ความคิดเห็นที่ 1 ทำใจอย่างเดียวเลยค่ะ บอกตัวเองว่าอะไรจะเกิดก็ต้องเกิด เดินทางสายกลาง เก็บความรู้สึกดีๆเอาไว้ สำหรับเราเชื่ิอว่า ความรักไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกัน แค่ได้รู้ว่าคนที่เรารัก มีความสุข มีอนาคตที่ดี นั่นก็ชื่นใจแล้ว  การใช้ชีวิตอยู่กับใครซักคน ไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลย ท่องเอาใว้นะคะ คู่กันแล้วไม่แคล้วกันค่ะ ลองฝึกสมาธิซิคะ ช่วยสงบจิตใจได้เยอะ จากคุณ : Little lostworld - [ 2 พ.ย. 51 09:10:54 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ใช่คะต้องทำใจ อย่างเดียว อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด เพียงแต่เราอย่าไปยึดมั่น ถือมั่นมัน ถ้าเครียดหรือเศร้ามากๆ ก็ต้องรู้จักปล่อยวาง ต่อสิ่งที่เราแบกเอาไว้อะคะ เหมือนความเห็นที่ 1 ว่า  ถ้าคู่กันแล้วก็คงไม่แคล้วกัน เชื่อว่ารักทางไกล ก็คงมีความรู้สึกแบบนี้กันเยอะเหมือนกัน จากคุณ : yellowlovelove - [ 2 พ.ย. 51 10:31:55 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เอา เพลงนี้มาฝากค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : Patty_In_NY - [ 2 พ.ย. 51 10:48:14 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ตอนนี้เราก็ความรู้สึกเดียวกับ จขกท ค่ะ  คุยกับทุกวันทางเอ็ม ครั้งละ 1-2 นาที ได้แต่ถามว่า วันนี้เป็นอย่างไรบ้าง  สบายดีไหม  คิดถึงนะ ตอนนี้ก็ได้แต่ทำใจออย่างเดียวค่ะ และบอกกับตนเองว่า การที่เราได้รู้ข่าวคราว ได้คุย ได้เห็นรอยยิ้มเขาทางเว็บแคม ว่าเขามีสุขภาพแข็งแรง  มีความสุข  เราก็สุขใจแล้วค่ะ. บางทีนะ ถ้าเราอยู่ด้วยกัน เจอกันบ่อยๆๆ อาจจะไม่ดีเท่า ที่เราอยู่ไกลกันก็ได้ค่ะ..... จากคุณ : nj_jersey (nj_jersey) - [ 2 พ.ย. 51 11:51:34 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ดูคลิป แอบขนลุก ไม่รู้ว่าคืนนี้มันหนาวมาก หรือว่าคลิปมันโดน จากคุณ : โดดเดี่ยวผู้น่ารัก - [ 2 พ.ย. 51 12:11:09 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เศร้าค่ะ   T+T เคยเปนแบบนี้ มา 3 ปีกว่า  แล้วก้เปนฝ่ายทนไม่ได้เอง เลยเลือกที่จะเปนคนห่างออกมา  แล้วก้อยู่คนเดียวไม่มีใครเลย ตอนนั้น คิดว่า ... จะได้ไม่ต้องคอยระแวง   รอ   คิดมาก ( ไปคนเดียว ) เปนความรักแบบเดกๆ ไม่ลึกซึ้งอ่ะ  เลยต่างคน ต่างทำใจได้ มั้ง แต่ ... ก้คิดแบบที่กระทู้ข้างบนบอกกัน  คู่กันแล้ว ยังงัยก้คู่กันอ่ะคะ สู้ๆนะคะ    ^^ จากคุณ : KaewTheKop - [ 2 พ.ย. 51 12:35:20 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มีรู้สึกเหนื่อยใจเช่นกันค่ะ ตอนที่คิดแบบทำไมเจอกันน้อยขนาดนี้ ที่ผ่านมาก็ไม่ได้เศร้ามาก เพราะตอนนั้นก็คุยกันปกติ และคิดว่าอีกไม่นานคงได้เจอกัน แต่ตอนนี้เรากำลังรู้สึกหดหู่บอกไม่ถูก เพราะอยู่ๆแฟนเราก็หายไปสามอาทิตย์ แบบหายไปเลย ขาดการติดต่อ ไม่ได้บอกว่าไปไหน ส่งเอ็มเอสเอ็นแบบออฟไลน์ไปก็ไม่ตอบ ส่งข้อความผ่านมือถือ ก็ไม่ตอบ โทรไปก็ไม่รับ ทั้งๆที่คุยกันครั้งสุดท้ายก็คุยกันด้วยด๊ จบบทสนทนาอย่างหวานซึ้ง เราเลยรู้สึกแบบที่ชั้นทำไปทั้งหลายนั้นทำไปเพื่ออะไร ส่งข้อความมากไปเดี๋ยวกลายเป็นผู้หญิงน่ารำคาญ ส่งน้อยไปเด๊่ยวหาว่าไม่สนใจ เลยส่งไปในระดับธรรมดา วันก่อนเลยไปหาหมอดู แต่ไม่ได้ช่วยอะไร สุดท้ายก็ไปจบที่นั่งสมาธิค่ะ ยุบ หนอ พอง หนอ ยุบ หนอ พอง หนอ ไม่เลิก หนอ หรือ เลิก หนอ (อันนี้แล้วแต่เวรแต่กรรมแล้วค่ะ) ประมาณว่าเตรียมใจไว้ก่อน เพราะสัญญาณตอบรับจากเค้าดูไม่ค่อยดีนัก ทำใจไว้ทุกแบบจะได้ตั้งตัวทัน ความรักรูปแบบนี้มันเป็นอะไรที่ไม่แน่นอน เราไม่รู้ว่าอีกฝ่ายคิดอะไรอยู่ ทั้งๆที่รักกันเค้ากลับไม่บอกทุกเรื่อง ในขณะที่ถ้าเป็นเพื่อน มีอะไร ก็บอกกันไม่ว่าจะมีสาระหรือไม่ก็ตาม เอ็อ ขอโทษเจ้าของกระทู้นะคะ บังเอิญว่าเจอกระทู้นี้แล้วมันโดนใจมากค่ะ จากคุณ : ladybird118 - [ 2 พ.ย. 51 13:29:18 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อืม...เราเองก็เป็นคนนึงที่ความรักอยู่ไกลค่ะ เจอกันปีละ 1-2 ครั้ง ครั้งละ 2-3 weeks ถามว่าเหนื่อยมั๊ย ก็มีบ้างค่ะ อาศัยอดทน บวกกับความหวัง โทรศัพท์ก็มีคุยกันค่ะ แต่ไม่ทุกวัน (เปลืองทั้งเราและเค้า) ส่ง SMS คุย MSN กัน มีงอน มีทะเลาะ มีน้อยใจ มีรักกันหวานซึ้ง ถึงตอนนี้ก็ร่วม 4 ปีแล้วค่ะ จริงๆ แล้วสิ่งที่เราคิดอยู่ก็มีอย่างเดียวคือทำยังไงก็ได้ให้เค้าสบายใจที่อยู่กับเรามากที่สุดค่ะ ถ้าเค้าเหนื่อยจากงาน หรือเหนื่อยจากอะไรก็ตามแต่ ก็เหมือนกับบ้านที่ยังไงเค้าก็ต้องกลับมาพักผ่อนเพื่อความสบายใจค่ะ ทุกครั้งที่มีโกรธ มีงอน มีน้อยใจ หรือทะเลาะกัน เราทั้งคู่ก็ต้องพยายามคืนสติตัวเองกลับมา ให้คุยกันดีๆ ให้เร็วที่สุด เรื่องของจิตใจ มัน sensitive มากค่ะ ความรักไกลๆ แบบนี้ ต้องอาศัยความอดทนมากทีเดียวค่ะ อดทนกับความคิดถึง อดทนกับความเหงา อดทนกับความห่างไกล แต่ยังไงก็ตาม การมีความหวัง ก็ทำให้ตัวเราเองหายเหนื่อยได้ค่ะ ก็ได้แต่หวังว่า ซักวันเราคงมีโอกาสที่จะได้อยู่ใกล้ๆ กัน ตอนนี้ก็ทำงานหาประสบการณ์ไป ถ้ามีโอกาส หรือถึงเวลาที่เหมาะสมเมื่อไหร่ ก็คงจะบินไปอยู่นู่นอย่างมีเกียรติ คือไปด้วยตัวเองโดยอาจจะอาศัยความช่วยเหลือจากเค้าเพียงเล็กน้อย ไม่ใช่ให้เค้าช่วยเหลือทุกอย่าง (เราว่า ผู้ชายที่จะช่วยเหลือทุกอย่างจริงๆ หายากค่ะ) ถึงยังไงก็เถอะ สิ่งที่เรายึดมั่นอีกอย่างก็คือความเป็นตัวของตัวเอง ไม่ว่าจะทำให้เค้าสบายใจมากที่สุด หรือไม่ว่าจะต้องอดทน หรือไม่ว่าจะต้องมีความหวัง การเป็นตัวของตัวเอง นับเป็น the first priority ค่ะ เคยมีอารมณ์แบบว่า ไม่เอาแล้ว ไม่ไหวแล้วเหมือนกันค่ะ ดีที่เค้าสังเกตุเห็นสิ่งผิดปกติในตัวเรา แล้วโทรมาคุย มาถาม ก็เลยมีความเชื่อมั่นขึ้นมาอีกว่าเค้าก็รักเราระดับนึงเหมือนกัน ก็อาศัยไว้ใจด้วยค่ะ เอาใจช่วยแล้วกันค่ะ ทั้งเอาใจช่วยตัวเอง และทุกๆ คนที่มีรักไกลค่ะ :o) จากคุณ : Krapook-_-' - [ 2 พ.ย. 51 14:44:33 ]

ความคิดเห็นที่ 9 แล้วทุกอย่างจะดีขึ้นค่ะ จากคุณ : rainfull - [ 2 พ.ย. 51 15:56:34 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : asita - [ 2 พ.ย. 51 17:48:19 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เราเพิ่งอยุ่ห่างกันค่ะ เกือบ 5 เดือนที่ผ่านมา...ไม่มีวันไหนไม่คุยโทรศัพท์กัน หรือ chat กันเลย ช่วงแรกๆ เขียน email ส่งถึงกันทุกวัน แรกๆ เหงามากๆ ค่ะ แต่หลังๆ เริ่มปรับตัวได้... แต่เรื่องความระแวง หึง หวง ทะเลาะกันนี่ แทบไม่มีเลย แม้เค้าจะไม่ค่อยพูดความรู้ึสึกออกมา การห่างกัน มันกลับทำให้เรารู้สึกเชื่อมั่นในความสัมพันธ์มากขึ้น และทำให้รู้สึกว่าเค้ามีความหมาย มีความสำคัญต่อเรามากแค่ไหน เดือนหน้าจะได้กลับไปเจอแล้ว...ดีใจมากๆ ...ดูคลิปที่แปะไว้..แอบซึ้งอะ จากคุณ : Halimeda Lover - [ 2 พ.ย. 51 17:59:17 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อ่านเรื่องราวของทุกท่านแล้วอดไม่ได้ที่จะเข้ามาให้กำลังใจ ตัวดิฉันเองมีประสบการณ์รักทางไกล 5 ปี เจอกันปีละสามสี่วัน ไม่ค่อยได้โทรศัพท์คุยกันเพราะมันแพง ไม่ค่อยได้คุยเอ็มเพราะเค้ายุ่ง คุยกันทางเอ็มเป็นเรื่องเป็นราวก็เสาร์อาทิตย์วันละชั่วโมง ดิฉันส่งจดหมาย (นอกจากอีเมล) ให้เกือบทุกเดือน ช่วงปีแรกๆทำใจเหนื่อยมาก มองไม่เห็นอนาคต ทั้งอีกฝ่ายยังไม่เคยพูดเรื่องอนาคตเป็นจริงเป็นจังด้วย ในที่สุดทำใจได้ ก็คนมันรักจะให้ทำอย่างไรได้ ถ้าบทจะเบื่อจะเลิกก็คงถึงวันนั้นเอง หลังจากนั้นมาก็คบด้วยความสุขใจ แม้จะอยู่ไกลและไม่ค่อยได้คุยกันก็ไม่เคยเหงาเลย มีความกังวลใจแรงกดดันจากเพื่อนและคนรอบข้างว่าทรมานตัวเองทิ้งโอกาสตัวเองเป็นปีๆ แต่ดิฉันก็ไม่ย่อท้อ เพราะยังคุยกันด้วยอัตราเท่าเดิม ทั้งมีพูดคุยเข้าใจกันมากขึ้น เพราะพยายามทำทุกอย่างให้เคลียร์เพราะอยู่ไกลกัน ถ้ามีอะไรไม่เข้าใจกันได้ก็จะเคลียร์ทันที เราก็ต้องสังเกตคนของเราด้วยนะคะว่าเค้าเป็นอย่างนี้อยู่แล้วตั้งแต่ต้น (คือไม่ค่อยคุย ผู้ชายก็อย่างนี้ จะคุยอะไรกันนักหนา ต้องพยายามให้สำเร็จในหน้าที่การงานก่อนสิ---โดยมีเราเป็นกำลังใจ) จะได้เห็นทางลม เพราะก็ไม่อยากให้ตั้งหน้าตั้งตารอโดยไม่สังเกตให้ดีก็อาจจะทุกข์ได้เหมือนกัน ขอให้ทำใจและรับรู้ว่าถ้าจะคู่ก็คู่กัน ถ้าจะรักก็รักไป ทำใจว่าถ้าเค้าจะมาหลอกให้รอก็ไม่เป็นไร เสี่ยงดวงวัดใจกันไปเลย ขอให้ทุกคนเข้มแข็งและอย่าง๊องแง๊ง เพราะจะทำให้เค้าเสียกำลังใจได้ ตอนนี้แต่งงานกันแล้วค่ะ คู่เรามีอุปสรรคมากมายแต่ก็ฝ่าฟันกันมาได้ ขอให้ทุกท่านทำใจให้สงบและมีความสุขใจในรักทางไกล มีคนให้คิดถึงมันก็ทำให้ไม่เหงาได้แล้วค่ะ ที่เหลือไม่ต้องไปคิดมาก ถ้าจะใช่มันก็ใช่ค่ะ จากคุณ : ด้วยความหวังดีนะคะ - [ 2 พ.ย. 51 18:47:55 A:195.137.93.48 X: TicketID:164970 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เข้ามาฟังเพลง อิอิ เพลงเพราะมากค่ะ ...แม้ห่างเพียงกาย ก็ไม่ห่างใจ เหมือนรักประสานไว้ตลอดเวลา ฉันจะรอวัน วันแห่งรักหวนมา วันที่เราสัญญาต่อกัน... ถ้าทั้งสองฝ่ายต่างพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อติดต่อกัน หรือหาทางเพื่อจะมาเจอกันให้ได้ เราคิดว่ามันคุ้มค่ากับการรอคอยนะคะ โชคดีค่ะ จากคุณ : Tang_Siri - [ 2 พ.ย. 51 19:00:15 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เหมือนกันค่ะ..แต่แย่กว่า จขกท.ซะอีกเพราะยังไม่เคยเจอกันแต่ก็คุยกันแล้วว่าถ้าจะให้เราไปคงยากเพราะเรื่องทำวีซ่า เขาก็เลยจะเป็นฝ่ายมาหาก่อนถ้าไม่สิ้นปีนี้ก็ต้นปีหน้า...เพราะฉะนั้นแล้วการติดต่อกันก็มีแค่คุยกันผ่าน cam โทรศัพท์ ส่งsms ทุกวันและส่งพัสดุเนื่องในวันพิเศษต่างๆ ส่วนเรื่องความหวาดระแวงไม่ค่อยมีเพราะติดต่อกันทุกวัน(ตลอด 2 ปี) จะมีนิดหน่อยเวลาที่เขาออนเอ็มแล้วปล่อยให้เรานั่งรอนานกว่าเขาแชทกลับ..ก็จะงอนนิดหน่อยแล้วถามเขาว่าแชทกะคนอื่นด้วยเหรอ...แต่เขาก็จะบอกหมดถ้าเราไม่เชื่อเขาหันcamให้เราดูหน้าจอคอม..แต่ส่วนตัวเราขึ้นอยู่กะฝ่ายชายถ้าเขาอยากเลิกติดต่อเราแล้วคบคนใหม่อะไรก็คงห้ามเขาไม่ได้ และเรากะเขาคุยกันอยู่เสมอว่าในเมื่อเราอยู่กันคนละประเทศ ถ้าต่างคนเจอคนที่ดีกว่าก็ไปเถอะแต่ขอให้บอก..เลยคบกันอย่างสบายใจ..ข้อสำคัญยิ่งนานวันยิ่งกลับมีความรู้สึกดีต่อกันมากขึ้น มีอะไรพิเศษให้กันมากขึ้นกว่าตอนรู้จักกันปีแรก(อิอิ!รักออนไลน์ของจริง) จากคุณ : sapuknik79 (sapuknik79) - [ 2 พ.ย. 51 19:48:24 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ของเราเกือบๆ 4 เดือนแล้วค่ะ ปกติคุยโทรศัพท์ตลอด เราเป็นฝ่ายโทรไปเพราะว่าถูกกว่า แต่ไม่ค่อยได้เห็นหน้า แล้วเรื่องเวลาก้อเป็นอุปสรรคมากๆ เพราะเวลาต่างกัน ยิ่งเปลี่ยนเวลายิ่งแย่เข้าไปใหญ่ == ก้อคิดถึงอ่ะค่ะ หลายครั้งที่รู้สึกว่า ไม่ไหวแล้ว แต่ก้อทำอะไรไม่ได้อ่ะค่ะ ตอนนี้ก้อรอจะกลับไปตอนปีใหม่เท่านั้น ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไรบ้าง เศร้าจังเลย เข้าใจแล้วว่าทำไมเค้าถึงบอกว่า มันยากที่จะคบกันไกลๆแบบนี้ แก้ไขเมื่อ 02 พ.ย. 51 22:55:44 จากคุณ : +~sarakung~+ - [ 2 พ.ย. 51 22:55:27 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เป็นกำลังใจให้ครับ คิดว่าอะไรก็ไม่เที่ยง หน้าที่ของเราที่อยู่ต่างเมือง ต่างประเทศคืออะไร ต้องทำสิ่งนั้นให้ดีที่สุด เรื่องอื่นคงต้องปล่อยไปตามธรรมชาติ จากคุณ : นายวุ้นกะทิ - [ 3 พ.ย. 51 00:51:34 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ^_^ จากคุณ : roypimz - [ 3 พ.ย. 51 01:56:27 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ลองคิดถึงคนสมัยก่อนที่ยังไม่มีอินเตอร์เนท ยังไม่มีโทรศัพท์ดูค่ะ อย่างน้อยเราก็ยังได้คุยกัน เป็นกำลังใจให้นะคะ :-) จากคุณ : Amebaboy - [ 3 พ.ย. 51 03:48:06 ]

ความคิดเห็นที่ 19 คิดซะว่า รักต้องอดทนนะคะ .. เราก้อเป็นเหมือนกันกับรักทางไกล ต้องใช้ความอดทนมากจิงๆ ล่าสุดเพิ่งเจอกันหลังจากที่ไม่ได้เจอกันมาเป็นปี เจอกันแค่ 2 week ค่ะ กลับมาก้อโทรคุยกันทุกวัน เปลืองค่าโทรนะแต่ว่าทำไงได้ล่ะ มันต้องมีการคุยกันบ้าง ไม่งั้นคงไม่ไหวทั้งคู่ ยังไงก้อเป็นกำลังใจให้จขกท.เช่นกันนะคะ เพราะหัวอกเดียวกัน เข้าใจค่ะ จากคุณ : BB - [ 3 พ.ย. 51 13:46:24 A:202.22.11.35 X: TicketID:190413 ]

ความคิดเห็นที่ 20 . . รักทางไกล     ถ้าใจห่าง    ทางก็ไกล หากใจใกล้    แม้กายห่าง   ทางเหมือนใกล้ จะใกล้ไกล    ก็ไม่ต่าง      ของทางใจ เพียงสายใย   แห่งหัวใจ     ใช่ไกลเลย . . จากคุณ : วัชรานนท์ - [ 3 พ.ย. 51 17:11:42 ]

ความคิดเห็นที่ 21 true love will conquer everything, su su na ka จากคุณ : andar - [ 3 พ.ย. 51 18:53:20 ]

ความคิดเห็นที่ 22 อดทนๆๆๆ  หนอ.... ท่องไว้นะคะ  (รวมทั้งปลอบใจตัวเองคะ  อิอิอิ)      อันตัวเรา...ชะเอิงงงง...เอิง... เอย...มาแนวลิเกซะงั้น  แหะๆๆ  ไม่อยากให้  จขกท. เครียดนะคะ...ขำๆๆ  เข้าไว้   อ่ะเข้าเรื่องละกันนะ...       เรานี่ก็อีกคู่ที่เป็นรักทางไกลพันธุ์แท้คะ  อยู่กันไกลคนละทวีปเลยแหละคะ    เริ่มแรกที่รู้จักกันก็ทางเน็ตประมาณปี  47    ทุกๆ ปีแฟนจะมาหาปีละ 1-2 ครั้งนะคะ  มาอยู่นานสุดก็ประมาณ  1-3  เดือนประมาณนี้คะ       จนปี  49  เราก็แต่งงานกัน  แต่ก็ยังไม่มีโอกาสได้ใช้ชีวิตด้วยกันเหมือนคู่สามีภรรยากันอื่นๆ ซะที    เราเศร้านะ   ถามว่าเหงามั๊ย  ตอบว่าเหงาสุดๆๆ  ท้อมั๊ย..ตอบว่าท้อจนเกินบรรยาย....ระบายให้แฟนฟังก็ไม่ได้  เพราะไม่งั้นเค้าจะยิ่งท้อกว่า  อย่างมากได้เพียงบ่นๆ  ขำๆ อะไรไปเรื่อย  แต่ลึกๆ  แล้วคนที่รับรู้ว่าเราเศร้าที่สุดคือเพื่อนสนิทของเรานั่นเองคะ          สาเหตุที่ยังไปอยู่ด้วยกันไม่ได้  ก็คือตั้งแต่ปี  48 - 51  เราต้องอยู่ดูแลแม่ที่ป่วยหนักนะคะ    จนต่อมาแม่เราเสียไป  (แม่เพิ่งเสียเดือนเมษายน  ปี  51)   และต่อมาติดเรื่องวีซ่าอีกนะคะ  เพราะแฟนเราเพิ่งจะทำเรื่องขอ   Citizen   เรื่องต่างๆ ก็ยังไม่เรียบร้อย  เลยยังไม่สามารถพาเราไปอยู่ด้วยได้...(นี่ตั้งแต่เค้าทำเรื่อง  Citizen   เราก็ไม่ได้เจอเค้ามาเกือบ   1  ปี  6  เดือนแล้วคะ  ซึ่งปกติยังไงทุกปีเค้าก็ต้องกลับมาหาเรานะคะ...)      เราก็อยากจะขอวีซ่าเที่ยวหาเค้า  แต่ก็รู้ว่าหลักฐานตอนนี้ยังไม่แน่นหนาพอ  ก็รู้ว่ามีสิทธิ์ที่จะถูกปฏิเสธวีซ่าสูง  (คืออยากให้ชัวร์จริงๆ อ่ะคะแล้วค่อยไปขอ)  ทุกวันนี้ก็ได้แต่รอให้แฟนมาหาเราที่เมืองไทยนะคะ   แต่ก็ยากอยู่เพราะเค้าก็ต้องทำงานตลอด      ทุกวันๆ เรากะเค้าก็จะคุย  msn  กัน  และทุกเวลาเราก็จะ  missed  call  ไปที่หาเค้า  เพื่อให้รู้ว่าเราคิดถึงเค้า   หรืออย่างเวลาเราออกไปไหน  หากเค้าบ้านมาแล้ว  ก็จะ  missed  call  บอกนะคะว่าเราโอเค  ปลอดภัยดีอะไรแบบนี้นะคะ....          บางทีก็ยอมรับนะคะว่า  คุยกันจนไม่รู้จะคุยอะไรกันแล้ว  เพราะคุยกันทุกวัน    ชีวิตประจำวันใครยังไง   ต่างก็รู้หมดนะคะ   (แต่แฟนขอไว้ว่าถึงยังไงก็ขอเจอเราทุกวัน  ถึงจะไม่มีเรื่องอะไรให้คุยกันก็ตาม)  เพราะเค้าบอกว่ายิ่งไกลกัน  หากไม่เจอกันอีก  เค้าคงทนไม่ได้  เค้ากลัวความห่างเหินนะคะ    สำหรับเราๆ  ก็ยังไงก็ได้คะ  ขอให้เค้ามีความสุขก็พอ  ทุกวันนี้เราจะไม่พยายามหาเรื่องทะเลาะ  คือรู้ว่าเค้าทำงานเหนื่อยมากๆ   เราต้องเป็นกำลังใจให้เค้า   พยายามทำทุกวันให้ดีที่สุด        ถามว่าเรากับเค้าเมื่อไรจะได้อยู่ด้วยกัน   เราเองก็ยังตอบไม่ได้เลยคะ  เพราะเราว่าคู่ของเรามันเนิ่นนานเหมือนกันที่จะได้ใช้ชีวิตด้วยกัน  เพราะบางเรื่องเราไม่สามารถไปกำหนดกฎเกณฑ์ได้   คือบอกตรงๆ เราก็ไม่อยากจะคาดหวังเท่าไรนะคะ  ก็พยายามใช้ชีวิตของเราไป   ให้กำลังใจเค้าไป  รู้แค่ว่าตอนนี้เรารักเค้า  และเค้ารักเรา   เรามีกันและกัน    บางทีรู้แค่นี้เราก็มีความสุขนะ  (แหะๆๆๆ  พยายามปลอบใจตัวเองสุดๆ)   แต่ก็จริงๆ นะคะ  เราว่าช่วยได้  คือพูดง่ายๆ  พยายามมองโลกในแง่ดีก็แล้วกันคะ   เพราะบางทีเราเคยเห็นหลายๆ คู่ถึงแม้เค้าอยู่ด้วยกันยังทะเลาะกัน  หรือเลิกกันก็มี  (อันนี้จากประสบการณ์คนใกล้ตัวเรานะคะ)  เราก็เลยคิดว่า   อะไรๆ มันก็ไม่แน่นอน  รู้แค่ว่าตอนนี้เราพยายามทำทุกวันให้ดีที่สุด  เป็นกำลังใจให้กันมากๆ   พยายามเข้าใจกัน ....        ยังไงเราเป็นกำลังใจให้ละกันคะ   สู้ๆๆๆ..... แก้ไขเมื่อ 03 พ.ย. 51 20:07:44 แก้ไขเมื่อ 03 พ.ย. 51 20:06:51 แก้ไขเมื่อ 03 พ.ย. 51 19:45:40 จากคุณ : very_berry - [ 3 พ.ย. 51 19:44:24 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เราก้อเป็ฯอีกคนนึงที่เผชิญกับเรื่องนี้อยู่ (อ่านแล้วก้อรู้สึกมีเพื่อนดี เลยอยากเล่ามั่ง) เราคบกับเค๊ามาเกือบปี ก้อต้องกลับบ้านมาก่อนส่วนเค๊าก้อต้องอยู่โน่น ส่วนตัวเค๊าเป็นคนไม่พูด แสดงออกไม่เก่ง แต่เป็ฯคนดีมีน้ำใจกับทุกคน เราก้อชอบที่ความดีของเค๊านี่แหละ ตอนช่วงอยู่ด้วยกันมีความสุขมาก ถึงแม้บางครั้งจะทะเลาะกันบ้างแต่ก้อไม่หนักหนาอาไร เราเป็นคนขี้ลืม ส่วนเค๊ษ เป็นคนไม่คิดมากก้อไปกันได้สบายๆ แต่พอกลับมา ต้องห่างกัน แรกๆเราก้ออดไม่ได้ต้องโทรหาเค๊าตลอดเกือบทุกวัน เพราะคิดถึงจริงๆ (ตอนนี้เราเว้นระยะบ้างเพราะเริ่มชิน) แต่เค๊าไม่ค่อยเป็ฯฝ่ายโทรมาหาก่อนเลย แอบน้อยใน งอน จนทะเลาะกันไปแล้ว เหมือนจะดีขึ้น แต่พอซักพักก้อเริ่มเหือนเดิม แล้วทุกครั้งที่เราถามว่าไม่คิดถึงกันเหรอ ทำไมไม่โทรหากันเลย สองวัยสามวัน ถ้าเราไม่โทรไป เราก้อจะไม่ได้คุยกันเรยนะ เค๊าก้อเงียบ (จะเงียบทำไมก้อไม่รู้ ยิ่งเงียบยิ่งเซ็ง) เราก้อมีปัญหาแค่เรื่องนี้เรื่องเดียว แก้ยังงัยดีก้อไม่รู้ (ถ้าใครมีปัญหานี้แล้วแก้ได้ช่วยบอกด้วยเดี๋ยวขอเอาไปลอง) ที่จริงทุกอย่างเค๊าก้อดี นิสัยเข้ากันได้ดี เรื่องผู้หญิงอื่นก้อไว้ใจได้พอควร(ไม่เคยมีข่าวให้ได้รู้เห็น) แต่ทำไมกับแค่โทรศัพท์อาทิตย์ละสองสามครั้ง แค่มาทักทายบอกเล่าเรื่องสารทุกข์นิดหน่อยก้อดูเหมือนเป็นเรื่องลำบากของเค๊าเหลือเกิน ทำไมเนี่ย อ่านๆไปอาจจะเบื่อนะคะขอโทษด้วย แต่เราก้อรักคนของเรานะ แค่น้อยใจ จากคุณ : ประสบเหตุ - [ 3 พ.ย. 51 19:49:27 A:192.168.50.161 X:124.121.37.39 TicketID:182626 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เราก้อรักทางไกลเหมือนกันค่ะ คบกันมาได้ประมาณปีครึ่งแล้ว ของเรานี่ เจอกันที่ประเทศที่สาม คือ เราเรียนป.เอกอยู่รัสเซีย เค้าบินมาเรียนภาษารัสเซียช่วงสั้นๆที่นี่ แล้วพักอพาร์ทเม้นต์เดียวกับเรา แต่ไม่ได้ห้องเดียวกันนะคะ มันจะแบ่งเป็นห้องๆๆ ก็ทำความรู้จักกันเรื่อยๆ จนวันเค้ากลับฮอลแลนด์ ก้อแลกเบอร์โทรศัพท์ อีเมล์กัน ติดต่อกันเรื่อยมา เค้าไปเยี่ยมเราและครอบครัวที่กรุงเทพสองอาทิตย์ช่วงเราปิดเทอม หลังจากนั้น เราก็บินกลับมาเรียนต่อที่รัสเซีย ก็นัดเจอกันที่เฮลซิงกิ ฟินแลนด์ จากนั้นช่วงคริสมาสต์ เราก็ไปเยี่ยมเค้าและครอบครัวที่ฮอลแลนด์ จากนั้นเค้าบินมารัสเซีย ไปเมืองไทยตอนเราปิดเทอมหน้าร้อนที่ผ่านมา และเค้าเพิ่งกลับไปจากการมาเยี่ยมเราที่รัสเซียเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา แล้วเราก็มีแปลนจะไปเยี่ยมเค้าที่ฮอลแลนด์ช่วงคริสมาสต์นี้ค่ะ    ส่วนการติดต่อ เค้าโทรมาหาทุกวัน หลังจากเค้าเลิกงาน คุยกันทุกเรื่อง ไม่มีความลับ คุยกันจนไม่รู้จะคุยไรแล้ว ตอนคบกันใหม่ๆก็คุยเอ็มเอสเอ็น แต่หลังๆ ขี้เกียจมานั่งพิมพ์กัน เลยโทรคุยกันดีกว่า   สรุปว่า มันขึ้นอยู่กับคนสองคนอ่ะค่ะ ถ้าเรามั่นคง มั่นใจกันและกัน ไว้ใจ รักทางไกลก็ไม่ใช่ปัญหา เพราะมันไม่มีทางเลือก ไม่มีใครอยากห่างจากกัน แต่ทุกคนมีหน้าที่ๆต้องทำ เราก็รอเรียนจบ ปีหน้าก็จะจบแล้ว(หวังว่า) หลังจากนั้นก็แต่งงานกัน บางทีความห่าง ทำให้เรายิ่งคิดถึงกันมากขึ้นนะคะ   เอาใจช่วยค่ะ รักแท้ย่อมมีอุปสรรคบ้าง จากคุณ : หมีขาวน้อย - [ 3 พ.ย. 51 23:13:26 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เป็นกำลังใจให้นะ เราเหมือน จขกท.เลย พบกันปีละครั้ง ครั้งละ 2-3 อาทิตย์ ไม่เราก็เค้าบินไปมา ฝ่ายชายก็นิสัยประมาณนี้ล่ะ  แต่เราก้คบกันมาได้ 8 ปีแน่ะ เพิ่งจะแต่งงาน มั่นคงและมั่นใจในรักของเราค่ะ  อีกอย่างคือเผื่อใจไว้เมื่อเค้าหรือเรามีคนใหม่ค่ะ แล้วจะทำให้เราสบายใจ ไม่ต้องมานั่งคิดระแวงอะไรอีก ทำหน้าที่ของเราให้ดี ซักวันนึงเมื่อต่างฝ่ายต่างพร้อมก้จะได้อยู่ด้วยกันค่ะ บางเวลาเหงา รู้สึกว่ารักมันจืดๆ หาหนังรักโรแมนติกมาดูค่ะ เช่นหนังเกาหลี จะรู้สึกว่าความรักนี่มันช่างสดชื่น  อิอิอิ เคล็ดลับเราเอง ปล. ชีวิตนี้สั้นนัก อย่าทะเลาะ ถนอมน้ำใจกันเป็นดีที่สุดนะ  รักกันไว้เถิด จากคุณ : มาม่าน้ำข้น - [ 4 พ.ย. 51 11:55:19 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เจอแบบเดียวกะเจ้าของกระทู้ และอีกหลายๆท่านเลยครับ ขอเป็นกำลังใจให้ ทุกท่าน (รวมทั้งตัวเอง และคนอยู่แดนไกล) เลยละกัน แก้ไขเมื่อ 04 พ.ย. 51 15:06:11 จากคุณ : Bobby (bob26623) - [ 4 พ.ย. 51 14:50:11 ]

ความคิดเห็นที่ 27 มีความรักทางไกลเหมือนกันค่ะ คุณแฟนทำงานต่างประเทศ เจอกันปีละครั้ง เหนื่อยใจมาก ไม่รู้ว่าจะได้อยู่ด้วยกันเมื่อไร โทรคุยกันสัปดาห์ละ 2 ครั้ง ครั้งละ 3 นาที เราไม่ชอบคุยโทรศัพท์ คุยแค่ได้ยินเสียงให้หายคิดถึง มีอยู่ครั้งหนึ่งโทรไปคุณแฟนอยู่ในห้องผ่าตัด(เป็นหมอ) แล้วเขาไม่สามารถรับได้เราก็ไม่รู้ เราก็โทรอีก 2-3 ครั้งก็ไม่กล้าโทรอีก กลัวเขาคิดว่าวุ่นวาย พอเขาออกจากห้องผ่าตัด เขาก็เหนื่อย เครียด ไม่โทรหาเรา พอเขาหายเหนื่อยเขาโทรมาเราร้องไห้เลย แต่เราเข้าใจ เพราะเขาดีกับเราตลอด ปีนีคุณแฟนก็เลื่อนกำหนดที่จะมาหาเรา 3 ครั้งแล้ว จากเดือนสิงหาคม เป็นธันวาคม แล้วเพิ่งเลื่อนออกไปเป็นเดือนมกราคมอีก เครียดมาก แอบร้องไห้บ่อยๆ แต่เราพึงระลึกไว้เสมอว่าต่างคนต่างมีความฝัน มีหน้าที่การงานที่ต้องทำให้ดีที่สุด ต้องเป็นกำลังใจและใช้ความรักเติมเต็มให้กัน จากคุณ : กานต์ - [ 5 พ.ย. 51 14:50:01 A:61.90.153.1 X: TicketID:170657 ]

ความคิดเห็นที่ 28 มาอ่านแล้วเศร้าจัง เป็นเหมือนกัน จากคุณ : meowjung - [ 5 พ.ย. 51 18:44:02 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เข้ามาอ่านความเห็นหุกท่านค่ะ มาแอบร้องไห้กระทู้นี้..เพระแฟนเราอยู่ใกลักันแต่เหมือนอยู่ไกล เหมือนไกลกันมาก.... มันมากกว่าความรู้สึกที่เจ้าของกระทู้มี จากคุณ : Alshagee - [ 6 พ.ย. 51 07:01:19 ]

ความคิดเห็นที่ 30 3 ปีแล้ว ถึงวันนี้ . . . ตลอดเวลาที่ผ่านมา เราเป็นฝ่ายข้ามน้ำข้ามฟ้าไป ปีแรก เค้าจ่ายให้หมด เพราะเค้าติดงานสปาที่จะขึ้น         มาไม่ได้ เจอกันประเทศที่ลงทุน ซึ่งไม่ใช่ประเทศเค้า ปีสอง เราจ่ายตั๋วเอง โรงแรมเค้าจ่ายให้ ไปเยือนมัลเล่ ปีที่สามนี้ เราจ่ายเองทั้งตั๋ว ทั้งโรงแรม อุปสรรค บททดสอบที่ผ่านมา คือ เรื่อง ' เงินกับการประคองสัมพันธภาพ ' เล่าย้อนไป  ... 2008 นี้ เค้ามี trip ปีนข้ามฟ้ามาทำงานถึง สิงคโปร์ กัวลาลัมเปอร์ แต่ ไม่มีโอกาสเหยียบ แบงค็อก ทั้งที่ก่อนนี้รู้จักกันเผินๆ ยังไม่เคยเจอกัน ตัวเป็นๆ เค้ามาทำงานที่ ITF สีลม July 2005 จน Oct 2005 เจอกันอีกที ถึงรู้ว่าเค้าหายไปเพราะพ่อเค้าเสีย ... เรดาห์ชีวิตส่องแสงอีกหน เมื่อวันที่ไปเยือน Emirates based Bangkok ส่งสัญญาณชัดขึ้น ในคืนที่ตกรอบสุดท้ายทุนไปฝึกงานที่เยอรมนี Dec31, 2005 เรามาสนิทกัน บอกความลับได้ เพราะเค้าถูก เด็กผู้ชายลวนลาม จึ๋ย! หลังจากนั้น 3 เดือนมิตรภาพ เติบโต เบ่งบาน พัฒนาไปในทางบวก จนเค้า 36 ขวบ Jan 2006 แล้ว ' Apr13 วันปีใหม่ศรีลังกา ' ... เราก็ได้พบกันที่สนามบินใหม่โคลอมโบเป็นครั้งแรก ... โลกเหมือนหยุดหมุนจริงๆ   หลังจากนั้น บททดสอบที่โหดร้าย ก็มาเยือนเราทุก 3 เดือน ข่าวเมีย ที่โผล่มาทิ่มแทง จากปากนางต่างแดน ช่วงชีวิตงานที่ขึ้นๆ ลงๆ ไม่ว่าหญิง ชาย พี่สะใภ้ ล้อเล่น หน้าเป็น หรือ หาเรื่องให้จำเลยหูยาน กับความผิดพลาดทางการสื่อสาร ที่ฟังไม่ได้ศัพท์ จับไปกระเดียด เหมือนฝันร้ายรุมเร้า กว่าสองปีที่ผ่านมา จนคลี่คลายเมื่อปีนี้ที่พาไปบ้าน และ Family Court ประเทศเค้า ปีแรก Calling จากประเทศเพื่อนบ้าน ผู้หญิงบอกว่าเป็นเมีย! ปีที่สอง ชาย จากหมู่เกาะ Fuvahmulak Atoll คู่ปรับเก่าวัยเด็ก ที่เคยแย่งสาวคนเดียวกัน ว่าเค้ามี สองเมียมุสลิม อายุ 36, 28 ความเป็นอิสลาม ที่ใครๆพูดถึงการมีเมียสี่คน และให้เมียหาเลี้ยง เป็นบุพเฟ่ อย่างที่ปรากฏในไทยนั้น รบกวนจิตใจ สั่นคลอนความเชื่อมั่น ความสัมพันธ์ กระเทือนหน้าที่การงาน รู้ว่าเสี่ยงภัยก็ไปอย่างไม่คิดหวน กลับมากรุงเทพ ไฟล์ทแฉลบคันดินระเบิดที่ภูเก็จปีกลาย หรือการเก็บกระเป๋าแบบย้ายบ้าน! แต่โชคชะตาก็เล่นตลก เปลี่ยนนายเหนือหัว จาก Resort Director ไปเป็น Owner ขนาดส่ง HR Director มาตามกลับเข้า Metropolis กันเลยเทียว ทั้งที่เพิ่งจะ Landing นั่งก้นยังไม่ทันร้อน! ดังนั้น ส้ม ชมพู่ กะละมัง เลยแจกเพื่อนใหม่ คนขับรถที่เพิ่งร่วมหัว ชมลมกัน วันแรก ณ รีสอร์ทนั้นไปบานตะไท ประเด็นเรื่อง เมียมุสลิม นี่เกาะกินใจ สาหัสสากรร มาตลอด เรียกให้พิสูจน์ Marital Status ก็ผัดผ่อน เรื่อยมา จนปมเล็กกลายเป็นเรื่องใหญ่ ไม่ทำซะที ทำให้ความสัมพันธ์เกิดการตัดขาด เลิกรากันไป 3 ครั้งใหญ่ๆ ครั้งแรก    ลากกระเป๋าไปจากกรุงเทพ Aug 2007 ครั้งที่สอง  มี Tricky ในระบบ Reimburst ทำให้ต้องลาออก                รักษากระเป๋าตังครั้งนี้หลังชนฝา ไม่มีอะไรจะเสีย จะถอยแล้ว                  การเกิดธุรกิจตัวเอง เลยตามมาแบบมีโชคช่วย ครั้งที่สาม  คู่แข่งเจ้าของบริษัทมาร์เกตติ้งลอดช่อง ที่มาก่อน และมาแรง                ช่วงปีแรกที่รู้จักกัน มาถึงกรุงเทพ แต่ไม่ได้พบเรา                คนนี้มาแรง แต่ก็มอดเร็ว ( แป่ว!) ผ่านไป 3 ปี โลกกลม...!                เพื่อนชาวสิงคโปร์ร่วม site ที่ Marriott ว่า อดีตพระเอกลอดช่อง                หนัก 100 kgs .... ในวันนี้ o_ O ! ทำให้เราคิดหนักไป 3 วัน                ลองถามใครๆ ว่าถ้ามีแฟนหนัก 100 โล รู้สึกไง                สุดท้าย ประเด็นที่ทำให้เราห่างกันออกไป กับมิสเตอร์ 100 kgs                เพราะว่า he is workaholic addict ! เนื่องจากปีกลาย ถูกหุ้นส่วน                โกง! นี่คงเป็นเหตุให้น้ำหนักพุ่งพรวดจน 100 จึ๋ย ...               อันที่จริง แฟนช่วงศึกษากันใหม่ๆ จะได้เห็นว่า เค้าทำงานหนัก ดึกดื่น               เที่ยงคืนเมืองไทย ตีสองมัลดีฟ ยังอยู่ที่ออฟฟิศ แต่ไม่ว่า อะไรจะคืบ               คลาน มาขโมยเวลา ไปแค่ไหน นัดไหน               เสมอๆ ที่เค้าจะมีเรา อยู่เป็นส่วนหนึ่งก่อน รันวาระนั้น มีตั้งแต่               มา good night ก่อนไปกินกาแฟ business talk เที่ยงคืนเมืองไทย               หรือ ช่วงมีลูกค้าใหญ่มาจาก UK ยังแวบมาคุยกะเรา ...               สิ่งเล็กน้อย เหล่านี้ เมื่อเวลาผ่านไป เวลามีเรื่องขัดแย้ง เบาะแว้งกัน                 มันมาเติมเต็มรอยแยก ในความสัมพันธ์ของเราทั้งคู่ได้               ที่จริง ยังมีคนสำคัญอีกคน เลขาสาวสวยชาวมัลดิเวียนของเค้า               Xeenath นั่นเอง เธอเป็นผู้บอกความจริงที่ชัดที่สุด แต่การ               อยู่ข้ามน้ำ ข้ามฟ้ากัน ทำให้ ' สิบปากว่า ไม่เท่าตาเห็น' แต่เธอ              กลายเป็นโซ่ทองที่ประสาน ความแข็งแรง ระหว่างแฟนเรา ซึ่งเป็นเจ้า              นายของเธอในอดีต กับ ตัวเราซึ่งเป็นเพื่อนวัยเดียวกัน ในวันวาน              วันนี้ ... Xeenath แต่งงานไปกับ เจ้าของรีสอร์ท SunIsland              และไป UK เธอเป็น Bisexual ชอบเด็กสาว และ bf               Oct 2007 เค้าคิดตั้งบริษัท โดยวางเราเป็นตุ๊กตาคุมทีมการผลิต ภายใต้เงินทุนผู้อื่น  ทำให้เราปฏิเสธ ไม่เห็นด้วย เค้าเลยว่าเราไม่สามารถทำการงานใดๆได้ และครั้งนี้  เราเลยเริ่มทำธุรกิจตัวเองจากเล็กไปใหญ่ บนตึกของครอบครัว จนครบรอบ 1 ปี Nov08 ... แต่ทุกอย่าง มีวาระ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป มีช่วงรุ่ง ก็มีร่วงโรย ยิ่งเศรษฐกิจคอยข่มขวัญการใช้เงินของผู้คน ก็เลยเหลือภาคย่อของธุรกิจ ไว้รักษาการรัน แต่ไม่ตะบี้ตะบันตักลูกค้าเหมือนที่กลางปีที่ผ่านมา ... วางกลยุทธ์ว่า ตนเองน่าจะมูฟไปอยู่ธุรกิจอื่นที่ทำเงิน ชั่วคราว ดูทิศทางลม สัก 3 เดือน Dec08 -Feb 09 2ปีที่ผ่านมา เค้าจะยืนยัน นั่งยัน นอนยัน ว่าเค้าไม่มีเมีย   และถ้ามี จะมีแค่คนเดียวเท่านั้น ในปีแรก เค้าจะพูดแค่นั้น จนเมื่อจุดต่ำสุดของธุรกิจปีที่ 10th มาเยือน ก็กลายเป็น ' คนเดียวนั้นต้องเป็นเรา ' สภาวะบริษัททัวร์ที่ไม่ทำกำไร คู่แข่ง Red Ocean ลูกค้าน้อย จึงกลายพันธุ์ไปทำ recruitment แทน ขณะที่ร้านค้า ขาดทุนหมุนเวียน เครดิตสินค้านำเข้า และ ถูกเจ้าของที่ดินยกเลิกสัญญาเช่ากลางคัน สูญค่ามัดจำไป ในเงื่อนไขที่เสียเปรียบ นั่นคือ ช่วงเวลาที่ ทั้งเราและเค้า อยู่ในสภาพการเงินที่ขยับยาก แต่ความสัมพันธ์ ความรัก กลับเพิ่มพูน ชีวิตคู่เหมือนแมวเก้าชีวิต ล้มไม่นาน หากฝ่ายใดไม่อยู่นิ่งเฉย เดี๋ยวก็มีช่องทางใหม่ๆให้ดิ้นไปได้ ความพร้อม ทางฐานที่อยู่อาศัย ทำให้เราหา jobs มาทำจนหา โน้ตบุ๊คใหม่ อันเป็นเครื่องมือติดต่อสื่อสาร แทนจอ CPU ตัวเก่าที่หมดอายุขัย เคสหลุด ที่สนามบินตอน Loading กลับมากรุงเทพ ก่อนนี้ ไม่กี่เดือนต่อมา เราก็ได้ contract จากบริษัทสัญชาติออสเตรเลีย จนข้ามน้ำ ข้ามฟ้าไปเยือนบริษัท ประเทศบ้านเกิดเมืองนอนของเค้าได้เป็นครั้งที่2 ครั้งนี้ เค้าพาเพื่อนรักในวัยเด็ก ที่วิ่งแก้ผ้าที่เกาะบ้านเกิด มาแนะนำให้รู้จัก อ้วนคน หัวหยิกคน อยากตั้งชื่อว่า ' อ้วน หยิก ขบขัน' ที่ร้านอาหารไทย เพราะเรารีเควสไทยฟู้ด แต่การไม่ยอมพาไปบ้าน Apr 2007 ที่เราไปเยือน เป็นปมอยู่ในใจ พอนาย Fuvah mulak คู่ปรับวัยเด็กโผล่มา ก็กลายเป็น Nuclear ไหม้ลาม ข้ามปี 2008 ยิ่งช่วงผ่าตัด โรงพยาบาล Apollo Oct2007 เป็นวาระซ่อนเร้น ไม่ให้เราไป ยิ่งทำให้ย้ำคิดปม สงสัยเรื่องมีเมียเป็นคำใหญ่ เพราะคนที่อยู่ทางไทย ต่างลงมติเอกฉันท์ว่า ยามเจ็บป่วยมีแต่ ต้องการ คนมาดูแล แต่เค้ากลับบอกว่า อย่ามา ไอเบกยู ... ความจริงเปิดเผย นิวเคลียร์กลายเป็นดอกไม้ หลังรอมฏอน 2008 หลังเค้ากลับจากซาอุดิอาระเบีย เมกกะ Oct 5, 2008 ซึ่งคลี่คลายปม เรื่อง เมียที่เกาะกินใจมากว่า 2 ปีให้มลายหายไปด้วย ... นานวัน เดือน เป็น ปี กว่าจะรู้นิสัย รู้ทาง เท่า เข้าใจกัน ผู้ชายต่างที่ท่าที การแสดงออก ที่ต่างกัน ... แต่เรื่องของเรา เหมือนต้นร้าย ปลายดี แม้ต้องทุกข์ทรมานกว่า 2 ปี แต่สุดท้าย ไม่มีอะไรในกอไผ่ ก็ดีกว่า มารู้ทีหลัง แล้วหงายหลังตึง ... แม้เค้ายังไม่เคยมาถึงไทยตั้งแต่เป็นแฟนกัน แต่ในความพยายามก็ได้เห็น เพียงแต่วาระ จังหวะยังไม่ถึงที่ สุดท้าย วาระซ่อนเร้น ก็เฉลย การขอแต่งงานที่สนามบินประเทศเค้า มองฟ้า หวังว่า วันหนึ่ง เค้าจะมาถึงสนามบินประเทศเรา บ้าง สุวรรณภูมิเปิดแล้ว เค้ายังไม่เห็นเลย ... แก้ไขเมื่อ 07 พ.ย. 51 08:01:57 จากคุณ : kuddle - [ 7 พ.ย. 51 06:59:40 ]

ความคิดเห็นที่ 31 เราไม่ต้องรอค่ะเข้ามาประจำบริษัทที่นี่ เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ ๆๆ อดทนค่ะ จากคุณ : เอ - [ 13 พ.ย. 51 19:02:08 A:203.144.238.99 X: TicketID:193978 ]

ความคิดเห็นที่ 32 แวะเข้ามาอ่าน ความรักทางไกลของเราเพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น เค้าเป็นคน US ค่ะ เข้ามาทักเราใน skype เมื่หลายเดือนก่อน ปกติเราไม่ค่อยออนไลน์ จะใช้เฉพาะเรื่องงานมากกว่า แต่เห็นพี่ที่อยู่ด้วยกันเค้าออนไลน์คุยกับฝรั่ง เราก็ออนไลน์หาเพื่อนต่างชาติคุยบ้าง แต่จะเน้นพวกแถบเอเชีย ลาว ญี่ปุ่น ภูฏาน เพราะเรากะจะไปเที่ยวไง ไม่ได้คิดหาแฟนเลย เพราะไม่ได้ชอบฝรั่งอยู่แล้ว ตอนนั้นมีฝรั่งออนไลน์เข้ามาทักหลายคน เราปฏิเสธหมด ถ้ามาประเภทบอกว่า ชอบผู้หญิงไทย อยากมีเมียคนไทย หรือมาแบบเรื่อง xx ตรงๆ เรา blog หมดเลย จนอยู่มาวันนึง คนนี้ก็ออนไลน์เข้ามาทัก ถามว่ายังต้องการฝึกฝนภาษาอังกฤษอยู่รึเปล่า เราก็เลยตอบเค้าไป คุยกันวันแรกสนุกมาก คุยกัน 4 ชั่วโมง คุยเรื่องหนังสือที่ชอบ นิทานเรื่องโปรด ดนตรี ครอบครัว ชีวิต ฯลฯ หลังจากร่ำลากัน เราก็ไม่คิดว่าจะได้คุยกับเค้าอีก เพราะเราคงไม่เป็นฝ่ายติดต่อไปแน่ๆ วันรุ่งขึ้นเค้าก็ออนไลน์เข้ามาอีก คุยกันยาวนานอีกหลายชั่วโมง เค้าถามเราว่า เคยคิดมั้ยว่าคู่ชีวิตในอนาคตจะเป็นคนเชื้อชาติอะไร เราบอกไม่คิด เค้าก็ถามว่าถ้าเป็นอเมริกันล่ะ เราก็บอกว่า เราไม่รู้จักใครที่เป็นอเมริกันนะ นอกจากเค้า เค้าก็รีบขอโทษ บอกว่ากลัวเราไม่ชอบที่ถามอย่างนั้น แต่สุดท้ายเค้าก็ถามเราว่า แล้วถ้าเค้าสนใจในตัวเรา เราจะคิดยังไง เราก็บอกต้องใช้เวลา แล้วก็ถามกลับไปว่า คุณคิดเหมือนฝรั่งทั่วไปหรือเปล่าว่า ผู้หญิงไทยอยากมีแฟนฝรั่ง แล้วมองผู้หญิงไทยแบบไหน เราไม่ชอบที่ฝรั่งดูถูกหญิงไทยนะ เค้าก็บอกว่าไม่เคยคิดอย่างนั้นเลย วันต่อๆ มา เค้าก็ออนไลน์มาคุยทุกวัน จนวันนึงเราถามเค้าว่า คุณต้องการหาเมียคนไทยเหรอ เค้าบอกว่า เค้าอยากมีใครสักคน ไม่ได้เจาะจงว่าเป็นคนไทย และไม่เคยคิดจะหาคนนั้นใน skype ด้วย เราก็ถามว่า แล้วออนไลน์มาหาเราทำไม เค้าบอกว่า เค้า search หาชื่อลูกค้า แล้วมาเจอชื่อเรา คือใน profile เราใส่รูปด้วย แต่รูปดูกะโปโล ทอมบอยมากเลย หน้าตามอมแมม ไม่มีลุคเซ็กซีแต่อย่างใด เค้าบอกว่ามีความรู้สึกบางอย่างกับเรา เลยเก็บชื่อเราไว้ แต่ไม่กล้าออนไลน์มา เก็บไว้เป็นเดือน คลิกดูทุกวัน จนวันนึงเลยตัดสินใจออนไลน์มาทัก เค้าบอกว่ามันเป็นความรู้สึกพิเศษที่บอกไม่ถูก ยิ่งพอได้คุยแล้ว เค้าก็ยิ่งรู้สึกดีกับเรามากขึ้นทุกวัน ตอนนี้เราตกลงว่าคบหากันดูกับเค้า ตอนแรกเรามีแผนจะไปเรียนภาษาและเรียนศิลปะคอร์สสั้นๆ ที่อังกฤษปีหน้า เค้าก็บอกให้เปลี่ยนไปอเมริกาแทน เราก็โอเค เพราะเรามีญาติอยู่ที่นั่นด้วย แต่ตอนนี้ความหวังที่จะไปเจอกันปีหน้าคงไกลออกไปอีก เพราะตอนนี้ธุรกิจของที่บ้านมีปัญหาหนักมาก เราคิดว่าเราคงขอวีซ่าไม่ได้แน่นอน แต่เค้าพูดเสมอว่า เค้าจะได้เจอเราแล้วอีกไม่นาน เราพูดไม่ออก ยังไม่ได้เล่าปัญหาอะไรให้เค้าฟัง บอกไปแค่ว่า ถ้ามันนานกว่านั้น เค้ารอได้มั้ย เค้าก็บอกได้ เราถามเค้าว่า เคยคิดจะมาเมืองไทยมั้ย เค้าบอกว่าอยากมา แต่งานเค้ายุ่งมากๆ เค้าจะหาโอกาสมาแน่นอน ตอนนี้เราก็เศร้านิดๆ นะ รอเวลาที่จะบอกเค้าว่า เราอาจจะไม่มีโอกาสได้ไปเรียนตามแผนที่วางไว้แต่เดิม ไม่อยากให้เค้ารอเลย อยากให้เค้าได้เจอคนอื่นที่ดีๆ ดูแลเค้าได้ เพราะเค้าเป็นคนที่คาดหวังกับเรื่องการมีครอบครัวมาก ขี้เหงา และยังขี้อ่อนไหวด้วย อยู่กับพ่อสองคน เค้าพูดบ่อยๆ ว่า ครอบครัวเค้าเล็กลงเรื่อยๆ แม่เค้าเสียไปเมื่อ 2 ปีก่อน พี่ชายก็แยกครอบครัวไป ไม่ค่อยติดต่อกัน เราอยากให้มีใครสักคนดูแลเค้า พยายามคิดว่าเรากับเค้าเพิ่งเริ่มต้นคบกัน ไม่อยากให้เค้าเสียเวลา น่าจะได้เจอคนอื่นๆ ที่สามารถจะใช้เวลาอยู่กับเค้าได้ดีกว่า ถ้าเลิกตอนนี้คงไม่เจ็บเท่าไร เราคิดว่าเดี๋ยวเค้าก็คงหาคนอื่นได้ เพราะหน้าตาก็ดี การงานก็ดี อีกเหตุผลนึง เพราะเราเคยผิดหวังเรื่องความรักมาก่อน เราก็เลยไม่อยากคาดหวังกับความสัมพันธ์ใดๆ ยิ่งความรักแบบออนไลน์ด้วยแล้ว เราไม่เคยมีมาก่อน และยอมรับว่ามันเป็นไปได้ยากที่จะเจอคนดีๆ ทางเน็ต คือมองโลกแง่ร้ายนิดๆ เราไม่รู้เหมือนกันว่า อนาคตจะเป็นอย่างไร ความจริงเราก็อาจจะยังไม่ไว้ใจเค้าทั้งหมดใจด้วย คือเราไม่เชื่อเรื่องความรักออนไลน์ แต่เห็นหลายคนที่เขียนมาเล่า ดูเหมือนมันก็เป็นไปได้นะ ไม่รู้สิ สับสนเล็กน้อย อยากเจอเค้าสักครั้งเหมือนกัน ถ้าได้กินข้าวด้วย คุยกันโดยเห็นตัวเป็นๆ ไม่ใช่ผ่าน webcam ก็คงจะดี จากคุณ : มือใหม่หัดแชต - [ 20 พ.ย. 51 19:19:49 A:124.120.89.33 X: TicketID:194870 ]