ความคิดเห็นที่ 1 จะเป็นต่างชาติหรือคนไทยที่โตในต่างประเทศก็ไม่ต่างกันมาก   อย่าใจร้อนด่วนได้  ถ้าเขาทำท่ารอไม่ได้ก็ปล่อยไป คิดเสียว่าไม่ใช่คู่กัน  อย่าปล่อยให้ท้องก่อนแต่ง  หลายคนเพิ่งมารู้ว่าสามีซิติเซ่นเชื้อสายไทย มีประวัติยาวเหยียด ไม่สามารถขอวีซ่าถาวรให้ตัวเองได้ เลยต้องเลี้ยงลูกอยู่เมืองไทยคนเดียว สามีส่งเงินมั่งไม่ส่งมั่ง และไม่แยแสเลย อย่าเอาแต่คุย.....หัดสังเกตบ้าง เช่น เขาจะส่งอีเมล์หาคุณเฉพาะจากที่ทำงานเท่านั้น แปลว่ามีเมียอยู่ที่บ้าน เป็นต้น ยอมลงทุนทำ background check เสียหน่อย  จะได้รู้ว่าเขาเคยต้องคดีหรือมีปัญหาอะไรหรือเปล่า นอกเหนือจากเรื่องมีลูกมีเมียหรือยัง คนอเมริกันไม่สามารถขอวีซ่าถาวรให้คู่สมรสต่างชาติได้ทุกคนไป   ถ้าเขาเคยมีประวัติว่าทุบตีแฟน หรือเมียเก่า.... ทางโน้นแจ้งตำรวจ.... รีบบอกเลิกเลย เพราะนิสัยนี้แก้ไม่หาย และประวัติเก่ามีผลทำให้ขอวีซ่าถาวรให้คุณไม่ได้ ฐานะการเงินเป็นยังไง ถ้าทำงานไม่มั่นคง เดี๋ยวๆ เปลี่ยนงานเป็นว่าเล่น ก็อย่าเพิ่งไปหวังอะไรมาก การทำใบเขียวต้องใช้เงิน ต่อให้ทำเองโดยไม่จ้างทนายก็เถอะ  ถ้ารายได้ของเขาไม่พอที่จะเป็นสปอนเซ่อร์ให้คุณ ต้องไปพึ่งคนอื่นมาเป็นสปอนเซ่อร์ร่วม หากวันหน้าผิดใจกันจะลำบาก เข้าตามตรอกออกตามประตู  รักชอบกันจริงก็ให้มาหา มารู้จักพ่อแม่  คบกันนานพอที่จะตกลงปลงใจได้ก็ให้ทำเรื่องขอวีซ่าถาวรให้   อย่าบินไปแต่งงานด้วยวีซ่าท่องเที่ยว หรือบินไปเม็กซิโกแล้วลักลอบข้ามพรมแดน  อันนี้สำคัญ.. เพราะหากไปกันไม่รอด มีปัญหาเรื่องใบเขียว ถ้าคุณมาด้วยวีซ่าถูกต้องตามประเภท การทำเรื่องผ่อนผันจะง่ายกว่ามาก แต่ถ้าคุณไปแบบไม่ถูกกฏหมาย แถมสามีทิ้งๆ ขว้างๆ ไม่มีเงินทำใบเขียว ฯลฯ ปัญหาจะยากถึงยากมาก   มีคนไทยที่เป็นซิติเซ่นทำวิธีนี้คือลักลอบพาผู้หญิงข้ามมาจากเม็กซิโก ผลปรากฏว่าผู้หญิงตกที่นั่งลำบาก แต่งงานมาหลายปีแล้ว มีลูกด้วยกัน แต่ทำใบเขียวไม่ได้เพราะไม่มีเงิน สามีตกงาน ต้องไปเก็บผักผลไม้จากถังขยะของ grocery store มาทำกิน ฯลฯ ไม่ได้ขู่ให้กลัว แต่อยากบอกว่า ให้ใช้สมองนำทาง อย่าใช้อารมณ์และอย่าฝันหวาน การใช้ชีวิตในอเมริกา พศ นี้ไม่ง่าย ค่ะ จากคุณ : Lawanwadee เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 54 23:55:44

ความคิดเห็นที่ 2 ขอบคุณค่ะคุณ Lawanwadee หนูไม่เคยมีประสบการณ์รักออนไลน์ กับต่างชาติ(หรือคนไทยในต่างประเทศ)มาก่อนเ ไม่รู้ว่าคู่อื่นๆเค้าทำกันยังไงกันบ้าง ตอนนี้ก็ยังไม่ได้คิดไปไกลถึงขั้นแต่งงานค่ะ กำลังคุยๆกันอยู่ เอ่อแต่ทางฝ่ายนั้นก็มีพูดเรื่องจะขอแต่งงาน(ในอนาคต)บ้างแล้ว หนูก็เก็บมาสงสัยว่า ต้องคุยกันนานแค่ไหนถึงจะรู้จักนิสัยใจคอกันได้ เพราะใช้ชีวิตกันคนละประเทศ แทบจะไม่มีโอกาสได้เจอกันเลย แล้วมันจะลงเอยด้วยการแต่งงานกันได้ยังไง แล้วคู่อื่นที่เค้ามีรักออนไลน์กันเค้าทำยังไงเค้าถึงไปใช้ชีวิตครอบครัวกันได้ และข้อมูลที่คุณให้มาก็มีประโยชน์กับหนูมากๆเลยค่ะ ในแต่ละข้อ โดยเฉพาะเรื่องส่งอีเมลล์กับโทรศัพท์ เค้าบอกว่างานยุ่งมากๆ ไม่ค่อยมีเวลากลับบ้านไปก็เหนื่อย ต้องการพักผ่อนจะพักผ่อนอย่างเดียวไม่ใช้อินเตอร์เน็ทเลย เค้าเลยโทรหาหนุได้เฉพาะเวลาก่อนเข้างาน โทรคุยกันแป๊บนึงครึ่งชั่วโมงแล้วก็วาง วันศุกร เสาร์ อาทิตย์พี่เค้าหายไปเลยค่ะ แบบนี้เข้าข่ายน่าสงสัยว่าจะมีเมียอยู่ที่บ้านหรือเปล่าคะ แล้ว  background check ต้องทำยังไงบ้างคะ ติดต่อใครและค่าใช้จ่ายเท่าไหร่คะ ขอบคุณที่ให้คำแนะนำดีๆนะคะ จากคุณ : น้องจุ่น เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 00:41:23

ความคิดเห็นที่ 3 ของเราฉายไปหลายรอบแล้ว เขิน ๆ ที่จะเล่าซ้ำแล้วอ่ะ ^^ มานั่งรอฟังเป็นเพื่อนแล้วกัน ^^ จากคุณ : เป็นกำลังใจให้จ้า (คุณนายเหรียญบาท) เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 03:30:21

ความคิดเห็นที่ 4 ข้อมูลที่คุณลาวัลย์วดีให้มีข้อคิดที่ดีมากค่ะ ใช้แนะนำสาวๆที่กำลังมีแฟนทางอินเตอร์เน็ตได้เป็นอย่างดี คุณน้องจุ่น ที่คุณบอกว่า โดยเฉพาะเรื่องส่งอีเมลล์กับโทรศัพท์เค้าบอกว่างานยุ่งมากๆ ไม่ค่อยมีเวลากลับบ้านไปก็เหนื่อยต้องการพักผ่อนจะพักผ่อนอย่างเดียวไม่ใช้อินเตอร์เน็ทเลยเค้าเลยโทรหาหนุได้เฉพาะเวลาก่อนเข้างาน อันนี้ก็อาจเป็นข้อสงสัยก็ได้นะคะ ให้สังเกตุตามที่คุณลาวัลย์วดีแนะนำก็ได้ค่ะ อย่าเอาแต่คุย.....หัดสังเกตบ้าง เช่น เขาจะส่งอีเมล์หาคุณเฉพาะจากที่ทำงานเท่านั้น แปลว่ามีเมียอยู่ที่บ้าน เป็นต้น จากคุณ : redrose (rose_of_north) เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 04:40:22

ความคิดเห็นที่ 5 ตามที่คุณ Lawanwadee แนะนำเลยค่ะ ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณคุณLawanwadee ที่เคยช่วยเหลือตอบคำถามเรื่องปรับสถานะ ตอนนี้ส่งเรื่องไปสองอาทิตย์กว่าๆแล้วค่ะ สามีได้งานพอดี ส่วนรักทางไกลนั้นต้องใช้เวลาค่ะ ดิฉันก่อนหน้าที่จะย้ายมาอเมกานั้น เจอกับแฟนปีละครั้งสองครั้งเองค่ะ ศึกษานิสัยใจคอกันไป พอเห็นว่าโอเคแล้วก็ยื่นวีซ่าคู่หมั้นแล้วมาแต่งงานที่นี่ สรุปคือคบกันเกือบสองปีแล้วจึงยื่นเรื่องทำวีซ่า แต่ก่อนที่จะยื่นวีซ่านั้น ดิฉันได้จัดพิธีหมั้นที่ไทยก่อนค่ะ เพราะญาติๆแนะนำให้ทำ กันชาวบ้านนินทา เพราะตอนคบกันนั้น สามีดิฉันก็ไปเยี่ยมที่บ้านบ่อยๆ เอกสารการติดต่อทุกอย่าง ที่เน้นๆคือเอกสารการโทรเข้าหาเราค่ะ เพราะตอนสัมภาษณ์วีซ่านั้น เค้าดูตัวนี้ ส่วนเอกสารแชทดูแค่ผ่านๆ และมาอยู่ที่นี่ใช่ว่าจะสบายนะคะ มาแรกๆดิฉันร้องไห้ทุกวัน เพราะมันมีเรื่องที่ต้องเรียนรู้อีกเยอะ ขึ้นรถบัสไม่เป็นก็ร้องไห้ หลงทางก็เคยมาแล้วโดยที่ไม่มีโทรศัพท์ ที่สำคัญคือช่วงที่มานั้นเจอกับหิมะพอดีค่ะ เอาเป็นว่าลองศึกษานิสัยใจคอกันไปก่อนก็ได้ค่ะ โชคดีค่ะ จากคุณ : pierceFB เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 04:52:04

ความคิดเห็นที่ 6 เรื่องการทำ background check พี่ไม่เคยทำค่ะ ตอบตรงนี้ไม่ได้ ยาวเลยนะทีนี้ พี่เป็นคนนึงที่ใช้เว็บหาคู่เป็นเครื่องมือ เมื่อหลายปีมาแล้ว รักออนไลน์ให้ยึดหลักที่คุณ Lawanwadee แนะนำไว้ค่ะ ว่าใช้สมองไตร่ตรองให้มากๆ อย่าอยู่ในโลกความฝันและจินตนาการ ยึดหลักเหตุและผล น้องเคยพบกันหรือยัง บ่อยแค่ไหน พี่แนะนำจากประสบการณ์ส่วนตัวนะ มีทัศนคติที่เป็นจริง ผู้ชายไม่ว่าชาติไหนก็มีดีเลวและหลอกลวงปนกัน อย่าไปให้เครดิตว่าไม่ใช่ไทยแท้แล้วจะดีหรือมีอะไรพิเศษ (เคยเจอคำถามเรื่องหนุ่มแคนาดา สาวเจ้าเธอมีความคิดว่าฝรั่งเก่ง รอบรู้ไปหมด และดีไว้ก่อนแล้ว ห้ามไม่ได้ อธิบายก็ไม่ฟัง) ถ้าน้องตั้งใจหารักออนไลน์ ให้ใช้เว็บหาคู่ที่มีไว้เพื่อจุดประสงค์นี้โดยตรง ไม่ใช่เกี่ยวติดมาจากทางเอฟบุ๊ก หรือ อื่นๆ (หลักการสำหรับคนส่วนมาก) การตั้งใจหาเองทำให้เราเป็นฝ่ายรุกและรับกับสถานการณ์ได้ดี ไม่ใช่เล่นเว็บแล้วเจอโดยบังเอิญ แล้วให้คนอื่นเป็นคุมสถานการณ์หรือเล่นเกมกับเรา การเลือกเว็บ สมัยนี้สแกมเมอร์มีอยู่ทั่วไปและระบาดมากกว่าเดิม ต้องระวังและรอบรู้ ตั้งกฎเกณฑ์ไว้ ใครไม่ใช่ไม่เข้าข่าย ตัดทิ้ง ส่วนตัวพี่ที่ใช้มีคร่าวๆ คือ ไม่มีรูป ผ่านไปเลย โพรไฟล์ แยกกันอยู่ ตัดทิ้ง มีลูก ตัด(คนดีที่ไม่มีลูกติดหนะมีแน่นอน) สูบบุหรี่ก็ไม่ผ่าน แนวคิดส่วนตัว(กฎเหล็ก) พี่ไม่เลือกคนมีลูกติด เพราะผู้ชายดีๆ ก็ต้องรักลูกและดูแลลูกเขาอย่างดี ถ้าเมียเก่ายังมีชีวิตอยู่ ก็จะยุ่งกันไปอีก ไม่ใช่ความผิดและความรับผิดชอบเราที่ต้องมาทนตรงนี้ พอมาอยู่จริงๆ ยิ่งเห็นว่าปัญหาจากลูกติด เมียเก่า ฯลฯ มีแน่นอน ไม่มากก็น้อย แต่หากน้องจุ่นเลี่ยงไม่ได้ ก็มีวิธีจัดการ ปรับตัว รับมือ ทำใจ เป็นลำดับต่อไป ตอนเลือกคน อย่าใจดี ดูการงาน ถ้าไม่คิดมากตอนนี้จะไปคิดมากตอนหลัง ไม่สนุก เลือกได้ก็เลือกไปก่อน อายุ น้อยเกินไปก็ยังไม่อยากปักหลัก วุฒิภาวะไม่พร้อมจะมีครอบครัว มีเมีย ลูก ฯลฯ หากน้องอยากสร้างครอบครัว ในอนาคตคิดจะมีลูก คนอายุมากเกินอาจไม่อยากมีลูกอีก ดูความต้องการให้ตรงกันแต่แรก จากนั้นก็มีเรื่องย่อยๆ อีก เช่นศาสนา เป็นปัญหาไหม รูปร่างหน้าตา เราชอบที่เห็นไหม ที่สำคัญ ความต้องการ ไม่ใช่แอ๊บว่ามาหาเพื่อน เว็บหาคู่ก็มาหาคู่ เพื่อนในเว็บหาคู่ก็คือเพื่อนนอนไปเรื่อยๆ แต่ไม่ผูกมัด มีได้หลายคน หลายประเทศ พวกที่ต้องตัดทิ้งทันทีก็คือเขียนหาเราเมื่อจะมาเที่ยวไทย หรือล่วงหน้าแค่สองสามเดือน ข้อนี้หลายคนเตือนเยอะมาก เราก็รู้ว่าฝรั่งพวกนี้หาอะไร พวกคุยลามก หยาบคาย ตัดทิ้ง หวานเลี่ยนรักตั้งแต่คำแรก อีเมลล์แรก ตัดทิ้ง ฝรั่งอาศัยในเมืองไทย อย่าไปเล่นด้วยนะ เราไม่ทันเขาหรอก ปล่อยให้คนอื่นจัดการเขาดีกว่า แต่ข้อมูลเหล่านี้สามารถโกหกกันได้ทั้งหมด ต่อไปก็คือ เลือกคัดมาเฉพาะคนที่เข้าเกณฑ์ เริ่มแรกติดต่อด้วยอีเมลล์ก่อน หากใครไม่เขียนเลย อยากแชทอย่างเดียว ก็ควรตัด พวกที่แชท และอยากออนแคมฯทั้งวัน ไม่ลงทุนเขียนเกี่ยวกับตัวเองเลย ส่วนใหญ่จะแชทกับหลายคน ยกเว้นพวกสแกมเมอร์นะ ส่งมายังกะเขียนรายงาน แต่ก็มีสำนวนเฉพาะ ให้เสิชอ่านเรื่องของสแกมเมอร์ด้วยค่ะ ใครเข้าเกณฑ์ก็เลือกมาไว้ที่ไพรเวทแชท สร้างทางเลือกไห้ตัวเอง แรกๆ คุยกันเรื่องทั่วไปเพื่อให้ทราบทัศนคติ เรื่องครอบครัว การงาน ท่องเที่ยว ฯลฯ อย่าไปคุยกับคนๆ เดียวและเทใจให้ใคร เพราะหากเราคิดไปเอง หรือเชื่อตามคำผู้ชาย เราก็เริ่มหลุดจากโลกความจริง บอกชอบแนวคิดของคนอื่นได้ แต่ไม่ใช่บอกรัก และบอกว่าฉันเป็นแฟนกับเธอแล้วนะ จองแล้วนะ แล้วมีอกหัก หึงหวง ทะเลาะฯ ทั้งๆ ที่ไม่เคยเจอหน้ากันเลย หรือไม่รู้ความจริงของกันเลยก็ว่าได้ ยึดหลักความจริงไว้ให้มากๆ ค่ะ เราไม่ล้อเล่นกับความรู้สึกคนอื่น ก็ไม่ให้คนอื่นทำกับเรา ให้เป็นตัวเอง มีหลักการ และอย่าไปคิดว่าต้องเอาใจและพยายามทำให้ผู้ชายรัก วิธีทำและข้อสังเกตต่างๆ ให้ยึดตามที่คุณ Lawanwadee แนะนำไว้นะคะ คำถามที่ว่า นานแค่ไหนจึงจะลงเอยกันได้ เรื่องนี้ขึ้นอยู่กับคนสองคน ว่าที่ผ่านมาทำความรู้จักกันดีแค่ไหน หากคนเราจะปกปิดโกหก สร้างเรื่อง สร้างภาพให้ตัวเอง นานแค่ไหนก็ดูไม่ออกหรอกค่ะ จนกว่าจะมีเหตุให้เรื่องแดง ให้พิสูจน์จากหลักฐาน สังเกตการกระทำ พี่ขอพาสปอร์ตมาเช็คก่อน บอกว่าหย่าก็ขอใบหย่าด้วย ต้องใช้เวลา เวลาพิสูจน์หลักฐาน และความต้องการที่แท้จริง เมื่อพอแล้วเรารู้เองค่ะ รักออนไลน์ รักทางไกลมีจริง แต่สิ่งเหล่านั้นเป็นแค่สื่อและบันได มันจะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อได้เจอตัวตนกันจริงๆ แล้วเท่านั้น ให้ระลึกข้อนี้ไว้ ความรู้สึกดีๆ หรือรู้สึกรัก ก่อนเจอตัวกันนั้น มันเป็นความคิดไปเองของเรา เป็นรักในจินตนาการ เรียกว่าเรารักความคิดของตัวเองก็ว่าได้ค่ะ เพราะเจอตัวกันแล้ว อาจไม่ใช่อย่างที่คิดไว้ หรืออยู่ๆ ไปไม่ใช่แล้วก็มี ถึงอย่างไรก็ไม่เชื่ออะไรไปหมดค่ะ หลังจากอีเมลล์หาบางครั้ง และคุยโทรศัพท์กับพี่ทุกวัน จนถึงวันหนึ่งเราก็รู้ตัวเอง ว่าอยากรู้จักคนๆ นี้มากไปกว่านี้ คือเจอตัวจริง เป็นเวลาราวๆ เกือบปี ก็ตกลงเจอกัน ก่อนเจอพี่ก็มีเงื่อนไขเยอะพอสมควร ไม่แนะนำให้นัดเจอแหลก ใครมาก่อนเจอก่อน เราทำแบบนี้ฝรั่งก็ทำแบบนี้เช่นกัน สุดท้ายก็กลายเป็นคบเล่นๆของจริง เงื่อนไขพี่คือ หากเจอหน้าแล้วไม่ชอบตั้งแต่แรก ก็บอกลาแล้วเดินจากกันไปเลย (แนะนำที่พักให้) ตอนเจอกันนี่สำคัญมาก เพราะหากเราไม่มองอะไรตามจริงก็โดนจินตนาการบังตา ละเลยโอกาสที่จะรู้จักตัวตนที่แท้จริงของอีกฝ่าย ข้อแนะนำที่สำคัญ ถ้าตกลงคบกันเป็นแฟน ก็พากันไปตรวจเลือด เรื่องนี้มีข้อเตือนใจให้เห็นบ่อยครั้ง แม้รู้ผลว่าปลอดภัยก็ต้องป้องกันให้ดีทั้งสองฝ่าย ถ้าไม่สะดวกใจ ก็ปัดไป ฝรั่งรอจนวันแต่งงานได้นะคะ ถ้าไม่มีฤกษ์ตกลงจะแต่งงานจริงจัง อย่าเพิ่งพาฝรั่งไปพบครอบครัวนะคะ เราอยู่ในสังคมไทย สิ่งที่เราทำ เราจะอยู่กับมันตลอดไป หนีไปไหนไม่ได้ สิ่งที่ไม่ควรทำคือ ครั้งแรกที่เจอกัน ไปหาผู้ชายที่ต่างประเทศ เพื่อความปลอดภัยของเราเองเป็นหลักค่ะ นั่นเป็นข้อแนะนำ บางส่วนเท่านั้น จากความคิดเห็นส่วนตัว สำหรับคนที่คิดหารักออนไลน์ รายละเอียดปลีกย่อยมีอีกเยอะมากกกก และไม่จำเป็นต้องเหมือนกันแบบนี้ ยุคสมัยเปลี่ยนไป ใช้วิจารณญาณก็จะรู้เอง กระนั้นก็ตาม แม้พิสูจน์ ใช้เวลา รอบคอบ และใช้สมองสุดๆ แล้วก็ผิดพลาดได้ ต้องทำใจและเผื่อไว้สำหรับทางเลือกอื่นด้วย อย่าเพิ่งปักใจว่าหนุ่มไทยอเมริกันคนนี้จะเป็นคู่ชีวิตเรา น้องบอกไม่ค่อยได้เจอกัน แล้วเขามีปัญหาเรื่องโทรหา (ยากลำบากก็ยังพยายามโทรเลยค่ะถ้าอยากโทรหา) แต่พูดเรื่องแต่งงาน พี่สรุปเลยว่าเหลวไหล คำว่าเป็นแฟน แต่งงานกัน น่าจะเอาไว้ใช้ควบคุมให้น้องทำตามใจเขามากกว่า ต่อให้เขาพูดจริง น้องคิดว่าจะใช้ชีวิตร่วมกับคนที่ไม่รู้จักกันจริงๆ ได้อย่างไร อย่าหาข้อแก้ตัวให้ผู้ชาย ท่าทางไม่ค่อยดี มันไม่ใช่ในตอนนี้ก็ไม่ใช่ในที่สุด ความเป็นสุภาพบุรุษของผู้ชาย มันเป็นสากลนะคะ ไม่มีข้อยกเว้นพิเศษให้กับใคร การแต่งงานเป็นแค่จุดเริ่มต้น คนที่รักเราเกินร้อยอยู่กันก็มีปัญหา ต้องปรับตัวสารพัด แล้วคนไม่มีพื้นฐานความรักต่อกัน รู้จักกันไม่ดีพอ คงรอดยากหรือประคองชีวิตคู่อย่างลำบาก หากดูแล้วไม่มีใครเข้าเกณฑ์ ก็อย่าได้ฝืน นับถือตัวเองว่าเราก็มีศักดิ์ศรี อยู่คนเดียวก็ไม่เป็นไร หรือไม่แน่ เนื้อคู่น้องอาจเป็นใครก็ได้ ในชีวิตจริง ที่ไหนสักแห่ง น้องจุ่นน่าจะอยู่เมืองไทยใช่ไหมคะ ถ้าอยู่ที่ต่างประเทศ เช่นที่แคนาดา หรือเมริกา ก็มีอีฮาร์โมนี่ ที่คนนิยมใช้กัน ขอให้โชคดีนะคะ จากคุณ : อาการเซ็งระยะสุดท้าย เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 05:06:46 A:68.151.12.183 X: TicketID:257835

ความคิดเห็นที่ 7 เรื่องของพี่ต่างจากเคสน้องจุ่น แต่หวังว่าจะมีประโยชน์บ้าง จากคุณ : อาการเซ็งระยะสุดท้าย เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 06:34:11 A:68.151.12.183 X: TicketID:257835

ความคิดเห็นที่ 8 ขอบคุณพี่ อาการเซ้งระยะสุดท้าย สำหรับคำแนะนำนะคะ หนูไม่เคยแชทหาแฟนหรือเข้าตามเว็บหาคู่อ่ะค่ะ ก็เลยไม่มีประสบการณ์มาก่อนว่าพวกรักออนไลน? เค้าเป็นยังไงกันบ้าง เคยมีแต่คุยกันแบบเพื่อน(เพื่อนจริงๆ)ในเว็บ penfriendsค่ะ แต่ก็คุยแค่ไม่กี่คน เป็นคนเอเชียที่อยู่ในต่างประเทศ อันนั้นคือคุยกันแบบเพื่อนจริงๆเลยค่ะ ก็เฮฮากันไป แต่คุยแบบหาแฟนนี่ยังไม่เคยค่ะ เพิ่งมีครั้งนี้ครังแรกและก็เพิ่งคุยกับ ผช.คนนี้คนแรก เพราะเจอกันโดยบังเอิญค่ะ เค้าขอแอดfacebookเข้ามาค่ะ ตอนแรกๆก็คุยทักทายกันปรกติ แต่หลังๆเริ่มไม่ปรกติ พี่เค้ามาจีบและขอคบเป็นแฟน ก็คุยกันมาระยะหนึ่งแล้วประมาณหกเดือนแล้ว ทั้งในfacebook อีเมลล์ แล้วเค้าจะโทรมาคุยอาทิตย์ละสามสี่ครั้ง ก็คุยแบบจีบๆกันไป ทีนี้เค้าพูดเรื่องวางแผนในอนาคตขึ้นมา หนูก็เลยเกิดความสงสัยว่า การที่เราจะใช้ชีวิตเป็นครอบครัวเดียวกันมันจะเกิดขึ้นได้ยังไง ในเมื่อเพราะเราอยู่กันคนละประเทศ เราแค่คุยกันอย่างเดียว มันใช้อะไรเป็นการตัดสินเรื่องนิสัยใจคอ การใช้ชีวิตว่าคนสองคนจะเข้ากันได้จนเป็นครอบครัวเดียวกัน ก็เลยนึกไปถึงคู่อื่นๆว่า เค้าทำยังไงถึงไปแต่งงานกันได้ คุยกันแบบไหนเหรอ ถึงรู้จักตัวตนที่แท้จริงของกันและกัน เพราะเท่าที่เห็นมาหลายคู่คุยกันแค่ปี หรือสองปีเจอกันไม่กี่ครั้งก็ไปแต่งงานกันแล้ว แล้วมาเทียบกับคู่เรา อืมมันจะเป็นยังไง แล้วอีกอย่างที่หนูกังวลคือ เราอยู่กันไกลก็ไม่มีโอกาสรับรู้เรื่องราวเชิงลึก ของคนที่เราคุยอยู่ด้วยได้ คือเราไม่มีโอกาสรู้เลยว่า นิสัยใจคอลึกๆแล้วเป็นยังไง การงานมั่นคงดีมั้ย  เค้ามีเมีย แฟน คู่ขา อยู่ที่ประเทศตัวเองมั้ยฯลฯ หนูค่อนข้างคิดมากเลยค่ะเกี่ยวกับกรณีนี้ จะตัดใจเลิกคุยมันก็กระไรอยู่ เพราะอยู่เมืองไทยมาตั้งแต่เกิด ผู้ชายไทยก็ไม่เคยมาแลเรา อุตสาห์มีคนเห็นใจมาทอดสะพานให้แล้ว แก้ไขเมื่อ 30 ก.ย. 54 07:19:40 จากคุณ : น้องจุ่น เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 07:12:14

ความคิดเห็นที่ 9 พี pierceFB ต้องใช้เอกสารเรื่องประวัติการการโทรเข้าออก กับข้อมูลเรื่องการแชทด้วยเหรอคะ ตอนแชทกันหนุไม่ได้เก็บข้อมูลอะไรไว้เลยค่ะ มีแต่อีเมลลที่ส่งหากันแค่นั้นเองค่ะ จากคุณ : น้องจุ่น เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 07:18:40

ความคิดเห็นที่ 10 เดาว่าน้องจุ่นไม่เคยเจอตัวเขามาก่อน และเจอกันทางเอฟบุ๊ก พี่ไม่ได้อคติกับสื่อตัวนี้ แต่เขาไม่ได้มีไว้หาคู่หาแฟน แม้ว่าบางคนจะรักกันและแต่งงานเว็บนี้ก็มี มันสะท้อนให้เห็นว่าเขาไม่ได้ตั้งใจมาหาแฟน เจอในเอฟบุ๊กก็แอดไว้ จีบไป สาวๆ ที่ไม่ได้ตั้งใจหาแฟน หาคู่ จะไม่ได้ระวังตัวและหาความรู้เรื่องนี้มาก่อน เป็นที่ชื่นชอบ พิเศษของชายบางกลุ่ม ความจริงจังและจริงใจเต็มร้อยพี่ให้สิบคะแนนค่ะ พี่ถึงได้บอกว่าหากเราไม่ใช่คนเริ่มก็จะกลายเป็นผู้ตั้งรับ อาจไม่ทันเกม ผลก็คือน้องจุ่นไม่รู้ความจริงเกี่ยวกับตัวเขาเลย นอกจากที่เขาบอกเท่านั้น พี่เห็นว่า ความตั้งใจเขามีน้อย ความเอาใจใส่ที่มาจีบ ก็ไม่พอที่จะเรียกว่าเป็นแฟนนะคะ ที่สำคัญยังไม่เคยเจอกัน อย่าให้ใครเอาคำว่าแฟนมาทำให้เราสับสนหรือปิดโอกาสตัวเองนะคะ แอดทางเอฟบุ๊กหมายถึงไม่ลงทุนด้วยนะคะ เพราะเว็บหาคู่ผู้ชายต้องเสียเงิน ลงประวัติ(จริงปลอมก็ว่าไป) เรื่องทำนองนี้เวลาแนะนำหรือเตือนกัน พี่จะมองแง่ร้ายไว้ก่อนนะคะ เราจะได้ไม่เสียใจ แต่ถ้าดีก็แล้วไป ดีไป เขาอาจจีบและเก็บแฟน พูดเรื่องแต่งงานกับสาวหลายคน เอาไว้เจอกันตอนมาเที่ยวไทยหรือเปล่าคะ ไม่ไว้ใจค่ะ ขอเป็นแฟนเพราะผู้หญิงคิดกับคำนี้ยังไงผู้ชายเขารู้ค่ะ ขึ้นต้นอะไรก็ได้ลงท้ายก็บอกว่า เอาน่า เราเป็นแฟนกันแล้ว อีกหน่อยก็จะแต่งงานกัน พฤติกรรมคุยไม่นานแล้วบอกอยากร่วมชีวิต แต่งงาน มันทำให้พี่นึกถึงสแกมเมอร์อีกแล้ว ต่อให้เขาไม่ใช่ คะแนนก็ไม่ดีขึ้นมาเลย คนไม่เคยเจอกัน เรียนรู้นิสัยกัน ทำความรู้จักกันให้ดีพอ มาเจอกันแล้วแต่งงานยุคนี้มันยังไงล่ะ พี่แนะนำนะ น้องจุ่นอย่าไปคิดสับสนกับคนๆ นี้ค่ะ ความจริงเขาเป็นอย่างไรเราก็ไม่รู้จัก ความคิดน้องถูกต้องแล้ว ที่ว่าคนไม่เคยคบกันมาพูดเรื่องแต่งงานมันเป็นไปไม่ได้ในชีวิตจริง ถ้าหากตกลงเป็นแฟนแล้วก็ขอถอยลดระดับความสัมพันธ์ (ภาษาดาราไทย)เหลือแค่เพื่อน เพราะคำว่าเพื่อนทำให้น้องคุยกับใครๆ ก็ได้อย่างสบายใจ ไม่คิดมาก ไม่เป็นทุกข์ ไม่ต้องไปคิดว่าจะตัดเขาหรือไม่ตัด เอาเป็นว่าให้ความสำคัญเรื่องนี้น้อยลง หากเขามีความจริงใจกับเรา เขาจะต้องใช้ความพยายามเองค่ะ บอกไปเลยว่าใช้เวลา และการกระทำเป็นเครื่องพิสูจน์ จากคุณ : อาการเซ็งระยะสุดท้าย เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 08:14:35 A:68.151.12.183 X: TicketID:257835

ความคิดเห็นที่ 11 พี่มองว่าผู้หญิงสวยทุกคนนะ แต่ต่างกัน โดยเฉพาะคนที่มีความสุขกับตัวเอง คนนั้นสวยที่สุด คนมองก็รับรู้ถึงความสุขไปด้วย น่าอยู่ใกล้ ถ้าน้องจุ่นเบื่อเป็นผู้ตั้งรับ อาจลุกขึ้นมารุกบ้างก็ได้นะ จากคุณ : อาการเซ็งระยะสุดท้าย เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 08:30:32 A:68.151.12.183 X: TicketID:257835

ความคิดเห็นที่ 12 ขอจากแฟนได้จ้า ทางอเมกาเค้าจะมีการเซฟไว้หมดเวลาโทรเข้าออกหาเราค่ะ ให้แฟนเซฟไว้ เผื่อวันข้างหน้านิสัยใจคอไปกันได้ดี อาจจะได้ใช้ตอนยื่นวีซ่าค่ะ แต่ถึงยังไงก็ใช้เวลาศึกษากันนะคะ จากคุณ : pierceFB เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 09:07:27

ความคิดเห็นที่ 13 เห็นด้วยกับคุณLawanwadeeค่ะ รักทางไกลของเรานะ -เป็นคนไทยเหมือนกันแต่ไปอยู่อเมริกามา 10ปี(ไปเรียนและทำงาน) -รู้จักเพราะเป็นเพื่อนของแฟนเพื่อน(ก็ทราบbackgroundพอสมควร) -ช่วงแรกก็คุยทางเมล/msnกันไป---->จากนั้นก็โทรคุย/คุยskype -เขาบินกลับเมืองไทยมาเยี่ยมครอบครัว---->เลยเจอกัน -เราบินไปอเมริกาพร้อมครอบครัวเราไปเจอเขา -ก็สลับกันบินไปๆมาๆแบบนี้ เจอกันปีละ 3-4 ครั้ง/ครั้งละ 2-3อาทิตย์ -พอผ่านไป 2 ปีนิดๆก็แต่งงานจ้า -วางแผนว่าจะอยู่อเมริกาสัก 5 ปีแล้วกลับมาอยู่ไทยถาวรเพราะครอบครัวเราต่างอยู่ที่นี่(และเขาก็ไม่อยากไปอยู่ที่นู่น) -ขณะนี้เราก็บินไปๆกลับๆไทยอเมริกาเพราะคิดถึงบ้านจ้า จากคุณ : chloe เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 11:13:07 A:101.109.219.177 X: TicketID:303896

ความคิดเห็นที่ 14 เคยเจอสถานการณ์คล้ายๆกันค่ะ คุยมาตั้ง 3-4 ปี เสมอต้นเสมอปลายตลอด แต่สุดท้ายเค้าก็มีแฟนที่คบกันมานานแล้ว แถมกำลังจะแต่งงานกัน แค่อยากจะบอกค่ะว่าเดี๋ยวนี้มันดูออกยากจริงๆ เพราะไม่ได้อยู่ด้วยกัน อีกฝ่ายจะพูดยังไงให้เราเชื่อก็ได้ อ้างได้สารพัด เราแค่ระวังใจระวังตัวเราให้มาก อย่าเผลอทุ่มไปหมดก็พอค่ะ ถ้าอยากจะลองศึกษาไปเรื่อยๆ ก็เผื่อใจไว้ว่า ถ้าผิดหวังขึ้นมาตัวเรานั้นจะไม่เสียหาย หรือเสียใจกับสิ่งที่ผ่านมาค่ะ จากคุณ : เด็กหญิงตลอดกาล เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 11:16:18

ความคิดเห็นที่ 15 อืม จากประสบการณ์ที่พวกพี่ๆเขียนมา สรุปว่า เวลากับความจริงใจเท่านั้นที่จะช่วยพิสูจน์ ขอบคุณทุกความเห็นนะคะ ใครมีอะไรอีกมาเขียนได้นะคะ จากคุณ : น้องจุ่น เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 11:47:31

ความคิดเห็นที่ 16 ของพี่ก็รักทางไกลนะคะ ต้องอาศัยความไว้ใจและเชื่อใจล่ะ สำหรับพี่เราเจอกันตอนที่พี่ไปเรียนที่อเมริกาค่ะ คบกันได้ 2 ปี พี่ก็ต้องกลับเมืองไทยก็คุยกัน แล้วตกลงกันว่าเราจะคบกันต่อ แล้วสร้างอนาคตร่วมกัน ก็พยายามมาเจอกันค่ะ 2-3-4 เดือนที แล้วต่อโอกาส และการงานจะเอื้ออำนวย ของพี่เรียกว่าแทบไม่ได้คุยโทรศัพท์กันเลยค่ะ อาศัยอีเมล์เป็นหลัก แล้วก็มี IM บ้างถ้าเวลาและโอกาสได้ อาศัยว่าเราเคยรู้จักกันตัวเป็นๆ ทำให้เรารู้นิสัยกัน ส่วนอนาคตจะเป็นตามที่เราหวังไว้มั้ย ก็คงต้องให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ความตั้งใจ ตั้งมั่นของพี่ทั้งสองคน สำหรับน้องจุ่นถ้ายังไม่เคยได้เจอกัน หรือคุยกันออนไลน์ ก็คงต้องเพิ่มความระมัดระวังให้มากขึ้นค่ะ คนเรารู้หน้ายังไม่รู้ใจกันเลย นี่ยังไม่เคยเห็น ไม่เคยพบ ยิ่งต้องเพิ่มเป็นสองสามเท่า ความรักไม่ใช่เรื่องง่าย และไม่ใช่เรื่องยาก หลายคู่ พบกันออนไลน์ แต่งงานกันก็มีมาก มีปัญหาหลอกลวงกันก็ใช่น้อย เช่นกัน พบตัวกันจริงๆ คบจนแต่งงานก็มาก เลิกรากันก็มาก ที่สำคัญ จริงใจต่อกัน แต่ต้องมีสติค่ะ จากคุณ : angieสีฟ้า เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 14:09:07

ความคิดเห็นที่ 17 รักของเรา เป็นรักทางไกลที่ไม่รีบร้อนอะไรค่ะ ทำตัว ประพฤติตัว้หมือนคบกับคนไทยทุกอย่าง เจอกันที่นู่นค่ะ. เรากลับมาก็ยังติดต่อกันสม่ำเสมอ เค้ามาหาเราบ้าง มาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเรา. เชื่อใจกัน ให้เกียรติกัน สำหรับเรายังไม่รีบแต่งค่ะ ยังมีสิ่งทีาอยากทำอีกตั้งหลายอย่างค่ะ จากคุณ : aimeramm เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 14:50:50

ความคิดเห็นที่ 18 รักของเรา เป็นรักทางไกลที่ไม่รีบร้อนอะไรค่ะ ทำตัว ประพฤติตัว้หมือนคบกับคนไทยทุกอย่าง เจอกันที่นู่นค่ะ. เรากลับมาก็ยังติดต่อกันสม่ำเสมอ เค้ามาหาเราบ้าง มาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเรา. เชื่อใจกัน ให้เกียรติกัน สำหรับเรายังไม่รีบแต่งค่ะ ยังมีสิ่งทีาอยากทำอีกตั้งหลายอย่างค่ะ จากคุณ : aimeramm เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 14:51:06

ความคิดเห็นที่ 19 ขอบคุณพี่ๆทุกคนนะคะ หนูยังไม่เคยเจอกันค่ะ แค่คุยกันในเมลล์ เห็นหน้ากันใน facebook และโทรคุยกันเป็นหลักค่ะ เค้าก็บอกว่า ปลายปีจะมาHolidayที่เมืองไทย เค้าจะมาขอเจอ ครอบครัวหนูด้วยค่ะ ก็ไม่รู้ว่าพูดจริงมั้ย แก้ไขเมื่อ 30 ก.ย. 54 15:26:57 จากคุณ : น้องจุ่น เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 15:24:51

ความคิดเห็นที่ 20 ออกตัวก่อน อยากให้กิฟ คุณ อาการเซ็งระยะสุดท้าย มาก ๆ แหมมม เสียดายจัง ที่คุณไม่มีอมยิ้ม คุณเตือนสติได้ดีมากเลยค่ะ อิชั้นเองก็เคยมีรักทางไกล แบบไม่ตั้งใจด้วย เหตุเกิดเมื่อสามสี่ปีที่แล้วตอนได้โน้ตบุ๊คมาใหม่ ๆ ช่วงทำโปรเจ็คต์จบ กลุ่มอิชั้นใช้สไกป์ติดต่องานกันขะมักเขม้น ปกติแล้วไม่เคยรับแอดคนแปลกหน้า แต่อยู่ ๆ ก็มีเด้งดึ๋งขึ้นมา ด้วยความรีบร้อนเพราะกำลังทำงาน พิมพ์งานไป คุยงานในสไกป์ไป ไม่ได้สังเกตว่าตัวเองกดรับแอดเค้ามา เพราะว่าตอนนั้นเค้าก็ไม่ได้พิมพ์คุยอะไรมาด้วย จึงไม่ได้สนใจ วันต่อมาเค้าเซย์ฮัลโหลทักทายมา อิชั้นยังงุนงง มาได้ยังไงหว่าา เอาก็เอาวะ ลองคุยดูสักตั้ง ถ้าลามกมา แม่จะด่ากราดเชียว แต่ผิดคาด นอกจากจะไม่ลามก หรือบอกรักตั้งแต่ประโยคแรก หรือขอเป็นแฟนหลังคุยกันไปได้ห้านาทีแล้ว ยังทื่อมะลื่อด้วย (ดูอาการออกว่าอยากจีบ แต่จีบไม่เป็น) ถามทื่อ ๆ ชื่ออะไร ทำงานอะไร เรียนอะไร แล้วก็ชวนคุยบลา ๆ ๆ อิชั้นเลยออกตัวว่า อิชั้นต้องทำงานกลุ่มนะ ไม่ได้มีเวลาว่างมาคุยอะไรเยอะแยะ ถ้าอยากรู้อะไรก็ถามทิ้ง ๆ ไว้ละกัน เดี๋ยวว่างแล้วจะมาตอบ แล้วอิชั้นก็ลืมไปเลย ไม่ได้สนใจ จนเสร็จประชุมกลุ่ม กลับมาเปิดดู ยาวเป็นหางว่าว !! พ่อเจ้าประคุณ .. จะเอาประวัติส่วนตัวอิชั้นไปพิมพ์ขายเรอะ ? เยอะอย่างไปแล้วนะ เป็นอย่างนี้แทบทุกวัน สังเกตเวลาแล้วดูเหมือนจะเป็นช่วงเลิกงาน และเสาร์-อาทิตย์จะเยอะเป็นพิเศษ สุดท้ายไม้ตาย อิชั้นบอกว่าทุกคำถามที่คุณถามอิชั้นมา ให้ตอบเรื่องของตัวเองมาด้วย สองวันผ่านไป .. เค้าบอกว่าส่งให้แล้วผ่านอีเมล์ ได้รับหรือยัง อิชั้นก็งงมันคืออีเมล์อะไรล่ะ (แอบคิดในใจ เอาแล้วไง สแกมแน่ ๆ จะมาไม้ไหนล่ะเนี่ย) พอเปิดดูถึงได้รู้ อุแม่เจ้า .. มันคือคำถามที่เค้าเคยถามเรามาตั้งแต่แรก ๆ จนถึงคำถามล่าสุด (ฮาได้อีก พ่อคุณทูนหัว) อิชั้นก็เลยเริ่มมั่นใจ อีตานี่คงจะตกหลุมพรางของเราแล้วแน่ ๆ (ฮ่า ๆ) อิชั้นเลยไม่รีรอ รุกทำประตูด่วน เพราะดูท่าแล้วรออีตานี่จีบ ชาตินี้เราคงไม่ได้เป็นแฟนกันแน่ ๆ อิชั้นเริ่มที่ .. เธอวางแผนจะมาเที่ยวเมืองไทยบ้างรึเปล่า เค้าก็บอกว่าก็อยากมา แต่ไม่เคยมาเที่ยวแถบเอเชีย ถ้าได้มาก็คงจะเป็นครั้งแรก ตื่นเต้นมาก เธอจะแนะนำที่พัก ที่เที่ยว ที่กินให้ได้หรือเปล่า คนไทยพูดภาษาอังกฤษได้ทุกคนหรือเปล่า บลา ๆ ๆ ไอ้เราก็ เอ๊ .. มันท่าจะเอาจริงแฮะ ก็ให้ข้อมูลโน่นนี่ไป แล้วเค้าก็หยอดมาคำหนึ่งว่า แล้วถ้าเค้ามาแล้วเราจะไ้ด้เจอกันหรือเปล่า (ขอเตือนว่า อิชั้นเป็นคนที่มีความมั่นใจสูงมาก สวนทางกับหน้าตาสุด ๆ แต่ขณะเดียวกันก็ถูกเลี้ยงดูมาอย่างคนโบราณ เวอร์จิ้นไม่ให้ใครแตะจนกว่าจะแต่งงานกันแล้วเท่านั้น) อิชั้นก็บอกว่าคงไม่ได้หรอก เพราะอิชั้นไม่รู้จะบอกพ่อกะแม่ว่าไง ให้บอกว่าเพื่อนมาแล้วอิชั้นต้องไปเทคแคร์ทุกวันน่ะไม่ได้หรอกนะ แต่ถ้าเจอแป๊บ ๆ คงได้มั้ง เค้าก็บอกว่างั้นหาที่พักใกล้ ๆ บ้านอิชั้นก็ได้ เค้าจะได้ไปหาทุกวัน อิชั้นก็ปฏิเสธอีก คงไม่ได้หรอก มันน่าเกลียดนะ ผู้ชายไปหาผู้หญิงที่บ้าน ทั้งที่ไม่ได้เป็นอะไรกัน (ในความเป็นจริงแล้ว อิชั้นมีเพื่อนสนิทที่เป็นผู้ชายมากกว่าผู้หญิงอีก และทุกคนก็ไปมาหาสู่ที่บ้านอิชั้นตลอด พ่อแม่อิชั้นรู้จักและสนิทสนมกะเพื่อนอิชั้นทุกคน) จากนั้นเหมือนเค้าจะเก็บไปคิดบวกกับที่ช่วงนั้นอิชั้นต้องประชุมกลุ่ม ทำเปเปอร์หัวฟูทุกวันเลยไม่ได้ออนไลน์ไปหลายวัน จนถึงเทศกาลจองวันพรีเซ้นท์โปรเจ็คต์ อิชั้นมีเวลาว่าง จึงเช็คอีเมล์ ปรากฏว่ามีอีเมล์จากเค้าหลายฉบับ อย่างน้อยวันละสองฉบับ รวมแล้วกว่า สามสิบสี่สิบฉบับ เล่าเรื่องราวประหนึ่งว่าอีเมล์แอดเดรสอิชั้นเป็นไดอารี่ออนไลน์ อิชั้นก็เพลิน ไล่อ่านไปเรื่อย จนถึงฉบับเกือบสุดท้าย โดนมาร์คไว้ว่าเป็นอีเมล์ด่วนและสำคัญ เปิดอ่านจึงได้รู้ว่า เค้าคิดว่าเค้ามั่นใจอยากเรียนรู้เกี่ยวกับตัวอิชั้น ครอบครัวอิชั้น บ้านเมืองอิชั้น และทราบว่าอิชั้นจะเสร็จสิ้นธุระเรื่องเรียนในอีกสองเดือนนี้ หากว่าอิชั้นไม่รังเกียจเค้าก็อยากจะมาทำความรู้จักกับทุกคน ผ่างงงงง .. เอาแล้วไง งานเข้าแล้ววว เรื่องที่อิชั้นพูดคุยกับเค้า หรือแม้แต่อีเมล์ อิชั้นก็รายงานให้ผู้ปกครองทราบมาโดยตลอดค่ะ คุณพ่อคุณแม่ไม่ว่าอะไร เพียงแต่บอกว่าให้อยู่ในขอบเขตนะลูก เอาธุระของเราให้เสร็จก่อน เรื่องคู่เรื่องแฟนค่อยว่าทีหลัง ทำทีละอย่าง ซึ่งอิชั้นใช้เตือนสติตัวเองมาตลอด จนเรียนจบ (หุหุ เป็นลูกที่ดีของพ่อแม่มากกกกก) และอิชั้นก็ได้ถามความเห็นของคุณพ่อคุณแม่ว่า ถ้าเค้าจะมาเที่ยวเมืองไทยล่ะ มันจะน่าเกลียดมั้ย ถ้าอิชั้นจะไปร่วมทริปกะเค้าบ้าง คุณพ่อคุณแม่เงียบไปค่ะ อิชั้นก็ลืมไปเลย จนสามวันต่อมา ผู้ปกครองโทรเข้าเบอร์มือถือ (อิชั้นพักที่หอพักช่วงทำโปรเจ็คต์จบค่ะ) บอกว่า พ่อกะแม่ว่า ถ้าเค้ามาจริง แล้วอยากจะเรียนรู้ลูกจริง ให้เค้ามาพักที่บ้านเราเลยดีกว่า ผ่างงงง ... เอาแล้วไง อยู่ ๆ ชี้โพรงให้กระรอกแล้วมั้ยล่ะ พ่อแม่อิชั้น อิชั้นถามหาเหตุผลว่าทำไมล่ะ มันน่าเกลียดไม่ใช่เหรอ คุณพ่อกับคุณแม่ให้เหตุผลดังนี้ค่ะ ๑. ถ้าเค้าพักที่อื่นแล้วเราไปหา หรือออกไปข้างนอกด้วยกัน เดินด้วยกัน คนเค้าก็เห็นก็นินทาแล้ว -- เราเสียเปรียบ ๒. ถ้าเค้าพักที่อื่น เค้ามาหาเรา เดินเข้าเดินออกทุกวัน คนเค้าเห็น ก็นินทาอีก -- เราเสียเปรียบ ๓. ถ้าเราไปเที่ยวเป็นทริปหลาย ๆ วันกับเค้า ใครรู้ ใครเห็น นินทาอีก -- เราเสียเปรียบ ๔. ถ้าเค้าพักกับเรา เหตุผลคือห้องหับเยอะแยะ เค้าไม่ต้องเสียตังค์เยอะ ในเวลาข้างหน้าถ้าความสัมพันธ์คืบหน้า เราจะไปหาเค้าบ้าง จะได้ไม่ต้องจ่ายตังค์ด้วย -- เสมอกัน (เหมือนจะได้เปรียบกว่าเพราะค่าโรงแรมบ้านเค้า สองดาวก็แพงกว่าบ้านเราแล้ว เอิ๊ก ๆ) ๕. ถ้าเค้าพักกับเรา เท่ากับอยู่ในสายตาพ่อกับแม่ตลอด รวมถึงญาติ ๆ ด้วย (เอิ่ม พ่อคะแม่คะ หนูไม่ได้คิดไกลขนาดจะขนญาติเรามารู้จักกับเค้านะ) ผู้ใหญ่สามารถมองคนได้ทะลุปรุโปร่งกว่า การที่เค้าบอกเราว่าอยากทำความรู้จักกับครอบครัวลูกด้วย แสดงว่าเค้าก็จริงใจในระดับหนึ่ง แต่จะมากน้อยแค่ไหนนั้น เราไม่สามารถพิสูจน์ได้ด้วยแค่ตัวอักษร เค้าพักอยู่กับเรา เราก็จะเห็นความประพฤติเค้าตลอด เราคาดเดาได้ว่าเค้าจะเป็นอย่างไร เมื่อเกิดเหตุการณ์ใด ๆ ต่อให้เค้าเสแสร้ง แต่เค้าก็ต้องมีหลุดบ้าง ด้วยเหตุผลห้าข้อดังกล่าวข้างต้น อิชั้นจึงจำยอมส่งสาส์นไปบอกเค้าว่า พ่อแม่ชั้นบอกว่าถ้าเธออยากรู้จักชั้น เค้าก็ยินดีเปิดบ้านต้อนรับคุณ คุณจะมาเมื่อไหร่ ยังไง ติดต่อพ่อกับแม่ชั้นได้ที่อีเมล์แอดเดรสนี้ (ฮ่า ๆ อิชั้นเปิดแอดเดรสเมล์ใหม่ สำหรับให้พ่อกะแม่ติดต่อเค้าโดยตรง เริ่ดมั้ยคะ) ขอแว้บไปทำอาหารเที่ยงก่อนค่ะ (เช็คเรตนิด ถ้าไม่มีคนอ่านก็คงจบเท่านี้ เปลืองพื้นที่ จขกท. เค้า) แก้ไขเมื่อ 30 ก.ย. 54 19:40:18 จากคุณ : Sniper-1500watt เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 17:47:35

ความคิดเห็นที่ 21 เล่าต่อได้ค่ะ อยากฟังประสบการณ์ค่ะ จากคุณ : น้องจุ่น เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 18:24:34

ความคิดเห็นที่ 22 กำลังเพลินเลยค่ะ คุณ Sniper จากคุณ : Freedom of Life เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 19:01:40

ความคิดเห็นที่ 23 จขกท. ขอมา จัดให้ค่ะ ขอข้ามไปวันที่เค้ามาเลยนะคะ ตอนนั้นอิชั้นยังไม่เสร็จธุระที่มหาวิทยาลัย เป็นวันพรีเซ้นต์โปรเจ็คต์รอบสุดท้าย อิชั้นได้คิวพรีเซ้นท์กลุ่มแรกตอนเช้าตรู่ แม้จะเสร็จเรื่องของเราแล้ว แต่อาจารย์ไม่อนุญาตให้กลับบ้าน ต้องรอฟังเพื่อนอีกสิบกว่ากลุ่มพรีเซ้นต์ให้เสร็จด้วย แล้วไฟลท์ที่เค้าจะบินมาหาดใหญ่ ถึงตอนเที่ยง ๆ (ลืมบอก บ้านอิชั้นอยู่หาดใหญ่ค่ะ เรียนที่มหาวิทยาลัยรัฐ แถบ ๆ หาดสมิหลา) ได้รับโทรศัพท์จากคุณเค้าตั้งกะเค้าถึงสุวรรณภูมิ แล้วเราก็แจ้งไปแล้วว่า ไม่สามารถไปรับเค้าได้ด้วยตัวเองได้ ขอโทษด้วย แต่ยังไง คุณพ่อ คุณแม่ และบรรดาน้องสาวเรา จะไปรับที่สนามบินนะ คุณพูดช้า ๆ พวกเค้าก็จะเข้าใจ (พูดไปก็คิดไป จะเตลิดมั้ยนี่ ครั้งแรกก็โดนทิ้งซะแล้ว ฮ่า ๆ) พอเค้าถึงบ้าน (น้องเล่าให้ฟังทีหลัง) ก็โดนรับน้องค่ะ เรื่องแปลก ๆ ที่บรรดาน้อง ๆ มั่นใจว่าฝรั่งต้องไม่เคยทำแน่ ๆ (ครอบครัวอิชั้นสนับสนุนให้ลูก ๆ เรียนภาษาอังกฤษค่ะ พวกเราจึงมีประสบการณ์เข้าค่ายกะเด็กแลกเปลี่ยนบ่อย ๆ) ก็ให้เค้าทำ เค้าก็ยินยอมพร้อมทำ แม้จะรู้ว่าโดนแกล้ง ก็เออออห่อหมกไปด้วย พ่อกะแม่ถึงกับโทรศัพท์มาบอกว่า เค้าน่ารักดีนะลูก แม่ไม่เคยเห็นฝรั่งอารมณ์ดี ยิ้มตลอด หัวเราะได้ตลอด เป็นกันเองมาก ๆ ตั้งแต่รู้จักกันครั้งแรกขนาดนี้ แม่ว่าให้ไปอาบน้ำ อากาศบ้านเรามันร้อน จะได้สบายตัว ก็ไป ให้กินอะไรก็กิน กินได้ทุกอย่าง ไม่เลือกด้วย อิชั้นถึงกับเหวอ .. อะไรกันนี่ บ้านอิชั้นกำลังถ่ายรายการเรียลลิตี้หรือไร .. ทีนี้แม่ก็หยอดมาคำหนึ่งว่า เมื่อไหร่ลูกจะกลับบ้านล่ะ แม่ให้เค้าไปนอนที่ห้องก็ไม่ไป ทั้ง ๆ ที่เดินทางมาไกลแท้ ๆ ได้แต่คอยืดคอยาว ชะเง้อหาทุกครั้งที่มีคนเปิดประตูร้านเรา (เอิ๊กกกก แม่เล่าถึงตอนนี้อิชั้นดมยาดม มือระวิงค่ะ ทิชชู่ซับเหงื่อด้วย ฮ่า ๆ) เพื่อน ๆ ที่กำลังรอพรีเซ้นท์ และพรีเซ้นท์ไปแล้ว พอรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น (ตอนรับโทรศัพท์ อิชั้นต้องเดินออกไปนอกห้องพรีเซ้นท์ค่ะ เพราะว่าเดี๋ยวแม่โทรตามกลับบ้าน เดี๋ยวน้องโทรรายงานผลการรับน้อง เดี๋ยวคุณเค้าโทรถามว่ากลับบ้านตอนไหน บ่อยจนเพื่อนนึกว่ามีใครเป็นอะไร ฮ่า ๆ) เค้าก็ตะโกนใส่โทรศัพท์ว่า "แม่ค้าาาา พาเค้ามาเที่ยวมหาลัยด้วยยย พวกหนูอยากเห็น รู้จักกันมาหลายปี ไม่เคยรู้ว่ามีแฟนแล้ว" คุณแม่อิชั้นก็ชอบอกชอบใจ อย่างกับว่ารอจังหวะนี้มานานแล้ว ก็บอกแฟนให้ขึ้นรถ เดี๋ยวไปรับอิชั้นที่มหาวิทยาลัย คุณเค้าก็ไม่มีปฏิเสธ กระโดดขึ้นรถทันที พอถึงมหาวิทยาลัยเป็นจังหวะเดียวกับที่การพรีเซ้นท์จบลง เพื่อน ๆ ก็เฮกันออกมา เพราะหมดบ่วง หมดภาระ เป็นอิสระ บวกกับอยากเห็นหน้าว่าที่แฟนของบุคคลที่ทางมหาวิทยาลัยเกือบจะจัดคานทองรอให้เป็นของขวัญวันเรียนจบ (ไม่มีจริงหรอกค่ะ เพื่อนเค้าตั้งกันเล่น ๆ) กรี๊ด กร๊าด กันไม่เว้นแม้แต่ชาวสีม่วง โดนสัมภาษณ์กันไปตามระเบียบ จากนั้นคุณผู้ปกครอง คุณเค้า อิชั้น และน้อง ๆ ก็ไปทานข้าวเย็น พาเค้าไปทำความรู้จักกับญาติ ๆ สนิท (ละแวกบ้านคุณยาย ก็ญาติ ๆ ลูกพี่ลูกน้อง พี่ป้าน้าอา หลาน ๆ มาหมด) แล้วก็กลับบ้าน จากนั้นก็เข้าสู่โปรแกรมของคุณนายแม่ค่ะ ไปสมุย ทะเลน้อย ภูเก็ต บลา ๆ ที่ว่ามาเหมารถตู้ไปกันทั้งครอบครัว (ใหญ่) ซึ่งคุณเค้าไม่มีปฏิกิริยาว่ารำคาญเลย ยิ้มหน้าชื่นตาบาน ถึงสมุยลงนอนบ้านญาติ เนื่องจากห้องไม่พอ เด็ก ๆ เลยต้องมานอนรวมกันที่โถงบ้าน นอนพื้น พี่แกนอนด้วย (แม้จะตื่นมาด้วยความปวดเมื่อย แต่ก็ไม่บ่น) นั่งกินข้าวกับพื้นก็เป็น ฝรั่งที่ไหนจะทำได้ (แหงล่ะ อิตานี่เรียนคาราเต้จนจะได้สายดำอยู่รอมร่อแล้ว เรื่องนั่งขัดสมาธิกับพื้น มันเป็นเรื่องขี้ไก่ไปแล้ว) "พอมม่ายเปนรายขรับ ซาบายดีมากขรับ ขอบคุณมากขรับ" เป็นคำพูดติดปากคุณเค้า ยาย ๆ ป้า ๆ ฟังแล้วก็พากันสงสาร เอาอกเอาใจกันใหญ่ (พาลเอาอิชั้นหมั่นไส้ ขอให้มาครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายเถอะ) พอวันจะกลับ บรรดาแม่ยกร้องไห้กันยกใหญ่ หลานชั้นอย่างนั้น หลานชั้นอย่างนี้ ไปแล้วจะกลับมาอีกมั้ยว่าไปโน่น พอเค้าไปแล้วก็งานเข้าอิชั้นอีกรอบ สัมภาษณ์กันใหญ่ เค้าโทรมามั้ย เค้าว่าไงมั่ง เค้าจะกลับมามั้ย สรุปคืออิตอนแรกที่กังวลว่าบ้านเราหัวโบราณ แอนตี้ฝรั่งนั้น ผิดคาดดดด มีแต่เร่งให้เค้ากลับมาเที่ยวอีก จากนั้นถึงมกราคมที่ผ่านมานี่ล่ะค่ะ ราว ๆ สามปีที่เราเดินทางไปมาหาสู่ เยอรมัน-สวิส-ไทย คบกัน (อิชั้นถือตัวว่าเป็นเพื่อนพิเศษ มิใช่แฟน) บรรดาพ่อแม่เค้า พ่อแม่เราเลยตกลงใจให้แต่ง ๆ กันไปเสียเุถอะ จะได้ไม่ต้องลุ้นให้หัวใจวายเวลาต้องนั่งเครื่องไกล ๆ เหตุผลคือเค้ากลัวเครื่องตกค่ะ ทั้งแม่เราแม่เค้าพอกัน -*- สรุปสิ่งที่มีในตัวเค้าแล้วบรรดาแม่ยกพึงใจคือ ๑. มาเมืองไทยสม่ำเสมอ ครั้งละสิบห้าถึงสามสิบวัน ปีละสองครั้ง (เพื่อเรียกเรตติ้งจากบรรดาแม่ยก จริง ๆ เห็นว่าอยากมานานกว่านั้น แต่กฏบริษัทลาได้แค่นั้น) ๒. โทรหาสม่ำเสมอ รายงานตัวตลอด อยู่ไหน ทำอะไร มีสัญญาณ ไม่มีสัญญาณอินเทอร์เน็ต อันหลังนี่ครั้งเดียวตอนเค้าไปสกีกับเพื่อน ๆ แต่มีรูปยืนยัน พร้อมบรรดาเพื่อนฝูงเค้า ผลัดกันอีเมล์มารายงานเรา ฮ่า ๆ (ทั้งนี้ทั้งนั้น ก็เช่นเคย เพื่อเรียกเรตติ้งจากบรรดาแม่ยก) ๓. อีเมล์ และแชตหลังเวลาเลิกงาน+เสาร์อาทิตย์ สม่ำเสมอ (เพื่อเรียกเรตติ้งจากบรรดาแม่ยกอีกเหมือนกัน) สุดท้ายฝ่ายไทยเรายกธงขาวยอมแพ้ค่ะ นัยว่าหนึ่งในสาเหตุคือบรรดาแม่ยกกลัวว่าอิชั้นจะขึ้นคาน เพราะนอกจากจะตั้งหน้า ตั้งตาทำงาน (พักบ้างตอนเค้ามาหา) อิชั้นยังไม่เคยปรายตามองผู้ชายคนไหน ขืนปล่อยให้รักทางไกลคาราีคาซังต่อไป บรรดาแม่ยกคนลุ้นทั้งหลายจะเหนื่อยตายเสียก่อน ปล. ตอนนี้อิชั้น ยี่สิบห้า ฝ่ายเยอรมัน ยี่สิบเจ็ด ถือว่าเด็กมั้ยคะในการตั้งต้นชีวิตคู่ ? ปล. อีกที อย่าได้คิดฝันไปว่า ชีวิตคุณ จะง่ายเหมือนชีวิตอิชั้น ตัวอิชั้นนี่ถือว่าโชคดี บุญรักษา จึงได้เจอกับคนดี อิชั้นคิดไปเองว่าคงเป็นผลมาจากการที่อิชั้นเชื่อฟังพ่อแม่ ผู้ใหญ่ เอาผู้ใหญ่เป็นที่ปรึกษา หากเอาเพื่อนหรือตัวเองเป็นที่ตั้ง ทำตามใจตัวเองทุกสิ่งอย่าง บางทีมันอาจจะไม่จบแบบนี้ ปล. สุดท้าย อันนี้ลืมเล่า อิชั้นกะเค้ัามีกฏเหล็กอยู่ข้อหนึ่งที่ตั้งขึ้นตั้งแต่เค้ามาหาครั้งแรกว่า อย่าเสแสร้ง ถ้าสิ่งที่อีกฝ่ายใดทำแล้วอีกฝ่ายไม่มีความสุข แม้จะฝืนให้ตัวเองมีความสุขก็ตาม ขอให้บอกกันตรง ๆ ถ้าปรับได้ก็ปรับ ถ้าปรับไม่ได้แล้วอีกฝ่ายรับไม่ได้ก็ขอให้บอกกัน อย่ามาพูดทีหลังว่า "อย่างนี้ตลอดเลย เป็นอย่างนี้ทุกทีเลย" หรือ "อีกแล้วนะ" เพราะนั่นหมายถึงจุดจบของความสัมพันธ์กำลังจะเริ่มขึ้น (ฝากให้คิด) แก้ไขเมื่อ 30 ก.ย. 54 20:07:45 จากคุณ : Sniper-1500watt เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 19:39:01

ความคิดเห็นที่ 24 อืมขอบคุณที่มาแชรืประสบการณ์ให้ฟังนะคะ จากคุณ : น้องจุ่น เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 20:31:10

ความคิดเห็นที่ 25 กำลังสนุกเลยคะ แล้วไงต่อคะ  คุณSniper-1500watt จากคุณ : Jookkarow เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 20:36:25

ความคิดเห็นที่ 26 เรื่องราวของคุณ Sniper-1500watt สนุกดีค่ะ ชื่นชอบแนวความคิดและการปฎิบัติตัวของคุณจังเลย เรื่องอายุ ที่จะเริ่มต้นชีวิตครอบครัว ดิฉันคิดว่าเจ้าของเรื่องทั้งสองคนจะรู้ตัวดีที่สุดค่ะ อยู่ที่ความพร้อมและความต้องการของสองฝ่าย กฎเกณฑ์ความพร้อม ของแต่ละคู่ก็ต่างกันออกไป คู่ของคุณ Sniper-1500watt เรียนจบทั้งสองฝ่าย มีงานทำ พึ่งตัวเองได้ ก็นับเป็นวัยผู้ใหญ่แล้วค่ะ จากคุณ : อาการเซ็งระยะสุดท้าย เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 54 02:21:12 A:68.151.12.183 X: TicketID:257835

ความคิดเห็นที่ 27 เคสของน้องจุ่น ถ้าเขามาหาที่เมืองไทย พบเจอครอบครัวด้วย ถ้าหากน้องอยากรู้ว่าเขาจริงใจกับเราแค่ไหน พอมีทางพิสูจน์นะ คือ อย่าเพิ่งมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเขา เพราะเราไม่รู้ความจริงของเขาทางอเมริกา ถ้าเขาจริงจัง จริงใจ ก็ไม่หนีหายไปไหนหรอกค่ะ คนคบกันไม่ได้พุ่งเป้าไปสิ่งนั้นอย่างเดียว แต่เพื่อทำความรู้จักกันเรื่องทั่วๆ ไปก่อน ให้เกิดความผูกพัน และมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน เพราะหากเกิดไม่ใช่แล้ว คำนินทา และความเจ็บปวด ก็จะอยู่กับเราที่เมืองไทย เขาอาจไม่แคร์ตรงนี้เลยก็ได้ ถ้าเจอตัวตนกันจริงๆ และใช้เวลา ก็จะดูได้ดีขึ้นค่ะ จากคุณ : อาการเซ็งระยะสุดท้าย เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 54 02:35:20 A:68.151.12.183 X: TicketID:257835

ความคิดเห็นที่ 28 พี่ก็เจอรักทางออนไลน์เหมือนกัน อยากให้น้องใช้สติให้เยอะ ๆ  คนเราไม่เคยเจอกัน บอกเป็นแฟน และจะแต่งงานนี่ พี่ว่าเป็นเรื่องที่แปลกมาก ๆ  ถ้าเป็นพี่จะเลิกคุย คิดไว้ก่อนว่าเป็นสแกมเมอร์   แฟนคนปัจจุบัน ก่อนเจอหน้ากัน เค้าบอกแค่ชอบความคิดเรา คุยแล้วสนุก ไม่ได้ออนคุยกันบ่อย เพราะเวลาต่างกันเยอะ คือเราตื่น เค้าไปทำงาน  เวลาเราทำงาน เค้านอนแล้ว  แต่เค้าจะพยายามออนคุยวันหยุดเรา คือเค้าก็อดนอนไป แต่เมล์หากันทุกวัน วันละหลายรอบ ส่ง msg หากันตลอด โทรหาได้ตลอดเวลา มีทั้งเบอร์บ้าน เบอร์มือถือ เบอร์บ้านแม่ เบอร์พี่สาว ส่วนเราให้แต่เบอร์มือถือ เวลาคุยกัน เราชอบเช็คข้อมูล ถามโน้น ถามนี่ไปเรื่อย แล้วก็ก๊อปเก็บไว้ พอผ่านไปสักอาทิตย์นึง ก็ถามเรื่องเดิมใหม่ ดูว่าจะตอบตรงที่เคยบอกหรือไม่   ช่วงที่พี่คุยกับแฟน ก็จะะบอกกับคนในครอบครัวตลอดว่า คุยกับใคร เค้าเป็นยังไง เพราะบางทีเราคนเดียว มองไม่ออกหรอก คำว่ารักมันบังตา ^-^ เวลาเค้ามาหาก็พาไปเที่ยวกับพี่ชายบ้าง เพื่อนเราบ้าง ไม่ไปกันสองคน (ขนาดพี่อายุเกินหลักสี่แล้วนะ .... ว้า  หยุดปากไปแระ) ตอนนี้ย้ายมาอยู่กับแฟนแล้ว ยังมีหลุดถามเรื่องเดิม ๆ เหมือนกัน จนแฟนถามว่าทำไมเธอขี้ลืมจัง จากคุณ : แม่มดตัวจิ๋ว เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 54 04:09:13

ความคิดเห็นที่ 29 ขอบคุณพี่ๆทุกคนที่แบ่งปันประสบการณ์ให้ฟังนะคะ เรียนคุณพี่ อาการเซ้งระยะสุดท้ายขอบคุณที่ให้คำแนะนำแต่มีเรื่องสำคัญอย่างหนึ่งที่หนูอยากเรียนให้พี่ทราบว่า ไม่ต้องห่วงเรื่องจะตัวเสียตัวให้ผู้ชายคนนี้นะคะ เพราะหนูเป็นคนมีสิ่งที่ยึดมั่นอยู่ในใจแล้วอย่างเหนียวแน่น จนทำให้ปัจจุบันนี้อายุก็ใกล้สี่สิบเข้าไปแล้ว(เหลืออีกสองสามปี)หนูเลยได้แค่ผ่านมือผู้ชาย(หลายคน)คือหมอตรวจภายในเท่านั้นเองค่ะ และนี่คือสาเหตุที่ทำให้ป่านนี้หนูยังหาแฟนที่เป็นชายไทยไม่ได้ ขอบคุณทุกคนนะคะอยากฟังเรื่องของพี่คนอื่นๆอีกนะคะ จากคุณ : น้องจุ่น เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 54 07:29:29

ความคิดเห็นที่ 30 ^ ^ พรหมจรรย์เก็บไว้ไม่เสียหลาย ไม่เน่าไม่เสียเหมือนเงินฝากในบัญชีธนาคารค่ะ ไม่ได้ใช้เลยก็ไม่เห็นเป็นไร ฮ่าๆๆ ว่าแต่ตรวจภายในเจ็บไหมคะ ยังไม่เคยไปตรวจเลยค่ะ เป็นคนกลัวเจ็บจนขี้ขึ้นสมอง จากคุณ : Stila is Style เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 54 08:35:01

ความคิดเห็นที่ 31 น้องจุ่น น้องปฎิบัติตัวได้น่าชื่นชมค่ะ ถ้าหากไม่ยอม แล้วไม่เป็นแฟน อยู่คนเดียวเสียดีกว่า สังคมของพี่เมื่อหลายปีก่อน พูดอย่างไม่อายว่าขาดแคลนผู้ชาย โดยเฉพาะชายโสดและคุณสมบัติดีหน่อยในสายตาสาวๆ เรียกว่าหญิงใดใจกล้า ลุยก่อน ได้ไปก่อน พี่เลยตัดสินใจไม่ร่วมสงคราม จนมีเหตุได้ใช้เว็บหาคู่ เพราะคิดได้ว่าโลกนี้ไม่ได้มีประเทศไทยแค่ประเทศเดียว เราไม่ได้เอาตัวไปเสี่ยงอะไร ระวังเต็มที่ ถ้าหากหนุ่มมาเยี่ยม และมีความคืบหน้าในอนาคต ถ้าไม่รบกวนเกินไป น้องจุ่นโพสต์บอกด้วยนะคะ อย่างน้อยก็เป็นวิทยาทานแก่คนอื่น คุณ Stilla is Style ตรวจภายในจะว่าเจ็บก็ใช่ แต่ไม่เจ็บมากจนน่ากลัว และใช้เวลาไม่นานค่ะ หมอจะบอกให้เราสูดหายใจลึกๆ ระหว่างนั้นค่ะ แป๊บเดียวค่ะ จากคุณ : อาการเซ็งระยะสุดท้าย เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 54 09:22:28 A:68.151.12.183 X: TicketID:257835

ความคิดเห็นที่ 32 พี่ Stila is Style หนูตรวจภายในมาตั้งแต่ปี2545ค่ะ ตรวจต่อเนื่องมาถึงต้นปี2554 เพราะมีปัญหาเรื่องเป็นเนื้องอกในมดลูก เพิ่งผ่าตัดไปเมื่อต้นปีนี้เองค่ะก้อนใหญ่มาก10 cm. ตรวจภายในก็ปรกติค่ะครั้งแรกจะเจ็บนิดหน่อยค่ะแต่ครั้งต่อๆมาก็ชินค่ะเพราะปีนึงโดนตรวจไม่ต่ำกว่าสี่หน ยิ่งต้นปี54โดนไปเกือบสิบครั้งได้ มีหมอมารุมดูเป็นสิบคน เรื่องตรวจภายในนี่ชินแล้วค่ะเจอ(คุณหมอ)ทั้งล้วงทั้งควัก แต่เป็นเรื่องสำคัญนะคะ ถ้าไม่เคยตรวจแนะนำให้ไปตรวจค่ะ พี่ อาการเซ้งระยะสุดท้าย ของหนูคือไม่มีชายไทยมาแลเลยค่ะ ไม่มีเลยจริงๆ อาจจะเป็นเพราะว่าหนูเกิดมารูปร่างไม่ดี หน้าตาขี้เหร่ ไม่เข้าเทรนด์ที่หนุ่มไทยชอบ ก็เลยไม่มีวาสนาคู่ควรกับหนุ่มไทย ก็มีคนนี้แหละที่มาเจอกันโดยบังเอิญ เค้าจัตั้งใจมาหาคู่ในfacebookหรือเปล่า อันนี้คงต้องให้เวลาเป็นตัวพิสูจน์ ส่วนหนูก็คงจะระวังตัวเต็มที่ค่ะ ถ้าปลายปีนี้เค้ามาไทย(จริงตามที่บอก)หนูจะขอเบอร์บ้านเค้าให้ได้ค่ะ และจะเป็นฝ่ายโทรไปหาเค้าบ้าง ถ้าไม่ได้ก็คงต้องบอกเลิก เพราะถือว่าคุณอาจจะเชื่อใจไม่ได้ ขอบคุณทุกคนที่แนะนำนะคะ ได้ความว่ายังไงจะมาเล่าให้ฟังอีกค่ะ จากคุณ : น้องจุ่น เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 54 12:47:37

ความคิดเห็นที่ 33 น้องจุ่น เรื่องเนื้องอกในมดลูกพี่ก็ไม่รู้นะว่าทำไมเกิดจำนวนเยอะมากกับผู้หญิง เคยอ่านเรื่องนี้ผ่านๆ จำได้ไม่ถนัดว่าเป็นสูงถึงหนึ่งในสี่คน คนรู้จักก็เป็นไม่น้อยกว่าสี่คน คนนึงเป็นตอนท้องด้วย แต่ก็ปลอดภัยดีทั้งแม่และเด็ก แต่ก็ต้องผ่าออกเหมือนกัน นับว่าโชคดีที่น้องจุ่นได้รับการรักษา และอยู่ในความดูแลของหมอ รักษาสุขภาพนะคะ และโชคดีค่ะ จากคุณ : อาการเซ็งระยะสุดท้าย เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 54 13:30:42 A:68.151.12.183 X: TicketID:257835

ความคิดเห็นที่ 34 ผ่านเข้ามาอ่านค่ะ และรับรู้ได้ด้วยใจว่า ทุกคนๆ ในห้องนี้น่ารักมากๆ เลย คำแนะนำ และกำลังใจของทุกคนที่มีให้กัน ประทับใจจริงๆ โดยเฉพาะเรื่องราวของคุณ  Sniper-1500watt อ่านสนุกมาก และทำให้เราอิจฉาคุณนะ 55555555 เพราะเรามีความตั้งใจอยากมีสามีผรั่ง แต่ไม่เคยสมหวังดั่งใจเลย..... จนตอนนี้เลิกหวัง รอขึ้นคานแล้วค่ะ อิอิ เป็นกำลังใจให้คุณน้องจุ่นด้วยนะคะ จากคุณ : สุวรรณยรรยง เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 54 14:49:52

ความคิดเห็นที่ 35 ขอบคุณที่ให้กำลังใจนะคะ จากคุณ : น้องจุ่น เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 54 22:42:26

ความคิดเห็นที่ 36 ขอบคุณคุณอาการเซ็งระยะสุดท้ายสำหรับคำแนะนำค่ะ ตรวจเต้านมก็ยังไม่เคย เขาว่าไม่เคยมีลูกจะเสี่ยงเป็นมะเร็งเต้านมอีก เฮ้อ... จริงๆของไม่ได้ใช้น่าจะใหม่ ไม่มีตำหนิ ไม่มีอะไรมาแผ้วพานได้นะคะ อิอิอิ พี่น้องจุ่นด้วยนะคะ อิฉันเป็นน้องสักสามสี่ปีเห็นจะได้ ขอให้รักตัวเองให้มากๆ และฉลาดรักนะคะ ผู้ชายไม่ดีที่เข้าหาเราก็จะแพ้ภัยตัวเองไป เราอยู่มาได้ตั้งนานเนาะ ถ้ามันจะโสดและซิงจนลงโลงก็ไม่น่าจะแปลกอะไร บางคนอาจจะเหมาะกว่าถ้าเป็นโสดก็เป็นได้ค่ะ อิฉันเองก็เลือกที่จะเป็นโสด ดีกว่ามีคนรักแต่ทำให้กังวลใจ นอกเสียจากจะเจอผู้ชายที่ดีใจหายแบบชี้นกเป็นปีนไปจับให้ ชี้ไม้เป็นปลูกให้ทั้งไร่แบบนี้ค่ะ ฮ่าๆๆ จากคุณ : เขียนบนอีแก่ Nokia 6260 (Stila is Style) เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 54 22:48:58

ความคิดเห็นที่ 37 Stila is Style หนูก็สงสัยว่าตัวเองก็คงจะอยู่เป็นโสดไปจนตายเหมือนกันค่ะ ถ้าเลยสี่สิบก็คงไม่คิดเรื่องมีคู่อีกแล้วค่ะ เพราะหมดโอกาสจะมีทายาทแล้ว ไม่รู้ว่าจะมีครอบครัวไปทำไมเหมือนกัน ก็คิดว่าคงเข้าวัดศึกษาธรรมะ ทำงานหา เลี้ยงพ่อแม่ตัวเองดูแลหลานๆจนกว่าจะตายน่ะค่ะ คงไม่คิดจะหาคู่ครองมาเป็นภาระให้ตัวเอง อีกแล้ว ถ้าเกินอายุสี่สิบไปนะคะ ถึงตอนนั้นเกิดมีใครเผลอเข้ามาก็ไม่เอาแล้วล่ะคะ จากคุณ : น้องจุ่น เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 54 16:38:56