ความรักของผมเป็นสีม่วง  ตอนที่ 1
ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะมานั่งเขียนอะไรประมาณนี้แต่ก็อยากเขียนเพื่อระบายมันออกมา เคยแต่อ่านของคนอื่น เลยอยากให้คนอื่นอ่านเรื่องราวของผมบ้าง แนะนำก่อนตัวก่อนนะครับ ชื่อเล่นละกัน ผมต้นครับ เราเกิดมาในครอบครัวคนจีน เป็นลูกชายคนแรก หลานชายคนแรกของตระกูล ครอบครัวแตกแยก พ่อแม่เลิกกัน เราอยู่กับอาม่า และอาโก (คนจีนเรียกอาผู้หญิงว่า อาโก) เรามีอาโก 3 คน อาเจ๊ก(อาผู้ชาย) 1 คน โกคนแรกแต่งงานไปแย้วมีครอบครัวอบอุ่น โกสองคนยังไม่แต่งและก็คงไม่แต่งด้วย อาม่า ก็ปีนี้ก็อายุมากแย้ว ตอนเด็กๆๆ เรามักมีปัญหากับเพื่อนที่เล่นด้วนมักโดนล้อต่างๆๆนาๆๆ เรืองพ่อแม่เลิกกัน เด็กไม่มีพ่อ ไม่มีแม่ นึกถึงน้ำตามันก็ไหลออกมาทุกครั้งไป เราอาศัยอยู่กับอาม่าตั้งแต่เด็กๆๆเลย อายุ 5 ปีได้มั่ง พ่อแม่เลิกกัน หลังจากนั้น พ่อเราก็แต่งงานใหม่ มีครอบครัวใหม่ และเราก็กลายเป็นส่วนเกินของครอบครัวนี้อีกแย้วคับ แต่เราก็ไม่ได้อยู่กับเค้าหลอกคับ เราอาศัยอยู่กับอาม่า และอาม่าก็ส่งเสียเราจนเรียนจบ ปริญญาตรี ณ สถาบันราชภัฎแห่งหนึ่ง (ใบ้ให้มีเจดีย์ใหญ่มากๆๆ) คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ สาขา อุตสาหกรรมท่องเที่ยว แหมไม่อยากคุยจบมาสามปีครึ่ง อิอิ จบมาก็ทำงานเริ่มทำงานเลยครับ แต่ทุกคนกำลังสงสัยเกี่ยวไรอะ กับความรักสีม่วงอะดิ โอเค เล่าให้ฟัง  แต่ก่อนผมมีแฟน ผู้หญิงเป็น เชียร์ลีดเดอร์มหาลัย ขาวสาวหมวยอึมอะ อิอิ แต่ก็เลิกรากันไป เพราะไรเหรอคับ ก็เพือนซี้ตัวแสบอะดิคับ มันเป็นเกย์ มันเป็นเกย์ มันพูดกับผมว่า “ ฉันรู้นะ ว่าแก เป็น แต่แก หลอกตัวเอง แต่หลอกฉันไม่ได้หลอก ผีเห็นผี ยังไงก็ยอมรับมันซะ จะได้มีชีวิตที่สดใส ว่างๆๆ ฉันจะพาแก ไปเที่ยวที่สีลม ไปเปิดหูเปิดตา จะได้เข้าใจตัวเอง” มันคนนี้ ชื่อ แต๊ค มันเป็นคนเมืองกาญจ มาเรียนร่วมรุ่นกัน มันก็สูง แทน หน้าตา โอเค มันเคยควงผู้หยฺงด้วย แต่มันไม่ชอบบอกว่าไม่ช่ายตัวเอง เลยไปคบฝรั่งเยอรมัน ไปเมืองนอกทั้งเทอม แถมโกหกอาจารย์ ลาไปดูสถานศึกษาใหม่ อิอิ ศึกษาเพศศึกษาอะดิ  มันเป็นคนแรกที่กล้ามาคุยแบบนี้กับเราอะ แต่เรามีเพือนที่เรียน ม.ปลายมาด้วยกัน ชื่อ โต้ง ซึ่งเรารู้ว่าโต้งเป็นเกย์มาตั้งแต่มัธยมแย้ว เป็นเด็กสุพรรณ เพราะตอนเรียน โต้งก็แอบชอบ รุ่นพี่ ม.6 ตอนนั้น ม.4 อะ ทุกเช้าต้องเอาข้าวกล่องไปให้รุ่นพี่ทุกวัน จนรุ่นพี่แซวอะ เพราะไปฝากคนเดียว ตอนนี้รู้มาว่าพี่คนนี้ไปเรียนต่อที่เยอรมัน สาขาวิศวะคับผม ยังมีเพื่อนอีกคน ชื่อ โจ้ ก็เป็นเด็กบ้านเดียวกับเราแต่ต่างอำเภอกัน และคนนี้ก็เคยได้เป็นหัวหน้าห้องด้วย อิอิ แต่แค่ สองวัน เพราเว่าความเอ๋อ ของเพือนคนนี้ เพือนๆๆทุกคนไม่กล้าให้เป็นหัวหน้าชั้น (โทษทีวะเพื่อนเอามาเผาซะ) โต้งเลยได้เป็นหัวหน้าชั้นอะครับ เพราะดูสุขุม ตัวใหญ่ มาครับ มาเข้าเรื่องกัน ความรักของผมสีม่วงเริ่มเกิดตอนที่ มีช่วงหนึ่งที่กระแส โลกไซเบอร์ เข้ามานั้นเอง ตอนนั้นไม่มีมือถือ มีแต่เพจเจอร์ นานมากเนอะ อิอิ คงเอาอายุออกแน่คับ  ผมก็บ้ามากไปหอสมุดไปนั่งเล่นเน็ต ก็ลงไปโพสหาเพือนทางเน็ต จนมีคนเพจมาหา บอกว่าอยากรู้จัก  เราก็คุยกันมาตลอด ทุกวัน ก็ว่าได้ เค้าคนนั้น ชื่อเก่งคับ เค้าบอกว่าอายุเท่ากับผมตอนนั้นอยู๋ปี 3 อายุก็ 20 อะครับ แต่จริงๆๆ มารู้ทีหลังจากที่เลิกกันอะครับ ว่าเค้าแก่กว่าผมอีก 3 ปีได้คับ ก็คบกัน ทางโทรศัพท์ 5-6 เดือนได้ ก็นัดไปเจอกันที่ กรุงเทพ ว่าแย่จังรู้เลยดิ ว่าเราเด็กบ้านนอกอะคับ พอดีต้องไปรายงานตัวฝึกงานอะครับ ก็เลือกฝึกงานที่โรงแรมที่ติดกับโรบินสัน บางรักอะครับ ไปหาเองว่าโรงแรมไรนะครับ ก็หรูหรา 5 ดาว ก็ได้ไปฝึกงาน สองครั้งครั้งแรกในแผนกอาหารและเครื่องดื่ม ตอนปิดเทอมที่จะขึ้นปี 3 นี้เองก็ไปเจอหนุ่ม รีเซฟชั่นโรงแรม จีบ เค้าเป็นทัวร์โค (Tour co-ordinator) อะคับ ก็ตี๋ๆ ขาวๆ อะคับ พูดอังกฤษเก่งมาก เค้าก็มานัดทานข้าว บางครั้งเจอกันที่แคนทีนของโรงแรมก็นั่งทานด้วยกัน เลิกงานก็ไปเดินเล่นกันบ้างอะคับ แต่ก็ไม่มีไรเกินเลยมาก เคยมีภายนอกครั้งเดียว เพราะเราไปอาศัยอาโกที่แต่งงานมาอยู่บ้านเค้าอะครับ ตอนฝึกงานอะ นี่คือครั้งแรกที่มีไรกับผู้ชาย แต่แค่ภายนอกนะครับ ไม่มีไรมากว่านี้ และก็ครั้งเดียว และจากฝึกงานเสร็จ ก็มาเรียนตามปกติ ไม่มีไรเกิดขึ้น (คนแรกไปเจอที่ดีเจ สีลม ซอย 2 ชื่อพี่โอ๊ต เด็กวิดวะ มหานคร แต่ไม่มีไรคับ แค่พูดคุยกันเฉยๆๆ เป็นคนแรกที่ให้ความรู้สึกว่า ชายก็รักกับชายได้) พอตอนปีสาม ก็เจอเก่ง ก็มา ฝึกงานที่ กทม อะคับ โรงแรมเดิม แต่เปลี่ยนเป็นแผนกต้อนรับส่วนหน้า แค่นั้นเอง และไมได้ไปค้างที่บ้านอาโก แต่มาอยู่หอกับรุ่นน้องที่มาฝึกงานที่เดียวกัน เป็นน้องรหัสเราเอง ชื่อ นุช เป็นคนบ้านเดียวกับมหาลัย(ขอพูดมหาลัยละกัน นะ)  ก็เจอกับเก่งไง จำได้ไหมอะ จำไม่ได้ขึ้นไปอ่านข้างบน  ก็เจอกันบ้างตอนวันหยุด ไปบ้านเค้าบางที่ดอนเมือง แถวทุ่งสีกัน หุหุ จะโดนว่าไหมเนี๊ย บอกละเอียดซะ แต่ก็เริ่มมีปัญหาห่างๆๆกันตอนที่ขึ้นปี 4 แต่เรามีเรียนวันเดียว วิชาเดียว เลยขออาจารย์บอกว่าจะมาขอสอบที่เดียวเลย อาจมาเรียนบ้างไม่มาบ้าง อาจารย์ก็เข้าใจ เพราะเรามีงานทำแย้วนั้นเอง เพือนทุกคนก็เช่นเดียวกับเรา ก็มีงานการทำแย้ว สาขาเราเรียนกันจบกันเกือบทั้งห้องภายใน สามปีครึ่งอะครับ ต่างคนต่างเก็บหน่วยกิตครับ เราจบมาก้ได้ประกาศนียบัตรประกอบวิชาชีพมัคคุเทศก์ ก้เลยได้มาเป็นไกด์นั้นเอง เรารียนภาษาเกาหลี และภาษาญี่ปุ่น เรามีแม่ที่เป็นลูกครึ่งญี่ปุ่น หน้าตาเราออก ตี๋ๆๆ ญี่ปุ่นอะครับ พ่อเราก็จีนแท้แต่เกิดในประเทศไทยอะครับ แต่แม่เราเลิกกับพ่อเราก็หายไปจากชีวิตเราอะ มีคนบอกว่าอาจเสียชีวิตไปแย้ว แต่ก็ขอบคุณครับที่ทำให้เราเกิดมามีลมหายใจทุกวันนี้ แม้จะไม่เคยได้รับไออุ่นจากคำว่าครอบครัวเลยซักครั้งเดียว ไม่ทราบว่าความรักของพ่อแม่ เป็นเช่นไร ไม่รู้ว่าคำห่วงหาคือไร วันแม่เป็นวันที่เกลียดมากที่สุดในชีวิต เพราะไร เราไม่มีแม่มางานที่ดรงเรียนจัด เราเกลียดมากในตอนนั้น ที่ทุกคนเรียงความแม่ของเราแต่เราต้องส่งกระดาษเปล่า เพราะไม่รู้จะเขียนบรรยายยังไง วันนี้ขอจบแค่นี้ก่อนนะครับ เจอกันใหม่นะครับ