ความคิดเห็นที่ 1 ผู้คุ้มกันภัยนั้นแก้วตาหดเล็กลง ในที่สุดขบกรามกรอด ควงแส้โถมเข้าไปอย่างไม่คิดชีวิต สิบสองด้ามดาบแค่นหัวร่อ เบี่ยงตัวหลบแส้ มันคล้ายเป็นแมวก่อนจับกินมุสิก ต้องตะปบหยอกเย้าสักครา มิคาดยามนั้นพลันบังเกิดเสียงแค่นอย่างเย็นชาคราหนึ่ง คล้ายดังจากซ้ายมือ สิบสองด้ามดาบใจสั่นสะท้าน พลิกตัวถอยปราด สายตายามกวาดมองละแวกใกล้เคียงไม่มีคน มีแต่ชายหนุ่มที่เข้มแข็งดั่งคันทวนผู้หนึ่งเดินตรงเข้าหามัน สิบสองด้ามดาบตื่นตะหนกกว่าเดิม ชายหนุ่มยังอยู่ห่างไกล เสียงแค่นคล้ายดังขึ้นที่ข้างกาย พลังการฝึกปรือนี้แม้แต่มันก็ทำไม่ได้ ผู้คุ้มกันภัยนั้นงงงันวูบ มันไม่รู้จักชายหนุ่มที่มา ดังนั้นกล่าวอย่างร้อนรน “สหายน้อยรีบหนี คนผู้นี้ฆ่าแม้คนไร้ความผิด ต้องไม่ปล่อยท่าน ” ชายหนุ่มนั้นเหลียวมองไปยังสิบสองด้ามดาบ สายตาเกี้ยวกราดดั่งสายฟ้า สิบสองด้ามดาบสยิวกายเฮือกหนึ่ง เห็นว่าหว่างเอวฝ่ายตรงข้ามเสียบกระบี่ทั้งคมทั้งเบาบางเล่มหนึ่ง แต่ไม่มีฝักกระบี่ พลันฉุกคิดถึงคนผู้หนึ่ง สีหน้ากลับกลายเป็นเผือดขาวในบัดดล ชายหนุ่มกล่าวเสียงเย็นชา “ท่านคือสิบสองด้ามดาบ?” สิบสองด้ามดาบผงกศีรษะอย่างลืมตัว “เราคือแนฮ้วย (เลือดเย็น)” คำพูดทั้งสี่คำนี้พอเปล่งจากปาก ผู้คุ้มกันภัยนั้นถึงกับอ้าปากค้าง ไม่อาจกล่าวกระไรแม้สักคำเดียว สิบสองด้ามดาบแก้วตาหดเล็กลง พลันคำรามก้อง ฟาดฟันดาบลงยังศีรษะแนฮ้วย ดาบนี้เกรี้ยวกราดดุดัน พอใช้ถึงกลางคัน พลิกแพลงเป็นฟาดฟันออกสิบสองดาบ สุดที่จะหลบรอดได้ ดาบนี้เป็นท่าไม้ตายที่สร้างชื่อให้กับสิบสองด้ามดาบ ไม่ถึงคราคับขันเป็นตาย ไม่ใช้ออกมาโดยเด็ดขาด แนฮ้วยไม่ได้หลบหนี แนฮ้วยพลันโถมเข้าประชิดใกล้ สิบสองด้ามดาบยังไม่ทันฟันดาบลง ในมือแนฮ้วยปรากฏประกายเจิดจ้าวูบหนึ่ง กระบี่ยาวแทงใส่คอหอยสิบสองด้ามดาบแล้ว จากนั้นแนฮ้วยถอยปราดกลับไป เมื่อหยุดยั้งยืนหยัด กระบี่ของแนฮ้วยก็สอดกลับไปที่หว่างเอวแล้ว ยามนั้นสิบสองด้ามดาบเพิ่งฟันดาบแรกลง ฟันออกดาบแล้วดาบเล่า ฟันออกสิบสองดาบ ค่อยเสื่อมสูญสิ้นพลัง ล้มลงกับพื้นพร้อมกับโลหิตที่ไหลหลั่งจากคอหอย สิบสองด้ามดาบยังทานกระบี่ไร้ฝักเล่มหนึ่งไม่ได้ เป็นกระบี่ไว! แนฮ้วยเป็นใคร? แนฮ้วยคือแนฮ้วย เขาจัดอยู่อันดับสี่ ในสี่ยอดมือปราบ สังกัดยอดฝีมืออันดับหนึ่งแห่งวังหลวงจูกัวะซิงแซ (ท่านผู้เฒ่าแซ่จูกัวะ) ------------------------------------- ตุยเมี่ย (ล่าชีวิต) ไม่ตามสตรี หากแต่ตามล่าชีวิตผู้อื่น โดยเฉพาะชีวิตของคนที่สมควรตาย ตอนนี้เขาตามล่าเป็นเวลาสามวัน สํตรูเคยซื้อเรือออกทะเล ข้ามขุนเขา ขอบฟ้า มุดเข้าถ้ำศิลา ตอนนี้เข้าสู่หุบเขาแห่งหนึ่ง เขายังคงติดตามมาตลอดทาง ตุยเมี่ยช่างสะกดอดทน ปมเด่นของเขาคือเพลงเท้าทั้งคู่และสุราลมปาก อีกทั้งวิชาสะกดรอยที่ไร้ผู้ต่อต้าน ไม่มีผู้ใดหนีรอดจากกการตามล่าของเขาได้ แต่ตอนนี้ผู้ถูกตามล่าได้หายสาบสูญแล้ว ตุยเมี่ยหยุดยืนในหุบเขา มองดูต้นยู้ (ต้นเอลม์) ทั้งเก้าต้น โขดหินหลายก้อน คนยืนบนพื้นหญ้า พลันพบว่าตัวเองถูกตามล่าแล้ว มิหนำซ้ำผู้ที่ตามล่าเขาไม่มีเพียงคนเดียว หากแต่มีหนึ่ง สอง สาม สี่ อย่างน้อยมีสี่คน แต่คนทั้งสี่อยู่ที่ใด? ยามนั้นที่หลังโขดหิน บนต้นยู้พลันปรากฏเหล็กเหลี่ยมขนาดใหญ่สี่ด้านยื่นออกมา กลุ้มจู่โจมมาจากทั้งสี่ทิศ พริบตานั้น ตุยเมี่ยเผชิญศัตรูทั้งสี่ด้าน ทั้งไม่สามารถโถมไปเบื้องหน้า และไม่อาจล่าถอย ทั้งไม่อาจหลบซ้ายเลี่ยงขวา บวกกับพลังของเหล็กเหลี่ยม ตุยเมี่ยยิ่งไม่สามารถรับด้วยมือเปล่าได้ ตุยเมี่ยพลันนอนลง เขานอนจริงๆนอนราบกับพื้น เหล็กเหลี่ยมทั้งสี่ด้ามกระทบกระแทกกันเหนือศีรษะเขา เขากลิ้งไปหลังโขดหิน สองคนที่หลังโขดหินคิดรั้งเหล็กเหลี่ยมกลับก็ไม่ทันการณ์ พวกมันเพียงเห็นเท้าคู่หนึ่ง เท้าคู่นั้นพลันขยายใหญ่ขึ้น ยื่นถึงเบื้องหน้า พวกมันคิดหลบหลีกก็ไม่ทันท่วงที จากนั้นหมดสิ้นสติไป ทั้งนี้เพราะหัวเข่าของตุยเมี่ยพอดีกระทุ้งใส่ดั้งจมูกพวกมัน คนบนต้นไม้ทั้งสองรั้งเหล็กเหลี่ยมกลับไปแล้ว ตุยเมี่ยโผพุ่งขึ้นบนต้นไม้ดุจวิหคตัวมหึมา เสียงหวืดหวือดังขึ้น เหล็กเหลี่ยมทั้งสองด้ามซัดขว้างออกอีกครา ตุยเมี่ยลอยอยู่กลางอากาศ พลันตวัดเท้าทั้งสองเตะออก หรือว่าตุยเมี่ยคิดใช้เรือนร่างเลือดเนื้อรับเหล็กเหลี่ยมที่หนักหน่วงดุดัน? มิใช่ เท้าทั้งสองของเขาเตะสายโซ่ที่ผูกติดกับเหล็กเหลี่ยมขาดสะบั้น ดังนั้นเหล็กเหลี่ยมตกห้อยลงอย่างอ่อนแรง ตุยเมี่ยอ้าปากฉีดพุ่งสุราคำหนึ่งออก สุราฉีดพุ่งใส่พุ่มพฤกษ์ของต้นไม้ บังเกิดเสียงดังเกรียวกราว จากนั้นไม่มีซุ่มเสียงสำเนียงใดอีก หลังจากนั้นมีคนร่วงหล่นลงมา ร่วงจากต้นไม้ต้นละคน ขณะที่คนทั้งสองร่วงหล่นลงมา ใบหน้าถูกสุราฉีดพุ่งใส่เป็นรูปรูพรุนไปหมด ตุยเมี่ยยืนอยู่ใต้ต้นไม้ หวนนึกถึงฮ้วงซัวสี่ทิจุย (สี่เหล็กเหลี่ยมภูเขาฮ้วงซัว) ถูกสยบแล้ว แต่ต่วนตึ้งตอ (ดาบลำไส้ขาด) ซิก้วยที่เขาตามล่าเล่า? ยามนั้น ลำต้นไม้ที่เขายืนพิงอยู่พลันแตกแยกออก ดาบเล่มหนึ่งแทงปราดออกมา ตุยเมี่ยหลังพิงลำต้นไม้ ดาบนี้แม้ไม่ทะลวงลำไส้ขาด ก็ต้องตัดเอวเขาขาดเป็นสองท่อน แต่เท้าของตุยเมี่ยชิงเตะชายโครงของมันหักเป็นสองท่อนไปแล้ว ดาบของมันเพิ่งยื่นออก ก็มองไม่เห็นอันใด เพียงเห็นเท้าของตุยเมี่ยขยับวูบ กระดูกสันหลังของมันก็หักกลาง รู้สึกหน้ามืด วูบวาบล้มลงดาบนี้ย่อมฟันไม่ถูกแล้ว มันไม่ว่าอย่างไรก็ไม่เข้าใจ ตุยเมี่ยอยู่เบื้องหน้ามัน เมื่อขยับเท้าไฉนเตะถูกชายโครงด้านหลังมัน นอกจากเท้าของคนผู้หนึ่งสามารถใช้ต่างอาวุธอ่อนได้แข็งได้ มันไม่เคยได้ยินว่า มีเท้าที่สามารถใช้ได้ตามใจปรารถนาเช่นนี้ ดังนั้นจึงถูกเตะทำร้าย หากแม้นมันทราบแต่แรกว่า เพลงเท้าของตุยเมี่ยร้ายกาจปานนี้ ต่อให้หยิบยื่นเงินแก่มันสามพันตำลึง มันก็ไม่เจาะลำต้นไม้ซ่อนตัว ดักทิ่มแทงทำร้ายตุยเมี่ยแล้ว จากคุณ : ปาฟงหัน - [ 12 เม.ย. 52 13:44:59 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ตุยเมี่ยเป็นใคร? ตุยเมี่ยคือตุยเมี่ย เขาจัดอยู่อันดับสามในสี่ยอดมือปราบ สังกัดยอดฝีมืออันดับหนึ่งแห่งวังหลวงจูกัวะซิงแซ (ท่านผู้เฒ่าแซ่จูกัวะ) ------------------------------------- ซิก้วยมีกอกอ (พี่ชาย) เรียกว่า ซิก้วยนั้ง (เหนือคน) ซิก้วยนั้งมีความสามารถเหนือคนจริงๆ หากนับวิทยายุทธ์มันสูงล้ำกว่าตี่ตี๋ (น้องชาย) มันห้าเท่า อย่าว่าแต่มันมีของวิเศษสามประการ เป็นงูพิษที่เต็มไปด้วยหนามพิษตัวหนึ่ง ถุงมือที่ร้อยพิษไม่แทรกซึม แต่แฝงไว้ด้วยร้อยพิษข้างหนึ่ง และกรรไกรที่สามารถตัดเหล็กตัดทองคำเล่มหนึ่ง ซิก้วยนั้งพกพาอาวุธทั้งสามชนิดออกเสาะหาตุยเมี่ย คิดแก้แค้นให้กับตี่ตี๋ ด้วยนิสัยของมัน ย่อมไม่ไปโดยเปิดเผย หากแต่กระโดดโลดแล่นตามชายคาตึก รุดไปกลางวิกาล มันเตรียมปล่อยงูพิษเข้าไปกัดตุยเมี่ยก่อน จากนั้นใช้ถุงมือร้อยพิษโค่นตุยเมี่ยล้มลง ค่อยใช้กรรไกรตัดทองคำตัดศีรษะตุยเมี่ยออกมา ตุยเมี่ยร่องรอยไร้หลักแหล่ง มันไม่ทราบทุ่มเทความเพียรพยายามมากน้อยเท่าใด ค่อยสืบทราบว่าตุยเมี่ยกับมือปราบทั้งสอง ออกติดตามหาโจรปล้นสวาทอาวเง็กเตี๊ยบ คืนนี้พักโรงเตี๊ยมกระเรียนเหลือง ดังนั้นซิก้วยนั้งเร่งรุดไป วิกาลยามสาม มันบรรลุถึงหลังคาของโรงเตี๊ยมกระเรียนเหลือง กลับพบเห็นชายกลางคนผู้หนึ่ง ชายกลางคนยิ้มแย้มแจ่มใส ถามมันมาหาผู้ใด? ซิก้วยนั้งสงสัยใจยิ่ง บุคคลราตรีโลดแล่นบนหลังคาตึกกลางวิกาล นับเป็นเรื่องผิดปกติวิสัยฝ่ายตรงข้ามกลับถือเป็นเรื่องธรรมดา ที่น่าประหลาดยิ่งกว่าคือ ดึกดื่นค่อนคืนผู้นี้ นอนบนหลังคาคล้ายกับบนหลังคามิใช่หลังคา หากแต่เป็นเตียงใบหนึ่ง ไม่ว่าเป็นเตียงหรือไม่ ซิก้วยนั้งบังเกิดความขุ่นข้องรำคาญ จะอย่างไรคนขวางทางต้องตาย ดังนั้นมันต่อยหมัดออก คนผู้นั้นเกาะกุมมือมันไว้ ซิก้วยนั้งไม่ทันเห็นชัดว่าฝ่ายตรงข้ามลงมืออย่างไร พอยื่นมือก็สลายกระแสลมหมัดของตนเอง ทั้งยังยื่นมือมากุมมือตนเองไว้ ซิก้วยนั้งลอบตื่นตระหนก ยกกรรไกรหนีบใส่มือที่ยื่นมาข้างนั้น กรรไกรหนีบถูกมือข้างนั้น บังเกิดเสียงแกรก ซิก้วยนั้งลิงโลดยิ่งกลับเห็นคนผู้นั้นยิ้มแย้มแจ่มใส กรรไกรของตนเองปรากฏรอยยินดีขึ้นรอยหนึ่ง ซิก้วยนั้งตื่นตระหนกมากแล้ว ตวัดมือซัดขว้างงูพิษออก งูพิษตัวนี้เต็มไปด้วยหนามแหลม แม้แต่มันยังต้องสวมใส่ถุงมือ จึงกล้าจับงูพิษซัดออก คนผู้นั้นยื่นมือออกอีกครา คว้าจับงูพิษไว้ ซิก้วยนั้งกระหยิ่มยิ้มย่อง เข้าใจว่าคราครั้งนี้ฝ่ายตรงข้ามต้องประสบภัยแล้ว มิคาดฝ่ายตรงข้ามยังยิ้มแย้มแจ่มใสดุจเดิม งูพิษตัวนั้นถูกบีบเค้นเป็นก้อนเนื้อแหลกเละแล้ว ความแตกตื่นของซิก้วยนั้งครั้งนี้ใหญ่หลวงนัก พลันตะกุยมือที่สวมถุงมือร้อยพิษออก คนผู้นั้นยื่นมือคว้าใส่กรงเล็บ ซิก้วยนั้งลอบยินดี ขอเพียงมือของฝ่ายตรงข้ามกระทบถูกถุงมือตัวเอง พิษจะแทรกซึมเข้าใจกลางฝ่ามือ ฝ่ามือของฝ่ายตรงข้ามต้องพิการแล้ว มิคาดฝ่ามือของฝ่ายตรงข้ามไม่พิการ ฝ่ามือตนเองบังเกิดเสียงกรอบแกรบ นิ้วมือทั้งห้าถูกบีบหักไป ซิก้วยนั้งหน้าเขียวคล้ำ มิใช่เป็นเพราะเจ็บปวด หากแต่เข้าใจว่าพบพานผีสางแล้ว มันหมุนตัวหมายหลบหนี คนผู้นั้นพลันกล่าวว่า “เราทราบว่าท่านมาหาผู้ใด” ซิก้วยนั้งอดชะงักเท้ามิได้ คนผู้นั้นกล่าวสืบต่อ “ท่านมาหาตุยเมี่ย ใช่หรือไม่?” ซิก้วยนั้งสงสัยใจยิ่ง คนผู้นั้นกล่าวอีกว่า “ท่านเป็นกอกอของซิก้วย นามซิก้วยนั้ง” ซิก้วยนั้งปลุกปลอบกำลังขวัญ ถามว่า “ท่านเป็นใคร?” คนผู้นั้นกล่าวอย่างยิ้มแย้ม “ผู้อื่นเรียกเราว่า ทิชิ่ว (มือเหล็ก)” ทิชิ่ว เป็นใคร? ทิชิ่วคือทิชิ่ว ทิชิ่วคือมือปราบอันดับสองในสี่ยอดมือปราบ สังกัดยอดฝีมือที่หนึ่งแห่งวังหลวงจูกัวะซิงแซ (ท่านผู้เฒ่าแซ่จูกัวะ) ------------------------------------- จากคุณ : ปาฟงหัน - [ 12 เม.ย. 52 13:45:33 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อาวเง็กเตี๊ยบมีฉายาหนึ่ง เรียกว่ามือสิบสองข้าง ไม่เพียงมีมือสิบสองข้างต่อสตรี เมื่อซัดอาวุธลับต่อศัตรู ก็คล้ายมีมือสิบสองข้างก็ปาน ทั้งนี้เพราะมันพอลงมือ ก็ซัดอาวุธลับที่ผิดแผกแตกต่างสิบสองชนิด มิหนำซ้ำมีระดับความช้าเร็วและหนักเบาไม่เท่ากัน มันมีพรสวรรค์ในการใช้อาวุธลับเป็นพิเศษ น่าเสียดายมันเป็นโจรปล้นสวาท ไม่ทราบมีสตรีดีงามมากน้อยเท่าใดถูกมันข่มเหงย่ำยี บังเกิดความอับอายจนฆ่าตัวตาย ตอนนี้มันหลบหนีเป็นระยะทางสามร้อยลี้ เพื่อหนีรอดจากการตามล่าของตุยเมี่ย ขณะที่ทิชิ่วบีบมือของซิก้วยนั้งแหลกไป มันกลับพบพานคนผู้หนึ่งบนหลังคาตึกอีกแห่งหนึ่ง ใต้แสงจันทร์อำไพ คนผู้นี้สวมใส่ชุดขาว อายุประมาณยี่สิบปี คิ้วเรียวตาสุกใส ในความอ่อนโยนแฝงรังสีการฆ่าฟัน แต่ใต้เข่าทั้งสองของเขาเวิ้งว่างเปล่า ไม่มีเท้าแม้สักข้างเดียว อาวเง็กเตี๊ยบถูกตามล่าเป็นระยะทางหลายร้อยลี้ บังเกิดราคะจิตอีกครา กำลังคิดออกไปล่าสวาทยามค่ำคืน คิดไม่ถึงว่าจะพบพานชายหนุ่มไม่มีเท้าผู้นี้ แก้วตาของมันหดเล็กลง ทั้งนี้เพราะมันได้ยินว่า สี่ยอดมือปราบจัดลำดับตามผลงานความชอบ แนฮ้วยอยู่อันดับสี่ ตุยเมี่ยอยู่อันดับสาม ทิชิ่วอยู่อันดับสอง อันดับหนึ่งกลับเป็นบ้อเช้ง (ไร้น้ำใจ) ที่เท้าขาดไม่มีวิทยายุทธ์ติดตัว .หรือว่าชายหนุ่มเท้าขาดนี้คือบ้อเช้ง? ชายหนุ่มชุดขาวขวางขลุ่ยอยู่เหนือริมฝีปาก เป่าเป็นเสียงดัง คล้ายจดจ่ออยู่กับดนตรีการ อาวเง็กเตี๊ยบพลันหน้าเคร่งเครียดลง ตกลงใจว่าจะทดสอบคนผู้นี้ดูสักครา มันตวัดมือ ซัดประกายดาวสามจุด แยกย้ายเป็นบน กลาง ล่าง พุ่งใส่ชายหนุ่มชุดขาว ชายหนุ่มชุดขาวจี้ขลุ่ยหยกใส่อากาศสามครา อาวุธลับล้วนพุ่งไปในรูขลุ่ย ชายหนุ่มชุดขาวเทอาวุธลับจากขลุ่ยหยกลงบนฝ่ามือ มองดูแวบหนึ่ง พลันเงยหน้าขึ้น ดวงตาสาดประกายเจิดจ้า แค่นเสียงอย่างเย็นชากล่าวว่า “ท่านหรือคืออาวเง็กเตี๊ยบ?” อาวเง็กเตี๊ยบปกติถือดีในฝีมือ แม้แต่สิบสองด้ามดาบยังกราบมันเป็นพี่ใหญ่ ยามนี้เห็นชายหนุ่มชุดขาวพอยกมือ ก็รับซาเจาะจำ (เข็มสามพิฆาต) ที่สร้างชื่อแก่มันไว้ได้ อดสะท้านใจมิได้ ถามโพล่งว่า “บ้อเช้ง (ไร้น้ำใจ)?” คนผู้นั้นผงกศีรษะช้าๆ ไม่กล่าวว่ากระไร อาวเง็กเตี๊ยบตวาดก้อง คลี่สะบัดสองมือ ซัดอาวุธลับออกสิบสองชนิด วิชามัวเทียนฮวยโหว (บุปผาพิรุณเต็มฟ้า) นี้ ซัดอาวุธลับออกดุจแหฟ้าตาข่ายดิน ต่อให้บ้อเช้งติดปีกก็บินหนีไม่ได้ บ้อเช้งไม่ได้บิน พริบตาที่อาวุธลับสิบสองชนิดพุ่งซัดออก แต่ยังไม่พุ่งถึง ในขลุ่ยหยกของบ้อเช้งพลันซัดพุ่งประกายเย็นเยียบออกจุดหนึ่ง นี่เป็นหนึ่งในสามประกายเย็นเยียบที่อาวเง็กเตี๊ยบซัดออกเมื่อครู่ เสียงขวับเมื่อปักใส่จุดอิ่นตึ้งที่หว่างคิ้วอาวเง็กเตี๊ยบ อาวุธลับที่อาวเง็กเตี๊ยบซัดออกทั้งสิบสองชนิด ล้วนเสื่อมสูญสิ้นพลัง ร่วงพรั่งพรูลง จากนั้นอาวเง็กเตี๊ยบล้มลง ไม่ว่าผู้ใดถูกเข็มเล่มใดเล่มหนึ่งของเข็มสามพิฆาตซัดใส่ ต้องจบชีวิตทันที แม้แต่มันเองก็ไม่มีข้อยกเว้น บ้อเช้งกล่าวเสียงเย็นชา “ตุยเมี่ยเดินทางไปพบจูกัวะซิงแซ ไม่มีเวลาจัดการท่าน ดังนั้นให้เรามาส่งเสริมท่านแทน” เขาคล้ายกล่าวกับศพ ใต้แสงจันทร์นวลใย เขานั่งบนหลังคา บังเกิดความอ้างว้างและเยียบเย็นอย่างบอกไม่ถูกชนิดหนึ่ง บ้อเช้งเป็นใคร? บ้อเช้งคือบ้อเช้ง บ้อเช้งจัดอยู่อันดับแรกในสี่ยอดมือปราบ สังกัดยอดฝีมืออันดับหนึ่งแห่งวังหลวงจูกัวะซิงแซ (ท่านผู้เฒ่าแซ่จูกัวะ) ------------------------------------- แก้ไขเมื่อ 12 เม.ย. 52 16:29:21 แก้ไขเมื่อ 12 เม.ย. 52 16:28:58 จากคุณ : ปาฟงหัน - [ 12 เม.ย. 52 13:45:58 ]

ความคิดเห็นที่ 4 สี่ยอดมือปราบประกอบด้วยผู้คนสี่คน หมายถึงบ้อเช้ง ทิชิ่ว ตุยเมี่ย แนฮ้วย ทั้งสี่ ชื่อเหล่านี้ เป็นชาวยุทธจักรตั้งจากจุดยืนที่พวกเขากระทำคดี และวิชากระบวนท่าที่ใช้ ทั้งนี้เพราะวิชาฝีมือของพวกเขาเด่นล้ำเกินไป กระทั่งชื่อแซ่ดั้งเดิมของพวกเขาก็ถูกกลบบดบังไป บ้อเช้งอายุยี่สิบสองปี สูญเสียสองเท้าตั้งแต่เล็ก ดังนั้นคร่ำเคร่งฝึกวิชาตัวเบา ทั้งนี้เพราะร่างกายอ่อนแอไม่สารารถฝึกวิชาบู๊ จึงหัดใช้อาวุธลับนับเป็นผู้ชำนาญการอาวุธลับในยุทธจักร เขาคิดอ่ารอบคอบลงมือด้วยอำมหิต แต่ในใจมิเพียงไม่ไร้น้ำใจ มิหนำซ้ายังหวั่นไหวใจได้โดยง่าย ทิชิ่วเข้าวัยกลางคน มีอัธยาศัยนุ่มนวล พลังการฝึกปรือลึกล้ำกระบวนท่าพลิกแพลงสับสน มือเหล็กทั้งสองข้างพิชิตไปโดยไร้ผู้ต่อต้าน คนผู้นี้มีนิสัยอ่อนโยน ทั้งมีไหวพริบปราดเปรียว เคยโค่นเซียงเอี้ยงซิ้งเกี่ยม  (เทพกระบี่       เซียงเอี๊ยง)  เช็กเสียวเซียงพ่ายแพ้ในสิบกระบวนท่า สร้างชื่อลือเลื่องทั้งแผ่นดิน ตุยเมี่ยมีอายุมากที่สุดในสี่ยอดมือปราบ นิสัยเฮๆฮาๆ ไม่ถือข้อปลีกย่อยคร่ำครึ มักสวมเสื้อซอมซ่อรองเท้าขาด ขอเพียงมีสุราอยู่ในมือก็พอแล้ว การร่ำดื่มสุราของเขา ทำให้ฝึกวิชาที่สามารถพ่นสุราต่างอาวุธลับ เพลงเท้าพลิกแพลงยอกย้อน วิชาสะกดรอยไร้ผู้เปรียบติด เคยกำจัดบ้อเต็กกงจื้อ (กงจื้อไร้ผู้ต่อต้าน) และประมุขฮิวเม้งซัวจึง (หมู่ตึกภูตเร้นลับ) เจี๊ยะฮิวเม้ง เป็นที่โจษจันทั่วแผ่นดิน แนฮ้วยอายุน้อยที่สุด แต่เพลงกระบี่สูงเยี่ยมที่สุด รับบาดเจ็ดมากครั้งที่สุด แต่มักโค่นศัตรูพ่ายแพ้ในวินาทีสุดท้าย ทั้งนี้เพราะเขากล้าเสี่ยง ทั้งยังเด็ดเดี่ยวไม่ย่นย่อ ยิ่งรู้จักเกาะกุมโอกาสลงมือ เขาเคยล่าล้างจับซาซัวะชิ่ว (สิบสามมือสังหาร) ถึงสุดขอบฟ้ามาตรว่าตัวเองหลั่งโลหิตโซมกาย แต่ในที่สุดก็ยังกำจัดสิบสามมือสังหารจนสิ้นซาก พวกเขาทั้งสี่ล้วนขึ้นตรงต่อจูกัวะซิงแซ (ท่านผู้เฒ่าแซ่จูกัวะ) จูกัวะซิงแซเป็นราชองครักษ์อันดับหนึ่งของฮ่องเต้ เป็นยอดฝีมือวังหลวง ทั้งเป็นหัวหน้าฝึกสอนแห่งนครจี่กิ้มเซี่ย ทหารรักษาพระองค์ทั้งสิบแปดหมื่น ไม่มีผู้ใดกล้าขัดคำสั่งของจูกวัะซิงแซ เพราะเหตุนี้เหล่าขุนนางกังฉิน คิดชิงราชบัลลังค์หลายครั้งล้วนล้มเหลว และเพราะเหตุนี้บรรดาขุนนางกังฉินแม้ซ่องสุมกำลังไม่น้อย ยังครั่นคร้ามต่อจูกัวะซิงแซ ไม่กล้าเคลื่อนไหวโดยพลการ จูกัวะซิงแซ มิเพียงมีพลังฝีมือสูงส่งสุดยอด ทั้งยังเปรื่องปราดเปี่ยมปัญญา แตกฉานพิณ หมากรุก กวี พู่กัน ภาพวาด ผู้ช่วยอันเข็มแข็งของจูกัวะซิงแซ ก็คือสี่ยอดมือปราบ สี่ยอดมือปราบจัดอันดับตามลำดับเข้าสังกัดสำนักก่อนหลัง มิใช่จัดตามศักดิ์ฐานะและอายุ    แนฮ้วยเข้าสังกัดช้าที่สุด เพียงเก้าปีเท่านั้น ดังนั้นรั้งท้ายสุด ตุยเมี่ยมีชื่ออยู่ในยุทธจักรแต่แรก เข้าสังกัดจูกัวะซิงแซเมื่อสิบสองปีก่อน ทิชิ่วก็มีพื้นฐานพลังฝีมืออยู่ก่อน เข้ามาเมื่อสิบสี่ปีก่อน ดังนั้นตุยเมี่ยรั้งอันดับสาม ทิชิ่วอยู่อันดับสอง บ้อเช้งอายุน้อยกว่าตุยเมี่ยและทิชิ่ว แต่ได้รับการเลี้ยงดูจากจูกัวะซิงแซตั้งแต่สิบเก้าปีก่อน ดังนั้นมีศักดิ์เป็นตั่วซือเฮีย (ศิษย์ผู้พี่คนโต) หากมิใช่เขาเท้าพิการร่างกายอ่อนแอ คงสืบทอดวิชาฝีมือของจูกัวะซิงแซไปแปดเก้าส่วนแล้ว หนึ่งเดียวที่สอดคล้องต้องกันคือ พวกเขายอมหลั่งโลหิตพลีชีวิตเพื่อคุณธรรมอันดีงาม และเพื่อสันติสุขของส่วนรวม เรื่องราวหลังจากนี้ เป็นพฤติการณ์อันโลดโผนโจนทะยานของพวกเขา สี่ยอดมือปราบ จากคุณ : ปาฟงหัน - [ 12 เม.ย. 52 13:46:23 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เอามาจาก บทนำ "ดาบฝันสลาย" ฉบับไม่มีลิขสิทธิ์ แปลโดย น.นพรัตน์ แต่ในฉบับภาษาจีนจริงๆ ตอนนี้จะอยู่ในตอน"ชุมนุมยอดมือปราบ"  (ชุมนุมนครหลวงเล่ม4) อ่านดูได้บทนำนี้จะโยงกันนิดหน่อยกับฉบับลิขสิทธิ์(ชุมนุมนครหลวงเล่ม4) สำหรับคนไม่มีก็เอาบทนำนี้ไปเพิ่มเติมได้ครับ แก้ไขเมื่อ 12 เม.ย. 52 20:17:10 แก้ไขเมื่อ 12 เม.ย. 52 14:05:41 แก้ไขเมื่อ 12 เม.ย. 52 14:04:42 แก้ไขเมื่อ 12 เม.ย. 52 13:51:26 จากคุณ : ปาฟงหัน - [ 12 เม.ย. 52 13:50:23 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ขอบคุณมากครับท่าน จากคุณ : งงงันวูบ (loryinglong) - [ 12 เม.ย. 52 13:55:22 ]

ความคิดเห็นที่ 7 THANKS จากคุณ : บุ้นแจกวง - [ 12 เม.ย. 52 16:00:21 ]

ความคิดเห็นที่ 8 โอ้ววววววววว เยี่ยมยอด เยี่ยมยอด คารวะสุราแก่ ปาเฮีย ขอรับ m(_ _)m จากคุณ : กระบี่เก้าเดียวดาย - [ 12 เม.ย. 52 19:43:43 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ขอบคุณมากครับ จากคุณ : โง่เล้ง (Lishimhour) - [ วันเถลิงศก (15) 00:33:10 ]