ความคิดเห็นที่ 1 สวยค่ะสวย น่าเห็นใจ จากคุณ : ดอกโสนบานที่ทาสแมเนีย - [ 8 ก.ย. 50 18:17:57 ]

ความคิดเห็นที่ 2 โห ทุกข์ของคนหน้าตาดี ไม่เคยประสบทุกข์ประเภทนี้อ่ะ แนะนำให้ทำนิสัยเถื่อนแล้วกัน คนรอบข้างจะได้หนี จากคุณ : surfboard - [ 8 ก.ย. 50 19:56:05 ]

ความคิดเห็นที่ 3 สวยเลือกได้ จากคุณ : เชอรี่ลูกกลมๆ - [ 8 ก.ย. 50 20:05:14 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เกิดมายังไม่เคยมีสักเหตุการณ์ที่เกิดกับ ขจกท. มาเกิดกะ dins สักข้อเลยค่ะ  เศร้าใจกะตัวเองจิงๆ แหะๆๆ  ^_^ จากคุณ : dins - [ 8 ก.ย. 50 21:02:20 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อย่าคิดมากเลย บางคนเขาอยากอยู่ใกล้คนสวยเพราะมันรู้สึกสดชื่นดี ถ้าดูแล้วว่าไม่อันตรายแน่นอนก็เปิดทางให้เขาหน่อย ก็ไม่น่าจะเสียหายอะไร ดีกว่าอยู่คนเดียวไม่มีใครคบ จากคุณ : chauve-souris - [ 8 ก.ย. 50 21:10:15 ]

ความคิดเห็นที่ 6 กระแส ผู้ชายต่างชาติที่ไม่ใช่เอเชียน... อยากลอง ของเอเชียน... ค่ะ จากคุณ : JidNince - [ 8 ก.ย. 50 21:54:20 ]

ความคิดเห็นที่ 7 Devil ก้อไม่ค่อยมีค่ะ นอกจากไม่สวยแถมปากไม่ค่อยดี มีแต่แฟรนเท่านั้น ที่ทนได้..55+ เห็นมะ เกิดเป็นคนสวยนี่ ลำบาก.. รับกน้ำกรดมะคะ.. แป่ว จากคุณ : Devil in Bkk - [ 8 ก.ย. 50 22:04:16 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ไม่ต้องให้เบอร์ ใครชวนคุยก็ไม่ต้องคุยด้วย ถ้ายังไม่ได้ผลคงต้องหาทางลดความสวย จากคุณ : yuy - [ 8 ก.ย. 50 22:38:31 A:217.12.82.182 X: TicketID:124751 ]

ความคิดเห็นที่ 9 สงสัย จขกท จะสวย เเละ เสปคฝรั่งใช่มะคะ น่าอิจฉาจัง คริคริคริ สิ่งที่ทำได้คือทำใจค่ะ เอาใจช่วย เรียนจบไวๆนะจ๊ะ จากคุณ : miu_miz - [ 8 ก.ย. 50 22:42:45 ]

ความคิดเห็นที่ 10 "Leave me alone." พูดเป็นไม๊คะ?...ถ้าคุณรำคาญจริงๆ... ถ้าไม่ชอบใจก็พูดออกไปเลย...ใครขอเบอร์ก็ไม่ต้องให้...ใครมาทำให้อึดอัดก็ลุกหนี...เห็นท่าไม่ดีก็โทร 911.... จากคุณ : bmw (BlackmagicW) - [ 8 ก.ย. 50 22:53:30 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ข้อ 5 น่าสน แน่นะนำให้กินเด็กเลย 555 ควงเล่นชิลๆ กร๊ากก เข้าใจ จขกทเลยค่า! แบบอารณ์ตอนที่อยากอยู่คนเดียวเนี่ย มักจะมีคนมาจีบอีรุงตุงนัง จะบ้าตาย อยู่มาตั้งนานไม่มีคนจีบ พอจะเข้ามาทีก็มาซะหลากเชื้อชาติเชียว กรูจาบ้า อยากอยู่คนเดียวว่อยย อยากกรีดร้องอย่างนี้เหมือนกัน 55 ถ้าไม่คิดอะไรแนะนำให้เฉยๆไว้ค่ะ ถ้าเห็นว่าไม่เสียหายลองคุยๆเฉยๆ อย่าไม่ให้ความหวังหรือตั้งความหวังกับเค้า แต่ถ้าไม่สเปคจริงๆ โน แล้วถอยออกมาเลยดีกว่าค่ะ ปลอดภัยไว้ก่อน จากคุณ : mooyo - [ 8 ก.ย. 50 22:56:37 ]

ความคิดเห็นที่ 12  อ่านแล้วเหนื่อยแทน น่าเห็นใจค่ะ     จากคุณ : Siamese Girl - [ 8 ก.ย. 50 23:06:46 ]

ความคิดเห็นที่ 13 Try to have "no-nonsense" face. Yes, seriously, it works. Most adult American women have that faces. Friendly face will recieve relatively less respect in this culture. จากคุณ : A 100% positive - [ 9 ก.ย. 50 00:15:49 A:68.229.184.234 X: TicketID:055987 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เอ่อ คือที่โพสต์เนี่ยไม่ได้บอกตัวเอง "หน้าตาดี" มีคนชอบหรืออะไรหรอกนะคะ แต่คือเบื่อ รำคาญ และรู้สึกวางตัวลำบากมาก เคยไหมคะ ประมาณว่าเข้าห้องน้ำ ในห้องน้ำจะมีห้องส้วมสามห้อง ประมาณว่า เราก็เข้าไปกะจะใช้บริการ กะถ่ายหนักเลยนะคะวันนั้นน่ะ ปรากฏห้องน้ำมีคนใช้บริการทั้งสามห้อง สักพักห้องกลางว่าง เราก็โอเค เข้าไป สักพัก ก็มีเสียงลอดมาจากห้องข้างซ้ายและข้างขวาคุยกัน เดาได้เลยว่า เสียงใคร (เพราะรู้จักกับผู้หญิงทั้งสองคนเป็นอย่างดี) "เธอคิดว่า ดาว (นามสมมติ) หน้าตาเป็นยังไง?" "ไม่เห็นจะสวยเลย bitch!" น่าน......เต็มสองหู ช้านไปทำอะไรแกเหรอ? "ฉันก็ว่าอย่างนั้นแหละ แต่โรเบิร์ตดันบอกว่าน่ารัก เชอะ ผู้หญิงไทยน่ะ แรดดดดด (จริงๆ เขาใช้คำหยาบกว่านี้นะคะ แต่ขอไม่แปล) จะตาย ยัยนั่นก็คงไม่พ้นหรอก" ตอนแรกว่าจะถ่าย ถ่ายไม่ออกเลยค่ะ เอามือจับประตูมือไม้สั่น (สั่นเพราะคิดว่าจะออกไปมีเรื่องดีกว่าไหม? แต่สักพักก็ไม่ออก เพราะกลัวค่ะ สารภาพตามตรง ทั้งสองตัวใหญ่ตามประสาสาวฝรั่งกินเยอะ และมากันสอง กลัวไม่คุ้มค่ะ) ก็ได้ยินเสียงคุยข้ามหัวกันไปมาอย่างนั้นแหละค่ะ ประมาณสองนาที แล้วก็ได้ยินเสียงกดน้ำ เปิดประตู ออกไปล้างมือ ตอนนั้นเชื่อไหมคะว่าตัวเองยกขาขึ้น เพราะกลัวคนข้างนอกมองรอดเข้ามาแล้วจำได้ (คือรองเท้าซื้อจากเมืองไทย และสังเกตง่ายมากๆ เพราะเป็นรองเท้ามีสายคาดสีชมพู มีดอกกุหลาบดอกเล็กๆ ประดับประปราย ส้นเตี้ย ใส่ตอนหน้าร้อน) รออยู่นาน เห็นว่า เสียงเงียบไป ก็เลยเดินออกไป เห็นว่าไปกันหมดแล้ว ตอนนั้นทั้งโมโห ทั้งเสียใจ เพราะทั้งสองคน ก็ถือว่า เจอหน้าก็คุยกันทักทายอย่างดี เชื่อไหมคะ ตอนนี้เจอกันยังทำท่าทักทายกันเหมือนรักกันมากอยู่เลย (สะตอเข้าว่าน่ะนะ) ที่แย่คือ หลังจากนั้น ตาโรเบิร์ตค่ะ มักโทรมาหาเรา ประมาณหนังสือหาย ไม่ได้จดงาน แรกๆ เราก็เป็นคนดีนะคะ เชื่อค่ะ ก็ให้มาบ้าน เอาหนังสือ เอาอะไรให้ มาบ้านแล้ว เราก็เลี้ยงอาหาร ตามนิสัยคนไทยที่ดีค่ะ สักพัก มาเริ่มบ่อย จนเพื่อนฟิลิปปินส์ถาม เธอว่ามันไม่แปลกเหรอ? (อืม ตอนนั้นก็ตงิดๆ แต่คิดว่าอีกฝ่ายมีแฟนแล้ว) สักพักเริ่มโทรมาปรึกษาหัวใจค่ะ ประมาณจะเลิกกับยัยนั่นแล้ว เราก็เลยเอ่อ...เอ่อ...เอ่อ เริ่มจะไม่รับสาย พยายามหลบหน้า ตานั่นก็คงรู้น่ะนะคะ ยกตัวอย่างเช่น ตรงทางเดินระเบียง ตรงไปเป็นทางเดินไปห้องสมุด เห็นมันปุ๊บ ฉันหลบฉากเลยค่ะ แกล้งเดินเบี่ยงอีกทาง ยอมเดินอ้อมโลกไปทางสระว่ายน้ำ และเข้ามาทางห้องสมุด โชคซวยเจอมันอีก แล้วยังถามว่า ทำไมเมื่อกี้ต้องไม่ยอมเจอเขาด้วย? แป่ว! ความสัมพันธ์ดิฉันกับตานั่นเลยคะ ตอนนี้เจอหน้าคุยกันไม่สนิทใจแล้วค่ะและหลังจากเหตุการณ์นั้นก็เห็นกลับไปคืนดีกับแฟนเก่า (ไม่เลิกจริงนี่หว่า) จากคุณ : คนไทยนะ - [ 9 ก.ย. 50 00:17:21 A:85.1.248.105 X: TicketID:151947 ]

ความคิดเห็นที่ 15 สวยก็เป็นทุกข์ ไม่สวยก็เป็นทุกข์ แต่คนสวยมีทางเลือกมากกว่า ได้เปรียบ จขกท ลองคิดสิ หากไม่มีเหตุการณ์แต่ละข้อที่บอกมาเกิดขึ้น ก็คงแปลกประหลาดเหมือนกัน ที่ไม่มีคนสนใจคนสวยอย่างคุณ( เดาว่าคุณต้องสวย ) จากคุณ : smartupid - [ 9 ก.ย. 50 00:23:44 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เออ สวย เลือก ได้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ชะนีสวย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! จากคุณ : re (dinoja junior) - [ 9 ก.ย. 50 00:31:38 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ก็อาจจะมีคำถามตามมาว่า แล้วตอนอยู่เมืองไทย ทำยังไง ไม่มีคนมาพัวพันบ้างเหรอ? โอ๊ยยยยยยย คำถามนี้แทงใจค่ะ ยิ่งคิด ยิ่งเครียด ยิ่งเกลียด ยิ่งอยากเอามีดไปจิ้มหน้าไอ้นั่น เกลียดจริงๆ นะคะ คนที่เราคิดว่ารักมาก แล้วสุดท้ายมาหักหลังนี่ เอาง่าย ขอแฉนิดนึง คิดว่ามันก็อยู่วนเวียนห้องใกล้บ้านนี่แหละค่ะ ไม่ไปไหนหรอก ถ้ามาอ่านเจอก็รู้ด้วยนะว่ากูเกลียดเมิง เกลียดมาก และเกลียดยัยนั่นด้วย เคยคิดไหมคะ? ตอนเด็กๆ ว่าพรหมลิขิตแน่เลย ทำให้เราสองคนมาเจอกัน (กี๊ดกิ๊ว) ตานี่ก็เหมือนกันค่ะ มันหล่อแต่เด็กเลย เท่าที่จำได้นะคะ เราน่ะอยู่หมู่บ้านแถวนอกเมืองหน่อยค่ะ ตอนนั้นเพิ่งสร้างใหม่ๆ เลย อายุเราเพิ่งสิบเอ็ด ย่างสิบสองเองค่ะ แถวนั้นตอนนั้นเป็นหมู่บ้านสร้างใหม่ คุณแม่ไปซื้อไว้เพราะเห็นว่าอากาศดีกว่าในเมืองกรุง (ไม่ได้คิดเลยว่าลูกสาวจะลำบากตอนมาโรงเรียน) แล้วสักพักตานั่นก็ย้ายมาค่ะ มากันทั้งบ้านเลยนะคะ มาอยู่ข้างๆ กัน ขอสมมติเลยนะคะ ชื่อ โอ๊ต ค่ะ ชื่อน่ารักไหมคะ? หน้าตามันก็น่ารักค่ะ ตอนนั้นเด็กๆ ไม่รู้เป็นไง เจอหน้ามันแล้วหน้าแดงค่ะ เขินใหญ่ ใจเต้นตึ่กตั่ก(เป็นกันไหมคะ? ประมาณไม่เคยเจอปู้ชายน่ะค่ะ ประมาณนั้นเลย) ด้วยความที่อยู่บ้านใกล้กัน แล้วทั้งสองบ้านก็สนิทกันค่ะ คือ คุณแม่เรา (มีแม่นะคะ แต่ไม่มีพ่อ พ่อเลิกกับแม่ไปแล้วค่ะ) ก็สนิทกับคุณแม่บ้านนู้นค่ะ เราก็เลยสนิทกัน เราสองคนเป็นลูกคนเดียวค่ะ และแม่ทั้งคู่ก็เป็น Single mom เหมือนกัน เลยสนิทกันง่ายมั้งค่ะ แต่ของบ้านตานั่นยังดีกว่าเราค่ะ ตรงที่เคยเห็นพ่อมาเยี่ยมเยียนบ้าง ของเราหายต๋อมไปเลย แย่ จำไว้นะคะ ผู้ชายคนไหนที่มีลูกแล้ว อย่าหายต๋อมนะคะ แม้จะเลิกกันไปแล้ว กลับมาเยี่ยมบ้านบ้างก็ดีนะคะ ลูกๆ เขาก็คิดถึงค่ะ เนื่องจากบ้านเราสองคนอยู่ใกล้กัน แถมโรงเรียนอยู่ใกล้กันอีก ก็เลยต้องไปโรงเรียนด้วยกัน มันอยู่โรงเรียนในเมืองชายล้วนค่ะ ส่วนเราเหรอคะ? คุณแม่ให้อยู่หญิงล้วนตามระเบียบ (วัยรุ่นเซ็งค่ะ) แล้วคุณแม่เราหรือคุณแม่เขาก็จะสลับกันไปส่ง เราทั้งสองก็นั่นรถไปด้วยกันทุกวันจันทร์ทุกเสาร์ วันเสาร์นั้นเพราะต้องเรียนพิเศษค่ะ ตัวเรานั้นวันๆ ก็ไม่ค่อยได้เห็นผู้ชายหรอกค่ะ เห็นแต่คนนี้นี่แหละ เฮ้อ...แย่เนอะ ด้วยความยังเด็กค่ะ เราก็คิดว่า สงสัยฟ้าลิขิตแน่แท้ (โง่เนอะ) แล้วตอนนั้นเราไก่อ่อนค่ะ ตาโอ๊ตนี่หน้าตาดีจริงๆ เวลายิ้มแล้ว โอ๊ย...ใจเราแทบละลาย (ไม่เคยบอกไปหรอกนะคะ เพราะเป็นผู้หญิงที่ดีตามที่อบรมมา ต้องสงบเสงี่ยมเข้าไว้ แต่หน้าตาเราคงออกบ้างแหละค่ะ ตอนนั้นเขินง่าย นิดเดียวก็หน้าแดงแล้ว) ตาโอ๊ตนั่นก็คงมาแนวแบบ แมนๆ ชอบยั่วให้เราขำ มาแนวแบบพี่ชายที่แสนดี คือตอนนั้นเราเรียน ม สี่ มันขึ้นเรียน ม ห้า เราก็จะเรียกมันว่า พี่โอ๊ต (ตอนนี้เรียกว่าไอ้โอ๊ตเรียบร้อย เพราะเกลียดมาก) ก็ต้องว่าตัวเองด้วยแหละค่ะ ที่ใจอ่อน เขามาคุยด้วยนิดหน่อย ใจเราก็ไปแล้วค่ะ (ด้วยความที่เราไม่เคยเจอผู้ชายไงคะ) แล้วตานี่ชอบหยอกเรามากค่ะ แกล้งตลอด เราก็ใจอ่อนน่ะแหละค่ะ (เซ็งฉิบ ไม่น่าเลยกรู) แล้วตอนนั้นอ้ายโอ๊ตเป็นคนดีมากค่ะ เวลาเลิกเรียน ถ้าเลิกเรียนก่อน ก็จะมานั่งรอตรงสะพานข้ามคูน้ำเก่าๆ ข้างโรงเรียน (คิดออกใช่ไหมคะว่าโรงเรียนไหน?) ถ้าเกิดว่า คุณแม่ยังไม่มาซักที ก็จะไปเซเว่น หรือเดินตลาดแถวนั้นซื้อของให้กิน ตอนนั้นเตรียมเอนท์ก็ไปเรียนสงวนค่ะ แล้วที่นี่เรียนแบบเอาเป็นเอาตายมาก เปิดแต่เช้ายันดึก เราก็เรียนถึงดึกนี่แหละค่ะ เขาก็เป็นคนดีอีกนั่นแหละ พาไปกินข้าว เรียนๆ ซักพัก ก็แวบไป คิดว่าหายไปไหน โอ๊ตก็ซื้อขนมมาให้กิน (แต่ก่อนฮิตมาไอ้ขนมขาไก่ กรอบๆ เค็มๆ น่ะค่ะ) แถมสายตาเรามองใครไม่ได้เลยนะคะ จะงอนมาก แล้วที่สำคัญใครมาเข้าใกล้เราก็ไม่ได้ค่ะ ประมาณว่าต้องอยู่ใกล้ตลอด ขนาดตอนเข้าห้องน้ำ มันยังไปยืนรอเลยค่ะ เคยมีผู้ชายโรงเรียนอื่นมาจีบค่ะ จีบหรือเปล่า ไม่แน่ใจนะ คือพยายามมาคุยด้วยน่ะค่ะ ตอนนั้นเราก็กลัวนะ แบบไม่เคยไงคะ ตาโอ๊ตไปเข้าห้องน้ำค่ะ พอออกมาปุ๊บ มีเรื่องทะเลาะกันเสียงดังใหญ่เลยค่ะ จนพี่ประชาสัมพันธ์ต้องมาขอร้องให้ออกไปข้างนอกสงวนเลย เราก็ได้แต่ไปยืนหลบอยู่ไกลๆ ค่ะ จำได้แต่ว่า พี่โอ๊ต (หรือไอ้โอ๊ต) ตอนนั้นน่ากลัวจริงๆ ค่ะ หน้าตาโกรธขึงเชียว เฮ้อ เล่าไปเดี๋ยวเขาจะหาว่า อยากขึ้นเป็นกระทู้แนะนำหรือเปล่าเนี่ย เปล่านะคะ อันนี้เรื่องจริงค่ะ Based-on true story ค่ะ แต่พอดีๆ นึกถึงคำถามประมาณว่า อยู่เมืองไทย รอดปากเหยี่ยวปากกามาได้ ก็มาบอกว่า เพราะมีไอ้โอ๊ตนี่แหละค่ะ คอยตามอยู่ได้ ไม่อย่างนั้นนะ โฮะ โฮะ โฮะ เชี่ยวชาญเรื่องการมีแฟนไปแล้วค่ะ จากคุณ : คนไทยนะ - [ 9 ก.ย. 50 00:49:08 A:85.1.248.105 X: TicketID:151947 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ผิดค่ะ พิมพ์ผิดเรื่องอายุ กำลังเบลอ พิมพ์งานไปด้วย พิมพ์อัพกระทู้ไปด้วย อายุเราตอนนั้นสิบสามย่างสิบสี่ค่ะ เจอมันตอน ม สาม ปิดเทอม จำได้ว่า เริ่มย้ายบ้าน ตอนเราอยู่ ม สาม แล้วสนิทกับมันตอน ม สี่ จากคุณ : คนไทยนะ - [ 9 ก.ย. 50 00:54:23 A:85.1.248.105 X: TicketID:151947 ]

ความคิดเห็นที่ 19  จ๊ะเอ๋ เจอแล้นนนนนน 'ทู้มือวางจ่อคิวอันดับ 1 ทันทีที่มีที่ว่าง สำหรับทู้แนะนำ ทำนองเรื่อง......     ว่างๆ ที่ข้างบน     จากคุณ : Siamese Girl - [ 9 ก.ย. 50 00:57:22 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เคยไปเรียนพิเศษไหมคะ? เราน่ะ ไปเรียนกับมันตลอด เพราะคุณแม่ไว้ใจมันคนเดียว ตอนไปเรียน ก็นี่เลยค่ะ ถือกระเป๋า ให้มันจับมือ จูงตลอด มันเคยลากไปลากมา ทำท่าว่าจะเข้าห้องน้ำชายค่ะ เราสะดุ้ง ผงะออกมา มันหัวเราใหญ่เลยค่ะ แถมแซวเราอีก "เชื่องเนอะ อย่างนี้หลอกพาไปขายดีก่า" "ฟ้องแม่..." อารมณ์งอนค่ะ แล้วรีบๆ เดินถอยออกมา มันหัวเราะใหญ่เลยค่ะ เฮ้อ คิดแล้วก็ทั้งรัก ทั้งแค้น จากคุณ : คนไทยนะ - [ 9 ก.ย. 50 01:07:43 A:85.1.248.105 X: TicketID:151947 ]

ความคิดเห็นที่ 21 จำได้ว่า เคยไปงานปาร์ตี้แบบงานนักเรียนนานาชาติน่ะค่ะ แล้วเขาให้ทำอาหารไปคนละหนึ่งอย่าง เราก็ทำค่ะ ทำอะไรรู้ไหมคะ? ไก่พะโล้ค่ะ เราก็ใส่ตามสูตรนะ ผงโลโบ้ อืมม แต่ไม่มีซีอิ๊ว ทำไงดี เกลือแล้วกัน อือ พริกไทยดำไม่มี พริกไทยป่นก็ได้น่า (เหอๆๆๆ คนไม่เคยทำกับข้าวน่ะค่ะ อยู่บ้าน แม่ทำตลอด) ก็คนไป เคี่ยวไป จนเสร็จ เห็นว่า น่าจะใช้ได้ ชิมคำแรก ลิ้นแตะปุ๊บ พรวดออกมาเลยค่ะ เพื่อนฟิลิปปินส์ในห้องกรี๊ดใหญ่ เฉี่ยวโดนหน้ามันไปนิดเดียว รสชาติขอบอกว่า กินไม่ได้เลยค่ะ เกลือกับผงพะโล้ไปกันไม่ได้เลย เค็มมากกกกกกก แถมกลิ่นเครื่องเทศก็ฉุนกุ๊ก เอาไงดีหว่า? ใกล้ต้องไปแล้วอ่ะ เลยตัดสินใจ เทน้ำซุปเก่าออก ใส่น้ำลงไปต้มใหม่ เปิดไฟอ่อนๆ ระหว่างนั้นก็รีบไปแต่งตัว แล้วแวบมาคนเป็นครั้งคราว จนเสร็จ เอาให้เพื่อนกิน เพื่อนมองหน้า "แน่ใจเหรอว่าจะเอาไปโชว์น่ะ อาหารไทยขึ้นชื่อนะ" น่าน ขนาดฟิลิปปินส์ยังรู้เลย เราก็หัวเราะแหะๆ ไม่เป็นไรค่ะ ไม่มีคนกินหรอก แล้วอะไรดลใจก็ไม่รู้ เขาก็ให้เราไปยืนอยู่หน้าซุ้มค่ะ พร้อมอาหารเราในชาม ใส่ผักชีสวยงาม เหอๆๆๆ แล้วระหว่างนั้นเอง ก็มีปู้ชายค่ะ (อีกแล้ว) เดินผ่านไปมา สักพักก็เริ่มเป็นอีตานี่แหละ หน้าเดิมๆ เดินจนผิดสังเกต จนเพื่อนฟิลิปปินส์ที่อยู่ซุ้มข้างๆ แซว "เอาล่ะโว้ย ฟีโรโมนแกเริ่มทำงานอีกแล้ว" เราก็คิดในใจ อย่านะโว๊ยยยยยย กรูเบื่อมาก แต่สวรรค์ไม่เข้าข้างค่ะ แกเดินได้สองสามรอบ ก็เดินเข้ามาค่ะ แต่เลี่ยงไปทางซุ้มฟิลิปปินส์ เราก็โล่งอก เออ คงไม่เกี่ยวกับเราหรอก สักพัก มันก็ชิมนิดหน่อยของซุ้มข้างๆ ค่ะ แล้วมันก็เดินเข้ามาที่ซุ้มเรา "ไฮ" มันทักทายปกติมาก "จำเราได้ไหม?" เราก็งง ใครวะ? คนหน้าตาเหมือนมันเป็นร้อย จะจำได้ไง "เราเป็นเพื่อนอลิสไง ตอนยูไปห้องอลิส เรายังอยู่เลย" อ๋อ อืมๆๆ จำได้ละ (ตอนนั้นคิดในใจ มันจะมาไม้ไหนวะ?) แล้วมันก็แนะนำชื่อมันเอง เป็นคนเยอรมันแต่มาเรียนที่นี่ค่ะ สักพัก ก็เริ่มละ บทสนทนาเดิมๆ (มันคิดอย่างอื่นกันไม่เป็นเหรอฟะ?) ประมาณว่า ชุดไทยสวยนะครับ คุณใส่ขึ้นนะ สีนี่เข้ากับคุณ เราก็เออๆ คะๆ ส่วนเพื่อนฟิลิปปินส์ได้แต่หัวเราะคิกๆ (ตอนนั้นเรารู้ว่าหน้าเราเจื่อนลงไปทุกที) สักพัก เขาก็ถามว่า เราทำอะไรมาหรือครับ? เราก็ไม่กล้าตอบ เพื่อนฟิลิปปินส์ก็ดีมากเลยค่ะ จิ้มเลย ที่ชามไก่พะโล้ "นี่ค่ะ เธอทำเองกับมือ อาหารไทยเลยนะ" (ตอนนั้นไม่รู้ว่า ไก่พะโล้เป็นอาหารไทยหรือเปล่า รู้แต่ว่า มีแต่ผงพะโล้อยู่ในตู้เย็น กับไก่ ก็เลยตัดสินใจว่า เอาฟะ ทำอันนี้แหละ) "เหรอครับ?" สีหน้ามันตอนนั้นกระตือรือล้นมาก แล้วก็ขอกินขอ เราก็ยิ้มแหยๆ เพื่อนเราก็ตักใส่ชามพลาสติกให้เลยค่ะ เพื่อนๆ คนไทยก็หัวเราะกันใหญ่ เพราะชิมกันแล้ว มีเสียงแซวภาษาไทยอีก "เอาแล้วโว้ยยย บทพิสูจน์หัวใจ" มันตักเข้าไปคำแรกค่ะ แทบบ้วนออกมา เรานะ สงส๊านนนนนน สงสาร เลยถามไป "What do you think?" "oh! it's good" มันตอบแหยๆ เพื่อนฟิลิปปินส์เลยแซวว่า ถ้าอร่อยก็กินให้หมดเลยซิคะ ก็เห็นเขาฝืนกินนะ จนหมด หลังจากนั้นก็อีหรอบเดิมค่ะ คำถามเดิม ชื่ออะไร? เรียนคณะอะไร? ปีไหนแล้ว? มีเบอร์ไหม? แน่นอนค่ะ เราก็ไม่ให้ บอกไม่มีมือถือ แต่หลังจากนั้นก็เหมือนเดิม ไปเอาเมลล์เรามาจาไหนไม่รู้ แล้วแอดเอ็มเอสเอ็นมาหา เหอๆๆ เคสนี้ง่ายมากค่ะ บล๊อคเลย เจอหน้ากันที เขาถามเรา ทำไมไม่ออนล่ะ "อ๋อ ไม่ว่างน่ะ เรียนหนัก" ปฏิเสธง่ายๆ ฟังชัดมะ? จากคุณ : คนไทยนะ - [ 9 ก.ย. 50 02:33:20 A:85.1.248.105 X: TicketID:151947 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เขียนได้น่าอ่านดีคะ ปูเสื่อรอนะคะ สงสัยได้ขึ้นเป็นกระทู้แนะนำอีกแน่ๆ ช่วงนี้กระทู้รักๆช่างฮอตจริงๆคะ จากคุณ : รพินทร์ดารา - [ 9 ก.ย. 50 02:54:42 ]

ความคิดเห็นที่ 23 อ่านไม่หมดอะ แต่เขียนได้ยาวขนาดนี้ คงสวยไม่ธรรมดาแล้วล่ะ ให้ท่าได้ไม่ได้ธรรมดา ...กร๊ากกกก จากคุณ : sasil - [ 9 ก.ย. 50 02:56:36 ]

ความคิดเห็นที่ 24 จริงๆ แล้วตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ เรามีเพื่อนผู้หญิงคนเดียวเองนะ คือ เพื่อนที่เป็นฟิลิปปินส์ที่เล่าให้ฟัง นอกนั้นก็จะเหมือนเขม่นๆ กัน เขาก็ไม่พูดออกมาหรอกนะ แต่สัมผัสได้ ตั้งแต่มาเรียน เหงามาก เรารู้สึกได้ว่า เหมือนผู้หญิงบางคนไม่อยากนั่งใกล้เรา และพยายามให้เราไปนั่งห่างๆ เราก็ตอนนั้นหัวอ่อน เพิ่งมาใหม่ๆ ก็ไปนั่งนู่นเลยค่ะ ริมห้อง ใกล้หน้าต่าง แต่เราก็ตั้งใจเรียนนะ สักพักไม่เข้าใจ ก็หันไปถามคนนั่งข้างๆ ก็ผู้ชายอีก (เขามานั่งทีหลังเรา) เขาก็เป็นคนดีนะ อธิบายให้ฟัง สักพัก คุยไปคุยมา ก็เป็นคนเกาหลีค่ะ ชื่อ ยูซุฟ เป็นชื่อฝรั่งของเขา เราก็ขอบใจที่เขาอธิบายให้ฟัง หลังจากคุยกันได้ไม่เท่าไหร่ เราก็รู้สึกได้ว่า มีสายตาร้อนๆ จ้องมาจากทางด้านหลัง ก็เลยหันไป ผู้หญิงทั้งกลุ่มเลยค่ะ ประมาณสามสี่คน เป็นเอเชี่ยนชัวร์ จ้องเราอยู่ เราก็เอ่อ สายตาอย่างนี้ แปลกๆ แฮะ (ก็มันรู้สึกได้จริงๆ นะ) วันนั้นก็ไม่อะไร เขาอธิบายเสร็จ เราฟังอาจารย์ต่อ จนจบชั่วโมง เราก็เข้าห้องน้ำ (ปวดฉี่อ่ะ) เข้าปุ๊บ ผู้หญิงทั้งสี่คนก็กรูกันเข้ามาเลยค่ะ "เธอรู้จักยูซุฟได้ไง?" เอ่อ...ก็มันนั่งข้างๆ กรูนี่ จะไม่รู้จักได้ไง แล้วฉันก็ปวดฉี่อยู่ด้วยนะ จะราดแล้วเนี่ย "ก็เขานั่งข้างๆ" เราตอบ แล้วหันไปจะเปิดประตูห้องน้ำ "เดี๋ยว!" ยัยนั่นดึงประตูเอาไว้ไม่ให้เราเข้าไป "เธอรู้ไหมว่า ยูซุฟมีแฟนแล้ว" อืม (- -x) คงรู้หรอกมั้ง แหม ไม่ได้มีป้ายติดไว้นี่ แล้วที่สำคัญก็ไม่ได้อยากรับรู้ด้วย "ไม่รู้หรอก" "งั้นก็รู้ด้วยนะ ว่าเกียงโฮ (ชื่อน่าจะประมาณนี้นะ แต่ชีมีชื่อภาษาอังกฤษที่อาจารย์ตั้งให้ซะสวยว่า เกเบรียล) เป็นแฟนเขา" อีกฝ่ายประกาศมา เราก็เอ๋อๆ (แล้วจะมาบอกฉันทำไม?) "แล้วไงเหรอ? So what?" ตอนนั้นสมองสั่งการไม่ทันจริงๆ ค่ะ ยัยตัวจุ้นจ้านก็เลยแจ้งแถลงไขไปว่า "ก็ไม่ต้องยุ่งกับยูซุฟไง ไม่งั้นเจอดี" ยัยนั่นชี้หน้า แล้วก็พยักหน้าให้อีกสามคนเดินตามจากๆ ห้องน้ำไป ตอนนั้นเราก็ เง้อ...เหมือนในหนังเลยอ่ะ อะไรฟะ? มีอย่างงี้ด้วย แค่คุยนิดเดียวเอง แล้วถามเรื่องงานด้วย ตั้งแต่นั้นมาเลยเหมือนเดิมค่ะ เลี่ยงตายูซุฟได้ก็เลี่ยง ถ้าเลี่ยงไม่ได้ก็ซวยไป บางครั้งจะรู้ได้เลยว่ามีรังสีอำมหิตฉายผ่านมา ตอนนั้นเดินผ่านกลุ่มยัยนี้กำลังล้อมหน้าล้อมหลังยูซุฟอยู่เลยค่ะ เราก็รีบๆ เดินผ่าน กลัวชิกหาย การมีเรื่องเนี่ย สักพักตายูซุฟก็โบกไม้โบกมือมาค่ะ "ดาวๆ" เง้อ ซวยแล้วไหมตู "เราจะมีงานเลี้ยงกัน ไปไหม?" เหอๆๆๆ ปฏิเสธเต็มที่ "ไม่ไปอ่ะ วันนี้ไม่ว่าง" "เป่า ไม่ใช่วันนี้ วันเสาร์นี้ต่างหาก" จริงๆ ก็ว่างน่ะนะ แต่พอเห็นกลุ่มผู้หญิงสี่คนวิ่งกรูตามผู้ชายมา เราก็เตรียมปฏิเสธเลย "ไม่ว่างอ่ะ โทษที ต้องทำงานพิเศษ" "แต่ร้านอาหารไทยที่ไปทำ วันเสาร์นี้ปิดนี่ เขาปิดปรับปรุงร้านตั้งสองสัปดาห์ไม่ใช่เหรอ?" เง้อ รู้อีก จะโกหกสักหน่อย "อ๋อ คือว่า เอ่อ..." ตอนนั้นลิ้มเริ่มพันๆ "เราก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าจะว่างหรือเปล่า? แค่นี้นะ ไปก่อน" ยูซุฟก็คว้าแขนเราไว้ก่อน "จัดที่หอของเกเบรียลนะ รู้จักใช่ป่ะ?" ไม่รู้จัก และไม่อยากไปด้วย "อืมๆๆ จะไปนะ บาย" "แล้วเดี๋ยวโทรหานะ" ตานั่นยังตะโกนตามมาอีก เราที่ทำท่าจะเดินลิ่ว รีบหันกลับ "หืมม เอาเบอร์เราจากไหน?" "ใครๆ ก็มีเบอร์ดาว" เขายังยักคิ้วเล่นอีก เฮ้อ...กรรม ตอนแรกว่าจะไม่ไปงานนั้นค่ะ แต่มีเรื่องให้ต้องไปอีก เพราะเพื่อนฟิลิปปินส์ เพื่อนผู้หญิงคนเดียว ชีอยากไปมากค่ะ แล้วชีไม่มั่นถ้าต้องไปคนเดียว เอ่อ แล้วทำไมต้องลากฉันไปด้วยล่ะ? แล้วไอ้เรื่องที่ไม่สมควรบังเกิด ก็บังเกิดจริงๆ นะคะ ท่านผู้ชม จากคุณ : คนไทยนะ - [ 9 ก.ย. 50 03:13:47 A:85.1.248.105 X: TicketID:151947 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ขอนิดหนึ่งนะ คล้ายๆๆเคจที่เคยเป็นอ่ะ อยากให้ทุกอย่างสงบแล้วเราอยู่ได้โดยสบายใจมั้ย ที่ทำตอนเรียน และทำงานก็คือ นิ่งอย่างเดียวจ้า อยู่เฉย คุยเท่าที่อยากจะคุย ยิ้มพอเป็นพิธี แล้วคุณจะได้อย่างที่คุณต้องการ แต่ว่าต้องทำใจเยอะๆนะ ว่าจะมีคนไม่ชอบใจ เพราะคิดว่าคุณหยิ่ง แต่คุณจะได้รับ ความสงบกลับมา อย่างไม่เคยมีมาก่อน มันอาจจะต้องแลกกับการเสียเพื่อนไปเยอะเหมือนกัน แต่ถึงอย่างไรถ้าคุณไม่แคร์ สิ่งที่คุณอยากได้คุณจะเจอ โชคดีค่ะ จากคุณ : dcapar - [ 9 ก.ย. 50 04:49:52 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ไม่เชื่อ ขอดูรูปเป็นหลักฐานด่วน จากคุณ : Hotlver - [ 9 ก.ย. 50 08:33:47 ]

ความคิดเห็นที่ 27 อยากเห็นรูปปลากรอบ..เอ๊ย..ประกอบ จากคุณ : jeejeeberry - [ 9 ก.ย. 50 09:38:03 ]

ความคิดเห็นที่ 28 หนุกดีค่ะ.........อ่านแล้วขำดี จากคุณ : งามแงะเจ้า - [ 9 ก.ย. 50 11:58:31 ]

ความคิดเห็นที่ 29 สนุกดี มาเขียนต่ออีกนะคะ ป.ล. ~'~ เบื่อๆก็ส่งมาทางนี้บ้างก็ได้นะคะ แบบว่าไม่อยากอยู่คนเดียว ฮ่าๆๆ จากคุณ : WinterPooh - [ 9 ก.ย. 50 12:14:44 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ถึงคุณ Hotlver และคุณjeejeeberry --- สำหรับเรื่องรูปประกอบนี่ คงลำบากใจนิดนึงค่ะ ยังไม่อยากดังขนาดนั้น แล้วนี้ในโลกไซเบอร์ด้วย ยิ่งอันตรายใหญ่ ไม่ไหวเจ้าค่ะ แล้วสำหรับคำถามที่ว่า เราสวยขนาดนั้นเลยเหรอ? เราว่า เราก็ไม่เท่าไหร่นะ หน้าตาคือใช้ได้ เรามองหน้าตัวเองในกระจก เราว่าหน้าตาเราก็ธรรมดา อาจน่ารักหรือหน้าตาดีบ้าง (แอบชมตัวเองนิดหน่อย) เคยถามเพื่อนฟิลิปปินส์ เพื่อนก็บอกว่า เธอหน้าตาดี ยอมรับเถอะ และตอนเด็กๆ อาจารย์ก็พยายามให้ไปรำไทย ถือป้าย เหอๆๆๆ เราปฏิเสธหมดค่ะ บอกไม่ไหวค่ะ ใจจริงคืออยากอยู่เงียบๆ ด้วย ไปเรียนแล้วก็กลับค่ะ ถึง คุณ WinterPooh --- ถ้าส่งได้ ก็อยากจะส่งน่ะนะคะ แต่นี่เป็นของที่แพ๊คใส่กล่องไม่ได้น่ะค่ะ ที่สำคัญ เราก็เคยถามเพื่อน (อีกแล้ว) บางครั้งถึงขั้นโทรถามแม่ ว่ากรณีพวกนี้เขามาจีบหรือเปล่า? เพื่อนบอกว่า ชัวร์แล้ว เห็นแจ้งแดงแจ๋ขนาดนี้ แต่แม่บอกว่า ไม่หรอกมั้งลูก อย่าคิดมาก ตั้งใจเรียนให้จบไปเถอะ อย่าคิดมากกับเรื่องพวกนี้ (อีกแระ แนะนำอย่างนี้ทุกที) จากคุณ : คนไทยนะ - [ 9 ก.ย. 50 14:23:27 A:83.77.236.107 X: TicketID:151947 ]

ความคิดเห็นที่ 31 เรื่องเบอร์มือถือเป็นอีกเรื่องที่เรางงมาก ขอบอกนะ อันนี้ไม่ได้โม้ บางครั้งเรารู้สึกได้ว่า เบอร์เราเหมือนเบอร์สาธารณะน่ะ ไม่รู้ว่ามีใครเป็นแบบเราบ้างหรือเปล่า? คือบางครั้งเพื่อนๆ จะโทรมา (ไม่สนิท รายนี้ผู้หญิงฝรั่งค่ะ) "ดาวๆๆ เรารู้ว่าเธอจดเลคเชอร์เก่ง คาบที่แล้วไม่ได้เข้า ยืมเล็คเชอร์ได้ไหม?" ชีไม่ค่อยตั้งใจเรียนค่ะ นานๆ จะเจอกันที แต่ถ้าเจอก็ทักทายกันได้ ไม่น่าเกลียด (แบบไม่ได้เกลียดอะไรกัน หรือถ้าเกลียด ตามประสาคนที่นี่ก็ยิ้มให้กันอยู่ดี) "อืม ได้ๆ จะมาเมื่อไหร่ล่ะ?" เรากำลังเคี้ยวข้าวอยู่เลยค่ะ แหม..วันนั้นอุตสาห์ซื้อผงลาบมาทำลาบหมูกินเยอะ อร่อยเชียว (ไม่ได้โม้นะ) แต่เพื่อนฟิลิปปินส์กินไม่ได้ บอกรสชาติแปลกๆ เราเลยกินคนเดียว เหอๆๆๆ "เดี๋ยวไปเอาเย็นนี้ แค่นี้นะ" "อืม ได้" เราตอบตกลง ก่อนร้องแบบเพิ่งนึกได้ "เอ๊ย! เดี๋ยวๆๆๆ เอาเบอร์เราจากไหนล่ะ?" "อ๋อ เดเนียลให้มา" เดเนียล? เดเนียล? เดเนียลไหนหว่า? คิดไป คิดมา เพื่อนฟิลิปปินส์ก็ออกจากห้องจะมาเข้าห้องน้ำ ก็เลยถามเลย "เมื่อกี้มาเรียโทรมาหาเรา จะยืมสมุดจดเลคเชอร์ เขาบอกว่าเอาเบอร์เรามาจากเดเนียล รู้ป่ะเดเนียลไหน?" "เดเนียล? เดเนียล?" ชีทำหน้าคิดเหมือนกำลังสแกนชื่อในหัวสมอง แล้วก็ได้ยินเสียงปิ๊ง เหมือนอิ๊กคิวซังทำท่าคิดออก แล้วบอก "อ๋อ เดเนียล ผู้ชายฮ่องกงไง ส่วนมากมักนั่งหลังเราตลอดเลย ที่หน้าตี๋ๆ ใส่แว่น อ้วนๆ หน่อย ตัวเล็กๆ นะ ไม่ใหญ่มาก ยิ้มเก่งนะ" แหม บรรยายซะละเอียดเชียวนะ เพื่อนฉัน เราก็อ๋อๆๆๆ เริ่มจำได้แล้ว เอ๊ะ แต่เราไม่เคยคุยกับเขานะ คือ ตานี่ดูแล้วเป็นคนขี้อาย ไม่ค่อยพูด ค่อยจา แล้วเป็นคนที่เรียกได้ว่า ไม่โดดเด่นเลยในห้อง แทบจะลืมไปแล้วด้วยซ้ำ ว่ามีตานี่อยู่ในห้อง ประมาณว่า ถ้าไม่มีเรื่องนี้ จนกระทั่งเรียนจบก็คงจะไม่คิดด้วยซ้ำว่ามีชื่อนี้อยู่ในห้อง (ใจร้ายเนอะ) "แล้วเขาเอาเบอร์เรามาจากไหนน่ะ?" "อู้ยยย เบอร์เธอ ใครๆ ก็มี" เพื่อนเราพูดราวกับเป็นเรื่องไร้สาระ พร้อมส่ายหัวอีก แล้วก็เดินเข้าห้องน้ำ ปล่อยให้เรางง เบอร์เรามันกลายเป็นเบอร์สาธารณะเมื่อไหร่ฟะ? กรณีที่ 2 จะโทรมา เสียงผู้ชาย "ไฮ ดาว จำเราได้เป่า?" อืม ถ้ามีมุขอื่นจะดีมาก แรกๆ เราจะอึ้งๆ ค่ะ ไม่ทันเกมส์ ถ้าไม่ทันเกมส์ พวกนี้จะเล่มเกมส์ร้อยแปดคำถามค่ะ ประมาณเจอที่นั่น ที่นี่ ที่นู่น หลังๆ เราเริ่มทันค่ะ บอกเสียงแข็ง "จำไม่ได้ค่ะ บอกชื่อมาเลย เราไม่มีเวลา ถ้าไม่อย่างนั้นเราจะตัดสายนะ" น่าน ใจเด็ดไหมคะ? สักพัก ขอบอกไว้เลยนะคะ พวกนี้จะเริ่มคายชื่อมาค่ะ เราส่วนมากจะคุยสองสามนาทีแล้ววางสาย แต่จากประสบการณ์แล้ว อันนี้ไม่ได้นินทานะคะ แต่ขอบอกว่า คนที่โทรมาเนี่ย ส่วนมากหน้าตาไม่ดี และไม่ค่อยมีข้อดีอะไรโดดเด่นค่ะ เพราะถ้ามีคนเหล่านี้มีดีนะคะ จะใจกล้าค่ะ เดินเข้ามาหา และแนะนำตัวเองเลย (นี่จากประสบการณ์นะคะ) แต่คนดีๆ บางคนก็ดีนะ แต่เขาไม่กล้าหรือไงก็ไม่รู้ จะโทรมาเฉยๆ เราก็ไม่ค่อยรับสายหรอก กรณีที่สาม เจอเมื่อปลายปีที่แล้ว "ฮัลโหล ดาวเหรอ" "เออ" เสียงเริ่มแข็งๆ ค่ะ เพราะมันโทรมาหาเราตอนตีสอง คนจะหลับจะนอน ที่รับเพราะนึกว่าที่บ้านมีเรื่องด่วน "I miss you" เสียงมันเริ่มสั่นๆ กระเส่าๆ เหมือนกำลังกระทำมิดีมิร้ายตัวเองอยู่ เท่านั้นแหละค่ะ เราตื่นเลย ตาสว่างเลยค่ะ จากที่ง่วงๆ อยู่ "Who are you?" เรายังมีหน้าถามกลับไปนะคะ เล่าให้เพื่อนฟัง เพื่อนบอกว่า แล้วทำไมยูไม่ตัดสายไปเล่า? (ก็ตอนนั้นคิดไม่ทันนี่) "I love you so much ผมคลั่งคุณจะตายอยู่แล้ว ผมอยากกอดคุณ จูบคุณ และอะไรอีกมากมาย (อันนี้ไม่เล่านะคะ มันอุบาทว์น่ะ" ดิฉันร้องกรี๊ดดดดดดดดดดเลยค่ะ "อีบ้า Shit! Go to hell!" และอะไรอีกมากมายเท่านี้จะนึกขึ้นได้ ภาษาไทยบ้าง ฝรั่งบ้าง ปนกันไปค่ะ แล้วเราก็กดตัดสาย วิ่งไปที่ห้องเพื่อน เล่าให้ฟัง เพื่อนฟิลิปปินส์ส่ายหน้า ก่อนพูดปลงๆ "เกิดเป็นเธอก็ทุกข์ได้ด้วย แปลกเนอะ" หลังๆ มานี่ เริ่มหลอนๆ กับโทรศัพท์มือถือค่ะ เบอร์โทรศัพท์ถ้าเห็นเป็นแบบไม่ขึ้นเบอร์ หรือเบอร์แปลกๆ เราก็ไม่รับค่ะ จนล่าสุดเพื่อนฟิลิปปินส์โมโหค่ะ เพราะชีลืมมือถือกับกุญแจห้องไว้ แล้วเรายังไม่กลับบ้านไง ไปยืมโทรศัพท์คนข้างห้องโทรหาเรา เราก็ไม่รับ เพราะเบอร์แปลกๆ ไม่คุ้น (ช่วงนั้นเริ่มหลอนๆ กับโทรศัพท์มือถือ) จนกระทั่งเรากลับจากห้องสมุด เห็นเพื่อนเรานั่งรออยู่หน้าห้อง เข้าไม่ได้ และพอดีคนข้างห้องต้องการออกนอกบ้าน เขาเลยจำใจต้องออกจากห้องนั้นแล้วมานั่งที่หน้าห้อง "ทำไมยูไม่รับโทรศัพท์?" "โทษที ก็เบอร์แปลกๆ อ่ะ ใครจะกล้ารับ โทษๆ" เรารีบขอโทษขอโพยใหญ่ เฮ้อ ซวยจิงๆ จากคุณ : คนไทยนะ - [ 9 ก.ย. 50 14:52:00 A:83.77.236.107 X: TicketID:151947 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ต่อกันเรื่องไปงานปาร์ตี้ที่ตายูซุฟชวน ตอนแรกน่ะ หัวเด็ดตีนขาดก็ไม่คิดจะไป เหมือนมีลางสังหรณ์ว่าจะมีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้น เราก็เลยคิดในใจ ยังไงกรูก็ไม่ไป แต่เราก็ไปเล่าให้เพื่อนฟัง (อีกตามเคย) คือในอพาร์ตเมนท์ของเราเนี่ย เป็นสองห้องนอน หนึ่งห้องน้ำ และตรงกลางเป็นห้องครัว มีโต๊ะอาหาร และโซฟาตั้ง เป็นเป็นที่นั่งเล่น และที่กินข้าวเสร็จสรรพ วันนั้นเราก็มานั่งยืดขา นอนบนโซฟา แล้วเอาหนังสือเล่มโตมาอ่าน (เพราะฟังอาจารย์ไม่เข้าใจ อ่านเองบางครั้งรู้เรื่องกว่าอีก และที่นี่ก็สนับสนุนให้นักเรียนอ่านเองจ๊างงงงงงงงงงง) ส่วนเพื่อนก็นั่งอยู่ที่เก้าอี้อีกฝั่ง อ่านหนังสือไปด้วย เราก็คุยกับเธอโดยมีหนังสือบังหน้าอยู่ "วันนี้ยูซุฟชวนฉันไปปาร์ตี้วันเสาร์นี้ด้วยแหละ แต่เราว่าเราคงไม่ไปอ่ะ น่ากลัวอ่ะ งานนี้ กลุ่มยัยเกียงโฮก็ไปด้วย" จริงๆ เราไม่เคยเรียกชื่อฝรั่งยัยนั่นว่าเกเบรียลเลยนะ เราแอบคิดเรียกเกียงโฮในใจด้วยซ้ำว่า "ยัยหน้าเขียง" เพราะหน้าเหมือนเขียงจริงๆ นะ คือ จะเหลี่ยมๆ โหนกใหญ่ๆ ตาตี่ เวลายิ้ม ฟันก็ดูแข็งแรงเหมือนจะขบเฉาะแทะมะพร้าวได้ยังไงไม่รู้ (ไม่ได้นินทานะ แต่รู้สึกอย่างนั้นจริงๆ "เธอจะไม่ไปเหรอ?" เพื่อนถาม "อือ ไม่อ่ะ ไม่อยากไป" เราปฏิเสธเด็ดขาด สักพักเพื่อนเงียบไปสองนาที แล้วบอก "แต่เราอยากไปอ่ะ" เราลดหนังสือลง มองหน้าเพื่อน สีหน้าดูเศร้าๆ ยังไงไม่รู้ "อ้าว ก็ไปดิ เราไม่ไป แล้วไม่เห็นต้องซีเรียสอะไรเลย" "ก็เขาไม่ชวนเรา ไม่มีใครชวนเรานี่" "เฮ้ย ไม่จริงหรอก ฟ้งๆ ดูแล้ว งานนี่สาธารณะจะตาย ใครๆ ก็น่าจะไปได้นะ" "ก็ถ้า...ถ้าเราไป" เพื่อนเราเริ่มอึดอัด "เธอก็ต้องไปด้วย" เฮ้ย! อย่างนี้ฟังแปลกๆ แฮะ หมายความว่ายังไง? คนเขาเกลียดฉันขนาดนั้นเลยเหรอ "แล้วไงอ่ะ? เราน่ารังเกียจมากเลยเหรอ?" เราเริ่มเสียงสั่นๆ รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจเหมือนกันนะ "เธอไม่รู้เหรอว่า เกียงโฮจัดงานนี้เพื่ออะไร?" "ไม่รู้" ก็ไม่ได้สนใจใคร่รู้ อยู่แล้ว "งานนี้เป็นงานจับคู่ ใครยังไม่มีแฟน หรือมีแฟนแล้ว ให้พาเพื่อนๆ ไปกัน แล้วเขาก็ไม่อยากให้เธอไปกัน" เหมือนมีใครเอาค้อนมาทุบหัวเรา จนเราแทบตกโซฟาหงายเก๋งเลยค่ะ แสงสว่างวาบจุติมาทางปลายปัญญาเลย อ๋อ....กลัวเราไปแย่งผู้ชาย (สำหรับผู้ชายถ้าเข้ามาอ่านแล้วจะงงๆ แต่สำหรับผู้หญิงแล้ว เรื่องเพศตรงข้ามนี่ อาจเป็นเรื่องทำให้บาดหมางใจกันได้เลยทีเดียว) "อ๋อออออออ เข้าใจแล้ว" เราปิดหนังสือเลยค่ะ อ่านไม่รู้เรื่องแล้ว คือเราก็เพิ่งรู้นะ ว่าคนเกาหลีเขาจะมีธรรมเนียม (หรือเปล่า? งงๆ ใครรู้มาตอบด้วยนะคะ) จัดงานหาคู่ให้เพื่อนๆ ใครมีแฟน ไม่มีแฟน ก็เชิญกันไป แต่เขาก็จะจัดเหมือนกันปาร์ตี้ธรรมดานี่แหละค่ะ แต่คนไปเยอะมากกกกกก มีทั้งเอเชี่ยนและฝรั่งกันครบเครื่อง "งั้นเธอก็ไปซิ ไม่เห็นเป็นไรเลย เราไม่ไปก็ได้" เราบอกเพื่อน "ไม่เอาอ่ะ เราไม่กล้าไปคนเดียว" อ้าว ซวยตรูอีก "ไปเถอะ อย่าให้เราไปเป็นตัวซวยเลย" น่าน ว่าตัวเองก็ได้ "แต่ยูซุฟชวนเธอแล้วนี่ แล้วเราก็ไม่อยากไปด้วย เราไม่กล้าอ่ะ" แล้วเธอก็หน้าแดงๆ "เราก็อยากไปงานนี้เหมือนกัน เขาว่าผู้ชายเยอะอ่ะ" (ใครบอกว่า ผู้หญิงอย่างเราไม่เคยคิดเรื่องเพศตรงข้าม จริงอยู่ค่ะ ที่สาธารณะเราอาจจะไม่พูด แต่เมื่อรวมกลุ่มแล้ว ก็มีการพูดเรื่องนี้(บ้าง) เป็นธรรมดา) "เราก็อยากมีแฟนนะ" เพื่อนเราสารภาพ คือเพื่อนเราคนนี้เป็นคนเรียบร้อยมากค่ะ คือ ถ้าเจอกันข้างนอกจะรู้เลยว่า เป็นคนเงียบๆ ไม่มีปาก ไม่มีเสียง และไม่เรื่องมาก ชวนไปไหนก็ไป ค่อนข้างหัวอ่อน (เหมือนเรา) ก็เลยคบกันได้นาน และเป็นคนเดียว ที่ไม่ซีเรียสที่จะเดินไปไหนมาไหนก้บเรา (อันนี้คงเป็นสาเหตุที่คบกันได้นาน) เราก็เห็นใจเพื่อนนะ เพื่อนอยากมีแฟน อยากเจอคนข้างนอกบ้าง แต่เราก็ไม่อยากไปเจ๋ออยู่ที่งานนั้นนี่ "อืม เราคิดอีกทีได้ไหมอ่ะ?" "เราอยากไปจริงๆ นะ" เพื่อนสารภาพพร้อมทำตาเว้าวอน "แต่เราไม่กล้าไปคนเดียว เธอก็รู้ว่าเราไม่กล้าไปไหนคนเดียวนี่" เฮ้ออออออ ลำบากฉันอีก เอาวะ ไปก็ไป เพื่อนมีอยู่คนเดียว เป็นของหายากอยู่ด้วย "OK! I'll go with you" เราตอบไป คิดในใจ คืนนั้นจำได้ว่า ก่อนนอนกราบหมอนสามครั้งหันหน้าไปทางทิศตะวันออก (คิดเอาเองว่า ตรงนั้นคือทิศตะวันออก มาที่นี่ตั้งนาน ยังไม่ค่อยแน่ใจเลยว่า ทางไหนคือทิศตะวันออก) แล้วสวดมนต์ อธิษฐานว่า ขออย่าให้มีเรื่องอะไรให้ปวดหัวเลย นะโมตัสสะ อย่าจองเวรซึ่งกันและกันเลย น่าน มีแผ่ส่วนกุศลให้ยัยเกียงโฮด้วย จากคุณ : คนไทยนะ - [ 9 ก.ย. 50 15:32:44 A:85.3.127.137 X: TicketID:151947 ]

ความคิดเห็นที่ 33 คุณ จขกท อยู่รัฐอะไร บอกได้มะครับ เรียนอยู่ มัธยม หรือ มหาลัยครับ ออก pocket book เลยดีกว่า 55555 จากคุณ : กอล์ฟ - [ 9 ก.ย. 50 16:42:02 A:202.156.14.10 X: TicketID:005362 ]

ความคิดเห็นที่ 34 มานั่งรอ เพื่อจะอ่านตอนต่อไป จากคุณ : banky - [ 9 ก.ย. 50 22:30:30 A:70.121.41.218 X: TicketID:149799 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ยิ่งใกล้ถึงวันเสาร์ เราก็ยิ่งเครียดอ่ะ คือมันไม่อยากไป ก็คือไม่อยากไป ไม่อยากไปเจอหน้ายัยเกียงโฮ ไม่อยากเจอความวุ่นวาย และต้องการความสงบอย่างรุนแรงเลยค่ะ อยากจะตะโกนนนนนนนนน Leave me in peace ออกไป ก่อนเตรียมลงหลุม มัดตราสังข์ จะได้มีแต่ความสงบของจริง แต่ความเป็นจริงก็ทำไม่ได้ ในเมื่อโลกแห่งความเป็นจริง อะไรๆ ก็ไม่เป็นไปอย่างที่เราคิด โดยเฉพาะเพื่อนของเรา เพื่อนคนเดียวในต่างแดนนี้ (คนเดียวจิงๆ นะ อะไรจะซวยปานนี้) ชีอยากไปมากกกกกก จนถึงมากที่สุดค่ะ ลงทุนไปซื้อเสื้อผ้าใหม่ แล้วมาใส่เดินเหินให้ดู แถมยังกำชับว่า ต้องออกจากบ้านกี่โมง เตรียมขึ้นรถบัสสายไหนไป ซ้ำไปสืบรู้มาเรียนร้อยว่าหอยัยเกียงโฮอยู่ไหน? (ทั้งที่ไม่อยากรู้เลยจริงๆ ให้ตายเถอะค่ะ คนอย่างยัยเกียงโฮ จะขึ้นนรก ลงเหวที่ไหน เราก็ไม่ได้อยากรู้เลย ต่อให้ได้แฟนเป็นมหาเศรษฐี เราก็ก็ไม่เคยสนใจด้วยนะซ้ำ) เราก็ได้แต่เออๆ คะๆ ไปตามเรื่อง แต่สมองมันถามตัวเองว่า จะปฏิเสธหาเหตุผลไม่ไปยังไงดีหนอ จะได้ไม่เสียเพื่อน จะว่าไปเราแคร์เพื่อนคนนี้มากเลยนะคะ เพราะพอมาเรียนต่อแล้วไม่มีใครเนี่ย มันเหงาจริงๆ นะ ใครบอกว่ามาเมืองนอกแล้วดีอย่างนู้น ดีอย่างนี้ เราขอเถียงเลยค่ะ อยู่เมืองไทยสบายใจกว่าเยอะ หลังจากเราคิดปิดคิดมาอยู่สองวัน สมองก็ปิ๊งไอเดียขึ้นมาค่ะ เป็นเหตุผลที่ทุกคนต้องเข้าใจค่ะ คุณผู้ชายคงคิดไม่ทันหรอกค่ะว่าเราคิดอะไรอยู่ หุ หุ แต่ผู้หญิงน่ะรู้ดีเลย (ผู้ชายอ่านถึงตอนนี้ก็ข้ามไปนะคะ) คือว่า ประจำเดือนเรามาค่ะ หู จำได้ว่าดีใจมาก แทบจะร้องยูเรก้าเลย (บ้าไปเป่า) ถ้าจำไม่ผิด จำได้ว่า เริ่มมาตอนประมาณวันพฤหัส อู๊ยยยย ตอนนั้นเหรอคะ ดี๊ด๊าใหญ่เลยค่ะ เพราะสมองแล่น คิดออกทันที (หาวิธีปฏิเสธได้แล้วโว๊ยยยยยยยยย) ปวดท้องเมนส์ T^T เรื่องพวกนี้ เราว่าผู้หญิงคงเข้าใจกันดีใช่ไหมคะ? คือว่า เวลาปวดท้องประจำเดือนเนี่ย มันจะปวดจริง ปวดจนบางครั้งไข้ขึ้น ไม่อยากเดินไปไหนเลย อาการของเราก็เหมือนคนทั่วไปแหละค่ะ (หรือเปล่า?) ถ้าเดือนไหนไม่ปวด หรือปวดน้อยหน่อย ก็โชคดีไป เดือนไหนปวดมากหน่อย ก็ถึงขั้นหยุดเรียน (เคยได้ยินมาว่า เป็นสัญญาณเริ่มต้นของมะเร็ว ไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่า? ช่วยหาข้อมูลให้หน่อยเต๊อะ แต่เคยไปหาหมอ หมอก็บอกว่าไม่เป็นอะไรนะคะ) แต่ถึงยังไง เดือนนั้นก็ไม่ค่อยเป็นใจเท่าไหร่หรอกค่ะ เพราะไม่ได้ปวดอะไรเลย (แต่มันก็เป็นเหตุผลอันสมควรใช่ไหมคะ?) เราก็นี่เลยค่ะ แกล้งทำหน้าโทรม เดินเหมือนคนใกล้จะทรุดมิทรุดแหล่ออกจากห้องน้ำ พร้อมซองผ้าอนามัย (ต้องถือกระมิดกระเมี้ยนนิดนึงนะ จะได้ไม่น่าเกลียด) เพื่อนเราเห็นก็รีบมาพยุงเลยค่ะ “เป็นอะไร ไหวไหม?” “ปวดท้องเมนส์น่ะ ประจำเดือนมา วันนี้เราคงไปเรียนไม่ไหวแล้วนะ” น่าน เพื่อให้สมจริง เตรียมหยุดเรียนด้วยเลย หุ หุ “แล้วจะหายทันวันเสาร์ไหมอ่ะ?” แหม พูดออกมาปุ๊บ รู้เลยว่าอยากไปมาก “ไม่รู้เลย” เราตีหน้าเซียวต่อ “รีบไปเรียนเถอะ เดี๋ยวสาย” เราก็พยายามทั้งผลักทั้งดันให้อีกฝ่ายไปเรียน พอเราอยู่บ้านคนเดียวนะหรือคะ ก็ลิงโลดค่ะ เดินเหินทำกับข้าว อ่านหนังสือ พิมพ์รายงานส่งอาจารย์ได้สบายๆ ส่วนเรื่องเรียนวันนั้นก็ไม่กลัวค่ะ ให้ mp3 แก่เพื่อนเราไปอัดที่อาจารย์พูดไว้เรียบร้อย พอใกล้ถึงเวลาเพื่อนกลับบ้าน เราก็รีบกระโดดปุ๊กลงเตียงและนอนทันที พอเพื่อนมาถึง ก็บอกเล่าทันที “ยูซุฟถามถึงเธอน่ะ ว่าเป็นอะไรถึงไม่ไปเรียน?” ทำไมมีแต่คนพูดชื่อตานี่ให้เราได้ยินนะ เบื่อจริงๆ อยากจะทำท่านางเอก เอาหมอนปิดท้อง กรีดร้องไม่อยากฟังๆๆๆๆ ก็กระไรอยู่ก็เลยได้แต่ทำหน้าปวดท้องต่อไป แต่จริงๆ แล้วก็เบื่อชื่อตานี่มากกกกกกกกกก “เราก็เลยบอกเขาว่า เธอไม่สบาย” “อือ” เราก็รับคำ พยักหน้าหงึกๆ ทำท่าปวดท้องต่อ “เขาก็ถามเราต่อว่าเป็นอะไรมากไหม? สีหน้าท่าทางเป็นห่วงจริงๆ นะ” “อือ” ก็รับคำได้แค่นั้น ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ “เขาก็เลยจะมาเยี่ยมเธอ” เพื่อนเราพูด แล้วหยุดไปสองวิ ก่อนพูดต่อ “ต่อหน้าเกียงโฮ ทั้งกลุ่ม” “หา! อะไรนะ!” ตอนนั้นลุกพรวดขึ้นมา ลืมอาการปวดท้อง (ปลอม) ของตัวเองเสียสนิทเลยค่ะ ในใจนะ นึกโกรธตายูซุฟจริงๆ เลย ไอ้บ้า! แล้วอย่างนี้ ฉันจะหาความสงบสุขได้ที่ไหน (ฟะ)???? “ขะ ขะ เขา บอกว่าจะมาเยี่ยมที่นี่” เพื่อนเราอึกอัก คงงงกับสีหน้าเรา เรารู้เลยว่า หน้าตาเราตอนนั้นคงเหมือนคนถ่ายไม่ออกนะคะ โอ๊ยยยย อะไรมันจะซวยป่านนี้ เพื่อนๆ รู้ไหมคะ? ตอนนั้นเราคิดอะไร เราคิดสารพัดเลยนะ ว่า ถ้าตานั่นมานะ ยัยเกียงโฮก็ต้องมา ผู้หญิงบางครั้งก็น่ารำคาญนะคะ จริงๆ นะ เรายังคิดเลย มันจะอะไรมากมายนักหนา กะแค่ผู้ชายคนเดียว แล้วอย่างยูซุฟมีอะไรดี ยกให้ฟรีๆ ยังไม่เคยคิดจะแตะเลย แล้วยังจะมาสร้างความวุ่นวายให้กับชีวิตเราแท้ๆ ตอนนั้นเครียดเลยค่ะ คิดว่าเรื่องมันจะจบลงง่ายๆ มันดันไม่ง่ายอย่างที่คิดเลย ยิ่งคิด ก็ยิ่งเหมือนจะปวดท้องขึ้นมาจริงๆ จากคุณ : คนไทยนะ - [ 10 ก.ย. 50 00:25:19 A:85.3.127.137 X: TicketID:151947 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ชีวิต ขจกท นี่ยิ่งกว่านิยายอีกเน้อะ แต่จะว่าไปชีวิตมันก้อมีสีสันดีหน่า 555++++ รออ่านอยู่น้า จากคุณ : igloos - [ 10 ก.ย. 50 00:39:56 ]

ความคิดเห็นที่ 37 แล้วความซวยก็มาเยือนจิงๆ อ่ะ เมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์ เราก็หันไปหยิบขึ้นมา เบอร์ไม่คุ้น ไม่รับค่ะ ก็เลยวาง ปลายสายก็ขยันโทรมาจ๊างงงงงงงงงงงง สามครั้งติดต่อกัน จนเพื่อนเราชะโงกหน้าเข้ามาในห้อง “ทำไมไม่รับสายล่ะ?” “เบอร์ไม่คุ้นอ่ะ” เราขยับจะเปลี่ยนโหมดให้กลายเป็นแบบสั่น เพื่อนเราก็เดินเข้ามาดูเบอร์ “เบอร์ยูซุฟนี่” ตานี่อีกแล้ว! เราคิดจะไม่รับ แต่เผอิญตอนนั้นหันไปมองหน้าเพื่อนพอดี อันนี้ขอหยุดนิดนึง เพื่อนๆ เคยเป็นกันไหมคะ แบบสัญชาตญาณผู้หญิงน่ะ เราว่าสัญชาตญาณของเราค่อนข้างแม่นนะ คือหน้าตาของเพื่อนเราตอนเห็นเบอร์ยูซุฟน่ะ มันมีประกายขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ซ้ำแอบยิ้มนิดๆ อีก มันตงิดๆ ในใจอย่างบอกไม่ถูกนะคะ ก็เลยแกล้งถาม (ตอนนั้นโทรศัพท์ก็ดังไปนะ ไม่ได้สนใจจะรับด้วย) “How can you know that it’s Yusuf’s number?” “He er he gave me” โอ้โหหหหหหห โกหกได้ไม่เนียนเลย เพราะอย่าว่าเลยนะคะ เพื่อนเราน่ะ เป็นคนที่โกหกไม่เก่งเลย พูดไม่จริงเมื่อไหร่ หน้ามันฟ้องอย่างเห็นได้ชัด เราว่า เราโกหกไม่เก่งแล้วนะ เพื่อนเรายิ่งกว่าอีกค่ะ (แอบนินทา อย่าโกรธน้า) ตอนนั้นเราคิดในใจอย่างนี้ชัวร์ป้าบเลยค่ะ เพื่อนมีแอบหน้าแดงหน่อยๆ ด้วย เราก็ร้อง เฮ้อ ในในจ ตานี่มีเสน่ห์อะไรนักหนานะ ถ้าถามเราว่าตายูซุฟหน้าตายังไงนะ หน้าตาเขาจะไม่เหมือนเกาหลีในทีวีนะ (เพราะหล่อกว่า) คือหน้าจะไม่เหลี่ยมๆ ป้านๆ ปากหนาๆ นะ แต่หน้าตานี่นะ จะเหมือนญี่ปุ่นหรือคนไทยหน้าตาดีๆ หน่อย คิ้วเข้มๆ ตาตี่ๆ แต่ขนตาหนาๆ แล้วใส่แว่นเป็นบางคราว หน้าจะเรียวๆ จมูกโด่ง และปากจะแดงๆ แต่สูงมาก ขนาดเรา เรายังต้องเงยหน้าคุยเลย เป็นนักกีฬาบาส เท่ห์มาก ตอนเล่นบาส (ที่รู้ เพราะเคยโดนเพื่อนคนเดิม คนเดียวนั่นแหละ ลากให้ไปดู) ที่สำคัญเราว่าตานี่ที่ผู้หญิงสนใจน่ะ เพราะแบ๊คกราวน์ด้วยแหละค่ะ คือพ่อเป็นนักการทูต (ได้ข่าวว่าบ้านรวยมาก) และเรียนเก่ง ได้ข่าวอีกเหมือนกันว่า จบจาก Seoul University ซึ่งจะว่าไปก็เหมือนจุฬาบ้านเรา นอกจากนี้ ยังพูดเพราะ เสียงนุ่ม ฟังดูอบอุ่น ผู้หญิงก็เลยหลงเชียว “ให้ตอนไหนเหรอ?” เพื่อนเรามองตาเราปริบๆ แปลกๆ (เซ้นส์ได้อีกแล้ว ว้า) “ดาวหึงเหรอ?” บ้า! หึงบ้าอะไรล่ะ ไม่ได้คิดเลย แต่เราอยากรู้ว่า เพื่อนเราคิดอะไรต่างหาก “ไม่เลย ทำไมเราต้องหึงด้วยล่ะ?” “ก็นึกว่าเธอชอบยูซุฟ” เพื่อนเราเสียงอ่อยๆ แล้วโทรศัพท์ก็ดังอีกแล้ว “รับซิ” เพื่อนเรามีการคะยั้นคะยอ อาการมันบอกนะ อย่างนี้น่ะ “ไม่อ่ะ เธอคุยกับเขาเองแล้วกัน เราปวดท้อง” เรายื่นโทรศัพท์ให้ เพื่อนเราก็อิดเอื้อนนิดนึง พอเป็นพิธี ก่อนรับ “ฮัลโหล” “ดาวนอนอยู่ ไม่สบายน่ะ อะไรนะ ถึงบ้านเราแล้วเหรอ โอเคๆ เดี๋ยวเปิดให้เข้ามาให้” แล้วเพื่อนเราก็กระตือรือล้นมากเลยค่ะ ไปกดปุ่มเปิดให้อีกฝ่ายเข้ามา ซึ่งตอนนั้นเราก็คิดในใจ ทำไมไม่กดออดให้สิ้นเรื่องสิ้นราว เราหวังในใจว่า ขอให้ยัยเกียงโฮอย่ามาด้วยเลยยยยยย ไม่งั้นได้ปวดท้องจริงๆ แน่ๆ เอ้า เพื่อนๆ คิดว่า เกียงโฮจะมาไหมคะ? ลองเดานิสัยผู้หญิงดู จากคุณ : คนไทยนะ - [ 10 ก.ย. 50 01:08:20 A:85.3.127.137 X: TicketID:151947 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ตอบคุณกอล์ฟนะคะ เรียนมหาลัยค่ะ ตอบคุณ A 100% positive หน้า non sense เนี่ย เคยทำแล้วค่ะ เวิร์คนะคะ ขอยืนยัน แต่ก็ไม่ทั้งหมดหรอกค่ะ บางคนก็ยังพยายามเข้ามาอีก ตอบคุณ dcapar เราน่ะนิ่งแล้วนะคะ นิ่งที่สุดแล้วน่ะ คือพยายามทำตัวไม่โดดเด่น เงียบๆ มีเพื่อนอยู่คนเดียว และพยายามพูดกับคนให้น้อยที่สุด แต่จะว่าไปก็ลำบากน้า พูดน้อยไปเขาก็หาว่าหยิ่ง เลยไม่มีเพื่อน พูดมากไป โดยเฉพาะกับผู้ชาย เขาก็หาว่า ให้ท่า ซ้ำบางคนยังเข้าข้างตัวเองอีก ว่าเรามีใจให้ (อ้าว ก็เห็นคุยกับเราบ่อยอ่ะ เจอเหตุผลอย่างนี้ ดิฉันเซ็งค่ะ แค่กรูไม่มีเพื่อนเท่านั้นเอง) ตอนนี้ อยากกกกกกกกกกกกกมีเพื่อน ไม่ใช่แฟน เข้าใจกันบ้างซิ! จากคุณ : คนไทยนะ - [ 10 ก.ย. 50 01:25:26 A:85.3.127.137 X: TicketID:151947 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ตอนนี้ขอไปปั่น essay ตัวเองก่อน เบื่อมาก ยากจัง เรียนที่นี่ ส่วนเพื่อนคนไหนอยากอ่านต่อก็มาลงชื่อกันหน่อยเน้อ เราไม่แน่ใจว่า มันสนุกหรือเปล่า? เพราะถ้าเรื่องของเราไม่น่าสนใจ เราจะได้ไม่เล่าต่ออ่ะ เพราะตอนนี้ก็กำลังติดเรื่องของพี่ฝันอย่างงอมแงม กำลังคิดว่า ทำตัวแอบร้ายลึกแบบมิกะดีไหมอ่ะ? ท่าทางเวิร์ค จากคุณ : คนไทยนะ - [ 10 ก.ย. 50 01:38:26 A:85.3.127.137 X: TicketID:151947 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ว่าต่อสิคะ... จากคุณ : Catcher in the rye - [ 10 ก.ย. 50 01:58:05 ]

ความคิดเห็นที่ 41 มาทิ้งระเบิดเรื่องยัยหนูเกียงโฮแล้วยังมีหน้ามาถามอีกว่าอยากฟังต่อไหม เดี๋ยวเถอะเด็กคนนี้ รีบมาเฉลยซะดีๆ เอสสงเอเสย์อะไรนั่นไม่ต้องเขียนมันแล้ว มานี่ก่อน แต่ผมเดาว่ายัยเกียงโหมาแน่ หึหึ แล้วจริงๆแล้วเธอทึกทักว่ายูซุฟเป็นแฟนเธอชัวร์ เอิ๊กๆ จากคุณ : โหย ใจร้ายสุดๆ - [ 10 ก.ย. 50 05:37:05 A:58.8.176.187 X: TicketID:049788 ]

ความคิดเห็นที่ 42 สนุก สนุก เราชอบจริงๆนะ ว่างๆก็มาเขียนต่อนะ อย่างมิกะน่ะเหรออย่าเลย ไม่ดีมั้ง เราว่านะก็เป็นตัวเองอย่างที่อยากเป็นแหละ ก็ชั้นสวยนี่นา ใครจะทำไมล่ะยะ สวยน้อยกว่า หน้าตาไม่มั่นใจ ให้เบอร์แล้วไม่มีใครเอา ก็ปล่อยให้เฉาอยู่อย่างนั้นแหละ ฮ่า ฮ่า พูดไปงั้นแหละ แค่จะบอกว่าถ้าพวกสาวๆที่ตามยุซุฟ เค้ามาวุ่นวายก็เชิดใส่ไปเลย ไม่ต้องใส่ใจ ใส่ใจคนที่เราแคร์ดีกว่า เช่นเพื่อนคนเดียวที่เรามี จากคุณ : blackmango (blackmango) - [ 10 ก.ย. 50 08:03:07 ]

ความคิดเห็นที่ 43 รออ่านต่อนะค้า ว่าแต่แอบบอกได้ไหมคะ ว่าเรียนอยู่รัฐไหน อิอิ เผื่อย้ายไปเรียนด้วย เอิ๊กๆๆๆ จากคุณ : WinterPooh - [ 10 ก.ย. 50 08:04:24 ]

ความคิดเห็นที่ 44 มีเรื่องใหม่ให้อ่านอีกแล้วจิ ดีจัง น้องคนไทยนะรู้มะ ผู้ชายน่ะเวลามา มักจะมาพร้อมๆกัน ส่วนเวลาไป ก็สามัคคีไปจากชีวิตเราเสียเหลือเกิน ตอนอยู่ก้อรำคาญ ตอนจากไปก้อเศร้านะ นี่ชั้นจะไม่เหลือใครแล้วเหรอ ฮือฮือ........ ชะตาฟ้า ลิขิตมาอย่างนั้น (ตามความเชื่อของเจ๊) จากคุณ : แสนซนคนกวนโอ๊ย - [ 10 ก.ย. 50 10:49:43 ]

ความคิดเห็นที่ 45 มาปูเสื่อรอด้วยคนคะ เล่าได้อย่างฮามาก หุหุหุ ขอสมัครเป็นแฟนคลับคนสวย อิอิ เดี๋ยวไปอาบน้ำแป๊บ เพื่อให้ร่างกายสดชื่นคะ จากคุณ : ทุกข์ของคนสวย (รพินทร์ดารา) - [ 10 ก.ย. 50 12:42:15 ]

ความคิดเห็นที่ 46 กำลังมันส์ จากคุณ : Bing - [ 10 ก.ย. 50 14:43:42 A:87.177.208.5 X: ]

ความคิดเห็นที่ 47 รออย่างใจจดใจจ่อ เซ็งเรื่องพี่ฝันแล้วอ่ะ เกลียดมิกะๆๆๆๆๆ แต่ก็ไม่ได้เชียร์แจนนะ แต่เกลียดมิกะอ่ะ มาฟังเรื่องของพี่ดาวดีกว่า จากคุณ : yana.w - [ 10 ก.ย. 50 15:01:42 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ลงชื่อด้วยคนนะคะ อยากฟังต่อนะตะเอง จากคุณ : miu_miz - [ 10 ก.ย. 50 21:54:17 ]

ความคิดเห็นที่ 49 กลับมามีเวลาว่างแระ ขอตอบคำถาม และทักทายทุกคนตามลำดับแล้วกันนะคะ ขอบคุณสำหรับคุณ Catcher in the rye นะคะ โดยส่วนตัวแล้ว ชอบเรื่อง Catcher in the rye มากนะคะ จำได้ว่าตอนแรกคิดในใจ พระเอกทำไมไม่รู้จักรับผิดชอบต่อชีวิตตัวเองอย่างนี้ แต่สักพ้กพออ่านไปได้ค่อนเรื่องก็เข้าใจ และเอาใจช่วยพระเอกค่ะ ตอบคุณ โหย ใจร้ายสุดๆ ว่า เราไม่ได้ใจร้ายนะ มาต่อให้แล้วค่ะ ตอบคุณ blackmango ว่า เราก็พยายามไม่สนใจกลุ่มเกียงโฮแล้วนะ แต่เมื่อไหร่ที่มียูซุฟเข้ามาเกี่ยวข้องนะ ยัยเกียงโฮต้องโผล่เข้ามาเอี่ยวด้วยทุกครั้ง (ไม่งั้นนะ ยูซุฟ เสร็จเราไปนานแล้ว โฮะ โฮะ โฮะ) ตอบคุณ WinterPooh เราไม่ได้อยู่อเมริกาน้า อย่าเข้าใจผิดค่ะ แต่เราเรียนมหาลัยแล้ว แต่ไม่ใช่ในอเมริกาแน่นอน ยืนยันได้ เราเรียนในประเทศที่ราคาค่าเล่าเรียนแพงชิกหาย (ต้องใช้คำนี้จริงๆ แต่ไม่เท่าอเมริกา) แต่ว่า ค่าครองชีพแพงกว่าอเมริกามาก ย้ายออกมาเช่าอพาร์ตเมนท์ยังแพงเลยค่ะ เศร้า ตอบคุณ แสนซนคนกวนโอ๊ย เจ๊ขา หนูบอกตรงๆ เลยนะคะ ชีวิตนี้ เข็ดค่ะ เรื่องความรัก แล้วอยากอยู่คนเดียวมากๆ (ยังทำใจไม่ได้ ขอแอบไปลบน้ำตาก่อนนะคะ) ตอบคุณ รพินทร์ดารา อาบน้ำสดชื่นหรือยังคะ? ถ้าสดชื่นแล้วมาฟังต่อกันเลยค่ะ สำหรับคนอื่นๆ ขอบคุณมากนะคะ (มาลงชื่อกันต่อน้า แต่ว่า ถ้าใครมีเรื่องแชร์ก็มาเล่าให้ฟังบ้างนะคะ) จากคุณ : คนไทยนะ - [ 10 ก.ย. 50 23:56:17 A:85.0.241.103 X: TicketID:151947 ]

ความคิดเห็นที่ 50 มาต่อซะโดยดี เริ่มติดเรื่องน้องดาวอีกคนล่ะอ่ะ  ช๊อบๆ ปล. เดาว่าอยู่อังกฤษใช่มิจ๊ะ จากคุณ : dins - [ 11 ก.ย. 50 00:33:56 ]

ความคิดเห็นที่ 51 เรื่องพวกนี้ ไม่ต้องเดาเลยค่ะว่าเกียงโฮจะมาไหม? ลองทายซิคะ ถะ ถะ ถะ ถูกต้องนะคร๊าบบบบบบบบบบบ ยัยเกียงโฮไม่มาค่ะ แป่ว ตอนนั้นเราก็นั่งคิดนอนคิดว่าทำไมยัยนั่นถึงไม่มา แต่ตอนนั้นยังคิดไม่ออก (โง่ค่ะ) ก็เลยได้แต่แปลกใจ แล้วพอได้ยินเสียงเปิดประตูเข้ามา เพื่อนเราก็รีบพาเข้ามาห้องเราทันที “ดาว ยูซุฟมา” น้ำเสียงกระดี้กระด้าเชียว อือ รู้แล้ว เราไม่ได้ตอบไปหรอกนะ ได้แต่นอนนิ่งอ่ะ อารมณ์คือขี้เกียจหันไป แบบไม่อยากพูด ไม่อยากคุย และรู้สึกว่า ตานี่จะมาทำไม สร้างความวุ่นวายให้กับชีวิตเราไม่รู้จบ “เป็นอะไรมากไหม?” เราหันหลังอยู่แต่ได้ยินเสียงจากทางข้างหลัง แล้วรู้สึกว่าเตียงยวบ เราตอนนั้นก็ใจหวั่นๆ ไหวๆ นะ แหม อยู่ดีๆ มานั่งบนเตียงเรา (ใจลามกก็เริ่มคิด อิ อิ) เรายิ่งไม่ค่อยได้ใกล้ชิดผู้ชายอยู่ ใจก็ต้องมีสั่นไหวบ้างเป็นธรรมดา สำหรับคำถามเพื่อนๆ ที่อาจมีว่า เอ๊ะ แล้วมีคนมาติดพันอย่างนี้ เรายังไม่คุ้นชินกับผู้ชายอีกเหรอ? เราขอบอกตรงๆ เลยนะคะ ไม่คุ้นและไม่เคยคุ้นอ่ะ ยิ่งถ้าเกิดต้องคุยด้วยกันสองต่อสองแบบในห้องมิดชิดล่ะก็ มันเหมือนจะตัวเกร็งๆ หายใจไม่ออกซะอย่างนั้น คนที่เราคุยด้วยแล้วไม่เกร็ง ก็เห็นจะมีคนเดียวมั้ง (แฟนเก่าค่ะ) ก็ตานั่นเป็นคนเดียว ที่เรายังมีใจให้จนถึงทุกวันนี้ (แบบตัดใจไม่ได้อ่ะ แย่เนอะ) เรารู้ตัวเลยว่า ตอนนั้นค่อยกระเถิบๆ ไม่ให้ตานั่นรู้ตัว แบบพยายามให้ไกลจากตานั่นมากที่สุด แต่เตียงก็เป็นเตียงเดี่ยวอ่ะ หนีมากไม่ได้ “เป็นอะไรมากไหม ดาว?” เสียงตานี่หล่อจริงๆ ขนาดไม่เห็นหน้านะนั่นน่ะ “ไม่มากอ่ะ ไม่เป็นอะไรหรอก” “ไหน ดูซิ” แล้วตานั่นก็ถือวิสาสะล้วงมือมาใต้ผ้าห่ม ฝ่ามืออุ่นๆ วาบที่ท้อง ขนาดตอนนั้นมีเสื้อกั้นนะนั่นนะ เราก็ลุกพรวด สะดุ้งเฮือกเลยค่ะ “เอ่อ มะ มะ ไม่เป็นไรแล้ว” ยูซุฟก็มองเราแปลกๆ จ้องหน้าเราสองวิเหมือนงงๆ แล้วก็ระเบิดหัวเราะออกมา “หัวเราะอะไร?” “เปล่า เปล่า ไม่มีอะไร” แล้วมันก็หัวเราะท้องคัดท้องแข็งต่อ ตอนแรกหัวเราะฮึๆ นิดเดียว ก็ยิ่งเป็นหัวเราะใหญ่ เพื่อนฟิลิปปินส์เราก็ได้แต่มองยูซุฟแปลกๆ “ดาวถามจริงๆ นะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า” “อือ ว่าไง?” ขำบ้าอะไรอยู่ได้ ประสาทเป่ายะ? “เคยมีแฟนป่ะ?” ถามอย่างนี้ ตบหน้ากันเลยดีกว่า หาว่าเราไม่มีเสน่ห์หรือยะ ไม่ใช่นะคะ “เคยมีทำไมเหรอ?” ยูซุฟก็มองหน้าเราแปลกๆ แล้วก็ยิ้ม แล้วก็บอก “ไม่มีอะไรหรอก” แล้วเขาก็ลุกขึ้น “ผมไปล่ะนะ” เราก็งง อะไรวะ? มาแป๊บเดียวก็จะไปแล้ว ตอนนั้นเราไม่เข้าใจจริงๆ นะ ว่าผู้ชายคิดอะไร? เพื่อนๆ ว่า ยูซุฟคิดอะไรคะ? จากคุณ : คนไทยนะ - [ 11 ก.ย. 50 02:15:47 A:85.0.241.103 X: TicketID:151947 ]

ความคิดเห็นที่ 52 "แล้วเดี๋ยวผมจะโทรมา รับโทรศัพท์ด้วยนะครับ" น่าน รู้ได้ไงว่า ฉันไม่ชอบรับโทรศัพท์ ก่อนไปมีการหันมาทิ้งทุ่นระเบิดอีก "ผมชอบคุณนะ และผมคิดว่า ผมชอบคุณจริงๆ" จากคุณ : คนไทยนะ - [ 11 ก.ย. 50 02:21:13 A:85.0.241.103 X: TicketID:151947 ]

ความคิดเห็นที่ 53 หลังจากตานั่นกลับไป เพื่อนเราก็กรี๊ดกร๊าดใหญ่เลยค่ะในความแมนมั่กๆ ของยูซุฟ เล่นประกาศชัดต่อหน้าเพื่อน "ยูซุฟน่ารักที่สุดเลย แมนมากๆ ผู้ชายอะไรแมนอย่างนี้" แล้วพร่ำรำพรรณอีกยกใหญ่ จนเราต้องถาม "ชอบยูซุฟป่าวนี่ อีกฝ่ายอึ้งไปอึดใจค่ะ มองเราตาปริบๆ แล้วหน้าก็ค่อยๆ แดง หูเหอแดงหมด "ดาวรู้ได้ไงอ่ะ?" โหหหหหหห อาการโคดชัดขนาดนี้ ใครบ้างจะดูไม่ออก "ก็แสดงออกขนาดนี้ มีเหรอจะดูไม่ออก" เราก็ตอบไปตรงๆ "แต่เราไม่คิดจะแย่งดาวเลยนะ เราแค่อยากอยู่ใกล้ๆ เขาเท่านั้นเอง" อู้ยยยยย เอาไปเถอะย่ะ ไม่ได้คิดอยากได้อะไรเลย แถมตานั่น ทำให้เรารู้สึกกลัวขึ้นมาตงิด มันทำให้เรารู้สึกถึงคำที่แม่เคยสอนในเรื่องรักนวลสงวนตัวยังไงไม่รู้ เพื่อนๆ จำไว้เลยนะคะ มีลูกมีหลานส่งมาเมืองนอกน่ะ ต้องยิ่งกำชับให้ดี เพราะบรรยากาศมันเป็นใจเยอะค่ะ "แต่เราไม่ได้ชอบยูซุฟนะ" เพื่อนเรามองเหมือนไม่เชื่อ "บ้าเป่า ผู้ชายอย่างนั้น มีอะไรเธอถึงไม่ชอบ รูปก็หล่อ พ่อก็รวย การศึกษาก็ดี ทุกอย่างก็ดีพร้อม เธอต้องการอะไรอีก? ใช่ซิ เธอมันสวย เลือกได้" อ้าว มีการหันมาแขวะเราอีก เฮ้อ จริงๆ นะ เข้าเรื่องผู้ชายทีไร เราไม่เคยเข้าใจผู้หญิงเลย ทะเลาะกันได้ทุกที "ก็เราไม่ได้มองเขาแบบนั้น แล้วเขาก็มีเกียงโฮอยู่แล้วด้วย" "มีแล้วทำไม? ยัยนั่นก็ไม่ได้สวยอะไรเลย เธอมีภาษีกว่าตั้งเยอะ จะไปกลัวทำไม?" "เราไม่อยากมีเรื่องน่ะ วุ่นวาย" "บ้าหรือเปล่า ผู้ชายมาชอบเธอเองนะ ไม่รู้ล่ะ ยังไงฉันก็เชียร์เธอ อย่างน้อยยูซุฟเป็นแฟนเธอ เราก็ยังทำใจได้มากกว่าเป็นของคนอื่น" ซะงั้นอ่ะ เฮ้อ คืนนั้น ท้องของเราที่ว่าจะไม่ปวดก็เหมือนปวดขึ้นมาจริงๆ จากคุณ : คนไทยนะ - [ 11 ก.ย. 50 02:29:53 A:85.0.241.103 X: TicketID:151947 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ไม่ต้องถามเลยนะคะว่า คืนนั้นตายูซุฟจะโทรมาหรือเปล่า? เหมือนเคยค่ะ โทรมาถี่ติดๆ แต่เราก็ไม่รับหรอกค่ะ ขอบาย คิดในใจจะทำให้ปวดหัวไปถึงขนาดไหน คิดถึงหน้าตายูซุฟตอนพูดว่า ชอบทีไร ก็เหมือนจะเห็นหน้ายัยเกียงโฮลอยขึ้นมาทันที จะว่าไป เราก็เข้าใจนะว่าทำไม เกียงโฮถึงทึกทักซะขนาดนั้น แต่อันที่จริง ก็ไม่สมควรจะมาวุ่นวายกับชีวิตเรา จิงมะ? ตอนนั้นเราก็คิด ทะมายชีวิตฉันมันวุ่นวายได้ขนาดนี้นะ เรื่องที่ไม่น่าคิดว่า จะเกิดก็เกิด แล้วทะมายมันวุ่นวายอย่างนี้วะ? ทั้งหมดนี้ก็เพราะตายูซุฟคนเดียวเท่านั้น ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห ความสงบสุขของฉันไม่มีอีกแล้ว เพื่อนคนดี คนเดียวก็บ้าตามไปด้วยซะงั้น (วัยรุ่นเซ็ง) พอวันรุ่งขึ้น เป็นวันศุกร์ จริงๆ ก็กะว่าจะหยุดอีกวัน กะหลบหน้าหลบตาผู้คนให้พ้นวันเสาร์ไปด้วยซ้ำ เสียงกริ่งก็ดังขึ้น เพื่อนๆ ว่าใครมาคะ? ไม่ต้องเดาเลยค่ะ ยูซุฟ พ่อรูปหล่อของเพื่อนฉันเอง ผู้ชายเวลามันจะเอาจริงขึ้นมา มันก็เช้าถึงเย็นถึงจริงๆ นะคะ ไม่ต้องรอคำเชิญ ไม่ต้องออกไป ไม่ต้องเรียกร้อง ถ้าชอบ ถ้ารัก ล่ะก็ ตามติดอย่างกับตุ๊กแก (กรณีที่เขารักนะ ถ้ากรณีที่เขาเบื่อก็จะจากหน้ามือเป็นหลังเท้า (ตรีน) ค่ะ) ตานี่ก็เหมือนกันค่ะ นู่นเลย มาตั้งแต่ฟ้ายังไม่สางดี จำได้ว่า ตอนนั้นหน้าหนาว พ่อเจ้าประคุณตัวดี ก็โผล่หน้ามาแล้ว ก็โผล่มาแล้ว (ที่นี่หน้าหนาว ฟ้าจะสางช้ามากกกกกกก) ใครมากดกริ่งแต่เช้าเนี่ย? ตอนนั้นงงๆ แหม ก็ร้อยวันพันปี มีใครมันจะมากดออก ตอนนั้นคิดด้วยซ้ำว่ามีเรื่องอะไรร้ายแรงหรือเปล่า? พอเราเดินออกมา ก็เห็นเพื่อนของเรายิ้มน้อยยิ้มใหญ่ วางโทรศัพท์ที่เขาเอาไว้ให้ติดต่อคุยกับคนที่มากดออด แล้วหันมาหาเรา "ยูซุฟมา" "เฮ้อออออออ" ตอนนั้นเราถอนใจออกมาจริงๆ เหมือนเดิม มุขเดิมๆ ตอนนั้นเรารู้หรอกนะ ว่าจะทำไม อย่างนี้แหละค่ะ ตอนจีบใหม่ เช้าถึง เย็นถึง เราก็หันกลับจะเดินเข้าห้อง เพื่อนก็เรียก "ไปไหน เขามาหาเธอนะ" "บอกเขาไปว่า ฉันปวดท้อง จะนอน ห้ามปลุก!" เข้าใจมะ? จากคุณ : คนไทยนะ - [ 11 ก.ย. 50 03:06:28 A:85.0.241.103 X: TicketID:151947 ]

ความคิดเห็นที่ 55 เอ่อ พอมาอ่านอีกที คำผิดเยอะจัง ขอโทษด้วยนะคะ พอดีรีบน่ะค่ะ เพราะต้องไปทำงานต่อ จากคุณ : คนไทยนะ - [ 11 ก.ย. 50 03:09:24 A:85.0.241.103 X: TicketID:151947 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ไปซะละ แย่จัง กำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม ขอถามนิดนึงนะคะ จขกท เรียนป.ตรีหรือป.โทเอ่ย เรามาเรียนที่เยอรมันค่า เซ็ง....มิมีผู้ใดชายตามองเลย กว่าจะมาได้อ่านอีกทีก็อาทิตย์หน้านะคะ ตอนนี้ขอลาพักร้อนหลบหนาวไปเที่ยวทะเลซักกะหน่อย จากคุณ : deutsche_Jana - [ 11 ก.ย. 50 03:24:50 ]

ความคิดเห็นที่ 57 อ่านเนื้อหาตอนแรกหมันไส้ครับ ตอนหลังๆฮาาาาา... รออ่านต่ออยู่นะครับๆ เป็นแฟนละครของพี่ไปแล้ว เอิ๊กๆๆ เดาว่าพี่ จขกท. เรียนอยู่ที่แคนาดา - -" จากคุณ : Gangsta 4 Life - [ 11 ก.ย. 50 07:14:27 ]

ความคิดเห็นที่ 58 มาเดากันใหญ่เลย เราว่าเรียนที่อังกฤษ หรือไม่ก็ประเทศในยุโรปแน่ๆ รออ่านต่อนะค้า จากคุณ : WinterPooh - [ 11 ก.ย. 50 08:49:11 ]

ความคิดเห็นที่ 59 อืม ขอเดาว่า เเคนาดา ด้วยคนนะ < พี่น้องเมกาเราอิอิ > มาเล่าต่อนะ ชอบๆ จขกท น่ารัก ฮาดีค่ะ                 ถามหน่อยได้ป่าว ตกลงว่า จขกท นี่ตอนนี้ก้อไม่มีเเฟนใช่ป่ะ หรือว่าเริ่มๆชอบใครเเละ ตอบด้วยนะจ๊ะ จากคุณ : miu_miz - [ 11 ก.ย. 50 09:29:55 ]

ความคิดเห็นที่ 60 จขกท เรียนอยู่ Switzerland ใช่มั๊ยครับ เดาถูกได้รางวัล รึเปล่านิ. . . อยากเห็นรูปปลากรอบ ! ! ! จากคุณ : นายใต้เมฆ - [ 11 ก.ย. 50 12:37:29 A:193.11.231.191 X: TicketID:108591 ]

ความคิดเห็นที่ 61 Rep#13 is right. I had experienced same situation. I used the non-sense face .. guess what? It works. Most westerners think asian girls are exotic. Similar to several asians think white or westerners are handsome/beautiful. Goodluck with your study :) จากคุณ : <=DoRaYaKi=> - [ 11 ก.ย. 50 13:24:32 ]

ความคิดเห็นที่ 62 อยากอ่านต่อแล้ว จากคุณ : yana.w - [ 11 ก.ย. 50 15:59:11 ]

ความคิดเห็นที่ 63 แตกไปอยู่กระทู้ใหม่แล้วนะคะ เพื่อนๆ ช่วยเชียร์ ตอนนี้ฮึด อยากขึ้นเป็นกระทู้แนะนำบ้างอ่ะ ห้ามลืมลงชื่อนะคะ (ย้ำ) ลิงค์อยู่ข้างล่างค่ะ http://www.pantip.com/cafe/klaibann/topic/H5807467/H5807467.html จากคุณ : คนไทยนะ - [ 11 ก.ย. 50 16:49:01 A:193.239.220.249 X: TicketID:151947 ]

ความคิดเห็นที่ 64 พอดีเวลาน้อยอ่านไปนิดหน่อย แต่อยากช่วยไม่แน่ใจว่าจะมีวิธีการแต่งให้หน้าตามีแผลเป็นแบบหน้ากลัวหน่อยป่าว (จะโหดไปไม๊เนี่ย) พวกหนุ่มๆจะได้ไม่มายุ่ง จะได้เอาหัวไปคิดเรื่องเรียนดีกว่า จากคุณ : มะหมา&แมวเหมียว - [ 11 ก.ย. 50 16:57:25 ]