่งสำเร็จนั้น จะใช้เวลาการทำงานเท่าไหร่ และผู้บริหารที่ดีนั้น จะต้องติดตามผลงานระหว่างการทำงาน ดูการเคลื่อนไหวความก้าวหน้าของงาน (ดูเฉยๆ ไม่จำเป็นจะต้องไม่เข้าไปสอดแทรก) และต้องสามารถคาดการณ์ได้ว่า งานที่ให้ผู้ปฏิบัติงานนั้น จะสำเร็จลุล่วงตามหมายกำหนดการที่ตั้งไว้หรือไม่ ถ้าไม่เป็นไปตามนั้น จะต้องตัดสินใจได้ว่า จะจัดการอย่างไรต่อไปครับ (การตัดสินใจที่รวดเร็ว แม่นยำถูกต้อง เป็นสิ่งจำเป็นที่ผู้บริหารที่ดีต้องมีครับ) จากคุณ : Moonlight Sonata เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 11:24:33

ความคิดเห็นที่ 30 เป็นกระทู้ที่อ่านสนุก ได้สาระ น่าติดตามมากครับ จากคุณ : sert_pp เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 11:25:54

ความคิดเห็นที่ 31 เรียน คคห.27 คุณบ่าวจ่อย ครับ ไม่ใช่เสาเข็มสี่เหลี่ยมตันครับ ภาพที่เห็นนั้น แม้นว่า จะเห็นเป็นหัวสี่เหลี่ยมตันก็จริง แต่เป็นเพียงแค่หัวเสาเข็มครับ ลำตัวเสาเป็นรูปตัว  I ครับผม หัวที่เป็นสี่เหลี่ยมตันนั้น เขาหล่อไว้สำหรับให้เป็นที่รองรับน้ำหนักของตุ้มปั้นจั่นที่กดกระแทกครับ ดูหลักฐานจากภาพที่มีการขุดดินลึกลงไป เพื่อเทลีน ก่อนจะทำฟุตติ้งครับผม จากคุณ : Moonlight Sonata เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 11:35:01

ความคิดเห็นที่ 32 ขออนุญาต คุณมูนไลท์ ครับ  ผมขอแจกกิ๊ฟให้ทุกท่านแทนคุณมูนไลท์ครับ ที่กิ๊ฟของท่านหมดไปแล้ว ผมมี 98 อันครับ จากคุณ : ต้นทำเสา เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 11:54:32

ความคิดเห็นที่ 33 เรียน คคห.32 คุณต้นทำเสา ครับ ขอบพระคุณมากครับ แต่ผมคงจะเว้นลงบทความไปช่วงเวลาหนึ่งครับ เพราะว่าขอทำงานก่อน แล้วจะเรียบเรียงความจำ เขียนลงบทความครับ แต่ก็อาศัยเวลาว่างงานนิดๆหน่อยๆ เข้ามาดูความเคลื่อนไหวของ คคห. ทุกๆท่านครับ เผื่อว่า มีท่านใดสงสัยตรงจุดไหน ถ้าเป็นคำตอบที่ไม่ต้องใช้เวลามาก ผมก็จะตอบให้ทันทีครับผม จากคุณ : Moonlight Sonata เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 12:07:28

ความคิดเห็นที่ 34 ลงชื่อรออ่านค่ะ ได้ข้อคิดมากค่ะ. แม้จะเป็นช่วงเกริ่นนำ ขอบพระคุณค่ะ จากคุณ : araika เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 12:12:24

ความคิดเห็นที่ 35 ขออนุญาต ตามติดกระทู้(บทความ) ต่อไปเรื่อยๆครับ มีประโยชน์ ทั้งการสำหรับสร้างบ้าน และ สร้างครอบครัวให้อบอุ่น ขอบคุณครับ.. จากคุณ : มอเตอร์บอย เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 12:13:09 A:171.99.3.238 X: TicketID:275798

ความคิดเห็นที่ 36 มาติดตามอ่านครับ ลูกชายคนเล็กของท่าน จขกท. เข้าเรียนมหาลัยรึยังครับ อยากเตือนว่าเด็กวัยนี้ถ้าปล่อยให้เขาว่างแค่ปีเดียว เขาอาจจะกลับไปเรียนยากนะครับ เพราะว่างแล้วมันติดใจ ก่อนหน้านี้ผมเห็นเพื่อนหลายคนที่ดรอปเรียนไปเป็นเทอมๆ สุดท้ายกลับมาเรียนแล้วเรียนไม่จบก็มีครับ เพราะช่วงที่หยุดไปทำให้ขาดวินัียไปมาก จากคุณ : BosskunG เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 12:36:51

ความคิดเห็นที่ 37 ค่ำๆจะกลับมาิอ่านอีกรอบ น่าสนใจจริงๆครับ ^^ จากคุณ : Bazophil เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 12:40:38

ความคิดเห็นที่ 38 รอติดตามด้วยคนครับ จากคุณ : อาโตะ โคเรวะ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 12:42:51

ความคิดเห็นที่ 39 มีประโยชน์มากจริงๆ ขอเก็บไว้ปรับเป็นแนวทางการเลี้ยงลูกของตัวเองบ้างนะคะ ชอบแนวคิดที่จะให้มรดกลูกเป็น ความรู้และความดีมากๆค่ะ รอติดตามอยู่นะคะ ว่าน้องๆจะพบและแก้ปัญหากันอย่างไร กว่าจะมีบ้านหนึ่งหลัง จากคุณ : รักคนใจดี เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 12:44:03

ความคิดเห็นที่ 40 เข้ามาให้กีบ แล้วปูเสื่อ นอนรออ่านต่อครับ ^^ จากคุณ : แฟนจ๊ะโอ๋ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 12:44:28

ความคิดเห็นที่ 41 รออ่านคะ จากคุณ : pupaeblossom เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 13:05:00

ความคิดเห็นที่ 42 เป็นกระทู้ที่ดีมากๆค่ะ ลงชื่อรออ่านค่ะ จากคุณ : จิน ณ จันทร์ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 13:08:14

ความคิดเห็นที่ 43 เรียน คคห. 36 คุณ BosskunG ครับ ปัจจุบันนี้ ลูกชายของผม เรียนมหาวิทยาลัย อยู่ปีที่ 3 แล้ว บังเอิญอยู่สถาบันเดียวกับ สถาปนิกที่ออกแบบบ้านให้ด้วยครับ ผลการเรียนของลูกชายผมนั้น ค่อนข้างออกมาดี โดยตัวผมเองนั้น จะบอกลูกๆอยู่เสมอๆครับว่า ผลคะแนนที่ได้รับจากการสอบนั้น คุณพ่อให้ความสำคัญไม่มากเท่ากับ ความรู้ที่ลูกๆได้รับจากการเรียน คุณพ่อจะไม่ถามลูกหรอกว่า วันนี้ ลูกเรียนรู้อะไรมาบ้าง แต่คุณพ่อจะถามลูกว่า วันนี้ลูกทำอะไรได้บ้างจากการเรียน บังเอิญ ลูกชายผม เรียนอยู่โรงเรียนที่เน้นสอนภาคปฏิบัติ ทำให้องค์ความรู้ที่ได้รับ จะติดตัวอยู่ได้ระยะหนึ่งครับ แม้ว่าอาจจะลืมภาคทฤษฎี แต่ว่า เรื่องทักษะคงจะลืมยากครับ และ เกรดคะแนนที่ลูกผมได้มาตอนเรียนจบนั้น สามารถเข้าเรียนในมหาวิทยาเอกชนได้ทุกคณะ แม้ว่าจะทิ้งการเรียนไปแล้ว 1 ปีเศษ คณะบดีเรียกตัวไปสัมภาษณ์ ก็เซ็นต์อนุมัติให้เข้าเรียนได้อย่างง่ายดายครับ ช่วงที่พักเก็บเกี่ยวหาประสบการณ์อยู่ 1 ปีนั้น (เป็นแผนการที่ลูกของผมวางไว้ตั้งแต่เรียนมัธยมต้นครับ โดยช่วงนั้น มีการเรียนพิเศษภาษาจีน ใครไม่ทราบจะคิดว่า ลูกผมต้องการภาษาจีนเป็นภาษาที่ 3 แต่จริงๆแล้วไม่ใช่เลยครับ เขาเรียนภาษาจีน เพื่อเป็นฐานภาษา เพื่อไต่เต้าขึ้นไปเรียนภาษาญี่ปุ่นครับ และที่ขอพักการเรียน 1 ปีนั้น ก็เพราะว่า นอกจากต้องการเก็บเกี่ยวประสบการณ์แล้ว ยังมุ่งสมาธิมาเรียนภาษาญี่ปุ่น เนื่องจากคิดว่า ถ้าเมื่อไหร่เข้าเรียนมหาวิทยาลัยแล้ว จะไม่มีเวลามากพอที่จะเรียนทางด้านนี้ครับ) ได้มีการเรียนด้านภาษาญี่ปุ่น เป็นภาษาที่ 3 ซึ่งปัจจุบัน ลูกผมสอบผ่านด้านภาษาญี่ปุ่นได้ประกาศนียบัตรระดับ 2 (สอบพร้อมๆกันทั่วโลก) ซึ่งเป็นระดับของมหาวิทยาลัยครับ ตอนนี้ ทางมหาวิทยาลัย คณะที่ลูกผมเรียนอยู่ ส่งผลคะแนนเกรดเฉลี่ยของลูกมาให้ผมดู ผลของเกรดก็ออกมาดีครับ สูงกว่า 3.5 ตลอดเลยครับ แก้ไขเมื่อ 06 ส.ค. 55 13:38:52 จากคุณ : Moonlight Sonata เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 13:11:08

ความคิดเห็นที่ 44 รออ่านต่อนะคะ กระทู้น่าสนใจมากๆ จากคุณ : asujug เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 13:11:44

ความคิดเห็นที่ 45 คุณลุงเป็นนักบริหารมืออาชีพจริงๆค่ะ วางแผนกันล่วงหน้า 20 กว่าปีกันเลยทีเดียว ภูมิใจแทนลูกๆคุณลุงที่มีคุณพ่อวางรากฐานที่แข็งแกร่งเพื่อรองรับชีวิตที่มั่นคงให้ทุกคนเสมือนการลงเสาเข็มที่แข็งแรงไว้เป็นรากฐานให้กับบ้านและครอบครัวที่สวยงาม ภูมิใจแทนภรรยาคุณลุงที่มีสามีที่ไม่เคยผิดคำสัญญาที่ให้ไว้ หนูเชื่อว่าคุณลุงรำลึกถึงภรรยาอยู่ตลอดระยะเวลาสร้างบ้าน ถ้าเธอได้มาเห็นก็คงจะยิ้มปลื้ม ภูมิใจแทนคุณลุงที่ดำเนินโครงการอนุสรณ์ความรักได้สำเร็จ และเฝ้ามองโครงการผลิดอกออกผลเป็นครอบครัวเล็กๆที่สวยงามไม่แพ้กัน ขอบคุณที่แบ่งปันความคิดดีๆที่เป็นหลักการดำเนินชีวิตนะคะ หนูจะตามอ่านต่อให้จบค่ะ กระทู้นี้ไม่ได้สอนแค่หลักการสร้างบ้าน แต่สอนไปถึงขั้นตอนการบริหารจัดการชีวิตและครอบครัวที่น่าประทับใจมากค่ะ ถ้าสักวันนึงหนูมีลูก จะสอนลูกให้มั่นใจคิดและตัดสินใจเองอย่างคุณลุงให้ได้ค่ะ :) จากคุณ : baleine เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 13:17:54

ความคิดเห็นที่ 46 ตามมาแล้วคับคุง...รออ่าน ๆ จากคุณ : U_Nee-na เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 13:32:50

ความคิดเห็นที่ 47 ต้องยอมรับว่าการวางแผนชีวิตของลูกชาย จขกท. ค่อนข้างแหวกแนวทีเดียวครับ เป็นผมคงไม่กล้าทำแบบนั้นแน่ๆ ยินดีด้วยครับที่ประสบความสำเร็จ จากคุณ : BosskunG เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 13:40:10

ความคิดเห็นที่ 48 ครับผม ผมก็พึ่งรู้นะ เพราะเคยเห็นแต่แบบที่เป็น I  จริงๆ ไม่คิดว่าจะเว้นส่วนหัวไว้เป็นแบบตัน จากคุณ : บ่าวจ่อย เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 13:42:40

ความคิดเห็นที่ 49 อย่าลืมเอาเนื้อหา และรูปถ่าย ไปลงในBlogด้วยนะ จากคุณ : ต้นโพธิ์ต้นไทร เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 13:52:43

ความคิดเห็นที่ 50 พ่อชวนลูกปลูกบ้าน นึกถึงหนัง life as a house ขึ้นมาเลย ^-^ จากคุณ : ole (trufa) เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 13:58:51

ความคิดเห็นที่ 51 ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านครับ และขอขอบคุณ คุณต้นโพธิ์ต้นไทร ที่แนะนำใน คคห.49 ครับ ผมไม่มีประสบการณ์ในเรื่องพวกนี้เลย ได้รับคำแนะนำที่ดีอยู่เสมอครับ จากคุณ : Moonlight Sonata เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 14:12:43

ความคิดเห็นที่ 52 สุดยอดเลยลุง จากคุณ : passkiss เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 15:10:16

ความคิดเห็นที่ 53 รอลุ้นเหมือนดูละครเลยครับ...อยากเห็นบ้านจังเลย จากคุณ : man191 เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 15:44:57

ความคิดเห็นที่ 54 บทความต่อจาก คคห.18 ครับ ระหว่างรอ แบบบ้านจากสถาปนิกอยู่นั้น ทางบริษัทรับก่อสร้างบ้าน ก็โทรมาสอบถามความคืบหน้ากับลูกชายของผมที่ดิวงานด้วย  ลูกชายของผมก็บอกเขาตามตรงจากเหตุผลต่างๆ ที่จะต้องเลือกแนวทางที่สอง เพื่อประกอบการลงมติตัดสินใจในที่ประชุม ซึ่งต้องถือว่า ลูกชายผมเป็นคนเถรตรง แต่ในเหตุการณ์นี้ ก็นับว่าเป็นการดีที่บอกตามความจริง ไม่ต้องบ่ายเบี่ยงหาเหตุผลอื่นๆมาอ้าง ให้อีกฝ่ายเข้าใจผิด รอด้วยความหวัง และถ้ามีการตัดสินใจเป็นอื่น ทางบริษัทรับสร้างบ้าน ก็ไม่สามารถตื้อหรือดึงดันเพื่อจะได้งานครับ เพราะว่า ทุกอย่างเป็นผลมาจากมติที่ประชุมเสียงส่วนใหญ่ครับ เมื่อถึงวันที่สถาปนิก นำเสนอแบบบ้าน และมาพรีเซนท์งานออกแบบ ก็ได้รับความพอใจจากลูกๆ แต่สรุปได้ว่า ในงบประมาณที่ลูกตั้งไว้ให้เป็นโจทย์นั้น เมื่อเปรียบเทียบกับพื้นที่ที่จะก่อสร้าง ถือว่าต่ำไปนิดหน่อย และถ้าจากโจทย์ที่ให้เกี่ยวกับฟังชั่นการใช้งานที่ต้องการนั้น พื้นที่ที่ระบุตามเสาเข็ม ก็กว้างเกินไปหน่อย (งบประมาณที่ลูกตั้งเป็นโจทย์ให้สถาปนิกคิดออกแบบนั้น ต่ำกว่า 50%ของงบประมาณรวมที่ผมตั้งเอาไว้นิดหน่อย เนื่องจากว่า ลูกๆต้องเผื่อ เป็นค่าออกแบบของสถาปนิก ค่าออกแบบของมัณฑนากรครับ ซึ่งแรกๆเดิมทีนั้น ลูกๆไม่ได้คิดเผื่อไว้ก่อนครับ) เมื่องบประมาณ น้อยไป ขณะเดียวกันพื้นที่ใช้สอยมากเกินไป ทางสถาปนิกจึงตอบโจทย์ โดยออกแบบบ้านให้มีช่องวางตรงกลางของพื้นที่ (ไม่ให้เป็นพื้นที่ใช้สอย) แต่จะใช้ประโยชน์ส่วนนี้ เป็นช่องแสง ทำให้ภายในบ้านทุกจุดสว่างโดยไม่ต้องเปิดไฟแสงสว่างเวลากลางวันเลย (เท่ากับช่วยประหยัดพลังงาน) และพื้นที่ส่วนนี้ จะใช้ประโยชน์อื่นใดในอนาคต ค่อยคิดทีหลังครับ เท่ากับตอบโจทย์ที่ให้ไว้ คือ ขนาดของบ้านครอบคลุมพื้นที่ทุกจุดของเสาเข็ม ขณะเดียวกัน ก็ได้พื้นที่ใช้สอยพอดีตามความต้องการของเจ้าของบ้าน (ไม่มากเกินไปจนดูแลไม่ไหว และสามารถใช้สอยทุกส่วนได้อย่างเต็มประสิทธิภาพ) หลังจากสถาปนิกมาพรีเซนท์งานไปแล้ว ลูกๆก็แจ้งบอกไปว่า จะให้คำตอบภายใน 1 อาทิตย์ ซึ่งทั้งสามนำเข้าที่ประชุม ถกกันถึงผลดีผลเสียต่างๆ แล้วลงมติเป็นเอกฉันท์รับหลักการ และคัดเลือกสถาปนิกรายนี้ เป็นผู้ออกแบบบ้าน โดยทำเรื่องเสนอมาที่ผม ซึ่งผมก็อนุมัติให้ นัดวันมาทำการตกลงทำสัญญาว่าจ้าง ขณะเดียวกัน ก็ให้ลูกโทรไปแจ้งปฏิเสธงานกับบริษัทรับสร้างบ้านครับ ก่อนวันทำสัญญา ทางสถาปนิก โทรศัพท์มาหาผม ถามว่า จะใช้ชื่อใครในการทำสัญญา ผมแจ้งตอบไปว่า ให้ใช้ชื่อลูกชายของผม ทางนั้นก็ตกใจว่า จะให้ดิวทำงานกับเด็กอายุ 19 ปีกระนั้นหรือ ผมก็ตอบยืนยันไปว่า ใช่แล้วครับ บ้านนั้นเป็นของพวกเขา และทั้งสามลงมติมอบหมายงานนี้ให้น้องชายเป็นคนดูแล ก็ต้องเป็นไปตามนั้น เขาก็สงสัยว่า แล้วจะดูแบบแปลนเป็นหรือ (ก่อนหน้านี้ ผมก็สงสัยเรื่องนี้เช่นกัน แต่ลูกชายยืนยันเสียงแข็งว่า เขามีเรียนด้านการดูแบบแปลนมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม ซึ่งไม่ใช่ประเด็นปัญหาสำหรับเขา) และเรื่องการตัดสินใจ จะให้เด็กอายุ 19 ปี ตัดสินใจกับงานหลายๆล้านได้หรือ ผมจึงเข้าใจความหมายของเขาว่า คงจะเป็นห่วงเรื่องการเงิน ซึ่งผมก็ตอบประเด็นนี้ไปว่า เรื่องการดูแบบแปลนนั้น ไม่ต้องเป็นห่วงครับ ลูกชายผมยืนยันว่าทำได้และดูแบบแปลนได้แน่นอน ขณะเดียวกัน ก็ไม่ต้องห่วงเรื่องการตัดสินใจงาน เพราะว่า ถ้าเป็นเรื่องเล็กน้อย พี่ๆของเขามอบหมายให้ตัดสินใจไปได้เลย แล้วค่อยแจ้งบอกทีหลังได้ ส่วนถ้ามีที่ต้องตัดสินใจเรื่องใหญ่ๆ ก็จะเข้าที่ประชุมลงมติในระหว่างพี่น้อง ส่วนเรื่องการจ่ายเงินตามงวดงานนั้น ผมจะจ่ายเป็นเงินสดให้ภายใน 7 วัน หลังจากส่งงานและใบเบิกไปให้ลูกผม ซึ่งหลังจากลูกผมตรวจงานเรียบร้อยแล้ว ก็จะนำใบเบิกมาเสนอเบิกเงินจากผมเองครับ (จริงๆแล้ว ถ้างานเรียบร้อยแน่นอน ก็ใช้เวลาภายในวันเดียวก็จ่ายเงินได้ แต่ผมต้องเผื่อระยะเวลาเอาไว้ก่อน เพราะว่าอาจจะตรงกับวันหยุดหรือ วันที่ไม่ว่าง จะได้ไม่เสียคำพูดครับ) จากคุณ : Moonlight Sonata เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 15:48:40

ความคิดเห็นที่ 55 ผมขอแทรกเนื้อหา เพื่ออธิบายด้านการบริหารครับ การบริหารงานให้มีประสิทธิภาพนั้น จะต้องมอบหมายหน้าที่สั่งงานเป็นแบบ ยูนีค หรือก็คือ อำนาจเบ็ดเสร็จ แต่เพียงผู้เดียว เพื่อให้หน่วยงานที่ขึ้นตรงนั้น ไม่สับสนว่าจะรับคำสั่งงานจากใครกันแน่ ใครเป็นผู้รับผิดชอบงานนั้นๆ ทำให้งานที่ทำ ไม่มีโอกาสทำซ้ำซ้อนหรืองานย่อยขัดแย้งกันเองครับ ต่อให้เป็นงานใหญ่แค่ไหน อำนาจการสั่งงานและรับผิดชอบงาน ก็ต้อง ยูนีค อยู่ดี แต่ถ้าเกินความสามารถในการรับผิดชอบ ผู้ที่ได้รับมอบหมายงาน ก็จะต้องนำเข้าที่ประชุม เพื่อลงมติ จากนั้นในที่ประชุมค่อยส่งมอบความรับผิดชอบงานนั้นๆกลับไปให้ท่านเดิมสั่งงานต่อไปครับ จากคุณ : Moonlight Sonata เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 15:56:24

ความคิดเห็นที่ 56 เป็น โจทย์ หิน เลย นะ สร้างบ้าน จาก เข็มที่ ตอกไว้ 20 ปีที่แล้ว จขกท  ฉลาดเลี้ยงลูกจริงๆ  สอนอย่างไร ก็ ไม่ดีเท่าให้ลองทำเอง จากคุณ : ก้นกบ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 16:03:40

ความคิดเห็นที่ 57 เรียน คคห.56 คุณ ก้นกบ ครับ ใช่แล้วครับ ถือว่า โจทย์ยากพอสมควร แต่ว่า เมื่อ 20 ปี ที่แล้ว ผมคิดเผื่อเรื่องนี้ไว้แล้ว ครับ รู้ว่า อาจจะมีการเปลี่ยนแบบ จึงแจ้งให้วิศวกรโครงสร้างสมัยนั้น ลงเสาเข็มไว้ค่อนข้างมาก และขนาดเสาเข็มก็เผื่อโหลดไว้เยอะ เพื่อว่า อย่างน้อยๆ ถ้ามีการเปลี่ยนแบบ แล้วเกิดเสาเข็มบางต้นไม่ตรงกับแบบ เสาเข็มต้นอื่นๆยังสามารถรับน้ำหนักได้ไหวครับ แล้วก็เป็นจริงดังที่คาดครับ ลูกๆผมนอกจากขอเปลี่ยนแบบแล้ว ยังขอแก้ไขการหันหน้าบ้านเปลี่ยนทิศจากเดิม 90 องศาเลยครับ (ข้างบ้านเดิมกลายเป็นหน้าบ้านและหลังบ้าน ส่วนหน้าบ้านและหลังบ้านเดิม กลายเป็นข้างบ้านครับ) ซึ่งเรื่องนี้ ผมก็เผื่อไว้แล้วเช่นกันครับ โดยผมปลูกต้นไม้ยืนต้นเอาไว้เมื่อ 20 กว่าปีก่อน โดยเว้นห่างระหว่างต้นไว้ เผิ่อว่า ถ้าอนาคตลูกต้องการหันหน้าบ้านมาทางนี้  ก็ไม่ต้องถึงกับ ตัดต้นไม้ที่ปลูกไว้ครับ ขณะเดียวกัน จุดประสงค์ของการปลูกต้นไม้ใหญ่ยืนต้น ก็เพื่อว่า จะได้เป็นร่มเงาบังแดดให้อาคารที่จะเกิดขึ้นในอนาคต ไม่ว่าบ้านจะหันไปทิศไหน หระอาทิตย์ก็ยังขึ้นทางทิศตะวันออกและตกทางทิศตะวันตกอยู่ดีครับ เงาของต้นไม้ก็ยังสามารถบังแดดให้กับอาคารได้อยู่ดีครับ จึงต้องบอกว่า รู้ว่า โจทย์ในการออกแบบนั้น ยาก แต่ไม่ได้ยากจนเกินไปนักครับ จากคุณ : Moonlight Sonata เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 16:24:34

ความคิดเห็นที่ 58 สอนลูกๆ ได้เก่งมากๆ เลยค่ะ ลูกทั้ง 3 คนก็เก่งมากๆ ด้วย รออ่านต่ออยู่นะคะ จากคุณ : kannop เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 16:31:15

ความคิดเห็นที่ 59 ขอแทรกเสริมเรื่องเกี่ยวกับการบริหารครับ นักบริหารที่ดี ก่อนจะปฏิบัติงานจริง จะต้องวางแผนงานล่วงหน้า แล้วปฏิบัติตามแผน แผนที่วางไว้ จะต้องมีแผนสำรอง เผื่อไว้ สำหรับสิ่งที่ไม่คาดว่าจะเกิด (สิ่งที่แน่นอน คือสิ่งที่ไม่แน่นอนครับ) การจะมีแผนสำรองไว้กี่แผน ก็ขึ้นอยู่กับช่องทางความน่าจะเป็นในความผิดพลาดที่จะเกิดขึ้นได้ครับ (แผน1 แผน 2 แผน3 ...) เมื่อมีการวางแผนงานแล้ว จะต้องทำตามแผนที่วางไว้เสมอครับ แผนงานทั่วไป จะมีทั้งแผนงานระยะสั้น ระยะกลาง และระยะยาวครับ จากคุณ : Moonlight Sonata เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 16:34:36

ความคิดเห็นที่ 60 ขอบคุณค่ะ เข้ามารออ่านค่ะ จากคุณ : RiChY aNniE เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 19:20:53

ความคิดเห็นที่ 61 ขอบคุณมากนะครับ ที่เข้ามา แบ่งปันความรู้ต่างๆ ผม ขออนุญาตเรียกคุณลุง Moonlight Sonata นะครับ ผมชอบ ในความรัก ของคุณลุง กับคุณป้า จากกระทู้ที่เคยอ่านมาอะครับ เลยทำให้ติดตาม login คุณลุง อยู่เป็นประจำ ขอติดตามและเรียนรู้สำหรับการแนะนำการสร้างบ้านนะครับ จากคุณ : PeNPinG เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 19:40:42

ความคิดเห็นที่ 62 ดีใจที่ได้ติดตามกระทู้นี้ครับ ขอบคุณมากๆ เลยครับ จากคุณ : tepasit เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 19:55:48

ความคิดเห็นที่ 63 เป็นกระทู้ที่มีคุณค่ามาก อย่าทิ้งช่วงนานนะคะ ติดตามอ่านอย่างใจจดจ่อ ขอชื่นชมคุณMoonlight Sonata เป็นสุดยอดคุณพ่อนักบริหารการจัดการ ออกแบบวางแผนให้ลูกๆล่วงหน้า 20 ปี หายากมากน่านับถือจริงๆ จากคุณ : ชื่อหายาก เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 20:10:47

ความคิดเห็นที่ 64 รอติดตามด้วยคนค่ะ ขอบคุณมากค่ะ จากคุณ : พัดลมเย็น เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 21:18:44

ความคิดเห็นที่ 65 <img src="/cafe/toy/image/emsmile37.gif"> แก้ไขเมื่อ 06 ส.ค. 55 21:36:03 จากคุณ : TrialWare เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 21:32:49

ความคิดเห็นที่ 66 มารอติดตามครับ จากคุณ : Pixar เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 22:22:46

ความคิดเห็นที่ 67 มาลงชื่อไว้ก่อนค่ะ วันนี้อ่านไม่ทันแล้ว...เริ่มตาลาย ลูกตากลอกกลิ้ง จะหลับๆๆ แต่ใจไม่อยากหลับ..แหะๆ จากคุณ : Sophisticated เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 22:24:46

ความคิดเห็นที่ 68 ผมติดตามอยู่ด้วยอีกคน น่ะครับ คุณลุง ผมพึ่งเป็นสมาชิกใหม่ของPANTIP ตามปกติจะมาอ่านหาความรู้ไปเรื่อยๆ แล้วกระทู้ของคุณลุงนี่ ผมชอบมากครับ ได้ทั้งความรู้ถึงบางอย่างผมจะไม่เข้าใจในเรื่องของงานสถาปนิกครับแต่ทำให้ผมอยากศึกษาเพิ่มครับ และการบริหารที่มีขั้นมีตอนชัดเจนดีครับ ผมพึ่งเรียนจบ ได้อ่านหนังสือการบริหารมาบ้าง แต่ไม่เห็นภาพการบริหารชัดเจนเท่ากระทู้คุณลุงเลยครับ ผมจะคอยติดตามน่ะครับ คุณลุง ขอบคุณมากๆครับที่มาแบ่งปันประสบการณ์ต่างๆ แก้ไขเมื่อ 06 ส.ค. 55 22:47:36 จากคุณ : Rapas_Yodya เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 22:46:30

ความคิดเห็นที่ 69 ผมว่าที่น่าห่วงมากที่สุดไม่ใช่เรื่องโครงสร้าง ไม่ใช่เรื่องวัสดุ ไม่ใช่แบบบ้าน ไม่ใช่เรื่องงบประมาณ ผมเชื่อมั่นว่าความสามารถของท่านและลูกๆ ท่านสามารถทำทุกอย่างได้สำเร็จดังใจแน่นอนครับ แต่เรื่องที่ผมรู้สึกเป็นห่วงมากที่สุดคือเรื่องของ เขยและสะใภ้ ในอนาคต ที่จะต้องเข้ามาอยู่ร่วมกันในบ้านนี้ครับ ผมห่วงมากจีิงๆ นะครับ ขอบอก ^^ เห็นมาก็หลายครอบครัวล่ะ พี่น้องผิดใจกันเพราะคู่ครองของอีกฝ่าย ที่บ้านผมก็เป็น แม่ไม่ถูกกับป้าเพราะลุง(เขย) บ้านแม่ยายผมก็มี แม่ยายผมกับป้าสะใภ้(แฟนของลุงแม่ยาย) ปวดหัวอย่างมาก ทำไรไม่ได้ สงครามเย็นทุกวัน 55 ผมคนกลาง บินหนีอย่างเดียว :D จากคุณ : TerTOR เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 22:52:33

ความคิดเห็นที่ 70 เรียน คคห.69 คุณ TerTOR ครับ ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นครับ แต่สำหรับผม ไม่ได้ห่วงเรื่องดังกล่าวเท่าไหร่หรอกครับ ผมอีกไม่นานก็จากโลกนี้ไปแล้ว เรื่องหลังจากนั้น คิดว่า ลูกๆของผม น่าจะจัดการกันเองได้ครับ แต่ถึงแม้ว่า จะมีปัญหาเรื่องเกี่ยวกับเขย สะไภ้นั้น จริงๆแล้ว เรื่องดังกล่าว ผมก็มีแผนสำรองรองรับอยูแล้วครับ คือว่า บ้านของลูกผมอยู่ตอนนี้นั้น มีเนื้อที่เพียงแค่ 1/7 ของพื้นที่รวมทั้งหมดครับ ซึ่งผมได้แจ้งบอกกล่าวกับลูกๆไว้แล้วว่า ถ้าลูกๆมีครอบครัว แล้วมีความคิดที่จะแยกบ้าน คุณพ่อก็มีที่ว่างมากมาย ซึ่งต่อไปจะเป็นชื่อของลูก 3 คน อยากจะปลูกบ้านแยกออกมาในส่วนของตนเองตรงไหนก็ได้ หรือว่า อยากจะขายที่ทิ้ง แล้ว ไปหาซื้อบ้านใหม่ก็ตามใจ เมื่อคุณพ่อก็จากไปแล้ว คงไม่กลับมาว่ากล่าวอะไรหรอก นั่นเป็นส่วนคาดการณ์ด้านที่เลวร้ายครับ แต่ตอนนี้ ผมยังค่อนข้างมั่นใจในความรักความสามัคคีระหว่างพี่น้องอยู่ครับ _________________________________________ ผมเขียนบทความต่อจากด้านบน เสร็จไปส่วนหนึ่งแล้ว แต่คิดว่าจะลงไว้พรุ่งนี้ครับ เพราะว่า อาจจะต้องมีภาพประกอบร่วมด้วย ซึ่งรูปภาพทั้งหมดอยู่ที่ office ตอนนี้ ผมใช้ IPAD พิมพ์อยู่ ไม่สะดวกในการลงบทความครับ จากคุณ : Moonlight Sonata เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 23:12:12

ความคิดเห็นที่ 71 ไม่ใช่เพียงแค่การให้ความรู้เรื่องการสร้างบ้าน แต่ยังเป็นการสอนในเรื่องหลักการบริหารซึ่งสามารถ นำไปปรับใช้ในการทำงานได้เป็นอย่างดี ติดตามอ่าน... (เหมือนมีผู้ใหญ่ใจดีให้คำชี้แนะค่ะ) ขอบคุณค่ะ จากคุณ : โลมาลั้นลา เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 23:25:08

ความคิดเห็นที่ 72 สนุก น่าติดตามมากครับ จากคุณ : Tamจัง เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 23:33:41

ความคิดเห็นที่ 73 อ่านกระทู้ก่อนหน้านี้เกี่ยวกับภรรยาของคุณ Moonlight.. ขอให้กำลังใจนะคะ อ่านแล้วคิดถึง คุณพ่อ กับคุณแม่ มาก ส่วนกระทู้นี้ อยากอ่านมาก แต่เพิ่งทำงานเสร็จ ไม่ไหวแล้วค่ะ ขอติดไว้ก่อนนะคะ จากคุณ : T_Nida เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 23:46:44

ความคิดเห็นที่ 74 ผมถึงแม้จะเด็กกว่า จขกท มาก (ลูกก็ยังไม่เคยมีเลย)ทุกอย่างคุณมีหลักการบริหาร แต่ถึงกระนั้น อย่าคิดว่า พี่น้องจะไม่ตีกันเพราะเมียครับ เห็นมานักต่อนัก ตอนเด็กๆรักกันปานจะ... พอมีครอบครัวก็ลูกเสี้ยมนี้แหละไครๆก็อยากให้ลูกตัวเองมีหน้ามีตา(คุณก็คงคิดเช่นนั้น)ต่อไปลุกคุณก็จะคิดแบบนั้น ลูกฉํนเรียนเก่งกว่าลูกแก บลาๆ อิจฉากันเอง นู้นนี้นั้น สุดท้ายพอคุณจากไป สมบัติไม่ได้แบ่ง แทนที่หลานๆจะมาคิดถึงปู่ย่า กลับกลายเป็นสรรเสริญว่าสร้างมาให้ทะเลาะกัน ถึงตอนนั้นคุณก็ไม่ได้รับรู้อะไรอยู่แล้ว ถึงแม้ว่า พ่อผมมีสมบัติแค่ที่งานเดียว งานเดียวจริงๆ กับบ้านราคาแสนกว่าบาท ผมมีน้องสาวคนเดียว พ่อบอกจะให้แบ่งกันอยู่ด้วยกัน ผมยังบอกเลยถึงเวลานั้นก็คงไม่เอายกให้น้องสาวไปให้หมดไม่อยากได้ เพราะถึงเวลานั้นผมอาจจะเลือกญาติคนสุดท้ายที่เรามี คือน้องสาวแท้ๆ แทนที่จะเสียน้องเพราะมาแย่งที่แค่แมวดิ้นตาย เพราะผมก็คงไม่มีลูกเพราะแฟนไม่มีมดลูก ขนาดยืมเงินแม่ดาวรถ น้องสาวยังมองเคืองๆ เหมือนจะอิจฉาเรา ทั้งๆที่ตอนเด็กๆรักกันแบ่งกันเหนื่อยยากมาด้วยกัน จากคุณ : ^Ai^ เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 02:39:43 A:125.26.72.205 X: TicketID:280139

ความคิดเห็นที่ 75 คุณลุงสอนลูกได้ดีมากเลยครับ จากคุณ : bank-digital เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 03:20:44

ความคิดเห็นที่ 76 เก็บไว้อ่านตอนเย็นดีกว่า จากคุณ : WaZeii เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 06:34:00

ความคิดเห็นที่ 77 เรียนท่านเจ้าของกระทู้ครับ นับว่าท่านเปิดใจได้กว้างมากครับ ของให้งานนี้ประสบความสำเร็จอย่างต้องการ และอนาคตให้ทุกอย่างลงรอยกันเป็นปึกแผ่นตลอดไปครับ ผมเชื่อว่า สมบัติพ่อแม่ ลูกทุกคนก็อยากเก็บรัษาไว้าตราบนานเท่านานครับ จากคุณ : TerTOR เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 07:04:51

ความคิดเห็นที่ 78 ขอบคุณคุณลุง ที่นำเรื่องราวมาเล่าให้ได้อ่านกันครับ จากคุณ : ขอบคุณที่ตอบ เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 07:17:25

ความคิดเห็นที่ 79 รออ่านต่อนะคะคุณลุง เพลินเลยค่ะ ;) จากคุณ : พ่อเจ้าประคุณรุนช่อง เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 07:29:36

ความคิดเห็นที่ 80 เรียน คคห 74 คุณ ^Ai^ ครับ ขอบคุณครับ สำหรับ ความคิดเห็น คุณเคยเห็นอะไรในเรื่องดังกล่าวมามากก็จริงครับ แต่ ในเมื่อคุณทราบอยู่แล้วว่า อายุน้อยกว่าผม แล้วคุณกลับไม่ทราบได้อย่างไรครับ ว่า ผมก็เช่นเดียวกันครับ ที่เห็นอะไรที่คุณเห็นนั้นมามากเช่นเดียวกัน ก็ดูจากอายุแล้ว ผมอาจจะเห็นมากกว่าที่คุณเห็นเสียอีกครับ คนโบราณว่าไว้ว่า "ผลไม้หล่นไม่ไกลต้น" "ต้นไม้เจริญงอกงามได้ด้วยรากเหง้าที่ดี" เรื่องอนาคตของลูกๆผมนั้น ผมเองไม่อาจทราบได้หรอกครับว่า จะเป็นอย่างไร ผลกรรมของใคร คนนั้นต้องรับไป คนอื่นไม่สามารถแบกรับแทนได้ แต่ว่า ก่อนที่จะเกิดผลกรรมนั้น เราสามารถชี้นำได้ ด้วยการสั่งสอน ด้วยการกระทำให้เห็นครับ ส่วนที่เหลือนั้น เขาจะทำตามหรือไม่ เราไม่สามารถบังคับได้ครับ นั่นคือกรรมครับ ใครกระทำอะไรไว้ ผลของกรรมย่อมตกกับคนนั้นครับ ส่วนเรื่องการสอน หรือกระทำให้เห็นเป็นตัวอย่างนั้น ผมได้เคยเล่าไว้ในกระทู้แนะนำที่แล้ว ก็คงไม่ต้องเขียนซ้ำครับ เรื่องมรดกที่เป็นทรัพย์สินนั้น ผมไม่ห่วงว่าจะมีปัญหาภายหลังจากที่ผมจากไปแล้วหรอกครับ เพราะว่าผมไม่คิดแบ่งให้ลูกๆเลย ขณะนี้ ผมก็บริหารส่วนนี้อยู่แล้ว ยิ่งอายุมากขึ้นเท่าไหร่ รายได้ของผม ยิ่งจะใกล้เคียงหรือเท่ากับรายจ่าย ซึ่งเป็นคำมั่นที่เคยให้ไว้กับลูกๆ ว่า จะไม่มีมรดกเป็นตัวเงินไว้ให้กับลูกๆเลย ถ้าลูกอยากได้จริง ก็คงรับไปแต่ตัวเลข เมื่อเอาไปบริหารแล้วจะมีค่าเท่ากับ ศูนย์ ส่วนเรื่อง บุตร, ภรรยา หรือสามีของลูกๆนั้น เป็นเรื่องของอนาคต ผมไม่นำสิ่งนี้มาคิดให้รกสมองหรอกครับ ผมเพียงแค่ทำเป็นตัวอย่างที่ดีให้ลูกๆได้เห็น (ตัวอย่างอย่างไร คงต้องหาอ่านจากกระทู้แนะนำเมื่ออาทิตย์ที่แล้วเองครับ) ส่วนลูกจะทำตามแบบผมหรือไม่นั้น มันเป็นชีวิตของลูกๆของผมเองในอนาคตครับ ผมไม่นำส่วนนี้มาเป็นสาระ จนทำให้ผมจากไปอย่างไม่สงบหรอกครับ สมัยก่อนโน้น ระหว่างพี่น้องของผม ไม่ใช่ว่า ไม่มีมรดกตกทอดมาให้ แต่เราต่างไม่มีความโลภ ผู้ซึ่งเป็นลูกชายคนเดียวของเชื้อสายจีน ซึ่งคนในตระกูลทุกคนต่างก็ทราบว่า จะต้องรับสืบทอดตระกูล รับมรดกทั้งหมด แต่ผมกลับยกทั้งหมด ให้กับพี่สาวของผมดูแล ซึ่งผมบอกด้วยวาจาให้ตระกูลได้รับทราบ ว่า เมื่อขาดคุณพ่อคุณแม่ พี่สาวก็เสมือนคุณพ่อคุณแม่ลำดับที่สอง ให้เธอจัดการดูแลไป แต่ถ้าสิ้นบุญพี่ของผมเมื่อไหร่ ผมจึงจะขอรับมาบริหาร และสิ้นบุญผมเมื่อไหร่ น้องสาวของผมจึงสืบทอดต่อไป เป็นที่รู้โดยทั่วกัน เรื่องนี้ก็ได้ทำเป็นตัวอย่าง และบอกกล่าวให้ลูกๆหลานๆได้รับรู้ ซึ่งหมายรวมถึงลูกของผมด้วยครับ ผมสอนเรื่อง การไม่โลภนี้ ให้กับลูกๆตั้งแต่เล็กๆครับ ลูกทุกคนจึงมีนิสัยเรื่องนี้เหมือนกันหมด ไม่เล่นหวยไม่เล่นการพนัน สิ่งใดไม่ใช่ของตน จะไม่รับเอาไว้เลย แม้แต่แบงค์พันหลายๆใบ ตกอยู่กับพื้น ไม่ว่าผมหรือลูกๆของผม เห็น ยังไม่หยิบขึ้นมาใส่ตัว เลยครับ ผมจึงไม่ห่วงเรื่องนี้เลยครับ ขอบคุณครับ จากคุณ : Moonlight Sonata เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 07:31:13

ความคิดเห็นที่ 81 จาก คคห. 80 ทำให้ผมคิดถึงระบบหริหารองค์กรขึ้นมาได้ครับ การบริหารองค์กรที่ดีนั้น จะต้องจัดระเบียบการบริหารอย่างรอบคอบ ละเอียดถี่ถ้วนและรัดกุม  ต้องสามารถตรวจเช็คได้อย่างรวดเร็วแม่นยำ ขณะเดียวกัน สามารถย้อนเตรวจเช็ค (ครอสเช็ค) ได้ด้วยหลายๆทาง จึงจะสามารถทำให้ คนในองค์กรดำเนินงานได้อย่างถูกต้อง สามารถทำให้ คนที่เคยเป็นคนไม่ดี ไม่ออกนอกลู่นอกทาง (เป็นคนดี) และสามารถทำให้คนที่ดี ยังเป็นคนดีต่อไปได้ครับ จากคุณ : Moonlight Sonata เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 08:29:08

ความคิดเห็นที่ 82 ต่อ จาก คคห.ที่ 54 ครับ ระหว่างช่วงเวลาดังกล่าว เกิดมีคำถามจากลูกๆขึ้นมาว่า แล้ว มัณฑนากร ที่จะต้องออกแบบตกแต่งภายในของบ้าน ลูกจะต้องติดต่อให้เข้ามาทำงานเมื่อใด? ซึ่งผมก็บอกกับลูกๆว่า จริงๆแล้ว ถ้า บริษัทรับออกแบบบ้าน มีหน่วยงานรับออกแบบตกแต่งภายในด้วย ณ เวลานี้ เราก็สามารถเริ่มติดต่อได้แล้ว เพราะว่า การออกแบบตกแต่งภายในนั้น บางครั้งเพื่อความสวยงามตรงกับความต้องการของผู้จ้างและผู้ออกแบบ อาจจะต้องเข้าไปแก้ไขเปลี่ยนแปลงโครงสร้างของบ้าน  (เช่น ปรับเปลี่ยนแปลงสเตปของพื้นห้อง หรือปรับระดับความสูงของเพดาน เป็นต้น) ซึ่งถ้านักสถาปัตยกรรม ได้ออกแบบแปลนบ้าน และ วิศวกรได้ออกแบบโครงสร้างไปแล้ว ถ้าต้องมีการแก้ไขตอนนั้น จะเป็นเรื่องยุ่งยากและสิ้นเปลืองเงินทองมาก แต่เนื่องเพราะว่า บริษัทนี้ ไม่ได้มีหน่วยงานนี้ เราจึงต้องปล่อยให้กระบวนการทำงานนี้ดำเนินงานไป รอจนกระทั่ง แบบแปลนรายละเอียดภายในของสถาปัตยกรรม กำลังสำเร็จเรียบร้อย เราจึงเริ่มติดต่อหา บริษัทรับออกแบบตกแต่งภายใน ซึ่งเมื่อถึงเวลานั้น บางทีเราจะต้องทำใจ แจ้งบอกทางนักออกแบบภายในว่า ห้ามเปลี่ยนแปลงโครงสร้างวิศวกรรม ถ้าไม่จำเป็น หลังจากที่เซนต์สัญญาแล้ว ผมก็นัดประชุมลูกๆ เพื่อตกลงทำความเข้าใจก่อนที่งานออกแบบจะดำเนินต่อไป โดยแจกแจงให้ลูกๆฟังว่า ในช่วงแรกๆของการออกแบบนั้น จะเป็นการนำเสนอภาพรวมของบ้าน ซึ่งจะเป็นภาพ 3D มาให้ลูกๆพิจารณา ตรงไหนไม่ชอบใจ ก็แจ้งทางสถาปนิกได้เลย เพราะการปรับแก้ไขที่ภาพนั้น ง่ายกว่าที่จะปล่อยให้ผ่านไป แล้วมาตรวจพบข้อบกพร่องภายหลัง แล้วขอให้เขาแก้ไข ซึ่งจะเสียเวลาอย่างมาก และเราอาจจะต้องจ่ายค่าใช้จ่ายเพิ่มเติมให้เขาเป็นค่าแรงงานและค่าเสียเวลาก็ได้ แต่ถ้าตรวจสอบเป็นที่พอใจทุกอย่าง แจ้งเขาไปว่า O.K.ตกลงตามนั้นแล้ว ถ้าไม่จำเป็นจริงๆแล้ว อย่าแก้ไขแบบ เพราะเท่ากับว่า เป็นความผิดของเรา ซึ่งถ้าเขาจะเรียกร้องขอเงินเพิ่ม เราก็จำเป็นต้องจ่ายให้เขา ซึ่งเท่ากับว่า งบประมาณในการก่อสร้างบ้านของลูกๆ ก็จะถูกลดทอนลงไปตามแต่จำนวนที่เสียหาย ดังนั้น ให้พิจารณาทุกอย่างให้รอบคอบ ซึ่งทุกคนตกลงเข้าใจตามนี้ครับ สรุปก็เป็นไปตามระบุในสัญญา คือทางสถาปนิกส่งภาพรวมรูปแบบบ้าน เป็นภาพ 3D มาให้พิจารณา ซึ่งลูกๆก็ตรวจสอบอย่างละเอียดถี่ถ้วน ส่งกลับไปให้ปรับแก้ ไปมาประมาณ 3 ครั้ง จึงลงตัวเป็นที่พอใจของทุกฝ่าย จากคุณ : Moonlight Sonata เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 09:18:18

ความคิดเห็นที่ 83 และภาพข้างล่างนี้คือ ภาพ 3D ที่ตกลงร่วมกันเป็นภาพสุดท้าย ก่อนที่จะนำไปออกแบบแปลนทางสถาปัตยกรรมครับ จากคุณ : Moonlight Sonata เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 09:26:37

ความคิดเห็นที่ 84 มารายงานตัว ว่ายังตามติด ติดตามอยู่ จากคุณ : ต้นโพธิ์ต้นไทร เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 09:31:57

ความคิดเห็นที่ 85 คุณ Moonlight Sonata อ่านแล้วได้ความรู้ดีครับ ตัวผมเองไม่เคยถูกฝึกเรื่องการวางแผนหรือการบริหาร บางทีก็เหมือนตัวเองไม่ค่อยได้วางแผนชีวิตมากนัก บางครั้งวางแผนไว้ แต่สุดท้ายก็ทำตามแผนไม่ได้ พออ่านเรื่องของ คุณ Moonlight ทำให้ผมต้องกลับมามองตัวเองเยอะเลยครับ ตาม #74, #80 เรื่องความโลภ ผมว่ามันก็แล้วแต่การสอนของครอบครัวจริงๆนะครับ พ่อแม่ นี่แหละสำคัญ เพราะเป็นตัวอย่างของลูก การสอนไม่ให้ลูกอยากได้ของคนอื่น สอนให้แบ่งปันกันใช้ของร่วมกัน ต้องสอนตั้งแต่เด็กๆ การที่ให้ลูกรู้สึกว่าทรัพย์สินของครอบครัว แปของส่วนรวมก็ทำให้ไม่อยากแย่งกัน ถ้ามีลูกหลายคน แล้ว พ่อแม่สอนให้ลูกแย่งกัน แข่งกันตั้งแต่เด็ก โตขึ้นก็ต้องทะเลาะกัน ถ้ามีลูก 2 คน แล้วซื้อของเล่นมา 2 ชิ้น แล้วแบ่งให้คนละชิ้น เป็นการฝึกให้ลูกแยกกัน วิธีที่ดีก็คือจะซื้อของเล่นมากี่ชิ้น ก็ห้ามแบ่งว่าอันไหนให้ใครแต่ให้เล่นด้วยกันดูแลของเล่นด้วยกัน ให้ของเล่นเป็นของส่วนรวม เป็นการฝึกไม่ให้โลภอยากได้เป็นของตนเองคนเดียว แต่ถ้าอยากได้อันไหนเป็นกรรมสิทธิ์ของตนเองก็ต้องเก็บเงินซื้อ เป็นการสร้าง จิตสาธารณะให้กับลูกๆ ถ้าสร้างตรงนี้ได้โตขึ้นมารับรองว่าไม่แย่งสมบัติกันแน่นอน ที่ท่าน Moonlight Sonata ให้ลูก 3 คนสร้างบ้านด้วยกัน จะทำแบบนี้ได้ ผมว่า Moonlight Sonata ก็คงต้องสอนลูกๆ อย่างดีมาตั้งแต่เด็ก ไม่งั้นถ้า มีความโลภ ก็คงสร้างบ้านด้วยกันไม่ได้ ก็จะกลายเป็นเหมือนนิทาน ลูกหมู 3 ตัวไป หรือถึงสร้างสำเร็จก็คงอยู่ด้วยกันยาก สุดท้าย ก็ขอให้กำลังใจ ท่าน Moonlight Sonata ในบทความแม้จะเป็นวิชาการ แต่กลับแสดงให้เห็นความเหี่ยวเฉาในจิตใจของคนเขียน ผมไม่อยากรู้สึกเหมือนอ่านจดหมายสั่งลานะครับ ความรักก็เหมือนปุ๋ยที่ทำให้ต้นไม้เติบโตได้ อย่าปล่อยให้จิตใจของเราเป็นเหมือนต้นไม้ที่ขาดน้ำขาดปุ๋ยนะครับ ผมอยากจะให้ ท่าน Moonlight กลับมาสร้างความสดชื่นให้หัวใจของตนเอง ถึงแม้คนรักของท่านจะจากไปแล้ว ก็ใช่ว่าโลกนี้จะหมดความรัก โลกนี้มีความสุขรอท่านอยู่อีกมาก อย่าพึ่งด่วนหมดไฟนะครับ เดี๋ยวลูกก็เรียนจบ แต่งงาน มีหลานน่ารักๆ ครับ ขอให้ท่าน Moonlight มีหลานสาวน่ารักๆ นะครับ ผมคิดว่าถ้าท่าน Moonlight มีหลานสาวตัวเล็กๆ ก็คงคิดถึงภรรยามากขึ้น แต่จะเป็นการคิดถึงด้วยความสุขสดชื่นครับ ความน่ารัก ความขี้อ้อน ของหลานตัวน้อยๆ นี่แหละสุดยอดยาวิเศษครับ จากคุณ : webkit เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 09:32:09

ความคิดเห็นที่ 86 ขั้นตอนต่อไป ก็เป็นการลงรายละเอียดของแบบแปลน มีการระบุถึงวัสดุที่ต้องประกอบใช้ในการก่อสร้างอย่างละเอียด เช่น ใช้อิฐชนิดไหนในการก่อกำแพง หน้าต่างประตูอยู่ตรงไหนบ้าง ใช้วัสดุอะไรในการประกอบประตูหน้าต่าง ขนาดของห้องนอน ห้องน้ำ ต่างๆเหล่านี้เป็นต้น ช่วงนี้ ผมก็บอกลูกๆเช่นกันว่า ทุกคนต้องหาข้อมูลมาให้ละเอียด ว่า ส่วนไหนควรจะใช้วัสดุอะไรจึงจะเหมาะสม เปรียบเทียบราคาระหว่างวัสดุต่างชนิดกัน กับคุณภาพ ความสวยงามและความคงทนทาน ให้ต่างคนต่างหาข้อมูล แบ่งกันไปคนละประเภท แล้วมาถกประชุมคุยกัน แล้วลงมติ จดเป็นรายการขึ้นมา นำมาเปรียบเทียบอีกครั้งกับที่ทางสถาปนิกนำเสนอ ถ้าส่วนไหนสงสัย หรือมีข้อแตกต่างความคิด ก็ถามคนออกแบบเลยว่า ทำไมจึงใช้วัสดุนั้นๆ ถ้าลูกๆคิดเห็นว่า ข้อมูลของลูกดีกว่า ก็สามารถสั่งให้เขาปรับแก้ได้ทันที และ ตรวจสอบขนาดของห้องต่างๆว่า เพียงพอต่อการใช้งานหรือไม่  อย่างไร ให้ปรับปรุงแก้ไขในส่วนนี้ ผมมีเน้นบอกลูกว่า งานส่วนออกแบบแปลนนี้ สำคัญยิ่งกว่า งานวาดภาพรวมของบ้านเสียอีก เพราะว่าจะไปเกี่ยวข้องกับวัสดุก่อสร้างที่จะนำมาใช้กับบ้านของลูก ถ้าจะมีการปรับแก้ไข ให้ปรับแก้ในแบบแปลน จะง่ายกว่า ไปปรับแก้ไขหน้างาน เพราะว่า เท่ากับเราต้องเสียเงินซ้ำซ้อน และส่วนใหญ่ที่ก่อสร้างบ้านกัน แล้วงบประมาณบานปลาย ก็เพราะว่า อ่านแบบแปลนไม่ละเอียดทะลุปรุโปร่ง หรืออ่านแบบแปลนไม่เป็น หรือ จินตภาพไม่ออก ไม่เคลียร์ เข้าใจผิด หรือ สื่อความหมายด้วยวาจาผิดเพี้ยนต่อกันระหว่างเจ้าของบ้านกับผู้ออกแบบ แล้ว วางใจเชื่อถือผู้ออกแบบว่า จะต้องเป็นไปตามที่ตนเข้าใจ (ในส่วนนี้ ถ้าใครอ่านแบบแปลนไม่เป็น สามารถจ้างคนวาดเป็นภาพ 3D ออกมาให้ดูได้ครับ ซึ่งปัจจุบัน มีโปรแกรมด้านนี้มากมาย และมีผู้ชำนาญด้านนี้มากมายเช่นกันครับ) พอให้ผู้รับเหมาก่อสร้าง หรือบริัทรับสร้างบ้าน มาก่อสร้างไปแล้ว เมื่อเจ้าของบ้านมาเห็นแล้ว ไม่ตรงกับภาพที่เข้าใจ ก็ทนรับไม่ได้ ต้องสั่งแก้ไข ทำให้เสียทั้งเงินและเวลา และยังจะทำให้คนทำงานเสียอารมย์อีกด้วย ถ้าคนทำงานเสียอารมย์ทำงานแล้ว ผลงานจะออกมาดีได้อย่างไร ดังนั้น ในส่วนนี้ ลูกๆต้องตีความหมายของแบบแปลนออกมาเป็นภาพในใจ (จินตภาพ) อย่างละเอียดถี่ถ้วนให้มากๆ เมื่ออ่านแบบแปลนจนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก็ยังต้องเอามาวิเคราะห์ให้ได้ใกล้เคียงกับความเป็นจริงมากที่สุด ไม่ใช่ว่า เชื่อใจนักออกแบบไปเสียทั้งหมด เช่น นักออกแบบระบุความสูงของห้องเก็บของใต้บันไดไว้ที่ 170 ซ.ม. แต่ว่า สมาชิกคนในบ้านที่สูงที่สุด สูง 180 ซ.ม. ซึ่งถ้าเราเออออตามแบบแปลนแล้วทำตามนั้น จะทำให้สมาชิกคนนั้น เข้าไปในห้องใต้บันได ด้วยการก้มศรีษะตลอดเวลา ซึ่งเป็นเรื่องไม่ถูกต้อง เป็นต้น เรายอมเสียเวลาในการปรับปรุงทุกอย่างในกระดาษให้ถูกต้องเรียบร้อยดีกว่า แม้ว่าจะต้องใช้เวลานานแค่ไหนก็ตาม แต่ก็ยังดีกว่าไปแก้ไขที่หน้างานขณะที่ลงมือก่อสร้างแล้ว เมื่อเขาส่งแบบแปลนมาให้ตรวจแล้ว ก่อนที่จะส่งกลับไปให้สถาปนิกดำเนินงานต่อ ขอให้เอาแบบแปลนที่ลูกคิดว่า ตรวจแก้แล้วนั้น มาให้คุณพ่อตรวจซ้ำอีกครั้งก่อนส่งต่องานให้ผู้ออกแบบ ดังนั้น ในช่วงที่สถาปนิกยังไม่ได้ส่งแบบแปลนมาให้ตรวจ นอกจากที่ลูกๆผมจะต่างหาข้อมูลจากทางอินเตอร์เนทแล้ว ยังใช้เวลาว่างส่วนใหญ่ไปอยู่ร้านที่ขายวัสดุก่อสร้าง ถามหาข้อมูล และดูของจริงว่าเป็นอย่างไร ตรงไหนมีโบรชัวร์ ก็เก็บมาประมวลข้อมูลเปรียบเทียบ จดบันทึกข้อดีข้อด้อยไว้ จากนั้นจึงรอข้อมูลแบบแปลนของผู้เขียนแบบ เพื่อนำมาเปรียบเทียบกับข้อมูลของตน ก่อนที่จะเข้าที่ประชุมลงมติครับ งานนี้ ผมดูก็รู้เลยว่า บริษัทออกแบบบ้านปวดหัวกับลูกผมมาก โดยเฉพาะลูกชายของผมที่ติดต่องานด้วยกัน เพราะว่าไม่มีครั้งใดเลย ที่ส่งแบบมาแล้ว ไม่มีการแก้ไข ซึ่งส่วนใหญ่ผิดพลาดที่คนเขียนแบบไม่ละเอียดพอ เช่น เขียนรหัสหน้าต่างประตูผิดสลับกันบ้าง  เป็นต้น และไม่มีการตรวจแก้ก่อนส่งงานให้ลูกค้า และแม้ว่าด้วยความละเอียดของลูก ซึ่งตรวจแก้แล้ว ก็อาจจะยังมีผิดพลาดรั่วไปบ้าง พอส่งมาให้ผมอ่านแบบ ก็จะเห็นผมวงสีแดงกลับไปให้ลูกๆตรวจซ้ำใหม่แทบทุกครั้งไป ทำให้ลูกผมอารมย์เสีย ต่อว่า คนเขียนแบบแปลน (คนละคนกับสถาปนิกที่ออกแบบ) กว่างานเขียนแบบแปลนจะเสร็จ มีการเปลี่ยนคนรับผิดชอบเขียนแบบไปถึง 3 คน การที่เจ้าของบ้านอ่านแบบอย่างละเอียดรอบคอบนั้น ถือว่าเป็นสิ่งที่ดี เพราะว่า พอแบบแปลนสำเร็จลุล่วงแล้ว เวลาก่อสร้างก็แทบจะไม่ต้องมีอะไรเปลี้ยนแปลงแก้ไข จาก BOQ ที่บริษัทก่อสร้างนำเสนอ ทำให้งบประมาณส่วนนี้ไม่บานปลายครับ (บริษัทก่อสร้างที่รับงานก่อสร้างบ้านของลูกผม บอกว่า เป็นครั้งแรกในการมีชีพนี้ของเขา ที่เจ้าของบ้านไม่มีการขอเปลี่ยนแปลงแก้ไขแบบเลย) และเรื่องนี้จะไม่เป็นข้ออ้างในการทำงานล่าช้า โดยกล่าวหาว่า เป็นเพราะเจ้าของบ้านขอแก้ไขงานด้วยครับ หลังจากเลยกำหนด 3 เดือนไปนิดหน่อย งานออกแบบแปลนสถาปัตย์และแบบแปลนโครงสร้างทางวิศวกรรม ก็สำเร็จลุล่วง (ผมส่งแบบแปลนโครงสร้างไปให้ น้องเขยผมซึ่งเป็นวิศวกร และทำงานบริษัทก่อสร้างอาคารขนาดใหญ่ ตรวจสอบความถูกต้องของแบบแปลนโครงสร้างวิศวกรรม ซึ่งน้องเขยผมก็แจ้งกลับมาว่า คนออกแบบ ออกแบบได้แข็งแรงเกินมาตราฐานไปหน่อย แต่นั่นคือคำตอบที่ถือว่าเป็นที่พอใจของผมครับ) จากคุณ : Moonlight Sonata เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 09:44:36

ความคิดเห็นที่ 87 จากคคห.ที่ 82 และ 86 ทำให้ผมนึกไปถึงเรื่องการบริหารการตลาดครับ ก่อนที่จะออกสินค้าตัวใหม่สู่ตลาดนั้น บริษัทที่มีระบบบริหารที่ดีนั้น จะต้องวิจัย สำรวจตลาด สำรวจความต้องการของกลุ่มเป้าหมาย (ทำโพลสำรวจ) จากนั้น มาปรับแก้ไขตัวสินค้า แล้วอาจจะต้องทดลองทำการค้าเสมือนจริง คือ ลองทำสินค้าตัวอย่างเล็กๆ แจกจ่าย หรือ จำหน่ายในราคาถูก หรือ จำหน่ายควบ เพื่อทดสอบว่า เป็นที่สนใจและต้องการของกลุ่มเป้าหมายหรือไม่ ถ้าผลสำรวจ ไม่เป็นไปตามแผนการที่ตั้งไว้ ก็สามารถล้มเลิกโครงการนี้ไป ซึ่งยังดีกว่า ลงทุนผลิตสินค้าออกมาจำหน่าย ทั้งๆที่ไม่มีข้อมูลใดๆรองรับเลย ถือว่า ไปเสี่ยงโชคเอาเองในอนาคต ซึ่งสุดท้ายแล้ว แทบจะ 100% ล้มเหลว เสียเวลาและเงินทองมากมาย บางรายถึงกับล้มละลายไปเลยก็มีครับ ที่กล่าวด้านบนนั้น ถ้าจะเปรียบกับกระบวนการก่อสร้างแล้ว ก็เปรียบได้กับ การจ้างสถาปนิกออกแบบบ้านก่อนที่จะสร้างบ้านจริง ทำโมเดลหรือ 3D ออกมาให้เจ้าของบ้านชื่นชม จากนั้น ลงในรายละเอียดแบบแปลน ซึ่งต้องมีการตรวจสอบแบบแปลนให้ละเอียดรอบคอบ เปรียบเทียบได้กับการทดลองทำการค้าเสมือนจริง เมื่อทุกอย่างลงตัวแล้ว จึงลงมือก่อสร้าง ซึ่งเปรียบเทียบได้กับ การปล่อยสินค้าจริงออกสู่ตลาด ซึ่งแทบจะ 100% จะประสพผลสำเร็จครับ จากคุณ : Moonlight Sonata เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 10:24:53

ความคิดเห็นที่ 88 น่าจะให้นักการเมืองมาอ่านกระทู้นี้   เขาจะได้ดีขึ้นบ้างไม่มากก็น้อยนะ จากคุณ : ศรีวรลักษณ์ เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 10:41:09

ความคิดเห็นที่ 89 เรียน คคห. 85 คุณ webkit ครับ ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นครับผม แต่ขอแก้ต่างเรื่องความห่อเหี่ยวในจิตใจของผมครับ คือว่า ผมเองจิตใจปกติดีครับ แม้ว่า จะยังรักและคิดถึงภรรยาของผมอยู่ก็ตาม แต่เหตุการณ์เศร้าหมองที่ผ่านไปแล้วนั้น เป็นบทเรียนให้ผม ปลงต่อชีวิต เห็นแล้วซึ่งสัจจธรรมครับ เพียงแต่ว่า เวลาผมสื่อออกมานั้น ถ้าคนที่เห็นถึงสัจจธรรมที่แท้จริง จะรู้ว่า สิ่งที่ผมสื่อออกมานั้น เป็นเรื่องปกติ ของ วัฏจักรวงจรชีวิต ครับ เป็นเรื่องปกติของคนหนุ่มสาว ที่อาจจะยังไม่เข้าใจในส่วนนี้ (สมัยผมอยู่ในวัยนั้น ก็เช่นเดียวกันครับ) ดังนั้น เมื่อได้อ่านสิ่งที่ผมสื่อออกมา จึงให้ความรู้สึก เศร้าหมอง  ห่อเหี่ยวในจิตใจครับ ดังเช่น เมื่อคนเล่าหรือกล่าวถึง ผี วิญญาณ หรือความตาย ก็จะทำให้ผู้ฟังรับรู้ถึงความน่ากลัว แต่ถ้าคนที่รู้ซึ่งถึงเรื่องดังกล่าวนี้ กลับรู้สึกว่า เป็นเรื่องธรรมดา เป็นต้นครับ ปัจจุบันนี้ ณ เวลานี้ ผมอายุมากแล้ว รับรู้ถึง จุดสุดท้ายของชีวิตที่กำลังจะมาถึง (สมัยก่อน ตอนที่ลูกผมยังเล็กๆ ผมก็เคยพูดถึงเรื่องนี้บ่อยๆ แรกๆ ลูกๆฟังแล้วน้ำตาไหล แต่ปัจจุบันนี้ เริ่มรู้สึกเฉยๆ เห็นเป็นเรื่องธรรมดาของชีวิตไปแล้วครับ)  อย่างเช่น วันนี้ เวลานี้ ผมใช้กำลังสมอง ความทรงจำ ความคิด แผ่ออกมาเป็นตัวอักษร เพื่อสื่อให้สมาชิกท่านผู้อ่านได้เข้าใจนั้น เริ่มรู้สึกล้า และเหนื่อยสมองมากครับ อาจจะต้องขอพักสักหน่อย แล้วค่อยมาเล่าต่อครับ จากคุณ : Moonlight Sonata เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 10:45:50

ความคิดเห็นที่ 90 เข้ามาอ่านค่ะ  ติดตามอยู่นะคะ ชอบแนวความคิด ปรัชญาชีวิต จากคุณ : แม่บ้านเต็มขั้น เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 10:57:13

ความคิดเห็นที่ 91 ใจเย็นครับ พักก่อนแล้วมาเล่าต่อ ครับ ติดตามอยู่ครับ :) จากคุณ : อาโตะ โคเรวะ เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 11:38:32

ความคิดเห็นที่ 92 Moonlight Sonata ... จากคุณ : TrialWare เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 12:09:13

ความคิดเห็นที่ 93 Moonlight Shadows 1986 จากคุณ : TrialWare เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 12:09:53

ความคิดเห็นที่ 94 มาติดตามต่อครับ..... จากคุณ : มอเตอร์บอย เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 12:17:39 A:171.99.3.177 X: TicketID:275798

ความคิดเห็นที่ 95 ไหนๆท่านสมาชิกนำเอาเพลง  Moonlight Sonata มาลงไว้ แล้ว และมีหลายๆท่าน ได้กล่าวถึงว่า ไม่มีความรู้ด้านวิทยาการจัดการ (บริหาร) ผมจึงขอกล่าวในเรื่องนี้ให้รับรู้ไว้ครับว่า ทุกๆท่านมีความรู้เรื่องการบริหารอยู่แล้วตั้งแต่เกิดมาครับ เพียงแต่ว่า จะเข้าใจและนำมาใช้หรือไม่เท่านั้นเองครับ ถ้าเปรียบเทียบงานบริหาร กับ วงดนตรี นักบริหาร ก็จะเปรียบได้กับ นักวาทยากร หรือ คอนดักเตอร์ หรือผู้ควบคุมวงดนตรี ครับ ท่านเคยเห็นมี นักวาทยากร 2 ท่าน ยืนบนแสตนท์ควบคุมวงออเครสตร้ามั้ยครับ ? ต้องไม่เคยเห็นแน่ เพราะว่าไม่มีหรอกครับ มิเช่นนั้นแล้ว คงยุ่งเหยิง นักดนตรีไม่ทราบว่า จะดูและทำตามจังหวะดนตรีจากท่านไหนดี   (เปรียบเทียบอ้างอิงจาก คคห. 55 ครับ) แต่ท่านทราบมั้ยครับว่า ในบทเพลงเดียวกัน ทำไมวาทยากรแต่ละท่าน แม้ว่า จำนวนเครื่องดนตรีจะเท่ากัน หรือคนเล่นดนตรีเป็นคนเดียวกัน จึงควบคุมวง ให้บรรเลงดนตรี ออกมาไพเราะไม่เหมือนกันครับ  นั่นคือ ทักษะของการควบคุมวงไม่เหมือนกัน ตีบทอารมย์เพลงไม่เหมือนกัน เปรียบได้กับนักบริหารที่มีทักษะดีนั้น จะต้องติดตามงาน ตัดสินใจได้รวดเร็ว เด็ดขาดแม่ยำ ซึ่งแต่ละคนมีไม่เท่ากันครับ (เปรียบเทียบอ้างอิงจาก คคห. 29 ครับ) แล้วทำไมผมจึงบอกว่า ทุกท่านมีทักษะด้านการบริหารมาตั้งแต่เกิด ? ก็เพราะว่า ถ้าตัวเราไม่มีความเป็นนักบริหารที่ดีแล้ว ตัวเราจะสั่งให้อวัยวะต่างๆในร่างกายของเรา ทำงานเป็นระบบได้อย่างไรครับ สังเกตมั้ยครับว่า เวลาเดิน ก้าวขาซ้ายไปข้างหน้า ทำไมแขนขวาของเราจึงแกว่งไปข้างหน้าด้วย สายตาของเราก็มองไปที่พื้นข้างหน้าด้วย นั่นแหละครับ คือการบริหารร่างกายให้ทำงานสัมพันธ์กันครับ เคยสังเกตมั้ยครับว่า หลายๆครั้งที่เราต้องเสียเวลาเดินย้อนไปย้อนมาเพื่อหยิบสิ่งของ ชิ้นนั้นบ้างชิ้นนี้บ้าง จากจุดต้นทาง ไปถึงปลายทาง เราอาจจะต้องเดินย้อนไปมาถึงหลายครั้ง นั่นเป็นเพราะว่า เราไม่มีการวางแผนงาน หรือ มีวางแผนงาน แต่ไม่ได้ทำตามแผนครับ ซึ่งถ้ามีการวางแผนงานที่ดี จากต้นทาง ถึง จุดหมายปลายทาง เราจะต้องไม่มีการเดินย้อนไปย้อนมาให้เสียเวลาเลยครับ สู้เอาเวลาที่เสียไปในการนี้ ไปทำอย่างอื่นให้ก่อเกิดประโยชน์ได้อีกมากมายครับ (เปรียบเทียบอ้างอิงจาก คคห. 59 ครับ) *********************************** พอกล่าวถึงเรื่องดนตรี ทำให้นึกถึงว่า ลูกๆของผมแต่ละคน เล่นดนตรีได้ระดับที่เรียกว่าเป็นนักดนตรีครับ ลูกสาวคนโต เคยเป็นครูสอนดนตรีในสถาบันดนตรีมีชื่อแห่งหนึ่ง ตั้งแต่เรียนมัธยม เป็นครูสอนดนตรีอยู่ประมาณ 7 ปีครับ และอาจจะเป็นเพราะแต่ละคนมีดนตรีในหัวใจก็ได้ครับ ทำให้แต่ละคน ค่อนข้างอารมณ์ดี ยิ้มแย้มแจ่มใสอยู่เสมอครับ แก้ไขเมื่อ 08 ก.ย. 55 12:24:33 จากคุณ : Moonlight Sonata เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 13:06:51

ความคิดเห็นที่ 96 อ่านไม่หมดแต่ชอบแบบบ้านหลังเก่า คลาสสิคดีค่ะ จากคุณ : ว๋านิเซ เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 13:18:06

ความคิดเห็นที่ 97 มารอติดตามต่อค่ะ ได้ความรู้มากมาย อยากเห็นา้านตอนเสร็จจังเลยค่ะ จากคุณ : via iPhone (lekka_aimer) เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 13:22:22

ความคิดเห็นที่ 98 กลับมาอ่าน ต่อ จากคุณ : ก้นกบ เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 13:27:29

ความคิดเห็นที่ 99 รอค่ะ ขอบคุณค่ะ แก้ไขรูปค่ะ แก้ไขเมื่อ 07 ส.ค. 55 15:57:10 จากคุณ : RiChY aNniE เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 15:56:00

ความคิดเห็นที่ 100 อยากรู้แบ๊คกราวน์ลุงเพิ่มเติมบ้างคร่าวๆน่ะ เพื่อประกอบให้กระทู้สมบูรณ์แบบ เช่น อายุโดยประมาณ การศึกษา เกิดกรุงเทพเลยรึเปล่า การทำงาน ฯลฯ ถ้าพอบอกอะไรได้บ้าง ก็รบกวนหน่อย คงจะไม่เป็นการละลาบละล้วงเกินไป ตรงไหนที่เป็นเรื่องส่วนตัวก็ไม่ต้อง จึงเรียนมาเพื่อพิจารณา จากคุณ : ต้นโพธิ์ต้นไทร เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 16:52:29

ความคิดเห็นที่ 101 เรียน คคห. 100 คุณต้นโพธิ์ต้นไทรครับ ด้วยความเคารพครับ แต่ผมคงให้ข้อมูลส่วนตัวไม่ได้มากกว่านี้แล้วครับ แค่นี้ก็แทบจะผิดคำพูดที่เคยให้ไว้กับภรรยาแล้วครับ ว่า ผมจะต้องไม่แสดงตัวตนออกมานอกอินเตอร์เนทครับ แต่ว่า ตอนนี้ เพื่อนฝูง, สมาชิกจากอีกเวป หรือ เพื่อนของลูกๆของผม เริ่มทะยอยรู้แล้วครับว่า นามแฝงนี้คือใคร ตอนนี้ ผมเริ่มรู้แล้วครับว่า ทำไม ภรรยาของผมจึงให้ผมรับปากเช่นนั้นครับ จากคุณ : Moonlight Sonata เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 17:06:05

ความคิดเห็นที่ 102 ขั้นหนังสือไว้ก่อน เดี๋ยวกลับมาอ่านต่อครับ จากคุณ : tepasit เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 18:46:31

ความคิดเห็นที่ 103 เขียนได้น่าอ่านและมีความสาระความรู้ดีมากๆค่ะ รอติดตามอยู่นะคะ จากคุณ : หมูห่าว เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 20:33:13

ความคิดเห็นที่ 104 รอฟังต่อครับ จากคุณ : Freedom630 เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 21:25:53

ความคิดเห็นที่ 105 ดิฉัน มาโพสต์ และให้ กิฟท์ ที่ น้าต้นฯ เนื่อง เห็นด้วย ในแนวคิดตรงนั้น อยู่ด้วย แต่มาอ่านที่ คูหา 101 ที่ จขกท ให้คำตอบและชิ้แจงน้าต้นฯ ************************************************* อยากรู้แบ๊คกราวน์ลุงเพิ่มเติมบ้างคร่าวๆน่ะ เพื่อประกอบให้กระทู้สมบูรณ์แบบ เช่น อายุโดยประมาณ การศึกษา เกิดกรุงเทพเลยรึเปล่า การทำงาน ฯลฯ ************************************************** ขอเสริม ว่า จากกระทู้กระบวนการนี้ อย่างไรก็ตาม จขกท ได้กล่าวถึงลูกทั้งสามเป็นช่วงๆ -ณ เวลานั้น ลูกคนโตอายุ 25 ปี กำลังจะเรียนจบมหาวิทยาลัย ส่วนคนที่สอง อายุ 20 ปี กำลังเรียนมหาวิทยาลัย ปีที่ 2 ส่วนลูกชายคนเล็ก อายุ 19 ปี เรียนจบมัธยมปลายแล้ว 1 ปี อยู่ในช่วงขอพักผ่อนเพื่อเก็บประสบการณ์ 1 ปี ก่อนเข้าเรียนมหาวิทยาลัยครับ ...... -ปัจจุบันนี้ ลูกชายของผม เรียนมหาวิทยาลัย อยู่ปีที่ 3 แล้ว บังเอิญอยู่สถาบันเดียวกับ สถาปนิกที่ออกแบบบ้านให้ด้วยครับ -ช่วงที่พักเก็บเกี่ยวหาประสบการณ์อยู่ 1 ปีนั้น (เป็นแผนการที่ลูกของผมวางไว้ตั้งแต่เรียนมัธยมต้นครับ) ขอสรุปเอาว่า ลูกสาวคนโตปัจจุบัน29ปี/ ลูกคนที่2-24ปี / และ คนเล็กที่ได้รับมอบหมาย 23ปี ******************************************************* ขออนุญาต เดาเอาว่า ท่าน จขกท ไม่น่ามีบุตรีคนแรกเกิน 38 ปี ละมังคะเพราะลักษณะการถ่ายทอด กระบวนการเขียน และยังระบุว่าทำงานอยู่ วัยก็คงไม่ไกลไปเกิน29+38=67 เลยใช้การเดาอีกว่าอยู่ระหว่าง50-58 ปี หากการคาดเดา ทำความไม่เหมาะ ไม่ควร แก่ ท่าน จขกท ก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ และขอเรียนถามว่า..... ....ในคูหา101....ตอนนี้ ผมเริ่มรู้แล้วครับว่า ทำไม ภรรยาของผมจึงให้ผมรับปากเช่นนั้นครับ..... โปรดให้ความรู้ ในมุมของบริบทบริหารการจัดการ จักขอบคุณ ถ้าเห็นควรค่ะ ขอยืนยันว่า กระทู้กระบวนความรู้ นี้เหมาะที่จะไปจนจบ อย่างที่สุด เพราะเดินมาถึงจุดนี้ เชื่อว่าเป็นประโยชน์ต่อเพื่อนๆ ยิ่ง ขอผลบุญกุศล ที่ ท่านจขกท ได้ตั้งใจทำ ส่งผลให้ ผู้เป็นที่รักที่จากไป ได้รับผลบุญนี้ และยังให้ท่านจขกทเข้มแข็งเป็นแบบอย่างที่งดงามเปรียบดั่งร่มโพธิ์ร่มไทรให้ญาติพี่น้องลูกหลานสืบไปค่ะ จากคุณ : JKbyM (JackKnife) เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 21:32:11

ความคิดเห็นที่ 106 ต้องขอนับถือลูกชายคนเล็กที่วางแผนศึกษาเรื่องภาษาก่อนเรียนมหาลัย นับว่าเป็นการตัดสินใจที่ดีมาก ไม่รู้ว่าเค้าคิดเอง หรือว่ามีคุณพ่ออย่างคุณช่วยแนะนำให้ จากคุณ : ชื่อนี้ไม่มีคนรู้จัก เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 21:37:32

ความคิดเห็นที่ 107 ลงชื่อเข้ารับวิทยาทานด้วยคนครับ จากคุณ : คอบอล เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 21:46:11

ความคิดเห็นที่ 108 เรียน คคห. 105 คุณ JKbyM (JackKnife) ครับ เนื้อหาที่แท้จริง เพิ่งเริ่มเองครับ ยังไม่จบกระบวนการ ผมไม่เลิกหรอกครับ เพียงแต่ว่า วันนี้ สมองผมค่อนข้างล้า ช่วงกลางวัน ผมก็นั่งหลับไปพักหนึ่งโดยไม่รู้ตัว กว่าจะตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ก็เกือบเย็นแล้วครับ จึงคิดว่า ขอพักสมองซักนิดดีกว่าครับ จริงๆแล้ว ผมล้มเลิกโครงการเขียนบทความนี้ มาหลายครั้งแล้วครับ จรดนิ้วลงคีย์บอร์ด พิมพ์ได้ไม่กี่ประโยค ก็ลบทิ้ง เป็นเช่นนี้ มา 2ครั้งแล้ว จนกระทั่ง ผมได้รับน้ำใจจากท่านสมาชิกมากมาย ในกระทู้แนะนำเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว จึงตัดสินใจ เริ่มลงบทความ เป็นกระทู้นี้ขึ้นมาครับ ส่วนเรื่องข้อมูลเกี่ยวกับตัวผมนั้น อย่าได้สนใจเลยครับ โปรดอย่าได้ขุดคุ้ย ถ้ายังต้องการให้ผมเขียนบทความต่อไปครับ _______________________________________ เรียน คคห.106 คุณ ชื่อนี้ไม่มีคนรู้จัก ครับ ถ้าคุณได้เคยอ่าน คคห.ของผม จากกระทู้แนะนำ เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว จะทราบว่า ผมเคยเขียนไว้ว่า ผมเป็นคนเคารพและให้เกียรติในการกระทำของคนอื่นเสมอ ซึ่งจากสิ่งนี้ เป็นนิสัย(สันดาน)ที่ซึมเข้าสายเลือดของผมเลยครับ ดังนั้น จึงไม่เว้นแม้แต่การปฏิบัติต่อลูกๆของผมครับ ผมไม่เคยวางแผนเรื่องการเรียนให้กับลูกคนไหนเลยครับ มีแต่บอกกับลูกว่า ลูกอยากเรียนอะไร ที่ไหน ขอให้บอกมา คุณพ่อพร้อมเสมอที่จะสนับสนุน ด้วยคำมั่นนี้เอง ทำให้ลูกสาวคนโตของผมเมื่ออายุ 16 ปี ขอผมไปเรียนต่างประเทศ ซึ่งตอนนั้น เพิ่งเรียนจบ ม. 5 แล้วมาขอไปเรียนต่างประเทศคนเดียว ผมจึงปฏิเสธไม่ได้ แต่ด้วยความรักและความห่วงไยของผม (อายุก็ยังน้อย เป็นผู้หญิงสาว เรียนก็ยังไม่จบ มัธยมปลาย แล้วจะขอออกไปเผชิญโลกภายนอกคนเดียวที่มีสังคมเลวร้ายอยู่มากมาย) ผมจึงแกล้งบอกว่า ถ้าลูกตั้งใจจะไปเรียนเมืองนอกจริงๆ ลูกต้องดำเนินการเองทุกอย่าง คุณพ่อสนับสนุนเพียงแค่เงินทุน ส่วนเรื่องการทำพาสปอร์ต วีซ่า ติดต่อสถาบันการเรียน สถานที่พัก การดำรงชีวิตในแต่ละวัน ทั้งหมดลูกต้องจัดการด้วยตนเอง และต้องเขียนแผนการดำเนินชีวิตระหว่างอยู่ต่างประเทศ ทำเป็นรายงานมาให้คุณพ่อพิจารณา ซึ่งด้วยความตั้งใจจริง ลูกผมก็ทำจนได้ ผมจึงต้องยอมให้ไป นั่นเป็นตัวอย่างว่า ผมไม่เคยชี้นำเรื่องการศึกษาของลูกๆเลยครับ ดังนั้น เรื่องการวางแผนการเรียนของลูกชายของผม ลูกผมจึงต้องวางแผนเองครับ แต่อาจจะเป็นเพราะว่า ระหว่างสนทนากันในวัน "วันครอบครัว"(ครอบครัวของผม ใช้วันหยุดนักขัตฤกษ์ และวันอาทิตย์ เป็นวันพบปะพูดคุยกัน ทำอะไรทุกอย่างร่วมกัน โดยจะทิ้งทุกอย่างที่เป็นเรื่องส่วนตัวออกไปหมด เป็นธรรมเนียมปฏิบัติเช่นนี้ตลอดมา จึงเรียกวันดังกล่าวว่า "วันครอบครัว" ครับ) สอดแทรกปรัชญาการดำรงชีวิตไว้ในระหว่างสนทนากันเสมอๆ ซึ่งก็มีเรื่องหนึ่งที่เคยกล่าวไว้ว่า "หลังจากเรียนจบปริญญาตรีแล้ว แม้ว่ามีความรู้พื้นฐานในสายอาชีพอยู่แล้วก็ตาม แต่นั่นเป็นเพียงความรู้พื้นฐานทางด้านทฤษฎีเท่านั้น ถ้ามีการวางแผนที่จะเรียนต่อปริญญาโท ควรที่จะหยุดพักการเรียนไว้ก่อน ไม่ควรรีบเร่งเข้าไปเรียน และไปทำงานฝึกฝนหาประสบการณ์เพิ่มทักษะ ระหว่างที่ทำงานนั้น ให้มุ่งเน้นสนใจในด้านเกี่ยวกับวิชาที่จะต้องเรียน อย่างน้อยที่สุด 1 ปี ก่อนที่จะเข้าเรียนต่อปริญญาโท เพื่อว่า เมื่อเข้าไปเรียนแล้ว เราจะเข้าใจสิ่งที่เรียนได้อย่างลึกซึ้งกว่า คนที่รีบเร่งเรียนต่อให้จบไวๆ" ซึ่งลูกๆของผม อ่านจะตีความหมายออกมาตามที่ตนเองเข้าใจก็ได้ ซึ่งจุดประสงค์หลักของผม คือต้องการสอดแทรกความรู้ด้านปรัชญาการใช้ชีวิต เข้าไปในบทสนทนา ไม่ได้มีความตั้งใจชี้นำด้านการเรียนให้ลูกๆของผมเลยครับ *********************************** เมื่อคืนใช้ IPAD พิมพ์ ด้วยสายตาที่ฝ้าฟาง สมองก็ไม่ค่อยแล่น ทำให้พิมพ์อักษรผิดไปหลายที่ จึงขอแก้ไข และใช้โอกาสนี้ เพิ่มขยายข้อความให้อ่านแล้วกระจ่างยิ่งขึ้นครับ แก้ไขเมื่อ 08 ส.ค. 55 09:12:02 แก้ไขเมื่อ 08 ส.ค. 55 08:29:02 จากคุณ : Moonlight Sonata เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 23:42:44

ความคิดเห็นที่ 109 ขอบคุณมากครับ ไม่รู้จะพูดอย่างไรดี  " สุดยอดจริงๆ " ท่านเป็นพ่อตัวอย่างที่ดีคนหนึ่งในสังคมไทย ซึ่งนับว่าจะหายากมากๆ จากคุณ : Frankly เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 55 01:08:43

ความคิดเห็นที่ 110 คั่นไว้ อ่านถึงตรงนี้ จากคุณ : Pixar เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 55 02:01:09

ความคิดเห็นที่ 111 เข้ามาติดตามค่ะ ได้ความรู้มากมาย ขอบคุณมากๆค่ะ จากคุณ : pruchaba เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 55 02:50:54

ความคิดเห็นที่ 112 ต่อจาก คคห. 86 ครับ ก่อนที่แบบแปลนโครงสร้างวิศวกรรม จะสำเร็จออกมานั้น ลูกๆได้เริ่มเสาะหา บริษัทรับออกแบบตกแต่งภายในแล้วครับ มีการติดต่อบริษัทที่มีชื่อเสียงด้านนี้ แต่ก็ต้องล้มเลิกไป เพราะว่า บริษัทดังกล่าว รับงานเริ่มต้นที่งบประมาณมากเกินจากงบประมาณค่าตกแต่งภายในที่ลูกๆตั้งเอาไว้ครับ และก็มีติดต่อมัณฑนากรอีกหลายราย  แต่อาจเป็นเพราะดวงไม่สมพงษ์กันก็ได้ ทำให้แต่ละราย นัดคุยกันครั้งแรก มาสายบ้าง ขอเลื่อนนัดบ้าง ซึ่งถึงแม้ว่าได้มีผลงานดีมาพรีเซ้นต์ก็ตาม แต่ลูกๆก็ตัดสินใจไม่รับพิจารณา สุดท้ายแล้วก็ได้บริษัทรับตกแต่งภายในแห่งหนึ่งที่เพื่อนนักศึกษาของลูกแนะนำมา โดยดูแบล็คกราวนด์จากผลงานที่เคยทำผ่านมาเป็นส่วนประกอบการพิจารณา คัดเลือก และที่สำคัญคือมาตรงตามเวลานัดหมายเพื่อพรีเซ้นต์ผลงานของตนครับ เมื่อได้พูดคุยกัน ให้ข้อมูลแบบแปลนสถาปัตยกรรมของบ้าน พร้อมทั้งแจ้งงบประมาณค่าตกแต่งภายในของลูกให้นักออกแบบได้ทราบ เขาก็ถามถึงรูปแบบฟังค์ชั่นการใช้งานของแต่ละห้อง ว่าต้องการรูปแบบใด เพื่อประกอบการพิจารณาครีเอทงานออกมานำเสนอ ในการนัดครั้งหน้า หลังจากคุยกันเสร็จแล้ว นัดว่าอีกสองอาทิตย์ จะส่งแบบให้ดูนั้น ลูกๆมาเล่าให้ผมฟัง ทั้งผมและลูกก็งงว่า ทำไมรายนี้ไม่พูดถึงค่าออกแบบเลย ไม่มีแม้แต่จะกล่าวถึงการจ่ายงวดงาน ไม่มีพูดถึงการทำสัญญา ทำให้ลูกๆคิดว่า ครั้งหน้านอกจากส่งแบบให้ดูแล้ว คงจะเอ่ยถึงเรื่องเหล่านี้ แต่ผิดคาดครับ นัดต่อมา ผู้ออกแบบท่านนี้ ก็ส่งผลงานออกแบบให้ดู แล้วบอกว่า จากการคำนวณพื้นที่ กับงบประมาณที่ลูกๆผมมีอยู่นั้น เพียงพอที่จะออกแบบและตกแต่งภายในได้ ถ้าให้เขาเป็นผู้ตกแต่งภายใน จะไม่ขอคิดค่าออกแบบ ลูกๆฟังแล้วก็เห็นดีด้วยที่จะให้เขาออกแบบ โดยมีข้อแม้ว่า ห้ามแก้ไขโครงสร้างของอาคาร ซึ่งเขาก็รับปาก โดยได้ถามว่า แบบแปลนโครงสร้างจะเสร็จเมื่อไหร่ แล้วจะเริ่มสร้างเมื่อไหร่ เขาจะได้เตรียมตัวในการออกแบบรายละเอียดส่งมาให้พิจารณา และจะเตรียมงานเมื่องานโครงสร้างเสร็จเรียบร้อย ซึ่งลูกๆก็บอกว่า เดือนหน้าแบบแปลนวิศวกรรมจะเสร็จ แล้วจะเริ่มขออนุญาตก่อสร้าง พร้อมๆกับหาบริษัทรับสร้างบ้านมาเริ่มงานทันที ซึ่งเขาเช็คคิวงานที่กำลังทำอยู่แล้วก็บอกว่า งานที่กำลังรับทำอยู่ขณะนี้ น่าจะเสร็จทันกันพอดี ลูกๆก็ถามถึงสัญญาจ้างงาน เขาก็บอกว่า ไม่ต้องหรอก ในเมื่อเพื่อนแนะนำมาให้ ก็เชื่อใจกันได้ ลูกๆกลับมาเล่าให้ผมฟัง ผมก็รู้สึกแปลกๆว่า ค่าออกแบบก็ไม่คิด เงินมัดจำก็ไม่เอา สัญญาก็ไม่ต้องทำ สถานที่จริงก็มาดูครั้งแรกครั้งเดียว แบบนี้จะรอดถึงงานเสร็จลุล่วงมั้ย แต่เนื่องด้วยว่า ลูกๆไม่ได้เสียประโยชน์ใดๆ ผมจึงนิ่งเฉยไว้ ปล่อยให้ลูกๆดำเนินงานติดต่อกันต่อไปครับ งานทุกอย่างดำเนินต่อไปเรื่อยๆ แบบแปลนวิศวกรรมก็สำเร็จออกมา วิศวกร และสถาปนิกลงนามในแบบฟอร์มขออนุญาตก่อสร้างบ้าน ซึ่งในช่วงเวลาดังกล่าว บริษัทตกแต่งภายในรายนี้ ก็ให้แมสเซนเจอร์ส่งแบบแปลนการตกแต่งภายในมาให้ลูกๆพิจารณาเป็นระยะๆ (ไม่มีภาพ 3D มาให้ดู โดยให้เหตุผลว่า ถ้าต้องการภาพ 3D ก็ได้ แต่ต้องเสียเงินค่าออกแบบส่วนนี้ต่างหาก ซึ่งลูกๆต่างเห็นว่าไม่จำเป็น เพราะว่าอ่านแบบแปลนได้) รายละเอียดแบบแปลนการตกแต่งภายใน ได้มีการแก้ไขเป็นระยะเรื่อยมาจนกระทั่ง การก่อสร้างโครงสร้างของบ้านจวนจะเสร็จ โดยได้มีการอิงการทำงานตามแบบแปลนของผู้ออกแบบท่านนี้ เช่น วงกบประตูเป็นไม้เนื้อแข็งสูง 250 ซ.ม. ซึ่งแบบแปลนสถาปัตยกรรมเดิม สูงเพียง 200 ซ.ม. หรือแก้ไขฝ้าเพดาน, ตำแหน่งสวิทช์ปลั๊ก และไฟแสงสว่าง, ตำแหน่งติดตั้งแอร์ เป็นต้น โดยที่ผู้ออกแบบท่านนี้ยังไม่ได้ขอเบิกค่าแรงใดๆเลย แต่ก็เริ่มมีสิ่งผิดสังเกต คือว่า ช่วงหลังๆลูกโทรศัพท์ปรึกษางานออกแบบ เริ่มติดต่อยาก ไม่รับสาย พอโทรกลับมา จะอ้างว่าติดประชุมเสมอ หนักๆเข้า ไม่โทรกลับมาเลยก็มีครับ (ในส่วนเรื่องการตกแต่งภายใน ผมขอเว้นค้างการเล่าไว้ถึงจุดนี้ก่อนครับ เพราะว่าข้ามเหลื่อมช่วงเวลาของการคัดสรรหาบริษัทรับก่อสร้างบ้่านไป) แก้ไขเมื่อ 08 ก.ย. 55 12:26:07 จากคุณ : Moonlight Sonata เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 55 10:00:28

ความคิดเห็นที่ 113 ขอแทรกเสริม ความรู้ ใน คคห.ที่ 112 ครับ นักการค้าที่ดีนั้น(นักการฑูต หรืออีกหลายๆอาชีพ แม้กระทั่งการร่างหนังสือสัญญา ก็เช่นกัน) จะต้องดำรงไว้ด้านที่มีเปรียบต่อคู่กรณีเสมอ  หรือถ้าอย่างน้อยที่สุด ต้องยืนอยู่บนความเท่าเทียมกันครับ ซึ่งไม่ใช่ว่า การทำเช่นนี้ จะเป็นการเอาเปรียบคู่กรณีครับ แต่เป็นเพราะ เพื่อป้องกันการถูกเอาเปรียบจากคู่กรณีครับ ดังคำจีนโบราณได้กล่าวไว้ว่า "อย่าส่งด้ามมีดให้ศัตรู" ขยายความได้ว่า ถ้าเราเห็นคู่กรณีเป็นศัตรู เราจะต้องส่งปลายมีดออกไป เพราะว่าถ้าศัตรูคิดร้ายต่อเรา หรือว่าเกิดอุบัติเหตุใดก็ตาม  เราก็ยังสามารถป้องกันตัวได้โดย:-)ปลายมีดเข้าหาศัตรูครับ แต่ถ้าคู่กรณีไม่ใช่ศัตรู โดยมารยาทแล้ว ควรขวางมีดส่งให้ครับ จากคุณ : Moonlight Sonata เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 55 10:42:58

ความคิดเห็นที่ 114 ลงชื่ออ่านไว้ก่อน เดี๋ยวมีเวลาว่างมาอ่านต่อนะครับ ความรู้มากมายในกระทู้นี้ จากคุณ : นายออฟเปอร์ เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 55 10:51:20

ความคิดเห็นที่ 115 นับเป็นสุดยอดคุณพ่อท่านนึงเลยทีเดียวค่ะ  ขอจำบางเรื่องไปสอนลูกบ้างนะคะ จากคุณ : อยากเป็นแม่ที่ดี เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 55 11:34:42