ความคิดเห็นที่ 1 ขอตอบเฉพาะสำเนียงอักฤษครับ ว่ามีส่วน เพราะสำเนียงชาวอังกฤษจะไม่เหมือนที่อื่นครับ ง่ายๆ เช่น Sport เรามักจะอ่าน "สะ-ปอด" แต่สำเนียงอังกฤษจะออกเสียง "สะ-โปะห์" มีอีกเยอะครับ พวกนี้มักออกเสียงครึ่งคำ ฟังยาก .... แต่ชอบ ^^ สำหรับความเห็นอื่น .... รอ รีฯ ล่างมาตอบนะครับ ^^" ป.ล. เคยฟังสำเนียงญี่ปุ่นรึยัง อันนั้นก็ฟังยาก T_T จากคุณ : sprite_thai@hotmail.com - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 15:34:46 A:203.131.217.37 X: TicketID:200502 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ถ้าอยากได้สำเนียงควรที่จะต้องไปเรียนประเทศเจ้าของภาษา จะได้ไปอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เขาใช้สำเนียงนั้นๆ กัน มีตัวอย่างให้ฟังให้ฝึกได้ตลอดเวลา แต่ไม่ใช่ว่าทุกคนที่ไปต่างประเทศจะได้สำเนียงนั้นๆ ติดตัวกลับมา ตัวอย่างที่ชัดหน่อย จขกท ต้องดูพวกที่ไปตั้งแต่เด็กและไปอยู่นานๆ ส่วนพวกที่ไปตอนโตและอยู่ไม่นาน กลับมาก็กะเหรี่ยงเหมือนเดิมแหละ ลิ้นแข็งแล้ว ฝึกยาก อาจได้มาบ้าง แต่ก็ฟังออกว่าไม่ใช่เจ้าของภาษาอยู่ดี (ผู้ใหญ่ไป 2-3 ปีไม่เรียกว่านาน แต่สำหรับเด็ก เวลาแค่ 2-3 ปีก็ได้สำเนียงแ้ล้ว) แล้วก็อยู่ที่ว่า ตอนอยู่ที่เมืองนอกนั้น ใช้ชีวิตอย่างไรด้วย มันมีหลายปัจจัยที่จะช่วยให้เกิดสำเนียงเจ้าของภาษา .. แค่การออกเสียงเนี้ยเรียนที่ประเทศเราก็ได้ .. ก็พอได้เหมือนกัน แต่ว่ายากมาก จากคุณ : อ่านะ - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 15:40:28 A:58.8.166.192 X: TicketID:106200 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ถ้าเป็นผมนะ ผมแค่อยากพูดได้ ฟังได้เข้าใจพอแล้ว สำเนียงช่างมันเถอะ ใครจะว่ายังไงก็ไม่สนใจ สำหรับผม ภาษาต้องการแค่สื่อสารเข้าใจก็น่าจะเพียงพอ จากคุณ : อิฐมอญ - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 16:11:49 ]

ความคิดเห็นที่ 4 สำเนียงมันดัดกันได้ค่ะ อย่างเราบางคำอยากพูดสำเนียงอังกฤษ(แบบมั่วๆ)ก็พูด แต่กับฝรั่งเท่านั้นนะ ถ้ากับคนไทยเราก็พูดแต่สำเนียงไทยแหละ ไม่งั้นเค้าหาว่ากระแดะ เพราะมันเป็นนิสัยของคนไทยบางกลุ่ม ที่เห็นคนอื่นได้ดีกว่าไม่ได้ต้องอิดฉาตาร้อน ว่าให้เสียหาย บางทีพูดติดสำเนียงมากๆคนไทยก็ไม่เข้าใจอีก เพราะิคิดว่าที่พูดๆมานั้นถูกแล้ว ก็ต้องมาอธิบายกันอีกยาว เพราะฉนั้นเราเป็นคนหนึ่งอ่ะที่ถ้าพูดกับคนไทยแล้วเราสำเนียงไทย จบ อ่าวตอบไม่ตรงคำถามไปนิด เราเชื่อค่ะว่าใครได้ไปเมืองนอกก็ต้องได้ำเนียง แกรมม่าร์ไม่เกี่ยวนะ ได้แต่สำเนียง จากคุณ : หนูฟั่นเฟือน - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 19:45:57 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ตอบว่าขึ้นอยู่กับหลายปัจจัยค่ะ ระยะเวลาที่ไปอยู่ก็น่าจะมีผลนะคะ ไปป๊อบๆ แป๊บๆ อาจจะไม่ค่อยเหมือนเท่าไหร่ ถ้าไปอยู่หลายปีก็น่าจะมีผลมากกว่า สิ่งแวดล้อมก็น่าจะมีส่วน ถ้าไปอยู่ในที่ที่ไม่ค่อยมีคนไทย ต้องพูดต้องฟังภาษานั้นๆ ตลอด ก็น่าจะเป็นอีกสิ่งหนึ่งที่เสริมให้สำเนียงที่เราพูดใกล้เคียงกับเจ้าของภาษาด้วย เพราะถ้าพูดไม่เหมือน เค้าก็ฟังไม่รู้เรื่อง ส่วนที่สำคัญที่สุดคือตัวผู้เรียนค่ะ เราเห็นด้วยกับคุณจขกท.ว่า คนที่จบเมืองนอกกลับมา บางส่วนก็พูดสำเนียงไทย แต่คนที่เรียนเมืองไทยไม่เคยไปเมืองนอกบางคน แต่อาศัยฟังจากสื่อการสอนหรือสื่อต่างๆ ก็พูดได้เหมือนเจ้าของภาษา เพราะเค้าตั้งใจทำเสียงให้เหมือนค่ะ อย่างเรา บางทีเรารู้ว่าต้องทำเสียงยังไงถึงจะเหมือนเจ้าของภาษา เราก็ไม่ทำเพราะเราชินกับเสียงที่เราพูดฟังมาตั้งแต่เด็กค่ะ เช่นคำว่า value คำนี้ เจ้าของภาษาเค้าออกเสียงว่า วา-ยู แต่เราก็ แว-ลู่ อยู่นั่นแหละ คือไม่เคยไปเมืองนอก พูดอยู่ในเมืองไทย เจ้าของภาษาก็ต้องพยายามฟังเราให้เข้าใจไง ออกตัวก่อนว่าเป็นความเห็นส่วนตัวของคนไม่เคยไปเรียนภาษาเมืองนอกล้วนๆ ค่ะ จากคุณ : หมอ-ยา-ผู้-น่า-รัก - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 19:52:10 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เพื่อนผมคนหนึ่งมีเพื่อนเป็นคนอินเดียมาก ติดอังกฤษสำเนียงอินเดียไปเลย จากคุณ : powerconduit - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 20:12:29 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เราว่าแค่สอนphonetic แล้วออกเสียงให้ถูกต้องก็พอใจแล้ว จากคุณ : YuBing - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 20:18:52 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ไปอยู L A ในกลุ่มคนไทยคนลาวที่นั่นรับรองกี่ปีก็สำเนี่ยงไทยยังชัดแจ๋วเพราะสามารถอยู่ที่นั่นได้โดยที่ทั้งปีไม่ต้องพูดภาษาอังกฤษซักคำก็ได้ จากคุณ : Cyber Sage - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 20:53:45 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ผมว่ามันก็จริงอ่ะครับ เพราะไปอยู่นู่น แล้วไม่ได้อยู่กับกลุ่มเพื่อนคนไทยนะ อยู่กับเพื่อนฝรั่ง อยู่บ้านฝรั่ง เวลาพูดกับคนไทยมันจะต่างกัน ม้นจะรู้ว่าต้องพูดแบบไหน พูดแบบไหลลื่น ไม่มาติดขัด มานึก มาสะดุด แล้วเรื่องสำเนียง คนที่ไป จะได้ฝึกเรื่อง intonation เสียงสูงๆต่ำๆ จะรู้ว่า คำนี้จะต้อง stress เสียงหนักที่พยางค์ไหน ผมว่า stress นี่สำคัญที่สุดเลย ถึงแม้จะพูดถูกคำ แต่ stress ไม่ตรง ฝรั่งก็งงๆ อีก แต่เรื่องสำเนียงคงให้เท่าให้เหมือนฝรั่งเค้าเลยคงไม่ได้หรอกครับ จากคุณ : ปูเทียมไก่ชุบ - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 21:50:50 ]

ความคิดเห็นที่ 10 จากประสบการณ์จริงของผมนะครับ ผมไปเรียนที่ Melbourne, Australia เมื่ออายุย่าง 18 เมื่อไปถึง ผมไปเรียนภาษาอีก 6 เดือน เเล้วไปเรียนม.4ใหม่ที่นั่น -----สาเหตุที่ต้องเรียน ม. 4 ใหม่ เพราะผมเรีบยน ม.4 ที่เมืองไทย 1 เทอม+เรียนภาษาที่เมืองไทยอีกปีกว่าครับ มาต่อ.... ผมกลับเมืองไทยเมื่อเดือนตุลาคม 2546 นั่นหมายถึงผมจากเมืองไทยไป 14 ปีกว่า ผมกลับมาเมืองไทยอายุจะครบ 32 ปีเเล้ว สำเนียงผม? หลาย ๆคนคิดว่า ผมน่าจะติดสำเนียง Australian ไม่เลยสักนิดครับ ผมกลับมีสำเนียงอังกฤษ+อเมริกัน+กลิ่นอายสำเนียงไทยนิด ๆ (ถ้าไม่เห็นหน้า ไม่รู้หรอกครับว่าเป็นคนไทย อาจคิดว่าเป็นคนเอเชียที่ภาษาดี เรื่องภาษาดี ไม่ใช่เป็นการคิดเง เออเองนะครับ ผมมักจะถามเพื่อนครูฝรั่งทุกครั้ง ว่าสำเนียงเป็นอย่างไร เเละบอกว่า ขอให้พุดความจริง ไม่ต้องชม) 14 ปีกว่า+ปีกว่าในเมืองไทย ผมทำอะไรมาบ้าง ถึงได้สำเนียงที่ดีพอสมควร? เมื่อครั้งฝึกที่เมืองเมื่อปี 2531 ผมซื้อหนังสือประเภท พูดภาษาอังกฤษ 96 ชั่วโมง ด้วยตนเอง เเล้วก้ไปที่วัดพระเเก้ว 1-3 ครั้งต่ออาทิตย์ (สมัยนั้นตรอกข้าวสาร ไม่มีหรือไม่เป็นตัวตนหรือ Boom เเบบวันนี้นะครับ) ผมไม่ซื้อเทปฟังนะ เพราะรู้สึกว่า ฝรั่งในเทปพูดไม่เป็นธรรมชาติ ช้าไป เรียน(พูด)ภาษาอังกฤษ? ไม่ได้เรียนที่ไหนเลยครับ ๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑ ตลอดเวลา 14 ปีกว่า ผมไปอยู่กับคุณเเม่ เเต่วัน ๆ พูดภาษาอังกฤษไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เพราะเรียนหนัก+ทำงานไปด้วย เเละผมเป็นคนชอบอ่านหนังสือ อ่านทุกวันก็ว่าได้ ช่วงหลังอ่านเเล้วจดด้วย เเละเป็นคนชอบดูหนัง เเต่ไม่ค่อยฟังเพลงเท่าไหร่ เมื่ออยู่มหาวิทยาลัย เป็นประธานนักเรียนไทย เเละช่วยน้อง ๆ ตรวจงานภาษาอังกฤษ สรุป: ชีวิตใน Australia ผมใช้ภาษาอังกฤษทั้ง 4 skills เเละใช้ภาษาอังกฤษมากกว่าภาษาไทยนะครับ ปัจจุบันบางครั้งเวลาพูดภาษาไทย ผมจะเกิด Delay บ้าง เเละอีกอย่าง ผมเป็นคน---------รักภาษาอังกฤษตั้งเเต่ ป. 3 ที่เมืองไทยเเล้วครับ เเละก็เป็นเเบบว่า ---------ฝันไกล เเละต้องไปให้ถึง เเบบว่าต้องการจะเอาดีในทางด้านภาษาครับ---- ปัจจุบันผมสอน Thai history and English in English ที่โรงเรียนไทย ภาคภาษาอังกฤษครับ ๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑ ขอสรุปครับ ในความคิดของผม ปัจจุบัน ------------ ไม่จำเป็นต้องไปไกลถึงต่างประเทศ ถ้าจะฝึกเเต่[สำเนียง] คุณติด UBC เเล้วฟัง CNN BBC CNBC etc ฟังเจ้าของภาษาเขาพูดบ่อยๆ บ่อยเท่าที่คุณจะทำได้ เเล้วนอก TV คุณก็พยายามหาโอกาสพูดจากับฝรั่งบ่อย ๆ ------------------ เเละที่สำคัญที่สุด คือ ต้องปลูกฝังนิสัยรักการอ่าน อ่านมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เเต่ถ้าคุณมีโอกาสไปต่างประเทศ ให้ไป เพราะการไปต่างประเทศ(ถ้ามีโอกาสได้ไปอยู่หลาย ๆ ปียิ่งดี) จะทำให้ความเข้าใจที่มีต่อภาษา ยิ่งลึกซึ้งขึ้น เพราะการเข้าใจภาษา ต้องเข้าใจวัฒนธรรมของเขาด้วย เเละการเข้าใจวัฒนธรรม คือการที่ได้ไปอยู่ ไปคลุกคลีสังคมเขาครับ ๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑ เเละขอเเนะเพิ่มเติมว่า หลังจากที่ได้ทำงานเเละคลุกคลีกับฝรั่งมา20ปี ฝรั่งเขาชอบคนไทยพูดภาษาอังกฤษชัด ๆ เเบบเข้าใจง่ายมากกว่าครับ เขาบอกว่า มันเป็นเสมือนเป็นเสน่ห์เลยนะ ส่วนความเชื่อที่ว่า ต้องดัด โดยส่วนตัว ไม่ใช่ดัด เเต่ให้เรียนรู้ Phonics ก่อน พอ advanced ให้เรียน Phonetic symbols เสียงที่ออกมาจะออกไปทางฝรั่ง ไม่ใช่เสียงดัดนะครับ ขอฝากคอลัมน์ภาษาอังกฤษไว้ด้วยครับ เป็นกำลังใจให้ครับhttp://www.pantip.com/cafe/library/topic/K7580364/K7580364.html จากคุณ : tonmelb - [ วันเนา (14) 00:00:44 A:203.209.119.164 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ผมว่าเรื่องสำเนียงมีความจำเป็นสำหรับบางอาชีพ เช่นครูสอนภาษา แต่อาชีพอื่นๆ ผมว่าสื่อสารไม่ให้ผิดพลาดในวิชาชีพของตนก็พอครับ เอาเวลาไปทำงานจะดีกว่า และอย่ากังวลหรืออายเรื่องสำเนียงเลยครับ มันไม่ใช่ภาษาของเรา คนต่างชาติที่ผมรู้จักไม่เห็นมีใครว่าอะไรคนไทยที่สำเนียงไม่ดีเลยครับ สื่อสารอย่าให้ผิดพลาดพอแล้ว ผมเห็นแต่คนไทยดูถูกกันเอง แต่ถ้ามีเวลาว่างฝึกสำเนียงไว้ก็ไม่เสียหายครับ มันจะดูดีสำหรับคนบางคน จากคุณ : เสธแก่ - [ วันเนา (14) 09:59:15 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ขึ้นอยู่กับสิ่งแวดล้อมน่ะค่ะ เราเรียนภาษากับชาวอเมริกัน แต่ที่บริษัทมีแต่คนอังกฤษ เพื่อนก็คนอังกฤษ ทุกวันนี้ใครไม่รู้เค้านึกว่าเราไปเรียนที่อังกฤษมา คือที่พูดสำเนียงนี้ก็เพราะเพื่อนๆไม่พูดสำเนียงอเมริกัน ทีนี้เวลาคุยกัน เอาให้ง่ายก็ออกเสียงเหมือนๆกันไปเลย จะได้ไม่ต้องมา pardon me? กันให้วุ่นวาย ป.ล. พวกเพื่อนๆแนะนำว่า พูดสำเนียงไหนไม่สำคัญ แค่ออกเสียงและ stress คำให้ถูกต้อง ไม่ว่าสำเนียงไหนเค้าก็เข้าใจค่ะ แถมยังบอกด้วย ว่าเค้าชอบฟังคนเอเชียพูดภาษาอังกฤษ เค้าบอกว่ามีสเน่ห์ :o) จากคุณ : TaCherie - [ วันเนา (14) 09:59:41 ]

ความคิดเห็นที่ 13 คือ ถ้ามีความ "ตั้งใจจริง" และมีพรสวรรค์ในการเลียนเสียง มันไม่มีทางอื่นที่จะเลียนเสียงสำเนียงที่ถูกต้องได้ ถ้าไม่ไปอยู่ในสิ่งแวดล้อมของสำเนียง ภาษานั้นๆ ไม่มีทางอื่น เป็นไปไม่ได้ด้วย ฟันธง ต่อให้ฟังวิทยุ ดูโทรทัศน์ แต่มันไม่ใช่ แต่ถ้า ไม่ได้สนใจเรื่องสำเนียง อยู่ที่ไหนก็ไม่ต่างกันนัก - ก็จริง อย่างไรก็ตาม การอยู่ในสิ่งแวดล้อมก็ยังได้เปรียบกว่า เพราะถ้าพูดสำเนียงแบบแย่มากจริงๆ มันสื่อสารไม่ได้ สำเนียงจะปรับตัวให้เข้ามาสู่ในระดับ "พอฟังเข้าใจ" มากขึ้น แต่ถ้าอยู่ต่างประเทศนานๆ จะรู้สึกว่า - ช่างแง่งสำเนียง เพราะจะพบว่า จริงๆ คนเรายอมรับในความหลากหลายของสำเนียงมากกว่า มันเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่ง ของความหลากหลายในโลกมนุษย์ ลองดู Star wars Episode 1-3 นะครับ สำเนียงหลากหลายมากๆ แต่ผู้ร้ายมันสำเนียงเอเชียหงะ จากคุณ : บุญชิตฯ (Players) - [ วันเนา (14) 14:54:03 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เรื่องสำเนียง เราว่าน่าจะเปิดใจให้กว้างนะคะ สำเนียงหลากหลายนั้นก็ไม่น่าเบื่อดี เพราะคนทุกคนใช่ว่าความสามารถด้านภาษาจะเท่ากัน เราว่าการออกเสียงนั้นสำคัญกว่าก่อนที่จะฝึกสำเนียง (ซึ่งก็มีให้เลือกจะเอาแบบไหน เราว่าพูดสำเนียงคนดำยากที่สุด สำเนียงไทยก็ฟังง่ายดีนะคะ) คนบางคนออกเสียง R L สลับกัน ไม่ใช่เพราะลิ้นมันพันกัน แต่เพราะแยกไม่ออก เราว่าน่าเห็นใจ จำได้ว่าหนังฝรั่งและหนังสือที่ล้อเรื่องคนเอเชีย พูด R L สลับกันมีอยู่พอสมควร เช่น ในหนัง Scary movie 3 ตอนล้อผีเด็กจูออง นางเอกพูด เฮลโหล มีใครอยู่ไหม แต่แล้วก็นึกได้ว่าตูอยู่ญี่ปุ่นนี้หว่า เธอเลยพูดใหม่ว่า เฮโร่  ไม่รู้ว่าคนญี่ปุ่นจะขำกันไหม แต่เราขำ หนังเรื่อง Team America ตอนคิม จอง อิล ร้องเพลง เราก็ขำตกเก้าอี้ "I'm so ronery,,so ronery,, so roneryyy..."และอีกหลายๆเรื่องด้วยกัน แก้ไขเมื่อ 14 เม.ย. 52 22:04:34 จากคุณ : PrincessPam - [ วันเนา (14) 21:54:44 ]

ความคิดเห็นที่ 15 อย่าไปตื่นเต้นมากเรื่องสำเนียง ฝรั่งเจ้าของภาษาเขาก็คุ้นเสียแล้วกับความหลากหลายสำเนียงในหมู่พวกเขาเอง และยิ่งมาเจอคนจีนไทยแขกเขมรญวน ฯลฯ ฝรั่งก็เลยอยู่ในภาวะจำยอมต้องถอดรหัสสำเนียงห้าร้อยจำพวกจนมันเคยไปเองเสียแล้ว และขอบอกว่าสำหรับคนที่หัดพูดทีหลังนั้นอย่าไปหวังว่าสำเนียงจะเหมือนคนที่ใช้ภาษาอังกฤษแต่อ้อนแต่ออก ขอให้ฟังเขารู้เรื่องและพูดสื่อความหมายกับเขาได้ก็โอเคแล้ว อย่าไปเดือดร้อนเรื่องสำเนียงเลย ผมเองก็พูดเป็นทีหลังเอาเมื่อตอนโตแล้ว ก็ได้ตระเวณไปพูดไปเจรจาไปบรรยายมาแล้วร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำโดยไม่ได้เดือดเนื้อร้อนใจอะไร เพราะยังไงๆเราก็ต้องติด accent ไม่อย่างใดก็อย่างหนึ่งอยู่แล้วให้เขารู้ว่าเราไม่ใช่ native speaker ธ่อ หน้าตาแบบ จ.ป.ล. อย่างนี้มันฟ้อง เพ่งเล็งสาระไว้ให้มากดีกว่า สาระดีจริงก็พลอยทำให้สำเนียงมันดูดีไปด้วย ของจริงซะอย่าง จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด - [ วันเถลิงศก (15) 00:01:32 ]

ความคิดเห็นที่ 16 จ.ป.ล. นี่ไรอ่ะคะป๋า จากคุณ : ta/'o-o/' - [ วันเถลิงศก (15) 00:57:11 ]

ความคิดเห็นที่ 17 จีนปนลาว ไงล่ะ เจ๊ จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด - [ วันเถลิงศก (15) 09:10:55 ]

ความคิดเห็นที่ 18 มีคนกล่าวไว้ว่า.... เพราะความเชื่อที่ว่าการได้มาซึ่งสำเนียงแบบเจ้าของภาษาแล้วบรรเจิด+ถูกต้องดีที่สู๊ดอะไรนี้แหละ (มักจะเป็นหัวข้อความเชื่อฮิตฮ๊อดในประเทศที่ประชากรส่วนใหญ่ยังไม่เก่งภาษาอังกฤษ และยังคงตะเกียดตะกายจะเรียนภาษาอังกฤษให้เหมือนเจ้าของภาษากันต่อไป) เป็นช่องโหว่ให้ดีกรีของการถูกครอบงำทางจักรวรรดิทางภาษา (Linguistic Imperialism) เบิกบานมาหลายทศวรรษ ดูดทรัพย์ของคนในประเทศเหล่านี้ผ่านธุรกิจการสอนภาษาอย่างโงหัวไม่ขึ้นกันเลยทีเดียว และด้วยความเชื่อที่สืบเนื่องกันที่ว่า "คนที่สอนภาษาได้ดีที่สุดคือเจ้าของภาษาและการเรียนที่ดีที่สุดคือการเรียนในประเทศของเจ้าของภาษาเท่านั้น" บางคนจึงถึงกับดั้นด้นลงทุนขาย:-)ขายนาส่งลูกไปเรียนเมืองนอก ยอมเป็นหนี้เป็นสิน หรือแม้แต่ที่เรียนๆๆๆๆกันในประเทศด้วยความหวังว่าจะเก่งภาษาอังกฤษสักวัน (เรียนมาเป็นสิบๆปีแล้วอ่ะ - -") แต่หลายคนหารู้ไม่ว่าค่าเรียนแสนแพงที่จ่ายไปนั้น สิ่งที่ได้กลับคืนมาแท้จริงเป็นแค่หลักสูตรเลี้ยงไข้+ครูฝรั่งขี้นกที่ขาดคุณสมบัติการเป็นครูที่ดีอย่างแรง ความคิดนี้จริงแท้ประการใด ท่านเชื่อหรือไม่ลองใช้วิจารณญาณ+หาข้อมูลกันเอาเองเด้อ จากความคิดข้างต้นสอดคล้องกับข้อสังเกตของนักภาษาภาษาศาสตร์กลุ่มหนึ่ง (Brai B.Kachru /David Crysral/ Jenifer Jenkins/ Sandra Lee McKay ฯลฯ) ที่บอกว่าการที่คนเรียนภาษาคนหนึ่งจะเทิดทูนการมีสำเนียงแบบเจ้าของภาษาว่าเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดนั้น มันช่าง irrellevant + unattainable + unrealistic อยู่วันยังค่ำ เพราะไม่เห็นว่าประชากรในประเทศที่อยากเรียนภาษาอังกฤษและอยากฝันอยากจะมีสำเนียงอย่างเจ้าของภาษาเหล่านั้นจะประสบความสำเร็จอะไรมากมายกับการเรียนภาษาอังกฤษแต่อย่างใด (อันหลังนี้เติมเอง 55+) ไม่เหมือนประเทศที่อยู่ในวงนอก (outer circle) ที่ประชากรใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สองอย่างอินเดีย สิงค์โปร์ เมเลเซียฮ่องกง ฟิลิปปินส์ และหลายๆประเทศในยุโรป อาฟริกา อเมริกาใต้ที่ประชากรใช้ภาษาอังกฤษได้ในระดับสื่อสารได้จนถึงดีมากที่ต่างก็ภูมิอกภูมิใจยอมรับการใช้ภาษาอังกฤษ(สำเนียง)ในแบบของชาติตัวเอง และใช้ความรู้ภาษาอังกฤษของตนที่มีอยู่เรียนรู้ศิลปะวิทยาการดูดซับความรู้ที่มาจากแหล่งข้อมูลที่เป็นภาษาอังกฤษ + สร้างความเจริญและสามารถแข่งขันกับนานาชาติได้อย่างภาคภูมิ แนวคิดในเรื่องภาษาอังกฤษในฐานะภาษาโลกกล่าวว่า...ประชากรที่ใช้ภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารมีกว่า 1,500 ล้านคน(ไม่นับจำนวนเด็กๆคนรุ่นใหม่อีกหลายล้านที่เรียนเพิ่มขึ้นทุกๆปีทั่วโลก) ซึ่งในจำนวนนี้มีผู้พูดภาษาอังกฤษเป็นภาษาแม่แค่เพียงประมาณ 340 กว่าล้านคน แต่ที่เหลือเป็นคนในประเทศที่ไม่ได้ใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาแม่ ดังนั้นภาษาอังกฤษไม่ใช่ภาษาของใครชาติใดชาติหนึ่ง แต่เป็นภาษาของคนทั้งโลกต่างหาก ดังนั้นจึงมีเทรนแนวคิดใหม่เรื่องการสอนภาษาอังกฤษในฐานะภาษานานาชาติ EIL (English as an International Language) เกิดขึ้น (สาขานี้บ้านเราเปิดสอนที่จุฬาฯ+มอ.) เพื่อส่งเสริมให้เกิดหลักแนวคิดที่ว่า ทุกชาติย่อมมีอัตลักษณ์ (Identity) ลักษณะเอกลักษณ์เฉพาะในการใช้ภาษาอังกฤษในแบบของตัวเองไม่ทางใดก็ทางหนึ่งโดยเฉพาะเรื่องสำเนียงซึ่งเป็นเรื่องธรรมชาติที่เลี่ยงไม่ได้ ดังนั้นจึงไม่มีความจำเป็นในการยึดเอาเจ้าของภาษาเป็นแม่แบบในการฝึกฝนเรียนรู้อีกต่อไปตราบใดที่ภาษาอังกฤษที่ใช้สื่อสารกันนั้นสามารถสื่อสารได้อย่างเท่าเทียมเป็นประชาธิปไตย สามารถแสดงความเป็นตัวตนการดำรงอยู่ของชาตินั้นๆในสังคมโลก และไม่ถูกครอบงำโดยชาติเจ้าของภาษาชาติใดชาติหนึ่ง ภาษาอังกฤษของเจ้าของภาษาจะไม่เป็นศูนย์กลางอีกต่อไปและจะมีฐานะเป็นแค่เพียง variety หนึ่งของภาษาอังกฤษที่ใช้กันทั่วโลกเท่านั้น อีกทั้ง ผู้ที่ต้องการใช้ภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารไม่ว่าจะมาจากชาติใดจำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องเรียนรู้รูปแบบการใช้ภาษาอังกฤษของคนในชาติอื่นๆด้วยเช่นกัน แนวคิดการสอนภาษาแบบนี้ บางท่านผู้รู้บอกว่าใช้ไม่ได้กับคนไทยหรอกเพราะคนไทยไม่เหมือนคนชาติอื่นเพราะค่อนข้างหัวอ่อน เชื่อคนง่าย คิดเองไม่เป็น ไม่มีความเป็นตัวของตัวเอง ชอบทำอะไรตามกระแส ยึดติดรูปแบบ และเชื่อว่าฝรั่งมันเก่งกว่าตัวเองเสมอมาและจะเป็นกันต่อไป (ขนาดคนไทยด้วยกันมันยังดูถูกกันเองเลย) แล้วมันสร้างอัตลักษณ์และความภาคภูมิในการใช้ภาษาอังกฤษแบบตัวของมันเองได้อย่างไร...อืมน่าคิดๆๆ แก้ไขเมื่อ 15 เม.ย. 52 11:06:07 แก้ไขเมื่อ 15 เม.ย. 52 11:04:51 แก้ไขเมื่อ 15 เม.ย. 52 11:00:22 จากคุณ : โจโฉ (joechou) - [ วันเถลิงศก (15) 10:55:18 ]

ความคิดเห็นที่ 19 คห18 พูดได้สวย ผมก็คิดอย่างนี้มานานแล้วเหมือนกัน แต่พูดไปใครๆก็ไม่เข้าใจ ผมเคยไปอยู่อินเดียมาคนที่นั่นเขาเชื่อว่าเขาพูดภาษาอังกฤษได้ดีกว่าคนอังกฤษแท้ๆซะอีก ตอนแรกนึกว่าพวกเล่นตลกแต่เขาเชื่ออย่างนั้นจริงๆนะ จากคุณ : Cat's tail - [ วันเถลิงศก (15) 11:33:02 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เราว่ามันขึ้นอยู่กับ สภาพแวดล้อมกับ ตัวคนพูดด้วย นะคะ อย่างเราเคยอยู่Newcastle มา  6 ปี เราไปตอนอายุ 22นะ ที่นั่นมีสำเนียงถิ่นค่ะ เรียกว่า จอดี๊ มันก็เเปล่งๆ เป็นอังกฤษอิสานๆ หน่อย ด้วยที่สภาพแวดล้อมมีแต่ฝรั่ง คบคนไทยน้อย(แต่ภาษาไทยเรายังชัดเปรี๊ยะ) ทุกๆวันสิ่งที่ฟังเข้าหูมันเป็นสำเนียงจอดี๊ กระบวนการเรียนรู้ของเรามันซึมซับเอา การออกเสียงแบบนั้นไปโดยไม่รู้ตัว จนวันหนึ่ง เพื่อนๆและฝรั่งเมืองนั้นก็พูดว่า ทำไมเธอถึงมีสำเนียงแบบนี้ เธอเกิดที่นี่หรือ เราก็ได้แต่ตอบว่า เปล่า เราเกิดเมืองไทย เราเลยย้อนกลับมาดูแล้วพบว่า สภาพแวดล้อมเป็นสิ่งสำคัญมากเช่นกัน บวกกับตัวเราเพิ่มการเรียนรู้ของภาษาเค้าเข้าไปด้วย เราว่าความเชื่อว่าไปเรียนภาษากับเจ้าของภาษามันก็ไม่ผิดเสียทีเดียว ทั้งนี้ทั้งนั้นขึ้นอยู่กับผู้เรียนด้วยค่ะ ว่าจะสามารถพัฒนาทักษะของตัวได้ตามอย่างที่ความต้องการครั้งแรกในการเลือกประเทศที่เรียนหรือไม่ จากคุณ : ไม้ยมก&แหนมมัด - [ วันเถลิงศก (15) 15:20:54 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ขอเสริมคุณโจโฉนิดหนึ่ง ในปัจจุบันนี้ตามโรงเรียนนานาชาติหลายเเห่ง เช่นที่ บางกอกพัฒนา KIS ก็เริ่มมี EAL จากคุณ : tonmelb - [ วันเถลิงศก (15) 15:40:38 A:203.209.119.211 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 22 อ้าว! หายไปไหนหมด ไม่เป็นไร Post ใหม่ Save ไว้เเล้ว ๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑ ขอเสริมคุณโจโฉนิดหนึ่ง ในปัจจุบันนี้ตามโรงเรียนนานาชาติหลายเเห่ง เช่นที่ บางกอกพัฒนา KIS ก็เริ่มมี EAL = ESL เเล้ว เพื่อนมันชวนเช้า เย็น ค่ำ ว่าให้มาสอน โอกาสเปิดเเล้ว(ไม่ได้หมายความว่า สมัครเเล้วได้เลยนะ เเต่เป็นครั้งเเรกเเล้ว ที่ทางโรงเรียนเริ่มหาคนไทยที่เก่ง(สอน)ภาษาอังกฤษ เข้าไปช่วย เพราะอาจารย์ดูเหมือนจะมึนเเล้วนะ) EAL = English as an additional language เพราะคนไทย เรายูนิคมากๆๆๆ ไม่เหมือนชนชาติอื่น สอนไม่ง่ายนะ ผมทำงานกับครูฝรั่งมา หาเเบบๆเกรด A หรือ A+ คุณภาพคัพเเก้ว นับคนได้ได้ครับ ส่วนใหญ่ C, ส่วน C+ & B ก็พอมีหลงมาบ้าง หมดหวังหรือ? สำหรับผม ไม่เลย ขอประกาศให้ก้องโลกเลยว่า ผมตั้งเป้าไว้ว่า ไม่เกิน 10-15 ปีจากนี้ ผมจะได้ช่วยประเทศชาติในด้านนี้ ทุกวันนี้ ผมเลยต้องฝึกซ้อมไว้ก่อน 2560, 2565 หรือไม่ก็ 2570 ( 2570 ผมอายุ 56 ปี เเก่ไปไหมเนี่ย) มา จ ป ล ด้วยคนครับ What is your name? My name is Rain!!!!!!!!!!! จากคุณ : tonmelb - [ วันเถลิงศก (15) 15:42:18 A:203.209.119.211 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 23 อ้าว ให้กิ๊ฟคุณต้นไม่ได้ ไม่รับซะงั้น เรื่องอื่นไม่รู้ว่าจะสายหรือไม่สาย แต่เรื่องน้องเขาว่าไง? จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด - [ วันเถลิงศก (15) 21:31:03 ]

ความคิดเห็นที่ 24 น้องพลอยหรือครับ? เธอคือนางในดวงใจ มันเป็นความรักที่มีเงื่อนไข ขอเเค่ได้รัก ผมเก็บเขาไว้ในใจครับ ไม่มีเรื่องความรู้สึกอยากครอบครองเเล้ว เขาเเต่ง เราก้อยากไป ถ้าเราเเต่ง เราก็อยากให้เขาไป เเต่ผมก็มีเรื่องเศร้ากว่านั้นครับ ซึ่งคงได้เเต่ปลงว่า ผมคงอาภัพเรื่องความรัก ฮือ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เศร้า อ้าว! นี่มันกระทู้ภาษาเนี่ย จากคุณ : tonmelb - [ 18 เม.ย. 52 00:11:53 A:203.209.118.140 X: TicketID:054700 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เเก้ไขข้อความครับ----------มันเป็นความรักที่มีเงื่อนไข ------------เป็น ------------มันเป็นความรักที่[ไม่]มีเงื่อนไข------------------ ครับ จากคุณ : tonmelb - [ 18 เม.ย. 52 00:13:50 A:203.209.118.140 X: TicketID:054700 ]