ความคิดเห็นที่ 1 เป็นไปได้ค่ะ แต่คุณต้องเริ่มด้วยการรักมันก่อนนะคะ  แล้วความใฝ่รู้ในภาษาอังกฤษก็จะตามมาเอง เอาใจช่วยค่ะ จากคุณ : grippy (grippy) เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 52 20:26:46

ความคิดเห็นที่ 2 ขออนุญาตเจ้าของบล็อกมาณ.ที่นี้ด้วยนะคะ http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=pasbook&month=30-07-2009&group=5&gblog=8 จากคุณ : joonzmaz เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 52 20:43:38

ความคิดเห็นที่ 3 เรากำลังเริ่ม ย้ำนะคะว่ากำลัง 555+ เพราะอ่านบล็อกนี้มา จนได้แรงบันดาลใจเลยล่ะ สู้ๆนะคะ ได้ผลยังไงมาเล่าให้ฟังบ้างนะ จากคุณ : joonzmaz เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 52 20:45:21

ความคิดเห็นที่ 4 คุณอย่าไปเอาภาษาอังกฤษเป็นตัวตั้งสิครับ คุณไม่ต้องไปยกมันขึ้นมาเป็นประเด็นหลักของการเรียนรู้ คุณแค่ใช้มันเป็นเครื่องมือเพื่อนำไปสู่สิ่งอื่นที่คุณอยากรู้หรือประโยชน์ที่คุณต้องการ เอาปัญหาเป็นตัวตั้ง อย่าเอาเครื่องมือเป็นตัวตั้ง ภาษาอังกฤษมันก็แค่เครื่องมือ นึกไว้อย่างนี้ มันเป็นลูกน้องเรา มันไม่ใช่หัวใจของเรา เพราะหัวใจของเราก็คือการมีความรู้ความสามารถในการงานวิชาชีพที่เป็นหลักของเรา มุ่งทำตรงนี้ให้เป็นเลิศ แล้วก็ใช้ภาษาอังกฤษให้ทำงานนี้ให้คุณ ใช้ให้มันหาความรู้ให้ ใช้ให้มันหาความคิดให้ ใช้ให้มันทำให้คุณหัวเราะ คุณยิ้ม คุณสนุก แล้ววันหนึ่ง คุณจะเก่งภาษาอังกฤษโดยไม่ต้องฝืน ไม่ต้องคร่ำเคร่ง และสนุก ผมแนะนำจากประสบการณ์ตรง ผมชอบอ่านหนังสือ ผมชอบอ่านการ์ตูน ผมชอบอ่านนิยาย ผมชอบอ่านสารคดี ผมอ่านเพราะผมอยากอ่าน ไม่ใช่เพราะผมอยากเก่งภาษาอังกฤษ อยู่ดีๆก็พบว่าตัวเองเก่งภาษาอังกฤษได้แฮะ จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 52 20:53:56

ความคิดเห็นที่ 5 เอาจากตัวเองนะคะ 1. ฝึกตามแบบเรียน ของ อ.พฤษะศรี The New Road 3เล่มจบ 2. ดูหนังฟัง SoundTrack ซับไทย และพากย์ไทย ซับอังกฤษ    เป็นประจำ หนังที่ชอบจะดีมาก หรือ Reality Show ก็ได้ 3. อ่านบ่อยๆ  อาจเป็น บทวิจารย์หนัง บทความ  นิยาย อังกฤษ การ์ตูน แล้วแต่ชอบ เน้นว่าชอบ และอยากอ่าน ไม่งั้นไปไม่รอดจะจอดซะก่อนจ้า ข้อ 1 ฝึกตามอย่างเคร่งครัด ได้ผลแน่นอน ทั้งฟังพูดอ่านเขียน ข้อ 2,3 ทำเป็นประจำ จะฟังสำเนียงเจ้าของภาษาออกและเข้าใจทันที และ พูดได้สำเนียง เพิ่มพูนศัพท์และสแลง ภาษาพูดที่ใช้กันจริงๆ ในชีวิตประจำวัน ทำไปเรื่อยๆ แล้ววันหนึ่งมันจะกลายเป็นภาษาที่สองของเรา จากคุณ : saengdaed เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 52 22:22:46

ความคิดเห็นที่ 6 ถ้าผมจะบอกคุณว่า ภาษาอังกฤษผมอยู่ท้ายๆ ในห้อง แต่ภายใน 1 ปีด้วยการฝึกฝนด้วยตนเองอย่างหนัก จนมาเป็นที่หนึ่งของห้องได้ นั่นก็ ม ปลาย กว่า 30 ปีมาแล้ว เก่งจนชิงทุนไปเรียนต่างประเทศได้ ย้ำแค่ 1 ปีจากท้ายห้อง มาเป็นที่ 1 ได้ และไปต่างประเทศได้ มันอยู่ที่คุณจะทุ่มให้มันแค่ไหน? ผมทุ่มทั้งวันทั้งคืน อ่านทุกวัน ฝึกทุกวัน วันละ 5-6 ชม เป็นอย่างน้อย คนที่อยู่ท้ายห้อง คงไม่เก่งหรอก แต่ก็ไม่พ้นความพยายาม ฝนทั่งให้เป็นเข็ม จากคุณ : K.Senior เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 52 23:14:27

ความคิดเห็นที่ 7 เริ่มต้นจาก รักค่ะ ต้องมีความรักและหลงใหลในภาษาอังกฤษ ดิชั้นเป็นคนนึงที่ภาษาอังกฤษแย่มาก ตั้งปณิธานกับตัวเองไว้ว่า สักวันกรูจะต้องดูหนังแบบไม่มีซับไตเติ้ลให้ได้ ก็ฝึกฝนค่ะ อ่านหนังสือ ฟังเพลง ดูทีวี ดูหนัง คุยกับชาวต่างชาติ จนในที่สุด ก็ทำได้ จากคุณ : rodaleens เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 00:00:34

ความคิดเห็นที่ 8 ผมนี่แหละ  ตอนเรียน ป ตรี  อ่าน text เยอะ แต่ เขียน พูด ฟัง ไม่เคยได้ใช้เลย ห่วยมาก จนถึงมากที่สุด คือ มั่นใจว่า จบ ป ตรีแล้ว ให้เขียน essay ยังเขียนได้ประมาณ เด็ก ม ปลาย (หมายถึงคนที่ไม่เก่งภาาษาอังกฤษด้วยนะ  เด็ก ม ปลาย ภาษาอังกฤษดี มีเยอะแยะ  อิอิ) แต่ว่า ตอนนี้ ภาษาอังกฤษก็ยังไม่ดี ดีกว่าเดิมไม่มากเท่าไหร่  กำลังพยายามอยู่ แต่ความขี้เกียจมันเยอะเหลือเกิน  ภาษาอังกฤษไม่ยาก แต่ทำตัวให้ขยันนี่ ย๊าก ยาก เฮ้ออออออ กลุ้ม จากคุณ : Tiger อู๊ด เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 00:39:25

ความคิดเห็นที่ 9   ผมอีกคนครับ ไม่เคยสนใจภาษาอังกฤษ และไม่เคยคิดว่าจะใด้ใช้มัน เรียนมาก็แค่เอาตัวรอดใด้ ใครจะไปคิดว่าพอใด้ทำงาน ดันต้องมาทำงานร่วมกับฝรั่งหัวแดง ตอนนี้ทำงานกับพวกนี้มาสี่ ห้าปี ภาษาอังกฤษยังไม่ไปถึงใหน แต่ก็พอเอาตัวรอดใด้ ตอนที่เราสั่งมันทำงานก็พอใด้ แต่มันสวนเรากับนี่ซิ บางทีเอ๋อเลย ตอนนี้ยัง งง กับชีวิตว่า เรามาอยู่ที่นี่ใด้ยังงัย อยากฝึกทักษะการฟังอย่างเดียวตอนนี้ จากคุณ : Mr.Billy เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 02:29:58 A:74.232.106.78 X: TicketID:226393

ความคิดเห็นที่ 10 บางคนทำได้ บางคนทำไม่ได้  มันขึ้นอยู่กับว่า "อะไรเป็นตัวขับเคลื่อนพลัง ให้คุณมีความเพียรพยายามมุมานะ" ภาษาอังกฤษเป็นวิชาที่เราเกลียดมากที่สุดในชีวิต  ตอนเรียนเมืองไทยเข็นยังไงก็ไม่ขึ้นแฮะ แต่ดันชอบฟังเพลงฝรั่ง แล้วอยากมีแฟนเป็นฝรั่งซะอีกแน่ะ+++... พอโชคดี หรือโชคร้ายก็ไม่รู้ ได้ไปอยู่ต่างแดนหลายปี ก็ได้ไปฟังเพลงฝรั่งมีแฟนฝรั่งสมใจนึก อยู่ๆไปก็แค่ฟังๆพูดๆแบบชาวบ้านๆธรรมดาๆนั่นแหละ แล้วก็พยายามอ่านหนังสือยากๆ แล้วก็ขี้เกียจเปิดดิก ใช้มั่วเอาลูกเดียว  ไม่เคยสนใจเรียนภาษาอังกฤษให้เก่งสุดยอดหรอก ครั้นเมื่อเราเบื่อสาวๆฝรั่งอยากได้แฟนเป็นสาวไทยมั่งก็ลงทุนย้ายถิ่นฐานกลับมา Thailand ...เอ่อทีนี้ละยุ่งดิ เพราะทักษะวิชาชีพที่ตัวเองเคยทำมาหลายปี (เป็น manager of bookmaker ใน London) ใช้หากินในเมืองไทยไม่ได้  ไอ้ครั้นจะเอาวิชาที่เคยร่ำเรียน (เรียนคอมพิวเตอร์ตั้งแต่สมัยพระเจ้าเหา ตอนเครื่องคอมฯใหญ่คับห้อง) มาหากิน  มันก็ล้าสมัยไปเสียแล้ว แถมเรายังอวดดีขว้างวุฒิการศึกษาทิ้งมันลงถังขยะไปเลย แล้วไปสมัครงานโดยไม่มีใบอะไรเลย เผอิญฟลุ๊กได้ทำงานเป็นครูสอนภาษาอังกฤษ แต่ก็สอนไม่เป็น ใช้มั่วเอาลูกเดียว แล้วเกิดสงสารนักเรียนขึ้นมาอย่างจับใจที่มีครุเฮงซวยแบบเราน่ะ  เราก็เลยทุ่มเททั้งเงิน ทั้งแรงกายและกำล้งใจ หาตำราจากต่างประเทศมาอ่านศึกษาค้นคว้าวิธีการสอนภาษาอังกฤษ สอนๆไปนักเรียนเพิ่มบานเบอะเลย เกือบจะรวยเละแล้ว แต่เผอิญผีเข้าสิง ทำให้อยากจะเป็นนักแปล ก็เลยไปสมัครงานเป็นนักแปล แปลๆไป 15 ปี เงินหมดธนาคาร (ในขณะที่สอนภาษาอังกฤษ เงินมีแต่จะเพิ่มในธนาคาร)  ....พอถึงช่วงนั้น ชักจะท้อใจหยุดพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษของตัวเอง ไปเสียแล้ว ... คือ ณ จุดนี้มาเริ่มคิดขึ้นได้ว่า เราไม่ชอบภาษาอังกฤษเอาเสียเลย แต่พยายามเรียนมัน เพื่อใช้มันหาเลี้ยงชีพเท่านั้นเอง...!!!!! และแล้วมันก็มีอะไรหลายๆอย่างที่เปลี่ยนแปลงระดับความเพียรพยายามของเรา นั่นก็คือ สมัยไม่มี "ห้องเรียนภาษาอังกฤษ" เราเข้า “ห้องยำภาษา” ไปสนุกอยู่กับการตอบปัญหาเรื่องการแปล เรื่องภาษาอังกฤษ ตอบมากเกินไปด้วยความซ่า ทำให้คนที่เก่งภาษาอังกฤษมากๆบางคน เกิดอาการ "หมั่นใส้เรา" ก็เลยเข้ามา "ตีหัวเรา" เล่นๆ คือท้าประลองความรู้นั่นเอง... หลังจากนั้นเราเริ่มใช้ google ค้นสื่อการเรียนการสอนภาษาอังกฤษอย่างหนัก เพื่อมาปรับปรุงทักษะภาษาอังกฤษของเรา "เพราะกลัวโดนตีหัวอีก" ...ค้นๆเจอ เรียนๆไป แล้วก็เบื่อเลิกเรียน แล้วกินเบียร์หลับ download หนังโป๊มาดูมันๆ แทนที่จะ download บทเรียนภาษาอังกฤษมาเรียนต่อ...555+++..... แก้ไขเมื่อ 31 ก.ค. 52 12:34:08 แก้ไขเมื่อ 31 ก.ค. 52 06:04:50 จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 05:48:39

ความคิดเห็นที่ 11 ในช่วง 2-3 ปีที่ผ่านมา เราพยายาม download สื่อการเรียนการสอนภาษาอังกฤษของฟรี เพื่อจะเอามาเปิดโรงเรียนสอนภาษาอังกฤษ  ได้บทเรียนมามากมายในหลายๆรูปแบบ มีทั้ง ebooks, mp3 แล้วก็ video clips ฯลฯ...แต่เปิดโรงเรียนสอนภาษายังไม่สำเร็จ   เราเคยปั่นกระทู้สอนภาษาอังกฤษในห้องสมุด แล้วก็โดนคนเก่งอังกฤษตีหัวเอาอีก เราก็เลยกะจะเรียนภาษาอังกฤษด้วยตัวเองเพิ่มอีก แล้วก็เบื่อๆ แต่ก็เผอิญช่วงนี้มีงานแปลไทยเป็นอังกฤษเข้ามา ทำให้เราต้องปรับปรุงการเขียนภาษาอังกฤษอีกรอบหนึ่ง แล้วเราก็กลับมาปั่นกระทู้สอนภาษาอังกฤษอีกรอบหนึ่งในห้องสมุด โดยอาศัยข้อมูลที่เราค้นเจอจาก google ล้วนๆเลยหละ...เคยมีคนสนใจอ่านกระทู้สอนภาษาอังกฤษเรา ทำให้เรามัวแต่ปั่นกระทู้ "แต่ลืมสอนตัวเองเพิ่มเติม คือไปแนะนำเคล็ดลับดีๆให้คนอืนเรียนกัน แต่ตัวเองกลับไม่เรียน...อันนี้ถือว่า อาการน่าเป็นห่วง" ณ จุดนี้นะ ยิ่งนานวันก็เห็นเด็กรุ่นหลังๆหลายๆคนที่สนใจภาษาอังกฤษจริงๆ แล้วก็มีเงินไปเรียนเมืองนอก แล้วก็เก่งมากๆจริงๆ จนน่าตกใจ  เรากลัวว่าตัวเราเองจะกลายเป็นเต่าล้านปี ตามพวกเด็กๆที่เก่งๆไม่ทัน เราก็เลย อยู่ดีๆอะนะ... กัดฟันลดปริมาณการเสพย์แอลกอฮอลลงไปได้ แล้วเริ่ม "ชักธงรบ" โดยการ 1. ฝึกเพลงยุทธ์จากคัมภีร๋โบราณของนักพรตเต๋าเพื่อเปลี่ยนไขกระดูก เส้นเอ้น และ cells ในร่างกายและสมอง ให้มีประสิทธิภาพสูงสุดเหมือนเด็กวัยรุ่น 2. ใช้ logic กับ parapsychology เรียน IT เพื่อใช้ IT หาสื่อการเรียนการสอนภาษาอังกฤษ และหาเครื่องทุ่นแรง ในการเรียนภาษาอังกฤษ แบบไฮเทคมากๆ 3. จากผลของข้อ 1. กับ 2. ทำให้เราคิดค้นเคล็ดลับ ที่จะนำมาใช้ในการเรียนภาษาอังกฤษ...คือกลายเป็นมีท่าเพลง ไม้ตาย ใหม่ๆ ซึ่งมีประสิทธิภาพเกินคาดจริงๆ อีกเต็มกระบุงเลยหละ...555+++... แต่คราวนี้ เราไม่เอาไปปั่นกระทู้สอนภาษาอังกฤษไล่แจกอีกแล้ว   "เราจะเก็บข้อมูลเหล่านี้ เอาไว้เป็นความลับ" .... เก็บเอาไว้สอนตัวเองเท่านั้น   ทั้งนี้ เพื่อคงไว้ซึ่งศักยภาพสูงสุดของตนเอง ในการแข่งขันกันอย่างรุนแรงในตลาดงาน ซึ่งกำล้งจะมีเด็กรุ่นใหม่ๆที่ไฟแรง ซึ่งรักภาษาอังกฤษ เรียนเก่งๆ จบจากต่างประเทศ กลับเมืองไทยมากันเป็นจำนวนมาก จึงทำให้เราต้องสู้สุดฤทธิ์สุดเดช ด้วยแนวคิดอัน devious มากๆ (ใช้ cells สมองส่วนที่คนทั่วๆไปไม่ใช้กัน) ของเรา นั่นเอง ฉากการต่อสู้เพื่อความอยู่รอดของเรา ก็คือการ ค้นข้อมุลไฮเทค ล้ำยุค อย่างรวดเร็วทันควัน แบบสายฟ้าแล่บ นั่นเอง... แก้ไขเมื่อ 31 ก.ค. 52 06:24:21 แก้ไขเมื่อ 31 ก.ค. 52 06:10:02 จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 05:52:23

ความคิดเห็นที่ 12 program การสอนภาษาอังกฤษให้ตัวเองใหม่ อย่างหนักๆ ของเราเพิ่งเริ่มต้นขึ้น (หลังจากลดปริมาณการดื่มสุราไปได้ไม่นาน)  ก็เลยยังไม่รู้ว่า logic กับ parapsychology ของเรา จะทำให้เราเรียนภาษาอังกฤษสู้กับเด็กรุ่นหลังๆที่เรียนเจาะตรงทางด้านภาษาได้หรือไม่...???!!... แต่ศาสตร์การทำหน้าเด้งของเราชักจะเริ่มเห็นผลแล้วแฮะ...555+++...คือเมื่อ 2 วันที่แล้วขึ้นแท็กซึ่ แล้วเราชวนคุยเรื่องยุคเก่าๆหลายๆปี   แท็กซี่มองกระจกหลัง แล้วเหลียวมามองหน้าเราด้วยความตกใจสุดขีด...สงสัยว่าเรารู้เรื่องพวกนี้ได้ไง...เขาขมวดคิ้ว แล้วถามด้วยความงงๆว่า "หน้าตาคุณเหมือนคนอายุ 30 กว่าๆเอง แล้วคุณรู้เรื่องพวกนี้ (ที่คนแก่ๆรู้) ได้ไงกัน??!!!" อ้า ตกลง ข้อ 1. ใน 3 ข้อตามที่ระบุไว้ใน คคห 11 เราทำสำเร็จไปแล้วนะ ...555++...โหวันนั้นยิ้มแป้น ไม่ต้องกินข้าวอิ่มไปทั้งวันเลยอ้ะ....ดีใจมากๆ ที่เรากลับไปเป็นเด็ก และพร้อมที่จะไปสู้กับเด็กๆรุ่นหลั้งๆได้จริงๆนั่นหละ... สรุป อะไรเป็นแรงชับเคลื่อนให้คนแต่ละคนมุมานะเรียนภาษาอังกฤษ  แต่ละคนก็มีเหตุผลส่วนตัว แต่สำหรับเราแล้ว "ถ้าไม่มีคนที่เก่งภาษาอังกฤษมากๆระดับเซียน เข้ามาตีหัวเราบ่อยๆในเวป pantip เราก็คงยังมัวหลงระเริง เรียนภาษาอังกฤษมั่ง ไม่เรียนมั่ง แล้วก็เที่ยวไปปั่นกระทู้สอนภาษาอังกฤษให้ชาวบ้านเขารียนกัน แบบไม่เจียม body ตัวเอง ไม่เรียนเองเสียบ้างเลย แต่เพราะมีคนเข้ามาตีหัวเรา เราจึงอยากต่อสู้กันสักตั้งหนึ่ง...เราก็เลยประกาศชักธงรบ...!!!!!" นั่นก็คือ "เราก็ยังเกลียดภาษาอังกฤษเหมือนเดิมนั่นหละ แต่จะพยายามเรียนให้เก่งทะลุโลก ให้จงได้ มันก็เพียงแค่อยากแข่งขันกับคนที่เก่งๆมากๆ  เท่านั้นเอง มันเป็นเกมชีวิตที่น่าตื่นเต้นท้าทายสุดๆเลยหละ"   (ช่วงนี้ นานๆเราจะเขียนหรือตอบกระทู้ทีหนึ่ง)...ตอนนี้เราขอเร้นกายกลับเข้าถ้ำ (ที่ต่อกับเน็ตความเร็วสูงมากๆ (เราเป็นนักพรตเต๋ายุค IT)) เพื่อไปฝึกวรยุทธ์ต่อ ได้ผลอย่างไร แล้วจะมาแจ้งให้ทราบ ถ้าเราไม่เผอิญถอดวิญญาณออกจากร่างไปได้ เสียก่อนนะ...555+++... แก้ไขเมื่อ 31 ก.ค. 52 06:42:29 แก้ไขเมื่อ 31 ก.ค. 52 06:31:41 แก้ไขเมื่อ 31 ก.ค. 52 06:15:09 จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 06:00:19

ความคิดเห็นที่ 13 ไม่มีใครยืนยันได้หรอกว่าคุณจะสำเร็จ ถ้าคุณไม่เลิกกลัว ไม่มีความมั่นใจ เอาแต่คิดโน่นนี่กังวลสารพัด ไม่มีวันประสบความสำเร็จกับสิ่งใดๆ นั่นเพราะใจมันไม่กล้าที่จะเริ่ม ไม่กล้าที่จะทำ แก้ตรงนี้ไม่ได้ เวลาไปเรียน หรือไปพูดจริงๆก็จะอาย จะกลัว สุดท้ายก็เหลวเป๋วเป็นโจ๊ก เรามากลับตัวได้ตั้งแต่เด็ก...ตั้งแต่ประถมยันป.สี่ภาษาอังกฤษเรานี่แย่มากๆ ไม่เข้าหัว ขี้เกียจท่องศัพท์ แต่เพราะตอนป.สี่เกิดฝันแบบเด็กๆว่าอยากเป็นผู้กำกับภาพยนตร์เก่งๆแบบจอร์จ ลูคัส แล้วพ่อบอกว่าอยากเก่งก็ต้องอ่านหนังสือการทำภาพยนตร์ของพ่อที่เป็นภาษาอังกฤษให้ได้ก่อน เราก็มุทำ ตั้งใจเรียนในห้องเรียนมากขึ้น ท่องศัพท์....อีกสามเดือนสอบกลางภาค ได้เกรดสี่ ครูตกใจ ที่บ้านตกใจ ปีต่อมาก็ตะเกียกตะกายมาอยู่ท็อปได้..จากลุ่มๆดอนๆ เกรดหนึ่งเกรดสอง ตกบ้าง กลับมาเป็นคนที่สื่อสารได้ระดับหนึ่ง แล้วก็ดีขึ้นเรื่อยๆค่ะ ทุกวันนี้ก็เอาตัวรอดได้แล้ว เสียอย่าง พอเลือกหัวด้านนี้ ไอ้ด้านคำนวณด้านวิทย์กลับไม่เอาอ่าวแทน ก็เลยเลยตามเลย บ้าภาษาไปเลยทุกอย่าง จนตอนนี้ก็ได้จีน มาประทับสมอง เพราะคิดบวกกับการเรียนภาษา ไม่คิดว่ามันช้า มันสาย ไม่กลัวที่จะทำ ไม่กลัวที่จะอ้าปากรับความรู้ ไม่กังวลว่าเราจะเรียนไม่ได้ เพราะถ้าไปคิดแค่นั้น อย่างไรก็ไม่ได้ มันมีกำแพงมาขวาง มีมารผจญ แต่ถ้าหลั่นล้าๆ เรียนไปก็จะได้ จริงๆอยู่ที่ "ใจ" ค่ะ นอกจากรักแล้ว ความอยากรู้ในวิชาที่กว้างขึ้น อยากใช้มันเป็นเครื่องมือเป็นกุญแจมันก็ทำให้อยากเรียนเหมือนกัน แล้วก็จะจำได้ดีกว่าเรียนไปวันๆ เราไม่เคยบังคับตัวเอง หรือไปเรียนพิเศษ มันเก่งเองได้โดยการที่เราปรับมันเข้ามา ถึงบ้านจะไทยสุดๆ (ปนจีนอีก) เมืองนอกเมืองนาก็ไม่เคย ค่ายภาษาอังกฤษที่เขาเข้ากันโครมๆก็ไม่เคย แต่ไม่กลัวมันแล้ว ถึงไม่เก่งตอนนั้นก็ไม่กลัว ครูฝรั่งมาสอนก็คุยกับเขาคนเดียว (ไอ้ที่เหลือในห้องบ้านรวยส่งเรียนพิเศษ เรียนซัมเมอร์ ไปแคมป์ พูดไม่ได้หรอกเพราะยังไม่หายกลัว) แป๋มอยากรู้หลายๆอย่างและรู้ตั้งแต่เด็กว่าหนังสือภาษาไทยมันตอบสิ่งที่อยากรู้ได้ไม่หมดหรอก เรื่องของเรื่อง อยากดูหนังฝรั่ง แต่รำคาญซับนรก ก็ดูมันไป แล้วก็อยากอ่าน Harry Potter ไวๆ รำคาญการรอ พ่อซื้อภาษาอังกฤษเล่มสี่มาให้เซอร์ไพรซ์ กรี๊ด ดีใจลั่นบ้าน อ่านจบอย่างว่องไว อ่านเสร็จ เหมือนเลเวลอัพเลยล่ะค่ะ ท้ายสุดภาษามันก็เป็นเครื่องมือเท่านั้น ใส่ใจมันให้พอดี จะเขียนนิยายสักเรื่อง จะใช้ดินสอ หรือแมคบุ๊คก็เขียนได้เหมือนกัน ใช่ว่าใช้เครื่องคอมแพงๆเขียนจะได้นิยายขายดี หรือจะติดต่อธุรกิจร้อยล้านคิดแต่ต้องทำผ่าน BB เท่านั้นหรือ....โธ่ โนเกียเครื่องละไม่ถึงพันก็ทำได้ดี ตกแล้วกลับมาพูดใหม่ได้ด้วยนะ (เอ๊ะ) จากคุณ : kurika เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 12:10:43

ความคิดเห็นที่ 14 เอ่อมมมม เข้าใจผิดมานานมาก....หลงเข้าใจผิดว่า คุณ fortuneteller เป็นผู้หญิงซะอีก ขออภัย...เพราะอ่านสำนวนการเขียนของคุณเป็นเสียงผู้หญิงตลอดเลย ขออภัย  ขออภัย 55555 จากคุณ : CuTe AnGel LoGin tO tHe WoRLd เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 12:15:17

ความคิดเห็นที่ 15 ก่อนจะมุดหายเข้าถ้ำไปฝึกวิชา  ด้วยความจริงใจนะ (ถือว่าเป็นวิทยาทานครั้งสุดท้าย ก่อนที่เราจะประสบความสำเร็จ จากการใช้ภาษาอังกฤษทำมาหากิน แล้วกลับมาปั่นกระทู้สอนภาษาอังกฤษอีก) เราอยากจะแนะนำ จขกท หรือคนที่อยู่ในสภาพเดียวกับ จขกท นั่นก็คือ จะแนะนำให้ว่า ความสำเร็จ จะต้องอาศัยปัจจัยต่างๆดังต่อไปนี้   1. drive (แรงขับเคลื่อน) ดังที่กล่าวมาแล้ว 2. ในกรณีที่คุณอ่อนมากๆ คุณต้องเริ่มต้นโดยการมีครูที่ดีๆ ซึ่งอันนี้ก็ขึ้นอยู่กับโชควาสนาของแต่ละคน และขึ้นอยู่กับ judgment  (ดุลยพินิจ) ในการเลือกครูของแต่ละคนอีกด้วย 3. ในกรณีที่คุณมีความรู้พอที่จะเรียนเองได้ (กรณีแบบเรานะ) คุณจะต้องเลือกสื่อการเรียนการสอนที่เหมาะกับตัวคุณ ซึ่งวิธีการที่เรา handle ในจุดนี้นะ ตอนที่พวกเซียนภาษาอังกฤษเข้ามาตีหัวเราเพื่อสั่งสอน พวกเขา “พวกเขาจะพูดถึง technical terms ทางด้านภาษาอังกฤษ เพื่อข่มขวัญเรา” แต่มันกลายเป็นการ “สอนจรเข้ว่ายน้ำ เพราะว่า เราก็ (ค้นจาก) google พวก  technical terms เหล่านั้น เพื่อหาบทเรียน  ซึ่งนับได้ว่า ไม้ตายสำคัญในฉากการต่อสู้ นั่นก็คือว่า พวกเซียนภาษาอังกฤษมีเงินไปเรียนต่างประเทศกับอาจารย์เก่งๆ แต่เราสู้เรื่องเงินและโอกาสไม่ได้   ดังนั้น วิธีแก้เคล็ด ก็คือ ใช้ ความรู้ IT ของเรา ที่เรียนเองด้วย logic ล้วนๆ เพื่อค้นหาสื่อการเรียนการสอน “โดยต้องหาของฟรีจากเน็ต ให้ได้” หาได้เป็น ebooks, mp3, video clips หรือสื่อหลายหลาย หลายๆอย่างจากเน็ตของฟรี บางทีต้อง hack หรือ crack เอา  ให้ได้ เพื่อเอามาลองใช้สื่อพวกเนี้ยดู ถ้าไม่เหมาะกับเรา ก็โยนมันทิ้งไป แล้วหาของฟรีใหม่มาทดลองไปเรื่อยๆ  (ถ้าซื้อหมดนะ จนตายห่ะเลยอ้ะ) จนในขณะนี้นะ เรามีสื่อการเรียนการสอนภาษาอังกฤษของฟรีที่เราได้จากเน็ตมา  เกินกว่า 500 ชุด (กำลังจะกลายเป็นหลายพันชุดในเร็วๆวันนี้) สอนภาษาอังกฤษณตั้งแต่ระดับประถม ไปจนถึงปริญญาเอก...!!! ข้อ 4.  ที่เราจะพูดถึงก็คือ คุณจะประสบความสำเร็จได้นั้น “คุณจะต้อง ไม่หลงผิด” ซึ่งจะขยายความให้ใน คคห ต่อไป.... จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 13:30:44

ความคิดเห็นที่ 16 ความหลงผิด ซึ่งเป็นอวิชา ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดใน “ห้องเรียนภาษาอังกฤษ”. ในขณะนี้ก็คือ “การเขียน essay ให้คนแก้บนเวป” จริงๆแล้วการเขียน essay ให้คนแก้มันก็ไม่ใช่เรื่องที่เลวร้ายอะไรนักหรอก หากแต่คนแก้จะต้องรู้วิชา writing มากพอ และการแก้ควรออกแนวว่า ....เอาเป็นเริ่มจาก prewriting ก่อน เช่น 1. เขียนเรื่องอะไร มันเป็น subject หรือ topic (ถ้าเป็น subject ที่กว้างเกินไป เราจะ ทำให้แคบลงได้หรือไม่ เพื่อให้เขียนได้ทันภายในเวลาที่กำหดด? 2. เขียนให้ใครอ่าน 3. คนเขียนมีวัตถุประสงค์อันใด  (ต้องการ convince คนอ่านเรื่องอะไร) เขียนเรื่องที่เสี่ยงเกินไปหรือเปล่า? น่าเบื่อหรือเปล่า สร้างสรรค์หรือเปล่า? 4. คนเขียนหาข้อมูลมาอย่างไร และอื่นๆอีกมากมาย ซึ่งก็จะเข้าข่าย brainstorming แต่อนิจจา การสอน writing ในเชิงความคิดนะ สอนโดยไม่แก้ grammatical mistakes ของคนไทยที่แปะ essays ให้แก้บนเวปน่ะ ทำได้ยากมากๆ เพราะอะไร?  อ่าน คคห ต่อไป แล้วจะรู้ซึ้ง.... คำตอบง่ายๆก็คือว่า หลักสูตรภาษาอังกฤษของกระทรวงศึกษาของไทยนะ ตั้งแต่ ม. 1 ถึง ม.6 ดีเยี่ยมอยู่แล้ว  คนที่เรียนมาอย่างถูกต้อง เมื่อจบ ม.6 ก็น่าที่จะเรียนภาษาอังกฤษได้ด้วยตนเอง โดยไม่ต้องไปเสียเงินให้โรงเรียนสอนภาษา แต่ในความเป็นจริงแล้วมันกลายเป็นทำไม่ได้ เพราะอะไร? ที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะว่าครูที่สอนมัธยม ส่วนใหญ่ ไม่เก่งพอที่จะเรียนพวกแพทย์ วิศวะ หรืออะไรที่ยากๆ ได้ ก็เลยแห่กันไปเรียนครูกัน  โรงเรียนมัธยมที่ไม่ใช่โรงเรียนฝรั่ง มันก็เลยเป็นแหล่งสะสมครูที่ไม่เก่งภาษาอังกฤษ  และทักษะภาษาอังกฤษ ต้องสะสมหลายปี กว่าจะเก่งได้ ดังนั้น เด็กที่เอ็นเข้ามหาลัยชั้นนำไม่ได้ แล้วไปเรียนเอกอังกฤษในมหาลัยระดับรองๆ ก็มักจะมีปัญหากับการใช้ภาษาอังกฤษ เคยมีนักศึกษาคนหนึ่งเรียนเพื่อไปเป็นครูสอนภาษาอังกฤษ เมื่อ 2-3 ปีทีแล้ว ขยันเขียน essays ให้คนแก้บนเวป pantip หลังจากเธอจบไปแล้ว ไปเป็นครูแล้ว เธอก็ Still can’t write English to save her life! จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 13:32:22

ความคิดเห็นที่ 17 มีสมาชิก pantip อีกคนหนึ่งที่กำลังเดินทางผิดตามรอยคนๆนี้ โดยการเขียน essays แล้วให้คนแก้เรื่อยๆ ตอนจบเธอก็เลย “ฝันเฟื่อง โดยการถามว่า มีตัวอย่าง essays ที่ไหนให้ download เอามาหัดเชียน ได้บ้างไหมคะ?” นี่เป็นการ “หลงผิดอย่างแรง” คือหลงคิดว่า “เอา essays มาอ่าน เป็นตัวอย่าง แล้วจะเขียนเลียนแบบเจ้าของภาษาได้ง่ายๆ” โถๆๆๆ วิธีแก้นะ ไม่ใช่ความลับสุดยอดแต่อย่างใดเลย “แก้ได้โดยการไปซื้อหนังสือภาษาอังกฤษเด็ก ม.1- ม.4 มาอ่าน แล้วทำแบบฝึกหัดเยอะๆ เพราะภาษาอังกฤษของคนๆนั้น ที่กำลังเรียนเอกอังกฤษ (ไม่แน่ใจว่าปริญญาตรีหรือโท) เวลาเขียนผิดๆน่ะ มันผิด grammar ระดับ ม.4 จริงๆเลย  แต่แทนที่จะแก้ที่ต้นตอนะ ดันกลับไปหาทางเรียนลัด...ซึ่งโอกาสที่จะสำเร็จ มันไม่มีเลยจริงๆนะ จะบอกให้...” ไม่มีจริงๆเลย เพราะทักษะภาษาอังกฤษเป็นเหมือน building blocks คุณต้องมีฐานรากที่แข็งแกร่ง ในระดับ ม.ต้น ม.ปลายก่อนที่จะไปเรียนปริญญาตรี โท  ไม่ใช่ไปเรียนปริญญาตรี โท แล้วรู้ว่า ตัวเองเขียนอังกฤษผิดธรรมชาติเกือบทุกประโยค แต่ดันจะเรียนลัดโดยการหา essays มาอ่านเป็นตัวอย่าง   “คิดได้ยังไงเนี่ย???” สิ่งที่พูดมานี้เป็นหนึ่งในอวิชา ของคนที่ไม่ส่อแววเลยว่าจะประสบความสำเร็จในการเรียนภาษาอังกฤษ เนื่องจาก “หลงผิดนั่นเอง...!!!” สรุป วิธีเรียนภาษาอังกฤษ ที่ถูกต้องนั้น “ไม่ใช่เรียนด้วยทัศนะคติที่ว่า เรียนๆไปแบบตาบอดคลำทาง แล้วอยู่ดีๆก็เขียน essay มาเสียยาวเหยียดเลย แล้วก็มาถามคนบนเวปว่า เขียนแบบนี้ถูกหรือเปล่าคะ?” วิธีเรียนที่ถูกต้อง คุณจะต้องพัฒนาทักษะต่างๆ ไปตามลำดับขั้นตอนที่ถูกต้อง เหมือนกับสร้าง building blocks เมื่อเรียนในแนวนี้ “คุณจะตอบคำถามได้ด้วยตัวเองว่า ภาษาอังกฤษใช้แบบนี้ ผิดหรือถูก และเพราะอะไร?” จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 13:33:56

ความคิดเห็นที่ 18 แหม เราปั้นกระทู้เสียเพลินเลยนะ เลยลืมตอบคุณ คคห 14 อืมม์...เมื่อ 7-8 ปีที่แล้วนะ เราแต่งตัวเป็นผู้หญิง full-time ทุกวัน ออกไปไหนมาไหนแบบนั้นสบายๆใจเป็นธรรมชาติดี เพราะตอนนั้นหน้าตาเราสวยมากๆ แต่เราก็มีแฟนเป็นผู้หญิงมาตลอดโดยมี heterosexual relationship ที่ perfect และปกติมากๆด้วย แต่หลังจากนั้นเรามาติดเหล้างอมแงม จนหน้าตาเราโทรม ก็เลยไม่กล้าแต่งตัวเป็นผู้หญิงอีก เราเลยแต่งตัวเป็นแบบพวกศิลปินแบบคาราบาวผมยาวๆน่ะ บางทีเดินไปไหน หมามันจะไล่ฟัดเอาน่ะ...555+++ แต่ตอนนี้เราฝึกวรยุทธ์รื้อฟื้นคืนกำลังภายในของเรากลับมาได้หลายส่วนแล้ว กำลังจะกลับไปเป็นสาวสวยเหมือนเดิมได้อีกครั้งน่ะ...อิๆๆๆ...เอาไว้มี meeting ห้องเรียนภาษาอังกฤษคราวหน้า เราจะแต่งตัวเป็นผู้หญิงสวยๆ ไปให้พวกคุณดูเล่นๆ (คอนนี้ผมจริงเรายาวเกือบถึงก้นแล้ว)  นะ ....แล้วแฟนเรา (ที่เป็นผู้หญิงจริงๆ 100%) ก็คงจะร้องลั่นว่า "โอ้ ไม่นะ...!!!" .........555++... เผ่นก่อนแล้วกลับไปเข้าถ้ำฝึกวรยุทธ์ต่อ และทำงานแปลต่อ เราจะได้มีเงินซื้อเสื้อผ้าผู้หญิงสวยๆใส่ให้สบายๆใจ ได้ยังไงล่ะ...ก๊ากๆๆๆๆ....... แก้ไขเมื่อ 31 ก.ค. 52 13:49:46 จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 13:47:12

ความคิดเห็นที่ 19   สวัสดีครับพี่หมอดู หิวข้าวครับ เลยยังอ่านไม่ละเอียด เเต่เห็นด้วย กับการที่ต้องไม่หลงผิด เเต่คุณพี่จะรู้ไหมว่า ผมปฏิเสธเด็กเเละผู้ใหญ่ที่หลงผิด จนรายรับผมลดลงเลยนะพี่ สวัสดีครับคุณ แอ๊ด ปากเกร็ด คุณK.Senior คุณTiger อู๊ด คุณkurika คุณ Vee ว่าง ๆ ลองเเวะเข้าไปอ่านงานผม ดิบ เเละจริงครับ มีเเต่ความจริงครับ เพราะคนเขียนไม่เพียงมองโลกในเเง่บวก เเต่มองโลกตามความจริงด้วย ผมว่าเราฝันได้ เเต่ถ้าต้องการไปให้ถึง คุณต้องใส่ความจริงไปด้วย+อ่านหนังสือท่านพุทธทาสภิกขุ/หนังสือธรรมมะ ที่คุณยังไม่เก่ง ไม่ใช่ว่าจะเอาดีไม่ได้ในชีวิตนี้ ถ้าตั้งใจจริง คำว่า ตั้งใจจริง มีความหมายกับผมมากๆๆๆๆๆๆ นะ ถ้าคุณรู้จักผม ผมไม่เคยไม่ตั้งใจ งานผม http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K8055707/K8055707.html ดิบ ดุ ตรงประเด็น เเรง โดนอย่างเเรง ไม่ตามกระเเส ซึ่งไม่เหมาะกับ--------สังคมที่ฉาบฉวยในปัจจุบัน-------- จากคุณ : tonmelb เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 52 14:19:29 A:203.209.119.133 X: TicketID:054700