PANTIP.COM : H10017695 เจอเหตุการณ์คนไทยแซงคิวที่สนามบินสิงคโปร์ รู้สึกถึงความ...... [ชีวิตในต่างแดน]

ความคิดเห็นที่ 11

บางที เรื่องอย่างนี้ต้องให้เจ้าหน้าที่ที่ให้บริการร่วมด้วยช่วยกันครับ

จริงๆ แล้วคนไทยส่วนใหญ่ก็มีลูกเกรงใจและเคารพคนอื่นไม่แพ้ฝรั่งนะ เพียงแต่ว่าคนไทยไม่ค่อยกล้าตักเตือนหรือสะกิดเมื่อมีการทำผิดกติกา มิหนำซ้ำบางรายอาจจะเห็นคนอื่นทำได้ข้าก็ขอทำตามไปเลย

ช่วงเดือนเมษายนผมกลับไปเมืองไทย จองตั๋วรถไฟเชียงใหม่ลงกรุงเทพฯ ก่อนสงกรานต์ไว้นานแล้ว เปลี่ยนใจอยากจะเลื่อนการเดินทางก็เลยไปเข้าคิวยาวเหยียดเพื่อจะขอเลื่อนการเดินทาง คนที่เข้าคิวครึ่งต่อครึ่งเป็นคนไทยและฝรั่งอย่างมีระเบียบ ผมเห็นแล้วรู้สึกชื่นชมคนไทยกลุ่มนั้น โดยทั่วๆ ช่องจำหน่ายตั๋วมีช่องเดียว แต่ตรงกลางจะมีราวเหล็กเล็กๆ กั้นเพื่อให้ดูเป็นระเบียบว่า เข้าคิวด้านซ้ายมือ เมื่อเสร็จแล้วก็ exit ด้านขวามือ ดังนั้น ตรงด้านขวาโล่งโดยที่ผู้คนยืนเรียงคิวอยู่ด้านซ้ายมือ เช้าวันนั้นคิวยาวเหยียดมีระเบียบ ผมต้องกระดึ้บๆ เกือบครึ่งชั่วโมงกว่าจะมาอยู่ด้านหน้าได้ จู่ๆ ก็มีครอบครัวๆ หนึ่งพรวดพราวเข้ามาด้านขวามือยื่นเงินเข้าช่องขอซื้อตั๋วตู้นอนชั้น first class ตอนแรกผมบอกเขาว่าพี่ต้องต่อคิวนะ แล้วชี้ไปด้านท้ายคิว

"คุณเป็นเจ้าหน้าที่ที่นี่เหรอ?" คุณผู้ชายถาม เหมือนไม่รู้สึกรู้สาว่าตัวเองลัดคิว
"เปล่า แต่ผมเข้าคิวรอตั้งแต่เช้า"
"ก็ช่องตรงนี้ไม่เห็นมีคนเข้าคิว"
"นั่นเป็นช่องทางออกพี่"
"หัวหมอ" พี่คนนั้นไม่ตอบแต่พึมพัมเหน็บแนมว่าผมหัวหมอซะงั้น โกรธนะ...แต่ไม่โกรธเท่าที่ได้ยินพนักงานขายตั๋วหันมาถามหัวหน้าครอบครัวคนนั้นว่าจะเอาเตียงล่างหรือเตียงบน?? ผมโกรธมาก....!! โกรธจริงๆ... จึงขอลัดคิวคนที่อยู่ข้างหน้า(ซึ่งเป็นคนไทย)แล้วเดินไปพูดกับเจ้าที่ช่องขายตั๋วว่าจะออกตั๋วให้เขาได้ยังไงในเมื่อพวกเขาลัดคิว.....พี่ผู้ชายหัวหน้าครอบครัวก็เริ่มขึ้นเสียงกับผมโดยใช้สรรพนามเรียกผมว่า "เอี้ย"
"ไอ้เอีย!มรึงจะเอายังไง? มรึงอิจฉากรูเหรอ?"

ดูเอาเถิด? ลัดคิวคนอื่นแท้ๆ ...หาว่าผมอิจฉา? ผมหันไปบอกกับเจ้าหน้าที่ขายตั๋วว่าพี่ไม่ควรออกตั๋วให้คนลัดคิว มันไม่แฟร์สำหรับคนที่ยืนเข้าคิวรอตั้งแต่เช้า ตอนนั้นผมเริ่มสังเหตุเห็นคนไทยและฝรั่งบางส่วนน่ารู้ว่าอะไรเป็นอะไรแล้ว แล้วก็มีฝรั่งผัวเมียคู่หนึ่งเดินมาสมทบผมตรงช่องขายตั๋ว บอกเจ้าหน้าที่ว่าพวกเขาเข้าคิวนานแล้ว แต่ครอบครัวนี้มาซื้อตั๋วโดยไม่ยอมเข้าคิว ที่นี้แหละคนไทยอีกส่วนหนึ่งที่อยู่หัวๆ แถวก็เริ่มคล้อยตามกดดันเจ้าหน้าที่ ผมรู้สึกอุ่นใจที่ไม่ได้ยืนกระต่ายขาเดียวอยู่คนเดียว สงสารก็แต่ลูกสองคนและพี่ผู้หญิงภรรยาของพี่ผู้ชายหัวหน้าครอบครัวคนนั้น ภรรยาเขาพยายามเกี่ยวแขนเขาให้ไปเข้าคิว ตอนแรกเขาก็ดื้อดันด่าผมว่าผมอิจฉาบ้าง ผมหัวหมอบ้าง แต่เมื่อคนไทยและฝรั่งที่เข้าคิวก่อนหน้าพวกเขาเริ่มตำหนิ ท้ายที่สุดครอบครัวนั้นก็เปลี่ยนใจไปเข้าคิวที่ท้ายคิว

เจ็บใจที่สุดก็คือแต่พนักงานขายตั๋วนั่นแหละ ที่นั่งใบ้ทำปากอมสากไม่พูดไม่แนะนำผู้มาใช้บริการแม้แต่น้อย แถมยังจะออกตั๋วให้เขาหน้าตาเฉยโดยไม่เกรงใจคนเข้าคิวเอาซะเลย

ผมว่าคนไทยส่วนใหญ่เคารพในการเข้าคิว แต่ถ้าหากเห็นการลัดคิวแล้วประสบผลสำเร็จแล้ว พวกเขาจะทำตามด้วยแทนที่จะตักเตือนและทักท้วง.....พฤติกรรมอย่างนี้ก็เลยฝังลึกในสังคมไทยมานานพอสมควร ปัจจุบันนี้จะไปทักท้วงหรือตักเตือนสุ่มสี่สุ่มห้าก็ยิ่ง "เสี่ยงต่อชีวิต" ไม่น้อย ไปทักท้วงลูกท่านหลานเธอเข้าให้....อาจมีหวังได้รับผลตอบแทนถึงชีวิตก็ได้ บางทีการกล้าหาญทางจริยธรรมอาจจะนำมาถึงชีวิตก็ได้ในสังคมไทย ก้อ...เห็นๆ กันอยู่

จากคุณ : วัชรานนท์

เขียนเมื่อ : 13 ธ.ค. 53 01:04:27