PANTIP.COM : K7439053 คำว่า "ใต้เท้า" นี่ หมายถึงใต้เท้าใคร ใต้เท้าเรา หรือใต้เท้าเขา [ปรัชญา]

ความคิดเห็นที่ 12

เทศกาลวันงดใช้ไฟ และเทศกาลเช็งเม้ง

เทศกาลวันเช็งเม้งเป็นวันก่อนหรือหลังจันทรคติวันขึ้น 5 ค่ำ เดือน 4
เนื่องจากพอถึงวันสำคัญนี้ ท้องฟ้าจะปลอดโปร่ง
อากาศก็เริ่มอบอุ่นขึ้น ฉะนั้นจึงเรียกวันนี้ว่า เช็งเม้ง
คำว่า “เช็งเม้ง” เป็นภาษาแต้จิ๋ว หมายถึง ท้องฟ้าปลอดโปร่ง
(ในภาษาจีนกลางอ่านว่า ชิง-หมิง)
ก่อนวันเช็งเม้งสักวันสองวัน ก็มีเทศกาลวันงดใช้ไฟ

ตามตำนานเล่าขานกันมาว่า.....
ในสมัยชุนซิวจั้นกั๊วะนั้น ภายในวังของเมืองจิ้นเกิดความวุ่นวาย
เจ้าฟ้าฉงเอ่อได้หนีภัยออกจากวังพร้อมด้วยอำมาตย์ผู้ซื่อสัตย์
มีนามว่า... “เจี้ย-จื่อ-ทุย”
ทั้ง 2 นั้นได้ระหกระเหิรพเนจรเร่ร่อนอยู่ข้างนอกนานนับปี
มีความลำบากยากแค้นจนสุดที่จะพรรณาได้
หนึ่งในช่วงเวลานั้นของการเดินทางที่ไม่มีจุดหมายปลายทาง
ระหว่างทางเกิดขัดสนอดอยากเรื่องอาหารการกิน
เมื่อไม่มีปัญญาและหมดหนทางที่จะแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้า
และแล้ว...
ในที่สุด...เจี้ย-จื่อ-ทุย ก็ได้ตัดชิ้นเนื้อที่สะโพกของตนเอง
สละให้เจ้าฟ้าฉงเอ่อเสวยเพื่อประทังความหิวโหย
และได้ช่วยให้เจ้าฟ้าฉงเอ่อรอดชีวิตอยู่ต่อไป.....

เมื่อเจ้าฟ้าฉงเอ่อได้มีโอกาสกลับเข้าวังอีกครั้ง
ก็สถาปนาตนเองขึ้นเป็นเจ้าเมืองชื่อว่า " จิ้น-หวุน-กง "
และได้ปูนบำเหน็จพระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์
ให้แก่ขุนนางข้าราชการที่ทำความดีความชอบ
แต่ก็ลืม เจี้ย-จื่อ-ทุย อำมาตย์ผู้ซื่อสัตย์เสียสนิท................

เจี้ย-จื่อ-ทุย ได้เห็นความอกตัญญูไม่รู้บุญคุณคนของจิ้น-หวุน-กง
ก็มีความรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก
จึงได้พามารดาและเนรเทศตนเองออกจากเมือง
ไปอาศัยอยู่บนเขาเหมียนซาน (ปัจจุบันคือ มณฑลซานซี)
ได้ใช้ชีวิตอยู่อย่างยากจนข้นแค้นตามยถากรรม

ระยะหลังมีอำมาตย์ซื่อสัตย์บางคนพยายามกระตุ้นเตือน
จิ้น-หวุน-กง ให้นึกถึงความดีความชอบของเจี้ย-จื่อ-ทุย
จิ้น-หวุน-กงเมื่อหวลนึกถึงความหลังก็รู้สึกเสียใจเป็นอย่างยิ่ง
จึงได้สั่งให้บริวารไปสืบตามหาเจี้ย-จื่อ-ทุย
แต่ครั้นเมื่อตามพบตัวเจี้ย-จื่อ-ทุยแล้ว
เจี้ย-จื่อ-ทุยก็ไม่ยอมลงจากเขากลับมารับใช้ราชการอีก
จิ้น-หวุน-กงจึงคิดหาหนทางที่จะให้เจี้ย-จื่อ-ทุยแม่ลูกลงจากเขา
หลายต่อหลายหนทางไม่ประสบความสำเร็จ
จึงใช้วิธีจุดไฟเผาภูเขาเหมียนซาน เพื่อบีบบังคับให้ลงมา
แต่ปรากฏว่า เจี้ย-จื่อ-ทุยกับมารดาของเขาตัดสินใจ
ยอมตายอยู่ในกองไฟใต้ต้นหลิวต้นหนึ่งบนภูเขาเหมียนซาน.....

หลังจากที่ได้สั่งการลงไปแล้ว และมาทราบภายหลัง.....
ไม่คิดว่า เหตุการณ์จะกลับกลายเป็นเช่นนี้
จิ้น-หวุน-กงจึงรู้สึกเศร้าโศกเสียใจรันทดเป็นที่สุด
ดังนั้น เพื่อเป็นการระลึกถึงเจี้ย-จื่อ-ทุย ผู้ล่วงลับไปแล้ว
จึงได้เปลี่ยนชื่อภูเขา จากเหมียนซาน มาเป็น "เจี้ย-ซาน"
ตามชื่อสกุลของ...เจี้ย-จื่อ-ทุย
(คำว่า ซาน เป็นภาษาจีนกลางแปลว่า ภูเขา)
อีกทั้งประกาศห้ามใช้ไฟในวันนี้ของทุก ๆ ปีต่อไป
จึงเรียกวันนี้ว่า " วันงดใช้ไฟ "
พร้อมทั้งนำเนื้อไม้ของต้นหลิวมาทำเป็นเกี๊ยะ (รองเท้า)
ซึ่งเมื่อไหร่ที่จิ้น-หวุน-กงคิดถึงเจี้ย-จื่อ-ทุย
จิ้น-หวุน-กงก็จะสวมใส่เกี๊ยะและจะพูดว่า..."ใต้เท้า"
ฉะนั้น คำว่า " ใต้เท้า " ก็มีความหมายกลายเป็นคำยกย่อง
ซึ่งย่อมหมายถึงจิ้น-หวุน-กงยกย่องเคารพนับถือเจี้ย-จื่อ-ทุย

นับจากนั้นเป็นต้นมา เมื่อถึงวันงดใช้ไฟ
ทุกบ้านช่องจะแขวนกิ่งไม้หลิวเป็นสัญญลักษณ์
และก็เตรียมอาหารการกินไปเซ่นไหว้ที่สุสานเจี้ย-จื่อ-ทุย
เพื่อระลึกถึงคุณงามความดีของเจี้ย-จื่อ-ทุย
และเผอิญในวันนี้ก็ใกล้กับ "เทศกาลวันเช็งเม้ง"พอดี

ในสมัยโบราณเทศกาลวันเช็งเม้งก็มีการห้ามใช้ไฟเช่นกัน
และในวันเช็งเม้งก็จะไปเซ่นไหว้บรรพบุรุษกันที่สุสาน
บ้างก็ท่องเที่ยวตามป่าเขาลำเนาไพร ปลูกต้นหลิว เป็นต้น
นาน ๆ เข้า "เทศกาลวันงดใช้ไฟ" กับ "เทศกาลวันเช็งเม้ง"
ก็ไม่มีอะไรที่จะแตกต่างกันเลย ดังนั้น ชาวบ้านก็เลยถือเอา
วันงดใช้ไฟกับวันเช็งเม้งเป็นเทศกาลเดียวกันเรียกว่า
"เทศกาลวันเช็งเม้ง" หรือ "เทศกาลวันปลูกต้นไม้"

...............................................................................

จากคุณ : อะไรคือสิ่งหายาก แต่ไม่มีค่า - [ 22 ม.ค. 52 15:58:58 ]