...คุณวันนี้ดีจังค่ะ..ตนเองยัง..งง ตัวเองเลยค่ะ..ว่าทำได้อย่างไร.แปลกใจตนเองเหมือนกัน..แปลกใจตรงที่ว่าเค้ายืนดูเราอุ้มตัวอื่นๆ ต่อหน้าต่อตาขึ้นรถ..แทนที่ตัวที่เหลือจะวิ่งหนีไป..กลับยืนเป็นวงกลม ล้อมเรา..ถือเป็นสิ่งมหัศจรรย์สำหรับตัวเองเลยค่ะ..ทำไมมันง่ายกว่าที่เรากังวลไว้ซะมากมาย.. พนง เขตเองยัง..งง..ว่าพี่ทำได้ไงเนี่ย..ผม..งง ..ดีจังเลยพี่..ท่ามกลางสายตาฝูงชนมากมาย..มายืนดูด้วย..ก็คนที่มาใช้บริการรถไฟใต้ดินตรงนั้น..คนมาจอดรถดูก็มีเพราะคงเข้าใจว่ามีเจ้าหน้าที่มาจับ..แต่กลายเป็นเรา....แปลกใจที่ไม่มีสักตัวทำร้ายเรา..ทั้งๆที่ส่วนใหญ่ไม่เคยอุ้ม..ได้แต่ลูบหัวลูบตัวเวลาให้ข้าวเค้าทุกวัน.. จะมีก็แต่ 2 ตัวเล็กที่อุ้มไปกินข้าวไกลๆ เพราะถูกตัวใหญ่กัดแย่งข้าว.. แต่ตอนนั้นยังไม่ได้คิดถึงถ่ายรูป..เพราะกำลังกังวลว่ายังลุ้นระทึกกับตัวเองอยู่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับเราในนาทีนั้นจะโดนกัดก็คราวนี้ไหม....พออุ้มเสร็จก็นึกถึงกล้องได้..ยอมรับเลยค่ะว่ากลับมาบ้านภูมิใจมากที่อุ้มพวกเค้าได้ทุกตัว..(.เหอๆๆ คาถาก็..ใจถึงใจ..กายถึงกาย.คงเป็นแบบที่เม่โกลเด้นว่า..)
แก้ไขเมื่อ 16 ก.ค. 47 17:13:19
แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 47 12:30:37
แก้ไขเมื่อ 13 ก.ค. 47 23:44:33
แก้ไขเมื่อ 13 ก.ค. 47 23:12:24