ความคิดเห็นที่ 1 ดีใจกับคุณกัมม์ด้วยนะครับ ที่ได้ของมีค่าถึง 2 อย่างครับ ผมเคยอ่านพระประวัติของสมเด็จกรมพระยาดำรงฯ จากหลายที่ ทำให้นึกถึงสัจธรรมว่าไม่มีอะไรเที่ยงแท้ พระองค์ท่านเคยมีพระบารมี อำนาจวาสนามาก แต่ในบั้นปลายพระชนมชีพต้องเสด็จไปประทับอยู่ต่างประเทศ ในฐานะที่ไม่ค่อยสบายนัก และเมื่อสิ้นพระชนม์ก็ไม่ได้มีการพระราชทานเพลิง ณ พระเมรุ ที่สนามหลวง กลับต้องพระราชทานเพลิงที่วัดเทพศิรินทราวาส (ถ้าจำไม่ผิด) เนื่องจากอยู่ระหว่างสงครามโลกครั้งที่ ๒ แต่ผลงานของพระองค์ท่านก็ยิ่งใหญ่นะครับ ผมนึกดูว่ารัชกาลที่ ๕ ท่านโชคดีจริงๆ ที่มีพระราชอนุชาที่เก่งๆ หลายพระองค์ จนสามารถปฏิรูปการปกครองแผ่นดินได้สำเร็จ และรักษาเอกราชได้ จากคุณ : Pandhaka - [ 7 พ.ค. 50 10:52:05 A:203.151.206.73 X:121.210.8.43 ]

ความคิดเห็นที่ 2 แต่เอ สร้อยทองที่ห้อยน่ะ ใครให้มาครับท่าทางจะหลายอยู่ เหลืองอร่ามดีแท้ จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 7 พ.ค. 50 11:28:55 ]

ความคิดเห็นที่ 3 คำนำ(บางตอน) ของสมาสมาคมประวัติศาสตร์ ในพระราชูปถัมภ์สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา ฯ สยามบรมราชกุมารี         ....  บันทึกรับสั่งสมเด็จฯ กรมพระยาดำร.ราชานุภาพ  ประทานหม่อมราชวงศ์สุมนชาติ  สวัสดิกุล  เป็นหนังสืออีกเล่มหนึ่งที่จะช่วยเพิ่มพูนความรู้ทางประวัติศาสตร์ไทย  เพราะหลายเรื่องมีความสำคัญ ช่วยอธิบายความรู้ทางประวัติศาสตร์ให้ชัดเจนขึ้น  บางเรื่องอาจปรากฏในหนังสืออื่นๆ แต่อีกหลายยังเป็นเรื่องที่อยากรู้ให้ชัดเจนขึ้น  และข้อวินิจฉัยบางเรื่องก็เป็นเรื่องที่ควรให้ความสำคัญในวงการศึกษาประวัติศาสตร์ไทย          บันทึกรับสั่งนี้ สมเด็จฯ กรมพระยาดำรงราชานุภาพได้ทรงตอบปัญหาต่างๆ ที่หม่อมราชวงศ์สุมนชาติกราบทูลถาม  โดยที่เมื่อเสด็จกลับจากปีนังมาประทับที่วังวรดิศ เมื่อ พ.ศ. ๒๔๘๖  ได้โปรดฯให้เข้าซัดภามปัญหาต่างๆ มรทางภาษาทางวรรณคดีประวัติศาสตร์และโบราณคดี ในเวลาเย็นๆ ตั้งแต่ ๑๖ง๐๐ ถึง ๑๘.๐๐ นาฬิกาทุกวัน  ปัญหาเหล่านี้เมื่อถามแล้วทรงโยให้บันทึกไว้  แล้วถวายทรงตรวจแก้  ทำโดยสม่ำเสมอจนสิ้นพระชนม์  บางคราวมีเจ้านายพระองค์อื่นมาเฝ้า  หรือมีบุคคลอื่นมาทูลถามปัญหาอื่นๆ ก็โปรดให้จดไว้  บางคราวเมื่อมีบันทึกประทานผู้อื่นก็ประทานสำเนาให้  นอกจากนี้บันทึกบางเรื่องมีข้อความเกี่ยวข้องพากพิง/ไปถึงเรื่องอื่น  ก็ได้นำเรื่องนั้นๆ มาลงพิมพ์ไว้ด้วย  เช่นเรื่องกรมนาฬิกาและทุ่มโมง  ก็ได้นำลายพระหัตถ์สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์ เจ้าฟ้ากรมพระยานริศรานุวัดติวงศ์ ทรงมีโต้ตอบกันกับพระวรวงศ์เธอ กรมหมื่นพิทยลาภพฤติยากร  ซึ่งพระวรวงศ์เธอ กรมหมื่นพิทยลาภได้ทรงพระกรุณาประทานมาให้ . .................................................................................................................................................... สวัสดีครับ คุณ Pandhaka เป็นเกียรติที่ได้ต้อนรับครับ สมเด็จฯ ท่านถึงจะประสบพระชะตากรรมอย่างนั้นจริง แต่พระคุณที่ทรงต่อแผ่นดินจะจารึกตรึงไว้กับแผ่นดินตลอดไปครับ พระองค์ท่านเข้าสู่ภาวะที่เขาเรียกกันว่า "อมตะ" ด้วยพระบารมีที่พระองค์ท่านได้ทรงบำเพ็ญมา               พฤษภกาสร               อีกกุญชรอันปลดปลง            โททนต์เสน่งคง             สำคัญมายในกายมี               นรชาติวางวาย            มลายสิ้นทั้งอินทรี            สถิตทั่วแต่ชั่วดี              ประดับไว้ในโลกา               ความดีก็ปรากฏ          กิติยศฤๅชา            ความชั่วก็นินทา             ทุรยศยินขจร... ความตายหาใช่ของสำคัญไม่  ย่อมมีย่อมเป็นกันทุกคน   แต่เราจะเลือกให้คนข้างหลังจำเราอย่างไรนั้น สำคัญกว่าครับ สวัสดีครับ คุณ จำปูน หายไปเสียนมนานเลย  ไม่ค่อยได้เข้ามาทักทายกัน สร้อยนั้นสาวหมั้นไว้ครับ(ฮ่ะฮ่ะฮ่า)  เดี๋ยวเขาก็จะเอาคืนไปแล้ว บันทึกรับสั่งสมเด็จเรื่องแรก  เอาใจคุณ จำปูน ด้วยเรื่อง พระบรมธาตุบนพระบรมบรรพตนะครับ  แวะเข้ามาบ่อยๆนะครับ แก้ไขเมื่อ 07 พ.ค. 50 11:41:17 จากคุณ : กัมม์ - [ 7 พ.ค. 50 11:36:32 ]

ความคิดเห็นที่ 4 สวัสดีค่ะ คุณกัมม์ มาจองที่ด้วยคนค่ะ ดิฉันติดตามอ่านงานพระนิพนธ์ของสมเด็จท่านฯ ทั้งซื้อเองอย่างเที่ยวเมืองพม่า พระราชประวัติสมเด็จพระนเรศวรมหาราช นิทานโบราณคดี และ ตามอ่านจากที่คุณกัมม์ โพสต์ไว้ในนี้ เห็นว่าทรงมีมุมมองที่อ่านได้ไม่ล้าสมัยเลยค่ะ แก้ไขเมื่อ 07 พ.ค. 50 14:12:28 จากคุณ : little kitty - [ 7 พ.ค. 50 11:40:56 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ตามมาติด ๆๆ จากคุณ : biebie999 - [ 7 พ.ค. 50 11:43:21 ]

ความคิดเห็นที่ 6 สวัสดีครับคุณ little kitty หายไปกระทู้หนึ่งเต็มๆเลยนะครับ ตอนนี้อยู่ส่วนไหนของโลกครับ  เดินทางไปทางไหนหรือเปล่า ก็ขอให้มีสุขภาพร่างกายและจิตใจที่แข็งแรงนะครับ ขออภัยครับคุณ biebie999 คลิกส่งแล้วจึงได้เห็น  สวัสดีครับ ช่วงบ่ายปรับปรุงอีกทีนะครับ  ขอกินข้าวก่อน แก้ไขเมื่อ 07 พ.ค. 50 11:53:08 จากคุณ : กัมม์ - [ 7 พ.ค. 50 11:48:07 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เรื่อง พระบรมธาตุ          เหตุ  ที่จะถามเรื่องพระบรมธาตุนี้  เนื่องจากไทยได้มอบธาตุที่ขุดได้จากในวัดพระศรีสรรเพ็ชญ์ พระนครศรีอยุธยาให้แก่ญี่ปุ่น  พระบรมธาตุนี้บรรจุอยู่ในเจดีย์ผลึกแก้ว เจดีย์ทอง เจดีย์เงิน ฯลฯ เรียงตามลำดับหลายชั้น  เป็นของโบราณมีค่าควรแก่การหวงแหน          ปัญหา  พระบรมธาตุที่ขุดได้ในพระสถูปที่วัดพระศรีสรรเพ็ชญ์ และที่ให้ญี่ปุ่นไปนั้น  บรรจุไว้แต่ครั้งไร  เป็นพระบรมธาตุแท้หรือมิใช่          ตอบ  พระบรมธาตุในพระสถูปที่วัดพระศรีสรรเพ็ชญ์นั้น  มีอยู่ในหนังสือ "ยวนพ่าย"                           " แถลงปางพระเลี้ยงโลกย์      ลองธรรม์                        เกษมอโยทธยายง                   ยิ่งฟ้า                        แถลงปางพระศรีสรร                 เพชญ์ โพธิ์                        แสดงสถูปพระเจ้าหล้า               ข่าวขจร"          เรื่องพระบรมธาตุนี้เป็นเรื่องยากอยู่หน่อยหนึ่ง  ด้วยคนเขาเชื่อกันอย่างอื่นยังมีอีกมาก  ผู้เชื่ออย่างพวกเรานักปราชญ์หรือไซแอนติสท์เชื่อนั้น ยังมีน้อยนัก  ถ้าเอาตามที่เราเชื่อไปพูดกับพระ  พระก็จะเตะเอาออกจากวัดไม่ทัน  ฉนั้นหากจะเอาไปเล็กเช่อร์ในโรงเรียนก็ดูยังไม่ถึงเวลา  ตัวนิทานมีอยู่ดังนี้          เมื่อเวลาพระพุทธเจ้าเข้าสู่นิพพานที่เมืองกุสินารา  ถวายพระเพลิงพระพุทธสรีระแล้ว  มีการแจกพระบรมธาตุให้แก่ผู้เลื่อมใส  เอาไปบรรจุลงไว้ในพระสถูป  ธรรมเนียมบรมจุธาตุในสถูปนั้นมีมาก่อนพุทธกาล  การแจกนั้นรวมแจกแปดแห่งด้วยกัน  ตอนนี้เป็นตอนที่ควรสังเกต  พวกถือพระพุทธศาสนาที่เป็นสาวกของพระพุทธเจ้าไม่นับถือพระบรมธาตุของพระพุทธเจ้าเท่าบริโภคเจดีย์สี่แห่ง  เมื่อก่อนเข้าปรินิพพานตามความในหนังสือปฐมสมโพธิ์ว่า  พระอานนท์กราบทูลถามว่า  พวกพุทธบริษัทเคยเห็นพระพุทธองค์ขณะมีพระชนม์อยู่  หากเสด็จดับขันธปรินิพพานไปแล้ว  จะเปลี่ยวเปล่าเศร้าใจ  ควรจะปฏิบัติสถานไรจึงจะแก้ได้  ทรงตอบว่า ถ้าใครเปลี่ยวใจคิดถึงตถาคตก็จงไปปลงธรรมสังเวช ณ สังเวชนียสถานสี่ตำบล  ตำบลใดตำบลหนึ่งเถิด  คือที่ปสูติ ลุมพินีวันกรุงกบิลพัสดุ์  ที่ตรัสรู้ พุทธคยาหรือโพธิคยา  ที่ประกาศพระศาสนา อิสิปัตนมิคคทายวันเมืองพาราณสี หรือที่ป่าสาลวันเมืองกุสินารา ที่นิพพาน  ใครคิดถึงจะไปปลงยังที่แห่งใดแห่งหนึ่งก็ได้          ตั้งแต่พระพุทธเจ้าเสด็จดับขันธปรินิพพานแล้ว  ก็มีพุทธสาวกไปบูชาสังเวชนียสถานทั้งสี่ตำบลนี้เสมอมาตราบเท่าทุกวันนี้  แต่ที่พระบรมธาตุของพระพุทธเจ้าไปประดิษฐานอยู่ทั้งแปดแห่งนั้นเงียบหายไป  จนไม่ปรากฏว่าใครได้ทำนุบำรุงอย่างไร  มาถึงพุธกาลล่วงแล้ว ๒๐๐ ปีเศษ  พระเจ้าอโศกมหาราชเป็นพุทธศาสนูปถัมภก  มีพระราชประสงค์จะสร้างพระเจดียสถานเป็นที่ระลึกถึงพระพุทธเจ้าให้แพร่หลายไปทั่วอาณาเขต  จึงได้เที่ยวรวบรวมพระธาตุที่แยกย้ายกันไปเมื่อ ๒๐๐ ปีเศษมาแล้วแปดแห่ง  นัยว่าเอามาได้เจ็ดแห่งด้วยกัน  แต่พระบรมธาตุส่วนที่รามคามไม่สามารถเอามาได้  ด้วยพระยานาคราชผู้เป็นเจ้าของหวงแหน  ส่วนพระธาตุอีกเจ็ดแห่งที่ได้มานั้น  พวกถือพระพุทธศาสนาจะสร้างวัดที่ไหนมาทูลขอ  พระเจ้าอโศกก็ประทานไปส่วนละน้อยแห่งละส่วน  ในพระบาลีว่าแบ่งไปเบ็ดเสร็จด้วยกัน ๘๔,๐๐๐ แห่งโดยประมาณ  นี่เป็นเรื่องทางอินเดีย          พระธาตุแปดแห่งเดิมที่จ่ายไปถวาย เมื่อถวายพระพุทธสรีระแล้วนั้น  มาปรากฏภายหลังว่าพระเจ้าอโศกไม่ได้ไปอีกแห่งหนึ่ง  คือที่เมืองกบิลพัสดุ์  คือส่วนที่ศากยวงศ์ได้ไป  พวกศากยวงศ์อันเป็นพระญาติได้เอาไปก่อพระสถูปไว้  ต่อมามิสเตอร์ปิ๊ป คนทำไร่ไปขุดพบเข้า  ที่ผอบพระธาตุมีจารึกที่สำคัญว่า  พระธาตุของพระพุทธเจ้าส่วนที่ศากยวงศ์บรรจุไว้  จึงเชื่อแน่ได้ว่าเป็นพระธาตุแท้  เพราะผะอบก็เก่า หนังสือจารึกก็เก่า  เวลาที่ขุดได้นั้น หลอดเคอรสันเป็นไวสรอบยอยู่ที่อินเดีย  หลอดเคอรสันเคยเข้ามากรุงเทพฯ และคุ้นเคยกับสมเด็จพระพุทธเจ้าหลวง  เหตุด้วยเป็นพระเจ้าแผ่นดินที่ถือพระพุทธศาสนามีอยู่องค์เดียวในโลก  จึงโปรดให้เจ้าพระยายมราช (ปั้น) เมื่อเป็นพระยาสุขุม เป็นราชทูตไปรับพระบรมธาตุถึงอินเดียเข้ามาถวาย  สร้างพระเจดีย์บรรจุไว้บนภูเขาทอง  เป็นพระธาตุที่แท้จริงไม่มีที่เถียงอยู่แห่งเดียว          ข้อสำคัญมีอยู่อย่างหนึ่งคือ  บรรดาพระธาตุ จะเป็นพระธาตุพระพุทธเจ้าก็ตาม  ธาตุพระสาวกก็ตาม  ที่พบในอินเดียนั้นเป็นกระดูกคนทั้งสิ้น  ถึงที่ไวยสรอยส่งเข้ามาถวายก็เป็นกระดูกคน  ในอินเดียมีมาก  ที่ว่าเป็นพระบรมธาตุของพระพุทธเจ้าก็ยังมีอีกหลายแห่ง  แต่ขาดหลักฐานที่เชื่อถือได้  ถ้าจะว่าไป พระธาตุที่เป็นของพระพุทธเจ้าที่มีอยู่ในอินเดีย  เอาแต่พระธาตุเท่านั้นมาปั้นเข้าก็จะเกินองค์พระพุทธเจ้าเสียอีก  ที่บริติชมิวเซียมในกรุงลอนดอนก็มี  มีผ้าห่ออยู่  แต่ผ้าดูค่อนข้างใหม่  ตัวหนังสือที่เขียนผ้าก็ดูใหม่กว่าสมัยพระพุทธเจ้าหลายร้อยปี  จุงไม่ได้ขอเขามา  เพราะถ้าไม่ใช่พระพุทธเจ้าแท้  ไหว้ผิดตัวไปไหว้กระดูกแขกอื่น  ไหว้ก้อนกรวดก้อนทรายเสียดีกว่า          เรื่องพระธาตุยังไม่จบ  มีตำนานเกิดขึ้นที่ลังกาว่า  เมื่อพระเจ้าอโศกจะไปเอาพระธาตุที่รามคามพระยานาคหวงไว้นั้น  ต่อมาพระยานาคราชเกรงว่าจะมีผู้มาลักเอาไปเสีย  จึงเชิญไปไว้เมืองนาคใต้บาดาล  อยู่มามีพระอรหันต์องค์หนึ่งในเกาะลังกา  ให้สามเณรองค์หนึ่งนัยว่ามีอิทธิฤทธิ์มาก  ไปหาพระยานาคราชถึงเมืองบาดาลไปบอกให้รู้ว่าพระพุทธศาสนามาเจริญอยู่ในลังกาทวีป  อยากจะได้พระบรมธาตุส่วนที่อยู่ที่พระยานาคราชไปบูชา  ก็ด้วยอิทธิฤทธิ์ของสมาเณรนั้น  ปรากฏว่าพระยานาคยอมรับว่าจะยอมให้พระบรมธาตุส่วนส่วนที่ได้แก่ตน  จึงเชิญพระบรมธาตุขึ้นมาจากเมืองบาดาล  มาวางไว้ที่หาดทรายเกาะลังกา  เพราะพระธาตุตกไปถึงเมืองบาดาลในมือนาค  เป็นเหตุให้พระธาตุส่วนที่อยู่ที่รามคามนี้เป็นศิลาไม่ใช้กระดูกคน  บอกไว้ในตำราว่าให้พึงสังเกตก็มีลักษณะต่างกันถึงห้าอย่าง  แต่จำไม่ได้หมดว่าสีเหมือนแก้วผลึก เหมือนดอกพิกุลแห้ง เหมือนทองอุไร ฯลฯ  เพราะฉะนั้นพระบรมธาตุที่ออกจากลังกามายังประเทศต่างๆ เช่นเมืองไทยเรา  ที่ได้รับพระธาตุมาจากลังกานั้น  เป็นพระธาตุกรวดทรายทั้งสิ้น  ไม่ใช่กระดูกคนอย่างที่อินเดีย  แต่ก็เชื่อคำและตำราที่กล่าวอันเป็นของลังกามาแต่สมัยสุโขทัย  ที่กรุงอยุธยาได้มา แม้ที่บรรจุไว้ในพระเจดีย์ที่วัดพระศรีสรรเพ็ชญ์ที่ขุดได้ และให้ญี่ปุ่นไปนั้น  ที่จะเป็นกระดูกคนหามีไม่  ที่หลวงธำรงฯ ได้มาก็เป็นกระดูกคน.* .................................................................................................................................................................................. * “ที่หลวงธำรงฯ ได้มาก็เป็นกระดูกคน”  ผมไม่ทราบว่าจะพิมพ์ตกไปหรือเปล่า  ไม่มีความรู้ที่จะแก้ครับ ไฟล์ภาพประกอบ  ได้จากสมุดภาพโบราณ ตำนานรัตนโกสินทร์ http://skn.ac.th/skl/project/world96/menu2.htm                                                                        บรมบรรพต แก้ไขเมื่อ 07 พ.ค. 50 13:05:28 จากคุณ : กัมม์ - [ 7 พ.ค. 50 13:03:06 ]

ความคิดเห็นที่ 8 คุณกัมม์เจ้าขา...ไม่ได้หายไปไหนหรอกค่ะ งอนพันทิปน่ะ เราตามอ่านและ เขียนตอบกระทู้ไปนานสองนาน ที่ไหนได้ เครื่องรวน ระบบรวน ไม่ขึ้นความเห็นเราซะงั้น ทำอยู่สามรอบ เลิกไปเลยค่ะ เข้าใจว่าคงไม่อยากได้ความเห็นเรา ปล. ขอบคุณนะคะ ที่ถามถึงสุขภาพ  ตอนนี้หายดีแล้วค่ะ ไปว่ายน้ำออกกำลังกายได้แล้ว แค่ไปว่ายน้ำแป๊บเดียวฝนเทเสียหลายวัน  เมื่อวันเสาร์จะไปว่ายอีกคุณแม่ถึงกับขอร้องว่าอย่าไปว่ายได้ไหม? วันนี้ฉันจะซักผ้า! แก้ไขเมื่อ 07 พ.ค. 50 14:13:21 แก้ไขเมื่อ 07 พ.ค. 50 14:12:02 จากคุณ : little kitty - [ 7 พ.ค. 50 14:11:44 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เรื่อง การสร้างพระบรมรูปพระเจ้าแผ่นดินไทย          เหตุ ที่จะถามปัญหาเรื่องนี้  เนื่องมาจากไปถวายบังคมพระบรมรูปในปราสาทพระเทพบิดร  มีความคิดขึ้นว่า  พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าฯ นั้น  ทรงมีพระลักษณะเหมือนกับพระบรมนั้นหรือไม่          ปัญหา  ประเพณีการสร้างพระบรมรูปพระเจ้าแผ่นดินไทยนั้น  ได้แบบอย่างมาแต่ไหน  ทำกันแต่ครั้งไร  พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกย์นั้นได้แบบอย่างมาจากไหน  ทำกันอย่างไรจึงว่าเหมือนพระองค์จริง          ตอบ  ประเพณีทำโมนูเมนท์พระเจ้าแผ่นดินที่ล่วงลับไปแล้วมีมาเก่าแก่  ดึกดำบรรพ์  จะเห็นได้จากเขมรทำเป็นเทวรูป  ถ้าถือพระพุทธศาสนาฝ่ายมหายานมักทำเป็นพระโพธิ์สัตว์  สันนิษฐานว่าไทยได้ประเพณีนี้มาแต่เขมร  ไทยกรุงศรีอยุธยามีพระเทพบิดร และรูปสมเด็จพระนเรศวรอยู่ที่โรงพระแสง  พระบรมรูปทั้งสองนี้คงใช่รูปตัวแต่เป็นเทวรูป  ที่ว่าเช่นนี้เพราะปรู๊พได้  เมื่อเสียกรุงนั้นปรากฏว่าพระรูปพระเทพบิดร (ว่าสร้างแทนพระองค์พระเจ้าอู่ทองรามาธิบดี) อยู่ที่วัดพระศรีสรรเพ็ชญ์  ไฟไหม้เชิญเอาไปไว้ที่ซุ้มจรนำวัดพุทไธศวรรย์  ชาวบ้านชาวเมืองว่าดุร้ายนัก  กรมหลวงเทพหริรักษ์ขึ้นไปทำเพนียด  นำความกราบบังคมทูลพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าฯ  จึงเอาลงมาหล่อเป็นพระพุทธรูปทรงเครื่อง  เอาไว้ในหอพระเทพบิดรวัดพระศรีรัตนศาสดาราม  ต่อมาเมื่อรื้อหอเลยเก็บไว้ในปราสาทพระเทพบิดรมุขหลัง  เข้าใจว่าเดี๋ยวนี้ก็ยังคงอยู่ในนั้น (ได้คงวามว่าได้ย้ายมาไว้ในวิหารยอดในวัดพระศรีรัตนศาสดาราม  แต่ไม่ทราบว่าเป็นองค์ไหน  เพราะมีอยู่หลายองค์ด้วยกัน)  ส่วนที่วัดพุทไธศวรรย์เดิม ได้ปั้นเป็นพระพุทธรูปไว้แทนจนทุกวันนี้            แม้ในรัชกาลที่ ๑ และรัชกาลต่อๆมา  ก็มีการหล่อพระพุทธรูปไว้แทนพระองค์  ในรัชกาลที่ ๑ หล่อพระพุทธจักรพรรดิ  รัชกาลที่ ๒ หล่อพระพุทธนฤมิตร  เป็นทองคำทั้งพระองค์  เดี๋ยวนี้ยังอยู่ในหอพระสุราลัยพิมานทั้งสองพระองค์  แต่พระพุทธนฤมิตรนั้นโปรดฯ ให้จำลองไปไว้ที่วัดอรุณราชวรารามพระองค์หนึ่ง          ในรัชกาลที่ ๓  ได้ทรงหล่อพระพุทธรูปสูง ๖ ศอกสองพระองค์หุ้มด้วยทองคำเนื้อ ๘ องค์หนึ่งหนัก ๖๓ ชั่ง ๑๔ ตำลึง  ทรงเครื่องต้นอย่างบรมกษัตริย์  ลงยาราชาวดีประดับด้วยนวรัตน์มีราคาเป็นอันมาก  พระพุทธรูปสองพระองค์นี้ให้ตั้งไว้ในพระอุโบสถวัดพระศรีรัตนศาสดาราม  องค์ข้างเหนือถวายพระนามว่า พระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกย์  องค์ข้างใต้ถวายว่า พระพุทธเลิศหล้าสุราลัย  มาเปลี่ยนเป็นพระพุทธเลิศหล้านภาลัยเมื่อรัชกาลที่ ๔ (เดิมเรียกรัชกาลที่ ๑ และที่ ๒ ว่า แผ่นดินต้น แผ่นดินกลาง  มีพระบรมราชโองการดำรัสสั่งให้ใช้บัตรหมายในราชการทั้งปวงอ้างนามแผ่นดินตามพระพุทธรูปทั้งสองพระองค์  ไม่ให้ใช้ว่าแผ่นดินต้น แผ่นดินกลาง  เพราะทรงเห็นเป็นอวมงคล)          เหตุที่ทำเป็นพระบรมรูปหล่อเป็นคนมีดังนี้  ในรัชกาลที่ ๔ พระเจ้านะโปเลียนที่ ๓ กับเอมเปรสด์ส่งรูปหล่อครึ่งตัวเป็นบัสทองแดงมาถวาย  พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวโปรดมาก  และจะต้องให้ของตอบแทน  เมื่อทูตฝรั่งเศสกลับไปให้ช่างปั้นรูปมาถวายเป็นรูปเต็มพระองค์แต่ก็ไม่ตกลงกัน  เป็นปัญญาว่าจะตอบแทนอย่างไรกัน  อีกคราวหนึ่งเอมเปอเรอส่งตราเลยองออนเนอร์มาถวาย  ดวงตรามีหัวนะโปเลียนโบนาปารต  พระเจอมเกล้าฯ ให้ทำส่งออกไปบ้างเป็นรูปที่ทำได้เหมือนมาก  เดี๋ยวนี้พระบรมรูปติดตรานั้นยังอยู่ที่วังฟองเตนโบล          ในเรื่องรูปปั้นนั้น  ต่อมาว่าให้พระยาจินดารังสรรค์ปั้นใหม่ด้วยปูนปลาสเตอร์  ปั้นเท่าพระองค์ทรงพระมาลาสก๊อท  ทรงผ้าเยียระบับ  เดิมอยู่ที่หอศาสตราคม  รื้อหอแล้วเอามาไว้ที่กระทรวงมหาดไทยพักหนึ่ง  แล้วส่งไปประดิษฐานไว้ที่พระที่นั่งเพ็ชภูมิไพโรจน์ จังหวัดเพชรบุรี (ที่เขาวัง)  กับได้จำลองไว้อีกองค์หนึ่งในปราสาททางด้านตะวันตกในวัดราชประดิษฐฯ  แต่หาได้ส่งไปถวายพระเจ้านะโปเลียนที่ ๓ ไม่  ที่ไม่ได้ส่งไปนั้นเพราะเป็นรูปปั้นด้วยปูนน้ำมัน  ยังไม่ได้หล่อ  ครั้นจะหล่อต้องเข้าไฟ  การเอารูปปั้นเข้าไฟนั้นถ้ายังมีพระชนม์อยู่ถือว่าเป็นอัปมงคล  เลยไม่ได้หล่อจนแล้ว          มาในรัชกาลที่ ๕ เลยจับหล่อหมดทั้ง ๔ องค์  เกิดปัญหาขึ้นบ้างตอนปั้นพระพุทธยอดฟ้าฯ  เพราะพระพุทธยอดฟ้าฯ หาคนรู้จักยาก  นัยว่าเรียกคนที่เคยเห็นมาให้การ  แล้วก็ปั้นตามคำให้การนั้น  คนที่เคยเห็นพระพุทธยอดฟ้าฯ ครั้งนั้นยังเหลืออยู่สี่คนคือ สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (โต)  เจ้าพระยาสุธรรมมนตรี (บุญศรี  บุรณสิริ)  พระองค์เจ้าปุก (พระราชธิดาในรัชกาลที่ ๒)  และเจ้าพระยาธรรมา (มั่ง)  คนที่เคยเห็นพระพุทธเลิศหล้าฯ นั้นมีมาก            พระบรมรูปหล่อมาหล่อเอาทั้งที่พระเจ้าแผ่นดินยังมีพระชนม์อยู่  ก็พระบรมรูปรัชกาลที่ ๕  ดูไม่เป็นการรังเกียจกัน  รูปแรกที่หล่อคือเหรียญเงินบาท  แต่ก่อนหล่อกันแต่รูปพระเกี้ยว  หากล้าหล่อพระบรมรูปไม่  เพิ่งมาหล่อในรัชกาลที่ ๕ นี้เอง  ถัดจากนั้นพระบรมรูปทรงม้าก็หล่อทั้งที่ทรงยังมีพระชนม์อยู่  ได้เสด็จเปิดพระบรมรูปด้วยพระองค์เองซ้ำไป. .................................................................................................................................................... ไฟล์ภาพจากพิพิธภัณฑ์หุ่นขี้ผึ้งจังหวัดนครปฐมครับ http://www.rosenini.com/thaihumanimagery/016.htm                                                       พระบรมรูปอดีตพระมหากษัตริย์ราชวงศ์จักรี แก้ไขเมื่อ 07 พ.ค. 50 14:53:57 จากคุณ : กัมม์ - [ 7 พ.ค. 50 14:15:12 ]

ความคิดเห็นที่ 10 สวัสดีครับ คุณ little kitty ส่งพร้อมกันเลย เจอโจทก์แล้ว   ที่น้ำท่วมซอยก็เพราะเธอนี่เอง วันนี้ที่บางแคไม่ตก  แดดจ้าจนตายี้ ความจริงผมชอบฝนตกนะครับ  เย็นชุ่มฉ่ำดี วันเสาร์-อาทิตย์ นี้ไปว่ายน้ำอีกนะครับ  ผมจะนอนอยู่บ้าน สำหรับระบบของพันทิปทำนองนี้ จำได้ในกระทู้กรมหลวงชุมพรฯ พิมพ์ยังไงก็ไม่ติด  เขาบอกว่าบารมีไม่พอจะเขียน ในเรื่องนี้ลองถามพี่นิคดูก็ได้ครับ  พิมพ์ในกระทู้หนึ่งซะตั้งยาว(แกว่า) ส่งสองครั้งสามครั้งก็ไม่ติด  คงโกรธจนลมออกหู(ผมเดา) ยังไม่เข้ามา  ขอนินทาเสียหน่อยนะครับ จากคุณ : กัมม์ - [ 7 พ.ค. 50 14:28:10 ]

ความคิดเห็นที่ 11 พระบรมรูปที่พระองค์ท่านทรงพูดถึง  คงเป็นรูปนี้ ได้จากเว็บไซต์บ้านจอมยุทธ  หาที่ชัดกว่านี้ไม่ได้  เลยไม่ได้นำไปประกอบเรื่อง ท่านใดมีรูปนี้ชัดๆ บ้างครับ   อยากได้ อยากได้เอยอยากได้ อยากได้ จากคุณ : กัมม์ - [ 7 พ.ค. 50 14:39:10 ]

ความคิดเห็นที่ 12 นานมากแล้ว รายการทีวีสัมภาษณ์ผู้รู้เกี่ยวกับเอกลักษณ์ไทย ท่านนึงบอกว่าพระปฐมบรมราชานุสรณ์พระพุทธยอดฟ้าพระพักตร์คล้ายฝรั่ง ไม่เหมือนในปราสาทพระเทพบิดรเพราะว่าฝรั่งเป็นผู้ออกแบบ ท่านคงจะหมายถึง อ.ศิลป์ พีระศรี ไม่ทราบว่าผู้อาวุโสท่านนั้นไม่ปลื้ม อ.ศิลป์ หรืออย่างไร เหมือนจะเคยผ่านตาว่า อ.ศิลป์ออกแบบพระปฐมบรมราชานุสรณ์พระพุทธยอดฟ้า ก็ได้พระพักตร์มาจากพระบรมรูปในปราสาทพระเทพบิดรนี่เอง ท่านจะไปนึกไปคิดเอาเองเชียวหรือ ท่านทำรูปหล่อสมเด็จกรมพระยานริศฯ ก็ดูเหมือนมาก ท่านจะไปทำให้เพี้ยนทำไม จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 7 พ.ค. 50 14:45:15 ]

ความคิดเห็นที่ 13 สวัสดีอีกครั้งครับ คุณ จำปูน เหมือนกับหนังสือรายปักษ์เดี๋ยวนี้นะครับ หากว่าไปตามนั้น  มันไม่เร้าใจชวนให้ควักกระเป๋า สำหรับท่านผู้อาวุโสท่านนั้น  ถ้าพูดไปด้วยอารมณ์ ก็คงไม่คุ้มกันกับผลที่ได้กลับคืนมา  เรียกว่าขาดทุน ก่อนกลับบ้าน ขอฝากไว้อีกเรื่องนะครับ  ขอ Paste มาเลยนะครับ   เคยพิมพ์ไว้ในกระทู้พระเจ้าตากสิ้นพระชนม์ที่เมืองนคร แก้ไขเมื่อ 07 พ.ค. 50 16:57:28 จากคุณ : กัมม์ - [ 7 พ.ค. 50 16:51:56 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เรื่อง ขุนหลวงตากบ้าหรือ          เหตุ  เนื่องด้วยมีผู้เขียนบทความลงในหนังสือต่างๆ อันเกี่ยวกับขุนหลวงตากเนืองๆ  ข้อความสำคัญอยู่ที่ว่า  ทรงมีสติปรกติอยู่ทุกประการ  ซึ่งตรงข้ามกับหลักฐานอันมีในพระราชพงศาวดาร  จดหมายเหตุและวรรคดีที่เขียนขึ้นในครั้งนั้น  จึงทูลถามเพื่อขอประทานพระดำริ          ปัญหา  เรื่องขุนหลวงตากนั้นไปมาอย่างไรกัน  ทำไมจึงมาเป็นเรื่องใหญ่โตกันนัก          ตอบ เรื่องขุนหลวงตากนี้เป็นเรื่องที่น่าเอาใส่  นักปราชญ์สมัยใหม่กำลังปรักปรำราชวงศ์จักรี  แต่ไม่มีอะไรจะว่า นอกจากจะว่าขุนหลวงไม่บ้า  และเพื่อชี้ให้คนเห็นว่า พระพุทธยอดฟ้าฯ เป็นกบฏต่อขุนหลวงตาก  ว่าตามจริงในการเขียนเรื่องขุนหลวงตากในพงศาวดารเรารบกับพะม่าครั้งกรุงธนบุรีนั้น  ได้พยายามให้ความยุติธรรมแก่ขุนหลวงตากเต็มที่  อันใดที่จะชี้ให้เห็นคุณงามความดีของขุนหลวงตากแล้ว  ก็ได้หยิบยกขึ้นมาพิจารณาให้จนหมดสิ้น  ได้พยายามเขียนให้จนสุดฝีมือ  ไม่มีที่สงสัยเลยที่ว่าขุนหลวงตากจะไม่บ้า  บ้าแน่ๆ  แต่ผู้ก่อการจลาจลนั้นเป็นพระยาสรรค์ชาวเมืองธนฯ เอง  พระพุทธยอดฟ้าฯเป็นเพียงผู้มาปราบจลาจลและมาพบขุนหลวงตากในสภาวะเช่นว่า ก็ไม่รู้จะทำประการใด  เพราะราษฎร ขุนนาง และข้าราชการลงความเห็นให้ปลงพระชนม์  ทั้งขณะนั้นศึกพะม่าก็พร้อมที่จะเข้ามายังพระนคร  หากไม่กระทำการอันใดให้เด็ดขาดลงไป  ก็ลำบากแก่การปกครอง  พระพุทธยอดฟ้าฯ หาได้สั่งปลงพระชนม์ขุนหลวงตากไม่  แต่ที่จะมีข้อตำหนิก็มีได้อยู่ที่ไม่ห้ามไม่ให้ฆ่า            แต่นั่นแหละ เอาใจเราไปใส่ใจพระพุทธยอดฟ้าฯ ใครอยู่ในฐานะเช่นนั้นก็ลำบากหาน้อยไม่  ถ้าขุนหลวงตากเป็นบ้าอย่างมากมายไม่รู้วันรู้คืน  พระพุทธยอดฟ้าฯ ก็คงออกพระโอษฐ์ขอไม่ให้ปลงชีวิต  นี่ขุนหลวงตากไม่ได้บ้าถึงเพียงนั้น  เป็นบ้าคลั่งอันตรายต่อแผ่นดิน  นั่นแหละใครอยู่ในฐานะพระพุทธยอดฟ้าฯ บ้าง  ก็จะรู้สึกว่าลำบากแค่ไหน          เมื่อปลงพระชนม์แล้วก็จัดสร้างพระเมรุเป็นการใหญ่  และได้เสด็จพระราชดำเนินไปพระราชทานเพลิงทั้งสองพระองค์  อันคุณงามความดีของขุนหลวงตากนั้นมีมากนัก  ได้เขียนไว้ในพงศาวดารเรารบกับพะม่าครั้งกรุงธนบุรีโดยละเอียดแล้ว  ควรพิจารณาดูให้ดี  อย่าลืมหลักฐาน  อย่าเอาโลภจริตเข้าใส่ในการวินิจฉัยเรื่องราวในพงศาวดาร  พึงกระทำด้วยความเที่ยงธรรม          เรื่องขุนหลวงตากบ้านี้  เจ้าพระยาทิพากรวงศ์เคยเขียนเรื่องล้อว่าไว้เปียเสียๆ หายๆ  สมเด็จพระพุทธเจ้าหลวงได้ทรงอ่านระหว่างทางรถไฟจากบางกอกน้อยไปพระปฐมเจดีย์  กริ้วมากไม่พอพระราชหฤทัยเลย  ตรัสว่าขุนหลวงตากเป็นคนทำคุณให้แก่ประเทศ  ในส่วนบ้าไม่ควรเอาเข้ามาถือ  กษัตริย์ในราชวงศ์จักรีนี้ทุกพระองค์นับถือขุนหลวงตากเสมอ  ไม่ควรที่ใครจะลบหลู่บุญคุญ  ฉะนั้นการเขียนเรื่องล้ออย่างนี้  ไม่ชอบด้วยพระราชนิยม. .................................................................................................................................................... ไฟล์ภาพจากหอมรดกไทย http://www1.mod.go.th/heritage/king/taksin/taksin1.htm                                                                  พระเจ้าตากสินมหาราช จากคุณ : กัมม์ - [ 7 พ.ค. 50 16:56:30 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เรื่องพระเจ้าตากก็เถียงกันไม่จบนะเครับเนี้ยะ จากคุณ : กริชครับผม - [ 7 พ.ค. 50 23:46:28 ]

ความคิดเห็นที่ 16 สวัสดีครับ คุณ กริชฯ เรื่องพระเจ้ากรุงธนบุรีก็ปล่อยให้เขาว่ากันไป  ในส่วนตัว  ค่อนข้างชัดเจน   ได้อ่านพระประวัติสมเด็จพระสังฆราช พระองค์แรกกรุงรัตนโกสินทร์ ประกอบกับอีกหลายๆ เรื่องแล้ว  คิดว่าไม่ใช่เรื่องที่ซับซ้อนอย่างไร ในความเห็นของผม หนังสือประเภทนั้นไม่น่าจะมีใครซื้ออีกนะครับ จากคุณ : กัมม์ - [ 8 พ.ค. 50 08:49:35 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ขออภัยที่เพิ่งเข้ามา หยุดไป 2 วัน แต่มีเรื่องให้ทำเยอะ และยุ่งมากๆ  เพิ่งมารู้ว่าถูกนินทาไปวันเต็มๆ เข้าไปแล้ว อีกเรื่องหนึ่งก็คือจะตั้งกระทู้ใหม่วันนี้ด้วย มีเงื่อนไขเวลาที่ทำให้ต้องตั้งวันนี้ ปีนี้ก็ได้รับของขวัญจากศูนย์ประชุมฯ สิริกิติ์เป็นหนังสือเล่มนี้เช่นกัน ได้อ่านคร่าวๆ เป็นบางตอนเฉพาะที่ตนเองสนใจ คำนำใน คห.3 ที่ยกตัวอย่างมา ทำให้รู้ว่า บันทึกรับสั่งเล่มนี้ เป็นรับสั่งของสมเด็จเพียงแค่ระยะเวลาเพียงปีเดียวเท่านั้น เพราะพระองค์สิ้นพระชนม์ในปีถัดไป เสียดายอย่างยิ่งที่พระองค์เสด็จกลับจากปีนังช้าไปหน่อย เสียดายที่หม่อมราชวงศ์สุมนชาติได้ทูลสัมภาษณ์พระองค์ช้าไปนิด แต่ก็ยังยินดีที่เกร็ดความรู้หลายเรื่องยังได้รับการบันทึกไว้เป็นลายลักษณ์อักษร ขอบพระคุณที่มาช่วยเตือนความทรงจำ พวกเรามาร่วมเทิดพระเกียรติของพระองค์กันถิด จากคุณ : NickyNick - [ 8 พ.ค. 50 08:59:34 ]

ความคิดเห็นที่ 18 กษัตริย์ในราชวงศ์จักรีนี้ทุกพระองค์นับถือขุนหลวงตากเสมอ ข้อความนี้เป็นจริงอย่างที่สุดพระมหากษัตริย์ ทุกรัชกาลก็ทรงปฏิบัติดังนี้  ในรัชกาลปัจจุบันพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเสด็จฯถวายราชสักการะพระบรมราชานุสาวรีย์ที่วงเวียนใหญ่ เป็นประจำเสมอมิได้ขาดเลย จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 8 พ.ค. 50 09:04:37 ]

ความคิดเห็นที่ 19 สวัสดีครับ พี่นิค สวัสดีครับ คุณ จำปูน "กษัตริย์ในราชวงศ์จักรีนี้ทุกพระองค์นับถือขุนหลวงตากเสมอ" แม้แต่พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกกับกรมพระราชวังบวร  ที่คนมักจะตั้งข้อสงสัย ก็ได้เสด็จในงานถวายพระเพลิงพระบรมศพ  เรื่องนี้ก็ปรากฏในพระราชพงศาวดาร  ไม่รู้เหมือนกันว่าคนที่เขียนหนังสือในทำนองอย่างนั้น ต้องการอะไร  นึกได้อย่างเดียวยั่วให้ควักกระเป๋านั่นแหละครับ  เราๆท่านๆควรรู้อย่างที่คุณ จำปูน ยกมาแสดงเถิด  อย่าใครมายั่วได้ พี่นิค ถ้าเข้ามาช้า พี่ไหม้แน่ๆ ครับ   เข้ามาแล้วก็ยินดีครับ  ขอบคุณสำหรับ Blog เสี้ยวหนึ่งราชนาวีไทย นะครับ http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=nickynick&group=3&month=05-2007&date=05&gblog=1 เรียนเชิญทุกๆ ท่านครับ  ไปดูทหารเรือเล่าความหลังกันครับ จากคุณ : กัมม์ - [ 8 พ.ค. 50 09:36:25 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เรื่อง การเรียกนามพระเจ้าแผ่นดิน           เหตุ ที่จะถามปัญหานี้  เนื่องจากรู้สึกว่าพระนามพระเจ้าแผ่นดินไทยนั้นสับสนมาก  มีเรียกกันหลายอย่าง           ปัญหา  การเรียกพระนามพระเจ้าแผ่นดินไทย   แต่โบราณมาจนทุกวันนี้มีหลักเกณฑ์อย่างไร           ตอบ  การเรียกพระนามพระเจ้าแผ่นดินไทย พะม่า มอญ มีวิธีเรียกคล้ายคลึงกัน  อาจจำแนกออกเป็น ๑๐ อย่างด้วยกันคือ           ๑. เรียกเวลาดำรงพระชนม์อยู่  โดยมากข้าแผ่นดินเรียกว่า ขุนหลวง พระเป็นเจ้า เจ้าชีวิต พระเจ้าแผ่นดิน ในหลวง ฯลฯ  ในบานแผนกกฎหมายใช้ พระบาทสมเด็จพระบรมบพิตร พระพุทธเจ้าอยู่หัว           ๒. เรียกตามชื่อเมืองที่ปกครอง  โดยมากชาวเมืองอื่นเรียก ว่าพระเจ้าอู่ทอง พระเจ้ากรุงศรีอยุธยา พระเจ้าเชียงใหม่ พระเจ้าหงสาวดี พระเจ้าอังวะ พระเจ้ากรุงสยาม           ๓.เรียกตามพระนามเดิม  โดยมากชาวพื้นเมืองเรียก ว่าพระเจ้าอู่ทอง พระยาอู่ พระเจ้ามังลอง พระเจ้ามังระ ฯลฯ           ๔. เรียกตามพระนามเดิมในสุพรรณบัตรว่า  พระบาทสมเด็จพระปรเมทรมหามงกุฎ สุทธสมมติเทพย์พงศ์ วงษาดิศวรกษัตริย์ วรขัตติราชนิกโรดม จาตุรันตบรมมหาจักรพรรดิราชสังกาศ บรมธรรมิกมหาราชาธิราช บรมนาถบพิตร พระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว *           ๕. เรียกตามพระนามที่ถวายแต่ต้นราชวงศ์ว่า  พระรามาธิบดี พระสรรเพชญ์ พระมหาธรรมราชา พระบรมราชา ฯลฯ ที่ ๑, ๒, ๓ ตามลำดับ           ๖. เรียกในราชการเมืองล่วงรัชกาลแล้วว่า พระบรมโกศ พระพุทธเจ้าหลวง และสมเด็จพระอัยยกา โดยลำดับ           ๗. เรียกตามปากตลาดเมื่อล่วงรัชกาลแล้วว่า  ขุนหลวงเสือ ขุนหลวงทรงปลา ขุนหลวงหาวัด ขุนหลวงขี้เรื้อน และพระเจ้าเชลยตองอู           ๘. เรียกพิเศษเพิ่มพระเกียรติยศว่า  พระเจ้าช้างเผือก พระมหาจักรพรรดิ พระบรมไตรโลกนาถ พระเจ้าทรงธรรม พระนเรศวร์ พระนารายณ์ พระปิยมหาราช ฯลฯ          ๙. เรียกตามลำดับก่อนหลังในราชวงศ์ว่า แผ่นดินต้น แผ่นดินกลาง ฯลฯ          ๑๐. เรียกตามนามพระพุทธรูปที่สร้างขึ้นอุทิศถวายว่า  พระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกย์  และพระพุทธเลิศหล้านภาลัย .................................................................................................................................................... * ข้อความในต้นฉบับไม่ตรงกับพระนามในพระสุพรรณบัฏ  จึงสอบทานแก้ไข - สปศ. ....................................................................................................................................................                                                     เจ้าสัวน้อย - พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว จากคุณ : กัมม์ - [ 8 พ.ค. 50 09:36:55 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เรื่อง โลหปราสาทวัดราชนัดดา          เหตุ ที่จะเกิดปัญหานี้  เนื่องจากได้อ่านพบในหนังสือตำนานเรื่อง  วัตถุสถานต่างๆ ที่พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงสถาปนา  มีเรื่องโลหปราสาทอยู่ด้วย  แต่ไม่เข้าใจเรื่องนี้ละเอียดดีพอจึงได้ทูลถาม          ถาม  มูลเดิมของโลหปราสาทมีมาอย่างไร  ที่สร้างขึ้นในกรุงเทพฯ นั่น  มีความประสงค์อย่างไร          ตอบ  มูลเดิมของโลหปราสาทนั้น  ประเพณีมีมาแต่ครั้งพุทธกาล  เวลาเข้าพรรษาด้วยเหตุที่ราษฎรทำไร่ไถนา  เมื่อถึงฤดูฝนให้พระสงฆ์หยุดอยู่ ณ ที่แห่งใดแห่งหนึ่งเพื่อสั่งสอนชั่วเวลา ๓ เดือน  ระหว่างที่พักอยู่ ๓ เดือนนั้น  มีโอกาสเกิดขึ้นแก่พวกถือพระพุทธศาสนาที่จะทำบุญหลายอย่าง  เปรียบอย่างในกรุงเทพฯนี้  ถ้าถึงฤดูแล้งแต่ก่อนนานๆ จะได้พบพระสงฆ์สักองค์  เพราะไปเที่ยวสั่งสอนศาสนา  ถ้าพระสงฆ์มารวมกันอยู่ตามวัด ชาวบ้านก็ได้ทำบุญถวายธูปเทียนเพื่อใช้ในพรรษา ตักบาตร และฟังธรรม  ที่เข้าพรรษามีเทศน์กันทุกวันนี้นั้นก็เพราะมาอยู่วัดชาวบ้านมีโอกาสจะได้ฟังธรรม          และมีโอกาสอีกอย่างหนึ่ง  ด้วยเหตุว่าเวลาที่พระอยู่ในที่แห่งเดียวกัน ๓ เดือนนั้น  พระมักทำเวลาล่วงไปด้วยการเรียนวิปัสสนาธุระ  พวกพุทธศาสนิกชนหาที่สงัดสบายให้พระสำหรับนั่งกรรมฐานเป็นองค์ๆ ไม่เกี่ยวข้องกัน  มีตัวอย่างพึงเห็นตามหัวเมือง  ปลูกเพิงสูงให้พระอาศัยก็มี  ในกรุงเทพฯ เป็นตึกที่เรียกว่าคณะกุฏิ์  ทั้งวัดสระเกศและวัดโพธิ์  เป็นที่สำหรับพระนั่งเรียนวิปัสสนากรรมฐาน  แต่มีพวกที่มีกำลังมาก  เพราะเหตุที่พระชอบอยู่ที่สงัด  ไปจัดถ้ำสลักหินทำห้องให้พระอยู่ก็มี  ในสมัยเมื่อพระศาสนาไปถึงลังกาทวีป  มีพระเจ้าแผ่นดินองค์หนึ่งจำชื่อไม่ได้ (พะระเจ้าอภัยทุษฐคามินี) ดูในหนังสือมหาวงศ์ก็แล้วกัน  พระเจ้าแผ่นดินพระองค์นี้สร้างโลหปราสาทขึ้นในเมืองอนุราฐบุรี  ถวายเป็นที่พระนั่งกรรมฐานเป็นหลายชั้นเรียกว่าโลหปราสาท  ที่เรียกปราสาทก็หมายถึงหลายชั้น  สองชั้นอย่างตึกที่เราอยู่นี้ตามศัพท์เรียกว่าปราสาท  โลหปราสาทที่กล่าวถึงในอินเดียเดี๋ยวนี้ยังเหลืออยู่แต่เสาหิน  ส่วนตัวปราสาทนั้นเป็นอย่างไรไม่เคยเห็น  กล่าวกันแต่ว่าเป็นชั้นๆ          ในรัชกาลที่ ๓ กรุงรัตนโกสินทร์นี้  พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัวสร้างวัดใหม่ขึ้นในพระนครสองวัด  คือวัดเทพธิดาราม พระราชทานพระราชธิดา พระองค์เจ้าหญิงวิลาส * :ซึ่งต่อมาเป็นกรมหมื่นอัปสรสุดาเทพ  อีกวัดหนึ่งคือวัดราชนัดดาราม ทรงสร้างพระราชทานพระเจ้าหลานเธอ พระองค์เจ้าโสมนัสวัฒนาวดี  พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว  เป็นนักเรียนสมัยเก่าทรงสร้างวัดแปลกๆ เช่นวัดยานนาวาเป็นต้น  ทั้งนี้เพื่อให้คนรู้จักสำเภาจีนซึ่งกำลังจะศูนย์ไปเสีย            ที่วัดราชนัดดานี้ทรงพระราชดำริว่า  พระเจดีย์นั้นสร้างกันมากแล้ว  อยากจะสร้างที่เขาไม่เคยสร้างกัน  จึงโปรดฯ ให้สร้างโลหปราสาทขึ้น  และทรงคาดว่าที่ลังกาคงทำเป็นรูปอย่างนี้จึงทำเป็นห้องๆ  การสร้างโลหปราสาทนี้ พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าฯ ทรงมีเจตนาไปอีกอย่างหนึ่ง  คือจะให้ไว้รูปภิกษุณี  ให้หล่อรูปภิกษุณีขึ้น  หล่อแล้วก็ยังคงอยู่ในวิหารวัดนั้น  หาทันได้เอาขึ้นตั้งบนโลหปราสาทไม่. .................................................................................................................................................... * ต้นฉบับเดิมระบุว่า “พระองค์เจ้าหญิงลำภู” ซึ่งไม่ถูกต้อง  เพราะวัดเทพธิดารามนี้  พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าฯ สร้างพระราชทานพริองค์เจ้าหญิงวิลาศ (กรมหมื่นอัปสรสุดาเทพ) ที่ประสูติแต่เจ้าจอมมารดาบาง และเป็นพระภคินีของพระองค์เจ้าลักขณานุคุณ ผู้เป็นพระบิดาของหม่อมเจ้าหญิงโสมนัส  ที่พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าฯ ทรงสถาปนาเป็นพระเจ้าหลานเธอ พระองค์เจ้าโสมนัสวัฒนาวดี พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าฯ ไม่ทรงมีพระราชธิดาที่มีพระนามว่า “พระองค์เจ้าหญิงลำภู”  หากแต่พระองค์เจ้าหญิงลำภูเป็นพระราชธิดาลำดับที่ ๔ ในพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัยกับเจ้าจอมมารดาสวน  หรือเป็นพระขนิษฐาในพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าฯ  ต่อมาทรงสถาปนาเป็นกรมขุนกัลยาสุนทร  ได้ว่าราชการฝ่ายในหลายอย่าง  และได้รักษากุญแจพระราชวังชั้นใน – สปศ. .................................................................................................................................................... ไฟล์ภาพประกอบจากหอมรดกไทย http://www1.mod.go.th/heritage/nation/tour/lohapasart.htm                                                                          โลหปราสาท จากคุณ : กัมม์ - [ 8 พ.ค. 50 10:27:19 ]

ความคิดเห็นที่ 22 คุณกัมม์คะ ดิฉันอ่านกระทู้นี้แล้วเห็นว่ามีประโยชน์อย่างยิ่ง และสามารถแตกไปได้หลายกระทู้เลยค่ะ กดเก็บเข้าคลังให้แล้วนะคะ ปล. จะไปว่ายน้ำทุกวันให้มันรู้ไปค่ะ จากคุณ : little kitty - [ 8 พ.ค. 50 11:27:31 ]

ความคิดเห็นที่ 23 สวัสดีครับ คุณ little kitty ขอบพระคุณในความกรุณาครับ ในกระทู้สนุกกว่าที่ Blog เยอะ ขอความกรุณาทุกๆ ท่านช่วยเก็บเข้าคลังด้วยนะครับ เพราะเป็นกระทู้ที่ทุกๆ ท่านได้ช่วยกันสร้างครับ พอดีเลยครับ ช่วงไหนที่แล้ง  พวกเราจะได้ช่วยกันจับลูกแมวน้อยแห่ไปว่ายน้ำ พวกเราก็จะได้บุญ ลูกแมวน้อยก็จะได้บุญและมีร่างกายแข็งแรงด้วยนะครับ นึกขึ้นได้ ขอแทรกเกร็ดนิดหนึ่งครับ เมื่อพระราชสมภพ เจ้าฟ้าจุฬาลงกรณ์  เกิดฝนตกใหญ่ และเมื่อช้างต้น(จำชื่อไม่ได้) มาสู่พระนคร  เกิดฝนตกใหญ่ ทั้งสองนี้ถือว่าเป็นของมงคลในแผ่นดินพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เมื่อจะมีพระราชพิธีพรุณศาสตร์  ก็จะการสมโภชเจ้าฟ้าจุฬาลงกรณ์ และช้างต้นนั้นด้วย  . จากคุณ : กัมม์ - [ 8 พ.ค. 50 11:48:48 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เรื่อง สร้างกรุงศรีอยุธยา          เหตุ ที่จะเกิดปัญหาเรื่องนี้  เนื่องมาจากความข้องใจที่ได้อ่านพงศาวดารถึงเรื่องการสร้างกรุงศรีอยุธยา  ว่าเป็นเพราะที่กรุงศรีอยุธยากุ้งปลาชุมบ้าง  เป็นเพราะเกิดโรคห่าขึ้นที่เมืองเดิมบ้าง ฯลฯ  น่าจะมีความสำคัญอื่นในทางการเมือง  และฐานที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ของกรุงศรีอยุธยาดูก็เหมาะสำหรับที่จะปกครองอาณาจักรไทยครั้งนั้นมากกว่าอย่างนี้          ปัญหา  การที่พระเจ้าอู่ทองมาสร้างกรุงศรีอยุธยาเป็นราชธานีนั้น  เป็นเพราะกรุงศรีอยุธยาเป็นทำเลที่มีอาหารการกินอุดม  และเพราะเกิดโรคห่าขึ้นที่เมืองอู่ทองเดิมเท่านั้นหรือ  หรือว่ามีเหตุลึกลับอื่นทางการเมืองแฝงอยู่  เพราะพิจารณาดูฐานที่ตั้งภูมิศาสตร์ดูจะเป็นเพราะความบังคับทางการเมืองมากกว่าอย่างอื่น          ตอบ  เรื่องสร้างกรุงศรีอยุธยานี้  ในพงศาวดารที่พิมพ์ไว้แล้วฟังไม่ได้  ความหนึ่งที่ว่าพระเจ้าอู่ทองลงมาจากเมืองเทพนคร  คิดดูผู้แต่งเห็นโลกเป็นเหมือนสวนสราญรมย์มีปลามากก็ย้ายลงมาอยู่  ดูคล้ายๆ กับว่าพลเมืองนั้นใส่กระเป๋าลงมาได้ง่ายๆ เหมือนของเล็กๆ น้อยๆ  ก็การอพยพพลเมืองนั้นเป็นเรื่องใหญ่จะทำกันอย่างนั้นดูฟังยาก  อีกความหนึ่งในพงศาวดารเหนือว่าพระเจ้าอู่ทองหนีห่ามาจากเมืองสุพรรณ  มีจริงอยู่เพียงมาแต่สุพรรณ และบางทีจะมีห่าด้วย  แต่คงไม่ใช่ห่าเป็นเรื่องใหญ่            แต่เหตุที่มาตั้งกรุงศรีอยุธยานั้นมันมีอยู่อย่างหนึ่งไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย  เป็นเรื่องหารตั้งประเทศแข่งเมืองสุโขทัย  จับตรงที่สามแพร่งเพื่อจะบีบจมูกกรุงสุโขทัยทีเดียว  การมาตั้งก็เพียรมาเป็นเวลาถึงสามสิบปี ไม่ใช่ของเร็ว  ดูไม่ใช่เรื่องห่า  เพราะเหตุไรคิดดูไม่ใช่ของง่าย  แต่ก็ไม่เกินปัญญาคนนัก  พอจะเห็นได้  เมื่อก่อนกรุงสุโขทัยตั้งเป็นอิสระนั้น เป็นเมืองของพวกขอมอยู่ตลอดไป  ขอมตั้งเมืองละโวเป็นราชธานี ๆ ของขอมอยู่ใกล้ๆกับกรุงศรีอยุธยา  และข้อสำคัญอยู่ที่ว่า  ผู้แต่งพงศาวดารไม่ได้สังเกตตรงที่เมืองอยุธยานั้น  ว่าเป็นประตูบ้านของกรุงสุโขทัย  การตั้งเมืองอยุธยานั้นเป็นการจับประตูบ้านทีเดียว  ฉะนั้นจึงไม่เป็นการเล็กน้อยเลย  และไม่ใช่เป็นการที่ทำได้เร็ว          เมืองอยุธยาเดิมเรียกว่าเมืองอโยธยา  พิจารณาดูให้ละเอียดจะเห็นได้ว่าเมืองเดิมนี้ตั้งก่อนเมืองอู่ทองมาถึงหลายปี  คงเป็นที่ลุ่ม  เป็นทำเลเรือ  คงสังเกตได้ในพงศาวดารหลวงประเสริฐฯ  ขึ้นปูมวันสร้างพระเจ้าพนัญเชิงก่องสร้างกรุงศรีอยุธยาหลายปี  การสร้างพระโตเช่นนี้คิดดูง่ายๆ ก็จะเห็นว่าต้องสร้างในที่ๆมีคนมาก  ในพงศาวดารก็รับอยู่แล้วว่าเป็นเมืองอยู่  และว่าพระเจ้าอู่ทองมาอยู่ที่เวียงเหล็ก วัดพุทไธศวรรย์ก่อน            จับเค้าในพงศาวดารสุโขทัย  สุโขทัยนั้นมีอำนาจมากอยู่ในรัชกาลพระร่วง คือ พระเจ้ารามคำแหง รัชกาลเดียว  ได้ละโว้อยุธยาลงไปจนนครศรีธรรมราชเป็นอาณาเขตต์  เสวยราชย์นานราว ๔๐ ปีจึงสวรรคต  พระเจ้าเลอไทยได้รับรัชทายาท  อำนาจเสื่อม เมืองมอญเป็นขบถ  พงศาวดารพะม่าว่าทางกรุงสุโขทัยปราบก็ปราบไม่ลง  พวกพระเจ้าราชาธิราชตั้งตัวขึ้นเป็นใหญ่เป็นอิสระแต่นั้นมา  ในเวลาที่เมืองสุโขทัยเสื่อมอำนาจนั้นเอง  พวกใต้คือพวกละโว้ราชธานีขอม แต่เป็นของไทย  คือคนไทยในพระราชนิพนธ์พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว  ว่าเจ้าเมืองอู่ทองนี้ไม่ใช่เชื้อวงศ์อู่ทอง  แต่เป็นเขย  ในพงศาวดารเหนือว่าเป็นลูกเศรษฐีนั้นไม่จริง  เข้าใจว่าพระเจ้าอู่ทองคงเป็นเชื้อทางละโว้ไปเป็นเขยเมืองอู่ทอง  และคบคิดกับพระยาอู่ทองตั้งเป็นอิสระ  ไม่ช้าทางกรุงสุโขทัย พระยาเลอไทยก็สวรรคต          พระยาลือไทยมหาราชได้ราชสมบัติ  จะปราบก็ปราบไม่ลง  กำลังไม่พอจะปราบกรุงศรีอยุธยา  จึงขอเป็นไมตรีกับพระเจ้าอู่ทองเป็นการเสมอกัน  ไมตรีนี้เป็นมาตลอดสมัยพระเจ้าอู่ทอง  มีอยู่ในกฎหมายลักษณะลักพาปรากฏความว่า  นายสามขลาทูลพระเจ้าอู่ทองว่าข้ารักเจ้าบ่าวรักนาย  พาผู้คนไปสระหลวงสองแควสุโขทัยชะเลียง ฯลฯ  เดี๋ยวนี้เมืองท่านเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันแล้ว  จะไปตามจับผู้คนท่านได้หรือไม่  ความนี้เป็นหลักไมตรีระหว่างสองพระนคร            พวกพระเจ้าอู่ทองสังเกตดูไม่ค่อยจะกลมเกลียวกันนัก  คือราชวงศ์ลพบุรีฝ่ายพระเจ้าอู่ทอง  กับราชวงศ์สุพรรณบุรีฝ่ายพระมเหสี  ถ้าดูพงศาวดารด้วยความสังเกตจะเห็นได้ว่า  เมื่อพระเจ้าอู่ทองครองกรุงศรีอยุธยาแล้ว  ได้มอบให้พระราเมศวรรัชทายาทไปครองเมืองลพบุรี คือเมืองเดิม  กับให้ขุนหลวงพงั่วซึ่งต่อมาเป็นพระบรมราชาไปครองเมืองสุพรรณ  ซึ่งเป็นเมืองของอัครมเหสี  ในตำนานพระพุทธสิหิงค์กล่าวว่า  พระบรมราชาองค์นี้อยากตีเมืองสุโขทัยนัก  หากขัดด้วยพระเจ้าอู่ทองไม่เห็นชอบด้วย  จึงจำยอม  ไมตรีระหว่างกรุงสุโขทัยกับกรุงศรีอยุธยาจึงดีตลอดสมัยพระเจ้าอู่ทอง          เมื่อพระเจ้าอู่ทองสวรรคตแล้ว  พระบรมราชาได้ราชสมบัติ  ยกทัพไปตีเมืองสุโขทัยทันที  และตีจนได้เมือง  ด้วยเหตุที่วงศ์ลพบุรีและวงศ์สุพรรณเป็นญาติห่าง เป็นสองเชื้อสาย  เมื่อพระบรมราชาสวรรคต  เจ้าทองลั่นเสวยราชย์  พระราเมศวรจึงจับฆ่าเสีย  และเมื่อพระรามราชาครองราชย์ต่อพระราเมศวร  ก็ปรากฏว่าวิวาทกันกับพระยามหาเสนา  พระยามหาเสนาไปเชิญนครอินทร์ หลานพระบรมราชาพงั่วมาปราบปราม  เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่  ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย  ต้องการเวลาและการค้นคว้าอีกมาก. .................................................................................................................................................... ไฟล์ภาพจากวิกิพีเดีย http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%AA%E0%B8%A1%E0%B9%80%E0%B8%94%E0%B9%87%E0%B8%88%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%98%E0%B8%B4%E0%B8%9A%E0%B8%94%E0%B8%B5%E0%B8%97%E0%B8%B5%E0%B9%88_1                                                                 สมเด็จพระรามาธิบดี (พระเจ้าอู่ทอง) จากคุณ : กัมม์ - [ 8 พ.ค. 50 11:49:25 ]

ความคิดเห็นที่ 25 วันนี้คัดได้ ๓ เรื่องแล้ว ขอพักกินข้าวก่อนนะ บ่ายน่าจะได้อีกสักตอนครับ จากคุณ : กัมม์ - [ 8 พ.ค. 50 11:50:51 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เรื่อง กรมนาฬิกาและทุ่มโมง        ปัญหา  ได้อ่านหนังสือเก่าพบคำว่า "กรมนาฬิกา" ไม่ทราบว่า กรมนี้อยู่ที่ไหน มีหน้าที่ทำอะไร         ตอบ - กรมนาฬิกาเป็นกรมขึ้นในวัง  และหอนาฬิกานั้นชอบกลนักหนา  มีเหมือนกันทั้งไทยและพะม่า  ประเพณีเดิมทีเดียวเห็นจะมีมาเก่าแก่มาก  อาจได้แบบแผนมาจากอินเดียก็เป็นได้  ทำเป็นหอสูง  ชั้นยอดของหอแขวนฆ้องใบหนึ่งกลองใบหนึ่ง  ในห้องชั้นต่ำลงมาตั้งอ่างน้ำเอากะลาซึ่งวักน้ำเหมาะขนาดที่ลอยอยู่เพียง ๖๐ นาฑีแล้วจม ลอยไว้ในอ่างนั้น  มีคนนั่งยามประจำอยู่  เวลาพระอาทิตย์ขึ้น ลอยกะลา ซึ่งตามภาษามคธว่า "นาฬิกา" จึงเข้าใจว่าได้ตำรามาจากอินเดีย  พอนาฬิกาจมลงคนก็ขึ้นไปตีฆ้อง ในเวลา  นาฬิกาแรกตีครั้งหนึ่ง  นาฬิกาที่สองที่สามก็ตีมากครั้งขึ้นตามลำดับ  ที่ในห้องนั้นมีราวสำหรับปักไม้ติ้วเป็นที่สังเกตของคนตี  ได้นาฬิกาหนึ่งก็ปักติ้วไว้อันหนึ่ง  ถึงอีกนาฬิกาหนึ่งก็ปักติ้วเติมอีกอันหนึ่งเรียงต่อกันไป  สำหรับผู้ตีจะได้นับรัวกี่นาฬิกา  ถึงเวลาค่ำพระอาทิตย์ตกปักติ้วครบ ๑๒ อัน  แล้วเอาออกเสียคราวหนึ่ง  ด้วยกลางคืนตีกลองแทนฆ้อง  ด้วยเหตุนี้แหละจึงเรียกเป็นคำสามัญว่า "โมง" ในเวลากลางวัน  ว่า "ทุ่ม" ในเวลากลางคืน  ตามเสียงฆ้องและเสียงกลอง  ที่ตีกลองในเวลากลางคืนนั้นเห็นจะเป็นด้วยเสียงกลองดังไปไกลกว่าเสียงฆ้อง         ในเรื่องโรงนาฬิกานี้ยังมีต่อไปอีกอย่างหนึ่ง  ถ้าตีโมงหรือทุ่มอื่นๆ ตีเพียงอัตราทุ่มและโมง  ถ้าตีเวลา ๖ นาฬิกา ๑๒ นาฬิกา  ต้องตีย่ำฆ้องเสียก่อนลาหนึ่ง  แล้วจึงตีบอกอัตรานาฬิกา  กลางคืนตั้งแต่เวลา ๑๘ นาฬิกา  ต้องตีย่ำกลองเสียก่อนลาหนึ่งเรียกว่าย่ำค่ำ  ๒๑ นาฬิกาย่ำลาหนึ่งเรียกว่ายามหนึ่ง  เที่ยงคืนย่ำสองลาเรียกสองยาม  ๓ นาฬิกาย่ำสามลาเรียกสามยาม  แล้วตีอัตราต่อ  ตอนรุ่งก็ย่ำรุ่ง  ตอนเที่ยงก็ย่ำเที่ยง  กลางวันก็ย่ำฆ้อง กลางคืนย่ำกลอง         เหตุไรจึงตีย่ำ  ไปรู้มาจากเมื่อไปเมืองอินเดีย  ไปได้ยินย่ำที่เมืองพาราณสี  ถามเขาจึงได้ความว่า  ที่ตีย่ำนั้นเป็นสัญญาบอกให้เปลี่ยนคนรักษายาม  คือประเพณีการรักษายามกลางวัน ๖ ชั่วโมงเปลี่ยนครั้งหนึ่ง  กลางคืน ๓ ชั่วโมงเปลี่ยนครั้งหนึ่ง  ไทยเราเอาหน้าที่บอกสัญญาเปลี่ยนยาม  มาเป็นพนักงานของโรงนาฬิกาจึงตีย่ำ  แต่เมื่อเกิดนาฬิกากลอย่างฝรั่งขึ้นแล้ว  ในเมืองไทยเราก็เลิกลอยกะลา  ใช้นาฬิกากลอย่างฝรั่งแทน  และเลิกตีกลองในเวลากลางคืน  ใช้ระฆังใบใหญ่ใบหนึ่งตีแทนทั้งสองสิ่งนั้น  แต่ว่าชื่อที่เรียกว่าโมงและทุ่ม ยังใช้อยู่เป็นสำคัญ  ให้รู้ว่าตีฆ้องกลางวันและตีกลองกลางคืน                                                     .......................................................................... ลายพระหัตถ์ เรื่องนาฬิกา สมเด็จเจ้าฟ้ากรมพระยานริศรานุวัดติวงศ์ กับ พระวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าธานีนิวัต กรมหมื่นพิทยลาภพฤฒิยากร ตำหนักปลายเนิน คลอยเตย วันที่  ๑๘  กันยายน  ๒๔๘๓ ธานี         เธอถามถึงนาฬิกา อาว์ก็จน  ด้วยตั้งแต่เกิดมาก็เห็นเขาใช้นาฬิกากลกันเสียแล้ว  เป็นแต่รู้โดยหนังสือซึ่งได้อ่านพบและฟังเขาพูดกัน  เป็นว่าเอาภาชนะเล็กเจาะก้นลอยน้ำในภาชนะใหญ่  เมื่อน้ำไหลเข้าทีละน้อยจนภาชนะเล็กจมก็นับเอาเป็นเวลาหนึ่ง  แต่จะเป็นเท่าไรนั้นไม่ทราบ  ทั้งนี้เป็นด้วยเห็นการตีไก่  เขายังใช้จอกเจาะก้นลอยในขัน  เมื่อจอกนั้นจมเขาเรียกว่า "อันจม" เขาก็จับไก่แยกออกจากการตีไปให้น้ำ  สุดแต่จะสัญญากันว่าตีกี่ "อัน"  อย่างเดียวกันกับการต่อยมวยทางฝรั่ง  อีกประการหนึ่งสังเกตชื่อนาฬิกา นั่นแปลว่า มะพร้าว  จึ่งคิดว่าแต่ก่อนนี้เขาคงใช้กะลาก้นกลวงลอยน้ำเป็นเครื่องวัดเวลา  ดูเหมาะดีที่จะฉวยเอากะลาซึ่งมีอยู่ดาษดื่นที่ไหนมาใช้ก็ได้  เขาจะเอาชันอุดรู้ก้นก้นกะลาเจาะไขให้น้ำเข้าตามใจชอบเอาใหม่หรืออย่างไรไม่ทราบ  แต่นี่เป็นเดาทั้งนั้น อันเครื่องวัดเวลานั้นมีอยู่มากนัก  จะให้เห็นตัวอย่างก็เช่น ๑. "บ่ายควาย" "ควายเข้าคอก" นั่นเป็นสังเกตดูดวงอาทิตย์เป็นวัดเวลาอย่างหยาบ ๒. "ชั้นฉาย" นั่นสังเกตเอาเงา  เป็นของละเอียดขึ้น  ใช้ในการบวชนาค ๓. การสอบไล่หนังสือพระ ได้ยินว่าแต่ก่อนใช้จุดธูปเป็นเครื่องวัดเวลา  ถ้าธูปไหม้หมดดอกยังแปลไม่บรรลุก็จัดว่าเป็นตก ขอให้สังเกตกลอนในมูลบทบรรพกิจ  ท่านแบ่งเวลาไว้ไม่ตรงกับนาฬิกากล    วันหนึ่งนั้นแปดยามย่ำ                     กลางวันท่านกำ หนดไว้ว่าสี่ยามมี    กลางคืนก็นับยามสี่                        วันกับราตรี จึงเป็นแปดยามตามใช้    ยามหนึ่งสามนาลิกาไว้                    นาลิกาท่านใช้ กลางวันท่านเรียกว่าโมงนา    กลางคืนเรียกว่าทุ่มหนา                   นาลิกาหนึ่งรา ได้สิบบาดท่านบอกไว้    บาทหนึ่งสี่นาทีไทย                        หนึ่งนาทีได้ สิบห้าเพ็ชชะนาที    เพ็ชชะนาทีหนึ่งนี้                           หกปราณด้วยดี ปราณหนึ่งสิบอักษรไซร้ ก) วันหนึ่งแบ่งเป็น ๒ ภาค  เป็นกลางวันครึ่งหนึ่งกลางคืนครึ่งหนึ่ง ข) วันกับคืนนั้นแบ่งเป็น ๘ ยาม คือ กลางวัน ๔ ยาม กลางคืน ๔ ยาม ค) ยามหนึ่งเป็น ๓ ชั่วโมง  กลางวันเรียกว่าโมง  กลางคืนเรียกว่าทุ่ม  ข้อนี้สมเด็จฯ กรมพระยาเทวะวงศ์ทรงสันนิษฐานว่า กลางวันเขาคงตีด้วยฆ้อง  กลางคืนเขาคงตีด้วยกลอง  ตามที่ทรงสันนิษฐานเช่นนี้เห็นชอบด้วยอย่างยิ่ง ฆ) โมงหนึ่งแบ่งเป็น ๑๐ บาท  ตกเป็นบาทหนึ่ง ๖ มินิตแห่งนาฑี ง) บาทหนึ่งแบ่งเป็น ๔ นาฑี  หนึ่งนาฑีแบ่งเป็น ๑๕ เพชรนาฑี ตกนาฑีหนึ่งเป็นมินิต ๑ กับ๓๐ สกันแห่งนาฬิกากล* จ) เพชรนาฑีหนึ่งแบ่งเป็น ๖ ปราณ  เห็นจะหมายเอาหายใจเข้าหรือออกทีหนึ่ง  ตกเป็นสกัน ๑ แห่งนาฬิกากล ฉ) ปราณหนึ่งแบ่งเป็น ๑๐ อักษร  จะหมายถึงเขียนหนังสือหรืออะไรไม่ทราบ  ถ้าหมายถึงเขียนหนังสือแล้ว  ชั่วหายใจเข้าหรือออกทีหนึ่งเขียนหนังสือได้ ๑๐ คำ  เห็นเร็วเต็มที  แม้เอาพยัญชนะก็เห็นไม่ไหวอยู่นั่นเอง         ไม่ว่าเครื่องวัดอะไรไม่มีเที่ยงทั้งนั้น  แม้นาฬิกากลก็ไม่เที่ยง  แต่ดีกว่าวัดเวลาด้วยวิธีอื่น  เราจึงต้องใช้         เธอบอกว่า  สมเด็จฯ กรมพระยาดำรงทรงส่งบันทึกประทานมา ๒ เรื่อง  แต่อาว์ไม่ได้ถามว่าเป็นเรื่องอะไร  เป็นพระวิจารณ์เรื่องพิธีตรุสกับเรื่องเห่ช้าลูกหลวงหรือมิใช่  ถ้าเป็นเรื่องนั้นก็ไม่ต้องส่งอาว์  เพราะอาว์ได้รับประทานมาเหมือนกัน  ตั้งใจเมื่ออ่านแล้วจะส่งมาให้เธอ                                                                                                                                        นริศ แก้ไขเมื่อ 09 พ.ค. 50 10:52:45 จากคุณ : กัมม์ - [ 8 พ.ค. 50 14:01:50 ]

ความคิดเห็นที่ 27 (ต่อเรื่องกรมนาฬิกาและทุ่มโมง) วันที่ ๒๑ กันยายน พุทธศักราช ๒๔๘๓ ขอประทานกราบทูลทรงทราบฝ่าพระบาท          ข้าพระพุทธเจ้าได้รับลายพระหัตถ์ลงวันที่ ๑๘ เดือนนี้  ทรงอธิบายคำว่า “นาฬิกา” ตลอดจนเครื่องวัดโบราณมาโดยละเดียด  ทำให้ข้าพระพุทธเจ้าได้ทราบความหลายอย่างที่ยังไม่เคยทราบ  บังเกิดแนวความคิดใหม่ๆ ต่อไปอีก  ขอประทานกราบมาแทบฝ่าพระบาท          เหตุที่จะกราบทูลถามเรื่อง “นาฬิกา” เมื่อวันนั้น  ยังกราบทูลไม่ตลอด  เพราะไม่สู้สะดวกด้วยทรงกังวลด้วยการปฏิบัติพระเป็นต้น  จึงขอประทานกราบทูลทางจดหมายดังนี้          ในโนตที่ข้าพระพุทธเจ้าเขียนเรื่อง “กลาโหม” ในวารสารของสยามสมาคม  ข้าพระพุทธเจ้าได้ทักว่า  ศาสตราจารย์เซเดส์แปลศิราจาฤกเขมรโบราณแห่งหนึ่ง  มีบัญชีสิ่งของ ซึ่งพระเจ้าแผ่นดินเขมรทรงพระราชอุทิศถวายพระเป็นเจ้า  ในบัญชีนั้นมีรายการอันหนึ่งว่า “กะลาพระกาล” ซึ่งเซเดส์หาได้อธิบายไว้ไม่ว่าเป็นสิ่งของชนิดไร  ทำให้อยากเดาว่า  ตามรูปศัพท์น่าจะแปลว่า  บริเวณของเวลา  หรืออีกนัยหนึ่งเครื่องวัดเวลา  ข้าพระพุทธเจ้าจึงรู้สึกต่อไปอีกชั้นหนึ่งว่า  ไทยเราแต่เดิมทีก็ปรากฏว่าใช้เปลือกแข็งของลูกมะพร้าวเป็นเครื่องวัดเวลา  จึงเห็นว่า  เป็นเหตุให้ชวนสันนิษฐานต่อไปอีกชั้นหนึ่งว่า  ด้วยนัยนี้เองกระมังเปลือกแข็งของลูกมะพร้าวจึงมาได้ชื่อว่า “กะลา” ทั้งนี้ก็ได้แต่เพียงปรารภเพราะไม่มีหลักฐานอันใดที่แน่นอนยิ่งไปกว่านี้ที่พอจะยืนยันได้          ต่อมานายแล็งกาต์ได้บอกข้าพระพุทธเจ้าให้สังเกตดูในกฎหมายลักษณะพิสูจน์  และพระราชกำหนดใหม่  ซึ่งมีกล่าวถึง “นาระกา” เป็นเครื่องวัดในการดำน้ำพิสูจน์สำหรับคู่ความ  ในพระราชกำหนดใหม่ (บทที่ ๒๙ หน้า ๔๐๑ เล่ม ๓ ในฉะบับตราสามดวง ซึ่งมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์และการเมืองพิมพ์ขึ้น) มีความกล่าวว่า  เกิดการพิสูจน์ดำน้ำโดยใช้ “นาระกา” ถือเกณฑ์กันที่ “นาระกา” ล่มหรือยัง  สมเด็จพระพุทมธบยอดฟ้าฯ “ทรงแคลง” การที่เอา “นาระกา” มาใช้  โปรดให้ลูกขุน ณ ศาลหลวงสอบพระอัยการ  พระมหาราชครูมหิธรกราบบังคมทูลว่า “ดำน้ำตั้งนาระกามิได้พบในพระอัยการ  พบแต่คำว่าดำน้ำกันให้ยุกระบัตรกลั้นใจสามกลั้น”  แต่ปรากฏว่า ที่เมืองราชบุรีใช้นาระกากันจึงมีพระบรมราชโองการสั่งว่า “กฎหมายให้ตั้งนาระกานั้นหามิได้” ให้ห้ามมิให้ใช้นาระกา  และตัวอย่างราชบุรีก็ไม่โปรดให้อนุโลม          “นาระกา” ในที่นี้คงจะต้องเป็นเปลือกแข็งของลูกมะพร้าวเป็นแน่  หรืออีกนัยหนึ่งก็คือกะลา นั่นเอง  จึงได้มีการ “ล่ม” กัน          นายแลงกาต์กับข้าพระพุทธเจ้าได้พร้อมกันพลิกดูลักษณะพิสูจน์ดำน้ำลุยเพลิง  ซึ่งมีพระราชปรารภแต่รัชกาลอู่ทอง  พบความว่า “ตั้งนาลิกา” ในมาตรา ๗  ซึ่งไม่ตรงกันกับที่พระมหาราชครูมหิธรกราบบังคมทูล  ได้พิเคราะห์หาร่องรอยที่จะสันนิษฐานว่า  เหตุไรพระมหาราชครูมหิธรจึงกราบบังคมทูลดั่งนี้  จะหลงก็มาสม เพราะพระราชบัญญัติก็สั้นมีความเพียง ๗ มาตราเท่านั้น  จะว่ามาตราที่กล่าวถึง “นาลิกา” นี้เติมเข้าไปภายหลัง  ก็มิต้องเติมภายหลังพระราชกำหนดใหม่  ซึ่งมีปีเดือนวันคืนแห่งพระบรมราชโองการแน่นอนว่า จุลศักราช ๑๑๕๗ ปีเถาะ ฯลฯ  หรือและเช่นนั้น เหตุไรจึงเติมลงไปในพระราชบัญญัติโบราณ  ในเมื่อมีพระราชกำหนดใหม่ระบุความค้านอยู่ชัดๆ ดั่งนี้  หรือจะเติมลงระหว่างตอนกลางหรือปลายของกรุงศรีอยุธยา  และพระมหาราชครูมิได้ฉบับมีมาตรา ๗ นี้เดิมไว้ข้างท้าย  เพราะกฎหมายนั้นยังมิได้ชำระเสร็จ  เมื่อทรงสั่งในรัชกาลที่ ๑  เรื่องไม่ให้ใช้นาระกาสำหรับพิสูจน์ดำน้ำนี้  ไปมาก็ไม่มีใครตัดสินทางใดลงไปได้  เลยต้องนั่งหัวเราะกันอยู่          อนึ่ง  ในมาตรา ๗ ที่กราบทูลอ้างถึงข้างบนนี้  กล่าวความแปลกอยู่ตอนหนึ่งว่า  “....จะดำน้ำกันให้อาลักษณ์เอาคำสัจจาธิศถานอ่านประกาษเทพยุดาแล้ว          ให้  โจทก์ , จำเลย } สะหัวแล้ว ชนไก่ เมื่อจะลงดำน้ำกันให้ปักหลัก ....”          ข้าพระพุทธเจ้ากับนายแล็งกาต์ได้ลองช่วยกันคิดดูว่า  คำว่า “ชนไก่” ในที่นี้แปลว่าอะไร ก็ไม่สำเร็จ  ในมาตรา ๑ มีความว่า  ให้ตระลาการควบคุมลูกความทั้งสองไปซื้อไก่อย่างละสองตัว  มาตรา ๒ มีกล่าวถึงไก่อีกว่า  ให้เตรียมการพิสูจน์โดยหาสิ่งของต่างๆ ไว้  ในจำพวกสิ่งของให้หาไว้นั้น  มี “ไก่ตัวผู้รู้ขันประจำยามข้างละตัว  ไก่บังสะกุนไหว้เทพารักษ์ข้างละสองตัว” ดังนี้  สังเกตความในที่นี้เหมือนจะมีไก่สองประเภท  คือไก่เป็นที่ให้คุมลูกความไปซื้อประเภทหนึ่ง  ไก่สังเวยเทวดาประเภทหนึ่ง  และคล้ายๆ กับจะแยก “ไก่ตัวผู้รู้ขันประจำยาม” ออกไปได้อีกประเภทหนึ่ง  ถ้าเช่นนี้ก็ถึงสามประเภทด้วยกัน          ข้าพระพุทธเจ้าได้บอกแก่นายแล็งกาต์ว่า  จะลองกราบทูลความดูในเรื่องไก่นี้ด้วย                                                                                                                               ควรมิควรแล้วแต่จะโปรดเกล้าฯ                                                                                                                                                   ธานีนิวัต                                                     .......................................................................... วันที่  ๒๖  กันยายน  ๒๔๘๓ ธานี          หนังสือลงวันที่  ๒๑  ได้รับแล้ว  ที่ไม่ได้พูดถี่ถ้วนเมื่อเวลาเลี้ยงพระ  เขียนหนังสือมาให้ทีหลังนั้นดีแล้ว  เพราะอาว์หูไม่ดีเสียแล้ว  ฟังพูดอาจเข้าใจผิดไปได้  ถ้าเป็นหนังสือแล้วไม่เข้าใจผิดไปได้เลย  ตามหนังสือซึ่งเธอเขียนไปให้นั้น  อาว์ได้ความรู้กว้างออกไปเหมือนกัน  แล้วทำให้มีความคิดกว้างออกไปตามกันด้วย          คำที่เรียกว่า “กะลา” เดาว่าทีจะเป็น “กาละ” เพราะใช้มันลอยน้ำกำหนดเป็นเวลา  ส่วนคำว่า “ปราณ” ซึ่งบอกมาก่อน  คิดโดยเดาว่าจะเป็นระยะเวลาหายใจนั้นทีจะผิดเสียแล้ว  กลับตรงกันข้ามกับกลั้นหายใจ  ตรงกับคำที่ใช้กันอยู่ว่า “อึดใจ”  มาตราแต่ละอย่างเดิมก็ใช้ในธุระอย่างหนึ่งไม่ติดต่อกัน  หากมีผู้รู้รวบรวมเอาทุกอย่างมาต่อกันเข้าทีหลัง  และการต่อนั้นถ้าหลงเอาต่อกันเข้าผิดก็พาให้เราหลงผิดไปด้วย          ตามหนังสือของเธอนั้นหนักไปในทางกฎหมาย  อันกฎหมายนั้นก็เป็นหนังสือแต่งซึ่งเก็บเอาข้อบังคับต่างๆ มารวมต่อกันว่าเป็นกฎหมายฉบับนั้นฉบับนี้  ลางข้อต้องกันก็มี  ไม่ต้องกันก็มี  สุดแต่ผู้รวบรวมจะพบเข้า  ข้อเหล่านั้นข้อใดไม่ใช้ก็ไม่ได้บอกยกเลิกไว้ก็ต้องขัดกันอยู่เองเป็นธรรมดา  ข้อที่เก็บมารวมกันเข้านั้น  ไม่ใช่จำเพาะแต่ข้อบังคับในบ้านเรา  แม้เป็นข้อบังคับทางต่างประเทศก็เก็บเอามา  จะเห็นได้ในตอนต้นกฎหมายมี “พระธรรมศาสตร์” นั้นเป็นข้อบังคับที่คัดมาจากอินเดีย  และข้อบังคับซึ่งคัดมาจากต่างประเทศนั้น  อะไรที่เข้ากับเราได้ก็เอาไว้  ที่เข้าไม่ได้ก็แก้เปลี่ยนไป  แม้ข้อความใดซึ่งเวลาโน้นเข้ากับเราได้ก็เอาไว้  แต่ทีหลังประเพณีเราเปลี่ยนไปก็แก้แซกเข้า  เก่าก็ใบอกยก  ลางฉบับที่ไม่ได้ใช้ก็ไม่ได้แก้  ถ้าจะดูหนังสือก็มีแต่ยุ่ง  จะติผู้เขียนก็ไม่ถนัด  เพราะผู้เขียนจะรู้กฎหมายไปทุกฉบับย่อมไม่ได้อยู่อยู่          ในการที่เราจะแปลคำในกฎหมายก็ย่อมขัดข้องอยู่เหมือนกัน  ด้วยข้อบังคับเก่าตามประเพณีและถ้อยคำซึ่งใช้เข้าใจกันอยู่ในเวลาโน้น  ลงมาถึงเวลานี้ ก็เปลี่ยนไปหมด  เราเป็นคนทุกวันนี้จะแปลคำครั้งกระโน้นย่อมไม่ได้อยู่เอง  ได้แต่เดา  ก็ย่อมผิดบ้างถูกบ้างเป็นธรรมดา          ตามที่เธอตั้งใจจะปรึกษาอาว์  ก็มีความเห็นที่จะบอกเธอได้แต่เพียงเท่านี้                                                                                                                                               นริศ .................................................................................................................................................... * แก้ไขตามสันนิษฐานของ สมาคมประวัติศาสตร์ในพระราชูปถัมภ์สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ พ.ศ. ๒๕๕๐ .................................................................................................................................................... ไฟล์ภาพจากศูนย์การเรียนรู้วิทยาศาสตร์โลกและดาราศาสตร์ http://www.lesaproject.com/mongkut_2006/main.html                                                                     พระที่นั่งภูวดลทัศไนย จากคุณ : กัมม์ - [ 8 พ.ค. 50 14:02:13 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ลงชื่อติดตามอ่านค้ะ จากคุณ : พนอจัน - [ 8 พ.ค. 50 19:39:33 ]

ความคิดเห็นที่ 29 สวัสดีครับ คุณ พนอจัน ช่วงเช้ายังไม่ค่อยว่างเลย ตอนต่อไป ขอเป็นช่วงบ่ายๆ นะครับ จากคุณ : กัมม์ - [ 9 พ.ค. 50 10:01:53 ]

ความคิดเห็นที่ 30 คำว่า "มหาราช"          เหตุ  สงสัยในคำว่า "มหาราช" ของไทยที่ใช้กันอยู่ เช่น คำว่า สมเด็จพระนานรายณ์มหาราช เป็นต้น  ว่าใช้กันมาแต่ครั้งไหน          ถาม  คำว่า "มหาราช" ของไทยนั้นใช้กันมาแต่เมื่อไร  ตรงกับคำว่า "The Great" ของฝรั่งหรือมิใช่          ตอบ  คำว่า "มหาราช" ว่าโดยคำ "ราช" ว่าเกิดเป็นเจ้า  เช่นราชกุมาร เป็นต้น  หมายถึงผู้เป็นใหญ่ในหมู่ “ราช” คือพระเจ้าแผ่นดิน  เหตุไรหนังสือเก่าจึงเรียกพระนารายณ์ว่า “มหาราช”  ไม่รู้โดยหลักฐาน  นึกดูพระนารายณ์เป็นราชกุมารมาแต่แรก  เสวยราชย์แล้วดูเหมือนเรียกพระศรีสรรเพชญ์  แต่นิยมเรียกพระนามเดิม  “มหาราช” ดูเหมือนจะเพิ่มขึ้นเมื่อเป็นพระเจ้าแผ่นดิน  แต่มิได้หมายถึง มหาราชที่แปลว่า “The Great”            มหาราชที่แปลว่า “The Great” นั้นเพิ่งมาใช้กันในกรุงรัตนโกสินทร์นี้เอง  การที่ฝรั่งเขาใช้ของเขา  เขามีหลักอย่างหนึ่ง  เขาเรียกพระเจ้าแผ่นดินนั้นเขาไม่ได้ให้นามพิเศษ  เขามี  Christian Name เป็นต้นว่าองค์หนึ่งชื่อ Peter เป็นพระเจ้าแผ่นดิน  แล้วอีกองค์หนึ่งชื่อ Peter อีก  ลักษณะจะเรียกชื่อให้ผิดกันตามแบบฝรั่งใช้หลายอย่าง  แต่ใช้คุณศัพท์เป็นเครื่องช่วย  บางทีก็เป็น Peter ที่ ๑ ที่ ๒ ฯลฯ  George ที่ ๑ ที่ ๒ จนถึงที่ ๖  โบราณเก่าขึ้นไปก็มี  Richard the Lion Heart เพื่อให้ผิดกับ Richard ที่แล้ว  อย่าง Frederick the Great ก็คือ Frederick ที่ ๒  แต่ค่าที่มีเกียรติคุณรุ่งเรืองจึงเป็น The Great คล้ายคำ “มหา” ของเรา  แต่เราเพิ่งเอามาใช้          ว่าถึงยศพระเจ้าแผ่นดินไทย  หนังสือเก่ายอกันจนสุดซึ้ง  ไปดูร่ายเรื่องยอพระเกียรติต่างๆ จะเห็นได้  พระเจ้าแผ่นดินทุกองค์เรียก “ราชาธิราช” ทั้งนั้น  คือเป็นเจ้าของเจ้า  เท่ากับคำว่า Emperor  คำ Emperor ที่จริงเป็นยศ เช่น Emperor William ที่ ๑  ที่เป็น Kaiser เดิมเป็น King of Prussia  เมื่อเป็น Emperor แล้วอยากให้เรียกว่า William the Great  แต่ไม่มีใครเรียก  เลยไปใช้ชื่อว่า Kaiser Wilhem der Gross หมายถึง William the Great           เมื่อจะถวายพระนาม “ปิยมหาราช” แด่พระพุทธเจ้าหลวง  ได้ปรึกษากันเห็นพ้องว่า  พระพุทธเจ้าหลวงมีอภินิหารผิดกับพระเจ้าแผ่นดินพระองค์อื่นๆ ในบางประการ  คือ ทำนุบำรุงเปลี่ยนแปลงการปกครอง  ทำให้เหมือนบ้านเมืองเจริญยิ่งในทางวัฒนธรรม คือ Civilization (คำว่า Civilization นี้เดิมเรียกกันว่า อารยธรรม  แต่ดูเป็นของแขกไป  สู้วัฒนธรรมไม่ได้  คำว่าวัฒนธรรมเหมาะดี  แต่ไม่ใช่ Culture)  พระคุณสมบัตินี้  ยากที่จะหาพระเจ้าแผ่นดินองค์อื่นเสมอได้  เป็นพระคุณสมบัติที่เด่นชัด  ใครๆ ก็เถียงไม่ได้  อีกประกาศหนึ่งพระพุทธเจ้าหลวงเสวยราชย์นานกว่าพระเจ้าแผ่นดินองค์อื่นๆ ในพงศาวดาร  อันนี้เป็นตัวเหตุ ว่าควรเฉลิมพระเกียรติยศเป็นพิเศษด้วยอย่างใดอย่างหนึ่ง  หาใครอื่นจะบำรุงบ้านเมืองให้เจริญเร็ว  และเสวยราชย์นาน  ทั้งสองอย่างมิได้  เมื่อเป็นเช่นนี้  จะถวายพระนามว่ากระไรจึงดี          สมัยก่อนใช้ “ราชาธิราช” แต่ก็ใช้กันจนเฝือ  จะเรียกพระเจ้าช้างเผือก  ก็ดูธรรมดา  ช้างเผือกก็มีถึง ๑๒ – ๑๓ ตัว  ใคร่จะได้พระนามพิเศษ  ให้สมกับพระคุณวิเศษของพระองค์  และจะให้เป็นความจริงอยู่ชั่วกัลปาวสาน  ที่สุดลงมติว่า  ให้ถวายเป็น “พระปิยมหาราชเจ้า” เป็นมติมหาชนทั้งประเทศรับรอง  เพราะเป็นที่รักของมหาชนจริงๆ ไม่ใช่จะเป็นที่บุคคลคณะหนึ่งพวกหนึ่งนั่งพร้อมกันชี้เอาตามใจตัว  เป็นด้วยคนทั้งหลายยินยอมเพราะเขาเห็นว่าเป็นจริง  พระเจ้าแผ่นดินเชียงใหม่มักเรียกกันว่า “มหาราช” ที่สำคัญก็มีท้าวลกและท้าวบุญเป็นต้น. ....................................................................................................................................................                                                                       สมเด็จพระปิยมหาราช จากคุณ : กัมม์ - [ 9 พ.ค. 50 14:44:40 ]

ความคิดเห็นที่ 31 สมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพ คือพระผู้ทรงคิดนาม "พระปิยมหาราช" ใช่หรือไม่ครับ จากคุณ : NickyNick - [ 9 พ.ค. 50 15:50:42 ]

ความคิดเห็นที่ 32 สวัสดีครับพี่นิค วันนี้งานตรึม  คัดได้ตอนเดียวเอง คำว่า "ปิยมหาราช" ผมไม่มีหลักฐานที่จะชี้ให้ชัด  ไม่มีรายงานการประชุมครั้งนั้น   ยังค้นไม่เจอ ไม่รู้ว่ามีอยู่ในเล่มไหน  (ใครทราบบอกให้รู้จะเป็นพระคุณอย่างสูงครับ) แต่สมเด็จฯ ท่าน  นิพนธ์เรื่องเกี่ยวกับคำว่า "ปิยมหาราช" หลายเรื่อง  เท่าที่ผมมีก็ ๔ - ๕ เรื่อง อยากจะเดาว่า  สมเด็จฯพระองค์นี้แหละครับ  เสนอคำว่า "ปิยมหาราช"  ให้ที่ประชุมลงมติ ครับ จากคุณ : กัมม์ - [ 9 พ.ค. 50 19:05:10 ]

ความคิดเห็นที่ 33 สวัสดีค่ะคุณกัมม์ และทุกท่าน  ^________^ กลับบ้านนอกซะหลายวัน เพิ่งจะมาทำงานวันนี้เองค่ะ ไม่พูดมากดีกว่า  คุณกัมม์คะ " ขอรับมรดก หนังสือของคุณกัมม์ " นะคะ  อิอิ   ขอกันง่าย ๆ นี่แหละ  กล้าขอ  ไม่รู้ว่าจะ กล้าให้  รึเปล่า   ชะเอิงเอย จากคุณ : ปริยวาที - [ 10 พ.ค. 50 10:21:52 ]

ความคิดเห็นที่ 34 เพิ่งเปิดพันทิปได้ตอนนี้เอง จะเปิดส่งหลังไมค์ก็ดันไม่ติด ไม่รู้ว่าส่งตรงนี้จะถึงรึเปล่า ปล่อยไว้นานจะยิ่งอึดอัด เห็นคุยกันถึงมรดก คุยมั่งนะ  เรื่องสมเด็จพระสังฆราชก็น่าสนใจ แต่ขณะนี้ยังไม่มีเวลาอ่านหรอก เป็นคนแนะนำเรื่องแหล่งซื้อขายเองแหละในกระทู้เก่าๆ แล้วคุณ little kitty ก็มาเสริมว่าหาพระประวัติของแต่ละพระองค์ได้ที่ร้านมหามกุฏ บางลำภู ไม่รู้ว่าการถามที่มาของพระนาม พระปิยมหาราช ทำให้คุณกัมม์ปวดหัวเพิ่มขึ้นอีกรึเปล่า เมื่อคืนคงไปค้นหาที่มาให้ควั่กเลยมั้ง  พ่อบรรณารักษ์ใจดีของพันทิปและของพวกเรา จากคุณ : NickyNick - [ 10 พ.ค. 50 11:29:03 ]

ความคิดเห็นที่ 35 สวัสดีครับ คุณ ปริยวาที คุณ ปริยวาที  ได้ไปเที่ยวเสียหลายวัน  อิจฉาจัง นานแล้วที่ไม่ได้ออกไปจากกรุงเทพฯเลย  เบื่อ อยากจะไปตะล่อนๆ เหมือนเมื่อก่อนก็ทำไม่ได้เสียแล้ว สำหรับมรดกนั้น  คงจะได้จากพี่นิคไปด้วยครับ  เพราะจะมารวมอยู่ที่ผม อิอิอิ สวัสดีครับ พี่นิค เมื่อเช้าก็เข้าไม่ได้ Error 80  อะไรก็ไม่รู้ กะว่าจะคัดให้ได้สักตอน  เลยเสียโอกาสไป ตกตอนสายๆ เข้าได้  แต่มีงานเข้ามา  อดอีก เพิ่งจะได้โอกาสพิมพ์ตอนนี้  ได้แล้ว ๑ เรื่อง สำหรับเรื่อง "ปิยมหาราช"  สนใจมานานแล้วครับ ที่มีอยู่ ๔ - ๕ เรื่อง  ก็ผ่านหูผ่านตามาแล้ว ไม่ต้องค้น จำได้ว่าไม่ได้ทรงไว้  ว่าใครเป็นคนต้นคิดขึ้นคนแรก เรื่องนี้ส่อเค้าว่า  ถ้าผู้อื่นคิดขึ้น  มีหรือที่พระองค์ท่านจะไม่ทรงไว้ พระประวัติสมเด็จพระสังฆราช  สั่งได้นะครับพี่  ยินดีรับใช้ครับ ส่วนพระประวัติสมเด็จพระสังฆราชสา  ที่ติดค้างแสนอักษรอยู่ ยังหาเวลาไปส่งไม่ได้เลย  ต้องขออภัยแสนอักษรไว้ด้วย  รออีกนิดนะครับ แก้ไขเมื่อ 10 พ.ค. 50 16:56:56 จากคุณ : กัมม์ - [ 10 พ.ค. 50 13:09:49 ]

ความคิดเห็นที่ 36 เรื่อง เงินตราสยาม          เหตุ  ที่จะเกิดปัญหาเรื่องนี้มาจากอยากจะทราบถึงเรื่องเงินตราของไทยในสมัยโบราณ          ปัญหา  เงินตราของไทยนั้น  แต่โบราณมีเรื่องราวเป็นมาอย่างไร          ตอบ  เรื่องเงินตรานั้นเป็นปัญหาแก่ฉันมาตั้งแต่สร้างเมืองนครปฐมเป็นที่ว่าการมณฑลในรัชกาลที่ ๕  ด้วยขุดพบเงินตราที่นั้นเนืองๆ  เป็นเงินเหรียญขนาดสักเท่าเงินครึ่งบาท  มีตราด้านหนึ่งเป็นรูปสังข์  อีกด้านหนึ่งเป็นรูปคล้ายมณฑป  มีรูปปลาอยู่ข้างล่าง  ให้สืบถามดูว่าพบเงินอย่างนั้นที่ไหนอีกบ้าง  ได้ความว่าพบที่เมืองอู่ทองคือเมืองสุพรรณภูมิ  อยู่ทางเหนือเมืองนครปฐมขึ้นไป อีกแห่งเดียว  จึงอยากรู้ว่าเป็นเงินตราของเมืองนครปฐมครั้งเป็นราชธานีหรือมาจากประเทศอื่น  จึงได้ฉายรูปส่งไปถามพิพิธภัณฑ์สถานในลอนดอนว่า  เงินตราอย่างนี้เป็นของประเทศไหนกัน  รับตอบว่าเงินอย่างนี้พบแต่ที่เมืองพุกามแห่งเดียว          ต่อมาได้เงินเหรียญตราโบราณที่ดงศรีมหาโพธิ จังหวัดปราจีนบุรีมาอีกอย่างหนึ่ง  ขนาดเท่าเงินบาทแต่บางกว่า  ตราข้างหนึ่งคล้ายพระจันทร์ครึ่งซีกอยู่กลางรัศมี  อีกข้าหนึ่งลายคล้ายมณฑปเช่นเงินเมืองนครปฐม  สันนิษฐานว่าเป็นเงินของพวกขอม  เพราะเมื่อพบเงินชนิดนี้ในเมืองเราแล้ว  ไม่ช้านักปราชญ์ฝรั่งเศสก็ขุดพบเงินอย่างเดียวกันที่ในแผ่นดินระหว่างเมืองไซง่อนกับกรุงกัมพูชา  เขาถามมาว่าในประเทศสยามพบเงินเหรียญอย่างนั้นบ้างหรือไม่  เงินโบราณทั้งสองอย่างที่ว่ามา  ยังรักษาไว้ ณ พิพิธภัณฑ์สถานในกรุงเทพฯ  เมื่อฉันไปเมืองพะม่าไปเห็นหนังสือแต่งเรื่องเมืองพะม่าเล่มหนึ่ง  เขาจำลองรูปเงินโบราณต่างๆ ที่พบในเมืองพะม่าพิมพ์ไว้ในนั้น  มีทั้งเงินตราอย่างที่พบที่นครปฐมและที่ดงศรีมหาโพธิ  และยังมีตราอย่างอื่นอีก  สอบหลักฐานได้ว่าเป็นเงินอินเดียทั้งนั้น  คือเงินตราที่พวกชาวอินเดียเอาเข้ามาใช้ในทางการค้าขายตามประเทศเหล่านี้  ไม่ใช้ทำใช้ในเมืองนครปฐมหรือที่เมืองพุกาม          แต่โบราณประเพณีการใช้เงินซื้อขาย  กำหนดราคาเงินด้วยน้ำหนัก  เวลาใช้ต้องชั่งเสมอไป  ตราต่างๆ ที่ตีไว้กับเงินเป็นเครื่องหมายชื่อของพ่อค้าที่ทำหรือแห่งที่ทำเงินนั้น  กับบอกน้ำเงินและน้ำหนักอย่างรับประกันความบริสุทธิ์ของเงินตราที่ทำขายนั้น  ใช้ประเพณีนี้กันทุกประเทศทางตะวันออกตั้งแต่อินเดียตลอดจนถึงเมืองจีน  เมื่อพวกฝรั่งชาวโยนก (กรีก) มาได้ครองเมืองอินเดียเข้าทางฝ่ายเหนือ  จึงนำวิธีทำเงินเหรียญตีกราของพระเจ้าแผ่นดินมาใช้  แต่ก็ใช้อยู่เพียงชั่วคราว  ยังใช้น้ำหนักเป็นมาตรฐานเป็นพื้น  จนถึงสมัยเมื่ออังกฤษได้อินเดีย  จึงเอาการทำเงินตราการผูกขาดเป็นของรัฐบาลและทำเหรียญรูปีใช้ต่อมา  พวกพะม่ากับพวกอินเดียมีการไปมาค้าขายติดต่อกันอยู่เสมอ  พะม่าจึงใช้เงินรูปีจากอังกฤษ  ถือเป็นเงินตราของบ้านเมืองมาช้านาน   ทางเมืองจีนก็เป็นทำนองเดียวกัน  เดิมจีนก็ใช้ราคาเงินด้วยน้ำหนัก  ครั้นเมื่อยอมให้ฝรั่งมาค้าขาย  พวกฝรั่งเอาเงินเหรียญตราที่ทำในประเทศแมกซิโกมาซื้อสินค้า  พวกจีนชอบ  ด้วยเงินแมกซิโกเป็นเนื้อเงินดีและน้ำหนักเท่ากันไม่ต้องชั่งให้ลำบาก  ก็รับใช้เงินแมกซิโกเป็นอย่างเงินของจีน          เมื่อไทยเราเดิมก็ใช้เงินด้วยน้ำหนัก  เหมือนอย่างเงินตราขาคีมที่ตีตราและอักษรไทยบอกนามเมืองก็ดี  เงินพดด้วงขนาดใหญ่ตีตราช้างและตราอื่นๆ ก็ดี เงินลาดตีตราใช้ทางมณฑลอุดรแต่ก่อนก็ดี  ว่าตามพิจารณาตัวอย่าง  เงินที่มีอยู่ดูก็จะเป็นเงินที่พ่อค้าทำขาย  อย่างประเพณีโบราณในอินเดียและเมืองจีนดังกล่าวแล้ว  จนถึงสมัยกรุงศรีอยุธยาจึงเอาการทำเงินตรามาเป็นการหลวง  และห้ามมิให้ผู้อื่นทำเงินตราขายอย่างแต่ก่อน  แต่นั้นจึงมีตรารูปพดด้วง  ขนาดหนักบาทหนึ่ง  สองสลึง  สลึงหนึ่ง  และเฟื้องหนึ่ง  เนื้อเงินและน้ำหนักเสอมกันตามจำพวก  และมีตราหลวงตราสำคัญเป็นสองดวง  คือตราจักรหมายว่าเป็นของพระเจ้าแผ่นดินโปรดให้ทำดวง ๑  ตรารูปอื่นที่สำคัญของสมัยที่ทำดวง ๑  เช่นเดียวกันทุกขนาด            เรื่องตำนานการใช้เงินตราในประเทศสยามนี้ผิดกับประเทศพะม่าและประเทศจีนเป็นข้อสำคัญอย่างหนึ่งที่ปรากฏในรัชกาลที่ ๔ กรุงรัตนโกสินทร์  เมื่อทำหนังสือสัญญาทางไมตรีกับฝรั่งต่างประเทศแล้ว  มีฝรั่งเข้ามาค้าขายในกรุงเทพฯ มากขึ้น  พวกฝรั่งเอาเงินเหรียญแมกซิโกที่ใช้ในเมืองจีนมาซื้อสินค้า  แต่ราษฎรไทยไม่ยอมรับเงินอย่างอื่นนอกจากเงินบาท  พวกพ่อค้าฝรั่งต้องเอาเงินเหรียญแมกซิโกมาขอแลกเงินบาทที่พระคลังมหาสมบัติ  ไปแลกเปลี่ยนสินค้า  สมัยนั้นมีเตาสำหรับทำเงินตราที่พระคลังมหาสมบัติ ๑๐ เตา  แม้ให้คนผลัดกันทำทั้งกลางวันกลางคืนก็ทำได้เพียงวันละ ๒,๐๐๐ บาทเป็นอย่างมาก  ไม่พอกับพวกพ่อค้าต้องการ  เป็นเหตุให้พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวโปรดสั่งเครื่องจักรเข้ามาตั้งโรงกระษาปณ์ทำเงินตราเป็นเหรียญแทนพดด้วง  และให้เลิกใช้เบี้ยหอย  ใช้เหรียญทองแดงและดีบุกแทนเบี้ยต่อมา          ธรรมเนียมทำเงินบาทเดิมนั้น  ในโรงทำเงินชั่งเงินส่งไปเท่าไรต้องลดนำหนักลง  น้ำหนักที่ลดเรียกว่า “สูบไป” หรือ “สูบเพลิง” เพราะไฟจะต้องกินเนื้อเงินไป  ในรัชกาลที่ ๔ เมื่อคิดตั้งโรงกระษาปณ์ทำเงินเหรียญขึ้นนั้น  ได้สั่งเครื่องจักรจากห้างยอห์นเทเล่อร์มา  ห้างฝรั่งส่งช่างมาตั้งเครื่อง  ตั้งไม่ทันแล้ว ช่างเล่นจมน้ำตายในแม่น้ำเจ้าพระยา  เครื่องทิ้งค้างอยู่จนมีผู้รับอาสาจัดตั้งขึ้น  และเมื่อทำได้สำเร็จก็ได้รับตำแหน่งเป็นเจ้ากรมทำเงิน  ครั้งนั้นเจ้ากรมพระคลังมหาสมบัติจ่ายเงินไปให้เจ้ากรมทำเงินเป็นเงินแท่งด้วยนำหนักเงินเป็นประมาณ  เจ้ากดรมรับเงินไปหนักเท่าใดต้องทำเงินส่งเท่านั้น  และยอมให้ค่าระเหยเมื่อหล่อหลอมเรียกว่าค่าสูญเพลิง  ซึ่งถือกันว่าจำเป็นอีกด้วย  เจ้ากรมทำเงินจะส่งเงินที่ทำเป็นบาทแล้ว  เบากว่าน้ำหนักเงินแท่งเกินกว่าอัตราที่กำหนดไม่ได้  ถ้าเป็นเช่นนั้นต้องออกทุนของตนเองใช้  คล้ายกับเป็นการแลกได้แลกเสีย  ถ้าเจ้ากรมทำเงินพยายามจัดการละเอียดลออให้เนื้อเงินสูญไฟน้อยลงกว่าอัตราก็เป็นกำไร  กำไรก็ได้แก่เจ้ากรมทำเงินนั้น  เป็นประเพณีอย่างนั้นมาแต่บรมโบราณ          เมื่อตั้งโรงกระษาปณ์ก็ทำการระหว่างพระคลังกับโรงกระษาปณ์ตามวิธีทำเงินบาทแต่เดิม  อาศัยวิธีหลอมอย่างฝรั่ง  เนื้อเงินสูญเพลิงน้อยลงกว่าตามวิธีหลอมอย่างไทยมาก  พนักงานทำโรงงานกระษาปณ์ ซึ่งขึ้นอยู่ในเจ้ากรมทำเงินจึงร่ำรวยขึ้นมาอย่างไร  ต่อมาเจ้าพระยานรรัตน์ได้รับตำแหน่งโรงกระษาปณ์  ไปดิสโคเวอร์เข้าว่า  รายได้จากการสูญเพลิงนั้นมีมาก  และเนื่องด้วยไม่ปรารถนาจะได้เงินนั้นมาเป็นของตน  จึงนำความกราบบังคมทูล  สมเด็จพระพุทธเจ้าหลวงตรัสว่า  เมื่อกินกันอยู่แล้วก็กินกันต่อไปเถิด  ทำให้ผู้ที่มั่งมีอยู่แล้วนั้นกลับมั่งมีขึ้นอีก  ความดีที่ได้ดิสโคเวอร์เรื่องนี้ก็มีอยู่  แต่ท่านมาเล็งเห็นว่าการได้ครั้งนี้ไม่ใช่ได้ด้วยน้ำพักน้ำแรง  รวยก็รวยขึ้น  เงินก็มีพอกินพออยู่  ประจวบกับมีการสร้างวัดเทพศิรินทราวาส ถวายสมเด็จพระเทพศิรินทร์ฯ  เจ้าพระยานรรัตน์ระลึกถึงพระคุณ  จึงสนองพระเดชพระคุณด้วยการเอาเงินไปจ้างถมดินวัดเทพศิรินทร์เป็นจำนวนเงินนับด้วยหมื่นด้วยแสน  ลงทุนทำอยู่คนเดียว          การสร้างโรงกระษาปณ์นี้ปรากฏเมื่อไปเมืองพะม่า  ว่าพระเจ้ามินดงทรงชอบวิธีการของไทย  จึงสั่งเครื่องจักรไปยังเมืองพะม่าตั้งโรงกระษาปณ์ขึ้นที่เมืองมัณฑเล  ทำเงินรูปีของพะม่าขึ้นบ้าง  แต่ไม่สำเร็จประโยชน์  เพราะราษฎรพะม่าชอบใช้เงินรูปีของอังกฤษมาเสียช้านานทั่วทั้งประเทศแล้ว  ไม่เหมือนราษฎรไทย  ที่ไม่ชอบใช้เงินต่างประเทศ  จึงได้ใช้เงินบาทสืบมาจนทุกวันนี้. ....................................................................................................................................................                                                      โรงกระษาปณ์สิทธิการ (แห่งแรก) ในพระบรมมหาราชวัง จากคุณ : กัมม์ - [ 10 พ.ค. 50 13:11:36 ]

ความคิดเห็นที่ 37 เจ้าพระยานรรัตนราชมานิต (โต) จากคุณ : กัมม์ - [ 10 พ.ค. 50 13:24:26 ]

ความคิดเห็นที่ 38 พอดีไม่ได้ติดหนังสือเรื่องตั้งเจ้าพระยามาด้วย ไม่แน่ใจว่า เจ้าพระยานรรัตน์ ที่ทรงกล่าวถึง จะเป็นท่านผู้นี้หรือเปล่า  เอาชื่อของท่านใส่ใน google ก็ดูเหมือนท่านจะเกี่ยวข้องกับวัดเทพศิรินทร์อยู่มาก ถ้าตรวจกับหนังสือแล้วไม่ใช่ จะลบออกในภายหลังนะครับ จากคุณ : กัมม์ - [ 10 พ.ค. 50 13:38:52 ]

ความคิดเห็นที่ 39 บวชเป็นพระมาตั้งหลายพรรษา ยังฟอร์มไม่รู้เรื่องท่านเจ้าคุณนรฯ อีก พระยานรรัตนราชมานิต (ตรึก จินตยานนท์)  เกิดเมื่อปีระกา 2440 เป็นบุตรชายคนโตของนายอำเภอบางปลาม้า สุพรรณบุรี ได้บวชอุทิศถวายเป็นพระราชกุศล รัชกาลที่ 6 ตลอดชีวิต ณ วัดเทพศิรินทราวาส  ฉายา ธมฺมวิตกโก เป็นมหาดเล็กที่ไม่อยากได้อยากดีในทรัพย์สมบัติพระราชทานใดๆ เลย จากคุณ : NickyNick - [ 10 พ.ค. 50 14:20:50 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ผมไม่แน่ใจครับพี่ ตอนนั้นสนใจเรื่องพระเครื่อง รู้จักเจ้าคุณนรฯ ก็เพราะพระสมเด็จเจ้าคุณนรฯ เพื่อนมันเอามาอวด ตอนนั้นไม่ได้สนใจอย่างอื่น  เลยไม่ทราบประวัติของท่านเลยครับ (สนใจแต่สิ่งที่อยู่ในมือเพื่อน  รอให้มันเผลอ มันก็ไม่เผลอสักที) และตอนนี้ก็ไม่แน่ใจว่า ในรูปเป็นคนละ "นร" หรือเปล่าครับ นร-ตรึก ก็เกี่ยวข้องกับวัดเทพศิรินทร์อยู่มาก แต่เป็น พระยา นร-โต ก็เกี่ยวข้องกับวัดเทพศิรินทร์อยู่มากเช่นเดียวกัน (เป็น เจ้าพระยา) http://www.watdebsirin.com/age2.htm           ในปีฉลู พ.ศ. ๒๔๓๒ เจ้าพระยานรรัตนราชมานิต (โต) ซึ่งเวลานั้นยังอยู่ในบรรดาศักดิ์พระยา บริจาคทรัพย์จ้างช่างให้ก่อกำแพงรั้วเหล็กตอนหน้าวัดวางแนวจดถนนกรุงเกษม ทำประตูเหล็ก ๓ ประตูตรงกับศาลาท่าฉนวน และกราบบังคมทูลขอพระราชทานพระบรมราชานุญาต เพื่อขยายเขตวัดตอนหลังบริเวณพระอุโบสถ ให้ขยายยื่นออกไปอีกเส้นเศษ เมื่อได้รับพระบรมราชานุญาตแล้ว ก็ให้รื้อศาลาดินที่ติดกำแพงแนวหลัง พร้อมทั้งกำแพงนั้นด้วย ขุดคูชักออกไปในด้านตะวันตก เอาดินถมคูตอนตรงกับกำแพงที่รื้อออกเสียนั้นและขุดโอบไปประจบคูแนวหลังตอนใต้ ขนดินถมตามที่ลุ่มอันเป็นพื้นวัด และถมพื้นล่างของกุฎีที่ยังไม่เสมอ ทำให้เรียบร้อยเป็นที่อาศัยได้ ก่อกำแพงรั้วเหล็กต่อไปจากกำแพงเก่า เป็นแนวขนานไปตามลำคู เพื่อโอบที่ตอนใหม่นี้แล้ว สร้างโรงเรียนตึกตรงศาลาดินเก่าที่รื้อออกนั้นหลังหนึ่งสร้างศาลากินอาหาร และมีห้องอาบน้ำถัดจากโรงเรียนนั้นไปตอนตะวันตกหลังหนึ่ง .... และ "นร-โต" ก็ซ้ำมีอยู่ ๒ นร นร(โต  บุนนาค)  กับ  นร(โต  มานิตยกุล) ไม่แน่ใจว่ารูปที่หยิบมาเป็น นร-ไหน ขอสอบกับหนังสืออีกทีนะครับ แก้ไขเมื่อ 10 พ.ค. 50 15:52:30 จากคุณ : กัมม์ - [ 10 พ.ค. 50 15:44:50 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ธัมมวิตักโก ภิกขุ (เจ้าคุณนรฯ) พระยานรรัตนราชมานิต ประวัติเจ้าคุณนรฯ http://www.soonphra.com/geji/norn/ แก้ไขเมื่อ 10 พ.ค. 50 16:16:41 จากคุณ : กัมม์ - [ 10 พ.ค. 50 15:55:00 ]

ความคิดเห็นที่ 42 เรื่อง เฟิ้สท์คิงและสกันด์คิง          ปัญหา  เหตุใดพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว  จึงทรงยกย่องพระบาทสมเด็จพระปิ่นเกล้าเจ้าอยู่หัวเสมอด้วยพระองค์  การมีพระเจ้าแผ่นดินสองพระองค์นั้นมีราชประเพณีมาแต่ครั้งใด          ตอบ  เรื่องเฟิ้สท์คิงและสกันด์คิงของเมืองไทย  หรือเรื่องสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทั้งสองพระองค์นี้  ในกรุงรัตนโกสินทร์ก็มีพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวกับพระปิ่นเกล้าฯ ที่นับว่ามีศักดิ์เสมอกัน   ความข้อนี้สอบสวนได้จากเจ้าพระยาทิพากรวงศ์ว่า  เหตุที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงยกย่องพระราชอนุชาเสมอกันด้วยพระองค์นั้น  มิใช่เพียงแต่ว่า “มีพระราชหฤทัยสนิทเสน่หายิ่งนัก” เท่านั้น  เพราะเมื่อได้รับอัญเชิญให้ขึ้นเสวยราชย์  ได้ทรงพิจารณาดูทางโหราศาสตร์เห็นว่า  พระปิ่นเกล้านี้มีพระชะตาวิเศษนัก  สมควรจะเป็นพระเจ้าแผ่นดิน  ทรงเห็นเป็นอัปมงคล  จึงได้ถวายราชสมบัติแด่สมเด็จพระปิ่นเกล้าฯ ด้วยอีกพระองค์หนึ่ง  เป็นการเสมอกันกับพระองค์  ผิดกันก็แต่คำนำหน้าที่ว่ารับพระบรมราชโองการกับพระบวรราชโองการเท่านั้น          เรื่องการยกพระบาทสมเด็จพระปิ่นเกล้าฯ ขึ้นเสมอด้วยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าฯ นี้  นัยว่าทรงอ้างถึงพระราชประเพณีอันมีมาแต่กรุงศรีอยุธยา  และยึดเอาพระนเรศวรและพระเอกาทศรถเป็นตัวอย่าง  ซึ่งเมื่อพิจารณาดูให้ละเอียดจะเห็นได้ว่า  ทั้งสมเด็จพระนเรศวร พระเอกาทศรถ พระจอมเกล้าฯ และพระปิ่นเกล้าฯ นั้น  ดูเป็นการผิดแบบแผนทั้งกรุงศรีอยุธยาและกรุงเทพฯ นี้  เป็นการคิดขึ้นใหม่ในแผ่นดินสมเด็จพระนเรศวรหรือ  หรือมีประเพณีอันใดมาแต่เดิม          เมื่อได้พิจารณาดูในแผ่นดินสมเด็จพระบรมไตรโลกนาถ  ปรากฏความว่าได้ทรงตั้งพระบรมราชา ราชบุตรอภิเษกให้ครองกรุงศรีอยุธยา  เมื่อพระองค์เสด็จประทับ ณ เมืองพิษณุโลก  และเมื่อก่อนสวรรคตพระองค์ได้ตั้งพระราชโอรสพระองค์น้อยเป็นอุปราชครองเมืองพิษณุโลกอีกพระองค์หนึ่ง  เมื่อสวรรคตแล้วพระบรมราชาผู้เป็นพระเชษฐาได้ครองกรุงศรีอยุธยา  จึงให้ราชอนุชาเป็นอุปราชครองเมืองพิษณุโลกต่อมา          เรื่องนี้ไปได้ความในหนังสือราชาธิราชตอนหนึ่งว่า  สมัยพระเจ้าธรรมเจดีย์ครองเมืองหงสาวดี  เป็นไมตรีกับเชียงใหม่  ไทย พะม่า และลังกา  ได้แต่งข้าหลวงให้ส่งปริศนาไปทายกัน  ไทยสมัยนั้นสอบศักราชตรงกันกับสมัยสมเด็จไตรโลกนาถ ๆ ส่งปริศนาไปถวายพระธรรมเจดีย์ ๆ แก้ได้  ยกย่องถึงแต่งราชทูตเชิญราชบรรณาการไปเฉลิมพระยศเป็น “พระมหาธรรมราชา” ตอนนี้ในราชาธิราชมีคำต่อนิดหนึ่งว่า “เหมือนพระเจ้าตา” จึงอันเป็นอันปรับเรื่องนี้ได้          ที่ว่าปรับเรื่องได้นั้นเป็นดังนี้  พิจารณาเรื่องทางสุโขทัย  เมื่อเป็นอิสสระอยู่นั้นเป็นวงศ์หนึ่งต่างหากจากกรุงศรีอยุธยา  ไม่ได้เป็นพระญาติพระวงศ์แก่กัน  เมื่อพระเจ้าอู่ทองตั้งวงศ์ขึ้นก็มีการรบพุ่งกันบ้าง  ไมตรีกันบ้าง  มาเกี่ยวดองกันเมื่อปรากฏในสมัยพระอินทราชาว่า  มหาธรรมราชาเมืองพิษณุโลกสวรรคต  เมืองเหนือเป็นจลาจล  พระยาบาลเมืองกับพระยารามผู้น้องแย่งราชสมบัติกัน  ทรงยกทัพขึ้นไปไกล่เกลี่ยสำเร็จเรียบร้อยเพราะทั้งสองยอมตกลงรับคำตัดสิน  จึงให้พระยาบาลเมืองผู้พี่เป็นพระมหาธรรมราชาครองเมืองพิษณุโลก  พระยารามผู้น้องครองเมืองศรีสัชนาลัย  เป็นวงศ์พระร่วงทั้งคู่  และเพื่อควบคุมให้เป็นที่เรียบร้อย  ได้ให้หาราชโอรสทั้งสาม คือ เจ้าอ้าย เจ้าญี่ เจ้าสาม ไปครองเมืองต่างๆกัน  โดยเฉพาะเจ้าสามพระยาได้ครองอยู่ที่เมืองชัยนาท  อันเป็นดินแดนติดต่อแดนระหว่างไทยสุโขทัยกับไทยอยุธยานั้น  ได้ทรงขอธิดาพระยาบาลเมืองให้เป็นพระชายา  การอภิเษกครั้งนี้คงไม่ได้หมายความเป็นอย่างอื่นนอกจากจะสมานให้เป็นทองแผ่นเดียวกัน  ต่อมาไม่ได้จัดการเรื่องราชสมบัติ  จึงเป็นเหตุให้เกิดแย่งราชสมบัติกันขึ้น  เจ้าอ้าย เจ้าญี่ เชิงสะพานป่าถ่าน  เจ้าสามพระยาได้เป็นพระเจ้าแผ่นดิน  ธิดาพระยาบาลเมืองได้เป็นอัครมเหสี  มีราชโอรส คือ สมเด็จพระบรมไตรโลกนาถ  พระยาบาลเมืองมหาธรรมราชาจึงเป็นพระเจ้าตา          ปรากฏในพระราชพงศาวดารว่า  พอพระราเมศวร (พระบรมไตรโลกนาถ) มีพระชนม์พรรษาได้สิบห้าปี  ซึ่งยังทรงพระเยาว์อยู่มาก  พระราชบิดาก็ส่งไปครองเมืองพิษณุโลก  การที่พระราชามหากษัตริย์ผู้ทรงอำนาจยิ่ง  ปล่อยราชโอรสอันเป็นรัชทายาทมีอายุน้อยเท่านี้ขึ้นไปครองเมืองเหนือ  ซึ่งเพิ่งเข้ามาเกี่ยวข้องนี้  เป็นที่น่าสงสัย  เพราะอาจถูกฆ่าได้โดยง่าย  ฉะนั้นในตอนนี้ต้องเดาด้วยเหตุผล และไม่มีผิดว่า  การที่ส่งพระราเมศวรขึ้นไปทั้งที่ยังทรงพระเยาว์นี้คงเป็นเพราะ “พระเจ้าตา” หรือมหาธรรมราชาบาลเมืองสิ้นพระชนม์  และพวกพระยารามซึ่งเคยแย่งราชสมบัติก่อการร้ายขึ้น  พวกพิษณุโลกเห็นจะมากกว่าพวกศรีสัชนาลัย  และคงรวมเข้าเป็นกลาง  ไปทูลขอเอาพระราเมศวรซึ่งมีเชื้อสาย “พระเจ้าตา” มาครองเมืองพิษณุโลก  และเมื่อเอารัชทายาทแห่งกรุงศรีอยุธยามาครองเสียเช่นนี้  ทางศรีสัชนาลัยก็ย่อมเกรงกลัวพระบารมีไม่คิดสู้          ข้างฝ่ายพระบรมราชาผู้เป็นพระราชบิดาก็คงทรงยินดีอยู่เองที่ทรงสามารถรวบรวมอาณาจักรไทยทางเหนือได้โดยไม่ลำบากแก่ไพร่พล  ทั้งพระชนนีของพระราเมศวร และพระญาติข้างพระชนนีก็คงจะช่วยกันอุดหนุน  ด้วยประการนี้ พระราเมศวรแม้จะมีพระชนมายุน้อยก็ไม่วิตกประการใด  และเมื่อพระราชบิดาสวรรคตราชสมบัติตกอยู่แก่พระราเมศวร  ซึ่งต่อมาเฉลิมพระเกียรติเป็นสมเด็จพระบรมไตรโลกนาถ  พระบรมไตรโลกนาถจึงได้ราชสมบัติทั้งพระนครศรีอยุธยาและนครสุโขทัยถูกต้องตามกฎหมาย  เป็น Right heir ทีเดียว  และก่อนที่จะรวมเขตเข้าด้วยกันก็ผะเชิญพระยายุทษฐิระเชื้อสายพระยารามไม่พอใจ  ไปคบกับท้าวลกแห่งลานนา  ต้องปราบปรามกันอยู่จน “ยวนพ่าย”          สมเด็จพระบรมไตรโลกนาถทรงเห็นว่ายังไม่สามารถจะรวมกันได้สนิทนัก  จึงได้จัดให้รัชทายาทไปครองเมือง  ฉะนั้นจะเห็นได้ว่าแต่นั้นเป็นต้นมาได้จัดส่งรัชทายาทไปครองเมืองเสมอมา  ตลอดจนถึงแผ่นดินสมเด็จพระมหาจักรพรรดิ  คงไม่ใช่เชื้อพระร่วงจึงต้องยกราชธิดาให้ขุนพิเรนทรเทพ  ซึ่งเป็นเชื้อพระร่วงให้ไปครองเมืองพิษณุโลกและเมื่อได้มีเชื้อพระร่วง คือ สมเด็จพระนเรศวรและพระเอกาทศรถ  ทั้งสองพระองค์ก็ได้ครองเมืองพิษณุโลกสมประสงค์ในภายหลัง  จนถึงศึกหงสาวดี เมื่อเกิดศึกนั้นพระนเรศวรจะทำศึกใหญ่  ต้องการรวบรวมกำลังอยู่ที่เดียว  จึงต้อนกำลังจากหัวเมืองฝ่ายเหนือมาอยู่ในกรุงสิ้น  ทำให้หัวเมืองฝ่ายเหนือทรุดโทรมลง          เมื่อพระนเรศวรเสวยราชย์  หากบ้านเมืองเรียบร้อย  คงตั้งให้พระอนุชาไปครองเมืองพิษณุโลก  แต่ครั้งนั้นเนื่องด้วยคนเมืองเหนือลงมาอยู่กรุงศรีอยุธยาหมด  เพราะฉะนั้นเมื่อตั้งพระเอกาทศรถก็เลยตั้งให้เป็นพระเจ้าแผ่นดินอีกพระองค์หนึ่ง  ครองอยู่ที่กรุงศรีอยุธยาควบคุมคนหัวเมืองเหนือทั้งปวงที่อยู่ในกรุง  มีกฎหมายลักษณะกบฏศึกในแผ่นดินพระเอกาทศรถ * บังคับพวกหัวเมืองฝ่ายเหนือกล่าวไว้  ด้วยเหตุฉะนี้ เมื่อพระเอกาทศรถเสวยราชย์  ชาวเมืองเหนือถูกกวาดมาอยู่กรุงศรีอยุธยาเสียแล้วกว่าสิบปี  จึงไม่เป็นต่างพวกต่างพ้อง  กลายเป็นพวกเดียวกันอยู่กรุงศรีอยุธยามาจนบัดนี้  ฉะนั้นพระเอกาทศรถจึงไม่จำเป็นต้องตั้งรัชทายาทไปครองหัวเมืองฝ่ายเหนือ  เรื่องพระเจ้าอยู่หัวสองพระองค์ของเราก็เลยลงเอยที่ตรงนี้. .................................................................................................................................................... * ตรงนี้น่าจะพิมพ์พลาดไป  ในนิทานโบราณคดีทรงไว้ว่า ความที่ว่านี้มีหลักฐาน ด้วยมีพระราชกฤษฎีกาของสมเด็จพระเอกาทศรถปรากฏอยู่ในกฎหมายเก่าหมวดลักษณะกบฏศึกบท ๑ ตั้งเมื่อวันพฤหัสบดี เดือน ๓ แรม ๑๑ ค่ำ ปีขาล จุลศักราช ๙๕๕ (พ.ศ. ๒๑๓๖) เป็นปีที่ ๔ ในรัชกาลสมเด็จพระนเรศวรฯ ภายหลังสมเด็จพระนเรศวรทรงชนช้างชนะพระมหาอุปราชาเมืองหงสาวดีได้หนึ่งปี ในพระราชกฤษฎีกานั้นตั้งต้นบอกศุภมาศวันคืน และอ้างพระราชโองการสมเด็จพระเอกาทศรถ แล้วกล่าวความว่าข้าราชการฝ่ายพลเรือนซึ่งเกณฑ์เข้ากระบวนทัพไป "รบพุ่งด้วยสมเด็จพระบาทบงกชลักษณ์อรรคปุริโสดม บรมหน่อนรา เจ้าฟ้านเรศวร เชษฐาธิบดี มีชัยชำนะแก่มหาอุปราชาหน่อพระเจ้าชัยทศทิศเมืองหงสาวดี (ทั้ง)ฝ่ายทหารพลเรือนล้มตายในณรงค์สงครามเป็นอันมาก และรอดชีวิตมาได้ก็เป็นอันมากนั้น ทรงพระกรุณาพระราชทานปูนบำเหน็จ" ให้ยกหนี้หลวงพระราชทานแก่ผู้อยู่และพระราชทานแก้บุตรภรรยาผู้ตายด้วยทั้งหมด พระราชกฤษฎีกานี้เห็นได้ว่ายกหนี้พระราชทานชาวเมืองเหนือ จึงใช้พระนามสมเด็จพระเอกาทศรถ ถ้ายกหนี้พระราชทานทั่วไปทั้งหมดทั้งชาวเมืองเหนือและเมืองใต้ จำต้องเป็นพระราชกฤษฎีกาของสมเด็จพระนเรศวรมหาราช ....................................................................................................................................................                                                                               สองกษัตริย์ แก้ไขเมื่อ 10 พ.ค. 50 16:03:09 จากคุณ : กัมม์ - [ 10 พ.ค. 50 15:59:13 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ในประกาศสถาปนาเจ้าพระยานรรัตนราชมานิต (โต มานิตยกุล) มีความตอนหนึ่งว่า "...ทรงพระราชดำริว่า พระยานนรรัตนราชมานิต เป็นเผ่าพันธุ์ข้าหลวงเดิมสืบมาแต่บิดา... ครั้นเมื่อได้เสด็จเถลิงถวัลยราชสมบัติ ก็ได้พระราชทานยศบรรดาศักดิ์ตั้งแต่หุ้มแพรโดยลำดับมา จนถึงเป็นจางวางมหาดเล็ก ได้เป็นผู้กำกับช่างทองและกำกับพระสุรัสวดี และได้เป็นผู้จัดการตั้งกองตระเวนลำน้ำ และทำโรงกระสาปณ์สิทธิการมาช้านาน..." ภาพข้างล่างนี้ คือ เจ้าพระยานนรัตนราชมานิต (โต มานิตยกุล) จากคุณ : V_Mee (V_Mee) - [ 10 พ.ค. 50 16:36:49 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ขอบพระคุณครับ คุณ V_Mee ถ้าเช่นนั้นก็ถูกต้องแล้วนะครับ ทำ Blog ไว้ยังไม่กล้า Publish ว่าจะกลับไปสอบเสียทีหนึ่งก่อน ไม่ต้องรอแล้ว  ขอบคุณครับ http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=rattanakosin225&month=10-05-2007&group=11&gblog=9 จากคุณ : กัมม์ - [ 10 พ.ค. 50 16:53:13 ]

ความคิดเห็นที่ 45 เรื่อง ศาลาสหทัยสมาคม          เหตุ ที่ถาม  เพื่อรู้ถึงประวัติของสิ่งก่อสร้างในพระบรมมหาราชวัง          ปัญหา  ศาลาสหทัยสมาคมในพระบรมมหาราชวังนั้น  สร้างขึ้นเมื่อใด  เพื่อประโยชน์อันใด          ตอบ  ศาลาสหทัยสมาคมนั้น  เป็นคลับทหารของฮอลันดาอยู่ที่เมืองบะเตเวีย  ยังอยู่จนเดี๋ยวนี้ เรียกว่า คลับคองคอเดีย  เขารับเสด็จพระพุทธเจ้าหลวงเมื่อเสด็จประพาสชะวาครั้งแรก  โปรดมาก  เมื่อเสด็จกลับมาเป็นเวลาจะตั้งกรมทหารมหาดเล็ก  จึงสร้างคองคอเดียขึ้น  ถ่ายแบบตามอย่างของเดิมที่เมืองบะเตเวีย  และเรียกว่าหอคองคอเดียอย่างที่เรียกที่เมืองบะเตเวีย  ขึ้นอยู่ในกรมทหารมหาดเล็ก  ในรัชกาลที่ ๖ ใช้เป็นที่รับแขกเมือง  มีงานเต้นรำสโมสรสันนิบาต  ต่อมาใช้เป็นพิพิธภัณฑสถาน .................................................................................................................................................... บันทึกเรื่อง  ศาลาสหทัยสมาคม ลายพระหัตถ์สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ เจ้าฟ้ากรมพระยานริศรานุวัดติวงศ์ ประทานพระวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าธานีนิวัต                                                                                                                                 ตำหนักปลายเนิน                                                                                                                         วันที่   ๒๔  มกราคม  ๒๔๘๕ ธานี          ดูรูปเขียนที่วัดราชประดิษฐ์  เห็นเป็นเรื่องบวชนาคหลวง  ตรงศาลาสหทัย  ที่เธอถาม  ดูตามที่ตาจะอำนวยได้  เห็นว่าโรงจากปะอยู่ข้างนอก  หลังคากระเบื้องจีนอยู่ข้างใน  ได้รำลึกถึงเมื่อเล็กๆ นึกได้ว่าพระบรมรูปสี่พระองค์ซึ่งกาไหล่ทอง  อันตั้งอยู่ที่หอพระเทพบิดรเดี๋ยวนี้  กาไหล่ที่นั่น  ที่นั่นเป็นโรงหล่อประจำให้พระบรมราชวัง  แต่จะใช้เพียงโรงจาก  หรือไปถึงโรงมุงกระเบื้องจีนด้วยก็จำไม่ได้  แต่คงไม่มีการหล่อเสมอ  จะมีหล่อก็แต่สิ่งที่โปรด  เวลาไม่มีหล่อคงทิ้งว่าง  คงเป็นเฉลียงรอบเสาเล็กๆ เขาว่าพระยาเพ็ชรพิชัยทำ  พระยาเพ็ชรพิชัยคนนั้นจะชื่ออะไรไม่ทราบ  คือคนที่ได้เป็นราชทูตไทยไปอยู่เมืองนอก  และมีบอกเป็นคำฉันท์กล่อมช้างเผือกตัวใดตัวหนึ่ง  จำได้ว่า                                     “  หอคงคอเดียดู                     ตระหง่านเงื้อมยยงฉาย                                     ระหานระยะราย                       รเรียบรอบเฉลียงยล                                     เป็นที่ประชุมใหญ่                    ปฤกษาราชกิจกล                                     รับต่างประเทศชน                    ชุมนุมเลี้ยงภุชาหาร “          ทีหลังทำแก้เป็นหอพระสมุดวชิรญาณ  แต่แก้ทำอะไรเพิ่มเติมเพียงห้องข้างใน  มีตู้สองชั้น  มีเล่าเต๊งอย่างฝรั่งประกอบขึ้นเป็นต้น  ต่อมาภายหลังยกหอพระสมุดวชิรญาณออกมาจากในพระบรมมหาราชวัง  เข้าใจว่ารื้อตู้เวลานั้น  แล้วจ้างนายกรัซซี ช่างก่อสร้างชาวอิตาเลียนผ็มีชื่อเสียงให้ก่อสร้างแก้ใหม่  แต่แก้ก็แก้ไม่ทั่ว  ทำแต่เสาเฉลียงให้ใหญ่ขึ้นเป็นสี่มุข  นอกนั้นก่อเป็นผนัง  ส่วนห้องข้างในนั้นยังคงอยู่ที่ว่าในรัชกาลที่ ๕  ครั้นถึงรัชกาลที่ ๖ จำได้ว่า นายมันเฟรดีเป็นผู้ทำ  แต่ไม่ได้แก้อะไรที่ตัวตึก  เป็นแต่แต่งพื้นใหม่  ในการนั้นพระราชทานชื่อเป็น ศาลาสหทัยสมาคม  แต่ก็ไม่เห็นใช้อะไรนอกจากขึ้นปีใหม่  และเฉลิมพระชนม์พรรษา จัดเป็นที่ประชุมเซ็นชื่อ  แต่ดูเหมือนจะตกมาเป็นรัชกาลที่ ๗ แล้ว  เดี๋ยวนี้จัดตั้งของเป็นราชพิพิธภัณฑ์  นึกได้เท่านี้                                                                                                                                                     นริศ                                                 ..........................................................................                                                                                                                             วันที่  ๒๖  มกราคม  พ.ศ. ๒๔๘๕          อาว์ไม่ได้คิดเลยว่าชื่อศาลาสหทัยนั้นจะทรงผูกตามคำ “คองคอร์ด”  ที่ชื่อเก่าเรียก “หอคองคอเดีย” นั้น  อาว์ก็กราบทูลขึ้นไปเอง  แต่ไม่ทราบว่าทรงผูกตามชื่อเก่า  เธอบอกให้ทราบทั้งทางที่ทรงผูกด้วยนั้นดีอย่างยิ่ง  สิ่งที่ไม่รู้ก็ได้รู้ขึ้นเป็นการต่อความรู้          ในรัชกาลที่ ๖ ทำอะไรในที่นั้นบ้างก็นึกไม่ออก  นึกได้แต่พิธีแรกนาว่า ทำที่นั่นแน่  เลี้ยงการแซยิดเจ้าคุณพระประยูรวงศ์ ก็จำได้แต่ว่ามีเลี้ยง  แต่จะเป็นที่ไหนจำไม่ได้  ในการเต้นรำก็สำคัญใจว่าเป็นรัชกาลที่ ๗  ส่วนการประชุมฝิ่น ประชุมองคมนตรี ทั้งการเลี้ยงแขกเมืองพิเศษมีละครให้ดูนั้น  เป็นรัชกาลที่ ๗ แน่  ชะรอยจะทรงพระราชดำริว่าว่างอยู่ก็ใช้เสียบ้าง                                                                                                                                                     นริศ ...........................                                                               หอคองคอเดีย (ศาลาสหทัยสมาคม) แก้ไขเมื่อ 11 พ.ค. 50 10:18:37 จากคุณ : กัมม์ - [ 11 พ.ค. 50 10:14:53 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ตามอ่านอยู่นะคะ ให้กำลังใจคนพิมพ์ด้วยค่ะ แก้ไขเมื่อ 11 พ.ค. 50 10:57:11 จากคุณ : little kitty - [ 11 พ.ค. 50 10:56:45 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ขอบคุณครับ คุณ litte kitty กระทู้นี้ชักยาวแล้ว  แต่เนื้อหายังอีกมาก คัดอีกสักสองสามตอนแล้ว ขอตั้งเป็นกระทู้ใหม่นะครับ จากคุณ : กัมม์ - [ 11 พ.ค. 50 11:14:31 ]

ความคิดเห็นที่ 48 เรื่อง สร้างวัดพระเชตุพน          ปัญหา  พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกทรงมีพระราชประสงค์อย่างไร  จึงทรงสร้างวัดพระเชตุพนขึ้น          ตอบ  เรื่องการส้รางวัดพระเชตุพนเป็นเรื่องใหญ่  และเรื่องลึกซึ่งในทางพระพุทธศาสนา  พระพุทธยอดฟ้าฯ ทรงสร้างวัดพระเชตุพน  กับกรมพระราชวังบวรทรงส้รางวัดมหาธาตุนั้น  สร้างในคราวเดียวกัน  วัดสองวัดนี้เป็นวัดใหญ่ที่สุดในพระนคร  สร้างแต่แรกสร้างกรุง ผิดกับวัดอื่นๆ  เพราะเหตุใดทั้งสองพระองค์จึงทรงสร้างวัดใหญ่ถึงปานนั้น  พระพุทธยอดฟ้าฯ สร้างวัดพระเชตุพน  สร้างโตเท่าที่เห็นอยู่ทุกวันนี้          พระนั่งเกล้าฯ มาแก้ที่โบสถ์พระนอน  เดิมเป็นวังกรมหลวงนรินทรเทวีเจ้าครอกวัดโพธิ์  นอกนั้นแนวกำแพงใหญ่โตมาแต่พระพุทธยอดฟ้าฯ ทั้งสิ้น  รัชกาลที่ ๓ มาทำพระอุโบสถอย่างวัดสระเกศ  แต่โตกว่าหน่อยหนึ่ง  ที่ขยายออกไปนั้นเป็นของพระนั่งเกล้าฯ  นอกนั้นระเบียงวิหาร ศาลาราย มีมาแต่พระพุทธยอดฟ้าฯ ทั้งสิ้น  ทรงดำริอย่างไรจึงทำใหญ่โต  ความจริงทรงสร้างวัดสุวรรณฯ คลองบางกอกน้อยก็พอสถานประมาณแล้ว  อธิบายมีสองอย่างแต่เป็นเรื่องของการเดา  เดาก็มีทางจะถูกบ้างผิดบ้าง          ๑. ทางหนึ่งดูเหมือนจะทรงสร้างเพื่อบรรจุพระบรมอัฐิและอัฐิเจ้านายในราชวงศ์ อย่างวัดพระศรีสรรเพ็ชญ์ที่กรุงเก่า  หลักฐานที่ชวนให้คิดที่สร้างพระเจดีย์รายรอบ สร้างมาแต่สมัยพระพุทธยอดฟ้าฯ  ที่ไหนๆ เขาสร้างบรรจุกระดูกทั้งนั้น  ที่นี่เป็นเสมือนสร้างเตรียมเพื่อให้เป็นระเบียบเรียบร้อยไม่เกะกะในชั้นหลัง  แต่ความคิดเช่นนี้มีที่ขัดอยู่  เพราะพระเจดีย์องค์ใหญ่ที่สร้างสมัยพระพุทธยอดฟ้าฯ นั้นหาได้บรรจุอัฐิไม่  เป็นบรรจุพระศรีสรรเพ็ชญ์ไป  เรื่องนี้รู้ได้ยากจริงเพราะจะไปถามพระพุทธยอดฟ้าฯ ท่าน  ก็ถามไม่ได้          ๒. อีกทางหนึ่ง  สังเกตดู เมื่อเสวยราชย์นั้น  หัวเมืองฝ่ายเหนือเสียแก่ข้าศึกแต่ครั้งรบอะแซหวุ่นกี้  ข้าศึกเผาวัดวาอารามพังทลายก็มาก  พระพุทธรูปต่างๆ ต้องตากแดดกรำฝน  จึงทรงคิดสร้างวัดใหม่เพื่อเชิญเอาพระพุทธรูปเหล่านั้นมาเก็บรักษาไว้  ด้วยเป็นของเก่าน่าเสียดาย  และเพื่อเป็นการทำบุญด้วย          ที่เป็นของประหลาดก็คือ  พระนั่งเกล้าฯ ทรงซ่อมปฏิสังขรณ์วัดพระเชตุพน  ตั้งใจจะทำเป็นมหาวิทยาลัยจริงๆ  ถ้ากล่าวถึงประวัติของมหาวิทยาลัยไทย  วัดพระเชตุพนนี้จะลืมเสียไม่ได้เป็นอันขาด  เวลานั้นหนังสือตำราเรียนครูบาอาจารย์หาได้ยาก  ตำรับตำรามีก็หวงปิดบังวิชาความรู้  สอนกันแต่ที่ผิดๆ บ้าง ฯลฯ  พระนั่งเกล้าฯ ตั้งนักปราชญ์ราชบัณฑิตคิดค้นรวบรวมโบราณคดี วรรณคดี ตำรายา ฯลฯ  เลือกเอาแต่ที่ดีมาจารึกแผ่นศิลาติดไว้เป็นหลักในภายหลัง  ถ้ารักโบราณคดี วรรณคดี ฯลฯ  จงไปดูวัดนี้จะได้ผลคุ้มค่าเหนื่อย  หนังสือประชุมจารึกวัดพระเชตุพนเป็นหนังสือที่ควรมีใช้เพื่อการศึกษาวิชาด้านนี้          เหตุใดพระพุทธยอดฟ้าฯ จึงสร้างวัดพระเชตุพนนี้ไว้  แต่คิดเอาดังเล่ามาแล้ว  ไม่มีหลักฐานอันใดจะอาศัย  ไม่เหมือนพระธาตุที่เรียกว่าพระเจดีย์ทอง .................................................................................................................................................... ไฟล์ภาพจาก http://www.watpho.com/                                                           วัดพระเชตุพนวิมลมังคลาราม (วัดโพธิ์ท่าเตียน) แก้ไขเมื่อ 11 พ.ค. 50 16:00:32 จากคุณ : กัมม์ - [ 11 พ.ค. 50 11:44:10 ]

ความคิดเห็นที่ 49 เอา wallpaper สวยๆ จาก http://www.watpho.com/ มาฝากครับ P001 พระพุทธไสยาส ทางด้านพระบาทขององค์พระ http://members.thai.net/kobbakery/bookwatpho/wallpaper001.html P002 พระพุทธไสยาสทางด้านบนอีกมุมมองหนึ่งที่งดงาม http://members.thai.net/kobbakery/bookwatpho/wallpaper002.html P003 พระพุทธไสยาสทางด้านพระพักต์ขององค์พระ http://members.thai.net/kobbakery/bookwatpho/wallpaper003.html P004 พระพุทธไสยาสทางด้านพระบาทขององค์พระเป็นภาพมงคล 108 ประการ ประดับมุก http://members.thai.net/kobbakery/bookwatpho/wallpaper004.html P005 พระพุทธไสยาสทางด้านพระเศียรขององค์พระ http://members.thai.net/kobbakery/bookwatpho/wallpaper005.html P006 พระพุทธไสยาสมังกรที่ปรากฏอยู่ในภาพมงคล108 ประการ http://members.thai.net/kobbakery/bookwatpho/wallpaper006.html P007 วิวลานเจดีย์ วัดโพธิ์ยามราตรี http://members.thai.net/kobbakery/bookwatpho/wallpaper007.html P008 วิวมหาเจดีย์ วัดโพธิ์ยามราตรีในอีกมุมองหนึ่ง http://members.thai.net/kobbakery/bookwatpho/wallpaper008.html P009 เจดีย์ทรงศรีสุริโย ดอกไม้ไฟฉลองราช 60 ปีตรงพระมหาเจดีย์ทรงศรีสุริโยทัย http://members.thai.net/kobbakery/bookwatpho/wallpaper009.html P010 พระพุทธเทวปฏิมากร http://members.thai.net/kobbakery/bookwatpho/wallpaper00013.html P011 พระอุโบสถ http://members.thai.net/kobbakery/bookwatpho/wallpaper00012.html P012 เจดีย์หมู่ฐานเดียว http://members.thai.net/kobbakery/bookwatpho/wallpaper00014.html P013 พระมณฑป http://members.thai.net/kobbakery/bookwatpho/wallpaper00010.html P014 พระสถูป,สางแปลง http://members.thai.net/kobbakery/bookwatpho/wallpaper00015.html P015 ภาพเก่าสมัย ร.4 http://members.thai.net/kobbakery/bookwatpho/wallpaper00016.html P016 ภาพเก่าสมัย ร.4 http://members.thai.net/kobbakery/bookwatpho/wallpaper00017.html P017 ภาพเก่าสมัย ร.4 ถ่ายทางด้านวัดอรุณฯ http://members.thai.net/kobbakery/bookwatpho/wallpaper00018.html P018 พระมณฑปอีกมุมหนึ่งตอนราตรี http://members.thai.net/kobbakery/bookwatpho/wallpaper00011.html P019 แว่นเวียนเทียน เป็นเครื่องแก้วเจียระไนเก่าแก่อยู่ในพิพิธภัณฑ์หอสมุด ว.ผ.ต. http://members.thai.net/kobbakery/bookwatpho/wallpaper00019.html P020 เครื่องมุก เป็นเครื่องมุกล้ำค่าเก่าแก่อยู่ในพิพิธภัณฑ์หอสมุด ว.ผ.ต. http://members.thai.net/kobbakery/bookwatpho/wallpaper00020.html P021 ตัวลั่นถัน (ทหารนักรบจีน) ยื่นเฝ้าซุ้มประตู้เข้าออกอยู่ในเขตพุทธาวาสมีอยู่ทั้งหมด 32 ตัว http://members.thai.net/kobbakery/bookwatpho/wallpaper00021.html P022 ดอกต้นสาระ อีกมุมที่สวยๆสบายกับดอกไม้ต้นสาระที่อยู่ทางด้านเขามอฤษีดัดตน http://members.thai.net/kobbakery/bookwatpho/wallpaper00022.html ที่หน้าจอผมก็ติดตั้ง รูปมังกรมุก บนพระพุทธบาทพระนอนครับ (แก้มุข ๒ ที่) แก้ไขเมื่อ 11 พ.ค. 50 14:06:52 จากคุณ : กัมม์ - [ 11 พ.ค. 50 12:04:49 ]

ความคิดเห็นที่ 50 รูปมังกรมุก คือรูปนี้เปล่า http://members.thai.net/kobbakery/bookwatpho/wallpaper006.html จากคุณ : NickyNick - [ 11 พ.ค. 50 13:31:37 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ใช่ครับพี่  ขึ้นหน้าจอพอดีเลยครับ อีกรูปที่เปลี่ยนสลับกัน  ก็รูปมงคล ๑๐๘ ครับ จากคุณ : กัมม์ - [ 11 พ.ค. 50 14:03:39 ]

ความคิดเห็นที่ 52 เรื่อง การสร้างพระโต          ปัญหา การส้รางพระโต  ไม่ว่าจะนั่ง จะนอน จะยืน หรือจะเดินก็ตาม  สร้างพร้อมกันกับวิหารหรืออย่างไร  เพราะพิจารณาดูวิหารที่ไว้พระโตต่างๆ นั้น  ดูไม่เหมาะกับพระโต  ไม่สมกับที่ไทยเป็นศิลปินเอกเลย          ตอบ  ขึ้นชื่อว่าพระโต จะนั่ง จะนอน จะยืน หรือจะเดินก็ตาม  โบราณสร้างกันกลางแจ้งแทนพระเจดีย์  คือ เบื่อการสร้างพระเจดีย์กัน  ก็มาสร้างพระโต  ไม่ต้องมีวิหาร  ที่มามีวิหารนั้นคนมาศรัทธาทำกันภายหลังทั้งสิ้น  ฉะนั้นเมื่อดูแล้วรู้สึกอึดอัด เช่น วัดพนัญเชิงเป็นต้น  พระพนัญเชิงนี้สร้างมาก่อนกรุงศณีอยุธยา  และคงสร้างแทนพระเจดีย์  ส่วนพระโตที่สร้างพร้อมๆ กับวิหารทีอยู่องค์เดียว คือ พระโตวัดกัลยาฯ  พระนั่งเกล้าฯ เป็นเจ้าของพระ  พระยานิกรบดินทร์เป็นเจ้าของวิหาร  สร้างพร้อมกัน          พระนอนจักรสีห์เป็นพระนอนที่เก่ามาก  ลักษณะเป็นมหายานอยู่  คือนอนวางพระกร  พระนอนแบบนี้เป็นพระนอนเก่า  เห็นมีเหมือนกันที่ถ้ำเมืองยะลาอีกองค์หนึ่ง  เป็นแบบมหายาน  ส่วนแบบลังกาวงศ์นั้นเอามือท้าวพระเศียร  พระนอนนี้เดิมว่าเป็นท่านิพพาน  เป็นท่านอนตาย  อย่างที่พระแท่นดงรัง  ท่าพระมีสี่ท่า คือ สี่อิริยาบถ นั่ง นอน ยืน เดิน  แต่ก่อนนับถือที่ประสูติ ตรัสรู้ ปฐมเทศนา และนิพพาน  พระนอนจักรสีห์ใครจะสร้างค้นหาตัวไม่ได้  เป็นของเก่ามาก  ที่เมืองสิงห์มีแม่น้ำใหญ่ มีวังบ้านหน้าพระลาน วัดมหาธาตุ เป็นเมืองเจ้าเป็นเมืองใหญ่  แต่ทางน้ำผ่านลงมาหมด  มีแม่น้ำสายหนึ่งที่ตื้นเขิน  ห่างแม่น้ำเจ้าพระยาเข้าไปมีแม่น้ำอีก  เรียกชื่อต่างๆ กัน  ตอนพยุหคิรีเรียกแม่น้ำพระทรง  ตอนนครสวรรค์เรียกแม่น้ำบางประมุข  ต่อขึ้นไปเรียกบึงหูกวาง ที่พระพุทธเจ้าเสือถม  เป็นแม่น้ำสายเดียวกันทั้งสิ้น          พระศักยมุนี หรือพระโตวัดสุทศน์  ก็ได้มาจากกรุงสุโขทัย  มาสร้างวิหารที่หน้าเสาชิงช้าทีหลังเหมือนกัน  เอาลงแพมาขึ้นที่ท่าช้าง  ท่าที่พระขึ้นเลยเรียกกันว่าท่าพระ  พระใหญ่กว่าประตูเมืองต้องรื้อกำแพงแล้วก่อใหม่  เอาขึ้นแล้วว่าชักเลื่อนตามถนน  ในจดหมายเหตุกรมหลวงนรินทร์ฯ ว่า  พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าฯ เสด็จพระราชดำเนินตามกระบวนแห่พระ  ไม่ได้ทรงฉลองพระบาท  ว่าทรงเหนื่อยมากเพราะทรงพระชรา ถึงกับเซและพลาด. .................................................................................................................................................... http://www.dhammathai.org/thailand/bi05.php                                                                 พระศรีศากยมุนี วัดสุทัศนเทพวราราม แก้ไขเมื่อ 11 พ.ค. 50 15:49:04 แก้ไขเมื่อ 11 พ.ค. 50 15:20:35 จากคุณ : กัมม์ - [ 11 พ.ค. 50 14:45:19 ]

ความคิดเห็นที่ 53 พระพุทธรูปสำคัญของไทย http://www.dhammathai.org/thailand/buddha-image.php จากคุณ : กัมม์ - [ 11 พ.ค. 50 14:46:39 ]

ความคิดเห็นที่ 54 พระนอนวัดโลกยสุธา (ขอบพระคุณพี่นิคครับ) แก้ไขเมื่อ 11 พ.ค. 50 21:08:29 จากคุณ : กัมม์ - [ 11 พ.ค. 50 14:58:09 ]

ความคิดเห็นที่ 55 คห.54 ทำไมรูปเหมือนพระนอนวัดโลกยสุธา เมืองเก่าอยุธยาเลยล่ะ พระนอนจักรสีห์ ประดิษฐานอยู่ในอาคาร ไม่ใช่เหรอ ที่อยู่กลางแจ้ง เท่าที่รู้จักดีก็มี - พระนอนวัดขุนอินทประมูล อ่างทอง แต่หน้าตาองค์พระกับเศียรต่างกับวัดโลกยสุธา - พระนอนวัดโลกยสุธา กลางเกาะเมืองอยุธยา ใกล้โรงเหล้า  หน้าตาแบบรูปข้างบนเปรี๊ยะ - พระนอนวัดใหญ่ไชยมงคล ฝั่งอโยธยา ใกล้วัดพนัญเชิง แต่มีซากอาคารเก่าอยู่บ้าง - พระนอนวัดพุทไธสวรรย์ ใต้วัดไชยวัฒนารามลงมา ก็มีซากอาคารเก่าอยู่แบบวัดใหญ่ฯ นั่นแหละ จากคุณ : NickyNick - [ 11 พ.ค. 50 16:07:18 ]

ความคิดเห็นที่ 56 แก้ไขเมื่อ 11 พ.ค. 50 16:51:45 จากคุณ : กัมม์ - [ 11 พ.ค. 50 16:20:16 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ไม่แน่ใจเหมือนกันครับ Scan จากหนังสือ   พอกล่าวถึงพระนอนจักรสีห์ แล้วก็มีรูปนี้เลย อย่างที่ทรงพระนิพนธ์ครับ พระโตแต่เดิมสร้างไว้กลางแจ้งทั้งนั้น มีหลวงพ่อซำปอกงวัดกัลยาณฯองค์เดียวที่สร้างพร้อมวิหาร ถ้ารูปผิดพลาด  ก็จะลบชื่อที่ลงไว้ออกนะครับ จากคุณ : กัมม์ - [ 11 พ.ค. 50 16:51:51 ]

ความคิดเห็นที่ 58 พระนอนจักรสีห์ จากคุณ : กัมม์ - [ 11 พ.ค. 50 16:53:08 ]

ความคิดเห็นที่ 59 พระพุทธไตรรัตนนายก (หลวงพ่อโตวัดกัลยาณมิตรวรมหาวิหาร) จากคุณ : กัมม์ - [ 11 พ.ค. 50 16:57:34 ]

ความคิดเห็นที่ 60 สวัสดีครับ พี่นิค พระนอนจักรสีห์ และ พระนอนวัดโลกยสุธา ตัวผมเองไม่เคยได้เห็นทั้งสององค์ ดูจากองศาของพระเศียรของทั้งสององค์แล้ว (ดังที่มีกล่าวในพระนิพนธ์) พระนอนจักรสีห์ ในความคิดเห็นที่ ๕๘ ป้านกว่าจนสังเกตได้ ไม่ใช่องค์เดียวกันแน่ๆ พระพุทธรูปในความคิดเห็นที่ ๕๔ คงเป็นพระนอนวัดโลกยสุธา อย่างที่พี่ว่าจริงแล้ว ขอบพระคุณครับ  ขออนุญาตแก้ไขชื่อที่กำกับพระนอนองค์นั้นนะครับ แก้ไขเมื่อ 12 พ.ค. 50 11:12:07 แก้ไขเมื่อ 11 พ.ค. 50 21:06:06 จากคุณ : กัมม์ - [ 11 พ.ค. 50 21:02:20 ]

ความคิดเห็นที่ 61 เคยอ่านหนังสือเล่มหนึ่ง จำชื่อไม่ได้แล้ว  แกเขียนทำนองว่า   พระกษัตริย์องค์หนึ่งซึ่งเสียอิสระภาพ  ต้องตกอยู่ในอาณาจักรกษัตริย์อีกองค์   พระองค์ได้สร้างพระโตในวิหารที่เล็กไม่สมกับองค์พระ(โต) เพื่อแสดงว่า  ทรงมีความอึดอัดที่ทรงอยู่ในสภาวะเช่นนั้น น่าเสียดาย....ที่หนังสือเล่มนั้นทิ้งไปเสียแล้ว.... เคยไปกราบพระศรีศากยมุนี วัดสุทัศน์ จริงอย่างที่สมเด็จบรมครูทรงพระนิพนธ์ไว้(รู้สึกว่าในสาส์นสมเด็จ) จะมองมุมไหนก็ไม่เต็มพระองค์ องค์พระจริงๆแล้วงามมาก แต่องค์ประกอบ คือ บริเวณ  ไม่เอื้อให้เห็นทั้งพระองค์ ต้องแหงนคอตั้งบ่า ดูหลวงพ่อโตวัดกัลยาณมิตรวรมหาวิหาร ซึ่งสร้างพร้อมกับวิหาร  ดูองค์พระพอสมส่วนกับบริเวณ   เอารูปนี้มาฝากพี่นิคด้วยครับ   หลวงพ่อโต  วัดป่าเลไลยก์ สุพรรณบุรี http://www.hamanan.com/tour/supranburi/photo.html แก้ไขเมื่อ 11 พ.ค. 50 21:49:45 จากคุณ : กัมม์ - [ 11 พ.ค. 50 21:44:08 ]

ความคิดเห็นที่ 62 เรื่อง มนุษย์พวกจาม          เรื่องมนุษย์พวกจาม  ถ้าหาความรู้ทางฝรั่งเศส  อาจจะได้ความรู้ที่ดี ที่จริง  เพราะฝรั่งเศสเขาค้นมากกว่าไทย  ที่จะเล่าให้ฟังนี้  จะเล่าแต่หัวข้อไม่ถ้วนถี่  บางทีจะผิดไปบ้างก็เป็นได้          ๑. พวกจามเป็นมนุษย์อยู่ในจำพวกชาวเกาะในมหาสมุทรแปซิฟิคที่แยกย้ายกันไปตั้งชาติ  ตั้งประเทศต่างๆ ตั้งแต่ประเทศญี่ปุ่นมาจนถึงฟิลิปปินส์ ชะวา มลายู  เพราะฉะนั้นมนุษย์จำพวกนี้บ้านเมืองจึงอยู่ชายทะเลทั้งนั้น  เป็นพวกที่ชำนาญการใช้เรือทะเลไม่ว่าอยู่ที่ไหนๆ นานมาจึงกลายเป็นคนต่างชาติกันไป          ๒. พวกจามมาตั้งบ้านเมืองอยู่ชายทะเลตั้งแต่แดนจีน  ลงมาจนแหลมเขมร  อาณาเขตต์เดิมแค่ไหนไม่รู้  แต่พวกชาวอินเดียที่เคยมาสอนศาสนาและวัฒนธรรมทางนี้  ขนานนามประเทศอย่างประเทศหนึ่งที่มีในอินเดียว่า “จัมปา” คำว่าจามนั้นย่อมาจากคำว่า “จัมปา”  ประเทศกัมพูชาก็เป็นนามที่ชาวอินเดียมาตั้งเหมือนกัน          ๓. พวกจามรับอารยธรรมและศาสนาของชาวอินเดีย  ประพฤติเหมือนเขมร  ถือศาสนาพราหมณ์เป็นพื้น  ยังมีซากเทวสถานของโบราณอยู่มาก  ครั้นพวกอาหรับออกมาสอนศาสนาอิสลาม  พวกจามเหมือนกับพวกมลายูและชะวา  ด้วยบ้านเมืองอยู่ริมทะเล  ได้ค้าขายสมาคมกับพวกอาหรับ  จึงตามกันไปเข้ารีตถือศาสนาอิสลาม          ๔. เรื่องราวพงศาวดารของพวกจามนั้นเคยเจริญถึงได้เป็นคู่รบกับพวกเขมร  มีรูปภาพจารึกอยู่ที่ปราสาทบายนเมืองนครธม  ที่หลังถูกขอมแผ่อำนาจลงมาข้างเหนือ  พวกจามจึงเสื่อมกำลัง  บ้านเมืองแบ่งเป็นอาณาเขตต์ญวนบ้างเขมรบ้าง  ส่วนพวกจามเองโดยมากมาอาศัยอยู่ในเมืองเขมร  ประวัติก็มารวมอยู่กับเขมร  บางคราววิวาทกับเขมรหนีมาพึ่งไทยบ้าง  บางทีอพยพมาอยู่เมืองไทยด้วยกันกับเขมรบ้าง  จึงมีพวกจามเข้ามาอยู่ในเมืองไทยแต่ครั้งกรุงศรีอยุธยา          ๕. ก็ธรรมเนียมไทยในครั้งกรุงศรีอยุธยานั้น  ชาวต่างประเทศต่างชาติที่เข้ามาตั้งถิ่นฐานอยู่ในเมืองไทย  รัฐบาลมักจัดเป็นกรมอาสา เช่น อาสาญี่ปุ่น อาสาจาม ฝรั่งแม่นปืน เป็นต้น  คือว่าเวลามีศึกสงครามต้องช่วยรบพุ่งตอบแทนที่ได้ตั้งทำมาหากินอยู่เป็นสุข  ก็พึงสันนิษฐานว่าพวกจามถนัดในการใช้เรือทะเลมาแต่เดิม  จะได้มีหน้าที่เป็นพนักงานเดินเรือกำปั่นหลวงมาแต่ครั้งสมเด็จพระนารายณ์  จนถึงสมัยรัตนโกสินทร์นี้  กำปั่นหลวงเดิมเป็นแต่เรือค้าขายมีมาแต่รัชกาลที่ ๑ ให้พวกอาสาจามเป็นพนักงานเดินเรือกำปั่น คือเรือทะเล ทั้งนั้น  มาจนถึงสมัยต่อเรือไฟและเรือรบในรัชกาลที่ ๔ ที่ ๕  ก็ยังใช้พวกจามเป็นพนักงานเดินเรือ  ทหารเรือไทยเพิ่งตั้งขึ้นในรัชกาลที่ ๕  การเดินเรือยังใช้ฝรั่งกับพวกอาสาจามเป็นนาย  จนถึงสมัยกรมหลวงชุมพรเขตต์อุดมศักดิ์  จึงให้หัดนายทหารเรือไทยใช้เดินเรือได้เองอมาจนบัดนี้          ๖. มีข้อประหลาดในโบราณคดีอยู่อย่างหนึ่งที่ชนชาติเหล่านี้คือ พะม่า มอญ ไทย เขมร นิสัยเป็นชาวดอนไม่ชอบทะเลด้วยกันทุกชาติมาตั้งแต่ดึกดำบรรพ์  ใช้เรือก็ถนัดใช้แต่ในแม่น้ำเหมือนกันทุกชาติ  จะเป็นเพราะถิ่นเดิมมาแต่เมืองดอนด้วยกันหรืออย่างไรยังคิดไม่เห็น          ๗. นึกเค้าเงื่อนเรื่องจามขึ้นได้อีก  ในหนังสือพระราชพงศาวดารมีว่า  เมื่อพระรามราชโอรสสมเด็จพระราเมศวรครองกรุงศรีอยุธยา  เกิดวิวาทกับเจ้าพระยาเสนาบดี  เจ้าพระยาเสนาบดีไปเชิญเจ้านครอินทร์  คือพระนครินทราชาราชนัดดาของสมเด็จพระบรมราชาธิราช (พะงั่ว) เข้ามาตีได้พระนครศรีอยุธยา  แล้วให้สมเด็จพระรามราชาไปครองเมือง “ปทาคูจาม”  เมืองปทาคูจามนี้ไม่มีที่อื่น  แต่ที่ริมแม่น้ำฝั่งตะวันตก  ข้างใต้พระนครศรีอยุธยาลงมา  เหนือคลองตะเคียน  ยังมีคลองเก่าปรากฏอยู่จนทุกวันนี้เรียกว่า “คลองคูจาม”  ที่ว่าให้สมเด็จพระรามราชาไปครองนั้น  ที่จริงอาจเป็นให้เอาไปคุมขัง  หรือที่สุดไปปลงพระชนม์ที่ตำบลคูจามนอกพระนคร  ตำบลคูจามนั้นชื่อส่อว่า เป็นที่พวกจามที่มาค้าขาย  หรือเป็นที่ต่อเรือของพวกจามที่นั่น  เพราะมีชื่อตำบลหนึ่งอยู่ชายทะเลเรียกว่า “ปละท่า” เป็นที่เรือไปมาค้าขาย  เห็นได้ว่าเป็นคำเดียวกับปทาคูจาม  โดยความที่กล่าวนี้  จึงเห็นได้ว่าพวกจามได้เคยเข้ามาอยู่ในเมืองไทยใกล้ๆกับรัชกาลพระเจ้าอู่ทอง  ยิ่งกว่านั้นอีก  ยังมีเค้าซึ่งเป็นแต่ความสงสัยว่าพวกจามจะได้ไปค้าขายในอ่าวสยามแต่ดึกดำบรรพ์  และมาให้ชื่อเรียกตำบลต่างๆ ไว้  ที่ยังเรียกกันอยู่จนทุกวันนี้ก็หลายแห่ง  ไม่มีใครแปลออกและไม่รู้ว่าภาษาอะไร  ยกตัวอย่างดังเช่น เกาะสมุย เกาะพงัน เกาะสีชัง สัตตหีบ เหล่านี้เป็นต้น          ๘. ยังมีเค้าสำคัญต่อไปอีกว่า  พวกจามได้ร่วมสมพงษ์กับพวกขอมที่ครองเมืองละโว้  คือเรียกว่า “นางจามเทวี” ปรากฏอยู่. .................................................................................................................................................... http://www1.mod.go.th/opsd/sdweb/phapinkao/phapinkao3.htm                                                       เรือยงยศอโยชฌิยา ในพระบาทสมเด็จพระปิ่นเกล้าเจ้าอยู่หัว แก้ไขเมื่อ 12 พ.ค. 50 16:22:30 จากคุณ : กัมม์ - [ 12 พ.ค. 50 09:57:55 ]

ความคิดเห็นที่ 63 สวัสดีครับคุณกัมม์          มาเป็นกำลังใจแบบล่าช้าไปหน่อย  ขออภัยอย่างสูงครับ  สำหรับกระทู้ที่ 62 เรื่องชนชาติจามนี้รู้สึกจะมีผู้ตั้งกระทู้ถามใหม่นะครับ   ด้วยความเคารพ จากคุณ : เกนหลงหนึ่งหรัด - [ 12 พ.ค. 50 23:51:59 ]

ความคิดเห็นที่ 64 สวัสดีครับ คุณ เกนหลงหนึ่งหรัด ใช่แล้วครับ  เป็นเหตุผลที่ทำให้ต้องพิมพ์เรื่องนี้ด้วย ความจริงตั้งใจจะปิดกระทู้แล้ว  พอดีมีเพื่อนสมาชิกตั้งกระทู้เรื่องจาม และพอดีมีบันทึกรับสั่งเรื่องนี้ด้วย  จึงพิมพ์ไว้ด้วยและ Paste ที่กระทู้นั้นแล้วครับ http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K5400640/K5400640.html จากคุณ : กัมม์ - [ 13 พ.ค. 50 16:34:38 ]

ความคิดเห็นที่ 65 บันทึกรับสั่งสมเด็จฯ (๒) http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K5406224/K5406224.html จากคุณ : กัมม์ - [ 14 พ.ค. 50 10:02:29 ]