ความคิดเห็นที่ 1 คิดเหมือนกันเลยคะ เบื่องานประจำ ปล** ไมได้มาเล่นนาน เดวนี้ หลังไมค์เค้าปิดแล้วเหรอคะเนี่ย จากคุณ : OMG (เจไมมาร์) เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 17:41:42

ความคิดเห็นที่ 2 ลาออกเลยครับ ผมสนับสนุน การบินไทยจะได้เหลือบุคลากรที่อยากทำจริงๆสักที จากคุณ : ส้มฉุน (DLC) เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 17:55:20

ความคิดเห็นที่ 3 แนนนำ สมัครทำงานภาคพื้นดินที่ต่างประเทศที่ใช้ภาษาอังกฤษดีที่สุดค่ะ จากคุณ : มนชิจัง เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 18:09:14

ความคิดเห็นที่ 4 เราเองอยู่อังกฤษ ตอนก่อนเราจะมาก็เป็นแบบคุณ เบื่องาน เบื่อทุกอย่าง อยากไปใช้ชีวิตเมืองนอก เพราะตอนสมัยเรียนมหาลัยเราเคยไป WAT ไปsummer แล้วสนุกมากก ติดใจมาก ไม่อยากอยู่แล้วเมืองไทย ตอนนี้ได้ทำงานที่นี่สมใจ เป็นงานที่ดีด้วย แต่งงาน ได้ใช้ชีวิตสมใจ แล้วยังไงล่ะ? ถามใจตัวเองตอนนี้ดันอยากกลับไปบ้านที่เมืองไทยซะงั้น! เพราะอะไรเหรอ คิดให้ดี เพราะชีวิตมันไม่ได้ดีไปกว่าตอนอยู่เมืองไทยซักเท่าไหร่หรอก ทำงาน เสียภาษี ไปเที่ยวบ้างตามโอกาส แต่ก็มีความสุขดี เหมือน 'เปลี่ยนที่ใช้ชีวิต' น่ะ ไม่ได้สนุกสนานอย่างที่วาดไว้ อากาศก็หนาว อาหารก็ไม่อร่อย เข้าใจเลยที่เค้าบอกว่า มาเที่ยว มาเรียน กับ มาใช้ชีวิต น่ะ feel มันต่างกัน เราอยู่เมืองไทยฐานะค่อนข้างดี มีทุกอย่างที่ต้องการ ทำกับข้าวก็ไม่เป็นมีพี่เลี้ยงทำให้ทุกอย่าง อยู่นี่เท่ากับศูนย์ เดินหิ้วถุง tesco ต๊อกๆ จะขาดแหล่ ไม่ขาดแหล่ มาอยู่อังกฤษแรกๆรับไม่ค่อยได้เลย ทำอะไรก็เหนื่อยมันทุกอย่าง พูดตรงๆว่าเมื่อก่อนเรากะแดะมาก ตอนนี้เราเปลี่ยนไปเหมือนเป็นคนละคนเลย พูดจารู้สึิกฉลาดขึ้นนะ ฮา ถ้าคุณจะมาใช้ชีวิต ก็เตรียมทำใจไว้เยอะๆ มันอาจไม่ง่ายเหมือนที่คิดไว้ มีสุขมีเศร้า มีโฮมซิกบ้างอะไรบ้าง มันก็คือชีวิต ดูท่าแล้วมันจะเริ่มต้นลำบากนะ แล้วคุณจะรับมันได้ไหม? หากคุณตัดสินใจจะมา ก็ขอให้โชคดี บุญรักษาค่ะ จากคุณ : A lucky dip,pls เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 19:08:55

ความคิดเห็นที่ 5 คิดเหมือนข้อความที่ 4 คะ.. บางทีสิ่งที่เห็นกับสิ่งที่เป็นก็ต่างกัน.. อยู่อังกฤษมา 9 ปี มองอะไรเปลี่ยนไปเยอะคะ โบว่าคนเราเหมาะสมกับอะไร สิ่งไหนต่างกันคะ เราไม่มีวันรู้จนกว่าจะได้สัมผัสมันด้วยตัวเอง อย่ากลัวเลยคะ ^^ จากคุณ : ค๊อปเตอร์ใบไม้ (arlendil) เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 20:31:25

ความคิดเห็นที่ 6 ผมอยากกลับไปอยู่เมืองไทย จากคุณ : ต้อย (half-and-half) เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 21:12:01

ความคิดเห็นที่ 7 เราว่าคนอยู่เมืองนอกจะเข้าใจอารมณ์คุณ คห. 4 ราวกับนั่งในใจท่านเลยนะคะเนี่ย เพราะตอนอ่านข้อความของคุณ จขกท. อิฉันคิดเหมือน คห. 4 นั่นแหล่ะ ว่าจะบอกแบบนี้   เชื่อไม๊คะคุณ ถ้าเล่าให้ใครฟังว่าเราอยู่มันสุขสบาย ขนาดไหน สบายในแง่ที่ว่า ไม่ต้องทำงาน ไม่ต้องคิดอะไร มีคนรักและดูแลอย่างดี แต่ขึ้นชื่อว่ามนุษย์ หาได้มีความพอดีไม่ ได้แบบนี้ก็อยากได้แบบนั้น คนในอยากออก คนนอกอยากเข้า สมัยทำงานตัวเป็นเกลียว หัวเป็นน๊อต อยู่เมืองไทย แต่ก็สนุก เฮฮา ตามโอกาสจะอำนวย  ไปทำงาน ได้รับการยอมรับจากที่ทำงาน มีความสามารถ มีความสุขตามอัตภาพ  แต่เรื่องให้อยู่บ้านเฉยๆ มีคนมาดูแล ก็ไม่เคยคิดในหัวมาก่อนนะ   วันหนึ่งจับผลัดจับผลู ต้องมาใช้ชีวิตอยู่เมืองนอกแดนศิวิไลซ์ที่หลายคนใฝ่ฝันหา กลับกลายเป็นว่า เวลาที่น่าจะสุขที่สุด สบายที่สุด กลับทำให้เรารู้สึกทุกข์ที่สุดในช่วงชีวิตเลย เพราะมันเปลี่ยนชีวิตเรามาก คนไม่เคยได้อยู่สถานการณ์คล้ายกัน ยากนักจะเข้าใจว่ามันทุกข์อย่างไร  เราทุกข์เพราะเราเคยทำงาน เคยมีชีวิตสังคมข้างนอก มาอยู่เป็นแม่บ้าน ถึงสามีจะรักและดูแลดีทุกอย่าง แต่มันก็ทดแทนสิ่งที่เราขาดหายไปไม่ได้ เราพยายามปรับตัวนี่เข้าปีที่ 5 แล้ว อาการอยากทำงานของเราไม่เบาบางลงเลย กลับทำให้เรารู้สึกอึดอัด   มันบอกไม่ถูก ดูแล้วน่าจะสุข แต่กลับไม่สุขเท่าที่ควรจะเป็น  เลยไม่รู้ว่าความสุขที่แท้จริงคืออะไร  ถ้าพูดแบบกำปั้นทุบดิน ก็คงเหมือนที่คนเขาพูดๆ กัน ทุกข์สุขอยู่ที่ใจเราทั้งสิ้น บลาๆๆ จากคุณ : ก๋าสะลองเงิน เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 21:18:50

ความคิดเห็นที่ 8 ****ทำไมมันซ้ำอ่ะ****  กดแล้วค้างนึกว่าไม่ไป กดซ้ำซะอย่างนั้น แก้ไขเมื่อ 26 เม.ย. 54 21:33:15 จากคุณ : ก๋าสะลองเงิน เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 21:19:18

ความคิดเห็นที่ 9 อ่านดูอายุยังไม่น่าจะเยอะ คุณอยากทำอะไร ก็ลองเลยค่ะ อยากเปลี่ยนอาชีพ  ก็เปลี่ยนเลยค่ะ เพราะถ้ารอไปถึงสี่ห้าสิบแล้ว   โอกาสที่คุณว่ามามันจะมีข้อจำกัดเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ จนในที่สุด คุณต้องยอมลดความใฝ่ฝันของตนเอง ขอแม้มีนิดเดียวคือ คุณต้องยอมรับความเสี่ยงนะคะ เหมือนจะกระโดดข้ามเขา  ไปเขาอีกลูก ถ้าเราไม่ลอง  มันก็ไม่รู้ว่าอีกฝั่งมีอะไรในกอไผ่บ้าง คุณเคยมาเที่ยว  มาแวะลงพัก ไม่กี่วัน กี่คืน บอกได้เลยว่า ชีวิตไม่เหมือนกับการมาอยู่ มาหากินเอาเอง เตรียมตัวให้ดีดีก็แล้วกันค่ะ เช่น เตรียมเรื่องเงินมาใช้จ่ายเยอะ ๆ หน่อยนะคะ   (เผื่ออะไรที่ไม่เป็นไปตามที่คาดคิดไว้ จะได้มีเกียร์ถอยหลังได้) เพราะเรื่องงานเสริฟอย่างที่คุณว่า  มันแลกกับสุขภาพจริง ๆ ค่ะ แต่จะบอกคุณว่า งานทุกอย่างก็แลกกับสุขภาพเหมือนกันค่ะ ต่อให้ทำงานสำนักงานก็เถอะ   หลาย ๆ คืน หลาย ๆ วันก็ต้องหอบมาทำ หรือทำทั้งวันหยุด วันพัก  .... งานแอร์ หมดกะ ก็หมดงาน ไม่ต้องหอบ ปัญหางานให้สางต่อ หรือไม่ต้องหอบงานที่ตกค้างมานั่งอดหลับอดนอน ทำต่อไปให้แล้วเสร็จ   บางงานก็เสี่ยงต่อสุขภาพมากกว่านั้นอีกนะคะ เช่น ทำงานเกี่ยวข้องกับสารเคมี  เครื่องจักร   คนไม่สบประกอบทางจิต ฯลฯ สารพัดสารเพที่ต้อง เอาสุขภาพเข้าแลก   ยังไม่นับงานที่ต้องทำกลางคืน นอนกลางวัน ทั้ง ๆ ที่รายได้ก็ต่ำกว่างานแอร์อีกเยอะ เขียนให้คุณอ่านนะ   ก็เพราะเห็นว่างานแอร์มันมีปุ่มเปิดปิด   หมดงานเที่ยวบิน  หมดกะ หมดเวร (ไม่ต้องเอาสมองไปใส่ใจ กับงานที่ยังคงค้างไม่เสร็จอยู่) คุณก็ไปกิน ไปเที่ยว ไปพักได้   รายได้ก็ไม่ได้ตกต่ำขนาดต้องรัดเข็มขัด   ถึงแม้จะจำเจ แต่ก็ใช่ว่างานอื่นจะไม่จำเจกว่า บางงานทั้งจำเจ ทั้งค่าตอบแทนต่ำ ทั้งสภาพที่ำทำงานก็อันตราย คนก็ต้องยอมรับ  เพราะไม่งั้นก็ไม่มีเงินมาแลกข้าวกิน เปลี่ยนประเทศก็ดีค่ะ  ได้เปลี่ยนรสชาติของชีวิตไปด้วย เป็นการเปิดโลกทัศน์ใหม่  มุมมองใหม่ และเผลอ ๆ ก็อาจจะเกิดการขอบคุณ อดีตงานทั้งหลายที่เคยเบื่อ เซ็ง กับเขามาก่อน ชีวิตจะได้อยู่อย่างที่เวลาแก่ขึ้น จะได้พูดได้เต็มปากว่ามีประสบการณ์มาครบทุกแง่ทุกมุม ถ้าจะปีนเขา  อย่าถามคนที่กำลังลงจากเขา คุณจะปีน ก็ตั้งหน้าตั้งตาปีนไปเลยค่ะ เตรียมอุปกรณ์ให้พร้อม  ดูทิศทางลม  เช็คสภาพอากาศ และก็เตรียมตัวกับสุขภาพของคุณให้พร้อมด้วยนะคะ ที่เหลือก็คือ "ใจ" ที่กล้าหาญเท่านั้นเอง ส่วนที่คุณจะเข้ามาในวีซ่าอะไร ก็คงต้องสมัครงานหาสปอนเซอร์ก่อนนะคะ ถ้ามาในฐานะแอร์กราวประจำลอนดอน ก็น่าจะมีช่องทางต่อยอดง่ายกว่าไปหาอาชีพใหม่ แต่ถ้ามาในอาชีพเสริฟตามร้านอาหารที่คุณว่า จะขอวีซ่าไม่ผ่าน   และไม่มีประโยชน์อะไรกับการที่จะมาลองแบบนั้น ด้วยวีซ่าที่ผิดประเภท เพราะผลได้จะไม่คุ้มผลเสีย หรืือถ้าคุณคิดจะมาในฐานะนักเรียน (ถ้ายังมีพลังอยู่) ก็น่าจะเป็นข้อเลือกที่ดี เพราะโอกาสจะขอวีซ่าได้เร็ว น่าจะสมประสงค์กว่าการไปสมัครงาน เพื่อหาสปอนเซอร์ในลอนดอนให้ได้ ขอให้โชคดี และสมปรารถนาในชีวิตนะคะ แก้ไขเมื่อ 26 เม.ย. 54 21:30:18 จากคุณ : บีพี เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 21:22:16

ความคิดเห็นที่ 10 เข้ามาชูจุกกูแร้ อีกคนว่า คนในอยากออก คนนอกอยากเข้าจริง มาเที่ยว มาเรียน แป๊บ ๆ แล้วก็กลับไทย เป็นอะไรที่สนุก ตื่นเต้น แปลกใหม่ ชอบอยากอยู่ต่อ คนที่เมืองไทย ที่ไม่เคยมาก็อยากมากัน คิดว่าสุขสบาย อะไรก็ดีไปทุกอย่างเลย ความคิดก็เหมือนกะเราที่แต่ก่อนยังไม่เคยได้มา แต่มาใช้ชีวิตอยู่เลย แตกต่างกันสิ้นเชิง หนาวก็หนาว จะทำอะไรก็มีแต่เสียตังค์ๆ ค่าครองชีพก็แพง มาใหม่ ๆชอบเทียบเป็นเงินบาท แล้วซื้อไม่ลง  อยากจะกินแบบที่อยู่ไทยก็ไม่มี ทำอะไรแต่ละอย่างไม่ราบรื่น ไม่ง่าย อีกสารพัด ปวดตับจริงๆ คิดถึงเมืองไทยมากๆๆๆๆ อยากจะกลับทุกวัน  แรกๆไม่เคยมาเมกา อยากจะมาใจจะขาด มาอยู่แล้ว ก็อยากกลับใจจะขาดเหมือนกัน จากคุณ : tle เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 21:46:29

ความคิดเห็นที่ 11 เห็นด้วยกับ ค.ห.4 อย่างแรงค่ะ ปีที่แล้วเรามา Work&Travel สนุกสนาน ลัลล้า ทำอะไรก็สนุกไปหมด เมื่อก่อนเคยคิด..โอ๊ย ชั้นอยากไปอยู่เมืองนอก เบื่อเมืองไทยๆๆ นี่แค่มาเรียนภาษาแค่ 3 เดือน เตรียมต่อโท..ใจร่ำร้องอยากจะกลับบ้าน อยากจะกลับไทย หมดความคิดอยากจะอยู่เมืองนอกแล้วค่าาา~ จากคุณ : >ปั่มปั๊มซัง< เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 21:59:00

ความคิดเห็นที่ 12 อยากกลับไปบินจังง แลกกันไหมคะ จากคุณ : น้ำชาใบเตย เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 23:18:17

ความคิดเห็นที่ 13 เราคงจะเคยลำบากซะจนชิน พอมีมีคนอุปภัมภ์ให้อยู่ดีสบายเลยรู้สึกไม่สบายใจ   อยากจะกลับไปอยู่ไทย ถึงแม้การเมืองจะบ้าๆบอๆ ใครเค้าว่าคุณภาพชีวิตต่ำ แต่เราก็รู้สึกว่ายังมีอะไรให้เราได้เลือกกินเลือกทำ   เราวางแผนไว้ เก็บเงินได้มากพอเืมื่อไหร่ จะกลับไปอยู่ไทยกัน คนในอยากออก คนนอกอยากเข้า จากคุณ : Cutie_May เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 54 00:54:33

ความคิดเห็นที่ 14 ลองมาเถิดแล้วจะรู้ความรู้สึกตัวเอง หลายคนก็มาอยู่ต่างประเทศแล้วไม่อยากกลับก็มีเยอะ ดูฮู๊ดสิ เยอะแยะ ไม่อยากอยู่แล้วก็ไม่รู้จะอยู่กันทำไมให้ลำบาก ทำการอะไรก็ยาก ไม่เคารพกฎแล้วจะแคร์โลกทำไม แล้วดันไปแนะนำพวกหูเบาว่าชีวิตนี้ฉันท์สิวิไลอลังการมาก เฮ่อ กลับบ้านก็ไม่ได้ เดี๋ยวไม่ได้กลับเข้ามาอีก อายขายขี้ปากชาวบ้าน(ทำไม???) ให้การผิดๆ มันน่านัก... เหล่านี้จะขี้โม้ว่าอยู่เมืองนอกน่ะดี เงินเยอะ งานยุ่ง เสิร์ฟน้ำก็อยู่ได้แล้ว กลับไทยไม่ได้งานเยอะ ข้ออ้างสารพัด จริงๆ ก็อยู่อย่างพม่าเขมรเข้ากรุงนั่นแหละ (ขออภัยไม่อยากจะ racist) และคนที่มาถูกกฎหมายสิ ต้องทำตามกฎหมาย มันถึงยุ่งยากลำบากเพื่อความสุขกายสบายใจ และได้ผลระยะยา่วคือเผื่อเกิดอะไรกะเมืองไทยก็จะได้มีที่รองรับ หรือ ผลบุญรัฐบาลตอนแก่ แต่กว่าจะได้สิ่งเหล่านี้มา ก็เซ็งเป็ดกันไปหลายฟาร์มเลยเหมือนกัน เหล่านี้ส่วนใหญ่ก็จะบอกว่าอยากกลับเมืองไทย แต่จริงๆ ไม่อยากกลับหรอก ขอไปเที่ยวพอ สู้มาอยู่ถึงนี้แล้วจะทิ้งง่ายๆ ไม่ได้หรอก เสียดายตาย... กลับไทยให้หายคิดถึงซัก 1 เดือน กินฟาดหมดตลาดตำบล สักพักเดี๋ยวก็บ่นอยากกลับบ้าน(เมืองนอก)แล้วเหมือนกัน เลือกเอาเอง จะเอาแบบไหน ที่แน่ๆ คือ ถ้าใจไม่สู้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ภาษาไม่คล่อง หน้าไม่ด้านพอ ไม่ใส่ใจในการเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ หรือ ไม่มีความพยายามก็ ดับแน่ๆ ร้องไห้หาพ่อหาแม่กันแน่ๆ เห็นอยู่ทุกปีไป จขกท ลองไปเถอะ ค้นหาตัวเอง ซักพักก็รู้เองว่าอยู่ที่ไหน เหมาะสมสำหรับตัวคุณเอง ฟังคนอื่นก็ได้หลายกรณี เอาไว้เตรียมใจเผื่อไว้นะคะ สู้ ๆ เน้อ *สะกดผิดบานเลย ขี้เกียจแก้แล้ว ขออภัยล่วงหน้าก็แล้วกันค่ะ... แก้ไขเมื่อ 27 เม.ย. 54 01:38:07 จากคุณ : Kryta (Kryta Ja) เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 54 01:36:41

ความคิดเห็นที่ 15 ไปสิแล้วจะรู้ ไม่ลองไม่รู้ เหอะๆๆ จากคุณ : ไปเลย เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 54 01:57:06 A:129.49.228.202 X: TicketID:101679

ความคิดเห็นที่ 16 อาชีพแอร์ จากเรื่องราวของคุณ มันสะท้อนอีกหลายเสียง ให้เด็กรุ่นใหม่ที่อยากทำงานแอร์ เอ๊ะอะ ก็เป็นแอร์ จบนิติ จบการอาหาร ก็ไปเป็นแอร์ เพราะเงินดี อาชีพแอร์ปัจจุบันไม่มีใครต้องการจะยึดเป็นอาชีพตาย ประเภทเกษียณ ปลดระวางตามวาระแล้ว..เพราะร่างกาย ไปเร็ว แถมการถามหาเรื่อง Career Paths ก็ยิ่งเป็นปัญหา เห็นด้วยรายได้ดี แต่รายจ่ายก็แยะตามไปด้วย.. เข้าใจความรู้สึกคุณเลย..สามีบ่นบ่อยนะ เรื่องการเป็นลูกเรือสมัยนี้ ยิ่งเข้าใหม่รุ่นนี้ ก็ต้องประเคนแอร์ รุ่นพี่ตามลำดับ ตั้งแต่ถือแฟ้ม เก็บเงินค่าทิป ทำโน้นนี่ ทำไปเถอะ อยากทำอะไรก็แล้วแต่ใจเลย..เรื่องการมาอยู่เมืองนอก ลองมาซิค่ะ คุณอาจจะมีโอกาสหวือหวาในชีวิตบ้าง แต่ละคนช่องทางชีวิตต่างกัน แต่ปสก.โดยรวมก็ตามพี่ ๆข้างบนนั่นแหล่ะ  มันแล้วแต่ประเทศ และการใช้ชีวิตของคุณด้วยนะ แต่งงานแล้วอยู่บ้าน หรือทำงานนอกบ้านหรือเรียน เหมือนพี่ ๆ คนไทยหลายท่าน อย่างดิฉัน หวือหวา เกินไป เหนื่อยค่ะ เที่ยวเหนื่อย กินเหนื่อย ผจญภัยเหนื่อย..ดิฉันอยาก สงบ สงบได้เดือนสองเดือน ก็เที่ยวอีก ตะลอนอีก ... จากคุณ : มาดามพันชั่ง เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 54 02:20:11

ความคิดเห็นที่ 17 ที่ชอบทำงานเมืองนอกเพราะเหตุผลเดียวเลยคะ มันเดินไปออฟฟิศห้านาที กลับบ้านทานข้าวกลางวัน อยู่ไทยต้องซื้อคอนโดถึงจะใกล้ออฟฟิศหน่อย แต่ถ้าเลือกได้เป็นคนขยันตื่นเช้าหน่อย หรือพร้อมที่จะกลับไปทำอะไรของตัวเองที่ไม่ต้องตื่นเช้า ก้ออยากอยู่ไทยที่สุดคะ แต่ถ้าจะลองมาก้อสนุกดีคะ ได้เที่ยวไปเรื่อยๆ แต่ต้องช่วยตัวเองเยอะคะ ถ้ามากับแฟนคุณก้อไม่น่ายากนะคะ เพื่อนเราเค้าไม่เก่งอังกฤษเค้าทำงานเมืองไทยเก็บเงินเพื่อไปเรียนภาษาและเสริฟไปด้วยที่ออส ก้ออีกประสบการณ์ในชีวิต อังกฤษไม่ได้ดีขึ้นมากเพราะมันบอกเจอแต่คนไทย แต่อย่างน้อยก้อได้ทำในสิ่งที่อยากทำและเก็บเงินไปในตัว จากคุณ : aggiegal เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 54 06:56:46

ความคิดเห็นที่ 18 ลองมาเที่ยวสักพักก่อนดีใหมคะ แต่ถ้ามาอยู่จะใช้วีซ่าอะไรคะ คงยากนะถ้าไม่มีงานประจำที่นี่ ถ้าอยากจะมาเสริฟร้านอาหาร ถ้าเป็นร้านอาหารฝรั่งก็ได้วันละประมาณ $100+  ร้านอาหารไทย $100- แต่ร้านไทยทำงานหนักมากนะคะ มากถึงมากที่สุด ร้านไทยต้องทำทุกอย่างไม่เหมือนร้านฝรั่ง แถมคนในร้านส่วนใหญ่ก็จะกัดจิกกันสุดๆ ค่ะ ทนอยู่ได้ก้ได้ ทนไม่ได้ก้ต้องออกค่ะ ,ลองมาเที่ยวพักผ่อนก่อนสักพัก เผื่อชอบไม่ชอบนะคะ เพราะตอนนี้คนที่อยู่ที่เมกาก้อยากจะกลับไทยกันทั้งนั้นค่ะ จากคุณ : very me เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 54 23:19:40

ความคิดเห็นที่ 19 เห็นด้วยกับคุณเติ้ล จากคุณ : pha-sea-pha เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 54 00:25:54

ความคิดเห็นที่ 20 ช่วงนี้เราร่ำๆอยากกลับไทยบ่อยๆ สองจิตสองใจ คิดถึงบ้าน คิดถึงครอบครัวเพื่อนฝูง คิดถึงชีวิตเก่าๆที่เคยใช้มาเกือบ30ปี แต่บางทีอ่านข่าวแย่ๆที่ไทยแล้วก็พาลไม่อยากกลับ ไม่อยากเห็นคนทะเลาะกัน ไม่อยากคิดมากกับราคาข้าวของที่แพงสวนรายได้ สามีเราก็ชอบประเทศไทยนะเขาเคยอยู่ประมาณหนึ่งปี แต่ถ้าจะให้ย้ายไปอยู่ถาวรเขาคงไม่ไป เพราะรับไม่ได้กับความเหลื่อมล้ำหลายอย่าง อยู่ที่นี่คุณภาพชีวิตมันดีก็จริง ที่สเปนค่าครองชีพไม่ได้สูงมากมายนัก อาหารการกินหลายอย่างถ้าไปซื้อมาทำกินเองก็พอๆกับราคาที่ไทย แต่เราเบื่อค่ะ เบื่อมากๆ บางทีก็เคว้งว่าเรามาทำอะไรอยู่ตรงนี้ มันไม่ใช่ที่ของเราสักนิด ทำไมเราไม่อยู่ใกล้พ่อแม่พี่น้อง พอบอกสามีเขาก็คิดมาก กลัวเราไม่มีความสุขกับการใช้ชีวิตที่นี่ เราไม่อยากให้สามีลำบากใจเพราะเขารวมถึงครอบครัวเขาก็ทำทุกอย่างเพื่อให้เราอยู่ได้และมีความสุข แต่ก็นะออกนอกบ้านก็เจอแต่ภาษาที่ไม่คุ้นผู้คนที่ไม่รู้จัก สังคมเพื่อนก็น้อย มีพี่คนไทยที่เราสนิทคนเดียวที่อยู่ใกล้ๆกัน แต่จะไปหาบ่อยๆก็เกรงใจครอบครัวพี่เขา ตอนนี้ก็ออกจากโรงเรียนสอนภาษามานั่งอ่านเองที่บ้าน เพราะใจไม่ไป สามีก็แสนดีไม่มีบ่นไม่มีว่า อดทนรอ ให้เราปรับตัวปรับใจพร้อมที่จะออกไปเรียนต่อ พยายามสนับสนุนกิจกรรมทุกอย่างที่เราเอ่ยปากอยากทำ เฮ้อออออ อยากกลับบ้านสุดๆ คิดถึงบ้าน คิดถึงชีวิตที่ไทย กว่าจะได้กลับคงต้องรออีกปีหน้า จากคุณ : จะเอาอะไรกับลมปาก เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 54 03:18:56

ความคิดเห็นที่ 21 อย่างที่หลาย ๆ ท่านพูดไปนะคะ เมื่อก่อนเราทำงาน ที่เมืองไทย เหมือน จขกท... รายได้สูง รสนิยมสูง ใช้แต่ของแพงๆ เพราะกลัวคนมองว่าไม่มีของเบรนด์เนม เงินเก็บได้น้อย ทั้ง ๆ ที่รายได้เกือบเดือนละแสน แต่เพราะต้องใช้ชีวิตให้แพงเข้าไว้ เสื้อผ้า นาฬิกา มือถือ อะไร ที่ซื้อต้องมีที่มา ตลอด..... ก็เครียดมาก เพราะไม่อยากอยู่เมืองไทยแล้ว เพราะไม่รักในงานที่ทำ ไม่มีความสุข มองไม่เห็นความก้าวหน้า ได้แต่เงิน แต่ไม่มีเกียรติ เห็นเพื่อนเป็นครู เป็นอาจารย์ก็อยากเป็น .. เลยอยากออก อยากหนีไปไกลๆ เลยจับพลัดจับผลู ได้แต่งงานมาอยู่อังกฤษ สามีเป็นคนอังกฤษ เราก็ไม่ได้ทำงานอะไร เพราะยังหาตัวเองไม่เจอ อยากกลับเมืองไทย มากกก อยากไปทำงานแบบเดิม เพราะงานหนัก เงินเยอะ เกลียดงาน แต่รักของที่เราจะสามารถใช้เงิยซื้อได้ เราอยากบอก จขกท ว่า จริงๆ แล้วคุณไม่ได้อยากมาอยู่เมืองนอกหรอก แต่คุณเบื่องานคุณ ไม่อยากทำ .. แต่จะบอกว่า น่าจะอดทนไปก่อน แล้วเริ่มเก็บเงินใหม่ การแก้ปัญหาด้วยการคิดว่ามาเมืองนอกเป็นสิ่งดี นั้นไม่ใช่ละ เพราะมันเหนื่อยมาก ชีวิตต้องทำทุกอย่างเองหมดเลยนะ ซื้อของเข้าบ้าน ไม่มีใครมาต่อโต๊ะ ต่อเก้าอี้ให้นะคะ เพราะค่าต่อแพงมาก .. ทุกอย่างแพงมากกกกกก จะมาทำงานร้านอาหาร คุณก็คงรับไม่ได้หรอก เพราะงานมันหนัก กว่างานแอร์ คุณเคยเดินสวยๆ เชิด ๆ เราเข้าใจ คุณมาตรงนี้ จะย่ิงเครียดกว่าเดิม อย่าเพิ่งออกจากจุดที่คุณยืนอยู่เลยค่ะ ลองปรับเปลี่ยนดีกว่า เพราะคุณเป็นแอร์มาสิบปี จะให้มาใช้ชีวิตอย่างคนทำงานหนัก หรือเด็กเสิร์ฟ คุณจะเศร้ามากๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : หวังดีจริงๆ เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 54 06:30:37 A:80.5.45.69 X: TicketID:302832

ความคิดเห็นที่ 22 TG เค้ามี Airline Representative ที่เป็นคนไทยอยู่ตามสนามบินต่างๆที่มีไฟลท์ของ TG นี่ค่ะ...ทำไมไม่ลองขอย้ายดูหล่ะค่ะ ไม่ต้องเดินทางต่างประเทศด้วยค่ะ อย่างที่สิงคโปร์จะมีคนไทย 2 คน ซึ่งจะทำงานส่วนใหญ่ที่ Office ของ TG นานๆจะแวะมาที่สนามบิน Changi เสียทีค่ะ Airline Representative  เค้าไม่บังคับหรือจู้จี้เรื่องหุ่นด้วยค่ะ ตัวใหญ่ดุจขุนเขาก็เป็นได้ค่ะ จากคุณ : Th( SG ) เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 54 10:01:30

ความคิดเห็นที่ 23 จขกท น่าจะมีประเทศให้เลือกเยอะ งานในสายการบินคงหาไม่ยากเกินไป ลองดูเลยครับ จากคุณ : Ter @ AFC เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 54 00:04:01

ความคิดเห็นที่ 24 อยากระบายเช่นกันค่ะ คิดถึงเมืองไทย อยากย้ายกลับไปอยู่เมืองไทยเร็วๆค่ะ แต่คงเป็นไปได้ยาก เอาใจช่วย จขกท นะคะ ถ้าเบื่องานมากๆก็ลาออก หางานอย่างอื่นทำค่ะ อย่างดิฉันตอนอยู่ไทยก็ทำงานส่งออกหน้าคอมเกือบๆ 5 ปี แล้วก็ลาออกไปเป็นออแพร์ค่ะ ไปเปลี่ยนบรรยากาศให้กับชีวิตดูบ้าง จากคุณ : sunisaogkim เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 54 01:39:44

ความคิดเห็นที่ 25 ผมอยากกลับไทยอีกคน เบื่อเมกา รู้สึกมันไม่สนุกสะดวกเหมือนอยู่เมืองไทย อาหารการกินก็สู้ไม่ได้ ห้างสรรพสินค้าที่ไทยก็รู้สึกว่าดีกว่า (คิดถึง The Mall บางกะปิ ของขายเพียบ ร้านอาหารก็เยอะ) อยู่เมืองไทยมีเพื่อนฟูงญาติพี่น้อง อยากกินลูกชิ้นปิ่งก็มีขายหน้าบ้าน อยากกินก๋วยเตี๋ยวก็มีให้เลือก ปั่นจักรยานไปโน่นมานี่สบายๆแถวบ้าน ผมว่าชีวิตที่เมืองไทยดีสุดๆ อยู่เมืองนอกต้องปรับตัวเยอะ ผู้คนบ้านเมืองก็มีหลากหลาย ผมว่าเมืองนอกเป็นที่ที่มาเพื่อทำงานเก็บเงิน เสร็จแล้วก็กลับใช้เมืองไทยดีที่สุด จากคุณ : Rennis เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 54 09:09:01

ความคิดเห็นที่ 26 จขกท. เองคร้า ขอบคุณทุก กท.นะคะ อ่านๆไปก็เห็นแต่ละคนอยากกลับเมืองไทยกันทั๊งงงนั้น คนอยู่เมืองไทยก็อยากจะไปเมืองนอก  นี่แหละหนาชีวิตของคนเรา ถ้าใครติดตามข่าวTG CREWจะทราบดีว่าช่วงนี้มันมีนโยบายพิเลนๆเพี้ยนๆออกมาให้ลูกเรือเครียดอยู่บ่อยๆคะ ท่าทางจะว่างกันมากนัก มันเลยทำให้ไม่น่าอยู่เสมือนแต่ก่อนแล้วละคะยิ่งอยู่ยิ่งเครียด หมดยุคขุดทองของที่นี่แล้วละคะ บ่นไปก็ท่าทางจะไม่มีใครเก็ต แต่ก็เอาเถิดคะ กะว่าจะทนอยู่รอรับน้องโบจนถึงต้นปีหน้าแล้วค่อยว่ากันอีกที แต่ยังไงๆก็ยังอยากทำตามที่ใจฝันไว้อยู่ดี Re..คุณหวังดี  ใครว่าเป็นแอร์นั้นสบายคะ?โดนจิกโดนโขกโดนใส่อารมณ์สาระพัด ชี้นิ้วให้ให้ยกกระเป๋า โธ๋ๆๆๆ คุณขาแบกมาได้ถึงเครื่องได้เสียขนาดนั้น ของๆตัวเองก็เก็บเองซิคร้าคุณขา ขืนดิฉันไปช่าวแบกกระเป๋าให้ทุกคน ทุกไฟร์ 1เดือนก็เตรียมจองเมรุให้ได้เลยคะ ก็ไม่พ้นคนใช้บนฟ้าอย่างที่ใครๆพูดดูถูกเหยียดหยามชัดๆนั่นแหละคะ ของบางอย่างมันไม่มีบนเครื่องดิฉันจะไปหาให้ที่ไหนคะที่นี่ไม่ใช่7/11นะคะท่านผู้โดยสารโปรดทราบ ได้เดินสวยๆสะใบปลิวเสริบข้าวเสริบน้ำตอนตี1ตี2ระหว่าที่คนปกตินอนเนี่ยเหร๋อคะเรียกว่าสบาย? เอ๋อออ!!! Re.. Th(SG) บังเอินไม่มีเส้นอะคะเส้นไม่ใหญ่พอที่จะสามารถข้ามกระโดดไปตำแหน่งที่คุณว่ามาได้พวกนั้นเขาคัดเลือ(เส้น)มาจากแผนกofficeคร้าคุณ ตำแหน่งแอร์/สจ๊วตเป็นตำแหน่งที่ต่ำต๋อยที่สุดในบริษัท การบินไทย ที่สุดแล้วละคะคุณขา จริงๆ(แต่ทำไม๊เด็กสมันนี้อยากจะมาเป็นนักนู๋??) Re... จะเอาอะไรกับลมปาก   แหม!!อย่างน้อยคุณก็มีสามีที่ดีและตามใจคุณนะคะอดทนอยู่ไปเถิดคะ  เป็นดิฉันจะขอเปิดร้านอาหารไทยเสียเลย5555 ขอสามีวันละ100-200EU ไปShopping ซื้อของเข้าบ้าน ต๊ายท่าทางจะมีความสุกเหลือหลาย Re...หวังดีจริงๆ  พูดยากนะคะ เข้าใจคะว่าทำงานเป็นแอร์นั้นเงินเยอะก็จริง(แต่ไม่เท่าสมันก่อนอีกต่อไป)ให้บ้านให้รถ แต่มันไม่มีความสุขเนี่ยซิคะสำคัญ จิงไหม ออกจากบ้านไปทำงานแต่ละทีเหมือนจะไปตาย เหงาเศร้าเครียดคิดถึงแฟน ใช่คะเบื่องาน..มากถึงมากที่สุดเลยอยากจะไปให้พ้นๆจากเมืองไทยยังไงเลยละคะไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ ทราบดีว่าต้องลำบากแตาดิฉันอยากจะใช้ชีวิตแบบมนุษยทั่วไปที่ไม่ใช่ตี1ต้องมาถ่างตาเสริบกว่าจะได้นอนถึงโรงแรมบ่าย2 หรือตี3ต้องตื่นมารูดบัตร์เพื่อเริ่มงาน สายแค่เพียง1วินาทีก็มีความผิด ความก้าวหน้าทางการงานในอนาคตก็มองแทบไม่เห็น บ่นคร้าวๆนะคะทุกวันนี้ที่ทนทำอยู่ ก็เพื่อที่จะพอหาค่าผ่อนบ้านก็เป็นอันจบ จริงๆคิดไปคิมาไม่น่าหาเรื่องซื้อใส่ตัวเลยไม่อย่างนั้นอาจจะลาออกไปแล้ว ติดก็ที่มีภาระผ่อนบ้านเนี่ยแหละคะ ติดประกาศขายมา6เดือนก็ขายไม่ได้เสียที เฮ้ยยย!! จากคุณ : SPF30 (SPF30) เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 54 16:02:16