PANTIP.COM : H8273041 " จากพี่เลี้ยงเด็กในอเมริกา มาเป็นพี่เลี้ยงเด็กบนเรือสำราญได้อย่างไร " [1] [ชีวิตในต่างแดน]

" จากพี่เลี้ยงเด็กในอเมริกา มาเป็นพี่เลี้ยงเด็กบนเรือสำราญได้อย่างไร " [1]

สวัสดีค่ะ ชาวพันทิป

เริ่มด้วยจุดประสงค์กันก่อนเลยดีกว่าว่า ที่เขียนเรื่องนี้ขึ้นมาเพื่อเป็นประโยชน์กับน้อง ๆ ที่ทำโครงการออแพรหมดสัญญาแล้ว หรือกำลังทำอยู่ หรือเพื่อนที่สนใจและยังรองานกันอยู่ให้เป็นข้อมูลที่เป็นประโยชน์แล้วกันนะคะ

ผู้เขียนเองเคยทำโครงการออแพรมาก่อนค่ะ และก็ได้รับประสบการณ์มากมาย และความรู้จากโครงการนี้ จริงๆ แล้วผู้เขียนตั้งใจเมื่อจบจากโครงการออแพรแล้ว ก็ใฝ่ฝันมากที่จะเป็นแอร์โฮสเตส แต่ความฝันก็พังลงไปเพราะความสูงไม่พอ และสวยไม่เข้าขั้น ความสามารถที่จะทำงานมั่นใจว่าทำได้ เกินร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ใช่ว่าทุกคนจะโชคดีเสมอไปใช่ไหมค่ะ

ได้เจอเพื่อนให้ข้อมมูลเกี่ยวกับงานบนเรือสำราญตั้งแต่ยังไม่กลับเมืองไทย เพราะเตรียมไว้เป็นแผนสองถ้าตกเหวจาก แอร์ฯ ก็จะไปทำงานบนเรือแทนเป็นแผนสำรอง ก็ตามล่าหาข้อมูลจนได้เบอร์โทรศัพท์ไปสอบถามข้อมูลว่าคุณสมบัติที่เรามีสามารถทำอะไรได้บ้าง พี่ที่บริษัทหางานของเรือสำราญนั้นก็แนะนำว่า เคยเป็นออแพรมาลองสมัครเป็น ตำแหน่งพี่เลี้ยงเด็กบนเรือดีไหม เราก็ดีใจมากแต่เขาบอกว่าต้องมีประสบการณ์ทางด้านงานโรงแรมด้วย ตอนนั้นก็เลยรอไม่ไหวเลยที่จะกลับมาไทย พอมาถึงก็โชคดีที่ลูกพี่ลูกน้องเป็นผู้จัดการฝ่ายแม่บ้านอยู่โรงแรมแห่งหนึ่งก็เลยเตรียมตัวไปทำงานกับพี่เขาและก็ สมัครแอร์ฯไปดด้วย บอกตัวเองไว้ว่า ถ้าสามเดือนยังไม่ได้ก็จะยอมแพ้ และไปทำงานโรงแรมเพื่องานเรือแล้ว ในเวลาเดียวกันเราก็ส่งเรซูเม่ไปให้ทางบริษัทจัดหางานของเรือรำนี้ และก็โดนเรียกสัมภาษณ์ในอาทิตย์ต่อมา

ตื่นเต้นมาก และไม่รู้อะไรเกี่ยวกับงานตำแหน่งนี้บนเรือสำราญเลย เข้าเวปไซด์ก็แล้ว ก็ยังนึกภาพไม่ออกว่า เราต้องทำอะไรจนกระทั่งวันแรกที่เหยียบเข้าเรือรำใหญ่ ชื่อดังของอเมริกา จริง ๆ แล้วเรื่อรำแรกที่ผู้เขียนได้เข้าไปทำงานเป็นเรื่อที่ลำเล็กที่สุดใน 22 เรือที่มีอยู่แล้ว แต่ก็ยังดูใหญ่โตสำหรับเราอยู่ดี เรามาเข้าเรื่องของการสมัครดีกว่านะคะ เพราะจากที่ได้ยินกันมาว่า สัญญาแรกจะรอกันนานมาก แต่นั่นก็แล้วแต่ตำแหน่งที่คุณจะไปทำงาน ถ้าทางเรือต้องการตำแหน่งไหนมาก เขาก็จะเรียกเราก่อน

ใครที่อยากทำตำแหน่งนี้ก็ต้องเคยทำงานด้านการบริการอย่างน้อย 1 ปี หรือมีประสบการณ์เป็นอาจารย์สอนภาษาหรือสอนในโรงเรียนนานาชาติ หรือสุดท้ายคือ เป็นออแพร์ มาก่อนไม่ต่ำกว่า 1ปี คือเป็นออแพร์ต้องมีประสบการณ์ด้านงานบริการด้วย พี่ที่บริษัทขัดหางานแนะนำว่าให้ไปสมัครทำงานโรงแรมในระหว่างที่รอเรียกตัวจากทางเรือ

เราก็ไปสมัครก็ทำไปเรื่อย ระหว่างที่รองาน งานโรงแรมก็สนุกและมีอะไรให้รู้และเห็นอีกมากมายไม่รู้จบ หลังจากที่สัมภาษณ์ผ่านรอบแรกแล้ว ตื่นเต้นมากเพราะว่าพี่เขาถามคำถามได้กวนมากและลองใจเราเยอะแยะไปหมด อบ่างเช่น คิดว่าจะทำได้หรอ เคยเลี้ยงเด็กมาไม่กี่คน แต่บนเรืออ่ะ เป็นร้อยนะ น้องจะรับมือยังไง ก็ตอบ ๆ เขาไปและก็ผ่านมาได้ แต่ก็ต้องรอให้ทางฝ่ายบุคคล ของเรือมาที่เมืองไทยเพื่อสัมภาษณ์และจ้างงานในรอบสุดท้าย ตอนนั้นถือวง่าจังหวะดีมากของผู้เขียน เพราะว่าหลังจากสัมภาษณ์กับทางบริษัทไปอาทิตย์กว่า ฝ่ายบุคคลของเรือก็มา เพราะเขามาแค่ปีละสองครั้งเท่านั้น ฉะนั้นเพื่อไม่ให้พลาดโอกาสดีดีไปก็ต้องเชคกับทางพี่ ๆ ที่บริษัทฯ ว่าตอนนี้มีข่าวคราวอะไรบ้าง แต่โดยปกติแล้วถ้าทางฝ่ายบุคคลของเรือมาพี่ ๆ เขาก็จะโทรเตือนให้เราเตรียมตัวอย่างน้อย หนึ่งอาทิตย์เพื่อลางานหรือ จัดสรรเวลาก็ว่ากันไป

โดยความรู้สึกส่วนตัวแล้ว งานบนเรือสำราญไม่ได้เลวร้ายเลย แถมยังตื่นเต้นและมีอะไรน่าสนใจ อยู่ตลอดเวลา รายได้ก็สมควรกลับการจากบ้านขากเมืองมาทำงานให้เขา โดยจากตำแหน่งพี่เลี้ยงเด็กแล้วถือว่าการเป็นอยู่ที่ดี เพราะเราเป็นสตาฟของเรือไม่ใช่ลูกเรือ แต่นี่เป็นสิ่งที่ไม่ชอบเลยเพราะเหมือนเป็นการแบ่งชนชั้นกันยังไงก็ไม่รู้ จริง ๆ ทำอยู่ในเรือเดียวกัน บริษัทเดียวกัน หน้าจะได้สิทธิที่เท่าเทียมกัน

ตำแหน่งพี่เลี้ยงเด็ก ถือว่าเป็นสตาฟค่ะ ห้องนอนมีเตียงสองชั้น ต้องมีเพื่อนร่วมห้อง เป็นชาติไหนก็ว่ากันไป ตำแหน่งนี้ยังไม่ค่อยมีคนไทนมาทำมากเท่าไร เจอแค่สามสี่คน ที่เยอะก็จะพวกสาวยุโรป ทางเอเชียเราก็แค่ ผินทั้งหลายกับไทยเราเท่านั้นเอง มีคนทำความสะอาดและ เอายูนิฟอร์มไปซักรีดให้ ไปguest area ได้ บาร์หรือไปนั่งทานอาหารในห้องอาหารของเรือร่วมกับแขกได้ บริษัทออกค่าตั๋วเครื่องบินไปกลับให้ทำนองนี้ แต่ลูกเรือจะไม่สามารถทำได้ ( ไม่ดีเลยเนอะ ) เรืองแบ่งชนชั้นบนเรือนี่มีเรื่องจะเล่าให้ฟังเยอะเลย แต่เอาไว้ทีหลังก่อนนะคะ

กลับมาที่การรับสมัครต่อ หลังจากเข้ารอบแรกแล้วก็มาถึงรอบสุดท้ายที่จะได้เห็นใบรับรองว่าเขารับเราแล้วก็เอาซะหัวใจไปอยู่ตาตุ่ม การสัมภาษณ์ยาวนานมาก ประมาณ 4 นาทีได้ (เหอะ ๆ ) คือแบบว่าหัวใจยังไม่ทันหยุดเต้น จากการตื่นเต้นเลย อ่าวได้งานแล้วหรอ ไม่ยากอย่างที่คิดค่ะ เพราะเขาดูที่ภาษา การสื่อสารและประการ์ที่มี มีพี่อีกคนตอนนี้สนิทกันมาก สมัครเป็นพี่เลี้ยงเด็กเหมือนกัน เคยเป็นออแพร์มาเหมือนกัน แต่ทางเรือให้เป็นฝ่านประสานงานซะอย่างนั้น แต่เขาก็ตาถึงดี เพราะเหมาะกับพี่เขามากเลย แต่น้องอีกคนเคนเป็นออแพร์มาเหมือนกัน ตามผุ้เขียนมาสมัครแต่เขามีประการณ์แค่หนึ่งปี และไม่มีประสยการณ์ทำงานด้านไหนเลย เขาก็จับไปลงกิฟชอปขายของดิวตี้ฟรี บนเรือ

ตอนนั้นก็ใจจดใจจ่อ ว่าเมื่อไหร่งานจะมาคือ หลังจากเขารับเราแล้วก็จะเป็นช่วงเวลาของการเรียกตัวค่ะ ต้องบอกไว้ก่อนว่า ค่าใช้จ่ายในการเดินทางหรือเข้าทำงานครั้งแรกสูงเพราะเราต้องออกเองทั้งหมด ก็คือทยอยจ่ายสามครั้งให้ทางบริษัทฯ จัดการให้เรา แต่ตั้งแต่บอกไว้ข้างต้นว่า พี่เลี้ยงเด็กเป็นสตาฟ ฉะนั้นพอหมดสัญญาแรกกลับบ้านบริษัทออกค่าตั๋วให้ค่ะและสัญญาต่อ ๆ ไปเช่นกัน ( สบายไป ฮี่ๆ )

จากคุณ : กำแพงดอกไม้

เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 52 01:30:19

ความคิดเห็นที่ 1

การรอคอยที่ยาวนาน...

สามเดือนแรกทีรู้ว่าได้งานแล้วไม่เป็นอันทำอะไรเลยหาแต่ข้อมูล ถามคนโน้น คนนี้ว่าไปอยู่บนเรือแล้วจะเป็นอย่างไร การทำงานเป็นอย่างไรก็ไม่มีใครตอบได้ แม้แต่พี่ ๆ ที่บริษัทฯเองก็ไม่สามารถบอกได้ว่าจะได้เดินทางเมื่อไหร่ ช่วงแรกก็ไปทำสมุดเดินเรือไว้ก่อน เกิดมาก็ไม่เคยรู้ว่ากรมเจ้าท่าเขาอยู่กันตรงไหน ถ้าไม่ได้เพื่อนรักที่ตะลอน ๆ ไปด้วยก็คงไม่ได้มาถึงวันนี้ เขาว่าไว้มีเพื่อนดีเป็นโชคดีของเรา อยากจะบอกว่า ผู้เขียนไปทำสมุดเดินเรือตั้งแต่เดือนมกราคม และได้เดินทางในเดือน ตุลาคมค่ะแจ่มไหม๊หล่ะคะ นานได้ใจไปเลย ทำงานที่โรงแรมจนเขาจะโปรโมทให้อยู่แล้ว พ่อกับแม่ก็กดดันว่าไม่อยากให้ไปแล้วเพราะงานเริ่มลงตัวแล้ว แล้วก็ไม่ได้ลำบากอะไรถึงต้องไปทำงานไกล ๆ แบบนั้น แต่ทำยังได้หล่ะคะผู้เขียนพยายามมาถึงจุดนี้และรอมานานแล้วก็ไม่อยากให้เสียปล่าวจริง ๆ ลงทุน ลงแรงไปตั้งเยอะแล้วก็ต้องลองกันสักตั้ง

แล้วแต่จังหวะของคนจริง ๆ นะคะ บางแผนกเขารอแค่ สอง ถึงสามเดือนก็ได้เดินทางแล้ว แต่ปกติไม่เกินหกเดือน แต่ ผู้เขียนรอไป เก้าเดือน อึ้งกิมกี่ไปเลย มาได้รู้ตอนหลังว่าเอกสารที่ส่งไปทางสำนักงานใหญ่ที่ไมอามี่ มีปัญหาเลยทำให้การเรียกตัวและส่งใบจ้างงานมาให้ช้า และความวุ่นวายก็เริ่มมาตอนหนึ่งเดือนก่อนเดินทางค่ะ ตรวจสุขภาพ แจ้งกรมแรงงาน อบรมก่อนเดินทางที่ทางกรมแรงงาน ขอวีซ่า รอคิววีซ่า จัดกระเป๋า สถานฑูตก็แสบสันมากให้วีซ่าลูกเรือเรามาแค่ปีเดียว ไม่เป็นไร กลับไปขอใหม่ก็ได้ ทุกอย่างจนกระทั่งวันเดินทางก็วุ่นวายจนถึงสนามบินนั่นแหละค่ะ เห็นไหมค่ะไม่มีอะไรที่ได้มาง่าย ๆ หรอกเนอะ

สัญญาแรกพี่ ๆ ที่บริษัทฯจะส่งคนมาดูแลก่อนขึ้นเครื่องคือให้คำแนะนำว่าต้องทำอะไรยังไง เอกสารมากมายสารพัด ก็อธิบายทุกขั้นตอนว่าต้องแจ้งกรมแรงงานอีกครั้งก่อนเดินทางที่สนามบิน เหมือนกับการรายงานตัวเพื่อไม่ให้ผู้เขียนเอ๋อ มากไปกว่านี้ และได้ซึ้งในสัจธรรมว่าอย่าขนอะไรไปเยอะ เพราะสัญญาแรกของผุ้เขียนกระเป๋าเดินทางใบโตสองใบค่ะ และใบเล็กอีกหนึ่งใบตอนมาไม่เท่าไร แต่พอตอนทีถึงแล้ว เล่นเอาหอบเลยค่ะ เหนื่อยกับการเดินทางก็มากพอแล้วยังต้องมาขนกระเป๋าใบเขื่องอีก ฉะนั้นพยายามอย่าเอาอะไรที่ไม่จำเป็นไปนะคะ เสื้อผ้านี่ไม่ต้องเลย เพราะยังไงก็ต้องซื้อใหม่กันอยู่แล้วแถมทักวันก็ใส่แต่ยูนิฟอร์ม

ด่านอรหันห์ด่านแรกที่คือ ด่านตรวจคนเข้าเมืองที่ ซานฟรานซิสโก ค่ะ โอ้โหเพิ่งจะได้รู้ว่ากว่าจะได้เข้ามาทำงานให้เขานี่มันไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ เลย พอเจ้าหน้าที่เห็นวีซ่าของเราว่า เป็นลูกเรือเขาก็จะพาเราไปที่ห้องพัก หรืออีกออฟฟิศนึงที่มีเจ้าหน้าที่หน้าตาเหมือนยิ้มไม่ค่อยเป็นอยู่ให้กรอกเอกสาร (อีกแล้ว) ไม่คุ้นตา ไม่เห็นพี่ที่มาส่งบอกเลย ก็ตกใจมากเพราะคิดว่าเราทำอะไรผิดหรอ หรือว่าตัวจริงสวยกว่ารูปในหนังสือเดินทางจนไม่น่าเชื่อ ฮ่า ๆ

เอาหล่ะ เป็นไงเป็นกันกรอก ๆ มันลงไป เจ้าหน้าที่เห็นว่ามันงมอยุ่ได้เลยเอาเอกสารไปแล้วกรอกให้เราซะเลย (ขอบคุณค่ะ เห่อ ) ไม่งั้นอาจจะต้องรอจนตกเครื่องกว่าจะเสร็จ แล้วก็ถามว่า รู้ตัวไหมว่ามาทำอะไร และตำแหน่งอะไร ไปลงเรือไหน รัฐอะไร ก็ตอบไปตามที่ท่องจำมา จากนั้นเขาก็ประทับตาลงในหนังสือเดินทางให้ และก็เข้าประตูผู้โดยสารขาเข้าต่อไป รออีกกว่าครึ่งวันเพื่อไปไมอามี่ต่อ บินไปก็บินมาอยู่นั่นแหละ

การเดินทางเป็นแบบนี้ค่ะไม่ว่าจะไปลงเรือลำไหนคุณต้องไปโรงแรมที่ไมอามี่เพื่อเชครายชื่อของคุณก่อน และรับตั๋วเครื่องบินจากที่โรงแรมนั้น แล้วจากนั้นไปไหนก็ว่ากันอีกที ให้พักก่อนหนึ่งคืน บางคนยังไม่ได้พักเลย ไปถึงปุ๊ปได้ตั๋วแล้วไปสนามบินต่อเลย เฮ้อนึกแล้วยังเหนื่อยแทนเลยค่ะ ผู้เขียนได้พักสองคืนกับอีกหนึ่งวันโชคดีไปเพราะเรือยังไม่มาถังในวันนั้น เพราะช่วงนั้นเรือยังออกเดินทางอยู่แล้วถึงจะกลับเข้าท่าเพื่อมารับผู้โดยสารใหม่และลูกเรือใหม่นั่นเอง

จำได้ว่าครั้งแรก สัญญาแรกนั่งเครื่องบินประมาณสี่ลำได้กว่าจะถึงจุดหมายปลายทาง เหนื่อยมากค่ะ เหนื่อยสุด ๆ อยากจะโยนกระเป๋าทิ้งข้างทางมาก ๆ แต่ก็ไม่สามารถทำได้ ตื่นเต้น กลัว สับสนไปหมดพอได้ล้มตัวลงนอนที่โรงแรมที่ไมอามี่ก็หลับอย่างเดียวเลยรอ โฮศแฟมิลี่มารับ คือผู้เขียนโชคดีมากที่ตอนไปถึงที่ โรงแรมแล้ว ครอบครัวที่ผุ้เขียนเคยเป็นออแพร์ให้เขาก็มาหาค่ะ บินจากนิวเจอร์ซี่ เพื่อมารับเราไปเที่ยวในเมืองและเจอกัน กลับมาช่วงเย็นก็ไปถามที่ลอบบี้ว่า ราบชื่อมาหรือยังและตั๋วมารึยังก็ได้มาแล้วและต้องนั่งเครื่องแต่เช้าตรู่อีกสองไฟล์ท โอย ผู้เขียนเกลียดการนั่งเครื่องบินไปเลยค่ะ

ต้องกลับไปทำงานแล้วค่ะ แล้วจะมาเล่าให้ฟังต่อนะคะว่าการทำงานบนเรื่อ เป็นพี่เลี้ยงเด็กเป็นยังไงบ้าง

ฝันดีนะคะทุกคน

^-^

จากคุณ : กำแพงดอกไม้

เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 52 02:31:22

ความคิดเห็นที่ 2

รออ่านค่ะ

จากคุณ : siammeaw

เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 52 03:04:04

ความคิดเห็นที่ 3

แหม...กำลังสนุกเลย รีบมาต่อนะจ๊า จะรอค่า ^^

จากคุณ : April Fool Day

เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 52 03:24:36

ความคิดเห็นที่ 4

กำลังทำเรื่องเป็นออแพร์ อยู่พอดีเลยค่ะ ตอนแรกคิดว่า จะไปต่อ แคร์กิฟเว่อร์ที่แคนาดา
ทำงานบนเรือก็เป็นอีกทางเลือกนึง ที่ดีนะคะ

มาเล่าต่อนะคะ รอฟังค่ะ

จากคุณ : กาแฟเย็น (nestnaja)

เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 52 03:46:39

ความคิดเห็นที่ 5

รออ่านอยู่นะคะ เขียนได้สนุกแล้วก็น่าติดตามมากเลยค่ะ

จากคุณ : zeazamean

เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 52 12:55:34

ความคิดเห็นที่ 6

รออ่านค่ะ

จากคุณ : ก้าวไปตามใจฝัน

เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 52 13:02:07

ความคิดเห็นที่ 7

ไม่ทราบว่าเค้าจำกัดอายุไหมคะ

ไม่ทราบว่าเริ่มสมัครยังไงคะ ขอบคุณค่ะ

จากคุณ : ทราย

เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 52 18:03:55 A:58.172.10.203 X: TicketID:201589

ความคิดเห็นที่ 8

น่าสนใจค่ะ มารออ่านนะคะ

จากคุณ : may (mayistheone)

เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 52 21:28:51

ความคิดเห็นที่ 9

มารออ่านด้วยคนค่ะ

จากคุณ : Freedom of Life

เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 00:19:40

ความคิดเห็นที่ 10

เพิ่งรู้ว่าบนเรือ เค้ามีคนเลี้ยงเด็กให้ด้วย เคยนั่งเรือของดิสนีย์ที่ไปบาฮาม่า ขนาดเปิดเทอมแล้วเด็กยังเยอะมาก

จากคุณ : MC_Sand

เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 01:47:05

ความคิดเห็นที่ 11

แล้วค่าใช่จ่ายเท่าไหร่หรือค่ะที่สมัครในการไปทำงานบนเรือ.....แล้วจะต้องทำการสมัครจากเมื่องไทย หรือว่าจะต้องสมัครที่เมกาเลย
ไม่รู้ว่าจะต้องเตรียมเอกสารอะไรบ้างหากต้อง

จากคุณ : ผู้อยากรู้ (Tiwajung)

เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 52 01:03:51

ความคิดเห็นที่ 12

ขอโทษด้วยนะคะ ที่หายไปเพราะว่าเรืออกจากท่าที่แมกซิโกแล้วก็ต้องทำงาน เลยไม่ได้มาอัฟเดท เพิ่มเติมเลย วันนี้กลับมาที่ท่าเรื่อของอเมริกาแล้ว ได้เบรค สอง สามชั่วโมงเลย รีบเข้ามาเชค :)

จากคุณ : กำแพงดอกไม้

เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 52 02:14:12

ความคิดเห็นที่ 13

ตอคุณกาแฟเย็นค่ะ

ตอนแรกก็ว่าจะไป แคร์กิฟเวอร์นะ แต่ว่า ค่าใช้จ่ายสูงมาก ตอนนั้นเงินที่เก็ยมาจากออแพร ก็เกือบหมดแล้วเลยไม่อบยากจะกวนพ่อแม่แล้วอ่ะค่ะเลย มาทำเรือก่อนคิดว่าถ้าเบื่อเรืออาจจะไป แคร์กิฟเวอร์แต่ ข้อได้เสียแล้ว บนเรือได้ดีกว่าค่ะ

ตอบคุณทราย ค่ะ

ไม่เกิน 35 ปี นะคะแต่ว่าตอนนี้เพื่อนในทิมพี่เลี้ยงเด็ก มีสาวบัลกาเรียคนนึง อายุ 39 ค่ะ งงเหมือนกัน แต่หล่อนก็มาได้แล้ว แต่ทางคนไทยพี่ที่บริษัทฯ บอกว่า ไม่เกิน 35 ปีอ่ะค่ะ ต้องส่งเรซูเม่ไปให้ทางยริษัทจัดหางานนี้ก่อนค่ะ แล้วพี่เขาจะ เรียกไปสัมภาษณ์

คุณ Mc_Sand ใช่ค่ะ เพราะดิสนีย์เขามีแค่สองลำ พอเขาจองตั๋วกันได้ ก็ยอมโดดเรียนไปเที่ยวกัน เห่อ ๆ

คุณผู้อยากรู้
ผุ้เขียนจ่ายไปแล้วเกือบ 70,000 บาทค่ะ จำเศษไม่ได้จริง ๆ แล้วต้องสมัครผ่านทางบริทษัทที่เป็นตัวแทนจัดหาลูกเรือของเขาที่ไทยนี่แหละค่ะ หลังไมค์ถามก็ได้นะคะ เดี๋ยวจะกลายเป็น การโฆษณาไป กลัวโดนลบอ่ะค่ะ
แก้ไขเมื่อ 04 ก.ย. 52 02:31:47
แก้ไขเมื่อ 04 ก.ย. 52 02:30:02

จากคุณ : กำแพงดอกไม้

เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 52 02:20:50

ความคิดเห็นที่ 14

เหลือเวลาอีก 20 นาทีค่ะ จะพยายามอัฟเดทให้มากที่สุดแล้วกันคะ ขอบคุณมากเลยที่รอติดตามอ่านกันน้า ดีใจมากเลยถ้าเป็นประโยชน์อ่ะค่ะ

เก้าแรกบนเรือ....

หลังจากได้พักหนึ่งคืนที่ไมอามี่ก็ต้องตื่นตั้งแต่ตีห้า มีรถของโรงแรมไปส่งที่สยามบินค่ะ จากไมอามี่ ไปแอตแลนต้า จากแอตแลนต้าไป อลาบาม่า ก็จะมีรถมารอรับเราที่สนามบิน แค่โชว์คูปองที่ทางโรงแรมให้แนบมากับตั๋ว เขาก็ขะพาเราไปที่รถตู้พร้อมกับลูกเรือคนอื่น ๆ ที่มาเจอกันที่สนามบินปลายทาง และก็เดินทางไปพร้อมกัน เห็นไหม๊ค๊ะ แค่เดินทางก็เหนื่อยแล้วหล่ะ ใครที่ได้ขึ้นเรื่อที่ท่าอยู่ในไมอามี่ ก็โชคดีไปค่ะ ไปอีกนิดเดียวก็ได้ขึ้นเรื่อแล้ว

ด้วยความที่เป็นผู้หญิงก็จะมีแต่คนช่วยเหล่อเรื่องกระเป๋าใช่ไหมคะ แต่พอไปถีงท่าเรื่อแล้วตัวใครตัวมันค่ะ คือทุกคนก็ต้องพยายามเอาของ ๆ ตัวเองไปรอที่หน้าเรือ แล้วพี่ๆ ก็บอกมาบอกว่าทางใต้อ่ะไม่หนางหรอกไม่ต้องเอาเสื้อกันหนาวไปเลย แต่ตอนไปถีง มันยังหนาวอยู่เลยอ่ะพี่ ( ยังเจ็บใจอยู่เลยนะนี่ แง่ง ๆ -*- ) ตื่นเต้น มองซ้ายมองขวา ทุกสายตาจะหยุดมาที่เราเพราะเป็นเด็กใหม่ เพราะอะไร จะอธิบายให้ฟังทีหลัง ฮี่ๆ พอเขาเรียกตัวเข้าเรือก็ต้องกรอกเอกาสารมากมายและ ยื่นเอกสารที่เราแบกมาจากเมืองไทย คือ ใบจ้างงานที่สวยงามของ คานิวัล โอ.. ลืมบอกไปค่ะ ผู้เขียนทำแต่งแหน่ง แคมป์ คานิวัล ก็คือพี่เลี้ยงเด็กนั่นแหละค่ะ แต่เขาเรียกพวกเราว่า แคมป์ สั้น ๆ

ทุกอย่างผ่านไปอย่างทุลักทุเล เพราะกระเป๋าเจ้ากรรมที่เป็นภาระอย่างหนัก เจ้าหน้าที่ที่รับตัวเราบนเรือก็บอกว่าให้รอ หัวหน้ามารับก่อนนะ เขาจะมาอีก ห้านาที เราก็รอ หัวหย่าจะหน้าตาเป็นยังไงหนอ คิด ๆ ไปเรือย แล้วเธอก็โผล่มาแบบ งง ๆ ต่างคนต่าง งง แล้วก็หัวเราะ หัวหน้าคนนี้เป็นคนที่น่ารักมากถือว่าผุ้เขียนโชคดีที่ สัญญาแรก ครั้งแรกก็ได้พบกับเขาค่ะ

อ่า ต้องไปแล้ว คืนนี้จะมาต่อนะคะ เอาแบบยาว ๆ ทีเดียวเลย
ไปก่อนน๊า เดี๋ยวตกเรือ ^^"

จากคุณ : กำแพงดอกไม้

เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 52 02:52:31

ความคิดเห็นที่ 15

รออ่านต่อค่ะ

จากคุณ : ladystrawberry

เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 52 04:26:26

ความคิดเห็นที่ 16

ขอบคุณมากค่ะ อายุเกิน 555 แต่สนใจชื่อบริษัทจัง ไม่รู้ว่าที่ต่างประเทศมีไหม ถ้าไม่รบกวนเกินไป ขอความกรุณาส่ง ชื่อบริษัทมาที่ email ได้ไหมคะ gizphy@hotmail.com

ขอให้สนุกกะงานนะคะ เป็นประสบการณ์ที่ดีกะชีวิตเลยค่ะ ถือว่าได้ใช้ชีวิตคุ้มค่าเลยนะเนี่ย :)

จากคุณ : ทราย

เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 52 09:09:12 A:58.172.10.203 X: TicketID:201589

ความคิดเห็นที่ 17

น้อง กำแพงดอกไม้ เจ๊มารออ่านด้วยคนค่ะมาไวๆนะคะ เจ๊เคยไปกับ เรือ Century ของ Celebrity Cruises และก็ชอบมาก มีคนไทยทำงานอยู่ในเรือนั้นหลายคนเหมือนกันค่ะ

จากคุณ : Rinta

เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 52 13:58:05

ความคิดเห็นที่ 18

อยากทราบด้วยค่ะว่า ถ้าสนใจจะทำต้องติดต่ออะไรยังไงบ้างเหรอคะ จะบอกว่าจะให้ถามหลังไปไปก็ทำไม่เป็นค่ะ แหะๆ รบกวนช่วยส่งลิงค์ หรือเว๊บไซต์หรือเบอร์โทรของนายหน้าที่เมืองไทยให้หน่อยได้ไหมเอ่ย พอดีเราเคยสนใจทำงานบนเรือมาได้สักพักแล้วค่ะ แต่ก็ยังไม่ค่อยมีข้อมูล ขอบคุณล่วงหน้าค่า

อดีตออแพร์เหมือนกัน หุหุ

จากคุณ : oleannita (oleannita)

เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 52 16:15:50

ความคิดเห็นที่ 19

อ้าวลืมบอกอีเมล์ 555 oleannita@hotmail.com นะคะ ขอบคุณค่ะ

จากคุณ : oleannita

เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 52 16:16:40

ความคิดเห็นที่ 20

การมาเป็นพี่เลี้ยงเด็ก ทางเรือตั้งคุณสมบัติก่อนที่จะเข้ามาทำงานไว้สูงเหมือนกันค่ะ เพราะว่าแผนกนี้เป็นอะไรที่ละเอียดอ่อนมากเพราะเราต้องทำงานับเด็ก คือถ้าเป็นออแพร์มาก่อนก็ต้องอยู่สองปีเต็มถึงจะเข้าตากรรมการเพราะภาษาจะไม่มีปัญหาแล้วถ้าอยู่อเมริกามาสองปี ยังพูดไม่ได้ฟังไม่รู้เรื่อง เขาก็คงจะไม่จ้างอ่ะเนอะ

และประสบการณ์งานโรงแรมอีกไม่ต่ำกว่า หกเดือนหรือหนึ่งปี ที่เห็น ๆ จากเพื่อน ๆ ในทีมเดียวกันแทบจะทุกคนเลยเป็นครูมาก่อน ไม่ต่ำกว่าสองถีสามปีจากประเทศเขา บางคนก็จบปริญญาโทแล้ว แต่บางคนก็ไม่รู้มาได้ยังไง คือทำงานด้วยกันแล้วรู้สึกว่านี่เขาจ้างมาได้ยังไง คือ สำหรับคนไทยมาทำเรือเป็นคนมีการศีกษาส่วนมากสมัยนี้จบปริญญากันแล้วทั้งนั้น แต่พวกสาวสปา หรือพวกที่มากจากประเทศอังกฤษ ดูดีเนอะ มาจากอังกฤษแต่แบบยังไม่จบไฮสคูลกันเลย และคือมาทำเรือเพราะเขาไม่มีอะไรที่เขาทำได้ในประเทศของเขาอีกแล้ว ถึงมาทำกัน

ในทีมมีสองคนมาจาก เปรู โอ้โหว ไม่รู้ว่าผ่านมาได้ยังไง คุยกันไม่รู้เรื่องเลย แล้วหล่อนบอกว่า หล่อนเป็นครูสอนภาษาอังกฤษที่ เปรู ก็ไม่อยากจะสวนไปว่าซื้อมารึเปล่า ใบประกาศอ่ะ สงสารเด็กที่หล่อนสอนจริง ๆเพราะคุณเธอไม่รู้เรื่องเลยค่ะ (พูดไม่รู้เรื่อง) หัวหน้าบอกให้ไปเรียนภาษาที่ crew training center ก็ไม่ยอมไปบอกว่าไม่จำเป็น เพราะหล่อนเข้าใจและฉลาดมากพอแล้ว แต่ไม่เห็นเธอเข้าใจซักที

พูดอย่างเข้าใจไปอีกอย่างแล้วก็เข้าใจผิด แล้วก็ตีโพยตีพายไปฟ้องหัวหน้า แถมยังเป็นสาวเจ้าน้ำตา สร้างสารพัดเรื่อง โกหกก็เก่งคือพูดบ้านเราก็คือ สตอเบอรี่ไปเป็นปลาไหลเลยเวลาทำผิดแล้วโดยจับได้ ขอนอกเรื่องนิดนึงแล้วกันนะคะ เพราะเปรูคนนี้มีผลกับงานผู้เขียนมาก

ผู้เขียนเคยทะเลาะกับเขาครั้งนึงครั้งใหญ่ที่โดนหัวหน้าเรียกไปพบ เพราะว่าผู้เขียนเป็นคนที่ค่อนข้างเก็บความรู้สึกไม่ค่อยเก่งถ้าไม่ชอบ ไม่พอใจอะไร หน้าไปก่อนเลย แล้วประมาณว่าหล่อนขี้นเรือมาก่อนเรา เลยกะว่าจะข่มเราเหมือนที่ข่มคนอื่น ๆ ในทีม เพราะแทบทุกคนนี่สัญญาแรกเกือบหมดทั้งทีม นั้นคือ รวมพลกันเอ๋อกับงานแต่ใครที่มาก่อนก็จะเรียนรู้งานได้ก่อน แต่หล่อนไม่รู้ว่าผุ้เขียน เคยอยู่เรือลำนี้มาแล้วและกลับมาใหม่เหมือนสัญญาแรก หล่อนก็โชว์พลังเต็มที่ เราก็เฉย ๆ เก็บข้อมูลพอจับจุดได้ก็ทำตัวขวางโลกกับหล่อนมาก

หล่อนก็ไปฟ้องหัวหน้าเลย ฮ่า ๆ ทำอะไรไม่ได้ชั้นฟ้องอย่างเดียว ร้องห่มร้องไห้ว่าเพื่อน ๆ ในทีมไม่รักไม่คุยด้วย (ทำไมช่างไม่มองตัวเองเลยนะ ) ก็นิสัยดีเหลือเกิ้น เห็นแก่ตัวก็ที่หนึ่ง โกหกเป็นไฟ สร้างเรื่องเก่งกว่าผู้แต่งละครน้ำเน่าบ้านเราอีก งูพิษดีดีนี่เองแล้วใครอยากจะคบแล้วผู้เขียนไม่เคยยอมให้ หล่อน แถมยังพูดจากัดแบบเจ็บ ๆ ไปหลายครั้ง จนหัวหน้าเรียกพบ

การสนทนาเป็นดังนี้

หัวหน้า .... โอเค บอกมาซิ กำแพงดอกไม้ เธอมีปัญหาอะไร กับ เปรู

ผู้เขียน ... ไม่มีค่ะ ไม่อยากพูดอะไร ทั้งนั้นเพราะมันจะยาวแค่ไม่อยากคุยด้วย อยากอยู่ห่าง ๆ

เปรู .... ทำไมต้องพูดแบบนี้ด้วย ชั้นไปทำอะไรให้ ( เริ่มบีบน้ำตา) หัวหน้า ดูซิคะชั้ยนังไม่ได้ทำอะไรเลย ดูเขาพูดกับชั้นซิ เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรอ ชั้นแคร์เธอนะ (น่าน ไปได้ขนาดนั้น)

ผู้เขียน ... หึหึ ( แล้วก็ยิ้มเยาะๆ) เธอก่อเรื่องไว้เพียบเลย ที่รัก

หัวหน้า .... สีหน้าแบบนั้นหมายความว่ายังไง กำแพงดอกไม้ ทำไมแสดงท่าทีแบบนั้น ไม่ดีเลยนะ (ทำคิ้วขมวดใส่เรา)

ผู้เขียน .... ก็มันรับไม่ได้นี่คะ และที่ขำก็เพราะรู้ว่าสถาณการณ์จะเป็นยังไง แล้วก็เป็นอย่างที่คิดจริง ๆ ว่าเปรูเล่นละครได้ถึงบทบาทมากเลย ทำตัวอย่างกับนางเอกละครน้ำเน่าที่ประเทศชั้นเลย ก็เลยบอกหัวหน้าว่าไม่รู้ว่าคุณเธอบอกอะไรคุณไปบ้าง แต่ถ้าอยากรู้ให้เรียกเพื่อนในทีมมาถามรายตัวเลยแล้วกันเพราะว่า คน ๆ เดียวมีปัญหากับเพื่อนททั้งทีมได้ ก็ไม่ธรรมดาแล้ว

แต่แปลกมากเพราะผู้หญิงที่ทำงานบนเรือแล้วมาจากเปรู เนี่ยถ้าดีก็ดีเหมือนนางฟ้า นางสวรรค์เลย ต่ถ้าห่วยก็เหมือนยัย เปรูที่ผู้เขียนเล่าให้ฟังนี่แหละค่ะ ไม่ได้เป็นแค่เรือเดียวนะ ฟังจากเพื่อน ๆ ที่มาจากเรือลำอื่นก็โดนเหมือนกัน ริดเดช เปรู เป็นที่ลือลั่นมากผู้เขียนไม่ได้มาโชว์หรือรู้ทุกอย่างรวมทั้งตำแหน่งหน้าที่ของแผนกอื่น ๆ ในเรือนะคะ ผู้เขียนเป็นหนี่งในทีมของพี่เลี้ยงเด็ก ก็จะขอเล่าแต่ในส่วนของตัวเอง

เพราะอย่างคนเรืออย่างพวกเรามีกฏไว้ค่ะว่า " อะไรที่เกิดขึ้นบนเรือ ก็ให้อยู่แต่ในเรือ" ลึกลับดีใช่ไหมหล่ะ ฮี่ๆ แต่ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ต้องมาสัมผัสเองแล้วจะรู้ซึ้งอย่างชัดเจนไปเอง ถ้าผู้เขียนเอามาเปิดเผยหมด มันเหมือนไม่เคารพกันค่ะ ขอเล่าในส่วนที่สนุก ๆแล้วกันเนอะ

การที่เป็นสตาฟ ก็จะมีห้องอาหารแยกออกไปจากห้องอาหารลูกเรือ แต่ผู้เขียนเองก็ไม่ไปไหน ชอบไปนั่งทานปลาร้าเอย ลาบ ส้มตำ โอยน้ำลายสอ ที่พี่ ๆ คนไทยใจดี ใจบุญทำให้น้อง ๆ ทานคือถ้าไม่มาในห้องอาหารลูกเรือก็แทบจะไม่ได้เจอพี่ ๆ เขาเลยช่วงแรก ๆ แทบไม่รู้จักคนไทยเลย เพื่อนก็๋จะมีแต่ในทีม สาวยุโรป หรือพวกแดนเซอร์ และก็พวกสตาฟด้วยกัน คือถ้าไม่มาทานอาหารที่ห้องอาหารของลูกเรือเขาก็ไม่ได้รู้จักใครเลย ฉะนั้นนะคะ น้องใหม่ทั้งหลาย พยายามไปคุยกับพี่ ๆ คนไทยเขาบ้างไม่เสียหายอะไร ( อี่มด้วยฮ่า ๆ เห็นแก่กิน)

ถ้าไปทานแต่ห้องอาหารของสตาฟ ก็จะมีพนักงานเสริฟ คอยดูแลเก็บจานให้ อยากทานอะไรก็สั่งกับพวกเขาได้ทำนองนี้ ห้องนอนก็จะมีห้องน้ำในตัว แต่ลูกเรือจะเป็นห้องน้ำรวม ก็ไม่รู้ว่าเขาทำให้แตกต่างกันทำไม แต่สิ่งที่หน้าขำกว่าคือพวกลูกเรือนี่ รายได้มากกว่าพวกสตาฟอย่างผู้เขียนเป็นเท่าตัว แต่เขาเพียงแต่ต้องออกค่าตั๋วเครื่องบินเวลาจะมาทำงานและกลับบ้านเองเท่านั้น เดือนนึงพี่ ๆ เขาได้กันเหยียบแสนค่ะ

ง่วงแล้วค่ะวันนี้เป็นเวร รอบดึกพี่เลี้ยงเด็กค่ะ ตอนนี้ตีสองเกือบตีสามแล้ว เพิ่งเสร็จงานแต่อยากมาอัฟเดทต่ออีกนิดหน่อย ไปนอนก่อนนะคะ จะพยายามมาให้บ่อยที่สุดค่ะ และก็ขอบคุณน๊า ที่ติดตามอ่านกัน :)

จากคุณ : กำแพงดอกไม้

เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 15:45:14

ความคิดเห็นที่ 21

คุณ ทราย กับคุณ Oleannita

เราส่งอีเมลไปให้แล้วนะ ลองเข้าไปดูหรือลองโทรไปถามก็ได้นะคะ แต่มีไรก็ถามเราได้แต่ถ้าเข้าไปอ่านน่าจะอัฟเดทมากกว่า เรพาะผู้เขียนเองก็ไม่ค่อยได้เข้าไปอ่านเท่าไรเลย ฮ่าๆๆ

เจ๊ Rinta ขอบคุณนะคะที่มาตามอ่าน เคยได้ยินชื่อเรือค่ะแต่ได้ยินว่าคนไทยเรานี่ อยู่หลายเรือมาก ก็ทำไงได้ เขาชอบคนไทยนี่เนอะ อิอิ

จากคุณ : กำแพงดอกไม้

เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 15:58:14

ความคิดเห็นที่ 22

น้องกำแพงดอกไม้ เรือที่พี่ไปมีกุ๊กไทยด้วยนะเขาทำอาหารและแกะสลักน้ำแข็งเสียสวยงาม พี่ไปดูแล้วถ่ายรูปอาหาร พนักงานที่เค้าดูแลพี่อยู่รีบมาบอกเลยว่าเนี่ยกุ๊กที่ทำเนี่ยคนไทยเหมือนยูเลยนะ มีการมาอวดให้ฟังด้วย

ได้แต่ถ่ายรูปกินไม่ไหวเพราะอยู่บนเรือกินทั้งวัน ขนาดเที่ยงคืนเค้ายังเดินถือถาดอาหารมาเคาะประตูห้องเลยค่ะ

จากคุณ : Rinta

เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 52 04:20:19

ความคิดเห็นที่ 23

เข้ามาอ่านแล้วดูสนุกดีจังค่ะ

มาเล่าอีกน้า^^

จากคุณ : pikmy_sweety

เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 52 00:32:01

ความคิดเห็นที่ 24

ติดตามอ่านมาตั้งแต่วันแรกที่ตั้งกระทู้เลยค่ะ
กำลังปวดหัวอยู่ว่า ถ้าจบโครงการออแพร์แล้ว จะทำรัยต่อไปดี (ตอนนี้กำลังเตรียมตัวเป็นออแพร์ค่ะ) มาเจอเรื่องของคุณกำแพงดอกไม้แล้วน่าสนใจมากค่ะ รบกวนส่ง link ของ agency หรือรายละเอียดอื่นๆมาให้บ้างนะคะ ที่ towaupair@gmail.com

ขอบคุณค่ะ

จากคุณ : towaupair@gmail.com (gnek)

เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 52 16:37:44

ความคิดเห็นที่ 25

มารอฟังด้วยคนค่ะ

และอยากทราบว่าถ้าเป็นออแพร์หนึ่งปี
ไปสมัครที่เมกาเองเลยได้รึป่าวหรอค้า
และถ้าทำงานด้านบริการ
ถ้าเราเคยทำเป็นพาร์ทไทม์ ยังงี้โอเคไหมหรอค้า

อยากคุยด้วยจังเลยค้า
iamfatnfat@hotmail.com

ขอบคุณมากๆเลยค้าที่มาแบ่งปัน อิอิ

จากคุณ : ดาวสุกร

เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 52 19:12:02 A:58.8.191.251 X: TicketID:232225

ความคิดเห็นที่ 26

รบกวนขอข้อมูลด้วยคนค่ะ
aomy_aomy@เมลล์ร้อน.com
แล้วจะรออ่านเรื่องสนุกๆอีกนะคะ

จากคุณ : หัวหกก้นขวิด

เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 52 09:31:47

ความคิดเห็นที่ 27

เพิ่งค้นเจอว่าขึ่นกระทู้ใหม่
ตามไปค่ะ
แก้ไขเมื่อ 23 ก.ย. 52 22:27:38

จากคุณ : ป้าเต่า

เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 52 18:30:08

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป