 |
ความคิดเห็นที่ 39 |
เราไม่เปลี่ยนนะ ชอบให้เรียกยาวๆ สำเนียงแปลกๆเนี่ยแหละ เค้าจะได้จดจำเราได้ ว่านี่คืออิชื่อยาว :D
ตอนไปเรียนเมืองนอก ด้วยความที่คนไทยน้อย ทุกคนก็จะอึ้งกับชื่อและนามสกุลยาวเฟื้อยของเราก่อน แต่หลังจากอ่านให้ฟังแล้วก็ไม่มีปัญหาอะไรกันค่ะ ก็เรียกชื่อจริง นามสกุลจริงเราได้ เพราะไปอยู่เยอรมัน หลักภาษามันสะกดยังงัย ก็อ่านอย่างนั้นเลย (ดีนะพ่อแม่สะกดชื่ออังกฤษมาดี อ่านตรงตัว) แต่มีอ.อเมริกันสอน health อยู่คน ไม่เคยอ่านชื่อเราออกเลย ขนาดเราบอกเค้าแล้วว่าอ่านงัย เค้าเลยเชคชื่อเราโดยการมองหน้า
เช่น Bill, Mark, Nancy, Emily, ...เงียบไปนิดนึง yeah you are there (เราเอง), Nicole
แต่ชาติที่รู้สึกสงสารเวลาเรียกชื่อเราคือญี่ปุ่นค่ะ คือปกติื่ชื่อเราออกเสียงสามพยางค์ (หรือกึ่งๆสี่ เพราะเป็นสระ เอีย ฝรั่งจะออกแนว อิ-อาา) ด้วยความที่ภาษาญี่ปุ่นมันไม่ค่อยเอื้อต่อการอ่านภาษาต่างชาติ เวลาคุณญี่ปุ่นอ่านเลยต้องออกถึง 5 พยางค์เลยทีเดียว ^_^;; (ถ้าเค้าต้องอ่านนามสกุลด้วย จะลำบากขนาดไหนนะ..)
| จากคุณ |
:
shoebox of photographs 
|
| เขียนเมื่อ |
:
19 พ.ค. 53 12:12:38
|
|
|
|
|
